#zawgyi
မနက္ေရာက္ေတာ့ ကူးတစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ကိုက္ခဲျခင္းေတြနဲ႔ ႏိုးထလာခဲ့ရသည္။ကူးေလး
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထေတာ့ ခါးနာသည့္ေဝဒနာရယ္
တင္ပါးေနရာကနာက်င္မႈေၾကာင့္ ကူးေလးက
အေတာ့္ကိုညည္းညဴမိေလ၏။
" အား...တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေနတာပဲ..အင့္...
ဟင္...ငါတစ္ကိုယ္လုံးဘာေတြလဲ... "
ေဘးမွာထယ္ေယာင္းရွိေနတာကိုမသိဘဲ နာက်င္
ကိုက္ခဲေနသည့္ဟု ညည္းညဴေနသည့္ကူးေလးက
ကိုယ္ေပၚမွအဝတ္အစားေတြမရွိဘဲ ခရမ္းပုတ္
ေရာင္ကြက္ေတြရွိတာကိုေတြ႕မွ သတိထားမိေတာ့သည္။
ကူးတစ္ကိုယ္လုံးအဝတ္အစားမရွိတာကို ေတြးမိရင္းေဘးဘီဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ရႈ
သံခပ္ျပင္းျပင္းကိုၾကားလိုက္ရသည္။ေစာင္ကို
တစ္ကိုယ္လုံးလုံေအာင္ၿခဳံအိပ္ေနသည့္ေဘးလူက
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းထင္သည္။ကူးညက သူ႔ကို
လိုက္ရွာေနခဲ့တာ။မဟုတ္ေလာက္ဘူးမလား။
" ဟင့္အင္း...ငါမဟုတ္ေလာက္ဘူးမလား "
ကူး ညကအေၾကာင္းေတြေတြးမိလိုက္သည္မို႔
ေခါင္းအသြင္သြင္ခါရင္း မဟုတ္ေၾကာင္းျငင္း
ေနမိသည္။ညက ရွန္ပိန္စစေသာက္ခ်င္းမွျဖစ္
သြားတဲ့ေနာက္ဆက္တြဲက ကူးေလးအတြက္ေတာ့
တကယ္အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္။
" အင့္...ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးအထင္နဲ႔ ကူးေစာင္ကိုလွန္
ၾကည့္ေတာ့ ေမွာက္ရက္အိပ္ေနသည့္ကင္မ္ထယ္
ေယာင္းက အေတာ့္ကိုပင္ပန္းေနပုံမို႔ အေတာ္
အိပ္ေမာက်ေနသည္။
အေတြးေတြျပန္ေခၚရင္း သူအတည္မွတ္မိတာက
ကူးက ထယ္ေယာင္းကိုေတာင္းဆိုမိသြားတာ။
ကူးအဆင္မေျပျဖစ္ရင္းမွ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းနဲ႔
ဒီေလာက္ထိျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တာျဖစ္မည္။
" မဟုတ္ဘူးေလ၊ငါ...ငါက ဂယူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တာ၊
ဟင့္...ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုမဟုတ္ဘူးေလ... "
ကူးကတုန္ရီစြာျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနသည့္
သူ႔အက်ႌကိုေကာက္ရင္း ဖုန္းကိုထုတ္ၾကည့္ေတာ့
ေမေမက ဖုန္းေခၚထားတာအမ်ားႀကီးျဖစ္သည္။
ကူးက်ဆင္းေနသည့္ မ်က္ရည္ေတြကိုခပ္ၾကမ္း
ၾကမ္းသုတ္လိုက္ရင္း ေမေမ့စိတ္ပူေနမွာဆိုး၍
ဖုန္းဆက္မိပါသည္။
' သားကူးေလး ေမေမတစ္ညလုံးဖုန္းဆက္တာ
ဘာလို႔မကိုင္တာလဲ သားေလးရယ္၊ေမေမက
သားကိုစိတ္ပူလို႔ ဂ်ီမင္ေလးကိုဖုန္းဆက္တာ၊
သူမသိဘူးဆိုလို႔ ပိုစိတ္ပူေနတာ ကူးေလးရဲ႕ '
ဖုန္းဝင္သည္ႏွင့္ ေမေမ့ဘက္ကပင္စကားေတြ
ဆက္ပါသည္။ကူးကေတာ့ ေမေမ့စကားကိုနား
ေထာင္ရင္း မထိန္းႏိုင္ေတာ့သည့္မ်က္ရည္ေတြက
ပိုပိုက်မိပါသည္။ေမေမမၾကားေစရန္ျဖင့္
မ်က္ရည္ေတြကိုထိန္းရင္း...
" ဟီးဟီး... ေမေမသိလား၊ကူးက ညကအလုပ္ေတြ
မ်ားေနလို႔ေလ၊ဥကၠဌရဲ႕ေနာက္မွာလိုက္ၿပီး
အလုပ္ေတြမ်ားသြားေတာ့ ဂ်ီမင္နဲ႔ေတာင္မေတြ႕
ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ဟိုတယ္မွာအိပ္လိုက္ရတာပါ "
ကူး ေမေမ့ကိုမုသားသုံးကာဆိုလိုက္သည္။ေမေမမွ
တစ္ဖက္ကေန သူ႔သားေလးအားဂ႐ုဏသက္စြာ
ရယ္ေမာရင္းျဖင့္ စကားျပန္ဆိုေနသည္။ေမေမက
ၿပဳံးေပ်ာ္ႏိုင္ေပမဲ့ သူမေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
' ေမေမ့ကူးေလးျပန္လာရင္ စားဖို႔ေမေမတစ္ခုခု
လုပ္ထားမယ္ေနာ္ '
" အင့္...ဟုတ္ကဲ့...ေမေမ "
ကူးဆက္က်ေနသည့္မ်က္ရည္တို႔ကိုထိန္းထားရင္း
ေျဖလိုက္မိျပန္သည္။ေမေမက ဖုန္းထဲကေနစား
ေသခ်ာလုပ္ထားေပးမယ္ဆိုရင္း ဖုန္းခ်သြားေတာ့
ကူးမ်က္ရည္ေတြကို လက္ဖမိုးျဖင့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
သုတ္ခ်သည္။
ညတုန္းကပြဲမွာဂယူက ေျပာခဲ့ေသးသည္။ကိုယ္တို႔
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တြဲဖို႔ဟုေျပာသည္။ေျပာခ်င္သည္က ကူးကိုျပန္ေတာင္းပန္ကာတြဲဖို႔
ေျပာရင္း လက္ထပ္ခ်င္သည္ဟုပါေျပာသည္။
ကူးငိုရင္း အိပ္ယာေပၚမွအားတင္းကာထ၏။
" အာ့!နာလိုက္တာ... "
ညကတစ္ညလုံးနာက်င္မႈေတြေၾကာင့္ ကူးဟာ
အရွိန္ထက္နာက်င္မႈကိုအံမတုႏိုင္လို႔ ကုတင္ေပၚမွ ျပဳတ္က်သြားသည္။သည္ေတာ့ ကူးေလးမွာလည္း
မထႏိုင္ဘဲ သူ႔ခါးကိုကိုင္ကာနာက်င္လို႔ညည္းညဴ
မိေလသည္။
ဘုန္း!
" ေမာင့္အသက္...အဆင္ေျပရဲ႕လား... "
ထို႔အတူထယ္ေယာင္းမွာလည္း ကူးျပဳတ္က်သြားတာကိုသိလို႔သဘတ္ပတ္၍ထလာကာ လာကူတြဲ
ေစသည္။သို႔ေသာ္လည္း ကူးကထယ္ေယာင္းရဲ႕
လက္ေတြကိုဖယ္ခ်လိုက္၏။
" ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း! "
ကူးထံမွအမုန္းသံႏွင့္ေဒါသသံတို႔ေရာႏွက္ေနတာမို႔
ထယ္ေယာင္းအံ့ဩကာၾကည့္ေနမိသည္။ၿပီးမွ
သူ႔အသက္အဆင္မေျပတာသိလို႔ ထယ္ေယာင္းက
ကုတင္ေပၚမွေစာင္ပါးေလးတစ္ထည္ယူလိုက္ရင္း
ကူးတစ္ကိုယ္လုံးကို လုံၿခဳံေအာင္ပတ္ေပးသည္။
" အရမ္းနာေနလား၊ေမာင္...ေယာင္းဝူကိုကြာ
ေဆးယူလာခိုင္းလိုက္မယ္... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္ရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးကို
ေစာင္ပါးေလးျဖင့္ပတ္ၿခဳံေပးလိုက္ရင္း အေနာက္မွသိုင္းဖက္ထားကာ ေပြ႕မဖို႔လုပ္သည္။ကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ပုံစံကိုမႀကိဳက္လို႔ ႐ုန္းထြက္ရင္း..
" ငါ့ကိုလႊတ္စမ္းပါ လူဆိုးေကာင္ရဲ႕!မင္းလိုလူမ်ိဳး
ငါတအားမုန္းတာပဲ!လူဆိုးေကာင္!မင္းက..အာ့! "
ကူးက႐ုန္းထြက္ေပမဲ့လည္း ညကနာက်င္မႈေတြ
အမ်ားႀကီးေၾကာင့္ ခါးကနာက်င္သြားတာမို႔
ညည္းညဴလိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးရဲ႕
ညကသူ႔ေၾကာင့္ခရမ္းေရာင္အမွတ္အသားေတြ
ျပည့္ေနသည့္ကူးရဲ႕ဂုတ္ပိုးေလးကိုနမ္းလိုက္ကာ
ႏူးညံ့စြာစကားဆိုသည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင့္ေၾကာင့္ပါ၊တအားနာ
ေနမယ္ဆိုတာ ေမာင္သိပါတယ္ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးကို
သိုင္းဖက္ထားတာေၾကာင့္ ကူးေလးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲနစ္ျမဳပ္ေနေလရဲ႕။
" ေမာင့္အသက္ကိုေမာင္က တာဝန္ယူမွာပါကြာ "
ကူးဘာအသံမွ်မထြက္ႏိုင္ေသးဘဲ တစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္မႈေၾကာင့္ ကူးမ႐ုန္းဘဲမ်က္ရည္တို႔သာက်ေနေတာ့သည္။အေတာ့္ကိုနာက်င္ရသည္။
ညကဂယူနဲ႔ခ်စ္သူအျဖစ္ျပန္တြဲၾကဖို႔တြဲထားၿပီးမွ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြပ်က္ရွသြားရသည္။
" ဘာ!မင္းက တာဝန္ယူမယ္!ဘာမွယူစရာလည္း
မလိုဘူး၊ငါကေယာက်ာ္းေလး! "
ကူးမွာမ်က္ရည္ေတြၾကားမွ စိတ္တိုစြာျဖင့္ေျဖ
လိုက္မိသည္။ဘာမွမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးေၾကာင့္
လက္ထပ္စရာမရွိဘူး။ကူးလည္းလက္ထပ္ဖို႔
အတြက္ စဥ္းစားမည္လည္းမဟုတ္ပါ။
" ေယာက်ာ္းေလးလည္း ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ၊
ေမာင္က ခ်စ္ေနတာမို႔တာဝန္ယူမယ္... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုသိမ္းႀကဳံးဖက္ထားရင္း
လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ေျပာသည္။ကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းဖက္ထားရာမွ႐ုန္းထြက္ၿပီးထရပ္
ေတာ့သည္။
" အာ့!ငါ့ကိုလႊတ္ေပးစမ္း ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!
ငါခါးေတြနာေနတာေနာ္! "
ကူးကထရပ္လိုက္ေတာ့ ညကနာက်င္မႈေၾကာင့္
ေျခမခိုင္ျဖစ္သြားတာမို႔ ထယ္ေယာင္းက
မင္းသမီးေလးအလား ကူးေလးကိုေပြ႕လိုက္၏။
ကူးမွာ နဂိုထည္းကခါးနာေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္
ေအာင့္တက္သြားၿပီး ေအာ္ကာ႐ုန္းသည္။
" မရဘူး၊ေမာင့္အသက္တအားနာေနတာေမာင္သိ
တယ္၊ေမာင္တို႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကမယ္ "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္နာေနတာကိုသိလို႔
ေရခ်ိဳးခန္းကိုသြားဖို႔ဦးတည္လိုက္ေပမဲ့ ကိုကို
အလွေလးက သေဘာမက်ေၾကာင္းျငင္းကာ
သူ႔လက္ထဲမွ႐ုန္းထြက္သည္။
" မင္းကိုငါမုန္းလိုက္တာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရယ္၊
ငါ့ကိုလႊတ္ေပးစမ္းပါ လူဆိုးေကာင္ရယ္!မင္းကို
ျမင္ေနရရင္ ငါကိုယ့္ငါစိတ္မသန္႔ေတာ့ဘူး! "
ကူးေလးရဲ႕ႏႈတ္မွထြက္က်လာသည့္ စကားေတြက
ထယ္ေယာင္းရင္ကို ျမႇားေတြနဲ႔ထိုးစိုက္ေနသလိုမို႔
အေတာ့္ကိုနာက်င္ရသည္။ထယ္ေယာင္းမနက္
ေစာေစာ စိတ္မတိုခ်င္တာမို႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
စကားကိုလ်စ္လ်ဴရႈကာ ထြက္သြားဖို႔လုပ္ေတာ့
ကိုကိုအလွေလးက စကားဆို၏။
" ငါမင္းကို တအားမုန္းတာပဲကင္မ္ထယ္ေယာင္း!
မင္းကငါ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့လူဆိုးေကာင္!
အခုလည္းငါ့ကို အႏိုင္က်င့္တယ္!မင္းကိုလည္း
ငါလက္မထက္ႏိုင္ဘူး! အ့!နာလိုက္တာ... "
" က်စ္!ေမာင့္ေပၚကေန ဘာလို႔ခုန္ဆင္းရတာလဲ! "
ကူးက ထယ္ေယာင္းေပၚကေန ခုန္ဆင္းေတာ့
နာက်င္မႈေတြေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲရက္သား
ေအာ္ညည္းမိသည္။ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့
သူ႔ကိုကိုခုန္ဆင္းလိုက္လို႔ ျပန္ေပြ႕ခ်ီဖို႔လုပ္၏။
" ေတာက္!ငါ့ကိုလႊတ္စမ္းပါ!႐ြံတယ္!မုန္းတယ္!
မင္းကိုတအားမုန္းတယ္!အြတ္!! "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းဖက္ဖို႔လုပ္တာကို႐ုန္းရင္း စကားခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြဆိုသည္။
ထယ္ေယာင္းက ကိုကိုအလွေလးရဲ႕လက္က
လုပ္သည္ထက္ စကားၾကမ္းေတြေၾကာင့္ရင္ထဲက
ပိုနာတာမို႔ ထယ္ေယာင္းမွာမၾကားခ်င္စြာျဖင့္
ကူးေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွက်ေနသည့္ ကိုကိုအလွေလး၏
ကိုယ္ငယ္ေလးကိုလွဲခ်ရင္း ထယ္ေယာင္းဘက္မွ
အနမ္းေတြဆက္သည္။ထပ္ၿပီးအဆင့္တက္ခ်င္
သလိုျဖစ္ေနတာမို႔ လည္တိုင္ထက္အမွတ္အသား
ေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ ကူးေလးကထယ္ေယာင္းကို
ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ခ်လိုက္သည္။
" အ့! ေမာင့္အသက္.... "
ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္အန္႔သြားကာ အနားသြားဖို႔
ေရွ႕ဆက္တိုးေတာ့ ကိုကိုအလွေလးကလက္ခါ
ျပသည္။မ်က္ရည္ေတြလည္းက်ေနတာမို႔
ထယ္ေယာင္းအေတာ့္ကို နာက်င္ရသည္။
ကိုကိုအလွေလးမသိဘူး။သူနာက်င္ရဆုံးက
ကိုကိုအလွေလးမ်က္ရည္က်တာကိုပဲ။
" မုန္းတယ္!မင္းကိုမုန္းတယ္၊ငါမင္းကို ဒီတစ္ခါ
အတည္ေျပာမယ္!မင္းနဲ႔ငါဒီေနရာမွာပတ္သက္တာ
ေနာက္ဆုံးပဲ!မင္းလိုလူမ်ိဳးေၾကာင့္ ငါ..ငါက-- "
ကိုကိုအလွေလးက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ သိကၡာေတြကို
နင္းေခ်ကာေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းဘက္ကလို
လားေနေပမဲ့လည္း ကိုကိုအလွေလးလည္းလို
အပ္ေနခဲ့တာပဲမလား။အခုေတာ့ကိုကိုအလွေလးကသူ႔ကိုမေကာင္းတဲ့သူလို႔ထင္ေနတာပဲ။
" ေမာင္ကေရာ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီးအရင္ကေရာ
လုပ္ခဲ့ေသးလို႔လား!ဟမ္!ခင္ဗ်ားကေရာေဆးမိ
ေနတာ!က်ဳပ္လည္းေဆးမိေနတာေလ! "
" ဟင္...ေဆးမိတာ! "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ကူးေလးေၾကာင္အံ့
သြားသည္။ေဆးမိတာတဲ့။သူတို႔ေသာက္ေနတဲ့
ခြက္ကိုဘယ္သူကေဆးလာထည့္ေပးရမွာလဲ။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကလည္းေဆးမိတယ္ဆိုေတာ့
အစထည္းက ကူးနဲ႔ဂယူနဲ႔ကိုေဆးခပ္ဖို႔အတြက္
ႀကံစဥ္တယ္ဆိုတာရွိေသးတာပဲလား။
ကူးေလးမယုံၾကည္တာမို႔ ေခါင္းအသြင္သြင္ခါရင္း
ေမးလိုက္သည္။
" ငါမယုံဘူး!မင္းနဲ႔ေယာင္းဝူကႀကံစည္တာလား! "
" က်ဳပ္သာႀကံစည္ရင္ အေစာထည္းကအခန္းေခၚ
သြားၿပီ!အခုကခင္ဗ်ားရဲ႕ေဘးက ဟိုလူေသာက္ဖို႔
ခြက္က်ဳပ္ေသာက္လိုက္လို႔!က်ဳပ္စိတ္ကိုထိန္းၿပီး
အခန္းထဲတစ္ေယာက္ထည္းသြားေနတာ!!! "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေဘးမွာဒူးေထာင္ထိုင္ခ်ရင္း
ေဒါသထြက္ေနတာမို႔ စကားၾကမ္းေတြဆိုမိသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း မ်က္ဝန္းကေနမ်က္ရည္ေတြ
က်လို႔။
အဲ့တုန္းကသာ ကိုကိုအလွေလးသာသူနဲ႔မဟုတ္ဘဲအဲ့လူနဲသာျဖစ္သြားၾကည့္လိုက္။ထယ္ေယာင္း
ရင္ကြဲရမွာ။အမ်ားႀကီးခ်စ္ရတဲ့သူမို႔ သူ႔အပိုင္ကို
အပိုင္ပါ၊သူ႔အပိုင္ပါလို႔ေတးထားေပမဲ့လည္း
ကိုကိုအလွေလးမၾကည္ျဖဴမွာဆိုးလို႔ သူၿငိမ္ေန
ခဲ့တာ။အခုလည္း ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ဟိုလူသာ
ျဖစ္သြားလည္း သူအေလွ်ာ့မေပးဘဲဆက္လိုက္မွာ။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္ကိုတအား
ခ်စ္လို႔ လက္မလႊတ္ေပးႏိုင္ဘူး။
" အင့္...ဟင့္..ငါက ဂယူနဲ႔သာဆို-- "
" ေမာင့္အသက္!!ခင္ဗ်ားအေတာ္လြန္လာၿပီ!
ကိုယ့္ဘာသာေျဖရွင္းေနခဲ့ေပမဲ့!အကယ္လို႔ က်ဳပ္အခန္းထဲကိုခင္ဗ်ားမဟုတ္ဘဲ တစ္ျခားတစ္ေယာက္သာဆိုက်ဳပ္ကန္ထုတ္ၿပီးၿပီ!အခုက
က်ဳပ္ခ်စ္ရတဲ့ကိုကိုအလွေလးျဖစ္ေနလို႔
ဒီလမ္းကိုပိုတိုးဝင္မိတာ!ခင္ဗ်ားသိရဲ႕လား! "
ထယ္ေယာင္းက ရင္ဘက္ကိုထုျပရင္းျဖင့္
နာက်င္လြန္းေနတာမို႔ သူ႔အသက္ေရွ႕ေအာ္ျပကာ
ေဒါသေတြကိုေပါက္ကြဲထြက္သြားမိေလရဲ႕။
ကူးကေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးေစာင္ပတ္ထားၿပီး
ငိုေနႏိုင္တာသာျဖစ္သည္။
" မသိဘူး!သိစရာလည္းအေၾကာင္းမရွိဘူး!မင္းက
အခြင့္အေရးယူတာ! "
ကူးက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႔ဆိုးသြမ္း
ျပေနတာမ်ိဳးျဖစ္သည္။အခုလည္းထယ္ေယာင္းကို
နာက်င္ရေအာင္ထပ္လုပ္သည္။တအားကို ဂယူမွ
ဂယူမွဂယူျဖစ္ျပေနတာေပါ့။
" ဟက္!က်ဳပ္နဲ႔ၾကရင္ အခြင္အေရးယူတာေျပာေပ
မဲ့က်ဳပ္နဲ႔မျဖစ္ဘဲ ခင္ဗ်ားလူနဲ႔သာဆိုအခြင့္အေရး
မဟုတ္ဘဲ!ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ဟုတ္လား!! ဟား!
ရယ္ရလိုက္တာ! "
ေျဖာင္း!
" ငါ့သိကၡာကိုမေစာ္ကားနဲ႔! "
ကူးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ပါးကို ထပ္ၿပီးေတာ့႐ိုက္
လိုက္ျပန္ပါသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႔ပါး႐ိုက္ခံရသည္ထက္ ရင္ထဲကပိုနာက်င္သည္။
တအားနာက်င္ေနတာမို႔ အသံေတာင္မထြက္ႏိုင္
ေတာ့ဘဲ ေဒါသထြက္ကာ'ေတာက္'ေခါက္သံေတြက
အက်ယ္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။
" မင္းကေလ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပေျပာမွတ္တဲ့သူမဟုတ္
ဘူး၊မင္းက ငါ့သိကၡာေရာ၊ငါ့အရွက္ေတြကိုပါအၿမဲ
ခြဲေနတဲ့ေကာင္မဟုတ္လား၊ဂယူက ငါ့ကိုခ်စ္လြန္းလို႔တစ္ခါမွ အဲ့လိုစကားေတြမေျပာခဲ့ဖူးဘူး!ငါကို
မင္းကသာ သိကၡာမရွိဘူးေျပာတာ!မင္းကို
မုန္းတယ္!ဒီေန႔ကစၿပီး ငါတို႔ထပ္မေတြ႕ၾကရေအာင္လား! "
ကူးစိတ္တိုကာျဖင့္ သူ႔အဝတ္အစားေတြကိုေကာက္သိမ္းရင္းျဖင့္ထျပန္ဖို႔လုပ္သည္။
ထယ္ေယာင္းမွာ သူ႔အသက္ထဖို႔လုပ္ေတာ့
ကူတြဲေပးသည္။ကူးကေတာ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕
လက္ကိုပုတ္ထုတ္သည္။
" ငါ့သိကၡာကိုေစာ္ကားၿပီး ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ႔!
မုန္းဖို႔ေကာင္းတယ္ကင္မ္ထယ္ေယာင္း! "
ကူးက ကူးရဲ႕သိကၡာပါအေစာ္ကားခံလိုက္ရတာမို႔
ထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္ေတြကိုဖယ္ထုတ္ကာျဖင့္
ယိုင္တိုင္တိုင္ေလး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ထိန္းယူ
ယူရင္းထသြားသည္။ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့
စိတ္မခ်တာေရာ သူေျပာမိတာေတြေၾကာင့္ပါ
ေဒါသေတြထြက္ကာ ေပါက္ကြဲေနမိ၏၊
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ဖုန္းသံကျမည္လာသည္မို႔ ဖုန္းကို
ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေယာင္းဝူျဖစ္ေနသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း လိုအပ္ေနတာမို႔ေယာင္းဝူရဲ႕
ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။
" ေယာင္းဝူ!မင္းအခုခ်က္ခ်င္း ငါတို႔အခန္းေရွ႕မွာ
ေစာင့္ေနစမ္း!ငါ့အသက္ကို မင္းလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ "
' အဟိ..အေခၚအေဝၚေတြေတာင္ေျပာင္းကုန္ၿပီ၊
ဆရာတို႔အဆင္ေျပ--- '
" မင္းမ်က္ႏွာမစုတ္ခ်င္ရင္ ငါ့အခန္းကိုအျမန္
လာခဲ့လိုက္!!! "
တီ~
ေယာင္းဝူက ရယ္ႀကဲႀကဲနဲ႔စေနာက္လိုက္ေပမဲ့
ဆရာ့အသံက ငိုသံနဲ႔ေဒါသသံေတြေရာယွက္ေနလို႔
ေျပာေနတာမို႔ ေယာင္းဝူေတာင္လန္႔သြားရတာျဖစ္
သည္။ၾကည့္ရတာဆရာတို႔ မနက္ၾကျပႆနာေတြ
အႀကီးအက်ယ္ေတြဆက္ျဖစ္ပုံပဲ။ေယာင္းဝူလည္း
ဆရာ့ေဒါသကိုသိတာမို႔ အျမန္ပင္အိမ္ကေန
အျမန္ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ရင္း ထြက္လာရသည္။
- - - - -
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ေနသည့္ကူးကို ေစာင့္ေနသည့္
ထယ္ေယာင္းကေအာက္ပိုင္းသဘတ္သာ
ပတ္ထားသည္။ခဏၾကာေတာ့ကူးမွာ အဝတ္အစားျပန္လဲကာေရခ်ိဳးခန္းထဲထြက္လာေရာ ထယ္ေယာင္းကကူးကိုအေပၚကေန သူ႔ကုတ္ေလးၿခဳံေပးလာသည္။
ကူးကေတာ့ ကုတ္လာၿခဳံေပးေလသည့္
ထယ္ေယာင္းလက္ကို ပုတ္ထုတ္ေပမဲ့
စိတ္ေတာင္မညစ္သြားဘဲ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ စကားဆိုသည္။
" ကိုကိုအလွေလး ေယာင္းဝူလိုက္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္၊
ေယာင္းဝူနဲ႔အတူျပန္လိုက္ပါ... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
တအားစိတ္ပူေနတာမို႔ ကုတ္ၿခဳံေပးလိုက္ေပမဲ့
ကူးကလက္ကိုျဖတ္႐ိုက္လိုက္ျပန္သည္။
" ရတယ္၊ငါ့ဘာသာကားစီးၿပီးျပန္မယ္!မင္းတို႔က
လိုက္ပို႔စရာမလိုဘူး!ၿပီးေတာ့ ေျပာထားမယ္!
ငါမင္းနဲ႔ထပ္ အလုပ္တူတူမလုပ္ႏိုင္တာမို႔မင္းက
ေနာက္ထပ္ငါ့ရွိကိုထပ္မလာပါနဲ႔! "
ကူးကထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္လို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္
ေျဖကာ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ အခန္းေရွ႕မွာ
ေယာင္းဝူကေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။ကူးက
ေယာင္းဝူကိုပါ မ်က္ေစာင္းထိုးကာထြက္သြား၏။
ထယ္ေယာင္းက ကူးေနာက္ကိုလိုက္ဖို႔အတြက္မ်က္လုံးပင့္ျပေတာ့ ေယာင္းဝူမွာလည္းသူ႔ဆရာကို
ႏႈတ္ဆက္ကာ လိုက္သြားသည္။
ဆရာ့အပိုင္ကလည္း တကယ္ဆိုးလွသည္။လူက
ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္ေနတာေတာင္
ထသြားႏိုင္သည္။တကယ္ညကဆို သူေတာင္
အံ့ဩေနတာ။သူေရာ၊က်န္တဲ့သူေတြေတာင္
ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာကို ဆရာနဲ႔ဆရာ့အပိုင္က
ေဆးမိသြားသည္တဲ့။
ေယာင္းဝူလည္းေတာ္႐ုံဆိုမရိပ္မိေပမဲ့
ဆရာ့အပိုင္ကနဂိုဆို ဆရာအတင္းလုပ္ရင္ေတာင္
ဆူ႐ိုက္ေနေသးတာ။အခုၾက ေဆးေၾကာင့္အသိ
ေပ်ာက္သြားသည္ထင္ပါ့။အေတြးေတြကိုရပ္ကာ
ဆရာ့အပိုင္ေနာက္ေျပးလိုက္ရသည္။ေျခလွမ္းေတြကလည္းျမန္လိုက္တာဆရာ့အပိုင္ရယ္။
" ဆရာ့အပိုင္!ခဏေစာင့္ပါဦး..ကြၽန္ေတာ္လိုက္-- "
" မင္းလည္းအတူတူပဲ၊ငါတို႔ကိုႀကံစည္တာမလား!
မင္းလည္းငါ့ေနာက္ကိုလိုက္မလာနဲ႔... "
ဆရာ့တင္မဟုတ္ပါဘဲ တပည့္ျဖစ္တဲ့ေယာင္းဝူကိုပါစြတ္စြဲသည္။ေယာင္းဝူကေတာ့ ဆရာ့အပိုင္စကားေတြေၾကာင့္ ေခါင္းကိုခါရမ္းသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ေတာင္မသိပါဘူး ဆရာ့အပိုင္ရယ္၊
ညကကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဆရာကသူ႔အပိုင္ကိုသြား
ေစာင့္ေရွာက္ထားလို႔ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္လာတာ၊
ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာ့ရဲ႕ေဒၚေလးကခိုင္းေတာ့
ကြၽန္ေတာ္အေဝးေရာက္သြားတာပါ၊ဆရာ့ရဲ႕
အျပစ္တစ္ခုမွမပါပါဘူးဗ်ာ "
ေယာင္းဝူက ကူးေလးေျပာသည့္စကားကိုသိေန
တာမို႔ သူ႔ဆရာဘက္ကိုကာေျပာေပးလိုက္ရတာမို႔
ကူးေလးက ခပ္စူးစူးၾကည့္ကာထြက္သြားသည္။
သည္ေတာ့ ေယာင္းဝူကေျပးလိုက္ရင္း ကူးက
အျပင္ကိုေရာက္ေရာ ဟိုတယ္ေရွ႕ကTaxiကားကို
တားကာ ကားေပၚတက္သြားသည္။
ေယာင္းဝူက ကူးေလးတက္သြားသည့္Taxiေနာက္
ေျပးလိုက္ရသည္။မဟုတ္ရဘူးေလ။ဆရာကသူ႔
အပိုင္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းတာေလ။အခုေတာ့သူေတာင္
ရွင္းျပတဲ့စကားေတြကိုသိပ္နားမေထာင္ဘဲထြက္ေျပးသြားပါသည္။တကယ့္ဆရာ့အပိုင္က
လွသာလွတာ။အရမ္းဆိုးတာ။
" ငါကေတာ့ ဆရာေျပာသလိုမ်က္ႏွာစုတ္ရဦးမယ္၊
ဆရာ့အပိုင္က တအားရက္စက္တာပဲ "
ကူးေလးTaxiနဲ႔ထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာ ဆရာတို႔
ခ်စ္ၾကည္ႏူးထားသည့္အခန္းကိုသာျပန္လာရ၏။
ဆရာ့အပိုင္ကိုမပို႔ရေသးတာေတာင္ ဆရာသိရင္
သူ႔စကားအတိုင္းေယာင္းဝူကို မ်က္ႏွာစုတ္ျပတ္
ေအာင္လုပ္မည္ျဖစ္သည္။
ေဒါက္! ေဒါက္!
" ဘယ္သူလဲ! "
အေရွ႕ကတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးၿပီး
အဝတ္အစားလဲၿပီးတဲ့ ထယ္ေယာင္းကေမးလိုက္
ေတာ့အျပင္ဘက္မွ ဘာအသံမွမၾကားၾကတာမို႔
ထယ္ေယာင္းအနားကိုလာကာ တံခါးဖြင့္ေတာ့
မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ေယာင္းဝူကိုေတြ႕သည္။
ထယ္ေယာင္းသက္ျပင္းခ်ရင္း အက်ႌကုတ္ကို
ေသခ်ာဝတ္ၿပီးေမးလိုက္ေတာ့သည္။
" ကိုကိုအလွေလးကို အိမ္ေသခ်ာပို႔ေပးခဲ့ရဲ႕လား၊
မင္းပို႔တာျမန္လြန္းသလားလို႔... "
ထယ္ေယာင္းကေမးေတာ့ ေယာင္းဝူမွာလည္း
မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ေခါင္းခါျပသည္။ၿပီးေနာက္
ထယ္ေယာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးက ခက္ထန္သြားကာ
ေယာင္းဝူရဲ႕အက်ႌေကာ္လန္စကေနဆြဲမလိုက္ကာ
မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး စကားဆိုသည္။
" မင္းကိုငါအိမ္လိုက္ပို႔ဖို႔ေသခ်ာေျပာတယ္မလား၊
မင္းငါ့စကားကို အေလးမထားတာလား!
ေဟ့ေကာင္!မင္းငါ့ကိုေျဖစမ္း!ငါ့ကိုကိုအလွေလး
ေနသိပ္မေကာင္းဘူး!!! "
ထယ္ေယာင္းက ေယာင္းဝူရဲ႕အက်ႌေကာ္လန္ကို
ဆြဲေဆာင့္ကာ ေအာ္ေျပာေတာ့ေယာင္းဝူလည္း
ေၾကာက္လို႔ ေျခေထာက္ေတာင္တုန္ေနၿပီျဖစ္၏။
သူလည္းလိုက္ပို႔ဖို႔အေနာက္ကေနလိုက္သြားတာပဲ။
ဆရာ့အပိုင္ကသာ ေျပးသြားၿပီးအသင့္ရွိေနသည့္
Taxiေပၚတက္သြားေတာ့တာပဲ။
" ေဟ့ေကာင္!မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲ!
ငါ့ကိုေျဖစမ္း! "
ရင္ထဲအေတြးထဲမွာေတာ့ ဆရာ့အပိုင္ေၾကာင္းကို
ေတြးလိုက္ေပမဲ့လည္း အျပင္ပိုင္းမွာေတာ့ဆရာအားအေၾကာင္းကို တစ္မ်ိဳးသာေျပာေတာ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ဖို႔လုပ္ေပမဲ့ ဆရာ့အပိုင္က
ကားငွားၿပီးထြက္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း-- "
" ေတာက္!အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ!
ငါကိုယ္တိုင္သာလိုက္ၾကည့္ရေတာမယ္!မင္းက
ဒီအခန္းကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္းထားလိုက္၊ညက
ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ငါၾကမ္းမိထားေတာ့သန္႔ရွင္ေရး
လိုအပ္ေနတာ!ေျပာၿပီးရင္ေတာ့မင္းကTaxiငွားၿပီးျပန္လိုက္ေတာ့ "
ထယ္ေယာင္းက ေယာင္းဝူမ်က္ႏွာကိုထိုးမသြား
ေတာ့ဘဲ အရင္ဦးစြာထြက္သြားသည္။သည္ေတာ့
ေယာင္းဝူမွာ ဆရာ့အပိုင္ေက်းဇူးေၾကာင့္ျဖင့္
သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ေျပာဖို႔က်န္ခဲ့သလို အျပန္ပါ
Taxiပါငွားစီးရဦးမည္။
" ဆရာ့အပိုင္ကဆိုးလိုက္တာ၊ဆရာမသိတုန္း
တကယ္ခိုးေျပးလိုက္ရမလားပဲ ဟူး! "
" ေဟ့ေကာင္!မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ! "
ထယ္ေယာင္းထြက္သြားၿပီးထင္ကာ အတင္းတုတ္
ေနသည့္ေယာင္းဝူက အဓိကျဖစ္တဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕အပိုင္ကိုမွသြားၿပီးခိုးေျပးခ်င္ပါတယ္လို႔
သြားေျပာေတာ့ ျပန္ေရာက္လာသည့္ထယ္ေယာင္း
ၾကားသြားတာျဖစ္သည္။
" ဟဲဟဲ..ကြၽန္ေတာ္ကစတာပါဆရာရယ္၊တကယ္
ခိုးေျပးမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ခိုးေျပးရင္ေတာင္ ဆရာ့
အတြက္ပဲခိုးေပးတာပါ ဟဲဟဲ... "
ေယာင္းဝူက ထယ္ေယာင္းေရာက္လာတာကိုျမင္
ေတာ့ စကားေတြကိုျပန္ျပင္ကာ ေျဖေလသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေယာင္းဝူစကားေၾကာင့္
ခပ္စူးစူးၾကည့္ရင္း အခန္းထဲျပန္ဝင္ကာ
သူ႔ဖုန္းကိုျပန္ယူလာသည္။
" မင္းသတိထားေန!ကိုကိုအလွေလးက ငါ့အပိုင္
ျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ မင္းသိထားလိုက္ေတာ့! "
" ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ!ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ထယ္ေယာင္းက က်န္ခဲ့တဲ့ဖုန္းကိုျပန္လာယူရင္း
ေယာင္းဝူကို စကားဆိုကာထြက္သြားေတာ့သည္။
ေယာင္းဝူမွာ သက္ျပင္းရွည္ခ်ရင္း....
" ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ငါ့ကိုမ်က္ႏွာစုတ္ေအာင္မလုပ္
သြားလို႔... "
ေယာင္းဝူလည္း စကားဆိုလိုက္ရင္း
ဟိုတယ္အခန္းထဲကိုဝင္ကာ ေသခ်ာေလးသန္႔ရွင္း
ေရးလုပ္ဖို႔အတြက္က်န္ခဲ့ရေတာ့သည္။ေသခ်ာ
သည္။ဆရာကေသခ်ာမွာၿပီးထြက္သြားေပမဲ့
သူကေတာ့ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီျဖစ္သည္။
- - - - -
တစ္ဖက္ကကူးေလးမွာလည္း ဟိုတယ္ကေန
Taxiစီးလာၿပီး သူတို႔လမ္းထိပ္နားေရာက္ေတာ့
ရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။အိမ္နားအထိေတာ့
Taxiကိုမရပ္ေစခ်င္ဘူး။Taxiဖိုအျမန္ရွင္းကာ
အိမ္နားကိုသာ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
အိမ္နားကိုေရာက္ေတာ့ ကူးသက္ျပင္းရွည္းခ်ကာ
လည္တိုင္နားကအမွတ္ေတြကို မျမင္သာေအာင္
ကာဖို႔သူ႔ဆံပင္ေတြကရွည္ေနလို႔ေတာ္ေသးသည္။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ Taxiေမာင္းသည့္ဦးေလးႀကီးက
သတိထားမိသြားမွာျဖစ္သည္။
" ကူး... "
ကူးေလး သူ႔အေတြးနဲ႔သူလာေနရင္းမွ ဂယူက
ကူးေလးရဲ႕အိမ္မွာရပ္ေစာင့္ေနတာျဖစ္သည္။
ကူးကေတာ့ သူ႔ပုံစံကိုျမင္သြားမွာဆိုးလို႔ေသခ်ာ
ဖုံးကြယ္ထားတာမို႔ သိပ္ေတာ့ပူမေနေပမဲ့လည္း
အနားတိုးလာသည့္ဂယူေၾကာင့္ ပိုသတိထားမိ
မွာဆိုးလို႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္ေနသည္။
" ဂယူက ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္၊ဒီေန႔နားရက္
အိမ္မွာရွိေနရမွာမဟုတ္ဘူးလား... "
ကူးက ဂယူ႔အားမရဲတရဲေမးလိုက္ေတာ့ ဂယူက
သြားတက္မ်ားေပၚေအာင္ရယ္ရင္းေျဖေလသည္။
ဂယူ႔ၾကည့္ရတာ ကူးတို႔ကိစၥကိုသိပ္သတိမထား
မိဘူးထင္သည္။
" ကိုယ့္ကူးကို ညကဖုန္းစကားေျပာဖို႔ထားမိရင္း
ကိုယ့္အိမ္ကကိစၥရွိလို႔ ထြက္သြားလိုက္တာ၊ကူးက
မနက္စာစားဖို႔အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ ကိုယ္ကအေမနဲ႔
စကားေျပာတာ ကူးကဟိုတယ္အိပ္ျဖစ္သြားတယ္
ဆိုလို႔ ကိုယ္ကူးကို အိမ္ေရွ႕မွာေစာင့္ေနတာ "
" ဂယူရယ္၊ေအးရေအးနဲ႔ အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္
ၿပီ၊ကူးကိုဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ထိေစာင့္ေနတာလဲ "
ကူးက ဂယူကသူ႔ကိုေစာင့္ေနတယ္လို႔ေျပာေရာ
ဂယူ႔လက္ကိုကိုင္ေတာ့ ေအးစက္ေနသည့္လက္
ေၾကာင့္ ကူးမွာအေတာ္ေလးစိတ္ပူသြားရသည္။
ဂယူက ကူးကိုတအားစိတ္ပူေအာင္လုပ္မိ၏။
" ကိုယ့္ကူးနဲ႔မနက္စာအတူစားခ်င္လို႔၊ကူးအေမကို
ကိုယ္တို႔အေၾကာင္းေျပာခဲ့လိုက္တယ္၊ေမေမက
ကိုယ္နဲ႔ကူးကို ျပန္အဆင္ေျပေစခ်င္တယ္တဲ့ "
သည္စကားက ကူးအတြက္ေပ်ာ္စရာဆိုေပမဲ့လည္း ကူးကအရင္ကလိုလူမွမဟုတ္ေတာ့တာ။
ကူးကေတာ့ ဂယူညထည္းကစကားေျပာတာက
ျပန္အဆင္ေျပေအာင္စကားလာေျပာေပမဲ့လည္း
ခ်စ္သူအျဖစ္ျပန္ေနၾကဖို႔ ကူးစိတ္ကူးေပမဲ့မို႔
အခုေတာ့ ကူးဘက္ကစိတ္မသန္႔တာမို႔မေနခ်င္
ေတာ့ေပ။
" ေမေမက အဲ့လိုေျပာတာလား၊ဂယူရယ္...ဂယူက
ေသခ်ာစဥ္းစားခဲ့ရလား၊ကူးကိုအစကေသခ်ာျပန္
စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာဖို႔ထက္စကားမေျပာဖို႔ေတာင္
ကူးတို႔လမ္းခြဲခဲ့ၾကတာမလား "
ကူးက ကူးအေၾကာင္းသိတာမို႔ ဂယူ႔ေျပာခဲ့သည့္
စကားတို႔အားထပ္ခါေျပာမိသည္။ဂယူကေတာ့
ကူးရဲ႕လက္ဖမိုးေလးကိုဆြဲယူရင္း နမ္းလိုက္ကာ
ႏူးညံ့သည့္အေသးေအးေအးျဖင့္ စကားဆိုသည္။
" ကူးက ကိုယ္ငယ္ငယ္ေလးထည္းကသေဘာက်
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့သူမို႔ ကိုယ္ကေရာလြယ္လြယ္နဲ႔
စြန္႔လႊတ္ရက္ပါ့မလား၊ကိုယ္တိုင္ကလည္းခ်စ္လို႔
ကူးကိုမနည္းလိုက္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကူးသိပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ျမန္ျမန္လက္ထပ္ၾကမလား "
ဂယူ႔စကားေတြဟာ ကူးရဲ႕ရင္ဘက္အထိထိုးေဖာက္
ေနတာမို႔ နာက်င္ေစသည္။ကူးတကယ္ရင္နာ၏။
အခုကူးကေရာ ဂယူ႔ကိုဘာမ်က္ႏွာနဲ႔လက္ထပ္ရ
ေတာ့မွာလည္း။ကူးကအခုဆို ကင္မ္ထယ္ေယာင္းနဲ႔အတူအိပ္ခဲ့မိသြားၿပီ။ဒါႀကီးကို ကူးကသိရဲ႕နဲ႔
ဂယူ႔ကိုသာခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔လက္ထပ္ရင္
အဲ့ဒါကူးက႐ူးမိုက္တာသာျဖစ္သည္။ကူးစိတ္မ
သန္႔ေတာ့တာမို႔ ဂယူ႔ကိုလက္မထပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ထိုသည္မို႔ကူးသက္ျပင္းရွည္ခ်လိုက္ကာျဖင့္ မ်က္ရည္တို႔ဟာ အတိုင္းအဆမရွိက်ဆင္းၿပီး
စိတ္မပါသည့္စကားတို႔ကိုဆိုရသည္။
" ဖယ္စမ္းပါ!အစကေတာ့ ဂယူ႔ဘက္ကလမ္းခြဲလို႔
ကူးဘက္က တအားျပန္ကပ္ဖို႔လုပ္ခဲ့ေပမဲ့လည္း
ဂယူက ကူးနဲ႔မဟုတ္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ပတ္သက္ေနတာမဟုတ္လား... "
ကူးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဂယူကအံ့အားသင့္သြားကာ
စကားေတာင္ထြက္မလာေတာ့ဘဲျဖစ္ေနသည္။
ခုနကေတာ့ သူအားခပ္ေအးေအးစကားဆိုေနတဲ့
ကူးေလးကအခုေတာ့ ရက္စက္ေနလိုက္တာ။
" ကူး...ဘာျဖစ္တာလဲ၊ဘယ္ကမိန္းကေလးလဲ "
" ဘယ္ကမိန္းကေလးလည္း ေမးမေနပါနဲ႔ဂယူ!
ဂယူက ကူးကိုလြယ္တယ္ပဲထင္တာမလား!
ဂယူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး လြယ္လြယ္ေလးေျပာ
ၿပီးလမ္းခြဲခဲ့တာေလ!ကူးဘက္ကေရာ ဘယ္လို
ေနခဲ့ရလဲသိလား! "
ကူးကမေက်နပ္တာမို႔ ဂယူ႔ရဲ႕ရင္ဘက္ကိုထု႐ိုက္
ရင္းတြန္းထုတ္သည္။ဂယူကေတာ့တြန္းထုတ္ခံ
ရင္းမွအံ့ဩေနေတာ့သည္။ကူးကတျခားတစ္
ေယာက္လိုေျပာင္းလဲသြားကာ သူ႔ကိုျငင္း၏။
မဟုတ္မွလြဲ ကူးကကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုအေတာ္
သေဘာက်ေနၿပီလား။
" ကူး!ကိုယ့္ကိုၾကည့္စမ္း!ညကတင္ပဲကိုယ္တို႔
ေကာင္းေကာင္းစကားေျပာေနခဲ့ၾကတာမလား၊
ကိုယ့္ဘက္က ကိုယ္တို႔ဆက္ဆံေရးကိုျပန္ဆက္ဖို႔
ေျပာတာေတာင္ ကူးကလက္ခံခဲ့တာေလ! "
" အခုေတာ့လက္မခံေတာ့ဘူး!ေသခ်ာစဥ္းစားမိ
လိုက္တယ္၊ဂယူက ကူးကိုစိတ္ရွိေတာ့တာမဟုတ္
ေလာက္ဘူး၊ညက ဟိုမိန္းကေလးနဲ႔တင္ဂယူက
ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္လား!ကိုယ့္ကိုေသခ်ာေလး
ျပန္ဆန္းစစ္ပါ! "
ဂယူက ကူးနဲ႔ညကတင္စကားအမ်ားႀကီးေျပာျဖစ္
ခဲ့ၾကသည္။ညကေတာင္ ကူးဘက္ကလက္ခံသည့္
အေနအထားေတြရွိေနတာမ်ိဳး။အခုၾကေတာ့လူကို
တအားတြန္းထုတ္ေနသည္။ဘာေၾကာင့္လဲ။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို ကူးတအားသေဘာက်ေန
တာမ်ားလား။ညကေတာင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က
အေတာ့္ကိုအဆင္ေျပေနၾကတာျဖစ္သည္။
" ကိုယ္ဘာမွစစ္စရာမလိုဘူး!ကူးကသာစစ္ၾကည့္
ရမယ္မဟုတ္လား၊ဥကၠဌကင္မ္ကိုအေတာ္ခ်စ္ေန
ၿပီမဟုတ္လား!ကိုယ့္ကိုေျဖစမ္း! "
" ကင္မ္မင္ဂယူ! "
ကူးက ဂယူ႔ကိူနာမည္အျပည့္အစုံေအာ္လိုက္ရင္း
မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြျဖင့္ခပ္စူးစူးၾကည့္ကာေျပာ
လိုက္ေတာ့ ဂယူလည္းမ်က္ဝန္းမွတစ္ဆင့္
မ်က္ရည္တို႔စီးက်လာခဲ့သည္။
" ကူး!ကိုယ္နာက်င္ခဲ့ရတာေတြကို သိရဲ႕လား!
ကူးကေတာ့ ႐ုန္းမရလို႔ေနခဲ့ရေပမဲ့ကိုယ္ကေရာ
ကိုယ့္ခ်စ္သူက သူမ်ားရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတာကို
ေတြ႕ရတဲ့အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းဘဲနာက်င္ရ-- "
" ေတာ္ပါေတာ့!ကူးျဖစ္ခ်င္တာလည္းမဟုတ္ဘူး၊
ကူးနဲ႔ဂယူဒီတစိခါလမ္းခြဲၾကတာေပါ့!ကူးဘက္က
ဂယူ႔ကိုထပ္ဆက္သြယ္ဖိုမလုပ္ေတာ့ဘူး!ကူးနား
ေတာ့မယ္!ဂယူလည္း အိမ္ျပန္ပါေတာ့! "
ကူးက ဂယူထပ္ေျပာမည့္စကားေတြကိုေရာ
ထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့တာမို႔ စကားေတြခပ္ျပတ္
ျပတ္ေျပာကာ အိမ္ထဲသို႔ေျပးဝင္သြားသည္။
ဂယူ႔မွာေတာ့ ကူးရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္နာက်င္လြန္း
လို႔ အသံေတာင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿငိမ္ေနသလို
ကားထဲကၾကည့္ေနသည့္ ထယ္ေယာင္းမွာလည္း
ကူးနဲ႔ဂယူရန္ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္ကာၿပဳံးေနေတာ့
သည္။
" ခင္ဗ်ားကဘယ္ေလာက္ပဲ က်ဳပ္အသက္ရဲ႕
ခ်စ္သူပဲျဖစ္ခဲ့တာ၊က်ဳပ္ကေတာ့ အသက္ရဲ႕
ပထမဆုံးကိုရခဲ့တာ! "
ထယ္ေယာင္းက ေျပာလိုက္ရင္း ျမင္ကြင္းေကာင္းကိုျမင္ခဲ့ရတာမို႔ ကားလွည္ကာျပန္ထြက္သြားေပမဲ့
မင္ဂယူမွာလည္း ဘာမွမဟုတ္သည့္သူ႔စကား
ေၾကာင့္ ကူးကသူ႔ကိုမယုံၾကည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ
လမ္းခြဲစကားေျပာခဲ့သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့
ကူးနဲ႔ကိုယ္နဲ႔တကယ္ခြဲရၿပီထင္သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဂယူရယ္၊ကူးက ဂယူထင္သလိုမဟုတ္ေတာ့လို႔ ကူးေတာင္းပန္ပါတယ္ "
အိမ္ထဲကကူးေလးမွာလည္း အေမျဖစ္သူလုပ္ေပး
ထားသည့္မနက္စာေတာင္ မစားႏိုင္ေတာ့ဘဲအိပ္
ယာထဲလဲကာ ငိုေနေတာ့သည္။
- - - - -
ညေနေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းတို႔သူငယ္ခ်င္း
၄ေယာက္လုံး ဘားတစ္ခုမွာစုျဖစ္ၾကသည္။
ညကထယ္ေယာင္းေပ်ာက္သြားတာအျပင္
ကူးေလးပါေပ်ာက္သြားတာမို႔ ဟိုေဆာ့က
ေမးခ်င္ေနတာေၾကာင့္ေရာ ထယ္ေယာင္းက
သူ႔ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာကိုသိခ်င္တာမို႔
အႀကံဥာဏ္လာေတာင္းတာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
" ယြန္းဂီေရာက္မလာခင္ ငါ့ကိုအရင္ေျပာပါလား၊
ညကမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာက္သြားတာ ဘာမ်ား
ျဖစ္ခဲ့ၾကသလဲလို႔ "
ထယ္ေယာင္းက အရင္ဆုံးေရာက္လို႔တစ္ခြက္ၿပီး
တစ္ခြက္ေသာက္ေနခ်ိန္တြင္ ဟိုေဆာ့ကဂ်ဴတီ
ကုတ္ကိုခြၽတ္ခဲ့ေပမဲ့လည္း နားၾကပ္ကိုေတာ့
ဘားအထိယူလာကာ စားပြဲေပၚတင္လိုက္ရင္း
ခုံမွာဝင္ထိုင္ကာ ေမးလာသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း ဟိုေဆာ့အေမးေၾကာင့္
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္သည္။ဆရာဝန္သာလုပ္ေနတာ အရမ္းစပ္စုတက္သည္ဟိုေဆာ့။ေျပာျပရင္
လည္း အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ထေအာ္ဦးမည္။
" နမ္ဂြၽန္နဲ႔ယြန္းဂီလာမွ ငါေျပာျပမယ္၊အခုေတာ့
မင္းအရင္ထိုင္ၿပီး ေသာက္စရာရွိတာေသာက္ဦး "
ထယ္ေယာင္းက ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္ၿပီးမို႔
ဟိုေဆာ့ကေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ေနရာမွာဝင္ထိုင္၏။
ၿပီးေနာက္ သူတို႔ေသာက္ေနၾကပုံစံကိုမွာၿပီး
ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ဟိုေဆာ့ကထည့္ေသာက္
ေနသည္။ဆရာဝန္ျဖစ္တာမ္ို႔ ဟိုေဆာ့ကသူငယ္
ခ်င္းေတြေခၚမွသာ ေသာက္ျဖစ္သည္။က်န္တဲ့
အခ်ိန္ေတာ့ သူမေသာက္ပါ။
" ငါတကယ္သိခ်င္လာၿပီကြာ၊ဟိုႏွစ္ေယာက္က
အျမန္ေရာက္သင့္ေနၿပီ၊ထုံးစံအတိုင္းငါတို႔
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အရမ္းေၾကာက္က်
တာပဲလား.... "
" ေၾကာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ငါတို႔ကတအားခ်စ္တာ "
ေျပာဆိုေနတုန္းရွိေသး ယြန္းဂီနဲ႔နမ္ဂြၽန္ကအတူဝင္
လာၿပီး နမ္ဂြၽန္ကဟိုေဆာ့ပုခုံးေပၚလက္တင္ကာ
ေျပာလိုက္သည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ နမ္ဂြၽန္တို႔
ေျပာသည့္စကားေၾကာင့္ ခပ္ေယးေယးၿပဳံး၏။
" မင္းတို႔ကလည္းေၾကာက္တယ္ဆို ေၾကာက္တယ္
လို႔လည္းမေျပာဘူး၊လာလိမ္ေနၾကတယ္၊ျမန္ျမန္
ထိုင္ေတာ့ကြာ၊ထယ္ေယာင္းေျပာတာနားေထာင္
ခ်င္လွၿပီ... "
ဟိုေဆာ့က တစ္ခြက္ေမာ့ခ်လိုက္ရင္း ေမးေငါ့ျပ
ကာထိုင္ဖို႔ေျပာေတာ့ နမ္ဂြၽန္ကဝင္ထိုင္ေတာ့သည္။
ယြန္းဂီကေတာ့ တစ္ခြက္ေတာင္ေသာက္ေနၿပီျဖစ္
ေလသည္။
" ထယ္ေယာင္း မင္းကေရာငါတို႔ကိုေခၚတာ
ဘာကိစၥလဲ၊အဆင္ေရာေျပရဲ႕လား!မင္း႐ုပ္ၾကည့္
တာအားသိပ္မရဘူးကြာ! "
နမ္ဂြၽန္က ထယ္ေယာင္းေဘးဝင္ထိုင္ရင္းမွေျပာ
ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းသာခါျပသည္။
အဆင္မေျပဘူးဆိုသည့္ အေနအထားမ်ိဳးေပၚလို႔
နမ္ဂြၽန္ပါ စိတ္မေကာင္းတာျဖစ္၏။
" မင္ဂ်ီမင္ ငါ့ကိုေျပာတယ္၊ညတုန္းကကူးေလးက
အိမ္ျပန္မလာဘူးတဲ့ဆိုလို႔ မနက္ထည္းကငါ့ကို
မင္းရွိဖုန္းဆက္ခိုင္းေနတာ "
ယြန္းဂီေသာက္ေနရင္းမွ ခပ္ေအးေအးေမးသည္။
ထယ္ေယာင္းက ယြန္းဂီရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ေခါင္း
ၿငိမ့္ရင္း ေျပာျပသည္။
" ငါတို႔တစ္ညလုံးအတူရွိေနတာ "
" ဘယ္လိုေတာင္လား! "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္ကထေအာ္
ေလသည္။ဟိုေဆာ့က အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔
ထေအာ္မည္ထင္ထားေပမဲ့လည္း ဟိုေဆာ့ထက္
ဦးေနေအာင္ေအာ္သည္က နမ္ဂြၽန္ျဖစ္ေနသည္။
" ေျပာစမ္းပါဦး၊မင္းတို႔ဘယ္လိုအတူရွိေနလဲဆို
တာကိုေလ... "
ဟိုေဆာ့ကၿပဳံးရင္း ေရွ႕ရွိအျမည္းအတြက္လုပ္
ထားသည့္ အသီးတစ္စိတ္စားရင္းေမးေတာ့
ထယ္ေယာင္းက ေျဖေလသည္။
" ငါညက ေဆးမိသြားတယ္၊တကယ္ေတာ့ ငါနဲ႔
ကိုကိုအလွေလးကို ေဆးမိဖို႔လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ
ဟိုလူနဲ႔ကိုကိုအလွေလးကို ေဆးမိေအာင္ႀကံလိုက္
တာ.... "
" မင္းစကားက ဘယ္လိုႀကီးလဲ၊ငါတိုကို ေသခ်ာ
ေျပာျပစမ္းပါကြာ... "
ထယ္ေယာင္းကေျပာသည္ကို ၿငိမ္နားေထာင္ေန
တဲ့ယြန္းဂီကေမးလာသည္။ထယ္ေယာင္းက
အရက္ထည့္ထားသည့္တစ္ဝက္ကိုေမာ့ခ်လိုက္ရင္းေျပာသည္။
" မင္းတို႔ေျမႇာက္ေပးတုန္းက မသြားခင္အထိကို
ကိုကိုအလွေလးကပဲ ရွန္ပိန္ကိုေသာက္ေနခဲ့တာ၊
ဂယူကမေသာက္ဘဲ ဖုန္းေျပာဖို႔ထြက္သြားေတာ့
ငါကရွန္ပိန္အျပည့္ကိုေသာက္ခ်လိုက္တာ! "
" အဲ့ဒီေတာ့... "
ဟိုေဆာ့ကစိတ္ဝင္စားေနၿပီမို႔ ထပ္ေမးသည္။
ထယ္ေယာင္းက မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္
ဖိႏွိပ္ရင္းမွ ေျဖသည္။
" အဲ့ဒီေတာ့ကြာ ခဏၾကာမွေဆးစြမ္းကျပေတာ့
ငါကရိပ္မိၿပီး အခန္းထဲဝင္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္၊
ကိုကိုအလွေလးကို ငါ့အခန္းကဒ္အပိုေပးခဲ့လိုက္
တယ္၊ငါကြာ!ရွီး!ကိုကိုအလွေလးကိုမွန္းၿပီး ငါေျဖ
ရွင္းလိုက္တာဟုတ္တယ္၊မၾကာဘူး ငါအျပင္ျပန္
ထြက္လာေတာ့ ကိုကိုအလွေလးကကုတင္ေပၚေရာက္ေနတယ္၊သူလည္းေဆးမိထားေတာ့
ငါတိုအဲ့မွာအတူျဖစ္သြားၾကေတာ့တာပဲ "
ထယ္ေယာင္းကေျပာရင္း အရက္ထပ္ေသာက္ေန
ေတာ့ နမ္ဂြၽန္နဲ႔အတူယြန္းဂီ၊ဟိုေဆာ့တို႔က အႀကံေပးဖို႔ေတာင္ ရပ္တန႔္ေနမိၾကသည္။
ဘယ္ထင္ထားပါ့မလည္း။အစကေတာ့ခိုးေျပး
မဂၤလာဦးဖို႔ေျမႇာက္ေပးခဲ့ၾကေပမဲ့လည္း
မထင္မွတ္ဘဲျဖစ္သြားၾကေတာ့ အံ့ဩေန၏။
" မနက္ေရာက္ေတာ့ ငါတာဝန္ယူလက္ထပ္ဖို႔
ေျပာတာကို ကိုကိုအလွေလးကလက္မခံဘူး၊
အဲ့ေတာ့ ငါကေဒါသထြက္ၿပီးကိုကိုအလွေလးရဲ႕
သိကၡာပါထိပါးသလိုထည့္ေျပာမိေတာ့ ငါ့ကို
လက္ထပ္ဖို႔ေတာင္မေျပာနဲ႔ အလုပ္မွာေတာင္
ထပ္မေတြ႕ေတာ့ဘဲ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔
ေျပာသြားေသးတာ၊အဲ့ဒါငါ့ဘက္က ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲကြာ.... ငါ႐ူးခ်င္တယ္ကြာ! "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ က်န္သုံးေယာက္က
သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ အႀကံေပးတက္သည့္
ဟိုေဆာ့က စကားစေျပာသည္။
" မင္းနဲ႔ကေတာ့ ျဖစ္ရရင္ေတာ့လား၊မွားၿပီတာကို
တာဝန္ယူခ်င္တယ္ဆိုတာကလည္း မင္းခ်စ္လို႔
မင္းအရမ္းသေဘာက်လြန္းလို႔မဟုတ္လား၊ငါတို႔
နားလည္ပါတယ္၊ဒီလိုျဖစ္ေနတာကို မင္းဘက္က
အတင္းစကားဆိုမိရင္ေတာ့ ဆက္ျဖစ္ေနမွာပဲ "
ဟိုေဆာ့ကေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းငိုက္
စိုက္ခ်သြားသည္။သူတကယ္ေၾကကြဲေနၿပီျဖစ္၏။
အခုဆိုကိုကိုအလွေလးက သူနဲ႔ဆိုင္သြားၿပီမို႔
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။လက္ထပ္ခ်င္ၿပီမို႔
ထယ္ေယာင္းစိတ္ေတြ မၿငိမ္ေနေတာ့ပါ။
" ငါသိၿပီ!မင္းဘက္က နည္းနည္းေလးစိတ္ေလ်ာ့
လိုက္သင့္တယ္၊ငါနဲ႔ဂ်င္ေလးတို႔ မဂၤလာဦးညကဆို
အစ္ကိုဂ်င္က စိတ္အားငယ္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္တာ၊
ငါျဖင့္သနားလြန္းလို႔ လိုက္ဂ႐ုစိုက္လိုက္ရတာ "
" မင္းအေၾကာင္းကိုေမးေနတာမဟုတ္ပါဘဲ
ဘာလို႔အကုန္လုံးေျဖေနရတာလဲ... "
ယြန္းဂီက ႐ြတ္ေနာက္ေနာက္ဆိုလိုက္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းကရယ္လိုက္ၿပီး ဟိုေဆာ့ေရာက
ရယ္သည္။နမ္ဂြၽန္ကေတာ့ သူ႔ေရွ႕ကယြန္းဂီကို
စိုက္ၾကည့္ရင္း....
" ငါကအိမ္ေထာင္သည္မို႔ အကုန္သိတယ္၊ငါက
ျဖစ္ပ်က္ေနမွာကိုေျပာတာ၊ငါေလးစားပါရေစ၊
အစ္ကိုကူးေလးက ဒီေလာက္တစ္ညလုံးျဖစ္
ထားတာေတာင္ အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ႏိုင္တာ
ေလးစားလြန္းတယ္၊ဂ်င္ေလးဆိုလည္း မနည္း
လမ္းေလွ်ာက္ေနရတာကို "
" မဟုတ္ဘူး၊ကိုကိုအလွေလး တအားနာေနတာ၊
ငါထိဖို႔လုပ္တာေတာင္ လက္မခံဘူး၊ျပန္တာလည္း
ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔မို႔ ငါပို႔ဖို႔အဆင္မေျပေတာ့ေယာင္းဝူ
အကူညီေတာင္းတာ သူ႔ကိုေျပာဆိုသြားၿပီးTaxi
စီးသြားတာတဲ့! "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ ယြန္းဂီကရယ္ရင္း
ေျပာသည္။တကယ့္ ထယ္ေယာင္းအပိုင္က
လုံးဝကို မာနခဲေလးပဲ။
" မာနႀကီးလိုက္တာ၊မင္းနဲ႔တစ္ပုံစံထည္းပဲ၊
မၾကာခင္ေတာ့ မင္းနဲ႔အသြင္တူတဲ့အိမ္သားေလး
ျဖစ္လာမွာပါကြာ!ငါကၾကားကေန ဂ်ီမင္ကတဆင့္
အစ္ကိုကူးအေၾကာင္းေမးေပးပါ့မယ္ "
ယြန္းဂီကေသာက္ရင္းေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းက
သတိရသြားကာ ယြန္းဂီကိုစကားေျပာလိုက္သည္။
" ကိုကိုအလွေလးကို ညစာစားဖို႔အတြက္သူႀကိဳက္
တာေလး ဝယ္သြားခိုင္းလိုက္ပါလား၊ငါ့အသက္
အဆင္ေျပဖို႔ပါ ေမးခဲ့ခိုင္းေပးပါကြာ၊ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ အေၾကာင္းကိုမၾကားရရင္ငါအိပ္ေပ်ာ္မယ္
မထင္ဘူးကြာ! "
" ေအးပါကြာ၊ငါအခုလွမ္းေျပာလိုက္ပါ့မယ္၊သူက
ညဘက္ေတြ႕ဖို႔ရွိတယ္ေျပာေတာ့ ငါကလွမ္းေျပာ
ေပးမယ္... "
ယြန္းဂီကေျပာလိုက္ၿပီး ဖုန္းထုတ္ကာမင္ေလးဆို
သည့္ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္နာမည္ေၾကာင့္ႏွိပ္ကာၿပဳံးရင္း
ဖုန္းေခၚေနရင္း တစ္ဖက္ကအသံၾကားမွ
စကားဆိုသည္။
' ေျပာ... '
" မင္ဂ်ီမင္ဘာလုပ္ေနလဲ "
" အရမ္းေတြပိုေအာင္လုပ္ေနၿပီ "
ဟိုေဆာ့က မ်က္ႏွာမဲ့ျပကာဆက္ေသာက္ေနရင္း
ထယ္ေယာင္းနဲ႔နမ္ဂြၽန္ကၿပဳံးလိုက္ေသးသည္။
ယြန္းဂီကေတာ့ စိတ္မဝင္စားဘဲစကားဆက္ေျပာ
ေနသည္။
" ကိုယ့္ကိုတစ္ခုကူညီစမ္းပါကြာ၊ကိုယ္ပိုက္ဆံပ္ိုပို
လႊဲေပးလိုက္မယ္၊ထယ္ေယာင္းက သူ႔အပိုင္ေၾကာင္းသိခ်င္လို႔မင္ဂ်ီမင္က အစ္ကိုကူးႀကိဳက္
တာေလးေတြဝယ္ၿပီး သြားေမးေပးပါလား "
' မင္ယြန္းဂီ!မင္းမတရားဘူးေနာ္!ငါၾကေတာ့
မင္းထက္ႀကီးတာေတာင္ မင္ဂ်ီမင္၊မင္ဂ်ီမင္နဲ႔ ေဂ်ာင္ဂုကိုေတာ့ အစ္ကိုကူးဆိုၿပီးအရမ္း႐ိုေသ
ေနတာလား၊ၾကည့္ရတာ မင္းကငါ့ထက္ ကူးကူးကို
ပိုႀကိဳက္ေနတာလား! '
ယြန္းဂီစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕မ်က္ဝန္းက
လႈပ္ရွားလာၿပီးယြန္းဂီကိုၾကည့္လာသည္။ယြန္းဂီက
လက္ခါျပၿပီး မဟုတ္ေၾကာင္းေျပာေတာ့သည္။
" ထယ္ေယာင္းငါ့ကို အဲ့လိုမၾကည့္ေနနဲ႔၊မင္ဂ်ီမင္
အခုသြားလိုက္ၿပီး ကိုယ္ေျပာတာသာလုပ္လာခဲ့
ေပးပါကြာ၊အကူညီေတာင္းတယ္ "
' ငါကမေျပာလည္း သြားဖို႔စိတ္ကူးထားၿပီးသား၊
ငါတို႔ၾကားတအားလွ်ာရွည္မေနနဲ႔!မင္ယြန္းဂီ! '
" ကိုယ္ေျပာတာမေမ့-- "
တီ~
ယြန္းဂီေျပာဖို႔ေတာင္ ထပ္မဆက္ရေသးဘဲ ဂ်ီမင္ကဖုန္းခ်သြားသည္မို႔ ယြန္းဂီမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕၏။
ဟိုေဆာ့ကေတာ့ ႏိုင္ပါသည္ဆိုတဲ့ယြန္းဂီေၾကာင့္
အမ်ားႀကီးရယ္သြမ္းမိသည္။
" ႐ုံးေရာက္ရင္ေတာ့ ဖက္နမ္းၿပီးဆုံးမရမယ္! "
" ဟားဟား...မဟုတ္တာေတြေျပာၿပီ! "
ယြန္းဂီရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ ဟိုေဆာ့နဲ႔နမ္ဂြၽန္က
အက်ယ္ႀကီးေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္း
လည္းအစက ေၾကကြဲေနတာေပမဲ့မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ
ႀကိတ္ရယ္မိသည္။ယြန္းဂီက႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔
ရယ္စရာေကာင္းေအာင္ တအားလုပ္သည္။
" မရယ္နဲ႔ေတာ့ကြာ၊ထယ္ေယာင္း ငါကေတာ့ကူညီ
ေပးၿပီးေပမဲ့လည္း မင္းဘက္ကအခ်ိန္နည္းနည္း
ေပးၿပီးေရွ႕ဆက္ၾကည့္ပါကြာ... "
ယြန္းဂီကသူ႔ကိုရယ္ေနသည့္ ဟိုေဆာ့တို႔ကိုမရယ္ဖို႔
ေျပာရင္း ထယ္ေယာင္းဘက္ကိုလွည့္ကာအေျခအေနအဆင္ေျပေျပျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ေျပာသည္။
ထယ္ေယာင္းကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း
ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ေနတာမို႔ သတိထားမိၿပီ။
အရမ္းခ်စ္ျပေနေတာ့ ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ေတာင္
သူ႔အပိုင္ၾကည္ျဖဴမွဆိုသည့္သေဘာမ်ိဳး။
" ဒါေတြကိုေနာက္ထား!ငါတို႔ထယ္ေယာင္းႀကီး
လူပ်ိဳေလးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔အပိုင္ကိုရလိုက္လို႔
ဂုဏ္ယူရျခင္းတစ္ျဖတ္ေပါ့!ေနာက္လူပ်ိဳေနာက္ဆုံးညက် ထပ္ေသာက္ရဖို႔ျမန္ျမန္လုပ္
ေတာ့ကြာ!ဖိုက္တင္း ထယ္ေယာင္း! "
" ေက်းဇူးကြာ! ခ်ီးယားစ္! "
ဟိုေဆာ့ကဦးေဆာင္၍ေျပာေတာ့မွ ထယ္ေယာင္းတို႔ကခြက္တိုက္လိုက္ၿပီး ထယ္ေယာင္းကအျမန္
ျဖစ္ဖို႔သာဆုေတာင္းေနရေတာ့သည္။သူလည္း
ျမန္ျမန္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့တာမို႔ အပိုင္သိမ္းခ်င္၏။
ထယ္ေယာင္းတစ္ခြက္ေမာ့လိုက္ရင္း ခပ္တိုးတိုး
ေျပာလိုက္သည္က...
" ေမာင့္အသက္ကိုပိုင္ေနၿပီမို႔ ေမာင့္အသက္က လက္ထပ္လာရမယ္.... "
ထယ္ေယာင္းထိုသို႔ဆိုလိုက္ရင္း အၿပဳံးႀကီးၿပဳံးေန
မိ၏။ကိုကိုအလွေလးသူ႔က္ိုလက္ထပ္လာဖို႔တြက္
အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးတစ္ခုေလးေတာ့လိုမိပါ
သည္ေလ။
To be continued ~
ကိုကိုအလွေလးတို႔အပ္ပုဒိတ္ပါဗ်။မနက္ျဖန္လည္း ဒါေလးပဲဆက္အပ္ခ်င္ပါတယ္။အဆင္ေျပမယ္လို႔ေတာ့ထင္ပါတယ္ဗ်။
> >
#unicode
မနက်ရောက်တော့ ကူးတစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲခြင်းတွေနဲ့ နိုးထလာခဲ့ရသည်။ကူးလေး
ဖြည်းဖြည်းချင်းထတော့ ခါးနာသည့်ဝေဒနာရယ်
တင်ပါးနေရာကနာကျင်မှုကြောင့် ကူးလေးက
အတော့်ကိုညည်းညူမိလေ၏။
" အား...တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနေတာပဲ..အင့်...
ဟင်...ငါတစ်ကိုယ်လုံးဘာတွေလဲ... "
ဘေးမှာထယ်ယောင်းရှိနေတာကိုမသိဘဲ နာကျင်
ကိုက်ခဲနေသည့်ဟု ညည်းညူနေသည့်ကူးလေးက
ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်အစားတွေမရှိဘဲ ခရမ်းပုတ်
ရောင်ကွက်တွေရှိတာကိုတွေ့မှ သတိထားမိတော့သည်။
ကူးတစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်အစားမရှိတာကို တွေးမိရင်းဘေးဘီဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အသက်ရှု
သံခပ်ပြင်းပြင်းကိုကြားလိုက်ရသည်။စောင်ကို
တစ်ကိုယ်လုံးလုံအောင်ခြုံအိပ်နေသည့်ဘေးလူက
ကင်မ်ထယ်ယောင်းထင်သည်။ကူးညက သူ့ကို
လိုက်ရှာနေခဲ့တာ။မဟုတ်လောက်ဘူးမလား။
" ဟင့်အင်း...ငါမဟုတ်လောက်ဘူးမလား "
ကူး ညကအကြောင်းတွေတွေးမိလိုက်သည်မို့
ခေါင်းအသွင်သွင်ခါရင်း မဟုတ်ကြောင်းငြင်း
နေမိသည်။ညက ရှန်ပိန်စစသောက်ချင်းမှဖြစ်
သွားတဲ့နောက်ဆက်တွဲက ကူးလေးအတွက်တော့
တကယ်အဆိုးဆုံးဖြစ်သည်။
" အင့်...ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
မဟုတ်လောက်ပါဘူးအထင်နဲ့ ကူးစောင်ကိုလှန်
ကြည့်တော့ မှောက်ရက်အိပ်နေသည့်ကင်မ်ထယ်
ယောင်းက အတော့်ကိုပင်ပန်းနေပုံမို့ အတော်
အိပ်မောကျနေသည်။
အတွေးတွေပြန်ခေါ်ရင်း သူအတည်မှတ်မိတာက
ကူးက ထယ်ယောင်းကိုတောင်းဆိုမိသွားတာ။
ကူးအဆင်မပြေဖြစ်ရင်းမှ ကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့
ဒီလောက်ထိဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တာဖြစ်မည်။
" မဟုတ်ဘူးလေ၊ငါ...ငါက ဂယူ့ကိုသိပ်ချစ်တာ၊
ဟင့်...ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုမဟုတ်ဘူးလေ... "
ကူးကတုန်ရီစွာဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေသည့်
သူ့အင်္ကျီကိုကောက်ရင်း ဖုန်းကိုထုတ်ကြည့်တော့
မေမေက ဖုန်းခေါ်ထားတာအများကြီးဖြစ်သည်။
ကူးကျဆင်းနေသည့် မျက်ရည်တွေကိုခပ်ကြမ်း
ကြမ်းသုတ်လိုက်ရင်း မေမေ့စိတ်ပူနေမှာဆိုး၍
ဖုန်းဆက်မိပါသည်။
' သားကူးလေး မေမေတစ်ညလုံးဖုန်းဆက်တာ
ဘာလို့မကိုင်တာလဲ သားလေးရယ်၊မေမေက
သားကိုစိတ်ပူလို့ ဂျီမင်လေးကိုဖုန်းဆက်တာ၊
သူမသိဘူးဆိုလို့ ပိုစိတ်ပူနေတာ ကူးလေးရဲ့ '
ဖုန်းဝင်သည်နှင့် မေမေ့ဘက်ကပင်စကားတွေ
ဆက်ပါသည်။ကူးကတော့ မေမေ့စကားကိုနား
ထောင်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့သည့်မျက်ရည်တွေက
ပိုပိုကျမိပါသည်။မေမေမကြားစေရန်ဖြင့်
မျက်ရည်တွေကိုထိန်းရင်း...
" ဟီးဟီး... မေမေသိလား၊ကူးက ညကအလုပ်တွေ
များနေလို့လေ၊ဥက္ကဌရဲ့နောက်မှာလိုက်ပြီး
အလုပ်တွေများသွားတော့ ဂျီမင်နဲ့တောင်မတွေ့
ဖြစ်တော့ဘဲ ဟိုတယ်မှာအိပ်လိုက်ရတာပါ "
ကူး မေမေ့ကိုမုသားသုံးကာဆိုလိုက်သည်။မေမေမှ
တစ်ဖက်ကနေ သူ့သားလေးအားဂရုဏသက်စွာ
ရယ်မောရင်းဖြင့် စကားပြန်ဆိုနေသည်။မေမေက
ပြုံးပျော်နိုင်ပေမဲ့ သူမပျော်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။
' မေမေ့ကူးလေးပြန်လာရင် စားဖို့မေမေတစ်ခုခု
လုပ်ထားမယ်နော် '
" အင့်...ဟုတ်ကဲ့...မေမေ "
ကူးဆက်ကျနေသည့်မျက်ရည်တို့ကိုထိန်းထားရင်း
ဖြေလိုက်မိပြန်သည်။မေမေက ဖုန်းထဲကနေစား
သေချာလုပ်ထားပေးမယ်ဆိုရင်း ဖုန်းချသွားတော့
ကူးမျက်ရည်တွေကို လက်ဖမိုးဖြင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်း
သုတ်ချသည်။
ညတုန်းကပွဲမှာဂယူက ပြောခဲ့သေးသည်။ကိုယ်တို့
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တွဲဖို့ဟုပြောသည်။ပြောချင်သည်က ကူးကိုပြန်တောင်းပန်ကာတွဲဖို့
ပြောရင်း လက်ထပ်ချင်သည်ဟုပါပြောသည်။
ကူးငိုရင်း အိပ်ယာပေါ်မှအားတင်းကာထ၏။
" အာ့!နာလိုက်တာ... "
ညကတစ်ညလုံးနာကျင်မှုတွေကြောင့် ကူးဟာ
အရှိန်ထက်နာကျင်မှုကိုအံမတုနိုင်လို့ ကုတင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျသွားသည်။သည်တော့ ကူးလေးမှာလည်း
မထနိုင်ဘဲ သူ့ခါးကိုကိုင်ကာနာကျင်လို့ညည်းညူ
မိလေသည်။
ဘုန်း!
" မောင့်အသက်...အဆင်ပြေရဲ့လား... "
ထို့အတူထယ်ယောင်းမှာလည်း ကူးပြုတ်ကျသွားတာကိုသိလို့သဘတ်ပတ်၍ထလာကာ လာကူတွဲ
စေသည်။သို့သော်လည်း ကူးကထယ်ယောင်းရဲ့
လက်တွေကိုဖယ်ချလိုက်၏။
" ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း! "
ကူးထံမှအမုန်းသံနှင့်ဒေါသသံတို့ရောနှက်နေတာမို့
ထယ်ယောင်းအံ့ဩကာကြည့်နေမိသည်။ပြီးမှ
သူ့အသက်အဆင်မပြေတာသိလို့ ထယ်ယောင်းက
ကုတင်ပေါ်မှစောင်ပါးလေးတစ်ထည်ယူလိုက်ရင်း
ကူးတစ်ကိုယ်လုံးကို လုံခြုံအောင်ပတ်ပေးသည်။
" အရမ်းနာနေလား၊မောင်...ယောင်းဝူကိုကွာ
ဆေးယူလာခိုင်းလိုက်မယ်... "
ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်ရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးကို
စောင်ပါးလေးဖြင့်ပတ်ခြုံပေးလိုက်ရင်း အနောက်မှသိုင်းဖက်ထားကာ ပွေ့မဖို့လုပ်သည်။ကူးကတော့
ထယ်ယောင်းရဲ့ပုံစံကိုမကြိုက်လို့ ရုန်းထွက်ရင်း..
" ငါ့ကိုလွှတ်စမ်းပါ လူဆိုးကောင်ရဲ့!မင်းလိုလူမျိုး
ငါတအားမုန်းတာပဲ!လူဆိုးကောင်!မင်းက..အာ့! "
ကူးကရုန်းထွက်ပေမဲ့လည်း ညကနာကျင်မှုတွေ
အများကြီးကြောင့် ခါးကနာကျင်သွားတာမို့
ညည်းညူလိုက်တော့ ထယ်ယောင်းကကူးရဲ့
ညကသူ့ကြောင့်ခရမ်းရောင်အမှတ်အသားတွေ
ပြည့်နေသည့်ကူးရဲ့ဂုတ်ပိုးလေးကိုနမ်းလိုက်ကာ
နူးညံ့စွာစကားဆိုသည်။
" တောင်းပန်ပါတယ် မောင့်ကြောင့်ပါ၊တအားနာ
နေမယ်ဆိုတာ မောင်သိပါတယ် "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးကို
သိုင်းဖက်ထားတာကြောင့် ကူးလေးကတော့
ထယ်ယောင်းရဲ့ရင်ခွင်ထဲနစ်မြုပ်နေလေရဲ့။
" မောင့်အသက်ကိုမောင်က တာဝန်ယူမှာပါကွာ "
ကူးဘာအသံမျှမထွက်နိုင်သေးဘဲ တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်မှုကြောင့် ကူးမရုန်းဘဲမျက်ရည်တို့သာကျနေတော့သည်။အတော့်ကိုနာကျင်ရသည်။
ညကဂယူနဲ့ချစ်သူအဖြစ်ပြန်တွဲကြဖို့တွဲထားပြီးမှ
ရည်မှန်းချက်တွေပျက်ရှသွားရသည်။
" ဘာ!မင်းက တာဝန်ယူမယ်!ဘာမှယူစရာလည်း
မလိုဘူး၊ငါကယောကျာ်းလေး! "
ကူးမှာမျက်ရည်တွေကြားမှ စိတ်တိုစွာဖြင့်ဖြေ
လိုက်မိသည်။ဘာမှမဟုတ်တဲ့ကိစ္စလေးကြောင့်
လက်ထပ်စရာမရှိဘူး။ကူးလည်းလက်ထပ်ဖို့
အတွက် စဥ်းစားမည်လည်းမဟုတ်ပါ။
" ယောကျာ်းလေးလည်း ဘာများဖြစ်လို့လဲ၊
မောင်က ချစ်နေတာမို့တာဝန်ယူမယ်... "
ထယ်ယောင်းက ကူးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားရင်း
လက်ထပ်ဖို့အတွက်ပြောသည်။ကူးကတော့
ထယ်ယောင်းဖက်ထားရာမှရုန်းထွက်ပြီးထရပ်
တော့သည်။
" အာ့!ငါ့ကိုလွှတ်ပေးစမ်း ကင်မ်ထယ်ယောင်း!
ငါခါးတွေနာနေတာနော်! "
ကူးကထရပ်လိုက်တော့ ညကနာကျင်မှုကြောင့်
ခြေမခိုင်ဖြစ်သွားတာမို့ ထယ်ယောင်းက
မင်းသမီးလေးအလား ကူးလေးကိုပွေ့လိုက်၏။
ကူးမှာ နဂိုထည်းကခါးနာနေတာဖြစ်တဲ့အတွက်
အောင့်တက်သွားပြီး အော်ကာရုန်းသည်။
" မရဘူး၊မောင့်အသက်တအားနာနေတာမောင်သိ
တယ်၊မောင်တို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြမယ် "
ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်နာနေတာကိုသိလို့
ရေချိုးခန်းကိုသွားဖို့ဦးတည်လိုက်ပေမဲ့ ကိုကို
အလှလေးက သဘောမကျကြောင်းငြင်းကာ
သူ့လက်ထဲမှရုန်းထွက်သည်။
" မင်းကိုငါမုန်းလိုက်တာ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရယ်၊
ငါ့ကိုလွှတ်ပေးစမ်းပါ လူဆိုးကောင်ရယ်!မင်းကို
မြင်နေရရင် ငါကိုယ့်ငါစိတ်မသန့်တော့ဘူး! "
ကူးလေးရဲ့နှုတ်မှထွက်ကျလာသည့် စကားတွေက
ထယ်ယောင်းရင်ကို မြှားတွေနဲ့ထိုးစိုက်နေသလိုမို့
အတော့်ကိုနာကျင်ရသည်။ထယ်ယောင်းမနက်
စောစော စိတ်မတိုချင်တာမို့ကိုကိုအလှလေးရဲ့
စကားကိုလျစ်လျူရှုကာ ထွက်သွားဖို့လုပ်တော့
ကိုကိုအလှလေးက စကားဆို၏။
" ငါမင်းကို တအားမုန်းတာပဲကင်မ်ထယ်ယောင်း!
မင်းကငါ့အတွက် မကောင်းတဲ့လူဆိုးကောင်!
အခုလည်းငါ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်!မင်းကိုလည်း
ငါလက်မထက်နိုင်ဘူး! အ့!နာလိုက်တာ... "
" ကျစ်!မောင့်ပေါ်ကနေ ဘာလို့ခုန်ဆင်းရတာလဲ! "
ကူးက ထယ်ယောင်းပေါ်ကနေ ခုန်ဆင်းတော့
နာကျင်မှုတွေကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲရက်သား
အော်ညည်းမိသည်။ထယ်ယောင်းမှာတော့
သူ့ကိုကိုခုန်ဆင်းလိုက်လို့ ပြန်ပွေ့ချီဖို့လုပ်၏။
" တောက်!ငါ့ကိုလွှတ်စမ်းပါ!ရွံတယ်!မုန်းတယ်!
မင်းကိုတအားမုန်းတယ်!အွတ်!! "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းဖက်ဖို့လုပ်တာကိုရုန်းရင်း စကားခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေဆိုသည်။
ထယ်ယောင်းက ကိုကိုအလှလေးရဲ့လက်က
လုပ်သည်ထက် စကားကြမ်းတွေကြောင့်ရင်ထဲက
ပိုနာတာမို့ ထယ်ယောင်းမှာမကြားချင်စွာဖြင့်
ကူးလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှကျနေသည့် ကိုကိုအလှလေး၏
ကိုယ်ငယ်လေးကိုလှဲချရင်း ထယ်ယောင်းဘက်မှ
အနမ်းတွေဆက်သည်။ထပ်ပြီးအဆင့်တက်ချင်
သလိုဖြစ်နေတာမို့ လည်တိုင်ထက်အမှတ်အသား
ပေးဖို့လုပ်တော့ ကူးလေးကထယ်ယောင်းကို
ခြေထောက်နဲ့ကန်ချလိုက်သည်။
" အ့! မောင့်အသက်.... "
ထယ်ယောင်းကြောင့်အန့်သွားကာ အနားသွားဖို့
ရှေ့ဆက်တိုးတော့ ကိုကိုအလှလေးကလက်ခါ
ပြသည်။မျက်ရည်တွေလည်းကျနေတာမို့
ထယ်ယောင်းအတော့်ကို နာကျင်ရသည်။
ကိုကိုအလှလေးမသိဘူး။သူနာကျင်ရဆုံးက
ကိုကိုအလှလေးမျက်ရည်ကျတာကိုပဲ။
" မုန်းတယ်!မင်းကိုမုန်းတယ်၊ငါမင်းကို ဒီတစ်ခါ
အတည်ပြောမယ်!မင်းနဲ့ငါဒီနေရာမှာပတ်သက်တာ
နောက်ဆုံးပဲ!မင်းလိုလူမျိုးကြောင့် ငါ..ငါက-- "
ကိုကိုအလှလေးက ထယ်ယောင်းရဲ့ သိက္ခာတွေကို
နင်းချေကာပြောသည်။ထယ်ယောင်းဘက်ကလို
လားနေပေမဲ့လည်း ကိုကိုအလှလေးလည်းလို
အပ်နေခဲ့တာပဲမလား။အခုတော့ကိုကိုအလှလေးကသူ့ကိုမကောင်းတဲ့သူလို့ထင်နေတာပဲ။
" မောင်ကရော ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုပြီးအရင်ကရော
လုပ်ခဲ့သေးလို့လား!ဟမ်!ခင်ဗျားကရောဆေးမိ
နေတာ!ကျုပ်လည်းဆေးမိနေတာလေ! "
" ဟင်...ဆေးမိတာ! "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ကူးလေးကြောင်အံ့
သွားသည်။ဆေးမိတာတဲ့။သူတို့သောက်နေတဲ့
ခွက်ကိုဘယ်သူကဆေးလာထည့်ပေးရမှာလဲ။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကလည်းဆေးမိတယ်ဆိုတော့
အစထည်းက ကူးနဲ့ဂယူနဲ့ကိုဆေးခပ်ဖို့အတွက်
ကြံစဥ်တယ်ဆိုတာရှိသေးတာပဲလား။
ကူးလေးမယုံကြည်တာမို့ ခေါင်းအသွင်သွင်ခါရင်း
မေးလိုက်သည်။
" ငါမယုံဘူး!မင်းနဲ့ယောင်းဝူကကြံစည်တာလား! "
" ကျုပ်သာကြံစည်ရင် အစောထည်းကအခန်းခေါ်
သွားပြီ!အခုကခင်ဗျားရဲ့ဘေးက ဟိုလူသောက်ဖို့
ခွက်ကျုပ်သောက်လိုက်လို့!ကျုပ်စိတ်ကိုထိန်းပြီး
အခန်းထဲတစ်ယောက်ထည်းသွားနေတာ!!! "
ထယ်ယောင်းက ကူးဘေးမှာဒူးထောင်ထိုင်ချရင်း
ဒေါသထွက်နေတာမို့ စကားကြမ်းတွေဆိုမိသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း မျက်ဝန်းကနေမျက်ရည်တွေ
ကျလို့။
အဲ့တုန်းကသာ ကိုကိုအလှလေးသာသူနဲ့မဟုတ်ဘဲအဲ့လူနဲသာဖြစ်သွားကြည့်လိုက်။ထယ်ယောင်း
ရင်ကွဲရမှာ။အများကြီးချစ်ရတဲ့သူမို့ သူ့အပိုင်ကို
အပိုင်ပါ၊သူ့အပိုင်ပါလို့တေးထားပေမဲ့လည်း
ကိုကိုအလှလေးမကြည်ဖြူမှာဆိုးလို့ သူငြိမ်နေ
ခဲ့တာ။အခုလည်း ကိုကိုအလှလေးနဲ့ဟိုလူသာ
ဖြစ်သွားလည်း သူအလျှော့မပေးဘဲဆက်လိုက်မှာ။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်ကိုတအား
ချစ်လို့ လက်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး။
" အင့်...ဟင့်..ငါက ဂယူနဲ့သာဆို-- "
" မောင့်အသက်!!ခင်ဗျားအတော်လွန်လာပြီ!
ကိုယ့်ဘာသာဖြေရှင်းနေခဲ့ပေမဲ့!အကယ်လို့ ကျုပ်အခန်းထဲကိုခင်ဗျားမဟုတ်ဘဲ တစ်ခြားတစ်ယောက်သာဆိုကျုပ်ကန်ထုတ်ပြီးပြီ!အခုက
ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ကိုကိုအလှလေးဖြစ်နေလို့
ဒီလမ်းကိုပိုတိုးဝင်မိတာ!ခင်ဗျားသိရဲ့လား! "
ထယ်ယောင်းက ရင်ဘက်ကိုထုပြရင်းဖြင့်
နာကျင်လွန်းနေတာမို့ သူ့အသက်ရှေ့အော်ပြကာ
ဒေါသတွေကိုပေါက်ကွဲထွက်သွားမိလေရဲ့။
ကူးကတော့ တစ်ကိုယ်လုံးစောင်ပတ်ထားပြီး
ငိုနေနိုင်တာသာဖြစ်သည်။
" မသိဘူး!သိစရာလည်းအကြောင်းမရှိဘူး!မင်းက
အခွင့်အရေးယူတာ! "
ကူးက ကင်မ်ထယ်ယောင်းချစ်ရဲ့သားနဲ့ဆိုးသွမ်း
ပြနေတာမျိုးဖြစ်သည်။အခုလည်းထယ်ယောင်းကို
နာကျင်ရအောင်ထပ်လုပ်သည်။တအားကို ဂယူမှ
ဂယူမှဂယူဖြစ်ပြနေတာပေါ့။
" ဟက်!ကျုပ်နဲ့ကြရင် အခွင်အရေးယူတာပြောပေ
မဲ့ကျုပ်နဲ့မဖြစ်ဘဲ ခင်ဗျားလူနဲ့သာဆိုအခွင့်အရေး
မဟုတ်ဘဲ!ပျော်နေမှာပေါ့ဟုတ်လား!! ဟား!
ရယ်ရလိုက်တာ! "
ဖြောင်း!
" ငါ့သိက္ခာကိုမစော်ကားနဲ့! "
ကူးကထယ်ယောင်းရဲ့ပါးကို ထပ်ပြီးတော့ရိုက်
လိုက်ပြန်ပါသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့ပါးရိုက်ခံရသည်ထက် ရင်ထဲကပိုနာကျင်သည်။
တအားနာကျင်နေတာမို့ အသံတောင်မထွက်နိုင်
တော့ဘဲ ဒေါသထွက်ကာ'တောက်'ခေါက်သံတွေက
အကျယ်ကြီးဖြစ်နေတော့သည်။
" မင်းကလေ ဘယ်နှစ်ခါပြေပြောမှတ်တဲ့သူမဟုတ်
ဘူး၊မင်းက ငါ့သိက္ခာရော၊ငါ့အရှက်တွေကိုပါအမြဲ
ခွဲနေတဲ့ကောင်မဟုတ်လား၊ဂယူက ငါ့ကိုချစ်လွန်းလို့တစ်ခါမှ အဲ့လိုစကားတွေမပြောခဲ့ဖူးဘူး!ငါကို
မင်းကသာ သိက္ခာမရှိဘူးပြောတာ!မင်းကို
မုန်းတယ်!ဒီနေ့ကစပြီး ငါတို့ထပ်မတွေ့ကြရအောင်လား! "
ကူးစိတ်တိုကာဖြင့် သူ့အဝတ်အစားတွေကိုကောက်သိမ်းရင်းဖြင့်ထပြန်ဖို့လုပ်သည်။
ထယ်ယောင်းမှာ သူ့အသက်ထဖို့လုပ်တော့
ကူတွဲပေးသည်။ကူးကတော့ထယ်ယောင်းရဲ့
လက်ကိုပုတ်ထုတ်သည်။
" ငါ့သိက္ခာကိုစော်ကားပြီး ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ့!
မုန်းဖို့ကောင်းတယ်ကင်မ်ထယ်ယောင်း! "
ကူးက ကူးရဲ့သိက္ခာပါအစော်ကားခံလိုက်ရတာမို့
ထယ်ယောင်းရဲ့လက်တွေကိုဖယ်ထုတ်ကာဖြင့်
ယိုင်တိုင်တိုင်လေး ရေချိုးခန်းဘက်သို့ထိန်းယူ
ယူရင်းထသွားသည်။ထယ်ယောင်းမှာတော့
စိတ်မချတာရော သူပြောမိတာတွေကြောင့်ပါ
ဒေါသတွေထွက်ကာ ပေါက်ကွဲနေမိ၏၊
ထယ်ယောင်းရဲ့ဖုန်းသံကမြည်လာသည်မို့ ဖုန်းကို
ယူကြည့်လိုက်တော့ ယောင်းဝူဖြစ်နေသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း လိုအပ်နေတာမို့ယောင်းဝူရဲ့
ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်သည်။
" ယောင်းဝူ!မင်းအခုချက်ချင်း ငါတို့အခန်းရှေ့မှာ
စောင့်နေစမ်း!ငါ့အသက်ကို မင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက် "
' အဟိ..အခေါ်အဝေါ်တွေတောင်ပြောင်းကုန်ပြီ၊
ဆရာတို့အဆင်ပြေ--- '
" မင်းမျက်နှာမစုတ်ချင်ရင် ငါ့အခန်းကိုအမြန်
လာခဲ့လိုက်!!! "
တီ~
ယောင်းဝူက ရယ်ကြဲကြဲနဲ့စနောက်လိုက်ပေမဲ့
ဆရာ့အသံက ငိုသံနဲ့ဒေါသသံတွေရောယှက်နေလို့
ပြောနေတာမို့ ယောင်းဝူတောင်လန့်သွားရတာဖြစ်
သည်။ကြည့်ရတာဆရာတို့ မနက်ကြပြဿနာတွေ
အကြီးအကျယ်တွေဆက်ဖြစ်ပုံပဲ။ယောင်းဝူလည်း
ဆရာ့ဒေါသကိုသိတာမို့ အမြန်ပင်အိမ်ကနေ
အမြန်ရေချိုးပြင်ဆင်ရင်း ထွက်လာရသည်။
- - - - -
ရေချိုးခန်းထဲဝင်နေသည့်ကူးကို စောင့်နေသည့်
ထယ်ယောင်းကအောက်ပိုင်းသဘတ်သာ
ပတ်ထားသည်။ခဏကြာတော့ကူးမှာ အဝတ်အစားပြန်လဲကာရေချိုးခန်းထဲထွက်လာရော ထယ်ယောင်းကကူးကိုအပေါ်ကနေ သူ့ကုတ်လေးခြုံပေးလာသည်။
ကူးကတော့ ကုတ်လာခြုံပေးလေသည့်
ထယ်ယောင်းလက်ကို ပုတ်ထုတ်ပေမဲ့
စိတ်တောင်မညစ်သွားဘဲ ထယ်ယောင်းကတော့ စကားဆိုသည်။
" ကိုကိုအလှလေး ယောင်းဝူလိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်၊
ယောင်းဝူနဲ့အတူပြန်လိုက်ပါ... "
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
တအားစိတ်ပူနေတာမို့ ကုတ်ခြုံပေးလိုက်ပေမဲ့
ကူးကလက်ကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။
" ရတယ်၊ငါ့ဘာသာကားစီးပြီးပြန်မယ်!မင်းတို့က
လိုက်ပို့စရာမလိုဘူး!ပြီးတော့ ပြောထားမယ်!
ငါမင်းနဲ့ထပ် အလုပ်တူတူမလုပ်နိုင်တာမို့မင်းက
နောက်ထပ်ငါ့ရှိကိုထပ်မလာပါနဲ့! "
ကူးကထယ်ယောင်းကိုကြည့်လို့ ခပ်ပြတ်ပြတ်
ဖြေကာ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းရှေ့မှာ
ယောင်းဝူကရောက်နေတာဖြစ်သည်။ကူးက
ယောင်းဝူကိုပါ မျက်စောင်းထိုးကာထွက်သွား၏။
ထယ်ယောင်းက ကူးနောက်ကိုလိုက်ဖို့အတွက်မျက်လုံးပင့်ပြတော့ ယောင်းဝူမှာလည်းသူ့ဆရာကို
နှုတ်ဆက်ကာ လိုက်သွားသည်။
ဆရာ့အပိုင်ကလည်း တကယ်ဆိုးလှသည်။လူက
ဖြူဖျော့ဖျော့နဲ့ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်နေတာတောင်
ထသွားနိုင်သည်။တကယ်ညကဆို သူတောင်
အံ့ဩနေတာ။သူရော၊ကျန်တဲ့သူတွေတောင်
စောင့်ကြည့်နေရတာကို ဆရာနဲ့ဆရာ့အပိုင်က
ဆေးမိသွားသည်တဲ့။
ယောင်းဝူလည်းတော်ရုံဆိုမရိပ်မိပေမဲ့
ဆရာ့အပိုင်ကနဂိုဆို ဆရာအတင်းလုပ်ရင်တောင်
ဆူရိုက်နေသေးတာ။အခုကြ ဆေးကြောင့်အသိ
ပျောက်သွားသည်ထင်ပါ့။အတွေးတွေကိုရပ်ကာ
ဆရာ့အပိုင်နောက်ပြေးလိုက်ရသည်။ခြေလှမ်းတွေကလည်းမြန်လိုက်တာဆရာ့အပိုင်ရယ်။
" ဆရာ့အပိုင်!ခဏစောင့်ပါဦး..ကျွန်တော်လိုက်-- "
" မင်းလည်းအတူတူပဲ၊ငါတို့ကိုကြံစည်တာမလား!
မင်းလည်းငါ့နောက်ကိုလိုက်မလာနဲ့... "
ဆရာ့တင်မဟုတ်ပါဘဲ တပည့်ဖြစ်တဲ့ယောင်းဝူကိုပါစွတ်စွဲသည်။ယောင်းဝူကတော့ ဆရာ့အပိုင်စကားတွေကြောင့် ခေါင်းကိုခါရမ်းသည်။
" ကျွန်တော်တောင်မသိပါဘူး ဆရာ့အပိုင်ရယ်၊
ညကကျွန်တော်တောင် ဆရာကသူ့အပိုင်ကိုသွား
စောင့်ရှောက်ထားလို့ဆိုလို့ ကျွန်တော်လာတာ၊
ဟိုရောက်တော့ ဆရာ့ရဲ့ဒေါ်လေးကခိုင်းတော့
ကျွန်တော်အဝေးရောက်သွားတာပါ၊ဆရာ့ရဲ့
အပြစ်တစ်ခုမှမပါပါဘူးဗျာ "
ယောင်းဝူက ကူးလေးပြောသည့်စကားကိုသိနေ
တာမို့ သူ့ဆရာဘက်ကိုကာပြောပေးလိုက်ရတာမို့
ကူးလေးက ခပ်စူးစူးကြည့်ကာထွက်သွားသည်။
သည်တော့ ယောင်းဝူကပြေးလိုက်ရင်း ကူးက
အပြင်ကိုရောက်ရော ဟိုတယ်ရှေ့ကTaxiကားကို
တားကာ ကားပေါ်တက်သွားသည်။
ယောင်းဝူက ကူးလေးတက်သွားသည့်Taxiနောက်
ပြေးလိုက်ရသည်။မဟုတ်ရဘူးလေ။ဆရာကသူ့
အပိုင်ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းတာလေ။အခုတော့သူတောင်
ရှင်းပြတဲ့စကားတွေကိုသိပ်နားမထောင်ဘဲထွက်ပြေးသွားပါသည်။တကယ့်ဆရာ့အပိုင်က
လှသာလှတာ။အရမ်းဆိုးတာ။
" ငါကတော့ ဆရာပြောသလိုမျက်နှာစုတ်ရဦးမယ်၊
ဆရာ့အပိုင်က တအားရက်စက်တာပဲ "
ကူးလေးTaxiနဲ့ထွက်သွားပြီးနောက်မှာ ဆရာတို့
ချစ်ကြည်နူးထားသည့်အခန်းကိုသာပြန်လာရ၏။
ဆရာ့အပိုင်ကိုမပို့ရသေးတာတောင် ဆရာသိရင်
သူ့စကားအတိုင်းယောင်းဝူကို မျက်နှာစုတ်ပြတ်
အောင်လုပ်မည်ဖြစ်သည်။
ဒေါက်! ဒေါက်!
" ဘယ်သူလဲ! "
အရှေ့ကတံခါးခေါက်သံကြောင့် ရေချိုးပြီး
အဝတ်အစားလဲပြီးတဲ့ ထယ်ယောင်းကမေးလိုက်
တော့အပြင်ဘက်မှ ဘာအသံမှမကြားကြတာမို့
ထယ်ယောင်းအနားကိုလာကာ တံခါးဖွင့်တော့
မျက်နှာငယ်နဲ့ယောင်းဝူကိုတွေ့သည်။
ထယ်ယောင်းသက်ပြင်းချရင်း အင်္ကျီကုတ်ကို
သေချာဝတ်ပြီးမေးလိုက်တော့သည်။
" ကိုကိုအလှလေးကို အိမ်သေချာပို့ပေးခဲ့ရဲ့လား၊
မင်းပို့တာမြန်လွန်းသလားလို့... "
ထယ်ယောင်းကမေးတော့ ယောင်းဝူမှာလည်း
မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ခေါင်းခါပြသည်။ပြီးနောက်
ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်နှာကြီးက ခက်ထန်သွားကာ
ယောင်းဝူရဲ့အင်္ကျီကော်လန်စကနေဆွဲမလိုက်ကာ
မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး စကားဆိုသည်။
" မင်းကိုငါအိမ်လိုက်ပို့ဖို့သေချာပြောတယ်မလား၊
မင်းငါ့စကားကို အလေးမထားတာလား!
ဟေ့ကောင်!မင်းငါ့ကိုဖြေစမ်း!ငါ့ကိုကိုအလှလေး
နေသိပ်မကောင်းဘူး!!! "
ထယ်ယောင်းက ယောင်းဝူရဲ့အင်္ကျီကော်လန်ကို
ဆွဲဆောင့်ကာ အော်ပြောတော့ယောင်းဝူလည်း
ကြောက်လို့ ခြေထောက်တောင်တုန်နေပြီဖြစ်၏။
သူလည်းလိုက်ပို့ဖို့အနောက်ကနေလိုက်သွားတာပဲ။
ဆရာ့အပိုင်ကသာ ပြေးသွားပြီးအသင့်ရှိနေသည့်
Taxiပေါ်တက်သွားတော့တာပဲ။
" ဟေ့ကောင်!မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ!
ငါ့ကိုဖြေစမ်း! "
ရင်ထဲအတွေးထဲမှာတော့ ဆရာ့အပိုင်ကြောင်းကို
တွေးလိုက်ပေမဲ့လည်း အပြင်ပိုင်းမှာတော့ဆရာအားအကြောင်းကို တစ်မျိုးသာပြောတော့သည်။
" ကျွန်တော်လိုက်ပို့ဖို့လုပ်ပေမဲ့ ဆရာ့အပိုင်က
ကားငှားပြီးထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်လည်း-- "
" တောက်!အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာ!
ငါကိုယ်တိုင်သာလိုက်ကြည့်ရတောမယ်!မင်းက
ဒီအခန်းကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းထားလိုက်၊ညက
ကိုကိုအလှလေးနဲ့ငါကြမ်းမိထားတော့သန့်ရှင်ရေး
လိုအပ်နေတာ!ပြောပြီးရင်တော့မင်းကTaxiငှားပြီးပြန်လိုက်တော့ "
ထယ်ယောင်းက ယောင်းဝူမျက်နှာကိုထိုးမသွား
တော့ဘဲ အရင်ဦးစွာထွက်သွားသည်။သည်တော့
ယောင်းဝူမှာ ဆရာ့အပိုင်ကျေးဇူးကြောင့်ဖြင့်
သန့်ရှင်းရေးအတွက်ပြောဖို့ကျန်ခဲ့သလို အပြန်ပါ
Taxiပါငှားစီးရဦးမည်။
" ဆရာ့အပိုင်ကဆိုးလိုက်တာ၊ဆရာမသိတုန်း
တကယ်ခိုးပြေးလိုက်ရမလားပဲ ဟူး! "
" ဟေ့ကောင်!မင်းဘာစကားပြောတာလဲ! "
ထယ်ယောင်းထွက်သွားပြီးထင်ကာ အတင်းတုတ်
နေသည့်ယောင်းဝူက အဓိကဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့အပိုင်ကိုမှသွားပြီးခိုးပြေးချင်ပါတယ်လို့
သွားပြောတော့ ပြန်ရောက်လာသည့်ထယ်ယောင်း
ကြားသွားတာဖြစ်သည်။
" ဟဲဟဲ..ကျွန်တော်ကစတာပါဆရာရယ်၊တကယ်
ခိုးပြေးမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ခိုးပြေးရင်တောင် ဆရာ့
အတွက်ပဲခိုးပေးတာပါ ဟဲဟဲ... "
ယောင်းဝူက ထယ်ယောင်းရောက်လာတာကိုမြင်
တော့ စကားတွေကိုပြန်ပြင်ကာ ဖြေလေသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ ယောင်းဝူစကားကြောင့်
ခပ်စူးစူးကြည့်ရင်း အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ
သူ့ဖုန်းကိုပြန်ယူလာသည်။
" မင်းသတိထားနေ!ကိုကိုအလှလေးက ငါ့အပိုင်
ဖြစ်သွားပြီဆိုတာ မင်းသိထားလိုက်တော့! "
" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ!ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် "
ထယ်ယောင်းက ကျန်ခဲ့တဲ့ဖုန်းကိုပြန်လာယူရင်း
ယောင်းဝူကို စကားဆိုကာထွက်သွားတော့သည်။
ယောင်းဝူမှာ သက်ပြင်းရှည်ချရင်း....
" တော်ပါသေးရဲ့ ငါ့ကိုမျက်နှာစုတ်အောင်မလုပ်
သွားလို့... "
ယောင်းဝူလည်း စကားဆိုလိုက်ရင်း
ဟိုတယ်အခန်းထဲကိုဝင်ကာ သေချာလေးသန့်ရှင်း
ရေးလုပ်ဖို့အတွက်ကျန်ခဲ့ရတော့သည်။သေချာ
သည်။ဆရာကသေချာမှာပြီးထွက်သွားပေမဲ့
သူကတော့ အလုပ်တွေများပြီဖြစ်သည်။
- - - - -
တစ်ဖက်ကကူးလေးမှာလည်း ဟိုတယ်ကနေ
Taxiစီးလာပြီး သူတို့လမ်းထိပ်နားရောက်တော့
ရပ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။အိမ်နားအထိတော့
Taxiကိုမရပ်စေချင်ဘူး။Taxiဖိုအမြန်ရှင်းကာ
အိမ်နားကိုသာ လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။
အိမ်နားကိုရောက်တော့ ကူးသက်ပြင်းရှည်းချကာ
လည်တိုင်နားကအမှတ်တွေကို မမြင်သာအောင်
ကာဖို့သူ့ဆံပင်တွေကရှည်နေလို့တော်သေးသည်။
မဟုတ်ရင်တော့ Taxiမောင်းသည့်ဦးလေးကြီးက
သတိထားမိသွားမှာဖြစ်သည်။
" ကူး... "
ကူးလေး သူ့အတွေးနဲ့သူလာနေရင်းမှ ဂယူက
ကူးလေးရဲ့အိမ်မှာရပ်စောင့်နေတာဖြစ်သည်။
ကူးကတော့ သူ့ပုံစံကိုမြင်သွားမှာဆိုးလို့သေချာ
ဖုံးကွယ်ထားတာမို့ သိပ်တော့ပူမနေပေမဲ့လည်း
အနားတိုးလာသည့်ဂယူကြောင့် ပိုသတိထားမိ
မှာဆိုးလို့ မျက်နှာမကောင်းဖြစ်နေသည်။
" ဂယူက ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲဟင်၊ဒီနေ့နားရက်
အိမ်မှာရှိနေရမှာမဟုတ်ဘူးလား... "
ကူးက ဂယူ့အားမရဲတရဲမေးလိုက်တော့ ဂယူက
သွားတက်များပေါ်အောင်ရယ်ရင်းဖြေလေသည်။
ဂယူ့ကြည့်ရတာ ကူးတို့ကိစ္စကိုသိပ်သတိမထား
မိဘူးထင်သည်။
" ကိုယ့်ကူးကို ညကဖုန်းစကားပြောဖို့ထားမိရင်း
ကိုယ့်အိမ်ကကိစ္စရှိလို့ ထွက်သွားလိုက်တာ၊ကူးက
မနက်စာစားဖို့အိမ်ထဲဝင်တော့ ကိုယ်ကအမေနဲ့
စကားပြောတာ ကူးကဟိုတယ်အိပ်ဖြစ်သွားတယ်
ဆိုလို့ ကိုယ်ကူးကို အိမ်ရှေ့မှာစောင့်နေတာ "
" ဂယူရယ်၊အေးရအေးနဲ့ အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်
ပြီ၊ကူးကိုဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်ထိစောင့်နေတာလဲ "
ကူးက ဂယူကသူ့ကိုစောင့်နေတယ်လို့ပြောရော
ဂယူ့လက်ကိုကိုင်တော့ အေးစက်နေသည့်လက်
ကြောင့် ကူးမှာအတော်လေးစိတ်ပူသွားရသည်။
ဂယူက ကူးကိုတအားစိတ်ပူအောင်လုပ်မိ၏။
" ကိုယ့်ကူးနဲ့မနက်စာအတူစားချင်လို့၊ကူးအမေကို
ကိုယ်တို့အကြောင်းပြောခဲ့လိုက်တယ်၊မေမေက
ကိုယ်နဲ့ကူးကို ပြန်အဆင်ပြေစေချင်တယ်တဲ့ "
သည်စကားက ကူးအတွက်ပျော်စရာဆိုပေမဲ့လည်း ကူးကအရင်ကလိုလူမှမဟုတ်တော့တာ။
ကူးကတော့ ဂယူညထည်းကစကားပြောတာက
ပြန်အဆင်ပြေအောင်စကားလာပြောပေမဲ့လည်း
ချစ်သူအဖြစ်ပြန်နေကြဖို့ ကူးစိတ်ကူးပေမဲ့မို့
အခုတော့ ကူးဘက်ကစိတ်မသန့်တာမို့မနေချင်
တော့ပေ။
" မေမေက အဲ့လိုပြောတာလား၊ဂယူရယ်...ဂယူက
သေချာစဥ်းစားခဲ့ရလား၊ကူးကိုအစကသေချာပြန်
စဥ်းစားပြီးမှ ပြောဖို့ထက်စကားမပြောဖို့တောင်
ကူးတို့လမ်းခွဲခဲ့ကြတာမလား "
ကူးက ကူးအကြောင်းသိတာမို့ ဂယူ့ပြောခဲ့သည့်
စကားတို့အားထပ်ခါပြောမိသည်။ဂယူကတော့
ကူးရဲ့လက်ဖမိုးလေးကိုဆွဲယူရင်း နမ်းလိုက်ကာ
နူးညံ့သည့်အသေးအေးအေးဖြင့် စကားဆိုသည်။
" ကူးက ကိုယ်ငယ်ငယ်လေးထည်းကသဘောကျ
ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့သူမို့ ကိုယ်ကရောလွယ်လွယ်နဲ့
စွန့်လွှတ်ရက်ပါ့မလား၊ကိုယ်တိုင်ကလည်းချစ်လို့
ကူးကိုမနည်းလိုက်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ကူးသိပါတယ်၊
ဒါကြောင့် ကိုယ်တို့မြန်မြန်လက်ထပ်ကြမလား "
ဂယူ့စကားတွေဟာ ကူးရဲ့ရင်ဘက်အထိထိုးဖောက်
နေတာမို့ နာကျင်စေသည်။ကူးတကယ်ရင်နာ၏။
အခုကူးကရော ဂယူ့ကိုဘာမျက်နှာနဲ့လက်ထပ်ရ
တော့မှာလည်း။ကူးကအခုဆို ကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့အတူအိပ်ခဲ့မိသွားပြီ။ဒါကြီးကို ကူးကသိရဲ့နဲ့
ဂယူ့ကိုသာချစ်တယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့လက်ထပ်ရင်
အဲ့ဒါကူးကရူးမိုက်တာသာဖြစ်သည်။ကူးစိတ်မ
သန့်တော့တာမို့ ဂယူ့ကိုလက်မထပ်ဖြစ်တော့ဘူး။
ထိုသည်မို့ကူးသက်ပြင်းရှည်ချလိုက်ကာဖြင့် မျက်ရည်တို့ဟာ အတိုင်းအဆမရှိကျဆင်းပြီး
စိတ်မပါသည့်စကားတို့ကိုဆိုရသည်။
" ဖယ်စမ်းပါ!အစကတော့ ဂယူ့ဘက်ကလမ်းခွဲလို့
ကူးဘက်က တအားပြန်ကပ်ဖို့လုပ်ခဲ့ပေမဲ့လည်း
ဂယူက ကူးနဲ့မဟုတ်တဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့
ပတ်သက်နေတာမဟုတ်လား... "
ကူးရဲ့စကားကြောင့် ဂယူကအံ့အားသင့်သွားကာ
စကားတောင်ထွက်မလာတော့ဘဲဖြစ်နေသည်။
ခုနကတော့ သူအားခပ်အေးအေးစကားဆိုနေတဲ့
ကူးလေးကအခုတော့ ရက်စက်နေလိုက်တာ။
" ကူး...ဘာဖြစ်တာလဲ၊ဘယ်ကမိန်းကလေးလဲ "
" ဘယ်ကမိန်းကလေးလည်း မေးမနေပါနဲ့ဂယူ!
ဂယူက ကူးကိုလွယ်တယ်ပဲထင်တာမလား!
ဂယူ့ကိုသိပ်ချစ်တယ်ဆိုပြီး လွယ်လွယ်လေးပြော
ပြီးလမ်းခွဲခဲ့တာလေ!ကူးဘက်ကရော ဘယ်လို
နေခဲ့ရလဲသိလား! "
ကူးကမကျေနပ်တာမို့ ဂယူ့ရဲ့ရင်ဘက်ကိုထုရိုက်
ရင်းတွန်းထုတ်သည်။ဂယူကတော့တွန်းထုတ်ခံ
ရင်းမှအံ့ဩနေတော့သည်။ကူးကတခြားတစ်
ယောက်လိုပြောင်းလဲသွားကာ သူ့ကိုငြင်း၏။
မဟုတ်မှလွဲ ကူးကကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုအတော်
သဘောကျနေပြီလား။
" ကူး!ကိုယ့်ကိုကြည့်စမ်း!ညကတင်ပဲကိုယ်တို့
ကောင်းကောင်းစကားပြောနေခဲ့ကြတာမလား၊
ကိုယ့်ဘက်က ကိုယ်တို့ဆက်ဆံရေးကိုပြန်ဆက်ဖို့
ပြောတာတောင် ကူးကလက်ခံခဲ့တာလေ! "
" အခုတော့လက်မခံတော့ဘူး!သေချာစဥ်းစားမိ
လိုက်တယ်၊ဂယူက ကူးကိုစိတ်ရှိတော့တာမဟုတ်
လောက်ဘူး၊ညက ဟိုမိန်းကလေးနဲ့တင်ဂယူက
ပျော်နေတာမဟုတ်လား!ကိုယ့်ကိုသေချာလေး
ပြန်ဆန်းစစ်ပါ! "
ဂယူက ကူးနဲ့ညကတင်စကားအများကြီးပြောဖြစ်
ခဲ့ကြသည်။ညကတောင် ကူးဘက်ကလက်ခံသည့်
အနေအထားတွေရှိနေတာမျိုး။အခုကြတော့လူကို
တအားတွန်းထုတ်နေသည်။ဘာကြောင့်လဲ။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို ကူးတအားသဘောကျနေ
တာများလား။ညကတောင် သူတို့နှစ်ယောက်က
အတော့်ကိုအဆင်ပြေနေကြတာဖြစ်သည်။
" ကိုယ်ဘာမှစစ်စရာမလိုဘူး!ကူးကသာစစ်ကြည့်
ရမယ်မဟုတ်လား၊ဥက္ကဌကင်မ်ကိုအတော်ချစ်နေ
ပြီမဟုတ်လား!ကိုယ့်ကိုဖြေစမ်း! "
" ကင်မ်မင်ဂယူ! "
ကူးက ဂယူ့ကိူနာမည်အပြည့်အစုံအော်လိုက်ရင်း
မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေဖြင့်ခပ်စူးစူးကြည့်ကာပြော
လိုက်တော့ ဂယူလည်းမျက်ဝန်းမှတစ်ဆင့်
မျက်ရည်တို့စီးကျလာခဲ့သည်။
" ကူး!ကိုယ်နာကျင်ခဲ့ရတာတွေကို သိရဲ့လား!
ကူးကတော့ ရုန်းမရလို့နေခဲ့ရပေမဲ့ကိုယ်ကရော
ကိုယ့်ချစ်သူက သူများရင်ခွင်ထဲရောက်နေတာကို
တွေ့ရတဲ့အကြိမ်ပေါင်းမနည်းဘဲနာကျင်ရ-- "
" တော်ပါတော့!ကူးဖြစ်ချင်တာလည်းမဟုတ်ဘူး၊
ကူးနဲ့ဂယူဒီတစိခါလမ်းခွဲကြတာပေါ့!ကူးဘက်က
ဂယူ့ကိုထပ်ဆက်သွယ်ဖိုမလုပ်တော့ဘူး!ကူးနား
တော့မယ်!ဂယူလည်း အိမ်ပြန်ပါတော့! "
ကူးက ဂယူထပ်ပြောမည့်စကားတွေကိုရော
ထပ်မကြားချင်တော့တာမို့ စကားတွေခပ်ပြတ်
ပြတ်ပြောကာ အိမ်ထဲသို့ပြေးဝင်သွားသည်။
ဂယူ့မှာတော့ ကူးရဲ့စကားတွေကြောင့်နာကျင်လွန်း
လို့ အသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘဲ ငြိမ်နေသလို
ကားထဲကကြည့်နေသည့် ထယ်ယောင်းမှာလည်း
ကူးနဲ့ဂယူရန်ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ကာပြုံးနေတော့
သည်။
" ခင်ဗျားကဘယ်လောက်ပဲ ကျုပ်အသက်ရဲ့
ချစ်သူပဲဖြစ်ခဲ့တာ၊ကျုပ်ကတော့ အသက်ရဲ့
ပထမဆုံးကိုရခဲ့တာ! "
ထယ်ယောင်းက ပြောလိုက်ရင်း မြင်ကွင်းကောင်းကိုမြင်ခဲ့ရတာမို့ ကားလှည်ကာပြန်ထွက်သွားပေမဲ့
မင်ဂယူမှာလည်း ဘာမှမဟုတ်သည့်သူ့စကား
ကြောင့် ကူးကသူ့ကိုမယုံကြည်နိုင်တော့ဘဲ
လမ်းခွဲစကားပြောခဲ့သည်။ဒီတစ်ခါတော့
ကူးနဲ့ကိုယ်နဲ့တကယ်ခွဲရပြီထင်သည်။
" တောင်းပန်ပါတယ် ဂယူရယ်၊ကူးက ဂယူထင်သလိုမဟုတ်တော့လို့ ကူးတောင်းပန်ပါတယ် "
အိမ်ထဲကကူးလေးမှာလည်း အမေဖြစ်သူလုပ်ပေး
ထားသည့်မနက်စာတောင် မစားနိုင်တော့ဘဲအိပ်
ယာထဲလဲကာ ငိုနေတော့သည်။
- - - - -
ညနေရောက်တော့ ထယ်ယောင်းတို့သူငယ်ချင်း
၄ယောက်လုံး ဘားတစ်ခုမှာစုဖြစ်ကြသည်။
ညကထယ်ယောင်းပျောက်သွားတာအပြင်
ကူးလေးပါပျောက်သွားတာမို့ ဟိုဆော့က
မေးချင်နေတာကြောင့်ရော ထယ်ယောင်းက
သူ့ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာကိုသိချင်တာမို့
အကြံဥာဏ်လာတောင်းတာမျိုးဖြစ်သည်။
" ယွန်းဂီရောက်မလာခင် ငါ့ကိုအရင်ပြောပါလား၊
ညကမင်းတို့နှစ်ယောက်ပျောက်သွားတာ ဘာများ
ဖြစ်ခဲ့ကြသလဲလို့ "
ထယ်ယောင်းက အရင်ဆုံးရောက်လို့တစ်ခွက်ပြီး
တစ်ခွက်သောက်နေချိန်တွင် ဟိုဆော့ကဂျူတီ
ကုတ်ကိုချွတ်ခဲ့ပေမဲ့လည်း နားကြပ်ကိုတော့
ဘားအထိယူလာကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ရင်း
ခုံမှာဝင်ထိုင်ကာ မေးလာသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း ဟိုဆော့အမေးကြောင့်
မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။ဆရာဝန်သာလုပ်နေတာ အရမ်းစပ်စုတက်သည်ဟိုဆော့။ပြောပြရင်
လည်း အသံကျယ်ကြီးနဲ့ထအော်ဦးမည်။
" နမ်ဂျွန်နဲ့ယွန်းဂီလာမှ ငါပြောပြမယ်၊အခုတော့
မင်းအရင်ထိုင်ပြီး သောက်စရာရှိတာသောက်ဦး "
ထယ်ယောင်းက ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောလိုက်ပြီးမို့
ဟိုဆော့ကခေါင်းငြိမ့်ရင်း နေရာမှာဝင်ထိုင်၏။
ပြီးနောက် သူတို့သောက်နေကြပုံစံကိုမှာပြီး
ရောက်လာသည်နှင့် ဟိုဆော့ကထည့်သောက်
နေသည်။ဆရာဝန်ဖြစ်တာမ်ို့ ဟိုဆော့ကသူငယ်
ချင်းတွေခေါ်မှသာ သောက်ဖြစ်သည်။ကျန်တဲ့
အချိန်တော့ သူမသောက်ပါ။
" ငါတကယ်သိချင်လာပြီကွာ၊ဟိုနှစ်ယောက်က
အမြန်ရောက်သင့်နေပြီ၊ထုံးစံအတိုင်းငါတို့
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က အရမ်းကြောက်ကျ
တာပဲလား.... "
" ကြောက်တာမဟုတ်ဘူး၊ငါတို့ကတအားချစ်တာ "
ပြောဆိုနေတုန်းရှိသေး ယွန်းဂီနဲ့နမ်ဂျွန်ကအတူဝင်
လာပြီး နမ်ဂျွန်ကဟိုဆော့ပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ
ပြောလိုက်သည်။ထယ်ယောင်းကတော့ နမ်ဂျွန်တို့
ပြောသည့်စကားကြောင့် ခပ်ယေးယေးပြုံး၏။
" မင်းတို့ကလည်းကြောက်တယ်ဆို ကြောက်တယ်
လို့လည်းမပြောဘူး၊လာလိမ်နေကြတယ်၊မြန်မြန်
ထိုင်တော့ကွာ၊ထယ်ယောင်းပြောတာနားထောင်
ချင်လှပြီ... "
ဟိုဆော့က တစ်ခွက်မော့ချလိုက်ရင်း မေးငေါ့ပြ
ကာထိုင်ဖို့ပြောတော့ နမ်ဂျွန်ကဝင်ထိုင်တော့သည်။
ယွန်းဂီကတော့ တစ်ခွက်တောင်သောက်နေပြီဖြစ်
လေသည်။
" ထယ်ယောင်း မင်းကရောငါတို့ကိုခေါ်တာ
ဘာကိစ္စလဲ၊အဆင်ရောပြေရဲ့လား!မင်းရုပ်ကြည့်
တာအားသိပ်မရဘူးကွာ! "
နမ်ဂျွန်က ထယ်ယောင်းဘေးဝင်ထိုင်ရင်းမှပြော
တော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းသာခါပြသည်။
အဆင်မပြေဘူးဆိုသည့် အနေအထားမျိုးပေါ်လို့
နမ်ဂျွန်ပါ စိတ်မကောင်းတာဖြစ်၏။
" မင်ဂျီမင် ငါ့ကိုပြောတယ်၊ညတုန်းကကူးလေးက
အိမ်ပြန်မလာဘူးတဲ့ဆိုလို့ မနက်ထည်းကငါ့ကို
မင်းရှိဖုန်းဆက်ခိုင်းနေတာ "
ယွန်းဂီသောက်နေရင်းမှ ခပ်အေးအေးမေးသည်။
ထယ်ယောင်းက ယွန်းဂီရဲ့အပြောကြောင့်ခေါင်း
ငြိမ့်ရင်း ပြောပြသည်။
" ငါတို့တစ်ညလုံးအတူရှိနေတာ "
" ဘယ်လိုတောင်လား! "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် နမ်ဂျွန်ကထအော်
လေသည်။ဟိုဆော့က အသံကျယ်ကြီးနဲ့
ထအော်မည်ထင်ထားပေမဲ့လည်း ဟိုဆော့ထက်
ဦးနေအောင်အော်သည်က နမ်ဂျွန်ဖြစ်နေသည်။
" ပြောစမ်းပါဦး၊မင်းတို့ဘယ်လိုအတူရှိနေလဲဆို
တာကိုလေ... "
ဟိုဆော့ကပြုံးရင်း ရှေ့ရှိအမြည်းအတွက်လုပ်
ထားသည့် အသီးတစ်စိတ်စားရင်းမေးတော့
ထယ်ယောင်းက ဖြေလေသည်။
" ငါညက ဆေးမိသွားတယ်၊တကယ်တော့ ငါနဲ့
ကိုကိုအလှလေးကို ဆေးမိဖို့လုပ်တာမဟုတ်ဘဲ
ဟိုလူနဲ့ကိုကိုအလှလေးကို ဆေးမိအောင်ကြံလိုက်
တာ.... "
" မင်းစကားက ဘယ်လိုကြီးလဲ၊ငါတိုကို သေချာ
ပြောပြစမ်းပါကွာ... "
ထယ်ယောင်းကပြောသည်ကို ငြိမ်နားထောင်နေ
တဲ့ယွန်းဂီကမေးလာသည်။ထယ်ယောင်းက
အရက်ထည့်ထားသည့်တစ်ဝက်ကိုမော့ချလိုက်ရင်းပြောသည်။
" မင်းတို့မြှောက်ပေးတုန်းက မသွားခင်အထိကို
ကိုကိုအလှလေးကပဲ ရှန်ပိန်ကိုသောက်နေခဲ့တာ၊
ဂယူကမသောက်ဘဲ ဖုန်းပြောဖို့ထွက်သွားတော့
ငါကရှန်ပိန်အပြည့်ကိုသောက်ချလိုက်တာ! "
" အဲ့ဒီတော့... "
ဟိုဆော့ကစိတ်ဝင်စားနေပြီမို့ ထပ်မေးသည်။
ထယ်ယောင်းက မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်
ဖိနှိပ်ရင်းမှ ဖြေသည်။
" အဲ့ဒီတော့ကွာ ခဏကြာမှဆေးစွမ်းကပြတော့
ငါကရိပ်မိပြီး အခန်းထဲဝင်ဖို့လုပ်လိုက်တယ်၊
ကိုကိုအလှလေးကို ငါ့အခန်းကဒ်အပိုပေးခဲ့လိုက်
တယ်၊ငါကွာ!ရှီး!ကိုကိုအလှလေးကိုမှန်းပြီး ငါဖြေ
ရှင်းလိုက်တာဟုတ်တယ်၊မကြာဘူး ငါအပြင်ပြန်
ထွက်လာတော့ ကိုကိုအလှလေးကကုတင်ပေါ်ရောက်နေတယ်၊သူလည်းဆေးမိထားတော့
ငါတိုအဲ့မှာအတူဖြစ်သွားကြတော့တာပဲ "
ထယ်ယောင်းကပြောရင်း အရက်ထပ်သောက်နေ
တော့ နမ်ဂျွန်နဲ့အတူယွန်းဂီ၊ဟိုဆော့တို့က အကြံပေးဖို့တောင် ရပ်တန့်နေမိကြသည်။
ဘယ်ထင်ထားပါ့မလည်း။အစကတော့ခိုးပြေး
မင်္ဂလာဦးဖို့မြှောက်ပေးခဲ့ကြပေမဲ့လည်း
မထင်မှတ်ဘဲဖြစ်သွားကြတော့ အံ့ဩနေ၏။
" မနက်ရောက်တော့ ငါတာဝန်ယူလက်ထပ်ဖို့
ပြောတာကို ကိုကိုအလှလေးကလက်မခံဘူး၊
အဲ့တော့ ငါကဒေါသထွက်ပြီးကိုကိုအလှလေးရဲ့
သိက္ခာပါထိပါးသလိုထည့်ပြောမိတော့ ငါ့ကို
လက်ထပ်ဖို့တောင်မပြောနဲ့ အလုပ်မှာတောင်
ထပ်မတွေ့တော့ဘဲ အလုပ်မလုပ်တော့ဘူးလို့
ပြောသွားသေးတာ၊အဲ့ဒါငါ့ဘက်က ဘယ်လို
လုပ်ရမလဲကွာ.... ငါရူးချင်တယ်ကွာ! "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ ကျန်သုံးယောက်က
သက်ပြင်းချလိုက်ကာ အကြံပေးတက်သည့်
ဟိုဆော့က စကားစပြောသည်။
" မင်းနဲ့ကတော့ ဖြစ်ရရင်တော့လား၊မှားပြီတာကို
တာဝန်ယူချင်တယ်ဆိုတာကလည်း မင်းချစ်လို့
မင်းအရမ်းသဘောကျလွန်းလို့မဟုတ်လား၊ငါတို့
နားလည်ပါတယ်၊ဒီလိုဖြစ်နေတာကို မင်းဘက်က
အတင်းစကားဆိုမိရင်တော့ ဆက်ဖြစ်နေမှာပဲ "
ဟိုဆော့ကပြောတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းငိုက်
စိုက်ချသွားသည်။သူတကယ်ကြေကွဲနေပြီဖြစ်၏။
အခုဆိုကိုကိုအလှလေးက သူနဲ့ဆိုင်သွားပြီမို့
ပိုင်ဆိုင်ချင်နေပြီဖြစ်သည်။လက်ထပ်ချင်ပြီမို့
ထယ်ယောင်းစိတ်တွေ မငြိမ်နေတော့ပါ။
" ငါသိပြီ!မင်းဘက်က နည်းနည်းလေးစိတ်လျော့
လိုက်သင့်တယ်၊ငါနဲ့ဂျင်လေးတို့ မင်္ဂလာဦးညကဆို
အစ်ကိုဂျင်က စိတ်အားငယ်နေတာမျိုးဖြစ်တာ၊
ငါဖြင့်သနားလွန်းလို့ လိုက်ဂရုစိုက်လိုက်ရတာ "
" မင်းအကြောင်းကိုမေးနေတာမဟုတ်ပါဘဲ
ဘာလို့အကုန်လုံးဖြေနေရတာလဲ... "
ယွန်းဂီက ရွတ်နောက်နောက်ဆိုလိုက်တော့
ထယ်ယောင်းကရယ်လိုက်ပြီး ဟိုဆော့ရောက
ရယ်သည်။နမ်ဂျွန်ကတော့ သူ့ရှေ့ကယွန်းဂီကို
စိုက်ကြည့်ရင်း....
" ငါကအိမ်ထောင်သည်မို့ အကုန်သိတယ်၊ငါက
ဖြစ်ပျက်နေမှာကိုပြောတာ၊ငါလေးစားပါရစေ၊
အစ်ကိုကူးလေးက ဒီလောက်တစ်ညလုံးဖြစ်
ထားတာတောင် အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန်နိုင်တာ
လေးစားလွန်းတယ်၊ဂျင်လေးဆိုလည်း မနည်း
လမ်းလျှောက်နေရတာကို "
" မဟုတ်ဘူး၊ကိုကိုအလှလေး တအားနာနေတာ၊
ငါထိဖို့လုပ်တာတောင် လက်မခံဘူး၊ပြန်တာလည်း
ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့မို့ ငါပို့ဖို့အဆင်မပြေတော့ယောင်းဝူ
အကူညီတောင်းတာ သူ့ကိုပြောဆိုသွားပြီးTaxi
စီးသွားတာတဲ့! "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ ယွန်းဂီကရယ်ရင်း
ပြောသည်။တကယ့် ထယ်ယောင်းအပိုင်က
လုံးဝကို မာနခဲလေးပဲ။
" မာနကြီးလိုက်တာ၊မင်းနဲ့တစ်ပုံစံထည်းပဲ၊
မကြာခင်တော့ မင်းနဲ့အသွင်တူတဲ့အိမ်သားလေး
ဖြစ်လာမှာပါကွာ!ငါကကြားကနေ ဂျီမင်ကတဆင့်
အစ်ကိုကူးအကြောင်းမေးပေးပါ့မယ် "
ယွန်းဂီကသောက်ရင်းပြောတော့ ထယ်ယောင်းက
သတိရသွားကာ ယွန်းဂီကိုစကားပြောလိုက်သည်။
" ကိုကိုအလှလေးကို ညစာစားဖို့အတွက်သူကြိုက်
တာလေး ဝယ်သွားခိုင်းလိုက်ပါလား၊ငါ့အသက်
အဆင်ပြေဖို့ပါ မေးခဲ့ခိုင်းပေးပါကွာ၊ကိုကိုအလှလေးရဲ့ အကြောင်းကိုမကြားရရင်ငါအိပ်ပျော်မယ်
မထင်ဘူးကွာ! "
" အေးပါကွာ၊ငါအခုလှမ်းပြောလိုက်ပါ့မယ်၊သူက
ညဘက်တွေ့ဖို့ရှိတယ်ပြောတော့ ငါကလှမ်းပြော
ပေးမယ်... "
ယွန်းဂီကပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းထုတ်ကာမင်လေးဆို
သည့် ဖုန်းနံပါတ်နှင့်နာမည်ကြောင့်နှိပ်ကာပြုံးရင်း
ဖုန်းခေါ်နေရင်း တစ်ဖက်ကအသံကြားမှ
စကားဆိုသည်။
' ပြော... '
" မင်ဂျီမင်ဘာလုပ်နေလဲ "
" အရမ်းတွေပိုအောင်လုပ်နေပြီ "
ဟိုဆော့က မျက်နှာမဲ့ပြကာဆက်သောက်နေရင်း
ထယ်ယောင်းနဲ့နမ်ဂျွန်ကပြုံးလိုက်သေးသည်။
ယွန်းဂီကတော့ စိတ်မဝင်စားဘဲစကားဆက်ပြော
နေသည်။
" ကိုယ့်ကိုတစ်ခုကူညီစမ်းပါကွာ၊ကိုယ်ပိုက်ဆံပ်ိုပို
လွှဲပေးလိုက်မယ်၊ထယ်ယောင်းက သူ့အပိုင်ကြောင်းသိချင်လို့မင်ဂျီမင်က အစ်ကိုကူးကြိုက်
တာလေးတွေဝယ်ပြီး သွားမေးပေးပါလား "
' မင်ယွန်းဂီ!မင်းမတရားဘူးနော်!ငါကြတော့
မင်းထက်ကြီးတာတောင် မင်ဂျီမင်၊မင်ဂျီမင်နဲ့ ဂျောင်ဂုကိုတော့ အစ်ကိုကူးဆိုပြီးအရမ်းရိုသေ
နေတာလား၊ကြည့်ရတာ မင်းကငါ့ထက် ကူးကူးကို
ပိုကြိုက်နေတာလား! '
ယွန်းဂီစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်ဝန်းက
လှုပ်ရှားလာပြီးယွန်းဂီကိုကြည့်လာသည်။ယွန်းဂီက
လက်ခါပြပြီး မဟုတ်ကြောင်းပြောတော့သည်။
" ထယ်ယောင်းငါ့ကို အဲ့လိုမကြည့်နေနဲ့၊မင်ဂျီမင်
အခုသွားလိုက်ပြီး ကိုယ်ပြောတာသာလုပ်လာခဲ့
ပေးပါကွာ၊အကူညီတောင်းတယ် "
' ငါကမပြောလည်း သွားဖို့စိတ်ကူးထားပြီးသား၊
ငါတို့ကြားတအားလျှာရှည်မနေနဲ့!မင်ယွန်းဂီ! '
" ကိုယ်ပြောတာမမေ့-- "
တီ~
ယွန်းဂီပြောဖို့တောင် ထပ်မဆက်ရသေးဘဲ ဂျီမင်ကဖုန်းချသွားသည်မို့ ယွန်းဂီမျက်မှောင်ကြုံ့၏။
ဟိုဆော့ကတော့ နိုင်ပါသည်ဆိုတဲ့ယွန်းဂီကြောင့်
အများကြီးရယ်သွမ်းမိသည်။
" ရုံးရောက်ရင်တော့ ဖက်နမ်းပြီးဆုံးမရမယ်! "
" ဟားဟား...မဟုတ်တာတွေပြောပြီ! "
ယွန်းဂီရဲ့အပြောကြောင့် ဟိုဆော့နဲ့နမ်ဂျွန်က
အကျယ်ကြီးအော်ရယ်တော့သည်။ထယ်ယောင်း
လည်းအစက ကြေကွဲနေတာပေမဲ့မအောင့်နိုင်ဘဲ
ကြိတ်ရယ်မိသည်။ယွန်းဂီကရုပ်တည်ကြီးနဲ့
ရယ်စရာကောင်းအောင် တအားလုပ်သည်။
" မရယ်နဲ့တော့ကွာ၊ထယ်ယောင်း ငါကတော့ကူညီ
ပေးပြီးပေမဲ့လည်း မင်းဘက်ကအချိန်နည်းနည်း
ပေးပြီးရှေ့ဆက်ကြည့်ပါကွာ... "
ယွန်းဂီကသူ့ကိုရယ်နေသည့် ဟိုဆော့တို့ကိုမရယ်ဖို့
ပြောရင်း ထယ်ယောင်းဘက်ကိုလှည့်ကာအခြေအနေအဆင်ပြေပြေဖြစ်လာဖို့အတွက် ပြောသည်။
ထယ်ယောင်းကို ကြည့်ပြန်တော့လည်း
ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်နေတာမို့ သတိထားမိပြီ။
အရမ်းချစ်ပြနေတော့ ရှေ့ဆက်တိုးဖို့တောင်
သူ့အပိုင်ကြည်ဖြူမှဆိုသည့်သဘောမျိုး။
" ဒါတွေကိုနောက်ထား!ငါတို့ထယ်ယောင်းကြီး
လူပျိုလေးမဟုတ်တော့ဘဲ သူ့အပိုင်ကိုရလိုက်လို့
ဂုဏ်ယူရခြင်းတစ်ဖြတ်ပေါ့!နောက်လူပျိုနောက်ဆုံးညကျ ထပ်သောက်ရဖို့မြန်မြန်လုပ်
တော့ကွာ!ဖိုက်တင်း ထယ်ယောင်း! "
" ကျေးဇူးကွာ! ချီးယားစ်! "
ဟိုဆော့ကဦးဆောင်၍ပြောတော့မှ ထယ်ယောင်းတို့ကခွက်တိုက်လိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းကအမြန်
ဖြစ်ဖို့သာဆုတောင်းနေရတော့သည်။သူလည်း
မြန်မြန်မစောင့်နိုင်တော့တာမို့ အပိုင်သိမ်းချင်၏။
ထယ်ယောင်းတစ်ခွက်မော့လိုက်ရင်း ခပ်တိုးတိုး
ပြောလိုက်သည်က...
" မောင့်အသက်ကိုပိုင်နေပြီမို့ မောင့်အသက်က လက်ထပ်လာရမယ်.... "
ထယ်ယောင်းထိုသို့ဆိုလိုက်ရင်း အပြုံးကြီးပြုံးနေ
မိ၏။ကိုကိုအလှလေးသူ့က်ိုလက်ထပ်လာဖို့တွက်
အကြောင်းပြချက်လေးတစ်ခုလေးတော့လိုမိပါ
သည်လေ။
To be continued ~
ကိုကိုအလှလေးတို့အပ်ပုဒိတ်ပါဗျ။မနက်ဖြန်လည်း ဒါလေးပဲဆက်အပ်ချင်ပါတယ်။အဆင်ပြေမယ်လို့တော့ထင်ပါတယ်ဗျ။
> >