Sponsor
[Part 8 ]
မူရင်းစာရေးသူ: 아노르이실
ဘာသာပြန်သူ: Nieve
“ထိုင်ပါဦး”
ယူအီရင်းက မူယွန့်ကို အသာအယာတွန်းပြီး ပြောလာတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ ရပ်တည်ဖို့တောင် အားမရှိတော့တဲ့ပုံပေါ်နေတဲ့ မူယွန်က ယူအီရင်း ထလာခဲ့တဲ့ ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ သွားထိုင်ပြီး မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မြန်မြန်မျက်လုံးဖွင့်ပြီး သူ့ရဲ့ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ ယူအီရင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။
“ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“အရောင်းအဝယ်ဝန်ဆောင်မှုရှိတယ်လား”
“ဘာလဲ”
“ဒါက စပွန်ဆာအတွက် အရောင်းအဝယ်ဝန်ဆောင်မှုမျိုးလေ”
မူယွန်က ပျာယာခတ်သွားပြီး သူ့ရဲ့ပျော့ခွေနေတဲ့ခြေထောက်ကို အားထည့်ကာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပေမဲ့ ယူအီရင်းက သူ့ရဲ့လက်နဲ့ ပေါင်ကို ဖိထားတာကြောင့် ပြန်လဲကျသွားတယ်။
“ခဏလောက် နေပါဦး၊ ကျွန်တော် လုပ်ပေးမယ်”
“ငါ အဲ့ဒါတွေ မလိုအပ်ဘူး”
“မလိုအပ်ဘူးလို့ တွေးနေတာတောင် ခင်ဗျားဟာက မာနေတုန်းပဲ”
“…ခဏနေရင် ကျသွားလိမ့်မယ်”
“ကျွန်တော် ကူညီပေးမှာမလို့ လက်ခံလိုက်”
မူယွန်ရဲ့ဆန္ဒကို လျစ်လျူရှုပြီး ယူအီရင်းက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မူယွန့်ရဲ့ဟာကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တော့ မူယွန်က အလျင်အမြန် သူ့ရဲ့ခေါင်းကို ဖယ်လိုက်ပေမဲ့ မဖယ်နိုင်ဘဲ လက်ခံလိုက်ရတယ်။
“အား…”
မူယွန်ရဲ့လက်ချောင်းတွေက ယူအီရင်းရဲ့ နူးညံ့တဲ့ဆံသားတွေထဲ ထိုးဆွနေကာ ယူအီရင်းရဲ့ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်လိုက်ရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်လာတယ်။ သူ့ရဲ့အရာက ယူအီရင်းရဲ့ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ရောက်သွားတဲ့အခါ သူ့ရဲ့လက်ကို အလျင်အမြန် မ.လိုက်ပြီး လက်ဖမိုးကို ကိုက်ထားရတယ်။ အဲ့ဒီလိုမလုပ်ရင်လည်း အသံထွက်အော်မိတော့မယ်ထင်တယ်။
ယူအီရင်းရဲ့နူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းက သူ့ရဲ့လိင်တံထိပ်ဖျားကို ထိလာပြီးတဲ့နောက် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပူနွေးတဲ့အာခံတွင်းထဲကို စုပ်ယူလိုက်ကာ လျှာနဲ့ လိင်တံကို ထိလာတယ်။ အနည်းငယ်ကြမ်းတမ်းပြီး နူးညံ့တဲ့ပါးစပ်ထဲကို သူ့ဟာကြီးရောက်သွားတော့ မူယွန်က ခြေဖျားတွေ ကျိုးလောက်အောင်အထိ တွန့်ချိုးပြီး တောင့်ထားမိတယ်။ သူ့ရဲ့ဆီးခုံက တင်းကျပ်ပြီး အောင့်တက်လာကာ ဆီးလမ်းကြောင်းကလည်း စုတ်ပြဲတော့မလိုနဲ့ အစာအိမ်ကပါ တုန်ခါနေတယ်။
“ကောင်းတယ်… ဟင်း….”
အဲ့ဒီအချိန်မှာ မူယွန်ရဲ့လက်တွေက ဆိုဖာလက်ရန်းပေါ်ကို ရွှေ့သွားတယ်။ အဲ့ဒီလိုမှမလုပ်ရင် သူ့ရဲ့လက်တွေက ယူအီရင်းရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲမိရုံသာမက သူ့ရဲ့လက်ချောင်းတွေ အဖြူရောင်ပြောင်းသွားတဲ့အထိ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆွဲမိလိမ့်မယ်။
ယူအီရင်းက မူယွန့်ကို တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး ပြန်ငုံ့သွားကာ မူယွန်ရဲ့အရာကို ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ယူလာပြီး အထဲထိ ပိုရောက်အောင် ဆွဲမျိုနေတယ်။
သူ့ရဲ့အရာက ယူအီရင်းရဲ့နူးညံ့ချောမွေ့တဲ့ ပါးစပ်အတွင်းပိုင်းထိ ရောက်နေပြီး တင်းကျပ်နေအောင် စုပ်ယူထားခံရတယ်။ သူ့ရဲ့ပစ္စည်းက အရည်ပျော်ပြီး ယူအီရင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲကို စီးဝင်သွားတော့မလို ခံစားလိုက်ရတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ရှေ့မှာ ရှက်သွေးဖြာနေမိတယ်။ သူက ထိလွယ်ရှလွယ်ဖြစ်နေတာ ယူအီရင်းရဲ့အနံ့ကြောင့်လို့ ထင်နေပေမဲ့ ခဏအကြာမှာ သူ့ရဲ့အရာကနေ ခံစားလိုက်ရတဲ့ ပူနွေးတဲ့ဖိအားကြောင့် အဲ့ဒီအတွေးတွေဟာ လွင့်စဥ်သွားတယ်။
“ဟင်း...”
မူယွန်ရဲ့နှလုံးသားလေးက ကဆုန်ပေါက်နေတော့ သက်ပြင်းအကျယ်ကြီး ချလိုက်မိပြီး အာခေါင်တွေပါ ခြောက်ကပ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှမတတ်နိုင်လောက်အောင် အရိုင်းဆန်စွာနဲ့ နှလုံးခုန်တွေ မြန်နေပြီး သက်ပြင်းပဲချနေမိတယ်။ သူ့ရဲ့ပေါင်အတွင်းသားတွေက တုန်ယင်လာပြီး မသိလိုက်ခင်မှာပဲ ယူအီရင်းရဲ့ခေါင်းကို သူ့ရဲ့ပေါင်တွေနဲ့ ညှစ်ထားမိလိုက်တာက အချက်ပြလိုက်သလိုမျိုး ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ယူအီရင်းက သူ့အရာကို ပိုပြီးတော့ ခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း စုပ်ယူလာတယ်။
“အိုး....အင်း....”
မူယွန်ရဲ့ခြေချောင်းတွေက ခိုင်ခိုင်မာမာ ကုပ်ထားကာ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲဆန့်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံးက တုန်ရီလာသလို သူ့ဟာကလည်း ပေါက်ကွဲထွက်တော့မဲ့အတိုင်းပင်။ အဲ့ဒီအချိန်ကစပြီး သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး လောင်မြိုက်သွားတော့မယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။
မူယွန်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တုန်ယင်နေတာ ရပ်တန့်မသွားခင် ပြီးသွားတဲ့အထိ ယူအီရင်းက သူ့ရဲ့အရာကို ပါးစပ်ထဲမှာထည့်ပြီး လျှာနဲ့ ထိုးဆွပေးနေရာ မူယွန်တစ်ယောက် ပျော့ခွေသွားတော့မှသာ ယူအီရင်းက ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
“ဘယ်လိုလဲ ကောင်းတယ်မလား”
“ဟင်း….ယူအီရင်းက တခြားသူတွေကိုလည်း ဒီလိုမျိုး လုပ်ပေးတာလား”
“မဖြစ်နိုင်တာကို၊ တကယ်တော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုပေမဲ့ သိပ်မဆိုးလှဘဲ ကျွန်တော်က ဒီနေရာမှာ အရည်အချင်းရှိနေတာကို သိလိုက်ရတော့ နည်းနည်းတော့ အံ့အားသင့်မိသွားတယ်”
“အဲဲ့ဒီလိုလား ငါ မင်းကို Hwadae (ပိုက်ဆံ)ပေးလိုက်သင့်လား”
“ပေးရင် ကျေးဇူးတင်တာပေါ့ လက်ခံရမှာပေါ့”
သူက စကားတစ်ခွန်းတောင် အမှားမခံဘဲ ပျော့ခွေနေဆဲ မူယွန်က သွားဖြဲပြလိုက်ပြီး ယူအီရင်းက သူ့ရဲ့ပါးစပ်ကို အင်္ကျီအနားနဲ့ အကြမ်းပတမ်းသုတ်လိုက်သလို သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အရည်တွေ ပေနေတဲ့ လက်သုတ်ပဝါကိုလည်း အနားက စားပွဲပေါ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပစ်လိုက်တယ်။
“ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျား တားဆေးကို အသင့်အတင့်ပဲ ထိုးသင့်တယ်”
မျက်စိမှိတ်ပြီး အသက်ရှူဝအောင် မနည်းလုရှူနေတဲ့ မူယွန်က ရုတ်တရက်ရလာတဲ့ မှတ်ချက်ကြောင့် အသက်အောင့်ကာ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ယူအီရင်းကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ယူအီရင်းက အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတောင် ပြန်မပြင်ဘဲ အိပ်ရာဆီသွားပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်ကာ မူယွန့်ဆီကို ခေါင်းအနည်းငယ် စောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
မူယွန်ရဲ့ခြေထောက်တွေက တုန်ယင်နေသေးပေမဲ့ ကြိုးစားပြီး ထောက်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကို တည်ငြိမ်နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။
“ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေပါစေ ခင်ဗျားက omega အမျိုးသားတစ်ယောက်ဖြစ်တာတောင် ဘာကိုမှ အနံ့မရသလို ခင်ဗျားရဲ့သုက်ရည်တွေက တားဆေးအရသာရနေအောင်အထိ ဘယ်လောက်တောင် ဆေးထိုးထားတာလဲ”
“ဆရာဝန်နဲ့ ပုံမှန်ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ထားတာမလို့ မင်းကိစ္စမဟုတ်ဘူး”
“ရမ်းကုဆရာဝန်လား”
တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးနေသလိုမျိုး နဖူးကို အနည်းငယ်တွန့်ချိုးထားတဲ့ သူ့ရဲ့ပုံစံက ချစ်စရာကောင်းတာမလို့ မူယွန်က ပြုံးလိုက်မိတယ်။ အဲ့ဒီနောက် သူက ဘောင်းဘီကို ဆွဲတင်ပြီး ခြေထောက်ကို အားတင်းလိုက်ရင်း အိပ်ရာဆီ သွားကာ ယူအီရင်းရဲ့တင်ပါးကို အမိအရလှမ်းဆွဲပြီး သူ့ကို နမ်းလိုက်တယ်။
မူယွန်က လျှာကို အရင်ထိုးသွင်းပြီး သူ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲကို မွှေနေတော့ တစ်ခဏလောက် အံ့ဩသွားတဲ့ ယူအီရင်းက သူ့ရဲ့လျှာကို အလျင်အမြန် ထိုးထည့်လာတယ်။ အခုမှ ရေချိုးထားသလိုမျိုး သူ့ရဲ့အနံ့တွေမှာ နစ်မျောသွားလို့ထင် သူ့ရဲ့လျှာဖျားကို ထိလာတဲ့ ယူအီရင်းရဲ့လျှာက ပိုရင်ဖိုလာစေပြီး တံတွေးဂလင်းတွေကလည်း ယားယံလှုံ့ဆော်လာတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာ မူယွန်က အရင်ဆုံး အဆင်ပြေမယ်လို့ တွေးပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖယ်လိုက်တယ်။
“အခု တားဆေးအရသာ ပျောက်သွားပြီလား”
“မဆိုးပါဘူး”
ယူအီရင်းက ပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုပါ တစ်ခါတည်း ဆွဲလိုက်တယ်။
အိပ်ရာထဲကနေ ထသွားပြီး အဝတ်အစားတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြုပြင်ပြီးတဲ့အထိ မူယွန်က သတိလက်လွတ်နဲ့ လည်စည်းကို ကလိရင်း သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကို ရှောင်နေမိတယ်။ တရှဲရှဲမြည်သံကို ကြားလိုက်ရတော့မှ သူက ယူအီရင်းကို ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး အဲ့ဒါက အိပ်ရာပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ သူ့ကို အချက်ပြနေသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။
“ဒါပေမဲ့ မင်းမှာ ဘယ်လိုပြဿနာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ”
“ပြဿနာ…အဲ့ဒါကို ပြဿနာလို့ ပြောရအောင် ကျွန်တော်က အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီမလို့လဲ”
“ငါသိပြီ အင်း..အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ဘာလို့ ပြဿနာရှာခဲ့ရတာလဲ”
ယူအီရင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်လာတော့ မူယွန်က ပြုံးနေပြီး အရာအားလုံးသိနေတဲ့ သူ့ရဲ့အပြုံးတွေက ကြောက်စရာကောင်းလှပေမဲ့ စိတ်ဆိုးနေတဲ့ သူ့ရဲ့အမူအရာကတော့ အတော်လေး ချစ်စရာကောင်းသလို အကြည့်တွေက ဘယ်လောက်ပဲ ခက်ထန်နေပါစေ သူ့အတွက်တော့ ဆိုးရွားတယ်လို့ မခံစားရပါ။
“ဘယ်သူက ကျွန်တော် ပြဿနာရှာတယ်လို့ ပြောခဲ့တာလဲ၊ ဒါရိုက်တာ ယွန်ယောင်းလို့တော့ မထင်ဘူး၊ မင်ဝူယောင်း အဲ့ဒီလူလား၊ ချွဲဂျင်ဆုန်းလား၊ ဂန်ဆိုးဂျင်လား၊ ချွဲယောင်းအာလား”
“ဒါဆို မင်းက ငါ့ကို မင်းသားတွေအားလုံးရဲ့နာမည်ကို ပြောနေတာပဲ”
“အင်း သူတို့တွေအကုန်လုံးက သံသယရှိတဲ့စာရင်းဝင်တွေပဲ”
“မင်း ဘာလုပ်ထားလဲ”
မူယွန်က အသေးစိတ်မသိတာတောင်မှ ယူအီရင်းရဲ့ပြဿနာကြောင့် ရဟတ်ယာဥ်နဲ့ တန်းဆင်းလာပြီး သူသိတာက ယူအီရင်း ပြဿနာရှာနေတယ်ဆိုတာနဲ့ သူ့ကို လာတားခိုင်းတယ်ဆိုတာကိုသာ။ အဲ့ဒီအချိန်က စီးပွားရေးကြော်ငြာရိုက်ကွင်းမှာ သူတွေ့ခဲ့တဲ့ ယူအီရင်းရဲ့စရိုက်ကို တွေးကြည့်ရင် ပြဿနာကို အကြမ်းဖျင်းသိပေမဲ့ သူ့ဆီက စကားကို တိုက်ရိုက်ကြားချင်နေမိတယ်။
“ကျွန်တော့်ရဲ့စရိုက်ကို ဘာမှ မကွယ်ဝှက်ထားသလို ထွေထွေထူးထူးလည်း ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး”
“မင်းရဲ့စရိုက်ကို ဝှက်ထားနိုင်လား”
“ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုထင်လဲ၊ ဖိအားပေးခံထားရတာတောင်မှ ကျွန်တော် ဒရမ်မာနှစ်ပုဒ်ရိုက်ကူးပေးထားပြီး ခင်ဗျားက လုံးဝသာမန်အနေနဲ့ ပါဝင်လာရင်တောင် အများကြီးဖြစ်လာမှာ၊ အဲ့ဒီတုန်းက ခင်ဗျား ကင်မရာနောက်ကွယ်မှာ ဘာတွေ လုပ်ခဲ့တာလဲ”
မူယွန်က ယူအီရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ လိုက်နာပြီး ရိုက်ကူးခဲ့၊ စောင့်ခဲ့၊ သရုပ်ဆောင်ခဲ့ပေမဲ့ ကြိုးကြိုးစားစားမလုပ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးကြည့်နေမိတယ်။
ပြီးတော့ သူရိုက်ကူးနေတာကို ကြည့်ချင်လာတယ်။
မူယွန်က လက်ကောက်ဝတ်က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ အချိန်သိပ်မရတော့တာကြောင့် သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ကြည့်နေဆဲဖြစ်တဲ့ ယူအီရင်းကို ကြည့်လိုက်တယ်။
“ငါ့ကို ခေါ်ထုတ်တဲ့ မင်းရဲ့ရည်မှန်းချက် အောင်မြင်သွားပြီဆိုတော့ အခု အေးအေးဆေးဆေး ရိုက်ကူးရေးလုပ်မယ်မလား”
“CEO အဲ့ဒီလိုလုပ်တာကို တွေ့ခဲ့တယ်”
မူယွန်က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒီအဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့ မြင်းမြီးဂိမ်းကို ကစားဖို့အချိန် မရှိတော့တဲ့အပြင် အတွင်းရေးမှူးယောကလည်း အပြင်ဘက်မှာ စိတ်မရှည်လက်မရှည်နဲ့ စောင့်နေမှာဆိုပေမဲ့ မူယွန်က ယူအီရင်းနဲ့စကားပြောရတာ ပျော်တာကြောင့် နည်းနည်းကြာကြာနေချင်မိတယ်။
“ငါ မင်းအတွက် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“ခင်ဗျား စိတ်မဆိုးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”
“ငါက ဘယ်လို လုပ်နိုင်မှာလဲ”
“ကျွန်တော်သာ သိခဲ့ရင် အရင်ကတည်းက ကျွန်တော့်ရဲ့အကျင့်စရိုက်ကို ပြောင်းလဲခဲ့ပါတယ်”
ယူအီရင်းက သူ့ရဲ့စကားတွေက ရယ်ရသလိုမျိုး အသာအယာ ရယ်လာသလို မူယွန်ကလည်း အနည်းငယ် ရယ်လိုက်မိပြီး အိတ်ကပ်ထဲကို လက်ထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိတ်ထဲက ထုတ်ယူလာတဲ့ အနက်ရောင် ခပ်လေးလေးအရာတစ်ခုကို ယူအီရင်းဆီ ပစ်ပေးလာတယ်။
“ဖုန်းလား”
“အဲဲ့ဒီမှာ နံပါတ်တစ်ခုထည့်ထားတယ်၊ အဲ့ဒါက ငါ့ဆီကို တိုက်ရိုက်ရောက်တာမလို့ ယူထားလိုက်”
“ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းနံပါတ် ပေးရုံနဲ့ ရပြီပဲကို ဒါက အသစ်ကြီးလေ”
ယူအီရင်းက ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး အနည်းငယ် ကလိကြည့်ကာ ဖွင့်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ဖြူသွယ်ရှည်လျားတဲ့ လက်ချောင်းတွေ အနည်းငယ်လှုပ်ရှားပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ မူယွန်ရဲ့အိတ်ကပ်ထဲက တုန်ခါမှုကို ခံစားလိုက်ရတယ်၊ ယူအီရင်းက မူယွန်ရဲ့ရင်ဘတ်ကို ကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ ဖုန်းချလိုက်တယ်။
“ခင်ဗျားမှာ ကိုယ်ပိုင်ဖုန်းမရှိဘူးလို့ ကြားထားတာကို တစ်လုံးရှိနေတာလား”
မူယွန်က ဖြေရမှာ ရှက်လို့ ပြန်မဖြေဘဲ ခေါင်းတစ်ချက်သာ ညိတ်ပြလိုက်တယ်။
“အခုတော့ ခင်ဗျားဆီကို ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ အတွင်းရေးမှူးကတစ်ဆင့် ဆက်သွယ်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့”
“ဒါပေမဲ့ ငါက ငါ့အလုပ်တွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမလို့ ခဏခဏတော့ မရဘူးနော်”
“အင်း ခင်ဗျားက ဒီနေရာကို မရောက်ရောက်အောင် လာတဲ့အထိ ကျွန်တော့်ရဲ့ထောင်ချောက်မှာ ပိတ်မိနေတဲ့စပွန်ဆာဆိုတော့ တုန်ခါမှုကို လျစ်လျူမရှုလောက်ပါဘူး”
ပြုံးပြီးပြောလာတဲ့ ယူအီရင်းရဲ့စကားကို မူယွန်တစ်ယောက် မငြင်းနိုင်ဘဲ ယူအီရင်းသာခေါ်ရင် အချိန်တစ်မိနစ်လောက်ကိုတောင် ပြင်ဆင်မိလိမ့်မယ်လို့ တကယ်ထင်နေမိတယ်။
မူယွန်က အနည်းငယ် အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့မျက်နှာသာမက လည်ပင်းတွေပါ ရှက်သွေးဖြာပြီး ပန်းရောင်သမ်းနေကာ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း တုန်ယင်နေတဲ့အသံကို ထိန်းဖို့ ချောင်းဟန့်လိုက်တယ်။
“ပြန်တော့မှာမလို့ ပြဿနာမရှာနဲ့တော့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ”
ယူအီရင်းရဲ့ဟာသကြောင့် မူယွန်ရဲ့မျက်နှာထားခပ်တင်းတင်းက ပြေလျော့သွားပြီး အနည်းငယ် ရယ်မိသွားတယ်။
ယူအီရင်းက အိပ်ရာပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့မဲ့ မူယွန့်ကို နှုတ်ဆက်သလိုမျိုး လက်ပြနေပြီး မူယွန်ကလည်း ယူအီရင်းကို ခပ်မြန်မြန်တစ်ချက်ကြည့်ကာ တံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်သွားတယ်။
တံခါးနားမှာစောင့်နေတဲ့ အတွင်းရေးမှူးက မူယွန့်ဆီကို ချက်ချင်းလာပြီး အနားမှာ ရပ်နေတယ်။
“အတွင်းရေးမှူးယော ယူအီရင်းရဲ့အကောင့်ကို သိလား”
“ဟုတ်ကဲ့”
“သန်းနှစ်ဆယ် လွှဲပေးလိုက်ပါ”
“ဘာရယ်”
“အဲဲ့ဒါကို ‘Hwadae' လို့ ရေးပြီး ပို့လိုက်”
Swara Web Novel Translation
[ Zawgyi ]
“ထိုင္ပါဦး”
ယူအီရင္းက မူယြန္႔ကို အသာအယာတြန္းၿပီး ေျပာလာတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ရပ္တည္ဖို႔ေတာင္ အားမရွိေတာ့တဲ့ပုံေပၚေနတဲ့ မူယြန္က ယူအီရင္း ထလာခဲ့တဲ့ ဆိုဖာခုံေပၚမွာ သြားထိုင္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ျမန္ျမန္မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ ယူအီရင္းကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။
“ဘာ ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“အေရာင္းအဝယ္ဝန္ေဆာင္မႈရွိတယ္လား”
“ဘာလဲ”
“ဒါက စပြန္ဆာအတြက္ အေရာင္းအဝယ္ဝန္ေဆာင္မႈမ်ိဳးေလ”
မူယြန္က ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ေျခေထာက္ကို အားထည့္ကာ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ေပမဲ့ ယူအီရင္းက သူ႔ရဲ႕လက္နဲ႔ ေပါင္ကို ဖိထားတာေၾကာင့္ ျပန္လဲက်သြားတယ္။
“ခဏေလာက္ ေနပါဦး၊ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေပးမယ္”
“ငါ အဲ့ဒါေတြ မလိုအပ္ဘူး”
“မလိုအပ္ဘူးလို႔ ေတြးေနတာေတာင္ ခင္ဗ်ားဟာက မာေနတုန္းပဲ”
“…ခဏေနရင္ က်သြားလိမ့္မယ္”
“ကြၽန္ေတာ္ ကူညီေပးမွာမလို႔ လက္ခံလိုက္”
မူယြန္ရဲ႕ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ယူအီရင္းက ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနတဲ့ မူယြန္႔ရဲ႕ဟာကို ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ မူယြန္က အလ်င္အျမန္ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို ဖယ္လိုက္ေပမဲ့ မဖယ္ႏိုင္ဘဲ လက္ခံလိုက္ရတယ္။
“အား…”
မူယြန္ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ယူအီရင္းရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ဆံသားေတြထဲ ထိုးဆြေနကာ ယူအီရင္းရဲ႕ေခါင္းကို ဆြဲကိုင္လိုက္ရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္လာတယ္။ သူ႔ရဲ႕အရာက ယူအီရင္းရဲ႕ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ့ ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕လက္ကို အလ်င္အျမန္ မ.လိုက္ၿပီး လက္ဖမိုးကို ကိုက္ထားရတယ္။ အဲ့ဒီလိုမလုပ္ရင္လည္း အသံထြက္ေအာ္မိေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ယူအီရင္းရဲ႕ႏူးညံ့တဲ့ႏႈတ္ခမ္းက သူ႔ရဲ႕လိင္တံထိပ္ဖ်ားကို ထိလာၿပီးတဲ့ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပူေႏြးတဲ့အာခံတြင္းထဲကို စုပ္ယူလိုက္ကာ လွ်ာနဲ႔ လိင္တံကို ထိလာတယ္။ အနည္းငယ္ၾကမ္းတမ္းၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ပါးစပ္ထဲကို သူ႔ဟာႀကီးေရာက္သြားေတာ့ မူယြန္က ေျခဖ်ားေတြ က်ိဳးေလာက္ေအာင္အထိ တြန္႔ခ်ိဳးၿပီး ေတာင့္ထားမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဆီးခုံက တင္းက်ပ္ၿပီး ေအာင့္တက္လာကာ ဆီးလမ္းေၾကာင္းကလည္း စုတ္ၿပဲေတာ့မလိုနဲ႔ အစာအိမ္ကပါ တုန္ခါေနတယ္။
“ေကာင္းတယ္… ဟင္း….”
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မူယြန္ရဲ႕လက္ေတြက ဆိုဖာလက္ရန္းေပၚကို ေ႐ႊ႕သြားတယ္။ အဲ့ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြက ယူအီရင္းရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ဆြဲမိ႐ုံသာမက သူ႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြ အျဖဴေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ့အထိ အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ဆြဲမိလိမ့္မယ္။
ယူအီရင္းက မူယြန္႔ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ျပန္ငုံ႔သြားကာ မူယြန္ရဲ႕အရာကို ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္ယူလာၿပီး အထဲထိ ပိုေရာက္ေအာင္ ဆြဲမ်ိဳေနတယ္။
သူ႔ရဲ႕အရာက ယူအီရင္းရဲ႕ႏူးညံ့ေခ်ာေမြ႕တဲ့ ပါးစပ္အတြင္းပိုင္းထိ ေရာက္ေနၿပီး တင္းက်ပ္ေနေအာင္ စုပ္ယူထားခံရတယ္။ သူ႔ရဲ႕ပစၥည္းက အရည္ေပ်ာ္ၿပီး ယူအီရင္းရဲ႕ပါးစပ္ထဲကို စီးဝင္သြားေတာ့မလို ခံစားလိုက္ရတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ေရွ႕မွာ ရွက္ေသြးျဖာေနမိတယ္။ သူက ထိလြယ္ရွလြယ္ျဖစ္ေနတာ ယူအီရင္းရဲ႕အနံ႔ေၾကာင့္လို႔ ထင္ေနေပမဲ့ ခဏအၾကာမွာ သူ႔ရဲ႕အရာကေန ခံစားလိုက္ရတဲ့ ပူေႏြးတဲ့ဖိအားေၾကာင့္ အဲ့ဒီအေတြးေတြဟာ လြင့္စဥ္သြားတယ္။
“ဟင္း...”
မူယြန္ရဲ႕ႏွလုံးသားေလးက ကဆုန္ေပါက္ေနေတာ့ သက္ျပင္းအက်ယ္ႀကီး ခ်လိုက္မိၿပီး အာေခါင္ေတြပါ ေျခာက္ကပ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အ႐ိုင္းဆန္စြာနဲ႔ ႏွလုံးခုန္ေတြ ျမန္ေနၿပီး သက္ျပင္းပဲခ်ေနမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေပါင္အတြင္းသားေတြက တုန္ယင္လာၿပီး မသိလိုက္ခင္မွာပဲ ယူအီရင္းရဲ႕ေခါင္းကို သူ႔ရဲ႕ေပါင္ေတြနဲ႔ ညႇစ္ထားမိလိုက္တာက အခ်က္ျပလိုက္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ယူအီရင္းက သူ႔အရာကို ပိုၿပီးေတာ့ ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း စုပ္ယူလာတယ္။
“အိုး....အင္း....”
မူယြန္ရဲ႕ေျခေခ်ာင္းေတြက ခိုင္ခိုင္မာမာ ကုပ္ထားကာ ေျခေထာက္ေတြကို ဆြဲဆန္႔ေနၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးက တုန္ရီလာသလို သူ႔ဟာကလည္း ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မဲ့အတိုင္းပင္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ေလာင္ၿမိဳက္သြားေတာ့မယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။
မူယြန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တုန္ယင္ေနတာ ရပ္တန္႔မသြားခင္ ၿပီးသြားတဲ့အထိ ယူအီရင္းက သူ႔ရဲ႕အရာကို ပါးစပ္ထဲမွာထည့္ၿပီး လွ်ာနဲ႔ ထိုးဆြေပးေနရာ မူယြန္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့မွသာ ယူအီရင္းက ပါးစပ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။
“ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းတယ္မလား”
“ဟင္း….ယူအီရင္းက တျခားသူေတြကိုလည္း ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ေပးတာလား”
“မျဖစ္ႏိုင္တာကို၊ တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ပါးစပ္နဲ႔လုပ္ေပးတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ဆိုေပမဲ့ သိပ္မဆိုးလွဘဲ ကြၽန္ေတာ္က ဒီေနရာမွာ အရည္အခ်င္းရွိေနတာကို သိလိုက္ရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အံ့အားသင့္မိသြားတယ္”
“အဲဲ့ဒီလိုလား ငါ မင္းကို Hwadae (ပိုက္ဆံ)ေပးလိုက္သင့္လား”
“ေပးရင္ ေက်းဇူးတင္တာေပါ့ လက္ခံရမွာေပါ့”
သူက စကားတစ္ခြန္းေတာင္ အမွားမခံဘဲ ေပ်ာ့ေခြေနဆဲ မူယြန္က သြားၿဖဲျပလိုက္ၿပီး ယူအီရင္းက သူ႔ရဲ႕ပါးစပ္ကို အက်ႌအနားနဲ႔ အၾကမ္းပတမ္းသုတ္လိုက္သလို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အရည္ေတြ ေပေနတဲ့ လက္သုတ္ပဝါကိုလည္း အနားက စားပြဲေပၚကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပစ္လိုက္တယ္။
“ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား တားေဆးကို အသင့္အတင့္ပဲ ထိုးသင့္တယ္”
မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အသက္ရႉဝေအာင္ မနည္းလုရႉေနတဲ့ မူယြန္က ႐ုတ္တရက္ရလာတဲ့ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အသက္ေအာင့္ကာ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ယူအီရင္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ယူအီရင္းက အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုေတာင္ ျပန္မျပင္ဘဲ အိပ္ရာဆီသြားၿပီး ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ကာ မူယြန္႔ဆီကို ေခါင္းအနည္းငယ္ ေစာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။
မူယြန္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက တုန္ယင္ေနေသးေပမဲ့ ႀကိဳးစားၿပီး ေထာက္လိုက္ကာ သူ႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို တည္ၿငိမ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။
“ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနပါေစ ခင္ဗ်ားက omega အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေတာင္ ဘာကိုမွ အနံ႔မရသလို ခင္ဗ်ားရဲ႕သုက္ရည္ေတြက တားေဆးအရသာရေနေအာင္အထိ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဆးထိုးထားတာလဲ”
“ဆရာဝန္နဲ႔ ပုံမွန္ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ထားတာမလို႔ မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး”
“ရမ္းကုဆရာဝန္လား”
တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးေနသလိုမ်ိဳး နဖူးကို အနည္းငယ္တြန္႔ခ်ိဳးထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ပုံစံက ခ်စ္စရာေကာင္းတာမလို႔ မူယြန္က ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ သူက ေဘာင္းဘီကို ဆြဲတင္ၿပီး ေျခေထာက္ကို အားတင္းလိုက္ရင္း အိပ္ရာဆီ သြားကာ ယူအီရင္းရဲ႕တင္ပါးကို အမိအရလွမ္းဆြဲၿပီး သူ႔ကို နမ္းလိုက္တယ္။
မူယြန္က လွ်ာကို အရင္ထိုးသြင္းၿပီး သူ႔ရဲ႕ပါးစပ္ထဲကို ေမႊေနေတာ့ တစ္ခဏေလာက္ အံ့ဩသြားတဲ့ ယူအီရင္းက သူ႔ရဲ႕လွ်ာကို အလ်င္အျမန္ ထိုးထည့္လာတယ္။ အခုမွ ေရခ်ိဳးထားသလိုမ်ိဳး သူ႔ရဲ႕အနံ႔ေတြမွာ နစ္ေမ်ာသြားလို႔ထင္ သူ႔ရဲ႕လွ်ာဖ်ားကို ထိလာတဲ့ ယူအီရင္းရဲ႕လွ်ာက ပိုရင္ဖိုလာေစၿပီး တံေတြးဂလင္းေတြကလည္း ယားယံလႈံ႕ေဆာ္လာတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မူယြန္က အရင္ဆုံး အဆင္ေျပမယ္လို႔ ေတြးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ဖယ္လိုက္တယ္။
“အခု တားေဆးအရသာ ေပ်ာက္သြားၿပီလား”
“မဆိုးပါဘူး”
ယူအီရင္းက ပခုံးတြန္႔လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုပါ တစ္ခါတည္း ဆြဲလိုက္တယ္။
အိပ္ရာထဲကေန ထသြားၿပီး အဝတ္အစားေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပဳျပင္ၿပီးတဲ့အထိ မူယြန္က သတိလက္လြတ္နဲ႔ လည္စည္းကို ကလိရင္း သူ႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္ေနမိတယ္။ တရွဲရွဲျမည္သံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့မွ သူက ယူအီရင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး အဲ့ဒါက အိပ္ရာေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ကို အခ်က္ျပေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
“ဒါေပမဲ့ မင္းမွာ ဘယ္လိုျပႆနာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာလဲ”
“ျပႆနာ…အဲ့ဒါကို ျပႆနာလို႔ ေျပာရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္က အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီမလို႔လဲ”
“ငါသိၿပီ အင္း..အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာလို႔ ျပႆနာရွာခဲ့ရတာလဲ”
ယူအီရင္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လာေတာ့ မူယြန္က ၿပဳံးေနၿပီး အရာအားလုံးသိေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အၿပဳံးေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေပမဲ့ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အမူအရာကေတာ့ အေတာ္ေလး ခ်စ္စရာေကာင္းသလို အၾကည့္ေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ထန္ေနပါေစ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဆိုး႐ြားတယ္လို႔ မခံစားရပါ။
“ဘယ္သူက ကြၽန္ေတာ္ ျပႆနာရွာတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာလဲ၊ ဒါ႐ိုက္တာ ယြန္ေယာင္းလို႔ေတာ့ မထင္ဘူး၊ မင္ဝူေယာင္း အဲ့ဒီလူလား၊ ခြၽဲဂ်င္ဆုန္းလား၊ ဂန္ဆိုးဂ်င္လား၊ ခြၽဲေယာင္းအာလား”
“ဒါဆို မင္းက ငါ့ကို မင္းသားေတြအားလုံးရဲ႕နာမည္ကို ေျပာေနတာပဲ”
“အင္း သူတို႔ေတြအကုန္လုံးက သံသယရွိတဲ့စာရင္းဝင္ေတြပဲ”
“မင္း ဘာလုပ္ထားလဲ”
မူယြန္က အေသးစိတ္မသိတာေတာင္မွ ယူအီရင္းရဲ႕ျပႆနာေၾကာင့္ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ တန္းဆင္းလာၿပီး သူသိတာက ယူအီရင္း ျပႆနာရွာေနတယ္ဆိုတာနဲ႔ သူ႔ကို လာတားခိုင္းတယ္ဆိုတာကိုသာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က စီးပြားေရးေၾကာ္ျငာ႐ိုက္ကြင္းမွာ သူေတြ႕ခဲ့တဲ့ ယူအီရင္းရဲ႕စ႐ိုက္ကို ေတြးၾကည့္ရင္ ျပႆနာကို အၾကမ္းဖ်င္းသိေပမဲ့ သူ႔ဆီက စကားကို တိုက္႐ိုက္ၾကားခ်င္ေနမိတယ္။
“ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စ႐ိုက္ကို ဘာမွ မကြယ္ဝွက္ထားသလို ေထြေထြထူးထူးလည္း ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ဘူး”
“မင္းရဲ႕စ႐ိုက္ကို ဝွက္ထားႏိုင္လား”
“ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုထင္လဲ၊ ဖိအားေပးခံထားရတာေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္ ဒရမ္မာႏွစ္ပုဒ္႐ိုက္ကူးေပးထားၿပီး ခင္ဗ်ားက လုံးဝသာမန္အေနနဲ႔ ပါဝင္လာရင္ေတာင္ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာမွာ၊ အဲ့ဒီတုန္းက ခင္ဗ်ား ကင္မရာေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့တာလဲ”
မူယြန္က ယူအီရင္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လိုက္နာၿပီး ႐ိုက္ကူးခဲ့၊ ေစာင့္ခဲ့၊ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမဲ့ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားမလုပ္ခဲ့တာကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႐ိုက္ကူးေနတာကို ၾကည့္ခ်င္လာတယ္။
မူယြန္က လက္ေကာက္ဝတ္က နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မရေတာ့တာေၾကာင့္ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ၾကည့္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ယူအီရင္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္။
“ငါ့ကို ေခၚထုတ္တဲ့ မင္းရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီဆိုေတာ့ အခု ေအးေအးေဆးေဆး ႐ိုက္ကူးေရးလုပ္မယ္မလား”
“CEO အဲ့ဒီလိုလုပ္တာကို ေတြ႕ခဲ့တယ္”
မူယြန္က နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ ျမင္းၿမီးဂိမ္းကို ကစားဖို႔အခ်ိန္ မရွိေတာ့တဲ့အျပင္ အတြင္းေရးမႉးေယာကလည္း အျပင္ဘက္မွာ စိတ္မရွည္လက္မရွည္နဲ႔ ေစာင့္ေနမွာဆိုေပမဲ့ မူယြန္က ယူအီရင္းနဲ႔စကားေျပာရတာ ေပ်ာ္တာေၾကာင့္ နည္းနည္းၾကာၾကာေနခ်င္မိတယ္။
“ငါ မင္းအတြက္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“ခင္ဗ်ား စိတ္မဆိုးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
“ငါက ဘယ္လို လုပ္ႏိုင္မွာလဲ”
“ကြၽန္ေတာ္သာ သိခဲ့ရင္ အရင္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အက်င့္စ႐ိုက္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္”
ယူအီရင္းက သူ႔ရဲ႕စကားေတြက ရယ္ရသလိုမ်ိဳး အသာအယာ ရယ္လာသလို မူယြန္ကလည္း အနည္းငယ္ ရယ္လိုက္မိၿပီး အိတ္ကပ္ထဲကို လက္ထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အိတ္ထဲက ထုတ္ယူလာတဲ့ အနက္ေရာင္ ခပ္ေလးေလးအရာတစ္ခုကို ယူအီရင္းဆီ ပစ္ေပးလာတယ္။
“ဖုန္းလား”
“အဲဲ့ဒီမွာ နံပါတ္တစ္ခုထည့္ထားတယ္၊ အဲ့ဒါက ငါ့ဆီကို တိုက္႐ိုက္ေရာက္တာမလို႔ ယူထားလိုက္”
“ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖုန္းနံပါတ္ ေပး႐ုံနဲ႔ ရၿပီပဲကို ဒါက အသစ္ႀကီးေလ”
ယူအီရင္းက ဖုန္းကို ေကာက္ယူၿပီး အနည္းငယ္ ကလိၾကည့္ကာ ဖြင့္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ျဖဴသြယ္ရွည္လ်ားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ အနည္းငယ္လႈပ္ရွားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မူယြန္ရဲ႕အိတ္ကပ္ထဲက တုန္ခါမႈကို ခံစားလိုက္ရတယ္၊ ယူအီရင္းက မူယြန္ရဲ႕ရင္ဘတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေနတဲ့ပုံစံနဲ႔ ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ားမွာ ကိုယ္ပိုင္ဖုန္းမရွိဘူးလို႔ ၾကားထားတာကို တစ္လုံးရွိေနတာလား”
မူယြန္က ေျဖရမွာ ရွက္လို႔ ျပန္မေျဖဘဲ ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိတ္ျပလိုက္တယ္။
“အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားဆီကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အတြင္းေရးမႉးကတစ္ဆင့္ ဆက္သြယ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့”
“ဒါေပမဲ့ ငါက ငါ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနတာမလို႔ ခဏခဏေတာ့ မရဘူးေနာ္”
“အင္း ခင္ဗ်ားက ဒီေနရာကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ လာတဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေထာင္ေခ်ာက္မွာ ပိတ္မိေနတဲ့စပြန္ဆာဆိုေတာ့ တုန္ခါမႈကို လ်စ္လ်ဴမရႈေလာက္ပါဘူး”
ၿပဳံးၿပီးေျပာလာတဲ့ ယူအီရင္းရဲ႕စကားကို မူယြန္တစ္ေယာက္ မျငင္းႏိုင္ဘဲ ယူအီရင္းသာေခၚရင္ အခ်ိန္တစ္မိနစ္ေလာက္ကိုေတာင္ ျပင္ဆင္မိလိမ့္မယ္လို႔ တကယ္ထင္ေနမိတယ္။
မူယြန္က အနည္းငယ္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာသာမက လည္ပင္းေတြပါ ရွက္ေသြးျဖာၿပီး ပန္းေရာင္သမ္းေနကာ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း တုန္ယင္ေနတဲ့အသံကို ထိန္းဖို႔ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္တယ္။
“ျပန္ေတာ့မွာမလို႔ ျပႆနာမရွာနဲ႔ေတာ့”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ”
ယူအီရင္းရဲ႕ဟာသေၾကာင့္ မူယြန္ရဲ႕မ်က္ႏွာထားခပ္တင္းတင္းက ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး အနည္းငယ္ ရယ္မိသြားတယ္။
ယူအီရင္းက အိပ္ရာေပၚမွာ ထိုင္ေနရင္း အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့မဲ့ မူယြန္႔ကို ႏႈတ္ဆက္သလိုမ်ိဳး လက္ျပေနၿပီး မူယြန္ကလည္း ယူအီရင္းကို ခပ္ျမန္ျမန္တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ တံခါးဖြင့္ၿပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္။
တံခါးနားမွာေစာင့္ေနတဲ့ အတြင္းေရးမႉးက မူယြန္႔ဆီကို ခ်က္ခ်င္းလာၿပီး အနားမွာ ရပ္ေနတယ္။
“အတြင္းေရးမႉးေယာ ယူအီရင္းရဲ႕အေကာင့္ကို သိလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
“သန္းႏွစ္ဆယ္ လႊဲေပးလိုက္ပါ”
“ဘာရယ္”
“အဲဲ့ဒါကို ‘Hwadae' လို႔ ေရးၿပီး ပို႔လိုက္”
Swara Web Novel Translation