မန်းဘို့ကို စစ်စခန်းအတွင်းမှ အကျဥ်းထောင်ထဲမှာပင် စစ်ဆေးမေးမြန်းပြီး သက်သေအစုံအလင် ရရှိချိန်တွင်ညနေအတော်ပင်စောင်းနေချေပြီ။
ဆောင်ဟွန်းလည်း နန်းတော်သို့ဝင်ကာ တွေ့ရှိချက်များကို ဘုရင့်ထံလျှောက်တင်သည်။
" စစ်သူကြီးချုပ်တင်ပြတဲ့ သက်သေတွေအရ အိမ်ရှေ့စံရဲ့ပြစ်မှုက ထင်ရှားနေပြီ မနက်ဖြန်ညီလာခံမှာလည်း ဒီသက်သေတွေနဲ့တကွ အမတ်တွေရဲ့ရှေ့မှောက်မှာ စစ်သူကြီးကိုယ်တိုင်ပြန်လည်လျှောက်တင်စေ ငါကိုယ်တော် အိမ်ရှေ့စံရဲ့ဆင်ခြင်မဲ့မှုအတွက် ကောင်းကောင်းအပြစ်ပေးရမယ်။"
ဆောင်ဟွန်း ဘုရင့်နန်းဆောင်မှထွက်လာခဲ့တော့ မထင်မှတ်ထားသူတစ်ဦးက စောင့်ကြိုနေသည်။
" ဟွန်း ငါနဲ့စကားနည်းနည်းလောက်ပြောရအောင် "
အခုအချိန်ထိ သူ့ကို ဟွန်းလို့ခေါ်ပြီး ဟန်ဆောင်နေဆဲဖြစ်တဲ့ ဆောန်မီနဲ့လည်း စကားပြောဖို့လိုနေတာကြောင့်ဆောင်ဟွန်းလည်း စကားး ပြောဖို့လက်ခံလိုက်သည်။
" ဟွန်း အခုလိုပြောရတာ နင့်အတွက်မတရားမှန်းသိပေမယ့် အိမ်ရှေ့စံရဲ့အပြစ်တွေကိုတစ်ခါလောက်လေးပဲ ခွင့်လွှတ်ပေးလို့မရဘူးလားဟင်"
" ဘာကျေးဇူးရှိလို့ ခွင့်လွှတ်ပေးရမှာလဲ "
ဆောင်ဟွန်းရဲ့သူစိမ်းဆန်လှတဲ့ အေးစက်စက်လေသံကြောင့် ဆောန်မီမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တို့စီးကျလာသည်။
" ဟွန်း နင်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်တာနဲ့ ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ။
ဟွန်းရယ် နင့်ကိုယ်စား ဓားချက်ဝင်ခံပေးဖူးတဲ့မျက်နှာလေးကိုထောက်ပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတစ်ခါလောက်ပဲ အိမ်ရှေ့စံရဲ့အပြစ်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ သူသာ နန်းကျသွားရင် ငါ့ဘဝက သွားပြီ ဘယ်တော့မှ အမြင့်ကိုပြန်မတက်နိုင်တော့ဘူး။
အပြစ်လုပ်တာသူဆ်ိုပေမယ့် ငါကကြားထဲကနစ်နာရမှာကို နည်းနည်းတော့ထည့်စဥ်းစားပေးပါဦးဟွန်းရယ် နော်"
ဆောင်ဟွန်းမမှတ်မိလောက်သေးဘူးထင်ပြီး အခုထိ သူကယ်ခဲ့သလိုဟန်ဆောင်ပြောနေသေးသည့် ဆောန်မီအပေါ်မှာ ဆောင်ဟွန်း သနားညှာတာလိုစိတ် နည်းနည်းလေးတောင်ရှိမနေပါချေ။
အဖြစ်မှန်တွေမသိခဲ့လျှင်တော့ သူ့အသက်ကို လုပ်ကြံတဲ့ကိစ္စဖြစ်လျှင်တောင် ဆောန်မီကိုအားနာပြီး လျစ်လျူရှုပေးလိုက်မှာ ဖြစ်ပေမယ့် အခုကတော့မတူချေ။
အိမ်ရှေ့စံက သူ့အသက်ကိုလုပ်ကြံချင်ရုံသာမက ဆောန်ကြောင့်ကံဆိုးပြီး အသက်သေဆုံးရသည်ဆိုပြီး ဆောန်အပေါ်အပြစ်တွေပုံချချင်သေးတာဖြစ်သည်။
သူသာ မပါးနပ်ခဲ့လျှင် ဆောန်က သူ့ကို နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါဆုံးရှုံးရပြီး နှစ်ကြိမ်လုံးသူမျက်နှာက်ိုမြင်ခဲ့တာကြောင့်ဟူသောစိတ်ဖြင့် တစ်သက်လုံးစိတ်ဒဏ်ရာကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘဲ သူ့ကိုယ်သူအဆုံးစီရင်သွားသည်အထိပင် ဖြစ်နိုင်သည်။
" အိမ်ရှေ့စံနဲ့မင်းက တကယ်ကိုလိုက်ဖက်တဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်တွေပဲ တစ်ယောက်က ငါ့ကို လုပ်ကြံပြီး ဆောန်ကို လွှဲချဖို့ကြံတယ်။
တစ်ယောက်ကတော့ ငါအတိတ်မေ့နေတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဆောန်နေရာမှာ ဝင်ဟန်ဆောင်ရင်း ငါ့ရဲ့မျက်နှာသာပေးမှုကို
အခွင့်ကောင်းယူတယ် "
ထိုစကားကိုကြားလိုက်ရသော ဆောန်မီမှာ သူ့နားသူမယုံနိုင်သလို အံ့အားသင့်နေပြီး ရပ်နေရာမှာ နောက်သို့နှစ်လှမ်းလောက်ဆုတ်သွားသည်။
" နင် နင်ပြန်မှတ်မိသွားပြီပေါ့ဟွန်း
ငါ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့ ငါသူ့နေရာမှာ ဟန်ဆောင်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည် နင့်ကိုချစ်တဲ့စိတ်နဲ့လုပ်ခဲ့မိတာပဲ "
" စကားပြောဆင်ခြင်ပါ။
အဲဒီအချိန်တုန်းက
သူ့ဘာသာတောင် မိဘကပြစ်ပယ်ခံထားရလို့ စိတ်အားငယ်နေတဲ့ကလေးကို မင်းက ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ဖမ်းခေါ်ပြီး ဒုက္ခတွေပေးခဲ့တာလဲ "
ဆောန်မီက
ထိုအမေးကိုချက်ချင်းပြန်မဖြေဘဲ အသက်မဲ့စွာရယ်နေသည်။
" ငါလည်း ငါ့အဖေနဲ့နတ်ဆရာမပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်ခဲ့ရတာပဲ ငါလည်းနစ်နာသူပဲလို့ ။
နတ်ဆရာမကိုယုံပြီး ငါ့အဖေကဇွတ်အတင်း ငါနဲ့အဲ့ကံဆိုးကောင်ရဲ့ ကြမ္မာကိုလဲလှယ်ဖို့လုပ်ခဲ့တာ။
ငါ့အဖေကိုကြောက်လို့သာ
မဟုတ်ရင် ငါက ဘာလို့ ကံဆိုးကောင်နဲ့ ကံကြမ္မာချင်းလဲချင်ပါ့မလဲ ။
ပြီးတော့ အဲ့ဒီညက ဆွဲပြားကိုလည်း ကံဆိုးကောင်ရဲ့လက်ထဲကပြုတ်ကျသွားတာကိုမြင်လိုက်ရလို့သာ ငါကောက်ပြီးထိန်းသိမ်းပေးထားခဲ့တာ။
မဟုတ်ရင် အဲ့ညမှာပဲ ပျောက်သွားတာကြာလှပြီ။
အချစ်နဲ့စစ်မှာ မတရားတာမရှိဘူးတဲ့။
ငယ်ငယ်က သူကနင်နဲ့အရင်တွေခဲ့ပေမယ့်
အခုက နင့်ကိုငါအရင်ပြန်တွေ့ခဲ့တာမို့ နင့်အနားရှိခွင့်ရဖို့ လိမ်ခဲ့မိတာ ငါမမှားဘူး။ "
သူ့လုပ်ရပ်တွေကိုနောင်တရပုံမရှိတဲ့အပြင်
ဆောန်ကို ကံဆိုးကောင်လို့ခဏခဏခေါ်နေတဲ့ဆောန်မီရဲ့စကားတွေကို ဆက်လက်နားထောင်ပေးနိုင်ခြင်းမရှိတော့တာကြောင့် ထိုနေရာမှ လှည့်ထွက်ကာ အိမ်တော်သို့ပြန်လာခဲ့တော့သည်။
.
.
" သူ့လက်ထဲမှာ သက်သေတွေအကုန်ရောက်နေပြီဆိုတော့မနက်ဖြန်ညီလာခံမှာသာအကုန်ချပြလိုက်ရင် သားတော်ရှေ့ရေးက ဘယ်လိုမှမကောင်းနိုင်တော့ဘူး။
အဖေတစ်ခုခုကြံပါဦး
မနက်ဖြန်ညီလာခံမှာ ဒီသက်သေတွေမတင်ပြနိုင်အောင် ကြံပါဦး။
ဒီညအတွင်း အဲဒီစစ်သူကြီးချုပ်ကို ထပ်ပြီးလုပ်ကြံရင်ကောင်းမလား အဖေ"
အိမ်ရှေ့စံ ၊ ဆိုဟုမယ်မယ်နဲ့ အမတ်ချုပ်ကြီးတို့ မြေးအဖိုးသားအဖ၃ဦး နန်းဆောင်အတွင်း၌ တံခါးပိတ်ဆွေးနွှေးနေကြတာဖြစ်သည်။
" အခုအချိန်မှာ စစ်သူကြီးချုပ်ကိုနှုတ်ပိတ်လိုက်ရင် အိမ်ရှေ့စံရဲ့လက်ချက်မှန်းလူတိုင်းသိသွားမှာပေါ့ အဲဒါဆိုရင် အပြစ်က တစ်မှုကနေ နှစ်မှုတိုးပြီးပိုဆိုးသွားမှာ
အရှင်မင်းကြီးရဲ့အကျင့်နဲ့ဆိုရင် အိမ်ရှေ့စံရဲ့အပြစ်တွေကိုဒီအတိုင်းကျော်သွားမှာမဟုတ်ဘူး။
အဲဒီတော့နည်းလမ်းတစ်ခုအပြင်မရှိတော့ဘူး "
အမတ်ချုပ်ကြီးရဲ့ တည်ငြိမ်လေးနက်တဲ့စကားကြောင့် အိမ်ရှေ့စံနဲ့ဆိုဟုမယ်မယ်မှာစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ နားထောင်နေသည်။
" တစ်ချိန်ချိန်မှာသေချာပေါက်တက်ရမယ့်ထီးနန်းကို အချိန်နည်းနည်းစောယူလိုက်ရုံအပြင်မရှိဘူးပေါ့။
စစ်သူကြီးချုပ်ရဲ့ လျှောက်တင်ချက်ကို လက်ခံမယ့်သူက အခုလက်ရှိ အရှင်မင်းကြီးမဟုတ်ဘဲ မင်းကြီးအသစ်သာဆိုရင် အခြေအနေတွေကို လိုသလိုပြောင်းလဲပစ်လို့ရပြီလေ။
တော်ဝင်မိသားစုမှာ နန်းပလ္လင်ဆိုတာ လျှင်သူစားစတမ်းပဲ။
နန်းပလ္လင်နဲ့ပတ်သတ်လာရင် ညီအကိုဆိုတာလည်းမရှိဘူး သားအဖဆိုတာလည်းမရှိဘူး။
ဆူနိုင်ငံရဲ့နောက်ဆုံးဧကရာဇ်ကလည်း ညီရင်းအကိုအရင်းတွေနဲ့ ခမည်းတော်ကို သတ်ပြီးနန်းတက်ခဲ့တာပဲ။
ညီအကိုတွေ သားအဖတွေဆိုတဲ့သံယောဇဥ်ကိုထောက်နေရင်သူဧကရာဇ်ဖြစ်မလာဘူးမြေးတော် အဘိုးပြောတာသဘောပေါက်ရဲ့မဟုတ်လား "
ဆွေးနွေးပွဲအဖြေကထွက်လာချေပြီ။
များမကြာမီမှာပင် အိမ်ရှေ့စံက
ဆိုဟုမယ်မယ်ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ညစာအချိုပွဲကို သယ်ဆောင်ကာ ဘုရင့်နန်းဆောင်ဆီသို့ကြွလာခဲ့သည်။.
.
.
နန်းတော်ထဲကအပြန် စစ်စခန်းကိုမသွားတော့ဘဲ အိမ်တော်သို့ပြန်လာခဲ့တဲ့ဟွန်းက သူ့နဲ့အတူအခန်းဟောင်းလေးမှာပဲတိုးဝှေ့ကာ ပွေ့ဖက်ရင်းအိပ်ပျော်လျက်ရှိသည်။
ဆောနူးလည်း အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားရင်း အိပ်ပျော်တော့မည့်ဆဲဆဲတွင် အခန်းအတွင်းမှအချက်ပေးခေါင်းလောင်းလေးမြည်လာသံကြားလိုက်ရသည်။
ခါးပေါ်မှာ မြဲမြံစွာဖက်တွယ်ထားတဲ့ဟွန်းရဲ့လက်တွေကိုအသာအယာဖယ်ရှားကာ မျက်နှာဖုံးသည့်ပဝါအဖြူတစ်ထည်ထုတ်ယူပြီး ကျနစွာစည်းနှောင်လိုက်သည်။
ထို့နောက်ဝတ်ရုံအဖြူကိုသပ်ရပ်စွာလဲလှယ်ဝတ်ဆင်ပြီးသွားတောမည်အပြုတွင် ဟွန်းက အိပ်နေရာမှထကာ လိုက်ခဲ့မည်ဟုပြောလာသည်။
" မလိုက်ခဲ့နဲ့ဟွန်း ကောင်းကောင်းနား မနက်လည်းညီလာခံမီအောင်သွားရဦးမှာလေ ငါကခဏပဲ ငါ့ကိုစောင့်မနေနဲ့ပြန်အိပ်လိုက်ဦး "
ဟွန်းကိုချော့မော့ကာ ပြန်အိပ်စေပြီးနောက်ဆောနူး လျီု့ဝှက်လမ်းလေးမှတစ်ဆင့်ဆေးဆိုင်ထဲသို့ရောက်လာသည်။
ဆေးဆိုင်ထဲမှာ စိတ်လောနေဟန် ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လမ်းလျှောက်ကာဆောနူးအလာကိုစောင့်နေသူမှာ ခမည်းတော်ဘေးမှ အထိန်းတော်ချုပ်ကြီးဖြစ်နေပြန်သည်။
" ဒီတစ်ခါအရေးကြီးပါတယ် သမားတော်ကြီး မြန်မြန်သွားကြပါစို့ အရှင်မင်းကြီးအမောဖောက်နေတာ တော်တော်အခြေအနေဆိုးတာမို့ ပြေးလာခေါ်လိုက်တာပါ "
အရင်ရက်တွေက သူပုံမှန်လေးသွားကုပေးကာ ဆေးတွေလည်းသေချာစိစစ်ပြီး
သောက်သုံးစေခဲ့တာမို့ ထူထူထောင်ဖြစ်ပြီးပြန်ကျန်းမာလာနေတဲ့ ခမည်းတော်က အခုတော့အမောဖောက်ပြီး အခြေအနေဆိုးတယ်တဲ့လား ။
ဆောနူးရင်တွေပူလာသည်။
နန်းဆောင်ထဲရောက်တော့ ခမည်းတော်က အတော်လေးမောဟိုက်ပင်ပန်းနေပုံရကာ အခြေအနေမှာလည်းအားရစရာမကောင်းလှပေ။
" ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ အထိန်းတော်ချုပ်ကြီး အရင်နေ့တွေက အခြေအနေကောင်းလာပြီမို့ပျော်နေသေးတာကို။
မတည့်တာတွေစားမိသေးလား။ "
" မတည့်တာတွေဘာမှမစားပါဘူး ။
သမားတော်ကြီးပေးတဲ့ဆေးအတိုင်းလည်းပုံမှန်တိုက်ပြီး အစားအသောက်ကိုလည်း သေချာစီစဥ်ပြီးစားပါတယ်။
ညဦးပိုင်းက အိိမ်ရှေ့စံဆက်သတဲ့အချိုပွဲကိုတောင် အများကြီးအစားဘဲ မြည်းတယ်ဆိုရုံပဲ မြည်းပြီးပြန်ပေးလိုက်တာ "
သေချာစွာစစ်ဆေးပြီးနောက်သွေးကြောစမ်းပေမယ့်လည်း ထူးခြားချက်တစ်စုံတစ်ရာမတွေ့ရပဲ အခြေအနေမှာလည်းဆိုးဝါးသည်ထက်ဆိုးဝါးလာသည်။
စကားပြောဖို့အားယူလိုက်ချိန်တွင် သွေးတွေပါအန်ထွက်လာတာကြောင့် ဆောနူး ထိတ်ပြာသွားရတော့သည်။
ပယောဂတစ်ခုခုကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ခမည်းတော်ဒီလောက်အထိဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိချေ။
ဆောနူးကိုအနားတိုးလာဖို့ လက်ဟန်ပြတာနဲ့
ဆောနူးခမည်းတော်နားတိုးကပ်သွားတော့ ခမည်းတော်က တုန်ရီနေတဲ့လက်တို့နဲ့
ဆောနူးမျက်နှာလေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းထိကိုင်ကြည့်နေသည်။
" တာဝန်မကျေတဲ့ ဒီအဖေက တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရေ အဖေ့ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။
စစ်သူကြီးချုပ်နဲ့အတူရှိနေမှာမို့ စိတ်ချပါပြီ။
ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေရမယ်နော် "
ဆောနူးမျက်နှာပေါ်က ခမည်းတော်ရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေက ဖြည်းဖြည်းချင်းအားလျော့သွားပြီးနောက် အရုပ်ကြိုးပြတ်ပြုတ်ကျသွားတော့သည်။
ခမည်းတော်
ဟင့်အင်း
ဒီလိုမဖြစ်ရဘူးလေ ။
ခမည်းတော်က သူ့ကို တစ်ချိန်လုံးမှတ်မိတာ အခုမှသိသည်။
ဆောနူးသိချိန်မှာတော့ ခမည်းတော်က ကောင်းကင်ဘုံသို့ ထွက်ခွာသွားခဲ့ချေပြီ။
.
.
နန်းဆောင်မကြီးခေါင်မိုးပေါ်မှာ အထိန်းတော်တစ်ဦးက ဘုရင်မင်းမြတ်၏ ဝတ်ရုံတော်ကိုလက်မှ ကိုင်ကာ ဝှေ့ယမ်းရင်း
"အရှင်မင်းကြီး နတ်ရွာစံပြီ" ဟူသော ရင်ခေါင်းသံကြီးဖြင့် ငိုကြွေးမြည်တမ်းလိုက်သောအသံသည် တစ်ဆင့်စကားဖြင့်
ဂိုဂူလျောတစ်နိုင်ငံလုံးသို့ပျံ့နှံ့သွားလေသည်။
နိုင်ငံတော်စျာပနဝမ်းနည်းခြင်းအထိမ်းအမှတ်ဖြင့် စည်တော်ကြီးများတီးခတ်သံသည် တစ်တိုင်းပြည်လုံး၏ ရင်ထဲသို့တိုင် မြည်ဟီးနေတော့သည်။
.
.
စျာပနအခမ်းအနားကို တက်ရောက်ခွင့်မရတာကြောင့် စျာပနဝတ်စုံလေးဖြင့် ဖျော့တော့ပြီးငိုလည်းမငိုနိုင်ဘဲ အားအင်မဲ့စွာထိုင်နေတဲ့ ဆောန်ကို ဆောင်ဟွန်းအားပေးနှစ်သိမ့်သည့်အနေဖြင့် အသာအယာဖက်ထားပေးလိုက်သည်။
" ငိုချင်ရင် ငိုချလိုက်လို့ရတယ်ဆောန် ။
ဖြစ်လာသမျှတွေကို အရင်လို တစ်ယောက်တည်းကြိတ်ခံစားနေစရာမလိုတော့ဘူး အခုမင်းမှာ ငါရှိနေပြီ။"
ထို့နောက်နဖူးလေးကိုထိကပ်သည်ဆိုယုံမျှ ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သောအခါမှ ဆောန်က စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်ငိုကြွေးလေသည်။
ပေါ့ပါးသွားအောင် စိတ်ကြိုက်ငိုစေပြီး နောက်ကျောလေးကိုအသာအယာပုတ်ပေးနေလိုက်သည်။
သူလည်း ဖခင်ကိုဆုံးရှုံးထားဖူးသူမို့ ဒီအချိန်မှာ စကားတွေအများကြီးပြောပေးတာထက်
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ငိုချလိုက်စရာ ရင်ခွင်တစ်ခုကိုပိုပြီးလိုအပ်မှန်း ဆောင်ဟွန်းသဘောပေါက်သည်။
.
.
Zawgyi
မန္းဘို႔ကို စစ္စခန္းအတြင္းမွ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာပင္ စစ္ေဆးေမးျမန္းၿပီး သက္ေသအစုံအလင္ ရရွိခ်ိန္တြင္ညေနအေတာ္ပင္ေစာင္းေနေခ်ၿပီ။
ေဆာင္ဟြန္းလည္း နန္းေတာ္သို႔ဝင္ကာ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို ဘုရင့္ထံေလွ်ာက္တင္သည္။
" စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္တင္ျပတဲ့ သက္ေသေတြအရ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ျပစ္မႈက ထင္ရွားေနၿပီ မနက္ျဖန္ညီလာခံမွာလည္း ဒီသက္ေသေတြနဲ႕တကြ အမတ္ေတြရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာ စစ္သူႀကီးကိုယ္တိုင္ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ေစ ငါကိုယ္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ဆင္ျခင္မဲ့မႈအတြက္ ေကာင္းေကာင္းအျပစ္ေပးရမယ္။"
ေဆာင္ဟြန္း ဘုရင့္နန္းေဆာင္မွထြက္လာခဲ့ေတာ့ မထင္မွတ္ထားသူတစ္ဦးက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။
" ဟြန္း ငါနဲ႕စကားနည္းနည္းေလာက္ေျပာရေအာင္ "
အခုအခ်ိန္ထိ သူ႕ကို ဟြန္းလို႔ေခၚၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ေဆာန္မီနဲ႕လည္း စကားေျပာဖို႔လိုေနတာေၾကာင့္ေဆာင္ဟြန္းလည္း စငါးေျပာဖို႔လက္ခံလိုက္သည္။
" ဟြန္း အခုလိုေျပာရတာ နင့္အတြက္မတရားမွန္းသိေပမယ့္ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕အျပစ္ေတြကိုတစ္ခါေလာက္ေလးပဲ ခြင့္လႊတ္ေပးလို႔မရဘူးလားဟင္"
" ဘာေက်းဇူးရွိလို႔ ခြင့္လႊတ္ေပးရမွာလဲ "
ေဆာင္ဟြန္းရဲ႕သူစိမ္းဆန္လွတဲ့ ေအးစက္စက္ေလသံေၾကာင့္ ေဆာန္မီမ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္တို႔စီးက်လာသည္။
" ဟြန္း နင္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာနဲ႕ ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ။
ဟြန္းရယ္ နင့္ကိုယ္စား ဓားခ်က္ဝင္ခံေပးဖူးတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုေထာက္ၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ခါေလာက္ပဲ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕အျပစ္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ သူသာ နန္းက်သြားရင္ ငါ့ဘဝက သြားၿပီ ဘယ္ေတာ့မွ အျမင့္ကိုျပန္မတက္နိုင္ေတာ့ဘူး။
အပြသ်လုပ်တာသူဆ်ိုပေမယ့် ငါကၾကားထဲကနစ္နာရမွာကို နည္းနည္းေတာ့ထည့္စဥ္းစားေပးပါဦးဟြန္းရယ္ ေနာ္"
ေဆာင္ဟြန္းမမွတ္မိေလာက္ေသးဘူးထင္ၿပီး အခုထိ သူကယ္ခဲ့သလိုဟန္ေဆာင္ေျပာေနေသးသည့္ ေဆာန္မီအေပၚမွာ ေဆာင္ဟြန္း သနားညွာတာလိုစိတ္ နည္းနည္းေလးေတာင္ရွိမေနပါေခ်။
အျဖစ္မွန္ေတြမသိခဲ့လွ်င္ေတာ့ သူ႕အသက္ကို လုပ္ႀကံတဲ့ကိစၥျဖစ္လွ်င္ေတာင္ ေဆာန္မီကိုအားနာၿပီး လ်စ္လ်ဴရႈေပးလိုက္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုကေတာ့မတူေခ်။
အိမ္ေရွ႕စံက သူ႕အသက္ကိုလုပ္ႀကံခ်င္႐ုံသာမက ေဆာန္ေၾကာင့္ကံဆိုးၿပီး အသက္ေသဆုံးရသည္ဆိုၿပီး ေဆာန္အေပၚအျပစ္ေတြပုံခ်ခ်င္ေသးတာျဖစ္သည္။
သူသာ မပါးနပ္ခဲ့လွ်င္ ေဆာန္က သူ႕ကို ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါဆုံးရႈံးရၿပီး နှစ်ကြိမ်လုံးသူမျက်နှာက်ိုမြင်ခဲ့တာကြောင့်ဟူသောစိတ်ဖြင့် တစ္သက္လုံးစိတ္ဒဏ္ရာကေန ႐ုန္းမထြက္နိုင္ဘဲ သူ႕ကိုယ္သူအဆုံးစီရင္သြားသည္အထိပင္ ျဖစ္နိုင္သည္။
" အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕မင္းက တကယ္ကိုလိုက္ဖက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြပဲ တစ္ေယာက္က ငါ့ကို လုပ္ႀကံၿပီး ေဆာန္ကို လႊဲခ်ဖိဳ႕ႀကံတယ္။
တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါအတိတ္ေမ့ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေဆာန္ေနရာမွာ ဝင္ဟန္ေဆာင္ရင္း ငါ့ရဲ႕မ်က္ႏွာေပးမႈကို အခြင့္ေကာင္းယူတယ္ "
ထိုစကားကိုၾကားလိုက္ရေသာ ေဆာန္မီမွာ သူ႕နားသူမယုံနိုင္သလို အံ့အားသင့္ေနၿပီး ရပ္ေနရာမွာ ေနာက္သို႔ႏွစ္လွမ္းေလာက္ဆုတ္သြားသည္။
" နင္ နင္ျပန္မွတ္မိသြားၿပီေပါ့ဟြန္း ငါ့ကိုအျပစ္မတင္နဲ႕ ငါသူ႕ေနရာမွာ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာလည္ နင့္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕လုပ္ခဲ့မိတာပဲ "
" စကားေျပာဆင္ျခင္ပါ။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက
သူ႕ဘာသူေတာင္ မိဘကျပစ္ပယ္ခံထားရလို႔ စိတ္အားငယ္ေနတဲ့ကေလးကို မင္းက ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ဖမ္းေခၚၿပီး ဒုကၡေတြေပးခဲ့တာလဲ "
ေဆာန္မီက
ထိုအေမးကိုခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖဘဲ အသက္မဲ့စြာရယ္ေနသည္။
" ငါလည္း ငါ့အေဖနဲ႕နတ္ဆရာမေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္ခဲ့ရတာပဲ ငါလည္းနစ္နာသူပဲလို႔ ။
နတ္ဆရာမကိုယုံၿပီး ငါ့အေဖကဇြတ္အတင္း ငါနဲ႕အဲ့ကံဆိုးေကာင္ရဲ႕ ၾကမၼာကိုလဲလွယ္ဖို႔လုပ္ခဲ့တာ။
ငါ့အေဖကိုေၾကာက္လို႔သာ
မဟုတ္ရင္ ငါက ဘာလို႔ ကံဆိုးေကာင္နဲ႕ ကံၾကမၼာခ်င္းလဲခ်င္ပါ့မလဲ ။
ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီညက ဆြဲျပားကိုလည္း ကံဆိုးေကာင္ရဲ႕လက္ထဲကျပဳတ္က်သြားတာကိုျမင္လိုက္ရလို႔သာ ငါေကာက္ၿပီးထိန္းသိမ္းေပးထားခဲ့တာ။
မဟုတ္ရင္ အဲ့ညမွာပဲ ေပ်ာက္သြားတာၾကာလွၿပီ။
အခ်စ္နဲ႕စစ္မွာ မတရားတာမရွိဘူးတဲ့။
ငယ္ငယ္က သူကနင္နဲ႕အရင္ေတြခဲ့ေပမယ့္
အခုက နင့္ကိုငါအရင္ျပန္ေတြ႕ခဲ့တာမို႔ နင့္အနားရွိခြင့္ရဖို႔ လိမ္ခဲ့မိတာ ငါမမွားဘူး။ "
သူ႕လုပ္ရက္ေတြကိုေနာင္တရပုံမရွိတဲ့အျပင္
ေဆာန္ကို ကံဆိုးေကာင္လို႔ခဏခဏေခၚေနတဲ့ေဆာန္မီရဲ႕စကားေတြကို ဆက္လက္နားေထာင္ေပးနိုင္ျခင္းမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ထိုေနရာမွ လွည့္ထြက္ကာ အိမ္ေတာ္သို႔ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
.
.
" သူ႕လက္ထဲမွာ သက္ေသေတြအကုန္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့မနက္ျဖန္ညီလာခံမွာသာအကုန္ခ်ျပလိုက္ရင္ သားေတာ္ေရွ႕ေရးက ဘယ္လိုမွမေကာင္းနိုင္ေတာ့ဘူး အေဖတစ္ခုခုႀကံပါဦး မနက္ျဖန္ညီလာခံမွာ ဒီသက္ေသေတြမတင္ျပနိုင္ေအာင္ ႀကံပါဦး
ဒီညအတြင္း အဲဒီစစ္သူႀကီးခ်ဳပ္ကို ထပ္ၿပီးလုပ္ႀကံရင္ေကာင္းမလား အေဖ"
အိမ္ေရွ႕စံ ၊ ဆိုဟုမယ္မယ္နဲ႕ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ ေျမးအဖိုးသားအဖ၃ဦး နန္းေဆာင္အတြင္း၌ တံခါးပိတ္ေဆြးႏႊေးေနၾကတာျဖစ္သည္။
" အခုအခ်ိန္မွာ စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္ကိုႏႈတ္ပိတ္လိုက္ရင္ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕လက္ခ်က္မွန္းလူတိုင္းသိသြားမွာေပါ့ အဲဒါဆိုရင္ အျပစ္က တစ္မႈကေန ႏွစ္မႈတိုးၿပီးပိုဆိုးသြားမွာ
အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕အက်င့္နဲ႕ဆိုရင္ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕အျပစ္ေတြကိုဒီအတိုင္းေက်ာ္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။
အဲဒီေတာ့နည္းလမ္းတစ္ခုအျပင္မရွိေတာ့ဘူး "
အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေလးနက္တဲ့စကားေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕ဆိုဟုမယ္မယ္မွာစိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႕ နားေထာင္ေနသည္။
" တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေသခ်ာေပါက္တက္ရမယ့္ထီးနန္းကို အခ်ိန္နည္းနည္းေစာယူလိုက္႐ုံအျပင္မရွိဘူးေပါ့။
စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို လက္ခံမယ့္သူက အခုလက္ရွိ အရွင္မင္းႀကီးမဟုတ္ဘဲ မင္းႀကီးအသစ္သာဆိုရင္ အေျခအေနေတြကို လိုသလိုေျပာင္းလဲပစ္လို႔ရၿပီေလ။
ေတာ္ဝင္မိသားစုမွာ နန္းပလႅင္ဆိုတာ လွ်င္သူစားစတမ္းပဲ။
နန္းပလႅင္နဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ညီအကိုဆိုတာလည္းမရွိဘူး သားအဖဆိုတာလည္းမရွိဘူး။
ဆူနိုင္ငံရဲ႕ေနာက္ဆုံးဧကရာဇ္ကလည္း ညီရင္းအကိုအရင္းေတြနဲ႕ ခမည္းေတာ္ကို သတ္ၿပီးနန္းတက္ခဲ့တာပဲ။
ညီအကိုေတြ သားအဖေတြဆိုတဲ့သံေယာဇဥ္ကိုေထာက္ေနရင္သူဧကရာဇ္ျဖစ္မလာဘူးေျမးေတာ္ အဘိုးေျပာတာသေဘာေပါက္ရဲ႕မဟုတ္လား "
ေဆြးႏြေးပြဲအေျဖကထြက္လာေခ်ၿပီ မ်ားမၾကာမီမွာပင္ အိမ္ေရွ႕စံက ဆိုဟုမယ္မယ္ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ညစာအခ်ိဳပြဲကို သယ္ေဆာင္ကာ ဘုရင့္နန္းေဆာင္ဆီသို႔ႂကြလာခဲသည္။.
.
.
နန္းေတာ္ထဲကအျပန္ စစ္စခန္းကိုမသြားေတာ့ဘဲ အိမ္ေတာ္သို႔ျပန္လာခဲ့တဲ့ဟြန္းက သူ႕နဲ႕အတူအခန္းေဟာင္းေလးမွာပဲတိုးေဝွ႕ကာ ေပြ႕ဖက္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္လ်က္ရွိသည္။
ေဆာႏူးလည္း အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲတြင္ အခန္းအတြင္းမွအခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းေလးျမည္လာသံၾကားလိုက္ရသည္။
ခါးေပၚမွာ ၿမဲၿမံစြာဖက္တြယ္ထားတဲ့ဟြန္းရဲ႕လက္ေတြကိုအသာအယာဖယ္ရွားကာ မ်က္ႏွာဖုံးသည့္ပဝါအျဖဴတစ္ထည္ထုတ္ယူၿပီး က်နစြာစည္းႏွောင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ဝတ္႐ုံအျဖဴကိုသပ္ရပ္စြာလဲလွယ္ဝတ္ဆင္ၿပီးသြားေတာမည္အျပဳတြင္ ဟြန္းက အိပ္ေနရာမွထကာ လိုက္ခဲ့မည္ဟုေျပာလာသည္။
" မလိုက္ခဲ့နဲ႕ဟြန္း ေကာင္းေကာင္းနား မနက္လည္းညီလာခံမီေအာင္သြားရဦးမွာေလ ငါကခဏပဲ ငါ့ကိုေစာင့္မေနနဲ႕ျပန္အိပ္လိုက္ဦး "
ဟြန္းကိုေခ်ာ့ေမာ့ကာ ျပန္အိပ္ေစၿပီးေနာက္ေဆာႏူး လ်ီဳ႕ဝွက္လမ္းေလးမွတစ္ဆင့္ေဆးဆိုင္ထဲသို႔ေရာက္လာသည္။
ေဆးဆိုင္ထဲမွာ စိတ္ေလာေနဟန္ ေခါက္တုန့္ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ကာေဆာႏူးအလာကိုေစာင့္ေနသူမွာ ခမည္းေတာ္ေဘးမွ အထိန္းေတာ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္ေနျပန္သည္။
" ဒီတစ္ခါအေရးႀကီးပါတယ္ သမားေတာ္ႀကီး ျမန္ျမန္သြားၾကပါစို႔ အရွင္မင္းႀကီးအေမာေဖာက္ေနော ေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးတာမို႔ ေျပးလာေခၚလိုက္တာပါ "
အရင္ရက္ေတြက သူပုံမွန္ေလးသြားကုေပးကာ ေဆးေတြလည္းေသခ်ာစိစစ္ၿပီးေသာက္ဆုံးေစခဲ့တာမို႔ ထူထူေထာင္ျဖစ္ၿပီးျပန္က်န္းမာလာေနတဲ့ ခမည္းေတာ္က အခုေတာ့အေမာေဖာက္ၿပီး အေျခအေနဆိုးတယ္တဲ့လား ။
ေဆာႏူးရင္ေတြပူလာသည္။
နန္းေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ခမည္းေတာ္က အေတာ္ေလးေမာဟိုက္ပင္ပန္းေနပုံရကာ အေျခအေနမွာလည္းအားရစရာမေကာင္းလွေပ။
" ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ အထိန္းေတာ္ခ်ဳပ္ႀကီး အရင္ေန႕ေတြက အေျခအေနေကာင္းလာၿပီမို႔ေပ်ာ္ေနေသးတာကို။
မတည့္တာေတြစားမိေသးလား။ "
" မတည့္တာေတြဘာမွမစားပါဘူး ။
သမားေတာ္ႀကီးေပးတဲ့ေဆးအတိုင္းလည္းပုံမွန္တိုက္ႀကီး အစားအေသာက္ကိုလည္း ေသခ်ာစီစဥ္ၿပီးစားပါတယ္။
ညဦးပိုင္းက အိိမ္ေရွ႕စံဆက္သတဲ့အခ်ိဳပြဲကိုေတာင္ အမ်ားႀကီးအစားဘဲ ျမည္းတယ္ဆို႐ုံပဲ ျမည္းၿပီးျပန္ေပးလိုက္တာ "
ေသခ်ာစြာစစ္ေဆးၿပီးေနာက္ေသြးေၾကာစမ္းေပမယ့္လည္း ထူးျခားခ်က္တစ္စုံတစ္ရာမေတြ႕ရပဲ အေျခအေနမွာလည္းဆိုးဝါးသည္ထက္ဆိုးဝါးလာသည္။
စကားေျပာဖို႔အားယူလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေသြးေတြပါအန္ထြက္လာတာေၾကာင့္ ေဆာႏူး ထိတ္ျပာသြားရေတာ့သည္။
ပေယာဂတစ္ခုခုေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ခမည္းေတာ္ဒီေလာက္အထိျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိေခ်။
ေဆာႏူးကိုအနားတိုးလာဖို႔ လက္ဟန္ျပတာနဲ႕ဘေဆာႏူးခမည္းေတာ္နားတိုးကပ္သြားေတာ့ ခမည္းေတာ္က တုန္ရီေနတဲ့လက္တို႔နဲ႕ေဆာႏူးမ်က္ႏွာေလးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိကိုင္ၾကည့္ေနသည္။
" တာဝန္မေက်တဲ့ ဒီအေဖက ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးေရ အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။
စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕အတူရွိေနမွာမို႔ စိတ္ခ်ပါၿပီ။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနရမယ္ေနာ္ "
ေဆာႏူးမ်က္ႏွာေပၚက ခမည္းေတာ္ရဲ႕လက္ေခ်ာက္းေလးေတြက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအားေလ်ာ့သြားၿပီးေနာက္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။
ခမည္းေတာ္
ဟင့္အင္း
ဒီလိုမျဖစ္ရဘူးေလ ။
ခမည္းေတာ္က သူ႕ကို တစ္ခ်ိန္လုံးမွတ္မိတာ အခုမွသိသည္။
ေဆာႏူးသိခ်ိန္မွာေတာ့ ခမည္းေတာ္က ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေခ်ၿပီ။
.
.
နန္းေဆာင္မႀကီးေခါင္မိုးေပၚမွာ အထိန္းေတာ္တစ္ဦးက ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ဝတ္႐ုံေတာ္ကိုလက္မွ ကိုင္ကာ ေဝွ႕ယမ္းရင္း
"အရွင္မင္းႀကီး နတ္႐ြာစံၿပီ" ဟူေသာ ရင္ေခါင္းသံႀကီးျဖင့္ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းလိုက္ေသာအသံသည္ တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ဂိုဂူေလ်ာတစ္နိုင္ငံလုံးသို႔ပ်ံ့ႏွံ႕သြားေလသည္။
နိုင္ငံေတာ္စ်ာပနဝမ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ စည္ေတာ္ႀကီးမ်ားတီးခတ္သံသည္ တစ္တိုင္းျပည္လုံး၏ ရင္ထဲသို႔တိုင္ ျမည္ဟီးေနေတာ့သည္။
.
.
စ်ာပနအခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ခြင့္မရတာေၾကာင့္ စ်ာပနဝတ္စုံေလးျဖင့္ ေဖ်ာ့ေတာ့ၿပီးငိုလည္းမငိုနိုင္ဘဲ အားအင္မဲ့စြာထိုင္ေနတဲ့ ေဆာန္ကို ေဆာင္ဟြန္းအားေပးႏွစ္သိမ့္သည့္အေနျဖင့္ အသာအယာဖက္ထားေပးလိုက္သည္။
" ငိုခ်င္ရင္ ငိုခ်လိဳက္လို႔ရတယ္ေဆာန္ ။
ျဖစ္လာသမွ်ေတြကို အရင္လို တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ခံစားေနစရာမလိုေတာ့ဘူး အခုမင္းမွာ ငါရွိေနၿပီ။"
ထို႔ေနာက္နဖူးေလးကိုထိကပ္သည္ဆိုယုံမွ် ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ေသာအခါမွ ေဆာန္က စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိဳက္ၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ တသိမ့္သိမ့္ငိုေႂကြးေလသည္။
ေပါ့ပါးသြားေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ငိုေစၿပီး ေနာက္ေက်ာေလးကိုအသာအယာပုတ္ေပးေနလိုက္သည္။
သူလည္း ဖခင္ကိုဆုံးရႈံးထားဖူးသူမို႔ ဒီအခ်ိန္မွာ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေပးတာထက္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ငိုခ်လိဳက္စရာ ရင္ခြင္တစ္ခုကိုပိုၿပီးလိုအပ္မွန္း ေဆာင္ဟြန္းသေဘာေပါက္သည္။
.
.