#zawgyi
ထယ္ေယာင္း သည္ေန႔ေတာ့ကိုကိုအလွေလးနဲ႔
အလုပ္အတူတူျပန္သြားရမွာမို႔ အေပ်ာ္လြန္ကာ
မနက္ေစာေစာထၿပီး ေရခ်ိဳးသည္။ၿပီးေနာက္
အဝတ္လဲခန္းအက်ယ္ႀကီး၌ အသင့္ရွိသည့္
Formal suitဝတ္တာျဖစ္သည္။
မွန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ Suitအျပည့္ျဖင့္ခန္႔ညား
ေနသည့္ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုေတြ႕ရသည္။
ဆံပင္အတြက္ ဂ်ယ္အနည္းငယ္ထည့္ရင္း
သပ္တင္လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊေရာင္ဆံပင္ျဖင့္
လူႀကီးလူေကာင္းေတာ့မဆန္ေပမဲ့လည္းႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားသည္။
အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးသည္မို႔ ျပင္သစ္ကဧည့္သည္ကို ေလဆိပ္သြားႀကိဳရမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အျပန္ေရာ
အသြားကိုပါ ေယာင္းဝူကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းမည္ျဖစ္၏။
ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းကိုထုတ္ကာေယာင္းဝူကိုဖုန္းေခၚရ
ေတာ့သည္။
' ဟုတ္ကဲ့ဆရာ...ကြၽန္ေတာ္ဆရာ့အပိုင္အိမ္မွာပါ '
တစ္ဖက္ကဖုန္းသံၾကားရေရာ မနက္ထည္းကပင္
ကိုကိုအလွေလးအိမ္ေရွ႕ထိ သြားေစာင့္ခိုင္းထား
တာျဖစ္သည္။ကိုကိုအလွေလး ဘက္စ္ကားတိုး
စီးရမဲ့အလုပ္ကိုေတာ့ သူသေဘာမေတြ႕ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ေစာေစာထြက္လာရင္လည္း သြားေစာင့္
ေခၚထားဖို႔အတြက္သာျဖစ္၏။
" ကိုကိုအလွေလးထြက္လာၿပီလား၊ေသခ်ာၾကည့္
ထားဦး၊မထြက္ေသးရင္ ငါ့ကိုအရင္လာေခၚလိုက္၊
ငါက ကိုကိုအလွေလးကိုဖုန္းဆက္စာပို႔ထားမယ္ "
' ဟုတ္ကဲ့..ပန္းစည္းလည္းဝယ္ထားပါတယ္ '
" အင္း...ဒါပဲ... "
တီ ~
ထယ္ေယာင္းက ေယာင္းဝူနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေနာက္
ဖုန္းခ်လိုက္သည္။ဖုန္းခ်ၿပီးေနာက္ ဖုန္းမ်က္ႏွာ
ျပင္ေပၚမွာေနရာယူထားသည့္ ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
ရယ္ၿပဳံးေနသည့္ဓာတ္ပုံကိုနမ္းကာ ေအာက္သို႔
ဆင္းလာခဲ့သည္။မဆင္းလာခင္ေတာ့ ကိုကိုအလွေလးကိုသူလာေခၚမည္ဆိုသည့္ မက္ေဆခ်္ပို႔ေတာ့
'အင္း'ဆိုသည့္စာေလးျပန္ပို႔သည္။
" အင္း...ေမေမ့သားေလး တစ္ကိုယ္လုံးျပင္ဆင္
ထားေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔သြားေတြ႕မလို႔လဲကြယ္၊
ဒါမွမဟုတ္ အခန္းထဲကပိုင္ရွင္လွလွေလးနဲ႔လား "
ဧည့္ခန္းသို႔ေရာက္ေရာ အခန္းထဲကထြက္လာသည့္
ေမေမက ထယ္ေယာင္းအနားလာကာပါးကိုဆြဲညႇစ္
လို႔ေမးသည္။ေမေမကေတာ့ သူ႔ကိုကေလးလိုမ်ိဳး
သေဘာထားေနဆဲပဲ။
" ပိုင္ရွင္လွလွေလးနဲ႔ ျပင္သစ္ကဧည္သည့္ကို ေလဆိပ္မွာသြားႀကိဳဖို႔ အတူသြားရမွာေမေမ "
ေမေမက ကိုကိုအလွေလးအေၾကာင္းသိႏွင့္ေနၿပီ
ျဖစ္သည္။ဒယ္ဒီကေျပာျပထားတာေရာ သိခ်င္လို႔
သူ႔အခန္းထဲဝင္ၾကည့္ရာကေန ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
ဓာတ္ပုံကိုျမင္ေတြ႕ထားတာျဖစ္သည္။သူ႔ကိုေတာင္
ေျပာေသးသည္။ေကာင္ေလးကယဥ္ယဥ္ေအးေအး
ေလးတဲ့။
သို႔ေပမဲ့လည္း ေမေမကကိုကိုအလွေလးကိုခ်ီးက်ဴးေနလို႔ ကိုကိုအလွေလးလက္သံေျပာင္တာ
စြာတာကိုေတာ့ထည့္မေျပာျဖစ္ဘူး။အရမ္းကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ အေမျဖစ္သူတအားခ်စ္သြားမွာ
ေတာင္ထုတ္ေျပာဖို႔ေတာင္ မရဲဘူး။ေတာ္ၾကာ
သူေတာင္လုခ်စ္ရမဲ့ျဖစ္လိုက္ျခင္းပင္။
" ေမေမေတြ႕ခ်င္ၿပီ ေကာင္ေလးကို၊ျမန္ျမန္ခ်စ္သူ
ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနာ္၊သားရဲ႕စိတ္ႀကီးတာေလး
ေတာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ ကေလးေလးရယ္၊အခုေတာ့
မနက္စာစားသြားဦး... "
ထယ္ေယာင္းပါးကိုဆြဲညႇစ္ရင္း ေမေမကမနက္စာ
စားဖို႔အတြက္ ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔ေခၚလာ၏။
ထမင္းစားခန္းမွာေတာ့ အဖိုးကခုံအလယ္မွာ
ထမင္းစားေနတာျဖစ္ၿပီး၊ဒယ္ဒီကေတာ့ သူ႔ကို
ၾကည့္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးေနသည္။ေဒၚေလးကေတာ့
သူ႔ကိုေရာက္ထည္းကၾကည့္ေနသည္။
" ေဒၚေလးရဲ႕သားေလးက တအားေခ်ာၿပီးခန္႔ညား
ေနတာပဲကြယ္... "
ေဒၚေလးကထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ၿပီး ခ်ီးမြန္းေတာ့
ဒယ္ဒီကအဖိုးေဘးက ေဒၚေလးကိုၾကည့္ကာေျဖ
သည္။ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က သိပ္တည့္တာ
ခပ္ရွားရွား။
" အဲ့ဒါငါနဲ႔တူတာေလအစ္မရဲ႕ "
" ငါ့တူေလးက နဂိုထည္းကေခ်ာၿပီးသားပါေနာ္၊
နင္ကသာ ေယာင္းမေလးကိုယူၿပီးမွလူ႐ုပ္ထြက္
လာတာေလ၊ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိေပါ့ "
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ၾကား
စကားမေျဖႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေမေမခ်ေပးသည့္
ထမင္းနဲ႔အသားကိုသာထည့္စားေနတာျဖစ္၏။
သို႔ေပမဲ့အဖိုးကေတာ့ လူႀကီးပီပီနားညီးမခံႏိုင္လို႔
ထေျပာၿပီျဖစ္သည္။
" တိတ္ၾကပါေတာ့!ငါ့ေျမးဒီေန႔မွ ထမင္းဝင္စား
တာကို အသံတက်ယ္က်ယ္နဲ႔ကြာ... "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အဖိုးက မႀကီးမငယ္ရန္ျဖစ္ေန
သည့္ဒယ္ဒီနဲ႔ေဒၚေလးကို ေဟာက္လိုက္ၿပီးမွ
ထယ္ေယာင္းဘက္ကိုလွည့္ကာ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး
စကားစလာသည္။
" ေျမးေလး...ဒီေန႔အစီစဥ္ကဘာေတြရွိလဲ... "
" ကြၽန္ေတာ္စီစဥ္ထားတာေတာ့ရွိတယ္ အဖိုး၊
ကုမၸဏီကိုျပင္သစ္ဒီဇိုင္နာေရာက္မွာဆိုေတာ့
ညပိုင္းပြဲစီစဥ္ထားဖို႔ရွိတယ္၊ကြၽန္ေတာ္က
ေယာင္းဝူကိုပဲစီစဥ္ခိုင္းထားတာအဖိုး... "
ထယ္ေယာင္းက ျပင္သစ္ကဒီဇိုင္နာေရာက္လာလို႔
ဒီညေတာ့ပြဲလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတာၾကာၿပီျဖစ္၏။
ဒါေၾကာင့္မို႔ အဖိုးတို႔ပါေခၚထားရမည္ေလ။
" နမ္ဂြၽန္႔ဟိုတယ္မွာလား ေျမး... "
" မဟုတ္ပါဘူး၊သူ႔ဟိုတယ္မွာမဟုတ္ဘဲဟိုတယ္ခြဲ
အသစ္မို႔ ကြၽန္ေတာ္စီစဥ္လိုက္တာ၊သူငယ္ခ်င္းေတြေရာဖိတ္ထားလိုက္တယ္၊လာရမွာက အဖိုးရယ္၊ဒယ္ဒီနဲ႔ေမေမရယ္၊ေဒၚေလးရယ္ကိုသာ
လာခိုင္းဖို႔အခုမွေျပာတာ... "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ အဖိုးကစားလက္စ
တူနဲ႔ဇြန္းကိုခ်ကာၾကည့္လာၿပီး ၿပဳံးျပရင္း
စကားဆိုသည္။
" ဆိုေတာ့ကား အဖိုးတန္ေလးနဲ႔ဒီေန႔ေတြရေတာ့
မယ္ဆိုတာေပါ့ "
အဖိုးကေျပာေတာ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက သေဘာက်သည္မို႔ၿပဳံးရင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ဒယ္ဒီနဲ႔ေမေမကေတာ့ရိပ္မိၿပီးလိုက္ၿပဳံးေနၾကသည္။ထိုသည္ကား ေျမးအဖိုးႏွစ္ေယာက္အတိုင္း
အေဖာက္ညီေၾကာင္းျပေနျခင္းကိုသေဘာက်လို႔။
ၿပီးေနာက္ေတာ့ အားလုံးထမင္းဆက္စားေနၾကသည္။ခဏၾကာေတာ့ ေယာင္းဝူအိမ္ေရွ႕တြင္
ေရာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ဖုန္းမက္ေဆ့ခ်္လွမ္းပို႔၏။
ထယ္ေယာင္းလည္း စားလက္စကိုရပ္ကာ
အားလုံးကိုႏႈတ္ဆက္သြားသည္။
" ညေနမွပါတီမွာထပ္ဆုံၾကတာေပါ့ "
ထိုသို႔ေျပာကာအျပင္ထြက္သြားေတာ့သည္။
အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာ
ကိုကိုအလွေလးကိုသြားေခၚရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္
ကားေပၚအျမန္တက္ကာကိုကိုအလွေလးရွိ
သြားရသည္။
- - - - -
ကူးေလးလည္းအကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႔ အခန္း
အျပင္ဘက္ထြက္လာေတာ့ ေမေမကမနက္စာ
ထမင္းလိပ္ဗူးေလးထုပ္ေပးလာရင္းစကားစ၏။
" သားကူးအတြက္ ေမေမမနက္စာထမင္းလိပ္
လုပ္ေပးထားတယ္... "
ေမေမက ထမင္းလိပ္ဗူးေလးကမ္းေပးရင္းေျပာ
ေတာ့ကူးၿပဳံးလိုက္ကာယူလိုက္သည္။
" ေက်းဇူးပါေမေမ၊ကူးသြားေတာ့မယ္ေနာ္၊
ေတာ္ၾကာ ဥကၠဌကလာေခၚမွာဆိုေတာ့ႀကိဳမေစာင့္
ေနရင္အားနာစရာႀကီးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ "
" ဪ...သားကူးေလး၊ေမေမေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ၊
ညကေလ...သားကူးဝင္ၿပီးမၾကာဘူး၊ေမာ္နီတာက
ျမည္လို႔ထြက္ၾကည့္တာ သားဂယူကေမေမတို႔ရွိကို
ပင္လယ္စာေခါက္ဆြဲဗူးေလးလာပို႔တာ... "
ေမေမ့စကားေၾကာင့္ ကူးမ်က္ႏွာေလးၿပဳံးေနရာမွ
ေျပာင္းလဲသြားသည္။ဂယူညတုန္းကကူးအတြက္
ပင္လယ္စာေခါက္ဆြဲလာေပးသည္တဲ့လား။ဒါဆို
ဂယူက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းလာတာကိုလည္းျမင္ပုံ
ရမည္ျဖစ္သည္။ဘယ္တက္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
" သားကူးေလး ေလွ်ာက္အေတြးေတြမလြန္နဲ႔ေတာ့၊
သားဂယူက သူ႔အခက္ခဲနဲ႔သူရွိလို႔ေနမွာပါ၊ေမေမ့
သားေလးကို မယူေတာ့လည္းေမေမကဒီသားကို
တစ္ေယာက္ထည္းသိမ္းထားလိုရတာမဟုတ္လား၊
ၿပီးထားတာေတြေမ့လိုက္ေတာ့ေနာ္ သားကူး... "
" ဟင့္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမေမ၊ကူးတို႔က
အၾကာႀကီးခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ ဟင့္..အင့္
ကူးမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးရယ္...ဟင့္... "
ကူးေလးက သူ႔အေမရဲ႕ပုခုံးကိုေခါင္းတင္ကာငို၏။
ကူးေလးရဲ႕အေမကေတာ့ သူ႔သားငိုတာကိုသိတာမို႔
ေက်ာျပင္ေသးေလးကိုပုတ္ေပးသည္။ငယ္ငယ္က
ဒီေပါက္စေလးငိုလို႔ေခ်ာ့ရင္ ထိုနည္းအတိုင္းေခ်ာ့
ရတာျဖစ္သည္ေလ။
" ေမေမေျပာသလိုပဲ၊သားတို႔ဖူးစာမပါလို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါေနာ္၊ေမေမလည္း ဘာေၾကာင့္
ျဖစ္တယ္ဆိုတာမေမးခ်င္ေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္ၾကား
အေၾကာင္းရွိလို႔ေနမွာပါ ဟုတ္တယ္မလား "
" ဟုတ္ကဲ့ေမေမ...ကူးသြားေတာ့မယ္ေနာ္... "
ကူးေလးက သူ႔အေမကိုဖက္ထားရာမွခြာကာ
က်ေနသည့္မ်က္ရည္တို႔ကိုသုတ္လိုက္ကာျဖင့္
ေဘးလြယ္အိတ္ႀကိဳးကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ
ထြက္လာသည္။
အျပင္ေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းတို႔မေရာက္လာေသးတာမို႔ရပ္ေစာင့္ေနေတာ့သူ႔အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္
မည့္ ဂယူ႔ကိုေတြ႕တာမို႔ကူးေလးေခါင္းကိုတစ္ဖက္လွည့္လိုက္သလို ဂယူကလည္းကူးကိုၾကည့္ရင္းမွ တည့္တည့္သာသြားသည္။
ကူးကေတာ့ အေရွ႕ကျဖတ္သြားၿပီးမႏႈတ္ဆက္တဲ့
ဂယူ႔ေၾကာင့္စိတ္မဆိုးရက္ေပမဲ့လည္း ညကဟင္း
လာေပးသည္ေၾကာင့္ ေက်းဇူးစကားဆိုရမည္။
အရင္ကမလိုေပမဲ့ အခုေတာ့လိုအပ္သည္ေလ။
" မင္ဂယူ... "
ကူးကေခၚလိုက္ေတာ့ ဂယူ႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ
ရပ္တန္႔သြားၿပီး ကူးဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
" ညကပင္လယ္စာေခါက္ဆြဲအတြက္ေက်းဇူးပါ၊
ေမေမစားလိုက္တာမို႔ ကူးမစားျဖစ္လိုက္ဘူး "
ကူးကေျပာေတာ့ ဂယူ႔ပုံစံကခပ္ေအးေအးျဖစ္
သြားၿပီျဖစ္သည္။သို႔ေပမဲ့ ကူးေရွ႕ေတာ့အၿပဳံး
မပ်က္ေအာင္ထိန္းရင္း...
" အင္း...ရပါတယ္၊ေနာက္မွကိုယ္ ကူးအတြက္
သီးသန္႔လာပို႔ေပးမယ္... "
ထိုသို႔ေျပာကာ ဂယူကထြက္သြားသည္ကို ကူးလိုက္ၾကည့္မိသည္။ဂယူထြက္ၿပီးမၾကာ ထယ္ေယာင္းတို႔ေရာက္လာၾကသည္။ထယ္ေယာင္းက ထြက္ေစာင့္
ေနသည့္ကူးအနားကို လက္ထဲက်ဴးလစ္ပန္းစည္းကိုင္လို႔ေရာက္လာကာစကားစသည္။
" ေမာင္အိမ္ကထြက္လာတာေစာတယ္၊ဒါေပမဲ့ ပန္းစည္းဝယ္ေနတာၾကာသြားလို႔ ေတာင္းပန္တယ္၊
ကိုကိုအလွေလးအတြက္ မနက္ခင္းက်ဴးလစ္ပန္း၊
ပန္းေရာင္ရဲ႕အဓိပၸာယ္ကေလ ေမာင္ကကိုကို႔ကို
အၿမဲဂ႐ုစိုက္ေပးျခင္းျဖင့္ ခ်စ္ပါတယ္တဲ့ "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားေၾကာင္ ကူးပန္းစည္းလွလွ
ေလးကိုၾကည့္ကာ ၿပဳံးမိပါေသးသည္။တအားလွ
လြန္းလို႔ သူသေဘာက်မိပါသည္။
" ဧည့္သည္အတြက္လား.... "
ကူးကေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးလက္ေလးကို
ဆြဲကိုင္ရင္းျဖင့္ က်ဴးလစ္ပန္းစည္းကိုလက္ျဖဴေလးထဲထည္ေပးရင္းနမ္းလိုက္ရင္း စကားဆို၏။
" ကိုကိုအလွေလးအတြက္ဝယ္လာတာေလ၊
ဧည့္သည္အတြက္က သီးသန္႔ဝယ္ထားတယ္ "
" ၿပီးတာပဲ... "
ကူးကၿပဳံးရင္းပန္းကို လက္ခံရယူလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွထယ္ေယာင္းက ဆက္ၾကည့္ေနေတာ့
ကူးကအၾကည့္မခံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
သို႔ေသာ္ကားထဲကေယာင္းဝူမွာေတာ့ ျမင္ကြင္းေကာင္းကိုျမင္ေနရေသာ္လည္း ဧည့္သည္က
မၾကာမွီေလဆိပ္ဆင္းေတာ့မည္။သူတို႔ကအၾကည္
စိုက္လို႔ေကာင္းၾကတုန္းရွိသည္။
" ဪ...တစ္ေယာက္ကလည္းထပ္မျမင္ရမဲ့သူေတြက်ေနတာပဲ ၾကည့္ေနလိုက္တာ၊ၾကည့္ေန...
တစ္ရက္ေလာက္ ဆရာ့အပိုင္ကိုကားတင္ေျပးဦး
မယ္... "
အခုသာကားတင္ေျပးရင္ ကားေပၚတြင္ေယာင္းဝူ
သတ္ခံရကိန္းရွိသည္။ဒါေၾကာင့္မို႔စိတ္ေလ်ာ့ကာ
အၾကည္စိုက္ေနသည့္ႏွစ္ေယာက္အား ကားဟြန္းသံေပးလိုက္သည္။သည္ေတာ့မွ ဆရာ့အပိုင္က
ကားဘက္ကိုအရင္ေလွ်ာက္လာေတာ့ သူလည္း
ကားထဲကထြက္ကာ အ႐ိုအေသေပးသည္။
" မဂၤလာပါဆရာ့အပိုင္၊အလုပ္ျပန္ဝင္တဲ့အတြက္
ဝမ္းသာပါတယ္... "
ေယာင္းဝူက႐ိုေသစြာႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ကူးကၿပဳံးၿပီးျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။
" အင္း...အရင္တုန္းကအလုပ္ေတြေၾကာင့္ပစ္ထား
မိတာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္... "
" ရပါ-- "
" ကိုကိုအလွေလး အမွားမဟုတ္လို႔ေတာင္းပန္စရာ
မလိုပါဘူး၊ဒီေကာင့္အလုပ္က ေတာက္တိုမယ္ရမို႔
ေမာင္တို႔လုပ္ရမွာထက္ သူ႔ကိုပိုခိုင္းလိုက္တာ..
သူေတာင္ပိုတက္သြားေသးတယ္၊မဟုတ္လား..
ေယာင္းဝူ... "
ေယာင္းဝူစကားကိုျဖတ္ေျပာသည့္ထယ္ေယာင္း
ေၾကာင့္ ေယာင္းဝူၿပဳံးလိုက္ၿပီးေခါင္းၿငိမ့္သည္။
အေတြးထဲမွာေတာ့ ဆရာ့အပိုင္ကိုတကယ္ကား
တင္ေျပးေတာ့မည္ဟု ေတးထားပါသည္။
" ရပ္ေနတာၾကာတယ္၊ေမာင္တံခါးဖြင့္ေပးမယ္၊
အထဲဝင္ထိုင္ေတာ့၊ေဟ့ေကာင္ ျမန္ျမန္မေမာင္းနဲ႔၊
ကိုကိုအလွေလးပါတယ္... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးတံခါးဖြင့္ေပး
ရင္း တံခါးေဘာင္နဲ႔ေခါင္းမထိေအာင္ေတာင္
လက္ျဖင့္ကာေပးရင္းမွ ေယာင္းဝူကိုလွမ္းေဟာက္
သည္။ေယာင္းဝူကေတာ့ သူ႔ကိုဆူထားတာေတြ
မွတ္ထားၿပီး ကားတင္ေျပးၿပီဟုေတးထားသည္။
ကားေပၚေရာက္ေရာ ကူးကကားမွန္နဲ႔နီးသည့္
ေထာင့္ကပ္ထိုင္သည္ကို ထယ္ေယာင္းကလည္း
အတင္းတိုးကပ္လာၿပီး ကူးကိုလာဖက္ထား၏။
" ဒီေကာင္ အဲကြန္းဖြင့္ထားတာမို႔ ကိုကိုအလွေလး
ခ်မ္းေနမွာဆိုးလို႔ လာဖက္ထားတာ... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးအနားကိုလာကာကိုယ္ငယ္
ေလးကိုခါးကေနသိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့ ကူးက
ထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထဲကိုဝင္ေနၿပီျဖစ္၏။
ဒါေတာင္ စကားကိုလူလည္က်ၿပီးေျပာေနလို႔
ကူးမသိမသာၿပဳံးမိ၏။
ေယာင္းဝူကေတာ့ သူ႔ဆရာကိုမၾကည့္ေပမဲ့လည္း
စကားတစ္ခြန္း႐ြဲ႕ေျပာလာတာမို႔ ထယ္ေယာင္းနဲ႔
ကူးက လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" လူေတြကကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာဆို ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔
မေျပာဘူး၊ဇြတ္ျငင္းလိမ္လိုက္ရမွေက်နပ္ေရာ... "
" ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္သူ႔ကိုေျပာေနတာလဲ "
ထယ္ေယာင္းကဆူလိုက္ေရာ ေယာင္းဝူက
ရယ္ႀကဲႀကဲအေနာက္ကိုလွည့္လာကာ ေျဖ၏။
" အျပင္ကလူေပါ့၊ကားနဲ႔လူမတိုက္မိတာကို အတင္းေလသူဖက္ခ်င္--အဲ..ပိုက္ဆံလိုေနတာကို
ဇြတ္ျငင္းေနလို႔... "
" မင္းကေတာ့လား!အေနာက္မွာငါရွိတယ္! "
ထယ္ေယာင္းကဆူေတာ့ ရယ္ရင္းကားျပန္ေမာင္း
ေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႔ကိုကိုကူးနား
ကေလးတစ္ေယာက္လိုကပ္ေနတာျဖစ္သည္။
ကူးကေတာ့ ဟိုတစ္ေလာကကူးေၾကာင့္ ဒဏ္ရာျဖစ္သြားတာကိုသနားလို႔ ထပ္လည္းလက္မပါခ်င္
လို႔ၿငိမ္သာေနလိုက္ရသည္။မနက္ေစာေစာ
အၾကည္ဓာတ္မပ်က္ခ်င္ဘူး။
" ကိုကိုအလွေလး ညေနပိုင္းၾက ေမာင္တို႔ပြဲလုပ္
မွာ၊ေမာင္နဲ႔အတူတူတက္ေပးပါလား "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ကူးမ်က္ႏွာေလး
မၾကည္ေတာ့ပါ။ပါတီဆိုတာေတာင္ သူကတစ္ခါမွ
တက္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ပြဲအတူတက္ရင္ေတာင္
ဂယူကရွိေနတာမို႔ ေတာ္ေသးသည္။အခုကေတာ့
ဂယူမပါေတာ့ မရဲတာျဖစ္သည္။
" ကုမၸဏီကဝန္ထမ္းေတြအားလုံးပါတာမို႔ ကိုကိုအလွေလးတစ္မ်ိဳးမထင္လည္းရတယ္၊ေမာင္တို႔ပဲ
ပါတီတက္မွာမဟုတ္ဘူး... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထားကို
သိေနဟန္ျဖင့္ေျပာလာသည္။သည္ေတာ့ကူးက
အားနာေနသြားၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာ
မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးပါခြၽန္လို႔
စကားေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းအသည္းယားေန၏။
" ငါ့ကိုတစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔၊ငါတစ္ခါမွ အဲ့လိုေတြ
မတက္ဘူးလို႔ ငါမင္းကိုအားနာတာ-- အြတ္ "
ထယ္ေယာင္းစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကူးေလးရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို နမ္းရႈိက္မိသည္။ႏႈတ္ခမ္း
ပါးေလးကေအးေနတာမို႔ အေႏြးဓတ္ေပးေနတာ။
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကပိုပိုနမ္းခ်င္မိခ်င္
စရာေကာင္းေအာင္ျဖစ္ေနတာမို႔ အၾကာႀကီး
နမ္းရႈိက္မိသည္။
ကားေမာင္းေနသည့္ေယာင္းဝူက မီးပြိဳင့္မိလို႔
ရပ္ေနေပမဲ့လည္း ကားေနာက္ၾကည့္မွန္ကေနျဖင့္
အေနာက္ကထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးနမ္းေနတာကို
ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ၾကည့္ေန၏။
ေယာင္းဝူတစ္ေယာက္ မီးပြိဳင့္စိမ္းေနတာကိုေတာ့
မျမင္ေသးဘူး။
တီ! တီ! တီ!
" ေဟ့ေကာင္!မင္းဘာလာၾကည့္ေနတာလဲ! "
" ဟဲဟဲ...ေဆာရီးပါ "
အသံၾကားေတာ့မွၾကည့္ေနရာကိုရပ္ကာ
ကားဆက္ေမာင္းေတာ့သည္။မဟုတ္ရင္
နမ္းတာမျမင္ဖူးလို႔ၾကည့္ေနတာနဲ႔တင္ပဲ
ဒီေနရာမွာၾကာသြားမည္ျဖစ္သည္။
မီးပြိဳင့္ကစိမ္းေနၿပီမို႔ အေနာက္ကတစ္စီတစ္တန္း
ကားႀကီးက ၿပိဳင္တူဟြန္းတီးၾကၿပီျဖစ္သည္။
သည္ေတာ့ နမ္းခံေနရတဲ့ကူးေလးနဲ႔ထယ္ေယာင္းပါ
လန္႔သြားၿပီးဖယ္လိုက္ၾကေပမဲ့ ေနာက္ၾကည့္မွန္ကၾကည့္ေနတဲ့ေယာင္းဝူေၾကာင့္ ရွက္သြားၿပီမို႔
ထယ္ေယာင္းကိုတြန္းထုတ္လိုက္ကာ ေထာင့္ကို
ပိုကပ္ေနေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း ရွက္သြားတဲ့ကိုကိုအလွေလးရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာေလးကိုၾကည့္ကာ သေဘာက်
ေနေတာ့သည္။ဘာလို႔ဆိုရွက္သြားရင္းမွသူ႔ကို
အသားေတာင္နာေအာင္မလုပ္သြားေသး။
အထင္က ကိုကိုအလွေလးရွက္ေနလို႔ေမ့ရင္း
အသားနာေအာင္မ႐ိုက္ျဖစ္တာ။
" ညၾကလိုက္မွာလား၊ေမာင့္ရဲ႕အတြင္းေရးမႉးက
မတက္လို႔မျဖစ္ဘူး ကိုကိုအလွေလး... "
" ေမေမ့ကိုေျပာဖို႔ျပန္လိုက္မယ္ေလ ခဏေတာ့ "
ကူးေလးက ေမေမ့ကိုေသခ်ာေျပာခ်င္တာမို႔
ေျပာသည္။ဒါကိုထယ္ေယာင္းကေခါင္းခါျပ၏။
" ေမာင္တို႔႐ုံးခန္းမွာအခန္းရွိတယ္၊ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္
ၿပီးအဲ့ကေန အတူသြားၾကမယ္၊ေမာင္အဝတ္အစား
အတြက္ဝယ္ထားၿပီးသား... "
ထယ္ေယာင္းက ပါတီလုပ္ေတာ့မည္ဆိုထည္းက
သူ႔အတြက္ေရာ၊ကိုကိုအလွေလးအတြက္ပါ ႀကိဳၿပီး
အဝတ္အစားဝယ္ေပးထားတာျဖစ္သည္။
ကိုကိုအလွေလးလိုအပ္တာေတြမရွိေအာင္ သူကပဲ
အကုန္ျဖည့္ေပးထားတာမို႔ ေမးစရာေတာင္မလိုေစ
ရတာျဖစ္သည္။
" အင္း...ေက်းဇူးပါ၊ၿပီးေတာ့ ညကငါစဥ္းစားခဲ့ပါ
တယ္၊မင္းနဲ႔အလုပ္ၾကာၾကာျပန္လုပ္ေပးဖို႔ေပါ့၊
ငါက ေက်းဇူးလည္းတင္လို႔ပါ... "
" ေမာင့္အတြက္မလိုဘူး၊ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
အခ်စ္ေတြပဲလိုအပ္တယ္... "
ကူးေလးက ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ဖက္ထင္းေနေအာင္
ၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကသေဘာက်စြာ
ရယ္ကာ ကူးကိုစကားျပန္ေျဖသည္။
ကူးကေတာ့ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ၿပဳံးလိုကေပမဲ့လည္း ကူးနဲ႔ဂယူကအခုမွလမ္းခြဲကာစမို႔
ထယ္ေယာင္းကိုစဥ္းစားဖို႔ဆိုတာ အဆင္မေျပႏိုင္
ေသးတာမဟုတ္လား။
- - - - -
" ေတာက္!ေျပာတာျဖင့္အခ်ိန္ကမနက္ပိုင္းဆင္း
မွာတဲ့၊အခုၾကေတာ့ ဒီတစ္ေယာက္အခ်ိန္မေလး
စားတာပဲ၊ေန႔လယ္ေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္၊
ေဟ့ေကာင္!မင္းကေရာ!သူ႔ကိုမေျပာဘူးလား "
ေလဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ မနက္ပိုင္းအတြက္က အသီးသီးဆင္းသြားၾကသည္ျဖစ္သည္။ၿပီးမွ
ထိုဒီဇိုင္နာမကဖုန္းဆက္၏။သူမအခ်ိန္ဇယား
တစ္ခုေၾကာင့္ ေရာက္ဖို႔အတြက္ၾကန္႔ၾကာမယ္တဲ့။
တကယ္!အခ်ိန္ကိုမေလးစားတာေလာက္
ထယ္ေယာင္းေဒါသထြက္တာေလာက္မရွိဘူး။
ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ အနားမွာရွိတဲ့ေယာင္းဝူကို
ေကာ္လန္ကေနဆြဲကာ ထိုးေတာ့ဖို႔လုပ္သည္။
ကူးကေတာ့အျမင္မေတာ္လို႔ ထယ္ေယာင္းလက္ကို
ေသခ်ာတင္းတင္းဆြဲထားရင္းမွ စိတ္ေလွ်ာ့ဖို႔ကို
ေျပာေနရသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက
စိတ္တအားႀကီးတာပဲ။
" စိတ္ေလွ်ာ့ပါဦး၊သူ႔မွာလည္း သူ႔အလုပ္ေၾကာင့္
ေနမွာေပါ့၊လူပဲတစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အမွားနဲ႔
ဘယ္ကင္းမလဲ... အဲ့လက္ကိုလႊတ္ေလ!သူမ်ား
နာေနေတာ့မွာပဲ လူဆိုးေကာင္ရဲ႕ "
ကူးမွာထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္က ေယာင္းဝူကိုဆြဲထားရာကေနမနည္းလႊတ္ထားခိုင္းရသည္။
ကူးလည္းအခ်ိန္မေလးစားတာကို သေဘာမက်
ေပမဲ့လည္း အခုကျပင္သစ္ကနာမည္ႀကီးဒီဇိုင္နာမို႔
ပိုအေလးေပးရမည္။ဒါေၾကာင့္ကူးစိတ္ရွည္ေနေပးတာ။
" ေနလယ္ေရာက္ေနၿပီ၊ေမာင္တို႔မနက္ထည္းက
လာေစာင့္ေနရတာ အားမနာဘူးလားမသိဘူး၊
ဗိုက္ဆာေနလား၊ေမာင္တို႔ ေန႔လယ္စာသြားစားႏွင့္
မယ္ေလ၊ဆက္မေစာင့္ေတာ့ဘူး၊လာခ်င္လာ...
မလာခ်င္ေနေတာ့... "
" ဆက္ေစာင့္မယ္... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးလက္ကိုဆြဲၿပီးေန႔လယ္စာသြား
စားဖို႔လုပ္သည္။ေယာင္းဝူက အတြဲၾကားထဲညႇပ္
ေနၿပီျဖစ္သည္။ဆရာကလည္းအတင္းဆြဲေနၿပီး
ဆရာ့အပိုင္ကလည္းေခါင္းခါလို႔ျငင္းေန၏။
" အဟမ္း...ကြၽန္မေရာက္လာၿပီ... "
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလး ျပန္ေတာ့ဖို႔အတြက္ျငင္း
ေနတုန္းရွိေသး ဖက္ရွင္က်က်ဝတ္ဆင္ထားသည့္
အလတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက သူတို႔အနားကို
ေရာက္လာကာ စကားဆိုရင္းေဘးမွာလည္း
၄ႏွစ္အ႐ြယ္ကေလးေလးတစ္ေယာက္ပါလာ၏။
ထို႔အတူေဘးနားမွာလည္း သူတို႔အိတ္သယ္သည့္
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ပါေသးတာျဖစ္သည္။
" ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ မဒမ္အန္နာ... "
သူမက အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းက သူစိတ္တိုေနဆဲမို႔ျပန္မေျဖတာမို႔
ကူးကဘဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရသည္။
" ကြၽန္မေနာက္က်သြားတဲ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊
ကြၽန္မသားေလးကနည္းနည္း အိပ္ေရးႀကီးေတာ့
ေနာက္က်သြားတာပါ... "
" ရပါတယ္... "
သူမက ျပင္သစ္သူဆိုေသာ္ျငားလည္းအေျပာအဆိုက ထင္သေလာက္လည္းမာနႀကီး
ေနတာမ်ိဳးမရွိပါ။အေျပာအဆိုေျပျပစ္တာမို႔
ကူးလည္းအလိုက္သင့္ၿပဳံးကာစကားဆိုသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ဥကၠဌျဖစ္ၿပီးစိတ္တိုကာ
ဘာအသံမွထြက္မလာေသးတာျဖစ္သည္။
" ေဟ့...တို႔အားနာပါတယ္... "
ထိုအမ်ိဳးသမီးက ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာေျပာ
ေနသည္မို႔ ကူးကထယ္ေယာင္းလက္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး
လ်စ္လ်ဴရႈတယ္ဆိုတာ ျမင္မေကာင္းတာေၾကာင့္
ျပန္ႏႈတ္ဆက္ဖို႔မိမိတို႔ဘာသာစကားျဖင့္ေျပာ၏။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ၊စိတ္တို
မေနနဲ႔ေတာ့၊ငါဗိုက္ဆာေနၿပီလို႔.... "
ကူးက စိတ္ေကာက္သလိုမ်ိဳးေျပာလိုက္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းလည္း စိတ္ေလွ်ာ့ကာျပန္လည္
ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
" ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္က
ဧည့္ခံတဲ့အေနနဲ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံးကို
ေန႔လယ္စာလိုက္ေကြၽးပါရေစ "
" ကြၽန္မတို႔လည္း လက္ခံပါတယ္ "
ထယ္ေယာင္းကထမင္းအတူစားဖို႔ေခၚေတာ့
သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံးကလက္ခံသည္။
သည္ေတာ့ထယ္ေယာင္းလည္း ေယာင္းဝူဘက္ကို
လွည့္ကာျဖင့္....
" မင္းက သူတို႔တည္းမဲ့ဟိုတယ္ကိုအိတ္ေတြသြားပို႔
ေပးထားလိုက္၊ၿပီးရင္ေတာ့ မင္းလည္းေန႔လယ္စာ
သြားစားထားႏွင့္ ၿပီးမွငါတို႔ကိုလာေခၚ... "
" ဟုတ္ကဲ့..ဆရာ.. "
ေယာင္းဝူ ဟိုအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႔အတူအိတ္
ေတြကိုထည့္ၿပီး ကူးနဲ႔ထယ္ေယာင္းကေယာင္းဝူ
ေမာင္းသည့္ကားကိုလိုက္စီးၿပီး ဧည့္သည္ေတြက
ေနာက္ကားတစ္စီးမွာလိုက္စီးရၿပီး စားေသာက္ဆိုင္သို႔သြားသည္။
စားေသာက္ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းက
ဦးေဆာင္သည္အေနျဖင့္ သူနဲ႔ကိုကိုအလွေလးအတြက္ သီးသန္႔စားရန္မွာလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
" Steakနဲ႔က်န္တဲ့အရံဟင္းပြဲေတြလာခ်ေပးေပါ့၊
ေသာက္စရာအတြက္ ကိုကိုအလွေလးက...
စေတာ္ဘယ္ရီေသာက္ေနာ္... "
" အင္း..ေသာက္မယ္ "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ထက္ကိုကိုအလွေလးအတြက္
ေသခ်ာမွာေပးၿပီး ဟိုသားအမိႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
စားခ်င္သည္မ်ားကို ဝိတ္တာေလးနဲ႔သာမွာၿပီမို႔
ေသခ်ာမွတ္ယူကာ ထြက္သြားသည္။
" ကြၽန္မက မစၥတာကင္မ္တို႔ကုမၸဏီမွာအလုပ္အတူတူတြဲလုပ္ရတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာမိပါတယ္၊
ၿပီးေတာ့အရည္အခ်င္းရွိၿပီး စကားအေျပာအဆို
ေကာင္းတဲ့ဒီဘက္ကလူငယ္ေလးေၾကာင့္ ကြၽန္မ
ေ႐ြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ပါတယ္ "
ထိုအမ်ိဳးသမီးကၿပဳံရင္းေျပာေတာ့ ကူးကလည္း
သူ႔ကိုခ်ီးက်ဴးစကားဆိုတာမို႔ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
ထယ္ေယာင္းကလည္း သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
ခ်ီးက်ဴးတာကိုသေဘာက်လို႔ စကားခံရသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ေရာပါပဲ၊လိုအပ္တာရွိရင္လည္းေျပာပါ၊အၿမဲကူညီေပးပါ့မယ္၊ညက်ရင္ေတာ့ မဒမ္တို႔
အနားယူတဲ့ဟိုတယ္မွာ ညပါတီပြဲရွိပါတယ္ "
" ကြၽန္မအႀကိဳက္ပါပဲ၊ေက်းဇူးပါပဲ "
ထယ္ေယာင္းစကားေျပာေနရင္းမွ Steakပြဲေတြ
အရင္လာခ်ေပးတာျဖစ္သည္။ဝိတ္တာေလးက
ႏွစ္ပြဲကို သားအမိႏွစ္ေယာက္ဘက္ခ်ေပးရင္း
က်န္ႏွစ္ပြဲကိုထယ္ေယာင္းဘက္ခ်ေပးသည္။
ထယ္ေယာင္းကႏွစ္ပြဲလုံး သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
မေပးေသးဘဲ ေသခ်ာလွီးျဖတ္ေပးေနသည္။
" အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္လည္း လုပ္ငန္းပိုင္းမွာ
ႀကိဳးစားေပးပါ၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္ကေသခ်ာစီစဥ္
ေပးတာမို႔ မဒမ္အန္နာကဒီဇိုင္းေတြအတြက္ႀကိဳးစားေပးဖို႔ပဲလိုအပ္တာပါ "
ထယ္ေယာင္းက ထိုအမ်ိဳးသမီးနဲ႔စကားေျပာရင္းမွ
သူ႔ကိုကိုအလွေလးအတြက္ steakကိုညီညာစြာ
လွီးျဖတ္ေပးၿပီး ကမ္းေပးလိုက္သည္။ကူးက
ထယ္ေယာင္းကိုၿပဳံးၿပီး 'ေက်းဇူးပါ'လို႔ေျပာလိုက္
ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကျပန္ၿပဳံးၿပီးစားေနသည္။
" Maman, elle est si belle, fils l'adore =
ေမေမသူကအရမ္းလွတယ္၊သားသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ "
Steakစားေနရင္းမွ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕သားေလးက
ျပင္သစ္ဘာသာစကားျဖင့္ေျပာလာသည္။သူမက
ၿပဳံးလိုက္ရင္းေခါင္းခါျပသည္။
" Il est un mâle = သူကေယာက်ာ္းေလးေလ "
ထယ္ေယာင္း ထိုကေလးေလးေျပာသည့္
အဓိပၸာယ္ကို နားလည္တာမို႔ ကိုကိုအလွေလးကို
လိုခ်င္ေနသည့္ ကေလးေရွ႕ထယ္ေယာင္းက
ျပင္သစ္ဘာသာစကားျဖင့္ ျပန္ေျပာေတာ့
ကေလးကအျပာေရာင္မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြျဖင့္
ၾကည့္လာသည္။
" အဟမ္း..C'est mon amant=သူကငါ့ခ်စ္သူ "
" အို..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအေတာ္လိုက္ဖက္တာ၊
တကယ္လူလွလွေလးကိုရထားတာပဲ... "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေရာ ထိုအမ်ိဳးသမီးက
တအံ့တဩၾကည့္ကာ ပါးစပ္ထဲအသားေတြကို
ေၾကညႇက္ေအာင္ဝါးေနတဲ့ကူးဘက္ကိုလည္း
ၾကည့္ကာ ကူးကအဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေျပာေနတာမို႔သူတို႔ဘာေတြေျပာတယ္ဆိုတာကိုနားလည္၏။
" မွန္တာေပါ့၊ကြၽန္ေတာ္ကလည္းေခ်ာေတာ့
လွလွေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ အေတာ့္ကိုလိုက္ဖက္တာေပါ့၊
မဟုတ္လား... "
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကလည္း ကူးအေၾကာင္းကို
အရမ္းေတြဖြင့္ဟလြန္းေနတာမို႔ ကူးလည္းတအား
ရွက္တာကေတာ့အမွန္ပါေလ။
" အရမ္းလိုက္ဖက္ပါတယ္ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ထယ္ေယာင္းက စကားဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့လို႔
စကားပိတ္သည့္အေနျဖင့္ တစ္ခြန္းထည္းေျပာကာ
ကိုကိုအလွေလးစားေစရန္ အရံဟင္းေတြထပ္ထည့္
ေပးသည္။ကူးေလးကေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ပုံစံကို
ျမင္ေနရေတာ့ သူအေတာ္ေျပာင္းလဲသြားၿပီဟုသာ
ေတြးမွတ္မိသည္။
ထမင္းစားၿပီးေနာက္ေတာ့ ဟိုသားအမိကဟိုတယ္
ျပန္ရင္း ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကိုကိုအလွေလးကေတာ့
ညေနပြဲအတြက္႐ုံးမွာပဲအနားယူမည္ဆိုကာျဖင့္
ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
" ကိုကိုအလွေလးက ေအးေဆးအနားယူလိုက္၊
ေမာင္က ဟိုတယ္မွာကိစၥေလးရွိေနေတာ့သြားရ
မွာ၊ေမေမ့ကိုဖုန္းဆက္ထားဦး၊ဒီညကေမာင္တို႔
အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာမို႔ ေနာက္က်မယ္လို႔ "
ထယ္ေယာင္းက ႐ုံးခန္းထဲထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီး ကူးကို
အခန္းထဲအနားယူခိုင္းၿပီး ေမေမကိုေျပာဖို႔အထိ
သူကမွာေနသည္။မသိရင္သူကသားအရင္းက်လို႔။
" သိပါတယ္၊မင္းကိစၥသာ အေရးႀကီးတာေလ၊
ေသခ်ာေလးလုပ္ထားေနာ္၊ညေနၾကအေရးႀကီးတဲ့
ဧည့္သည္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလာမွာမလား "
" ဟုတ္တယ္...ေမာင္ေသခ်ာလုပ္ထားပါ့မယ္၊
ကိုကိုအလွေလး အနားယူေနလိုက္၊ညေနၾကရင္
ေယာင္းဝူကိုလာေခၚခိုင္းမယ္...မြ!ေမာင္သြားၿပီ "
႐ုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကအလုပ္ရွိလို႔
ဟိုတယ္ပိုင္းစီစဥ္စရာရွိတယ္ဆိုၿပီးအဝတ္အိတ္ပါ ေယာင္းဝူကသယ္ေပးၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္။
သည္ေတာ့ ကူးေလးတစ္ေယာက္ထည္း
က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္ထည္းက်န္ခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့လို႔
ကူးလည္း ပ်င္းေနတာေၾကာင့္အရင္ဌာနဘက္ကို
လာၾကည့္သည္။အားလုံးကညဘက္ပြဲတက္ဖို႔
တိုင္ပင္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ဂယူကေတာ့
သီးသန္႔အလုပ္လုပ္ေနရင္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေတြ႕ေသးသည္။ကူးအထင္ေတာ့
ကူးေနရာအစားဝင္တဲ့မိန္းကေလးျဖစ္မည္။
" သူမကလွလိုက္တာ၊ဂယူ႔ကိုစိတ္မခ်လိုက္တာ၊
ကူးတို႔လမ္းခြဲၿပီးတာသိေပမဲ့လည္း ကူးစိတ္မခ်ဘူး ဂယူရယ္... "
ထိုမိန္းကေလးက စာရင္းေတြကိုဂယူ႔ဘက္သို႔
ကမ္းေပးေနေတာ့ ဂယူစာၾကည့္ရင္းမွတံခါးနားကို
ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္မွန္ေလးနဲ႔အခန္းေပါက္နားမွာ
လာၾကည့္ေနတဲ့ ကူးကိုျဖတ္ခနဲဂယူေတြ႕လိုက္၏။
" ကူး... "
" မင္ဂယူဘာျဖစ္တာလဲ... "
ဂယူကထၿပီးၾကည့္ေတာ့ ကူးကိုမေတြ႕ေတာ့တာမို႔
ဂယူစိုးရိမ္သြားသည္။ကူးမ်ား သူဒီမိန္းကေလးနဲ႔
စကားေျပာေနတာကိုျမင္သြားသလားလိုစိုရိမ္၏။
ကူးကေတာ့ ဂယူေတြ႕သြားမွာေၾကာက္လို႔အခန္း
ဘက္ျပန္လာကာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕က်န္တဲ့
စာရင္းေတြစစ္ေပးရင္း အိပ္ခ်င္တာမို႔စားပြဲေပၚ
ေခါင္းတင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
- - - - -
" ဆရာ့အပိုင္ထပါဦး၊အျမန္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး
ဟိုတယ္ကိုသြားရေတာ့မွာေလ... "
ညေနေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းစားပြဲမွာအိပ္ေပ်ာ္
ေနသည့္ကူးကို ေယာင္းဝူကလာႏႈိးသည္။ကူးမွာ
အလန္႔တၾကားထလာေတာ့ေယာင္းဝူက ရယ္ၿပီး
စကားစသည္။
" အေတာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ၊ကြၽန္ေတာ္ေတာင္
ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီမို႔ ဆရာ့အပိုင္ကိုလာေခၚတာ၊
ဆရာ့အခန္းထဲေရအျမန္ခ်ိဳးၿပီးဒါလဲလိုက္ေနာ္၊
ဆရာကသူ႔ကုတ္ေပးလိုက္ေသးတယ္၊အသစ္လဲ
ၿပီးရင္ၿခဳံထားတဲ့... "
ကူးေလးလက္ထဲ အက်ႌအိတ္နဲ႔ထယ္ေယာင္းက
သူ႔ကုတ္အက်ႌကိုလည္း ထည့္ေပးလိုက္ေသး၏။
ကူးကေတာ့ၿပဳံးလိုက္ရင္း ေယာင္းဝူေပးသည့္
အိတ္ကိုယူကာ အခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။
သည္အခန္းကကူး ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုေဆး
ပလာစတာကပ္ေပးသည္တုန္းကအခန္း။ကူး
ထပ္မေတြးေနေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ
ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ျပန္ထြက္လာေတာ့
ကူးကေယာက်ာ္းေလးေပမို႔ မျပင္ေတာ့ဘဲ
မ်က္မွန္ကိုသိမ္းလိုက္ရင္း ဆံပင္အရွည္ေလးနဲ႔
သည္အတိုင္းပြဲတက္ေတာ့မည္။
ထယ္ေယာင္ေပးသည့္အဝတ္ကိုထုတ္ၾကည့္ေတာ့
ရွပ္အျဖဴေလးနဲ႔တြဲဝတ္ရမည့္စတိုင္လ္ပန္႔အနက္
ပါလာသည္။ရွပ္အျဖဴေလးကလွလွေလးမို႔ရယ္၊
ဝတ္လိုက္တဲ့စတိုင္လ္ပန္႔ေၾကာင့္ ကူးမွန္ၾကည့္ေတာ့ လွလွပပရွိသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ေသခ်ာထည့္ေပးလိုက္ပုံပဲ။
ကူးဝတ္လိုက္ၿပီးမွ ထယ္ေယာင္းေပးလိုက္တဲ့ကုတ္
ကိုထပ္ဝတ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေတာ့ ကုတ္ကေနစာကဒ္ေလးတစ္ေစာင္က်လာသည္။
'ကိုကိုအလွေလးက ပူတာမႀကိဳက္တက္လို႔
ေမာင္ေသခ်ာေ႐ြးထားလိုက္တာ၊လာရင္ေတာ့
ေမာင့္ကုတ္ကိုၿခဳံလာခဲ့!'
ထယ္ေယာင္းရဲ႕စာေၾကာင့္ ကူးၿပဳံးမိသည္။
ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကလည္း
သူ႔စိတ္နဲ႔သူမို႔ေဒါသသာထြက္တာ ကူးကိုတအား
ဂ႐ုစိုက္တက္သည္။သည္လိုဆိုဂယူ႔ကိုသတိရမိလို႔
ကူးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ကို လက္ဖမိုးျဖင့္သုတ္၏။
ဂယူလည္းဟိုမိန္းကေလးနဲ႔အတူ ပြဲတက္မယ္ဆို
တာကူးသိေနသည္။အားလုံးကအခ်င္းခ်င္းတြဲ
လာၾကမွာဆိုေပမဲ့ ဂယူလည္းထိုမိန္းကေလးနဲ႔
ျဖစ္လိမ့္မည္။အေတြးေတြကိုရပ္ကာ အခန္းျပင္
ဘက္ထြက္လာေတာ့ ေယာင္းဝူကကူးကိုျမင္လို႔
ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနသည္။
" ေယာင္းဝူ အစ္ကိုတို႔သြားရေအာင္လား...
ေယာင္းဝူ...ေယာင္းဝူရွီး... "
" ဟဲဟဲ...ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားရေအာင္ "
ေယာင္းဝူက ကူးေလးအက်ယ္ႀကီးေခၚေတာ့မွ
သူ႔ေနရာသူျပန္ေရာက္လာသည္။ေရွ႕ကေန
ခပ္သြက္သြက္ထြက္လာၿပီး သက္ျပင္းရွည္ခ်၏။
ဆရာသာသိရင္ မ်က္ႏွာေတာ့စုတ္ျပတ္သတ္မွာ
ေသခ်ာသည္။ဆရာ့အပိုင္ေခ်ာလွခ်က္က
သူေတာင္ ၾကဴးခ်င္သည္အထိျဖစ္သည္။
ကားပါကင္ကိုေရာက္ေတာ့ ကူးအတြက္ကားတံခါး
ဖြင့္ေပးၿပီး သူကကားေမာင္းသည့္ေနရာကိုတက္ကာပြဲေနာက္က်မွာဆိုးသည့္အတြက္ ေယာင္းဝူ
အျမန္ေမာင္းလာရသည္။မဟုတ္ရင္သူ႔ဆရာ့
အေၾကာင္းသိလို႔။
" ေတာက္!အဲ့အဖိုးႀကီးတို႔မိသားစုကို ငါကဖိတ္ခိုင္းလို႔လား!နားမလည္ဘူးလား!ငါအဲ့ေလာက္အထိကို
စာရင္းမရွိတာကို! "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဥကၠဌကင္မ္! "
တစ္ဖက္ကပြဲမွာေတာ့ ထယ္ေယာင္းေဒါသထြက္
ေနၿပီျဖစ္သည္။အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူမဖိတ္
ထားတဲ့ဧည့္သည္ေတာ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဟန္လုပ္ငန္းစု
ဟန္လီယမ္တို႔မိသားစုေရာက္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
" ေတာက္!ေဒၚေလး!လက္ခ်က္ပဲေနမယ္... "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဥကၠဌကင္မ္ "
ထယ္ေယာင္းကို ပြဲစီစဥ္သူမန္ေနဂ်ာကေတာင္းပန္
ေနသည္။တကယ္ေတာ့ ေဒါသသာထြက္ေနတာ။
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အျပစ္မဟုတ္မွန္းသိသည္။
အခုေတာ့သူ႔အနားကိုကပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသည့္
လီယမ္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကိုကိုအလွေလး
မလာခင္ေတာ့ ေရွာင္ရမည္။
" ဒယ္ဒီတို႔ေရာက္ေနလို႔ ေဒါသမထြက္ခ်င္တာကို၊
ထားလိုက္ေတာ့!ေတာက္!ေသာက္ႀကီးက်ယ္--
ကိုကိုအလွေလး.... "
ထယ္ေယာင္းေဒါသထြက္ေနရင္း ကိုကိုအလွေလး
ေရာက္လာၿပီမို႔ ထယ္ေယာင္းစကားေတြကိုထိန္း
လိုက္ကာ သေဘာက်စြာၾကည္ေနမိသည္။ထို႔အတူ
ပြဲထဲက ဝိတ္တာေတြကအစ၊ကုမၸဏီတစ္ခုလုံးက
ဝန္ထမ္းေတြအားလုံးအျပင္ ဧည့္သည္ေတာ္
သားအမိေရာ၊ရွယ္ယာရွင္းတိုင္းကအစ
ၾကည့္ၾကသည္။အားလုံးလူစုံေနၿပီမို႔
ဂယူတို႔လည္းေရာက္ေနၾကၿပီ။
" ဟယ္...ေဂ်ာင္ကူးေလးကိုလူအေတာ္မွားတယ္၊
ေနပါဦး..ေဂ်ာင္ကူးအတြင္းအက်ႌမျမင္ေအာင္
ဥကၠဌကင္မ္ရဲ႕ကုတ္ကိုၿခဳံလာတာတဲ့လား... "
ယြန္းဟယ္က လက္ထဲလိေမၼာ္ေဖ်ာ္ရည္ကိုကိုင္ရင္း
တစ္ခ်ိဳင့္ေမာ့ခ်ကာ ေျပာလာသည္။ဂယူကေတာ့
သူ႔ကူးကိုအခ်စ္႐ႊန္းလဲ့ေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္
ၾကည့္လာသည္။သူ႔ကူးကိုတအားခ်စ္ခဲ့ရေတာ့
ဘယ္စြန္႔လႊတ္ခ်င္ပါ့မလဲ။
" မင္ဂယူရွီးခ်စ္သူေကာင္ေလးက သူမလား၊
တကယ့္ကိုမင္ဂယူရွီးေျပာသလို ခ်စ္စရာေလး "
" ဟုတ္တယ္၊ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူက
အရမ္းလွၿပီးစိတ္ထားကလည္းေကာင္းတာ... "
အသစ္ဝင္လာသည့္ မိန္းကေလးကဂယူနဲနီးကပ္ေန
ရေပမဲ့လည္း ဘာစိတ္မွမရွိဘဲမင္ဂယူနဲနီးကပ္စြာ
စကားလာေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ကူးကေတာ့
မင္ဂယူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သတိထားမိ
ပါသည္။
" ကိုကိုအလွေလးေရာက္လာၿပီလား... "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းအနားကိုေရာက္လာေရာရွိေနသည့္ ေဒါသေတြေတာင္ေပ်ာက္သြားၿပီး
ၾကမ္းတမ္းေနသည့္စကားသံေတြေတာင္ဘယ္
ေရာက္ကုန္ၿပီလဲမသိ။ပြဲျပင္ဆင္သည့္မန္ေနဂ်ာက
ယခုဏကေဒါသထြက္ေနသည့္သူတို႔ဥကၠဌမ်ား
ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုတာ အံ့ဩေနမိသည္။
ထို႔အတူ ကူးေလးကိုၾကည့္ေနၾကသည့္သူေတြလည္း ကူးေလးကဥကၠဌနဲ႔သက္ဆိုင္တယ္ဆိုတာ
သိေရာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားၾကသည္။လီယမ္ကေတာ့
အေဝးကေနမၾကည္ၾကည့္ေနတာေတာ့အမွန္။
" မင္းနက္ကတိုင္ကို ေသခ်ာလည္းမတပ္ထား
ပါလား၊နက္ကတိုင္က ႐ြဲ႕ေစာင္းေနၿပီရယ္... "
" ေမာင္ခုနက စိတ္တိုစရာရွိလို႔အက်ႌကေစာင္း
သြားတာေနမယ္... "
ကူးေလးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ နက္ကတိုင္ကိုျပန္
ျပင္ဝတ္ေပးသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ၿပဳံးရင္း
သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို ေျဖရွင္းခ်က္ေပးလာသည္။
" ဟိုမွာပါအဖိုး၊အဖိုးေျမးရဲ႕ခ်စ္လြန္းတဲ့သူေလး "
အဖိုးက နမ္ဂြၽန္တို႔နဲ႔တစ္ဝိုင္းထည္းထိုင္ေနတာမို႔
နမ္ဂြၽန္က လက္ညိဳးထိုးျပသည္။အဖိုးၾကည့္ရင္း
ၿပဳံးေနတာမို႔ ဟိုေဆာ့လည္းလိုက္ၿပဳံးမိပါသည္။
" ယြန္းဂီေရာလာမွာလား... "
" ကိုကိုအလွေလးက ဘာလုပ္မို႔လဲ "
ကူးေလးကနက္ကတိုင္ေသခ်ာျပင္ဝတ္ေပးရင္း
ေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကပါျပန္ေမးလိုက္သည္။သည္ေတာ့ကူးေလးကၿပဳံးရင္း...
" မဟုတ္ပါဘူး၊ဂ်ီဂ်ီပါမွာသိလို႔ ေမးၾကည့္တာ..
ေရာ့..မင္းရဲ႕ကုတ္ကိုျပန္ဝတ္ထားလိုက္ "
ကူးကကုတ္ခြၽတ္ေပးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကျပန္
ယူဝတ္လိုက္သည္။ၿပီးမွ ပါးေဖာင္းေလးကို
ခပ္ဖြဖြကိုင္လိုက္ရင္း ကူးေဘးနားကေယာင္းဝူကို
ေတြ႕ေတာ့ စကားစသည္။
" ေအးရင္ေမာင္လာေပးမယ္၊ေယာင္းဝူ...မင္းဘယ္
တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ... "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အေမးေၾကာင့္ ကူးေလးကမသိ
မသာရယ္လိုက္သလို ေယာင္းဝူမွာလည္း
သူ႔ဆရာကိုမၾကည္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဆရာ့အပိုင္ေနာက္က ပါလာတာၾကာၿပီး၊ဆရာတို႔
ေဘးမွာရပ္ေနတာၾကာပါၿပီ၊ဆရာတို႔အခုမွေတြ႕တာလား... "
" ဟုတ္မွာပါေလ၊႐ုပ္ဆိုးတဲ့သူေတြကသိပ္မထင္
ေပၚဘူးဆိုေတာ့ ငါနားလည္တယ္၊ကိုကိုအလွေလး
ေမာင္ရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔စကားဆက္ရဦးမယ္၊
ကိုကိုအလွေလးထိုင္ဖို႔ သီးသန္႔ေနရာရွာေပး
လိုက္ဦး... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕လက္ဖမိုးကို
ခပ္ဖြဖြနမ္းသြားၿပီး ရွယ္ယာရွင္အခ်ိဳ႕နဲ႔စကားေျပာ
ဖို႔ထြက္သြားသည္။ေယာင္းဝူက ကူးေလးထိုင္ဖို႔
ေနရာသီးသန္႔ထားေပးသည္။ဘယ္သူမွေတာ့
ကူးအနားကိုသိပ္မလာႏိုင္ဘူး။
ကူးဘာမွေသာက္စရာမမွာရေသးတာမို႔ ဒီတိုင္းေလးၿငိမ္ထိုင္ေနခဲ့သည္။ေယာင္းဝူကေတာ့
သူ႔အတြက္စားစရာသြားယူေပးေနတာမို ၿငိမ္ၿငိမ္
ေလးသာထိုင္ေစာင့္ေနသည္။
" ကူး.... "
ကူးထိုင္ေစာင့္ေနရင္း ဂယူကအနားသို႔ေရာက္လာ
ခဲ့သည္။ကူးကေတာ့အံ့ဩသြားကာ ဂယူ႔ကိုၿပဳံးျပ
လိုက္ေတာ့ ဂယူကလည္းတဖန္ျပန္ၿပဳံးျပလာကာ
ကူးနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္နားမွာ ဝင္ထိုင္ေလသည္။
" ဂယူ...ဂယူ႔ပါတနာနားမွာမေနဘူးလား၊ဘာလို႔
ဒီကိုေရာက္လာရတာလဲ ဂယူရဲ႕ "
ကူးက အစ္မယြန္းဟယ္တို႔နဲ႔စကားေျပာေနသည့္အသစ္ဝင္လာသည့္မိန္းကေလးၾကည့္ကာေျပာ
ေနလို႔ ကူးသဝန္တိုေနတယ္ဆိုတာဂယူသိသည္။
ဂယူသြားတက္မ်ားေပၚသည္အထိရယ္ရင္း...
" သူကလား၊ကိုယ္နဲ႔ဒီတိုင္းခင္တာပါ ပါတနာအထိ
မဟုတ္ပါဘူး၊ကိုယ့္ကူးက တစ္မ်ိဳးထင္ေနတာ "
" ကူးတို႔က သဝန္တိုစရာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး "
ကူးကေျပာေတာ့ ဂယူ႔မွာမ်က္ႏွာျပန္တည္သြားၿပီး
ကူးကိုရွင္းျပဖို႔လုပ္သည္။သို႔ေသာ္လည္း အေဝးက
အရက္ေကာင္တာနားမွာရပ္ေနသည့္ လီယမ္က
ခပ္ေအးေအးၿပဳံးလိုက္ကာ....
" အခုထိခ်စ္ေနရဲ႕သားနဲ႔ လမ္းခြဲေနၾကတာ၊သနား
ဖို႔အေတာ္ေကာင္းတာပဲ၊ငါကပဲျပန္ဆက္ေပးရ
မယ္၊အစ္ကိုထယ္က မင္းကအဲ့လိုဆိုခ်စ္ဖို႔လည္း
စိတ္ကူးရွိမွာမဟုတ္ဘူး "
လီယမ္အေတြးထဲ ေတြးမိေနသည္က ကူးနဲ႔ဂယူ
ထိုအဆင့္ေတြထိျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ထယ္ေယာင္းက
ခ်စ္ေနမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။လီယမ္ကအေတြးနဲ႔
အတူ ရွန္ပိန္ႏွစ္ခြက္ကိုဗန္းထဲထည့္ထားသည့္
ေကာင္ေလးအနားကိုသြားကာ လက္ပုတ္ေတာ့
ေကာင္ေလးက ဗန္းကမ္းေပးသည္။
ရွန္ပိန္ယူဖို႔လာသည္ထင္တယ္ဆိုရင္းေပါ့။
" ငါမယူဘူး၊တစ္ခုကူညီ...မင္းကိုမုန္႔ဖိုးေပးမယ္၊
ဒီရွန္ပိန္ႏွစ္ခြက္ကို အခုငါေပးတဲ့ေဆးထည့္လိုက္၊
ၿပီးရင္ ဟိုးကထိုင္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုသာအဲ့ရွန္ပိန္
ေပးလိုက္ေနာ္...ၾကားလား... "
လီယမ္ကပိုက္ဆံမ်ားမ်ားၾကားထဲ အသင့္ပါလာတဲ့
ေဆးထုပ္ကိုညႇပ္ထည့္ကာေပးလိုက္ေတာ့
ေကာင္ေလးကၿပဳံးရင္း ေနရာကြယ္ေနကာျဖင့္
ေဆးမႈန္႔ေတြကို ေသခ်ာခြဲထည့္လိုက္ကာယူၿပီး
ဂယူနဲ႔ကူးဘက္သို႔ လာခဲ့သည္။
" ကိုယ္တို႔ခ်စ္ေနၾကေသးတယ္မလား ကူး...
ကိုယ့္ဘက္က သတၱိမရွိဘဲမွားခဲ့တာမို႔ကိုယ္တို႔
ျပင္ဆင္ၿပီး--- "
" အစ္ကိုတို႔ေသာက္စရာယူလိုက္ပါဦး... "
ဂယူ႔စကားမဆုံးေသးခင္ ကူးတို႔အနားကိုဝိတ္တာ
ေလးကေရာက္လာၿပီး ရွန္ပိန္ႏွစ္ခြက္တိုးေပး၏။
ကူးကေတာ့ယူဖို႔ခက္ခဲေနေတာ့ ခုနကရွန္ပိန္အနည္းငယ္ေသာက္ထားတဲ့ဂယူက ကူးကိုအခက္
မေတြ႕ေစရန္ေျပာသည္။
" ကူး...ဒီရွန္ပိန္ကနည္းနည္းစီေသာက္လို႔ရတယ္၊
ခုနကအစ္မယြန္းဟယ္တို႔ေတာင္ ေသာက္ေနတာ၊
ကူးေသာက္လို႔ရတယ္... "
" အင္း...ေက်းဇူးပါေနာ္... "
ဂယူကရွန္ပိန္ႏွစ္ခြက္ကိုယူရင္း ကူးဘက္ကိုကမ္း
ေပးသည္။ကူးလည္း ရွန္ပိန္တစ္ခြက္ကမ္းယူရင္း
ဝိတ္တာေလးကိုေက်းဇူးတင္စကားဆိုလိုက္သည္။
ဝိတ္တာေလးက လက္ကိုအေနာက္ဖက္ပို႔ကာ
လီယမ့္ဘက္သို႔ အဆင္ေျပၿပီဆိုသည့္Signကို
ျပသည္။လီယမ္ကေတာ့ အႀကံေအာင္ၿပီဆိုရင္း
တစ္ျခားဘက္သို႔ထြက္သြားသည္။
ဂယူကမေသာက္ေသးဘဲ ရွန္ပိန္ခြက္ကိုခ်ကာ
ကူးကိုစမ္းေသာက္ၾကည့္ဖိုေျပာေတာ့ ကူးလည္း
နည္းနည္းစီစမ္းေသာက္ေနသည္။အရသာကသိပ္မဆိုးသည္မို႔ ေသာက္ေနရင္းဂယူနဲ႔စကားဆက္
ေျပာေနသည္။
" ထယ္ေယာင္း...ဟိုမွာ မင္းအပိုင္နဲ႔ဟိုလူ
စကားေတြမ်ားေနတယ္၊မင္းအနားကိုသြားေနတာေကာင္းမယ္၊မဟုတ္ရင္ေတာ့ေနရာေပ်ာက္မယ္ "
အဖိုးက က်န္ေသာရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔စကားေျပာရင္းမွ ထယ္ေယာင္းကနမ္ဂြၽန္၊ဟိုေဆာ့တို႔နဲ႔
စကားဆက္ေနရင္း လွမ္းၾကည့္လာသည္။
" အင္း...ငါကိုကိုအလွေလးအနားသြားေနလိုက္
မယ္၊ေတာက္!လမ္းခြဲၿပီးတာေတာင္မေနႏိုင္ျဖစ္
ေနတာလား... "
ထယ္ေယာင္းက စိတ္တိုကာအနားကိုလာသည္။
ထိုစဥ္ဂယူက ကူးနဲ႔ေျပာေနရင္းသူ႔အေမဘက္က
ဖုန္းလာသည္မို႔ ဖုန္းသြားေျပာရသည္။သည္ေတာ့
ကူးေလးသာတစ္ေယာက္ထည္း ရွန္ပိန္ေသာက္ရင္းက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
" ကိုကိုအလွေလး...အာ့ရွ္!အခုမွပဲ
အေမာေျပသြားတာ... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးအနားကိုအေျပးလာကာျဖင့္
ဂယူ႔ေသာက္ဖို႔ထားထားသည့္ ရွန္ပိန္ခြက္ကို
ကုန္သည္အထိေမာ့ခ်လိုက္သည္။ကူးကေတာ့
ဂယူေသာက္ဖို႔ဆိုၿပီးသူယူေသာက္လို႔အံ့ဩေန
တာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း ဒီလိုခ်က္ခ်င္းႀကီးေမာ့
ခ်တာကိုအံ့ဩေနတာျဖစ္သည္။
" အခုထိကိုကိုအလွေလးက ဘာလို႔သိပ္မေသာက္
တာလဲ၊ေယာင္းဝူမုန္႔လာခ်ေပးသြားတယ္မလား၊
စားရင္းနဲ႔ျမန္ျမန္ေသာက္ ကိုကိုအလွေလး "
" အင္း...ငါေသာက္ေနပါတယ္၊မင္းေရာ စကားေျပာလို႔ၿပီးၿပီလား "
ကူးေလးက အေပၚကုတ္ခြၽတ္ကာသူ႔ကိုၿခဳံေပးတဲ့
ထယ္ေယာင္းကိုေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္း
ၿငိမ့္ျပရင္း...
" ၿပီးသြားလို႔ ကိုကိုအလွေလးအနားေရာက္လာတာ၊ေမာင္..ရွန္ပိန္ေသာက္ႏိုင္တာကို ေလးစားေနတာလား "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေဘးနားမွာထိုင္ကာရယ္ႀကဲႀကဲစကားဆိုေတာ့ ကူးလည္းရွန္ပိန္ကိုေသာက္ရင္း
ထယ္ေယာင္းကို စကားျပန္စသည္။
" အင္း...မင္းအားလုံးေသာက္ခ်လိုက္တာေလ၊
ေတာ္ၾကာ..မူးေနဦးမယ္ကင္မ္ထယ္ေယာင္း.. "
ကူးေလးက သတိေပးသလိုေျပာေတာ့
ထယ္ေယာင္းက 'သူအဆင္ေျပတယ္'ဟုေျပာရင္း
ကူးေဘးနားမွာေနကာ ပြဲထဲကပုံစံကိုၾကည့္ကာ
သေဘာက်ေနသည္။
" ကိုကိုအလွေလး ေမာင္ေခါင္းကိုက္လာလို႔
ထင္တယ္၊အဲ့ဒါအခန္းမွာ သြားအနာယူလိုက္ဦး
မယ္၊လိုအပ္ရင္ ေမာင့္အခန္း9---ကိုလာခဲ့၊
ဒီကဒ္ကအခန္းရဲ႕ ေနာက္ေသာ့တစ္ခုပဲ "
" အင္း...ငါလိုက္ပို႔ရမလား... "
" ရတယ္..ကိုကိုအလွေလး... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးလက္ထဲကဒ္အပိုထည့္
ေပးကာ သူ႔ဟိုတယ္အခန္းသို႔ဝင္သြားသည္။
ကူးလည္း ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုစိတ္မခ်ေပမဲ့
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကပြဲထဲရွိမေနရင္ သူ၏
အတြင္းေရးမႉးကရွိေနရမွာမို႔ ကူးေနခဲ့ရသည္။
သို႔ေသာ္...ကူးကိုယ္တိုင္လည္း ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု
လုံးပူေလာင္ေလာင္ႀကီးျဖစ္ေနသည္မို႔ မေနႏိုင္ကာ
ျဖစ္ေနသည္။ေခြၽးေတြလည္းထြက္လို႔။ထိုပူေလာင္
တာႀကီးကို ကူးမခံႏိုင္တာမ်ိဳး။
" ဆရာ့အပိုင္ ဆရာဘယ္ေရာက္သြားလဲဟင္၊
ဆရာ့ကိုႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြက ေတြ႕ခ်င္လို႔
ေခၚေနတယ္... "
ေယာင္းဝူက အေမာတေကာကူးေလးရဲ႕အနားကို
အေျပးအလႊားေရာက္လာကာ သူ႔ဆရာကိုလိုက္
ရွာေနတာျဖစ္သည္။ကူးလည္း ထယ္ေယာင္းက
သူ႔ကိုလိုအပ္ရင္မွာဖို႔ ကဒ္ေပးခဲ့ေတာ့အခုမွ
ေယာင္းဝူနဲ႔တန္းတိုးေတာ့သည္။
" ဟုတ္လား၊သူနားခ်င္လို႔ အခန္းထဲဝင္သြားတယ္၊
အစ္ကို႔ကိုကဒ္ေပးခဲ့တယ္၊အစ္ကို...အစ္ကို...
သြား...သြားေခၚေပးရမလား... "
" ဒါဆိုေက်းဇူးတင္တာေပါ့၊သြားေခၚေပးပါဦး၊
ဆရာ့အပိုင္ေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား၊မ်က္ႏွာမွာ
ေခြၽးေတြထြက္လာၿပီ... "
ကူးအသံေတြတုန္ယင္စြာေျပာေနသည္ကို
ေယာင္းဝူကသတိထားမိသည္မို႔ ကူးေလးကို
ေမးလာေလသည္။ကူးေလးက ေခါင္းအသြင္သြင္
ခါရင္း...
" အစ္ကိုကဘာမွမျဖစ္...မျဖစ္ပါဘူး၊သြား...ေခၚ
လာခဲ့မယ္ေနာ္... "
အတြင္းထဲကပူေလာင္ျခင္းက ခုနကနဲ႔မတူဘဲ
ပိုလို႔အေျခအေနဆိုးလာသည္မို႔ Receptionကို
အခန္းေသခ်ာေမးရင္း ကူးေလးအားတင္းကာ
Elevatorျဖင့္ ထယ္ေယာင္းအခန္းရွိရာကိုလိုက္
လာေနပါသည္။
လီယမ္မွာေတာ့ သူ႔အေတြးနဲ႔သူမင္ဂယူကိုေရာ
ကူးကိုေရာမေတြ႕ေတာ့တာမို႔ ၿပံးေနတာျဖစ္၏။
" စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ အစ္ကိုထယ္ရယ္၊
အစ္ကိုထယ္ခ်စ္တဲ့သူက သူခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ေတာင္
ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ ဟက္... "
လီယမ္ကသူ႔အေတြးနဲ႔သူေျပာေနေပမဲ့လည္း
ကူးကေတာ့ ဂယူနဲ႔မဟုတ္ဘဲကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕
အခန္းကိုဦးတည္ေနတာသာျဖစ္သည္ေလ။
- - - - -
" အင္း...ဟင္း...ငါဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...
တအားပူၿပီး...ေအာက္ကတအား... အာ့! "
ကူးေလး ကိုယ္တိုင္သာမထိန္းႏိုင္ေပမဲ့လည္း
Elevatorကထြက္ထြက္ခ်င္းနားက အခန္းက
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အခန္းျဖစ္တာ။အခန္းေရွ႕ထိကို
ေရာက္လာေပမဲ့လည္း ကူးကတံခါးဖြင့္ဖို႔ထိ
အခက္ခဲျဖစ္ေနေတာ့သည္။
သို႔ေပမဲ့လည္းကူးတံခါးကဒ္ကိုကပ္လိုက္ေတာ့ အသံျမည္ကာပြင့္သြားခဲ့သည္။အခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုမေတြ႕ဘူး။သို႔ေပမဲ့
ကူးေလး တံခါးကိုေသခ်ာေတာ့ျပန္မပိတ္ခဲ့ပါ။
အထဲေရာက္ေတာ့ထယ္ေယာင္းအဝတ္အစားေတြအားလုံးက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာျပန္႔က်ဲေနတာမို႔
ေရခ်ိဳးေနတယ္ထင္တာမို႔ကူးကလည္းမခံႏိုင္လို႔
အိပ္ယာေပၚတက္ကာ လွဲခ်မိသည္။ကူးမခံႏိုင္
ေတာ့ဘူး။ဒါႀကီးကအရမ္းပူေလာင္လြန္းသည္။
ေဂ်ာက္!
" ေတာက္!ဘယ္ေကာင္ေဆးခတ္ထားတာလဲ!
ဘယ္ေလာက္ေျဖရွင္းရွင္း မၿပီးသြားဘူး...
မနက္မွျပႆနာရွာ--- ကိုကိုအလွေလး.... "
" အင့္...ဟင္း...ဟင့္...ပူတယ္... "
ထယ္ေယာင္းက ေအာက္ပိုင္းသဘတ္ပတ္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲမွသူ႔ကိစၥကိုေျဖရွင္းၿပီးထြက္လာ၏။
သူလည္းအေတာ္မ်ားမ်ားေသာက္လိုက္တာမို႔
ေဆးရွိန္ကျပင္းသည္ထင္ အခုထိမေျပႏိုင္ဘူး။
ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာေရာ ထယ္ေယာင္းမွာ
ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေနသည့္ ကူးေလးကိုေတြ႕ေတာ့
အံ့ဩသြားၿပီး အနားသို႔ေျပးသြား၏။
" ကိုကိုအလွေလး...ဘာျဖစ္တာလဲ၊
သတိထားပါဦး "
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းလား...အင့္..ဟင့္...ငါ
ပူေနတယ္...ကယ္ပါဦး... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ပူေလာင္ေနတာသိေပမဲ့လည္း သူ႔ကိုကိုအလွေလးဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ
ဆိုကာအျမန္ေျပးသြားၾကည့္ေတာ့ ကိုကိုအလွေလရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးပူေလာင္ကာ ေခြၽးေတြ႐ႊဲနစ္ေန၏။
" မဟုတ္မွလြဲ...ကိုကိုအလွေလးေရာ ငါ့လိုပဲ
ေဆးမိလာတာလား.... "
" အင့္...ငါ့ကိုကူညီပါဦး...အင့္... "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ကာ
လည္တိုင္အားခပ္တင္းတင္းသိုင္းဖက္လို႔
ကူညီေစရန္ေတာင္းဆိုစကားဆိုသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း ေဆးမိတာခ်င္းအတူတူမို႔
ကူးေလးထိုင္ေနသည့္ သူ၏အဓိကေနရာကို
ေရာက္ေနတာမို႔ ထယ္ေယာင္းကိုယ္တိုင္လည္း
သည္းမခံႏိုင္တာျဖစ္ေနၿပီ။
ဒါေၾကာင္မို႔သူေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္
တစ္ခုခ်ရၿပီျဖစ္သည္။
" ကိုကိုအလွေလး... ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့ေမာင္..ေမာင္တာဝန္ယူပါ့မယ္... "
ထယ္ေယာင္း သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာညည္းညဴေနသည့္
ကူးေလးကိုကုတင္ေပၚ ျဖည္းညႇင္းစြာခ်လိုက္ၿပီး
ကူးေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို စတင္နမ္းရႈိက္
သည္။ကူးေလးမွာလည္း အသိစိတ္ေပ်ာက္လု
နီးနီးျဖစ္ေနတာမို႔ ထယ္ေယာင္းရဲ႕အနမ္းေတြကို
လက္ခံၿပီး နမ္းသည္။
ၿပီးေနာက္ေတာ့ထယ္ေယာင္းက ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
လည္တိုင္နားကိုေရာက္ေတာ့ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေမႊး
ေမႊးေလးကိုစုပ္ယူနမ္းရႈိက္မိသည္။ၿပီးမွသူ႔အပိုင္
တံဆိပ္အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးၿပီး ကူးေလးဝတ္ထား
တဲ့ရွပ္အက်ႌကို ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္လိုက္ေတာ့
ျဖဴေဖြးေနသည့္အသားအရည္ေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အရာက ပိုမာလာသည္ပမာ။
" က်စ္! ဘယ္ထည္းကဝင္ခ်င္ေနလဲမသိဘူး "
ထယ္ေယာင္းသူ႔ရဲ႕ သဘတ္ျဖဴကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ရင္း
ကူးေလးရဲ႕အေပၚဝတ္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေပၚလာ
သည့္စူေထာ္ေနသည့္ ပန္းေရာင္ရဲရဲေလးကိုငုံ
ေထြးမိေတာ့သည္။
" အာ့..ကင္မ္ထယ္ေယာင္း..အင့္...မင္း..ဘာလုပ္
ေနတာလဲ...ဟင့္..အရမ္းယားတာပဲ "
ထယ္ေယာင္းက ပန္းေရာင္အရာေလးကိုငုံေထြး
စုပ္ကိုက္ရင္း သူ႔ေအာက္ကအရာကိုလည္းအလုပ္
ေပးေနမိသည္။သူအႀကိဳက္စုပ္ယူၿပီးေနာက္
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို
နမ္းလိုက္ကာ ေနရာစုံကိုစုပ္ကိုက္နမ္းၿပီး
အမွတ္အသားေတြေပးသည္။
ၿပီးေတာ့လည္းဝတ္ထားသည့္စတိုင္လ္ပန္႔အား
ေသခ်ာခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့
ေျခအိတ္အျဖဴမွယုန္ေသးေလးေတြကိုေတြ႕ေတာ့
ရယ္မိပါေသးသည္။
" အင့္...ငါ့ကိုကယ္ပါဦး...ပူၿပီးနာလာတယ္ "
ကူးေလးက အရင္ခပ္ေအးေအးေလးမဟုတ္ဘဲ
ထယ္ေယာင္းကို သူအဆင္ေျပဖို႔အတြက္အကူညီ
ေတာင္းေနသည္။ထယ္ေယာင္းလည္း ကူးေလးရဲ႕
အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးက အေမႊးအမွ်င္
ကင္းၿပီးလွလွေလးျဖစ္ေနတာ။
" ခ်စ္စရာေလး... "
ထယ္ေယာင္းလည္း ပိုင္ရွင္ရဲ႕ပန္းႏုေရာင္အိုင္ေလး
ကိုေတြ႕ေတာ့ ၿငိမ္မေနေတာ့ဘဲ လက္တစ္ဖက္က
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕အရာကိုကိုင္ကာ သူ႔ရဲ႕လွ်ာကို
ကိုကို႔ရဲ႕ပန္းႏုေရာင္အိုင္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ခါးကေကာ့တက္သြားကာ
လက္ေတြဟာလည္း ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေ႐ႊအိုေရာင္
ဆံပင္တို႔အား ဆြဲေဆာင့္မိသည္။
အသြင္းအထုတ္ခက္နက္နက္ေလး အသုံးျပဳမိလို႔
ကိုကိုအလွေလးက သူ႔အားလိုအပ္ေၾကာင္းကို
တမ္းတေတာ့သည္။
" အင့္...အရမ္း..ေကာင္းတာပဲ... "
" ေမာင္...ဝင္လာေတာ့မယ္၊ခ်စ္တယ္...
ေမာင့္အသက္ေလး... "
ကူးေလးဘက္ကအရွိန္ရေနၿပီသည္ဆိုသည္မို႔
ထယ္ေယာင္းက သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ပန္းေရာင္အိုင္ေလးထဲ
ထိုးသြင္းမိေတာ့ ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ခါးက
ပိုေကာ့တက္လာသည္။
ထိုသည္ထက္ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အလွက
သူ႔မ်က္လုံးထဲအေတာ့္ကိုလွၿပီး S*xyက်ေန၏။
ဆံပင္ရွည္ေလးေတြနဲ႔အတူ သူေပးထားသည့္
အမွတ္အသားေတြေၾကာင့္ပါ လွပေနတာမို႔
ထယ္ေယာင္းျမန္ျမန္ပါ ၾကမ္းခ်င္မိသည္။
သည္ေတာ့ထယ္ေယာင္းလည္း အသြင္းအထုတ္
ျမန္ျမန္လုပ္ရင္း ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ေနရာကို
ေသခ်ာထိမိသြားသည္မို႔ ထယ္ေယာင္းပိုလို႔
လက္ျဖင့္ခပ္ျမန္ျမန္အသြင္းအထုတ္လုပ္ေတာ့
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕အရာကေန ၿပီးဆုံးျခင္းတို႔
ျဖစ္သြားသည္။
" ဟ့...ပူေသးတယ္၊ငါ..တအားပူေနတယ္... "
ၿပီးဆုံးျခင္းေရာက္သြားေပမဲ့လည္း မိလာသည့္
ေဆးရွိန္ကျပင္းတာမို႔ မၿပီးေျမာက္ႏိုင္လို႔
ထယ္ေယာင္းလည္းပူေလာင္ေနၿပီမို႔ ကိုကိုအလွေလးနဲ႔အနမ္းေတြျပန္ဆက္သည္။ၿပီးမွသူ႔အရာကို
လက္ျဖင့္တိုက္ရင္း ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ပန္းေရာင္
အိုင္ေလးမွာေတ့ထည့္လိုက္ေတာ့ စစခ်င္းပင္ျဖစ္
လို႔ ကူးေလးမွာလည္းနာက်င္လို႔ေအာ္သည္။
" အာ့!နာတယ္...အင့္...ျပန္ထုတ္ေပး..အင့္...
နာတယ္လို႔.... အား!!..နာတယ္... "
ထယ္ေယာင္းလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္ေန
ရတာကိုသေဘာမေတြ႕လို႔ ကိုကိုအလွေလးကို
နမ္းရင္း ေအာက္ကေနေဆာင့္ထည့္လိုက္ေတာ့
ကိုကိုအလွေလးကနာက်င္ဟန္ေအာ္လာၿပီး
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုကူးက
လက္သည္းနဲ႔ကုတ္လိုက္ေလသည္။
" အာ့!နာေပမဲ့သည္းခံလိုက္ပါ!ဟား!အထဲမွာ
ေႏြးေနတာပဲ...ေမာင္ကိုကိုအလွေလးနဲ႔နာမည္နဲ႔
ေျဖရွင္းခဲ့တာေတာင္ ေကာင္းေနတာ..အခုက..
ဟာ့!...ေမာင္ခ်စ္တယ္ေနာ္... "
" ဟင့္...ျဖည္းျဖည္း... "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အရာက ကူးေလးရဲ႕အတြင္းထဲမွာ
ျဖည္းညႇင္းစြာလႈပ္ရွားေနၿပီျဖစ္သည္။ထို႔ေနာက္
ထယ္ေယာင္းက ျဖည္းညႇင္းစြာလႈပ္ရွားရင္းကေန
အရွိန္လာရလာၿပီမို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလႈပ္ရွားေန
ၿပီ။
ထိုစဥ္ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးကို လိုက္ရွာေနသည့္
ေယာင္းဝူက အခန္းေမးလာကာပြင့္ေနသည့္
သူ႔ဆရာ၏တံခါးနားကိုသြားၾကည့္ေတာ့
အံ့ဩစရာကိုေတြ႕လာရၿပီျဖစ္သည္။
" တံခါးကလည္းပြင့္ေနတယ္ ဘယ္ေရာက္သြား
တာလဲ၊အို!!! ဆရာကေတာ့လား! "
ေယာင္းဝူကေသခ်ာေမးလာတာမွ Receptionက
မိန္းကေလးကလည္း ဆရာ့အပိုင္ဒီေရာက္ေန
တယ္ဆိုတာကိုသိသည္ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္မို႔
ေယာင္းဝူျမင္ျမင္ခ်င္းတံခါးကိုျဖည္းျဖည္းပိတ္ကာပြဲထဲကိုျပန္လာရသည္။ဆရာေတာ့
သူ႔ဆႏၵေတြျပည့္ၿပီ။
အခန္းထဲက ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးမွာေတာ့
အေတာ့္ကိုထိပ္ဆုံးေရာက္ေနၿပီမို႔ ထယ္ေယာင္းက
ကူးေလးကို သူ႔ေပါင္ေပါင္တင္ကာသူ႔လည္တိုင္ကို
သိုင္းဖက္ေစၿပီး ထယ္ေယာင္းကေအာက္ကေန
လႈပ္ရွားသည္မို႔ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးလည္း
သာယာမႈကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
" အင့္..ဟင့္..ျမန္ျမန္ေလး.. "
" အား!ေမာင့္အသက္...ေမာင္ထပ္သြားပါရေစ "
ထယ္ေယာင္းက ထိုင္လ်က္ကေနကူးေလးကို
ကုန္းကုန္းေလးထားလိုက္ၿပီး ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
ပန္းေရာင္အိုင္ေလးကို လွ်ာျဖင့္ထိုးသြင္းကာ
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ဗိုက္ေအာက္မွာ ေခါင္းအုံးခံၿပီး
သူ႔အရာကိုထပ္ထည့္ကာ ထပ္လႈပ္ရွားသည္။
" အင့္ဟင့္...ပို..ပိုၿပီး "
ထယ္ေယာင္းလည္း အေတာ့္ကိုသာယာမႈရေနတာမို႔ထပ္မထုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဆက္လ်က္သားပင္
ကိုကိုအလွေလးကိုျဖည္းညႇင္းစြာပက္လက္လွဲေစ
ၿပီး ထယ္ေယာင္းခါးေပၚမွာကိုကိုအလွေလးရဲ႕
ေျခေထာက္ေတြကိုခ်ိတ္တြယ္ေစကာျဖင့္
အျမန္လႈပ္ရွားေစသည္။
" အင့္...ဟင့္ ...ထြက္...အင့္.. အား!! "
" အာ့!ဟာ့!!!....ခ်စ္တယ္... "
ထယ္ေယာင္းဘက္က ခပ္ျမန္ျမန္လႈပ္ရွားရင္း
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕အခ်စ္ရည္ေတြကလည္း
ထယ္ေယာင္းရဲ႕six packsေပၚသို႔ၿပီးေစၿပီး
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
အထဲ၌သာ အခ်စ္ရည္ေတြကိုၿပီးေစလိုက္၏။
" ပင္ပန္းသြားၿပီပဲ...ခ်စ္တယ္ ေမာင့္အသက္ "
ထယ္ေယာင္းလည္း ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနတဲ့
သူ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးကို
ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္သည္အထိနမ္းကာ
သူလည္းအေတာ့္ကိုပင္ပန္းေနၿပီမို႔
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ အထဲမွာပင္ေနလိုက္ၿပီး
ကိုကိုအလွေလးကို သိမ္းႀကဳံးဖက္ထားကာ
အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။မအိပ္ခင္ေတာ့ထပ္ၿပီး
ဆိုခဲ့ပါေသးသည္။
" ခ်စ္တယ္...ေမာင့္အသက္... "
To be continued ~
Warningကနည္းနည္းၾကမ္းသြားရင္လည္း
နားလည္ေပးပါဗ်။မနက္ျဖန္နဲ႔စေနကေတာ့
Updateမရွိေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ္ဒါေလးပဲ
ဆက္အပ္ေပးခ်င္ပါတယ္ဗ်။အဆင္ေျပဖို႔လည္း
ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ဗ်ာ။
အခုအပိုင္းမွာ Spoilပိစိေလးေပးခဲ့ပါတယ္ဗ်
ဟဲဟဲ...
> >
#unicode
ထယ်ယောင်း သည်နေ့တော့ကိုကိုအလှလေးနဲ့
အလုပ်အတူတူပြန်သွားရမှာမို့ အပျော်လွန်ကာ
မနက်စောစောထပြီး ရေချိုးသည်။ပြီးနောက်
အဝတ်လဲခန်းအကျယ်ကြီး၌ အသင့်ရှိသည့်
Formal suitဝတ်တာဖြစ်သည်။
မှန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ Suitအပြည့်ဖြင့်ခန့်ညား
နေသည့်ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုတွေ့ရသည်။
ဆံပင်အတွက် ဂျယ်အနည်းငယ်ထည့်ရင်း
သပ်တင်လိုက်တော့ ရွှေရောင်ဆံပင်ဖြင့်
လူကြီးလူကောင်းတော့မဆန်ပေမဲ့လည်းနိုင်ငံခြားသားတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားသည်။
အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးသည်မို့ ပြင်သစ်ကဧည့်သည်ကို လေဆိပ်သွားကြိုရမည်ဖြစ်တာကြောင့် အပြန်ရော
အသွားကိုပါ ယောင်းဝူကိုလိုက်ပို့ခိုင်းမည်ဖြစ်၏။
ဒါကြောင့် ဖုန်းကိုထုတ်ကာယောင်းဝူကိုဖုန်းခေါ်ရ
တော့သည်။
' ဟုတ်ကဲ့ဆရာ...ကျွန်တော်ဆရာ့အပိုင်အိမ်မှာပါ '
တစ်ဖက်ကဖုန်းသံကြားရရော မနက်ထည်းကပင်
ကိုကိုအလှလေးအိမ်ရှေ့ထိ သွားစောင့်ခိုင်းထား
တာဖြစ်သည်။ကိုကိုအလှလေး ဘက်စ်ကားတိုး
စီးရမဲ့အလုပ်ကိုတော့ သူသဘောမတွေ့ဘူး။
ဒါကြောင့်စောစောထွက်လာရင်လည်း သွားစောင့်
ခေါ်ထားဖို့အတွက်သာဖြစ်၏။
" ကိုကိုအလှလေးထွက်လာပြီလား၊သေချာကြည့်
ထားဦး၊မထွက်သေးရင် ငါ့ကိုအရင်လာခေါ်လိုက်၊
ငါက ကိုကိုအလှလေးကိုဖုန်းဆက်စာပို့ထားမယ် "
' ဟုတ်ကဲ့..ပန်းစည်းလည်းဝယ်ထားပါတယ် '
" အင်း...ဒါပဲ... "
တီ ~
ထယ်ယောင်းက ယောင်းဝူနဲ့ဖုန်းပြောပြီးနောက်
ဖုန်းချလိုက်သည်။ဖုန်းချပြီးနောက် ဖုန်းမျက်နှာ
ပြင်ပေါ်မှာနေရာယူထားသည့် ကိုကိုအလှလေးရဲ့
ရယ်ပြုံးနေသည့်ဓာတ်ပုံကိုနမ်းကာ အောက်သို့
ဆင်းလာခဲ့သည်။မဆင်းလာခင်တော့ ကိုကိုအလှလေးကိုသူလာခေါ်မည်ဆိုသည့် မက်ဆေချ်ပို့တော့
'အင်း'ဆိုသည့်စာလေးပြန်ပို့သည်။
" အင်း...မေမေ့သားလေး တစ်ကိုယ်လုံးပြင်ဆင်
ထားတော့ ဘယ်သူနဲ့သွားတွေ့မလို့လဲကွယ်၊
ဒါမှမဟုတ် အခန်းထဲကပိုင်ရှင်လှလှလေးနဲ့လား "
ဧည့်ခန်းသို့ရောက်ရော အခန်းထဲကထွက်လာသည့်
မေမေက ထယ်ယောင်းအနားလာကာပါးကိုဆွဲညှစ်
လို့မေးသည်။မေမေကတော့ သူ့ကိုကလေးလိုမျိုး
သဘောထားနေဆဲပဲ။
" ပိုင်ရှင်လှလှလေးနဲ့ ပြင်သစ်ကဧည်သည့်ကို လေဆိပ်မှာသွားကြိုဖို့ အတူသွားရမှာမေမေ "
မေမေက ကိုကိုအလှလေးအကြောင်းသိနှင့်နေပြီ
ဖြစ်သည်။ဒယ်ဒီကပြောပြထားတာရော သိချင်လို့
သူ့အခန်းထဲဝင်ကြည့်ရာကနေ ကိုကိုအလှလေးရဲ့
ဓာတ်ပုံကိုမြင်တွေ့ထားတာဖြစ်သည်။သူ့ကိုတောင်
ပြောသေးသည်။ကောင်လေးကယဥ်ယဥ်အေးအေး
လေးတဲ့။
သို့ပေမဲ့လည်း မေမေကကိုကိုအလှလေးကိုချီးကျူးနေလို့ ကိုကိုအလှလေးလက်သံပြောင်တာ
စွာတာကိုတော့ထည့်မပြောဖြစ်ဘူး။အရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ အမေဖြစ်သူတအားချစ်သွားမှာ
တောင်ထုတ်ပြောဖို့တောင် မရဲဘူး။တော်ကြာ
သူတောင်လုချစ်ရမဲ့ဖြစ်လိုက်ခြင်းပင်။
" မေမေတွေ့ချင်ပြီ ကောင်လေးကို၊မြန်မြန်ချစ်သူ
ဖြစ်အောင်ကြိုးစားနော်၊သားရဲ့စိတ်ကြီးတာလေး
တော့လျှော့ပေါ့ ကလေးလေးရယ်၊အခုတော့
မနက်စာစားသွားဦး... "
ထယ်ယောင်းပါးကိုဆွဲညှစ်ရင်း မေမေကမနက်စာ
စားဖို့အတွက် ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ခေါ်လာ၏။
ထမင်းစားခန်းမှာတော့ အဖိုးကခုံအလယ်မှာ
ထမင်းစားနေတာဖြစ်ပြီး၊ဒယ်ဒီကတော့ သူ့ကို
ကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးနေသည်။ဒေါ်လေးကတော့
သူ့ကိုရောက်ထည်းကကြည့်နေသည်။
" ဒေါ်လေးရဲ့သားလေးက တအားချောပြီးခန့်ညား
နေတာပဲကွယ်... "
ဒေါ်လေးကထယ်ယောင်းကိုကြည့်ပြီး ချီးမွန်းတော့
ဒယ်ဒီကအဖိုးဘေးက ဒေါ်လေးကိုကြည့်ကာဖြေ
သည်။မောင်နှမနှစ်ယောက်က သိပ်တည့်တာ
ခပ်ရှားရှား။
" အဲ့ဒါငါနဲ့တူတာလေအစ်မရဲ့ "
" ငါ့တူလေးက နဂိုထည်းကချောပြီးသားပါနော်၊
နင်ကသာ ယောင်းမလေးကိုယူပြီးမှလူရုပ်ထွက်
လာတာလေ၊ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိပေါ့ "
ထယ်ယောင်းကတော့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကြား
စကားမဖြေနိုင်တော့ဘဲ မေမေချပေးသည့်
ထမင်းနဲ့အသားကိုသာထည့်စားနေတာဖြစ်၏။
သို့ပေမဲ့အဖိုးကတော့ လူကြီးပီပီနားညီးမခံနိုင်လို့
ထပြောပြီဖြစ်သည်။
" တိတ်ကြပါတော့!ငါ့မြေးဒီနေ့မှ ထမင်းဝင်စား
တာကို အသံတကျယ်ကျယ်နဲ့ကွာ... "
ထယ်ယောင်းရဲ့အဖိုးက မကြီးမငယ်ရန်ဖြစ်နေ
သည့်ဒယ်ဒီနဲ့ဒေါ်လေးကို ဟောက်လိုက်ပြီးမှ
ထယ်ယောင်းဘက်ကိုလှည့်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံး
စကားစလာသည်။
" မြေးလေး...ဒီနေ့အစီစဥ်ကဘာတွေရှိလဲ... "
" ကျွန်တော်စီစဥ်ထားတာတော့ရှိတယ် အဖိုး၊
ကုမ္ပဏီကိုပြင်သစ်ဒီဇိုင်နာရောက်မှာဆိုတော့
ညပိုင်းပွဲစီစဥ်ထားဖို့ရှိတယ်၊ကျွန်တော်က
ယောင်းဝူကိုပဲစီစဥ်ခိုင်းထားတာအဖိုး... "
ထယ်ယောင်းက ပြင်သစ်ကဒီဇိုင်နာရောက်လာလို့
ဒီညတော့ပွဲလုပ်ဖို့ စီစဥ်ထားတာကြာပြီဖြစ်၏။
ဒါကြောင့်မို့ အဖိုးတို့ပါခေါ်ထားရမည်လေ။
" နမ်ဂျွန့်ဟိုတယ်မှာလား မြေး... "
" မဟုတ်ပါဘူး၊သူ့ဟိုတယ်မှာမဟုတ်ဘဲဟိုတယ်ခွဲ
အသစ်မို့ ကျွန်တော်စီစဥ်လိုက်တာ၊သူငယ်ချင်းတွေရောဖိတ်ထားလိုက်တယ်၊လာရမှာက အဖိုးရယ်၊ဒယ်ဒီနဲ့မေမေရယ်၊ဒေါ်လေးရယ်ကိုသာ
လာခိုင်းဖို့အခုမှပြောတာ... "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ အဖိုးကစားလက်စ
တူနဲ့ဇွန်းကိုချကာကြည့်လာပြီး ပြုံးပြရင်း
စကားဆိုသည်။
" ဆိုတော့ကား အဖိုးတန်လေးနဲ့ဒီနေ့တွေရတော့
မယ်ဆိုတာပေါ့ "
အဖိုးကပြောတော့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သဘောကျသည်မို့ပြုံးရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
ဒယ်ဒီနဲ့မေမေကတော့ရိပ်မိပြီးလိုက်ပြုံးနေကြသည်။ထိုသည်ကား မြေးအဖိုးနှစ်ယောက်အတိုင်း
အဖောက်ညီကြောင်းပြနေခြင်းကိုသဘောကျလို့။
ပြီးနောက်တော့ အားလုံးထမင်းဆက်စားနေကြသည်။ခဏကြာတော့ ယောင်းဝူအိမ်ရှေ့တွင်
ရောက်နေပြီဖြစ်လို့ ဖုန်းမက်ဆေ့ချ်လှမ်းပို့၏။
ထယ်ယောင်းလည်း စားလက်စကိုရပ်ကာ
အားလုံးကိုနှုတ်ဆက်သွားသည်။
" ညနေမှပါတီမှာထပ်ဆုံကြတာပေါ့ "
ထိုသို့ပြောကာအပြင်ထွက်သွားတော့သည်။
အပြင်ကိုရောက်တော့ ထယ်ယောင်းမှာ
ကိုကိုအလှလေးကိုသွားခေါ်ရမှာဖြစ်တာကြောင့်
ကားပေါ်အမြန်တက်ကာကိုကိုအလှလေးရှိ
သွားရသည်။
- - - - -
ကူးလေးလည်းအကုန်ပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ အခန်း
အပြင်ဘက်ထွက်လာတော့ မေမေကမနက်စာ
ထမင်းလိပ်ဗူးလေးထုပ်ပေးလာရင်းစကားစ၏။
" သားကူးအတွက် မေမေမနက်စာထမင်းလိပ်
လုပ်ပေးထားတယ်... "
မေမေက ထမင်းလိပ်ဗူးလေးကမ်းပေးရင်းပြော
တော့ကူးပြုံးလိုက်ကာယူလိုက်သည်။
" ကျေးဇူးပါမေမေ၊ကူးသွားတော့မယ်နော်၊
တော်ကြာ ဥက္ကဌကလာခေါ်မှာဆိုတော့ကြိုမစောင့်
နေရင်အားနာစရာကြီးဖြစ်နေလိမ့်မယ် "
" ဪ...သားကူးလေး၊မေမေပြောဖို့မေ့နေတာ၊
ညကလေ...သားကူးဝင်ပြီးမကြာဘူး၊မော်နီတာက
မြည်လို့ထွက်ကြည့်တာ သားဂယူကမေမေတို့ရှိကို
ပင်လယ်စာခေါက်ဆွဲဗူးလေးလာပို့တာ... "
မေမေ့စကားကြောင့် ကူးမျက်နှာလေးပြုံးနေရာမှ
ပြောင်းလဲသွားသည်။ဂယူညတုန်းကကူးအတွက်
ပင်လယ်စာခေါက်ဆွဲလာပေးသည်တဲ့လား။ဒါဆို
ဂယူက ကင်မ်ထယ်ယောင်းလာတာကိုလည်းမြင်ပုံ
ရမည်ဖြစ်သည်။ဘယ်တက်နိုင်ပါ့မလဲ။
" သားကူးလေး လျှောက်အတွေးတွေမလွန်နဲ့တော့၊
သားဂယူက သူ့အခက်ခဲနဲ့သူရှိလို့နေမှာပါ၊မေမေ့
သားလေးကို မယူတော့လည်းမေမေကဒီသားကို
တစ်ယောက်ထည်းသိမ်းထားလိုရတာမဟုတ်လား၊
ပြီးထားတာတွေမေ့လိုက်တော့နော် သားကူး... "
" ဟင့်...တောင်းပန်ပါတယ်မေမေ၊ကူးတို့က
အကြာကြီးချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတော့ ဟင့်..အင့်
ကူးမပြောနိုင်တော့ဘူးရယ်...ဟင့်... "
ကူးလေးက သူ့အမေရဲ့ပုခုံးကိုခေါင်းတင်ကာငို၏။
ကူးလေးရဲ့အမေကတော့ သူ့သားငိုတာကိုသိတာမို့
ကျောပြင်သေးလေးကိုပုတ်ပေးသည်။ငယ်ငယ်က
ဒီပေါက်စလေးငိုလို့ချော့ရင် ထိုနည်းအတိုင်းချော့
ရတာဖြစ်သည်လေ။
" မေမေပြောသလိုပဲ၊သားတို့ဖူးစာမပါလို့ပဲ သတ်မှတ်လိုက်ပါနော်၊မေမေလည်း ဘာကြောင့်
ဖြစ်တယ်ဆိုတာမမေးချင်ပေမဲ့ နှစ်ယောက်ကြား
အကြောင်းရှိလို့နေမှာပါ ဟုတ်တယ်မလား "
" ဟုတ်ကဲ့မေမေ...ကူးသွားတော့မယ်နော်... "
ကူးလေးက သူ့အမေကိုဖက်ထားရာမှခွာကာ
ကျနေသည့်မျက်ရည်တို့ကိုသုတ်လိုက်ကာဖြင့်
ဘေးလွယ်အိတ်ကြိုးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ
ထွက်လာသည်။
အပြင်ရောက်တော့ ထယ်ယောင်းတို့မရောက်လာသေးတာမို့ရပ်စောင့်နေတော့သူ့အိမ်ရှေ့ကဖြတ်
မည့် ဂယူ့ကိုတွေ့တာမို့ကူးလေးခေါင်းကိုတစ်ဖက်လှည့်လိုက်သလို ဂယူကလည်းကူးကိုကြည့်ရင်းမှ တည့်တည့်သာသွားသည်။
ကူးကတော့ အရှေ့ကဖြတ်သွားပြီးမနှုတ်ဆက်တဲ့
ဂယူ့ကြောင့်စိတ်မဆိုးရက်ပေမဲ့လည်း ညကဟင်း
လာပေးသည်ကြောင့် ကျေးဇူးစကားဆိုရမည်။
အရင်ကမလိုပေမဲ့ အခုတော့လိုအပ်သည်လေ။
" မင်ဂယူ... "
ကူးကခေါ်လိုက်တော့ ဂယူ့ရဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ
ရပ်တန့်သွားပြီး ကူးဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
" ညကပင်လယ်စာခေါက်ဆွဲအတွက်ကျေးဇူးပါ၊
မေမေစားလိုက်တာမို့ ကူးမစားဖြစ်လိုက်ဘူး "
ကူးကပြောတော့ ဂယူ့ပုံစံကခပ်အေးအေးဖြစ်
သွားပြီဖြစ်သည်။သို့ပေမဲ့ ကူးရှေ့တော့အပြုံး
မပျက်အောင်ထိန်းရင်း...
" အင်း...ရပါတယ်၊နောက်မှကိုယ် ကူးအတွက်
သီးသန့်လာပို့ပေးမယ်... "
ထိုသို့ပြောကာ ဂယူကထွက်သွားသည်ကို ကူးလိုက်ကြည့်မိသည်။ဂယူထွက်ပြီးမကြာ ထယ်ယောင်းတို့ရောက်လာကြသည်။ထယ်ယောင်းက ထွက်စောင့်
နေသည့်ကူးအနားကို လက်ထဲကျူးလစ်ပန်းစည်းကိုင်လို့ရောက်လာကာစကားစသည်။
" မောင်အိမ်ကထွက်လာတာစောတယ်၊ဒါပေမဲ့ ပန်းစည်းဝယ်နေတာကြာသွားလို့ တောင်းပန်တယ်၊
ကိုကိုအလှလေးအတွက် မနက်ခင်းကျူးလစ်ပန်း၊
ပန်းရောင်ရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကလေ မောင်ကကိုကို့ကို
အမြဲဂရုစိုက်ပေးခြင်းဖြင့် ချစ်ပါတယ်တဲ့ "
ထယ်ယောင်းရဲ့စကားကြောင် ကူးပန်းစည်းလှလှ
လေးကိုကြည့်ကာ ပြုံးမိပါသေးသည်။တအားလှ
လွန်းလို့ သူသဘောကျမိပါသည်။
" ဧည့်သည်အတွက်လား.... "
ကူးကမေးတော့ ထယ်ယောင်းကကူးလက်လေးကို
ဆွဲကိုင်ရင်းဖြင့် ကျူးလစ်ပန်းစည်းကိုလက်ဖြူလေးထဲထည်ပေးရင်းနမ်းလိုက်ရင်း စကားဆို၏။
" ကိုကိုအလှလေးအတွက်ဝယ်လာတာလေ၊
ဧည့်သည်အတွက်က သီးသန့်ဝယ်ထားတယ် "
" ပြီးတာပဲ... "
ကူးကပြုံးရင်းပန်းကို လက်ခံရယူလိုက်သည်။
ပြီးတော့မှထယ်ယောင်းက ဆက်ကြည့်နေတော့
ကူးကအကြည့်မခံနိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။
သို့သော်ကားထဲကယောင်းဝူမှာတော့ မြင်ကွင်းကောင်းကိုမြင်နေရသော်လည်း ဧည့်သည်က
မကြာမှီလေဆိပ်ဆင်းတော့မည်။သူတို့ကအကြည်
စိုက်လို့ကောင်းကြတုန်းရှိသည်။
" ဪ...တစ်ယောက်ကလည်းထပ်မမြင်ရမဲ့သူတွေကျနေတာပဲ ကြည့်နေလိုက်တာ၊ကြည့်နေ...
တစ်ရက်လောက် ဆရာ့အပိုင်ကိုကားတင်ပြေးဦး
မယ်... "
အခုသာကားတင်ပြေးရင် ကားပေါ်တွင်ယောင်းဝူ
သတ်ခံရကိန်းရှိသည်။ဒါကြောင့်မို့စိတ်လျော့ကာ
အကြည်စိုက်နေသည့်နှစ်ယောက်အား ကားဟွန်းသံပေးလိုက်သည်။သည်တော့မှ ဆရာ့အပိုင်က
ကားဘက်ကိုအရင်လျှောက်လာတော့ သူလည်း
ကားထဲကထွက်ကာ အရိုအသေပေးသည်။
" မင်္ဂလာပါဆရာ့အပိုင်၊အလုပ်ပြန်ဝင်တဲ့အတွက်
ဝမ်းသာပါတယ်... "
ယောင်းဝူကရိုသေစွာနှုတ်ဆက်တော့ ကူးကပြုံးပြီးပြန်နှုတ်ဆက်သည်။
" အင်း...အရင်တုန်းကအလုပ်တွေကြောင့်ပစ်ထား
မိတာတောင်းပန်ပါတယ်နော်... "
" ရပါ-- "
" ကိုကိုအလှလေး အမှားမဟုတ်လို့တောင်းပန်စရာ
မလိုပါဘူး၊ဒီကောင့်အလုပ်က တောက်တိုမယ်ရမို့
မောင်တို့လုပ်ရမှာထက် သူ့ကိုပိုခိုင်းလိုက်တာ..
သူတောင်ပိုတက်သွားသေးတယ်၊မဟုတ်လား..
ယောင်းဝူ... "
ယောင်းဝူစကားကိုဖြတ်ပြောသည့်ထယ်ယောင်း
ကြောင့် ယောင်းဝူပြုံးလိုက်ပြီးခေါင်းငြိမ့်သည်။
အတွေးထဲမှာတော့ ဆရာ့အပိုင်ကိုတကယ်ကား
တင်ပြေးတော့မည်ဟု တေးထားပါသည်။
" ရပ်နေတာကြာတယ်၊မောင်တံခါးဖွင့်ပေးမယ်၊
အထဲဝင်ထိုင်တော့၊ဟေ့ကောင် မြန်မြန်မမောင်းနဲ့၊
ကိုကိုအလှလေးပါတယ်... "
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးတံခါးဖွင့်ပေး
ရင်း တံခါးဘောင်နဲ့ခေါင်းမထိအောင်တောင်
လက်ဖြင့်ကာပေးရင်းမှ ယောင်းဝူကိုလှမ်းဟောက်
သည်။ယောင်းဝူကတော့ သူ့ကိုဆူထားတာတွေ
မှတ်ထားပြီး ကားတင်ပြေးပြီဟုတေးထားသည်။
ကားပေါ်ရောက်ရော ကူးကကားမှန်နဲ့နီးသည့်
ထောင့်ကပ်ထိုင်သည်ကို ထယ်ယောင်းကလည်း
အတင်းတိုးကပ်လာပြီး ကူးကိုလာဖက်ထား၏။
" ဒီကောင် အဲကွန်းဖွင့်ထားတာမို့ ကိုကိုအလှလေး
ချမ်းနေမှာဆိုးလို့ လာဖက်ထားတာ... "
ထယ်ယောင်းက ကူးအနားကိုလာကာကိုယ်ငယ်
လေးကိုခါးကနေသိုင်းဖက်လိုက်တော့ ကူးက
ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲကိုဝင်နေပြီဖြစ်၏။
ဒါတောင် စကားကိုလူလည်ကျပြီးပြောနေလို့
ကူးမသိမသာပြုံးမိ၏။
ယောင်းဝူကတော့ သူ့ဆရာကိုမကြည့်ပေမဲ့လည်း
စကားတစ်ခွန်းရွဲ့ပြောလာတာမို့ ထယ်ယောင်းနဲ့
ကူးက လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
" လူတွေကကိုယ်ဖြစ်ချင်တာဆို ဖြစ်ချင်တယ်လို့
မပြောဘူး၊ဇွတ်ငြင်းလိမ်လိုက်ရမှကျေနပ်ရော... "
" ဟေ့ကောင် မင်းဘယ်သူ့ကိုပြောနေတာလဲ "
ထယ်ယောင်းကဆူလိုက်ရော ယောင်းဝူက
ရယ်ကြဲကြဲအနောက်ကိုလှည့်လာကာ ဖြေ၏။
" အပြင်ကလူပေါ့၊ကားနဲ့လူမတိုက်မိတာကို အတင်းလေသူဖက်ချင်--အဲ..ပိုက်ဆံလိုနေတာကို
ဇွတ်ငြင်းနေလို့... "
" မင်းကတော့လား!အနောက်မှာငါရှိတယ်! "
ထယ်ယောင်းကဆူတော့ ရယ်ရင်းကားပြန်မောင်း
တော့သည်။ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့ကိုကိုကူးနား
ကလေးတစ်ယောက်လိုကပ်နေတာဖြစ်သည်။
ကူးကတော့ ဟိုတစ်လောကကူးကြောင့် ဒဏ်ရာဖြစ်သွားတာကိုသနားလို့ ထပ်လည်းလက်မပါချင်
လို့ငြိမ်သာနေလိုက်ရသည်။မနက်စောစော
အကြည်ဓာတ်မပျက်ချင်ဘူး။
" ကိုကိုအလှလေး ညနေပိုင်းကြ မောင်တို့ပွဲလုပ်
မှာ၊မောင်နဲ့အတူတူတက်ပေးပါလား "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ကူးမျက်နှာလေး
မကြည်တော့ပါ။ပါတီဆိုတာတောင် သူကတစ်ခါမှ
တက်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ပွဲအတူတက်ရင်တောင်
ဂယူကရှိနေတာမို့ တော်သေးသည်။အခုကတော့
ဂယူမပါတော့ မရဲတာဖြစ်သည်။
" ကုမ္ပဏီကဝန်ထမ်းတွေအားလုံးပါတာမို့ ကိုကိုအလှလေးတစ်မျိုးမထင်လည်းရတယ်၊မောင်တို့ပဲ
ပါတီတက်မှာမဟုတ်ဘူး... "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့စိတ်နေစိတ်ထားကို
သိနေဟန်ဖြင့်ပြောလာသည်။သည်တော့ကူးက
အားနာနေသွားပြီး ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာ
မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးပါချွန်လို့
စကားပြောတော့ ထယ်ယောင်းအသည်းယားနေ၏။
" ငါ့ကိုတစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့၊ငါတစ်ခါမှ အဲ့လိုတွေ
မတက်ဘူးလို့ ငါမင်းကိုအားနာတာ-- အွတ် "
ထယ်ယောင်းစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကူးလေးရဲ့
နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းရှိုက်မိသည်။နှုတ်ခမ်း
ပါးလေးကအေးနေတာမို့ အနွေးဓတ်ပေးနေတာ။
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကပိုပိုနမ်းချင်မိချင်
စရာကောင်းအောင်ဖြစ်နေတာမို့ အကြာကြီး
နမ်းရှိုက်မိသည်။
ကားမောင်းနေသည့်ယောင်းဝူက မီးပွိုင့်မိလို့
ရပ်နေပေမဲ့လည်း ကားနောက်ကြည့်မှန်ကနေဖြင့်
အနောက်ကထယ်ယောင်းနဲ့ကူးနမ်းနေတာကို
ကြည့်ရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကြည့်နေ၏။
ယောင်းဝူတစ်ယောက် မီးပွိုင့်စိမ်းနေတာကိုတော့
မမြင်သေးဘူး။
တီ! တီ! တီ!
" ဟေ့ကောင်!မင်းဘာလာကြည့်နေတာလဲ! "
" ဟဲဟဲ...ဆောရီးပါ "
အသံကြားတော့မှကြည့်နေရာကိုရပ်ကာ
ကားဆက်မောင်းတော့သည်။မဟုတ်ရင်
နမ်းတာမမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာနဲ့တင်ပဲ
ဒီနေရာမှာကြာသွားမည်ဖြစ်သည်။
မီးပွိုင့်ကစိမ်းနေပြီမို့ အနောက်ကတစ်စီတစ်တန်း
ကားကြီးက ပြိုင်တူဟွန်းတီးကြပြီဖြစ်သည်။
သည်တော့ နမ်းခံနေရတဲ့ကူးလေးနဲ့ထယ်ယောင်းပါ
လန့်သွားပြီးဖယ်လိုက်ကြပေမဲ့ နောက်ကြည့်မှန်ကကြည့်နေတဲ့ယောင်းဝူကြောင့် ရှက်သွားပြီမို့
ထယ်ယောင်းကိုတွန်းထုတ်လိုက်ကာ ထောင့်ကို
ပိုကပ်နေတော့သည်။
ထယ်ယောင်းလည်း ရှက်သွားတဲ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့မျက်နှာအမူအရာလေးကိုကြည့်ကာ သဘောကျ
နေတော့သည်။ဘာလို့ဆိုရှက်သွားရင်းမှသူ့ကို
အသားတောင်နာအောင်မလုပ်သွားသေး။
အထင်က ကိုကိုအလှလေးရှက်နေလို့မေ့ရင်း
အသားနာအောင်မရိုက်ဖြစ်တာ။
" ညကြလိုက်မှာလား၊မောင့်ရဲ့အတွင်းရေးမှူးက
မတက်လို့မဖြစ်ဘူး ကိုကိုအလှလေး... "
" မေမေ့ကိုပြောဖို့ပြန်လိုက်မယ်လေ ခဏတော့ "
ကူးလေးက မေမေ့ကိုသေချာပြောချင်တာမို့
ပြောသည်။ဒါကိုထယ်ယောင်းကခေါင်းခါပြ၏။
" မောင်တို့ရုံးခန်းမှာအခန်းရှိတယ်၊ရေချိုးပြင်ဆင်
ပြီးအဲ့ကနေ အတူသွားကြမယ်၊မောင်အဝတ်အစား
အတွက်ဝယ်ထားပြီးသား... "
ထယ်ယောင်းက ပါတီလုပ်တော့မည်ဆိုထည်းက
သူ့အတွက်ရော၊ကိုကိုအလှလေးအတွက်ပါ ကြိုပြီး
အဝတ်အစားဝယ်ပေးထားတာဖြစ်သည်။
ကိုကိုအလှလေးလိုအပ်တာတွေမရှိအောင် သူကပဲ
အကုန်ဖြည့်ပေးထားတာမို့ မေးစရာတောင်မလိုစေ
ရတာဖြစ်သည်။
" အင်း...ကျေးဇူးပါ၊ပြီးတော့ ညကငါစဥ်းစားခဲ့ပါ
တယ်၊မင်းနဲ့အလုပ်ကြာကြာပြန်လုပ်ပေးဖို့ပေါ့၊
ငါက ကျေးဇူးလည်းတင်လို့ပါ... "
" မောင့်အတွက်မလိုဘူး၊ကိုကိုအလှလေးရဲ့
အချစ်တွေပဲလိုအပ်တယ်... "
ကူးလေးက ပါးချိုင့်လေးတစ်ဖက်ထင်းနေအောင်
ပြုံးပြလိုက်တော့ ထယ်ယောင်းကသဘောကျစွာ
ရယ်ကာ ကူးကိုစကားပြန်ဖြေသည်။
ကူးကတော့ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ပြုံးလိုကပေမဲ့လည်း ကူးနဲ့ဂယူကအခုမှလမ်းခွဲကာစမို့
ထယ်ယောင်းကိုစဥ်းစားဖို့ဆိုတာ အဆင်မပြေနိုင်
သေးတာမဟုတ်လား။
- - - - -
" တောက်!ပြောတာဖြင့်အချိန်ကမနက်ပိုင်းဆင်း
မှာတဲ့၊အခုကြတော့ ဒီတစ်ယောက်အချိန်မလေး
စားတာပဲ၊နေ့လယ်တောင်ရောက်တော့မယ်၊
ဟေ့ကောင်!မင်းကရော!သူ့ကိုမပြောဘူးလား "
လေဆိပ်ကိုရောက်တော့ မနက်ပိုင်းအတွက်က အသီးသီးဆင်းသွားကြသည်ဖြစ်သည်။ပြီးမှ
ထိုဒီဇိုင်နာမကဖုန်းဆက်၏။သူမအချိန်ဇယား
တစ်ခုကြောင့် ရောက်ဖို့အတွက်ကြန့်ကြာမယ်တဲ့။
တကယ်!အချိန်ကိုမလေးစားတာလောက်
ထယ်ယောင်းဒေါသထွက်တာလောက်မရှိဘူး။
ဒေါသထွက်လွန်းလို့ အနားမှာရှိတဲ့ယောင်းဝူကို
ကော်လန်ကနေဆွဲကာ ထိုးတော့ဖို့လုပ်သည်။
ကူးကတော့အမြင်မတော်လို့ ထယ်ယောင်းလက်ကို
သေချာတင်းတင်းဆွဲထားရင်းမှ စိတ်လျှော့ဖို့ကို
ပြောနေရသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက
စိတ်တအားကြီးတာပဲ။
" စိတ်လျှော့ပါဦး၊သူ့မှာလည်း သူ့အလုပ်ကြောင့်
နေမှာပေါ့၊လူပဲတစ်ခါတစ်လေတော့ အမှားနဲ့
ဘယ်ကင်းမလဲ... အဲ့လက်ကိုလွှတ်လေ!သူများ
နာနေတော့မှာပဲ လူဆိုးကောင်ရဲ့ "
ကူးမှာထယ်ယောင်းရဲ့လက်က ယောင်းဝူကိုဆွဲထားရာကနေမနည်းလွှတ်ထားခိုင်းရသည်။
ကူးလည်းအချိန်မလေးစားတာကို သဘောမကျ
ပေမဲ့လည်း အခုကပြင်သစ်ကနာမည်ကြီးဒီဇိုင်နာမို့
ပိုအလေးပေးရမည်။ဒါကြောင့်ကူးစိတ်ရှည်နေပေးတာ။
" နေလယ်ရောက်နေပြီ၊မောင်တို့မနက်ထည်းက
လာစောင့်နေရတာ အားမနာဘူးလားမသိဘူး၊
ဗိုက်ဆာနေလား၊မောင်တို့ နေ့လယ်စာသွားစားနှင့်
မယ်လေ၊ဆက်မစောင့်တော့ဘူး၊လာချင်လာ...
မလာချင်နေတော့... "
" ဆက်စောင့်မယ်... "
ထယ်ယောင်းက ကူးလက်ကိုဆွဲပြီးနေ့လယ်စာသွား
စားဖို့လုပ်သည်။ယောင်းဝူက အတွဲကြားထဲညှပ်
နေပြီဖြစ်သည်။ဆရာကလည်းအတင်းဆွဲနေပြီး
ဆရာ့အပိုင်ကလည်းခေါင်းခါလို့ငြင်းနေ၏။
" အဟမ်း...ကျွန်မရောက်လာပြီ... "
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေး ပြန်တော့ဖို့အတွက်ငြင်း
နေတုန်းရှိသေး ဖက်ရှင်ကျကျဝတ်ဆင်ထားသည့်
အလတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးတစ်ဦးက သူတို့အနားကို
ရောက်လာကာ စကားဆိုရင်းဘေးမှာလည်း
၄နှစ်အရွယ်ကလေးလေးတစ်ယောက်ပါလာ၏။
ထို့အတူဘေးနားမှာလည်း သူတို့အိတ်သယ်သည့်
အမျိုးသားတစ်ယောက်ပါသေးတာဖြစ်သည်။
" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် မဒမ်အန်နာ... "
သူမက အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်နှုတ်ဆက်တော့
ထယ်ယောင်းက သူစိတ်တိုနေဆဲမို့ပြန်မဖြေတာမို့
ကူးကဘဲ နှုတ်ဆက်လိုက်ရသည်။
" ကျွန်မနောက်ကျသွားတဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်၊
ကျွန်မသားလေးကနည်းနည်း အိပ်ရေးကြီးတော့
နောက်ကျသွားတာပါ... "
" ရပါတယ်... "
သူမက ပြင်သစ်သူဆိုသော်ငြားလည်းအပြောအဆိုက ထင်သလောက်လည်းမာနကြီး
နေတာမျိုးမရှိပါ။အပြောအဆိုပြေပြစ်တာမို့
ကူးလည်းအလိုက်သင့်ပြုံးကာစကားဆိုသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ ဥက္ကဌဖြစ်ပြီးစိတ်တိုကာ
ဘာအသံမှထွက်မလာသေးတာဖြစ်သည်။
" ဟေ့...တို့အားနာပါတယ်... "
ထိုအမျိုးသမီးက ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာပြော
နေသည်မို့ ကူးကထယ်ယောင်းလက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး
လျစ်လျူရှုတယ်ဆိုတာ မြင်မကောင်းတာကြောင့်
ပြန်နှုတ်ဆက်ဖို့မိမိတို့ဘာသာစကားဖြင့်ပြော၏။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း နှုတ်ဆက်လိုက်ပါ၊စိတ်တို
မနေနဲ့တော့၊ငါဗိုက်ဆာနေပြီလို့.... "
ကူးက စိတ်ကောက်သလိုမျိုးပြောလိုက်တော့
ထယ်ယောင်းလည်း စိတ်လျှော့ကာပြန်လည်
နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်၊ကျွန်တော်တို့ဘက်က
ဧည့်ခံတဲ့အနေနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကို
နေ့လယ်စာလိုက်ကျွေးပါရစေ "
" ကျွန်မတို့လည်း လက်ခံပါတယ် "
ထယ်ယောင်းကထမင်းအတူစားဖို့ခေါ်တော့
သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကလက်ခံသည်။
သည်တော့ထယ်ယောင်းလည်း ယောင်းဝူဘက်ကို
လှည့်ကာဖြင့်....
" မင်းက သူတို့တည်းမဲ့ဟိုတယ်ကိုအိတ်တွေသွားပို့
ပေးထားလိုက်၊ပြီးရင်တော့ မင်းလည်းနေ့လယ်စာ
သွားစားထားနှင့် ပြီးမှငါတို့ကိုလာခေါ်... "
" ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ.. "
ယောင်းဝူ ဟိုအမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့အတူအိတ်
တွေကိုထည့်ပြီး ကူးနဲ့ထယ်ယောင်းကယောင်းဝူ
မောင်းသည့်ကားကိုလိုက်စီးပြီး ဧည့်သည်တွေက
နောက်ကားတစ်စီးမှာလိုက်စီးရပြီး စားသောက်ဆိုင်သို့သွားသည်။
စားသောက်ဆိုင်ကိုရောက်တော့ ထယ်ယောင်းက
ဦးဆောင်သည်အနေဖြင့် သူနဲ့ကိုကိုအလှလေးအတွက် သီးသန့်စားရန်မှာလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
" Steakနဲ့ကျန်တဲ့အရံဟင်းပွဲတွေလာချပေးပေါ့၊
သောက်စရာအတွက် ကိုကိုအလှလေးက...
စတော်ဘယ်ရီသောက်နော်... "
" အင်း..သောက်မယ် "
ထယ်ယောင်းက သူ့ထက်ကိုကိုအလှလေးအတွက်
သေချာမှာပေးပြီး ဟိုသားအမိနှစ်ယောက်ကတော့
စားချင်သည်များကို ဝိတ်တာလေးနဲ့သာမှာပြီမို့
သေချာမှတ်ယူကာ ထွက်သွားသည်။
" ကျွန်မက မစ္စတာကင်မ်တို့ကုမ္ပဏီမှာအလုပ်အတူတူတွဲလုပ်ရတဲ့အတွက် ဝမ်းသာမိပါတယ်၊
ပြီးတော့အရည်အချင်းရှိပြီး စကားအပြောအဆို
ကောင်းတဲ့ဒီဘက်ကလူငယ်လေးကြောင့် ကျွန်မ
ရွေးချယ်မှုမှန်ကန်ပါတယ် "
ထိုအမျိုးသမီးကပြုံရင်းပြောတော့ ကူးကလည်း
သူ့ကိုချီးကျူးစကားဆိုတာမို့ ပြုံးပြလိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းကလည်း သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
ချီးကျူးတာကိုသဘောကျလို့ စကားခံရသည်။
" ကျွန်တော်ရောပါပဲ၊လိုအပ်တာရှိရင်လည်းပြောပါ၊အမြဲကူညီပေးပါ့မယ်၊ညကျရင်တော့ မဒမ်တို့
အနားယူတဲ့ဟိုတယ်မှာ ညပါတီပွဲရှိပါတယ် "
" ကျွန်မအကြိုက်ပါပဲ၊ကျေးဇူးပါပဲ "
ထယ်ယောင်းစကားပြောနေရင်းမှ Steakပွဲတွေ
အရင်လာချပေးတာဖြစ်သည်။ဝိတ်တာလေးက
နှစ်ပွဲကို သားအမိနှစ်ယောက်ဘက်ချပေးရင်း
ကျန်နှစ်ပွဲကိုထယ်ယောင်းဘက်ချပေးသည်။
ထယ်ယောင်းကနှစ်ပွဲလုံး သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
မပေးသေးဘဲ သေချာလှီးဖြတ်ပေးနေသည်။
" အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင်လည်း လုပ်ငန်းပိုင်းမှာ
ကြိုးစားပေးပါ၊ကျွန်တော်တို့ဘက်ကသေချာစီစဥ်
ပေးတာမို့ မဒမ်အန်နာကဒီဇိုင်းတွေအတွက်ကြိုးစားပေးဖို့ပဲလိုအပ်တာပါ "
ထယ်ယောင်းက ထိုအမျိုးသမီးနဲ့စကားပြောရင်းမှ
သူ့ကိုကိုအလှလေးအတွက် steakကိုညီညာစွာ
လှီးဖြတ်ပေးပြီး ကမ်းပေးလိုက်သည်။ကူးက
ထယ်ယောင်းကိုပြုံးပြီး 'ကျေးဇူးပါ'လို့ပြောလိုက်
တော့ ထယ်ယောင်းကပြန်ပြုံးပြီးစားနေသည်။
" Maman, elle est si belle, fils l'adore =
မေမေသူကအရမ်းလှတယ်၊သားသူ့ကိုချစ်တယ် "
Steakစားနေရင်းမှ ထိုအမျိုးသမီးရဲ့သားလေးက
ပြင်သစ်ဘာသာစကားဖြင့်ပြောလာသည်။သူမက
ပြုံးလိုက်ရင်းခေါင်းခါပြသည်။
" Il est un mâle = သူကယောကျာ်းလေးလေ "
ထယ်ယောင်း ထိုကလေးလေးပြောသည့်
အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်တာမို့ ကိုကိုအလှလေးကို
လိုချင်နေသည့် ကလေးရှေ့ထယ်ယောင်းက
ပြင်သစ်ဘာသာစကားဖြင့် ပြန်ပြောတော့
ကလေးကအပြာရောင်မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေဖြင့်
ကြည့်လာသည်။
" အဟမ်း..C'est mon amant=သူကငါ့ချစ်သူ "
" အို..မင်းတို့နှစ်ယောက်ကအတော်လိုက်ဖက်တာ၊
တကယ်လူလှလှလေးကိုရထားတာပဲ... "
ထယ်ယောင်းကပြောရော ထိုအမျိုးသမီးက
တအံ့တဩကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲအသားတွေကို
ကြေညှက်အောင်ဝါးနေတဲ့ကူးဘက်ကိုလည်း
ကြည့်ကာ ကူးကအင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့်ပြောနေတာမို့သူတို့ဘာတွေပြောတယ်ဆိုတာကိုနားလည်၏။
" မှန်တာပေါ့၊ကျွန်တော်ကလည်းချောတော့
လှလှလေးနဲ့ဆိုတော့ အတော့်ကိုလိုက်ဖက်တာပေါ့၊
မဟုတ်လား... "
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကလည်း ကူးအကြောင်းကို
အရမ်းတွေဖွင့်ဟလွန်းနေတာမို့ ကူးလည်းတအား
ရှက်တာကတော့အမှန်ပါလေ။
" အရမ်းလိုက်ဖက်ပါတယ် "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
ထယ်ယောင်းက စကားဆက်မပြောချင်တော့လို့
စကားပိတ်သည့်အနေဖြင့် တစ်ခွန်းထည်းပြောကာ
ကိုကိုအလှလေးစားစေရန် အရံဟင်းတွေထပ်ထည့်
ပေးသည်။ကူးလေးကတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့ပုံစံကို
မြင်နေရတော့ သူအတော်ပြောင်းလဲသွားပြီဟုသာ
တွေးမှတ်မိသည်။
ထမင်းစားပြီးနောက်တော့ ဟိုသားအမိကဟိုတယ်
ပြန်ရင်း ထယ်ယောင်းနဲ့ကိုကိုအလှလေးကတော့
ညနေပွဲအတွက်ရုံးမှာပဲအနားယူမည်ဆိုကာဖြင့်
ပြန်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။
" ကိုကိုအလှလေးက အေးဆေးအနားယူလိုက်၊
မောင်က ဟိုတယ်မှာကိစ္စလေးရှိနေတော့သွားရ
မှာ၊မေမေ့ကိုဖုန်းဆက်ထားဦး၊ဒီညကမောင်တို့
အလုပ်တော်တော်များမှာမို့ နောက်ကျမယ်လို့ "
ထယ်ယောင်းက ရုံးခန်းထဲထိလိုက်ပို့ပေးပြီး ကူးကို
အခန်းထဲအနားယူခိုင်းပြီး မေမေကိုပြောဖို့အထိ
သူကမှာနေသည်။မသိရင်သူကသားအရင်းကျလို့။
" သိပါတယ်၊မင်းကိစ္စသာ အရေးကြီးတာလေ၊
သေချာလေးလုပ်ထားနော်၊ညနေကြအရေးကြီးတဲ့
ဧည့်သည်တွေတော်တော်များများလာမှာမလား "
" ဟုတ်တယ်...မောင်သေချာလုပ်ထားပါ့မယ်၊
ကိုကိုအလှလေး အနားယူနေလိုက်၊ညနေကြရင်
ယောင်းဝူကိုလာခေါ်ခိုင်းမယ်...မွ!မောင်သွားပြီ "
ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ ထယ်ယောင်းကအလုပ်ရှိလို့
ဟိုတယ်ပိုင်းစီစဥ်စရာရှိတယ်ဆိုပြီးအဝတ်အိတ်ပါ ယောင်းဝူကသယ်ပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။
သည်တော့ ကူးလေးတစ်ယောက်ထည်း
ကျန်ခဲ့တော့သည်။
တစ်ယောက်ထည်းကျန်ခဲ့တယ်ဆိုပေမဲ့လို့
ကူးလည်း ပျင်းနေတာကြောင့်အရင်ဌာနဘက်ကို
လာကြည့်သည်။အားလုံးကညဘက်ပွဲတက်ဖို့
တိုင်ပင်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ဂယူကတော့
သီးသန့်အလုပ်လုပ်နေရင်း မိန်းကလေးတစ်ယောက်တွေ့သေးသည်။ကူးအထင်တော့
ကူးနေရာအစားဝင်တဲ့မိန်းကလေးဖြစ်မည်။
" သူမကလှလိုက်တာ၊ဂယူ့ကိုစိတ်မချလိုက်တာ၊
ကူးတို့လမ်းခွဲပြီးတာသိပေမဲ့လည်း ကူးစိတ်မချဘူး ဂယူရယ်... "
ထိုမိန်းကလေးက စာရင်းတွေကိုဂယူ့ဘက်သို့
ကမ်းပေးနေတော့ ဂယူစာကြည့်ရင်းမှတံခါးနားကို
ကြည့်မိတော့ မျက်မှန်လေးနဲ့အခန်းပေါက်နားမှာ
လာကြည့်နေတဲ့ ကူးကိုဖြတ်ခနဲဂယူတွေ့လိုက်၏။
" ကူး... "
" မင်ဂယူဘာဖြစ်တာလဲ... "
ဂယူကထပြီးကြည့်တော့ ကူးကိုမတွေ့တော့တာမို့
ဂယူစိုးရိမ်သွားသည်။ကူးများ သူဒီမိန်းကလေးနဲ့
စကားပြောနေတာကိုမြင်သွားသလားလိုစိုရိမ်၏။
ကူးကတော့ ဂယူတွေ့သွားမှာကြောက်လို့အခန်း
ဘက်ပြန်လာကာ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ကျန်တဲ့
စာရင်းတွေစစ်ပေးရင်း အိပ်ချင်တာမို့စားပွဲပေါ်
ခေါင်းတင်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
- - - - -
" ဆရာ့အပိုင်ထပါဦး၊အမြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး
ဟိုတယ်ကိုသွားရတော့မှာလေ... "
ညနေရောက်တော့ ထယ်ယောင်းစားပွဲမှာအိပ်ပျော်
နေသည့်ကူးကို ယောင်းဝူကလာနှိုးသည်။ကူးမှာ
အလန့်တကြားထလာတော့ယောင်းဝူက ရယ်ပြီး
စကားစသည်။
" အတော်အိပ်ပျော်နေတာပဲ၊ကျွန်တော်တောင်
ပြင်ဆင်ပြီးပြီမို့ ဆရာ့အပိုင်ကိုလာခေါ်တာ၊
ဆရာ့အခန်းထဲရေအမြန်ချိုးပြီးဒါလဲလိုက်နော်၊
ဆရာကသူ့ကုတ်ပေးလိုက်သေးတယ်၊အသစ်လဲ
ပြီးရင်ခြုံထားတဲ့... "
ကူးလေးလက်ထဲ အင်္ကျီအိတ်နဲ့ထယ်ယောင်းက
သူ့ကုတ်အင်္ကျီကိုလည်း ထည့်ပေးလိုက်သေး၏။
ကူးကတော့ပြုံးလိုက်ရင်း ယောင်းဝူပေးသည့်
အိတ်ကိုယူကာ အခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။
သည်အခန်းကကူး ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုဆေး
ပလာစတာကပ်ပေးသည်တုန်းကအခန်း။ကူး
ထပ်မတွေးနေတော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ
ရေအမြန်ချိုးလိုက်သည်။ပြန်ထွက်လာတော့
ကူးကယောကျာ်းလေးပေမို့ မပြင်တော့ဘဲ
မျက်မှန်ကိုသိမ်းလိုက်ရင်း ဆံပင်အရှည်လေးနဲ့
သည်အတိုင်းပွဲတက်တော့မည်။
ထယ်ယောင်ပေးသည့်အဝတ်ကိုထုတ်ကြည့်တော့
ရှပ်အဖြူလေးနဲ့တွဲဝတ်ရမည့်စတိုင်လ်ပန့်အနက်
ပါလာသည်။ရှပ်အဖြူလေးကလှလှလေးမို့ရယ်၊
ဝတ်လိုက်တဲ့စတိုင်လ်ပန့်ကြောင့် ကူးမှန်ကြည့်တော့ လှလှပပရှိသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သေချာထည့်ပေးလိုက်ပုံပဲ။
ကူးဝတ်လိုက်ပြီးမှ ထယ်ယောင်းပေးလိုက်တဲ့ကုတ်
ကိုထပ်ဝတ်လိုက်သည်။ပြီးနောက်တော့ ကုတ်ကနေစာကဒ်လေးတစ်စောင်ကျလာသည်။
'ကိုကိုအလှလေးက ပူတာမကြိုက်တက်လို့
မောင်သေချာရွေးထားလိုက်တာ၊လာရင်တော့
မောင့်ကုတ်ကိုခြုံလာခဲ့!'
ထယ်ယောင်းရဲ့စာကြောင့် ကူးပြုံးမိသည်။
သေချာကြည့်တော့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းကလည်း
သူ့စိတ်နဲ့သူမို့ဒေါသသာထွက်တာ ကူးကိုတအား
ဂရုစိုက်တက်သည်။သည်လိုဆိုဂယူ့ကိုသတိရမိလို့
ကူးကျလာတဲ့မျက်ရည်ကို လက်ဖမိုးဖြင့်သုတ်၏။
ဂယူလည်းဟိုမိန်းကလေးနဲ့အတူ ပွဲတက်မယ်ဆို
တာကူးသိနေသည်။အားလုံးကအချင်းချင်းတွဲ
လာကြမှာဆိုပေမဲ့ ဂယူလည်းထိုမိန်းကလေးနဲ့
ဖြစ်လိမ့်မည်။အတွေးတွေကိုရပ်ကာ အခန်းပြင်
ဘက်ထွက်လာတော့ ယောင်းဝူကကူးကိုမြင်လို့
ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေသည်။
" ယောင်းဝူ အစ်ကိုတို့သွားရအောင်လား...
ယောင်းဝူ...ယောင်းဝူရှီး... "
" ဟဲဟဲ...ကျွန်တော်တို့သွားရအောင် "
ယောင်းဝူက ကူးလေးအကျယ်ကြီးခေါ်တော့မှ
သူ့နေရာသူပြန်ရောက်လာသည်။ရှေ့ကနေ
ခပ်သွက်သွက်ထွက်လာပြီး သက်ပြင်းရှည်ချ၏။
ဆရာသာသိရင် မျက်နှာတော့စုတ်ပြတ်သတ်မှာ
သေချာသည်။ဆရာ့အပိုင်ချောလှချက်က
သူတောင် ကြူးချင်သည်အထိဖြစ်သည်။
ကားပါကင်ကိုရောက်တော့ ကူးအတွက်ကားတံခါး
ဖွင့်ပေးပြီး သူကကားမောင်းသည့်နေရာကိုတက်ကာပွဲနောက်ကျမှာဆိုးသည့်အတွက် ယောင်းဝူ
အမြန်မောင်းလာရသည်။မဟုတ်ရင်သူ့ဆရာ့
အကြောင်းသိလို့။
" တောက်!အဲ့အဖိုးကြီးတို့မိသားစုကို ငါကဖိတ်ခိုင်းလို့လား!နားမလည်ဘူးလား!ငါအဲ့လောက်အထိကို
စာရင်းမရှိတာကို! "
" တောင်းပန်ပါတယ် ဥက္ကဌကင်မ်! "
တစ်ဖက်ကပွဲမှာတော့ ထယ်ယောင်းဒေါသထွက်
နေပြီဖြစ်သည်။အကြောင်းရင်းကတော့ သူမဖိတ်
ထားတဲ့ဧည့်သည်တော်တွေဖြစ်တဲ့ ဟန်လုပ်ငန်းစု
ဟန်လီယမ်တို့မိသားစုရောက်နေရခြင်းဖြစ်သည်။
" တောက်!ဒေါ်လေး!လက်ချက်ပဲနေမယ်... "
" တောင်းပန်ပါတယ် ဥက္ကဌကင်မ် "
ထယ်ယောင်းကို ပွဲစီစဥ်သူမန်နေဂျာကတောင်းပန်
နေသည်။တကယ်တော့ ဒေါသသာထွက်နေတာ။
ထယ်ယောင်းက သူ့အပြစ်မဟုတ်မှန်းသိသည်။
အခုတော့သူ့အနားကိုကပ်ဖို့ကြိုးစားနေသည့်
လီယမ်ကြောင့် ထယ်ယောင်းကိုကိုအလှလေး
မလာခင်တော့ ရှောင်ရမည်။
" ဒယ်ဒီတို့ရောက်နေလို့ ဒေါသမထွက်ချင်တာကို၊
ထားလိုက်တော့!တောက်!သောက်ကြီးကျယ်--
ကိုကိုအလှလေး.... "
ထယ်ယောင်းဒေါသထွက်နေရင်း ကိုကိုအလှလေး
ရောက်လာပြီမို့ ထယ်ယောင်းစကားတွေကိုထိန်း
လိုက်ကာ သဘောကျစွာကြည်နေမိသည်။ထို့အတူ
ပွဲထဲက ဝိတ်တာတွေကအစ၊ကုမ္ပဏီတစ်ခုလုံးက
ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးအပြင် ဧည့်သည်တော်
သားအမိရော၊ရှယ်ယာရှင်းတိုင်းကအစ
ကြည့်ကြသည်။အားလုံးလူစုံနေပြီမို့
ဂယူတို့လည်းရောက်နေကြပြီ။
" ဟယ်...ဂျောင်ကူးလေးကိုလူအတော်မှားတယ်၊
နေပါဦး..ဂျောင်ကူးအတွင်းအင်္ကျီမမြင်အောင်
ဥက္ကဌကင်မ်ရဲ့ကုတ်ကိုခြုံလာတာတဲ့လား... "
ယွန်းဟယ်က လက်ထဲလိမ္မော်ဖျော်ရည်ကိုကိုင်ရင်း
တစ်ချိုင့်မော့ချကာ ပြောလာသည်။ဂယူကတော့
သူ့ကူးကိုအချစ်ရွှန်းလဲ့နေသော မျက်ဝန်းတို့ဖြင့်
ကြည့်လာသည်။သူ့ကူးကိုတအားချစ်ခဲ့ရတော့
ဘယ်စွန့်လွှတ်ချင်ပါ့မလဲ။
" မင်ဂယူရှီးချစ်သူကောင်လေးက သူမလား၊
တကယ့်ကိုမင်ဂယူရှီးပြောသလို ချစ်စရာလေး "
" ဟုတ်တယ်၊ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့သူက
အရမ်းလှပြီးစိတ်ထားကလည်းကောင်းတာ... "
အသစ်ဝင်လာသည့် မိန်းကလေးကဂယူနဲနီးကပ်နေ
ရပေမဲ့လည်း ဘာစိတ်မှမရှိဘဲမင်ဂယူနဲနီးကပ်စွာ
စကားလာပြောခြင်းဖြစ်သည်။ကူးကတော့
မင်ဂယူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့ သတိထားမိ
ပါသည်။
" ကိုကိုအလှလေးရောက်လာပြီလား... "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းအနားကိုရောက်လာရောရှိနေသည့် ဒေါသတွေတောင်ပျောက်သွားပြီး
ကြမ်းတမ်းနေသည့်စကားသံတွေတောင်ဘယ်
ရောက်ကုန်ပြီလဲမသိ။ပွဲပြင်ဆင်သည့်မန်နေဂျာက
ယခုဏကဒေါသထွက်နေသည့်သူတို့ဥက္ကဌများ
ဘယ်ရောက်သွားလဲဆိုတာ အံ့ဩနေမိသည်။
ထို့အတူ ကူးလေးကိုကြည့်နေကြသည့်သူတွေလည်း ကူးလေးကဥက္ကဌနဲ့သက်ဆိုင်တယ်ဆိုတာ
သိရော မျက်နှာလွှဲသွားကြသည်။လီယမ်ကတော့
အဝေးကနေမကြည်ကြည့်နေတာတော့အမှန်။
" မင်းနက်ကတိုင်ကို သေချာလည်းမတပ်ထား
ပါလား၊နက်ကတိုင်က ရွဲ့စောင်းနေပြီရယ်... "
" မောင်ခုနက စိတ်တိုစရာရှိလို့အင်္ကျီကစောင်း
သွားတာနေမယ်... "
ကူးလေးကထယ်ယောင်းရဲ့ နက်ကတိုင်ကိုပြန်
ပြင်ဝတ်ပေးသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ ပြုံးရင်း
သူ့ကိုကိုအလှလေးကို ဖြေရှင်းချက်ပေးလာသည်။
" ဟိုမှာပါအဖိုး၊အဖိုးမြေးရဲ့ချစ်လွန်းတဲ့သူလေး "
အဖိုးက နမ်ဂျွန်တို့နဲ့တစ်ဝိုင်းထည်းထိုင်နေတာမို့
နမ်ဂျွန်က လက်ညိုးထိုးပြသည်။အဖိုးကြည့်ရင်း
ပြုံးနေတာမို့ ဟိုဆော့လည်းလိုက်ပြုံးမိပါသည်။
" ယွန်းဂီရောလာမှာလား... "
" ကိုကိုအလှလေးက ဘာလုပ်မို့လဲ "
ကူးလေးကနက်ကတိုင်သေချာပြင်ဝတ်ပေးရင်း
မေးတော့ ထယ်ယောင်းကပါပြန်မေးလိုက်သည်။သည်တော့ကူးလေးကပြုံးရင်း...
" မဟုတ်ပါဘူး၊ဂျီဂျီပါမှာသိလို့ မေးကြည့်တာ..
ရော့..မင်းရဲ့ကုတ်ကိုပြန်ဝတ်ထားလိုက် "
ကူးကကုတ်ချွတ်ပေးတော့ ထယ်ယောင်းကပြန်
ယူဝတ်လိုက်သည်။ပြီးမှ ပါးဖောင်းလေးကို
ခပ်ဖွဖွကိုင်လိုက်ရင်း ကူးဘေးနားကယောင်းဝူကို
တွေ့တော့ စကားစသည်။
" အေးရင်မောင်လာပေးမယ်၊ယောင်းဝူ...မင်းဘယ်
တုန်းကရောက်နေတာလဲ... "
ထယ်ယောင်းရဲ့အမေးကြောင့် ကူးလေးကမသိ
မသာရယ်လိုက်သလို ယောင်းဝူမှာလည်း
သူ့ဆရာကိုမကြည်ကြည့်လိုက်သည်။
" ဆရာ့အပိုင်နောက်က ပါလာတာကြာပြီး၊ဆရာတို့
ဘေးမှာရပ်နေတာကြာပါပြီ၊ဆရာတို့အခုမှတွေ့တာလား... "
" ဟုတ်မှာပါလေ၊ရုပ်ဆိုးတဲ့သူတွေကသိပ်မထင်
ပေါ်ဘူးဆိုတော့ ငါနားလည်တယ်၊ကိုကိုအလှလေး
မောင်ရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့စကားဆက်ရဦးမယ်၊
ကိုကိုအလှလေးထိုင်ဖို့ သီးသန့်နေရာရှာပေး
လိုက်ဦး... "
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့လက်ဖမိုးကို
ခပ်ဖွဖွနမ်းသွားပြီး ရှယ်ယာရှင်အချို့နဲ့စကားပြော
ဖို့ထွက်သွားသည်။ယောင်းဝူက ကူးလေးထိုင်ဖို့
နေရာသီးသန့်ထားပေးသည်။ဘယ်သူမှတော့
ကူးအနားကိုသိပ်မလာနိုင်ဘူး။
ကူးဘာမှသောက်စရာမမှာရသေးတာမို့ ဒီတိုင်းလေးငြိမ်ထိုင်နေခဲ့သည်။ယောင်းဝူကတော့
သူ့အတွက်စားစရာသွားယူပေးနေတာမို ငြိမ်ငြိမ်
လေးသာထိုင်စောင့်နေသည်။
" ကူး.... "
ကူးထိုင်စောင့်နေရင်း ဂယူကအနားသို့ရောက်လာ
ခဲ့သည်။ကူးကတော့အံ့ဩသွားကာ ဂယူ့ကိုပြုံးပြ
လိုက်တော့ ဂယူကလည်းတဖန်ပြန်ပြုံးပြလာကာ
ကူးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်နားမှာ ဝင်ထိုင်လေသည်။
" ဂယူ...ဂယူ့ပါတနာနားမှာမနေဘူးလား၊ဘာလို့
ဒီကိုရောက်လာရတာလဲ ဂယူရဲ့ "
ကူးက အစ်မယွန်းဟယ်တို့နဲ့စကားပြောနေသည့်အသစ်ဝင်လာသည့်မိန်းကလေးကြည့်ကာပြော
နေလို့ ကူးသဝန်တိုနေတယ်ဆိုတာဂယူသိသည်။
ဂယူသွားတက်များပေါ်သည်အထိရယ်ရင်း...
" သူကလား၊ကိုယ်နဲ့ဒီတိုင်းခင်တာပါ ပါတနာအထိ
မဟုတ်ပါဘူး၊ကိုယ့်ကူးက တစ်မျိုးထင်နေတာ "
" ကူးတို့က သဝန်တိုစရာမဟုတ်တော့ပါဘူး "
ကူးကပြောတော့ ဂယူ့မှာမျက်နှာပြန်တည်သွားပြီး
ကူးကိုရှင်းပြဖို့လုပ်သည်။သို့သော်လည်း အဝေးက
အရက်ကောင်တာနားမှာရပ်နေသည့် လီယမ်က
ခပ်အေးအေးပြုံးလိုက်ကာ....
" အခုထိချစ်နေရဲ့သားနဲ့ လမ်းခွဲနေကြတာ၊သနား
ဖို့အတော်ကောင်းတာပဲ၊ငါကပဲပြန်ဆက်ပေးရ
မယ်၊အစ်ကိုထယ်က မင်းကအဲ့လိုဆိုချစ်ဖို့လည်း
စိတ်ကူးရှိမှာမဟုတ်ဘူး "
လီယမ်အတွေးထဲ တွေးမိနေသည်က ကူးနဲ့ဂယူ
ထိုအဆင့်တွေထိဖြစ်သွားခဲ့ရင် ထယ်ယောင်းက
ချစ်နေမှာမဟုတ်တော့ဘူး။လီယမ်ကအတွေးနဲ့
အတူ ရှန်ပိန်နှစ်ခွက်ကိုဗန်းထဲထည့်ထားသည့်
ကောင်လေးအနားကိုသွားကာ လက်ပုတ်တော့
ကောင်လေးက ဗန်းကမ်းပေးသည်။
ရှန်ပိန်ယူဖို့လာသည်ထင်တယ်ဆိုရင်းပေါ့။
" ငါမယူဘူး၊တစ်ခုကူညီ...မင်းကိုမုန့်ဖိုးပေးမယ်၊
ဒီရှန်ပိန်နှစ်ခွက်ကို အခုငါပေးတဲ့ဆေးထည့်လိုက်၊
ပြီးရင် ဟိုးကထိုင်နေတဲ့နှစ်ယောက်ကိုသာအဲ့ရှန်ပိန်
ပေးလိုက်နော်...ကြားလား... "
လီယမ်ကပိုက်ဆံများများကြားထဲ အသင့်ပါလာတဲ့
ဆေးထုပ်ကိုညှပ်ထည့်ကာပေးလိုက်တော့
ကောင်လေးကပြုံးရင်း နေရာကွယ်နေကာဖြင့်
ဆေးမှုန့်တွေကို သေချာခွဲထည့်လိုက်ကာယူပြီး
ဂယူနဲ့ကူးဘက်သို့ လာခဲ့သည်။
" ကိုယ်တို့ချစ်နေကြသေးတယ်မလား ကူး...
ကိုယ့်ဘက်က သတ္တိမရှိဘဲမှားခဲ့တာမို့ကိုယ်တို့
ပြင်ဆင်ပြီး--- "
" အစ်ကိုတို့သောက်စရာယူလိုက်ပါဦး... "
ဂယူ့စကားမဆုံးသေးခင် ကူးတို့အနားကိုဝိတ်တာ
လေးကရောက်လာပြီး ရှန်ပိန်နှစ်ခွက်တိုးပေး၏။
ကူးကတော့ယူဖို့ခက်ခဲနေတော့ ခုနကရှန်ပိန်အနည်းငယ်သောက်ထားတဲ့ဂယူက ကူးကိုအခက်
မတွေ့စေရန်ပြောသည်။
" ကူး...ဒီရှန်ပိန်ကနည်းနည်းစီသောက်လို့ရတယ်၊
ခုနကအစ်မယွန်းဟယ်တို့တောင် သောက်နေတာ၊
ကူးသောက်လို့ရတယ်... "
" အင်း...ကျေးဇူးပါနော်... "
ဂယူကရှန်ပိန်နှစ်ခွက်ကိုယူရင်း ကူးဘက်ကိုကမ်း
ပေးသည်။ကူးလည်း ရှန်ပိန်တစ်ခွက်ကမ်းယူရင်း
ဝိတ်တာလေးကိုကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်သည်။
ဝိတ်တာလေးက လက်ကိုအနောက်ဖက်ပို့ကာ
လီယမ့်ဘက်သို့ အဆင်ပြေပြီဆိုသည့်Signကို
ပြသည်။လီယမ်ကတော့ အကြံအောင်ပြီဆိုရင်း
တစ်ခြားဘက်သို့ထွက်သွားသည်။
ဂယူကမသောက်သေးဘဲ ရှန်ပိန်ခွက်ကိုချကာ
ကူးကိုစမ်းသောက်ကြည့်ဖိုပြောတော့ ကူးလည်း
နည်းနည်းစီစမ်းသောက်နေသည်။အရသာကသိပ်မဆိုးသည်မို့ သောက်နေရင်းဂယူနဲ့စကားဆက်
ပြောနေသည်။
" ထယ်ယောင်း...ဟိုမှာ မင်းအပိုင်နဲ့ဟိုလူ
စကားတွေများနေတယ်၊မင်းအနားကိုသွားနေတာကောင်းမယ်၊မဟုတ်ရင်တော့နေရာပျောက်မယ် "
အဖိုးက ကျန်သောရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့စကားပြောရင်းမှ ထယ်ယောင်းကနမ်ဂျွန်၊ဟိုဆော့တို့နဲ့
စကားဆက်နေရင်း လှမ်းကြည့်လာသည်။
" အင်း...ငါကိုကိုအလှလေးအနားသွားနေလိုက်
မယ်၊တောက်!လမ်းခွဲပြီးတာတောင်မနေနိုင်ဖြစ်
နေတာလား... "
ထယ်ယောင်းက စိတ်တိုကာအနားကိုလာသည်။
ထိုစဥ်ဂယူက ကူးနဲ့ပြောနေရင်းသူ့အမေဘက်က
ဖုန်းလာသည်မို့ ဖုန်းသွားပြောရသည်။သည်တော့
ကူးလေးသာတစ်ယောက်ထည်း ရှန်ပိန်သောက်ရင်းကျန်ခဲ့တော့သည်။
" ကိုကိုအလှလေး...အာ့ရှ်!အခုမှပဲ
အမောပြေသွားတာ... "
ထယ်ယောင်းက ကူးအနားကိုအပြေးလာကာဖြင့်
ဂယူ့သောက်ဖို့ထားထားသည့် ရှန်ပိန်ခွက်ကို
ကုန်သည်အထိမော့ချလိုက်သည်။ကူးကတော့
ဂယူသောက်ဖို့ဆိုပြီးသူယူသောက်လို့အံ့ဩနေ
တာမဟုတ်ပေမဲ့လည်း ဒီလိုချက်ချင်းကြီးမော့
ချတာကိုအံ့ဩနေတာဖြစ်သည်။
" အခုထိကိုကိုအလှလေးက ဘာလို့သိပ်မသောက်
တာလဲ၊ယောင်းဝူမုန့်လာချပေးသွားတယ်မလား၊
စားရင်းနဲ့မြန်မြန်သောက် ကိုကိုအလှလေး "
" အင်း...ငါသောက်နေပါတယ်၊မင်းရော စကားပြောလို့ပြီးပြီလား "
ကူးလေးက အပေါ်ကုတ်ချွတ်ကာသူ့ကိုခြုံပေးတဲ့
ထယ်ယောင်းကိုမေးတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်း
ငြိမ့်ပြရင်း...
" ပြီးသွားလို့ ကိုကိုအလှလေးအနားရောက်လာတာ၊မောင်..ရှန်ပိန်သောက်နိုင်တာကို လေးစားနေတာလား "
ထယ်ယောင်းက ကူးဘေးနားမှာထိုင်ကာရယ်ကြဲကြဲစကားဆိုတော့ ကူးလည်းရှန်ပိန်ကိုသောက်ရင်း
ထယ်ယောင်းကို စကားပြန်စသည်။
" အင်း...မင်းအားလုံးသောက်ချလိုက်တာလေ၊
တော်ကြာ..မူးနေဦးမယ်ကင်မ်ထယ်ယောင်း.. "
ကူးလေးက သတိပေးသလိုပြောတော့
ထယ်ယောင်းက 'သူအဆင်ပြေတယ်'ဟုပြောရင်း
ကူးဘေးနားမှာနေကာ ပွဲထဲကပုံစံကိုကြည့်ကာ
သဘောကျနေသည်။
" ကိုကိုအလှလေး မောင်ခေါင်းကိုက်လာလို့
ထင်တယ်၊အဲ့ဒါအခန်းမှာ သွားအနာယူလိုက်ဦး
မယ်၊လိုအပ်ရင် မောင့်အခန်း9---ကိုလာခဲ့၊
ဒီကဒ်ကအခန်းရဲ့ နောက်သော့တစ်ခုပဲ "
" အင်း...ငါလိုက်ပို့ရမလား... "
" ရတယ်..ကိုကိုအလှလေး... "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးလက်ထဲကဒ်အပိုထည့်
ပေးကာ သူ့ဟိုတယ်အခန်းသို့ဝင်သွားသည်။
ကူးလည်း ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုစိတ်မချပေမဲ့
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကပွဲထဲရှိမနေရင် သူ၏
အတွင်းရေးမှူးကရှိနေရမှာမို့ ကူးနေခဲ့ရသည်။
သို့သော်...ကူးကိုယ်တိုင်လည်း ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု
လုံးပူလောင်လောင်ကြီးဖြစ်နေသည်မို့ မနေနိုင်ကာ
ဖြစ်နေသည်။ချွေးတွေလည်းထွက်လို့။ထိုပူလောင်
တာကြီးကို ကူးမခံနိုင်တာမျိုး။
" ဆရာ့အပိုင် ဆရာဘယ်ရောက်သွားလဲဟင်၊
ဆရာ့ကိုနိုင်ငံခြားဧည့်သည်တွေက တွေ့ချင်လို့
ခေါ်နေတယ်... "
ယောင်းဝူက အမောတကောကူးလေးရဲ့အနားကို
အပြေးအလွှားရောက်လာကာ သူ့ဆရာကိုလိုက်
ရှာနေတာဖြစ်သည်။ကူးလည်း ထယ်ယောင်းက
သူ့ကိုလိုအပ်ရင်မှာဖို့ ကဒ်ပေးခဲ့တော့အခုမှ
ယောင်းဝူနဲ့တန်းတိုးတော့သည်။
" ဟုတ်လား၊သူနားချင်လို့ အခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊
အစ်ကို့ကိုကဒ်ပေးခဲ့တယ်၊အစ်ကို...အစ်ကို...
သွား...သွားခေါ်ပေးရမလား... "
" ဒါဆိုကျေးဇူးတင်တာပေါ့၊သွားခေါ်ပေးပါဦး၊
ဆရာ့အပိုင်ရောအဆင်ပြေရဲ့လား၊မျက်နှာမှာ
ချွေးတွေထွက်လာပြီ... "
ကူးအသံတွေတုန်ယင်စွာပြောနေသည်ကို
ယောင်းဝူကသတိထားမိသည်မို့ ကူးလေးကို
မေးလာလေသည်။ကူးလေးက ခေါင်းအသွင်သွင်
ခါရင်း...
" အစ်ကိုကဘာမှမဖြစ်...မဖြစ်ပါဘူး၊သွား...ခေါ်
လာခဲ့မယ်နော်... "
အတွင်းထဲကပူလောင်ခြင်းက ခုနကနဲ့မတူဘဲ
ပိုလို့အခြေအနေဆိုးလာသည်မို့ Receptionကို
အခန်းသေချာမေးရင်း ကူးလေးအားတင်းကာ
Elevatorဖြင့် ထယ်ယောင်းအခန်းရှိရာကိုလိုက်
လာနေပါသည်။
လီယမ်မှာတော့ သူ့အတွေးနဲ့သူမင်ဂယူကိုရော
ကူးကိုရောမတွေ့တော့တာမို့ ပြံးနေတာဖြစ်၏။
" စိတ်မကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုထယ်ရယ်၊
အစ်ကိုထယ်ချစ်တဲ့သူက သူချစ်တဲ့သူနဲ့တောင်
ဖြစ်နေလောက်ပြီ ဟက်... "
လီယမ်ကသူ့အတွေးနဲ့သူပြောနေပေမဲ့လည်း
ကူးကတော့ ဂယူနဲ့မဟုတ်ဘဲကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့
အခန်းကိုဦးတည်နေတာသာဖြစ်သည်လေ။
- - - - -
" အင်း...ဟင်း...ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...
တအားပူပြီး...အောက်ကတအား... အာ့! "
ကူးလေး ကိုယ်တိုင်သာမထိန်းနိုင်ပေမဲ့လည်း
Elevatorကထွက်ထွက်ချင်းနားက အခန်းက
ထယ်ယောင်းရဲ့အခန်းဖြစ်တာ။အခန်းရှေ့ထိကို
ရောက်လာပေမဲ့လည်း ကူးကတံခါးဖွင့်ဖို့ထိ
အခက်ခဲဖြစ်နေတော့သည်။
သို့ပေမဲ့လည်းကူးတံခါးကဒ်ကိုကပ်လိုက်တော့ အသံမြည်ကာပွင့်သွားခဲ့သည်။အခန်းထဲကိုရောက်တော့ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုမတွေ့ဘူး။သို့ပေမဲ့
ကူးလေး တံခါးကိုသေချာတော့ပြန်မပိတ်ခဲ့ပါ။
အထဲရောက်တော့ထယ်ယောင်းအဝတ်အစားတွေအားလုံးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပြန့်ကျဲနေတာမို့
ရေချိုးနေတယ်ထင်တာမို့ကူးကလည်းမခံနိုင်လို့
အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ လှဲချမိသည်။ကူးမခံနိုင်
တော့ဘူး။ဒါကြီးကအရမ်းပူလောင်လွန်းသည်။
ဂျောက်!
" တောက်!ဘယ်ကောင်ဆေးခတ်ထားတာလဲ!
ဘယ်လောက်ဖြေရှင်းရှင်း မပြီးသွားဘူး...
မနက်မှပြဿနာရှာ--- ကိုကိုအလှလေး.... "
" အင့်...ဟင်း...ဟင့်...ပူတယ်... "
ထယ်ယောင်းက အောက်ပိုင်းသဘတ်ပတ်ကာရေချိုးခန်းထဲမှသူ့ကိစ္စကိုဖြေရှင်းပြီးထွက်လာ၏။
သူလည်းအတော်များများသောက်လိုက်တာမို့
ဆေးရှိန်ကပြင်းသည်ထင် အခုထိမပြေနိုင်ဘူး။
ရေချိုးခန်းကထွက်လာရော ထယ်ယောင်းမှာ
ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေသည့် ကူးလေးကိုတွေ့တော့
အံ့ဩသွားပြီး အနားသို့ပြေးသွား၏။
" ကိုကိုအလှလေး...ဘာဖြစ်တာလဲ၊
သတိထားပါဦး "
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းလား...အင့်..ဟင့်...ငါ
ပူနေတယ်...ကယ်ပါဦး... "
ထယ်ယောင်းက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပူလောင်နေတာသိပေမဲ့လည်း သူ့ကိုကိုအလှလေးဘာများဖြစ်နေလဲ
ဆိုကာအမြန်ပြေးသွားကြည့်တော့ ကိုကိုအလှလေရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးပူလောင်ကာ ချွေးတွေရွှဲနစ်နေ၏။
" မဟုတ်မှလွဲ...ကိုကိုအလှလေးရော ငါ့လိုပဲ
ဆေးမိလာတာလား.... "
" အင့်...ငါ့ကိုကူညီပါဦး...အင့်... "
ထယ်ယောင်းရဲ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ကာ
လည်တိုင်အားခပ်တင်းတင်းသိုင်းဖက်လို့
ကူညီစေရန်တောင်းဆိုစကားဆိုသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း ဆေးမိတာချင်းအတူတူမို့
ကူးလေးထိုင်နေသည့် သူ၏အဓိကနေရာကို
ရောက်နေတာမို့ ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်လည်း
သည်းမခံနိုင်တာဖြစ်နေပြီ။
ဒါကြောင်မို့သူနောက်ဆုံးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်
တစ်ခုချရပြီဖြစ်သည်။
" ကိုကိုအလှလေး... မောင်တောင်းပန်ပါတယ်၊
ဒါပေမဲ့မောင်..မောင်တာဝန်ယူပါ့မယ်... "
ထယ်ယောင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာညည်းညူနေသည့်
ကူးလေးကိုကုတင်ပေါ် ဖြည်းညှင်းစွာချလိုက်ပြီး
ကူးလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို စတင်နမ်းရှိုက်
သည်။ကူးလေးမှာလည်း အသိစိတ်ပျောက်လု
နီးနီးဖြစ်နေတာမို့ ထယ်ယောင်းရဲ့အနမ်းတွေကို
လက်ခံပြီး နမ်းသည်။
ပြီးနောက်တော့ထယ်ယောင်းက ကိုကိုအလှလေးရဲ့
လည်တိုင်နားကိုရောက်တော့ ကိုယ်သင်းရနံ့မွှေး
မွှေးလေးကိုစုပ်ယူနမ်းရှိုက်မိသည်။ပြီးမှသူ့အပိုင်
တံဆိပ်အဖြစ်သတ်မှတ်ပေးပြီး ကူးလေးဝတ်ထား
တဲ့ရှပ်အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်တော့
ဖြူဖွေးနေသည့်အသားအရည်ကြောင့်
ထယ်ယောင်းရဲ့အရာက ပိုမာလာသည်ပမာ။
" ကျစ်! ဘယ်ထည်းကဝင်ချင်နေလဲမသိဘူး "
ထယ်ယောင်းသူ့ရဲ့ သဘတ်ဖြူကိုချွတ်ချလိုက်ရင်း
ကူးလေးရဲ့အပေါ်ဝတ်ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ပေါ်လာ
သည့်စူထော်နေသည့် ပန်းရောင်ရဲရဲလေးကိုငုံ
ထွေးမိတော့သည်။
" အာ့..ကင်မ်ထယ်ယောင်း..အင့်...မင်း..ဘာလုပ်
နေတာလဲ...ဟင့်..အရမ်းယားတာပဲ "
ထယ်ယောင်းက ပန်းရောင်အရာလေးကိုငုံထွေး
စုပ်ကိုက်ရင်း သူ့အောက်ကအရာကိုလည်းအလုပ်
ပေးနေမိသည်။သူအကြိုက်စုပ်ယူပြီးနောက်
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကို
နမ်းလိုက်ကာ နေရာစုံကိုစုပ်ကိုက်နမ်းပြီး
အမှတ်အသားတွေပေးသည်။
ပြီးတော့လည်းဝတ်ထားသည့်စတိုင်လ်ပန့်အား
သေချာချွတ်ပေးလိုက်တော့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့
ခြေအိတ်အဖြူမှယုန်သေးလေးတွေကိုတွေ့တော့
ရယ်မိပါသေးသည်။
" အင့်...ငါ့ကိုကယ်ပါဦး...ပူပြီးနာလာတယ် "
ကူးလေးက အရင်ခပ်အေးအေးလေးမဟုတ်ဘဲ
ထယ်ယောင်းကို သူအဆင်ပြေဖို့အတွက်အကူညီ
တောင်းနေသည်။ထယ်ယောင်းလည်း ကူးလေးရဲ့
အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်တော့
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးက အမွှေးအမျှင်
ကင်းပြီးလှလှလေးဖြစ်နေတာ။
" ချစ်စရာလေး... "
ထယ်ယောင်းလည်း ပိုင်ရှင်ရဲ့ပန်းနုရောင်အိုင်လေး
ကိုတွေ့တော့ ငြိမ်မနေတော့ဘဲ လက်တစ်ဖက်က
ကိုကိုအလှလေးရဲ့အရာကိုကိုင်ကာ သူ့ရဲ့လျှာကို
ကိုကို့ရဲ့ပန်းနုရောင်အိုင်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ခါးကကော့တက်သွားကာ
လက်တွေဟာလည်း ထယ်ယောင်းရဲ့ရွှေအိုရောင်
ဆံပင်တို့အား ဆွဲဆောင့်မိသည်။
အသွင်းအထုတ်ခက်နက်နက်လေး အသုံးပြုမိလို့
ကိုကိုအလှလေးက သူ့အားလိုအပ်ကြောင်းကို
တမ်းတတော့သည်။
" အင့်...အရမ်း..ကောင်းတာပဲ... "
" မောင်...ဝင်လာတော့မယ်၊ချစ်တယ်...
မောင့်အသက်လေး... "
ကူးလေးဘက်ကအရှိန်ရနေပြီသည်ဆိုသည်မို့
ထယ်ယောင်းက သူ့လက်နှစ်ချောင်းအား
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ပန်းရောင်အိုင်လေးထဲ
ထိုးသွင်းမိတော့ ကိုကိုအလှလေးရဲ့ခါးက
ပိုကော့တက်လာသည်။
ထိုသည်ထက်ကိုကိုအလှလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှက
သူ့မျက်လုံးထဲအတော့်ကိုလှပြီး S*xyကျနေ၏။
ဆံပင်ရှည်လေးတွေနဲ့အတူ သူပေးထားသည့်
အမှတ်အသားတွေကြောင့်ပါ လှပနေတာမို့
ထယ်ယောင်းမြန်မြန်ပါ ကြမ်းချင်မိသည်။
သည်တော့ထယ်ယောင်းလည်း အသွင်းအထုတ်
မြန်မြန်လုပ်ရင်း ကိုကိုအလှလေးရဲ့နေရာကို
သေချာထိမိသွားသည်မို့ ထယ်ယောင်းပိုလို့
လက်ဖြင့်ခပ်မြန်မြန်အသွင်းအထုတ်လုပ်တော့
ကိုကိုအလှလေးရဲ့အရာကနေ ပြီးဆုံးခြင်းတို့
ဖြစ်သွားသည်။
" ဟ့...ပူသေးတယ်၊ငါ..တအားပူနေတယ်... "
ပြီးဆုံးခြင်းရောက်သွားပေမဲ့လည်း မိလာသည့်
ဆေးရှိန်ကပြင်းတာမို့ မပြီးမြောက်နိုင်လို့
ထယ်ယောင်းလည်းပူလောင်နေပြီမို့ ကိုကိုအလှလေးနဲ့အနမ်းတွေပြန်ဆက်သည်။ပြီးမှသူ့အရာကို
လက်ဖြင့်တိုက်ရင်း ကိုကိုအလှလေးရဲ့ပန်းရောင်
အိုင်လေးမှာတေ့ထည့်လိုက်တော့ စစချင်းပင်ဖြစ်
လို့ ကူးလေးမှာလည်းနာကျင်လို့အော်သည်။
" အာ့!နာတယ်...အင့်...ပြန်ထုတ်ပေး..အင့်...
နာတယ်လို့.... အား!!..နာတယ်... "
ထယ်ယောင်းလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်နေ
ရတာကိုသဘောမတွေ့လို့ ကိုကိုအလှလေးကို
နမ်းရင်း အောက်ကနေဆောင့်ထည့်လိုက်တော့
ကိုကိုအလှလေးကနာကျင်ဟန်အော်လာပြီး
ထယ်ယောင်းရဲ့ကျောပြင်ကိုကူးက
လက်သည်းနဲ့ကုတ်လိုက်လေသည်။
" အာ့!နာပေမဲ့သည်းခံလိုက်ပါ!ဟား!အထဲမှာ
နွေးနေတာပဲ...မောင်ကိုကိုအလှလေးနဲ့နာမည်နဲ့
ဖြေရှင်းခဲ့တာတောင် ကောင်းနေတာ..အခုက..
ဟာ့!...မောင်ချစ်တယ်နော်... "
" ဟင့်...ဖြည်းဖြည်း... "
ထယ်ယောင်းရဲ့အရာက ကူးလေးရဲ့အတွင်းထဲမှာ
ဖြည်းညှင်းစွာလှုပ်ရှားနေပြီဖြစ်သည်။ထို့နောက်
ထယ်ယောင်းက ဖြည်းညှင်းစွာလှုပ်ရှားရင်းကနေ
အရှိန်လာရလာပြီမို့ ခပ်မြန်မြန်လေးလှုပ်ရှားနေ
ပြီ။
ထိုစဥ်ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးကို လိုက်ရှာနေသည့်
ယောင်းဝူက အခန်းမေးလာကာပွင့်နေသည့်
သူ့ဆရာ၏တံခါးနားကိုသွားကြည့်တော့
အံ့ဩစရာကိုတွေ့လာရပြီဖြစ်သည်။
" တံခါးကလည်းပွင့်နေတယ် ဘယ်ရောက်သွား
တာလဲ၊အို!!! ဆရာကတော့လား! "
ယောင်းဝူကသေချာမေးလာတာမှ Receptionက
မိန်းကလေးကလည်း ဆရာ့အပိုင်ဒီရောက်နေ
တယ်ဆိုတာကိုသိသည်ဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်မို့
ယောင်းဝူမြင်မြင်ချင်းတံခါးကိုဖြည်းဖြည်းပိတ်ကာပွဲထဲကိုပြန်လာရသည်။ဆရာတော့
သူ့ဆန္ဒတွေပြည့်ပြီ။
အခန်းထဲက ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးမှာတော့
အတော့်ကိုထိပ်ဆုံးရောက်နေပြီမို့ ထယ်ယောင်းက
ကူးလေးကို သူ့ပေါင်ပေါင်တင်ကာသူ့လည်တိုင်ကို
သိုင်းဖက်စေပြီး ထယ်ယောင်းကအောက်ကနေ
လှုပ်ရှားသည်မို့ ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးလည်း
သာယာမှုကိုရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
" အင့်..ဟင့်..မြန်မြန်လေး.. "
" အား!မောင့်အသက်...မောင်ထပ်သွားပါရစေ "
ထယ်ယောင်းက ထိုင်လျက်ကနေကူးလေးကို
ကုန်းကုန်းလေးထားလိုက်ပြီး ကိုကိုအလှလေးရဲ့
ပန်းရောင်အိုင်လေးကို လျှာဖြင့်ထိုးသွင်းကာ
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ဗိုက်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးခံပြီး
သူ့အရာကိုထပ်ထည့်ကာ ထပ်လှုပ်ရှားသည်။
" အင့်ဟင့်...ပို..ပိုပြီး "
ထယ်ယောင်းလည်း အတော့်ကိုသာယာမှုရနေတာမို့ထပ်မထုတ်နိုင်တော့ဘဲ ဆက်လျက်သားပင်
ကိုကိုအလှလေးကိုဖြည်းညှင်းစွာပက်လက်လှဲစေ
ပြီး ထယ်ယောင်းခါးပေါ်မှာကိုကိုအလှလေးရဲ့
ခြေထောက်တွေကိုချိတ်တွယ်စေကာဖြင့်
အမြန်လှုပ်ရှားစေသည်။
" အင့်...ဟင့် ...ထွက်...အင့်.. အား!! "
" အာ့!ဟာ့!!!....ချစ်တယ်... "
ထယ်ယောင်းဘက်က ခပ်မြန်မြန်လှုပ်ရှားရင်း
ကိုကိုအလှလေးရဲ့အချစ်ရည်တွေကလည်း
ထယ်ယောင်းရဲ့six packsပေါ်သို့ပြီးစေပြီး
ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့
အထဲ၌သာ အချစ်ရည်တွေကိုပြီးစေလိုက်၏။
" ပင်ပန်းသွားပြီပဲ...ချစ်တယ် မောင့်အသက် "
ထယ်ယောင်းလည်း ချွေးတွေရွှဲနေတဲ့
သူ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့ပါးဖောင်းလေးကို
နှာခေါင်းနစ်ဝင်သည်အထိနမ်းကာ
သူလည်းအတော့်ကိုပင်ပန်းနေပြီမို့
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ အထဲမှာပင်နေလိုက်ပြီး
ကိုကိုအလှလေးကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားကာ
အိပ်လိုက်တော့သည်။မအိပ်ခင်တော့ထပ်ပြီး
ဆိုခဲ့ပါသေးသည်။
" ချစ်တယ်...မောင့်အသက်... "
To be continued ~
Warningကနည်းနည်းကြမ်းသွားရင်လည်း
နားလည်ပေးပါဗျ။မနက်ဖြန်နဲ့စနေကတော့
Updateမရှိပေမဲ့လည်း ကျွန်တော်ဒါလေးပဲ
ဆက်အပ်ပေးချင်ပါတယ်ဗျ။အဆင်ပြေဖို့လည်း
မျှော်လင့်ပါတယ်ဗျာ။
အခုအပိုင်းမှာ Spoilပိစိလေးပေးခဲ့ပါတယ်ဗျ
ဟဲဟဲ...
> >