ស្រលាញ់គ្នា គ្មានលក្ខខណ្ឌ ជឿជាក់ស្មោះស្ម័គ្រស្មោះត្រង់ទើបស្នេហាគង់វង្សឋិតឋេរ ត្បិតតែពួកគេទាំងពីរធ្លាប់មានឧបសគ្គរារាំង មិនអាចកសាងជីវិតគូរកាលពីមុន តែការវិលត្រឡប់ជួបគ្នាម្តងទៀត បានធ្វើអោយដឹងថា ពួកគេនៅតែមានចិត្តស្រលាញ់គ្នារៀងរហូត។
ឈានដល់ព្រឹកស្អែកថ្មី....
គូស្នេហ៍ដែលបានយល់ចិត្តគ្នា កាលពីយប់ ព្រឹកឡើងបណ្តើរសាសង កាន់ដៃគ្នាមិនប្រលែងធ្វើមើលតែគូសង្សារដែលទើបស្រលាញ់គ្នាថ្មីថ្មោង។
អុីបូបានអោយពូម្ចាស់ឡាន ជូនទៅកន្លែងដែលនាយចតឡានទុកចោល ដើមឈើធំដែរដួលរាំងកាត់ផ្លូវក៏បានគេយកចេញ អ្នកទាំងអស់គ្នាបានយកឡានជិះទៅផ្ទះបុរាណដែរស៊ាវចាន់បានស្នាក់នៅ និងមិត្តៗ
"អុីបូ...អូនថាព្រលែងដៃសិនល្អទេ? " ស៊ាវចាន់ដែរបណ្តើរកាន់ដៃគ្នាជាប់ជាមួយអុីបូ បាននិយាយដូច្នេះ ព្រោះអី? គឺដោយសារ មុីអឺមិនបានដឹងទំនាក់ទំនងអ្នកទាំងពីរ គិតបែបណា? ម្នាក់ជាមិត្ត ម្នាក់ជាអ៊ំប្រុស អញ្ចឹងពេលរៀបការហើយគួរហៅថាមិត្តថា អ៊ំថ្លៃ?
" ទង្វើលាក់បាំង ចុងក្រោយដឹងដដែល? អូន កុំភ័យអីបងស្គាល់ក្មួយស្រីបងច្បាស់ ធ្វើចិត្តអោយសប្បាយទៅ"
" អឹម" ស៊ាវចាន់ងក់ក្បាលផ្ទក់ៗ បញ្ជាក់ថាជឿជាក់សម្តីរាងក្រាស់ទោះបីមិន១០០%ក៏៥០ភាគដែរ
" យកសម្លៀកបំពាក់ឆាប់បានទៅវិញ"
" អុីបូ!!! "
" ពេលក្នុងឡាននិយាយគ្នា ច្បាស់លាស់ហើយ!! "រាងក្រាស់អោមខ្សឹបក្បែរត្រចៀក តែរាងតូចងាកចេញទាំងរអ៊ូ
" អត់ដដែល " ពេលត្រូវគ្នាវិញ អត់បានទៅដើរលេងហើយត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះទៀត!!!
" រៀបការហើយ អូនចង់ទៅណាបងជូនទៅ មិនប្រកែក" រាងក្រាស់ចាប់ដៃស្រឡូនមកថើបបែបលួងលោម
" មើស ! " ចាន់ដកដៃរាងក្រាសចេញទាំងថ្ពាល់ក្រហម តែថា..
" ឯងមកតាំងពីកាល?? " រាងតូចរហ៍សថយខ្លួនឆ្ងាយពីអុីបូដើរសម្តៅទៅមុីអឺមិនដឹងថានាងមកឈររង់ចាំគេតាំងពីពេលណា? ខណៈនាងមិនបាននិយាយអីទេក្រៅពីអោបដៃដើរចូលទៅក្នុងវិញ
" អុីបូ..ហឺៗធ្វើបែបណាទៅ? នាងច្បាស់ជាខឹងអូនមិនខាន " ចាន់ចាប់ដៃអង្រួនរាងក្រាស់ចុះឡើងៗទាំងពេបមាត់
" ជារឿងតូចតាច កុំយំតោះចូលខាងក្នុងដោះស្រាយហើយរហ័សទៅផ្ទះវិញ" រាងក្រាស់ទាញរាងតូចមកជិតរួចយកដៃជូតទឹកសើមៗលើថ្ពាល់ចេញ ចាន់បានត្រឹមងក់ក្បាលបណ្តើរគ្នាចូលទៅខាងក្នុង
_____
" មុីអឺ សុំទោសដែលកុហកឯង " ចាន់ចូលទៅអង្គុយជិតនាងនិងចាប់ដៃមកដាក់ជិតខ្លួនដោយមានអុីបូឈរផ្អែកខ្នងនិងទ្វារ រឹកពាហីៗ ហាក់បីដូចជាមិនខ្វល់ខ្វាយ ដូចនាយនិយាយអញ្ចឹងវាជារឿងតូចតាច តើមានអីអោយខ្វល់?
" សុំទោសដែលទាក់ទងជាមួយអុីបូ សុំទោសយើងមិនបានចង់លាក់បាំងឯងទេ!! "
" ...." នាងអោបដៃសម្លឹងមុខចាន់មិនព្រិច
" ចង់ជេរ ចង់បន្ទោស ចង់វាយយើងក៏បាន ឯងជាមិត្តរបស់យើងតែម្នាក់គិតកុំខឹងស្អប់យើងបានទេ? "
".... " នាងលើកចិញ្ចើមខ្ពស់ទាំងទឹកមុខស្មើរួចហើយក៏
" អីយ៉ា..មិត្តសម្លាញ់ ខ្ញុំបានឯងធ្វើជាមិត្តថ្លៃអា៎ៗអត់ទេៗ អ៊ំថ្លៃ ហិហិ ព្រះអើយខ្ញុំចង់តែស្រែកជំទាលទេអ្នកណាទៅដឹងមនុស្សដែរឯងតែងតែនិយាយប្រាប់យើងជាអ៊ំយើងនោះ? អូ..ជារឿងគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើល" នាងនិយាយខ្លាំងៗ លោរខ្លួនចាប់អោបចាន់ទៅឆ្វេងទៅស្តាំ រួចសន្សឹមក្រោកឈររុញស៊ាវចាន់និងអុីបូ
"..." គាំងពេកស៊ាវចាន់និយាយអត់ចេញ ខុសពីអុីបូឈរសើច
" របស់របរខ្ញុំបានរៀបចំរួចរាល់លោកអ៊ុំតោះយើងទៅផ្ទះវិញ ចឹងខ្ញុំទៅចាំឡានមុន " នាងដើរចេញទីបន្សល់តែមនុស្សពីរនាក់
"ហ៎ា?? " ចាន់ធ្វើមុខឆ្ងល់ចង់ដឹងសួរទៅកាន់រាងក្រាស់ អុីបូញញឹមមុននិងឆ្លើយតប
" តាមពិតទៅបងជាមួយអូន បងប្រាប់មុីអឺតាំងពីយូរហើយ ចំណែកឯរឿងរៀបចំសម្លៀកបំពាក់បងបានខលប្រាប់ជាមុន មិត្តភក្តិផ្សេងៗអូនគេត្រឡប់ទៅផ្ទះអស់ហើយ "
" ដឹងចឹង ខ្ជិលខាតពេលថាមកដើរលេងតែអត់ដដែលវិញណាស់ "
" តោះទៅឡាន កានវ៉ុលមុីអឺរង់ចាំ "
" ឆឹស..វ៉ាលី បងកាន់តែឯងចុះ " ថារួចចាន់ដើរទៅចោលបាត់ទាំងខ្មើត! បណ្តោយអោយប្រុសចាស់កាន់វ៉ាលីទាំងពីរតែឯង តែវាមិនបានធ្ងន់ឯណា?
-skip
កន្លងផុតបាន១ខែ ទំនាក់ទំនងអ្នកទាំងពីរកាន់តែល្អូកល្អើន ផ្អែមល្ហែមបេះមិនចេញ ចាន់តែងតែទៅកំដរអុីបូធ្វើការងារនិយាយលេង នៅក្រុមហ៊ុន ហើយពេលទំនេរ អុីបូនាំស៊ាវចាន់ដើរលេង ញាំអាហារពេលល្ងាចជាមួយគ្នា។
-វីឡាវ៉ាង
ថ្ងៃនេះរៀងចម្លែកចេញពីធ្វើការងារភ្លាមរាងក្រាស់នាំស៊ាវចាន់មកដល់ផ្ទះ ចាន់ព្យាយាមសួរដេញដោលតែនាយនិយាយថា
" ពេលទៅដល់អូននិងដឹង!"
គូរស្នេហ៍ខុសវ័យបណ្តើរកាន់ដៃគ្នាជាប់ស្អិតចូលក្នុងផ្ទះបោះជំហានទៅបន្ទប់អាហារ អ្វីគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលគឺមនុស្សច្រើនណាស់ សូម្បីតែប៉ាម៉ាក់បងប្រុស ក៏មក ប៉ាម៉ាក់មុីអឺក៏មក អុីឈិន លោកវ៉ាងអ្នកស្រីវ៉ាង ជុំគ្នាគ្មានខ្វះ គ្មានបាត់អីមួយ។ ស៊ាវចាន់ហាក់ធ្វើខ្លួនមិនត្រូវពេលរាងក្រាស់ទាញកៅអីអោយអង្គុយចុះ នាយក៏នៅអង្គុយក្បែរ ចាន់យកដៃទាញជាយអាវរាងក្រាស់ទាំងមិនហ៊ាននិយាយលឺៗ ចំណែកអ្នកផ្សេងបានត្រឹមតែញញឹមសម្លឹងមើលពួកគេទាំងពី
" បង អញ្ជើញទាំងគ្រួសារអូន គ្រួសារបងមកជុំគ្នាធ្វើអី "
" អូនគង់តែដឹងទេ"
" ហឹស សួរអីក៏អត់ប្រាប់ បងឈប់ស្រលាញ់អូនហើយ ខិតអោយឆ្ងាយទៅ " រាងតូចសន្សឹមប្រលែងដៃរាងក្រាស់ចេញពេលបែរមើល ព្រះអើយសមាជិកសម្លឹងមកពួកគេដូចចំណីអញ្ចឹង? អ៊ីបូបានតែហួសចិត្តបន្តិចក្រោយមកសម្លេងលោកវ៉ាងក៏និយាយឡើង
" ចូលសាច់ការទៅចុះ ពិធីរៀបការនឹងរៀបចំឡើងនៅ៣ថ្ងៃក្រោយ"
" លោកវ៉ាងខ្ញុំក្រែងថាលឿនពេក ពួកគេទើបតែភ្ជាប់ពាក្យមិនទាន់បាន៣សប្តាហ៍ផង " អ្នកស្រីស៊ាវដែរអង្គុយក្បែរប្តីក៏និយាយឡើង សុខៗនាំគ្នាទៅផ្ទះគាត់ចូលដណ្តឹងស៊ាវមិនទាន់បាន១ខែផងមកនិយាយរឿងរៀបការ?
" អ្នកស្រីស៊ាវ មនុស្សស្រឡាញ់គ្នាឆាប់ការគឺល្អណាស់ មើលតែសព្វថ្ងៃចុះ នៅជាមួយគ្នាដូចប្តីប្រពន្ធអញ្ចឹង" អ្នកស្រីវ៉ាង
" ខ្ញុំក៏យល់ដូចអ្នកម៉ាក់ដែរ" យៀនម៉ាក់មុីអឺ
" អូនកុំគិតច្រើនពេក កូនឆាប់រៀបការគឺល្អបំផុតដណ្តឹងទុកយូរមិនបានទេ " លោកស៊ាវ
" ចាន់គិតយ៉ាងដែរ? " ដូយ៉ុងងាកសួរប្អូនដែលធ្វើមុខឡេឡង់ សុខចិត្តចាស់ៗនិយាយរឿងរៀបការច្បាស់ជាគំនិតអុីបូច្បាស់ណាស់
" ស៊ាវចាន់អូនគិតយ៉ាងដែរចំពោះរឿងនេះ? " អ៊ីបូដាក់ដៃលើរាងតូចព្រមទាំងសួរ ឃើញទឹកមុខមិនសូវត្រេកអររបស់រាងតូច អុីបូក៏និយាយម្តងទៀត
" បើអូនមិនព្រម២ឆ្នាំទៀតពួកយើងរៀបការក៏បាន ពេលនោះបងក្លាយជាតាចាស់ល្មម" និយាយទាំងអន់ចិត្ត
" មិនមែនទេ អ្នកណាថាអូនមិនព្រម អូនគឺរង់ចាំពេលវេលានោះមកដល់យូរណាស់ហើយ អូនយល់ព្រម" ចាន់រហ័សក្រសោបដៃរាងក្រាស់ អ្នកណាថាមិនចង់ការ? គ្រាន់តែភ័យប៉ុណ្ណោះ
" បងមិនចង់បង្ខំអូនទេ"
" ព្រមគឺព្រម អ្នកណាថាអូនមិនចង់ ឬបងមិនចង់រៀបការជាមួយអូន?? "
" បងស្រលាញ់អូនប៉ុណ្ណា អូនគួរតែដឹង"
" អា៎....ពួកឯងទាំងពីរនេះយ៉ាប់ណាស់ ចេះប្រកែកគ្នាទៀតកើត រៀបការគឺរៀបការ សម្រេចបែបនេះ " អ្នកស្រីវ៉ាង
" ពួកយើងហ្នឹងក្លាយជាគ្រួសារតែមួយឆាប់ៗនេះ " លោកស៊ាវ
" ពិតមែនហើយ " លោកវ៉ាង
ការជួបជុំញាំអាហារគ្រួសារទាំងពីរក៏រលូន ចាស់ៗនាំគ្នាពិភាក្សាគ្នា រៀបចំពីធីមង្គលការ និងបន្តនិយាយគ្នាលេងរហូតដល់ម៉ោងជិត៩យប់ទើបលាអ្នករាល់គ្នាទៅផ្ទះវិញ។
_____
ឈានដល់ថ្ងៃមង្គលការ
ពីធីរៀបការធំអស្ចារ្យរៀបចំនៅខាងផ្ទះគ្រួសារវ៉ាងសាកសមសម្រាប់គូស្នេហ៍ថ្មី ដែលភាពឡូយឆាយទាក់ទាញទាន់សម័យ មានភ្ញៀវកិត្តិយសចូលរួមទាំងខាងគ្រួសារស៊ាវនឹងគ្រួសារវ៉ាង ជាមួយនិងអ្នករួមហ៊ុន អ្នកផ្សេងៗទៀត។
ខណៈពេលវេលានេះផងដែរ អុីបូក្នុងសម្លៀកបំពាក់ឈុតកូនកម្លោះតែងខ្លួនសង្ហាឥតខ្ចោះសក់ទម្លាក់បាំងតិចៗជាស្ទាយក្នុងឈុតពណ៍ខ្មៅមានខ្សែក្រវ៉ាត់ករពណ៍សរ និងមានគន្លាស់អាវពណ៍សរជារូបផ្កានៅខាងទ្រូងខាងឆ្វេង នាយកម្លោះកំពុងឈរលើឆាករង់ចាំកូនកម្លោះតូច ដែលមានលោកអាចារ្យកាន់មេក្រូនៅក្បែរដែរ។
" កូនកម្លោះតូចមកហើយ ហ៊ូ- " សម្លេងភ្ញៀវជាច្រើនបន្លឺឡើង រាងក្រាស់ចោលក្រសែភ្នែកសម្លឹងមើលរាងតូចក្នុងឈុតពណ៍សរកំពុងដើរសម្តៅមកកាន់នាយដែលមានលោកស៊ាវបណ្តើរកូនប្រុសពៅមកផងដែរ។
" ចាប់ពីទៅប៉ាផ្ញើកូនប្រុសពៅប៉ាផង ណាអុីបូ ជួយមើលថែស្រលាញ់ ថ្នាក់ថ្នម កូនពៅប៉ាផង" លោកស៊ាវហួចដៃចាន់ទៅអោយអុីបូចាប់កាន់ជាមួយពាក្យសម្តីដែរជាឪពុកម្នាក់ស្រលាញ់មើលថែកូនតាំងពីតូចរហូតដល់ធំពេលដែរត្រូវមានគ្រួសារក៏រៀងមានចិត្តភ័យខ្លាចថាអ្នកដទៃមិនអាចមើលថែកូនពៅរបស់គាត់បាន
" លោកប៉ាទុកចិត្តចុះ ខ្ញុំហ៊ានសន្យាថាខ្ញុំមិនអោយស៊វចាន់ពិបាកដោយសារខ្ញុំឡើយ សូមលោកប៉ាក្មេកកុំបារម្ភអី " ពាក្យសម្ដីសាកសមជាកូនប្រុស វ៉ាងអុីបូនិយាយបែបនេះរឹតតែធ្វើឲគាត់ប្រាកដចិត្តថាផ្ញើកូនទៅមនុស្សម្នាក់នេះមិនខុស
ស៊ាបចាន់បានត្រឹមតែញញឹមរំជើបរំជួលមិនអាចស្រីមកខាងក្រៅបាន ស្តាប់ពាក្យទាំងអស់នេះ បេះដូងរីកមាឌដុកដាក់ព្រោះតែរំភើប មនុស្សគេស្រលាញ់តាំងពីដំបូងនៅតែជាមនុស្សមានទំនួលខុសត្រូវ ស្រលាញ់មើលថែមិនវៀចវេរ តើអ្នកណាអាចល្អជាងមនុស្សប្រុសម្នាក់នេះ?
" ដល់ពេលហើយ " លោកអាចារ្យនិយាយឡើង លោកស៊ាវដើរចេញទៅក្បែរប្រពន្ធកូន សម្លឹងមើលកាន់អ្នកខាងលើ ដែលមានគ្រួសារវ៉ាងនៅជិតគ្នា និងភ្ញៀវជាច្រើនទៀត
" តើ លោកវ៉ាងអុីបូ ព្រមទទួលយកស៊ាវចាន់ជាភរិយាស្រលាញ់មើលថែ មិនបោះបង់ចោលគ្នាក្នុងគ្រាលំបាកដែរទេ? "
" ខ្ញុំព្រម"
" ចុះ កូនកម្លោះតូច? "
" ខ្ញុំព្រមដូចគ្នា " ចាន់ញញឹមតបរាងក្រាស់វាជាស្នាមញញឹមដែលរីករាយមានក្តីសុខ ដែលបានរៀបការជាមួយមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់
" សូមអ្នកទាំងពីរបំពាក់ចិញ្ចៀនអោយគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីបង្ហាញអ្នកគ្រប់គ្នា ដែលជាគូស្នេហ៍ ស្វាមីភរិយាថ្មីថ្មោង "
អ្នកទាំងពីរស្តាប់ការនិយាយរបស់លោកអាចារ្យចប់ ពួកគេទាំងពីរបានបំពាក់ចិញ្ចៀនអោយគ្នាទៅវិញទៅមកដែលនេះជាចិញ្ចៀនគូផ្សេងក្រៅពីចិញ្ចៀនភ្ជាប់ពាក្យដណ្តឹងទុកលើមុន ពេលរួចរាល់អុីបូបានថើបដៃរាងតូចដែរមានបំពាក់ចិញ្ចៀន ធ្វើអោយចាន់អៀនឡើងថ្ពាល់ក្រហមគួរអោយចាប់ក្រញិច។
ផាច់-ផាច់ សម្លេងទះដៃអបអរគូស្វាមីភរិយាថ្មីលាន់ទ្រហឹង ពេញពីធីមង្គលគ្នាម្នាក់ៗរំភើបជំនួសអ្នកទាំងពីរ
រួចពួកគេស្រែកឡើងដំណាលគ្នាថា
" ដល់ពេលហើយ ថើបទៅៗ "
" ថើបទៅៗ "
"អុីបូ!! " ចាន់ឡើងចង់ក្រញែងខ្លួន ពេលលឺសម្លេងស្រែកឡើងបែបនេះសំខាន់មេផ្តើមគំនិតជាមហាមិត្តសម្លាញ់ផងដែរ រាងតូចទាក់ទើរខ្ញាំជាយអាវរាងក្រាស់ដែលកំពុងអោនមុខសន្សឹមៗមកកាន់តែកៀកបានត្រឹមបំហើរហៅឈ្មោះរាងក្រាស់តិចៗ រួចត្របកភ្នែកក៏បានបិទរង់ចាំទទួលស្នាមថើបពីរាងក្រាស់
" អ៊ុប" រាងក្រាស់អោនតភ្ជាប់បបូរមាត់ជាមួយបបូរមាត់តូចស្តើងទាំងលូកដួសដងក្រអូមមាត់រាងតូចពេញអណ្តាត យ៉ាងរោលរាល ដៃក្រាស់ក្រសោបចង្កេះតូចឡើងជិតស្និទ្ធ ម្រាមដៃស្រឡនដែលខ្ញាំជាយអាវក៏ព្រលែងវិញរួចលើកដៃតោងករាងក្រាស់ជាស្វាមី ធ្វើអោយអ្នកទស្សនាជាភ្ញៀវទាំងគ្រួសារអៀនញញឹមថីករាយជំនួស
ផឹប!!
" អឹមមម " រាងក្រាស់ចាប់លើកបីរាងកាយតូចស្តើងភរិយាទាំងមិនអោយដំណឹងធ្វើឲបបូរមាត់ត្រូវកាត់ផ្តាច់ចេញរួចអុីបូសម្លឹងមុខរាងតូចដោយបានយកមេក្រូមកលឺៗនិយាយថា
" មួយជីវិតបង ស្រលាញ់តែមនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយម្នាក់នោះគឺជាអូន មិនថាបច្ចុប្បន្នឬអតីតកាលអូនជាមនុស្សដំបូងដែល បងប្រើបេះដូងសម្រាប់ស្រលាញ់ បេះដូងរបស់បងដាក់បានតែអូនម្នាក់គត់ស៊ាវចាន់ " រាងក្រាស់និយាយឡើងម៉ាត់ៗធ្វើឲអ្នកក្នុងរង្វង់ដៃរំភើបឡើងស្រក់ទឹកភ្នែក
" អូន...អូនមិនដឹងរៀបរាប់បែបណាទេ ប៉ុន្តែអូនស្រលាញ់បងខ្លាំងណាស់ ខ្លាំងបំផុត ខ្លាំងរហូតគ្មានអីប្រៀបបានទេ អុីបូអូនស្រលាញ់បង "
ហ៊ូ~ហ៊ូ សម្លេងស្រែកហ៊ូកញ្ជៀវ
" ដល់ពេលបោះបាច់ផ្កាហើយ កូនកំលោះតូចឆាប់ឡើង " girl
" ត្រូវហើយ ឆាប់ឡើង "
" អូនបោះចុះ " រាងក្រាស់ដាក់រាងតូចចុះរួចយកបាច់ផ្កាមករាងតូចជាប្រពន្ធ
ស៊ាវចាន់ក្តោបបាច់ផ្កាជាប់ទ្រូងសម្លឹងមើលស្រីៗមានមនុស្សប្រុសផងដែរ កំពុងរង់ចាំបាច់ផ្កា។ រាងតូចសម្លឹងមុខរាងក្រាស់ ដែលងក់ក្បាលមានន័យថាដល់ពេលត្រូវវោះហើយ ចាន់បែរខ្នងរួចក្រវែងបាច់ផ្កាមួយទំហឹងតែថា....
ផឹប!
" ស្អីគេ បាច់ផ្កា!! មកចំយ៉ាងមិច? " អុីឈិនដែលឈរចំហៀងឆាកបែរទទួលបាច់ផ្កាធ្វើឲស្រីៗដែលចង់បាននាំគ្នាធ្លាក់ទឹកមុខអស់ខំទៅរង់ចាំចាប់តែអ្នកមិនចាប់បែរជាទទួលបាន? មិនសមទេ!
" លោកយកចុះ " អុីឈិនហួចអោយបងប្រុសស៊ាចាន់ដែរនៅក្បែរខ្លួន
" មិនមែនជារបស់ខ្ញុំ " ដូយ៉ុងហួចអោយទៅវិញ
" តែខ្ញុំមិនចង់បាន "
" គប់ចោលទៅ ខ្ញុំក៏មិនចង់បានដូចគ្នា "
" ខ្ញុំអោយលោក!! យកទៅអោយមនុស្សស្រីណាម្នាក់ក្នុងមង្គលការនេះទៅ"
" អញ្ចឹងឯងយកទៅពួកនាងចុះ!! "
ពួកគេប្រកែកគ្នាចុះឡើងៗ បាច់ផ្កាមិនបានទៅណាឆ្ងាយម្នាក់ៗរុញទម្លាក់ហួចអោយគ្នាចុះឡើង ធ្វើគ្រប់គ្នាសម្លឹងមកមើលយ៉ាងហួសចិត្ត? សុខចិត្តឈ្លោះគ្នារឿងប៉ុណ្ណឹង!
" អរគុណអូនសម្រាប់ការវិលត្រឡប់"
" អូនអរគុណបង ដែលមិនបំភ្លេចមនុស្សម្នាក់នេះ អរគុណបងដែលស្រលាញ់អូនជាអូន"
" ព្រោះតែអូនជាមនុស្សដែរបងស្រលាញ់នោះអី!! "
" ហិហិ" ពួកគេទាំងពីរបានអោបគ្នានិយាយសាសងគ្នាបន្ទាប់ពីសម្លឹងទិដ្ឋភាពដ៏គួរអោយសំណើចរវាងអុីឈិននិងដូយ៉ុង។
មិននឹកស្មានថាការជួបគ្នាជាថ្មីអាចបំពេញចន្លោះខ្វះខាតន័យកន្លះជីវិតខាងមុខបានដូច្នេះ បែបនេះហើយដែលគេថាស្នេហាដំបូងជាស្នេហាស្រស់ស្អាតមិនអាចបំភ្លេចបាន ហើយជាស្នេហាចុងក្រោយ អាចកសាងជីវិតគូរ ជាមួយមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់អស់មួយជីវិត រៀងរហូតទៅ។
ចប់បរិបូណ៌❤️🩹