ေဖေဖာ္ဝါရီလဆိုသည့္အတိုင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး၌
အေအးဓါတ္ႀကီးကေတာ့ ရရွိေနတုန္းပင္ ။
မနက္ ၅ နာရီခန႔္လည္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ယိမ္းယိုင္
ေစာင္ပုံထဲသို႔သာ တစ္ရစ္ရစ္ တိုးဝင္ေနေတာ့၏ ။
ေနာက္ေက်ာဘက္မွရေနသည့္ အေႏြးဓါတ္ေလးကိုပိုရလိုရျငား ေနာက္ေက်ာသို႔သာ တစ္ေျဖးေျဖးဆုတ္ကာ ထိုအေႏြးဓါတ္ရသည့္ဘက္သို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့္လိုက္ေတာ့သည္။ မ်က္ဝန္းတို႔ဟာ ပြင့္မလာ ဖြင့္မရသည္ဆို ပိုမွန္သည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ဟာ
အေႏြးဓါတ္အျပည့္အဝရရွိသည္ႏွင့္ တစ္ဖန္ သူ႔ရဲ႕စိတ္အစဥ္တို႔ဟာလည္း အိပ္စက္ျခင္းဆီသို႔ ...
တီ ! တီ ! တီ !
နာရီထံမွ တစ္တီတီ ျမည္သံ ဟာလည္း အခ်ိန္မွန္ ။
ခ်န္ဒလာေဘးရွိ စားပြဲေပၚမွတင္ထားသည့္ နာရီကို လွမ္းပိတ္လိုက္ကာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရန္ ခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္မွ်ႂကြလိုက္သည္ႏွင့္ ခါးတစ္ဝိုက္၌ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္ထားသည့္ လက္သြယ္သြယ္ေလး တစ္ဖက္။ ထိုလက္ကေလး၏ လက္သူႂကြယ္၌လည္း စိန္တစ္ပြင့္ထဲပါကာ ေဘးမွကႏုတ္ပုံေတြျဖင့္ဝန္းရံထားသည့္ လက္စြပ္ေလးဟာလည္း ခန႔္ခန႔္ညားညား တည္ရွိေလသည္။
က်စ္ !!
"" စိတ္ရႈပ္စရာကြာ ""
ခ်န္ဒလာ သူ႔ခါးေပၚတည္ရွိေနသည့္ လက္ကို အားပါပါ ဆြဲကိုင္ခ်ကာ ေဘးသို႔ပို႔ခ်လိုက္၏ ။ သို႔ေသာ္ အိပ္ေနသည့္ေကာင္ေလးကေတာ့ တစ္ခ်က္ေတာင္ႏိုးမလာ အင္းအဲ လုပ္ကာ ေစာင္ပုံထဲသို႔ျပန္နစ္ျမဳပ္သြားသည္ ။ မ်က္ႏွာကိုပင္ ေဖာ္ထားကာ အပူအပင္ကင္းကင္း အိပ္စက္ေန၏ ။ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ကေလးေတြဟာလည္းနဖူးေပၚသို႔အနည္းငယ္မွ် ဝဲက်ေနကာ မ်က္လုံးေလးေတြဟာလည္း မို႔ေမာက္ေနေသးသည္။ေအးတဲ့ရာသီဥတု ဒဏ္ေၾကာင့္ ပါးေလးေတြဟာလည္း ေသြးေၾကာစိမ္းေလးေတြ ျမင္ရကာ ေဆးမကူပါပဲ ခပ္ရဲရဲ ျဖစ္လို႔ေနေလသည္ ။
ခ်န္ဒလာ ထိုေခါက္ဆြဲေျခာက္ဆီမွ ျမန္ျမန္အၾကည့္လႊဲလိုက္ကာ မွန္ေတြ ကာရံထားသည့္ အျပင္ဘက္သို႔သာ လွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။ သူတို႔ အိပ္ခန္းဟာ ဒုတိယထပ္မွာရွိသည့္အျပင္ အနည္းငယ္မွ် ျမင့္သည့္အတြက္ ျမဴခိုးေတြကိုပင္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္ေနရာမွထကာ
တန္းမွာခ်ိတ္ထားသည့္ အားကစားအက်ႌကုတ္ကိုယူကာ အေပၚမွထပ္ဝတ္လွ်က္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္ ။
"" သခင္ေလး ႏိုးၿပီလားရွင့္ ""
အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည့္ သခင္ေလးကို ေတြ႕သည့္ႏွင့္ မိပု၏ ေျခလွမ္းတို႔ကတုံ႔ခနဲ႔ ရပ္လိုက္ကာ အျမန္ေခါင္းငုံ႔လိုက္ရသည္ ။
မိပုမွာ အေပၚထပ္တတ္သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးလို႔ ေအာက္အဆင္း သခင္ေလးအခန္းထဲက ထြက္လာသည္ႏွင့္ တိုးေလသည္ ။ မိပုမွာျဖင့္ ေခါင္းေတာင္မေမာ့ရဲ သူ႔ေၾကာင့္ႏိုးသြားသည္ဟု ေတြးေနမိလို႔ပင္ ။
' ေတာ္ၾကာေန အဘစံကို ဆုံးမခိုင္းေနမွျဖင့္ေသေနအုန္းမယ္။ '
ခ်န္ဒလာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ ..
"" လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္သြား ""
"" ဟုတ္ ဟုတ္သခင္ေလး ""
"" ခန ! ""
ခ်န္ဒလာ အခန္းထဲကို ေမးေငါ့ျပကာ ..
"" အခန္းထဲက လူကို ခုခ်က္ခ်င္းႏႈိးၿပီး မိပုနဲ႔အတူ
ထမင္းခ်က္ခိုင္း !! ""
"" မလုပ္ပါနဲ႔ အစ္ကိုေလးကို .. မိပု တစ္ေယာက္ထဲႏိုင္ ... ""
"" ငါ့ကို အရစ္မရွည္နဲ႔ !! ငါ့ခိုင္းရင္
ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ ။ ဒီအိမ္မွာေနရင္ သက္သက္သာသာေနရမယ္ ထင္မေနနဲ႔ ။
ဘယ္သူကိုမွ ငါထမင္းတင္ေခၚမေကြၽးႏိုင္ဘူး ။ ""
"" ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး ""
သခင္ေလးအိမ္ေပၚတတိယထပ္သို႔တတ္သြားသည့္ ေျခတစ္ရွပ္ရွပ္အသံကိုၾကားသည္ႏွင့္ မိပု၏ ပါးစပ္မွလည္း ..
' အို သူကပဲ ထမင္းတင္မေကြၽးႏိုင္ဘူးရွိေသး ၊ အလုပ္မလုပ္ပဲေနရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံေတြက ရေနတာ သုံးမႏိုင္ ျဖဳန္းမႏိုင္ သူ႔လို အစားပုပ္တဲ့လူ အေယာက္ ၁၀၀ေလာက္ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားေတာင္ သခင္ေလးတို႔ မြဲမသြားပါဘူးေတာ္ '
မိပုတို႔ထုံးစံတိုင္း ပြစိပြစိ အသံတို႔ဟာ စလာၿပီျဖစ္သည္။ေပၚတင္က်ေတာ့မေပၚရဲပါဘူး ။
သခင္ေလးတို႔ လက္ညႇိဳးေလး တစ္ခ်က္ေကြးလိုက္႐ုံျဖင့္ သူ႔အသက္က ရွာလို႔ရမည္ေတာင္မဟုတ္ေတာ့ ။
အေတြးေတြကို ရပ္ကာ ေရွ႕ရွိ အခန္းထဲရွိ လူကိုသာ ႏႈိးဖို႔စရေတာ့သည္ ။
ေဒါက္ ! ေဒါက္ !
"" အစ္ကိုေလးေရ ထပါေတာ့ !! ""
ဘုန္း! ဘုန္း !
"" အစ္ကိုေလးေရ !! ""
ယိမ္းယိုင္လည္း အခန္းေရွ႕မွ တစ္ဆာဆာ ေအာ္သံေၾကာင့္ ထပ္အိပ္မရေတာ့ ။ မ်က္စိႏွစ္ဖက္လုံးကို အနည္းငယ္မွ် ပြတ္ကာ ကုတင္ေပၚ၌ ထထိုင္လိုက္၏ ။ ခနေလာက္ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရာမွ အိပ္ခ်င္ေျပသည္ႏွင့္ တံခါးဖြင့္ရန္ ေျခလွမ္းတို႔ကိုသာ ဦးတည္ရေတာ့သည္ ။
မိပု တံခါးကို ထပ္ေခါက္ ဖို႔ႀကံလိုက္သည္ႏွင့္ တံခါးဟာလည္း ေဂ်ာက္ခနဲ အသံႏွင့္အတူပြင့္လာေတာ့သည္ ။
"" မိပု ဘာျဖစ္ေနတာလည္း !! ""
ဖဲသား ညဝတ္အက်ႌ အျဖဴေလးကိုဝတ္ဆင္ထားေသာ အစ္ကိုေလးမွာ မိပုမ်က္လုံးထဲ၌ လုံးလုံးေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေလးပင္ ။
"" သခင္ေလးမနက္စာစားဖို႔ အစ္ကိုေလး ကိုယ္တိုင္
မိပုနဲ႔အတူ ဝိုင္းလုပ္ရေအာင္ပါ ။ ""
"" အခု သူကေကာ ""
မိပုကိုေက်ာ္ကာဒုတိယ တစ္ထပ္လုံးကို ယိမ္းယိုင္မ်က္လုံးႏွင့္ တစ္ခ်က္ ေဝ့ၾကည့္လိုက္၏ ။
"" သခင္ေလးက အေပၚထပ္မွာပါ ။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနေလာက္ပါၿပီ ။ အစ္ကိုေလး အေပၚကို လိုက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္ သခင္ေလးက အဲ့အေပၚထပ္ကို တတ္တဲ့လူတိုင္း အဘစံကလြဲၿပီး ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ သတ္ပစ္မယ္ေျပာထားတာ ။ ""
မိပုကား ခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ခ်က္တြန႔္ကာ ေျပာလာ၏ ။
"" ငါလည္းသူ႔ေနာက္မလိုက္ဘူး ။
ခနေနဆင္းလာခဲ့မယ္ ။ ""
မိပုကိုမွာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးကိုဂ်ိန္းခနဲျမည္
ေအာင္ပိတ္လိုက္ေလသည္ ။ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ကိုယ္လက္သန႔္စင္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔သာခပ္ျမန္ျမန္ ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
အခ်ိန္အားျဖင့္ ၇ နာရီေလာက္ေရာက္သည္ႏွင့္ ယိမ္းယိုင္တို႔လည္း မနက္စာျပင္တာ အကုန္ၿပီးစီးေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ျပန္ငုံ႔နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေစာေစာစီးစီး ေခြၽးနံ႔က ထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္ ။ သူဒီေန႔ Companyအစည္းအေဝးပါ
တတ္ရမည့္အတြက္ ဒီအခ်ိန္မွ ေရမခ်ိဳးလွ်င္မမွီႏိုင္ေတာ့။
Dynamite Company Limited Group သည္
Gem Community တစ္ခုလုံး၌ No 1 ခ်ိတ္ထားကာ ႏိုင္ငံတစ္ကာ ထိုးေဖာက္ႏိုင္သည့္ Company
တစ္ခုပင္ ။ လက္ယာအရမ္းေျမာက္ကာ ဒီဇိုင္းတစ္ခုလွ်င္ Limited 1 စုံသာ ထုတ္တတ္၏ ။ ေက်ာက္အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္သည့္ အေလွ်ာက္
ေဈးဟာလည္း ေဒၚလာႏွင့္ ခ်ီကာ ေခါင္ခိုက္ေနတတ္သည္ ။ Dynamite မွ ထုတ္ကုန္တစ္ခုခုကို
ဝတ္ဆင္ထားေသာသူသည္ ထိပ္သီး ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ လူမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ၾကည့္႐ုံႏွင့္တင္ အတပ္သိႏိုင္သည္ ။
ယိမ္းယိုင္ ထို Company မွာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္တင္းတင္းပင္ရွိၿပီျဖစ္သည္ ။
ခုျပသနာေပၚေနသည့္ ဒီဇိုင္းသည္လည္း ႏွစ္ႏွစ္တာကာလပတ္လုံး သူဆြဲသည့္ဒီဇိုင္းမွန္သမွ်ေတြထဲမွ ႐ုံးခ်ဳပ္ႀကီးကို တတိယအႀကိမ္ေျမာက္တင္ျပရျခင္း ။ ပထမႏွစ္ေခါက္လုံး အဆင္ေျပသည့္အေလွ်ာက္ အခုတစ္ေလ်ာက္ကေတာ့ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားပင္ ။ ခိုးယူထားသည့္ စကားအေလွ်ာက္ သူ႔ကို ျဖဳတ္ခ်ခ်င္သည့္ ဒီဇိုင္းဆြဲသူေတြဟာလည္း ဒူးႏွင့္ေဒး။ ေသခ်ာ
ကႏုတ္စိတ္ေဖာ္တတ္သည့္ သူ႔လက္ရာက် ဌာနခ်ဳပ္က အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ပယ္ခ်ခဲ့သည္။
ေရးခ်ိဳးဖို႔ ေနာက္က်ေနၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ အခန္းထဲေရာက္ဖို႔သာ ဒုန္းဆိုင္းေျပးတတ္လာေတာ့သည္ ။
အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဆးလိပ္နံ႔ဟာ အခန္းတစ္ခုလုံးမႊန္သလြန္ထူေနေလသည္ ။ တီဗြီေရွ႕ဆိုဖာေပၚ၌ ခုံကိုမွီထိုင္ကာ
ေဆးလိပ္ကိုဟန္ပါပါေသာက္လွ်က္ အေငြ႕မ်ားကို အရသာခံကာ မိုးေပၚသို႔ လႊတ္ထုတ္ေနကာ အခန္းတစ္ခုလုံးဟာလည္း မီးခိုးေငြ႕ေတြ အျပည့္ပင္ ။
"" မင္းေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္အျပင္ထြက္ေသာက္ ""
"" ခင္ဗ်ား လာအုန္း !! ""
"" ဘာလဲ ""
တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ တံခါးဝမွ ရပ္ၿမဲရပ္ဆဲ ..
"" က်ဳပ္ နမ္းမလို႔ လာအုန္း !! ""
"" ဘာကိစၥ မင္းကငါ့ကိုနမ္းမွာလည္း ! ""
ခ်န္ဒလာ စကားမ်ားေနသူအားေျပာမေနေတာ့ ထိုင္ေနရမွထလိုက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေနသူနားထိ တိုးကပ္သြားလိုက္သည္ ။ သူ႔ကိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလး၏ ခါးမွေပြ႕လွ်က္ ကုတင္ ေပၚသို႔လွဲခ်လိုက္၏ ။ အေပၚမွလည္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးျဖင့္တစ္ဆင့္ဖိထားကာ ..
ႁပြတ္ !!
"" ဖယ္ !! ""
"" မနမ္းခ်င္ဘူးေပါ့ေလ ""
ႁပြတ္ !!
ဘယ္ညာယိမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို လက္ဝါးႀကီးျဖင့္ ထိန္းကိုင္ကာ သူအလိုရွိသလို ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံးကို စားေသာက္ေနေတာ့၏ ။ အေပၚတစ္လွည့္ေအာက္တစ္လွည့္ျဖင့္ ကေလးစုပ္လုံးစုတ္သည့္ႏွယ္
သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ျပဳစားေနေတာ့သည္ ။
အ့!!
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖင့္ ကိုက္ေဖာက္ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေဆးလိပ္အရသာေရာယွက္ေနသည့္ ပူေႏြးေႏြးအရာႀကီးက ခံတြင္း တစ္ခုလုံးကိုဝင္ေရာက္ က်ီစယ္လာၿပီျဖစ္သည္ ။ လွ်ာတစ္ခုလုံးကို အရင္းစမွ စုတ္ယူသြားကာ အဖ်ားေရာက္မွလႊတ္ေပးလိုက္ လုပ္ေနသည္ေၾကာင့္ အသက္ရႉမဝျခင္းႏွင့္အတူ နာက်င္လာသည့္ခံစားခ်က္တို႔ပါေရာယွက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ လွ်ာတစ္ခုလုံးစပ္ဖ်င္းဖ်င္းခံစားလာရသည္ကိုသူမခံႏိုင္
ေတာ့ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးစုပ္ေလးျဖင့္ ခပ္နာနာထုမွကာ ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ခ်က္ကိုက္ကာ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
"" ခင္ဗ်ား ႏႈတ္ခမ္းေတြက သိပ္ခ်ိဳတယ္ !! ""
မ်က္စိေမွးကာ လွ်ာတစ္ခ်က္သပ္ကာေျပာလာသူေၾကာင့္ ယိမ္းယိုင္၏မ်က္ႏွာဟာ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ေလးပမာ ရဲခနဲ ။
"" ဖယ္ .. ဖယ္ ငါအလုပ္သြားရအုန္းမယ္ ""
"" ခင္ဗ်ားက ဘယ္အလုပ္ကိုသြားမွာလည္း !! ""
"" ငါလည္း ငါ့အလုပ္ရွိေသးတယ္ မင္းငါ့အေပၚက ဖယ္စမ္းပါေတာ့ !! ""
"" က်စ္ ! ခင္ဗ်ား အလုပ္က ဘယ္မွာလည္း !! ""
"" Dynamite Company မွာ
ဘာလည္း မင္းလိုက္ပို႔မလို႔လား ""
Dynamite Company Limited Group ႏွင့္
ခ်န္ဒလာတို႔၏ ေဝးလွသည္ ။ အနည္းဆုံးကားစီးေတာင္ တစ္နာရီေလာက္ စီးရမည္ျဖစ္သည္။
ခ်န္ဒလာ ေရွ႕ရွိေခါက္ဆြဲေျခာက္ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ကာမ်က္ခုံးတြန႔္လွ်က္အနည္းငယ္မွ် စဥ္းစားလိုက္ေလသည္ ။
ယိမ္းယိုင္ေပၚသို႔ ဖိထားသည္မွ အနည္းငယ္ႂကြလိုက္ကာ ...
"" က်ဳပ္မအားဘူး ။ လိုက္လည္း မပို႔ႏိုင္ဘူး
ခင္ဗ်ားဘာသာသြား ။ ""
"" သိတယ္ !! ""
"" ေရသြားခ်ိဳးမွာ မလား ။ သြားေတာ့သြား !! ""
"" ဘယ္လိုျဖစ္လို႔အတင္းႏွင္လြတ္ေနတာလည္း !! ""
ယိမ္းယိုင္လွဲေနရာမွထကာ ခ်န္ဒလာဘက္သို႔ အၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္ပို႔လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေသခ်ာစီစစ္ထည့္ထားသည့္ ဗီ႐ိုထဲမွ အေပၚေအာက္ဝမ္းဆက္အမဲေရာင္ဝတ္စုံတစ္ စုံကိုထုတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔သာဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။
ယိမ္းယိုင္အခန္းထဲဝင္သြားသည္ႏွင့္ ခ်န္ဒလာ စားပြဲေပၚရွိ ဖုန္းကိုလွမ္းယူကာ နံပါတ္တစ္ခုသို႔ အျမန္႐ိုက္ကာ ေခၚဆိုလိုက္ေတာ့၏ ။
တီ ! တီ !
'" ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး !! ""
"' ငါ့အိမ္က ကားႏွစ္စီးလုံး မတ္စ္နဲ႔ အိုလစ္ကို
ခုခ်က္ခ်င္း လာယူခိုင္းလိုက္ !! ""
"" ဗ်ာ !! ""
"" က်စ္ !! 15 Min ေတြ အေရာက္လာခဲ့ !! ""
"" ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး !! ""
ဟယ္ရီ ဖုန္းခ် ေတာ့မည္အျပဳ တစ္ဖက္က
အသံက စူးကနဲ ထြက္လာ၏။
"" ခနေလး ဟယ္ရီ !! ""
"" ဘာက်န္ေသးလို႔ပါလည္းသခင္ေလး !! ""
"" ငါ့ကိုစာအုပ္ တစ္အုပ္ရွာေပး !!
တ႐ုတ္ေဈးတန္းဘက္က
ရည္းစား ၾကဴးနည္းစာအုပ္ !! ""
ဟယ္ရီ တစ္ခ်က္ရီမိလိုက္၏ ။
' ကေလးကုလား '
အဟင္း !
ဟယ့္ရီ႕ရယ္သံ တစ္ခ်က္ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္
ခ်န္ဒလာ စကားစျမန္ျမန္ျဖတ္ကာ ..
"" ဟိုေကာင္ေတြကို အျမန္လႊတ္လိုက္။ ဒါပဲ !! ""
အသံတို႔ဆုံးသည္ႏွင့္ ဖုန္းေလလႈိင္းကေလးဟာလည္း တိကနဲ က်သြားေတာ့သည္။
ဟယ္ရီ ရီခ်င္ေနသည့္စိတ္ကို မနည္းခ်ိဳးႏွိမ္လိုက္ရသည္ ။ ဖုန္းကိုစားပြဲခုံေပၚ အျမန္ခ်ခဲ့ကာ ဂိုဏ္းအတြင္း
နားေနေဆာင္မ်ားဘက္ျခမ္းသို႔ တစ္ဖန္ေျပးရျပန္၏ ။ ဒီအကြာအေဝးနဲ႔ ဒီအကြာအေဝး 15 Min နဲ႔ လာရေအာင္ အိမ္နီးနားခ်င္းလည္းမဟုတ္ ။ မတ္စ္ႏွင့္
အိုလစ္ကား လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္ေနေတာ့သာ ေတာ္ေသး၏ ။ႏွစ္ေယာက္လုံးကေလး သခင္ေလး၏ အႀကိဳက္ကိုသိႏိုင္ကာ သခင္ေလးအားကိုးရသည့္ ဘယ္လက္႐ုံးနဲ႔ ညာလက္႐ုံးပင္ ။
"" မတ္စ္ !! အိုလစ္ !! ""
"" ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုေလးဟယ္ရီ !! ""
လူႏွစ္ေယာက္၏ နာမည္ကိုေခၚလိုက္ေသာ္လည္း
နားေနေဆာင္ထဲ ရွိသမွ် ဂိုဏ္းသားတို႔၏ အသံဟာ ဟိန္းခနဲ ...
ဟယ္ရီ႕အသံၾကားသည္ႏွင့္ ဂိုဏ္းသားအားလုံးဟာ သတိစြဲကပ္အေနအထား ။ ေအာက္ကေဘာင္းဘီအနက္ အေပၚမွ T shirt အနက္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္ ။ T shirt အနက္အေပၚမွ ထပ္ၿပီးလည္း Vest အေသးစားဝတ္ဆင္ထားကာ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကိုလည္း ထိုးထားေသးသည္ ။
"" သခင္ေလးက သူ႔အိမ္က ကားႏွစ္စီးလာယူဖို႔အမိန႔္ေပးသြားတယ္ !! ""
မတ္စ္နဲ႔ အိုလစ္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾက၏ ။ ဘာလို႔ဆို သူတို႔သခင္ေလးသည္ သူ႔ကားေတြကို ဘယ္တစ္စုံ တစ္ေယာက္မွ ေပးစီးျခင္းမျပဳ ။ ေမာင္းခိုင္းဖို႔ဆိုတာ ပိုေဝး၏ ။ ခုမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္လည္းေတာ့မသိေပ။
"" သခင္ေလးက သူ႔ကားေတြကို ေပးမေမာင္း .. ""
မတ္စ္က ဟယ္ရီ႕ကိုၾကည့္ကာ စကားစလိုက္၏ ။
"" မရွည္နဲ႔ !! သခင္ေလးက ဒါလုပ္ဆိုလုပ္လိုက္ !! ""
"" ဟုတ္ကဲ့ပါ အစ္ကိုေလးဟယ္ရီ !! ""
"" သြားေတာ့။ 15 မိနစ္အတြင္းအေရာက္သြား
မေမ့နဲ႔ !! ""
မတ္စ္နဲ႔ အိုလစ္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ
နက္ေစြးေစြး ဆိုင္ကယ္ႀကီးေပၚတတ္ကာ ျမန္ဆန္ေသာအရွိန္ျဖင့္ ခ်န္ဒလာ၏ အိမ္သို႔ ဦးတည္ခဲ့ေတာ့သည္။
မတ္စ္နဲ႔ အိုလစ္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အိမ္ေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ သခင္ေလးက အိမ္ေပါက္ဝမွာ ရပ္ကာ
သူတို႔ကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ စိုက္ၾကည့္ေန၏။
"" ေရာ့ကားေသာ့ !!
ေဘးကကားႏွစ္စီးလုံးဂိုဏ္းကို
ေမာင္းထုတ္သြားလိုက္ !! ""
ပစ္လာသည့္ ကားေသာ့ေတြကို အျမန္ဖမ္းလိုက္ကာ
McLaren Sharks ေဘးမွာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီရပ္ထားသည့္ McLaren ကား အျဖဴေရာင္ႏွင့္အမဲေရာင္ကို တစ္ေယာက္စီေမာင္းကာ ေမာင္းထုတ္သြားေလသည္ ။
ခ်န္ဒလာ သူ႔ကားႏွစ္စီးလုံး ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္သြားသည္ႏွင့္ က်န္ရွိေနသည့္ ကားေပၚတတ္လိုက္ကာ
ခပ္ပါးပါးၿပဳံးလိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ ၿခံကိုပတ္ကာ ကြၽမ္းက်င္စြာေကြ့လွ်က္ အိမ္အျပင္သို႔ထြက္သြားေလသည္။
ဟက္ !!
ယိမ္းယိုင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာသည့္အခါ
ခ်န္ဒလာဟာ မရွိေတာ့။ နာရီၾကည့္ေတာ့ 7 ခြဲေနၿပီမို႔
ေထြေထြထူးထူး စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ဒီဇိုင္းပိုင္းႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ အခ်က္အလက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ယူကာ အိမ္ေအာက္သို႔သာ ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
"" အဘစံ !! ""
"" ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သြားမလို႔ ဒီမွာ ကားရွိတယ္မလား တစ္စီးေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ခနငွား ! ""
"" အယ္ သားငယ္ သခင္ေလးကလည္း
အလုပ္သြားၿပီ က်န္တဲ့ကားႏွစ္စီးကလည္း
ဝပ္ေရွာ့ပို႔ထားရတယ္ !! ""
အဘစံ သခင္ေလးကို အျပစ္မျမင္ေစလိုေသာေၾကာင့္ ဖုံးဖိေျပာလိုက္၏ ။ အေစာႀကီးကတည္းက မတ္စ္နဲ႔အိုလစ္လာကတည္းက သိလိုက္ရမွာ ဒီတိုင္းပဲ ကားထုတ္သြားတယ္လို႔ပဲ ထင္ေနမိတာ။ သူအနည္းငယ္မွ် သတိမမူလိုက္မိဘူးပဲ ။
သခင္ေလး ဘာေတြလုပ္ေနလည္း အဘစံေတာင္နားမလည္ေတာ့ ...
"" ကားႏွစ္စီးလုံးလား !! ""
"" အင္းဟုတ္တယ္သားငယ္ ""
"" က်စ္ ! ဒီလိုေန႔ႀကီးမွဗ်ာ ဒီေန႔အေရးႀကီး အစည္းအေဝးရွိတယ္ !! ""
ယိမ္းယိုင္ ဆံပင္ေတြကို တစ္ခ်က္လွန္တင္ကာ
စိတ္ရႈပ္သလို ေျပာလိုက္၏ ။
လမ္းထိပ္ကို သြားၿပီး တကၠစီငွားရင္ေတာင္
လမ္းကေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္ရေပအုန္းမည္ ။
မတတ္ႏိုင္ေပ ဒီလို ႀကဳံမွေတာ့
ေလွ်ာက္ဆိုလည္းေလွ်က္ရမွာပဲ ။ အိမ္ထဲ ၿခံျပင္ထြက္ဖို႔တစ္ခါ ၿခံျပင္ကေနလမ္းထိပ္ကိုတစ္ခါ
လမ္းေလွ်ာက္ရရင္ သူလည္း Company မေရာက္ခင္ ေသဖို႔ပါပဲ ။
ယိမ္းယိုင္ အိမ္ထဲမွအျပင္သို႔ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ..
"" အဘစံ အဘစံ !! ""
"" ေဟ ဘာတုန္း ! ""
"" ဒီေန႔သခင္ေလး မနက္စာစားမသြားဘူး ""
"" အဲ့တာ ထူးဆန္းလို႔လား တစ္ခါတစ္ေလ
မစားတာ ""
"" ထူးဆန္းတာေပါ့ အဘစံကလည္း မနက္အေစာႀကီး သခင္ေလးက
အစ္ကိုေလးကိုကိုယ္တိုင္ႏႈိးခိုင္းၿပီး ထမင္း
ထခ်က္ခိုင္းတာေလ
ေဟာအခုလည္းက် မိပုက မနက္စာစားဖို႔သြားေခၚေတာ့ သြန္ပစ္လိုက္တဲ့ အစ္ကိုေလး ခ်က္ထားတာေတြ ႏွေျမာစရာႀကီး ။ ""
အဘစံ မိပု၏ စကားကိုနားေထာင္ကာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ေလသည္။
"" ဒီစကားေတြ အစ္ကိုေလး ယိမ္းယိုင္နားထဲ ျပန္မေရာက္ေစနဲ႔ ငါေျပာတာနားလည္လား !! ""
"" ဟုတ္ကဲ့ပါ အဘစံကလည္း ""
"" ေအး ညည္းသာပါးစပ္မဖြာနဲ႔သတိထားေန
ဟင္း ဟင္း !! ""
လက္ညႇိဳးထိုးလွ်က္ သတိထားေနဆိုသည့္ပုံစံျဖင့္ သတိေပးကာ ထြက္သြားသူအား မိပု
ေနာက္မွၾကည့္ကာ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္၏ ။
' အို ဒီအိမ္ကလူေတြကလည္း ခနခန ၿခိမ္းေျခာက္ေနေတာ့တာပါပဲ '
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
15 • 1 • 2024 •
Xylo
Vote & Com