#zawgyi
" ဆရာ...မနက္မိုးလင္းလို႔ ေန႔လည္ေရာက္ပါေတာ့
မယ္၊ထသင့္ေနပါၿပီ "
မနက္မိုးလင္းသည္ေက်ာ္သြားတာမို႔ ေယာင္းဝူက
အလုပ္ကိုေစာေရာက္ေနေပမဲ့ ဆရာျဖစ္တဲ့သူက
ေနာက္က်ေနသည္မို႔ ဆရာ့အပိုင္ကိုေမးေတာ့
'မသိဘူး'ဟုေျဖလို႔ ဆရာ့ကြန္ဒိုကိုသာအေျပး
လာခဲ့တာျဖစ္သည္။
ဒီေရာက္ေတာ့ထင္ထားသည့္အတိုင္း ဆရာက
အိပ္ေကာင္းေနတုန္းပဲ။
" ဆရာ...ဆရာ...ဟိုမွာဆရာ့အပိုင္က မင္ဂယူနဲ႔
ၾကည္ႏူးေနၾကၿပီေနာ္... "
ေယာင္းဝူရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက
အိပ္မႈံစုံဖြားထလာၿပီး သူ၏ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံပင္ကို
သပ္တင္လိုက္သည္။suitအျပည့္ကိုေတာ့ အခုထိ
မခြၽတ္ရေသးဘူး။
" ေတာက္!ေဟ့ေကာင္!ငါနားညီးတယ္၊ဝင္ခဲ့ကြာ! "
ထယ္ေယာင္း ခပ္မာမာေအာ္လိုက္ရင္းအံဇြဲေပၚရွိ
ဖုန္းကိုယူလိုက္၏။ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီးၾကည့္ေတာ့
ဖုန္းအျပင္ပုံေလးဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္
ဆံပင္ရွည္ေကာင္ေလး၏ပုံပင္ျဖစ္သည္။
သူၾကည့္ေနရင္းမွ နာရီကိုေရာက္သြားေတာ့ ၁၀နာရီထိုးလုနီးနီးျဖစ္သည္။ညကေသာက္တာအေတာ္မ်ားသြားၿပီးေနာက္ကိုကိုအလွေလးကိုလြမ္းကာ အိမ္သို႔သြားၾကည့္ခဲ့မိသည္။ကိုကိုအလွေလးအိမ္ေရာက္ေတာ့ အနမ္းေတြဆက္ၿပီး လက္ေတြကေနရာအႏွံ႔ေရာက္ခဲ့မိလို႔ တြန္းတာခံလိုက္တယ္။
ခါးေနာက္ေတာ့နာသြားလို႔ အိမ္ကိုသာျပန္လာၿပီး အိပ္လိုက္တာပင္ျဖစ္သည္။
" ဆရာ့အပိုင္ေတာင္အလုပ္ေရာက္ေနၿပီ၊မင္ဂယူနဲ႔
လာတာေနာ္ဗ်ာ၊ဆရာေနာက္က်တယ္... အာ့!
ဆရာမွားမယ္... "
အခန္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ထယ္ေယာင္းကိုနားပူေအာင္
စကားဆိုေနသည့္ေယာင္းဝူကို ေခါင္းအုံးျဖင့္လွမ္း
ပစ္လိုက္ေတာ့ေရွာင္သည္။ဒါေတာင္မမွတ္ေသး။
ေျပာဖို႔ဆက္ခ်င္ေနသည္။
" ဆရာ့အပိုင္အလွေလးေတာင္ ႐ုံးကိုေရာက္လို႔ တစ္ေယာက္ထည္းဆရာ့အလုပ္ေတြလုပ္ေနရၿပီ၊
ေျပာေတာ့ ဆရာ့အပိုင္ကိုမပင္ပန္းေစခ်င္ဘူးဆို "
ေယာင္းဝူကေခါင္းအုံးကိုေကာက္တင္ရင္းျဖင့္
ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္သည္။
" ကိုကိုအလွေလး အလုပ္လုပ္ေနတာကိုမင္းက
ဘာေၾကာင့္မ်ား မကူညီရတာလဲ၊ေဟ့ေကာင္...
ငါမင္းကိုခန္႔ထားတာ၊ငါနဲ႔ကိုကိုအလွေလးကို
ကူညီဖို႔အတြက္... "
ထယ္ေယာင္းကစိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ေျပာေတာ့
ေယာင္းဝူက ရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္သည္။ဒီေကာင့္ကို
ထယ္ေယာင္းၾကာေလ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
တပည့္မို႔သာသည္းခံရတာ။တစ္ခါတစ္ေလ
သူ႔ကိုကိုအလွေလးကိုၾကဴးေနေတာ့ မ်က္ႏွာပို
စုတ္သြားေအာင္ ပိတ္႐ိုက္ခ်င္မိသည္။
" ကြၽန္ေတာ္က ကူညီေပးမယ္ေျပာပါတယ္၊ဆရာ့
အပိုင္က သူကေရသာမခိုခ်င္ဘူးဆိုလို႔ ဟိုေနရာ၊
ဒီေနရာကိုလည္း တစ္ေနရာဝင္၊တစ္ေနရာထြက္
လက္မွတ္လိုက္ၾကည့္၊ဆရာမလာခင္ အကုန္အစစ္
ေပးေနတာ၊ခဏေနၾကအစည္းအေဝးရွိတာမို႔
သူစီစဥ္ေပးထားေသးတယ္ "
" ငါသိၿပီ၊ေဟ့ေကာင္ မင္း႐ုံးကိုသြားႏွင့္လိုက္၊
ကိုကိုအလွေလးခိုင္းတာ အကုန္လုပ္ေပးထား၊
ငါေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲထြက္လာခဲ့မယ္... "
ထယ္ေယာင္းအိပ္ယာေပၚမွဆင္းရင္း ေယာင္းဝူကို
ကိုကိုအလွေလးအတြက္ မွာစရာရွိတာေတြမွာေပး
လိုက္ေတာ့ နားေထာင္ျပန္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္၊ဒါနဲ႔
ဆရာခါးနာေနတာလား၊အဆင္မေျပရင္လည္း
အစ္ကိုဟိုေဆာ့ရွိကေန ေဆးခန္းျပၿပီးလာပါ
လား... "
ေယာင္းဝူက ခါးေနာက္ကိုဖိကာနာက်င္ေနဟန္ရွိ
သည့္ သူ႔ဆရာထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာေျပာေလသည္။ထယ္ေယာင္းကေခါင္းခါျပရင္းျဖင့္...
" ငါအဆင္ေျပတယ္၊ညက ကိုကိုအလွေလးအိမ္
သြားရင္းအနမ္းေတြၾကမ္းမိသြားရင္း ငါကေနရာ
တက္မိသြားလို႔ ကိုကိုအလွေလးကတြန္းတာခံလိုက္
ရတာ... "
" ဟာ..အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ အသားနာခံၿပီးဘာလို႔ဆက္မတက္
ခဲ့တာလဲ၊ဆရာဗ်ာ...အဲ့ေနရာမွာကြၽန္ေတာ္သာဆို- "
ထယ္ေယာင္းကေျပာသည္ကို ေယာင္းဝူက
ရယ္ရင္း သူ႔အပိုင္ကိုကိုအလွေလးကိုၾကဴးစကား
ထက္လြန္တာေျပာေတာ့မည္။ထိုသည္ကို
ထယ္ေယာင္း အံႀကိတ္သံခပ္ဩဩျဖင့္....
" ေဟ့ေကာင္!!မင္းေနာက္ဆက္တြဲကိုေျပာရဲေျပာ
ၾကည့္...ငါမင္းကိုလုပ္ေတာ့မယ္!!သြားေတာ့.. "
" ဟဲဟဲ...ေဆာရီး ဆရာ၊ကြၽန္ေတာ္မွားသြားလို႔၊
သြားပါၿပီဗ်၊မနက္စာကို ႐ုံးေရာက္ရင္ကြၽန္ေတာ္
စီစဥ္ေပးထားပါ့မယ္.... "
ေယာင္းဝူကရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္ကာ အ႐ိုေသေပးလို႔
အခန္းထဲမွထြက္သြားသည္။ေယာင္းဝူထြက္သြား
ေတာ့မွထယ္ေယာင္းလည္း သက္ျပင္းရွည္ခ်လို႔
အိပ္ယာမွထလို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ရသည္။
ကိုကိုအလွေလးက သူ႔အစားအလုပ္ေတြနဲ႔
ပင္ပန္းေနတာၾကားလို႔ သူလက္မခံႏိုင္ဘူး။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုကိုအလွေလးနဲ႔သူ႔အေမကို
အိမ္မွာပဲေနေစခ်င္တာ။အခုေတာ့ မရႏိုင္ေသး
ဘူး။အပိုင္ယူၿပီးလို႔ကေတာ့ ပိုးေမြးသလိုေလးျဖင့္
ထားဖို႔အစီစဥ္ရွိေနၿပီးသား။
- - - - -
" ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ကြၽန္ေတာ္က ဥကၠဌကင္မ္ကိုေသခ်ာ
ေလးေျပာေပးထားပါ့မယ္၊လိုအပ္တာရွိလည္း
ေသခ်ာေလးေျပာထားေပးပါ... "
တစ္ဖက္ကရွယ္ယာဝင္နဲ႔စကားေျပာရင္း သူ႔ဇနီးက
KIM VICTORYမွ လူႀကီးအမ်ိဳးသမီးဝတ္သည့္ Fashion Designsေတြကိုသေဘာက်ေနတာမို႔
စာအုပ္ဖတ္ၾကည့္ေနရင္း ကူးကလိုအပ္တာေတြကို
ရွင္းျပေပးေနသည္။
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ Own Officeမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းမေရာက္ေသးတာမို႔ အခန္းထဲ
ေခၚမေဆြးေႏြးသင့္တာမို႔ ေယာင္းဝူကိုေျပာကာ
ကုမၸဏီကLobbyမွာ အနားယူေစရင္းမွလုပ္ငန္း
အေၾကာင္းေတြေျပာရင္း ရွယ္ယာရွင္၏ဇနီးပါလာ
တာမို႔ သူမကသေဘာက်ကာ ပုံေတြၾကည့္ၿပီးသား
ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
" ရပါတယ္ကြယ္၊က်န္တာေတာ့မလိုအပ္ဘူး၊
အန္တီကေတာ့ ဒီအဝတ္စားကိုသေဘာက်တာမို႔ သီးသန္႔လိုခ်င္မိတယ္ "
ထိုအမ်ိဳးသမီးကစာအုပ္ထဲရွိ ဒီဇိုင္နာဆြဲထားသည့္
ေဆာင္းတြင္းဝတ္အေႏြးထည္အရွည္ကို လိုခ်င္သည္ျဖင့္ ေျပာလာသည္။
ဒီတိုင္းလိုခ်င္လို႔မွမရဘဲပိုင္ရွင္ဥကၠဌကိုေရာ၊
ဆြဲသည့္ဒီဇိုင္နာကိုပါ ေသခ်ာခြင့္ေတာင္းၿပီး
ဒီဇိုင္နာကိုေတာ့ရသင့္သေလာက္ feesသက္သက္
ရွင္းေပးရမည္ကို သူကေတာ့မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္
သေဘာျဖင့္ အလားကားလိုခ်င္သည္တဲ့။
ကူးအေတြးကိုေဖ်ာက္လို႔ ရွယ္ယာရွင္တို႔ကို
ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ေျပာမည့္စကားကိုေစာင့္ေနတာ။
" သီးသန္႔ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေပးလို႔မရပါဘူး၊ဒီဇိုင္းက ဥကၠဌကင္မ္ပိုင္သလို၊ဆြဲတဲ့ဒီဇိုင္နာရဲ႕
ခြင့္ျပဳခ်က္ရယ္၊သူ႔ကိုေပးရမည့္ feesသက္သက္
ဆိုရင္ေတာ့ ဆြဲတဲ့လူလည္းအလကားမျဖစ္လို႔
အဲ့နည္းလမ္းကအဆင္ေျပပါတယ္ "
" မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေတာင္ မရဘူးပဲ... "
ကူးေလးကပိုၿပဳံးကာေျပာေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးက
မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ျပန္ေျပာသည္။ကူးကေတာ့
ေခါင္းခါျပၿပီး ျပန္ၿပဳံးျပေတာ့ သူမဘာမွျပန္
မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ကူးသိတာေပါ့။ကူးေလးအရင္က ကိုယ္စားလွယ္
လုပ္ရတုန္းကဆို ကင္မ္လုပ္ငန္းစုအျပင္၊
အစရွိသည့္mallတိုင္းကို အဝတ္အစားအထုတ္၊
ပိတ္ထည္အထုတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပို႔ေပးၿပီး
စာရင္းလိုက္ယူရသည္။အဲ့တုန္းကဆို ဆိုင္တိုင္းက
ကူးကိုမိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္အျဖစ္ အပိုေပးဖို႔ေတာင္
ေတာင္းဆိုၾကသည္။
အလိမၼယ္နည္းလမ္းျဖင့္ 'လူႀကီးမင္းတို႔မွာထားတဲ့
အေရအတြက္အတိုင္းပဲလာပို႔တာမို႔ ပိုမယူခ်င္ပါနဲ႔'
ဟုသာအၿမဲျငင္းခဲ့ရသည္။တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္
ကုမၸဏီရဲ႕ဥကၠဌက အပိုေပးလိုက္လို႔ေျပာေတာ့မွ
ပိုေပးတာမ်ားသည္။
" သူမ်ားအားနာစိတ္ျဖစ္ရေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူး၊
အတြင္းေရးမႉးဂြၽန္ကို အားနာပါတယ္၊အကယ္လို႔
ဒီအေႏြးထည္အတြက္ အန္ကယ္ကကိုယ္တိုင္ဘဲ
ဥကၠဌရွိမွာခြင့္ေတာင္းၿပီး ဒီဇိုင္နာကိုပါfees
ေသခ်ာေပးၿပီး ယူပါ့မယ္... "
ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ခင္ပြန္းက ကူးအခက္ေတြ႕ေနရသည္ကိုသိလို႔ ဝင္ျဖန္ေျဖလာသည္။ကူးက ထိုစကားေၾကာင့္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပဳံးျပရင္း...
" အဲ့လိုဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကအမ်ားႀကီးေက်းဇူး
တင္ပါတယ္၊အဆင္ေျပသြားတာေပါ့၊ဥကၠဌလာရင္
ေျပာလိုက္မွာမို႔ စိတ္မပူပါနဲ႔ေနာ္... "
" ေကာင္းပါၿပီ၊ဒါဆိုအန္ကယ္တို႔ကို ခြင့္ျပဳပါဦး "
ထိုလုပ္ငန္းရွင္အန္ကယ္က သူ႔ဇနီးလက္ကိုဆြဲလို႔
ထရပ္ေတာ့ ကူးကပါအလိုက္သိသည့္အေနျဖင့္
ႏႈတ္ဆက္သည္။သူ႔ဇနီးကေတာ့ကူးေလးကို
မၾကည္တၾကည္ၿပဳံးျပကာသူ႔ခင္ပြန္းလက္တို
ဆြဲလို႔ ထြက္သြားေတာ့သည္။
" ဟူး...ကိုယ္စားလွယ္လုပ္တုန္းကလည္း စကား
ေျပာထိန္းရတာ ပင္ပန္းတယ္၊ဟင္း..အခုလည္း
စကားေျပာေတြ ထိန္းရတာပင္ပန္းတယ္...အဲ့ဒီ
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းလည္း အခုထက္ထိအလုပ္ကို
မလာႏိုင္ေသးဘူး၊ညက club,barေတြတက္ေနတာေနမယ္... "
ကူးေလးကဟိုလင္မယားထြက္သြားေတာ့မွ သက္ျပင္းရွည္ခ်ကာ ထယ္ေယာင္းကိုအတင္းတုတ္
ေနသည္။ဟိုကသူမွသူျဖစ္ေနတာမို႔ ေျခဆန္႔ဖို
မစဥ္းစားေနဘူး။
" ဟဲဟဲ...ဆရာ့အပိုင္ပင္ပန္းေနၿပီလား... "
" အာ...မပင္ပန္ပါဘူးေယာင္းဝူ၊ဒါေတြက.. "
ကူးအတင္းတုတ္ေနရင္း ေယာင္းဝူကလက္ထဲ
စားစရာအျပည့္ျဖင့္ေရာက္ခ်လာသည္။ကူးက
ေမးေတာ့ ေယာင္းဝူကရယ္ရင္း...
" ဆရာညက ေသာက္တာမ်ားသြားေတာ့ အိပ္လိုက္တာ မထႏိုင္ေတာ့ဘဲအိပ္ေနလို႔မနက္စာစားခ်ိန္
ေနာက္က်ေနလို႔ ဝယ္လာေပးတာ၊မဟုတ္ရင္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္က အေငါက္ခံရမွာ "
" အာ...ဟုတ္လား "
ကူးေလးကရယ္ရင္းေျပာေတာ့ ေယာင္းဝူက
လက္ထဲအိတ္ေတြဆြဲထားရင္း ရယ္ျပေလသည္။
" ဆရာ့အပိုင္...ဆရာ့အပိုင္ညကတြန္းလိုက္လို႔
ဆရာညကခါးနာသြားတာေလ၊အေတာ္နာေနတာ
ထင္တယ္၊ခါးကိုေတာင္ကိုင္ၿပီးထေနရတာ... "
" အို... "
ေယာင္းဝူးကမ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ပိုပိုသာသာ
ေျပာလိုက္ေတာ့ ကူးေလးမွာညကသူတြန္းလိုက္
တာေၾကာင့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းခါးနာသြားတာကို
ေတြးမိရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားသည္။
ဒါေၾကာင့္ပင္ ကူးေလးကလက္ထဲစာရင္းစာအုပ္
ေတြထပ္သိမ္းလိုက္ရင္း စကားဆိုသည္။
" ေယာင္းဝူေလး...ခါးကပ္ပလာစတာေလး ႏွစ္ခုေလာက္ဝယ္လာခဲ့ေပးပါလား၊ၿပီးေတာ့ လက္ထဲက
အထုတ္ေတြအစ္ကို႔ကိုေပးလိုက္ပါ၊တစ္ခါတည္း
အခန္းထဲယူသြားေပးမယ္ "
ေယာင္းဝူခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာမွာအၿပဳံးေတြ
မသတ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ဆရာ့နဲ႔သူ႔အပိုင္
အတြက္ သူကိုယ္တိုင္ကလမ္းေဖာက္ေနသည္မို႔
ဆရာ့အပိုင္ကေတာ့ ထိုအကြက္ထဲလွလွခ်ည္း
ဝင္သြားေတာ့၏။
" ရပါတယ္၊ကြၽန္ေတာ္ ဝင္ထားေပးခဲ့မယ္၊ဒီ
အထုတ္ေတြကလက္ေတြနာမယ္၊ကြၽန္ေတာ္ကပဲ
သြားထားလိုက္မယ္၊ႀကဳံတုန္းလက္ထဲကစာရင္း
ေတြပါေပးသြားလိုက္ေနာ္... "
ေယာင္းဝူကေျပာရင္း ကူးလက္ထဲကစာရင္းေတြ
ပါသယ္ယူသြားၿပီး ထယ္ေယာင္းရဲ႕အခန္းထဲသို႔
ဝင္သြားေတာ့သည္။သည္ေတာ့မွကူးေလးလည္း
စဥ္းစားမိတာတစ္ခုရွိလို႔ တစ္ေနရာဘက္သို႔
ထြက္လာခဲ့သည္။
- - - - -
" ဟင္း...ေသာက္ထားတဲ့သူဆိုေတာ့ လန္းဆန္းေအာင္ ပ်ားသံပရာေဖ်ာ္ရမယ္ထင္တယ္ "
ကူးေကာ္ဖီေတြေဖ်ာ္သည့္အခန္းသို႔ ေရာက္လာ
ခဲ့ေလသည္။သူတို႔လည္းအရင္က ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔
ဒီေနရာကိုလာရင္း ဂယူကလန္းဆန္းေအာင္
ပ်ားရည္သံပရာေသာက္တက္တာမို႔သူေဖ်ာ္ေပး
ေနၾကျဖစ္လို႔ ပ်ားရည္ရွိေနတာကူးသိသည္။
ဖန္ခြက္ထဲေရအနည္းငယ္ထည့္လိုက္ၿပီး
အဆင္သင့္ရွိေနသည့္ သံပရာသီးတစ္လုံးကို
ဓါးျဖင့္လွီျခမ္းလိုက္ၿပီး အစိတ္စိတ္ေလးေတြ
ပိုလွီးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေတာ့ ေကာ္ဖီထုတ္
ေတြတင္ထားသည့္ ဗီ႐ိုစင္ေပၚမွာပ်ားရည္ပုလင္း
ဗူးေလးရွိေနသည္။
ထိုပ်ားရည္ပုလင္းကိုယူၿပီး ႏွစ္ဇြန္းမွ်ထည့္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွေဘးမွာအသင့္ရွိသည့္ သံပရာသီးစိတ္ေတြကို ႏွစ္စိတ္ေလာက္ညႇစ္ထည့္လိုက္ၿပီး
သၾကားတစ္ဇြန္းထည့္ကာ ေမႊေနလိုက္သည္။
အရသာကသူေဖ်ာ္ေနၾကအတိုင္းမို႔ မျမည္းဘဲ
ထိုေနရာကိုျပန္သန္႔ရွင္းရင္း ဖန္ခြက္ေအာက္မွာ
ခံထို႔ဖန္ျပားေရာ၊ေကာ္ဗန္းျပားေလးအေပၚတင္
ၿပီးေဘးနားမွာ သံပရာစိတ္ေလးအနည္းငယ္
ထည့္ၿပီး ဥကၠဌအခန္းဘက္သို႔ျပန္လာသည္။
" သူအခုထိမေရာက္ေသးဘူးပဲ... အင့္...
ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
ကူးေလးက သူ႔ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားသည့္
ပ်ားသံပရာေဖ်ာ္ရည္ကို ထယ္ေယာင္းရဲ႕စားပြဲမွာ
တင္လိုက္တုန္းရွိေသး စားပြဲေအာက္ကေနထြက္
လာတာမို႔ ကူးေလးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ခုံေပၚသို႔
လန္႔ကာထိုင္ခ်မိသြားသည္။
" ကိုကိုအလွေလး ဘယ္သြားေနတာလဲဗ်ာ၊ေမာင္
လိုက္ရွာေနတာ ေနရာႏွံ႔ေနၿပီ၊ဟိုေကာင့္ကိုလည္း
ေမးၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွာရွိေနတယ္တဲ့ "
" သိပါၿပီ၊ဒါေပမယ့္..ငါ့ကိုတအားႀကီး
မဖက္ထားနဲ႔ေလ... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးကိုေတြ႕ေရာခါးကေန
ဖက္လို႔ ကူးေလးရဲ႕ဗိုက္နားမ်က္ႏွာအပ္ကာျဖင့္
ကေလးတစ္ေယာက္လို ခြၽဲေနေလသည္။ကူးမွာ
အေနရခက္သည္မို႔ ႐ုန္းေနတာ။ဒါေတာင္တင္း
ၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားတာျဖစ္သည္။
" ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲကြာ... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးလက္ေလးကိုယူလိုက္ရင္း
သူ႔ပါးျပင္ထက္အပ္ကာ ေမးလိုက္ေလသည္။
" မင္းအတြက္ ပ်ားသံပရာေဖ်ာ္ေပးတာ၊ဒါက
ေသာက္ထားတဲ့သူေတြအတြက္ ေခါင္းအုံတာဆို
သက္သာေစတယ္... "
ကူးေလးအေျပာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းၿပဳံးလိုက္
ကာ သူ႔ခုံေပၚကပ်ားသံပရာရည္ခြက္ကိုလွည့္ၾကည့္
မိလိုက္ေလ၏။ထယ္ေယာင္းအၿပဳံးေတြမပ်က္ႏိုင္
ေတာ့ဘူး။သူ႔အတြက္ ပထမဆုံးကိုကိုအလွေလး
လုပ္ေပးသည့္ မနက္ခင္းအားေဆးကိုေသာက္ရ
ေတာ့မွာျဖစ္သည္။
" ခ်စ္တယ္၊ေမာင္...ကိုကိုအလွေလးကိုအရမ္း
ခ်စ္တာပဲ၊ေမာင့္ကို ဒီလိုေဖ်ာ္ေပးတဲ့အတြက္
ေမာင္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ... "
ထယ္ေယာင္းက ဒူးေထာင္လိုက္သည္မို႔နဂိုက
သူ႔အရပ္ကလည္းရွည္ေနတာမို႔ ကူးေလးရဲ႕ႏႈတ္
ခမ္းထက္အနည္းငယ္ျမင့္သြားေပမဲ့ ျပန္ငုံ႔နမ္း၏။
ခပ္ဖြဖြျမန္ျမန္ေလးနမ္းတာမို႔ ကူးေလးမေရွာင္မိ
လိုက္ဘူး။
ေဒါက္!
" အဟမ္း...ဆရာ..နည္းနည္းေလာက္ေလး မနက္စာစားဖို႔ၾကည့္ပါဦး၊မၾကာခင္ေန႔လည္စာအတြက္
ေရာက္ေတာ့မယ္၊အခုေတာ့အရင္မနက္စာေလး
စားပါဦး... "
" ဟာ...ဒီေကာင္! "
ထယ္ေယာင္းကနမ္းေနတုန္းရွိေသး ေယာင္းဝူက
အခန္းထဲဝင္လာၿပီးမွ ပိတ္ထားသည့္တံခါးကို
လွမ္းေခါက္ကာ သူတို႔ကိုအသံေပးသည္။
ထယ္ေယာင္းေဒါသထြက္လို႔ လွမ္းဆဲမိ႐ုံ႔ပဲ။
" ဆရာ့အပိုင္...ေတာင္းထားတာေလးယူပါဦး "
ကူးေလးရွက္သြားပါသည္။ေယာင္းဝူကို သူ႔နာမည္
ကိစၥေၾကာင့္ ေျပာဖို႔ကိုခုနကသူ႔ဆရာအေၾကာင္းမို႔
မေျပာေနေတာ့ဘဲ သူမသိလို႔ေခၚတာျဖစ္မည္ဆို
ရင္းေနတာ။ဒါကိုေယာင္းဝူကဆက္ေခၚေနလို႔
အရွက္ပိုတိုးသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ကူးေပးထားသည့္
ပ်ားသံပရာရည္ကိုတစ္ခ်ိဳင့္ထဲ ေမာ့ေသာက္ရင္း
ခုံေပၚျပန္ထိုင္သည္။
" အာ...ေက်းဇူးပါ... "
ကူးေလးက ထိုင္ခုံကေနထလိုက္သလို
ထယ္ေယာင္းလည္း ဒူးေထာက္ထားရာကေန
ထရပ္လိုက္သည္။ကူးေလးက ေယာင္းဝူရဲ႕
လက္ထဲက ခါးကပ္ပလာစတာကိုယူလိုက္၏။
" ေယာင္းဝူ...ေန႔လယ္စာကိုဒီမွာပဲစီစဥ္ေပးေတာ့၊
ေန႔လယ္စာကို ငါတို႔ဒီမွာစားမယ္၊ေကာင္းတာေတြ
စီစဥ္ထားလိုက္...အခုေတာ့သြားေတာ့! "
" ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ၊ကြၽန္ေတာ္ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္၊
ဆရာ့အပိုင္...သြားၿပီေနာ္ဗ်... "
ထယ္ေယာင္းက ေယာင္းဝူကိုမွာစရာရွိတာေတြ
မွာေနေလသည္။ေယာင္းဝူမွာ သူ႔ဆရာစကားကို
တေသြမသိမ္းနားေထာင္လို႔ ကူးေလးကိုေတာင္
အစစ္ႏႈတ္ဆက္သြားေသးသည္။
ကူးေလးမွာ သူ႔ကိုထိုနာမည္ကိုသာထပ္ေခၚလို႔
ရွက္ကာျဖင့္ မတက္သာဘဲေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။
" ကိုကိုအလွေလး...ေမာင့္အခ်ိန္ဇယားေလးေတြ
ေျပာေပးပါဦး၊ဒါနဲ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ မနက္က
အလုပ္အေတြ႕အႀကဳံေလးေျပာပါဦး... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အေပၚကုတ္ကိုခြၽတ္လိုက္ရင္း
နက္ကတိုင္ကိုပါ ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ကူးက အမ်က္
ျမည္သည့္မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ၾကည့္သည္။
" ေနပါဦး၊ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!အခုမွမနက္ပိုင္းပဲ
ရွိေသးတယ္၊နက္ကတိုင္ကိုမခြၽတ္နဲ႔ေလ... "
ကူးေလးက ခါးကပ္ပလာစတာကိုခုံေပၚခ်ရင္းထယ္ေယာင္းအနားလာကာ နက္ကတိုင္ကိုျပန္ဝတ္
ေပးလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကိုၿငိမ္ၾကသြားသည္။
ကူးကနက္ကတိုင္ကို ေသခ်ာျပင္ဝတ္ေပးရင္းျဖင့္
ထယ္ေယာင္းက သေဘာက်စြာၿငိမ္ၾကည့္ေန၏။
ထယ္ေယာင္းသိသည္။ကိုကိုအလွေလးရဲ႕စိတ္က
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနေစခ်င္တာ။ဒါကိုသိလို႔ သူက
ထိုကဲ့သို႔ ျပဳမူလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
" ေမာင္က စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ရင္မေနတက္ဘူး "
ထယ္ေယာင္းက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုက်ားေပါက္
ေလးအသြင္ေျပာင္းသြားကာ ကူးေလးကိုေမာ့
ၾကည့္လို႔ေျပာသည္။ကူးကေတာ့ မ်က္ေစာင္းလွလွ
ေလးထိုးလိုက္ရင္း နက္ကတိုင္ကိုခပ္ေလ်ာေလ်ာ
ေလးဝတ္ေပးသည္။
" ဂယူဆို မနက္ေစာေစာသူစိတ္က်ဥ္းၾကပ္လို႔
ခြၽတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ငါ့မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီၿငိမ္တယ္၊
သူက မင္းလိုမဆိုးဘူး ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
ကူးေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းရဲၿပဳံးရိပ္
သန္းေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေတာင္မဲ့က်သြားသည္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုေဒါသက ထိန္းမႏိုင္ဘဲျဖစ္ကာ
အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈရင္း....
" ကိုကိုအလွေလး...ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထည္းရွိ
ေနခ်ိန္ဆို အဲ့လူအေၾကာင္းကိုမေျပာပါနဲ႔လား၊
ကိုကိုအလွေလးကသာ ၿပဳံးရင္းေျပာျပေနေပမဲ့
ေမာင့္ရင္ထဲဘယ္ေလာက္ခံစားရလဲသိလား၊
ေမာင္နာက်င္တာကိုေရာ သိတာမလို႔လားကြာ "
ကူးေလး ထယ္ေယာင္းကိုအားနာမိသြားသည္။
ထယ္ေယာင္းကသူ႔ကိုခ်စ္ေနတဲ့သူမို႔ သူ႔ေရွ႕မွာမွ
ဂယူ႔အေၾကာင္းေျပာမိသြားသည္။သူကအားနာလို႔
ရွိေသး ထယ္ေယာင္းကသူ႔ခါးကိုျပန္ထိန္းၿပီး
မနက္စာစားဖို႔ ထသြားသည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ခါးနာတာကိုသတိရ
သြားသည္ျဖင့္ စားပြဲေပၚကခါးကပ္ပလာစတာကို
အေျပးယူကာ ေခၚလိုက္သည္။
" အင္း... "
ထယ္ေယာင္းက စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္သြားတာမို႔
ခပ္ျပတ္ျပတ္ထူးလိုက္သည္။သို႔ေပမဲ့ သူထိုင္တဲ့
အနားကိုေရာက္လာသည့္ ကိုကိုအလွေလးက
သူ႔ေရွ႕ကို ခါးကပ္ပလာစတာႏွစ္ခုေပးသည္။
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း၊ငါက
မွားသြားတာပါ၊ၿပီးေတာ့ မင္းကလည္းခ်စ္ေနတဲ့
သူမို႔နာက်င္ရမယ္ဆိုတာ ငါနားလည္ပါတယ္၊
ေရာ့...ခါးကပ္ပလာစတာေလးကပ္လိုက္ေနာ္ "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းေရွ႕ခါးကပ္ပလာစတာ
ေပးလိုက္သည္။ထယ္ေယာင္းက ထိုပလာစတာကို
ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။
" ေမာင္က ဘယ္လိုကပ္ရမွာလဲ၊ေနာက္ေက်ာကို
လက္ေျပာင္းျပန္ႀကီး လက္လိမ္ၿပီးကပ္ရမွာလား၊
ဒီဒါဏ္ရာက ကိုကိုအလွေလးေၾကာင့္ျဖစ္လို႔ ကိုယ္
တိုင္ကပ္ေပးရမယ္... "
" အင္းပါ၊ကပ္ေပးပါ့မယ္၊ဒါျဖင့္...ေန႔လယ္စာ
စားၿပီးရင္ မင္းရဲ႕အခ်ိန္ကရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔
အစည္းေဝးမရွိဘူး၊ဒါေပမဲ့ mallလိုက္စစ္ရမယ္၊
ၿပီးရင္ ဒီဇိုင္းဌာနကသူေတြကိုအစည္းေဝးသေဘာ
မ်ိဳး ဒီဇိုင္းအသစ္ေတြအတြက္ေဆြးေႏႊးရမယ္... "
ကူးေလးက သူကပ္ေပးမယ္ဟုေျပာရင္း အလုပ္အေၾကာင္းပါေျပာသြားေတာ့ ထယ္ေယာင္းက
စားေနသည့္စားလက္စကိုရပ္ကာ ထလိုက္သည္။
" ေမာင္သိၿပီ၊အခန္းထဲလိုက္ခဲ့ေတာ့... "
ထယ္ေယာင္းကထရပ္လိုက္ရင္း ကူးေလးကိုလက္
ကေနဆြဲေခၚကာ သူ႔႐ုံးခန္းထဲကအခန္းတစ္ခုထဲ
ေခၚသြားသည္။ထိုအခန္းက ထယ္ေယာင္းရဲ႕
နားေနခန္းလိုပါပဲ။ပင္ပန္းေနလို႔အနားယူခ်င္ရင္
ဝင္အိပ္႐ုံပဲ။ထယ္ေယာင္း အခန္းတံခါးကိုေတာ့
ပိတ္မေနေတာ့ဘူး။
" ပလာစတာကပ္ဖို႔ကို အဲ့ေလာက္ထိလိုလို႔လား၊
အျပင္မွာကပ္လည္းရတာပဲကို... "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းအခန္းကိုေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ရင္းျဖင့္ေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းက ေျပာေနတာ
ကိုဂ႐ုမစိုက္ရင္းျဖင့္ နက္ကတိုင္ကိုျပန္ခြၽတ္ရင္း
သူ႔အေပၚရွပ္အနက္ကိုပါ ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့
အေပၚပိုင္းဗလာေၾကာင့္ ကူးေလးတစ္ဖက္သို႔
လွည့္လိုက္မိသည္။
ထယ္ေယာင္းက အၿမဲတမ္းလိုလိုအားကစားလိုက္
စားသူျဖစ္တာမို႔ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ရင္အုပ္ႀကီးရယ္၊
ထြားသင့္သေလာက္ထြားသည့္ လက္ေမာင္းနဲ႔
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေရာ
ေပၚေနသည့္ six packလိုင္းေတြကအေတာ့္ကို
ခပ္မိုက္မိုက္။
" ေမာင္တအားမိုက္ေနလို႔ ၾကည့္တာမလား၊မပူနဲ႔၊
ေမာင္က ကိုကို႔အပိုင္ဗ်... "
ထယ္ေယာင္းကရယ္ရင္းေျပာၿပီး အိပ္ယာေပၚ
ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ကူးကေတာ့ သူ႔ကိုေျပာ
သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ပင္
မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထိုးလိုက္ကာ သူလည္း
ဖိနပ္်ခြၽတ္လို႔အိပ္ယာေပၚကေဘးေထာင့္နားမွာထိုင္လိုက္ၿပီး ခါးကပ္ပလာစတာထုပ္ကို
ေဖာက္ေနသည္။ၿပီးေနာက္မွ ထယ္ေယာင္းနာေန
သည့္ေနရာကို လိုက္စမ္းၾကည့္သည္။
" အာ့!...အဲ့ခါးနားနာေနတာ... "
ကူးကခါးဆုံနားကိုထိမိေတာ့ နာက်င္စြာေအာ္လိုက္
သည့္ထယ္ေယာင္းရဲ႕အသံေၾကာင့္ ကူးေလးမွာ
ပိုအားနာသြားသည္။ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ
အဲ့ေနရာကနည္းနည္းေယာင္ေနတာျဖစ္သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္၊အရမ္းနာသြားမွာပဲ...
တကယ္ဆိုမင္းလည္း မင္းအသားကိုနာေအာင္
လုပ္လို႔၊ငါ့ကိုနာေအာင္ ျပန္လုပ္သင့္တာ "
ကူးေလးက ပလာစတာကပ္ခြာကိုေသခ်ာခြာရင္း
ေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းက ေမွာက္အိပ္ေနရင္းမွ
ရယ္လိုက္ကာ...
" လက္ထပ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေမာင္ကနာေအာင္အႀကိမ္
ေပါင္းလုပ္မိမယ္ထင္တယ္ဗ်ာ.... "
" ဘာစကားေျပာတာလဲ၊ေက်ာျပင္က္ိုထိုးခ်လိုက္
မွာေနာ္၊မ်က္ႏွာေျပာင္မေနဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန... "
ကူးေလးက ကပ္ခြာကပ္ေပးရင္းေျပာေတာ့
ထယ္ေယာင္းၿငိမ္ၾကသြားသည္။အဲ့လိုပါဘဲ
ထယ္ေယာင္းက အဖိုး၊မိဘေတြနဲ႔အေဒၚ၊
က်န္တဲ့သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာေတာင္
လက္မခံရင္သာေနပါေစ သူခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ဆို
ၿငိမ္ၾကသြားပါသည္။
ကူးေလး ထယ္ေယာင္းၿငိမ္ၾကသြားပုံၾကည့္ကာ
ၿပဳံးမိပါသည္။ဆိုးသာဆိုးတက္တာ။ဒီလိုဆူရင္
အလိုလိုၿငိမ္က်သြားေသးတာ။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...မင္းဒီလိုနားခ်င္ေသးရင္
နားလိုက္ေနာ္၊ငါစာရင္းလုပ္စရာေလးေတြရွိတယ္၊
စားစရာေတြသိမ္း-- ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!!! "
" ေမာင္နဲ႔တစ္ခါေလာက္ ဖက္အိပ္ရေအာင္...
အား...ကိုယ္လုံးေလးကေသးေသးေလးကြာ... "
ထယ္ေယာင္းက ထသြားေတာ့မည့္ကူးရဲ႕လက္ကို
အျမန္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ကူးကသူ႔ေဘးျပန္ေရာက္လာၿပီးလဲက်သြားသည္။ဒါကိုထယ္ေယာင္းက ကိုယ္ေသးေသးေလးကိုဖက္လိုက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲထည့္
ထားလိုက္သည္။
ခါးသာနာေနတာ အသားက်ေတာ့ရွယ္ယူတက္တဲ့
သူမ်ိဳးက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းသာျဖစ္သည္။
ကူးကေတာ့ ႐ုန္းေပမဲ့သူ႔ကိုယ္တစ္ခုလုံးကို
သိမ္းႀကဳံးဖက္ယူရင္း ကူးေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကို
သူ႔ဗလာက်င္းေနတဲ့ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ခါးကို
ဖက္ထားသည္။
" ေမာင္ ခင္ဗ်ားေလးကိုသိပ္ခ်စ္တယ္...ေမာင့္ရဲ႕
ပထမဆုံးခ်စ္ဖူးတဲ့သူက ခင္ဗ်ားေလးျဖစ္သလို၊
ေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္ဦး၊ေမာင္ရဲ႕တစ္ဘဝလုံးက
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုအတြက္.. "
ထယ္ေယာင္း သူ႔ကိုကိုအလွေလးကိုသူ႔ခ်စ္ေၾကာင္းေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသပါေသးသည္။
လက္ေတြ႕လည္းျပသလို၊ႏႈတ္နဲ႔ပါျပသည္။
သူေတြးသည္က ကိုကိုအလွေလးသာသူ႔ကို
စိတ္ယိုင္လာရင္ေကာင္းမည္ဟူ၍သာ။
" ငါထေတာ့မယ္လို႔ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
သူ႔အေျပာကိုဂ႐ုမစိုက္သည့္အျပင္ ခါးေသးအား
ပိုတင္းၾကပ္ေအာင္ဖက္ကာ ကူးေလးရဲ႕ဂုတ္ကို
ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီးအိပ္သြားသည္။ဒါေတာင္
ခါးေသးေလးကိုဖက္ထားသည့္လက္ေတြက
နည္းနည္းေလးေတာ့မွ မေလ်ာ့သြားဘူး။
ကူးလည္း႐ုန္းမရမဲ့အတူတူ ခဏေလာက္ေတာ့
သည္းခံၿပီးေနရင္းမွ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးေၾကာင့္
ကူးေလးပါအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
- - - - -
ေယာင္းဝူ အခန္းသီးသန္႔မွာအလုပ္လုပ္ေနရင္းမွ
ေအာက္ကလုံၿခဳံေရးတစ္ေယာက္က ဥကၠဌႀကီး
လာသည္ဟုေျပာေရာ ေယာင္းဝူမွာကုတ္ျပန္ဝတ္
ကာ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာရသည္။
ေျမညီထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဥကၠဌႀကီးကတစ္ဦး
ထည္းလာတာသာျဖစ္သည္။ဝန္ထမ္းေတြကသိလို႔
ႏႈတ္ဆက္ေနၾကရင္း ေယာင္းဝူကဆံပင္ေတြပါ
ေသခ်ာျပင္လိုက္ၿပီး အနားအျမန္ေျပးရသည္။
" ဥကၠဌႀကီး၊ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာ
တာလဲခင္ဗ်... "
ေယာင္းဝူကေမးသည္ကို ဥကၠဌႀကီးကင္မ္က
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာၾကည့္လိုက္ရင္းေျပာသည္။
" ငါ့ပိုင္တဲ့ကုမၸဏီေတာင္ ငါလာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာ
လို႔မရဘူးလား၊ငါျဖတ္႐ိုက္လိုက္ရ... "
" အခုကဆရာ့ ကုမၸဏီျဖစ္ေနၿပီေလဗ်ာ၊ဒီေတာ့
ျပန္ယူဖို႔မ်ားလာတာလားလို႔ ေမးၾကည့္တာပါ "
ေယာင္းဝူက ခပ္ေနာက္ေနာက္ဆိုလိုက္ေတာ့
ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းက ေခါင္းကို႐ိုက္လိုက္သည္။
တကယ္သားအဖႏွစ္ေယာက္ ေယာင္းဝူကိုဆို
ရွယ္အႏိုင္က်င့္တာ။
" ဥကၠဌကေတာ္နဲ႔တိုင္မယ္ဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ့္ကို
အႏိုင္က်င့္ေနတာ သားအဖႏွစ္ေယာက္လုံးက "
ေယာင္းဝူကငိုမဲ့မဲ့လုပ္ကာေျပာေတာ့
ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းက ေရွ႕ကေနထြက္သည္။
ၿပီးေနာက္ ဓါတ္ေလွကားအတူစီးရင္းသူ႔သားရွိတဲ့
အခန္းကိုလာရန္သာျဖစ္သည္။
" ကုမၸဏီအေျခအေနဘယ္လိုရွိလဲ၊မင္းဆရာေရာ
ခန္႔ေပးထားတဲ့ အတြင္းေရးမႉးနဲအဆင္ေျပလား "
ထယ္ေယာင္းအလုပ္စစဝင္ခ်င္းမွာ သူ႔အေဖအရင္
ခန္႔ထားေပးသည့္ အတြင္းေရးမႉးမေလးက ထယ္ေယာင္းနဲ႔အဆင္မေျပတာမို႔ ထုတ္လိုက္ရသည္။
" မေျပပါဘူးဗ်၊အဲ့အတြင္းေရးမႉးက ဆရာbar
သြားတုန္းက သူ႔ကိုအီစီကလီလာလုပ္တဲသူျဖစ္
ေနလို႔ ထုတ္လိုက္တာ၊ဆရာကေျပာပါေသးတယ္၊
ဒယ္ဒီက အလုပ္တြက္လူေခၚတာညံ့တယ္ဆိုၿပီး
ေျပာေနေသးတာ... "
ေယာင္းဝူကရယ္ရင္းေျပာေတာ့ ဥကၠဌႀကီးက
သူ႔သားအေၾကာင္းနားေထာင္ရင္း ျပန္ေျပာသည္။
" ဒါနဲ႔ပဲကိုကိုအလွေလးဆိုတဲ့ သူ႔ဟာေလးကို
မရရေအာင္ အတြင္းေရးမႉးအတြက္ခန္႔လိုက္တယ္
ဆိုပါေတာ့ကြာ... "
ေယာင္းဝူကေတာင္ မေျပာရေသးဘဲဆရာ့အေဖက
ေျပာလာသည္မို႔ အံ့အားသင့္သြားသည္။
ဥကၠဌႀကီးက သူသိေနပါသည္ဆိုသည့္အထာျဖင့္
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ကာ ရယ္ေနေလသည။
" ဥကၠဌႀကီးက ဘယ္လိုသိေနတာလဲ... "
" ဒယ္ဒီက သူ႔ေျမးေျခၿငိမ္ေနတယ္ေျပာလို႔ သူပါစုံစမ္းရင္း၊ငါပါစုံစမ္းရင္း သိလာတာပါပဲ၊ဟင္း..
ေကာင္ေလးက တြဲေနတဲ့သူရွိတယ္ၾကားတယ္ "
ဥကၠဌႀကီးက သူ႔သားအေၾကာင္းကိုေသခ်ာစြာ
စုံစမ္းထားပုံရသည္။အတိအက်ကိုပင္ေသခ်ာ
စုံစမ္းထားတာမို႔ တစ္ပုံစံထည္းသာျဖစ္သည္။
ဒါေတာင္အဖိုးျဖစ္သူပါ ေျမးအေၾကာင္းသိခ်င္လို႔
စုံစမ္းထားသည္။
" ဟုတ္တယ္၊ေနာက္ေတာ့လည္း ဆရာနဲ႔ျဖစ္သြား
မွာပါ၊တအားႀကီးစိတ္မပူပါနဲ႔၊ဆရာ့သူငယ္ခ်င္း
ေတြဆိုလည္း ဆရာ့ကိုဝိုင္းေျမာက္ေပးၾကတာ၊
အဆင္ေျပပါတယ္ဗ်ာ... "
ေယာင္းဝူက သူ႔ဆရာ၏ပုံစံကိုသိတာမို႔ေျပာသည္။
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အေဖက သူ႔သားအေၾကာင္းကိုသိလို႔တားခိုင္းတာကိုေတာင္ သူတို႔ကေတာင္ ေျမာက္ေပးေနၾကသည္တဲ့။အရမ္းကိုခ်စ္ေနၾကတာ။
" ဪ...ငါတို႔ကငါ့သားတဇြတ္ထိုးလုပ္မွာဆိုးလို႔
မင္းကိုတားခိုင္းေနတာကို မင္းတို႔ကပါေျမာက္ေပး
ေနတာတဲ့လား၊ေနပါဦးကြာ..ဒီေကာင့္ကိုသူ႔အေမနဲ႔
တိုင္ရမယ္၊သူကသူ႔အေမေလာက္ဆိုရတယ္... "
" ဟုတ္မွသာလုပ္ပါ၊ဟိုဆရာ့အပိုင္က ဥကၠဌႀကီးနဲ႔
ဥကၠဌကေတာ္လိုပဲ၊ဥကၠဌကေတာ္က ဥကၠဌႀကီးကို
ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းဆိုတာနဲ႔ဆရာ့အပိုင္ကလည္း
ဆရာ့ကိုကင္မ္ထယ္ေယာင္းဆိုတာနဲ႔ ဆရာ့မွာၿငိမ္ေနေရာပဲ... "
ေယာင္းဝူစကားေၾကာင့္ ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းက
မ်က္ခုံးတို႔ပင့္တင္မိသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းတို႔
ဆိုးတယ္ထင္မိတာ သူ႔ဟာေလးနဲ႔ၾကေတာ့ၿငိမ္ကုတ္ေနတက္တဲ့က်ားေပါက္ပဲ။
" အိမ္မွာေတာ့က်ားဘုရင္၊သူ႔ခ်စ္ရတဲ့သူနဲၾက
က်ားေပါက္ေလးျဖစ္သြားတာပဲ၊တကယ္...
ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းရဲ႕သားပီသပါတယ္ "
သည္လိုနဲ႔သူတို႔စကားဆက္ေျပာရင္း ထိပ္ဆုံးထပ္
သို႔ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။သူ႔သား႐ုံးခန္းနားကို
ေရာက္ဖို႔မလိုေပမဲ့ လမ္းေအးေဆးေလွ်ာက္ကာ
စကားေျပာၾကသည္။
" အဲ့အတြင္းေရးမႉးေလးက အလုပ္လုပ္တာအဆင္
ေျပေနၾကလား.... "
" အဆင္ေျပတာေပါ့၊အခုေတာင္အခန္းေရွ႕ေရာက္
ၿပီ၊ဆရာ့ကိုၾကည့္လိုက္၊သူ႔ဟာေလးကိုၾကည့္ၿပီး
အလုပ္လုပ္ေနမွာ..... "
ေယာင္းဝူကေျပာရင္း အခန္းေရွ႕ေရာက္ေနၿပီမို႔
တံခါးေခါက္ၾကည့္သည္။အေဖေတာင္တံခါး
ေခါက္ၿပီးမွဝင္ရသည္အထိ မင္ေယာင္းဝူက
တပည့္ေကာင္းပီသသည္။
ေဒါက္! ေဒါက္!
" ဆရာ...ဥကၠဌႀကီးေရာက္လာပါတယ္... "
ထယ္ေယာင္းအခန္းကို ေယာင္းဝူကတံခါးေခါက္
ေသာ္လည္း ဆရာအျပင္ထြက္ရင္ေတာင္ဆရာ့
အပိုင္ကလာေရာက္ ဖြင့္ေပးလို႔ရတာျဖစ္သည္။
အခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးမရွိတာမ်ားလား။
" ငါ့သူ႔အေဖပဲ..ဝင္သြားလိုက္ေတာ့မယ္... "
ေယာင္းဝူကတံခါးဖြင့္ေပးၿပီးေနာက္ေတာ့
ဥကၠဌႀကီးနဲ႔အတူ အထဲဝင္သြားေတာ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕စားပြဲေပၚမွာ ေသာက္ၿပီးသား
ပ်ားရည္ခြက္ရယ္၊ဧည့္ေတြ႕ဆိုဖာမွာေတာ့
မနက္စာေတြက ဒီတိုင္းျပန္႔က်ဲေနသည္။
အတြင္းေရးမႉးရဲ႕စားပြဲကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း
အိတ္ေလးနဲ႔စာ႐ြက္ေတြသာရွိသည္။ထို႔အတူ
ေယာင္းဝူက ဥကၠဌႀကီးကိုပြင့္ေနသည့္
သူ႔သားနားေနခန္းကိုလက္ညိဳးထိုးျပသည္။
" ဟဲဟဲ...ဆရာအိပ္တဲ့အခန္းကတံခါးပြင့္ေနတယ္ "
ေယာင္းဝူစကားေၾကာင့္ ဥကၠဌႀကီးက
သူ႔သားနားေနခန္းနားကိုေလွ်ာက္သြားၾကည့္ေတာ့
ယွက္တြဲထားသည့္ေျခအိတ္အနက္တစ္စုံနဲ႔
ေျခအိတ္အျဖဴတစ္စုံေလးကိုေတြ႕လို႔
ပိုတိုးၾကည့္ေရာသူ႔သားထယ္ေယာင္းက
ထိုေကာင္ေလးကိုလြတ္ထြက္သြားမတက္ေအာင္ဖက္ကာ ႏွစ္ေယာက္အတူအိပ္ေနၾကသည္တဲ့။
ေယာင္းဝူကေတာ့ နည္းနည္းအဆင္ေျပေနၿပီဆိုလို႔
ဥကၠဌႀကီးရဲ႕အေနာက္ကေန ရယ္ေနေတာ့သည္။
သူ႔သားမွာေတာ့ သူတို႔လာတာေတာင္မသိသည္
အထိအိပ္ေနၿပီ။
ဥကၠဌႀကီးက သူ႔သားကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္
ရင္းမွ ေယာင္းဝူကို တံခါးပိတ္လိုက္ဖို႔မ်က္စျပတ္ျပသည္။သည္ေတာ့ေယာင္းဝူက ရယ္ရင္းျဖင့္
တံခါးကိုျဖည္းျဖည္းပိတ္လိုက္သည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက အေဖ့ထက္ေတာင္မွ လက္သြက္ေနတာပါလားကြာ... "
သည္ေတာ့မွဥကၠဌႀကီးက သူ႔သားကိုဆက္မေတြ႕
ေတာ့ဘဲ ေယာင္းဝူကိုမွာစရာရွိတာေတြမွာၿပီး
အိမ္ကိုသာျပန္သြားေတာ့သည္။အိမ္ေရာက္ရင္
ေတာ့ သူ႔ဇနီးကိုသူတို႔သားအေၾကာင္းကိုေျပာျပ
မွာေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနပါသည္။
To be continued ~
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းႀကီးက သူ႔ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ဆိုက်ားေပါက္ေလးျဖစ္သြားပါၿပီခင္ဗ်ာ။
> >
#unicode
" ဆရာ...မနက်မိုးလင်းလို့ နေ့လည်ရောက်ပါတော့
မယ်၊ထသင့်နေပါပြီ "
မနက်မိုးလင်းသည်ကျော်သွားတာမို့ ယောင်းဝူက
အလုပ်ကိုစောရောက်နေပေမဲ့ ဆရာဖြစ်တဲ့သူက
နောက်ကျနေသည်မို့ ဆရာ့အပိုင်ကိုမေးတော့
'မသိဘူး'ဟုဖြေလို့ ဆရာ့ကွန်ဒိုကိုသာအပြေး
လာခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဒီရောက်တော့ထင်ထားသည့်အတိုင်း ဆရာက
အိပ်ကောင်းနေတုန်းပဲ။
" ဆရာ...ဆရာ...ဟိုမှာဆရာ့အပိုင်က မင်ဂယူနဲ့
ကြည်နူးနေကြပြီနော်... "
ယောင်းဝူရဲ့စကားကြောင့် ကင်မ်ထယ်ယောင်းက
အိပ်မှုံစုံဖွားထလာပြီး သူ၏ရွှေအိုရောင်ဆံပင်ကို
သပ်တင်လိုက်သည်။suitအပြည့်ကိုတော့ အခုထိ
မချွတ်ရသေးဘူး။
" တောက်!ဟေ့ကောင်!ငါနားညီးတယ်၊ဝင်ခဲ့ကွာ! "
ထယ်ယောင်း ခပ်မာမာအော်လိုက်ရင်းအံဇွဲပေါ်ရှိ
ဖုန်းကိုယူလိုက်၏။ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးကြည့်တော့
ဖုန်းအပြင်ပုံလေးဟာ ချစ်စရာကောင်းသည့်
ဆံပင်ရှည်ကောင်လေး၏ပုံပင်ဖြစ်သည်။
သူကြည့်နေရင်းမှ နာရီကိုရောက်သွားတော့ ၁၀နာရီထိုးလုနီးနီးဖြစ်သည်။ညကသောက်တာအတော်များသွားပြီးနောက်ကိုကိုအလှလေးကိုလွမ်းကာ အိမ်သို့သွားကြည့်ခဲ့မိသည်။ကိုကိုအလှလေးအိမ်ရောက်တော့ အနမ်းတွေဆက်ပြီး လက်တွေကနေရာအနှံ့ရောက်ခဲ့မိလို့ တွန်းတာခံလိုက်တယ်။
ခါးနောက်တော့နာသွားလို့ အိမ်ကိုသာပြန်လာပြီး အိပ်လိုက်တာပင်ဖြစ်သည်။
" ဆရာ့အပိုင်တောင်အလုပ်ရောက်နေပြီ၊မင်ဂယူနဲ့
လာတာနော်ဗျာ၊ဆရာနောက်ကျတယ်... အာ့!
ဆရာမှားမယ်... "
အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း ထယ်ယောင်းကိုနားပူအောင်
စကားဆိုနေသည့်ယောင်းဝူကို ခေါင်းအုံးဖြင့်လှမ်း
ပစ်လိုက်တော့ရှောင်သည်။ဒါတောင်မမှတ်သေး။
ပြောဖို့ဆက်ချင်နေသည်။
" ဆရာ့အပိုင်အလှလေးတောင် ရုံးကိုရောက်လို့ တစ်ယောက်ထည်းဆရာ့အလုပ်တွေလုပ်နေရပြီ၊
ပြောတော့ ဆရာ့အပိုင်ကိုမပင်ပန်းစေချင်ဘူးဆို "
ယောင်းဝူကခေါင်းအုံးကိုကောက်တင်ရင်းဖြင့်
ပြောတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်သည်။
" ကိုကိုအလှလေး အလုပ်လုပ်နေတာကိုမင်းက
ဘာကြောင့်များ မကူညီရတာလဲ၊ဟေ့ကောင်...
ငါမင်းကိုခန့်ထားတာ၊ငါနဲ့ကိုကိုအလှလေးကို
ကူညီဖို့အတွက်... "
ထယ်ယောင်းကစိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပြောတော့
ယောင်းဝူက ရယ်ကြဲကြဲလုပ်သည်။ဒီကောင့်ကို
ထယ်ယောင်းကြာလေ စိတ်မရှည်ချင်တော့ဘူး။
တပည့်မို့သာသည်းခံရတာ။တစ်ခါတစ်လေ
သူ့ကိုကိုအလှလေးကိုကြူးနေတော့ မျက်နှာပို
စုတ်သွားအောင် ပိတ်ရိုက်ချင်မိသည်။
" ကျွန်တော်က ကူညီပေးမယ်ပြောပါတယ်၊ဆရာ့
အပိုင်က သူကရေသာမခိုချင်ဘူးဆိုလို့ ဟိုနေရာ၊
ဒီနေရာကိုလည်း တစ်နေရာဝင်၊တစ်နေရာထွက်
လက်မှတ်လိုက်ကြည့်၊ဆရာမလာခင် အကုန်အစစ်
ပေးနေတာ၊ခဏနေကြအစည်းအဝေးရှိတာမို့
သူစီစဥ်ပေးထားသေးတယ် "
" ငါသိပြီ၊ဟေ့ကောင် မင်းရုံးကိုသွားနှင့်လိုက်၊
ကိုကိုအလှလေးခိုင်းတာ အကုန်လုပ်ပေးထား၊
ငါရေချိုးပြီးတာနဲထွက်လာခဲ့မယ်... "
ထယ်ယောင်းအိပ်ယာပေါ်မှဆင်းရင်း ယောင်းဝူကို
ကိုကိုအလှလေးအတွက် မှာစရာရှိတာတွေမှာပေး
လိုက်တော့ နားထောင်ပြန်သည်။
" ကျွန်တော်သေချာလုပ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်၊ဒါနဲ့
ဆရာခါးနာနေတာလား၊အဆင်မပြေရင်လည်း
အစ်ကိုဟိုဆော့ရှိကနေ ဆေးခန်းပြပြီးလာပါ
လား... "
ယောင်းဝူက ခါးနောက်ကိုဖိကာနာကျင်နေဟန်ရှိ
သည့် သူ့ဆရာထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာပြောလေသည်။ထယ်ယောင်းကခေါင်းခါပြရင်းဖြင့်...
" ငါအဆင်ပြေတယ်၊ညက ကိုကိုအလှလေးအိမ်
သွားရင်းအနမ်းတွေကြမ်းမိသွားရင်း ငါကနေရာ
တက်မိသွားလို့ ကိုကိုအလှလေးကတွန်းတာခံလိုက်
ရတာ... "
" ဟာ..အဲ့ဒါနဲ့ပဲ အသားနာခံပြီးဘာလို့ဆက်မတက်
ခဲ့တာလဲ၊ဆရာဗျာ...အဲ့နေရာမှာကျွန်တော်သာဆို- "
ထယ်ယောင်းကပြောသည်ကို ယောင်းဝူက
ရယ်ရင်း သူ့အပိုင်ကိုကိုအလှလေးကိုကြူးစကား
ထက်လွန်တာပြောတော့မည်။ထိုသည်ကို
ထယ်ယောင်း အံကြိတ်သံခပ်ဩဩဖြင့်....
" ဟေ့ကောင်!!မင်းနောက်ဆက်တွဲကိုပြောရဲပြော
ကြည့်...ငါမင်းကိုလုပ်တော့မယ်!!သွားတော့.. "
" ဟဲဟဲ...ဆောရီး ဆရာ၊ကျွန်တော်မှားသွားလို့၊
သွားပါပြီဗျ၊မနက်စာကို ရုံးရောက်ရင်ကျွန်တော်
စီစဥ်ပေးထားပါ့မယ်.... "
ယောင်းဝူကရယ်ကြဲကြဲလုပ်ကာ အရိုသေပေးလို့
အခန်းထဲမှထွက်သွားသည်။ယောင်းဝူထွက်သွား
တော့မှထယ်ယောင်းလည်း သက်ပြင်းရှည်ချလို့
အိပ်ယာမှထလို့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ရသည်။
ကိုကိုအလှလေးက သူ့အစားအလုပ်တွေနဲ့
ပင်ပန်းနေတာကြားလို့ သူလက်မခံနိုင်ဘူး။
ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုကိုအလှလေးနဲ့သူ့အမေကို
အိမ်မှာပဲနေစေချင်တာ။အခုတော့ မရနိုင်သေး
ဘူး။အပိုင်ယူပြီးလို့ကတော့ ပိုးမွေးသလိုလေးဖြင့်
ထားဖို့အစီစဥ်ရှိနေပြီးသား။
- - - - -
" ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ကျွန်တော်က ဥက္ကဌကင်မ်ကိုသေချာ
လေးပြောပေးထားပါ့မယ်၊လိုအပ်တာရှိလည်း
သေချာလေးပြောထားပေးပါ... "
တစ်ဖက်ကရှယ်ယာဝင်နဲ့စကားပြောရင်း သူ့ဇနီးက
KIM VICTORYမှ လူကြီးအမျိုးသမီးဝတ်သည့် Fashion Designsတွေကိုသဘောကျနေတာမို့
စာအုပ်ဖတ်ကြည့်နေရင်း ကူးကလိုအပ်တာတွေကို
ရှင်းပြပေးနေသည်။
ထယ်ယောင်းရဲ့ Own Officeမှာတော့မဟုတ်ဘူး။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းမရောက်သေးတာမို့ အခန်းထဲ
ခေါ်မဆွေးနွေးသင့်တာမို့ ယောင်းဝူကိုပြောကာ
ကုမ္ပဏီကLobbyမှာ အနားယူစေရင်းမှလုပ်ငန်း
အကြောင်းတွေပြောရင်း ရှယ်ယာရှင်၏ဇနီးပါလာ
တာမို့ သူမကသဘောကျကာ ပုံတွေကြည့်ပြီးသား
ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
" ရပါတယ်ကွယ်၊ကျန်တာတော့မလိုအပ်ဘူး၊
အန်တီကတော့ ဒီအဝတ်စားကိုသဘောကျတာမို့ သီးသန့်လိုချင်မိတယ် "
ထိုအမျိုးသမီးကစာအုပ်ထဲရှိ ဒီဇိုင်နာဆွဲထားသည့်
ဆောင်းတွင်းဝတ်အနွေးထည်အရှည်ကို လိုချင်သည်ဖြင့် ပြောလာသည်။
ဒီတိုင်းလိုချင်လို့မှမရဘဲပိုင်ရှင်ဥက္ကဌကိုရော၊
ဆွဲသည့်ဒီဇိုင်နာကိုပါ သေချာခွင့်တောင်းပြီး
ဒီဇိုင်နာကိုတော့ရသင့်သလောက် feesသက်သက်
ရှင်းပေးရမည်ကို သူကတော့မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်
သဘောဖြင့် အလားကားလိုချင်သည်တဲ့။
ကူးအတွေးကိုဖျောက်လို့ ရှယ်ယာရှင်တို့ကို
ကြည့်မိတော့ သူ့ပြောမည့်စကားကိုစောင့်နေတာ။
" သီးသန့်ဆိုတာက ကျွန်တော်တို့ကပေးလို့မရပါဘူး၊ဒီဇိုင်းက ဥက္ကဌကင်မ်ပိုင်သလို၊ဆွဲတဲ့ဒီဇိုင်နာရဲ့
ခွင့်ပြုချက်ရယ်၊သူ့ကိုပေးရမည့် feesသက်သက်
ဆိုရင်တော့ ဆွဲတဲ့လူလည်းအလကားမဖြစ်လို့
အဲ့နည်းလမ်းကအဆင်ပြေပါတယ် "
" မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်တောင် မရဘူးပဲ... "
ကူးလေးကပိုပြုံးကာပြောတော့ ထိုအမျိုးသမီးက
မျက်နှာငယ်ဖြင့်ပြန်ပြောသည်။ကူးကတော့
ခေါင်းခါပြပြီး ပြန်ပြုံးပြတော့ သူမဘာမှပြန်
မပြောနိုင်တော့ဘူး။
ကူးသိတာပေါ့။ကူးလေးအရင်က ကိုယ်စားလှယ်
လုပ်ရတုန်းကဆို ကင်မ်လုပ်ငန်းစုအပြင်၊
အစရှိသည့်mallတိုင်းကို အဝတ်အစားအထုတ်၊
ပိတ်ထည်အထုတ်တွေ တော်တော်များပို့ပေးပြီး
စာရင်းလိုက်ယူရသည်။အဲ့တုန်းကဆို ဆိုင်တိုင်းက
ကူးကိုမိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်အဖြစ် အပိုပေးဖို့တောင်
တောင်းဆိုကြသည်။
အလိမ္မယ်နည်းလမ်းဖြင့် 'လူကြီးမင်းတို့မှာထားတဲ့
အရေအတွက်အတိုင်းပဲလာပို့တာမို့ ပိုမယူချင်ပါနဲ့'
ဟုသာအမြဲငြင်းခဲ့ရသည်။တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့်
ကုမ္ပဏီရဲ့ဥက္ကဌက အပိုပေးလိုက်လို့ပြောတော့မှ
ပိုပေးတာများသည်။
" သူများအားနာစိတ်ဖြစ်ရအောင် မလုပ်သင့်ဘူး၊
အတွင်းရေးမှူးဂျွန်ကို အားနာပါတယ်၊အကယ်လို့
ဒီအနွေးထည်အတွက် အန်ကယ်ကကိုယ်တိုင်ဘဲ
ဥက္ကဌရှိမှာခွင့်တောင်းပြီး ဒီဇိုင်နာကိုပါfees
သေချာပေးပြီး ယူပါ့မယ်... "
ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ခင်ပွန်းက ကူးအခက်တွေ့နေရသည်ကိုသိလို့ ဝင်ဖြန်ဖြေလာသည်။ကူးက ထိုစကားကြောင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြုံးပြရင်း...
" အဲ့လိုဆိုတော့ ကျွန်တော်ကအများကြီးကျေးဇူး
တင်ပါတယ်၊အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ဥက္ကဌလာရင်
ပြောလိုက်မှာမို့ စိတ်မပူပါနဲ့နော်... "
" ကောင်းပါပြီ၊ဒါဆိုအန်ကယ်တို့ကို ခွင့်ပြုပါဦး "
ထိုလုပ်ငန်းရှင်အန်ကယ်က သူ့ဇနီးလက်ကိုဆွဲလို့
ထရပ်တော့ ကူးကပါအလိုက်သိသည့်အနေဖြင့်
နှုတ်ဆက်သည်။သူ့ဇနီးကတော့ကူးလေးကို
မကြည်တကြည်ပြုံးပြကာသူ့ခင်ပွန်းလက်တို
ဆွဲလို့ ထွက်သွားတော့သည်။
" ဟူး...ကိုယ်စားလှယ်လုပ်တုန်းကလည်း စကား
ပြောထိန်းရတာ ပင်ပန်းတယ်၊ဟင်း..အခုလည်း
စကားပြောတွေ ထိန်းရတာပင်ပန်းတယ်...အဲ့ဒီ
ကင်မ်ထယ်ယောင်းလည်း အခုထက်ထိအလုပ်ကို
မလာနိုင်သေးဘူး၊ညက club,barတွေတက်နေတာနေမယ်... "
ကူးလေးကဟိုလင်မယားထွက်သွားတော့မှ သက်ပြင်းရှည်ချကာ ထယ်ယောင်းကိုအတင်းတုတ်
နေသည်။ဟိုကသူမှသူဖြစ်နေတာမို့ ခြေဆန့်ဖို
မစဥ်းစားနေဘူး။
" ဟဲဟဲ...ဆရာ့အပိုင်ပင်ပန်းနေပြီလား... "
" အာ...မပင်ပန်ပါဘူးယောင်းဝူ၊ဒါတွေက.. "
ကူးအတင်းတုတ်နေရင်း ယောင်းဝူကလက်ထဲ
စားစရာအပြည့်ဖြင့်ရောက်ချလာသည်။ကူးက
မေးတော့ ယောင်းဝူကရယ်ရင်း...
" ဆရာညက သောက်တာများသွားတော့ အိပ်လိုက်တာ မထနိုင်တော့ဘဲအိပ်နေလို့မနက်စာစားချိန်
နောက်ကျနေလို့ ဝယ်လာပေးတာ၊မဟုတ်ရင်တော့
ကျွန်တော်က အငေါက်ခံရမှာ "
" အာ...ဟုတ်လား "
ကူးလေးကရယ်ရင်းပြောတော့ ယောင်းဝူက
လက်ထဲအိတ်တွေဆွဲထားရင်း ရယ်ပြလေသည်။
" ဆရာ့အပိုင်...ဆရာ့အပိုင်ညကတွန်းလိုက်လို့
ဆရာညကခါးနာသွားတာလေ၊အတော်နာနေတာ
ထင်တယ်၊ခါးကိုတောင်ကိုင်ပြီးထနေရတာ... "
" အို... "
ယောင်းဝူးကမျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ပိုပိုသာသာ
ပြောလိုက်တော့ ကူးလေးမှာညကသူတွန်းလိုက်
တာကြောင့် ကင်မ်ထယ်ယောင်းခါးနာသွားတာကို
တွေးမိရင်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသွားသည်။
ဒါကြောင့်ပင် ကူးလေးကလက်ထဲစာရင်းစာအုပ်
တွေထပ်သိမ်းလိုက်ရင်း စကားဆိုသည်။
" ယောင်းဝူလေး...ခါးကပ်ပလာစတာလေး နှစ်ခုလောက်ဝယ်လာခဲ့ပေးပါလား၊ပြီးတော့ လက်ထဲက
အထုတ်တွေအစ်ကို့ကိုပေးလိုက်ပါ၊တစ်ခါတည်း
အခန်းထဲယူသွားပေးမယ် "
ယောင်းဝူချက်ချင်းပင် မျက်နှာမှာအပြုံးတွေ
မသတ်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ဆရာ့နဲ့သူ့အပိုင်
အတွက် သူကိုယ်တိုင်ကလမ်းဖောက်နေသည်မို့
ဆရာ့အပိုင်ကတော့ ထိုအကွက်ထဲလှလှချည်း
ဝင်သွားတော့၏။
" ရပါတယ်၊ကျွန်တော် ဝင်ထားပေးခဲ့မယ်၊ဒီ
အထုတ်တွေကလက်တွေနာမယ်၊ကျွန်တော်ကပဲ
သွားထားလိုက်မယ်၊ကြုံတုန်းလက်ထဲကစာရင်း
တွေပါပေးသွားလိုက်နော်... "
ယောင်းဝူကပြောရင်း ကူးလက်ထဲကစာရင်းတွေ
ပါသယ်ယူသွားပြီး ထယ်ယောင်းရဲ့အခန်းထဲသို့
ဝင်သွားတော့သည်။သည်တော့မှကူးလေးလည်း
စဥ်းစားမိတာတစ်ခုရှိလို့ တစ်နေရာဘက်သို့
ထွက်လာခဲ့သည်။
- - - - -
" ဟင်း...သောက်ထားတဲ့သူဆိုတော့ လန်းဆန်းအောင် ပျားသံပရာဖျော်ရမယ်ထင်တယ် "
ကူးကော်ဖီတွေဖျော်သည့်အခန်းသို့ ရောက်လာ
ခဲ့လေသည်။သူတို့လည်းအရင်က ကော်ဖီဖျော်ဖို့
ဒီနေရာကိုလာရင်း ဂယူကလန်းဆန်းအောင်
ပျားရည်သံပရာသောက်တက်တာမို့သူဖျော်ပေး
နေကြဖြစ်လို့ ပျားရည်ရှိနေတာကူးသိသည်။
ဖန်ခွက်ထဲရေအနည်းငယ်ထည့်လိုက်ပြီး
အဆင်သင့်ရှိနေသည့် သံပရာသီးတစ်လုံးကို
ဓါးဖြင့်လှီခြမ်းလိုက်ပြီး အစိတ်စိတ်လေးတွေ
ပိုလှီးလိုက်သည်။ပြီးနောက်တော့ ကော်ဖီထုတ်
တွေတင်ထားသည့် ဗီရိုစင်ပေါ်မှာပျားရည်ပုလင်း
ဗူးလေးရှိနေသည်။
ထိုပျားရည်ပုလင်းကိုယူပြီး နှစ်ဇွန်းမျှထည့်လိုက်သည်။ပြီးတော့မှဘေးမှာအသင့်ရှိသည့် သံပရာသီးစိတ်တွေကို နှစ်စိတ်လောက်ညှစ်ထည့်လိုက်ပြီး
သကြားတစ်ဇွန်းထည့်ကာ မွှေနေလိုက်သည်။
အရသာကသူဖျော်နေကြအတိုင်းမို့ မမြည်းဘဲ
ထိုနေရာကိုပြန်သန့်ရှင်းရင်း ဖန်ခွက်အောက်မှာ
ခံထို့ဖန်ပြားရော၊ကော်ဗန်းပြားလေးအပေါ်တင်
ပြီးဘေးနားမှာ သံပရာစိတ်လေးအနည်းငယ်
ထည့်ပြီး ဥက္ကဌအခန်းဘက်သို့ပြန်လာသည်။
" သူအခုထိမရောက်သေးဘူးပဲ... အင့်...
ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
ကူးလေးက သူ့ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားသည့်
ပျားသံပရာဖျော်ရည်ကို ထယ်ယောင်းရဲ့စားပွဲမှာ
တင်လိုက်တုန်းရှိသေး စားပွဲအောက်ကနေထွက်
လာတာမို့ ကူးလေးကထယ်ယောင်းရဲ့ခုံပေါ်သို့
လန့်ကာထိုင်ချမိသွားသည်။
" ကိုကိုအလှလေး ဘယ်သွားနေတာလဲဗျာ၊မောင်
လိုက်ရှာနေတာ နေရာနှံ့နေပြီ၊ဟိုကောင့်ကိုလည်း
မေးကြည့်တော့ အခန်းထဲမှာရှိနေတယ်တဲ့ "
" သိပါပြီ၊ဒါပေမယ့်..ငါ့ကိုတအားကြီး
မဖက်ထားနဲ့လေ... "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးကိုတွေ့ရောခါးကနေ
ဖက်လို့ ကူးလေးရဲ့ဗိုက်နားမျက်နှာအပ်ကာဖြင့်
ကလေးတစ်ယောက်လို ချွဲနေလေသည်။ကူးမှာ
အနေရခက်သည်မို့ ရုန်းနေတာ။ဒါတောင်တင်း
ကြပ်နေအောင်ဖက်ထားတာဖြစ်သည်။
" ဘယ်တွေသွားနေတာလဲကွာ... "
ထယ်ယောင်းက ကူးလက်လေးကိုယူလိုက်ရင်း
သူ့ပါးပြင်ထက်အပ်ကာ မေးလိုက်လေသည်။
" မင်းအတွက် ပျားသံပရာဖျော်ပေးတာ၊ဒါက
သောက်ထားတဲ့သူတွေအတွက် ခေါင်းအုံတာဆို
သက်သာစေတယ်... "
ကူးလေးအပြောကြောင့် ထယ်ယောင်းပြုံးလိုက်
ကာ သူ့ခုံပေါ်ကပျားသံပရာရည်ခွက်ကိုလှည့်ကြည့်
မိလိုက်လေ၏။ထယ်ယောင်းအပြုံးတွေမပျက်နိုင်
တော့ဘူး။သူ့အတွက် ပထမဆုံးကိုကိုအလှလေး
လုပ်ပေးသည့် မနက်ခင်းအားဆေးကိုသောက်ရ
တော့မှာဖြစ်သည်။
" ချစ်တယ်၊မောင်...ကိုကိုအလှလေးကိုအရမ်း
ချစ်တာပဲ၊မောင့်ကို ဒီလိုဖျော်ပေးတဲ့အတွက်
မောင်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ... "
ထယ်ယောင်းက ဒူးထောင်လိုက်သည်မို့နဂိုက
သူ့အရပ်ကလည်းရှည်နေတာမို့ ကူးလေးရဲ့နှုတ်
ခမ်းထက်အနည်းငယ်မြင့်သွားပေမဲ့ ပြန်ငုံ့နမ်း၏။
ခပ်ဖွဖွမြန်မြန်လေးနမ်းတာမို့ ကူးလေးမရှောင်မိ
လိုက်ဘူး။
ဒေါက်!
" အဟမ်း...ဆရာ..နည်းနည်းလောက်လေး မနက်စာစားဖို့ကြည့်ပါဦး၊မကြာခင်နေ့လည်စာအတွက်
ရောက်တော့မယ်၊အခုတော့အရင်မနက်စာလေး
စားပါဦး... "
" ဟာ...ဒီကောင်! "
ထယ်ယောင်းကနမ်းနေတုန်းရှိသေး ယောင်းဝူက
အခန်းထဲဝင်လာပြီးမှ ပိတ်ထားသည့်တံခါးကို
လှမ်းခေါက်ကာ သူတို့ကိုအသံပေးသည်။
ထယ်ယောင်းဒေါသထွက်လို့ လှမ်းဆဲမိရုံ့ပဲ။
" ဆရာ့အပိုင်...တောင်းထားတာလေးယူပါဦး "
ကူးလေးရှက်သွားပါသည်။ယောင်းဝူကို သူ့နာမည်
ကိစ္စကြောင့် ပြောဖို့ကိုခုနကသူ့ဆရာအကြောင်းမို့
မပြောနေတော့ဘဲ သူမသိလို့ခေါ်တာဖြစ်မည်ဆို
ရင်းနေတာ။ဒါကိုယောင်းဝူကဆက်ခေါ်နေလို့
အရှက်ပိုတိုးသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ ကူးပေးထားသည့်
ပျားသံပရာရည်ကိုတစ်ချိုင့်ထဲ မော့သောက်ရင်း
ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်သည်။
" အာ...ကျေးဇူးပါ... "
ကူးလေးက ထိုင်ခုံကနေထလိုက်သလို
ထယ်ယောင်းလည်း ဒူးထောက်ထားရာကနေ
ထရပ်လိုက်သည်။ကူးလေးက ယောင်းဝူရဲ့
လက်ထဲက ခါးကပ်ပလာစတာကိုယူလိုက်၏။
" ယောင်းဝူ...နေ့လယ်စာကိုဒီမှာပဲစီစဥ်ပေးတော့၊
နေ့လယ်စာကို ငါတို့ဒီမှာစားမယ်၊ကောင်းတာတွေ
စီစဥ်ထားလိုက်...အခုတော့သွားတော့! "
" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ၊ကျွန်တော် စီစဥ်ပေးပါ့မယ်၊
ဆရာ့အပိုင်...သွားပြီနော်ဗျ... "
ထယ်ယောင်းက ယောင်းဝူကိုမှာစရာရှိတာတွေ
မှာနေလေသည်။ယောင်းဝူမှာ သူ့ဆရာစကားကို
တသွေမသိမ်းနားထောင်လို့ ကူးလေးကိုတောင်
အစစ်နှုတ်ဆက်သွားသေးသည်။
ကူးလေးမှာ သူ့ကိုထိုနာမည်ကိုသာထပ်ခေါ်လို့
ရှက်ကာဖြင့် မတက်သာဘဲခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။
" ကိုကိုအလှလေး...မောင့်အချိန်ဇယားလေးတွေ
ပြောပေးပါဦး၊ဒါနဲ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့ မနက်က
အလုပ်အတွေ့အကြုံလေးပြောပါဦး... "
ထယ်ယောင်းက သူ့အပေါ်ကုတ်ကိုချွတ်လိုက်ရင်း
နက်ကတိုင်ကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ကူးက အမျက်
မြည်သည့်မျက်ဝန်းတို့ဖြင့်ကြည့်သည်။
" နေပါဦး၊ကင်မ်ထယ်ယောင်း!အခုမှမနက်ပိုင်းပဲ
ရှိသေးတယ်၊နက်ကတိုင်ကိုမချွတ်နဲ့လေ... "
ကူးလေးက ခါးကပ်ပလာစတာကိုခုံပေါ်ချရင်းထယ်ယောင်းအနားလာကာ နက်ကတိုင်ကိုပြန်ဝတ်
ပေးလိုက်တော့ ချက်ချင်းကိုငြိမ်ကြသွားသည်။
ကူးကနက်ကတိုင်ကို သေချာပြင်ဝတ်ပေးရင်းဖြင့်
ထယ်ယောင်းက သဘောကျစွာငြိမ်ကြည့်နေ၏။
ထယ်ယောင်းသိသည်။ကိုကိုအလှလေးရဲ့စိတ်က
သပ်သပ်ရပ်ရပ်နေစေချင်တာ။ဒါကိုသိလို့ သူက
ထိုကဲ့သို့ ပြုမူလိုက်ရခြင်းဖြစ်ပါသည်။
" မောင်က စိတ်ကျဥ်းကြပ်ရင်မနေတက်ဘူး "
ထယ်ယောင်းက ချက်ချင်းဆိုသလိုကျားပေါက်
လေးအသွင်ပြောင်းသွားကာ ကူးလေးကိုမော့
ကြည့်လို့ပြောသည်။ကူးကတော့ မျက်စောင်းလှလှ
လေးထိုးလိုက်ရင်း နက်ကတိုင်ကိုခပ်လျောလျော
လေးဝတ်ပေးသည်။
" ဂယူဆို မနက်စောစောသူစိတ်ကျဥ်းကြပ်လို့
ချွတ်ချင်ရင်တောင် ငါ့မျက်နှာကြည့်ပြီငြိမ်တယ်၊
သူက မင်းလိုမဆိုးဘူး ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
ကူးလေးရဲ့စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းရဲပြုံးရိပ်
သန်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းတောင်မဲ့ကျသွားသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလိုဒေါသက ထိန်းမနိုင်ဘဲဖြစ်ကာ
အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုရင်း....
" ကိုကိုအလှလေး...မောင်တို့နှစ်ယောက်ထည်းရှိ
နေချိန်ဆို အဲ့လူအကြောင်းကိုမပြောပါနဲ့လား၊
ကိုကိုအလှလေးကသာ ပြုံးရင်းပြောပြနေပေမဲ့
မောင့်ရင်ထဲဘယ်လောက်ခံစားရလဲသိလား၊
မောင်နာကျင်တာကိုရော သိတာမလို့လားကွာ "
ကူးလေး ထယ်ယောင်းကိုအားနာမိသွားသည်။
ထယ်ယောင်းကသူ့ကိုချစ်နေတဲ့သူမို့ သူ့ရှေ့မှာမှ
ဂယူ့အကြောင်းပြောမိသွားသည်။သူကအားနာလို့
ရှိသေး ထယ်ယောင်းကသူ့ခါးကိုပြန်ထိန်းပြီး
မနက်စာစားဖို့ ထသွားသည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းရဲ့ခါးနာတာကိုသတိရ
သွားသည်ဖြင့် စားပွဲပေါ်ကခါးကပ်ပလာစတာကို
အပြေးယူကာ ခေါ်လိုက်သည်။
" အင်း... "
ထယ်ယောင်းက စိတ်မကျေမနပ်ဖြစ်သွားတာမို့
ခပ်ပြတ်ပြတ်ထူးလိုက်သည်။သို့ပေမဲ့ သူထိုင်တဲ့
အနားကိုရောက်လာသည့် ကိုကိုအလှလေးက
သူ့ရှေ့ကို ခါးကပ်ပလာစတာနှစ်ခုပေးသည်။
" ငါတောင်းပန်ပါတယ် ကင်မ်ထယ်ယောင်း၊ငါက
မှားသွားတာပါ၊ပြီးတော့ မင်းကလည်းချစ်နေတဲ့
သူမို့နာကျင်ရမယ်ဆိုတာ ငါနားလည်ပါတယ်၊
ရော့...ခါးကပ်ပလာစတာလေးကပ်လိုက်နော် "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းရှေ့ခါးကပ်ပလာစတာ
ပေးလိုက်သည်။ထယ်ယောင်းက ထိုပလာစတာကို
ကြည့်ရင်း ပြောသည်။
" မောင်က ဘယ်လိုကပ်ရမှာလဲ၊နောက်ကျောကို
လက်ပြောင်းပြန်ကြီး လက်လိမ်ပြီးကပ်ရမှာလား၊
ဒီဒါဏ်ရာက ကိုကိုအလှလေးကြောင့်ဖြစ်လို့ ကိုယ်
တိုင်ကပ်ပေးရမယ်... "
" အင်းပါ၊ကပ်ပေးပါ့မယ်၊ဒါဖြင့်...နေ့လယ်စာ
စားပြီးရင် မင်းရဲ့အချိန်ကရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့
အစည်းဝေးမရှိဘူး၊ဒါပေမဲ့ mallလိုက်စစ်ရမယ်၊
ပြီးရင် ဒီဇိုင်းဌာနကသူတွေကိုအစည်းဝေးသဘော
မျိုး ဒီဇိုင်းအသစ်တွေအတွက်ဆွေးနွှေးရမယ်... "
ကူးလေးက သူကပ်ပေးမယ်ဟုပြောရင်း အလုပ်အကြောင်းပါပြောသွားတော့ ထယ်ယောင်းက
စားနေသည့်စားလက်စကိုရပ်ကာ ထလိုက်သည်။
" မောင်သိပြီ၊အခန်းထဲလိုက်ခဲ့တော့... "
ထယ်ယောင်းကထရပ်လိုက်ရင်း ကူးလေးကိုလက်
ကနေဆွဲခေါ်ကာ သူ့ရုံးခန်းထဲကအခန်းတစ်ခုထဲ
ခေါ်သွားသည်။ထိုအခန်းက ထယ်ယောင်းရဲ့
နားနေခန်းလိုပါပဲ။ပင်ပန်းနေလို့အနားယူချင်ရင်
ဝင်အိပ်ရုံပဲ။ထယ်ယောင်း အခန်းတံခါးကိုတော့
ပိတ်မနေတော့ဘူး။
" ပလာစတာကပ်ဖို့ကို အဲ့လောက်ထိလိုလို့လား၊
အပြင်မှာကပ်လည်းရတာပဲကို... "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းအခန်းကိုဝေ့ဝိုက်ကြည့်ရင်းဖြင့်ပြောသည်။ထယ်ယောင်းက ပြောနေတာ
ကိုဂရုမစိုက်ရင်းဖြင့် နက်ကတိုင်ကိုပြန်ချွတ်ရင်း
သူ့အပေါ်ရှပ်အနက်ကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တော့
အပေါ်ပိုင်းဗလာကြောင့် ကူးလေးတစ်ဖက်သို့
လှည့်လိုက်မိသည်။
ထယ်ယောင်းက အမြဲတမ်းလိုလိုအားကစားလိုက်
စားသူဖြစ်တာမို့ မို့မောက်နေတဲ့ရင်အုပ်ကြီးရယ်၊
ထွားသင့်သလောက်ထွားသည့် လက်မောင်းနဲ့
ထယ်ယောင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားရော
ပေါ်နေသည့် six packလိုင်းတွေကအတော့်ကို
ခပ်မိုက်မိုက်။
" မောင်တအားမိုက်နေလို့ ကြည့်တာမလား၊မပူနဲ့၊
မောင်က ကိုကို့အပိုင်ဗျ... "
ထယ်ယောင်းကရယ်ရင်းပြောပြီး အိပ်ယာပေါ်
မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ကူးကတော့ သူ့ကိုပြော
သွားတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့စကားကြောင့်ပင်
မျက်စောင်းလှလှလေးထိုးလိုက်ကာ သူလည်း
ဖိနပ်ျချွတ်လို့အိပ်ယာပေါ်ကဘေးထောင့်နားမှာထိုင်လိုက်ပြီး ခါးကပ်ပလာစတာထုပ်ကို
ဖောက်နေသည်။ပြီးနောက်မှ ထယ်ယောင်းနာနေ
သည့်နေရာကို လိုက်စမ်းကြည့်သည်။
" အာ့!...အဲ့ခါးနားနာနေတာ... "
ကူးကခါးဆုံနားကိုထိမိတော့ နာကျင်စွာအော်လိုက်
သည့်ထယ်ယောင်းရဲ့အသံကြောင့် ကူးလေးမှာ
ပိုအားနာသွားသည်။သေချာကြည့်တော့မှ
အဲ့နေရာကနည်းနည်းယောင်နေတာဖြစ်သည်။
" တောင်းပန်ပါတယ်၊အရမ်းနာသွားမှာပဲ...
တကယ်ဆိုမင်းလည်း မင်းအသားကိုနာအောင်
လုပ်လို့၊ငါ့ကိုနာအောင် ပြန်လုပ်သင့်တာ "
ကူးလေးက ပလာစတာကပ်ခွာကိုသေချာခွာရင်း
ပြောသည်။ထယ်ယောင်းက မှောက်အိပ်နေရင်းမှ
ရယ်လိုက်ကာ...
" လက်ထပ်ပြီးရင်တော့ မောင်ကနာအောင်အကြိမ်
ပေါင်းလုပ်မိမယ်ထင်တယ်ဗျာ.... "
" ဘာစကားပြောတာလဲ၊ကျောပြင်က်ိုထိုးချလိုက်
မှာနော်၊မျက်နှာပြောင်မနေဘဲ ငြိမ်ငြိမ်နေ... "
ကူးလေးက ကပ်ခွာကပ်ပေးရင်းပြောတော့
ထယ်ယောင်းငြိမ်ကြသွားသည်။အဲ့လိုပါဘဲ
ထယ်ယောင်းက အဖိုး၊မိဘတွေနဲ့အဒေါ်၊
ကျန်တဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေပြောတာတောင်
လက်မခံရင်သာနေပါစေ သူချစ်တဲ့သူနဲ့ဆို
ငြိမ်ကြသွားပါသည်။
ကူးလေး ထယ်ယောင်းငြိမ်ကြသွားပုံကြည့်ကာ
ပြုံးမိပါသည်။ဆိုးသာဆိုးတက်တာ။ဒီလိုဆူရင်
အလိုလိုငြိမ်ကျသွားသေးတာ။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း...မင်းဒီလိုနားချင်သေးရင်
နားလိုက်နော်၊ငါစာရင်းလုပ်စရာလေးတွေရှိတယ်၊
စားစရာတွေသိမ်း-- ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!! "
" မောင်နဲ့တစ်ခါလောက် ဖက်အိပ်ရအောင်...
အား...ကိုယ်လုံးလေးကသေးသေးလေးကွာ... "
ထယ်ယောင်းက ထသွားတော့မည့်ကူးရဲ့လက်ကို
အမြန်ဆွဲလိုက်တော့ ကူးကသူ့ဘေးပြန်ရောက်လာပြီးလဲကျသွားသည်။ဒါကိုထယ်ယောင်းက ကိုယ်သေးသေးလေးကိုဖက်လိုက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲထည့်
ထားလိုက်သည်။
ခါးသာနာနေတာ အသားကျတော့ရှယ်ယူတက်တဲ့
သူမျိုးက ကင်မ်ထယ်ယောင်းသာဖြစ်သည်။
ကူးကတော့ ရုန်းပေမဲ့သူ့ကိုယ်တစ်ခုလုံးကို
သိမ်းကြုံးဖက်ယူရင်း ကူးလေးရဲ့ကျောပြင်ကို
သူ့ဗလာကျင်းနေတဲ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ခါးကို
ဖက်ထားသည်။
" မောင် ခင်ဗျားလေးကိုသိပ်ချစ်တယ်...မောင့်ရဲ့
ပထမဆုံးချစ်ဖူးတဲ့သူက ခင်ဗျားလေးဖြစ်သလို၊
မောင့်ရဲ့အချစ်ဦး၊မောင်ရဲ့တစ်ဘဝလုံးက
ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ကင်မ်ဂျောင်ဂုအတွက်.. "
ထယ်ယောင်း သူ့ကိုကိုအလှလေးကိုသူ့ချစ်ကြောင်းတွေကို ထုတ်ဖော်ပြသပါသေးသည်။
လက်တွေ့လည်းပြသလို၊နှုတ်နဲ့ပါပြသည်။
သူတွေးသည်က ကိုကိုအလှလေးသာသူ့ကို
စိတ်ယိုင်လာရင်ကောင်းမည်ဟူ၍သာ။
" ငါထတော့မယ်လို့ ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
သူ့အပြောကိုဂရုမစိုက်သည့်အပြင် ခါးသေးအား
ပိုတင်းကြပ်အောင်ဖက်ကာ ကူးလေးရဲ့ဂုတ်ကို
ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီးအိပ်သွားသည်။ဒါတောင်
ခါးသေးလေးကိုဖက်ထားသည့်လက်တွေက
နည်းနည်းလေးတော့မှ မလျော့သွားဘူး။
ကူးလည်းရုန်းမရမဲ့အတူတူ ခဏလောက်တော့
သည်းခံပြီးနေရင်းမှ ရင်ခွင်နွေးနွေးကြောင့်
ကူးလေးပါအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
- - - - -
ယောင်းဝူ အခန်းသီးသန့်မှာအလုပ်လုပ်နေရင်းမှ
အောက်ကလုံခြုံရေးတစ်ယောက်က ဥက္ကဌကြီး
လာသည်ဟုပြောရော ယောင်းဝူမှာကုတ်ပြန်ဝတ်
ကာ အောက်ကိုပြန်ဆင်းလာရသည်။
မြေညီထပ်ကိုရောက်တော့ ဥက္ကဌကြီးကတစ်ဦး
ထည်းလာတာသာဖြစ်သည်။ဝန်ထမ်းတွေကသိလို့
နှုတ်ဆက်နေကြရင်း ယောင်းဝူကဆံပင်တွေပါ
သေချာပြင်လိုက်ပြီး အနားအမြန်ပြေးရသည်။
" ဥက္ကဌကြီး၊ဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာ
တာလဲခင်ဗျ... "
ယောင်းဝူကမေးသည်ကို ဥက္ကဌကြီးကင်မ်က
မျက်မှောင်ကြုံ့ကာကြည့်လိုက်ရင်းပြောသည်။
" ငါ့ပိုင်တဲ့ကုမ္ပဏီတောင် ငါလာချင်တဲ့အချိန်လာ
လို့မရဘူးလား၊ငါဖြတ်ရိုက်လိုက်ရ... "
" အခုကဆရာ့ ကုမ္ပဏီဖြစ်နေပြီလေဗျာ၊ဒီတော့
ပြန်ယူဖို့များလာတာလားလို့ မေးကြည့်တာပါ "
ယောင်းဝူက ခပ်နောက်နောက်ဆိုလိုက်တော့
ကင်မ်ထယ်ဆောင်းက ခေါင်းကိုရိုက်လိုက်သည်။
တကယ်သားအဖနှစ်ယောက် ယောင်းဝူကိုဆို
ရှယ်အနိုင်ကျင့်တာ။
" ဥက္ကဌကတော်နဲ့တိုင်မယ်ဗျာ၊ကျွန်တော့်ကို
အနိုင်ကျင့်နေတာ သားအဖနှစ်ယောက်လုံးက "
ယောင်းဝူကငိုမဲ့မဲ့လုပ်ကာပြောတော့
ကင်မ်ထယ်ဆောင်းက ရှေ့ကနေထွက်သည်။
ပြီးနောက် ဓါတ်လှေကားအတူစီးရင်းသူ့သားရှိတဲ့
အခန်းကိုလာရန်သာဖြစ်သည်။
" ကုမ္ပဏီအခြေအနေဘယ်လိုရှိလဲ၊မင်းဆရာရော
ခန့်ပေးထားတဲ့ အတွင်းရေးမှူးနဲအဆင်ပြေလား "
ထယ်ယောင်းအလုပ်စစဝင်ချင်းမှာ သူ့အဖေအရင်
ခန့်ထားပေးသည့် အတွင်းရေးမှူးမလေးက ထယ်ယောင်းနဲ့အဆင်မပြေတာမို့ ထုတ်လိုက်ရသည်။
" မပြေပါဘူးဗျ၊အဲ့အတွင်းရေးမှူးက ဆရာbar
သွားတုန်းက သူ့ကိုအီစီကလီလာလုပ်တဲသူဖြစ်
နေလို့ ထုတ်လိုက်တာ၊ဆရာကပြောပါသေးတယ်၊
ဒယ်ဒီက အလုပ်တွက်လူခေါ်တာညံ့တယ်ဆိုပြီး
ပြောနေသေးတာ... "
ယောင်းဝူကရယ်ရင်းပြောတော့ ဥက္ကဌကြီးက
သူ့သားအကြောင်းနားထောင်ရင်း ပြန်ပြောသည်။
" ဒါနဲ့ပဲကိုကိုအလှလေးဆိုတဲ့ သူ့ဟာလေးကို
မရရအောင် အတွင်းရေးမှူးအတွက်ခန့်လိုက်တယ်
ဆိုပါတော့ကွာ... "
ယောင်းဝူကတောင် မပြောရသေးဘဲဆရာ့အဖေက
ပြောလာသည်မို့ အံ့အားသင့်သွားသည်။
ဥက္ကဌကြီးက သူသိနေပါသည်ဆိုသည့်အထာဖြင့်
ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ကာ ရယ်နေလေသည။
" ဥက္ကဌကြီးက ဘယ်လိုသိနေတာလဲ... "
" ဒယ်ဒီက သူ့မြေးခြေငြိမ်နေတယ်ပြောလို့ သူပါစုံစမ်းရင်း၊ငါပါစုံစမ်းရင်း သိလာတာပါပဲ၊ဟင်း..
ကောင်လေးက တွဲနေတဲ့သူရှိတယ်ကြားတယ် "
ဥက္ကဌကြီးက သူ့သားအကြောင်းကိုသေချာစွာ
စုံစမ်းထားပုံရသည်။အတိအကျကိုပင်သေချာ
စုံစမ်းထားတာမို့ တစ်ပုံစံထည်းသာဖြစ်သည်။
ဒါတောင်အဖိုးဖြစ်သူပါ မြေးအကြောင်းသိချင်လို့
စုံစမ်းထားသည်။
" ဟုတ်တယ်၊နောက်တော့လည်း ဆရာနဲ့ဖြစ်သွား
မှာပါ၊တအားကြီးစိတ်မပူပါနဲ့၊ဆရာ့သူငယ်ချင်း
တွေဆိုလည်း ဆရာ့ကိုဝိုင်းမြောက်ပေးကြတာ၊
အဆင်ပြေပါတယ်ဗျာ... "
ယောင်းဝူက သူ့ဆရာ၏ပုံစံကိုသိတာမို့ပြောသည်။
ထယ်ယောင်းရဲ့အဖေက သူ့သားအကြောင်းကိုသိလို့တားခိုင်းတာကိုတောင် သူတို့ကတောင် မြောက်ပေးနေကြသည်တဲ့။အရမ်းကိုချစ်နေကြတာ။
" ဪ...ငါတို့ကငါ့သားတဇွတ်ထိုးလုပ်မှာဆိုးလို့
မင်းကိုတားခိုင်းနေတာကို မင်းတို့ကပါမြောက်ပေး
နေတာတဲ့လား၊နေပါဦးကွာ..ဒီကောင့်ကိုသူ့အမေနဲ့
တိုင်ရမယ်၊သူကသူ့အမေလောက်ဆိုရတယ်... "
" ဟုတ်မှသာလုပ်ပါ၊ဟိုဆရာ့အပိုင်က ဥက္ကဌကြီးနဲ့
ဥက္ကဌကတော်လိုပဲ၊ဥက္ကဌကတော်က ဥက္ကဌကြီးကို
ကင်မ်ထယ်ဆောင်းဆိုတာနဲ့ဆရာ့အပိုင်ကလည်း
ဆရာ့ကိုကင်မ်ထယ်ယောင်းဆိုတာနဲ့ ဆရာ့မှာငြိမ်နေရောပဲ... "
ယောင်းဝူစကားကြောင့် ကင်မ်ထယ်ဆောင်းက
မျက်ခုံးတို့ပင့်တင်မိသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းတို့
ဆိုးတယ်ထင်မိတာ သူ့ဟာလေးနဲ့ကြတော့ငြိမ်ကုတ်နေတက်တဲ့ကျားပေါက်ပဲ။
" အိမ်မှာတော့ကျားဘုရင်၊သူ့ချစ်ရတဲ့သူနဲကြ
ကျားပေါက်လေးဖြစ်သွားတာပဲ၊တကယ်...
ကင်မ်ထယ်ဆောင်းရဲ့သားပီသပါတယ် "
သည်လိုနဲ့သူတို့စကားဆက်ပြောရင်း ထိပ်ဆုံးထပ်
သို့ရောက်လာခဲ့ကြသည်။သူ့သားရုံးခန်းနားကို
ရောက်ဖို့မလိုပေမဲ့ လမ်းအေးဆေးလျှောက်ကာ
စကားပြောကြသည်။
" အဲ့အတွင်းရေးမှူးလေးက အလုပ်လုပ်တာအဆင်
ပြေနေကြလား.... "
" အဆင်ပြေတာပေါ့၊အခုတောင်အခန်းရှေ့ရောက်
ပြီ၊ဆရာ့ကိုကြည့်လိုက်၊သူ့ဟာလေးကိုကြည့်ပြီး
အလုပ်လုပ်နေမှာ..... "
ယောင်းဝူကပြောရင်း အခန်းရှေ့ရောက်နေပြီမို့
တံခါးခေါက်ကြည့်သည်။အဖေတောင်တံခါး
ခေါက်ပြီးမှဝင်ရသည်အထိ မင်ယောင်းဝူက
တပည့်ကောင်းပီသသည်။
ဒေါက်! ဒေါက်!
" ဆရာ...ဥက္ကဌကြီးရောက်လာပါတယ်... "
ထယ်ယောင်းအခန်းကို ယောင်းဝူကတံခါးခေါက်
သော်လည်း ဆရာအပြင်ထွက်ရင်တောင်ဆရာ့
အပိုင်ကလာရောက် ဖွင့်ပေးလို့ရတာဖြစ်သည်။
အခုတော့ နှစ်ယောက်လုံးမရှိတာများလား။
" ငါ့သူ့အဖေပဲ..ဝင်သွားလိုက်တော့မယ်... "
ယောင်းဝူကတံခါးဖွင့်ပေးပြီးနောက်တော့
ဥက္ကဌကြီးနဲ့အတူ အထဲဝင်သွားတော့
ထယ်ယောင်းရဲ့စားပွဲပေါ်မှာ သောက်ပြီးသား
ပျားရည်ခွက်ရယ်၊ဧည့်တွေ့ဆိုဖာမှာတော့
မနက်စာတွေက ဒီတိုင်းပြန့်ကျဲနေသည်။
အတွင်းရေးမှူးရဲ့စားပွဲကိုကြည့်ပြန်တော့လည်း
အိတ်လေးနဲ့စာရွက်တွေသာရှိသည်။ထို့အတူ
ယောင်းဝူက ဥက္ကဌကြီးကိုပွင့်နေသည့်
သူ့သားနားနေခန်းကိုလက်ညိုးထိုးပြသည်။
" ဟဲဟဲ...ဆရာအိပ်တဲ့အခန်းကတံခါးပွင့်နေတယ် "
ယောင်းဝူစကားကြောင့် ဥက္ကဌကြီးက
သူ့သားနားနေခန်းနားကိုလျှောက်သွားကြည့်တော့
ယှက်တွဲထားသည့်ခြေအိတ်အနက်တစ်စုံနဲ့
ခြေအိတ်အဖြူတစ်စုံလေးကိုတွေ့လို့
ပိုတိုးကြည့်ရောသူ့သားထယ်ယောင်းက
ထိုကောင်လေးကိုလွတ်ထွက်သွားမတက်အောင်ဖက်ကာ နှစ်ယောက်အတူအိပ်နေကြသည်တဲ့။
ယောင်းဝူကတော့ နည်းနည်းအဆင်ပြေနေပြီဆိုလို့
ဥက္ကဌကြီးရဲ့အနောက်ကနေ ရယ်နေတော့သည်။
သူ့သားမှာတော့ သူတို့လာတာတောင်မသိသည်
အထိအိပ်နေပြီ။
ဥက္ကဌကြီးက သူ့သားကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုကြည့်
ရင်းမှ ယောင်းဝူကို တံခါးပိတ်လိုက်ဖို့မျက်စပြတ်ပြသည်။သည်တော့ယောင်းဝူက ရယ်ရင်းဖြင့်
တံခါးကိုဖြည်းဖြည်းပိတ်လိုက်သည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းက အဖေ့ထက်တောင်မှ လက်သွက်နေတာပါလားကွာ... "
သည်တော့မှဥက္ကဌကြီးက သူ့သားကိုဆက်မတွေ့
တော့ဘဲ ယောင်းဝူကိုမှာစရာရှိတာတွေမှာပြီး
အိမ်ကိုသာပြန်သွားတော့သည်။အိမ်ရောက်ရင်
တော့ သူ့ဇနီးကိုသူတို့သားအကြောင်းကိုပြောပြ
မှာတော့ သေချာသလောက်ရှိနေပါသည်။
To be continued ~
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကြီးက သူ့ကိုကိုအလှလေးနဲ့ဆိုကျားပေါက်လေးဖြစ်သွားပါပြီခင်ဗျာ။
> >