Betaယောင်ဆောင်သောမြို့အုပ်ကတော်
Part 25
--------------
အိမ်မူ့ကိစ္စတွေမှာ ကိုယ်ပိုင်စီမံခန့်ခွဲချက်တွေပါတယ် မြို့အုပ်၀မ်ကတော့ အိမ်တော်ရဲ့ငွေတွေကိုသူပဲချုပ်ကိုင်ထားတယ်
သူပဲကြိုက်သလိုစီမံတယ် ဒါတွေကအိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းကို
ကသူတာ၀န်ယူပြီးလုပ်ဆောင်ခဲ့ရတာတွေပါပဲ ရှောင်ကျန့်ကိုပေးဖို့အစီအစဉ်ကိုကတော့ ရှိပါရဲ့...သူမမွှေတော့ရင်
ကောင်းတာပေါ့ ။
"မြို့အုပ်၀မ် မြို့အုပ်၀မ်"
"အင်း...."
"ဒီလအသုံးစရိတ်ကိုပိုတိုးရမယ်ထင်တယ်ဗျ"
ကျင်းရန်ကပါ မပြောစဘူးပြောလာလေတော့ မြို့အုပ်၀မ်မေးငေါ့ပြသည် ဘာကြောင့်လဲဆိုတဲ့သဘောမျိုးနဲ့။
"ဒီလိုဗျ...မနေ့ညက မြို့အုပ်၀မ်ပြန်မလာသေးတော့လေ
မင်းကတော်က ကလေးတွေနဲ့ဘောလုံးကန်တာ ဘိုးဘွားကန်တော့ခန်းက ပြတင်းပေါက်ကွဲသွားပါတယ်"
"ဘာဖြစ်လဲ သူလုပ်ချင်တာပဲကို ပြင်လိုက်..."
"ရှိသေးတယ်ဗျ မြို့အုပ်၀မ်ကလည်း မင်းကတော်မွှေရင်တစ်ခုထဲမွှေတာမှမဟုတ်တာကို"
"...."
"အဲ့မှာထောင်ထားသမျှ အမွှေးတိုင်တွေရော နာမည်ပြားတွေပါ
အကုန်လုံးမြေပေါ်မှာကျပြီး အဲ့ကထွန်းထားတဲ့ဖယောင်းတိုင်
တွေကနေတစ်ဆင့်လိုက်ကာတွေပါမီးလောင်သွားပါတယ်ဗျ
ဒါပေမဲ့လည်း မီးကိုအချိန်မီငြိမ်းသတ်နိုင်ပါတယ်ဗျ"
"...."
"မြို့အုပ်၀မ်ကိုပြောဖို့စဉ်းစားပေမဲ့လည်း မနက်ရောက်မှအိမ်တော်ထိန်းကြီးကကျွန်တော့်ကိုပြောပြတာဆိုတော့"
"ငါ့ယောကျာ်းလုပ်တာပဲကို ဘာဖြစ်လဲ"
"ဟုတ်ကဲ့...အဲ့တာဆိုပြင်ဖို့အတွက်လုပ်ခိုင်းလိုက်တော့မယ်
နော် ခွင့်ပြုပါဦး"
"အင်း"
ကျင်းရန်ထွက်သွားပြီး ၃မိနစ်ပဲကြာပါသေးတယ် ပြန်၀င်လာသည်။
"မြို့အုပ်၀မ်....အခုလောလောဆယ်ဆောက်လက်စဂိုထောင်လေ"
"အင်း"
"အဲ့တာမင်းကတော် သွားလုပ်လို့အဲ့နေရာကြီးပြိုကျသွားပါတယ်
အခုပဲအိမ်တော်ထိန်းကြီးဖုန်းဆက်လာလို့ပါ"
"သူဘာဖြစ်သွားလဲ!"
"ဘာမှတော့မဖြစ်ပါဘူး...မှာလိုက်တာတော့ရှိတယ်"
"ဘာတဲ့လဲ"
"ပြန်လာရင် ကိတ်မုန့်၀ယ်ခဲ့ပေးပါတဲ့"
"...."
မင်းကတော်မွှေမဲ့အမွှေတွေအတွက်တော့ မြို့အုပ်၀မ်ဘာမှတောင်
စိတ်မဆိုးသွားတဲ့အပြင် ခုံပေါ်မှာပြန်ထိုင်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်လို့
ဘာတွေးမလဲတော့မသိ ပြုံးတောင်ပြုံးနေလိုက်သေးတယ်
ကျင်းရန်တောင်ကြောင်ကြည့်နေရပါသေးတယ်။
"အမွှေစိန်လေး...."
"ဗျာ..မြို့အုပ်၀မ်ဘာပြောတာလဲဗျ"
"ဟမ်...မင်းမသွားသေးဘူးလား"
"သွားမှာပါဗျ"
မြို့အုပ်၀မ်နာရီကြည့်လိုက်တော့ အခုမှ၉နာရီပဲရှိသေးတယ်
ရှောင်ကျန့်ကလည်းမလာဘူး...ပြန်လိုက်ရင်ကောင်းမလား....
မြို့အုပ်ရုံးကိုနေရာရွှေ့လို့ရရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ..။
မြို့အုပ်၀မ်ချက်ချင်းပဲ ၀မ်ဖိုးဖိုးကိုဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်လေတယ်။
"အဖိုး ကျွန်တော်ပြောစရာရှိတယ် အဖိုးလက်ခံပါ့မလားမသိဘူး"
"ဘာကိုလဲ"
"မြို့အုပ်ရုံးကို အိမ်တော်နားအထိပြောင်းဖို့ပါ"
"အဲ့တာကို ရုတ်တရက်ကြီးဘာလို့လဲ"
"အဖိုးသဘောတူပေးပါ"
"မဟုတ်သေးဘူးလေ ဘာလို့ပြောင်းချင်ရတာလဲ အဲ့တာကိုပဲသိချင်နေတာ"
"ကျွန်တော့်ယောကျာ်းနဲ့မတွေ့ရလို့..."
"ဟ...မင်းယောကျာ်းနဲ့မတွေ့ရတာနဲ့ပဲ အစိုးရကလုပ်ပေးထားတဲ့
မြို့အုပ်ရုံးကိုဘယ်လိုလုပ်ပြောင်းလို့ရမှာလဲ.!"
"...."
"မိုက်ရူးရဲဆန်တာနဲ့မလုပ်ချင်စမ်းပါနဲ့ ငါ့မြေးရယ်...အဲ့မြို့အုပ်ရုံးကြီးကလေ ဟိုး...အဖိုးရဲ့အဖိုးလက်ထက်ထဲကရှိနေခဲ့တာမလို့..."
"....."
"ဒါပဲ အဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေလျှောက်မလုပ်နဲ့...မင်းအလုပ်ဖြုတ်ခံရလိမ့်မယ် "
"....."
🐷
"ထုထုရေ...ငါသိပ်ပျင်းတာပဲသိလား"
ယုန်လေးကိုမလို့ ရှောင်ကျန့်ကစကားတွေပြောလို့ခြံထဲမှာ
လမ်းလျှောက်နေသည်
အထဲမှာလဲအလုပ်တွေရူပ်နေကြတယ် သူမွှေထားတဲ့ပြဿနာတွေ
အတွက် သန့်ရှင်းနေရတာတွေကြောင့်ပင် ။
"အခုနေသာ...မောင် ပြန်လာရင်ကောင်းမှာပဲ သိလားထုထု"
"...."
"ငါကလည်းသွားချင်ပါတယ်...ဒါပေမဲ့လည်းလေ အိမ်တော်ကြီးမှာ
ငါမရှိလို့မှမဖြစ်တာ...ဟီး..."
ရှောင်ကျန့်အလွန်ကိုပျင်းပါတယ် ထိုအချိန်မှာပဲကားတစ်စီးကခြံ
ထဲ၀င်လာတော့ သူလည်းသွားပြေးကြည့်လိုက်သည် ။
"ကျန့်ကျန့် ငါတို့!"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်ပင် နွေဦးရာသီမို့လို့သူတို့တွေ
လျှောက်သွားကြမယ်ထင်တယ်။
"ငါတို့လျှောက်လည်မလို့ နွေဦးရာသီအစဆိုတော့ နင်လည်းလိုက်မလားလို့"
"လိုက်မှာပေါ့ဟ..."
ရှောင်ကျန့်ပြေးတက်သွားပြီး အ၀တ်တွေလဲလို့ ပြန်ဆင်းလာပြီး
အိမ်တော်ထိန်းကြီးကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြကာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လျှောက်လည်ပစ်လိုက်သည်။
"ငါတို့တွေ ပထမဆုံး ကုန်သည်ဈေးသွားကြမယ်!"
ကုန်သည်ဈေးမှာတော့ လူတွေအရမ်းပြည့်ကြပ်နေကြတယ်
ဈေးကြီးသောထိုနေရာကလည်းတန်ဖိုးကြီးတာတွေရောင်းတဲ့
နေရာဖြစ်လို့ အမြဲပြည့်နေတာမဆန်းတော့ပါ ။
မြို့အုပ်၀မ်နဲ့တစ်ခါလာဖူးပေမဲ့လည်း အခုတစ်ခေါက်ကတော့
ပစ္စည်းတွေပိုစုံပါတယ် ရှောင်ကျန့်တစ်ချက်စဉ်းစားလိုက်တယ်
မြို့အုပ်၀မ်ကိုလက်ဆောင်မပေးရသေးဘူးပဲ ။
"ရှောင်ကျန့်လာလေကွာ"
"အင်း...."
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး လျှောက်ပတ်ကြည့်နေလိုက်သည်
မြို့အုပ်၀မ်ကိုလည်း လက်ဆောင်ပေးဖို့အတွကိ ဘာကအဆင်ပြေမလဲဆိုတာကို သူမသိပါ ။
"ကျန့်ကျန့် ဘယ်အရောင်ကငါနဲ့လိုက်လဲ"
ချွင်းရန်က အကျီအရောင်နှစ်ထည်နဲ့လာတိုင်းပြသည် ရှောင်ကျန့်
မျက်လုံးထဲမှာ ဒီအရောင်တွေက မြို့အုပ်၀မ်နဲ့ပဲလိုက်ဖက်နေတယ်
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းခါလိုက်သည် ။
"မလိုက်ဘူးလား အဲ့တာဆို ဒါဆိုရင်ရော"
"မောင်နဲ့ဆို အရမ်းခန့်ပြီးလိုက်မှာပဲ မင်းနဲ့မလိုက်ဘူး"
"ဘယ်ကမောင်လဲ"
"ငါ့ယောကျာ်းကိုပြောတာ"
"...."
ချွင်းရန်ကမျက်စောင်းကြီးတခဲခဲနဲ့ နောက်တစ်ခုကိုကိုင်ပြီးတိုင်းပြန်သည် ။
"ဒီတစ်ထည်နဲ့ရော ငါနဲ့လိုက်မလား မင်းကြည့်ကြည့်"
"မောင်နဲ့ဆိုရင် အရမ်းhandsome ဖြစ်မှာပဲ"
"တော်ပြီကွာ မင်းကိုမမေးတော့ဘူး...ငါ့ဘာသာငါပဲယူတော့မယ်"
"....."
"ဟာ မိုက်တယ်ကွ ဒီအရောင်က "
ချွင်းရန်ယူလိုက်သော ဒီတစ်ထည်ကတော့ အနက်ရောင်ဖြစ်ပြီး
လက်ရှည်လည်ပိတ်လည်းဖြစ်တယ် ရှောင်ကျန့်စဉ်းစားကြည့်တယ်
မောင်သာ ဂေါက်ရိုက်မယ်ဆိုရင် ဒီတစ်ထည်နဲ့ အရမ်းလိုက်ဖက်မှာပဲ။
"မင်းနဲ့မလိုက်ဘူး မောင်နဲ့ပဲလိုက်တယ်"
"ဖြတ်ရိုက်လိုက်ရ ငါအရင်တွေ့တာ...ငါယူမှာ"
"ဟွန့်...ယူပေါ့ မင်း၀တ်ရင် ပိန်ခြောက်ခြောက်တိုင်ကြီးမှာ
အမဲရောင်အ၀တ်ကိုသွားပတ်ထားတာကြနေတာပဲ"
"ငါ့ကိုမဝေဖန်ပါနဲ့ မင်းယောကျာ်းကရောဘာထူးလို့လဲ"
"သူကမင်းထက်သာပါသေးတယ် မောင်ကအရမ်းတော်တာ
ရင်အုပ်လည်းကျယ်တယ် မှီလိုက်ရင်ကောင်းမှကောင်း"
ချွင်းရန်ကမျက်စောင်းကြီးထိုးလို့ အဲ့တစ်ထည်ပါယူပြီး
အခြားဘက်ကိုသွားတော့သည် ဒီတစ်ခါနာရီတွေဘက် တစ်ချို့သူ
တွေကတော့ အခြားဘက်မှာရွေးနေကြတယ် ။
"ဝါး နာရီတွေလည်းရွေးစရာများလိုက်တာ"
"...."
ရှောင်ကျန့်ကြည့်လိုက်တော့ အမျိုးအစားစုံလင်တဲ့ နာရီဒီဇိုင်းတွေ
အတော်လဲလှပြီးတော့အရမ်းကိုမိုက်ပါတယ်။
"ကျန့်ကျန့် ဘာရွေးမလဲ"
"မင်း၀ယ်ပေးမလို့လား..."
"အင်း မင်းက မင်းကတော်တစ်ယောက်ဆိုတော့ နည်းနည်းဖားမလို့ပေါ့ကွာ ဟဲ...ဟဲ"
"မလိုဘူး ငါ့မှာအများကြီးရှိတယ်... England တို့ Spain
တို့ကနေရထားတာနော် မောင်ကငါ့အတွက်ဆိုပြီးသီးသန့်၀ယ်ပေးထားတာ ဈေးကဘယ်လောက်တဲ့လဲ ၅သောင်းလောက်ရှိတယ်"
"မ၀ယ်ပေးတော့ဘူးအေ...."
"ဟွန့် အမျိုးမျိုး"
"...."
ချွင်းရန်ကသူကြိုက်တဲ့နာရီကိုယူကာ ဖိနပ်ထားတဲ့နေရာတွေဘက်ကိုသွားကြည့်လိုက်သည်။
"ကျန့်ကျန့် ငါရွေးလာတဲ့အရောင်နဲ့ဒီဖိနပ်အရောင်နဲ့လိုက်လား
လို့ကြည့်ပေးစမ်းပါဦး"
"မသိဘူး...ငါ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ မောင်နဲ့လိုက်မဲ့ဖိနပ်တွေကြီးပဲ
မြင်နေတယ်"
"မင်းဒိုးလိုက်တော့...လစ်.."
"...."
ဆိုင်ကြီးက ဒီကုန်သည်ဈေးမှာဆိုရင် အကြီးဆုံးဖြစ်တယ်
ရှောင်ကျန့်လိုက်ကြည့်နေတာ ဘာမှကောင်းတာမတွေ့ဘူး
နက်ခ်တိုင်တွေဘက်ရောက်တော့ ၀န်ထမ်းတွေက အသစ်တွေ
တင်နေတာကိုတွေ့တယ် ။
"ဟာ...ဒီနက်ပြာလေးမဆိုးဘူး...မောင်နဲ့တအားလိုက်မှာ"
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ငွေရှင်းတဲ့နေရာမှပြန်တွေ့တော့ ရှောင်ကျန့်လဲ
သွားရပ်နေလိုက်ပြီး အိတ်ကပ်ထဲလက်ထည့်လိုက်သည် အဲ့အချိန်မှာသိလိုက်ရတာက....သွားပြီ...ပိုက်ဆံပါမလာဘူး....။
"ချွင်းရန်"
"အင်း"
"ငါ့ကိုဒါလေး၀ယ်ဖို့ ပိုက်ဆံချေး စံအိမ်တော်ရောက်ရင်ပြန်ပေးမယ်"
"အင်း ရတယ်လေ "
"ငါတို့ဒါတွေ၀ယ်ပြီးရင် စားသောက်ဆိုင်သွားရအောင် အဲ့ကနေ
ငါတို့ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်လေ"
ရှင်းရှင်းကသွက်လက်စွာနဲ့ပြောတော့အကုန်လုံးကလည်း
ထောက်ခံကြသည် ရှောင်ကျန့်ကမငြိမ့်တငြိမ့်နဲ့ ငြိမ်နေသည်။
"ကျန့်ကျန့်ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဟို....မောင်ကကြိုက်မလားမသိဘူးဟ"
"နင်ကလည်း...နင်ကသူ့ယောကျာ်းပဲကို သူခွင့်ပြုမှာပဲလေ"
"ညမရောက်စေရပါဘူးဟာ...နင်ကလည်း၂နာရီဆိုငါတို့ပြန်ပို့ပေးမှာပေါ့ဟ"
"အင်း....ညမရောက်ရင်တော်ပါပြီ"
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တော့ အကုန်လုံးကပြုံးပြုံးပျော်ပျော်နဲ့
မောင်ခွင့်ပြုမှာပါလေ ကျန်းစစ်နဲ့သွားတာကိုပဲလိုက်ပိတ်ပင်တာကို။
......
"ရှောင်ကျန့်ရော"
"မင်းကတော်က မနက်၉နာရီထဲက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လျှောက်သွား
နေပါတယ်ဗျ"
"ဘယ်သွားတာလဲ"
"အဲ့တာတော့မသိဘူးဗျ"
နေ့လည်ရောက်နေပြီ ပြန်မလာသေးဘူး ထမင်းအတူတူစားမလို့ကို
အဆိုးလေးက ကိုယ့်တစ်ယောက်ထဲထားသွားတယ် ။
ထမင်းစားပြီးလို့ ပြန်ထွက်လာတော့ ရုပ်ရှင်ရုံအသစ်ကားကြီးဆိုင်းဘုတ်က အကြီးကြီးပင် မြို့အုပ်၀မ်
ကြည့်နေရင်းနဲ့မှ ခပ်ဝေးဝေးမှာ ရှောင်ကျန့်ကိုသွားတွေ့သည်။
"ကားခဏရပ်"
"ဗျာ...ဟုတ်ကဲ့"
ကားကိုရပ်လိုက်တော့ မြို့အုပ်၀မ်ဆင်းကာ ရှောင်ကျန့်စီသွားပြီး
အနောက်ကနေ မျက်လုံးကိုလှမ်းအုပ်လိုက်သည် ။
"ဘယ်သူလဲ"
"ကျန့်ကျန့်သိတဲ့သူလား"
"အင်း"
"ကျန့်ကျန့် ချစ်ရတဲ့သူလား"
"အင်း"
"အဲ့တာဆို...ခန့်မှန်းမိပြီ "
မြို့အုပ်၀မ်ကမျက်လုံးနားကလက်လေးကိုဖယ်ပေးလိုက်တော့
ရှောင်ကျန့်ကလှည့်ကြည့်လာပြီး လန့်သွားတဲ့ပုံစံနဲ့ ကြည့်သည်။
"ဟာ ခန့်မှန်းတာမှားသွားပြီ"
"...."
"ကျန့်ကျန့်ရဲ့ အချစ်တကာအချစ်ရဆုံးသော ၀မ်ရိပေါ် ပဲ...မွှ"
ရှောင်ကျန့်ကပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းဖျားလေးကို
နမ်းသွားသည် ။
"အချစ်ရာ ကိုယ်ကြောက်သွားတာ"
"ဟီး...မောင့်ရဲ့အသံကိုကျန့်ကျန့်မှတ်မိတာပေါ့ဗျ"
"အခု ဒီမှာဘာလုပ်တာလဲ"
"သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်လို့လေ"
"...."
"မောင်မကြိုက်ရင်လည်း မကြည့်တော့ပါဘူး "
"ကြည့်ပါ...မောင်မတားပါဘူး အချစ်လည်းတစ်ယောက်ထဲပျင်းနေတော့လည်းကြည့်ပေါ့"
"ဟို တစ်ကယ်မကြည့်တော့ဘူး...ပြန်ချင်လို့အဲ့တာ လမ်းကြည့်နေတာ"
"ဘာလို့လဲ"
"ဟို...ဟို..."
"ပိုက်ဆံမပါလို့လား"
"အင်း..."
"အချစ်ရယ် အဲ့တာပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပေါ့ ဘာလို့ပိုက်ဆံမယူလာတာလဲ"
"ကျန့်ကျန့်လည်း အလောတကြီးဆင်းသွားတာဆိုတော့"
"ဘယ်လောက်လိုချင်လဲကိုယ့်ကိုပြော...ရုပ်ရှင်တစ်ရုံလုံးလဲ
၀ယ်ပေးနိုင်တယ်"
"ဟာ...အဲ့လောက်လဲမလိုပါဘူး"
"ဘယ်လောက်လိုချင်လဲ"
"ဟို နည်းနည်းလေးပါပဲ"
"ရော့..ကိုယ့်ပိုက်ဆံအိတ်ယူထားချည်"
"...."
အနက်ရောင်ဖြင့် အမျိုးသားလက်ကိုင်အိတ်က မြို့အုပ်၀မ်နဲ့လိုက်ဖက်တယ် ရှောင်ကျန့်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
အများကြီးပဲ အံ့ဩသွားပြီး ၅၀၀၀တန်တစ်ရွက်ပဲယူကာ
ပြန်ပေးလိုက်သည်။
"အများကြီးဆိုရင် သူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းချေးကြလိမ့်မယ် ဟီး...."
"တကယ်အဆင်ပြေပါတယ်နော်"
"ပြေပါတယ်ဗျ ပိုတောင်ပိုနေဦးမှာ"
ရှောင်ကျန့်ကအတင်းပြန်ထည့်ပေးတာကြောင့် မြို့အုပ်၀မ်လည်း
သူ့အလိုတော်အတိုင်းပဲ ပြန်ယူလာခဲ့ရတော့လေတယ် ။
"ညမရောက်စေနဲ့နော် ကိုယ်မကြိုက်ဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့"
ရုပ်ရှင်ကြည့်ရဖို့ကိုစောင့်ရတာကတော်တော်လေးကိုကြာတော့
ရုံထဲမှာပဲထိုင်နေကြရသည် နေ့လည်၂နာရီမှ၀င်ကြည့်ရတယ်
ပြန်ထွက်လာတော့၄နာရီခွဲနေလေပြီ ။
"ဈေးရုံဘက်သွားဦးမလား"
"သွားမယ်ဟေ့!"
ညမရောက်သေးဘူးဆိုတော့ ရှောင်ကျန့်လည်းလိုက်ပါခဲ့လိုက်သည်
ဈေးရုံဘက်မှာကစားသောက်ဆိုင်နည်းနည်းနဲ့ ကစားပွဲတွေပါအများကြီးရှိတော့ ရှောင်ကျန့်ပျော်သွားကာ ၀င်ဆော့ရင်းနဲ့အချိန်တွေမည်မျှကုန်သွားမှန်းမသိတော့ပါချေ။
"ပြန်မယ်ဟေ့...ပါတဲ့ပိုက်ဆံတွေလည်းကုန်ပြီ"
ရှင်းရှင်းကသူမပိုက်ဆံကုန်တော့ အကုန်လုံးကိုဆွဲခေါ်လာရသည်
ရှောင်ကျန့်ကလွဲလို့ကျန်တဲ့သူရဲ့လက်တွေထဲမှာ စားသောက်စရာတွေအပြည့်ပဲ ။
"အခုမှဆွဲခေါ်လာရတယ်လို့...အခုအိမ်ပြန်ချိန်နောက်ကျနေပြီ
ငါ့ယောကျာ်းဆူရင် နင်တို့ကြောင့်ပဲ"
ရှောင်ကျန့်ကစူပုတ်ပုတ်နဲ့လက်ထဲကဟာတွေလည်းပိူက်လို့ ကားပေါ်တက်ထိုင်နေသည် ကျန်တဲ့သူတွေကလည်းဘာမှမပြောတော့ပဲနဲ့ မြို့အုပ်အိမ်တော်ကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်သည် ။
"ပြန်နဲ့ဦး ချွင်းရန်ကိုအကြွေးပေးစရာရှိသေးတယ်"
"မင်းထဲမှာရှိတာပဲကို"
"ဒါက ငါ့ယောကျာ်းပိုက်ဆံ ငါကငါ့ပိုက်ဆံနဲ့ပဲပြန်ဆပ်မှာ...."
မြို့အုပ်၀မ်ကိုရင်မဆိုင်ချင်လို့ အထဲမဝင်ပါဘူးဆိုနေမှရှောင်ကျန့်
ကအတင်း၀င်ခိုင်းတော့ ကြောက်ကြောက်နဲ့ပဲ တံခါးနားမှာစုပြုံ
နေကြသည်။
"ဘယ်ကပြန်လာကြတာလဲ"
မြို့အုပ်၀မ်ကဧည့်ခန်းမှာသတင်းစာထိုင်ဖတ်လို့တံခါးနားမှာရပ်ေနတဲ့သူတို့ကိုမတွေ့ပဲနဲ့
အိမ်ပေါ်တက်သွားသောရှောင်ကျန့်ကိုပဲတွေ့ပြီး လှမ်းမေးနေတာ။
"ကျန့်ကျန့်နောက်မှပြောမယ်နော်"
"...."
"ဟဲ့...ဟဲ့...နင်တို့သတိထားမိကြလား"
"ဘာကိုလဲ"
"ရှောင်ကျန့်မှာ အမှတ်အသားမရှိဘူး ငါအခုမှသတိရလို့ပြောပြတာ"
"အေးဟုတ်တယ် ငါလဲတွေ့တယ်"
"နင်တို့ကလည်းအဲ့တာလဲထားပါဦး ရှောင်ကျန့်ကဒီနေ့လာတာပိုက်ဆံလဲပါမလာဘူး သူ့ယောကျာ်းက
ပိုက်ဆံပေးမသုံးတာဖြစ်မယ် ဟွန့်! ငါဆိုအဲ့လိုယောကျာ်းကိုမယူဘူး"
"နင့်ကိုယူမဲ့သူလည်းမရှိပါဘူး"
"...."
"ခုနက အမှတ်အသားအကြောင်းဆက်ပါဦးဟ"
သူတို့ရဲ့တီးတိုးပြောသံကမြို့အုပ်၀မ်နားထဲ၀င်လာသည် ဘာလဲအမှတ်အသားဆိုတာ ။
"ရှောင်ကျန့်က Omegaလေ ဒီလိုအမှတ်အသားမရှိတော့
အန္တရာယ်များတယ်ဟ ငါတို့ကကပ်ခွာတွေကပ်ထားတော့ဘာမှမဖြစ်ဘူး ရှောင်ကျန့်က
ကပ်ခွာလဲမကပ်ထားဘူး ဘာမှမလုပ်ထားဘူး သူ့ဟော်မုန်းအနံ့
တွေလဲ တစ်စတစ်စထွက်လာတာကို သူမနည်းပြန်ဖိနေတာဟ"
"ခန...ရှောင်ကျန့်ကOmegaလား Betaမဟုတ်ဘူးလား"
မြို့အုပ်၀မ်ကမေးလာတော့မှသူတို့လဲ ကြောင်နေကြသည်
ဘာလားဟ လက်ထပ်ပြီးသွားပြီအခုထက်ထိကို Omega လားBetaလားတောင်မသိဘူး ။
"ရှောင်ကျန့်က O..."
"ချွင်းရန်...ဒီမှာ ၃၀၀၀နော် အကြွေးပြန်ဆပ်တာ ပြန်တော့ ပြန်တော့"
အတင်းကိုနှင်လွှတ်ကာ တံခါးကိုပါပိတ်လိုက်သည် ။
"အချစ်..."
"ကျန့်ကျန့် မဟုတ်ပါဘူး"
"ကိုယ်ဘာမှမပြောရသေးဘူး"
"...."
"ကိုယ့်ကိုလိမ်ထားတာရှိလား"
"မ...မရှိပါဘူး"
"လိမ်ရင်ကိုယ်သိပ်မုန်းတယ်နော် "
"ကျန့်ကျန့်...ကျန့်ကျန့်....မလိမ်ပါဘူးဗျ...."
"....."
သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတိတ်ဆိတ်သွားပြီး မိများမိသွားခဲ့ရင်
ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ရှောင်ကျန့်လက်တွေအေးစက်လာသည် ။
"ဘာလို့နောက်ကျတာလဲ ခုနက သယ်လာတဲ့အရုပ်တွေကရော
ဘယ်သူပေးတာလဲ"
"အဲ့တာက ကျန့်ကျန့်ဘာသာဆော့လို့နိုင်တာပါ ဈေးရုံထဲမှာဆော့ရင်းနဲ့ အချိန်တွေကုန်သွားမှန်းတောင်မသိလိုက်လို့ပါ "
"...."
"ကျန့်ကျန့်တောင်းပန်ပါတယ်နော် မောင်....နောက်တစ်ခါမကြိုက်ရင်လည်း မသွားတော့ဘူးနော်"
"သွားတာကသွားပါ မောင်မတားပါဘူး ညရောက်မှပြန်လာတာကို
မောင်မကြိုက်တာ ၆နာရီနောက်ဆုံးထားပြီးပြန်လာရမှာ
အခုက အချစ်က၆နာရီခွဲလို့၇နာရီထိုးမှပြန်လာတာလေ"
"ဟုတ်...ကျန့်ကျန့်မှားသွားပါတယ်"
"နောက်တစ်ခါ အဲ့လိုမလုပ်နဲ့နော်...."
"အင်း...မလုပ်တော့ပါဘူး...."
ရှောင်ကျန့်က မြို့အုပ်၀မ်ကိုဖက်ထားတယ် ဒီရင်ခွင်ကိုသူနှစ်သက်တယ် ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ တစ်နေါမှာကျုပ်ကOmegaမှန်းသိသွားခဲ့ရင် မမုန်းပါနဲ့မောင်ရယ်
မိသားစုရဲ့ ဖိအားတွေကြောင့်သာ ဒီလိုလုပ်ခဲ့ရတာပါ မောင့်ကို
မုန်းလို့မဟုတ်ပါဘူး.....။
မြို့အုပ်၀မ်ကလည်းပြန်ဖက်တွယ်လာလေတယ်
လူတွေကို ပွေ့ဖက်နူတ်ဆက်ရတာမကြိုက်ဘူး မားနဲ့ပါးရယ်ကလွဲလို့ပေါ့ ယခုတော့ ပိုပြီးပွေ့ဖက်ချင်တဲ့လူသားလေး
တစ်ယောက်ကရှိလာခဲ့ပြီ ရှောင်ကျန့် ကိုယ်နဲ့မင်းရယ် အတူတူ
မိသားစုဘ၀လေးတည်ဆောက်ချင်တယ် ။
တစ်ယောက်ကိုယ်စီအတွေးတွေနဲ့ဖက်ထားပြီး ပြန်လွှတ်တော့
မြို့အုပ်၀မ်ကရှောင်ကျန့်
ခါးကိုဖက်ထားတာမလွှတ်သေးပါ ။
*မွှ*
ရှောင်ကျန့်နဖူးလေးကို နမ်းလို့ ပြုံးပြတယ် ။
"မောင်က အခုလိုပြုံးရင်ချစ်စရာကြီး"
"သဘောကျလား"
"အင်း"
"ကိုယ်မင်းရှေ့မှာ မကြာမကြာ ပြုံးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"
"အွန်း...."
"အချစ်"
"အင်း ပြောလေ မောင်"
"အိမ်တော်ရဲ့စီမံခွင့်တွေနဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို မင်းကိုပေးမယ် တာ၀န်ယူနိုင်မလား"
"ဟာ...ကျန့်ကျန့်က ကောင်းကောင်းထိန်းတတ်တာမဟုတ်ဘူး"
"အဲ့တာ အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ရဲ့တာ၀န်ပဲလေ "
"အဲ့တာဘယ်လိုမျိုးလဲ"
"ဒီလို ဥပမာပြောရရင်.... ကိုယ်က ပိုက်ဆံအများကြီးအိတ်ထဲထည့်ထားတော့
သုံးချင်တာတွေလျှောက်သုံးပစ်မိတယ် အဲ့တော့ ကိုယ့်အမျိုးသားလေးက ထိန်းပေးရမယ်"
"အော်....အင်း...ပိုက်ဆံကိစ္စကိုကျန့်ကျန့်လက်ထဲမှာထားမယ်ပေါ့"
"အင်း"
"ကျန့်ကျန့်က မောင့်ကိုမထိန်းနိုင်ပဲနဲ့ မောင်ကကျန့်ကျန့်ကိုပြန်ထိန်းရမယ်လို့ထင်တယ်"
"....."
"ဒါပေမဲ့လည်း ရုပ်ရှင်ကားထဲမှာလိုလေ အဖော်အချွတ်ပြဇာတ်တွေသွားပြီး သွားကြည့် ကောင်မချောချော
လေးတွေကိုပိုက်ဆံတွေပေးခဲ့မယ်ဆိုရင်..."
"...."
"မောင့်ရဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ပေးရမယ် လစာထုတ်ခဲ့ရင်
ကျန့်ကျန့်ကိုအရင်ပေး"
"အဲ့တာက ဥပမာလေ အချစ်ရဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံမပါဘူးလေ"
"ဟင့်အင်း မလိုချင်ဘူး မောင့်ရဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ပဲပေး"
"...."
"မောင်ပဲပြောတယ်လေ အိမ်တော်ရဲ့ပိုက်ဆံတွေထိန်းဆို လစာက
မောင့်စီကရတာဆိုတော့ မောင့်ရဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ပဲပေးရမယ်"
မြို့အုပ်၀မ်ကရတဲ့ပိုက်ဆံတွေဆိုရင် သုံးပုံကိုအိမ်တော်မှာထားပြီး
တစ်ပုံခွဲကိုသာ သူ့ကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံအဖြစ်ထားတယ် ရှောင်ကျန့်ကအခုအကုန်တောင်းတယ်...ဥပမာမပေးခဲ့ရင်ကောင်းမယ်....။
_____________
(5.1.2024)
#Su🐼
Betaေယာင္ေဆာင္ေသာၿမိဳ႕အုပ္ကေတာ္
Part 25
--------------
အိမ္မူ႔ကိစၥေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္စီမံခန႔္ခြဲခ်က္ေတြပါတယ္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကေတာ့ အိမ္ေတာ္ရဲ႕ေငြေတြကိုသူပဲခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္
သူပဲႀကိဳက္သလိုစီမံတယ္ ဒါေတြကအိမ္ေထာင္မက်ခင္ကတည္းကို
ကသူတာ၀န္ယူၿပီးလုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတာေတြပါပဲ ေရွာင္က်န႔္ကိုေပးဖို႔အစီအစဥ္ကိုကေတာ့ ရွိပါရဲ႕...သူမေမႊေတာ့ရင္
ေကာင္းတာေပါ့ ။
"ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္"
"အင္း...."
"ဒီလအသုံးစရိတ္ကိုပိုတိုးရမယ္ထင္တယ္ဗ်"
က်င္းရန္ကပါ မေျပာစဘူးေျပာလာေလေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ေမးေငါ့ျပသည္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔။
"ဒီလိုဗ်...မေန႔ညက ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ျပန္မလာေသးေတာ့ေလ
မင္းကေတာ္က ကေလးေတြနဲ႔ေဘာလုံးကန္တာ ဘိုးဘြားကန္ေတာ့ခန္းက ျပတင္းေပါက္ကြဲသြားပါတယ္"
"ဘာျဖစ္လဲ သူလုပ္ခ်င္တာပဲကို ျပင္လိုက္..."
"ရွိေသးတယ္ဗ် ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကလည္း မင္းကေတာ္ေမႊရင္တစ္ခုထဲေမႊတာမွမဟုတ္တာကို"
"...."
"အဲ့မွာေထာင္ထားသမွ် အေမႊးတိုင္ေတြေရာ နာမည္ျပားေတြပါ
အကုန္လုံးေျမေပၚမွာက်ၿပီး အဲ့ကထြန္းထားတဲ့ဖေယာင္းတိုင္
ေတြကေနတစ္ဆင့္လိုက္ကာေတြပါမီးေလာင္သြားပါတယ္ဗ်
ဒါေပမဲ့လည္း မီးကိုအခ်ိန္မီၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်"
"...."
"ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုေျပာဖို႔စဥ္းစားေပမဲ့လည္း မနက္ေရာက္မွအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာျပတာဆိုေတာ့"
"ငါ့ေယာက်ာ္းလုပ္တာပဲကို ဘာျဖစ္လဲ"
"ဟုတ္ကဲ့...အဲ့တာဆိုျပင္ဖို႔အတြက္လုပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္
ေနာ္ ခြင့္ျပဳပါဦး"
"အင္း"
က်င္းရန္ထြက္သြားၿပီး ၃မိနစ္ပဲၾကာပါေသးတယ္ ျပန္၀င္လာသည္။
"ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္....အခုေလာေလာဆယ္ေဆာက္လက္စဂိုေထာင္ေလ"
"အင္း"
"အဲ့တာမင္းကေတာ္ သြားလုပ္လို႔အဲ့ေနရာႀကီးၿပိဳက်သြားပါတယ္
အခုပဲအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးဖုန္းဆက္လာလို႔ပါ"
"သူဘာျဖစ္သြားလဲ!"
"ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး...မွာလိုက္တာေတာ့ရွိတယ္"
"ဘာတဲ့လဲ"
"ျပန္လာရင္ ကိတ္မုန႔္၀ယ္ခဲ့ေပးပါတဲ့"
"...."
မင္းကေတာ္ေမႊမဲ့အေမႊေတြအတြက္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ဘာမွေတာင္
စိတ္မဆိုးသြားတဲ့အျပင္ ခုံေပၚမွာျပန္ထိုင္ၿပီး တစ္ဖက္လွည့္လို႔
ဘာေတြးမလဲေတာ့မသိ ၿပဳံးေတာင္ၿပဳံးေနလိုက္ေသးတယ္
က်င္းရန္ေတာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနရပါေသးတယ္။
"အေမႊစိန္ေလး...."
"ဗ်ာ..ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ဘာေျပာတာလဲဗ်"
"ဟမ္...မင္းမသြားေသးဘူးလား"
"သြားမွာပါဗ်"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခုမွ၉နာရီပဲရွိေသးတယ္
ေရွာင္က်န႔္ကလည္းမလာဘူး...ျပန္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား....
ၿမိဳ႕အုပ္႐ုံးကိုေနရာေ႐ႊ႕လို႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ..။
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ၀မ္ဖိုးဖိုးကိုဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္ေလတယ္။
"အဖိုး ကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာရွိတယ္ အဖိုးလက္ခံပါ့မလားမသိဘူး"
"ဘာကိုလဲ"
"ၿမိဳ႕အုပ္႐ုံးကို အိမ္ေတာ္နားအထိေျပာင္းဖို႔ပါ"
"အဲ့တာကို ႐ုတ္တရက္ႀကီးဘာလို႔လဲ"
"အဖိုးသေဘာတူေပးပါ"
"မဟုတ္ေသးဘူးေလ ဘာလို႔ေျပာင္းခ်င္ရတာလဲ အဲ့တာကိုပဲသိခ်င္ေနတာ"
"ကြၽန္ေတာ့္ေယာက်ာ္းနဲ႔မေတြ႕ရလို႔..."
"ဟ...မင္းေယာက်ာ္းနဲ႔မေတြ႕ရတာနဲ႔ပဲ အစိုးရကလုပ္ေပးထားတဲ့
ၿမိဳ႕အုပ္႐ုံးကိုဘယ္လိုလုပ္ေျပာင္းလို႔ရမွာလဲ.!"
"...."
"မိုက္႐ူးရဲဆန္တာနဲ႔မလုပ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ငါ့ေျမးရယ္...အဲ့ၿမိဳ႕အုပ္႐ုံးႀကီးကေလ ဟိုး...အဖိုးရဲ႕အဖိုးလက္ထက္ထဲကရွိေနခဲ့တာမလို႔..."
"....."
"ဒါပဲ အဓိပၸာယ္မရွိတာေတြေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႔...မင္းအလုပ္ျဖဳတ္ခံရလိမ့္မယ္ "
"....."
🐷
"ထုထုေရ...ငါသိပ္ပ်င္းတာပဲသိလား"
ယုန္ေလးကိုမလို႔ ေရွာင္က်န႔္ကစကားေတြေျပာလို႔ၿခံထဲမွာ
လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္
အထဲမွာလဲအလုပ္ေတြ႐ူပ္ေနၾကတယ္ သူေမႊထားတဲ့ျပႆနာေတြ
အတြက္ သန႔္ရွင္းေနရတာေတြေၾကာင့္ပင္ ။
"အခုေနသာ...ေမာင္ ျပန္လာရင္ေကာင္းမွာပဲ သိလားထုထု"
"...."
"ငါကလည္းသြားခ်င္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့လည္းေလ အိမ္ေတာ္ႀကီးမွာ
ငါမရွိလို႔မွမျဖစ္တာ...ဟီး..."
ေရွာင္က်န႔္အလြန္ကိုပ်င္းပါတယ္ ထိုအခ်ိန္မွာပဲကားတစ္စီးကၿခံ
ထဲ၀င္လာေတာ့ သူလည္းသြားေျပးၾကည့္လိုက္သည္ ။
"က်န႔္က်န႔္ ငါတို႔!"
ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ပင္ ေႏြဦးရာသီမို႔လို႔သူတို႔ေတြ
ေလွ်ာက္သြားၾကမယ္ထင္တယ္။
"ငါတို႔ေလွ်ာက္လည္မလို႔ ေႏြဦးရာသီအစဆိုေတာ့ နင္လည္းလိုက္မလားလို႔"
"လိုက္မွာေပါ့ဟ..."
ေရွာင္က်န႔္ေျပးတက္သြားၿပီး အ၀တ္ေတြလဲလို႔ ျပန္ဆင္းလာၿပီး
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပကာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္လည္ပစ္လိုက္သည္။
"ငါတို႔ေတြ ပထမဆုံး ကုန္သည္ေဈးသြားၾကမယ္!"
ကုန္သည္ေဈးမွာေတာ့ လူေတြအရမ္းျပည့္ၾကပ္ေနၾကတယ္
ေဈးႀကီးေသာထိုေနရာကလည္းတန္ဖိုးႀကီးတာေတြေရာင္းတဲ့
ေနရာျဖစ္လို႔ အၿမဲျပည့္ေနတာမဆန္းေတာ့ပါ ။
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔တစ္ခါလာဖူးေပမဲ့လည္း အခုတစ္ေခါက္ကေတာ့
ပစၥည္းေတြပိုစုံပါတယ္ ေရွာင္က်န႔္တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္တယ္
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုလက္ေဆာင္မေပးရေသးဘူးပဲ ။
"ေရွာင္က်န႔္လာေလကြာ"
"အင္း...."
ေရွာင္က်န႔္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုလည္း လက္ေဆာင္ေပးဖို႔အတြကိ ဘာကအဆင္ေျပမလဲဆိုတာကို သူမသိပါ ။
"က်န႔္က်န႔္ ဘယ္အေရာင္ကငါနဲ႔လိုက္လဲ"
ခြၽင္းရန္က အက်ီအေရာင္ႏွစ္ထည္နဲ႔လာတိုင္းျပသည္ ေရွာင္က်န႔္
မ်က္လုံးထဲမွာ ဒီအေရာင္ေတြက ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔ပဲလိုက္ဖက္ေနတယ္
ေရွာင္က်န႔္ေခါင္းခါလိုက္သည္ ။
"မလိုက္ဘူးလား အဲ့တာဆို ဒါဆိုရင္ေရာ"
"ေမာင္နဲ႔ဆို အရမ္းခန႔္ၿပီးလိုက္မွာပဲ မင္းနဲ႔မလိုက္ဘူး"
"ဘယ္ကေမာင္လဲ"
"ငါ့ေယာက်ာ္းကိုေျပာတာ"
"...."
ခြၽင္းရန္ကမ်က္ေစာင္းႀကီးတခဲခဲနဲ႔ ေနာက္တစ္ခုကိုကိုင္ၿပီးတိုင္းျပန္သည္ ။
"ဒီတစ္ထည္နဲ႔ေရာ ငါနဲ႔လိုက္မလား မင္းၾကည့္ၾကည့္"
"ေမာင္နဲ႔ဆိုရင္ အရမ္းhandsome ျဖစ္မွာပဲ"
"ေတာ္ၿပီကြာ မင္းကိုမေမးေတာ့ဘူး...ငါ့ဘာသာငါပဲယူေတာ့မယ္"
"....."
"ဟာ မိုက္တယ္ကြ ဒီအေရာင္က "
ခြၽင္းရန္ယူလိုက္ေသာ ဒီတစ္ထည္ကေတာ့ အနက္ေရာင္ျဖစ္ၿပီး
လက္ရွည္လည္ပိတ္လည္းျဖစ္တယ္ ေရွာင္က်န႔္စဥ္းစားၾကည့္တယ္
ေမာင္သာ ေဂါက္႐ိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီတစ္ထည္နဲ႔ အရမ္းလိုက္ဖက္မွာပဲ။
"မင္းနဲ႔မလိုက္ဘူး ေမာင္နဲ႔ပဲလိုက္တယ္"
"ျဖတ္႐ိုက္လိုက္ရ ငါအရင္ေတြ႕တာ...ငါယူမွာ"
"ဟြန႔္...ယူေပါ့ မင္း၀တ္ရင္ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္တိုင္ႀကီးမွာ
အမဲေရာင္အ၀တ္ကိုသြားပတ္ထားတာၾကေနတာပဲ"
"ငါ့ကိုမေဝဖန္ပါနဲ႔ မင္းေယာက်ာ္းကေရာဘာထူးလို႔လဲ"
"သူကမင္းထက္သာပါေသးတယ္ ေမာင္ကအရမ္းေတာ္တာ
ရင္အုပ္လည္းက်ယ္တယ္ မွီလိုက္ရင္ေကာင္းမွေကာင္း"
ခြၽင္းရန္ကမ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးလို႔ အဲ့တစ္ထည္ပါယူၿပီး
အျခားဘက္ကိုသြားေတာ့သည္ ဒီတစ္ခါနာရီေတြဘက္ တစ္ခ်ိဳ႕သူ
ေတြကေတာ့ အျခားဘက္မွာေ႐ြးေနၾကတယ္ ။
"ဝါး နာရီေတြလည္းေ႐ြးစရာမ်ားလိုက္တာ"
"...."
ေရွာင္က်န႔္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးအစားစုံလင္တဲ့ နာရီဒီဇိုင္းေတြ
အေတာ္လဲလွၿပီးေတာ့အရမ္းကိုမိုက္ပါတယ္။
"က်န႔္က်န႔္ ဘာေ႐ြးမလဲ"
"မင္း၀ယ္ေပးမလို႔လား..."
"အင္း မင္းက မင္းကေတာ္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းဖားမလို႔ေပါ့ကြာ ဟဲ...ဟဲ"
"မလိုဘူး ငါ့မွာအမ်ားႀကီးရွိတယ္... England တို႔ Spain
တို႔ကေနရထားတာေနာ္ ေမာင္ကငါ့အတြက္ဆိုၿပီးသီးသန႔္၀ယ္ေပးထားတာ ေဈးကဘယ္ေလာက္တဲ့လဲ ၅ေသာင္းေလာက္ရွိတယ္"
"မ၀ယ္ေပးေတာ့ဘူးေအ...."
"ဟြန႔္ အမ်ိဳးမ်ိဳး"
"...."
ခြၽင္းရန္ကသူႀကိဳက္တဲ့နာရီကိုယူကာ ဖိနပ္ထားတဲ့ေနရာေတြဘက္ကိုသြားၾကည့္လိုက္သည္။
"က်န႔္က်န႔္ ငါေ႐ြးလာတဲ့အေရာင္နဲ႔ဒီဖိနပ္အေရာင္နဲ႔လိုက္လား
လို႔ၾကည့္ေပးစမ္းပါဦး"
"မသိဘူး...ငါ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ေမာင္နဲ႔လိုက္မဲ့ဖိနပ္ေတြႀကီးပဲ
ျမင္ေနတယ္"
"မင္းဒိုးလိုက္ေတာ့...လစ္.."
"...."
ဆိုင္ႀကီးက ဒီကုန္သည္ေဈးမွာဆိုရင္ အႀကီးဆုံးျဖစ္တယ္
ေရွာင္က်န႔္လိုက္ၾကည့္ေနတာ ဘာမွေကာင္းတာမေတြ႕ဘူး
နက္ခ္တိုင္ေတြဘက္ေရာက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြက အသစ္ေတြ
တင္ေနတာကိုေတြ႕တယ္ ။
"ဟာ...ဒီနက္ျပာေလးမဆိုးဘူး...ေမာင္နဲ႔တအားလိုက္မွာ"
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေငြရွင္းတဲ့ေနရာမွျပန္ေတြ႕ေတာ့ ေရွာင္က်န႔္လဲ
သြားရပ္ေနလိုက္ၿပီး အိတ္ကပ္ထဲလက္ထည့္လိုက္သည္ အဲ့အခ်ိန္မွာသိလိုက္ရတာက....သြားၿပီ...ပိုက္ဆံပါမလာဘူး....။
"ခြၽင္းရန္"
"အင္း"
"ငါ့ကိုဒါေလး၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံေခ်း စံအိမ္ေတာ္ေရာက္ရင္ျပန္ေပးမယ္"
"အင္း ရတယ္ေလ "
"ငါတို႔ဒါေတြ၀ယ္ၿပီးရင္ စားေသာက္ဆိုင္သြားရေအာင္ အဲ့ကေန
ငါတို႔႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ေလ"
ရွင္းရွင္းကသြက္လက္စြာနဲ႔ေျပာေတာ့အကုန္လုံးကလည္း
ေထာက္ခံၾကသည္ ေရွာင္က်န႔္ကမၿငိမ့္တၿငိမ့္နဲ႔ ၿငိမ္ေနသည္။
"က်န႔္က်န႔္ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟို....ေမာင္ကႀကိဳက္မလားမသိဘူးဟ"
"နင္ကလည္း...နင္ကသူ႔ေယာက်ာ္းပဲကို သူခြင့္ျပဳမွာပဲေလ"
"ညမေရာက္ေစရပါဘူးဟာ...နင္ကလည္း၂နာရီဆိုငါတို႔ျပန္ပို႔ေပးမွာေပါ့ဟ"
"အင္း....ညမေရာက္ရင္ေတာ္ပါၿပီ"
ေရွာင္က်န႔္ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ေတာ့ အကုန္လုံးကၿပဳံးၿပဳံးေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔
ေမာင္ခြင့္ျပဳမွာပါေလ က်န္းစစ္နဲ႔သြားတာကိုပဲလိုက္ပိတ္ပင္တာကို။
......
"ေရွာင္က်န႔္ေရာ"
"မင္းကေတာ္က မနက္၉နာရီထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္သြား
ေနပါတယ္ဗ်"
"ဘယ္သြားတာလဲ"
"အဲ့တာေတာ့မသိဘူးဗ်"
ေန႔လည္ေရာက္ေနၿပီ ျပန္မလာေသးဘူး ထမင္းအတူတူစားမလို႔ကို
အဆိုးေလးက ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထဲထားသြားတယ္ ။
ထမင္းစားၿပီးလို႔ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံအသစ္ကားႀကီးဆိုင္းဘုတ္က အႀကီးႀကီးပင္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္
ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔မွ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ေရွာင္က်န႔္ကိုသြားေတြ႕သည္။
"ကားခဏရပ္"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ကဲ့"
ကားကိုရပ္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ဆင္းကာ ေရွာင္က်န႔္စီသြားၿပီး
အေနာက္ကေန မ်က္လုံးကိုလွမ္းအုပ္လိုက္သည္ ။
"ဘယ္သူလဲ"
"က်န႔္က်န႔္သိတဲ့သူလား"
"အင္း"
"က်န႔္က်န႔္ ခ်စ္ရတဲ့သူလား"
"အင္း"
"အဲ့တာဆို...ခန႔္မွန္းမိၿပီ "
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကမ်က္လုံးနားကလက္ေလးကိုဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့
ေရွာင္က်န႔္ကလွည့္ၾကည့္လာၿပီး လန႔္သြားတဲ့ပုံစံနဲ႔ ၾကည့္သည္။
"ဟာ ခန႔္မွန္းတာမွားသြားၿပီ"
"...."
"က်န႔္က်န႔္ရဲ႕ အခ်စ္တကာအခ်စ္ရဆုံးေသာ ၀မ္ရိေပၚ ပဲ...မႊ"
ေရွာင္က်န႔္ကပါးေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ႏူတ္ခမ္းဖ်ားေလးကို
နမ္းသြားသည္ ။
"အခ်စ္ရာ ကိုယ္ေၾကာက္သြားတာ"
"ဟီး...ေမာင့္ရဲ႕အသံကိုက်န႔္က်န႔္မွတ္မိတာေပါ့ဗ်"
"အခု ဒီမွာဘာလုပ္တာလဲ"
"သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ေလ"
"...."
"ေမာင္မႀကိဳက္ရင္လည္း မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး "
"ၾကည့္ပါ...ေမာင္မတားပါဘူး အခ်စ္လည္းတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနေတာ့လည္းၾကည့္ေပါ့"
"ဟို တစ္ကယ္မၾကည့္ေတာ့ဘူး...ျပန္ခ်င္လို႔အဲ့တာ လမ္းၾကည့္ေနတာ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဟို...ဟို..."
"ပိုက္ဆံမပါလို႔လား"
"အင္း..."
"အခ်စ္ရယ္ အဲ့တာပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေပါ့ ဘာလို႔ပိုက္ဆံမယူလာတာလဲ"
"က်န႔္က်န႔္လည္း အေလာတႀကီးဆင္းသြားတာဆိုေတာ့"
"ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲကိုယ့္ကိုေျပာ...႐ုပ္ရွင္တစ္႐ုံလုံးလဲ
၀ယ္ေပးႏိုင္တယ္"
"ဟာ...အဲ့ေလာက္လဲမလိုပါဘူး"
"ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲ"
"ဟို နည္းနည္းေလးပါပဲ"
"ေရာ့..ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္ယူထားခ်ည္"
"...."
အနက္ေရာင္ျဖင့္ အမ်ိဳးသားလက္ကိုင္အိတ္က ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔လိုက္ဖက္တယ္ ေရွာင္က်န႔္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အမ်ားႀကီးပဲ အံ့ဩသြားၿပီး ၅၀၀၀တန္တစ္႐ြက္ပဲယူကာ
ျပန္ေပးလိုက္သည္။
"အမ်ားႀကီးဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြဝိုင္းေခ်းၾကလိမ့္မယ္ ဟီး...."
"တကယ္အဆင္ေျပပါတယ္ေနာ္"
"ေျပပါတယ္ဗ် ပိုေတာင္ပိုေနဦးမွာ"
ေရွာင္က်န႔္ကအတင္းျပန္ထည့္ေပးတာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္လည္း
သူ႔အလိုေတာ္အတိုင္းပဲ ျပန္ယူလာခဲ့ရေတာ့ေလတယ္ ။
"ညမေရာက္ေစနဲ႔ေနာ္ ကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့"
႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရဖို႔ကိုေစာင့္ရတာကေတာ္ေတာ္ေလးကိုၾကာေတာ့
႐ုံထဲမွာပဲထိုင္ေနၾကရသည္ ေန႔လည္၂နာရီမွ၀င္ၾကည့္ရတယ္
ျပန္ထြက္လာေတာ့၄နာရီခြဲေနေလၿပီ ။
"ေဈး႐ုံဘက္သြားဦးမလား"
"သြားမယ္ေဟ့!"
ညမေရာက္ေသးဘူးဆိုေတာ့ ေရွာင္က်န႔္လည္းလိုက္ပါခဲ့လိုက္သည္
ေဈး႐ုံဘက္မွာကစားေသာက္ဆိုင္နည္းနည္းနဲ႔ ကစားပြဲေတြပါအမ်ားႀကီးရွိေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ေပ်ာ္သြားကာ ၀င္ေဆာ့ရင္းနဲ႔အခ်ိန္ေတြမည္မွ်ကုန္သြားမွန္းမသိေတာ့ပါေခ်။
"ျပန္မယ္ေဟ့...ပါတဲ့ပိုက္ဆံေတြလည္းကုန္ၿပီ"
ရွင္းရွင္းကသူမပိုက္ဆံကုန္ေတာ့ အကုန္လုံးကိုဆြဲေခၚလာရသည္
ေရွာင္က်န႔္ကလြဲလို႔က်န္တဲ့သူရဲ႕လက္ေတြထဲမွာ စားေသာက္စရာေတြအျပည့္ပဲ ။
"အခုမွဆြဲေခၚလာရတယ္လို႔...အခုအိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီ
ငါ့ေယာက်ာ္းဆူရင္ နင္တို႔ေၾကာင့္ပဲ"
ေရွာင္က်န႔္ကစူပုတ္ပုတ္နဲ႔လက္ထဲကဟာေတြလည္းပိူက္လို႔ ကားေပၚတက္ထိုင္ေနသည္ က်န္တဲ့သူေတြကလည္းဘာမွမေျပာေတာ့ပဲနဲ႔ ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။
"ျပန္နဲ႔ဦး ခြၽင္းရန္ကိုအေႂကြးေပးစရာရွိေသးတယ္"
"မင္းထဲမွာရွိတာပဲကို"
"ဒါက ငါ့ေယာက်ာ္းပိုက္ဆံ ငါကငါ့ပိုက္ဆံနဲ႔ပဲျပန္ဆပ္မွာ...."
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုရင္မဆိုင္ခ်င္လို႔ အထဲမဝင္ပါဘူးဆိုေနမွေရွာင္က်န႔္
ကအတင္း၀င္ခိုင္းေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ တံခါးနားမွာစုၿပဳံ
ေနၾကသည္။
"ဘယ္ကျပန္လာၾကတာလဲ"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကဧည့္ခန္းမွာသတင္းစာထိုင္ဖတ္လို႔တံခါးနားမွာရပ္ေနတဲ့သူတို႔ကိုမေတြ႕ပဲနဲ႔
အိမ္ေပၚတက္သြားေသာေရွာင္က်န႔္ကိုပဲေတြ႕ၿပီး လွမ္းေမးေနတာ။
"က်န႔္က်န႔္ေနာက္မွေျပာမယ္ေနာ္"
"...."
"ဟဲ့...ဟဲ့...နင္တို႔သတိထားမိၾကလား"
"ဘာကိုလဲ"
"ေရွာင္က်န႔္မွာ အမွတ္အသားမရွိဘူး ငါအခုမွသတိရလို႔ေျပာျပတာ"
"ေအးဟုတ္တယ္ ငါလဲေတြ႕တယ္"
"နင္တို႔ကလည္းအဲ့တာလဲထားပါဦး ေရွာင္က်န႔္ကဒီေန႔လာတာပိုက္ဆံလဲပါမလာဘူး သူ႔ေယာက်ာ္းက
ပိုက္ဆံေပးမသုံးတာျဖစ္မယ္ ဟြန႔္! ငါဆိုအဲ့လိုေယာက်ာ္းကိုမယူဘူး"
"နင့္ကိုယူမဲ့သူလည္းမရွိပါဘူး"
"...."
"ခုနက အမွတ္အသားအေၾကာင္းဆက္ပါဦးဟ"
သူတို႔ရဲ႕တီးတိုးေျပာသံကၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နားထဲ၀င္လာသည္ ဘာလဲအမွတ္အသားဆိုတာ ။
"ေရွာင္က်န႔္က Omegaေလ ဒီလိုအမွတ္အသားမရွိေတာ့
အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ဟ ငါတို႔ကကပ္ခြာေတြကပ္ထားေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေရွာင္က်န႔္က
ကပ္ခြာလဲမကပ္ထားဘူး ဘာမွမလုပ္ထားဘူး သူ႔ေဟာ္မုန္းအနံ႔
ေတြလဲ တစ္စတစ္စထြက္လာတာကို သူမနည္းျပန္ဖိေနတာဟ"
"ခန...ေရွာင္က်န႔္ကOmegaလား Betaမဟုတ္ဘူးလား"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကေမးလာေတာ့မွသူတို႔လဲ ေၾကာင္ေနၾကသည္
ဘာလားဟ လက္ထပ္ၿပီးသြားၿပီအခုထက္ထိကို Omega လားBetaလားေတာင္မသိဘူး ။
"ေရွာင္က်န႔္က O..."
"ခြၽင္းရန္...ဒီမွာ ၃၀၀၀ေနာ္ အေႂကြးျပန္ဆပ္တာ ျပန္ေတာ့ ျပန္ေတာ့"
အတင္းကိုႏွင္လႊတ္ကာ တံခါးကိုပါပိတ္လိုက္သည္ ။
"အခ်စ္..."
"က်န႔္က်န႔္ မဟုတ္ပါဘူး"
"ကိုယ္ဘာမွမေျပာရေသးဘူး"
"...."
"ကိုယ့္ကိုလိမ္ထားတာရွိလား"
"မ...မရွိပါဘူး"
"လိမ္ရင္ကိုယ္သိပ္မုန္းတယ္ေနာ္ "
"က်န႔္က်န႔္...က်န႔္က်န႔္....မလိမ္ပါဘူးဗ်...."
"....."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတိတ္ဆိတ္သြားၿပီး မိမ်ားမိသြားခဲ့ရင္
ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ေရွာင္က်န႔္လက္ေတြေအးစက္လာသည္ ။
"ဘာလို႔ေနာက္က်တာလဲ ခုနက သယ္လာတဲ့အ႐ုပ္ေတြကေရာ
ဘယ္သူေပးတာလဲ"
"အဲ့တာက က်န႔္က်န႔္ဘာသာေဆာ့လို႔ႏိုင္တာပါ ေဈး႐ုံထဲမွာေဆာ့ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္လို႔ပါ "
"...."
"က်န႔္က်န႔္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ေမာင္....ေနာက္တစ္ခါမႀကိဳက္ရင္လည္း မသြားေတာ့ဘူးေနာ္"
"သြားတာကသြားပါ ေမာင္မတားပါဘူး ညေရာက္မွျပန္လာတာကို
ေမာင္မႀကိဳက္တာ ၆နာရီေနာက္ဆုံးထားၿပီးျပန္လာရမွာ
အခုက အခ်စ္က၆နာရီခြဲလို႔၇နာရီထိုးမွျပန္လာတာေလ"
"ဟုတ္...က်န႔္က်န႔္မွားသြားပါတယ္"
"ေနာက္တစ္ခါ အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ေနာ္...."
"အင္း...မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...."
ေရွာင္က်န႔္က ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုဖက္ထားတယ္ ဒီရင္ခြင္ကိုသူႏွစ္သက္တယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ တစ္ေနါမွာက်ဳပ္ကOmegaမွန္းသိသြားခဲ့ရင္ မမုန္းပါနဲ႔ေမာင္ရယ္
မိသားစုရဲ႕ ဖိအားေတြေၾကာင့္သာ ဒီလိုလုပ္ခဲ့ရတာပါ ေမာင့္ကို
မုန္းလို႔မဟုတ္ပါဘူး.....။
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကလည္းျပန္ဖက္တြယ္လာေလတယ္
လူေတြကို ေပြ႕ဖက္ႏူတ္ဆက္ရတာမႀကိဳက္ဘူး မားနဲ႔ပါးရယ္ကလြဲလို႔ေပါ့ ယခုေတာ့ ပိုၿပီးေပြ႕ဖက္ခ်င္တဲ့လူသားေလး
တစ္ေယာက္ကရွိလာခဲ့ၿပီ ေရွာင္က်န႔္ ကိုယ္နဲ႔မင္းရယ္ အတူတူ
မိသားစုဘ၀ေလးတည္ေဆာက္ခ်င္တယ္ ။
တစ္ေယာက္ကိုယ္စီအေတြးေတြနဲ႔ဖက္ထားၿပီး ျပန္လႊတ္ေတာ့
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကေရွာင္က်န႔္
ခါးကိုဖက္ထားတာမလႊတ္ေသးပါ ။
*မႊ*
ေရွာင္က်န႔္နဖူးေလးကို နမ္းလို႔ ၿပဳံးျပတယ္ ။
"ေမာင္က အခုလိုၿပဳံးရင္ခ်စ္စရာႀကီး"
"သေဘာက်လား"
"အင္း"
"ကိုယ္မင္းေရွ႕မွာ မၾကာမၾကာ ၿပဳံးေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
"အြန္း...."
"အခ်စ္"
"အင္း ေျပာေလ ေမာင္"
"အိမ္ေတာ္ရဲ႕စီမံခြင့္ေတြနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြကို မင္းကိုေပးမယ္ တာ၀န္ယူႏိုင္မလား"
"ဟာ...က်န႔္က်န႔္က ေကာင္းေကာင္းထိန္းတတ္တာမဟုတ္ဘူး"
"အဲ့တာ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္ပဲေလ "
"အဲ့တာဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ"
"ဒီလို ဥပမာေျပာရရင္.... ကိုယ္က ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးအိတ္ထဲထည့္ထားေတာ့
သုံးခ်င္တာေတြေလွ်ာက္သုံးပစ္မိတယ္ အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေလးက ထိန္းေပးရမယ္"
"ေအာ္....အင္း...ပိုက္ဆံကိစၥကိုက်န႔္က်န႔္လက္ထဲမွာထားမယ္ေပါ့"
"အင္း"
"က်န႔္က်န႔္က ေမာင့္ကိုမထိန္းႏိုင္ပဲနဲ႔ ေမာင္ကက်န႔္က်န႔္ကိုျပန္ထိန္းရမယ္လို႔ထင္တယ္"
"....."
"ဒါေပမဲ့လည္း ႐ုပ္ရွင္ကားထဲမွာလိုေလ အေဖာ္အခြၽတ္ျပဇာတ္ေတြသြားၿပီး သြားၾကည့္ ေကာင္မေခ်ာေခ်ာ
ေလးေတြကိုပိုက္ဆံေတြေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္..."
"...."
"ေမာင့္ရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေပးရမယ္ လစာထုတ္ခဲ့ရင္
က်န႔္က်န႔္ကိုအရင္ေပး"
"အဲ့တာက ဥပမာေလ အခ်စ္ရဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံမပါဘူးေလ"
"ဟင့္အင္း မလိုခ်င္ဘူး ေမာင့္ရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ပဲေပး"
"...."
"ေမာင္ပဲေျပာတယ္ေလ အိမ္ေတာ္ရဲ႕ပိုက္ဆံေတြထိန္းဆို လစာက
ေမာင့္စီကရတာဆိုေတာ့ ေမာင့္ရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ပဲေပးရမယ္"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကရတဲ့ပိုက္ဆံေတြဆိုရင္ သုံးပုံကိုအိမ္ေတာ္မွာထားၿပီး
တစ္ပုံခြဲကိုသာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံအျဖစ္ထားတယ္ ေရွာင္က်န႔္ကအခုအကုန္ေတာင္းတယ္...ဥပမာမေပးခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္....။
_____________
(5.1.2024)
#Su🐼