(Unicode)
မိုးလင်းတာနဲ့ အခုဆို သူ့အတွက်ဂရုစိုက်ပေးမဲ့သူသက်သက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
Ring ~
" ဟယ်လို ဟျော့ဂီလေး သားကို ဆေးကုပေးမဲ့ ဆရာဝန် ဒီနေ့အိမ်လာလိမ့်မယ်နော်အဲ့တာ လှမ်းပြောပေးတာ "
" ဟုတ်ကဲ့ မေ "
" အဲ့ဆိုဒါဘဲနော် သား "
" ဟုတ် " တစ်ချက်ကဖုန်းချသွားပင်မဲ့ သူ့ကို အဆင်ပြေရဲ့လား ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကိုစောင့်နေတာကြောင့်ဖုန်းကို ကိုင်ထားဆဲ။
*ဒေါက်
" အထဲက နိုးပီလား အကို မင်းအတွက် မနက်စာပြင်ထားတာ "
အချိန်ကြာသူဘာမှပြန်မပြောတာကြောင့် အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်။
" ဟင်နိုးပြီလား ဘာလို့ ပြန်မဖြေတာလဲ "
" ... "
" ငိုထားတာလား "
" မဟုတ်ပါဘူး "
" ဟုတ်ပါတယ် မျက်ရည်တောင်စို့နေသေးတာကို "
" အကို " မနက်မှတွေ့တယ်ဆိုပင်မဲ့ အခုလို စိတ်ပင်ပန်းတဲ့အချိန်မှာတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုဖက်ပြီး ငိုထားချင်သည်။
အကိုက သူ့ကိုပြန်မဖက်ပေးဘဲ " အဆင်ပြေလား
ဘာလို့ အဲ့လိုငိုနေတာလဲ တစ်ခုခုခံစားနေရတာလား
အကိုအမှားလုပ်ထားတာရှိလို့လား "
" မဟုတ်ဘူး " အကိုက သူဖက်ထားတာကို ပြန်လွှတ်စေချင်တဲ့ပုံ။
" ခဏလေးဘဲ အခုလိုနေပေးလို့မရဘူးလား ဟျော့ အရမ်း စိတ်ညစ်နေလို့ပါ " ထိုအချိန်မှာမှ အကို့ရဲ့လက်ကသူ့ကျောပေါ်ကို ရောက်လာပြီး ဖွဖွလေး ကျောကို သပ်ချပေးနေသည်။
" မငိုနဲ့ မငိုနဲ့ လောကကြီးမှာငိုတာနဲ့ဘာမှဖြေရှင်းလို့မရဘူး မျက်ရည်တစ်စက်ကျတာနဲ့ အရှုံးပေးပြီးသားဖြစ်သွားပြီ အဲ့တော့ အကောင်းဆုံးကိုစဉ်းစားရမယ် ကိုယ်အပျော်ဆုံးဖြစ်အောင်နေရမယ် "
" အကို ဘာလို့ ဟျော့ကမိသားစုကံဆိုးရတာလဲ "
" အော် ဒါကတော့ လူတစ်ယောက်ကဘယ်တော့မှ ဘက်စုံမပြည့်စုံနိုင်ဘူးလေ "
အကို့ဆီကနေ သက်ပြင်းချသံတစ်ခုကြားလိုက်သည်။ အကို့ဆီမှာလည်း မိသားစုအပူတွေများရှိနေမလား?
" မင်းဒီနေ့စိတ်မပျော်ရင် ကစားကွင်းသွားကြမလား လိုက်ပို့ပေးမယ် "
" အတည်လား "
" အင်း "
" ဒါမဲ့ ဒီနေ့ဆရာဝန်လာမှာတဲ့ "
" ညနေမှဆို "
" အကိုကောသိနေတာလား"
" အင်း ခုနက မင်းအမေ ဖုန်းခေါ်လို့ "
" အဲ့ဆို ဟျော့အဝတ်စားလဲပြီးဆင်းခဲ့မယ် အောက်ထပ်မှာစောင့်နှင့်နော် "
" အွန်း "
အကိုလည်း အဝတ်လဲထားပုံပေါ်သည်။
အကိုက အဖြူလေးနဲ့ဆိုတကယ်သန့်ပြီး တကယ်ချောလွန်းသည်။
" စီးရဲလား "
" အကိုကလား ? "
" အင်း "
" ဒါပေါ့ မင်းစီးလို့မရဘူးနော် မင်းရောဂါနဲ့ဆိုမရဘူး
မစီးနဲ့ တခြားဟာစီးကြမယ် "
" ဘာမှ မဖြစ်ဘူး စိီးရအောင်နော် အကို လုပ်ပါ တစ်ခါဘဲ ဟျော့ဘာမှမဖြစ်စေရဘူးတကယ်ပြောတာ"
အီမင်ဟျောင်းက သူ့ကို တချက်ကြည့်ပြီး Roller coaster စီးသင့်မစီးသင့်စဉ်းစားနေသည်။ အကို့လက်ကိုဆွဲပြီး အယ်ဂယိုအသံတွေပါသုံးလိုက်တာကြောင့် မတတ်နိုင်တဲ့ အဆုံး အီမင်ဟျောင်းလည်း ခေါင်းညိတ်ရတော့သည်။
" တစ်ခါဘဲနော် "
" ဟုတ်ကတိပေးတယ်အကိုကောလိုက်စီးမှာမလား"
" ဒါပေါ့ မစီးလို့မရဘူးလေ"
Roller Coaster စထွက်သည်နှင့် အကိုက သူ့လက်ကိုလာက်ိုင်ထားပေးသည်။ စီးတဲ့ တောက်လျှောက် ထိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဘဲဆက်တိုက်ကြည့်နေမိသည်။
Roller coaster ပေါ်က ဆင်းလာတာနဲ့ အကို့ဆီက
အဆင်ပြေရဲ့လား ဆိုတဲ့အသံကိုအရင်ဆုံးကြားရတော့ ပိုပြီး ရင်ခုန်သလိုခံစားရသည်။
" ရရဲ့လား "
" အကို ခဏ မမေးနဲ့ ဟျော့နှလုံးအရမ်းခုန်နေလို့ "
" ဘာလို့လဲ ဘာလို့လဲ အာ့ကြောင့်ပြောတယ်မစီးပါနဲ့ဆို အခုတော့ဖြစ်ပြီလား အဆင်ပြေလား ဆေးခန်းသွားမလား ဆေးသောက်မလား "
ရောဂါကြောင့်မဟုတ်ဘဲ အကို့ကြောင့်လို့ဖြေလိုက်ရမလားပင်မသိတော့ပါ။အကိုက အဲ့ဒီလောက်တောင်ညို့ယူအားပြင်းပြီး လူကိုရင်ခုန်ရအောင်လုပ်သည်။
" အိမ်ပြန်ကြမလား "
" ဟုတ် "
အကိုက အိမ်ပြန်တဲ့ တစ်လမ်းလုံးသူ့မျက်နှာကိုသာ
ကြည့်နေသည်။အိမ်ကိုပြန်တော့ အိမ်ကိုတစ်ယောက်ယောက်ဝင်ထားတဲ့ပုံနဲ့တူနေတော့
နှစ်ယောက်သားကလန့်ရသေးသည်။
" ဟျောင့်ရေ ဟျော့ဂီလာပြီလား " သူ့ကိုမြင်မြင်ချင်းဂျဲနိုက အနားကိုလာပြီးပြေးဖက်သည်။
" မင်းတို့အိမ်မှာ သရဲရှိနေပြီထင်တယ်"
" ဘာလို့လဲ "
" မင်းအခန်းထဲကနေ အသံတွေကြားနေရတယ် ငါက မင်းထင်လို့ဝင်မလို့လုပ်ပင်မဲ့ ချောင်းဟန့်လိုက်တဲ့အသံကြားရတယ် ငါလည်းဝင်ပြီးတားမလို့ပင်မဲ့ ငါ့ကိုတစ်ခုခုလုပ်မှာစိုးလို့အောက်ထပ်ပြန်ပြေးဆင်းပြီး ပုန်းနေတာ "
ဂျဲနိုရဲ့ စကားကိုနားထောင်ပြီး နှစ်ယောက်လုံး
ကြောင်တောင်တောင်တွေဖြစ်ကုန်သည်။
ဂျဲနိုပြောသလို သူ့အခန်းတံခါးလည်းဖွင့်လိုက်ရော
ကောင်လေးတစ်ယောက်။ အဖြူရောင်ရှပ်လေနဲ့
တကယ် သန့်သန့်လေးပင်။
အကိုက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုနောက်မှာထားပြီး ထိုကောင်လေးကို စကားစလိုက်သည်။
" မင်းက ဘယ်ကလဲ "
" ဂျယ် ... "
" အသိတွေလား"
ထိုကောင်လေးကချက်ချင်းထလာပြီး ကဒ်တစ်
ကဒ်ကိုထုတ်ပြသည်။
"အာ ဆရာဝန်လား "
" ဟုတ်ပါတယ် အီဒုံဟျော့ကိုဆေးကုပေးဖို့ပြောထားတဲ့ဆရာဝန်ပါ "
" အော် ဆရာဝန်လေးကဘာလို့ဒီအခန်းထဲရောက်နေတာလဲ ဂျဲန်ိုနဲ့လည်းသိတာလား "
" မသိပါဘူး အီအိမ်တော်လူတစ်ယောက်လိုက်ပို့တာပါ ဒါအီဒုံဟျော့အခန်းဆိုလို့ဆေးကုဖို့စောင့်နေတာပါ "
" အော် " ဂျဲနိုကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး
အော်ရီမိသည်။
" ငါ့ကိုကာကွယ်မဲ့သူကလည်း သူခိုးဝင်တယ်ဆိုပြီးကြောက်လို့ပုန်းနေတယ်တဲ့ "
" မင်းရဲ့ဆရာဝန်မှန်းမှမသိတာငါလည်းပြီးတော့ချောင်းကြည့်တော့ သူက တစ်ခုခုကိုကုန်းပြီးလုပ်နေတာလေ "
" အဲ့တာက " အကုန်လုံးထိုဆရာဝန်လေးကို
ပြူးကြည့်မိသည်။
" ကျွန်တော့်အလုပ်ကိစ္စပါ ဆေးကုဖို့လာတာမလို့
ကျန်လူတွေအခန်းထဲကထွက်ပေးပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ "
အခုအချိန်တွင် ဆရာဝန်လေးနဲ့သူနဲ့နှစ်ယောက်တည်းကျန်သည်။
" ဆရာဝန်လေး ဆရာဝန်လေးက အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲဟင် "
" ဘာလုပ်မလို့လဲ "
" ငယ်လို့ပါ ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ "
" ၂၃ ပါ "
" ဟုတ်လားး ကျွန်တော်တို့နဲ့တူတူဘဲကော ဆရာဝန်ဆိုလို့ အသက်ကြီးကြီးထင်တာ ငယ်ငယ်လေးဘဲ "
" ဆရာဝန်လေးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ "
" နာဂျယ်မင်းပါ "
" ကျွန်တော်က အီဒုံဟျော့ပါ "
" မင်းကသိပ်စကားများတာဘဲ "
" ကျွန်တော်က အဖော်မရှိဘူးလေ အမြဲတစ်ယောက်တည်း "
" အကိုတွေမရှိတော့ဘူး မောင်နှမတွေ "
" ရှိပင်မဲ့ မနူးညံ့ဘူး ကောင်းကောင်းမဆက်ဆံပေးကြဘူးလေ "
" ငါမြင်တာတော့မင်းကိုချစ်ပါတယ် "
" ဆရာဝန်လေးက ကျွန်တော့်အကိုကိုမြင်ဖူးတာလား အိမ်သွားတုန်းကလား ကျွန်တော့်အကြောင်းပြောပြလိုက်တာလား "
" ဟုတ်ဘူးလေ အပြင်က မင်းနဲ့တူတူပါလာတာ မင်းအကိုမဟုတ်ဘူးလား မင်းနဲ့တောင်ရုပ်ဆင်သေးတယ် " ထင်လိုက်ပါသည် သူ့အကိုအရင်းတော့သူ့အကြောင်းမမေးဘူးဆိုတာ။
" ဟုတ်ပါဘူး အဲ့တာ ဟျော့ကိုလာဂရုစ်ိုက်ပြီး လာကူညီပေးတဲ့အကိုဘဲ"
" အော် အင်း ဒီမှာရေးပေးထားတဲ့ဆေးတွေတွေ့လား
အဲ့တာကို မနက် နေ့လည် ည ပုံမှန်သောက်ရမယ်နော်
အပြင်က အကိုကိုလည်းမှာထားလိုက်မယ် နော် နောက်တစ်ရက်ခြားမှ လာကြည့်ပေးမယ် "
" ဟုတ် ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ "
" ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့သူက ဘာကိုလိုက်ပို့မှာလဲ နားနားနာနာနေ ဘယ်မှသိပ်မသွားနဲ့ "
" အာ့ဆို ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့သူကိုပို့ခိုင်းလိုက်မယ်လေ " ပြောလည်းပြောပြီး ဂျဲနိုကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
" ဟ ငါကဘာလို့လဲ "
" ပို့ပေးပါကွာ နော် ငါ့ဆရာဝန်လေးကို "
" ရပါတယ် ငါကိုယ့်ကိုပြန်လိုက်မယ် "
" မဟုတ်တာ ဂျဲနို မင်းပြန်ပို့လိုက်သွားအမြန်"
" အမယ်လေး ခိုင်းလိုက်တာဟုတ်ပါပြီပို့ပေးပါမယ်"
ဂျဲနိုကော အဲ့ဆရာဝန်လေးကော မျက်နှာပျက်နေတာကိုသတိထားမိသည်။
ဆရာဝန်လေးနဲ့ သူရဲ့သူငယ်ချင်းကိုအပေါ်ထပ်ပြတင်းပေါက်ကနေလှမ်းကြည့်ပြီး ကြိတ်ရယ်နေသည်။
" အကိုပြောကြည့်သူတို့ကဘာလို့လိုက်ဖက်နေသလိုခံစားနေရတာလဲ "
" လာပါ ကိုယ့်အကြောင်းဘဲကိုယ်အရင်စဉ်းစား
ဆေးသောက်မယ် ပြီးတော့ အခုနက နှလုံးခုန်တာသက်သာရဲ့လား "
" အဲ့တာက "
" အဲ့တာက ဘာဖြစ်လဲ " အီမင်ဟျောင်းအကြည့်တွေကသူ့ကိုတစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးနေတဲ့ပုံ။
" ဖြစ်ဘူးပါဆို ဒီတိုင်း အဲ့လိုဖြစ်တတ်တယ်"
" အင်းပါ မင်းအဆင်ပြေရင်ပြီးရောလေ အဲ့ဆိုနားတော့ရေမိုးချိုးပြီး ထမင်းချက်စားကြရအောင် "
" အကို " လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး တစ်ခုခုပြောဟန်ပြင်လိုက်သည်။
" အင်း "
" အကို ဒိီနေ့ညဟျော့နဲ့တူတူရုပ်ရှင်လိုက်ကြည့်ပေးမလား အကို အားရင်လေ "
" ရပါတယ် ငါက မအားဘူးဆိုတာမရှိဘူးလေ
မင်းကိုလိုက်ဂရုစိုက်ပေးရမှာဟာကို ထမင်းစားပြီး
ကြည့်ကြတာပေါ့ "
" ဟီးတကယ်နော် အာ့ကြောင့် အကိုကိုချစ်တာ "
ပြောလည်းပြောပြီး အီမင်ဟျောင်းပါးကိုရုတ်တရက်ပြွတ်ကနဲနမ်းပြီး အခန်းထဲပြေးသွားသည်။
အီမင်ဟျောင်းတစ်ယောက်ထိုအခြေအနေကြီးကနေ
ပြန်အဆင်ပြေဖို့ကြိုးစားနေရသည်။ ကလေး
တစ်ယောက်နမ်းတာကိုဘာလို့ရင်ဒီလောက်ခုန်နေရ
တာပါလိမ့်ဆိုတဲ့အတွေးများလည်းစဉ်းစားမိသည်။
" အီမင်ဟျောင်း စိတ်ထိန်းသူက ကလေးလေးဘဲ
မင်းထိန်းပေးရမဲ့သူ မင်းအလုပ်ရှင်လည်းမမှားဘူး
ဒါကြောင့်စည်းမကျော်မိစေနဲ့ " ဆိုတဲ့အတွေးရိုက်ချက်တွေကခေါင်းထဲကိုဆက်တိုက်ဝင်လာသည်။
ထမင်းအတူစားတဲ့အချိန် မပြောသင့်တဲ့စကားကိုပြောလိုက်မိတယ်ဆိုပါတော့။
" မင်း ဒီနေ့ညနေက အပြုအမူက တစ်ဖက်လူက်ိုမမေးဘဲလုပ်တာ ရိုင်းတယ်လို့ အကိုမြင်တယ်ပြီးတော့ အကိုအဲ့လိုစည်းကျော်တာမကြိုက်ဘူး မင်းကငယ်သေးတယ်လေ အကိုလည်းမကောင်းဘူး"
" အင်း စည်းမကျော်ကြတာပေါ့ "
ထိုကလေးက စားပွဲကနေထသွားပြီး သူ့ထမင်းပန်းကန်ကိုယူသွားသည်။
တံခါးကိုခေါက်လိုက်ပြီး " တံခါးဖွင့် "
" စည်းမကျော်ပါနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုနေလေ ဘာလို့
ဟျော့ကို ဂရုလာစိုက်နေတာလဲ "ထိုကလေးအသံမှာ ငိုသံပါနေတာကို သတိထားမိသည်။
" မဟုတ်ဘူး အကိုရှင်းပြမှာမလို့ တံခါးဖွင့်"
" မဖွင့်ဘူး အခန်းထဲမှာ ထမင်းစားမှာမလို့ လာမခေါ်ပါနဲ့ ဆေးသောက်ချိန်ရောက်ရင် အခန်းရှေ့ချထားလိုက် ဟျော့ထွက်သောက်လိုက်မယ် "
" အဲ့လိုမရဘူး အခုဖွင့်ပေး "
" မဖွင့်ဘူး အခုထွက်သွားပေးပါ စည်းမကျော်ကြရအောင် အကိုလည်း ကိုယ့်ဟာကိုနေပါ "
" မဟုတ်ဘူး " ထိုကလေး သွေးပူနေတာကိုသိတာမလို့ ဘာမှမပြောဘဲ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
တဖန်ပြန်ပြီး ထိုကလေးအခန်းတံခါးကိုထပ်ခေါက်မိသည်။
" ထွက်ခဲ့ပါတော့ကွာ "
" ဘာလို့လဲ အကိုပျော်တယ်မလား "
" မဟုတ်ဘူး "
" အကိုကို့တောင်းပန်ပါတယ် ဟျော့မှာအဲ့လိုမှီခိုစရာလူမရှိလို့ အကို့ကို ချစ်လို့ နမ်းမိတာလေးပါ ဟျော့လွန်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် " ထိုကလေးက ငိုသံပင်မဟုတ်တော့ဘဲ ငိုပြီးပါပြောနေတာမလို့
သူက ပိုပြီးနာကျင်ရပါသည်။
" ဟျော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဟျော့အကိုရဲ့ အချစ်တွေကိုတစ်ခါမှမရဖူးတာမလို့ ဟျော့အဲ့လိုဖြစ်သွားတာပါ တောင်းပန်ပါတယ် "
" အကိုလည်းတောင်းပန်တာမလို့တံခါးဖွင့်ပေးပါတော့ နော် "
" ဖွင့်ထားတယ် ဝင်ခဲ့လို့ရတယ် "
ထိုကလေးရဲ့ အခန်းဖွင့်ဖွင့်ပေးချင်း တံခါးအောက်ဘက်မှာထိုင်ပြီးငိုနေတဲ့ကလေးကိုမြင်လိုက်ရသည်။ ငိုနေတဲ့ ထိုကလေးကို ချက်ချင်းပြေးပြီးထွေးဖက်လိုက်သည်။
" တောင်းပန်ပါတယ် "
ထိုကလေးမှာ ဘာတွေ စိတ်ဒဏ်ရာများနေတာလဲမသိပင်မဲ့ ထိုကောင်လေး ဒီထက်ပိုပြီး ကာကွယ်ပေးရမယ်ဆိုတာ သူသိလိုက်ရသည်။
" ဝမ်းမနည်းပါနဲ့တော့ အကို့ကိုလည်းတောင်းပန်စရာမလိုတာမလို့ မငိုရတော့ဘူးနော် မျက်ရည်သုတ်လိုက်ပြီးရင်ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်တယ်ဆို မင်းကြိုက်တဲ့ကားပြမယ်လေ "
" ဟျော့ ဟျော့ အဲ့လောက်အော်ခံရတာကိုကြောက်တယ် အကို အဲ့တာကြောင့်နောက်အကိုဟျော့ကို မအော်တော့ဘူးလို့ကတိပေးပါ "
" ပေးတယ် " ထိုစကားကိုပြောပြောပြီးချင်း ငိုနေတဲ့ကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲပေးငိုထားလိုက်သည်။
" ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင် " ချက်ချင်းမျက်ရည်တွေသုတ်ပြီးဆိုဖာပေါ်မှာသွားထိုင်နေတဲ့ထိုကလေးက တကယ်ထူးဆန်းသည်။
" အကို ဘာကားကြည့်ချင်လဲ "
" ရတယ် မင်းကြိုက်တာကြည့် "
" shinchan cartoon ကြည့်မယ်အာ့ဆို "
" ကာတွန်းကြီးလား "
" အင်းလေ သိဘူးလား မသိရင်ပိုကောင်းတယ်
ကြည့်ရအောင် "
*မင်းကတကယ့်ကလေးလေးဘဲ*
သူကြည့်ချင်တဲ့ကားဆိုပြီး၊မငိုက်ရဘူးလို့လည်းပြောသွားပြီး အီမင်ဟျောင်းလက်မောင်းပေါ်မှာအိပ်ပျော်သွားတဲ့ ကလေးလေးပါ။
ထိုကလေးကိုကြည့်ရတာအရမ်းအိပ်မောကျနေတဲ့ပုံမလို့ မနိုးရက်တော့ဘဲ တစ်ညလုံးသူ့လက်မောင်းပေါ်မှာဘဲ အိပ်စေခဲ့သည်။ အီမင််ဟျောင်းရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံးမှာ
သူ့လက်မောင်းပေါ်ပထမဆုံးအိပ်နိုင်တဲ့သူက ထိုကလေးဖြစ်မယ်လို့ လုံးဝမထားထားခဲ့မိပါ။
ထိုညက သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပျော်ရွှင်စရာရက်
တစ်ရက်ဖြစ်မယ်လို့ သတ်မှတ်ထားခဲ့သည်။
(Zawgyi)
မိုးလင္းတာနဲ႔ အခုဆို သူ႔အတြက္ဂ႐ုစိုက္ေပးမဲ့သူသက္သက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
Ring ~
" ဟယ္လို ေဟ်ာ့ဂီေလး သားကို ေဆးကုေပးမဲ့ ဆရာဝန္ ဒီေန႔အိမ္လာလိမ့္မယ္ေနာ္အဲ့တာ လွမ္းေျပာေပးတာ "
" ဟုတ္ကဲ့ ေမ "
" အဲ့ဆိုဒါဘဲေနာ္ သား "
" ဟုတ္ " တစ္ခ်က္ကဖုန္းခ်သြားပင္မဲ့ သူ႔ကို အဆင္ေျပရဲ႕လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေစာင့္ေနတာေၾကာင့္ဖုန္းကို ကိုင္ထားဆဲ။
*ေဒါက္
" အထဲက ႏိုးပီလား အကို မင္းအတြက္ မနက္စာျပင္ထားတာ "
အခ်ိန္ၾကာသူဘာမွျပန္မေျပာတာေၾကာင့္ အခန္းတံခါးပြင့္လာသည္။
" ဟင္ႏိုးၿပီလား ဘာလို႔ ျပန္မေျဖတာလဲ "
" ... "
" ငိုထားတာလား "
" မဟုတ္ပါဘူး "
" ဟုတ္ပါတယ္ မ်က္ရည္ေတာင္စို႔ေနေသးတာကို "
" အကို " မနက္မွေတြ႕တယ္ဆိုပင္မဲ့ အခုလို စိတ္ပင္ပန္းတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုဖက္ၿပီး ငိုထားခ်င္သည္။
အကိုက သူ႔ကိုျပန္မဖက္ေပးဘဲ " အဆင္ေျပလား
ဘာလို႔ အဲ့လိုငိုေနတာလဲ တစ္ခုခုခံစားေနရတာလား
အကိုအမွားလုပ္ထားတာရွိလို႔လား "
" မဟုတ္ဘူး " အကိုက သူဖက္ထားတာကို ျပန္လႊတ္ေစခ်င္တဲ့ပုံ။
" ခဏေလးဘဲ အခုလိုေနေပးလို႔မရဘူးလား ေဟ်ာ့ အရမ္း စိတ္ညစ္ေနလို႔ပါ " ထိုအခ်ိန္မွာမွ အကို႔ရဲ႕လက္ကသူ႔ေက်ာေပၚကို ေရာက္လာၿပီး ဖြဖြေလး ေက်ာကို သပ္ခ်ေပးေနသည္။
" မငိုနဲ႔ မငိုနဲ႔ ေလာကႀကီးမွာငိုတာနဲ႔ဘာမွေျဖရွင္းလို႔မရဘူး မ်က္ရည္တစ္စက္က်တာနဲ႔ အရႈံးေပးၿပီးသားျဖစ္သြားၿပီ အဲ့ေတာ့ အေကာင္းဆုံးကိုစဥ္းစားရမယ္ ကိုယ္အေပ်ာ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ေနရမယ္ "
" အကို ဘာလို႔ ေဟ်ာ့ကမိသားစုကံဆိုးရတာလဲ "
" ေအာ္ ဒါကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကဘယ္ေတာ့မွ ဘက္စုံမျပည့္စုံႏိုင္ဘူးေလ "
အကို႔ဆီကေန သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခုၾကားလိုက္သည္။ အကို႔ဆီမွာလည္း မိသားစုအပူေတြမ်ားရွိေနမလား?
" မင္းဒီေန႔စိတ္မေပ်ာ္ရင္ ကစားကြင္းသြားၾကမလား လိုက္ပို႔ေပးမယ္ "
" အတည္လား "
" အင္း "
" ဒါမဲ့ ဒီေန႔ဆရာဝန္လာမွာတဲ့ "
" ညေနမွဆို "
" အကိုေကာသိေနတာလား"
" အင္း ခုနက မင္းအေမ ဖုန္းေခၚလို႔ "
" အဲ့ဆို ေဟ်ာ့အဝတ္စားလဲၿပီးဆင္းခဲ့မယ္ ေအာက္ထပ္မွာေစာင့္ႏွင့္ေနာ္ "
" အြန္း "
အကိုလည္း အဝတ္လဲထားပုံေပၚသည္။
အကိုက အျဖဴေလးနဲ႔ဆိုတကယ္သန္႔ၿပီး တကယ္ေခ်ာလြန္းသည္။
" စီးရဲလား "
" အကိုကလား ? "
" အင္း "
" ဒါေပါ့ မင္းစီးလို႔မရဘူးေနာ္ မင္းေရာဂါနဲ႔ဆိုမရဘူး
မစီးနဲ႔ တျခားဟာစီးၾကမယ္ "
" ဘာမွ မျဖစ္ဘူး စိီးရေအာင္ေနာ္ အကို လုပ္ပါ တစ္ခါဘဲ ေဟ်ာ့ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူးတကယ္ေျပာတာ"
အီမင္ေဟ်ာင္းက သူ႔ကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး Roller coaster စီးသင့္မစီးသင့္စဥ္းစားေနသည္။ အကို႔လက္ကိုဆြဲၿပီး အယ္ဂယိုအသံေတြပါသုံးလိုက္တာေၾကာင့္ မတတ္ႏိုင္တဲ့ အဆုံး အီမင္ေဟ်ာင္းလည္း ေခါင္းညိတ္ရေတာ့သည္။
" တစ္ခါဘဲေနာ္ "
" ဟုတ္ကတိေပးတယ္အကိုေကာလိုက္စီးမွာမလား"
" ဒါေပါ့ မစီးလို႔မရဘူးေလ"
Roller Coaster စထြက္သည္ႏွင့္ အကိုက သူ႔လက္ကိုလာက္ိုင္ထားေပးသည္။ စီးတဲ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ ထိုကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုဘဲဆက္တိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
Roller coaster ေပၚက ဆင္းလာတာနဲ႔ အကို႔ဆီက
အဆင္ေျပရဲ႕လား ဆိုတဲ့အသံကိုအရင္ဆုံးၾကားရေတာ့ ပိုၿပီး ရင္ခုန္သလိုခံစားရသည္။
" ရရဲ႕လား "
" အကို ခဏ မေမးနဲ႔ ေဟ်ာ့ႏွလုံးအရမ္းခုန္ေနလို႔ "
" ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ အာ့ေၾကာင့္ေျပာတယ္မစီးပါနဲ႔ဆို အခုေတာ့ျဖစ္ၿပီလား အဆင္ေျပလား ေဆးခန္းသြားမလား ေဆးေသာက္မလား "
ေရာဂါေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အကို႔ေၾကာင့္လို႔ေျဖလိုက္ရမလားပင္မသိေတာ့ပါ။အကိုက အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ညိဳ႕ယူအားျပင္းၿပီး လူကိုရင္ခုန္ရေအာင္လုပ္သည္။
" အိမ္ျပန္ၾကမလား "
" ဟုတ္ "
အကိုက အိမ္ျပန္တဲ့ တစ္လမ္းလုံးသူ႔မ်က္ႏွာကိုသာ
ၾကည့္ေနသည္။အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ အိမ္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္ထားတဲ့ပုံနဲ႔တူေနေတာ့
ႏွစ္ေယာက္သားကလန္႔ရေသးသည္။
" ေဟ်ာင့္ေရ ေဟ်ာ့ဂီလာၿပီလား " သူ႔ကိုျမင္ျမင္ခ်င္းဂ်ဲႏိုက အနားကိုလာၿပီးေျပးဖက္သည္။
" မင္းတို႔အိမ္မွာ သရဲရွိေနၿပီထင္တယ္"
" ဘာလို႔လဲ "
" မင္းအခန္းထဲကေန အသံေတြၾကားေနရတယ္ ငါက မင္းထင္လို႔ဝင္မလို႔လုပ္ပင္မဲ့ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္တဲ့အသံၾကားရတယ္ ငါလည္းဝင္ၿပီးတားမလို႔ပင္မဲ့ ငါ့ကိုတစ္ခုခုလုပ္မွာစိုးလို႔ေအာက္ထပ္ျပန္ေျပးဆင္းၿပီး ပုန္းေနတာ "
ဂ်ဲႏိုရဲ႕ စကားကိုနားေထာင္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံး
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြျဖစ္ကုန္သည္။
ဂ်ဲႏိုေျပာသလို သူ႔အခန္းတံခါးလည္းဖြင့္လိုက္ေရာ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ အျဖဴေရာင္ရွပ္ေလနဲ႔
တကယ္ သန္႔သန္႔ေလးပင္။
အကိုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေနာက္မွာထားၿပီး ထိုေကာင္ေလးကို စကားစလိုက္သည္။
" မင္းက ဘယ္ကလဲ "
" ဂ်ယ္ ... "
" အသိေတြလား"
ထိုေကာင္ေလးကခ်က္ခ်င္းထလာၿပီး ကဒ္တစ္
ကဒ္ကိုထုတ္ျပသည္။
"အာ ဆရာဝန္လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ အီဒုံေဟ်ာ့ကိုေဆးကုေပးဖို႔ေျပာထားတဲ့ဆရာဝန္ပါ "
" ေအာ္ ဆရာဝန္ေလးကဘာလို႔ဒီအခန္းထဲေရာက္ေနတာလဲ ဂ်ဲန္ိုနဲ႔လည္းသိတာလား "
" မသိပါဘူး အီအိမ္ေတာ္လူတစ္ေယာက္လိုက္ပို႔တာပါ ဒါအီဒုံေဟ်ာ့အခန္းဆိုလို႔ေဆးကုဖို႔ေစာင့္ေနတာပါ "
" ေအာ္ " ဂ်ဲႏိုကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး
ေအာ္ရီမိသည္။
" ငါ့ကိုကာကြယ္မဲ့သူကလည္း သူခိုးဝင္တယ္ဆိုၿပီးေၾကာက္လို႔ပုန္းေနတယ္တဲ့ "
" မင္းရဲ႕ဆရာဝန္မွန္းမွမသိတာငါလည္းၿပီးေတာ့ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ သူက တစ္ခုခုကိုကုန္းၿပီးလုပ္ေနတာေလ "
" အဲ့တာက " အကုန္လုံးထိုဆရာဝန္ေလးကို
ျပဴးၾကည့္မိသည္။
" ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ကိစၥပါ ေဆးကုဖို႔လာတာမလို႔
က်န္လူေတြအခန္းထဲကထြက္ေပးပါ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ "
အခုအခ်ိန္တြင္ ဆရာဝန္ေလးနဲ႔သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းက်န္သည္။
" ဆရာဝန္ေလး ဆရာဝန္ေလးက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲဟင္ "
" ဘာလုပ္မလို႔လဲ "
" ငယ္လို႔ပါ ဒီတိုင္းေမးၾကည့္တာ "
" ၂၃ ပါ "
" ဟုတ္လားး ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔တူတူဘဲေကာ ဆရာဝန္ဆိုလို႔ အသက္ႀကီးႀကီးထင္တာ ငယ္ငယ္ေလးဘဲ "
" ဆရာဝန္ေလးနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ "
" နာဂ်ယ္မင္းပါ "
" ကြၽန္ေတာ္က အီဒုံေဟ်ာ့ပါ "
" မင္းကသိပ္စကားမ်ားတာဘဲ "
" ကြၽန္ေတာ္က အေဖာ္မရွိဘူးေလ အၿမဲတစ္ေယာက္တည္း "
" အကိုေတြမရွိေတာ့ဘူး ေမာင္ႏွမေတြ "
" ရွိပင္မဲ့ မႏူးညံ့ဘူး ေကာင္းေကာင္းမဆက္ဆံေပးၾကဘူးေလ "
" ငါျမင္တာေတာ့မင္းကိုခ်စ္ပါတယ္ "
" ဆရာဝန္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္အကိုကိုျမင္ဖူးတာလား အိမ္သြားတုန္းကလား ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္တာလား "
" ဟုတ္ဘူးေလ အျပင္က မင္းနဲ႔တူတူပါလာတာ မင္းအကိုမဟုတ္ဘူးလား မင္းနဲ႔ေတာင္႐ုပ္ဆင္ေသးတယ္ " ထင္လိုက္ပါသည္ သူ႔အကိုအရင္းေတာ့သူ႔အေၾကာင္းမေမးဘူးဆိုတာ။
" ဟုတ္ပါဘူး အဲ့တာ ေဟ်ာ့ကိုလာဂ႐ုစ္ိုက္ၿပီး လာကူညီေပးတဲ့အကိုဘဲ"
" ေအာ္ အင္း ဒီမွာေရးေပးထားတဲ့ေဆးေတြေတြ႕လား
အဲ့တာကို မနက္ ေန႔လည္ ည ပုံမွန္ေသာက္ရမယ္ေနာ္
အျပင္က အကိုကိုလည္းမွာထားလိုက္မယ္ ေနာ္ ေနာက္တစ္ရက္ျခားမွ လာၾကည့္ေပးမယ္ "
" ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ "
" က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့သူက ဘာကိုလိုက္ပို႔မွာလဲ နားနားနာနာေန ဘယ္မွသိပ္မသြားနဲ႔ "
" အာ့ဆို က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူကိုပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ " ေျပာလည္းေျပာၿပီး ဂ်ဲႏိုကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
" ဟ ငါကဘာလို႔လဲ "
" ပို႔ေပးပါကြာ ေနာ္ ငါ့ဆရာဝန္ေလးကို "
" ရပါတယ္ ငါကိုယ့္ကိုျပန္လိုက္မယ္ "
" မဟုတ္တာ ဂ်ဲႏို မင္းျပန္ပို႔လိုက္သြားအျမန္"
" အမယ္ေလး ခိုင္းလိုက္တာဟုတ္ပါၿပီပို႔ေပးပါမယ္"
ဂ်ဲႏိုေကာ အဲ့ဆရာဝန္ေလးေကာ မ်က္ႏွာပ်က္ေနတာကိုသတိထားမိသည္။
ဆရာဝန္ေလးနဲ႔ သူရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုအေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကေနလွမ္းၾကည့္ၿပီး ႀကိတ္ရယ္ေနသည္။
" အကိုေျပာၾကည့္သူတို႔ကဘာလို႔လိုက္ဖက္ေနသလိုခံစားေနရတာလဲ "
" လာပါ ကိုယ့္အေၾကာင္းဘဲကိုယ္အရင္စဥ္းစား
ေဆးေသာက္မယ္ ၿပီးေတာ့ အခုနက ႏွလုံးခုန္တာသက္သာရဲ႕လား "
" အဲ့တာက "
" အဲ့တာက ဘာျဖစ္လဲ " အီမင္ေဟ်ာင္းအၾကည့္ေတြကသူ႔ကိုတစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးေနတဲ့ပုံ။
" ျဖစ္ဘူးပါဆို ဒီတိုင္း အဲ့လိုျဖစ္တတ္တယ္"
" အင္းပါ မင္းအဆင္ေျပရင္ၿပီးေရာေလ အဲ့ဆိုနားေတာ့ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းခ်က္စားၾကရေအာင္ "
" အကို " လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး တစ္ခုခုေျပာဟန္ျပင္လိုက္သည္။
" အင္း "
" အကို ဒိီေန႔ညေဟ်ာ့နဲ႔တူတူ႐ုပ္ရွင္လိုက္ၾကည့္ေပးမလား အကို အားရင္ေလ "
" ရပါတယ္ ငါက မအားဘူးဆိုတာမရွိဘူးေလ
မင္းကိုလိုက္ဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာဟာကို ထမင္းစားၿပီး
ၾကည့္ၾကတာေပါ့ "
" ဟီးတကယ္ေနာ္ အာ့ေၾကာင့္ အကိုကိုခ်စ္တာ "
ေျပာလည္းေျပာၿပီး အီမင္ေဟ်ာင္းပါးကို႐ုတ္တရက္ႁပြတ္ကနဲနမ္းၿပီး အခန္းထဲေျပးသြားသည္။
အီမင္ေဟ်ာင္းတစ္ေယာက္ထိုအေျခအေနႀကီးကေန
ျပန္အဆင္ေျပဖို႔ႀကိဳးစားေနရသည္။ ကေလး
တစ္ေယာက္နမ္းတာကိုဘာလို႔ရင္ဒီေလာက္ခုန္ေနရ
တာပါလိမ့္ဆိုတဲ့အေတြးမ်ားလည္းစဥ္းစားမိသည္။
" အီမင္ေဟ်ာင္း စိတ္ထိန္းသူက ကေလးေလးဘဲ
မင္းထိန္းေပးရမဲ့သူ မင္းအလုပ္ရွင္လည္းမမွားဘူး
ဒါေၾကာင့္စည္းမေက်ာ္မိေစနဲ႔ " ဆိုတဲ့အေတြး႐ိုက္ခ်က္ေတြကေခါင္းထဲကိုဆက္တိုက္ဝင္လာသည္။
ထမင္းအတူစားတဲ့အခ်ိန္ မေျပာသင့္တဲ့စကားကိုေျပာလိုက္မိတယ္ဆိုပါေတာ့။
" မင္း ဒီေန႔ညေနက အျပဳအမူက တစ္ဖက္လူက္ိုမေမးဘဲလုပ္တာ ႐ိုင္းတယ္လို႔ အကိုျမင္တယ္ၿပီးေတာ့ အကိုအဲ့လိုစည္းေက်ာ္တာမႀကိဳက္ဘူး မင္းကငယ္ေသးတယ္ေလ အကိုလည္းမေကာင္းဘူး"
" အင္း စည္းမေက်ာ္ၾကတာေပါ့ "
ထိုကေလးက စားပြဲကေနထသြားၿပီး သူ႔ထမင္းပန္းကန္ကိုယူသြားသည္။
တံခါးကိုေခါက္လိုက္ၿပီး " တံခါးဖြင့္ "
" စည္းမေက်ာ္ပါနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုေနေလ ဘာလို႔
ေဟ်ာ့ကို ဂ႐ုလာစိုက္ေနတာလဲ "ထိုကေလးအသံမွာ ငိုသံပါေနတာကို သတိထားမိသည္။
" မဟုတ္ဘူး အကိုရွင္းျပမွာမလို႔ တံခါးဖြင့္"
" မဖြင့္ဘူး အခန္းထဲမွာ ထမင္းစားမွာမလို႔ လာမေခၚပါနဲ႔ ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ အခန္းေရွ႕ခ်ထားလိုက္ ေဟ်ာ့ထြက္ေသာက္လိုက္မယ္ "
" အဲ့လိုမရဘူး အခုဖြင့္ေပး "
" မဖြင့္ဘူး အခုထြက္သြားေပးပါ စည္းမေက်ာ္ၾကရေအာင္ အကိုလည္း ကိုယ့္ဟာကိုေနပါ "
" မဟုတ္ဘူး " ထိုကေလး ေသြးပူေနတာကိုသိတာမလို႔ ဘာမွမေျပာဘဲ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
တဖန္ျပန္ၿပီး ထိုကေလးအခန္းတံခါးကိုထပ္ေခါက္မိသည္။
" ထြက္ခဲ့ပါေတာ့ကြာ "
" ဘာလို႔လဲ အကိုေပ်ာ္တယ္မလား "
" မဟုတ္ဘူး "
" အကိုကို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဟ်ာ့မွာအဲ့လိုမွီခိုစရာလူမရွိလို႔ အကို႔ကို ခ်စ္လို႔ နမ္းမိတာေလးပါ ေဟ်ာ့လြန္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ " ထိုကေလးက ငိုသံပင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ငိုၿပီးပါေျပာေနတာမလို႔
သူက ပိုၿပီးနာက်င္ရပါသည္။
" ေဟ်ာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဟ်ာ့အကိုရဲ႕ အခ်စ္ေတြကိုတစ္ခါမွမရဖူးတာမလို႔ ေဟ်ာ့အဲ့လိုျဖစ္သြားတာပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
" အကိုလည္းေတာင္းပန္တာမလို႔တံခါးဖြင့္ေပးပါေတာ့ ေနာ္ "
" ဖြင့္ထားတယ္ ဝင္ခဲ့လို႔ရတယ္ "
ထိုကေလးရဲ႕ အခန္းဖြင့္ဖြင့္ေပးခ်င္း တံခါးေအာက္ဘက္မွာထိုင္ၿပီးငိုေနတဲ့ကေလးကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ငိုေနတဲ့ ထိုကေလးကို ခ်က္ခ်င္းေျပးၿပီးေထြးဖက္လိုက္သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ထိုကေလးမွာ ဘာေတြ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားေနတာလဲမသိပင္မဲ့ ထိုေကာင္ေလး ဒီထက္ပိုၿပီး ကာကြယ္ေပးရမယ္ဆိုတာ သူသိလိုက္ရသည္။
" ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔ေတာ့ အကို႔ကိုလည္းေတာင္းပန္စရာမလိုတာမလို႔ မငိုရေတာ့ဘူးေနာ္ မ်က္ရည္သုတ္လိုက္ၿပီးရင္႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆို မင္းႀကိဳက္တဲ့ကားျပမယ္ေလ "
" ေဟ်ာ့ ေဟ်ာ့ အဲ့ေလာက္ေအာ္ခံရတာကိုေၾကာက္တယ္ အကို အဲ့တာေၾကာင့္ေနာက္အကိုေဟ်ာ့ကို မေအာ္ေတာ့ဘူးလို႔ကတိေပးပါ "
" ေပးတယ္ " ထိုစကားကိုေျပာေျပာၿပီးခ်င္း ငိုေနတဲ့ကေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲေပးငိုထားလိုက္သည္။
" ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ " ခ်က္ခ်င္းမ်က္ရည္ေတြသုတ္ၿပီးဆိုဖာေပၚမွာသြားထိုင္ေနတဲ့ထိုကေလးက တကယ္ထူးဆန္းသည္။
" အကို ဘာကားၾကည့္ခ်င္လဲ "
" ရတယ္ မင္းႀကိဳက္တာၾကည့္ "
" shinchan cartoon ၾကည့္မယ္အာ့ဆို "
" ကာတြန္းႀကီးလား "
" အင္းေလ သိဘူးလား မသိရင္ပိုေကာင္းတယ္
ၾကည့္ရေအာင္ "
*မင္းကတကယ့္ကေလးေလးဘဲ*
သူၾကည့္ခ်င္တဲ့ကားဆိုၿပီး၊မငိုက္ရဘူးလို႔လည္းေျပာသြားၿပီး အီမင္ေဟ်ာင္းလက္ေမာင္းေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ကေလးေလးပါ။
ထိုကေလးကိုၾကည့္ရတာအရမ္းအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ပုံမလို႔ မႏိုးရက္ေတာ့ဘဲ တစ္ညလုံးသူ႔လက္ေမာင္းေပၚမွာဘဲ အိပ္ေစခဲ့သည္။ အီမင္္ေဟ်ာင္းရဲ႕ ဘဝတစ္ခုလုံးမွာ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚပထမဆုံးအိပ္ႏိုင္တဲ့သူက ထိုကေလးျဖစ္မယ္လို႔ လုံးဝမထားထားခဲ့မိပါ။
ထိုညက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာရက္
တစ္ရက္ျဖစ္မယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားခဲ့သည္။