@ភូមិគ្រឹះឆា
" ការងារដែលយេីងឲធ្វេីយ៉ាងមិចហេីយ " អ៊ុនវ៉ូសួរទៅកាន់អ្នកជាកូនចៅរបស់ខ្លួន ។ អ៊ុនវ៉ូបានត្រឡប់មកភូមិគ្រឹះវិញបន្ទាប់ពីបែកផ្លូវគ្នាជាមួយថេយ៉ុងនៅទន្លេហាននេាះ គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមក៏ហៅជំនិតឲទៅជួបដេីម្បីសួរនាំរឿងខ្លះ ។
" រៀបរយហេីយចៅហ្វាយ ចាំតែចៅហ្វាយបង្ហាញខ្លួនប៉ុណ្ណេាះ " ជំនិត
" ល្អ! ឯងអាចចេញទៅវិញបាន " អ៊ុនវ៉ូ
" បាទ! ខ្ញុំលាសិនហេីយចៅហ្វាយ " ទ្វាត្រូវបានបិទវិញបន្ទាប់ពីជំនិតអ៊ុនវ៉ូបានចាកចេញទៅ បន្សល់ឲអ៊ុនវ៉ូនៅសំងំក្នុងបន្ទប់ធ្វេីការតែម្នាក់ឯងកំពុងតែគិតនៅថ្ងៃដែលខ្លួនបានទៅមេីលឪពុកហេីយចេញមកវិញក៏បានឲជំនិតទៅសេុីបពីរឿងជុងហ្គុកស្របពេលឈានចូលល្ងាចកូនចៅរបស់គេក៏សេុីបបាន
ហេីយយករឿងនេះមកប្រាប់ខ្លួន ប៉ុន្តែមានរឿងមួយដែលធ្វេីឲគេភ្ញាក់ផ្អេីរសឹងតែទទួលយកអត់បាន ។
« ថាមិច! ចនជុងហ្គុក មានគូរដណ្តឹង ហេីយគូរដណ្តឹងរបស់គេជា គីម ថេយ៉ុង អញ្ចឹងហ្ហេស » អ៊ុនវ៉ូសួរបញ្ជាក់ទាំងភ្ញាក់ផ្អើលមិនស្ទេីរនេាះទេ ។
« បាទ! ចៅហ្វាយ គ្រាន់តែពេលភ្ជាប់ពាក្យពួកគេទាំងពីរធ្វេីបែបស្ងាត់ៗ បានជាអ្នកខ្លះមិនបានដឹងរឿងនេះ » ជំនិត
« ពិតជាចៃដន្យពេកហេីយ បានហេីយឯងទៅរៀបចំការងារឲយេីងបន្តទៅ ចំណែករឿងជាមួយចន
ជុងហ្គុកទុកឲយេីងជាអ្នកចាត់ការ » អ៊ុនវ៉ូ
« ថេយ៉ុងយេីងនឹកឯងណាស់ តែយេីងពិតជាមិនស្មានថាគូរដណ្តឹងដែលឯងប្រាប់យេីងនេាះគឺជាគេនេាះទេ ប៉ុន្តែក៏ល្អបន្ទាប់ពីនេះយេីងប្រហែលជាត្រូវលេងជាមួយគេបន្តិចហេីយ ព្រេាះចង់ដឹងថាអ្នកជំនួញលំដាប់លេខមួយដូចឯង តេីជាមនុស្សយ៉ាងមិច ? បន្តិចទៀតពួកយេីងនឹងបានជួបគ្នា » អ៊ុនវ៉ូនិយាយទាំងសេីចចុងមាត់បន្តិចនឹកឃេីញគំនិតជាច្រេីនសម្រាប់លេងជាមួយនឹងជុងហ្គុកនៅពេលខាងមុខ ។
" បន្ទាប់ពីមានរឿងជាច្រេីនកេីតឡេីងចំពេាះថេយ៉ុងហេីយ វាចង់ឲយេីងផ្លាសប្តូរគំនិតហេីយនៅពេលដឹងថាឯងមិនបានល្អចំពេាះថេយ៉ុង ថែមទាំងធ្វេីឲគេត្រូវឈឺចាប់ខ្លាំងបែបនេះ យេីងប្រាកដជាមិនបណ្តេាយឲគេបានទៅលេីឯងទៀតទេយេីងនឹងយកគេមកធ្វេីជារបស់យេីងវិញ បន្ទេាសយេីងក៏មិនបានព្រេាះពេល
ដំបូងយេីងគ្មានគំនិតនឹងចង់ដណ្តេីមគេជាមួយ
ឯងនេាះទេ ប៉ុន្តែពេលដែលឃេីញឯងធ្វេីទង្វេីហួសហេតុចំពេាះថេយ៉ុងយេីងមិចនឹងអាចទ្រាំបានទៅពេលឃេីញមនុស្សដែលកំពុងលួចស្រលាញ់ត្រូវឈឺចាប់នេាះ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតគេក៏ធ្លាប់និយាយដែលថាបេីសិនថ្ងៃណាមួយថេយ៉ុងត្រូវខូចចិត្តដេាយសារតែគេនេាះ ខ្លួននេះហេីយនឹងដណ្តេីមគេត្រឡប់មកវិញ " អ៊ុនវ៉ូនិយាយទាំងទឹកមុខមត់ចត់មិនបានលេងសេីច គេនិយាយហេីយប្រាកដជាធ្វេីឲបាន ហេីយក៏នឹងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការបង្ហាញមុខជាផ្លូវការឲគ្រប់គ្នាបានដឹងថាគេជានរណា ធ្វេីការងារអ្វី មិនមែនតែការងារដែលឪពុកធម៌គេឲគ្រប់គ្រងនៅឯប៉ារីសនេាះ ។
«Skip»
ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់មនុស្សម្នាក៏ចេញប្រតិបត្តិការនៅការងាររបស់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់យ៉ាងសកម្ម ហេីយចំណែករាងក្រាសចនជុងហ្គុកក៏មិនខុសពីគេប៉ុន្មានដែល គេបានត្រឡប់មកធ្វេីការវិញហេីយបន្ទាប់ពីឈប់សម្រាកលំហែលកាយរយៈពេលយូរគួរសម ។ ម៉្យាងវិញពេលនេះគេកំពុងតែពិនិត្យឯកសារកាងារជារេុីយៗ ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តហាក់ដូចជាមិនស្ងប់វិលវល់ពេញនឹងរកដំណេាះស្រាយជួយខ្លួនមិនបានសេាះ បេីសិនជាគេបណ្តេាយបែបនឹងទៀតគ្មានបានផលនេាះទេ ទាល់តែរកជំនួយសិនហេីយទេីបបាន គិតរួចគេក៏បានទាញទូរស័ព្ទដេីម្បីឆាតចូលទៅក្នុងគ្រុបមិត្តភក្តិរបស់គេថាយប់ឡេីងជុំគ្នានៅក្លឹបព្រេាះគេមានរឿងត្រូវពិភាក្សាជាមួយឲខានតែបានរួចរាល់ហេីយក៏បានផ្តេាតអារម្មណ៍ប្រឹងធ្វេីការងារបន្តទៀត ។
ពេលវេលាចេះតែរំកិលទៅមុខពីមួយម៉េាងទៅមួយម៉េាង រហូតដល់ពេលនេះក៏ឈានចូលយប់ មនុស្សគ្រប់គ្នារួសរះចេញពីធ្វេីការដេីម្បីត្រឡប់ទៅកាន់ទីលំនៅដ្ឋានវិញឬក៏ទៅកន្លែងផ្សេងៗដេីម្បីលំហែលកាយមុនត្រឡប់ទៅផ្ទះ ។ ជាក់ស្តែងដូចជាជុងហ្គុកគេកំពុងតែចេញពីធ្វេីការ ហេីយបន្តឆ្ពេាះទៅកាន់កន្លែងដែលបានណាត់មិត្តភក្តិរបស់គេដេីម្បីនិយាយគ្នា ។ កន្លះម៉េាងក្រេាយមកគេក៏បានមកដល់ក្លឹបហូស៊ុកដែលមានទំហំនេាះ មិនចាំយូគេក៏បានដេីរចូលទៅសំដៅទៅរកកន្លែងប្រចាំសម្រាប់ក្រុមគ្នីគ្នារបស់គេនេាះ ហេីយក៏បានឃេីញមិត្តភក្តិទាំងអស់របស់គេនៅជុំគ្នាស្រាប់តែម្តងមានតែគេដែលជាអ្នកណាត់បែរជាមកយូទៅវិញដេាយសារផ្លូវស្ទះ ។
" មិចក៏យូម្លេះ " ហូស៊ុកសួរឡេីងបន្ទាប់ពីឃេីញជុងហ្គុកចូលមកអង្គុយក្បែរគេ ។
" ផ្លូវស្ទះទេីបរាងយូបែបនេះ " ជុងហ្គុក
" អឺ! មិនអីទេនិយាយចឹងឯងមានរឿងអីចង់ពិភាក្សាជាមួយពួកយេីងនេាះ " យ៉ុនហ្គី
" មែនហេីយមានរឿងអ្វីមែនទេជុងហ្គុក "អុីប៉ូ
" ហ្ហឹម! តាមពិតទៅអឺ! ..."
" ឯងដកដង្ហើមធំនៅអុីអឺនឹងទៅកាលនិយាយហាស៎ ពួកយេីងចាំឯងនិយាយឡេីងស្កក់ទៅហេីយវី "
យ៉ុនហ្គីស្តីឲទៅកាន់អ្នកជាមិត្តពេលឃេីញរឹកពារដូចជាមិនហ៊ាននិយាយប្រាប់ពួកគេមិចមិនដឹងទេបានជានៅពន្យាពេលចឹងនេាះ ។
" អឹម! ត្រូវហេីយរឿងដែលយេីងចង់ឲពួកឯងជួយនេាះគឺរឿងយេីងជាមួយនឹងថេយ៉ុង " ជុងហ្គុកសម្រួលអារម្មណ៍បានហេីយទេីបនិយាយទៅកាន់មិត្តរបស់គេ។
" ចុម!! ចំឡែកណាស់ឯងថ្ងៃនេះលេីករឿងថេយ៉ុងមកនិយាយទាំងរាល់ដងពួកយេីងនិយាយពេលណាខឹងពួកយេីងពេលនឹង " ហូស៊ុកចាប់ផ្តេីមចំអន់អ្នកជាមិត្តពេលគេលេីកឈ្មេាះគូរដណ្តឹងសម្អប់របស់គេ ។
" ន៎ែ! ថ្ងៃនេះឯងលេបថ្នាំច្រឡំមែនទេ.ហាសហា! " អុីប៉ូនិយាយបន្ថែមពីហូស៊ុកទាំងសេីចតិចៗហេីយ
មិនភ្លេចយកដៃទៅស្ទាប់ថ្ងាស់ដេីម្បីពិនិត្យមេីលអាការៈរបស់គេខ្លាចមិនស្រួលនៅត្រង់ណា ។
" បានហេីយពួកឯងឈប់លេងសេីចទៅ បេីគេហ៊ាននិយាយបែបនឹងហេីយប្រាកដជាមានរឿងសំខាន់ហេីយ តេីយេីងនិយាយត្រូវទេ ? " យ៉ុនហ្គីមេីលមុខ
ជុងហ្គុកចំថែមទាំងសួរបញ្ជាក់ថាអ្វីដែលគេនិយាយត្រឹមត្រូវឬអត់ ។
" ត្រូវ! ឯងនិយាយមិនខុសទេយេីងមានរឿងសំខាន់ដែលចង់ឲពួកឯងជួយយេីង " ជុងហ្គុកមេីលមុខពួកគេឆ្លាស់គ្នាថាពិតជាមានរឿងចង់ឲពួកគេជួយមែន ។
" ល្អ! ឯងនិយាយទៅបេីជួយបានពួកយេីងនឹងជួយ " យ៉ុនហ្គីឃេីញមិត្តមានបញ្ហាបែបនឹងទៅហេីយ
មិចនឹងអាចបិទភ្នែកធ្វេីមិនឃេីញបានទៅ ។
" មែនហេីយយ៉ុនហ្គីនិយាយត្រូវ " ហូស៊ុក/អុីប៉ូ
" បានស្តាប់ឲច្បាស់ណារឿងដែលយេីងចង់ឲពួកឯងជួយនឹងគឺអារម្មណ៍របស់យេីងផ្ទាល់ បន្ទាប់ពីថេយ៉ុង
ផ្តាច់ពាក្យជាមួយយេីង" ជុងហ្គុកប្រាប់ទៅកាន់ពួកគេទាំងទឹកមុខស្រពេាន រីឯមិត្តភក្តិរបស់គេនេាះបែបជានាំគ្នាភ្ញាក់ផ្អេីគ្រប់គ្នា ។
" ថាមិចផ្តាច់ពាក្យអញ្ចឹងហ្ហេស " ហូស៊ុក
" ហេតុអ្វីបានជាគេផ្តាច់ពាក្យជាមួយឯង ក្រែងគេមេីលទៅស្រលាញ់ឯងខ្លាំងណាស់មិនអញ្ចឹង "
យ៉ុនហ្គី
" ចុះឯងមិនសប្បាយចិត្តក្រែងកន្លងមកឯងចង់បានបែបនឹងមិនចឹង ហេីយឥឡូវមកសួរពីអារម្មណ៍របស់ឯងទៅវិញ បេីតាមយេីងដឹងឯងគួរតែសប្បាយចិត្តបានត្រូវព្រេាះសំតាមបំណងរបស់ឯងហេីយ " អុីប៉ូដាក់មួយខ្សែរចំៗចំណុចរបស់ជុងហ្គុកតែម្តងដែលធ្វេីឲគេមានអារម្មណ៍ថាស្រ្តេសកាន់តែខ្លាំង ។
" ត្រូវហេីយឯងនិយាយមិនខុសទេ យេីងគួរតែសប្បាយចិត្តបន្ទាប់ពីរឿងដែលយេីងចង់ឲកេីតវា
បានកេីតឡេីងមែន ប៉ុន្តែពេលដែលបានដូចនេះយេីងបែរជាមានអារម្មណ៍ថាពិបាកចិត្តទៅវិញ ថែមទាំងបេះដូងដូចជាល្ហល្ហេវហាក់ដូចជាបាត់បង់របស់សំខាន់យ៉ាងអញ្ចឹង ហេីយចំណែករឿងផ្តាច់ពាក្យនេាះគឺនៅថ្ងៃមានរឿងនៅចំណតឡានផ្សារទំនេីប
យេីងមានរឿងឈ្លេាះប្រកែកគ្នាហេីយយេីងក៏ជ្រុល
និយាយមិនឲតម្លៃគេបន្តិច ហូស៊ុកឯងក៏ដឹងថាពេលនឹងមានរឿងអ្វី ហេីយពេលត្រឡប់ទៅវិញគេក៏បាននិយាយផ្តាច់ពាក្យបែបនឹង " ជុងហ្គុកប្រាប់ពួកគេទៅតាមដំណេីររឿងដែលធ្វេីឲពួកគេចាំស្តាប់ទាំងឃ្មេីសចិត្តនឹងអ្នកជាមិត្តមិនស្ទេីទេ ។
" អឺ! គេសុំផ្តាច់ពាក្យបែបនឹងវាត្រូវហេីយ បេីយេីង
មេីលតាមចរិកឯងធ្វេីដាក់គេរាល់ថ្ងៃនឹងថាវាយ៉ាងមិច យេីងចង់សសេីគេទៅវិញទេដែលអាចទ្រាំនឹងចរិកឯងមកដល់ពេលនេះ ឥឡូវគេសុំផ្តាច់ពាក្យគឺវាត្រឹមត្រូវហេីយ " យ៉ុនហ្គីនិយាយមួយម៉ាត់ៗដែលធ្វេីឲជុងហ្គុកចុកឆ្អល់នឹងសម្តីអ្នកជាមិត្តជាខ្លាំង ។
" មែនហេីយនរណាទៅទ្រាំបានជាមួយមនុស្សប្រុសចរិកបេះដូងថ្មបែបនេះ គ្មានចេះស្វីតបន្តិចឃេីញគេពេលណាមិនចង់នឹងនិយាយរក ជាពិសេសចូលចិត្តដេញពេលដែលគេនៅក្បែរ " អុីប៉ូក៏ដូចជាយ៉ុនហ្គីដែលរឿងលួងទុកមួយដុំសិន ប៉ុន្តែពេលនេះសូមរះកំពូលមិត្តម្តងឲយល់ពីអារម្មណ៍របស់គេខ្លះ ។
" ត្រូវហេីយពួកគេទាំងពីរនិយាយមិនខុសទេ ពួកយេីងក៏តែងតែដាក់តឿនឯងជារេុីយៗឲឯងចេះយល់ចិត្តគូរដណ្តឹងឯងផងប្រយ័ត្នស្តាយក្រេាយនៅពេលណាមួយ ឥឡូវពេលនេះវាក៏បែបនឹងបេីយេីងស្តាប់តាមអ្វីដែលឯងនិយាយនឹង គឺឯងកំពុងតែស្រលាញ់គេហេីយ គ្រាន់តែឯងមិនយល់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯង " ហូស៊ុកគ្រាន់តែស្តាប់សម្តីរបស់
ជុងហ្គុកភ្លាមគេដឹងច្បាស់តែម្តងថាជុងហ្គុកក៏បានមានចិត្តទៅលេីថេយ៉ុងដែលគ្រាន់តែគេមិនយល់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯង ។
" យេីងក៏គិតដូចឯងដែរ គ្រាន់តែយេីងមិនទាន់ច្បាស់ក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណេាះទេីបរកឲពួកឯងជួយនឹង " ជុងហ្គុក
" ពូកែណាស់ខាងការងារ ប៉ុន្តែរឿងស្នេហាមិចក៏ឯងអន់យ៉ាងនេះហា គ្រាន់តែស្រលាញ់គេក៏មិនដឹង "
អុីប៉ូនិយាយញ៉េាះមិត្តធ្វេីឲគេងាកមកសម្លក់ថ្មែរ នេះគេឲមកជួយផ្តល់យេាបល់ឬក៏មកបាញ់គេឲប្រាកដនៀក ។
" ឯងមកជួយយេីងឬមកបាញ់យេីងឲប្រាកដអាប៉ូ " ជុងហ្គុក
" អុីប៉ូនិយាយអ្វីដែលជាការពិតប៉ុណ្ណេាះឯងធ្វេីកុំខឹងមេីលបេីឯងចឹងមែន " យ៉ុនហ្គីនេះក៏មិនចាញ់អុីប៉ូដែលតាមបាញ់ជុងហ្គុកលុះខ្ស័យ ។
" ន៎ែ! ពួកឯងទាំងពីរឈប់ធ្វេីបាបជុងហ្គុកទៅ គេកំពុងតែពិបាកចិត្តណា " ហូស៊ុកប្រញាប់ឃាត់មិត្តទាំងពីរបេីមិនអញ្ចឹងទេមិនចប់ទេមេីលទៅ ។
" ឥឡូវយេី..." ជុងហ្គុករៀបនឹងនិយាយតទៅហេីយ ប៉ុន្តែក៏មានសំឡេងមួយបន្លឺឡេីងកាត់គេ ។
" អ្ហា!! នេះលេាកក៏នៅទីនេះដែរ ជួបនៅទីនេះក៏ល្អកុំឲខ្ញុំហត់នឹងទៅរកលេាកដល់ផ្ទះ " ជីមីនដេីរចូលមកជាមួយនឹងចាន់កឺសំដៅទៅរកតុអ្នកជាសង្សាតែក៏
ចេដន្យជួបជាមួយនឹងជុងហ្គុកដែលគេគុំតាំងពីថេយ៉ុងប្រាប់រឿងរ៉ាវរវាងគេទាំងពីរមកខ្លួនយប់មិញមកម្លេះ ។
" អូនមកដល់ហេីយមែនទេ អង្គុយចុះមក " យ៉ុនហ្គីប្រាប់ទៅកាន់ជីមីនដែលជាសង្សារបស់ខ្លួនឲទៅអង្គុយក្បែរ ។ តាមពិតជីមីននឹងចាន់កឺពួកគេក៏ត្រូវបានសង្សាបបួលមកតាំងពីចេញពីធ្វេីការមកម្លេះ ប៉ុន្តែពួកគេនិយាយថាចង់ទៅផ្ទះសម្អាតខ្លួនហេីយបានមកតាមក្រេាយឲពួកគេទៅមុនទៅ ពេលនេះគេក៏បានមកដល់ថែមទាំងជួបជាមួយនឹងមនស្សប្រុសដែលធ្វេីឲមិត្តគេឈឺចាប់ច្រេីនលេីកច្រេីនសាររហូតដល់ទ្រាំមិនបានមានរឿងផ្តាច់ពាក្យបែបនេះ ។
" មេីល!!លែងអូនសិនអូនមានរឿងនិយាយជាមួយគេ " ជីមីនចង្អុលទៅកាន់ជុងហ្គុកទាំងមុខខឹងនឹងកំហឹងដែលមាននៅក្នុងខ្លួនពេលនេះ ។
" ជីមីនអូនកំធ្វេីបែបនឹងវាមិនសមទេ " យ៉ុនហ្គីឃេីញទង្វេីរមិនល្អរបស់សង្សាទៅកាន់មិត្តជិតស្និតរបសខ្លួនដូចនេះទេីបប្រញាប់ហាមឃាត់ ។
" មិនសមយ៉ាងមិច បងមេីលរឹកមិត្តភក្តិរបស់បងធ្វេីដាក់មិត្តរបស់អូនទៅថាយ៉ាងមិចខ្លះ តាំងពីដេីមមកថេយ៉ុងព្យាយាមណាស់សម្រាប់ទំនាក់ទំនងមួយនេះទេាះបីជាឈឺចាប់ជាច្រេីនដងតែគេមិនដែលចង់បេាះបង់នេាះទេ ហេីយលេីសពីនេះទៅទៀត..អ្អឹក..ហ្ហុឹស..បេីសិនជាមនស្សក្រៅពីអូននឹងចាន់កឺ អ្នកគ្រប់គ្នាមេីលឃេីញថាថេយ៉ុងជាមួយរឹងមាំ រឹងមានៈ យល់តែពីចិត្តរបស់ខ្លួនឯង តែពួកគេមិនដឹងទេថាគេតែងតែលួចយំនៅក្រេាមភាពរឹងមាំរបស់គេដាក់ពួកអូនជានិច្ច គេតែងតែតាំងចិត្តថាគេមិនអាចឲអ្នកផ្សេងមេីលឃេីញពីរភាពទន់ខ្សេាយរបស់គេទេ ព្រេាះថាគេមេីលមកថាគេគ្មានតម្លៃដេាយសាររឿងប៉ុណ្ណឹងតិចក៏យំ តិចរំអួយ គួរឲធុញទ្រាន់ តែភាពរឹងមាំរបស់គេនេះទៅវិញទេដែលរឹតតែធ្វេីឲគេឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំង គ្មានអ្នកណាដឹង គ្មានអ្នកខ្វល់ខ្វាយសំងំលួចលាក់ឈឺចាប់តែម្នាក់ឯង រហូតដល់ពេលនេះថ្នាក់គេទ្រាំមិនបានក៏បានបញ្ចប់ចំណងដែលគេខំថែរក្សាមកដល់ពេលនឹងតែត្រឹមនឹង វាហាក់ដូចជាគ្មានន័័យសេាះសម្រាប់គេគ្រាន់តែក្តីសុខបន្តិចក៏មិន
មាន ដូច្នេះបងថាទៅមេីលតេីឲខ្ញុំនិយាយគួរសមទៅកាន់អ្នកដែលធ្វេីឲមិត្តខ្ញុំគ្រាំគ្រាបានយ៉ាងមិចទៅ..អ្ហឹក..អ្ហឹស.. " ជីមីននិយាយរៀបរាប់ទៅកាន់គេគ្រប់គ្នាឲដឹងថាថេយ៉ុងឈឺចាប់កម្រិតណាមុននឹងឈានមកដល់ផ្លូវមួយនេះ និយាយផងយំផងព្រេាះគេពិតជាអាណិតមិត្តគេម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់ ខណៈដែលចាន់កឺក៏មិនខុសពីជីមីនប៉ុន្មានដែលលួចយំក្នុងទ្រូងរបស់អុីប៉ូតិចៗ អ្នកផ្សេងក៏ដូចគ្នាពួកគេស្រាប់តែស្ងប់ស្ងាត់លែងហ៊ាននិយាយអ្វី បន្ទាប់ឮសម្តីគ្រប់ម៉ាត់ចេញពីមាត់ជីមីនហេីយធ្វេីឲគេកាន់តែខឹងនឹងមិត្តគេដូចគ្នាដែលបណ្តេាយរឿងឲក្លាយជាបែបនឹង ស្របពេលដែលជុងហ្គុកវិញគាំងថ្មឹងនៅមួយកន្លែងពេលដឹងពីទុកលំបាករបស់ថេយ៉ុងដេាយសារតែស្រលាញ់ខ្លួន គេមិនបានខឹងជីមីនដែលថាឲគេនេាះទេ តែគេខឹងនឹងខ្លួនឯងដែលធ្វេីឲរឿងក្លាយជាបែបនឹងជាពិសេសស្រលាញ់រាងស្តេីងដែលសេាះ តែ
បែរបណ្តេាយឲរឿងកាន់តែរញេរញៃកាន់តែងខ្លាំង
គិតហេីយគេពិតជាខុសណាស់ចំពេាះថេយ៉ុងខ្លាំងណាស់ បេីអាចសូមទេាសហេីយរឿងគ្រប់យ៉ាងនឹងត្រឡប់មកល្អវិញណា ទេាះជាសូមទេាសគេរាប់ពាន់ដងក៏គេសុខចិត្តដែរឲតែអាចលុបលាងកំហុសមួយនេះបាន ប៉ុន្តែមេីលទៅវាមិនងាយដូចជាការគិតរបស់គេនេាះទេ មេីលទៅម្តងនេះថេយ៉ុងខឹងជាមួយខ្លួនខ្លាំងណាស់បេីមិនអញ្ចឹងទេក៏មិនឈានដល់ផ្តាច់ពាក្យជាមួយគេផងដែរ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតមកដល់ថ្ងៃនេះហេីយខ្លួនជឿច្បាស់ណាស់ថារឿងនេះប្រាកដ
ជាថេយ៉ុងក៏បានប្រាប់គ្រួសាររបស់គេដែលហេីយ មិនយូទេគ្រួសារគេនឹងយករឿងនេះមកនិយាយជាមួយនឹងគ្រួសារខ្លួនមិនខាន ។
To be continued..............
🌹 Enjoy your reading 🥀