ក្រឡេកមកមេីលកម្លោះជេីងកាងយេីងវិញពេលនេះកំពុងអង្គុយនៅលេីម៉ូតូធំដែរគេតែងតែជិះជាញឹកញាប់ហេីយកូនចៅគេក៏នៅជួបជុំគ្នាផងដែរ។
«ល្បងត្រូវការអោយខ្ញុំចាត់ការវាឥឡូវនេះទេ?»
«មិនបាច់ទេ»
«តែវាវៃល្បងដល់ថ្នាក់នេះហេតុអីល្បង..»
«បិទមាត់ហេីយចេញទៅពួកអាចង្រៃ»
«សូមទោសល្បង!»
In Call ~
«មកកន្លែងចាស់របស់ពួកយេីង!»
«បានច្បាស់ណាស់ អូននឹកបងសឹងតែស្លាប់ទៅហេីយ»
ទឺត! សម្លេងកាត់ផ្តាច់ទូរស័ព្ទ មិនបង្អង់យូរជុងហ្គុកក៏ជិះម៉ូតូធំរបស់គេចេញពីផ្លូវល្បឿនលឿនសម្ដៅទៅកន្លែងដែរគេបានណាត់ជួប។
«តេីល្បងពួកយេីងទៅណា?» អ៊ុនយូ
«ប្រហែលកន្លែងចាស់!» យ៉ុនស៊ូ
Jungkook scene •||
«អាស៎!! ជុងហ្គុកអោយខ្លាំងជាងនេះ» ស៊ូអីនស្រែកថ្ងូរព្រមទាំងកន្ធែកជេីងកាន់តែធំដេីម្បីងាយស្រួលអោយកម្លោះសង្ហារសម្រុកឥតស្រាកស្រាន នាងក្រមុំថ្ងួចថ្ងូរខ្លាំងៗព្រោះជិតដល់កំពូល ភ្នែកចាប់ផ្ដេីមស្លឺព្រោះទំហំកូនប្រុសរបស់ជុងហ្គុក ជិតដល់ត្រេីយទៅហេីយជុងហ្គុកស្រាប់តែបញ្ឈប់សកម្មភាព។
«ចង្រៃយ៎!!»
«បងកេីតអីម៉េចក៏ឈប់?..ពួកយេីងបន្ដទៅ» និយាយចប់ស៊ូអីនក៏អង្អែលដេីមទ្រូងនាយក្រាស់ថ្នមៗជាការដាស់អារម្មណ៍ម្ដងទៀតតែក៏ត្រូវអាម៉ាសមុខបន្ទាប់ពីឮសម្ដីដ៏គ្រោធគ្រាធនាយរួច។
«ឆាប់ចេញពីបន្ទប់យេីងទៅ!»
«បង..មានអីមែនទេ?»
«ប្រាប់ថាអោយចេញ នាងចង់ត្រូវមែនទេ?!»
«ចាស៎..ចេញ..ចេញហេីយ» ស៊ូអីនប្រញាប់រេីសខោអាវមកស្លៀកពាក់ទាំងញេីសស្រក់តក់ៗ ស្លៀកពាក់រួចនាងក៏ប្រញាប់ចេញពីបន្ទប់ទាំងភ្នែក.សព្រាត នាងឃេីញភ្នែកជុងហ្គុកប្រែពីត្នោតមកពណ៌ក្រហមឆេះ គេដូចជាបិសាចអញ្ចឹង!
«អាចង្រៃទៅគិតធ្វេីស្អី?!» ជុងហ្គុកជេរប្រទេចខ្លួនឯងខ្លាំងៗ គេកំពុងសោយសុខជាមួយស្រីដទៃហេីយម៉េចក៏ខួរគេចេះតែគិតពីថេហ្យុងរហូតបែបនេះ? ជិតដល់កំពូលហេីយស្រាប់តែនឹកឃេីញពេលដែរបាននេបនិត្យបបូរមាត់ក្រមិចមួយនោះ គ្រាន់តែរូបភាពមួយក៏អាចធ្វេីអោយគេអស់ចំណង់ភ្លាមៗបាន តេីគេម្នាក់នោះជាអ្នកណាទៅ ម៉េចក៏មានឥទ្ធិពលលេីចំណង់ផ្លូវភេទរបស់គេម្ល៉េះ? សូមអង្វរ សូមអោយខួរក្បាលគេបានសម្រាកផងទៅកុំមកវិលវល់ពេញខួរក្បាលគេពេកអី។
• ព្រឹកបន្ទាប់
ដូចម្សិលមិញថេហ្យុងមកសាលារៀនទាំងដំណេីរមាំមួនទាំងមានកូនចៅមហាឡេឡឺដេីរតាមពីក្រោយមិនចេះតិចនាក់ មិនមែនមកការពារទេ គឺមកបូញមាត់ញ៉ែស្រីៗ ហេីយស្រីៗក៏អញ្ចឹងទៀត នាំគ្នាអៀនស្រែកហ៊ោរឡេីងពេញហ្នឹងព្រោះសម្រស់របស់ពួកគេមិនជាអន់នោះទេប្រហាក់ប្រហែលនឹងជុងហ្គុកយេីងហ្នឹង។
ដេីរមកដល់មុខស៊ូអីននាយតូចក៏មិនបានសូម្បីក្រលេកមេីលព្រោះឮតែឈ្មោះឆ្អេីមសឹងស្លាប់ទៅហេីយ ហេីយវាក៏ធ្វេីអោយស៊ូអីនប្លែកក្នុងចិត្តផងដែរ ពីមុនអ្នកដែរចាប់ផ្ដេីមញ៉ែនាងមុនក៏ជាថេយ៍វី ហេីយអ្នកដែរតែងតែតោងទៀមនាងក៏ជាថេយ៍វី ចុះឥឡូវស្អីវិញ? មិនសូម្បីមេីលមុខ?? ដោយចម្ងល់នាងក៏ដេីរទៅស្កាត់មុខថេហ្យុង។
«បងវី បងទៅថ្នាក់មែនទេ?»
«អត់ទេស៎ កំពុងឡេីងភ្នំ» ថេហ្យុងតបទាំងធុញទ្រាន់
«ចាស៎? តែផ្លូវបងដេីរកំពុងតម្រង់ទៅថ្នាក់តេី» ស៊ូអីនសួរទាំងជ្រួញចញ្ចេីមឡេីងភ្នំអីបេីពាក់ខោអាវសិស្សនៅឈរក្នុងសាលារៀនដូចគ្នាហ្នឹង?
«បេីឃេីញហេីយសួររកអីទៀត ថយ!»
«បងចម្លែកណាស់ អឺ..ម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់បងទំនេរទេ? អូនចង់បបួលបង...»
«រវល់ជក់ថ្នាំគ្មានពេលទំនេរទេ ថយទៅស្អុយមាត់ណាស់ មុនមករៀននាងមិនដុះធ្មេញទេហេស៎?»
«ចាស៎??»
មិននិយាយច្រើនថេហ្យុងក៏ដេីរចៀសនាងសម្ដៅទៅថ្នាក់រៀន ឃេីញដូចនេះនាយជីក៏ដេីរមកជិតនាងក្រមុំរួចក៏និយាយយ៉ាងស្រទន់សម្ដីផ្អែមតែសុទ្ធសឹងជាពាក្យឌឺដងទាំងអស់។
«ឮទេអ្នកនាង? ទៅដុះធ្មេញសិនទៅបាទ» នាយជី បន្ថែមរួចក៏ព្រិចភ្នែកម្ខាងទាំងញញឹមស្រស់ចំណែកនាងតូចបានត្រឹមចំហរមាត់ហួសចិត្ត នាងស្ពឹកមុខ2ដងហេីយ យប់មិញជាជុងហ្គុកថ្ងៃនេះក៏ជាថេយ៍វីម្ដង ដោយភាពអាម៉ាសនាងក្រមុំក៏ស្រែកថាអោយសិស្សផ្សេងដែរកំពុងឈរមេីលនាងរួចក៏រត់ទៅថ្នាក់តាមក្រោយថេហ្យុងបាត់។
ហេតុការមុននេះក៏មិនបានរំលងភ្នែកខ្មៅៗមួយគូរកំពុងឈរមេីលពីចម្ងាយផងដែរ (ឆ្នាស់ៗបែបនេះគួរអោយស្រលាញ់ណាស់) ទាយទៅថាអ្នកណា?
មកដល់ថ្នាក់រៀនថេហ្យុងក៏បោះកាតាបព្រុស ចំណែកសិស្សៗក្នុងថ្នាក់ចាប់ផ្ដេីមភ្នែកនៅកញ្ចឹង.កទៀតហេីយ ម្នាក់ៗភ័យខ្លាចថេហ្យុងហក់មកតប់ដូចជុងហ្គុកពីម្សិលមិញ គ្រាន់តែថេហ្យុងបោះកាតាបម្នាក់ៗអង្គុយត្រង់ភ្លឹងដូចគេឆក់ខ្សែរភ្លេីង។
«នៅឈរស្អីទៀត?» ថេហ្យុងស្រែក
«អ្ហឹម..ខ្ញុំមែនទេបាទ?» សិស្សម្នាក់ក៏ឆ្លើយព្រោះភ្នែកថេហ្យុងសម្ដៅមកគេនឹងហេីយ
«ពួកឯងកាលទៅថ្នាក់? ចង់ស៊ីបន្ទះក្ដារមែនទេ?» ថេហ្យុងមិនតបទៅក្មេងប្រុសនោះតែបែរជាស្រែកទៅកូនចៅគេដែរពួកគេនៅឈរក្រៅថ្នាក់នៅឡេីយ ខ្លួនរៀនទី10តែបែរជាមកឈរថ្នាក់ទី12ធ្វេីឬកហំហានទៅកេីត។
«អុស៎! ពិតមែនហេីយ ពួកខ្ញុំទៅហេីយល្បង ម៉ោងលីបចាំពួកខ្ញុំមករកល្បងណាបាទ» នាយជី.តបទាំងសេីចញឹមៗ គេទះក្បាលកូនចៅបន្ដរួចក៏ដាក់មេប្រុចទៅមុនគេឯងបាត់ បេីនៅទៀតស្រួលមិនស្រួលតុរៀនចេះហោះច្បាស់ណាស់។
ម៉ោងបាយថ្ងៃ•|
• កង់ទីន
ថេហ្យុងអង្គុយញុាំបាយម្នាក់ឯងទាំងមិនខ្វល់ពីអ្នកណាទាំងអស់គេដាក់កាសហេីយអង្គុយញុាំអាហារទាំងរីករាយ សុខៗជុងហ្គុកក៏ដេីរមករកគេហេីយក៏ដាក់ចានបាយអង្គុយតុជាមួយថេហ្យុងអង្គុយញុាំហីៗធ្វេីមិនដឹងទៅវិញ កម្លោះតូចជ្រួញចញ្ចេីមចូលគ្នាហេីយដកកាសចេញ។
well ខ្ញុំគិតថាអ្នកទាំងអស់ដឹងហេីយថាហ្នឹងមានរឿងអីកេីតឡេីង...
«ឯងចង់ត្រូវទៀតមែនទេ?» ថេហ្យុងសួរទាំងបាយទំពារពេញមាត់ ទទួលស្គាល់ថាត្រង់នេះថេហ្យុងពិតជាcuteខ្លាំងណាស់ តែគួរអោយសោកស្ដាយព្រោះប្រុសខ្លះមិនព្រមទទួលស្គាល់នោះទេ។
«យ៉ាងម៉េច អង្គុយមិនបានហ្ហឹម?» នាយកម្លោះសង្ហាសេីចឌឺ
«ចង់អង្គុយក៏អញ្ចេីញ! ឃេីញមុខឯងហេីយយេីងច្រាស់បាយមិនចូល វាគួរអោយរអេីម!!»
និយាយប៉ុណ្ណឹងថេហ្យុងក៏ងេីបចេញបាត់ គិតថានិយាយហេីយក៏ចប់? Nooooo! មេីលសភាពជុងហ្គុកពេលនេះទៅ នាយសង្កត់ស្លាបព្រាបាយដល់ថ្នាក់បាក់ជា2_3ចំណែក ឯភ្នែកវិញក៏សម្លក់ផែនខ្នងថេហ្យុងជាប់ទាំងកំហឹងបុកពេញទ្រូង។
«រអេីមឬ? ហ្ហឹស..ល្អ!!»
ចំណែកសិស្សៗក៏នាំគ្នាបុកពោះភ័យជំនួសថេហ្យុង នរណាៗក៏ដឹងថាប្រុសម្នាក់នេះ ឃោរឃៅ កំណាច និងផ្ដាច់ការថ្នាក់ណាដែរ ចុះម្ដេចក៏មេីលទៅក្មេងដែរបិះនឹងងាប់លេីកមុនមិនកោតក្រែងខ្លាចគេបន្ដិចសោះបែបនេះ?
_______
ចេញពីកន្លែងញុាំបាយថេហ្យុងក៏មកអង្គុយក្រោមដេីមឈេីស្ងាត់មួយម្នាក់ឯងរួចក៏ដកបារីមួយដេីមមកជក់ទាំងធុញថប់ ក្នុងចិត្តគិតថាជុងហ្គុកពិតជាអាក្រក់ដូចដែរគេគិតពិតមែន ខ្លួនគេកាចប៉ុណ្ណឹងនៅធ្វេីបាបទៀតចុះទម្រាំថេយ៍វីតេីត្រូវនាយធ្វេីបាបយ៉ាងម៉េចខ្លះទៅ??
«ថេយ៍វីចេះជក់បារីដែរឬ?» សម្លេងស្រទន់សួរយ៉ាងផ្អែមល្ហែម កម្លោះសង្ហារកម្ពស់ខ្ពស់ឈរជ្រែងហោប៉ៅសួរទៅថេហ្យុង។
ឮដូចនេះថេហ្យុងក៏ងេីបមុខសម្លឹងទៅប្រុសម្នាក់នោះ ព្រះអេីយ! គេពិតជាចែងចាំងណាស់ សម្រស់លេចមកឡេីងចាំងចែងចង់ខ្វាក់ភ្នែក សួរថាថេហ្យុងចាប់អារម្មណ៍ទេ? គឺអត់!
«ឯងជាអ្នកណា?» (ហីមេីលគេសួរ)
«បងជាយ៉ុនហ្គីឯងភ្លេចបងហេីយមែនទេ?»
«យ៉ុនហ្គីណា? មិនស្គាល់!»
មេីលគេឆ្លេីយចុះឈ្លេីយចឹងសមនឹងត្រូវគេវៃឬអត់?
«ឯងមិនស្គាល់បងក៏មិនស្គាល់ចុះ តែថាម៉េចក៏ឯងចេះជក់បារី?»
«រឿងខ្ញុំ»
«អេ៎! កុំសម្លក់មកបងបែបហ្នឹងអី បងមកល្អទេ បងដឹងថាឯងធ្វេីបែបនេះព្រោះត្រូវការពារខ្លួនឯង បងមិនរំខានពេលឯងយូរទេ ជួបគ្នាពេលក្រោយទៀតណាក្មេងឆ្នាស់!» និយាយចប់យ៉ុនហ្គីក៏ដេីរចេញទៅបាត់ ថេហ្យុងក៏ចាប់ផ្ដេីមឆ្ងល់ គិតបានមួយសន្ទុះកម្លោះតូចក៏ពោលឡេីងទាំងហួសចិត្ត
«ក្មេងឆ្នាស់? គេចង់ថាយេីងញ៉េញ k្ដួយ ដូចស្រីមែនទេ? យ៉ា!!» ថេហ្យុងស្រែកហៅយុនហ្គីខ្លាំងៗតែនាយកម្លោះដេីរទៅឆ្ងាយទៅហេីយមិនបានបានឮនោះទេ។
(ទៅចឹងវិញ🥴)
«មកនេះ!!» សុខៗជុងហ្គុកមិនដឹងលេចមកពីប្រហោងណានាយក្រាស់ចាប់អូសដៃថេហ្យុងទាំងទីងណាត់ទីងណែងរកតែគ្នាគេចមិនចង់ទាន់
«ចង់នាំអញទៅណាអាសត្វ? លែងដៃអញ!!»
«ឃេីញយេីងមិនមាត់ឯងកាន់តែបានដៃហេីយ!» ជុងហ្គុកយកដៃច្រត់នឹងដេីមឈេីឃាំងថេហ្យុងមិនអោយគេគេចទៅណារួច
«បានដៃស្អី ថយទៅធុញណាស់ មុខមិនទាន់បាត់ជាំផងចង់ត្រូវទៀតមែនទេអាល្ងេី?» ថេហ្យុងមិនខ្លាច គេថែមទាំងពេីងទ្រូងដាក់ជុងហ្គុកវិញទៀត (ថេហ្យុងចា៎មិនមែនថេយ៍វីទេ)
«ថ្ងៃនេះយេីងហ្នឹងប្រដៅឯងអោយដឹងថ្នាំខ្លាំងម្ដង» ជុងហ្គុកចាប់ដៃថេយ៉ុងម្ដងទៀត តែនាយតូចក្រាញ់ននៀលមិនព្រមទៅតាមការអូសទាញនាយកម្លោះឡេីយ
«លែង! អញមិនទៅទេ លែងអញ..ហឹម..អឹមមម..អឹក!» ដោយចាប់មិនឈ្នះជុងហ្គុកក៏យកកន្សែងមកខ្ទប់មាត់ថេហ្យុងរួចក៏ចាប់បីកម្លោះតូចដាក់លេីស្មារលីដេីរទៅផ្លូវក្រោយសាលារៀនរួចក៏ឡេីងឡានខ្មៅដែរគេបានត្រៀមរួចជាស្រេច នាយកម្លោះប្រញាប់បេីកបរយ៉ាងលឿនពាំនាំយកថេហ្យុងទៅណាក៏មិនដឹង។
To be continued.