ការថើបបន្តពីខ្នាញ់ទៅជារោលរាលមួយរំពេចពេលដែលទ្រង់ថើបច្បូតឯដៃច្របាច់ត្រកៀកអង្អែលភ្លៅនាយតូចថ្នមៗ
"បា-បានហើយក្រាបទូល"ជីមីនមានអារម្មណ៍ថាកាន់តែជ្រាលជ្រៅទើបប្រញាប់ឃាត់ទ្រង់មិនចឹងគេបាក់កម្លាំងទៀតឥឡូវហើយទើបនឹងបានធូរបើធ្វើទៀតគេគ្មានកម្លាំងនោះទេ។
"សឺត!អូនឃ្លានឬនៅ?"
"មិនទាន់ទេក្រាបទូល"
"បើឃ្លានប្រាប់បងៗបង្ហើយការងារបន្តិចសិនពេលរួចចាំទៅញាំអាហារ"
"ក្រាបទូល"រាជបុត្រមិនបានដាក់ជីមីនចុះនោះទេផ្ទុយទៅវិញទ្រង់អោយគេអង្គុយលើភ្លៅដោយទ្រង់ធ្វើរាជកិច្ចយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ចំណែកជីមីនក៏មិនមាត់កអង្គុយស្ងៀមៗស្តាប់បង្គាប់។
*មួយសប្តាហ៍កន្លងទៅ
រយៈអាទិត្យកន្លងទៅពីរនាក់ម្តាយកូននៅមិនចេះសុខទាល់តែសោះចូលចិត្តបង្កររឿងខ្លាំងមែនទែនថ្នាក់រាជបុត្រធុញមិនចូលរាជវាំងពីរថ្ងៃហើយឯព្រះមហេសីបារម្ភពីបុត្រតែទ្រង់ក៏បានផ្តាំតាមដាមអីលប្រាប់មាតាថាទ្រង់មិនបានកើតអីគ្រាន់តែចង់នៅកន្លែងស្ងាត់មួយរយៈ។
"ហ្គេមទើបនឹងចាប់ផ្តើមសោះក៏រត់គេចបាត់ហើយរាជបុត្រកូនទ្រង់នេះកំសាកដល់ហើយ"
"បុត្រយើងមិនបានគេចគេធុញនឹងស្រីកញ្រ្ជោងដូចនាងទៅវិញទេគ្មានការងារគិតតែពីរដើររករឿងបំផ្លាញអ្នកដទៃតើនរណាចង់ឃើញចង់ជួបទៅ"
"ចេះហាមាត់ទៅកើត"
"ចេះនិយាយទៅរួចមិនចេះខ្មាសមាត់ ខ្លួនជាសត្វកង្កែបតែតាំងខ្លួនជាម្ចាស់ក្សត្រីមិនចេះខ្មាសគេ"ម៉ែដោះព្រមជាមួយភីលៀងនាំគ្នាបន្ថែមល្បោយក្រោយពីបន្ទូលព្រះមហេសីនាំអោយដាយ៉ុនក្តៅឆេវតែម្តងរកពាក្យនិយាយមិនចេញ
"ពួកអស់ឯងចាំមើលយើងនឹងអោយព្រះអង្គដាក់ទោសពួកឯងអោយអស់"
"សូមអញ្ជើញអូយខ្លាចណាស់នៀក!ទៅប្រាប់ទៅ!ទៅប្តឹងទៅយើងសុខចិត្តចេញអោយតែបានដៀលស្រីពិសពុលពុតត្បុតដូចជានាងយើងមិនខ្លាច"
"អាងអីក៏ប្តឹងព្រះអង្គគ្មានសមត្ថភាពធ្វើខ្លួនឯងបានតែមាយាដាក់អោយអ្នកដទៃចាស់ជិតស្លាប់ទៅវិញហើយល្មមចេះភ្ញាក់រលឹកខ្លះហើយអ្នកមីង"
"នរណាមីងឯងហាសមីក្មេងអ្នកបម្រើ!នាងឯងនេះបានតែធ្វើកញ្ជាសគេមួយជីវិតបានសមមាត់រលួយបែបនេះទាល់តែប៉ះយើង!"ដាយ៉ុនទ្រាំលែងបានមកដៀលហៅមីងស្អីគេមិនទាន់ចាស់ដល់ម្លឹងទេ!
"ចូលមកៗស្រួលយើងបានទះមីប្រពន្ធចុងជំនួសប្រពន្ធដើមចូលមកយើនាងនេះ!កុំមកចង់ដៀលក្មួយយើងវានិយាយត្រូវហើយមុខចាស់ហើយនៅប្រើល្បិចមាយាទាក់ប្តីគេទៀត!!"ម៉ែដោះក៏មិនណយដែរគាត់នេះគុំទុកក្នុងចិត្តតាំងពី15ឆ្នាំមុនម៉្លេះវាល្មមដល់ពេលបញ្ចេញម្តងហើយ!ព្រះមហេសីស្លូតពេកចឹងមានតែគេទះជំនួស
"បានហើយ!!!ឈប់ទាំងអស់គ្នាទៅ!"ព្រះមហេសីឃើញថាពួកគេចង់កញ្រ្ជោលរកគ្នាទើបទ្រង់ស្រែកមិនចឹងច្បាស់ជារមានរឿងមិនខានទ្រង់មិនចង់អោយមានរឿងវែងឆ្ងាយទេហើយក៏មិនចង់ទៅពាក់ព័ន្ធនឹងស្រីម្នាក់នឹងទៀតដែរ
"នាងក៏ចឹង!កុំមកក្មេងក្អាងក្នុងវិមាននេះតិចថាយើងមិនបានប្រាប់!យើងនិយាយលើកចុងក្រោយបើនាងនៅតែមករករឿងទៀតយើងលែងឃាត់ទាសីយើងហើយពេលនោះនាងមានរឿងអីឬក៏ខូចខាតអីកុំមកស្រែកជំទាលចោទយើង!"
"ហឹស!វិមាននេះវាគង់តែក្លាយជារបស់យើងទេរឿងអីយើងមកមិនបាន?"
"យើស!នៅមកសម្តីខ្លាំងទៀត!"ម៉ែដោះកាន់តែចង់ចូលទៅទះអោយជ្រុះធ្មេញទេតែព្រះមហេសីឃាត់
"ចាំដល់ពេលនោះសិនទៅពេលនេះនាងគ្មានសិទ្ធទេបើមិនចង់អោយព្រះអង្គជាអ្នកមានបន្ទូលកុំអោយយើងឃើញនាងលេចមុខនៅវិមានយើងម្តងទៀត"
"បើយើងមកមានន័យថាវាជារបស់យើងហើយ"នាងនៅតែញញឹមឌឺដដែលចំជា....
"បើព្រះអង្គមិនមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់នាងកុំបន្ទោសថាយើងចិត្តអាក្រក់"
"ពេលបុត្រយើងបានគ្រប់យ៉ាងទ្រង់ចាំតែមើលទៅមិនថាតែវិមាននេះទេតែរាជវាំងទាំងមូលនឹងក្លាយជារបស់បុត្រយើងឯទ្រង់និងបុត្រទ្រង់ក៏ត្រូវខ្ទាតចេញពីរាជវាំងនេះមិនខាន"
"ហឹស!យើងចាំថ្ងៃនោះមកដល់ទៅចុះតែបើសិនមិនបានយើងនឹងសើចចំអកអោយនាងគ្មានថ្ងៃឈប់ទេ"
"យើងនឹងអោយទ្រង់សើចលែងសមនៅពេលនោះហឹស"នាងញញឹមទាំងពេបមាត់រួចក៏ដើរចេញទាំងរឹកពា
គួរអោយចង់សើច
"នាងទេដែលសើចលែងសមដាយ៉ុន"
"ព្រះមហេសីមិនសមឃាត់ខ្ញុំម្ចាស់ទេព្រះពរមុននេះវិសនឹងបានទះវាទៅហើយ"
"កុំអីខ្ញុំមិនចង់អោយម៉ែដោះមានបញ្ហាទេ ដល់ពេលម៉ែដោះអាចធ្វើតាមអំពើចិត្តបានហើយ"
"ខ្ញុំម្ចាស់ខ្លាចតែព្រះអង្គឈ្លក់វង្វេងនឹងស្រីចង្រៃនោះងើបមុខមិនរួចទេ"
"បើទ្រង់ងប់ងល់ទ្រង់នឹងលែងសល់គ្រប់យ៉ាងមិនថារាជវាំងនេះក៏ដោយ"សម្រាប់ទ្រង់បើគ្មានរាជវាំងទ្រង់ក៏អាចរស់នៅបានទ្រង់អាចត្រឡប់ទូរ៉ូហ្ស៊ីបានតែព្រះអង្គច្បាស់ជាលំបាក
"តែទ្រង់ក៏កំពុងតែងប់ងល់ហើយតើដល់ថ្នាក់ចេញបង្រៀនកូននាងស្រីចង្រៃនោះដោយផ្ទាល់ទាំងដែលព្រះរាជបុត្រទ្រង់មិនអើពើផង"
"នោះមកពីបុត្រគឺស្អប់បិតាទ្រង់ម៉ែដោះមើលមិនដឹងទេឬ?"
"ទ្រង់ក៏ប្រហែលជាស្អប់យើងដែរព្រោះយើងជាមាតាមិនល្អទុកបុត្រចោលមិនសូម្បីខលសួរសុខទុកតើយើងអាក្រក់ណាស់មែនទេ?"
"មិនមែនបែបនឹងទេក្រាបទូលព្រះមហេសីបំពេញតួនាទីបានល្អណាស់គ្រាន់តែរាជបុត្រមិនទាន់បានដឹងប៉ុណ្ណោះពេលទ្រង់យល់ទ្រង់នឹងមករកព្រះមហេសីមិនខាន"
"តើពេលណាទៅ?បុត្រយើងកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីយើងហើយ"
"ទ្រង់មិនសាកសួរដាមអ៊ីលទៅក្រាបទូល?"ពិតមែន
ហើយដាមអ៊ីលជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលអាចជួយទ្រង់បាន
ក្រឡេកមកមើលអ្នកនៅខុនដូរវិញគេងអោបគ្នាមិនរបេះមិនគិតទៅធ្វើការងារទេឬយ៉ាងមិច?គេឈ្លោះគ្នាអស់ពីរបីប្រាវហើយតែពួកគេមិនទាន់នឹងបើកភ្នែកផងមិនដឹងថាយប់មិញធ្វើអ្វីខ្លះទេបានជាព្រឹកក្រក្រោកបែបនេះ។មួយសន្ទុះក្រោយទើបនាយតូចបើកភ្នែកបម្រើតិចៗគេងក្នុងទ្រូងមនុស្សធំសង្ងំបន្តិចចាំក្រោក
"រាជបុត្រក្រោកបានហើយទ្រង់មិនទៅធ្វើការទេឬ?"
រាងតូចដែលសង្ងំក្នុងទ្រូងមាំរបស់រាជបុត្រក៏សួរឡើងព្រោះមិនឃើញទ្រង់ភ្ញាក់សោះគេក្រោកមកមួយសន្ទុះហើយ
"5នាទីទៀត"
"តែ1នាទីក៏មិនបានដែរនេះម៉ោង8ហើយក្រាបទូល"
"មិនទៅមួយព្រឹកក៏មិនអីដែរបងជារាជបុត្រនរណាហ៊ានស្តីអោយ?ឈប់រំខានបងទៅបងទើបនឹងបានគេងម៉ោង5នេះទេ"
"នរណាអោយទ្រង់ធ្វើមិនឈប់?ព្រឹកឡើងតាំងមិនបានគេង"នាយតូចសម្លក់ទ្រង់យប់មិញគេងសុខៗក៏មកកេសរំលោភគេយកតែម្តងធ្វើដូចមនុស្សស្រេកឃ្លានធ្វើមិនឈប់ដល់ថ្នាក់គេទន់ខ្លួនគេងលក់ដោយមិនដឹងខ្លួនក៏ទ្រង់នៅធ្វើដែរឥឡូវក៏មកស្រែកថាទើបនឹងបានគេងតែបានមួយដៃថែមមួយជើងតើ។
"បងគេងហើយអូនកុំរអ៊ូនៅអោយស្ងៀមប្រយ័ត្នបានកាដូទាំងព្រឹក"
"លែងទូលបង្គំទៅទូលបង្គំចង់ក្រោក"
"កំដរបងគេងនៅអោយស្ងៀម"
"ហ្ហឹស!"នាយតូចបានតែដកដង្ហើមធំមុខក្រម៉ូវដាក់អ្នកគេងលក់រួចក៏សង្ងំរហូតលង់លក់តាមទ្រង់ដែរ។
*ម៉ោង10
អ្នកទាំងពីរគេងដល់ម៉ោង10ទើបក្រោកដោយជីមីនជាអ្នកធ្វើអាហារឯរាជបុត្រក៏ជួយហាន់បន្លែដូចគ្នា។
"សឺត!ប្រពន្ធនរណាគេពូកែខ្លាំងម៉្លេះ?"ក្រោយពីចិតបន្លែរួចក៏មកអោបអ្នកកំពុងធ្វើម្ហូបបន្លំថើបថ្ពាល់គេមួយខ្សឺតទៀត
"មិនដឹងទេ!មិនទាន់មានប្តីផង"ជីមីនឆាផងសើចផងចាំមើលប្រតិកម្មទ្រង់ពេលឮគេនិយាយបែបនឹង
"បងទុកឱកាសអោយអូនម្តងទៀតមិនចឹងមិនបាច់ញាំអាហារទេថ្ងៃនឹង"
"ប្រពន្ធលោកស៊ូហ្គាបាទ"
"ជាជាយារបស់រាជបុត្រទើបត្រូវ"
"ទូលបង្គំជាប្រពន្ធបងស៊ូមិនមែនជាយារាជបុត្រទេ"
"តែអនាគតអូនជាព្រះអង្គម្ចាស់តូចរបស់បង!"
"បានហើយលែងទូលបង្គំទៅទើសដៃណាស់"
"អូននិយាយសិនមកមិនចឹងបងមិនលែង"
"អូនជាព្រះអង្គម្ចាស់តូចរបស់បងពេញចិត្តទេ?"
"សឺតៗស្តូកតែម្តង"ទ្រង់ញញឹមដាក់ជីមីនមុននឹងថើបគេពីរខ្សឺតរួចក៏លែងដៃពីចង្កេះដើរទៅតុអាហារដោយមិនចាំបាច់ប្រាប់
ក្រោយពីរៀបចំអាហាររួចអ្នកទាំងពីរក៏បានអង្គុយញាំអាហារបញ្ចុកគ្នាទៅមកយ៉ាងមានក្តីសុខ។ពេលវេលាញាំអាហាររួចរាល់អ្នកទាំងពីរក៏រៀបចំទៅធ្វើការវិញព្រោះសម្រាកមួយព្រឹកហើយ
"ចេញពីធ្វើការទ្រង់ទៅរាជវាំងវិញទេ?"
"មិនទៅទេយ៉ាងមិច?អូននឹករាជវាំងឬ?"
"អត់ទេក្រាបទូលតែទ្រង់ចង់គេចបែបនឹងមែនទេ?បើទ្រង់មិនទៅម្តាយកូននោះច្បាស់ជាបានចិត្តដើរហើរពេញវាំងមិនខាននៅមាតាទ្រង់ទៀតឮមកថាត្រូវនាងទៅរំខានរាល់ថ្ងៃ"
"បងដឹងហើយតែមាតាមិនមែនស្លូតដូចកាលពីមុនទេបងជឿជាក់ទ្រង់"ទ្រង់បានបំពាក់កាំមេរ៉ាជុំវិញវិមានរឿងអីទ្រង់មិនដឹងនោះ?
"ចុះពេលណាទើបទ្រង់ទៅជួបព្រះមហេសី?"
"ពេលវេលាមិនទាន់សមរម្យទេ"
"ចុះពេលណា?ទ្រង់មិនអាណិតមាតាខ្លះទេឬយ៉ាងមិច?ទូលបង្គំចង់អោយទ្រង់ទៅរាជវាំងវិញទៅតតាំងជាមួយម្តាយកូននោះព្រមទាំងទៅនិយាយជាមួយមាតាទ្រង់ដូចគ្នា"
"......."
"តើបានទេ?"ជីមីនប្រើទឹកមុខអង្វរកទើបរាជបុត្រស្ងាត់មួយសន្ទុះសឹមទាញគេមកអង្គុយច្រកគាវលើទ្រង់អោបគេយ៉ាងណែន
"បើវាជាបំណងរបស់អូនបងព្រម"ទ្រង់អោបគេជាប់ថើបសក់គេថើរៗកូនខ្មោចអង្វរទ្រង់ទៅហើយទ្រង់មិចនឹងអាចបដិសេដបានទៅ?ទ្រង់គ្រាន់តែមិនចង់អោយគ្រប់យ៉ាងវាចាប់ផ្តើមឆាប់រហ័សពេកទ្រង់មិនទាន់ធ្វើចិត្តបានក្នុងការទៅនិយាយជាមួយមាតាទើបទ្រង់ចេះតែពន្យារពេល
*ល្ងាច
រាជបុត្រ្ក៏ត្រឡប់មករាជវាំងវិញតាមសន្យាដែលបានទ្រង់បានអោយទៅកូនខ្មោច។មកដល់ក៏បានឃើញមាតាដើរមកល្មម
"បុត្រត្រឡប់មកវិញហើយឬ?"ទ្រង់ចូលមកអោបទើប
យ៉ុនហ្គីអោបតបវិញដោយមើលមុខនាយតូចមិនព្រិច
"ក្រាបទូល"
"មើលបុត្រចុះស្គមជាងមុនណាស់កុំខំធ្វើការពេកអីសោយក្រយាអោយទៀងពេលឮទេ?"
"ក្រាបទូលទូល-បុត្រយល់ហើយ"ទ្រង់វិសនឹងច្រឡំទៀតទាំងដែលទ្រង់បានសន្យាជាមួយនាយតូចថាប្រើភាសាដែលមាតានិងបុត្រនិយាយគ្នាឯព្រះមហេសីឮហើយរំភើបខ្លាំងណាស់សឹងតែស្រក់ទឹកនេត្រាទៅហើយ
ព្រោះវាស្តាប់ទៅមិនឃ្លាតឆ្ងាយដូចពីមុនដែលបុត្រតែងតែៗមានបន្ទូលពិបាកក្នុងការសណ្តាប់
"បុត្រទៅដំណាក់ទៅបន្តិចទៀតដល់ម៉ោងសោយក្រយាហើយ"
"ក្រាបទូលព្រះមាតា"ព្រះមហេសីទ្រាំមិនបានក៏ទាញបុត្រមកអោបជាប់ផែនទ្រូងម្តងទៀតទ្រង់ពិតជារំភើបខ្លាំងណាស់ដែលបានឮទ្រង់ហៅទ្រង់ថាព្រះមាតាវាមានរយៈពេលយូរប៉ុណ្ណាទៅហើយដែលបុត្រមិនដែលបានហៅទ្រង់ហើយទ្រង់មិនដែលបានឮវា?ទ្រង់នឹកស្មានថាលែងបានឮទៀតហើយ
"ហ្ហឹកៗបុត្រត្រឡប់មកវិញហើយយ៉ុនហ្គីហ្ហឹកៗបុត្រមាតា"ទ្រង់ព្រះកន្សែងខ្លាំងៗបន្ទាប់ពីមានអារម្មណ៍ថាមនោសញ្ចេតនាម្តាយកូនត្រឡប់មកវិញ
"សូមរាជទានទោសដែលមិនអើពើជាមួយទ្រង់កន្លងមក"យ៉ុនហ្គីអោបតបទ្រង់យ៉ាងណែនសុំទោសខាងក្រៅផងក្នុងចិត្តផង
"អត់ទេៗបុត្រកុំសុំទោសអីបុត្រមិនបានខុសមាតាទេដែលខុសទុកបុត្រចោលអោយរស់នៅម្នាក់ឯងគឺមាតាមិនអាចការពារបុត្របានហ្ហឹកៗបុត្រមិនបានខុសកុំសូមទោសមាតាអី"
"មាតាឈប់ព្រះកន្សែងទៅទ្រង់មិនបានខុសទេអ្នកដែលខុសគឺប្រុសម្នាក់នោះ"
"បុត្រ...."
"ទ្រង់មិនបាច់បកស្រាយជួសគេទេបុត្រមិនចង់ស្តាប់
កន្លងមកមាតារងទុកច្រើនពេកហើយតទៅបុត្រមិនទុកអោយមាតានៅតែអង្គឯងទៀតទេ"យ៉ុនហ្គីលើកដៃជូតទឹកភ្នែកអោយទ្រង់មិនអោយត្រង់បាននិយាយទេគឺសង្ងំអោបទ្រង់រហូតដល់គ្រប់យ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ទើបបំបែកគ្នាទៅដំណាក់។ទ្រង់នឹងរកពេលវេលាល្អមួយនិយាយរឿងប្រាប់មាតាគ្រប់យ៉ាង
*ដំណាក់សោយក្រយា
តុអាហារដែលមានសមាជិក6នាក់កំពុងតែបរិភោគអាហារយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់បានបន្តិចក៏មានមាត់ចាបមាត់
ព្រាបហាឡើងទៀតហើយមិនដែលថាស្ងាត់ម្តងណាឡើយ។ថ្ងៃនេះមិនដឹងថានាំនរណាជាមួយទេ
"តើព្រះអង្គយល់យ៉ាងណាដែរបើខ្ញុំម្ចាស់ចង់អោយក្មួយស្រីរបស់ខ្ញុំម្ចាស់រៀបអភិសេកជាមួយព្រះរាជបុត្រ?"
សំណើររបស់នាងធ្វើអោយគ្រប់គ្នាគាំងយោបល់នេះនាយមិនគិតថាវាជារឿងហួសហេតុពេកទេឬ?ឬក៏នាងចង់យកក្មួយមកធ្វើជាឧបករណ៍ប្រើប្រាស់នាងអោយបញ្ជារាជបុត្រ?
"បុត្រយើងគេមានគូររបស់គេហើយរឿងនេះនាងមិនបាច់លូកដៃទេ"ហាយ៉ុង
"ទុកអោយកូនអ្នកទៅមើលទៅគេសាកសមនឹងកូនអ្នកច្រើនជាង"យ៉ុនហ្គី
"ព្រះអង្គ...."នាងមិនមាត់បានតែសម្លក់មុននឹងងាកមករំអួយដាក់ព្រះអង្គវិញ
"បុត្រយើងមានគូរគ្រងហើយៗក៏នឹងជិតរៀបអភិសេកដែរយើងថាបុត្រយើងនិយាយត្រូវអោយនាងរៀបអភិសេកនិងយូអ៊ីនក៏ល្អ"
"យូអ៊ីនមិនទាន់រៀនចប់ទេគេមិនទាន់រៀបអភិសេកបានទេព្រះពរ"
"បើចឹងអោយនាងចាំពេលយូអ៊ីនរៀនចប់ទៅមានអីទាស់ខុស?"
"ទ្រង់ថានរណាជិតរៀបអភិសេក?"យ៉ុនហ្គីមិនចាប់អារម្មណ៍អ្វីក្រៅពីបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គមុននេះទេ
"គឺបុត្រនោះអី"
"????ទូលបង្គំយល់ព្រមតាំងពីពេលណា?"ព្រះភក្រ្ត
រាជបុត្រចាប់ផ្តើមម៉ូវបញ្ចេញការមិនពេញចិត្តខ្លាំងដល់បន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ
"ទោះមិនព្រមក៏មិនបានព្រោះបុត្របានភ្ជាប់ពាក្យតាំងពីនៅតូចៗម៉្លេះ"គ្រាន់តែឮព្រះអង្គមានបន្ទូលអ្នកនៅក្បែររាជបុត្រចង់ទន់ជើងទ្រូងខាងឆ្វេងឈឺឆៀកៗឡើងមក
"ជាមួយនរណាហេតុអីទូលបង្គំមិនដែលដឹង?!!"រាជបុត្រក្រោកឈរតវ៉ាសួរនាំហេតុអីទ្រង់មិនដែលដឹងថាទ្រង់ភ្ជាប់ពាក្យពីមុនមក?អ្នកដែលទ្រង់ចាំបានមានតែកូនខ្មោចហើយក៏ជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលទ្រង់សន្យារៀបការជាមួយមិនមាននរណាផ្សេង
"ជាមួយយ៉ុនយ៉ាងនោះអី?បុត្រមិនចាំទេឬ?"
"នោះកាន់តែមិនអាច!!ទូលបង្គំមិនដែលទៅភ្ជាប់ពាក្យជាមួយនាង!បើជាពួកទ្រង់ជាអ្នកមានបន្ទូលទូលបង្គំមិនបានដឹងឮទ្រង់រៀបអភិសេកខ្លួនឯងទៅ!ទូលបង្គំមិនព្រម!!ហើយ!ទ្រង់ក៏ចាំផងទៅថាទូលបង្គំគ្មានថ្ងៃនៅក្រោមបង្គាប់បញ្ជារបស់នរណាម្នាក់ទេ"រាជបុត្រមានបន្ទូលទាំងខ្ញាល់មុននឹងចាកចេញទៅដោយមានជីមីនអោនគោរពតាមទៅពីក្រោយទាំងទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោន។
អេតមីននឹងសរសេរពន្លឿនប៉ុន្មានភាគទៀតចប់ហើយ🛐
To be continued........
សរសេរដោយ៖ រ៉ាជេក៍💔