រាជបុត្រនិងអង្គរក្សតូចសង្ងំគេងអោបគ្នាទាល់តែម៉ោង8ជាងទើបក្រោក។តែអង្គរក្សតូចរបស់ទ្រង់មើលទៅមិនទាន់ស្វាងនៅឡើងទេ ការដើរក៏មើលទៅមិនសូវស្រួលដែរទើបចង់មានបន្ទូលឃាត់តែយ៉ាងណានាយតូចនៅតែមានៈទើបទ្រង់លែងមានបន្ទូលបន្តទើបចាកចេញទៅទាំងគូរ។
"ឈប់ឡានទៅ"ទើបនឹងជិះចេញពីរាជវាំងមិនបានប៉ុន្មានផងរាជបុត្រក៏បញ្ជាអោយអ្នកបើកឡានឈប់ឯ
ជីមីនក៏ជ្រួញចិញ្ចើមតើទ្រង់អោយឈប់ធ្វើអ្វី?ទ្រង់ចង់ចូលទិញអ្វីឬ?តែថាទីនេះគ្មានអ្នកលក់ផងទិញយ៉ាងមិច?
"ឈប់ធ្វើអីក្រាបទូល?"ឃើញក្រសែរភ្នែកកំណាចជីមីនក៏ព្រមឈប់តាមដោយមិនមាត់កអ្វីទាំងអស់។រាជបុត្រចេញពីក្នុងឡានសម្តៅទៅកន្លែងបើកអោនទៅមួយវឹបនាំអោយជីមីនភ័យបិទភ្នែកយ៉ាងលឿន។តែទ្រង់មិនបានធ្វើអ្វីឡើយគឺគ្រាន់តែដោះខ្សែក្រវ៉ាត់រួចបីគេដាក់ទៅម្ខាងទុកអោយទ្រង់ជាអ្នកបើកវិញ។
ទ្រង់ចង់ទាំងបីគេដាក់ឡានហើយបើកចេញមកខ្លួនឯងតាំងពីនៅរាជវាំងតែខ្លាចថាអ្នកខ្លះចាប់បានវានឹងធ្វើអោយកូនខ្មោចទ្រង់មានបញ្ហាទើបចាំមានឱកាសចេញផុតពីវាំងទើបទ្រង់ចូលមកបើកវិញ។ទ្រង់មិចនឹងអាចបណ្តោយអោយកូនខ្មោចទ្រង់បើកទៅ?បើគេទាំងឈឺចង្កេះទាំងមិនទាន់អស់ងងុយអ៊ីចឹងមិនបានទេទ្រង់ត្រូវតែបើកជំនួស
"គេងទៅទុកបងជាអ្នកបើក"ទ្រង់ដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់អោយគេរួចទើបថើបថ្ងាសញីសក់គេបន្តិចទើបមានបន្ទូល
"ធ្វើបែបនោះមិចនឹងសមទៅ?ទូលបង្គំជាអង្គរក្សទ្រង់ណា បើនរណាមកឃើញមិនសមទេ!ស្រួលមិនស្រួលទ្រង់អាចនឹងពិបាកហើយទូលបង្គំអាចនឹងមានទោសក៏ថាបាន"
"ចេញមកក្រៅគ្មាននរណាឃើញទេអូនមិនបាច់បារម្ភឡើយ"បើជានៅក្នុងរាជវាំងទ្រង់ដឹងថាសម្បូរបណ្តាញព្រះអង្គដូច្នេះទ្រង់មិនអាចធ្វើអ្វីតាមតែអំពើចិត្តបានទេតែបើនៅខាងក្រៅទ្រង់គិតថាវាសុវត្ថិភាពជាងហើយក៏មានសេរីភាពជាងដែរ
"កុំសម្លឹងមុខបង គេងទៅប្រយ័ត្នអត់ងងុយគ្មានកម្លាំងការពារបងពីស្រីម្នាក់នោះ"
"បើគេហ៊ានប៉ះទ្រង់ទូលបង្គំមិនលើកលែងអោយគេទេ"នាយតូចតបយ៉ាងមានទំនុបចិត្ត បើសិនជាគេហ៊ានប៉ះឬក៏ធ្វើអ្វីមែនគេជាអង្គរក្សមិននៅស្ងៀមឡើយ
"តែបើគេប៉ះអូនបងនឹងសម្លាប់គេចោល"គេអាចធ្វើអ្វីលើទ្រង់បានតែកុំប៉ះកូនខ្មោចរបស់ទ្រង់អោយសោះ!!!ទ្រង់មានបន្ទូលទាំងញញឹមរួចក៏ងាកមកបញ្ឆេះឡានបើកចេញទៅនាំអោយជីមីនសម្លឹងទ្រង់មិនដាក់ភ្នែក។តើទ្រង់កំពុងតែគិតអ្វីគេមើលមិនធ្លុះសោះហើយ
មកដល់ក្រុមហ៊ុនរាជបុត្រក៏ចូលទៅធ្វើរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់តាមទម្លាប់ឯជីមីនក៏ត្រូវរាជបុត្របញ្ជាអោយសម្រាកទោះគេប្រកែកយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះមានតែស្របតាមតែយ៉ាងណាគេសុំគេងតែមួយភ្លេតហើយគេងលើសាឡុងបើទ្រង់មិនព្រមគេក៏មិនគេងដែរ។អស់ផ្លូវរាជបុត្រក៏យល់ព្រមទាំងមិនចង់ ចង់អោយគេគេងក្នុងបន្ទប់សម្ងាត់វាស្ងាត់ល្អគេងឆាប់លក់មានពូកមានខ្នើយមិនចង់ទេសុខចិត្តមកគេងលើសាឡុងចំមែនហើយក្មេងម្នាក់នេះ។
"ហាឡូ"
《ក្រាបទូលរាជបុត្រដាយ៉ុននាងបានសុំព្រះអង្គអោយយូអីនធ្វើការជាមួយទ្រង់ នាងទទូចដដែលៗរហូតទ្រង់ព្រមពេលនេះកំពុងតែទៅក្រុមហ៊ុនហើយក្រាបទូល》
"ហឹស!ស្រីម្នាក់នេះពិតជាពូកែពង្វក់មែន មិនអីទេបើគេចង់មកក៏អោយគេមកៗអរគុណបងដែលបានខលប្រាប់"
《ទ្រង់ប្រយ័ត្នព្រះកាយផងពីរនាក់ម្តាយកូននោះអាក្រក់សម្បើមណាស់បើមិនស្រួលអាចខលហៅទូលបង្គំបាន》
"ខ្ញុំដឹងហើយប៉ុន្នឹងចុះ"ផ្តាច់!
"ឯងជាអ្នកចង់ដោយខ្លួនឯងកុំបន្ទោសយើង"កែវភ្នែក
មុតថ្លាជាមួយនឹងការញញឹមចុងមាត់បែបមានល្បិច ទ្រង់ត្រៀមសម្រាប់ពួកគេរួចហើយចាំតែពួកគេធ្លាក់ចូលក្នុងហ្គេមប៉ុណ្ណោះ។ទ្រង់សង្កេតឃើញថាតែនាងចង់បានហើយទ្រង់អាចទាយដឹងមុនហើយថាព្រះអង្គគ្មានថ្ងៃប្រកែកស្រីស្នេហ៍នោះទេណាមួយទ្រង់ក៏គិតថាយូអីនជាបុត្ររបស់ទ្រង់ទើបមិនជំនាស់ដូច្នេះទ្រង់និងបង្កើតហ្គេមមួយអោយពួកគេលេងអោយឆ្អែត។
មិនបានប៉ុន្មាននាទីផងពួកគេក៏មកដល់ចំពេលដែលជីមីនចេញពីបន្ទប់ទឹកល្មម។ដំបូងគេមិនទាន់ស្វាងល្អទេតែពេលឃើញមុខស្រីកញ្រ្ជោងនោះគេស្វាងភ្លាមតែម្តង
"សូមគោរពរាជបុត្រ រាជទានទោសអោយខ្ញុំម្ចាស់ផងដែលមករំខានទ្រង់ធ្វើរាជកិច្ចព្រះពរ"ដាយ៉ុននិយាយយ៉ាងស្រទន់ធ្វើដូចខ្លួនជាមនុស្សស្លូតបូត ជាទេពធីតាចុះមកពីឋានសួគ៌យ៉ាងចឹង
"សូមគោរពម្ចាស់បង"
"ហឹស!មិនបាច់សុំទោសព្រោះអ្នកក៏គ្មានសុជីវធម៌តាំងពីដើរចូលមកដោយមិនគោះទ្វារម៉្លេះ"
"ដូច្នេះក៏សូមរាជទានទោសម្តងទៀតព្រះពរ"
"មកនិយាយគ្នាដោយផ្ទាល់ទៅយើងមិនមែនបិតាទេ"
ទ្រង់ជ្រេញនឹងកាយវិការនេះខ្លាំងណាស់ទន់ភ្លន់ស្អីទៅ?
សម្តែងសបញ្ជាក់ពីមាយាទច្បាស់ណាស់!
"ព្រះអង្គបានអនុញ្ញាតិអោយបុត្រខ្ញុំម្ចាស់ចូលធ្វើការហើយដូច្នេះសូមរាជបុត្រជួយរៀបចំឋានៈអោយបុត្រខ្ញុំម្ចាស់ផងព្រះពរ"
"ឋានៈអ្វី?ក្នុងក្រុមហ៊ុនមានCEOតែម្នាក់ឬក៏អ្នកចង់អោយយើងប្រគល់តំណែងនេះអោយកូនរបស់អ្នក?"យ៉ុនហ្គីសួរទាំងលើកចិញ្ចើមស្មានតែទ្រង់មិនដឹងឬ?រាជបុត្រដាក់ចំគ្មានអោយខុសពីគំនិតនាងបន្តិចទេ
"ហឹសៗមិនមែនបែបនោះទេព្រះពរ"
"បែបណាទៅ?អ្នកនិយាយមកមើល?"
"គឺ....."នាងមិនសូវជាដឹងថាឋានៈមួយណាទេដែលបន្ទាប់ពីរាជបុត្រទើបឆ្លើយមិនចេញ
"អ្នកអាចទៅវិញបានហើយទុកគេទីនេះទៅ ទីនេះមិនខ្វះការងារអោយគេធ្វើទេឬក៏អ្នកចង់នៅចាំមើលកូនដូចម្តាយជូនកូនទៅរៀនថ្នាក់មតេយ្យដែរ?"មួយប្រយោគៗរបស់ទ្រង់ដាយ៉ុនគ្មានពាក្យនឹងតបតឡើយព្រោះមិនចង់បង្កររឿងនៅទីនេះចាំមានឱកាសគេមិនអោយទ្រង់រួចខ្លួនទេ
"ជីមីនជូនដំណើរភ្ញៀវ"ទ្រង់អោនមកពិនិត្យរាជកិច្ចវិញ
មុននឹងមានបន្ទូល
"ចុះបុត្រខ្ញុំម្ចាស់នោះ?"
"រាជបុត្រមានបន្ទូលហើយតើថាទុកគេទីនេះក្រែងអោយគេមកធ្វើការមិនចឹង?ឬក៏លោកស្រីចង់យកកូនទៅវិញ?"នេះញេញទាំងម្ចាស់ទាំងកូនចៅតែម្តងហើយ នាងងាកមើលកូនប្រុសបន្តិចទើបចាកចេញដោយមានជីមីនតាមពីក្រោយ
"តើម្ចាស់បងមានអ្វីអោយទូលបង្គំជួយទេ?"
"ហាឡូហានវ៉ុនមកយកបុគ្គលិកថ្មីទៅហ្វឹកហាត់ផងឯកសារចាស់ៗធ្វើមិនទាន់ហើយទាំងប៉ុន្មានយកអោយគេធ្វើទៅ"ទ្រង់ទាញទូរស័ព្ទលើតុមកខលប្រាប់កូនចៅអោយមកយកយូអីនទៅកន្លែងការងាររបស់គេកុំអោយនៅរំខានប្រសាទរបស់ទ្រង់ទៀត
"បន្តិចទៀតមានគេមកនាំឯងទៅកន្លែងការងាររបស់ឯងហើយ"
"ក្រាបទូល"គេមិនហ៊ានមាត់ទេព្រោះគ្មានម្តាយនៅជិតណាមួយគេក៏មិនសូវជាពូកែនិយាយដែរមកក៏ធ្វើតាមម្តាយគ្រប់សព្វជំទាស់មិនបានទោះមិនចេះធ្វើក៏ដោយ
"ក្រាបទូលរាជបុត្រ"បានបន្តិចហានវ៉ុនក៏គោះទ្វារចូលមកអោនគោរពតាមទម្លាប់ទើបយ៉ុនហ្គីងើបមុខញាក់ភ្នែកអោយដឹងថាបុគ្គលិកដែលទ្រង់ប្រាប់នៅឯណា។ហានវ៉ុនយល់សេចក្តីក៏នាំយូអីនទៅជាមួយទុកអោយរាជបុត្រនៅតែអង្គឯង
*រាជវាំងអាយ៍ស្ទូន
ឆ្លៀតពេលដែលព្រះអង្គយាងទៅខាងក្រៅដាយ៉ុនក៏លួចមកវិមានរបស់ព្រះមហេសីជាវិមានដែលនាងប៉ងតាំងពី15ឆ្នាំមុនវានៅតែស្រស់ត្រកាលដូចពីមុនដដែលគ្មានអ្វីប្លែកឡើយ។នាងនឹងរងចាំមិនថាយូរប៉ុណ្ណាក៏ដោយ
នាងនឹងចាំដណ្តើមយកវាមកធ្វើជារបស់ខ្លួនអោយបាន។
"នរណាអនុញ្ញាតអោយនាងមកទីនេះ?"
"ក៏ព្រះអង្គនោះអី?"ឃើញទេ?សម្តីដែលនាងប្រើជាមួយព្រះមហេសីស្មើគ្មានការគោរពតែបើនៅមុខព្រះអង្គ
នាងផ្អែមអោយរលួយដូចផ្លែល្វា
"ហឹស!នាងគិតថាយើងជឿឬ?បើនាងមកដោយខ្លួនឯងយើងជឿជាង"អ្នកបម្រើក៏ដូចជាម៉ែដោះចង់ចូលទៅចាត់ការព្រោះតែសម្តីឌឺៗរបស់នាងតែព្រះមហេសីឃាត់។លើកនេះទ្រង់មិនអោយនាងធ្វើអ្វីទ្រង់បានទេ
"ក៏ឆ្លាតជាងមុនដែរតើ"នាងញញឹមចំអក
"យើងសុខចិត្តល្ងង់ក៏មិនឈ្នានីសបំបែកនរណាដែរ"
"អេ៎ៗនរណាបំបែកទ្រង់?ព្រះអង្គមករកយើងដោយខ្លួនទេហើយយើងក៏មិនបានឈ្នានីសនរណាដែរ"នាងនិយាយធ្វើដូចខ្លួនឯងល្អណាស់យ៉ាងចឹងទាំងដែលក្នុងចិត្តនាងដឹងច្បាស់គ្រប់យ៉ាង។សម្តីរបស់នាងធ្វើអោយព្រះមហេសីមានការហួសចិត្តជាខ្លាំងដែលនាងនិយាយថាមិនបានបំបែកហើយក៏មិនបានឈ្នានីសទាំងដែលនាងជាដើមហេតុនៃរឿងគ្រប់ដែលនាំអោយច្របូកច្របល់មកដល់ពេលនេះ
"នាងនៅតែអាក្រក់ថោកទាបដដែលយ៉ាងមិច?ត្រឡប់មកក៏ព្រោះតែឃើញគ្រួសារយើងជុំគ្នាឬ?ក្តៅក្រហាយនៅមិនសុខថ្នាក់មកវិញទាំងតក់ក្រហល់បែបនៀក?"
"ប្រហែលហើយព្រោះយើងមិនអោយឯងបានសុខទេដរាបណាយើងមិនបានព្រះអង្គមកវិញ"នេះឬដែលនាងប្រកែកថាមិនបានឈ្នានីសមិនបានបំបែកនរណា?នាង
ឆ្គួតនឹងភាពឫស្យាដល់ថ្នាក់នឹងឬ?
"ចង់ត្រូវខ្ទាតពីវាំងទៀតឬ?"
"យើងចេញពីវាំងមែនតែព្រះអង្គក៏នៅតែស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមយើងមិនដូចឯងដែលបានតែសំបកវិមានតែគ្មានភាពកក់ក្តៅ"
"ហឹស!វាបាត់បង់តាំងពីឯងចូលមកម៉្លេះ យើងលែងត្រូវការវាទៀតហើយវាគ្មានអ្វីគួរអោយចង់បាន ឯងចង់បានព្រះអង្គឬ?ឯងក៏បានហើយតើ?ឯងមានឃើញយើងទៅដណ្តើមឯងទេ?ដូច្នេះយើងមិនបានខ្វល់ពីរឿងអស់ទាំងនឹងឡើយ"
"ចុះបើជាកូនឯងវិញនោះ?"
"កុំសូម្បីតែគិតចង់ប៉ះបុត្ររបស់យើង!!!"
"អីយ៉ា!ប្រញាប់តែខឹងយើងមិនទាន់បានធ្វើអ្វីនោះទេវាទើបនឹងចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ"
"យើងប្រមាននាងបើនាងហ៊ានតែប៉ះបុត្រយើងតែមួយសរសៃរសក់នាងត្រៀមមានសង្រ្គាមជាមួយយើងអោយហើយទៅ!!!"ទោះត្រូវប្រកាសសង្រ្គាមជាមួយអាយ៍ស្ទូនក៏ទ្រង់ហ៊ានអោយតែនាងហ៊ានប៉ះពាល់បុត្រទ្រង់ពិតមែន!លើកនេះទ្រង់មិនទ្រាំទៀតទេ ភាពអត់ធ្មត់មានដែនកំណត់បើជ្រុលហួសហេតុវាក៏អាចនឹងឥតព្រំដែន
"អូហូ!គួរអោយខ្លាចណាស់ហឹស"នាងនិយាយទាំងធ្វើកាយវិការដូចជាខ្លាចតែក៏សើចចំអករួចក៏ចាកចេញទៅ
"បើនាងធ្វើមែននាងនឹងដឹងថាយើងជានរណាហើយធ្វើអ្វីបានខ្លះ!!"ទ្រង់ក្តាប់ដៃណែនកែវភ្នែកក្រហមខឹងនឹងអ្នកដែលដើរចេញជាខ្លាំង
ក្រឡេកមកមើលអ្នកខាងនេះវិញត្រូវហានវ៉ុនប្រើលិចប្រើកើតឯកសារមួយគំនរកុំអោយតែចេះធ្វើមួយហើយអោយមកធ្វើការយ៉ាងមិច?សួរទៅគេទៅរៀនផ្នែកវិជ្ជសាស្រ្តថែទាំតែបែរជាមកធ្វើការក្រុមហ៊ុននាយឡើងអស់អីនិយាយ។
"ក្រាបរាជបុត្រគេមិនចេះអ្វីទេការងារអីក៏ធ្វើមិនបានដែរ"
"????"ក្រែងម្តាយរបស់គេចង់អោយគេមកធ្វើណាស់មិនចឹង?ហេតុអីធ្វើជាមិនចេះ?ហើយខំត្រដរមករកខ្យល់អី?រំខានការងារពិតមែន!!!
"សូមរាជទានទោសម្ចាស់បងទូល-ទូលបង្គំមិនចេះទេក្រាបទូល"
"តាមពិតគេទើបតែចូលរៀនផ្នែកថែទាំ(ពេទ្យ)បាន2ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះក៏ត្រូវផ្អាកមកតាមម្តាយមកទីនេះ"
"????"ហ៊ាននិយាយការពិតថាតាមម្តាយមកតែបែរជាកុហកថាខ្លួនរៀនពេទ្យ?ពូកែសម្តែងគ្រាប់អាល្អិត
"ជីមីនខលហៅអង្គរក្សរាជវាំងអោយមកទទួលគេទៅវិញទៅ"ឃើញមុខគេហើយក្តៅក្រហាយតែម្តង ទាំងម្តាយទាំងកូនអំពល់ទុកដូចគ្នារំខានគេសម្បើមណាស់។
"ក្រាបទូល"
"ឯងទៅធ្វើការវិញចុះ"យ៉ុនហ្គីងាកទៅប្រាប់ហានវ៉ុនរួចក៏បន្តការងាររបស់ខ្លួនឯយូអីនខ្មាសគេមិនស្ទើរទេនៅឈរធ្មឹងនៅនឹងឯង។គេមកថ្ងៃដំបូងក៏ប្រើធ្វើការងារមួយគំនរទោះគេចេះមួយចំនួនក៏មិនធ្វើដែរ ចង់អោយគេធ្វើជាបុគ្គលិកទាំងដែលគេឥឡូវក៏មានឋានៈជាបុត្រស្តេចដូចទ្រង់គេមិនធ្វើឬេការងារអស់នេះ
"បើលោកមិនចេះហេតុអីនៅតែធ្វើ?"
"ព្រោះម្ចាស់បងបញ្ជាខ្ញុំមិនហ៊ានជំទាស់ទេ"
"ទាំងមិនចេះនឹងឬ?ចំមែនហើយ!ហេតុអីមិនអោយគាត់ចុះឈ្មោះអោយរៀនបន្តនៅទីនេះ?"
"គាត់មិនព្រមទេ"ទឹកមុខដ៏កំសត់ក៏បញ្ចេញមកភ្លាមៗនាំអោយជីមីនស្ងាត់មាត់តែក្នុងចិត្តកំពុងអាណិតគេ
"លោកតាមគាត់ពេកហើយ"
"អាចថាបែបនោះក៏បាន"គេស្រលាញ់ម្តាយណាស់ព្រោះគាត់ចិញ្ចឹមគេមកតាំងពីតូចអ្វីដែលគាត់ចង់បានគេមិនចង់ជំទាស់មិនថាធ្វើអ្វីក៏គេព្រមដែរដូចពេលនេះចឹង
"លោកទៅវិញចុះអង្គរក្សរាជវាំងមកដល់ហើយ"
"លាសិនហើយ ក្រាបបង្គំលាម្ចាស់បង"
"ពូកែសម្តែងទាំងម្តាយទាំងកូន"គ្រាន់តែយូអីនចេញទៅផុតយ៉ុនហ្គីក៏សើចដើមកមុននឹងបន្តប្រយោគ
"ហេតុអីទ្រង់មានបន្ទូលបែបនេះ?"
"បានន័យថាអូនជឿវាឬ?"បើទ្រង់មិនបានស៊ើបពីម្តាយកូនទាំងពីរនោះទ្រង់ប្រហែលជាត្រូវគេបោកដូចគ្រប់គ្នាចឹង
"មើលទៅគេក៏ដូចជាមិនបានកុហក"ទ្រង់មើលមុខគេបន្តិចទើបស្ងាត់សង្ងំធ្វើរាជកិច្ចវិញមើលទៅក្មេងរបស់ទ្រង់ដូចជាជឿគេដល់ហើយនៅទៅនិយាយជាមួយគេទៀតមិនខ្វល់ពីទ្រង់សោះមួយថ្ងៃនេះ
"រាជបុត្រ....."ជីមីនហៅទ្រង់បង្អូសជាច្រើនដងតែទ្រង់មិនតបមិនងើបមកមើលគេដូចរាល់ដងទ្រង់មិនខ្វល់ធ្វើដូចមិនបានឮការហៅរបស់គេយ៉ាងចឹងនាំអោយនាយតូចចាប់ផ្តើមពេបមាត់តាមមើលទ្រង់ដូចជាកំពុងតែខឹងនឹងគេ
"ទ្រង់ខ្ញាល់នឹងទូលបង្គំមែនទេ?"នាយតូចដើរទៅជិតកេសទ្រង់តិចៗដូចកូនក្មេងធ្វើខុសសុំអោយលើកលែង
យ៉ាងចឹង
"ហឹកៗរាជបុត្រ"នាយតូចក៏ពេបមាត់យំស្ពាបពេលដែលរាជបុត្រមិនអើពើនឹងខ្លួនយប់មិញទើបនឹងរំលោភគេសោះនិយាយជាមួយគេបន្តិចមិនបានក៏ខឹងមិនមាត់រកគេរាជបុត្រនេះ
"នរណាអោយយំ?"រាជបុត្រទុកប៊ិចងាកមកទាញគេអោយអង្គុយលើភ្លៅអោបចង្កេះជាប់មុននឹងសួរនាំ មើលមាត់ចុះអោយច្បូញ
"ហ្ហឹកៗទ្រង់-ទ្រង់មិននិយាយរកទូលបង្គំធ្វើ-ធ្វើអី?"
"គ្រាន់តែមិននិយាយរកក៏យំដែរ?ក្មេងល្ងើ!"
"ហឺៗមកពីទ្រង់នឹង"
"មកពីបង?បងខុសអី?មកពីអូនទៅស្និតស្នាលនឹងវានៅជឿវាទៀត"
"ចុះបើគេធ្វើមុខដូចការពិត អ៊ីចឹងទ្រង់ប្រាប់មកថាគេកុហករឿងអី?"
"កុហកតែទាំងអស់នឹង!តាមពិតគេរៀនផ្នែកគ្រប់គ្រងបើនិយាយថាគេឆ្នាំទី2ត្រូវតែមិនមែនផ្នែកនឹង!បើនិយាយថាគេតាមម្តាយក៏ត្រូវដែរតែត្រូវតែ10%ប៉ុណ្ណោះធាតុពិតគេតាមម្តាយមកគេក៏រួមចំណែកសម្តែងដែរ"
"ចុះហេតុអីគេមិនចេះ?"
"វាខ្ចិលច្រើនជាងការសម្តែងភ្នែកអ្នកដទៃបងមិនដឹងតែភ្នែកបងៗមើលតែបន្តិចក៏ដឹងព្រោះពពួកនឹងបងជួបច្រើនមកហើយ"
"ទ្រង់ពិតជាអស្ចារ្យ👍"
"គិតតែអូនទៅស្រួលបោកណាស់ជឿគេឡើងស្លុងទៅហើយ"ទ្រង់យកដៃទាញចុងច្រមុះនាយតូចដោយការខ្នាញ់
"តែម្តងតើ"នាយតូចលើកដៃមួយមកប្រាប់ទាំងបូញមាត់ខ្យូតៗដើម្បីយកចិត្តកុំអោយទ្រង់ខ្ញាល់
"ហ្ហឹម..."
To be continued....
សរសេរដោយ ៖ រ៉ាជេក៍❤️🩹