ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၁၄ - ရူရွမ်းကို ပြန်ရွေးခြင်း
လောလောဆယ်မှာတော့ လဲ့ယောင်းယောင်း အရမ်းစိတ်ဖိစီးနေပုံပဲ။
ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်း နံဘေးတွင် ထိုင်နေသောကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းက အဖြေကို စဉ်းစားပြီး ကူညီရန် ကြိုးစားနေကြောင်း သူမ ပြောပြနိုင်ခဲ့သည်။
သို့သော် လဲ့ယောင်းယောင်း သူမကို မကူညီနိုင်မှန်း သူမသိသည်။ သို့သော် ရူရွှမ်းက အလွန်ကျေနပ်နေပြီဖြစ်သည်။
"အစ်ကို ယောင်း၊ ရူရွှမ်းက အစ်ကိုရဲ့ဂရုစိုက်မှုအတွက် ကျေးဇူးတင်နေပြီ၊ ဒါက ရူရွှမ်း ရဲ့ဘဝပဲဖြစ်နိုင်တယ်..." ရူရွှမ်းက ဝမ်းနည်းစွာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူး ရူရွှမ်း။ အဖြေတစ်ခုရှိရမယ်။ မင်း ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ပဲရှိသေးတာ။ မင်းပြည့်တန်ဆာအိမ်ထဲမှာ ကျန်နေတယ်ဆိုရင် မင်းဘဝက ပြီးသွားပြီ။"
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမပြောသည့်အတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။
ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်း မည်မျှ ဂရုစိုက်သည်ကို မြင်သောအခါ မျက်ရည်ကျချင်လာသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးများသည် ချက်ချင်းပင် မှိုတက်သွားသည်။ " ဒီနေရာကို ရောက်ကတည်းက ဘဝက ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိထားပြီးသားပဲ၊ အစ်ကို ယောင်း၊ အစ်ကို ရူရွမ်းကို ရှုံ့ချနေတာလား။"
ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်းကို စိုးရိမ်တကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမသည် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး လက်ဖဝါးများက ချွေးများထွက်နေသည်။
တစ်ကမ္ဘာလုံးက သူမကို ရှုံ့ချရင်တောင် သူမစိတ်မ၀င်စားဘူး… အစ်ကို ယောင်း မပါသရွေ့….
ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်းကို စိုက်ကြည့်နေပြီး အလွန်သနားစရာ ကောင်းသည်။
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ နှလုံးသားက နာကျင်သွားသည်။ "သေချာတာပေါ့ မဟုတ်ဘူး။ ငါ မင်းကို ဘာလို့ နှိမ့်ချရမှာလဲ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လျှော့မတွက်နဲ့"
"တကယ်လား။"
"တကယ်"
လဲ့ယောင်းယောင်း စကားကိုကြားတော့ ရူရွှမ်း၏ မှိန်ဖျော့သော မျက်ဝန်းများသည် အမှောင်ထဲတွင် ဖယောင်းတိုင်မီးများကဲ့သို့ ထွန်းတောက်လာကြသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်း သူမကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။
ယခု ကျွန်ုပ်တို့တွင် နတ်ဘုရားမကဲ့သို့ လှပသော မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦးနှင် ထွင်းထုထားသော ကျောက်စိမ်းတုံးကြီးကဲ့သို့ ချောမောစွာ ကြည့်နေမိသည့် 'လူပျို' တစ်ဦးရှိသည်။ အဲ့ဒါက ပန်းချီကားတစ်ချပ်လိုပင်။
ထိုအချိန်တွင် နန်းကုန်းကျင်းရှီက လွန်စွာ သဘောထားကွဲလွဲနေသည်။
ဒီနေ့ သူက မိန်းမတွေရှာဖို့ လာခဲ့တာမလား။ တခြားတစ်ယောက်ယောက်က သူ့နေရာကို အစားထိုးလိုက်သလို ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ။ အားးး စိတ်ပျက်စရာကောင်းလိုက်တာ။
နန်းကုန်းကျင်းရှီသာ မကျေနပ်သူ မဟုတ်ပေ။ မင်းသား ယွေ့က ရူရွှမ်းနဲ့ လဲ့ယောင်းယောင်းတို့ အတူတူ ပျော်ရွှင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် မျက်လုံးများ လင်းလက်သွားသည်။
ဒါပေမယ့် သူဘာမှမပြောဘူး။ သူ တစ်ခွက် သောက်လိုက်သည်...
လောလောဆယ်တွင် လဲ့ယောင်းယောင်းက ရူရွှမ်းကို အာရုံစိုက်နေသောကြောင့် မင်းသားနှစ်ဦးက မည်ကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်ကို သူမ မသိလိုက်ပေ။ သူမသည် ရူရွှမ်း အတွက် အလွန်ဆိုးရွားသည်ဟု ခံစားမိသော်လည်း ရုတ်တရက် သူမ အကြံတစ်ခု တွေးမိသည်။
"ငါ နားလည်ပြီ။"
လဲ့ယောင်းယောင်း ထိုင်ခုံမှ ခုန်ထပြီး နန်းကုန်းကျင်းရှီ ဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။
သူမမျက်နှာပေါ်တွင် ကြီးမားသောအပြုံးတစ်ခုရှိနေသည်။
ဒါကိုမြင်တော့ နန်းကုန်းကျင်းရှီ၏ ဦးရေပြား ထုံကျင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ လဲ့ယောင်းယောင်း သူ့ကို အဲဒီလို ပြုံးပြလိုက်တိုင်း ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းနဲ့ ဘယ်တော့မှ မဟုတ်ပေ။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင်-
" မင်းသား ၇ ၊ မင်းသား စကားကို တည်မှာလား"
"အင်း။ အစေခံ၊ မင်းဘာပြောနေတာလဲ၊ ဒီမင်းသားရဲ့ ပုံရိပ်ကို သံသယဝင်နေတာလား။ ဒီမင်းသား ဘာပဲပြောပြော သူဆိုလိုတာပဲ"
"ဒါဆိုရင် မင်းသား ၇ မနေ့က ကျွန်တော်တို့ လုပ်ထားတဲ့ အလောင်းအစားကို မှတ်မိသေးရဲ့လား၊ ဒါဆို ရူရွှမ်းက သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ရွေးလို့ရအောင် ကူညီပေးပါ"
"ဘာလဲ"
နန်းကုန်းကျင်းရှီ အံ့သြသွားသည်။ ထို့အပြင် ရူရွှမ်းလည်း ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူမရောက်လာပြီး တိတ်တိတ်လေး ခေါ်လိုက်သည်။ “အစ်ကို ယောင်း….”
ရူရွှမ်းက ဆက်ပြောချင်ပေမယ့် လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမကို ဖြတ်ချလိုက်သည်။
"ရူရွှမ်း မင်းက မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြည့်တန်ဆာအိမ်မှာ ရောင်းလိုက်ပြီ။ မင်းအမေရဲ့ရောဂါကို ကုသဖို့ မင်းမှာ ပိုက်ဆံအလုံအလောက်ရှိနေပြီ။ မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ငါတို့ရွေးနိုင်ရင် မင်း ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားနိုင်လိမ့်မယ်။ အဲဒါ မင်းအတွက် အကောင်းဆုံး အဆုံးသတ်ပဲ။ ဒီမှာ ထာဝရမနေချင်ဘူး မဟုတ်လား။"
"ငါထွက်သွားချင်ပေမယ့်...တကယ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။"
အခြေအနေတွေက သူမကို အတင်းအကြပ် မခိုင်းရင် သူမကိုယ်သူမ ပြည့်တန်ဆာအိမ်ကို ဘယ်တော့မှ ရောင်းစားမှာ မဟုတ်ပေ။
အထူးသဖြင့် အစ်ကို ယောင်း ပေါ်လာတော့ ရူရွှမ်းက ဒီနေရာကို ပိုလို့တောင် ထွက်သွားချင်ခဲ့သည်။
"ဟုတ်ပါတယ် မင်းထွက်သွားလို့ရပြီ။ မင်းသား ၇ကဒီမှာရှိလို့ဘဲ။ မင်းသား ၇ က ဘာမှမလုပ်နိုင်တာ မရှိဘူးမဟုတ်လား။"
လဲ့ယောင်းယောင်းက နန်းကုန်းကျင်းရှီကို အလွန်အံ့သြဖွယ်ခံစားစေရန် တမင်တကာ ချီးကျူးခဲ့သည်။ ဒါကိုကြားတော့ နန်းကုန်းကျင်းရှီ ရဲ့ ပါးစပ်က မထိန်းနိုင်ဘဲ တုန်လှုပ်သွားသည်။
ဒါပေမယ့် ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သူက ရူရွှမ်း အတွက် စိတ်မကောင်းဘူး။
ဒါပေမယ့် ဘဝက မတရားဘူး။ ဤအိမ်ဆောင်တွင်၊ ရူရွှမ်းထက် အလားတူ သို့မဟုတ် ပိုဆိုးသော အခြေအနေများရှိနေသည့် မရေမတွက်နိုင်သော မိန်းကလေးများ ရှိပေမည်။
သို့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ့ကို ဤကဲ့သို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း စိန်ခေါ်လိုက်သောကြောင့် နန်းကုန်းကျင်းရှီသည် သူ့စကားကို ထိန်းထားရပေမည်။ သူက ရူရွှမ်းကိုကူညီလိမ့်မည်။
အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဒီကျွန်က သူ့လမ်းကို လျှောက်လှမ်းဖို့ တမင်တကာ ချီးမွမ်းနေမှန်း သူသိပေမဲ့ တကယ့်ကို သဘောကျသည်။
အိုက်ယားး သူ မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားပြီလား။
နန်းကုန်းကျင်းရှီက ကွဲလွဲနေသလို ခံစားရသည်။ သူက လဲ့ယောင်းယောင်း ဘက်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ဒီမင်းသားက သူ့စကားကို သဘာဝအတိုင်း လိုက်နာလိမ့်မယ်။ မင်းဆက်ပြီး မြှောက်ပင့်နေဖို့ မလိုဘူး"
"ဟီးဟီး၊ ကျွန်တော်သိတယ် မင်းသား ၇က အရိုးသားဆုံးပဲ။"
ရူရွှမ်း ကိစ္စ မအောင်မြင်သေးတဲ့အတွက် လဲ့ယောင်းယောင်းက မင်းသား ၇ကို ဆက်ပြီး မြှောက်ပင့်ရမှာ ဖြစ်သည်။
နောက်ဆုံးတွင်၊ မြှောက်ပင့်ခြင်းသည် အခမဲ့ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် နန်းကုန်းကျင်းရှီသည် ရူရွှမ်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်လည်ရွေးထုတ်ဖို့ ဆွေးနွေးရန် အမျိုးသမီးပြည့်တန်ဆာအိမ်က ခေါင်းဆောင်ကို ရှာဖွေခဲ့သည်။
အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က သူ့တောင်းဆိုမှုကို ကြားတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ သူမ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။
ရူရွှမ်းက သူတို့၏ပွဲ၏ ကြယ်ပွင့်ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူမသည် သူမ၏ ငွေအပင်ကြီးဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့် ဤမျှတန်ဖိုးရှိသော တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ထားရစ်ခဲ့သနည်း။
အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာစောင့်က ငြင်းဆိုသော်လည်း နန်းကုန်းကျင်းရှီက ဆက်ပြောသည်။ သူသည် ငရဲမင်း၏ ကြောက်စရာကောင်းသော ဘွဲ့အမည်နှင့် များပြားလှသော ငွေပမာဏကို ပေးကာ အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်အား လိုက်နာစေရန် အတင်းအကြပ် ခိုင်းစေခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးတွင်တော့ အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က သူမသေမှာကို ကြောက်သောကြောင့် သဘောတူလိုက်ပြီး ငွေအမြောက်အမြားလည်း ရရှိနေခဲ့သည်။
ယခုဆိုလျှင် လဲ့ယောင်းယောင်းနဲ့ ရူရွှမ်းတို့သည် ပျော်ရွှင်စွာ ပွေ့ဖက်ပြီး ခုန်ပေါက်နေကြသည်။
ရူရွှမ်းက သူမ၏မျက်လုံးများတွင် မျက်ရည်များဝဲလျက် ပြောလိုက်သည်။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်ကို ယောင်း ကျေးဇူးပါ။ အစ်ကိုက ကျွန်မရဲ့ကံကောင်းစေတဲ့ ကြယ်ပွင့်လေးပဲ၊ ရူရွှမ်းက အစ်ကို့ကိုအများကြီးအကြွေးတင်နေတယ်..."
"ဟား ဟား၊ မိုက်မဲတဲ့ မိန်းကလေး။ ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်နေစရာ မလိုပါဘူး။ အခု မင်းက ပုံမှန် အမျိုးသမီး ဖြစ်သွားပြီ။ မင်းပစ္စည်းတွေ ထုပ်ပိုးပြီး အိမ်ပြန်လို့ရပြီ။"
လဲ့ယောင်းယောင်း ပြုံးတာကိုမြင်တော့ ရူရွှမ်းရဲ့မျက်နှာက ရုတ်တရက် ပန်းရောင်ပြောင်းသွားတယ်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ချစ်စရာကောင်းသော မျက်နှာလေးကို ငုံ့လိုက်သည်..။
—–
ရူရွှမ်းက လွတ်လပ်သွားခဲ့သည်။ လဲ့ယောင်းယောင်း ဝမ်းသာသွားသည်။ နန်းကုန်းကျင်းရှီက ပိုက်ဆံအများကြီးကုန်သွားသည်။ လန်ဂျင်းယွိကတော့ သူ့နှလုံးသားထဲ တိတ်တဆိတ်ကာ သောက်နေခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ဘယ်သူမှမသိပေ။
ဟောင်ရီက လဲ့ယောင်းယောင်းလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ရူရွှမ်းကိုကြည့်ရင်း လန်ဂျင်းယွိထံမှ အေးခဲမှုကို ခံစားနိုင်သည်။
ဒါကိုမြင်တော့ ဟောင်ရိ မနာလိုဖြစ်သွားသည်။
ဤသခင်လေးက ရူရွှမ်း စိတ်ဝင်စားနိုင်လား။
မဟုတ်ဘူး၊ သူအနိုင်ရချင်ရင် အရင်ဆုံး လှုပ်ရှားဖို့ နည်းလမ်းကို စဉ်းစားရမှာပေါ့။
——
ရူရွှမ်းက သူမ၏ ပစ္စည်းများကို ထုပ်ပိုးရန် သွားခဲ့သည်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက ရေချိုးခန်းကို တကယ်ပဲ အသုံးပြုခဲ့ရသည်။
သူ့ကိုယ်သူ သက်သာရာရပြီးနောက် လဲ့ယောင်းယောင်းက ကျဉ်းမြောင်းပြီး အကွေ့အကောက်များသောလမ်းကို လျှောက်လှမ်းခဲ့သည်။
သူမသည် ရူရွှမ်းကိုကူညီနိုင်ခဲ့သည့်အတွက် ဂုဏ်ယူမိပြီး အလွန်စိတ်ကောင်းဝင်နေသည်။
ထို့ကြောင့် လမ်းလျှောက်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပျော်ရွှင်စွာ ကြည့်နေမိသည်။
ဤသည်မှာ အမှန်တကယ်ပင် မြို့တော်၏ အကောင်းဆုံး ပြည့်တန်ဆာအိမ်ဖြစ်သည်။ ခြံနောက်ဘက်တွင် သူမရှိသော်လည်း ၎င်းကို ကြွယ်ဝစွာ အလှဆင်ထားပြီး ခမ်းနားစွာ ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသည်။ နေရာတိုင်းမှာ အနီရောင် မီးပုံးကြီးတွေ တွဲလောင်းကျနေသည်။ ကျယ်ပြောလှသော လေထုသည် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို ခံစားနိုင်သည်။
လဲ့ယောင်းယောင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှမ်းကြည့်နေစဉ် ရုတ်တရက် အဖြူရောင် ၀တ်စုံဖြင့် လူတစ်ယောက် လျှောက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
••••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၁၅ - တုန်းဖန်းပိုင်
ပုံမှန်အားဖြင့်၊ လဲ့ယောင်းေယာင်းက ဤအိမ်ဆောင်တွင် လူများစွာရှိသောကြောင့် အလွန်ဂရုမစိုက်တတ်ပေ။ သို့သော် သူမသည် အဖြူရောင်ဝတ်စုံကို မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် အလွန်ရင်းနှီးနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
အရင်က သူ့ကို တစ်နေရာရာမှာ မြင်ဖူးတာလား။
အဖြူရောင်ဝတ်စုံနဲ့ ယောက်ျား။
"အိုးး အခု မှတ်မိနေပြီ၊ သူက အရင်တစ်ခါက် စျေးဝယ်ထွက်တုန်းက ငါ့ကို ကယ်ခဲ့တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးလား"
ထိုနေ့တွင် သူမသည် မြင်းရထားဖြင့် ပြေးတိုက်လုနီးပါးဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤသူသည် သူမကို ကယ်တင်ခဲ့သူဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်တွင် သူမသည် သူ့ကို ကျေးဇူးမဆပ်ရခင်ဘဲ ပြေးထွက်သွားသည်။ သူမ အရမ်းခံစားရပြီး ဒီတစ်သက်မှာ သူနဲ့ထပ်မတွေ့ရတော့ဘူးလို့ တွေးမိသည်။ မထင်မှတ်ပဲ သူနဲ့ ထပ်တွေ့ရပြန်သည်။
ဒီနေရာက ဖြစ်နေတာကလွဲရင် ….
*အဟွတ် အဟွတ်* ဒါက သိပ်တော့မထူးဆန်းပေ..သဘာဝအားဖြင့် အမျိုးသားတွေက အစာနဲ့ လိင်ကို နှစ်သက်ကြသည်။ လိုအပ်ချက်တွေရှိဖို့က ပုံမှန်ပါပဲ။
"သခင်လေး၊ ခဏစောင့်"
ထိုလူသည် လေကဲ့သို့ လျင်မြန်စွာ ရွေ့လျားနေသည်။ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ့နောက်ကို ပြေးဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် နှေးလွန်းသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ လန့်ဖျပ်စွာ အော်လိုက်သည်။
အဖြူရောင်ဝတ်ထားသောလူသည် သူ့ခြေလှမ်းများကိုရပ်လိုက်ပြီး နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ညအချိန်ဖြစ်တာကြောင့် ထိုလူ၏ ဆံပင်ရှည်များကို လေက ဖြည်းညှင်းစွာ တိုက်ခတ်နေသည်။ သူ့အင်္ကျီလက်မျက လေထဲတွင် စီးဆင်းနေကာ တိမ်တွေဝေ့ဝဲနေသလိုပဲ။
သူ့မျက်နှာ အင်္ဂါငါးပါးသည် သိမ်မွေ့သည်။ သူ့မျက်ခုံးများကို အနက်ရောင် ဆေးဆိုးထားပုံရသည်။ သူ့မျက်လုံးများသည် မီးရှူးမီးပန်းများကဲ့သို့ တောက်ပနေပြီး အခြားသူများကို မူးလဲစေသည့် စွမ်းရည်ရှိသည်။
သူ၏ဖြောင့်စင်းသော နှာတံအောက်တွင် ပြီးပြည့်စုံသော အနီရောင်နှုတ်ခမ်းတစ်စုံရှိသည်။ ပေါင်းစပ်မှုသည် လက်တွေ့ကျကျ ပြီးပြည့်စုံခဲ့သည်။
တကယ်က သူပဲ။
"ညီလေး မင်းငါ့ကိုခေါ်နေတာလား။"
"အမ်၊ မင်း ငါ့ကိုမှတ်မိသေးလား။"
သူမကို မေ့သွားခဲ့ရင် အံ့သြစရာတော့ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူမကို ကယ်တင်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။
သို့သော် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်း အဖြူရောင်ဝတ်စုံဖြင့် သူမကို မေ့သွားတော့ အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားသည်။
"အိုး အခုမှ မှတ်မိတယ် ညီလေး။"
အဖြူရောင်ဝတ်လူက ကြင်နာစွာပြုံးသည်။ သူ၏ အပြုံးသည် လေကဲ့သို့ ငြိမ်သက်နေသည်။ အဲဒါက တခြားသူတွေကို အရမ်းသက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ထိုလူ၏ အပြုံးကို မြင်သောအခါ သူမ၏ မျက်ဝန့များ တုန်လှုပ်သွားကြသည်။
အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ထိုလူ၏အပြုံးသည် အလွန်ရင်းနှီးပုံပေါက်သည်။ ဟိုအရင်တုန်းက တခြားနေရာကနေ မြင်ဖူးသလိုပဲ...
ဒါပေမယ့် လဲ့ယောင်းယောင်း နောက်ထပ်မတွေးခင်မှာ အဲဒီလူက မေးလိုက်သည်။ "ညီလေး၊ ငါ့ဆီက တစ်ခုခုလိုသေးလား"
"ဟားဟား။ မဟုတ်ဘူး၊ အရင်အကြိမ်က ကယ်တင်ခဲ့တဲ့အတွက် မင်းကို ကောင်းကောင်းကျေးဇူးတင်ချင်ခဲ့တယ်၊ အခုပြန်ဆုံတွေ့ပြီးပြီ၊ ငါ ကျေးဇူးတင်တယ်လို့ ပြောချင်တယ်၊ နောင်မှာ ငါ မင်းကို ကူညီပေးနိုင်တာ တစ်ခုခုရှိရင် ငါ့ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် အကြောင်းကြားပေးပါ"
လဲ့ယောင့းယောင်းက သူဌေးတစ်ယောက်လို ရင်ဘတ်ကို ပုတ်လိုက်သည်။
ယခုတော့ အဖြူဝတ်လူက ပြုံးပြလိုက်သည်။
"ပြီးခဲ့တဲ့ အကြိမ်က နည်းနည်းလေးတော့ ပြောစရာ မလိုဘူး ညီလေး။"
"ဒါတောင် မင်းကို ငါ အကြွေးတင်နေသေးတယ်၊ ဒါကြောင့် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့နေဖို့ မလိုပါဘူး သခင်လေး။ စကားမစပ် ငါ့နာမည်က လဲ့ယောင်းယောင်း။ သခင်လေးကို ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ"
"လဲ့ယောင်းယောင်း"
ဒါကိုကြားတော့ အဖြူရောင်ဝတ်စုံနဲ့လူက နာမည်ကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောလိုက်သည်။ သူ၏ ပဟေဋ္ဌိမျက်နှာအမူအရာပေါ် အခြေခံ၍ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမသည် ယောက်ျားဖြစ်သင့်သည်ကို သဘောပေါက်ခဲ့သော်လည်း သူမ၏အမည်မှာ အလွန်မိန်းကလေးဆန်ဖြစ်နေသည်။
"ဟီးဟီး။ ငယ်ငယ်ကတည်းက အရမ်းအားနည်းခဲ့တယ်။ မိဘတွေက ကြီးပြင်းလာဖို့ မတတ်နိုင်ဘူးလို့ ထင်တဲ့အတွက် ဗေဒင်ဆရာက ငါ့ကို ကြီးပွားအောင် ကူညီပေးမယ်လို့ ပြောလိုက်တဲ့အတွက် မိနိးကလေးလို နာမည်ပေးထားတယ်။" သူမက ကမန်းကတန်း ရှင်းပြသည်။
"အိုးး၊ ငါသိပြီ။ ငါ့နာမည်က တုန်းဖန်းပိုင်ပါ။ ညီလေးယောင်း၊ မင်းငါ့ကို အစ်ကိုပိုင်လို့ခေါ်နိုင်တယ်။"
"တုန်းဖန်းပိုင်လား"
လဲ့ယောင်းယောင်းက တုန်းဖန်းပိုင်ဟူသော အမည်ကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောခဲ့သည်။ သူမသည် တုန်းဖန်းပိုင် နှစ်ကြိမ်မြင်ဖူးပြီး နှစ်ကြိမ်စလုံး အဖြူရောင်ဝတ်ထားသည်။ သူ့မျက်နှာမှာလည်း ဖြူစင်လှသည်။ သေချာတာကတော့ သူ့နာမည်နဲ့ လိုက်ဖက်သည်။
ရုတ်တရက် တုန်းဖန်းပိုင်က တစ်ခုခုကို တွေးနေပုံရသည်။ သူ၏ ချောမောသော မျက်ခုံးများ တွန့်သွားကာ အလျင်စလို ဖြစ်နေပုံရသည်။
"ညီလေးယောင်း၊ ဒီနေ့ ငါလုပ်စရာတွေရှိသေးတယ်။ နောင်တစ်ချိန်မှာ ငါတို့ပြန်ဆုံကြမယ်ဆိုတာ သေချာပါတယ်။ နှုတ်ဆက်ပါတယ်"
စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာသောအခါ တုန်းဖန်းပိုင် လဲ့ယောင်းယောင်း အကြည့်အောက်မှ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
"အင်း၊ သူက မြန်တာ သေချာတယ်။"
နောက်တော့ လဲ့ယောက်းယောင်းက တော်တော်နောက်ကျနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ရူရွှမ်းက သူမကို စောင့်နေဆဲဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းသည် ဆန့်ကျင်ဘက်သို့ အလျင်အမြန်သွားကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားခဲ့သည်။
သူမပြန်ရောက်သောအခါ ရူရွှမ်းက သူမ၏ ပစ္စည်းအားလုံးကို ထုပ်ပိုးထားပြီးဖြစ်သည်။
"အစ်ကိုယောင်း နောက်ဆုံးတော့ မင်းပြန်လာပြီ။"
ရူရွှမ်းက သူမနစ်မြုပ်နေသကဲ့သို့ လဲ့ယောင်းယောင်း၏ လက်များကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ထုတ်လိုက်သည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ရူရွှမ်း ပေါ်လာသည့်အတွက် အံ့သြသွားသည်။ သူမက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ "အမ်။ ငါ မင်းကို စိတ်ပူအောင်လုပ်ခဲ့တာလား။ ဟား။ မင်းပစ္စည်းတွေ ထုပ်ပိုးပြီးပြီလား။ ပြီးရင် အိမ်ပြန်လိုက်ပါ။ ဒီနေရာက မင်းအတွက် မသင့်တော်ဘူး။"
သို့သော် ထူးဆန်းသည်မှာ ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်းကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူမရှိနေသည့်နေရာတွင် ရပ်နေခဲ့သည်။
"ဘာမှားလို့လဲ။"
"အစ်ကိုယောင်း..မင်းရော...အခုရော...တကယ်လား...."
ရူရွှမ်း ရဲ့ စကားတွေက အရမ်းတုံးအသည်။ ရံဖန်ရံခါ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး စကားထစ်သည်။ သူမ လဲ့ယောင်းယောင်းကိုလည်း အနည်းငယ် ချောင်းကြည့်သည်။
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမပြောချင်တာကို သိသွားသည်။
ထို့ကြောင့် သူမတွင် သတ္တိမရှိသည့်အရာကို ရူရွှမ်းက ကူညီပေးခဲ့သည်။
"ဟုတ်တယ်၊ ငါ အခု မင်းသား ယွေ့ ရဲ့ မိန်းမစိုး ဖြစ်နေပြီ။"
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမကို ရိုးရိုးသားသား ပြောလိုက်သည် ။ သို့သော် အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် သူမသည် မိန်းမစိုး မဟုတ်သောကြောင့် ထိုမျှလောက် အရေးမကြီးပေ။ သူမက မိန်းကလေးဖြစ်နေသရွေ့ ဘယ်အရာမဆို သရုပ်ဆောင်ကောင်းသည်။
ရူရွှမ်းက ချက်ချင်းပင် မျက်ရည်များဝဲလာသည်။
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း အရမ်းစိုးရိမ်သွားပြီး သူမ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မေးလိုက်သည်။ "ရူရွှမ်း မင်းဘာလို့ငိုနေတာလဲ"
"ဝူဝူ....အစ်ကို ယောင်း ငါ- ငါ...."
ရူရွှမ်းက စကားပြောဖို့ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူမနှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ပြီး လဲ့ယောင်းယောင်း၏ လက်နှစ်ဖက်ထဲသို့ ကျရောက်သွားသည်။ တစ်ခုခုကို စိတ်ထဲထည့်ထားသလိုပဲ။
"အစ်ကို ယောင်း ဘယ်လိုပဲဖြစ်လာပါစေ ရူရွှမ်း၊ ရူရွှမ်းက အစ်ကို ယောင်းကို ဘယ်တော့မှ ငုံ့မကြည့်ပါဘူး။"
ဟမ် ငါ့ကို ငုံ့ကြည့်တာလား။ ဘာလဲ။
လဲ့ယောင်းယောင်း စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ရူရွှမ်း မငိုသရွေ့ သူမနေကောင်းသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက မိန်းမတွေဆိုပေမယ့် တခြားမိန်းမတွေ ငိုတာကိုမြင်ရမှာကို အရမ်းကြောက်သည်။ အထူးသဖြင့် ရူရွှမ်းလို ချစ်စရာကောင်းပြီး သိမ်မွေ့သော အမျိုးအစားဖြစ်သည်။
"ကောင်းပြီ၊ မျက်ရည်တွေ မကျနဲ့တော့ ရူရွှမ်း မင်းမျက်နှာကို မထိခိုက်စေချင်ဘူး။ မြန်မြန် အိမ်ပြန်လိုက်ပါ။ ဒီနေရာက နေရာတိုင်းမှာ နဂါးတွေ၊ မြွေတွေရှိတယ်။ မင်းနဲ့ မသင့်တော်ဘူး။"
ထို့ကြောင့် ရူရွှမ်းက နောက်ဆုံးတွင် ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ခြေလှမ်းသုံး လှမ်းတိုင်းတွင် သူမသည် လဲ့ယောင်းယောင်းကို ပြန်ကြည့်ရန် တစ်ကြိမ် လှည့်ကြည့်သည်။
နောက်ဆုံးတွင် ရူရွှမ်းက သူမ၏မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
ယခုတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက အခန်းထဲတွင် ငရဲမင်းနှင့် မင်းသား ၇တို့ ရှိသေးသည်ကို သတိရလိုက်မိသည်။ နှစ်ယောက်လုံး မူးနေပြီလား။
ထို့ကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်း လှည့်၍ သီးသန့်ခန်းဆီ ဦးတည်သွားခဲ့သည်။
ထွင်းထုထားတဲ့ သစ်သားတံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ချိန်မှာတော့ အရက်ရနံ့က ပြင်းပြစွာ ကြိုဆိုနေခဲ့သည်။ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် လဲ့ယောင်းယောင်း မျက်မှောင်ကြုတ်မိတာကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။
သူမ အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ဘယ်လောက်တောင်သောက်ထားကြတာလဲ။
ဒါကိုတွေးပြီး လဲ့ယောင်းယောင်းက အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။
သူမ မျက်လုံးတွေကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ စားပွဲက ရှုပ်ပွနေတာကို သတိထားမိသည်။ ဝိုင်ပုလင်းအလွတ်များက နေရာအနှံ့ ပြန့်ကျဲနေသည်။
ဒါပေမယ့် နန်းကုန်းကျင်းရှီ နဲ့ မင်းသားယွေ့ ဘယ်မှာမှ မတွေ့ရတော့ပေ။
သို့သော်၊ ကန့်လန့်ကာနောက်ကွယ်တွင် ထူးဆန်းသောအသံအချို့ရှိနေသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက် ဤနေရာတွင် ရှိနေကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သက်သေပြခဲ့သည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ဒီအခန်းက ဈေးအကြီးဆုံးအခန်းဆိုတာ သိသည်။ ဒီတော့ နေရာက ကျယ်သည်။ ဖန်သားပြင်၏နောက်ကွယ်တွင် ကြီးမားသောကုတင်တစ်ခုရှိသည်။
ဒီဒီဇိုင်းက ဧည့်သည်တွေကို ဝန်ဆောင်မှုပေးဖို့ အဆင်ပြေသည်။ ယခုမူ နန်းကုန်းကျင်းရှီနဲ့ သူ့မိန်းမနှစ်ယောက် မရှိတော့ပေ။ ထို့အပြင် ငရဲမင်းကိုလည်း မည်သည့်နေရာတွင်မှ မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒါဆို ကန့်လန့်ကာနောက်ကွယ်မှာ ဘယ်သူရှိနိုင်လဲ။
တစ်ယောက်ယောက်ရှိနိုင်လား….XXX?
လဲ့ယောင်းယောင်း ကိုယ်တိုင် တခါမှ မကြုံဖူးပေမယ့် လုံးဝ အပြစ်မကင်းပေ။ ဝက်ပြေးတာကို သူမ မမြင်ဖူးပေမယ့် ဝက်သားစားဖူးသည်။
ထို့ကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းက တစ်ချိန်တည်းမှာပင် နီရဲနေပြီး သိချင်လာသည်။
အဲဒါဘယ်သူလဲ။
သူမခြေထောက်က သူ့စိတ်နဲ့သူ ရှိနေသလိုပဲ။ ထိုနေရာကို ရွေ့လျားသွားသည်။
•••••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၁၆ - f*** ထွက်သွား
ရောင်စုံအဝတ်စတွေက မြေပြင်ပေါ်သို့ ကျနေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် အဝတ်အစား အနည်းငယ်က ပြန့်ကျဲနေသည်။ အတွင်းခံ အပါအဝင်...
ထို့အပြင် အရက်၏ရနံ့သည် ယခုအခါ ပိုမိုပြင်းထန်လာသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုလို့တောင် မူးစေသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်း၏ ခြေလှမ်းများသည် အလွန်ပေါ့ပါးသွားခဲ့သည်။ ကန့်လန့်ကာ၏ အခြားတစ်ဖက်သို့ ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်လာသောအခါတွင် လျှပ်စီးလက်သွားသလို ခံစားရသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုလူသည် အနီရောင်ဝတ်ထားသော အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။
သူမသည် ယခင်က ငရဲမင်း၏ နံဘေးတွင် ထိုင်နေသည့် အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။
လောလောဆယ်တွင်၊ အနီရောင်ဝတ်ထားသော အမျိုးသမီးက သူ့အပေါ်ရှိ ရင်ခံမှလွဲ၍ သူမ၏အဝတ်အားလုံးကို ချွတ်ထားသည်။ သူမ၏ နှင်းဖြူဖွေးဖွေး အသားအရေ၊ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော လက်များနှင့် သွယ်လျသော ခြေသလုံးများ ပေါ်လွင်နေသည်။
ထို့အပြင် သူမသည် မြင်းစီးနေပုံရသည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အပေါ်တွင် ထိုင်နေသည်။ ပြီးတော့ အဲဒီလူက… ငရဲမင်းလား။
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမ နှေးကွေးလွန်းပြီး နှောင့်ယှက်ရန် မသင့်တော်သည့်အချိန်ဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူမစိတ်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာပြီး စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားသည်။
ဒီလိုမျိုး ကြုံဖူးတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်မို့ ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမှန်းမသိပေ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ ခြေထောက်များသည် မသိစိတ်တွင် အရှေ့ဘက်သို့ တက်လာတော့သည်။ သူမ ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားချင်ခဲ့တာ...
မမျှော်လင့်ဘဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အမျိုးသမီး၏ အံ့အားသင့်စွာ အော်ဟစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူမ လှည့်မကြည့်မီတွင် လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမ၏ခါးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ခံစားလိုက်ရပြီး ပြင်းထန်သော တွန်းအားတစ်ခုက သူမကို ဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။
ကောင်းကင်ကြီး လှည့်ပတ်သွားကာ သူမ သိလိုက်သည့်အရာမှာ ပျော့ပျောင်းသော ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် ရှိနေသည်။
"အမ်...."
သို့သော် သူမအပေါ်မှ တင်းကျပ်ပြီး ဒေါသတကြီးအသံကို ချက်ချင်းကြားလိုက်ရသည်-
"f*** ထွက်သွား"
ထွက်သွားရမှာလား။
f*** တာကို ထုတ်ဖို့ပြောနေတာလား။
ဘာလဲ။ သူက သူမကို ဆွဲထုတ်ခဲ့တဲ့သူလား။ သူမ အပြင်ထွက်ဖို့ အစကတည်းက စီစဉ်ခဲ့တာ။
သို့သော် ငရဲမင်းက ယစ်မူးနေသောကြောင့် သူမသည် လဲ့ယောင်းယောင်းက အမူးနှင့် ငြင်းခုံမည်မဟုတ်ပေ။
သူမကို သူက f*** တာက ရုန်းထွက်စေချင်တာကြောင့် သူမ အရမ်းကျေးဇူးတင်သည်။
ဒါကိုတွေးရင်း လဲ့ယောင်းယောင်းက ကုတင်ပေါ်က ဖြည်းညှင်းစွာ ထလိုက်သည်။
အမှန်တော့၊ စောစောက သူမကို ပဲအိတ်တစ်လုံးလို ဒီမှာ ပစ်ချခံလိုက်ရသည်။ ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် သူမ၏ ဦးနှောက်သည် မူးဝေနေသေးသည်။
သို့သော် လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမ၏ခြေထောက်ကို မချနိုင်မီတွင် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ဖန်ပြန်ကျသွားခဲ့သည်။ ငရဲမင်း၏ စူးစူးရှရှ အသံက သူမနားထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်။
"ဒီမင်းသားက မင်းကို ထွက်သွားဖို့ ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး။"
"ဟမ်"
လဲ့ယောင်းယောင်းက နှေးကွေးပြီး စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ အနီရောင်ဝတ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့ ဒေါသအမျက်ထွက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"သခင်လေး ဒီကျွန်က သခင်လေးကိုအစေခံပါရစေ။ ဒီကျွန်က စိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်" ဟောင်ရီက မျက်လုံးများက ဒေါသနှင့် ပြည့်နှက်နေပြန်သည်။
"ဖယ်စမ်း။ မင်းက ငါ့ကို ဘယ်လို တားရဲတာလဲ။"
ငရဲမင်း၏ နဖူးပေါ်ရှိ သွေးကြောများ ပေါက်ထွက်နေသည်။ ဒေါသတွေ တောက်လောင်နေတဲ့အပြင် ပြင်းထန်တဲ့ လိင်ဆန္ဒကို သူ့မျက်လုံးတွေက မြင်နိုင်သည်။
အရမ်းပူလို့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အရေပြားကို လောင်ကျွမ်းသွားပုံရသည်။
ဘာလဲ။
ငရဲမင်း မူးယစ်နေတာလား။
ဝိုး ဒီအမျိုးသမီးက အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ငရဲမင်းက ဘယ်သူလဲ မသိဘူးလား။ သူ့ကို ဒေါသထွက်စေခြင်း၏ အကျိုးဆက်များသည် ဟာသမဟုတ်ပေ။
အထူးသဖြင့် အခု… သူ အရမ်းရူးသွားသည်။ အိုး၊ ဒါဆို သူ မုဒိမ်းကျင့်ခံရလုနီးပါး ဟေး…။
ဒါကိုတွေးရင်း လဲ့ယောင်းယောင်း ငုံ့ကြည့်ဘဲမနေနိုင်ပေ။
ငရဲမင်း၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်ထားပြီး ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ရင်ဘတ်ကို ဖော်ထုတ်လိုက်သည်။
ထို့အပြင်၊ သူ၏ပခုံးများသည် ကျယ်ပြန့်ပြီး ခါးမှာလည်း ကျဉ်းနေသည်။ သူ့အသားအရည်က ကျန်းမာတဲ့ ပျားရည်အရောင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ စပျစ်သီးနီနှစ်လုံးက အတော်လေးကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ပုံပဲ...
အခုအချိန်မှာတော့ ငရဲမင်းက ရင်တွေတအားနာနေပြီး သူ့ရင်ဘတ်က သူ့ရှေ့ကို တရွေ့ရွေ့ရွေ့လျားနေတယ်...။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူ့ဘောင်းဘီကို ၀တ်ထားသေးသည်။ ဆိုလိုတာက ဟောင်ရီက သူ့ကို မုဒိမ်းကျင့်တာ မအောင်မြင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘောင်းဘီရဲ့ ပစ္စည်းက အရမ်းပါးတယ်။ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သူ့ရဲ့ ငှက်ကြီးတစ်ကောင်ဟာ ဒေါင်လိုက် ကပ်နေတယ်ဆိုတာ အလွန်ထင်ရှားသည်။ အလွန်ပြင်းထန်ခဲ့သည်။
*အဟွတ် အဟွတ် * လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ မရှိသင့်သည့်နေရာကို ကြည့်နေကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ယခုအခါ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမ၏ အကြည့်ကို လွှဲလိုက်ပြီး မှားယွင်းသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံမိသွားလေသည်။
"အမ်..."
လဲ့ယောင်းယောင်းက ဦးရေပြား ထုံကျင်သွားသလို ခံစားရသည့။ သူမသည် အပြစ်ကင်းသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း ထိုအမျိုးသမီးက ခင်ပွန်းသည်အား ခိုးယူသွားသော အငယ်အနှောင်းတစ်ယောက်လို စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဟေး မစ္စ၊ သူမက မိန်းမစိုးပါ ဟုတ်ပြီလား။ မင်းရဲ့ယောက်ျားကို ဘယ်လို မိန်းမစိုးအမျိုးအစားက ခိုးမှာလဲ။
ဤသည်မှာ သေချာပေါက် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော အခြေအနေတစ်ခုဖြစ်သည်။ အမှန်စင်စစ်၊ ငရဲမင်းသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဆေးဝါးစွဲနေသောကြောင့်၊ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအပေါ် သူ၏ဆန္ဒကို သဘာဝအတိုင်း လွှတ်ပေးရန် လိုအပ်ပေလိမ့်မည်။ လဲ့ယောင်းယောင်းက ငရဲမင်းကို စိတ်မပျက်စေချင်သလို သူ့သားကောင်ဖြစ်မလား...
ဒီလိုနဲ့ ငရဲမင်းက ဟောင်ရီကို စိုက်ကြည့်နေရင်း၊ လဲ့ယောင်းယောင်း ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေ တစ်လက်မပြီး တစ်လက်မလောက် လှုပ်စပြုလာသည်။
ဒါပေမယ့် သူမ တစ်လက်မလောက် ရွှေ့လိုက်ချိန်မှာတော့ ငရဲမင်းက သူ့လက်ကြီးနဲ့ သူမနောက်ကျောကိုဖိချလိုက်သည်။
သူက အရမ်းသန်မာတဲ့အတွက် လဲ့ယောင်းယောင်းက "အားးး" နဲ့ အဆုံးသတ်လိုက်ရသည်။ ယခုတော့ သူမမျက်နှာသည် ငရဲမင်း၏ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိထားခံရသည်။
သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီး တောက်လောင်လာသည်။ ထို့အပြင်၊ အရက်နှင့်သူ့ ရနံ့တို့ ရောနှောနေသည်။ ပေါင်းစပ်မှုက အရမ်းမူးဖို့ကောင်းသည်။ ရှူရှိုက်သူတိုင်း နှလုံးခုန်နှုန်း တိုးလာသည်ဟု ခံစားရသည်။
"ထွက်သွား မင်းမထွက်သွားရင်တောင် ဒီမင်းသားက ဒီမှာ အလောင်းရှိဖို့ စိတ်ထဲထားမှာမဟုတ်ဘူး!"
ငရဲမင်း၏ ခြိမ်းခြောက်မှုကြောင့် ဟောင်ရီက ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မျက်ရည်များဝဲကာ တံခါးဝမှ ပြေးထွက်သွားဖို့ မတ်တပ်ရပ်ကာ အဝတ်အစားများကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
ဟောင်ရီ မရှိတော့လို့ အခန်းက အရမ်းတိတ်သွားသည်။
လေထုသည် ချစ်စရာကောင်းပြီး နူးညံ့လာသည်။
ဒါပေမယ့် လဲ့ယောင်းယောင်းကတော့ တော်တော်ကို အဆင်မပြေဖြစ်စပြုနေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ ထွက်သွားချင်ပေမယ့် လှည့်မကြည့်ဝံ့ပေ။
ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ဒီအချိန်မှာ သူမတင်ပါးအောက်က ပူပြင်းလှတဲ့ တုတ်တံကြီးကို ခံစားလိုက်ရလို့ပဲဖြစ်သည်။
ဘာလဲကွာ။
လဲ့ယောင်းယောင်း ငိုချင်သော်လည်း မျက်ရည်မကျပေ။ ငရဲမင်းက ဒီည သူမကို ဖျက်ဆီးဖို့ ဆုံးဖြတ်နိုင်မလား။
လဲ့ယောင်းယောင်း ဒီအကြောင်းကို ပိုတွေးလေလေ သူမ ဒေါသပိုထွက်လေလေဖြစ်သည်။
အဲဒီ့ မင်းသား ၇က မိုက်လိုက်တာ။ သူဘယ်ကိုသွားတာလဲ။ တခြားအခန်းမှာ တခြားမိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံလို့ ရမလား။
အားး။ သူမကို ဘယ်သူက ကယ်မှာလဲ။
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမဒီမှာ ဆက်မနေနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သိသည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဖန် သူမသည် ငရဲမင်းထံမှ ထွက်ခွာရန် ကြိုးပမ်းပြန်သည်။
သို့သော် သူမ၏ လှုပ်ရှားမှု အနည်းငယ်ကြောင့် ငရဲမင်းက သူ့အား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
ငရဲမင်း၏ အသံသည် တင်းကျပ်ပြီး ဆူညံနေသည်-
"မလှုပ်နဲ့…"
"အမ်...?" မလှုပ်နဲ့လား။ သူမ မရူးခဲ့ဘူး။ သူမအောက်ရှိ ငှက်ကြီးသည် ပိုကြီး ထွားလာသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ သူမ ကြောက်သွားတယ်။
ဒီနှုန်းနဲ့ သူမ ဘယ်လို ရှင်သန်မလဲ။
ထို့ကြောင့် ငရဲမင်းက သူမကို မလှုပ်ရှားရန် အမိန့်ပေးခဲ့သော်လည်း လဲ့ယောင်းယောင်းက လွတ်မြောက်ချင်နေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူမသည် သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် တဖျပ်ဖျပ်ခတ်နေသဖြင့် နာခံမှု ကင်းမဲ့သွားသည်။
"မင်းသား ယွေ့။ ကျေးဇူးပြုပြီး လွှတ်ပေးပါ။ ဒီကျွန်က မင်းသားကို တောင်းပန်ပါတယ်။" သူမ တောင်းပန်လိုက်သည်။
"ဒီမင်းသားက မင်းကို မရွှေ့ဖို့ အမိန့်ပေးနေတာ။" လန်ဂျင်းယွိက အော်လိုက်သည်။
#5.12.2023