ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၁၁ - သီးသန့်ခန်း
အထဲကို လျှောက်သွားရင်း ငရဲမင်းက အနီရောင် ၀တ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကို သူ့အပေါ်ကနေ တွန်းထုတ်လိုက်သည်။
ဒါကိုမြင်တော့ အနီရောင် ၀တ်ထားတဲ့ မိန်းမက စိတ်ဆိုးသွားသည်။ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲကို အနည်းငယ် စူလိုက်ပြီး နာကြည်းမှု အနည်းငယ်ကို သူမ၏ မျက်လုံးများတွင် မြင်တွေ့နိုင်သည်။
သို့သော် ငရဲမင်း၏ အေးခဲသောမျက်နှာနှင့် ရင်ဆိုင်ရသောအခါတွင် သူမသည် အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားပုံရပြီး ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာ မပြုဝံ့တော့ပေ။
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း နည်းနည်းတော့ သက်သာရာရသွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြည့်တန်ဆာအိမ်ထဲ ဝင်သွားတာကို သူမ ကြည့်နေချိန်မှာတော့ သူမ စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲ ဖြစ်သည်။
သူမ မကူညီနိုင်ဘဲ စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ယောက်ျားတိုင်းသည် ဖောက်ပြန်သူများဖြစ်သည်။ ငရဲမင်သည်လည်း ခြွင်းချက်မဟုတ်ပေ။
လဲ့ယောင်းယောင်းက မျိုးရိုးမြင့်နှစ်ဦးနောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူမသည် နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာ ထွင်းထုထားသော ကျောက်စိမ်းတစ်ခုကဲ့သို့ ဖြစ်သော်လည်း နန်းကုန်းကျင်းရှီနဲ့ လန်ဂျင်းယွိတို့ သူမရှေ့တွင် ရှိနေတာကြောင့် သူမသည် လျင်မြန်စွာ လျစ်လျူရှုခံခဲ့ရသည်။ သူတို့၏ ၀တ်စားဆင်ယင်မှုအပေါ် အခြေခံ၍ ၎င်းတို့နှစ်ဦးသည် ချမ်းသာသူများဖြစ်ပြီး လဲ့ယောင်းယောင်းက အစေခံတစ်ဦးမျှသာဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားသည်။
ထို့အပြင် လဲ့ယောင်းယောင်းက ခပ်ငယ်ငယ်နှင့် ခပ်ပိန်ပိန်ဖြစ်ကာ အရပ်မြင့်မြင့် ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်၏ ဘေးတွင် ထားလိုက်သောအခါတွင် လူတိုင်း၏ အာရုံစူးစိုက်မှုမှာ သဘာဝအတိုင်း ၎င်းတို့ဆီသို့ ကူးပြောင်းသွားခဲ့သည်။
အထဲကို ရောက်တာနဲ့ အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က ချက်ချင်း ကြိုဆိုသည်။
တစ်ချက်ကြည့်ခြင်းဖြင့်၊ သူမသည် ၎င်းတို့သည် အရည်အသွေးမြင့် ဖောက်သည်များဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် မျက်နှာပေါ်တွင် တောက်ပသော အပြုံးတစ်ခု ရှိနေသည်။
ထို့နောက် သူမအား တင်းကြပ်စွာပြောသည်။
လှပသောခြေလှမ်းများ ဖြစ်အောင် ကြိုးစားရင်း ရေပုံးကဲ့သို့ထူသော သူမ၏ခါးကို လှုပ်ခါလိုက်ပြီး မျက်နှာအနီးရှိ လက်ကိုင်ပုဝါကို ဝှေ့ယမ်းကာ နန်းကုန်းကျင်းရှီနဲ့ လန်ဂျင်းယွိဆီ ဦးတည်သွားသည်။
"အို့ အချစ်တို့ရေ ဒီနေ့ပ ငါတို့ ကံကောင်းတဲ့နေ့ဖြစ်ရမယ်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်။ အာ..ဒီလူကြီးနှစ်ယောက်က အရမ်းချောတာပဲ။ အမျိုးသမီးတွေ မြန်မြန်လာပြီး ဧည့်သည်တွေကို နှုတ်ဆက်လိုက်။ သူတို့ကို ကောင်းကောင်း ပြုစု” သူမ အော်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က သူမ၏လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်ကာ ထင်ရှားပေါ်လွင်သော အမျိုးသမီးငယ်များအားလုံး လန်ဂျင်းယွိနဲ့ နန်းကုန်းကျင်းရှီတို့ဆီ ဝိုင်းအုံလာကြသည်။
တကယ်တော့ သူတို့ကို လှောင်ပိတ်နေတာကြောင့် လေထုက နီရဲ၊ အရက်၊ ချွေးနံ့တွေနဲ့ ရောထွေးနေသည်။ တော်တော် ပြင်းထန်သသည့။
လဲ့ယောင်းယောင်းကတော့ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ဘေးဖယ်ထားလိုက်သည်။
သူမ နန်းကုန်းကျင်းရှီကို ကြည့်လိုက်သည်။ လောလောဆယ်မှာတော့ သူ့ပါးပြင်တွေ နီရဲနေပြီး ရှက်ရွံ့နေပုံပဲ။
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမအကြည့်များကို ငရဲမင်းထံ လွှဲလိုက်ရင်း တွေးလိုက်မိသည်။ သူသရုပ်ဆောင်နေသည်မှာ သေချာသည်။
ငရဲမင်းသည် 180+ စင်တီမီတာဖြစ်သည်။ သူက ကြက်အုပ်ထဲက ကြိုးကြာငှက်တစ်ကောင်လိုပဲ။
သို့သော် အေးခဲနေသော မျက်နှာသည် အမှန်တကယ်ပင် အေးခဲနေသော မျက်နှာထားမျိုး ဖြစ်သည်။ လှပသော အမျိုးသမီးများစွာဖြင့် ဝန်းရံထားသော်လည်း သူ၏ အေးခဲနေသော မျက်နှာသည် ထုတ်ဖော်မပြတတ်ပေ။ ထို့အပြင် သူ့မျက်ဝန်းများသည် အေးစက်စက်နှင့် ဝေးကွာလှသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းသည် သူ့စိတ်ထဲ ဤမျှ ငြိမ်သက်နေသလားဟု တွေးမိသည်။ ရုတ်တရက်၊ သူမသည် ငရဲမင်းက ဘုန်းတော်ကြီး ထန်စန်းကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
ပင့်ကူလှောင်အိမ်ထဲသို့ ကျသွားသော ထန်စန်း။ ထန်စန်းသည် လူဆိုးများစွာက ကိုက်စားလိုသော ဘုန်းကြီးတစ်ပါးဖြစ်ပြီး သူ၏အသားသည် ထာဝရအသက်ကို ပေးစွမ်းနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဒါကိုတွေးရင်း လဲ့ယောင်းယောင်းက မရယ်ဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပေ။
ငရဲမင်းက ဒီအမျိုးသမီးတွေကို တကယ်စိတ်မဝင်စားခဲ့တာလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့မျှော်လင့်ချက်တွေက အရမ်းမြင့်ပြီး မိတ်ကပ်တွေပြည့်နေတဲ့ မျက်နှာတွေကို ငုံ့ကြည့်နေမိလို့လား။ သူက မိန်းမတွေကို မကြိုက်ရင် ဘာလို့ ပြည့်တန်ဆာအိမ်ကို လာတာလဲ။
လဲ့ယောင်းယောင်း တွေးနေတုန်းမှာ အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က သူတို့ကို သီးသန့်ခန်းဆီ ခေါ်သွားသည်။
လမ်းလျှောက်သွားရင်းနဲ့ အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က အမျိုးသမီးတွေကို စိတ်ပါလက်ပါ မိတ်ဆက်ပေးသည်-
အလိမ္မာဆုံး၊ အနူးညံ့ဆုံး၊ အကြင်နာဆုံး၊
သူမ၏ တံတွေးများက နေရာအနှံ့ ပက်ကျဲကျဲ ဖြစ်နေသော်လည်း သူမ မပြီးသေးပေ။
နောက်ဆုံးတွင် လန်ဂျင်းယွိက ၎င်းကို မခံနိုင်တော့ဘဲ သူမကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်၏ အပြုံးသည် သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် အေးခဲသွားသည်။
ထို့နောက် နန်းကုန်းကျင်းရှီက ပြောလိုက်သည်။ "မကြာခင်က နတ်သမီးလေးလို လှပတဲ့ နတ်သမီးတစ်ယောက် ရောက်လာတယ်လို့ ငါကြားတယ်။ သူမရဲ့ အလှက ကောင်းကင်ဘုံကို ထိတ်လန့်စေနိုင်တယ်တဲ့။ အမှန်လား။"
"အိုး။ ဒါဆို ဒီသခင်ငယ်လေးတိုက ကျွန်မတို့ရဲ့ မိန်းကလေး ရူရွှမ်းကိုတွေ့ဖို့လာခဲ့တာပေါ့။ ဟိုး ကျွန်မတို့ရဲ့ မိန်းကလေး ရူရွှမ်း အလှက နတ်ဘုရားမနှင့် ယှဉ်နိုင်တယ်။ သူမလည်း တက်ကြွသူတစ်ယောက်ပဲ။” အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က ပြောလိုက်သည်။
"အိုး ဟုတ်လား။ သူမကို ကြည့်ဖို့ ဒီနေရာကို ခေါ်ခဲ့။ မင်းပြောသလို သူမက ကောင်းလား ငါကြည့်ချင်တယ်။”
“အလျင်မလိုပါနဲ့ သခင်လေး။ ခဏအကြာမှာ၊ ကျွန်မတို့ မိန်းကလေး ရူရွှမ်းက နားနေခန်းမှာ သီချင်းတစ်ပုဒ် ဖျော်ဖြေမှာပါ။ အဲဒီအခါ သခင်လေးတို့ သူမကို တွေ့ရပါလိမ့်မယ်"
“ကောင်းပြီ။ ဤအတောအတွင်း၊ ငါတို့အတွက် အရည်အသွေးမြင့် ဟင်းလျာများကို ပြင်ဆင်ပါ။ ဒီသခင်က ရူရွှမ်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ကိစ္စပြီးရင် မြင်ချင်တယ်”
ထို့နောက် နန်းကုန်းကျင်းရှီက အမျိုးသမီးပြည့်တန်ဆာအစောင့်အား တစ်ရာတန် ငွေစက္ကူတစ်ရွက်ကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။
ဒါကိုမြင်လိုက်ရတော့ အစောင့်အမျိုးသမီးက သူ့မျက်လုံးတွေကို မမြင်နိုင်အောင်ထိ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ချော့မော့သော စကားများစွာကို ပြောပြီးနောက် သူမကိုယ်သူမ ထွက်သွားခွင့်လိုက်သည်။
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ စားပွဲပေါ်မှာ ပန်းကန်မျိုးစုံနဲ့ အရက်တွေ ပြည့်နေပြီ ဖြစ်သည်။
နန်းကုန်းကျင်းရှီက အမျိုးသမီးအချို့ကို ရွေးချယ်ခဲ့ပြီး ကျန်အမျိုးသမီးများကို ထွက်သွားခိုင်းရန် ပိုက်ဆံသုံးခဲ့သည်။
နန်းကုန်းကျင်းရှီက ရင်ဘတ်ထဲက ငွေစက္ကူတွေကို ထုတ်ယူသွားတာကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ လဲ့ယောင်းယောင်းက ဒေါသနဲ့ မနာလိုဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒီကောင် တုံးလိုက်တာ။ သူက ဒီလောက် ဖြုန်းတီးတတ်သူပဲ။
သူ့မှာ ပိုက်ဆံရှိမှန်း ငါသိတယ် ဒါပေမယ့် သူ အဲ့ဒီလို ဖြုန်းတီးပစ်နိုင်တယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။
အစေခံတစ်ယောက်အနေနဲ့ တစ်လမှာ ငွေနှစ်တုံးပဲ ရသည်။ သို့တိုင် နန်းကုန်းကျင်းရှီက ထိုကဲ့သို့ပင် ငွေတစ်ရာကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။ သူမသည် အလွန်အငြင်းပွားပြီး ရူးသွပ်သွားခဲ့သည်။
နောက်တော့ မနေ့က ငွေတုံးတစ်ရာ ဆုံးရှုံးသွားတာကို ပြန်သတိရပြီး နှလုံးသားထဲ ငိုနေခဲ့သည်။
ယခုတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက အလွန်စိတ်ညစ်နေပုံရသည်။
"ရှောင်ထုဇီ မင်းဘာတွေစိတ်ဆိုးနေတာလဲ။" နန်းကုန်းကျင်းရှီက သူမေးလိုက်သည့်တိုင် စိတ်ရှုပ်သွားပုံပေါ်သည်။ သို့သော် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် မိန်းမစိုးလေးသည် မည်မျှ ဆူပွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အံ့ဩသွားမိသည်။
သူရူးနေပြီလား။ သူ မနာလိုဖြစ်လား။
ဒါကိုတွေးရင်း နန်းကုန်းကျင်းရှီရဲ့ အပြုံးသည် နက်ရှိုင်းလာသည်။ သူ ဒီကို လာရတဲ့ အကြောင်းရင်းကို မေ့နေလောက်ပြီ။ မထင်မှတ်ဘဲ၊ သူသည် ပုံမှန်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
နန်းကုန်းကျင်းရှီ စကားကြောင့် ငရဲမင်းကို လှည့်ကြည့်မိသည်။
ငရဲမင်း အခန်းထဲ ဝင်လာပြီးကတည်းက သူက ထိုင်နေပြီး အနီရောင် ၀တ်ထားတဲ့ မိန်းမပျိုက သူ့ကို တွဲဖို့ အဆက်မပြတ် ကြိုးစားနေသည်။
ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာက တစ်ချိန်လုံး ခံစားချက်မဲ့နေခဲ့သည်။
သို့သော် ပို၍ခက်ခဲလေလေ အနီရောင်ဝတ် အမျိုးသမီးက သူ့ကို ပိုလိုချင်လေဖြစ်သည်။ သူမသည် စိန်ခေါ်မှုတစ်ခုကို နှစ်သက်သောကြောင့် လန်ဂျင်းယွိကို ဆက်လက်လှုပ်ရှားရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ့ကိုယ်သူ တွေးနေမိသည်။ ဟမ်။ စိတ်ဆိုးနေတာလား။ ငါ စိတ်မဆိုးပါဘူး။ ငါ အခု ရူးနေပြီ။
သူမက ပြန်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။ “မင်းနဲ့အတူ မိန်းမစိုးကို ပြည့်တန်ဆာအိမ်ခေါ်လာရတာ ဘယ်လိုစိတ်ဆိုးရမှာလဲ။”
နန်းကုန်းကျင်းရှီက သူ့အရက်အားလုံးကို ထွေးထုတ်မိတာကို မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။
လဲ့ယောင်းယောင်း၏ မျက်နှာအမူအရာနှင့် စကားလုံးများသည် ဂန္ထဝင်ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။
ငရဲမင်း၏ ပါးစပ်ထောင့်များကပင် ပြုံးနေခဲ့သည်။
ငရဲမင်း၏ အပြုံးသည် မှုန်ဝါးနေသော်လည်း အနီရောင်ဝတ် အမျိုးသမီးက သတိထားမိသည်။
•••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၁၂ - မိန်းကလေးရူရွှမ်း
ငရဲမင်းရဲ့ အပြုံးကို မြင်လိုက်ရတော့ ဟောင်ရီ အံ့ဩသွားသည်။ သူမ၏ မျက်ဝန်းများသည် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားမှု များစွာဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။
သူမသည် ယခင်က မရေမတွက်နိုင်သော ယောက်ျားများကို ကြုံဖူးသည်။ သို့သော် သူမသည် နတ်ဘုရားကဲ့သို့ ချောမောသော လူတစ်ယောက်ကို တစ်ခါမျှ မတွေ့ဖူးပေ။
ထို့ကြောင့် သူမသည် အားလုံးကို ပေးလိုက်သောကြောင့် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ခံစားခဲ့ရပြီး ထိုလူသည် မတုန်မလှုပ် ဖြစ်နေသော်လည်း၊ ၎င်းသည် သူမ၏ တိုက်ခိုက်ရေး စိတ်ဓာတ်ကို လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။
ဒီလူကို အနိုင်ယူချင်ခဲ့တာ။
တစ်ညသာရှိလျှင်တောင် သူ့ကို ရအောင်ယူရမည်။
လန်ဂျင်းယွိ အပြုံးသည် နက်ရှိုင်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် ဟောင်ရီက ခေါင်းမော့က လဲ့ယောင်းယောင်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ အတွေးနက်နေပုံရသည်...
—–
လောလောဆယ်တော့ ဒုတိယထပ်မှာ ရှိနေသည်။
သီးသန့်ခန်းတွင် ပြတင်းပေါက် နှစ်ပေါက်ရှိသည်။ တစ်ခုက ဧည့်သည်တွေကို ချစ်စဖွယ်မြစ်ရဲ့ မြင်ကွင်းကျယ်ကို မြင်ခွင့်ရစေပြီး ကျန်တစ်ခုက ဧည့်သည်တွေကို အောက်ဖက်က အဖြစ်အပျက်တွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ရှုမြင်နိုင်စေတယ်။
လန်ဂျင်းယွိနဲ့ နန်းကုန်းကျင်းရှီတို့သည် ချမ်းသာသော ဧည့်သည်များဖြစ်ကြောင်း အမျိုးသမီး ပြည့်တန်ဆာအစောင့်က ပြောနိုင်သောကြောင့် သူမပေးသော အခန်းသည် အလွန်အထက်တန်းစား ဖြစ်နေသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် ရပ်ကာ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
ပထမထပ်ရှိ ဧည့်ခန်းတွင် စားပွဲဝိုင်းများစွာရှိသည်ကို သူမတွေ့လိုက်ရသည်။
အောက်တွင် ယောက်ျား မိန်းမ အများအပြား ပွေ့ဖက်ထားကြသည်။ တစ်ချို့က ရယ်မောပျော်ရွှင်စွာ နောက်ပြောင်ကြပြီး အချို့က လက်ချောင်းမှန်းဆဂိမ်းကို ကစားကြသည်။ တစ်ချို့က ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းရှုံ့ကြပြီး အများသူငါ ဧရိယာမှာ မတော်မလျော် နမ်းရှိုက်ရင်း မူးလဲမူးယစ်နေကြသည်...
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ နီရဲသွားသည်။
တကယ်တော့ သူမက ဒီလိုနေရာကို တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးပေ။
သို့သော် ရုတ်တရက် အောက်မှ ပေါက်ကွဲသံကြီး ထွက်ပေါ်လာသည်။ တစ်ယောက်ယောက် ပေါ်လာသလိုပဲ။
ထို့နောက်တွင်၊ ကုချင်း၏ တင့်တယ်သောအသံသည် ပြည့်တန်ဆာအိမ်ထဲတွင် ထွက်ပေါ်လာသည်။
သီချင်းသည် အလွန်ထိမိသည်။ ရံဖန်ရံခါတွင်၊ ဤလှပသောတေးဂီတတွင် လိပ်ပြာများ ကခုန်နေသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ တစ်ခါတရံမှာ ပုလဲတွေက ကျောက်စိမ်းပြားပေါ်ကို ပြုတ်ကျနေသလို ခံစားရသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း မိုးဖွဲဖွဲလေးကျနေသလိုပဲ။
သို့သော် ယစ်မူးသော တေးသွားနှင့် ယှဉ်လျှင် အလှတရားသည် ပို၍ပင် ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် ကောင်းလှသည်။
သူမသည် သွယ်လျပြေပြစ်သည်။ သူမ၏ အသားအရေသည် တောက်ပပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့သည်။
သူမ၏ဆံပင်သည် အနက်ရောင်ပိုးသားကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး သူမ၏မျက်ခုံးများသည် လှပသောပုံစံဖြင့် ကွေးနေသည်။ သူ့မျက်ဝန်းများသည် ရေနှင့်တူသည်။ သူမရဲ့ လှပတဲ့ နှာတံနဲ့ နုပျိုတဲ့ အနီရောင်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ လိုက်ဖက်လိုက်တာက တကယ့်ကို ပြီးပြည့်စုံမှုပဲ။
ဒီအမျိုးသမီးက တကယ့်အလှလေးဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် မိုင်တစ်ထောင်အတွင်းရှိသူများကို တွန်းလှန်သည့်ခံစားချက်ကို သူမက ထုတ်ဖော်ခဲ့သည်။ သူမသည် ထိုက်ရှန်းတောင်ပေါ်ရှိ အဖိုးတန်ကြာပန်းနှင့်တူသည်။
ဘုရားရေ ဒီအမျိုးသမီးက အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။
သူမတွင် အေးစက်ပြီး အထီးကျန်နေသော ရောင်ဝါရှိသော်လည်း ၎င်းသည် အခြားသူများကို မတွန်းထုတ်ခဲ့ပေ။ ယင်းအစား အခြားသူများက သူမကို ပိုတောင့်တစေသည်။
ဒီအမျိုးသမီးက မိန်းမပြည့်တန်ဆာအစောင့်ပြောနေတဲ့ မိန်းကလေးရူရွှမ်း ဖြစ်ရမည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ သူမသည် ထိုအမျိုးသမီးအပေါ် အာရုံစူးစိုက်မှုအပြည့်ရှိနေသောကြောင့် လန်ဂျင်းယွိက သူမအား စိုက်ကြည့်နေသည်ကို သူမ မသိလိုက်ပေ။ လန်ဂျင်းယွိက သူမ ဘယ်လောက်မူးနေလဲဆိုသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး သူ၏ မျက်ခုံးများကို ရှုံ့လိုက်သည်။
ထို့နောက် အောက်ဘက်ရှိ အမျိုးသမီးကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။
သို့သော် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူသည် အလျင်အမြန် အဝေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့အမျိုးသမီးက လှပေမယ့် သူ့နှလုံးသားထဲမှာတော့ တခြားတစ်ယောက်ယောက်က ပိုကောင်းတယ်ဆိုတော့...
နန်းကုန်းကျင်းရှီလည်း သူမရဲ့ အလှကြောင့်လည်း အံ့အားသင့်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် သူက ရိုးရိုးလေးပဲ သဘောကျသည်။
နန်းတော်ထဲတွင် လှပသော အမျိုးသမီးများသည် တိမ်များကဲ့သို့ သာမာန်ဖြစ်နေသည်။ သုံးနှစ်တစ်ကြိမ်၊ မောင်းမမိဿံအသစ်များအတွက် မူကြမ်းရေးဆွဲခြင်းရှိမည်။ ထို့အပြင် သူ့ မယ်တော်ဧကရီသည်လည်း အလှလေး ဖြစ်သည်။
သူမသည် အသက်လေးဆယ်ကျော်နေပြီဖြစ်သော်လည်း သူ့ကိုယ်သူ အလွန်ဂရုစိုက်သည်။ ဒါကြောင့် သူမက သာလွန်နေခဲ့သည်။
အသက်အရွယ်ကြီးရင့်သော အမျိုးသမီးတစ်ဦးအတွက် ဆွဲဆောင်မှုရှိရမည်။ မဟုတ်ရင် သူ့အဖေကို ဘယ်လို စိတ်ဝင်တစား ထိန်းထားနိုင်မှာလဲ။
"အောက်ကမိန်းမက ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး သူ့ကစားပုံကလည်း လိမ္မာတယ်။ သူက မိန်းကလေး ရူရွှမ်းလား။" နန်းကုန်းကျင်းရှီက သူ့ဘေးနားက အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်ပါတယ် သခင်လေး သူမက မိန်းကလေးရူရွှမ်းပါ ”
“ဒါပေမယ့် သူမက လှပေမယ့် သူမရဲ့ ပင်ကိုယ်စရိုက်က အရမ်းအေးတယ်။ သူမက ပုံမှန်ဆို တခြားသူတွေကို စကားမပြောတတ်ဘူး။ သူမက အရမ်းတုံးတာပဲ။”
အမျိုးသမီးများ၏ မနာလိုစိတ်များသည် အလွန်ပြင်းထန်နိုင်သည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က တော်တော်စိတ်ညစ်နေပုံပေါ်သည်။
နန်းကုန်းကျင်းရှီက ၎င်းတို့၏ မှတ်ချက်များကို လျစ်လျူရှုပြီး လန်ဂျင်းယွိကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"အစ်ကိုကြီး ဘယ်လိုထင်လဲ"
"သူမ အရမ်းတော်တယ်။"
"ဟားဟား အကိုကြီး၊ မင်းရဲ့မျှော်လင့်ချက်က အရမ်းမြင့်တယ်။ ဒါပေမယ့် ထပ်ပြီးတော့ သူမအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်။ လှပတဲ့ မျက်နှာလေးပဲလေ။ ဒါပေမယ့် သူမ သီချင်းက မဆိုးဘူး။”
အောက်ဖော်ပြပါအမျိုးသမီးသည် အရည်အသွေးမြင့်သော်လည်း နန်းကုန်းကျင်းရှီအတွက်၊ သူမသည် လှပသောအရာတစ်ခုသာဖြစ်သည်။ သူလုံးဝစိတ်မဝင်စားပေ။
တော်ဝင်မောင်နှမအားလုံးက ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို ဆွဲဆောင်တယ်လို့ သူ့ကို ဘယ်လိုပြောတာလဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက်ကတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်ပဲလား။
သူသည် လှပသော မိန်းမများကို စိတ်မဝင်စားပေ။ အဲဒီအစား သူ့ဘေးနားက မိန်းမစိုးကို ပိုစွဲလန်းသွားသည်။
အိုးးး။ ဘာလဲကွာ။ ဒီလိုမဟုတ်တော့ဘူး။ ဘုရားရေ။ သူ့မှာ မသင့်တော်တဲ့ အတွေးတွေ ရှိနေပြန်ပြီ။ ဒီအတိုင်းဆက်သွားလို့မရဘူး။
ကုသ၍မရနိုင်မီ မိမိကိုယ်မိမိ ကုသရမည်။ သူက ယောက်ျားတစ်ယောက်။ သာမန်လူ။ ဒီတော့ သူက မိန်းမတွေပဲ ကြိုက်တယ်။
နန်းကုန်းကျင်းရှီ စိတ်ထဲတွင် သူ့နှလုံးက တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေသည်။ သူဘာကြောင့် ဒီကိုရောက်နေတာလဲဆိုတာကို သူ့ကိုယ်သူသတိပေးဖို့ အမြဲကြိုးစားနေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူသည် ၎င်းတို့ကို အိမ်စောင့်က ပေးထားသည့် အကူထံသို့ လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " မိန်းကလေး ရူရွှမ်းကို ဒီကိုလာပြီး ငါတို့အတွက် သီချင်းဆိုဖို့ သွားပြော။"
“အမ်….” အကူက တုံ့ဆိုင်းနေပုံရသည်။ ဒါပေမယ့် နန်းကုန်းကျင်းရှီု သူမကို ငွေ ဆယ်ချောင်းကို ပေးလိုက်တဲ့အခါ သူမ ချက်ချင်း ပြုံးပြပြီး ပျံသန်းနိုင်သလို ပြေးထွက်သွားသည်။
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်းသည် စိတ်ထဲ ကျယ်လောင်စွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ငွေက ကမ္ဘာကြီးကို လည်ပတ်စေမှာ သေချာသည်။
ငွေဆယ်ချောင်း အဲဒါက သူမရဲ့ ငါးလစာ လစာဖြစ်သည်။ သေစမ်း သူတို့နှစ်ဦးလုံးသည် လူသားများဖြစ်ကြသော်လည်း လုံးဝခြားနားသော ဘဝနေထိုင်ခဲ့ကြသည်။
ယခုဆိုလျှင် လဲ့ယောင်းယောင်း၏ မျက်နှာသည် ပို၍ပင် မည်းမှောင်လာလေသည်။
နန်းကုန်းကျင်းရှီ၏ ပိုက်ဆံကိုလက်ခံပြီးနောက် အကူသည် အမြန်အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ သူမပြန်ရောက်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတာက အကူက မျှော်လင့်ထားတဲ့ မိနိးကလေးရူရွှမ်းကို သူမနဲ့အတူ မခေါ်လာခဲ့ပေ။
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်လေး။ မိန်းကလေးရူရွှမ်းက သူမနေမကောင်းဖြစ်ပြီး ဖောက်သည်တွေကို မတွေ့ဘူးလို့ပြောပါတယ်…” အကူက စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ ပြောပြသည်။
ဒါကိုကြားတော့ နန်းကုန်းကျင်းရှီရဲ့ ဘေးနားက ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က ရိုင်းစိုင်းတဲ့စကားတွေပြောလာသည်။
"ဟား ရူရွှမ်းက အရမ်း မာနကြီးတယ်။ ငါတို့က တူညီတဲ့ နယ်ပယ်မှာ ရှိပေမယ့် သူမက သီလရှိဟန် ဆောင်ဖို့ ကြိုးစားဆဲပဲ။ Psshhh"
"ဟုတ်တာပေါ့။"
ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို နည်းနည်း လန့်သွားတယ်။
နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ဟာ တူညီတဲ့ နယ်ပယ်မှာ ရှိခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့သည် သူမအကြောင်း ဆိုးဆိုးရွားရွား ပြောဆိုနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ဘယ်လောက်စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းလိုက်လဲ။
နန်းကုန်းကျင်းရှီလည်း အလားတူ ခံစားရပေမည်။ သို့သော် သူက အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "ကောင်းပြီ၊ မိန်းကလေး ရူရွမ်း နေမကောင်းရင်လည်း မကောင်းဘူးပေါ့။"
ယခုဆိုလျှင် နန်းကုန်းကျင်းရှီ ဘေးနားရှိ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးသည် သူ့အား စိတ်ကျေနပ်စေရန် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေကြပြီဖြစ်သည်။
လန်ဂျင်းယွိ အတွက်ကတော့ အနီရောင် ၀တ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးက သူ့အပေါ်မှာ ဂရုထားဆဲဖြစ်သည်။ သူ့အမူအရာက အေးစက်နေသော်လည်း လဲ့ယောင်းယောင်း ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းနေသေးသည်။
သူတို့တွေ သောက်စားပြီး မိန်းမတွေနဲ့ ဆော့နေတာကို ဒီမှာဘဲ ကြည့်နေရင် သူမ စိတ်ဆင်းရဲမှာ သေချာသည်။
ထို့ကြောင့် သူမသည် ရေချိုးခန်းသို့သွားရန် အကြောင်းပြချက်ကို အသုံးပြုရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ လဲ့ယောင်းယောင်းက လန်ဂျင်းယွိကိုပြောပြီး သူ့ကိုယ်သူ သက်သာရာရလိုကြောင်း ဟန်ဆောင်ခဲ့သည်။
"မင်းသား ယွေ့၊ ဒီကျွန်က အိမ်သာသုံးချင်ပါတယ်"
“ကောင်းပြီ။ သွား။"
လဲ့ယောင်းယောင်း ခွင့်တောင်းပြီးတာနဲ့ သူမ တံခါးဆီကို ပြေးထွက်သွားသည်။
သူမသည် ဤကဲ့သို့ အလျင်စလိုဖြစ်နေပုံရပြီး၊ လူတိုင်းက သူမတွင် အရေးပေါ်အခြေအနေရှိနေသည်ဟု ထင်ကောင်းထင်နိုင်သည်။
ဒါပေမယ့် အမှန်အတိုင်းပြောရရင် သူမ ဒီနေရာကို ထွက်သွားပြီး လတ်ဆတ်တဲ့လေကို ရှုရှိုက်ချင်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် အခြားအမျိုးသမီးများ ပရောပရည်လုပ်ကာ ငရဲမင်းကို ထိလိုက်သည်နှင့် သူမကို အလွန်မပျော်မရွှင်ဖြစ်စေသည်။
ကြီးမားသော ကျောက်တုံးကြီးတစ်ခုက သူမကို ဖြိုခွင်းနေသလိုပင်။ ဒါကြောင့် သူမ လမ်းလျှောက်ထွက်တော့မည်။
ဒါပေမယ့် သူမ ပြေးထွက်လာချိန်မှာတော့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြေးရင်း အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို မတော်တဆ တိုက်မိခဲ့သည်။
လဲ့ယောင်းယောင်း၏ ဦးခေါင်းသည် ထိုအမျိုးသမီးနှင့် တိုက်မိပြီး နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေခဲ့ရသည်။
တိုက်ခံမိတဲ့လူလည်း ဒုက္ခရောက်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးက "အာ့" လို့ အော်မိလိုက်ကြသည်။
ထို့နောက် အမျိုးသမီး၏နောက်မှ အကူက သူမအား ကူညီပေးကာ လဲ့ယောင်းယောင်းကို ချက်ချင်းပင် ရင်ဆိုင်ခဲ့သည်။
"မင်းမျက်လုံးမရှိဘူးလား။ မင်းက ငါ့ သခင်မလေးကို ဝင်တိုက်လိုက်တာ။"
"တောင်းပန်ပါတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ်။ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ မင်းသခင်မလေး နာကျင်သွားလား"
လဲ့ယောင်းယောင်းက စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ သူ့ရှေ့က အမျိုးသမီးကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
သို့သော် ထိုအမျိုးသမီး၏ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် သူမ၏မျက်လုံးများသည် ထိတ်လန့်သွားသည်။
သူတိုက်မိသွားတဲ့ အမျိုးသမီးက အောက်ထပ်က ကုချင်းတီးပြသွားတဲ့ မိန်းကလေး ရူရွှမ်းဖြစ်နေသည်။
•••••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၁၃ - အစ်ကို ယောင်း
အဝေးကနေ ကြည့်ရတာ အရမ်းလှသည်။ သို့သော် အနီးကပ်ကြည့်လျှင် သူမသည် ပို၍ပင် ရင်သပ်ရှုမောစရာပင်။
သူမ၏ အသားအရေသည် အလွန်နူးညံ့သည်။ လဲ့ယောင်းယောင်း မနာလိုပေ။
ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်းကို တဖြည်းဖြည်း မော့ကြည့်ရင်း နဖူးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားသည်။
သူမက လဲ့ယောင်းယောင်းကိုတွေ့လိုက်သောအခါ အေးခဲသွားသည်။
"အဲဒါရှင်ပဲ။ " သူမ ဝမ်းသာအားရ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"ဟမ် ငါဘယ်သူလဲဆိုတာ မင်းသိတာလား။"
"ရှင် ကျွန်မကိုမေ့သွားပြီထင်တယ်.."
ရူရွှမ်းက သက်ပြင်းချရင်း အလွန်စိတ်ပျက်သွားပုံပေါ်သည်။ ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း အံ့သြသွားသည်။
ရူရွှမ်းရဲ့ အမူအရာကို အခြေခံရလျှင် သူမက ဤခန္ဓာကိုယ်၏ ယခင်ပိုင်ရှင်ကို သိနေပေလိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့် ရူရွှမ်းက သူမ မိန်းမ ဟုတ်၊ မဟုတ်ဆိုတာ သိလား သူမသေချာမသိပေ။
ဒါကိုတွေးပြီး လဲ့ယောင်းယေညင်းက တံခါးနားမှာ ရပ်နေတုန်း သူမကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သီးသန့်ခန်းထဲက တခြားသူတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို သိ သူမ သေချာမသိပေ။
ကြည့်လိုက်လျှင် သူမသည် မိန်းမဖြစ်သည်ကို ရူရွှမ်း နောက်ဆုံးတွင် သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။
လဲ့ယောင်းယောင်း ထိုအကြောင်းကို ပိုတွေးလေလေ သူမ ပိုစိုးရိမ်လေလေဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သူမသည် ထိုနေရာတွင်နေရန် အလွန်အန္တရာယ်များကြောင်း ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူမသည် ရူရွှမ်းကို သီးခြားနေရာကို ခေါ်သွားလိုပြီး သူမ၏ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အကြောင်းအရင်းကို သိရှိနိုင်သည်။
နောက်ဆုံးတော့ သူမက အရင်ပိုင်ရှင်ရဲ့အတိတ်ကို တကယ်သိချင်ခဲ့သည်။ သူမ ဘာကြောင့် မိန်းမစိုးလို ဟန်ဆောင်နေတာလဲ။
ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတာက ကောင်းကင်ဘုံက သူမဆန္ဒကို ဖြစ်ခွင့် မပေးခဲ့ပေ။ လဲ့ယောင်းယောင်း အခြားတစ်နေရာသို့ သွားရန် အကြံပြုနေချိန်တွင် နန်းကုန်းကျင်းရှီ၏ တောက်ပသော အသံသည် သူမနောက်မှ ထွက်ပေါ်လာသည်။
"အိုး? ငါတို့ရဲ့မိန်းကလေး ရူရွှမ်း မဟုတ်ဘူးလား။ ရှောင်ထုဇီ မင်းဘာလို့ ရပ်ပြီး ဝင်ပေါက်ကို ပိတ်ဆို့ထားတာလဲ၊ မိန်းကလေး ရူရွှမ်းကို မြန်မြန်ဝင်ခွင့်ပြုလိုက်"
နန်းကုန်းကျင်းရှီက နားလည်မှုလွဲခဲ့ပြီး ရူရွှမ်းက သူ့အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး လာခဲ့တာလို့ ထင်သွားတာ သိသာသည်။။
ယုတ်ညံ့တဲ့လူ။ ချောမောလှပသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူ့မျက်လုံးများ တောက်ပလာသည်။
ဒါပေမယ့် ရူရွှမ်းကို ဝင်ခွင့်ပြုခဲ့ပြီး သူမ သူမလိင်ကို ဖော်ပြတာမှုး တစ်ခုခုပြောခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမဟာ ဆုံးခန်းတိုင်ပြီ...။
"ရှောင်ထုဇီ မင်းကဘာလို့စိတ်ညစ်နေတာလဲ။"
"အယ်...."
လဲ့ယောင်းယောင်း မျက်နှာက ရှုံ့တွနေပြီး သူမ သွားများကို တိတ်တဆိတ် ကြိတ်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ သူမသည် မိန်းကလေး ရူရွှမ်းကို ဝင်ခွင့်ပြုရန် ဘေးဖယ်ပေးထားခဲ့ရသည်။
အိုးးးးးးးး. ရူရွှမ်းက သူမ မိန်းကလေးဖြစ်ကြောင်း ထုတ်ဖော်မည်ဆိုပါက သူမအတွက် အလွန်ဆိုးရွားသည်။
မမျှော်လင့်ဘဲ ရူရွှမ်းက လဲ့ယောင်းယောင်း ထွက်ခွာသွားသောအခါ ချက်ချင်းပင် ဝင်သွားခြင်းမရှိပေ။ သူမက အဝင်ဝတွင် ရပ်နေဆဲဖြစ်ပြီး နန်းကုန်းကျင်းရှီကို မော့ကြည့်ချိန်တွင် သူမ၏မျက်နှာသည် အေးစက်ကာ မကျေမနပ်ဖြစ်မှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။
အောက်ထပ်တွင် ကုချင်းတီးခတ်စဥ်က သူမသည် အေးခဲသောအမူအရာရှိသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမ၏ မျက်နှာအမူအရာ မည်မျှ လျင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲသွားနိုင်သည်ကို အံ့သြမိသည်။
လွန်ခဲ့သည့်အခိုက်အတန့်က ရူရွှမ်း သူမကိုမြင်ရသည်မှာ အလွန်ပျော်ရွှင်နေပုံရသည်။ ယခုမူ သူမသည် အေးခဲနေသော အလှလေးအဖြစ်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
သူမ၏ အေးစက်မှုသည် ငရဲမင်းနှင့် ယှဉ်နိုင်သည် ။
"ခွင့်လွှတ်ပါ သခင်လေ၊း ဒီနေ့ အစ်ကို ယောင်း ကို ပြောစရာရှိလို့ပါ"
"အစ်ကို ယောင်းလား။"
နန်းကုန်းကျင်းရှီသာ အံ့အားသင့်နေသူတစ်ဦးမဟုတ်ပေ။ လန်ဂျင်းယွိလည်း မျက်ခုံးပင့်သွားသည်။ ရူရွှမ်း နဲ့ လဲ့ယောင်းယောင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သိထားတာက မယုံနိုင်လောက်အောင်ကို ထူးဆန်းတယ်လို့ သူတို့ထင်နေကြသည်။
သို့သော် လဲ့ယောင်းယောင်းက အရူးဆုံးသူဖြစ်သည်။
အစ်ကို ယောင်းလား။
ရူရွှမ်းက သူမကို အစ်ကို ယောင်းလို့ ခေါ်တော့ သူမက မိန်းကလေးမှန်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား။
ဒါကိုတွေးပြီး လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ နှလုံးသားက နောက်ဆုံးမှာ ငြိမ်သက်သွားခဲ့သည်။
"အိုး ဒါဆို မင်းက ရှောင်ထုဇီရဲ့ သူငယ်ချင်းဟောင်းပဲလား။ အဲ့ဒါကြောင့် မင်းဝင်ထိုင်သင့်တာ နောက်တစ်ခုပဲ။ မင်းနှစ်ယောက် ဘယ်လိုဆုံတွေ့ခဲ့လဲဆိုတာ ငါသိချင်တယ်။"
"ရှောင်ထုဇီလား" ရူရွှမ်း စိတ်ရှုပ်သွားသည်။
ရူရွှမ်း၏ မျက်လုံးများသည် လန်ဂျင်းယွိနဲ့ နန်းကုန်းကျင်းရှီတို့ဆီရောက်သွားပြီးနောက် သူမသည် လဲ့ယောင်းယောင်းကို လှည့်ကြည့်ကာ အဆက်အသွယ်လုပ်ခဲ့သည်။
ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုတွေကို သူ့မျက်လုံးတွေကနေ ဖြတ်ခနဲ မြင်လိုက်ရသည်။ သို့သော် ရူရွှမ်းက သူမကိုယ်သူမ လျင်မြန်စွာ ထိန်းလိုက်ပြီး နန်းကုန်းကျင်းရှီနဲ့ လန်ဂျင်းယွိကို ဆန့်ကျင်ဘက်ပြုခဲ့သည်။
"ဒုက္ခပေးမိတာအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်။" ထို့နောက် ရူရွှမ်းက အခန်းထဲသို့ ကျော့ရှင်းစွာ ဝင်သွားခဲ့သည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းကတော့ ရေချိုးခန်းသုံးဖို့ ဆင်ခြေမပေးတော့ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူက အရင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို အရမ်းသိချင်ခဲ့သည်။ ရူရွှမ်းနဲ့ သူမ၏ဆက်ဆံရေးအကြောင်း သူမသိချင်သည်။
ရူရွှမ်း၏ ပြောကြားချက်အရ ၎င်းတို့သည် လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ခွဲခန့်က တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရူရွှမ်း၏ မိသားစု နောက်ခံသည် အတော်လေး ကောင်းမွန်သည်။ သူတို့သည် စာပေလောကတွင် နာမည်ရနေသော မိသားစုတစ်ခုဖြစ်သည်။ သူ့မိဘတွေက သူမကို အရမ်းချစ်သည်။
သို့သော် လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ခွဲခန့်က သူမ၏ဖခင်သည် ရုတ်တရက် အလွန်နာမကျန်းဖြစ်ခဲ့သည်။ သမားတော်များစွာကို သွားတွေ့သော်လည်း အသုံးမဝင်ပေ။ ရူရွှမ်းက အလွန်စိတ်အားငယ်နေသဖြင့် သူမသည် ကောင်းချီးပေးရန်အတွက် တောင်စောင်းရှိ ဘုရားကျောင်းသို့သွားရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူမသည် သူမ၏ဖခင်ကို ကျန်းမာစေပြီး အသက်ရှည်ကျန်းမာစွာ နေထိုင်စေလိုသည်။
သို့သော် တောင်တက်လမ်းသည် အလွန်ကြမ်းတမ်းသည်။ ရူရွှမ်းက ပျော့ညံ့သော မိန်းမပျိုလေးမျှသာဖြစ်သောကြောင့် သူမအတွက် အလွန်ခက်ခဲသော ခရီးတစ်ခုဖြစ်သည်။
ရူရွှမ်း ဆုတောင်းပြီးသောအခါ သူမ မတော်တဆ ချော်လဲပြီး တောင်ပေါ်မှ လှိမ့်ကျသွားသည်။ နောက်ဆုံး သူမ ခြေကျင်းဝတ် လိမ်တာနဲ့ အဆုံးသတ်သွားသည်။
တောင်စောင်းသည် ညဘက်တွင် အန္တရာယ်အရှိဆုံးဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် မရေမတွက်နိုင်သော ဝံပုလွေများနှင့် အဆိပ်ရှိသောမြွေများ ထွက်လာသည်။
မူလက ရူရွှမ်း သူမ သေတော့မယ်ဆိုတာ သေချာသည်။ ဒါပေမယ့် ကံကောင်းထောက်မစွာ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမကို ကယ်တင်ခဲ့သည်။
ထိုလူသည် လဲ့ယောင်းယောင်း၏ လက်ရှိခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ဖြစ်သည်။
ထို့နောက် သူမခန္ဓာကိုယ်၏ ယခင်ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူက ရူရွှမ်းကို အိမ်သို့ခေါ်သွားပြီး မထွက်ခွာမီ ညအနည်းငယ်ခန့် သူမနေရာ၌ နေခဲ့သည်။
ဖြစ်နိုင်သည်မှာ သူမသည် ရူရွှမ်းနှင့် ကောင်းမွန်သောဆက်ဆံရေးရှိသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ရူရွှမ်းကို ငေးကြည့်ရင်း ရုတ်တရက် သူမ၏ အခန်းဖော်ဟောင်းများအကြောင်း သတိရလာသည်။
21 ရာစုတွင် လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမအခန်းဖော်တွေနဲ့ ပါတီပွဲ၊ စားဖို့၊ သောက်ဖို့ ဈေးဝယ် ထွက်ခဲ့သည်။ အဲဒီနေ့တွေက အရမ်းကောင်းတယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီခေတ်မှာတော့ သူမမှာ ရှောင်မုဇီပဲရှိသည်။ ရူရွှမ်း ပေါ်လာတော့ သူမ ဝမ်းသာသွားသည်။
ထို့ကြောင့် ရူရွှမ်း ပြည့်တန်ဆာအိမ်တွင် ကုန်ဆုံးသွားရမည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် လဲ့ယောင်းယောင်း နှလုံးသားကို နာကျင်စေသည်။ "ဒါဆို ဘာဖြစ်သွားတာလဲ၊ မင်းဒီမှာ ဘယ်လိုအဆုံးသတ်သွားတာလဲ" လို့ မေးဖို့ သူမ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။
"အစ်ကိုယောင်း အစ်ကိုထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အဖေဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။ အမေက စိတ်ဓာတ်အရမ်းကျပြီး နေမကောင်းဖြစ်သွားတယ်။ စာပေလောကမှာ နာမည်ကြီးတဲ့ မိသားစုက ချမ်းသာပေမယ့် ငါတို့က မချမ်းသာဘူး။ နေမကောင်းလို့ အိမ်က စျေးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းတွေ ရောင်းပြီး သမားတော်တွေကုသဖို့ ပိုက်ဆံလိုတယ် ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ သူ ဆုံးပါးသွားပြီး
အမေပဲ ကျန်တော့တယ်။ အကောင်းဆုံးဆေးကိုသုံးရင် သက်သာမယ်လို့ ဆရာဝန်ကပြောတယ် ဒါပေမယ့် ငါတို့မှာ ပိုက်ဆံမရှိတော့ဘူးဆိုတော့….”
အဆုံးတွင် ရူရွှမ်းက သူမ၏ ချစ်စဖွယ်ပါးပြင်မှ ပဲတောင့်အရွယ် မျက်ရည်စများ စီးကျလာသည်နှင့်အမျှ သူမ၏ စကားလုံးများကို ရှုံ့ချလိုက်သည်။
ယခုတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက ရူရွှမ်း၏ အတွေ့အကြုံများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်သောအခါတွင် အခြားတာဝန်မရှိသော မိန်းမစိုးလေးတစ်ယောက်အနေဖြင့် သူမသည် များစွာသာလွန်ကောင်းမွန်သော အနေအထားတွင် ရှိနေကြောင်း ခံစားခဲ့ရသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ရူရွှမ်းသည် မိန်းကလေးကောင်းတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်ခဲ့ပြီး သူမသည် သူမ၏မိခင်အတွက်ကြောင့်သာ ဤအခြေအနေတွင် မိမိကိုယ်ကို ထားရှိခဲ့သည်။
သို့သော် ရူရွှမ်းသည် အသက် ဆယ့်ငါးနှစ် သို့မဟုတ် ဆယ့်ခြောက်နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ သူမဟာ အခုမှ ပြည့်တန်ဆာအိမ်ထဲဝင်ရပြီး ဖောက်သည်တွေကို မခေါ်ရသေးပေမယ့် အနာဂတ်မှာ ဘာတွေဖြစ်လာမလဲ။
အကယ်၍ သူမသည် ဖောက်သည်များကို စတင်လက်ခံမည်ဆိုပါက သူမ၏ဘဝသည် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ဒါကိုတွေးရင်း လဲ့ယောင်းယောင်း အလွန်စိုးရိမ်သွားသည်။
အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ရူရွှမ်းကို သူမ မသိသော်လည်း သူမကို ကူညီချင်ခဲ့သည်။
သို့သော် လဲ့ယောင်းယောင်းက မိန်းမစိုးလေးသာဖြစ်သည်။ သူမ၏ အရည်အချင်းများသည် အကန့်အသတ်ရှိသည်။ သူမကူညီချင်ရင်တောင် သူမ ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ။
#5.12.2023