"ကိုကို"
"ဗျာ"
"အဆင်ပြေခဲ့လား"
"အင်းပြေတယ် သန်ဘက်ခါဟိုတယ်ရှင်များအစည်းဝေးရှိတယ်"
"ဟုတ်လား ဒီတစ်ခါရောဘယ်မှာလဲ"
"ဒီတစ်ခါတော့သံတွဲဟိုတယ်မှာပဲလုပ်မယ်တဲ့"
"ဪ ကျွန်တော်လိုက်ခဲ့မယ်"
"ဘာလို့လဲ"
"စိတ်မချလို့လေ အရင်ခါကျွန်တော်မလိုက်တုန်းကဟိုကောင်တွေကကိုကို့ကိုဘယ်လောက်တောင်ကြည့်နေလိုက်ကြလဲ ပြောရင်းနဲ့ဒေါသထွက်လာပြီ"
"ဟိန်းမြတ်ကလဲကွာ အဲ့တုန်းကလဲမင်းပဲပွဲကြမ်းလို့ဟိုမှာအလဲလဲအကွဲကွဲနဲ့စိတ်လျှော့ပါ"
"မလျှော့နိုင်ပါဘူး သေအောင်သတ်ပစ်ချင်တာကိုကိုတားလို့သာလျှော့လိုက်တာ"
တကယ်လဲဟုတ်ပါသည်။အဲ့နေ့ကသူသာမတားရင်ဟိုဘက်လူတွေအကုန်မတွေးရဲစရာ။ဟိန်းမြတ်ကိုအေးအေးဆေးဆေးသမားထင်ထားခဲ့တာ။အထင်နဲ့အမြင်တစ်ခြားစီပေ။အဲ့ဒီနေ့ကသူ့ကိုကြည့်နေကြလို့ဆိုပြီးသောင်းကျန်းလိုက်တာသူခန့်မှာကျန်တဲ့လူကြီးတွေနဲ့သက်ဆိုင်ရာတွေကိုမနည်းတောင်းပန်လိုက်ရသည်။
"ကဲ ကဲမင်းသဘော အရင်ခါလိုသောင်းကျန်းရင်တော့ငါမခေါ်ဘူးနော်"
"ဟင် အဲ့တာကသူတို့ပေါ်မူတည်တယ်လေဗျာသူတို့ကကိုကို့ကိုငမ်းနေကြရင်တော့လုပ်သင့်ရင်လုပ်ရမှာပဲ"
သူခန့်မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်းဗိုက်ကိုလိမ်ဆွဲလိုက်သည်။
"အ! အ!ကိုကို"
"ပြောနေရင်းနဲ့ကိုဆိုးလာတယ်မင်း!"
"ကိုကိုကလဲ"
"မောင်းတော့အိမ်ပြန်ချင်ပြီ"
"ဘာလဲမစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား"
"ဒီ...!"
ဟိန်းမြတ်ပြုံးစိစိနဲ့ကားကိုစက်နှိုးပြီးအိမ်သို့မောင်းလိုက်တော့သည်။
အိမ်သို့ရောက်တော့သူခန့်ကကားထဲကဆင်းပြီးအထုပ်တွေသယ်မယ်လုပ်တော့ဟိန်းမြတ်ကပြာပြာသလဲနဲ့
"ကိုကိုဖယ် ကျွန်တော်သယ်မယ် ဖယ် ဖယ်"
"ရပါတယ်ဟိန်းမြတ်ရအထုပ်ကအလေးကြီးတွေကွ"
"ရပါတယ်ဆိုကိုကိုရာ ဖယ်သာဖယ်စမ်းပါ"
သူခန့်လဲပြောမရတာနဲ့အရှေ့ကနေအရင်သွားလိုက်သည်။
"မေမေ"
"ရှင် သားလေးရောက်ပြီလား"
"ဟုတ်"
"နောက်ကျနေတော့ဘာဖြစ်နေလဲလို့စိတ်ပူနေတာအမေက"
"ဟုတ်တယ် ဟိုတယ်ခနဝင်နေလိုက်လို့မေမေ"
"ဪ....ဟဲ့ သားငယ်ကိုအထုပ်တွေအကုန်သယ်လာခိုင်းရလား အမေတို့ကိုခေါ်လိုက်ပြီးရော"
ဟိန်းမြတ်ကိုအထုပ်ပိုးတွေနဲ့မြင်လိုက်ရလို့ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ရပါတယ်အမေရဒီလောက်ကအသာလေးပါ"
"ဘယ်ဟုတ်မလဲကွယ်"
"ဟုတ်ပါတယ်အမေရ"
ဟိန်းမြတ်အခန်းထဲသွားတော့
"သား သားမက်လေးကိုအနိုင်မကျင့်ပါနဲ့ကွယ်"
"အယ် မေမေကလဲသားကသယ်မယ်ပြောပါတယ်သူ့ဘာသူအသယ်မခံလို့ပြောမရတာနဲ့လာလိုက်တာ"
"သားနော်"
"မေမေနော်"
"ကောင်စုတ်လေးမအေကိုပြန်နောက်နေတယ်"
"ဟီး သားသွားလိုက်ဦးမယ်"
"အေးအေး"
သူခန့်အခန်းထဲလိုက်သွားတော့ဟိန်းမြတ်ကအထုပ်ထဲကအင်္ကျီတွေကိုပါတစ်ခါတည်းဗီဒိုထဲထည့်နေသည်။
"မထည့်နဲ့ဦးဟိန်းမြတ် မလျှော်ရသေးတာတွေလဲပါသေးတယ်ပေးအဲ့တာ"
သူခန့်အင်္ကျီတွေကိုသေချာပြန်လုပ်နေတုန်းဟိန်းမြတ်သူခန့်အနားကပ်သွားလိုက်သည်။ပြီးတော့လေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ခေါ်လိုက်သည်။
"ကိုကို"
"ဟင်"
"အဲ့တာတွေမလုပ်နဲ့တော့"
"ဘာလို့လဲ ငါမလုပ်ရင်မေမေလုပ်နေရမှာပေါ့"
"ပြီးမှကျွန်တော်လုပ်ပေးမယ် အခုကျွန်တော်တော်တော်လွမ်းနေပြီကိုကို့ကို"
"အယ် ဟိန်းမြတ်မင်းပေါက်ကရပြောပြီ ငါအခုမင်းရှေ့မှာလေဘာလို့လွမ်းနေတာလဲ"
"မဟုတ်ဘူး ကိုကို့ရဲ့တခြားဟာလေးကိုလွမ်းတာ"
သူခန့်သဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ။ဒီကောင်လေးတော်တော်မလွယ်တာပဲ။
"ဟိန်းမြတ်ခ"
"အင်း"
ဟိန်းမြတ်ကသူခန့်နားတွေလည်ပင်းတွေနမ်းရင်းနဲ့ပြန်ဖြေသည်။
"ဖယ်ဦးဟ ဘယ်သူကလက်ခံနေလို့ဇွတ်နမ်းနေတာလဲ"
"မရတော့ဘူး ဒီမှာကြည့်ဦး"
ဆိုကာသူခန့်လက်ကိုကိုင်ရင်းသူ့အငယ်ကောင်ပေါ်တင်ပေးလာသည်။အင်္ကျီကတော့ဘယ်ချိန်ထဲကချွတ်လိုက်မှန်းတောင်မသိလိုက်ပေ။သူခန့်ရှက်တာတော့မဟုတ်ပေမယ့်အခုမှအိမ်ပြန်ရောက်ခါစရှိသေးတာဆိုတော့တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။
"မရဘူးဟိန်းမြတ်ငါနားချင်သေးတယ်"
"ကျွန်တော်လဲမရဘူးကိုကို အောက်ကကောင်ကတအားမာနေပြီ"
"ဟိန်းမြတ် နောက် နောက်မှလုပ်ရအောင်ကွာနော်ငါစိတ်မပါသေးဘူး"
ဟိန်းမြတ်နမ်းနေတာတွေရပ်လိုက်ရင်း
"ကျွန်တော်ဘယ်ချိန်ထိကိုကို့အငြင်းစကားတွေကိုလက်ခံနေရဦးမှာလဲကိုကိုရာ"
"မဟုတ်ပါဘူးဟိန်းမြတ်ရာ အခုကငါအဆင်သင့်မဖြစ်သေးလို့ပါနော် နော်ဟိန်းမြတ်"
"အင်းပါ....ကိုကိုရေချိုးပြီးနားလိုက်ဦးကျွန်တော်အမေ့ဆီဖုန်းဆက်လိုက်ဦးမယ်"
ဆိုကာအင်္ကျီကောက်ဝတ်လိုက်ပြီးဖုန်းယူကာဝရန်တာဘက်ထွက်သွားသည်။
:တီ
:တီ
:တီ
"ဟလို"
တစ်ဖက်ကဖုန်းဖြေသံကြားတော့ဟိန်းမြတ်လဲပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"မေမေ"
"အေးသားလေးနေကောင်းလား"
"ဟုတ်ကောင်းပါတယ်မေမေတို့ရော"
"ကောင်းတယ်သား အမေလဲကောင်းတယ်မင်းအဖေလဲနေကောင်းတယ်"
"ဟုတ်"
"သူခန့်ရောခရီးကပြန်ရောက်ပြီလားသား"
"ရောက်ပြီမေမေအခုပဲရောက်တာ နားနေတယ်"
"ဪအေးအေး နေကောင်းတယ်မလားသူလဲ"
"ဟုတ်ကောင်းတယ်မေမေ"
"အေးအေး သားတို့ဆီနွေရာသီကြရင်တော့မေမေတို့လာလည်ဖို့စီစဉ်ထားတယ်"
"လာခဲ့လေမေမေသားလဲမေမေတို့ကိုတွေ့ချင်နေတာ"
"လေဆိပ်ရောက်တုန်းကတော့ဝင်မလာပဲအခုမှဘာတွေ့ချင်နေတာလဲဟိန်းမြတ်ခ"
"အိုတော်ကလဲကလေးကို သူမအားလို့မဝင်တာလေ"
"ဖေဖေပြောတာဟုတ်ပါတယ်မေမေရယ်"
"မင်းအဖေကလေတအားကိုပဲ"
"ဟားဟားမေမေတို့နှစ်ယောက်ကတော့အခုထိလဲမတည့်ကြသေးဘူးလား"
"မင်းအဖေနဲ့ငါနဲ့ကတော့သတ်လိုက် သတ်လိုက်ပဲဟေ့"
"ဟားဟားဟား မေမေကတော့ဗျာ"
"ရတုနဲ့ရောအဆက်အသွယ်ရကြသေးလားမင်းတို့"
"မရဘူးဖေဖေ ဒီကောင်အလုပ်တွေပဲများနေတာလားဆက်သွယ်လို့ပဲမရလို့လားသေချာမသိဘူး သားနဲ့ကွန်းနဲ့ဆက်ရင်လဲဆက်မရဘူးသူ့ဆီ"
"ဪကွန်းရောအဆင်ပြေတယ်မလား"
"ပြေတယ်အဖေ ဟ!"
ဟိန်းမြတ်ဖေဖေနဲ့ဖုန်းပြောနေတုန်းအောက်ပိုင်းတစ်နေရာကပါးစပ်နဲ့စုပ်ယူတာခံလိုက်ရ၍ညည်းမိသွားသည်။
"သားဘာဖြစ်တာလဲ"
"အ! ဘာ ဘာမှမဖြစ် ဟ!ဘူးဖေဖေ"
"ဟုတ်လို့လားသားရယ်သားအသံကတစ်မျိုးကြီး"
"ဘာမှဖြစ်ဘူးဖေဖေဒါပဲနော်"
"ဟလို သား သား! ဟလို....ဟော်ဒီကောင်ပြောရင်းဆိုရင်းချသွားပြန်ပြီ"
"ကိစ္စပေါ်လာလို့နေမှာပေါ့ရှင်ကလဲ"
"ကိုကို ဟ!"
"အွန့် အွန်းး"
ဟိန်းမြတ်ခံစားလို့ကောင်းလွန်း၍သူခန့်ခေါင်းကိုသူ့ပေါင်ရင်းနားဆွဲကပ်ထားမိသည်။
"အား! ကိုကို အ! ဖယ်တော့! ဖယ်တော့ဒီထက်ပိုလိုလာပြီ ဟာ့!"
ဟိန်းမြတ်ပြောတော့သူခန့်ကဖယ်ပေးလိုက်သည်။သူခန့်ဖယ်ပေးတာနဲ့ဟိန်းမြတ်ကသူခန့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုစတင်ပြီးနမ်းတော့သည်။သူခန့်လဲဟိန်းမြတ်အနမ်းတွေလက်ခံရင်းအနောက်ဘက်ကနေဟိန်းမြတ်လက်တွေကိုအလူးအလိမ့်ခံနေရသည်။
"အ! ဟိန်းမြတ်လက်ဖယ်လိုက်တော့ ထည့်ပေးတော့"
"ဟုတ်ကိုကို"
"အာ့! ဟာ့!! ဟိန်းမြတ် အ!ဖြည်းဖြည်း"
"ဟာ့! ကျွန်တော်ထိန်းမရတော့ဘူးကိုကို ပြီးမှဆေးလိမ်းပေးမယ်အခုတော့ကျွန်တော့်ကိုခွင့်လွှတ် ဟာ့!"
သူခန့်ဟိန်းမြတ်အောက်မှာအလူးအလဲခံနေရသည်။ဟိန်းမြတ်အကြာကြီးနေမှပြန်လုပ်ရတာဆိုတော့သူခန့်အပေါက်လေးကတင်းကျပ်နေပြီးအတင်းတိုးဝင်နေရသည်။အရှိန်ရလာတာနဲ့အမျှဆောင့်ချက်တွေကတစ်ဖြည်းဖြည်းမြန်လာပြီး
"အ! အဲ့နား ဟာ့! အဲ့နားလေး"
သူခန့်ရဲ့sweet pointကိုတွေ့သွားပြီးအရှိန်နဲ့ဆက်တိုက်တိုးဝင်နေသည်။
"အ့! ဟိန်းမြတ်ငါ ငါပြီးတော့မယ် ဟ!"
"အင်း ကျွန်တော်လဲပြီးတော့မယ်ကိုကို ဟာ့!shit!"
မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ဆက်တိုက်တိုးဝင်ပြီးတော့နှစ်ယောက်လုံးပြီးဆုံးသွားကြလေသည်။ဟိန်းမြတ်ကသူခန့်အပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးအပန်းဖြေနေသည်။
"ကိုကိုတော်တော်ဆိုးတယ်"
"ဘာလို့လဲ"
"ဖေဖေနဲ့ဖုန်းပြောနေတုန်းလာလုပ်တာလန့်သွားတာပဲ"
"မကြိုက်လို့လား မကြိုက်ရင်နောက်မလုပ်..."
"မဟုတ်ဘူး ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်လို့"
သူခန့်မျက်စောင်းလေးအသာထိုးသည်။
"မင်းပဲလိုချင်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"
"အင်း အကြာကြီးခွဲနေရတာဆိုတော့ကိုကို့ကိုရောဒီအပေါက်လေးကိုပါလွမ်းနေတာ"
"ခွေးကောင်...ဖယ်တော့ငါအိပ်ချင်ပြီ"
"ရေမချိုးတော့ဘူးလားကိုကို"
"အ!"
သူခန့်ဟိန်းမြတ်ရင်ဘတ်ကိုတစ်ချက်ရိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့
"မင်းဒီလောက်လုပ်ထားတာဘယ်သူကရေချိုးနေနိုင်ဦးမှာလဲ ထလို့တောင်ရပါ့မလားမသိဘူး"
"ဟီးsorryပါကိုကိုရာ ကိုကိုကအရမ်းလှနေတော့ကျွန်တော်စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားတာ"
"ခွေးကောင် ငါကယောကျာ်းလေးကွ လှတယ်လို့သုံးစရာလားချောတယ်လောက်တော့လုပ်"
"အင်းလေကိုကို့မျက်နှာနုနုလေးကချောတယ် ဟောဒီကအပေါက်လေးကလှတယ်"
"ဟာ တော်တော့ကွာဘာတွေပြောနေမှန်းလဲမသိဘူး"
"ဟားဟား...အိပ်တော့မှာမလား အိပ်ယာကနိုးမှကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ရေချိုးပေးပြီးဆေးလိမ်းပေးမယ်"
"အင်း"
ဟိန်းမြတ်လဲသူခန့်ကိုစောင်လေးခြုံပေးကာသူကတော့တင်းမာနေပြန်တဲ့အကောင်ကိုလျှော့ဖို့ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားလိုက်သည်။တကယ်ကသူထပ်ပြီးလုပ်ချင်သေးသည်။ဒါပေမယ့်ကိုကိုကခရီးကပြန်ရောက်ခါစမို့ဖျားမှာစိုး၍မလုပ်တော့ခြင်းဖြစ်သည်။
နောက်တစ်နေ့နံနက်မှာတော့
"သမီးရေသွားရအောင်"
"ဟုတ်ဖေဖေ"
ဒေါ်လေးတို့ကဒီနေ့ပြန်လာမည်ဆို၍သွေးသစ်တို့သားအဖသွားကြိုဖို့ပြင်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။အမရာထွက်လာတော့သွေးသစ်အမရာ့လက်ကိုဆွဲကာအိမ်ရှေ့ထွက်လာကြသည်။အိမ်ရှေ့ရောက်တော့
"ဦးဦး"
"ဗျာ့ သမီးငယ်"
သွေးသစ်ကြောင်သွားသည်။ကွန်းကဘယ်လိုဖြစ်ပြီးသူ့အိမ်ရှေ့ရောက်နေတာပါလိမ့်
"ကွန်းအသင်္ချေ မင်းက"
"ဖေဖေ ဦးဦးကိုမီးမီးခေါ်ထားယာ"
"သမီးဘာလို့သူများကိုလျှောက်ခေါ်နေတာလဲ အားနာစရာကောင်းအောင်"
"ဖေဖေကယဲမီးမီးတို့နှစ်ယောက်ထဲရှိုပျင်းချရာကြီး"
"သမီးရယ်အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေကွာ သက်သက်မဲ့သူများကို..."
"ခင်ဗျားနောက်တစ်ခါသူများ သူများနဲ့ထပ်သုံးနှုန်းနေမယ်ဆိုကျုပ်တို့သုံးယောက်ပတ်သတ်မှုကိုတစ်ကမ္ဘာလုံးချပြပစ်မှာနော်ပယင်းသွေးသစ်"
"ကွန်းအသင်္ချေ မင်းငါစကားပြောနေရင်ဖြတ်မပြောနဲ့"
"ခင်ဗျားစကားပြောပုံမှားနေလို့ထောက်ပေးတာ ကျုပ်ကသူစိမ်းမှမဟုတ်ပဲ"
"ငါကတော့မင်းကိုသူစိမ်းလို့ပဲသတ်မှတ်တယ်ကွန်းအသင်္ချေ"
"ခင်ဗျားဘယ်လိုပဲသတ်မှတ် သတ်မှတ်ခင်ဗျားနဲ့သမီးကကျုပ်မိသားစုဝင်တွေပဲပယင်းသွေးသစ်"
"လာသမီးလာဦးဦးတို့သွားမယ်"
"အမရာမလိုက်ရဘူး"
"ဖေဖေကယဲ"
"မ လိုက် ရ ဘူး!"
သွေးသစ်လက်ညှိုးထိုးရင်းတစ်လုံးချင်းပြောတော့မျက်နှာကိုမျက်နှာငယ်လေးလုပ်ပစ်ကာ
"ဖေဖေကယဲမီးမီးတွားချင်တယ်ယေနော် ယုပ်ပါဖေဖေရဲ့ မီးမီးဦးဦးကားနဲ့တွားချင်ယို့ပါ"
"ကျစ်! မြတ်အမရာကွန်းရာငါ့ကိုကျဉ်းထဲကျပ်ထဲရောက်အောင်လုပ်နေတယ်.....ပြီးရောဒီတစ်ခါပဲနော် နောက်ဖေဖေ့ကိုမတိုင်ပင်ပဲဘာမှမလုပ်နဲ့ကြားလား"
"ဟုတ် အာဘွား"
အမရာလိုချင်တာရသွားတော့သူ့အဖေကိုခြေဖျားလေးထောက်ကာနမ်းလေသည်။
"ဦးဦးကိုရောမနမ်းချင်ဘူးလား"
အမရာလဲကွန်းဘက်လှည့်ပြီးနမ်းမည်အလုပ်သွေးသစ်ကဆွဲပွေ့ကာကားပေါ်တင်လိုက်သည်။ပါးစပ်ကလဲ
"မနမ်းရဘူးအမရာ"
ကျန်ခဲ့တဲ့ကွန်းကတော့အမရာနမ်းမည်အထင်နဲ့ခါးကြီးကုန်းကာတန်းလန်းကြီးကျန်နေခဲ့တော့သည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့အမရာကနောက်ခုံမှာထိုင်နေပြီးသွေးသစ်ကတော့ကွန်းဘေးကခုံမှာထိုင်သည်။ကားလေးကတစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ရပ်ကွက်ထဲကထွက်ကာမြင်းကမ္ဘာဘက်ကိုဦးတည်သွားလေသည်။
"မြင်းကမ္ဘာဘက်ကရွာမလား"
"ဟုတ်တယ်"
"လမ်းမသိဘူးပြောပြဦး"
"မြင်းကမ္ဘာရောက်ရင်ပြောမယ်"
"အင်းးးမြင်းကမ္ဘာမမောင်းပဲနဲ့တစ်ခါတည်းရန်ကုန်ကိုခိုးပြေးလိုက်ရင်ကောင်းမလား??"
"ကွန်းအသင်္ချေ!!"
"ဟားဟား နောက်တာပါဗျာခင်ဗျားကလဲ နောက်မှတကယ်လုပ်ပြမယ်အခုတော့မြင်းကမ္ဘာပဲသွားမှာ"
သွေးသစ်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပေ။အမရာစကားကိုလက်တစ်လုံးကြားပြောတတ်တာဘယ်သူနဲ့တူလဲအောက်မေ့တယ်သူ့အဖေနဲ့သွားတူနေတာပဲ။