Oldukça sıkı bir şekilde çalışıyordum. Halletmem gereken önemli işlerim vardı. Şuan kütüphanede kitaplar arasında kaybolmuştum ve aradan saatler geçtiğini ancak fark edebilmiştim.
Kafamı kaldırıp saate baktığımda kapanmasına az kaldığını görmüştüm. Hemen gözlüğümü düzeltip ayağa kalktım ve etrafı toparlayıp çıkmak için kapıya yöneldim. Tam kapının kolunu tutup açacakken omzumda bir el hissettim ve çığlık atıp arkama baktım.
Arkamdaki tanıdık yüzü görünce derin bir nefes verdim ve Armin'in yüzüne baktım. Onunla eskiden beri arkadaştık.
"Hey Armin! Beni korkuttun. Ben kütüphanede yalnızım sanıyordum" uykulu gözlerle ona baktım. Armin ise bana gülümseyerek bakıyordu. Beni sevdiğini biliyordum. Utançtan bir adım atmayacağını da aynı şekilde. Ancak bende onu seviyordum ve yakında açılmakta kararlıydım.
"Bende birkaç işimi halletmeye gelmiştim ancak seni görünce bir selam vereyim dedim. Ah.. sen iyi misin? Yorgun görünüyorsun" endişeyle bana baktı. Bende gülümsedim ve cevap verdim. "Saatlerdir burada çalışıyorum. Bu beni biraz yordu"
"Dinlenmek ister misin?" Endişe içinde sordu. Bende onaylar bir şekilde kafamı salladım ve sordum. "Aslında çok iyi olur. Bu arada yarın bahçede buluşalım. Sana söylemek istediğim bir şey var"
Karar vermiştim. Yarın onu sevdiğimi söyleyecektim. Kapıdan çıkıp odama gittim ve kendimi direkt yatağa atıp uyudum. Oldukça yorulmuştum.
________________----------___________________
Sabah kalktığımda çok enerjiktim. Karnımın guruldamasıyla yemekhaneye indim. Etrafıma baktığımda Armin ile göz göze geldik. Armine gülümseyip elimdeki yemek tepsisiyle yanına oturdum.
Armin'de bana gülümseyerek karşılık verip beraber yemeklerimizi yedik. Arkadaşlarımız bizi yalnız bırakmayı tercih etmişti. Yemeğimi bitirdikten sonra Armin'in kulağına eğilip fısıldadım. "Yemeğini yedikten sonra bahçeye gelmeyi unutma Armin" ayağa kalktım ve bahçeye, her zaman geldiğimiz ağacın altına oturdum.
Bu ağacın altında çok anımız vardı. Ben burada oturup resim çizerken o da yanımda sessizce kitap okur, bazenleri okuduğu kitap hakkında konuşup sohbet ederdik ve güzel manzaranın tadını çıkarırdık.
Ben derin düşüncelere dalmışken silkelendim ve Armin'i heyecan içinde beklemeye başladım. Yaklaşık 10 dakika sonra adım sesleri duyup ileri, bana yaklaşan Armin'e bakmıştım.yaklaşıyordu, heyecandan terleyen elimi pantolonuma sürtüp ayağa kalktım.
"Armin.. selam" ne kadar tuhaf bir giriş olmuştu. Rezilliğime kızarmıştım. Armin'de gülümseyerek karşılık vermiş ve yere, çimenlerin üzerine oturmuştu. Bende yanına oturdum ve manzaraya baktım. Sakura ağaçları oldukça güzel bir manzara sunuyordu.
Armin sabırsızlıkla konuştu "bana söylemek istediğin şey nedir?" Sorusuyla biraz panik olmuştum. Ancak zaman geçirmenin saçma olduğunu düşünüp cevap verdim. "Evet.. Armin. Sana söylemek istediğim bir şey var"
Armin merakla bana baktı. "Seni dinliyorum" gözlerimi kapattım ve ne olacaksa olsun diye geçirdim içimden. "Armin... Ben, seni seviyorum!" Oldukça kızarmıştım. Ellerimle yüzümü tuttum.
Ellerime değen eller ile gözümü açtım ve Armin'e baktım. O da benim gibi kızarmıştı. "Bende seni seviyorum. Seni gördüğüm ilk zamandan beri. Beni arkadaşın olarak görüyorsun sandım"
Gülümsedim "ilk zamanlar evet, Öyleydi. Ancak hislerim sonradan değişti" Armin kızarmış suratı ile gülümsedi ve bana sarıldı. Sarılmasına karşılık verirken kulağımda nefesini hissettim. "Teşekkür ederim" diye fısıldadı ve ekledi. "Akşam burada buluşalım. Sana vermek istediğim bir şey var"
Merakla sordum "nedir?" Gülümsedi ve cevap verdi "ah! Canım. Sürprizler söylenmez!" Burnuma canımı acıtmayacak bir şekilde vurdu. Kıkırdadım ve cevap verdim "o zaman sabırsızlıkla bekliyor olacağım"
Kafasını salladı "akşam 8'de burada ol" bende kafamı salladım ve ayağa kalktım. Elimi uzatarak Armin'in de kalkmasına yardım ettim. Daha sonra beraber yurdun içine gittik ve odalarımıza dağıldık.
___________________________________________
Armin'in dediği saat gelmişti. Son kez aynadan kendime baktım ve gizlice yurt odasının kapısından çıktım. Etrafıma bakıp temkinli bir şekilde yürürken koridordan bir ses geldi. Hemen yanımdaki dolabın yanına saklandım ve gizlice gelen kişiye baktım. Bu fizik öğretmenimiz Levi idi.
Eğer beni burada görürse biterdim. Oldukça katı bir öğretmendi ancak adım sesleri oldukça yakalamıştı. Gözlerimi sıkıca kapattım ve nefesimi tuttum ancak oldukça geç kalmıştım.
"Burada ne işin var öğrenci?" Kollarımı bağlamış bana sert ve soğuk gözlerle bakan öğretmenime baktım. "H-hocam.."
"Cevap ver öğrenci. Odanda olman gerekirdi" gerginlikle yutkundum ve söyleyeceğim bahaneleri düşünürken tekrar fizik hocasının sert ve tok sözü ile ona odaklandım.
"Bana yalan söyleme sakın. Sashayla konuşurken duydum. Armin ile buluşacaksın değil mi? Odana, öğrenci"
"A-ama-" derken sözümü sert sesiyle kesti "bak! Sadece yarım saatin var öğrenci. Sonra doğru odana. Yoksa sana ceza veririm" Levi'den böyle bir hareket beklemiyordum açıkçası. O ise arkasını dönmeden yürümeye başlamışken seslendim "teşekkür ederim hocam!" Sanırım beni duymamıştı. Ya da bilerek duymamazlıktan gelmişti çünkü beni takmadan yürümeye devam etmiş, koridorun sonundan dönmüştü ve gözden kaybolmuştu. Bende vakit kaybetmeden hemen aşağıya indim ve beni bekleyen Armin'in yanına geldim.
"Neden bu kadar uzun sürdü?" Diye soran Armine biraz dinlendikten sonra cevap verdim "Fizikçiye yakalandım"
Armin gözlerini şokla açtı "Fizikçi Levi mi? O zaman nasıl geldin?" Yere oturdum ve cevap verdim "Sasha ile konuşurken duymuş buluşacağımızı. Sonra izin verdi. Nasıl oldu bende bilmiyorum"
Armin'de yanıma oturdu ve elini omzuma koyup kendine çekti "Bak. Sana ne getirdim" elime siyah bir kutu tutuşturmuştu. Elindeki kutuyu açtığımda kağıttan yapılmış gül demeti vardı. Altında ise pahalı olduğu belli olan bir kolye vardı. Hayranlıkla hediyelere baktım. Armin içindeki kolyeyi alıp boynuma takmış ve yanağıma sevimli bir öpücük kondurmuştu. "çok güzel..~ teşekkür ederim! " Armine sarıldım.
Yanakları kızarmıştı "Rica ederim. Ancak vermek istediğim sadece bu değildi" heyecanla doğruldum.
"Öyle mi? Diğeri neydi peki-" dudaklarımda hissettiğim yumuşaklıkla Armine baktım. Şuan beni öpüyordu. Yanaklarımın yandığını hissettim ve gözlerimi kapatıp karşılık verdim.
Tutkuyla birleşen dudaklarımız adeta dans ediyordu. Elimi saçlarına koydum. Saçları ipek gibiydi ve rüzgarda dalgalanıyordu. Bir süre sonra geri çekildim ve Armine bakıp gülümsedim. Gözüm gökyüzüne kaymıştı.
Bir yıldız kaymış ve beni oldukça şaşırtmıştı. Armin'in omuzlarına yapıştım ve silktim. "Dilek tut Armin. Yıldız kaydı!"
Gülümseyip cevap verdi "benim artık dilek tutmama gerek kalmadı. Sen varsın, o yeter bana" gülümsedim ve başımı Armin'in omzuna yasladım.
Bir dilek tuttum. 'umarım güzel bir hayatımız olur' demiştim o gün. Birkaç yıl sonra düğünümüzün olacağından, ve oldukça mutlu olacağımızdan habersiz...