@កេាះជេជូ
សម្លេងឆូកឆាកនៅក្នុងផ្ទះបាយ ដែលធ្វេីឲយេីងដឹងថាកំពុងតែមានអ្នកចម្អិនអាហារនៅក្នុងនេាះជាមិនខាន ។ ការប៉ានស្មានពិតជាដូចការពិតពេលនេះយេីងក៏បានឃេីញខ្នងបេីកធំរាងខ្ពស់ស្រឡះសក់ខ្មៅក្រឹប កំពុងតែសកម្មក្នុងការចំអិនអាហាររបស់គេ សម្រាប់ថ្ងៃត្រង់ ។ បេីយេីងមេីលឲច្បាស់គេម្នាក់នេាះគឺរាងសង្ហាជុងហ្គុកនឹងឯង ។
" ហេុីយ!!! នេះយេីងដេកជ្រុលម៉េាងដល់ថ្នាក់នេះហ្ហេស " ថេយ៉ុងដេីរចុះពីខាងលេីមកដេាយយកកន្សែងញីសក់តិចៗ ដែលកំពុងសេីប ព្រេាះទេីបតែងូតទឹកហេីយ ក៏ប្រញាប់ចុះមកក្រេាម រកធ្វេីអីញុំាពេាះរបស់គេកំពុងតែធ្វេីទុកខ្លាំងហេីយដេាយសារតែដេកគ្មានបានញុំាបាយព្រឹកនេាះទេ ងេីប
មកដល់ម៉េាងបាយថ្ងៃត្រង់ល្មម ។
" សម្លេងអីនឹង ? " ថេយ៉ុងផ្អាកដំណេីរសិន ចាប់អារម្មណ៍ទៅលេីសម្លេងដែលកំពុងតែបន្លឺឡេីងចេញពីក្នុងផ្ទះបាយនេាះ មិនចាំយូគេក៏បានដេីរសំដៅទៅទីនេាះ ហេីយក៏បានបង្ហាញអ្នកដែលត្រូវជាគូរដណ្តឹងរបស់គេកំពុងតែចំម្អិនអាហារយ៉ាងមត់ចត់បំផុតឃេីញហេីយពិតជាជះរាងសង្ហាខ្លាំងណាស់ដែលធ្វេីឲថេយ៉ុងភ្លឹកឈរមេីលទាំងនឹកស្មានមិនដល់
នេះគូរដណ្តឹងរបស់គេចេះរឿងដាំស្លរទៀត ឃេីញមួយថ្ងៃៗរវល់តែធ្វេីការសេាះនឹង ។ ថេយ៉ុងឈរ
លួចមេីលទាំងសេីចតិចៗមេីលទៅកាន់អ្នកខាងនេាះហេីយក៏បានគិតថាអ្នកណាដែលបានជុងហ្គុកធ្វេីប្តីគឺសំណាងបំផុតហេីយ ។
" អ្ហេស!! ថេយ៉ុងឯងគិតអីនឹង ក្រែងគាត់ជាគូរដណ្តឹងឯងហ្ហេស ឯងនឹងហេីយជាអនាគត់ប្រពន្ធគាត់ បែរជាគិតឃេីញអ្នកផ្សេងវិញ ភេីយ..." ថេយ៉ុងខ្ជាក់សម្តីគិតអម្បាញ់មិញនេះចេញ ព្រេាះដឹងថាខ្លួនឯងនិយាយខុស ។ ប៉ុន្តែសម្តីរបស់គេបានឮទៅដល់រាងក្រាសដែលកំពុងតែចំម្អិនអាហារឲងាកទៅមេីលអ្នកដែលកំពុងឈរមេីលគេតាំងពីរពេលណាមកនេាះ ។
" ឯងនិយាយអីមិញនេះ ហេីយមកឈរតាំងពីពេលណា ? " ជុងហ្គុកសួររាងស្តេីងបញ្ជាក់ ព្រេាះថាមិញនឹងគេពិតជាស្តាប់ឭថេយ៉ុងនិយាយមែន ប៉ុន្តែស្តាប់មិនសូវច្បាស់ថាគេនិយាយពីអ្វីទេីបសួរបញ្ជាក់ ។
" អឺ..គឺថាមិនបាននិយាយអីទេ ហេីយទេីបតែមកដល់មិញនេះទេ " ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលបដិសេធកុហក់ថាមិនបាននិយាយអ្វីទេីបតែមកដល់មិញ ខណៈដែលឈរលួចមេីលកូនកម្លេាះគេតាំងពីយូហេីយនឹង ។
" ប្រាកដ ? " ជុងហ្គុកនៅតែមិនអស់ចិត្ត ព្យាយាមសួរបញ្ជាក់ព្រេាះឃេីញអាការៈគួរឲសង្ស័យរបស់រាងស្តេីង ថែមទាំងគេបានឭដែរ គ្រាន់តែស្តាប់មិនបានថាគេនិយាយអី ។
" ប្រាកដហេីយ នេះបងកំពុងតែធ្វេីម្ហូបមែនទេ "
ថេយ៉ុងប្រញាប់និយាយបង្វែររឿងផ្សេងកំឲរាងក្រាសួរបន្តទៀត ។
" ឯងក៏ឃេីញ " ជុងហ្គុក
" មានអ្វីឲខ្ញុំជួយទេ " ថេយ៉ុង
" មិនបាច់ទេ ឆ្អិនអស់ហេីយ " ជុងហ្គុក
" ចឹងចាំខ្ញុំលេីកចាន នឹង បាយ ទៅដាក់លេីតុមុន " ថេយ៉ុងឃេីញអ្នកខាងនេាះដូចមិនចង់ឲជួយ ទេីបរកការងារផ្សេងធ្វេីទៀត ។ រាងក្រាសឃេីញហេីយមិនមាត់ក៏ប្រញាប់ចំអិនបង្ហេីយឲរួលរាល់នឹងអាងបានញុំា ។ បន្តិចក្រេាយរួចរាល់ទេីបដួសវាដាក់ចានហេីយលេីកទៅដាក់លេីតុដែលកំពុងតែមានថេយ៉ុងអង្គុយរងចាំនេាះ ។
" វ៉ាវ!! ឆ្ងុយខ្លាំងណាស់ " ថេយ៉ុងស្រូបក្លិនឆ្ងុយពីម្ហូបបីមុខនេាះនិយាយឡេីង ។
" ឆាប់ញុំាទៅកុំនិយាយច្រេីន " ជុងហ្គុកចូលទៅអង្គុយតុដែលទល់មុខរាងស្តេីងនេាះ និងនិយាយថាឲគេ ។ ចំណែករាងស្តេីងពេបមាត់ដាក់រាងក្រាស គ្រាន់តែនិយាយអញ្ចឹងសេាះថាឲគេដែរ ។
" រស់ជាតិឆ្ងាញ់ណាស់ បងពិតជាពូកែធ្វេីមែន "
ថេយ៉ុងដាក់មួយម៉ាត់ភ្លាមពេាលសរសេីរាងក្រាសទាំងបេីកភ្នែកធំៗ នេះមិនត្រឹមពូកែរឿងការងារទេ ចំណែករឿងអាហារវិញធ្វេីឆ្ងាញ់មិនចាញ់ហាងល្បីៗនេាះទេ ។
" ឯងសំណាងហេីយ ព្រេាះឯងជាមនុស្សដំបូង
ដែលបានញុំាអាហារដែលយេីងបានធ្វេីនេាះ អឺ.." ជុងហ្គុកភ្លាត់មាត់និយាយឡេីងដែលធ្វេីឲថេយ៉ុង
ងេីបមេីលមុខគេឡេីងលឿននេះគេកំពុងតែស្តាប់ច្រឡំមែនទេ គេជាមនុស្សទីមួយដែលបានញុំាស្នាដៃរាងក្រាសធ្វេីម្ហូប ។ ពិតប្រាកដណាស់ជុងហ្គុកមិនដែលធ្លាប់ធ្វេីម្ហូបឲអ្នកណាញុំាពីមុនទេ សូម្បីតែគ្រួសាររបស់គេក៏មិនធ្លាប់បានញុំាផងថេយ៉ុងជាមនុស្សដំបូងហេីយ ហេីយកុំបាច់ឆ្ងល់នេាះថាមិចបានជារាងក្រាសចេះ ព្រេាះការនៅក្មេងគេធ្លាប់ជួយធ្វេីម្ហូបម៉ាក់របស់គេ ហេីយម៉ាក់របស់គេក៏បាន
បង្រៀនព្រេាះអាងថាជុងហ្គុកនឹងចេញទៅបរទេសរៀនបន្ត ហេីយពេលនេាះប្រាកដជាគ្មានអ្នកណាធ្វេីអីឲញុំាពីចេញពីរៀន ដូចជានៅជាមួយគ្រួសារទេ
ទេីបមកដល់ពេលនេះគេចេះធ្វេីដេាយខ្លួនឯង នឹងរៀនពីក្រៅខ្លះ ។ ប៉ុន្តែទាស់ត្រង់ថាគេកម្របញ្ចេញស្នាដៃណាស់ ពេាលទាល់តែគេនៅម្នាក់ឯងហេីយខ្ជិលទិញអាហារពីខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះបានគេធ្វេី ។
" ខ្ញុំជាមនុស្សដំបូងដែលបានញុំាម្ហូបស្នាដៃបងអញ្ចឹងរឺ " ថេយ៉ុងសួររាងក្រាសបញ្ជាក់ម្តងទៀត ខ្លាចត្រចៀកខ្លួនមានបញ្ហាស្តាប់ច្រឡំ ។
" អឹម " ជុងហ្គុកបេីជ្រុលជាច្រឡំនិយាយហេីយ ក៏បណ្តេាយតាមនឹងទៅ ទេីបបញ្ជាក់ថាថេយ៉ុងជាមនុស្សដំបូងដែលបានញុំាវា ។ ថេយ៉ុងគ្រាន់ជុងហ្គុកបញ្ជាក់ច្បាស់បែបនេះហេីយ ក្នុងចិត្តគេពិតជាសប្បាយ រំភេីបខ្លាំងណាស់គេពិតជាមនុស្សដែលសំណាងបំផុតហេីយដែលបានគូរដណ្តឹងបេះដូងថ្មធ្វេីបែបនេះ ។
" ហិហិ " ថេយ៉ុង
" ឯងសេីចអី " ជុងហ្គុក
" ក៏សប្បាយចិត្តនឹងឯង មិនស្មានថាមនុស្សរវល់ធ្ចេីការគ្មានពេលឈប់សម្រាកដូចជាបងមកចេះធ្វេីម្ហូបបែបនេះ ថែមទាំងមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់ទៀតផង "
ថេយ៉ុង
" ន៎ែ!! ឯងចង់មេីលងាយយេីងមែនទេ ? " ជុងហ្គុក
" កន្លែងណាថាខ្ញុំមេីលងាយនេាះ គេកំពុងសរសេីសេាះនឹងណា " ថេយ៉ុង
" បានហេីយយេីងឈប់និយាយជាមួយឯងហេីយ " ជុងហ្គុកខ្ជិលប្រកែកតវ៉ាទៀតណាស់ បេីប្រកែកគ្នា
ទៀតមេីលទៅមិនងាយចប់ទេ ។
" ហុឹស..." ឃេីញរាងក្រាសនិយាយបែបនឹងថេយ៉ុងក៏មិននិយាយអីទៀតដែរ គេផ្តេាតអារម្មណ៍ទៅលេីការញុំាវិញ ។
" ឯងញុំាមួយៗទៅគ្មានអ្នកណាដណ្តេីមនេាះទេ " ជុងហ្គុកថាមិនចង់និយាយទៀតទេប៉ុន្តែឃេីញគេញុំាលឿនដូចខ្លាចគេដណ្តេីមចឹងទេីបនិយាយប្រាប់ទៅកាន់រាងស្តេីងព្រេាះខ្លាចគេបង្ខំញុំាពេកអាចធ្វេីឲអួលបាន ។
" រឿងខ្ញុំបងកុំចេះ " ថេយ៉ុងប្រកែកតវ៉ាជាមួយនឹងរាងក្រាសទាំងបាយនៅពេញមាត់ មេីលទៅថ្ពាល់ប៉េាងទាំងសងខាងគួរឲស្រលាញ់ណាស់ ។ ជុងហ្គុកមិននិយាយអ្វីបន្តទៀត ព្រេាះដឹងថាហាមមិនស្តាប់ ប៉ុន្តែគ្រប់យ៉ាងស្តិតនៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់ជុងហ្គុកទាំងអស់ គេមេីលថេយ៉ុងពេលធ្វេីចរឹកដូចកូនក្នេងបែបនេះពិតជាគួរឲស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ គេលួចញញឹមតិចៗមេីលទៅកាន់អ្នកខាងនេាះ ហេីយរឹតតែមានអារម្មណ៍ថាដូចជារំភេីបមិចមិនដឹងទេ ពេល
ឃេីញរាងស្តេីងចូលចិត្តម្ហូបដែលខ្លួនបានធ្វេី ខណៈដែលគេកំពុងតែមិនយល់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងកាន់តែខ្លាំងហេីយ ដឹងត្រឹមថាពេលនេះគេដូចជាមានសេចក្តីសុខចំឡែក ។
" ហេុីយ រួចរាល់ហេីយ ពិតជាឆ្អែតខ្លាំងណាស់ "
ថេយ៉ុងយកដៃអង្អែលពេាះដែលកំពុងតែប៉េាងនេាះដេាយសារតែគេញុំាច្រេីនខ្លាំងនេាះ ។
" យេីងភ្លេចប្រាប់ឯងរឿងមួយ " ជុងហ្គុកនឹកសុខៗភ្លេចប្រាប់រឿងនេាះទៅកាន់ថេយ៉ុង ។
" រឿងអី ? "
" ខាន់ស្អែកនេះ មិត្តភក្តិរបស់ឯងក៏បានមកដែរ "
" ជីមីន នឹង ចាន់កឺ មកមែនទេ ? ហេីយពួកគេមកជាមួយនឹងអ្នកណា ? "
" ត្រូវហេីយ ចំណែករឿងមកនេាះគេមកជាមួយគ្នីគ្នារបស់យេីង "
" អូ!!! ប្រសេីរណាស់ ចាំមេីលដេីរលេងឲសប្បាយម្តង " ថេយ៉ុងពេលដែលដឹងថាមិត្តភក្តិខ្លួនមកបែបនេះរឹតតែសប្បាយចិត្តខ្លាំងថែមទៀតហេីយ ។
" អេ!បងធ្វេីអីនឹង ? " ថេយ៉ុងសួរឡេីងពេលដែល
ឃេីញរាងក្រាសកំពុងតែប្រមូលចាន ។
" ប្រមូលចានយកទៅលាងនឹងហេីយ ឬ ក៏ឯងចង់ឲទុកបែបនេះ " ជុងហ្គុកលេីកចញ្ចេីមសួរអ្នកម្ខាងទៀត ។
" មិនមែនបែបនេះទេ ខ្ញុំចង់ថាបងទុកនៅនឹងហេីយ ទុកឲខ្ញុំជាអ្នកប្រមូលយកទៅលាងវិញ "ថេយ៉ុងស្នេីសុំរាងក្រាស ព្រេាះថាឲរាងក្រាសធ្វេីដូចជាមិនសមនេាះទេ គេជាអ្នកដេីរតួរជាប្រពន្ធ បែរជាត្រូវអ្នកជាប្តីបម្រេីវិញបេីគេដឹងប្រាកដជាមេីលងាយស្លាប់ហេីយ ។
" មិនបាច់ទេ "
" ណា! ជុងហ្គុក ណា! បងធ្វេីម្ហូបមួយថ្ងៃហេីយប្រាកដជាហត់ ទុកឲខ្ញុំអ្នកធ្វេីវិញ កុំឲខ្ញុំគិតថាខ្លួនឯងអត់ប្រយេាជន៍ពេក " ថេយ៉ុងនិយាយអង្វររាងក្រាសឲខ្លួនជាអ្នកសម្អាតចានឆ្នាំងវិញ ។ រាងក្រាសឃេីញមុខអង្វរករអ្នកខាងនេាះហេីយក៏បានយល់ព្រមឲគេ
អ្នកធ្វេីវិញ ។
" ក៏បានឯងធ្វេីចុះ យេីងទៅអង្គុយនៅខាងនេាះ " ជុងហ្គុកប្រាប់ទៅថេយ៉ុងដេាយចង្អុលទៅកាន់កន្លែងទទួលភ្ញៀវដែលមានសាឡុងសម្រាប់អង្គុយ នឹង ទូរទស្សន៍ សម្រាប់មេីលនេាះ ។
" Okay ប៉ុន្តែបងត្រូវការការហ្វេទេ ពេលរួចរាល់ខ្ញុំនឹងឆុងឲ " ថេយ៉ុង
" តាមចិត្តឯង " ជុងហ្គុកនិយាយរួចក៏បានដេីរចេញទៅ រីឯថេយ៉ុងក៏ប្រញាប់ប្រមូលចានឆ្នាំងលាងទុកដាក់ឲមានសណ្តាប់ធ្នាប់ ថែមជូនចង្ក្រាន្តដែលរាងប្រឡាក់ពេលដែលរាងក្រាសធ្វេីម្ហូបនេាះឲស្អាតទៀត ទេីបបន្ទាប់មកទៅទូរសម្រាប់ឆុងកាហ្វេនេាះ ដេីម្បីធ្វេីការឆុងកាហ្វេឲរាងក្រាស ។
" នេះកាហ្វេរបស់បង " ថេយ៉ុងដាក់កាហ្វេលេីតុកន្លែងរាងក្រាសកំពុងតែអង្គុយមេីលទូរទស្សន៍នេាះ ។
" អរគុណ " ជុងហ្គុកនិយាយអរគុណពេលដែលថេយ៉ុងដាក់កាហ្វេនៅលេីតុមុខខ្លួន ។
" រស់ជាតិយ៉ាងមិចដែរ " ថេយ៉ុងចាំអ៊ុតមេីលពេលដែលរាងក្រាសផឹកហេីយនេាះ ខ្លាចថាឆុងមិនត្រូវចិត្តរាងក្រាស ។
" ទទួលយកបាន " ជុងហ្គុកប្រាប់អ្នកខាងនេាះវិញធ្វេីដូចធម្មតា តែតាមពិតពេលលេីកកាហ្វេមកក្រេបបន្តិច រសជាតិរបស់វាពិតជាត្រូវចិត្តរបស់រាងក្រាសខ្លាំងណាស់ មិនផ្អែមពេក ឬ ល្វីងពេក គឺល្មមឆ្ងាញ់សម្រាប់គេតែម្តងថែមទាំងមានរសជាតិឆ្ងុយខ្លាំងទៀត ។ បន្ទាប់ពីនេាះពួកគេក៏បានអង្គុយមេីលទូរទស្សន៍ជាមួយគ្នា និយាយលេងជាមួយគ្នាពីនេះពីនេាះកុំឲស្ងាត់ ដែលសកម្មភាពទាំងនេះកម្រមានខ្លាំងណាស់ចំពេាះពួកគេទាំងពីរ ។
To be continued............
🌹 Enjoy your reading 🥀