İyi okumalar Ziyagillerrrr
--
Derin'in beni gaza getirmesi sonucunda beraber pastaneye gidip çikolatalı pasta aldık. Atlas'ın evinin önüne gelince heyecandan elim titriyordu.
"Sonra mı söylesem acaba?" Diye sordum tedirgince. "Hadi ya." Diyerek beni yavaşça ittirdi Derin.
İçten bir nefes verirken gözlerimi kapattım. Bildiğim iki üç dua var, onların hepsini içimden okuduktan sonra gözlerimi geri açtım.
Kapının yanındaki zil düğmesine basıp beklemeye başladım. Kapıyı Çağrı açınca ona baktım. Yüzü bembeyaz olmuş bir vaziyette bana sonra da Derin'e baktı. Dudaklarını araladı ama bir şey demeden geri kapattı.
"İyi misin?" Diye sordum. "Evet." Dedi buz kesmiş sesiyle. "Hadi Öykü." Dedi Derin arkamdan.
Evin içine girdiğimde "Salonda." Dedi Çağrı. Kafamı onaylarcasına salladım. Salona geçip tekli koltukta oturan Atlas'ı gördüm. Gözlerinin altı her zamankinden daha da morarmıştı. Yüzü ise Çağrı'nın yüzünden daha beyazdı.
"İyi misiniz?" Diye sordum. Atlas bana bakarak ayağa kalktı. "Ne var?" Bir şey diyemedim. Pastayı masaya koyup ona bakındım. "Neyiniz var?" Diye sordum. Atlas önüme geçince Çağrı tekli koltuğa oturdu.
"Niye geldin Öykü?" Niye mi geldim? Gelmese miydim?
"Bu nasıl bir tavır? Kendine gel." Diye konuştu Derin arkamdan. "Sen bi kes sesini." Diye Derin'e söylendi Çağrı. Derin kaşlarını çatıp "Sen kimsin de bana 'Kes.' diyorsun!?" Diye bağırdı.
Çağrı bir şey demeden sinirle burnundan nefes verdi.
"Evet o cırtlak sesini içinde saklamayı öğrenirsen Öykü ile konuşacağım." Dedi Atlas Derin'e bakarak. Derin benim için susarken Atlas bana dönüp tek bir cümle söyledi: "Niye geldin?"
Gitmem mi lazımdı?
"Ben sadece seninle konuşmak için geldim." Dedim kısık sesimle. "Fısıldayarak mı konuşacaksın?" Atlas mıydı bu? Benim aşık olduğum adam bu muydu cidden? Zamanında benim aşktan boğan adam neden şuan bana acı sözlerini söylüyor?
Gözlerinin içine bakmaya başladım. Dolan gözlerim onun gözlerini bulanık görmeme neden oluyordu. Atlas kafasını çevirdi. Elimle gözlerimi sildim.
Konuşmak için ağzımı açtım ki Atlas "Ayrılmak istiyorum." Dedi.
Bana bakınca bir şey diyemedim. Kafamı eğip derin bir nefes alıp verdim. Kafamı kaldırıp ona baktım. "Neden?" Diye sordum. Sesim kısık çıkmasın diye kendimi zorlarken bu sefer de titrek çıkmıştı.
"Aldattım."
Elimi yüzüme koyup tekrardan gözümü sildim. Sinirden gülmeye başladım. "Buna inanmamı mı bekledin cidden?" Diyerek elimi yüzümden çektim.
"Baktım sen Lal olayından sonra bana güveniyorsun. Artık ne yaparsam yapayım senin bana güvenin yıkılmaz. Bu nedenle dün Hazal diye biriyle beraber oldum."
Her cümle kurduğunda yüzümdeki gülümseme yavaşça solmuştu. Karnım ağırmaya başladı. Midem bulanırken onun karşısında kendimi güçsüz göstermemek için direnmeye çalıştım.
"Sen yapmazsın." Dedim ona bakarak. Atlas gözlerimin içine bakarak sırıtmaya başladı. "Kabul etmesek de ben babamın oğluyum."
Dolu gözlerimi daha fazla tutamadım.
Ne yaptı bana bilmiyorum ama kör kütük aşıktım, parası pulu yerin dibine bastın. Yemin ediyorum on milyonum da olsa bu adama feda ederim. Bana deseydi ki: 'Öykü biz bu dünyada senle kavuşamayız imkânsız, ölmemiz gerekiyor.' Canımı verirdim, ölürdüm onun için ya ben bunları mı hak ettim? Aşıktım, başka hiçbir açıklaması olamaz.
"Babanın hastalığı için ağlarken babandan kötü bir karaktere sahip olacağın aklıma gelmemişti." Dedim.
Atlas alaylı bir şekilde gülmeye başladı. "Ne bekliyordun? Evleneceğiz falan mı? Kim bu devirde aşkı bu kadar abartıyor ki?" Arkasını dönüp Çağrı'ya baktı. Çağrı gülerek oturduğu yerden kalktı. "Bihter gibi intihar mı edeceksin? Yoksa Lal gibi sürünecek misin Öykü?"
Atlas bana döndüğünde bir şey demedi. "Siz ne saçmalıyorsunuz?" Diye konuşmaya girdi Derin. Atlas'ın gözlerinin içine bakarken kaybolmuş gibi hissettim. Gözleri yavaşça dolmaya başladı. Gözlerini hızla kapatıp açarak kafasını çevirdi.
"Uzatmasanız mı artık? Kolundan tutup kapıya atacak halimiz yok ya?"
Alt dudağımı ısırdım. "Bana bak Çağrı, seni şuracıkta öldürürüm!" Derin bağırken gözümden gelen yaş yanağımda süzüldü.
Çağrı ve Derin tartışıyorlardı ama bu sesli ortamda ben onları duymuyor gibiydi. Atlas ile bir şey demeden birbirimize bakıyorduk. Ağzından çıkan kelimeler her ne olursa olsun, gözleri bana masum bir şekilde bakıyordu.
"Bana öyle bakma." Dedi.
"Baktırma." Dedim.
Atlas kafasını eğdi. "Sevmiyor musun beni?" Diye sordum. "Sevmiyorum." Diye mırıldandı. Burnumu çekip dana net çıkan sesimle "Kafanı kaldırıp gözlerime bakarak söyle." Dedim.
Kafasını kaldırıp gözlerimin içine baktı.
Gözleri tekrardan doldu. "Öykü yeter, gidin artık."
"Söyle."
"Öykü." İsmimi ilk defa bu ses tonuyla söyledi.
"Söyle!" Bağırmamla Çağrı ve Derin'in susması bir oldu. Atlas dolu gözleriyle bana bakarken gözümden akan yaşı sildim.
"Gidin art-" Çağrı'nın cümlesini Atlas "Seni sevmiyorum." Diyerek kesmişti. Gözlerimin içine bakarak hayatımın içine ettiğin için özür de dile bari.
Derin bir nefes verip "Annenden görmediğin sevgiyi benden beklemen hataydı." Dedi. Dudaklarım titrerken karnıma giren sancı elimi karnıma götürmeme neden oldu.
"Batuhan'a hakaret ederken senin ondan daha karaktersiz olduğunu göremediğim için özür dilerim. Sende babanın geni olduğunu unutmuşum."
Atlas konuşmak için ağzını açtı ki "Umarım ölürsün Atlas." Diyerek onu susturdum.
Dudaklarını bir daha açmadı. Gözünden bir damla yaş gelirken ona arkamı döndüm.
Evden çıkmamla kafamı gökyüzüne kaldırıp derin bir nefes aldım. "Orospu çocuğu!" Diye konuştu Derin.
Elimle karnıma bastırırken kafamı eğdim. "İyi misin?" Diye sordu Derin.
Çığlık atmak istiyorum, bağırarak ağlamak istiyorum.
"Eve gidelim." Dedim kesilen sesimle. Derin koluma girince beraber yürümeye başladık.
Birkaç adım atmamızla karşıma Ceylin çıktı. Ağlayarak koşuşturuyordu. Beni görünce durdu. "Nereye?" Dedi hızlı bir biçimde. "Eve." Diye benim yerime cevap verdi Derin.
"İkizim bu haldeyken mi?"
Allah'ım sen bana sabır ver!
"Ne yapmamı bekliyordun?" Diye sordum. "Yanında durmanı bekliyordum." Dedi ve devam etti: "Bak zaten ben de yeni öğrendim ama sana söylerse senin affedeceğini söyledim."
Sinirim bozulduğundan gülmeye başladım. "Neyi affedeceğim?"
Ceylin bana bomboş bir yüz ifadesiyle bakarken "Herkes hata yapar Öykü, önemli olan bundan sonrası ve sana haber vermesi değil mi?" Diye konuştu.
Kafamı eğip alt dudağımı yaladım. "Kızım sen şaka mısın? Öykü Atlas'a bu durumdayken katlanmak zorunda değil." Dedi Derin yanımdan. Kafamı kaldırıp Ceylin'e baktım. Ceylin bana şaşkın bir yüz ifadesiyle baktı.
"Terk ediyorsun yani?" Hayır, terk edildim. Arada büyük bir fark var. "Evet." Dedi Derin.
Ceylin bir bana bir Derin'e baktı. "Size yazıklar olsun. Sizinle arkadaşlık kurduğum her gün için ben kendimden utanıyorum."
"İnan ki biz de."
Derin son cümleyi söyledikten sonra Ceylin yanımızdan uzaklaştı.
"Aptala bak ya! Bir de o şerefsizlerin yanında duracaktık!" Dedi Derin sinirli bir şekilde. "Boş ver, eve gidelim. Orada konuşacağız."
Eve doğru gelirken yine yere oturup ağlamak istedim fakat yapamadım. Derin sıkıca elimi tutuyordu. Eve geçene kadar tuttuğu elimi asla bırakmadı. Yol boyu sürekli "Ben yanındayım." Dedi.
Eve geçince kendimi yatağa attım.
"Öykü..." Derin'in sesini duymayacak kadar sağır hissettim kendimi. "Ya en çok sevgiye muhtaç olduğum dönemde şans eseri karşıma çıktı. İyi biri mi bilmiyordum ama sevgisi bana iyi geliyordu. Beni kendine o kadar alıştırdı ki, görünmez iplerle ona bağlanmıştım." Ağlamaya başladığımda nefesim kesildi. "Aslında fark ettim o iplerin onun elinde olduğunu ama konduramadım. Bu hislerin sona ereceğini hissediyordum ama bir umutla her seferinde ona daha çok sevgi gösterdim. O benlimle oynarken ben nasıl ona salak gibi inandım?"
Elimle yüzümü kapatıp ağlamamın şiddetlenmesini engellemeye çalıştım. Derin saçımı okşamaya başladı. "Biliyorum yaşadıklarını ama o harika bir oyuncuyken bunu fark etmemiş olman senin değil, onun suçu."
Elimi yüzümden çekip Derin'e baktım. Yattığım yataktan kalkıp oturdum. "Bana bu gün bakarken gözleri doldu. Veda ederken bile mi rol yapıyor?" Derin bana sıkıca sarıldı. Derin'in omzuna kafamı koydum. Ağlamamdan oluşan hıçkırık sesleri odada yankılanıyordu.
"Beni hemen nasıl sildi ya? Ben tek başıma mı yaşadım onca anıyı? Neden beni sevmedi? Ben o kadar kötü biri miyim?" Derin benden uzaklaşıp gözlerime baktı. "Sen hayatımda gördüğüm en mükemmel kadınsın. Onun için onun eski sevgilisine bile katlandın. O sevgi ne demek bilmek bilmeyen aciz bir insan."
"O suçluysa, neden sadece ben acı çekiyorum?"
Gözlerimi sildim. "Ama bana ders oldu. Bundan sonra kimseye güvenmeyeceğim. Bundan sonra hayatıma doğru insan girse bile onun yüzünden kimseye inanmayacağım. Hayatımın içine etti." Diye konuştum.
"İnşallah kendisi gibi birini benim gibi sever."
Derin beni dinlerken gözleri dolmuştu. Karnımdaki sancı asla dinmiyor, aksine daha da şiddetleniyordu. Elimi kanıma götürüp yavaşça okşadım. "Ne oluyor?" Dedi Derin korku içinde. "Karnım çok ağırdı."
Derin ayağa kalkıp "Sen uzan, ben sana çorba yapacağım. Üzüntüden kendini hasta edeceksin." Dedi.
Odadan çıkınca yatağa uzandım. Gözlerimden akan yaşlar yastığımı ıslatıyordu.
Şimdi çıkıp gelse yanıma, özür dilese yine onu affedecek kadar geri zekalıyım.
Derin odaya gelip sıcak su torbasını karnıma koydu. "Hiçbir şey olmayacak. Biz beraber nelerin üstünden geldik, hatırlıyor musun?" Kafamı onaylarcasına salladım.
Derin odadan çıktığında gözlerimi kapattım. Gözlerim yanıyormuş gibi acıyordu. Onun birkaç cümlesi beni nasıl bu hale getirdi? O Batuhan'a kızarken içinden nasıl bu kadar iğrenç biri çıktı?
Beni sevmemesine sinirli değilim sadece beni seviyor gibi davranmasına sinirliyim.
Madem beni sevmiyordun, beni istemiyordun, başka insanlara gidecektin neden seviyor gibi yaparak beni kendine bağladın? Senin peşinden koşmamı mı istedin? Yoksa seni sevdiğimi bilmekten zevk mi aldın?
Ben birine bu derece aşık olacak kadar kör müydüm? Yoksa beni bilerek mi körleştirdi?
Şimdi o gitti ama onun bana bıraktığı çocuğum kaldı.
Ona söyleyecek hakaret bile bulamıyorum. Sadece, umarım Allah'ından bulur.
Telefonumu elime alıp rehbere bakındım. Atlas'ı görünce telefonu geri bıraktım. Gözlerimi yavaşça kapatıp açtım.
Telefonu tekrardan elime alıp annemi aradım. Birkaç çalmadan sonra telefonu açtı. "Ne yapıyorsun?" Diye sordum. Annem kısık sesle "Musavaf evde, hızlı söyle." Dedi.
"Öylesine aramıştım." Dedim. "Tamam ben seni sonra arayacağım." Diyerek telefonu yüzüme kapattı.
Telefona baktığımda galeriye girdim. Fotoğraflara bakarken Atlas ile olan fotoğraflara bakındım. Bana bakarken olan bir fotoğrafı çıktı karşıma. Gözlerinin içi gülümsüyordu, bu da mı yalandı?
Daha kurumamış olan gözlerimden tekrardan yaş gelmeye başladı.
Birer video çıktı karşıma. Yanağımı sıktı, arından dudaklarıma buse kondurdu defalarca.
O zaman mutlu olduğumuz halimiz şuan bu kadar acı veriyor olması can yakıcı. Kalbime sapladığı bıçağı çıkarmak yerine daha derine sokuyordu bu video.
Telefonu kenara bırakıp elimle yüzümü kapattım. "Allah cezanı versin ya!"
Ellerimi yüzümden çekerken Derin odaya geldi. "Çorba olmak üzere, gel istersen mutfağa." Kafamı onaylarcasına salladım.
Ayağa kalkıp Derin'in yanına ilerledim. Derin yanağımdan öpüp "Sana söz veriyorum, her şey çok güzel olacak." Dedi. Parti sloganı gibi söylemesini dert etmeden mutfağa geçtim. Sandalyeye oturup Derin'i izledim.
Derin bana neşelenmem için şarkılar söylerken benim aklımdan Atlas'ın dedikleri çıkmıyordu. Sanki kafamdaki her ses susmuş sadece onun sesi yankılanıyordu.
"Dimi Öykü?" Kafamı yerden kaldırıp Derin'e baktım. "Ney?" Derin bana bakıp yalandan gülümsedi. "Boş ver saçmalıyorum. Her neyse, çorba hazır oldu bile. Sıcak sıcak içelim."
Derin yemek masasını hazırlayıp yanıma oturdu. Bana baktığında elime kaşığı aldım. Çorbanın içine kaşığı sokup oyalanmaya başladım.
Derin ekmekleri kırıp çorbanın içine attı. "Ye yoksa ben yediririm."
Çorba kokusu birden fazla gelmeye başladı. Hızla ayağa kalktım. "Elimi yüzümü yıkayacağım, hemen gelirim." Dedim. Derin bana bakarak "Gelmemi ister misin?" Diye sordu. Kafamı olumsuz anlamda salladım.
Lavaboya geçtiğimde kapıyı kilitledim. Elimi yüzümü yıkadım. Arkamdaki duvara yaslanıp derin bir nefes aldım.
Mide bulantısı içimde büyümeye devam ederken elimi karnıma götürdüm. "Bu çocuk yüzünden mi bu mide bulantısı?" Elimi karnımdan çekip beynimin içinde çalan çınlama sesi üzerine kontörlü kaybettim.
"Sus!" Kafamın içinde konuşan insanlar ve mide bulantısı yüzünden yere oturdum.
Hızlı hızlı nefes alıp vermeye başlarken Derin kapının dışından "Öykü! Bana mı seslendin!?" Diye söyledi.
Midem yüzünden elimi karnıma bastırdım. "Öykü!"
Gözlerimi kapattım.
Ellerim titrerken terlemeye başladım. Kapının elçeği hareket etti. "Bu kapı neden kilitli!?" Diye telaşlı bir şekilde söyledi Derin.
"Hallediyorum." Sorunu kökten çözeceğim.
Ayağa kalkıp etrafa bakındım. El havlusunu yere attım. Havlunun durması için olan demiri elime aldım.
Karnıma bakıp "Çok acımayacak." Dedim sessizce.
---
Nasılsınız aşk pıtıcıklarımmmmmmmmmmm
Çok özledim siiziiiiiiiii
Biliyorum siz de beni özlediniz (ÖZLEMEZSENİZ BOZUŞURUZ)
Geçen bölüm karakterlere soru sorun demiştim ama bu bölümden sonra yine soru sormak istersiniz diye dahalık cevaplandırmadım
Soru sormak için bir önceki bölüme ışınlanabilirsinizzzz
Ay bu arada bir sonraki bölüm final aşkolar
BİRAZZZ ENERCİİİİİİ
şaka şaka enerci yok hapise atılırız
NEYSEEEE
FİNAL BÖLÜMÜNE HEPİNİZİ BEKLİYORUM
Kitap iyi bitecek diyenler?
Kitap kötü bitecek diyenler?
KOCAMAN KOCAMAN ÖPTÜM SİZİ
GUD BAYE
İnsta: ecemziyagl ve konserkitabi
Tiktok: EceZiyagil