@Night club
សម្លេងលាន់ឮរំពង ពន្លឺចែងចាំងគ្រប់ពណ៌ពេញក្នុងក្លឹបទាំងមូល ខណៈដែលមនុស្សម្នាចាប់ផ្តេីមចូលមកកំសាន្តជាបន្តបន្ទាប់គ្នាតាំងពីមនុស្សតិចរហូតមកពេលនេះពេញក្លឹបទៅហេីយ ។ បេីយេីងក្រឡេកមកមេីលនៅតុម្ខាងឆ្ងាយពីគេនេះវិញយេីងក៏បានឃេីញកម្លេាះរាងស្តេីងទាំងបីកំពុងតែអង្គុយផឹកតាំងពីក្លឹបចាប់ផ្តេីមបេីកម្លេះ ។
" មេីលចុះមនុស្សមកកាន់តែច្រេីនខ្លាំងណាស់ "
ជីមីននិយាយឡេីងដេាយសារតែពួកគេមកតាំងពីមនុស្សតិច ប៉ុន្តែពេលនេះឡេីងពេញក្លឹបទៅហេីយ ។
" ត្រូវហើយ ក្លឹបរបស់លេាកជុង ហូស៊ុក ពិតជាមានមនុស្សចូលមកច្រេីនណាស់ " ចាន់កឺងក់ក្បាលយល់ស្របទៅនឹងសម្តីរបស់ជីមីន ។ មិនខុសទេក្លឹបនេះជាក្លឹបរបស់ហូស៊ុកដែលធំជាងគេនៅសេអ៊ូលនេះផ្ទាល់តែម្តង បេីនិយាយពីមនុស្សវិញចូលឡេីងពេញៗក្លឹបតែម្តងដែលធ្វេីឲការរកសុីរបស់គេកាន់តែមានការរីកចម្រេីន ។
" ពួកឯងយេីងទៅបន្ទប់ទឹកមួយភ្លែត " ថេយ៉ុង
និយាយទៅកាន់មិត្តរបស់គេរួចហេីយក៏បានចាកចេញទៅ ។ គ្រាន់តែថេយ៉ុងចេញទៅបាត់យេីងក៏បានឃេីញកម្លេាះសង្ហាទាំងបួនកំពុងតែដេីរសំដៅមករកកន្លែងអង្គុយជាប់ពួកគេដែរ ។ ប៉ុន្តែពិតជាចៃដន្យណាស់អ្នកដែលកំពុងតែអង្គុយជិតពួកគេនេាះសុទ្ធតែជាមនុស្សដែលគេទាំងពីរស្គាល់ច្បាស់ ។
" អេ ជីមីនហេតុអីអូនមកទីនេះ " យ៉ុនហ្គីដេីរមកសួរអ្នកដែលត្រូវជាសង្សាគ្នីថ្មីៗនេះ ចំណែកគ្នាគ្នីរបស់ពួកគេក៏ចូលទៅកន្លែងអង្គុយនៅជិតនេាះហេីយក៏ឆ្ងល់នឹងសម្តីរបស់យ៉ុនហ្គីដែរ ។
" គឺ..គឺខ្ញុំមកផឹកលេងធម្មតាតែប៉ុណ្ណេាះ ចុះបង "
ជីមីនសួរទៅកាន់រាងក្រាសវិញ ។
" បងដូចគ្នា បេីអញ្ចឹងអូននឹងចាន់កឺ ទៅអង្គុយជាមួយពួកបងម្មងទៅ " យ៉ុនហ្គីនិយាយឡេីងចង់ឲ
ជីមីនទៅអង្គុយជាមួយខ្លួននឹងមិត្តរបស់គេដែរ ។
" ចាន់កឺទៅទេ " ជីមីនសួរទៅកាន់អ្នកជាមិត្ត ព្រេាះខ្លាចគេមិនចង់ទៅអីបែបនេះ ចឹងហេីយគេស្របតាមមិត្តជានិច្ច ។
" ស្រេចលេីឯងទៅ " ចាន់កឺ
" ឃេីញទេជីមីនចាន់កឺមិនថាអីទេ បេីអញ្ចឹងទៅយេីង " យ៉ុនហ្គីទាញដៃជីមីនឲទៅអង្គុយជាមួយដេាយមានចាន់កឺងេីបទៅតាមពីក្រេាយ ។
" ចាន់កឺមកអង្គុយជាមួយខ្ញុំមក " អុីប៉ូចាប់និយាយឡេីងបន្ទាប់ពីឃេីញចាន់កឺរេរាមិនហ៊ានចូលអង្គុយ ។
" បាទ! សួរស្តីលេាកវ៉ាង លេាកចន លេាកជុង លេាកមីន ម្តងទៀត " ចាន់កឺនិយាយហេីយក៏ចូលទៅអង្គុយជាមួយអុីប៉ូ ។
" ខ្ញុំដូចគ្នា " ជីមីនក្រេាកឈរបន្តិចជាការគួរសម ។
" បាទ! " ហូស៊ុក/ជុងហ្គុក/អុីប៉ូ/យ៉ុនហ្គី
" ន៎ែ ! យ៉ុនហ្គី ឯង នឹងជីមីនត្រូវជាអីនឹងគ្នានឹង យេីងឃេីញនិយាយគ្នាស្និតស្នាលណាស់ " ហូស៊ុកសួរឡេីងបន្ទាប់ពីឆ្ងល់ជាយូមកហេីយ ។
" បាន បេីជ្រុលជាបានជុំគ្នានៅទីនេះហេីយយេីងនែនាំឲអ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងតែម្តង យេីងនឹងជីមីនពេលនេះពួកយេីងក្លាយជាសង្សានឹងគ្នាហេីយ " យ៉ុនហ្គីនិយាយឡេីងទាំងញញឹមចំណែកជីមីនអៀនឡេីងមុខក្រហមតែប្រឹងសម្រួលអារម្មណ៍ ។ អ្នកផ្សេងពេលដែលបានដឹងរឿងនេះក៏និយាយអបអរទៅកាន់អ្នកទាំងពីរ ។
" យ៉ា!!!ស្ងាត់ៗបានមួយបាត់ អបអរផងឯងយ៉ុនហ្គី " ហូស៊ុកនិយាយឡេីងទាំងទះដៃតិចៗ ។
" មែនហេីយ អបអរផង ពេលនេះញ៉ែក្រាសបាន
ជេាគជ័យហេីយ " អុីប៉ូនិយាយតែក៏មិនភ្លេចញ៉ោះផងដែរ ។
" យេីងដូចគ្នា " ជុងហ្គុក
" អរគុណពួកឯងហេីយ " យ៉ុនហ្គី
" មេាះ បេីអញ្ចឹងយប់នេះដាក់ឲអស់ដៃតែម្តងទៅយេីងfree ឲពួកឯងទាំងអស់គ្នា រឿងយេីងទទួលបានជ័យជំនះផង នឹងអបអរ យ៉ុនហ្គី មានសង្សាផង " ហូស៊ុកចាប់ផ្តេីមនិយាយលេីកកែវឡេីង ចំណែកអ្នកផ្សេងក៏ដូចគ្នា ។ ពួកគេសប្បាយរីករាយទាំងអស់គ្នា តែដូចជាភ្លេចរាងស្តេីងថេយ៉ុងទៅហេីយ ដែលបាត់ទៅបន្ទប់ទឹកជាយូនេាះមិនទាន់ឃេីញមកវិញទេ ។
" និយាយថាជីមីន ពួកអូនមកតែពីនាក់ទេ ចុះ..អឺ " យ៉ុនហ្គីរៀបនឹងសួរទៅហេីយ តែក៏មេីលទៅជុងហ្គុកភ្លាមគេភ្លេចឲឈឹងទៅថាជុងហ្គុកនេះមិនសូវជាពេញចិត្តពេលពួកគេលេីកឈ្មេាះម្នាក់នេាះមក
និយាយនេាះទេ ។
" មែនហើយអូនភ្លេចឲឈឹង អូនមិនមែនមកតែពី
នាក់នេាះទេ មិត្តអូនថេ...." ជីមីននិយាយមិនទាន់ចប់ផង សម្លេងអ្នកដែលទៅបាត់ជាយូនេាះបន្លឺឡេីង ។
" យេីងមកវិញ..ហេីយ តែមិចពួកឯងមកអង្គុយទីនេះវិញ " ថេយ៉ុងពេលត្រឡប់មកវិញតែមិនឃេីញមិត្តខ្លួនមកអង្គុយទីនេះទេ ទេីបងាករកមេីលតែក៏ឃេីញទៅអង្គុយតុជាប់ខ្លួនទៅវិញថែមទាំងមានមិត្តភក្តិរបស់គូរដណ្តឹងគេទៀតផងទេីបដេីរទៅរកដេាយ
មិនដឹងថាជុងហ្គុកនៅទីនេះដែរទេ ព្រេាះតែរាងក្រាសអង្គុយបែរខ្នងដាក់គេ ។
" អ្ហា..ឯងមកហេីយ យេីងកំពុងតែរកផង បងយ៉ុនហ្គីគាត់ហៅយេីងឲមកអង្គុយទីនេះ តែថាឯងទៅបាត់យូម្លេះ " ជីមីនសួរឡេីងព្រេាះគេរវល់តែនិយាយជាមួយមិត្តរបស់សង្សាគេ បែរជាភ្លេចថេយ៉ុងឲឈឹង ។
" មែនហើយថេយ៉ុង ឯងទៅយូម្លេះ " ចាន់កឺ
" គឺយេីងអឺ..ជុង...គឺយេីងរវល់និយាយទូរស័ព្ទជាមួយម៉ាក់យេីងទេីបយូបែបនេះ " ថេយ៉ុងដែលរៀបនឹងនិយាយទៅហេីយក៏ក្រឡេកឃេីញជុងហ្គុកនៅអង្គុយនៅម្ខាងទេីបអាក់សម្តីបន្តិច រួចទេីបបន្តប្រាប់មូលហេតុរបស់ខ្លួនទៅកាន់អ្នកជាមិត្ត ចំណែក
ជីមីននឹងចាន់កឺងក់ក្បាលបែបយល់ ។
" សួរស្តីពួកលេាក ចៃដន្យណាស់ជួបគ្នានៅទីនេះ " ថេយ៉ុងនិយាយទៅកាន់មិត្តភក្តិរបស់ជុងហ្គុក ។
" បាទ!!! " អុីប៉ូ/យ៉ុនហ្គី/ហូស៊ុក
" លេាកហូស៊ុក សុំអង្គុយផងណា " ថេយ៉ុងប្រញាប់និយាយសុំអនុញ្ញាតជាមុនសិនព្រេាះរាងក្រែងចិត្ត ។
" បា..បាទ! មិនអីទេអង្គុយចុះ " ហូស៊ុកយល់ព្រមទាំងមិនសូវយល់ ហេតុអ្វីថេយ៉ុងមិនអង្គុយជាមួយនឹងជុងហ្គុកដែលសល់កន្លែងទំនេរយ៉ាងធំនេាះ ។ ម៉្យាងវិញទៀតត្រូវជាគូរដណ្តឹងទៀតមិនចឹង ទេាះជាមិនយល់យ៉ាងណា តែក៏ខិតខ្លួនបន្តិចដេីម្បីឲថេយ៉ុងអង្គុយ ។ ចំណែកជុងហ្គុកគេមិននិយាយអ្វីទាំងអស់បន្ទាប់ពីឃេីញថេយ៉ុងមកទីនេះដែរ តែបេីទេាះជានៅក្រៅមិននិយាយតែក្នុងចិត្តមិនមែនបែបនេះនេាះទេ ។
" ន៎ែ!! ជីមីន ឯងទៅអង្គុយទីនេាះ អ្នកនៅទីនេះដឹងរឿងឯងហេីយមែនទេ " ថេយ៉ុងសួរកាន់អ្នកជាមិត្ត បន្ទាប់ពីឃេីញស្ថានភាពរៀងស្ងប់ស្ងាត់បន្ទាប់ពីវត្តមានគេមកដល់ ។
" ត្រូវហេីយ តែថេយ៉ុងឯងផឹកទៀតទេ " ជីមីនសួរខ្លាចក្រែងថេយ៉ុងអស់អារម្មណ៍ផឹកវិញអីអញ្ចឹងទៅ ។
" ផឹក ក្រែងយេីងបបួលពួកឯងមកផឹកមិនអញ្ចឹង ឥឡូវមិនទាន់ស្រវឹងផងរឿងអីយេីងត្រូវឈប់នេាះ ជ្រុលជាបានមកជុំគ្នាហេីយ ខ្ញុំជូនពួកលេាកមួយកែវចុះ " " ថេយ៉ុងនិយាយឡេីងទាំងសេីចតិចៗទេីបចាក់ស្រាចូលទៅក្នុងកែវដែលទំនេរនេាះ ដេាយមិន
ភ្លេចលេីកកែវឡេីងដេីម្បីជល់ដែរ ។
" ល្អ តេាះ ឈៀ ប័ុង " សម្លេងកែវបន្លឺឡេីងពួកគេនាំគ្នាជល់កែវផឹកទាំងអស់ លេីកលែងតែជុងហ្គុកដែលនៅអង្គុយធ្មឹងដូចគល់ឈេីនេាះ ។
" ជុងហ្គុកឯងអត់ផឹកទេ " ហូស៊ុកសួរឡេីងទាំង
មិនយល់ដឹងស្អីទេ ពីរនាក់នេះជាគូរដណ្តឹងគ្នាយ៉ាងមិចទេ បេីមិនឃេីញនិយាយរកគ្នាមួយម៉ាត់ផង ។ ចំណែកថេយ៉ុងក៏លួចដៀងភ្នែកមេីលទៅជុងហ្គុកបន្តិចដែរបន្ទាប់ពីលឺហូស៊ុកនិយាយ ។ បេីឲគេទាយមិនខុសរាងក្រាសបែបនេះព្រេាះដេាយសារតែឃេីញគេនៅទីនេះជាក់ជាមិនខានទេ ។
" ទេ! យេីងគ្មានអារម្មណ៍ " ជុងហ្គុកនិយាយឡេីងទាំងសម្លេងរឹកកំព្រឹសទៅកាន់អ្នកជាមិត្ត ។
" អេ! ឯងនេះ ក្រែងមកផឹកឲសប្បាយហ្ហេស តែឥឡូវមិចក៏ថាគ្មានអារម្មណ៍ទៅវិញ " អុីប៉ូនិយាយឡេីងទាំងហួសចិត្តជាខ្លាំង ។
" បានហេីយពួកឯង បេីគេមិនចង់ផឹកអត់ទៅ យេីងផឹកតែមាណនាក់នឹងក៏បានដែរ " យ៉ុនហ្គីយល់ការ
ទេីបនិយាយឡេីង ។ គេមេីលដឹងថាជុងហ្គុកក្លាយជាបែបនេះព្រេាះតែអ្នកណា ។ យ៉ុនហ្គីនិយាយហេីយពួកគេក៏បានផឹកបន្តទៀតយ៉ាងសប្បាយរីករាយ
លេីកលែងតែជុងហ្គុកអង្គុយចុចទូរស័ព្ទ ឆ្លេីយមួយពួកគេម៉ាត់ៗតាមចរឹករបស់គេនឹងឯង ។
" ចាន់កឺ ឯងស្រវឹងហេីយ មេីលចុះមុខក្រហមខ្លាំងណាស់ " អុីប៉ូសួរទៅកាន់អ្នកអង្គុយក្បែរខ្លួនទាំងហៅឈ្មេាះឡេីងស្និតស្នាល ។
" គឺតិចតួច " ចាន់កឺតបទៅរាងក្រាសវិញ ។
" ខ្ញុំថាឯងផឹកប៉ុណ្ណឹងបានហេីយ ប្រយ័ត្នក្អួត " អុីប៉ូប្រញាប់ឃាត់ពេលដែលឃេីញគេបម្រុងលេីកកែវទៀត ។
" ន៎ែ!! អាប៉ូហា ឯងត្រូវជាអ្វីនឹងគ្នាមេីលទៅដូចទ្រុងបារម្ភពីគេណាស់ " ហូស៊ុកសួរឡេីងក្រេាយ
ឃេីញកាយវិការយកចិត្តទុកដាក់របស់អុីប៉ូទៅកាន់ចាន់កឺ។
" អ្ហា! ពួកលេាកកុំយល់ច្រឡំអី ពួកយេីងគ្រាន់តែរាប់អានគ្នាធម្មតាប៉ុណ្ណេាះ " ចាន់កឺប្រញាប់ប្រកែកខ្លាចមានការយល់ច្រឡំជាមួយទំនាក់ទំនងរបស់ខ្លួន ។
" ត្រូវហេីយពួកយេីងគ្រាន់តែរាប់អានគ្នាធម្មតា
ប៉ុណ្ណេាះ គ្មានអីលេីសនឹងទេ " អុីប៉ូបដិសេដដូចគ្នា តែថាពេលនេះគ្មានអ្វីនឹងគ្នា ប៉ុន្តែពេលក្រេាយជាអីផ្សេងក៏ថាបាននេះជាពាក្យក្នុងចិត្តរបស់អុីប៉ូ ។
" អេីឲតែដូចមាត់ តែជីមីនអូនមេីលទៅក៏ស្រវឹងដែរ តិចបេីកឡានទៅផ្ទះមិនកេីតទៅ " យ៉ុនហ្គីសួរទៅកាន់សង្សារបស់ខ្លួន ។
" មិនអីទេអូនអាចបេីកទៅបាន ព្រេាះអូននៅជូន
ថេយ៉ុងត្រឡប់ទៅវិញដែរមេីលចុះគេសន្លប់ទៅហេីយ " ជីមីននិយាយព្រេាះឃេីញថេយ៉ុងក្រាបក្បាលលេីតុ ។
" មិនបានទេ មេីលមុខអូនចុះស្រវឹងឡេីងធ្លាក់ភ្នែកទៅហេីយបងមិនបណ្តេាយឲទៅទាំងបែបនេះទេ ចាំបងជូនទៅ ហេីយអេាយឡានអូនទៅកូនចៅបងបេីកទៅផ្ទះចុះ ចំណែកថេយ៉ុងឲជុងហ្គុកជូនទៅព្រេាះគេជិះកាន់ខន់ដូថេយ៉ុងស្រាប់ហេីយ " យ៉ុនហ្គីនិយាយហេីយជីមីនក៏គ្មានអីតវ៉ាទៀតព្រេាះគេពិតជាស្រវឹងពិតមែន ។ ចំណែកជុងហ្គុកគ្រាន់តែលឺបែបនេះទេីបប្រញាប់មេីលទៅកាន់មិត្តទាំងជ្រួញចញ្ចេីមមិនសូវជាពេញចិត្ត ។
" ហេតុអី ជាយេីងវិញនេាះ ? " ជុងហ្គុកលេីកចញ្ចេីមសួរអ្នកជាមិត្ត ។
" ក៏គេជាគូរដណ្តឹងឯងមិនអញ្ចឹង ជូនទៅវិញមានទៅខុសអី ឬ ក៏ឯងចង់ឲពួកយេីងជូនទៅ ចុះបេីមានអ្នកឃេីញមិនយកទៅនិយាយចុះផ្សាយថា ពត៌ក្តៅៗទាន់ហេតុការណ៍ ពេលនេះបែកធ្លាយរូបភាពមិត្តរបស់ ចន ជុងហ្គុក កំពុងតែបណ្តេីរ គូរដណ្តឹងមិត្តរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងខន់ដូរ... ឯងចង់បានបែបនឹងមែនទេ ? " យ៉ុនហ្គីដាក់មួយខ្សែរធ្វេីឲជុងហ្គុកកប់យេាបល់មិនដឹងគួរប្រកែកបែបមិច ព្រេាះរឿងអាចដូចជាមិត្តខ្លួននិយាយក៏ថាបាន ។
" មិនអីទេលេាកមីន ខ្ញុំអាចហៅតាក់សុីជិះត្រឡប់ទៅវិញបាន លេាកជូនជីមីននឹងចាន់កឺត្រឡប់ទៅវិញចុះ " ថេយ៉ុងដែលក្រាបក្បាលលេីតុនេាះក៏ប្រញាប់និយាយឡេីងបន្ទាប់ពីស្តាប់លឺសម្តីរបស់ជុងហ្គុកហេីយ ។ តាមពិតទៅគេមិនបានសន្លប់នេាះទេ គ្រាន់តែស្រវឹងខ្លាំងរាងវិលមុខបន្តិច
ទេីបក្រាបលេីកតុសំងំដេកក្រែងល៎អាចធូស្បេីយ តែក៏ហួសចិត្តនឹងខ្លួនឯងដឹងតែខ្លួនឯងមិនសូវចេះផឹកទៅហេីយនៅខ្លាំងចង់ផឹកទៀត ។
" ថ្មេីរនេះ តេីមានតាក់សុីពីណាទៅ " អុីប៉ូនិយាយឡេីងព្រេាះរាងយប់ជ្រៅទៅហេីយនេាះ ។
" មិនអីទេ ខ្ញុំទៅបាន លាហេីយទាំងអស់គ្នា "
ថេយ៉ុងទាញកាបូបរួចចាក់ចេញទៅទាំងដំណេីរទ្រេតទ្រេាតដេាយសារតែស្រវឹង ។
" ប៉ុន្តែថេយ៉ុង ..ហេុីយគេទៅហេីយ " ជីមីនចង់ឃាត់តែឃាត់មិនទាន់ព្រេាះថេយ៉ុងចេញទៅហេីយ ។
" ជុងហ្គុកឯងមិនឆាប់ទៅ បេីទេាះបីជាមានតាក់សុីតែមិនគួរឲទុកចិត្តនេាះទេ ពេលយប់ទៅហេីយខ្លាចគេធ្វេីសុី អ្នកបេីកតាក់សុីឥឡូវរេាគចិត្តច្រេីនណាស់វេុីយ " ហូស៊ុកប្រញាប់និយាយដាស់តឿនមិត្តដែលនៅអង្គុយស្ងៀមនេាះចង់ឲគេជូនទៅព្រេាះខ្លាចថេយ៉ុងមានគ្រេាះថ្នាក់ ។
" យេីងថាហូ...... ចំមែនជុងហ្គុកនេះចង់ទៅក៏ទៅបាត់តែម្តងរកឯងនិយាយមិនទាន់ " អុីប៉ូរៀបនឹងនិយាយទៅជុងហ្គុកទៀតហេីយ តែមិនទាន់ចប់
ប្រយេាគផង ក៏ឃេីញជុងហ្គុកក្រេាកដេីរចេញទៅទាំងមិននិយាយរកពួកគេអីបន្តិច គេពិតជាហួសចិត្តនឹងជុងហ្គុកមិត្តភក្តិគេម្នាក់នេះណាស់ ។
" យ៉ុនហ្គី បងមេីលទៅលេាកជុងហ្គុកជូនថេយ៉ុងទៅដែរទេ " ជីមីនសួរទៅរាងក្រាសទាំងបារម្ភ ទេាះបីជាជុងហ្គុកចេញទៅពិតមែន តែមិនប្រាកដថាគេជូនថេយ៉ុងនេាះទេ ដេាយសារតែគេស្អប់ថេយ៉ុងសឹងអីហេីយ ។
" អូនកុំបារម្ភអី បងស្គាល់គេច្បាស់ គេមិនទុកថេយ៉ុងចេាលនេាះទេ " យ៉ុនហ្គីប្រញាប់និយាយលួងលេាមអ្នកត្រូវជាសង្សាព្រេាះដឹងថាគេប្រាកដជាបារម្ភពី
ថេយ៉ុងខ្លាំងហេីយ ។
" អឹម សង្ឃឹមអញ្ចឹងចុះ " ជីមីនងាកទៅមេីលផ្លូវដែលពួកគេចេញទៅទាំងអស់បារម្ភខ្លះៗដែរ ព្រេាះគេជឿថាយ៉ុនហ្គីនិងមិនកុហក់គេនេាះទេព្រេាះគេធ្វេីការជាមួយគ្នាច្រេីនឆ្នាំហេីយ ។
To be continued...........
🌹 Enjoy your reading 🥀