#Zawgyi
" အေမ...ကူးအျပင္ကျပန္လာထည္းက
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေနတာဆို ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာပါဦး၊
စိတ္ေတြပူလြန္းလွၿပီဗ်ာ "
" အေမလည္းမသိပါဘူးကြယ္၊ေခၚၾကည့္တာပဲ၊
သားေလးကအသံလည္းမေပးဘဲ ေရခ်ိဳးေနတဲ့
အသံေတြပဲၾကားေနတာ "
ညဘက္ႀကီးအျပင္ကေနျပန္လာၿပီးမၾကာပါ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရဆက္တိုက္ခ်ိဳးေနသည့္
အသံၾကားတာမို႔ အေမျဖစ္သူမွာစိတ္ပူၿပီး မင္ဂယူကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ရသည္။မင္ဂယူလည္း
သူ႔ခ်စ္သူကိုစိတ္ပူကာ အျမန္ပင္ကူးတို႔အိမ္ဘက္
ေျပးလာခဲ့သည္။
အခုလည္းသူေရာက္ေနသည္အထိကို ေရခ်ိဳးခန္း
ထဲကထြက္မလာတဲ့ ကူးေလးေၾကာင့္သူပိုၿပီးေတာ့
စိတ္ပူရျပန္သည္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕တံ
ခါးေခါက္ရင္းကေန စိတ္မခ်လို႔အထဲဝင္သြား
သည္။အထဲေရာက္ေတာ့ကူးက ေရခ်ိဳးခန္းက
ေရခ်ိဳးကန္ထဲအဝတ္ရွိေနလ်က္ေရစိမ္ေန၏။
မင္ဂယူစိတ္ေတြပူထူသြားသည္။တကယ့္ကို
အဖ်ားတက္ေအာင္ လုပ္ေနေတာ့တာပဲကူးရာ။
သူ႔ကိုရူးေစခ်င္ၿပီထင္တယ္ဗ်ာ။
" ကူး...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ဘာျဖစ္လို႔ ေရေတြခ်ိဳး
ေနရတာလဲကြာ၊ဟာ...အဖ်ားတက္ေတာ့မွာပဲ "
ဂယူကစိတ္ပူသြားၿပီး ကူးအနားကိုထိုင္ခ်ကာ
ေမးဖ်ားေလးကေနတစ္ဆင့္ေမာ့ၾကည့္ေစၿပီး
ေရခ်ိဳးကန္ေဘးထိုင္ခ်သည္။ကူးေလးကေတာ့
ငိုထားလို႔ မ်က္လံုးေတြကမို႔အစ္ေနကာ ႏႈတ္ခမ္း
ေတြလည္း ျပာႏွမ္းေနသည္။
ဂယူစိတ္ပူသြားတာမို႔ ေရထဲကကူးကိုေပြ႕မခ်ီလို႔
အျပင္ထုတ္ေပးေတာ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြညိဳ႕မွိုင္း
မွိုင္းျဖင့္သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ငုိခ်သည္။သူအံ့ဩသြား
သည္။ကူးက သူ႔ကိုေရကန္ထဲကထုတ္ေပးေတာ့
သူ႔ကိုအတင္းအက်ပ္ေပြ႕ဖက္လာတာ။
" ဂ..ဂယူ... "
ေပြ႕ဖက္ထားရင္း အသံေသးေလးျဖင့္သူ႔ကိုၾကည့္
လို႔ဆိုသည္။ၿပီးေနာက္ အတင္းအက်ပ္ပိုဖက္လို႔
သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာ တအင့္အင့္အသံထြက္ကာ
ငိုေနေတာ့သည္။
" ကူး...ဂယူ႔ကိုေျပာေလ၊ဘာျဖစ္တာလဲကြာ... "
" အင္း...ကူးလက္ထပ္ခ်င္တယ္၊ဂယူနဲ႔ေလ
လက္ထပ္ခ်င္တယ္၊ကူးတို႔လက္ထပ္ရေအာင္ "
သည္စကားကပံုမွန္ဆို ကူးတစ္ခါမွထုတ္မေျပာ
တက္ေပမဲ့လို႔ ဂယူကအေတာ္အံ့ဩေနသည္။
အခုလည္းသူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန သူ႔ကိုဖက္ထားကာ
အတင္းပင္စကားေတြဆိုသည္။သူလည္းလက္
ထပ္ခ်င္ေပမဲ့ ကူးနဲ႔အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္အထိ
လက္စြပ္ေလးဝယ္ဖို႔ပိုက္ဆံစုေနတာ။
" ကူး ကိုယ့္ကိုေျပာေလ၊ကိုယ္တို႔ လက္ထပ္ဖို႔က
သတ္မွတ္ထား__ "
ဘုန္း!ဘုန္း!
ဂယူရဲ႕ရင္ဘက္ကို ငိုရင္းတဘုန္းဘုန္းထုသည္။
ကူးခဗ်ာငိုတာနဲ႔တင္ သူ႔မွာမရပ္ႏိုင္ေသးခဲ့ပါ။
ၿပီးေနာက္ ငုိရင္းဂယူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေနထြက္ၿပီး
စကားဆိုသည္။
" ဘာလဲ!အခုထိကိုသတ္မွတ္ေနေသးတာလား၊
ကူးကလက္ထပ္မယ္ဆို လက္ထပ္လိုက္ေလ!
ဂယူ!ငါကမင္းကို စေနာက္တယ္မ်ားထင္ေန
တာလား၊မင္း...သြားပါေတာ့!ကူးတစ္ေယာက္
ထည္းေနခ်င္တယ္!!ဟင့္...အီးဟီး... "
ကူးကသူ႔ကို တစ္ခါမွမဆိုဖူးသည့္စကားေတြကို
ဆိုရင္းႏွင္ထုတ္ေနသည္။ကူးဘာေတြျဖစ္ေနလဲ။
သူ႔ကိုဘာေတြကမ်ားလုပ္ထားလို႔ အဲ့ေလာက္ထိ
စိတ္ညစ္ေနရတာလဲ။သူသိခ်င္မိပါေသးသည္။
ကူးက ဟိုဥကၠဌနဲ႔ေတြ႕ၿပီးထည္းက အဆင္မေျပ
ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ကူး။
" ကူး...ကိုယ္စကားေျပာမွားသြားတာထင္တယ္ "
ဂယူက ကူးရဲ႕ပုခံုးကေနကိုင္ၿပီးေခ်ာ့ေျပာသည္။
သို႔ေပမဲ့ကူးကေတာ့ ဂယူရဲ႕လက္ေတြၾကားကေန
ရုန္းထြက္သည္။တစ္ဖက္သို႔လွည့္သြားၿပီးေနာက္
ငိုေနတာေတာင္ မတိတ္ေသးပါ။
" သြားလို႔!ထြက္သြားလို႔!ငါဘယ္သူ႔မွ မေတြ႕ခ်င္
ေတာ့ဘူး၊ဂယူလည္းထြက္သြား!မနက္ၾက အလုပ္သြားရမွာမလား? "
ကူးကရွိုက္ငိုရင္း ေရခ်ိဳးကန္ေဘာင္ကိုမွီကာ
ဂယူ႔ကိုမၾကည့္ဘဲ စကားဆိုသည္။ဂယူကေတာ့
သူ႔ကူးေလးျဖစ္ေနသည္ကိုမၾကည့္ရက္ေပမဲ့
အေၾကာင္းအရင္းမသိတာေၾကာင့္ စိတ္ေျပဖို႔ကုိ
သူေစာင့္ေနေတာ့မည္။
" အင္း...ကိုယ္သြားေပးမယ္၊ကူးက အခုေတာ့
ကိုယ့္စကားနားေထာင္ၿပီး အဝတ္အစားလဲၿပီး
ေခါင္းေတြသုတ္ေပးမယ္၊ၿပီးၾကရင္ေဆးေသာက္ ရေအာင္ဗ်ာ၊ဂယူ႔ရဲ႕ကူးကလိမၼာတယ္မလား "
ဂယူကသူ႔ကူးကိုေပြ႕မခ်ီလိုက္ရင္း ေျပာသည္။
ကူးကေတာ့မင္ဂယူ႔ရင္ခြင္ကိုေခါင္ေလးမွီ၍
ၿငိမ္ေနသည္။ၿပီးေနာက္ကူးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခဏခ်ေပးၿပီး ဂယူကအဝတ္အစားထုတ္ေပး
သာ္။သူဝတ္ေပးမယ္ေျပာေတာ့ ကူးက ဟန္႔တားသည္။ဒါေလးေတာ့ရွက္တက္ေသးတာကို ကူးကသိေသးတာပဲ။
တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ကူးက။
ဂယူဒါေၾကာင့္ အရမ္းအသည္းယားေနရတာ။
" ကူးကိုယ္တိုင္ပဲဝတ္ခ်င္တယ္၊ျပန္ေတာ့ေလ၊
ကူးကအိပ္ခ်င္ေနၿပီ၊ဂယူျပန္ေတာ့ေနာ္... "
ဂယူကအဝတ္အစားထုတ္ေပးတာကိုကူးက
ယူရင္းေျဖသည္။ဂယူကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ျပန္ေျပးဝင္သြားသည့္ သူ႔ကူးကိုၾကည့္ကာ
ရယ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေတာ့ကူးက
အဝတ္လဲၿပီးထြက္လာသည္။ဒါေတာင္
သူ႔ကူးက အရွက္မေျပေသး။
မင္ဂယူက သူ႔ကူးရွက္ေနတာကိုသိလို႔ရယ္ရင္း ေခါင္းကိုေျခာက္ေအာင္သုတ္ေပးဖို႔ သဘတ္ကိုယူလာၿပီး သူကကုတင္ေပၚမွာ
ထိုင္ခ်သည္။ကူးေခါင္းကေရစိုေနသည့္
ဆံပင္ေတြကိုသုတ္ေပးေနသည္။ဒါဟာ
သူ႔ကူးေလးကို သည္းကဲေနတက္တဲ့ဂယူ႔ရဲ႕
ပံုရိပ္စစ္။
" ျပန္ပါေတာ့ဆို မနက္ၾကအလုပ္သြားရမွာကို
ေမ့ေနတာလား၊ကူးကအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊
ဒါေပမဲ့ဂယူက အလုပ္လုပ္မွျဖစ္မယ္ေလ "
ကူးရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ႏူးညံ့စြာသုတ္ေပးေနရင္း
ကူးကအသံေသးေလးျဖင့္ သူ႔ကိုစကားဆိုသည္။
သူျပံဳးလိုက္ရင္း ကူးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးကိုခပ္ဖြဖြ
ဆြဲညႇစ္ကာ....
" ကိုယ္အလုပ္က ကူးေလာက္အေရးမႀကီးဘူး၊
အခုကကူးက အရမ္းအေရးႀကီးေနတာ၊ကိုယ္က
ကူးကိုေဆးတိုက္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္လိုက္မယ္ "
ဂယူကေခါင္းကိုညႇင္သာစြာ သုတ္ေပးေနရင္းေျဖ
သည္။ကူးမွာေတာ့ ဂယူ႔စကားေၾကာင္းအေတြးထဲ
သူ႔ကိုမတရားယူဖို႔လုပ္သည့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
ပံုရိပ္ကိုျမင္သြားေသးသည္။ဂယူမသိေအာင္
သူလက္သီးဆုပ္ေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ထားမိသည္။ႏႈတ္ခမ္းလည္းကိုက္လို႔။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ကူးခုနက ဂယူ႔ကိုစကားေတြ
လြန္သြားမိတယ္ထင္တယ္ "
ကူးကသူ႔ေခါင္းကိုေရေျခာက္ေအာင္သုတ္ေပးေန
သည့္ ဂယူ႔ကိုေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္သည္။
ဂယူကထိုစကားေၾကာင့္ ဆံပင္သုတ္ေပးေနသည့္ လက္တို႔ရပ္သြားကာ သက္ျပင္းရွည္ခ်သည္။
ၿပီးေနာက္ သူလည္းကူးေဘးမွာထိုင္ခ်လိုက္ကာ...
" ကိုယ့္ကိုေတာင္းပန္စကားမဆိုနဲ႔၊ကူး..ဘာေတြ
ျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုေျပာ၊ဥကၠဌနဲ႔မနက္က
စကားမ်ားထားတာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ရတာလား၊
ကိုယ္ေရာ အလုပ္ထြက္မယ္ေလ ကူး... "
မင္ဂယူက ကူးရဲ႕ပါးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း
ေရေျခာက္စျဖစ္ေနတဲ့ဆံႏႊယ္စေလးကို နားေနာက္သို႔ညႇပ္ထားေပးလိုက္ၿပီးေမးသည္။
ကူးကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာ ေခါင္းခါသည္။
ၿပီးေနာက္ မင္ဂယူရဲ႕ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္လို႔
ဂယူ႔ပါးကိုနမ္းလိုက္သည္။
" ဟင့္အင္း...ကူးကိုအလုပ္ထုတ္လို႔ ကူးမေက်နပ္
ဘူးေလ၊ဒါေပမဲ့ကူးက အဲ့အလုပ္မရရင္ေတာင္
ေနာက္တစ္ခုကလုပ္ဖို႔ ကူးရွာထားတာ၊ဂယူက
အခုအလုပ္မွာပဲလုပ္ေနာ္ "
ကူးရဲ႕ေခ်ာ့ေျပာသလိုစကားေလးေၾကာင့္ ဂယူက
ျပံဳးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့လည္း ကူးရဲ႕ပါးေဖာင္း
ေလးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲညႇစ္လိုက္ကာ....
" ကိုယ္စိတ္ခ်ရမလား ကူး၊ကိုယ္တို႔တြဲထည္းက
ကူးကဘယ္လိုေနေနရေပမဲ့ ေဘးနားမွာရွိတဲ့သူ
ေတြကို ကိုယ္စိတ္မခ်ရတာ "
မင္ဂယူ႔စကားေၾကာင့္ ကူးကရယ္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ မင့္ဂယူရဲ႕ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြကိုသပ္တင္
ေပးလိုက္သည္။လက္ျဖဴေလးေတြက ဂယူ႔ရဲ႕
ပါးကိုအုပ္ကိုင္ၿပီး နဖူးျပင္ကိုနမ္းျပန္သည္။
အဲ့လိုၾက ဂယူ႔မွာမေပ်ာ္ႏိုင္ရိုးလား။နမ္းခံရတာ
ခဏခဏပဲမို႔ သူေပ်ာ္ေနတာ။
" မြ!ခ်စ္တယ္ ဂယူ၊ကူးကိုစိတ္ခ်လိုက္ပါ၊ကူးက
ဂ်ီမင္ရဲ႕အလုပ္မွာ ေလွ်ာက္ဖို႔စဥ္းစားထားတာ၊
ကူးအတြက္စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္ အိုက္ဂူး..ရုပ္ေလးက
ဘာျဖစ္သြားတာလဲ "
ကူးကေခ်ာ့ေျပာေနတုန္းရွိေသး ဂယူကခ်က္ခ်င္း
ကေလးတစ္ေယာက္လို မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္
သြားသည္။အဲ့ဒါက ဂယူ႔ရဲ႕တစ္ခါတစ္ေလ
ထြက္လာတဲ့ အမူအရာေလးပါပဲ။ခ်စ္သူနဲ႔ဆို
တစ္ခါတစ္ေလ ျပန္အေခ်ာ့ခံခ်င္တဲ့အမူအရာ။
" ဂယူ႔ကိုအနမ္းေပး၊ႏႈတ္ခမ္းကိုေပးရမယ္၊
ကိုယ့္ကိုအနမ္းေလးနဲ႔ ျပန္ေခ်ာ့ "
ဂယူက ကူးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲဝင္ကာ ျပန္ဆိုးသည္။
ကူးလည္း ဂယူ႔အလိုက်နမ္းဖို႔ဆိုကာ ေခါင္းကို
ေမာ့ေစလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ျပံဳးလိုက္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိကပ္ဖို႔ရွိေသး အခန္းေရွ႕က
တံခါးေခါက္သံၾကားရသည္။တံခါးေခါက္သူက
အေမ။
" သားကူးေလး အဆင္ေျပသြားၿပီလား၊ေမေမ
အသံၾကားလို႔ရယ္၊သားအဆင္ေျပရင္လည္း
ဂယူေလးကို အားနာဦး၊သူမနက္ၾကအလုပ္သြား
ရမွာေလ "
ေမေမကအခန္းျပင္ကေန ေျပာလိုက္သည္ကို
ကူးကေမေမ့စကားကို ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
" ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ၊ကူး ျပန္လႊတ္လိုက္ပါ့မယ္ "
" ေအးကြယ္၊ျပန္ရင္ ဂင္ခ်ီဗူးေပးလိုက္ေနာ္လို႔၊
ေမေမဧည့္ခန္းမွာထားခဲ့တယ္၊ေမေမက အိပ္
ေတာ့မယ္ေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ၊ဟာ!ဂယူ! "
ေမေမ့စကားကိုျပန္ေျဖေနရင္း ဂယူကႏႈတ္ခမ္းကို
ျဖတ္ခနဲနမ္းသြားတာမို႔ ၾကားထဲကဆူလိုက္ေသး
သည္။ဒါဟာ ကူးကိုအသားယူသြားေသးတာ။
ေမေမ့စကားကိုျပန္ေျဖၿပီးေနာက္ အခန္းျပင္ကို
ထြက္လာၾကသည္။ဂယူ႔ကိုေမေမမွာသည့္
ဂင္ခ်ီဘူးကိုေပးလိုက္ရင္း စကားဆိုရသည္။
" ဂယူ မနက္ၾကကူးမလာႏိုင္ရင္ အစ္မတို႔၊အစ္ကို
တို႔ကိုေသခ်ာေျပာေပးပါေနာ္၊ကူးက မတက္သာ
လို႔ဒီနည္းကို ေရြးလိုက္ရတာ "
" ဂယူသိပါတယ္ဗ်ာ၊အထဲမွာပဲေနေတာ့၊ဂယူ႔ကို
အျပင္ထိလိုက္မပို႔ေပးေနေတာ့၊အိမ္ေရာက္ရင္
မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္မယ္ "
ဂယူကကူးကို ေသခ်ာႏႈတ္ဆက္ၿပီးဂင္ခ်ီဘူးယူ
ကာအိမ္သို႔ျပန္သြားေတာ့သည္။သည္ေတာ့မွ
ကူးလည္း အခန္းထဲျပန္ဝင္ၿပီးမွန္ၾကည့္မိ၏။
ဘာေၾကာင့္ဆို သူ႔အားအတင္းအမွတ္ေပးထားတဲ့ အရာကိုေတြ႕မွာေၾကာက္လို႔။ခုနကေတာင္ သူ
ထုတ္ေပးတဲ့အက်ႌကHoodieျဖစ္ေနလို႔သာ။
မဟုတ္ရင္ အနမ္းရာကိုေတြ႕မည္ျဖစ္သည္။
" ငါသူနဲ႔ဘယ္လိုေတြ႕ၿပီး ေျဖရွင္းရမလဲ "
ကူးကအိပ္ရာေပၚလွဲခ်လို႔ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။
ဖုန္းscreenကိုဖြင့္ဖြင့္ျခင္း ျမင္လိုက္ရသည္က
အမည္မသိသူက မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ထားတာ။
ဝင္ၾကည့္မိေတာ့ ' ေတာင္းပန္ပါတယ္ ' တဲ့။
ေတာင္းပန္စကားဆိုထားထည္းက ဘယ္သူလဲဆို
တာသိသည္။သို႔ေပမဲ့စကားမေျပာခ်င္တာမို႔ Block Listထဲထည့္ထားလိုက္သည္။ဒါေၾကာင့္
သူဆက္ၿပီးမလိုက္ေတာ့ဖို႔ကိုလည္း ဆုေတာင္း
ရမည္ေလ။မဟုတ္ရင္ ဂယူသာသိသြားရင္
မေကာင္းပါ။
" သူကအရမ္းေျပာရခက္တာပဲ၊ဥကၠဌျဖစ္ရဲ႕နဲ႔
ငါ့လိုလူကိုလာၿပီး သေဘာက်ေနတယ္၊ငါ့မွာ
သူတို႔လိုခ်မ္းသာတာလည္း မဟုတ္ပါပဲ၊လူငယ္
ေတြကအရမ္းေျပာရခက္တာပဲ "
ၿပီးေနာက္ အေတြးထဲတစ္စစဝင္လာသည့္
မနက္ကပံုစံေတြေရာ၊ခုနကဂ်ီမင္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔
သြားခဲ့ေပမဲ့ သူေရာက္လာၿပီးသူ႔ကိုအတင္းကို
ရယူေနမည့္ပံုစံေတြကိုေတြးမိျပန္ေတာ့ ကူးက
ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္မိသည္။
" ေတာက္!တကယ္မင္းက မုန္းစရာေကာင္းတဲ့
သူပဲကင္မ္ထယ္ေယာင္း! "
သူနာက်ည္းစြာရြတ္ဆိုလိုက္ကာ အိပ္ရာထက္
လွဲခ်အနားယူလိုက္သည္။မနက္ၾကအလုပ္မရွိ
ေပမဲ့ သူကအလုပ္သစ္အတြက္ေလွ်ာက္ရန္
ေစာေစာထရမည္ေလ။
~
တစ္ဖက္ကထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ အကင္ဆိုင္က
ေနျပန္လာရေတာ့သည္။သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
အတင္းအဓမၼရယူမိေတာ့မဲ့ဆဲဆဲ မ်က္ရည္ေတြ
ေၾကာင့္ သူမရယူခဲ့မိပါ။ေတာ္ၾကာ သူေတာင္
မပိုးပန္းရေသး ၾကားထဲအမုန္းပြားသြားမွာ။
အခုလည္းကြန္ဒိုျပန္ဖို႔ ကားေမာင္းလာရင္း
သူ႔ကားရဲ႕အေနာက္ခန္းဘက္ကိုျပံဳးၾကည့္ကာ
ျပံဳးေနေတာ့သည္။ကိုကိုအလွေလးနဲ႔မဦးလိုက္ရ
ေပမဲ့လည္း ကိုကိုအလွေလးကေတာ့ သူ႔ကို
မ်က္ႏွာေတြကိုကုတ္သည္။ဒါေတာင္မၿပီးေသး
ေျခေထာက္နဲ႔ပါကန္ထုတ္သည္။အဆိုးဆံုးက
ရင္အုပ္မွာေတာင္ ေသြးထြက္သည္အထိကိုက္
သြားတာေလ။ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ထိုေနရာက
တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲေနသည္။
တင္မ္း~ တင္~
" ထယ္ေယာင္း မင္းဘယ္သြားတာလဲကြာ၊ ၾကာလိုက္တာ "
အိမ္passwordကိုဖြင့္ထားၿပီး အထဲဝင္လာေတာ့
ဟိုေဆာ့က ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္လို႔ထယ္ေယာင္းကို
ေမးေလသည္။ထယ္ေယာင္းက ေခါင္းခါျပကာ
သူ႔Lather Jacketကိုခြ်တ္လိုက္ၿပီး အထဲက
သူ႔အက်ႌကိုပါထပ္ခြ်တ္လိုက္၍ ဆိုဖာ၌
ဝင္ထိုင္သည္။ထို႔ေနာက္ ထယ္ေယာင္းေနာက္မွာ
ေယာင္းဝူကပါလာခဲ့သည္။
ထယ္ေယာင္းဆိုဖာ၌ခပ္ေလ်ာေလ်ာမွီထိုင္လိုက္
ေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ရင္အုပ္ကေသြးစို႔ေနသည့္
ကိုက္ရာႀကီးကိုျမင္ေတာ့ အံ့ဩစြာေမးသည္။
" ထယ္ေယာင္းမင္းရဲ႕ ရင္အုပ္ကကိုက္ရာႀကီးက
ဘာျဖစ္တာလဲ၊ေသြးေတာင္ ထြက္ေနၿပီကြာ၊
ေယာင္းဝူ ေဆးေသတၱာသြားယူခဲ့ ထယ္ေယာင္းကို
ေဆးထည့္ေပးရမယ္ "
ဟိုေဆာ့က ထယ္ေယာင္းေဘးမွာရပ္ေနသည့္
ေယာင္းဝူကိုေမးေငါ့ျပရင္း ေဆးေသတၱာဘူးကို
ယူခိုင္းသည္။သို႔ေပမဲ့ ထယ္ေယာင္းကတားသည္။
" မယူနဲ႔ဒါက ကိုကိုအလွေလးေပးတဲ့ငါ့အတြက္
အခ်စ္အမွတ္အသား၊ငါ့အတြက္ အမွတ္တရ "
ထယ္ေယာင္းကျပံဳးျပံဳးႀကီး သူ႔ရင္အုပ္ကအရာ
ကိုထိေတြ႕ကာေျဖသည္။ယြန္းဂီကရယ္ရင္း
ထယ္ေယာင္းကို ေျပာသည္။
" ထယ္ေယာင္း!မင္းရူးရင္ ၾကည့္ရူးေနာ္၊မင္းကြာ
ၾကည့္ပါဦး၊ေဂ်ာင္ဂုက ကိုက္ခ်ထားတာ၊သြား
ဆိပ္တက္တာက ဆစ္ခနဲနာက်င္ေနမွာ "
" ရတယ္၊ငါေနႏိုင္တယ္၊ကုိကိုအလွေလးေပးတာ
ငါခံယူႏိုင္ပါတယ္၊ယူၿပီးရင္ ဆူသံေလးေတြအစ
ငါၾကားရမွာပဲကို နားလည္ႏိုင္ပါတယ္ "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေျဖပံုႀကီးေၾကာင့္ ယြန္းဂီက
မ်က္လံုးေမွးၾကည့္ကာ ပိုကိုပိုတယ္ဆိုသည့္
ပံုစံျဖင့္ၾကည့္သြားသည္။ဟိုေဆာ့ကေယာင္းဝူ
ေပးတဲ့ေဆးသတၱာထက္၊သူ႔ေဘးဘက္မွာပါသည့္
အိတ္ထဲကအကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးကမ္းသည္။
ထယ္ေယာင္းကသာ မေသာက္ဘူးျငင္းသည္။
" ေလာေလာဆယ္ သက္သာေအာင္ေဆးေသာက္
ထားလိုက္ပါ၊မင္းကြာ...အကိုက္ခံရေအာင္ေတာင္
ဘယ္လိုလုပ္ထားလဲ၊မင္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ဦး၊
ပါးဘက္နားမွာ ရဲေနတာပဲ "
" ေအးေလ၊မင္းဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ "
ယြန္းဂီကပါ ဟိုေဆာ့စကားကိုေထာက္ခံသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါဘဲျပံဳးျပံဳးႀကီး
ျဖစ္ေနသည္။ေယာင္းဝူက မက္တပ္ရပ္ရင္း
မေနႏိုင္စြာျဖင့္ ေျပာျပလာသည္။
" ဆရာ့အပိုင္က လုပ္လိုက္တာခ်ည္းပါပဲဗ်ာ၊
ကြ်န္ေတာ္ကစေတြ႕တာက ဆရာနဲ႔ဆရာ့အပိုင္က
ရန္ျဖစ္စကားမ်ားေနတာ၊ဟိုက သူ႔ရည္းစားနာ
မည္ထည့္ေျပာေတာ့ ဆရာကေဒါသထြက္ၿပီး
လမ္းမမွာမဂၤလာဦးမယ္ေျပာၿပီး ကားထဲေခၚသြား
ၿပီးျဖစ္သြားတာပါပဲ၊ၿပီးေတာ့မွ ဆရာ့အပိုင္က
ကားထဲကေန ငိုၿပီးထြက္သြားေတာ့တာ "
" မင္းကကြာ ဘယ္လိုေတာင္လားထယ္ေယာင္း၊
ငါေျပာသလိုကားထဲေရာက္ေနတာကို တံခါးပိတ္
ၿပီးအျမန္ခိုးေျပးရမွာကို မင္းညံ့တယ္ "
ဟိုေဆာ့ကအားမရစြာေျပာလာသည္။ယြန္းဂီက
ျပံဳးစစျဖင့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ၿပီးေနာက္ေရွ႕က
အရက္အသင့္ထည့္ထားေသာ ခြက္ငယ္ကိုကိုင္လို႔
တစ္ခ်ိဳင့္ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး စကားဆိုသည္။
" ငါကသူ႔ကိုသိတာၾကာၿပီ၊ငါေျပာေနၾက ဂ်ီမင္ရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းအေၾကာတင္းေလးဆိုတာ.... ထယ္ေယာင္းရဲ႕အပိုင္ေလးေပါ့၊ငါကေတာ့မင္းကို
ေျမႇာက္ေပးတယ္ေနာ္၊ရေအာင္သာလိုက္၊
သူ႔ရည္းစားမင္ဂယူကိုၾကည့္မေနနဲ႔ "
ယြန္းဂီကအတည္ႀကီးကို ေျမႇာက္ေပးသည္။
ထယ္ေယာင္းက သူတို႔ေျမႇာက္ေပးသည္ထက္
ပိုလုပ္ျပမွာကိုမေတြးဘဲ အာမခံေနၾကတာ။
" ငါကေရာၾကည့္ေနမယ္ထင္တာလား၊ဒါမ်ိဳးက
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းေၾကာက္ရမဲ့အရာမဟုတ္ဘူး၊
ငါကစဥ္းစားထားၿပီးသား၊အခုေတာင္ ငါတအား
အႏိုင္ယူလိုက္လို႔ ကိုကိုအလွေလးစိတ္ဆိုးသြား
တာ၊မနက္ၾက အစည္းေဝးကရွိေသးေတာ့ကား
ငါသြားရမွာ၊ေယာင္းဝူ... "
" ဗ်ာ ဆရာ... "
ထယ္ေယာင္းက ေဘးမွာရပ္ေနသည့္ေယာင္းဝူကို
လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ေယာင္းဝူက သူ႔ဆရာေျပာ
မည္ကိုနားေထာင္သည္။
" ကိုကိုအလွေလးကို မနက္ၾကေသခ်ာသြားေစာင့္
ၾကည့္ေန၊ငါကCompanyကအစည္းေဝးၿပီးမွ
လာခဲ့မယ္၊ကိုကိုအလွေလးနဲ႔သူ႔အေမအတြက္ကို
လိုအပ္တာေတြဝယ္ထားလိုက္၊ငါလာရင္ေတာ့
အကုန္ရွိေနတာပဲ ၾကားခ်င္တယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ နားလည္ပါၿပီ၊ဆရာ... "
ေယာင္းဝူက သူ႔ဆရာေျပာတာကိုတေသြမသိမ္း နားေထာင္သည္။သူက တကယ္ပဲသူ႔ဆရာရဲ႕
အက်ိဳးအတြက္ ေသခ်ာေလးႀကိဳးပမ္းမည္ျဖစ္
သည္။သို႔ေသာ္လည္း ဆရာစိတ္မရွည္ရင္ေတာ့
မ်က္ႏွာအထိုးခံရရင္ သူပါပဲ။
" ထယ္ေယာင္း မင္းတကယ္ပဲ ကားေပၚမွာသူ႔ကို
မျဖစ္လိုက္တာလား "
ဟိုေဆာ့ကေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္
ျပသည္။ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္ျပေရာ
ဟိုေဆာ့မွာ မ်က္ႏွာႀကီးမဲ့က်သြားသည္။
ထယ္ေယာင္း ညံ့လိုက္တာ။
" မင္းကြာဒီေလာက္ႀကီး အခြင့္ေရးရထားတာကို
မင္းမို႔လို႔ေနာ္၊အခုခ်ိန္သာ မင္းတို႔ျဖစ္ၿပီးသြားရင္ မနက္ျဖန္သန္ဘက္ခါ လက္ထပ္ေနရေလာက္ၿပီ "
ဟိုေဆာ့ေျပာခ်တာ အားရစရာႀကီးျဖစ္သည္။
ေျပာေတာ့သာ ဆရာဝန္။အၾကံေပးေနတာေတြက
ဆရာဝန္ဆိုသည့္ဂုဏ္ပုဒ္က္ုေက်ာ္လြန္ေနသည္။
ဟိုေဆာ့ကေတာ့ သူတို႔ထဲေအးသာေအးတာ၊
အၾကံေပးသည့္စေကးကေတာ့ တကယ္ျမင့္။
" ငါလည္းအစက တကယ္ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးလိုက္
မလို႔ပါပဲ၊ဒါေပမဲ့ ကိုကိုအလွေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ
ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ငါဆက္ေတာင္မတိုးခ်င္ဘူး "
" သူေၾကာက္သြားတာေနမွာ! "
ယြန္းဂီကနားေထာင္ေနရင္းကေန ၾကားျဖတ္ကာ
ဝင္ေျဖသည္။ထယ္ေယာင္း ယြန္းဂီစကားကို
ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ေရွ႕ဘရန္ဒီကိုေမာ့ရင္း....
" တကယ္ကြာ!အခုထိျမင္ေယာင္ေနတုန္းပဲ၊
ငိုေနတာေတာင္ လွခ်က္ႀကီးက ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ
အေတာ္လွေနတာ၊မင္းစဥ္းစားၾကည့္!ငါက
ကံအေကာင္းဆံုးလူပဲ၊ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ လည္တိုင္ကအစ ငါနမ္းလိုက္ရတာ၊တကယ္!
လွခ်က္ကေတာ့ ငါေတာင္ခ်က္ခ်င္းသိမ္းခ်င္မိ
တာေတာ့အမွန္၊ငိုတဲ့မ်က္ဝန္ေလးက ၾကည္လဲ့
ေနတဲ့ေနရာေလးလိုပဲ လွေနေရာ "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အပိုင္ရဲ႕အလွကိုေျပာျပေန
သည္။ယြန္းဂီကနားေထာင္၍ ေခ်ာင္းဟန္႔ကာ
ေျဖလာသည္။
" သူ႔သူငယ္ခ်င္းဂ်ီမင္လည္း ေခ်ာလွပါတယ္၊
လံုးလံုးေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေလးပါပဲကြာ "
ယြန္းဂီက သူ႔အတြင္းေရးမွဴးဂ်ီမင္အေၾကာင္းကို
ေျပာျပလာသည္။ဟိုေဆာ့နဲ႔ထယ္ေယာင္းက
အေၾကာင္းသိသူပမာ ရယ္ေနၾကသည္။
ယြန္းဂီကေပါင္းလာတာၾကာၿပီ။
လိမ္တက္ေနတုန္း။
" ငါ့မ်က္လံုးထဲ ငါ့အပိုင္ကအလွဆံုးပဲ "
ထယ္ေယာင္းကေျဖျပန္သည္။ထယ္ေယာင္းရဲ႕
အေျဖကိုယြန္းဂီက ေျဖဖို႔ရွိေသးသည္။သို႔ေပမဲ့
အလယ္ကေနဟိုေဆာ့ကသာ ရွင္းလိုက္ရ၏။
" ေတာ္ပါေတာ့ကြာ၊မင္းတို႔အပိုင္ေတြလွတာ
သိပါတယ္၊မင္းတို႔လည္း ကင္မ္နမ္ဂြ်န္ေနာက္
လိုက္မဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ "
" ငါကဂ်င္ေလးကိုခ်စ္လို႔ကြ၊မသိရင္မွတ္ထား၊
မင္းတို႔ေနာ္ ငါမေရာက္ေသးတာနဲ႔တင္ငါ့ကို
အတင္းတုတ္ေနၾကတာပဲ "
အခုမွထယ္ေယာင္းရဲ႕ကြန္ဒိုကိုေရာက္လာတဲ့ နမ္ဂြ်န္က ဟိုေဆာ့အေမးကိုၾကားသည့္ႏွယ္
ေျဖလာသည္။ဟိုေဆာ့ကေတာ့ သံုးေယာက္လံုး
မႏိုင္ဘူးဆိုသည္ျဖင့္ၾကည့္မိသည္။
" မင္းကအျမဲကိုေနာက္က်ေနတာပဲ၊ဘာလဲ...
အစ္ကိုေဆာ့ဂ်င္ကို ခြင့္ေတာင္းလာရတာလား၊
ေတာ္ေတာ္အကဲပိုႏိုင္တဲ့ဟာေတြ "
" ဟုတ္တယ္ေလ၊ငါ့မွာကဲပိုစရာ ဒါေလးပဲရွိတာ၊
မင္းတို႔မွမခံစားဖူးပဲ အဲ့ေတာ့ဘယ္သိမလဲ "
" ငါကနားလည္သြားၿပီ "
ဟိုေဆာ့နဲ႔နမ္ဂြ်န္႔စကားၾကား ထယ္ေယာင္းက
ျဖတ္ေျဖလိုက္သည္။ဟိုေဆာ့ကမူရယ္ၿပီး....
" နမ္ဂြ်န္ ငါတို႔ထယ္ေယာင္းႀကီးကခ်စ္တက္ေန
ၿပီကြာ၊ငါေျပာျပႏိုင္ေၾကးဆို ေနာက္အပတ္ၾက
ဒီႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ႏိုင္သြားေလာက္ၿပီထင္
တယ္၊ဒီေန႔ေတာင္ကြာ ကားထဲမွာျဖစ္သြားေတာ့
မလို႔ေလ "
ဟိုေဆာ့ကေျပာျပေနသည္ကို နမ္ဂြ်န္က နားေထာင္ၿပီး အံ့ဩေနတာမို႔တဝါးဝါးျဖစ္ေန
သည္။ၿပီးေနာက္ နမ္ဂြ်န္ကေမးလာသည္။
" ထယ္ေယာင္းရာ တအားႀကီးလည္းမင္းရဲ႕
အပိုင္ကို အႏိုင္မယူပါနဲ႔၊အမုန္းနဲ႔သာပါသြားရင္
အိမ္ေထာင္ေရးကလံုးဝအဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး၊
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာက အခ်စ္မပါေသးရင္မွ
နားလည္မႈနဲ႔ယံုၾကည္မႈယူရတာကုိသိေလ "
" ငါနားလည္ပါတယ္၊ငါသာကိုကိုအလွေလးကို
ယူရင္ မင္းထက္ေတာင္ပိုေအာင္ထားမွာ၊
ၾကည္ေန႔လိုက္၊ငါက ကိုကိုအလွေလးကို ပိုခ်စ္တာ၊သူမခ်စ္ေသးလည္းရတယ္၊
ငါ့အခ်စ္ေတြအားလံုးကို ကိုကိုအလွေလး အေပၚပံုအပ္ထားတာ "
ထယ္ေယာင္းက ေျဖေတာ့သံုးေယာက္လံုးက
ျပံဳးလိုက္သည္။ေနာက္ဆံုးစကားေလးမွာေတာ့
အသံေျပာင္းသြားေပမဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့
ႀကီးႀကီးမားမားရွိေနတာမို႔ သူငယ္ခ်င္းပီပီ
နားလည္တက္ပါသည္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ထယ္ေယာင္း
စိတ္မေကာင္းတာကို ေျဖေဖ်ာက္သည့္အေနျဖင့္
ယြန္းဂီက မ်က္ရိပ္ျပသည္။သိသည့္ဟိုေဆာ့က
ခြက္ကိုင္လို႔ ေျမႇာက္လိုက္ကာ....
" ကဲ...ထယ္ေယာင္းရဲ႕မဦးလိုက္ရေသးတဲ့ ကိစၥေလးျမန္ျမန္ျဖစ္ေစဖ္ု႔ ငါတို႔ကဆုေတာင္း
ေပးပါတယ္ ထယ္ေယာင္းႀကီး ျမန္ျမန္ေလး
သူ႔အပိုင္နဲ႔လက္ထပ္ႏိုင္ပါေစ! ခ်ီးယားစ္! "
" မင္းတို႔ဆုေတာင္းကို ငါႀကိဳက္သြားၿပီ၊ငါကပဲ
ျမန္ျမန္ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ ခ်ီးယားစ္! "
္ထယ္ေယာင္းက ခြက္တိုက္ရင္း သူ႔တပည့္ေယာင္း
ဝူကိုပါ ဝင္ေသာက္ခိုင္းေတာ့သည္။ေယာင္းဝူက
ယြန္းဂီေဘးမွာဝင္ထိုင္ကာ တစ္ခြက္ကိုင္လို႔ ေသာက္ၾကရင္း ထိုတစ္ညကိုထယ္ေယာင္းအိမ္၌
ကုန္ဆံုးခဲ့ၾကသည္။
~
ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ ကူးေလးမွာ
အလုပ္သစ္အတြက္သြားေလွ်ာက္ရန္ ကူးေလး
ျပင္ဆင္ေနရသည္။ရွပ္ျဖဴလက္ရွည္ကိုဝတ္လို႔
ေဘာင္းဘီရွည္အနက္ျဖင့္ထည့္ဝတ္ထားေတာ့
ခါးေသးေလးကထင္းလို႔။မ်က္မွန္ကိုတပ္လို႔
ထံုးစံအတိုင္းဆံပင္ရွည္ေလးကိုခ်ၿပီး နားေနာက္
ညႇပ္ထားသည္။ၿပီးေတာ့မွ အခန္းထဲကထြက္လာ
ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွသူမနက္စာစားဖို႔ေမေမက
ျပင္ဆင္ေပးရင္း စကားစလာသည္။
" သားကူးေလး ညကဂယူေလးရွိကၾကားတယ္၊
သားအလုပ္ထြက္လိုက္ရတယ္ဆို၊အခုကေရာ
သားကဘယ္သြားမလုိ႔လဲကြယ္ "
ဂယူကေမေမ့ကိုသူအလုပ္ထြက္ရေၾကာင္းကို
ေျပာျပလိုက္သည္ထင္ပါ့။သူကေတာ့ မ်က္ႏွာ
ညိဳးငယ္ေနတဲ့ေမေမကိုၾကည့္ကာ....
" ေျပာင္းလာတဲ့ဥကၠဌကို ကူးကအမွားလုပ္မိလို႔
ထြက္လိုက္တာပါ၊ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ကူးကအဆင္
ေျပပါတယ္ ေမေမ၊အခုဂ်ီဂ်ီရဲ႕ အလုပ္မွာအလုပ္
ေလွ်ာက္ဖို႔စဥ္းစားထားတယ္ "
" သားကူးေလး အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပါပဲ၊
သားေလးဗိုက္ဆာေနေတာ့မယ္ မနက္စာေလး
ေသခ်ာစားလိုက္ေလ "
အေမျဖစ္သူက သူ႔သားေလးစားေနတာကိုၾကည့္
ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါ၏။လက္မထပ္ရေသး
ခင္အလုပ္ကိစၥေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနရၾကရမွာ
သိေပမဲ့လည္း အခုေတာင္အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ပိုလို႔
ႀကိဳးစားရဦးမည္ေလ။
" ေမေမ ကူးပိုက္ဆံကျပည့္ေနၿပီ၊ေမေမဆိုင္ဖြင့္
လို႔ရၿပီသိလား၊ကူးနဲ႔ဂယူက အျပန္ၾကရင္ဆိုင္
အတြက္ေနရာေလး ဝင္ၾကည့္ခဲ့ေပးမယ္ "
" သားရယ္ တကယ္အဆင္ေျပရဲ႕လား "
အေမျဖစ္သူက သားကူးေလးအဆင္မေျပေသး
တာကိုသိလို႔အားနာတာကို ကူးေလးရဲ႕ဆႏၵက
မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕ဆႏၵကို အေတာ္ႀကိဳးစားေပးခ်င္ပံု။
လိမၼာလိုက္တာကြယ္။
" ေျပေၾကာင္းေနာ္၊ေမေမ ဆိုင္ဖြင့္ပြဲၾကရံုးက
အစ္မေတြအစ္ကိုေတြေခၚခဲ့မယ္၊ေမေမလက္ရာ
ေကာင္းေၾကာင္းကို ကူးကအျမဲႂကြားေနၾက "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ အလိမၼာတံုးေလးရယ္၊ေအးေဆး
စားေနာ္၊ေမေမက သားအလုပ္ေလးအဆင္ေျပဖို႔
ဆုေတာင္းေပးေနတယ္၊ေဩာ္...ၾကံဳတုန္းေလး
ဂ်ီဂ်ီေလးအတြက္ ထမင္းဘူးယူသြားေပးဦးေနာ္ "
ကူးေလးရဲ႕အေမက သူရယ္၊ဂယူရယ္၊ဂ်ီမင္ရယ္
သံုးေယာက္လံုးကို သိပ္ခ်စ္ပါ၏။ဂ်ီမင္နဲ႔အတူ အထက္တန္းအတူတက္ၾကေတာ့လည္း မခြဲျခား
ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ ထမင္းဘူးကိုထည့္ေပး
တက္တာ။တကၠသုိလ္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း
သံုးေယာက္လံုးအတြက္ ထမင္းဘူးလုပ္ေပးျပန္
ေရာ။
ေတြးမိပါေသးသည္။ဂယူနဲ႔သူခ်စ္သူျဖစ္တုန္းက
ေမေမ့ကိုဂယူက သူန႔ဲခ်စ္သူျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပ
တာကို အစကသေဘာမတူဘူးထင္ခဲ့တာ။ၿပီးမွ
ငိုၿပီးေမေမ့သားေလးကို ဂယူေလးနဲ႔ဘယ္လိုပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းပဲျဖစ္ေနတာေတာင္
သေဘာတူခဲ့တာ။ထိုေန႔ကဆို ဂယူတစ္ေယာက္
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အျပံဳးေတာင္မပ်က္။ေတြးရင္း
ဂယူ႔ေတာင္လြမ္းမိသည္။
မနက္စာစားၿပီးေနာက္ေတာ့ ေမေမ့ကိုႏႈတ္ဆက္
လို႔ထြက္လာခဲ့သည္။အျပင္ေရာက္တာေတာင္
ကူးေလးမွာ ေဘးဘက္အေျခအေနကိုၾကည့္ရ
ေသးသည္။မဟုတ္လွ်င္ ဟိုတဇြတ္ထိုးလူဆိုးနဲ႔
ေတြ႕မွာဆိုးလို႔ပါေလ။
" ဟူး...ေတာ္ေသးတယ္၊ငါအလုပ္ျမန္ျမန္သြား
ရမယ္၊ဒီေန႔ေတာ့ သူနဲ႔မေတြ႕ပါေစနဲ႔ "
ကူးေလးေဘးလြယ္အိတ္ကို ေသခ်ာလြယ္ကာ
စာရြက္စာတမ္းေတြကိုလက္ျဖင့္ပိုက္ကိုင္လို႔
ဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္သို႔ အျမန္ေျပးသည္။
သို႔ေသာ္သူမသိသည္က ကားထဲကေနသူ႔ကို
ၾကည့္ေနတဲ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕တပည့္ျဖစ္တဲ့
ေယာင္းဝူက ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ဖုန္းကိုထုတ္လို႔
သူ႔ဆရာထံ ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
" နားမလည္တာရွိလား၊ကြ်န္ေတာ္ကဒယ္ဒီ့ရဲ႕ ဥကၠဌေနရာကိုဆက္ခံလိုက္ရေပမဲ့ အလုပ္တာဝန္
ကိုမလစ္ဟင္းေအာင္ ေသခ်ာလုပ္ေပးပါတယ္၊
မင္းတို႔ဘက္ကလည္း အလုပ္ႀကိဳးစား__ "
သူစကားပ်က္သြားသည္။သူ႔ထံေယာင္းဝူထံမွ
ဖုန္းလာတာသိတာမို႔ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္
ေယာင္းဝူဘက္မွ စကားဆိုလာသည္။
' ဆရာ့အပိုင္ အလုပ္သြားေလွ်ာက္တယ္ထင္
တယ္၊စာရြက္စာတမ္းအျပည့္အစံုနဲ႔ထြက္သြား
တာေတြ႕တယ္ ဆရာ '
" အင္း ငါအခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္၊သူဘယ္သြား
လဲဆိုတာငါသိတယ္၊မင္းမ်က္ေျခမပ်က္ေစနဲ႔ဦး၊
ငါအခုထြက္လာၿပီ! "
ထယ္ေယာင္းကဖုန္းခ်လိုက္သည္။ၿပီးတာနဲ႔သူ႔
အေပၚကုတ္ကိုယူကာ အစည္းေဝးခန္းထဲက
ရွယ္ယာရွင္အားလံုးကို မႏႈတ္ဆက္ဘဲထြက္
လာခဲ့သည္။သည္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာကပဲအလိုက္
သိစြာအားလံုးကို အစည္းေဝးကိစၥလို္က္ေျပာ
ေပးရေတာ့သည္။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက သူ႔အပိုင္အလွေလးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုစိုက္တာမဟုတ္!
~
ကူးေလး ဘက္စ္ကားစီးလို႔ဂ်ီမင္ရဲ႕Company
ေရွ႕သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။ညကအကင္ဆိုင္မွာ
ကိစၥေတြမေျပာျပလိုက္ရေပမဲ့ ေနာက္မွဂ်ီမင္က
မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လာသည္။'မနက္သူ႔companyကို
လာခဲ့'ဆိုလို႔ ထြက္လာခဲ့ရသည္။အလုပ္ေလွ်ာက္
ဖို႔ပါေလ။
" ဂ်ီဂ်ီ ငါမင္းရဲ႕companyေရွ႕ေရာက္ၿပီ၊ငါ့ကို
ထြက္လာေတြ႕ဦး "
' အင္းအင္း ငါလာၿပီ၊ေစာင့္ေနေနာ္ '
သူဖုန္းတစ္ခ်က္လွမ္းေတာက္လုိက္ၿပီး ဂ်ီမင္
အလာကိုရပ္ေစာင့္ေနသည္။ဒါ့အျပင္ေယာင္းဝူ
လည္း ဆရာ့အပိုင္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈအေသးစိ္တ္အစ
ကားထဲကေနၾကည့္ေနရသည္။
" ေဂ်ာင္ဂု ေစာင့္ရတာၾကာသြားလား၊လာ...
ငါတို႔ကန္တင္းထဲ ေအးေဆးစကားေျပာရမယ္ "
" အင္း... "
ကူးလက္ကိုဆြဲသြားကာ Companyထဲဝင္လာ
ၾကသည္။အထဲေရာက္ေတာ့ အလုပ္လုပ္သည့္ လူေတြအားလံုးကရွိသည္။ဂ်ီမင္က ကန္တင္း
ဘက္သို႔သူ႔ကိုေခၚလာကာ ထိုင္ေစသည္။ၿပီးမွ
ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ အေအးယူလာကာ
စကားဆက္ရသည္။
" ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲ ေဂ်ာင္ဂုရယ္၊ငါ့မွာေလ
ညကမင္းကို စိတ္ပူသြားတာ၊လာခ်င္ေပမဲ့ေတာင္
ဟိုဥကၠဌေပါ့!ငါ့ကိုဆြဲထားလို႔ မင္းရွိကိုေရာက္မ
လာရတာ "
ဂ်ီမင္ကအေအးကို ပိုက္တပ္လို႔ေသာက္ကာေျဖ
သည္။ကူးေလးကေတာ့ အေအးကိုပိုက္တပ္ကာ
တစ္ငံုေသာက္ရင္း ရယ္ျပံဳးျပံဳးစကားဆိုသည္။
" ငါအလုပ္ထြက္လိုက္တာ၊ဥကၠဌနဲ႔နည္းနည္း
အဆင္မေျပလို႔ေလ၊ဒီCompanyမွာေနရာရဖို႔
တစ္ခုခုေလာက္ ကူညီေပးပါဦး၊ငါကတစ္ေနရာ
ကေနအလုပ္ရဖို႔ သင့္မယ္ထင္လို႔ "
ကူးကသူ႔စာရြက္ေတြကမ္းေပးရင္း ေျပသည္။
ဂ်ီမင္ ကူးရဲ႕အျပဴအမူေလးကိုသတိထားမိရဲ႕။
ဥကၠဌဆိုသူက သူ႔ကိုတစ္ခုခုျပဳမူထားလို႔
အဆင္မေျပထားတဲ့မ်က္ႏွာထား။သူလည္း
ဂယူ႔ကိုေပးသိမွမဟုတ္တဲ့အတြက္ ညက
ကိစၥကိုေမးၾကည့္မွျဖစ္မည္။
" ညကမင္းက ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တာလား "
" Companyရဲ႕ဥကၠဌနာမည္ကိုသိေနတာလား "
ကူးေလးက မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြျဖင့္ၾကည့္ကာ
ေမးလိုက္ေတာ့ ဂ်ီမင္ကေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
သူအေအးခြက္ကိုခ်ကာ ေခ်ာင္းဟန္႔လို႔....
" သိတာေပါ့၊သူက ငါတို႔ဥကၠဌရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
အရင္းႀကီးကို၊သူ႔နာမည္က ကင္မ္ထယ္ေယာင္း၊
Kim Victoryကတစ္ဦးထည္းေသာသား၊
အဖိုးေရာ၊အေဖေရာ၊အေဒၚေရာက သည္းသည္း
လႈပ္ေနၾကတဲ့သူေလ "
ဂ်ီမင္ကေျပာျပေတာ့ ကူးကလက္ပိုက္လိုက္ကာ
ေခါင္းခါျပသည္။ၿပီးေနာက္....
" ငါသူ႔အေၾကာင္း သိပ္မသိခ်င္ပါဘူး "
" ညကေလ မင္းရွိကဖုန္းလာတာကို ငါကိုင္မို႔ကို
အဲ့ထယ္ေယာင္းက Speakerဖြင့္ခိုင္းတာေလ၊
မင္းကအလုပ္အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုၿပီး ငါ့ကို
အကင္ဆိုင္ခ်ိန္းတာကအစ သူပဲၾကားၿပီးBarမွာ
ရွိေနရင္းထသြားတာေလ၊ငါကသြားမို႔ေတာင္
မင္ယြန္းဂီကဆြဲထားတာ "
ဂ်ီမင္ရဲ႕စကားအဆံုး ကူးေလးကႏႈတ္ခမ္းကိုက္
လိုက္မိသည္။သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လံုးက
တဇြတ္ထိုးဆန္တဲ့သူေတြပဲဟုဆိုမိသည္။
" ဟုတ္တာေပါ့၊မင္ယြန္းဂီက မင္ဂ်ီမင္ထြက္သြား
မွာဆိုးလို႔ေရာ၊သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးကို
အခြင့္ေရးေပးတဲ့အေနနဲ႔ လႊတ္ေပးလိုက္တာ "
ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ယြန္းဂီကအနားကိုေလွ်ာက္လာရင္း ဂ်ီမင္ေဘး
ဝင္ထိုင္ကာစကားဆုိၿပီးကူးေလးဘက္ကိုၾကည့္၍
ျပံဳးစစျဖင့္ စကားစေပးလိုက္သည္။ကူးကေတာ့
ခပ္တည္တည္ၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္လို႔
ယြန္းဂီကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာ။မၾကည္ၾကည့္။
တကယ့္ကူးေလး!အၾကည့္ေတြရဲခ်က္!
" မင္ယြန္းဂီ ခင္ဗ်ားျပန္စမ္းပါ၊ငါ ဒီမွာစကား
ေျပာေနတာကို မေတြ႕တာလား၊သြားစမ္းပါ "
" အလုပ္ကိစၥအတြက္မလား ေဂ်ာင္ဂု၊စိတ္ေတာ့
မေကာင္းေပမဲ့ အတြင္းေရးမွဴးအလုပ္ကိုရသူက
ဒီအလုပ္ကိုလာတာမေကာင္းဘူးထင္တယ္၊
ထယ္ေယာင္းက မင္းကိုေသခ်ာေလးသူနဲ႔နီးရာ
ထားေပးတာကို ျငင္းရဲတယ္ေနာ္ "
ဂ်ီမင္ရဲ႕စကားကိုနားမေထာင္ဘဲ ယြန္းဂီက
ကူးေလးဘက္လွည့္ကာ စကားဆိုသည္။ကူးက
ယြန္းဂီရဲ႕စကားေတြကို တည္တည္ပဲၾကည့္လို႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုက္လို႔ေဒါသအရိပ္အေယာင္ေလး
ျပေသးသည္။
ယြန္းဂီျပံဳးလိုက္သည္။အဲ့အျပဳအမူေတြေၾကာင့္
လည္းသူ႔သူငယ္ခ်င္း ထယ္ေယာင္းကေပ်ာ္ဝင္
ေနတာလည္းမေျပာနဲ႔။ထယ္ေယာင္းေျပာသလိုပဲ
ဘယ္လိုေနေန လွေနတာတဲ့။ဂ်ီမင္ထက္ေတာင္
ဆိုးတဲ့အေၾကာတင္းေလးပဲ။
" အစကေတာ့ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔လာတာပါပဲ၊
ဒါေပမဲ့အခုေတာ့ အလုပ္ရွင္ကေတာင္ အက်င့္
မေကာင္းေနတာျမင္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္
မရွိေတာ့ဘူးေလ၊အာ...ဂ်ီဂ်ီ.. "
ယြန္းဂီကိုၾကည့္စကားေျပာရင္းကေန ဂ်ီမင္ဘက္
လွည့္ေမးလိုက္ေတာ့ ဂ်ီမင္ကေျဖသည္။
" အြန္း..ေျပာေလ "
" မင္းလည္းတဇြတ္ထိုးဆန္တဲ့ သူေတြနဲ႔ခပ္ကင္း
ကင္းေန၊ခ်စ္သူရွိတာေတာင္ ပိုင္ဆိုးပိုင္နင္းလုပ္
ခ်င္ေနတဲ့သူကို ငါၾကံဳလာရတာ၊အဲ့ေတာ့မင္း
ရည္းစားထားရင္ သတိထားဖို႔ငါမွာလိုက္တာ၊
သြားၿပီေနာ္၊ေနာက္မွေတြ႕တာေပါ့ ဂ်ီဂ်ီ၊
ေမေမကမင္းအတြက္ ထမင္းဘူးေပးလို္က္တာ၊
စားလိုက္ေနာ္ "
မင္ယြန္းဂီကိုမ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြျဖင့္ခပ္စူးစူးၾကည့္လို႔ ထြက္သြားေတာ့သည္။ယြန္းဂီမွာေတာ့
ထယ္ေယာင္းအပိုင္ရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ ခပ္ဟဟရယ္လို႔ သူတို႔ကိုေတာင္ စကားတစ္လွည့္ေျပာသြားေသးတာ။
တကယ့္မေခတဲ့ ထယ္ေယာင္းအပိုင္က
အေၾကာတင္းေလးပဲ။
" မင္ယြန္းဂီ ကြ်န္ေတာ္လည္းခင္ဗ်ားနဲ႔မေနဘူး၊
အလုပ္ထြက္မယ္၊ခင္ဗ်ားနဲ႔ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္း
အေၾကာင္းကို သိသြားၿပီ! "
ကူးေလးထြက္သြားေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ဂ်ီမင္က
ယြန္းဂီကိုထုရိုက္ကာ ထြက္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ယြန္းဂီက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္
လက္ကိုဆြဲလိုက္ကာ သူ႔မ်ိဳးရိုးနာမည္နဲ႔
ဂ်ီမင္ကိုေခၚခ်သည္။
" ဟာ မင္ဂ်ီမင္! "
" ငါကပတ္ခ္ဂ်ီမင္၊ၾကည့္ေခၚ!ကန္ခံရမယ္! "
ဂ်ီမင္ခပ္ျပတ္ျပတ္ေခၚကာ ထြက္သြားသည္။
သည္ေတာ့သူလည္း ဂ်ီမင္ေနာက္ကိုေျပးလိုက္
ရေတာ့သည္။မဟုတ္ရင္ သူလည္းေနရာရမွာ
မဟုတ္ပါေလ။ထယ္ေယာင္းအပိုင္ကလည္း
သူ႔ကိုေမႊခ်သြားသလားပဲ။
ကူးစိတ္တိုၿပီး ထိုCompanyမွခပ္သြက္သြက္
ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ႏႈတ္ခမ္းလည္းကိုက္လို႔
အမ်ားႀကီးစိတ္တိုေနဟန္။သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေတာ့
ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕အက်င့္ေတြကလည္း တစ္ပံုစံ
ထည္းပါေလ။ဒါေၾကာင့္လည္း ဂ်ီမင္ကိုအႏိုင္
ယူေနသည့္ပံုစံကိုၾကည့္ပါလား။ေျပာရင္းနဲ႔
စိတ္တိုပါသည္။
" တကယ္စိတ္တိုလိုက္တာ၊ကင္မ္ထယ္ေယာင္း
ၾကည့္ေတာ့ျဖင့္ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္သလိုလိုနဲ႔
အသားယူတက္တဲ့မင္းကို မုန္းလိုက္တာ "
ကူးစိတ္တိုေနဟန္ျဖင့္ companyကေနထြက္
ထြက္ၿပီးဘက္စ္ကားေပၚတက္လာခဲ့သည္။
သူစိတ္တိုေနတုန္းရွိေသး ဂယူကဖုန္းဆက္လာလို႔
စိတ္တိုေနသည္ကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ ဖုန္းကိုင္သည္။
" အင္း...ဂယူ "
' ကူး...ကိုယ္အလုပ္ကေန ေန႔တစ္ဝက္နားလာခဲ့
တယ္၊ကူးမနက္ကေျပာတယ္ေလ၊ကိုယ္နဲ႔
ေမေမ့အတြက္ဆိုင္ခန္း သြားၾကည့္မယ္ဆိုလို႔၊
ကိုယ္အခု ဘယ္မွာလာေတြ႕ရမလဲ '
ဂယူ႔စကားေၾကာင့္ ကူးကျပံဳးလိုက္ရင္း
ေနရာမွထလိုက္ရသည္။ဘာေၾကာင့္ဆိုသူဆင္း
ရမည့္ေနရာက ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ထလိုက္တာ။
" အြန္း...ကူးနဲ႔ေတြ႕ေနၾက ပန္းျခံကိုလာခဲ့ေလ၊
ကူးကေတာင္ေရာက္ေနၿပီ၊ဒီေန႔ကလူနည္းတယ္၊
ေအးေဆးပဲကူးတို႔အဲ့ကေန အတူသြားၾကတာေပါ့
ဂယူ...ေအးေဆးလာေနာ္ မေလာနဲ႔ "
' ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါ၊ကိုယ္
လာေနၿပီမို႔ေစာင့္ေန ခ်စ္တယ္ ကူး.. '
" အြန္း..ဂယူ ခ်စ္တယ္ေနာ္ "
တီ~
ဖုန္းေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ကူးကပန္းျခံထဲသို႔ဝင္လာ
သည္။ပန္းျခံထဲေရာက္ေတာ့ လူစည္မစည္ကို
ၾကည့္ရေသးတာ။ေတာ္ေသးသည္က ဒီေန႔က
လူမစည္လို႔ေလ။ဒါေၾကာင့္ပဲ ထိုင္ေနၾကေနရာကို
လာခဲ့လိုက္သည္။
ထိုင္ေနၾကေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ထိုေနရာ၌
လူတစ္ေယာက္က ဦးထားၿပီျဖစ္သည္။အနား
ကိုတိုးၾကည့္မိေတာ့ ထိုသူဟာဘယ္သူလဲဆိုတာ
သိလိုက္ရၿပီျဖစ္ပါသည္။ထိုသူဟာ...သူ႔ကို
ညကမေကာင္းၾကံဖို႔ၾကံတဲ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း။
" ကိုကိုအလွေလး ေရာက္လာၿပီလား၊ေမာင္က
ေစာင့္ေနတာ၊ကိုကိုအလွေလးဒီလာမယ္ဆိုတာ
ကားေပၚကဆင္းတုန္းက ေတြ႕လိုက္လို႔ေလ "
သူကျပန္လွည့္ထြက္မို႔ရွိေသး ထယ္ေယာင္းက ကူးလက္ကိုလွမ္းဆြဲထားသည္။ကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းကိုင္ထားတာကိုဆြဲဖယ္လိုက္ကာ...
" မင္းအေတာ္အားေနလား၊ဥကၠဌက companyမွာမေနဘဲ ေလွ်ာက္သြားေနတာ "
ကူးေလးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကရယ္
လိုက္သည္။ရယ္တာေတာင္ အသံကဆြဲေဆာင္
မႈေတြအားျပင္းေနေရာပဲ။
" ေမာင္အားေနေအာင္ပဲ ကိုကိုကလုပ္တာေလ၊
ကိုကိုက ေမာင့္စကားကိုနားမေထာင္ဘဲ ေမာင့္
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕companyကို သြားတာေလ၊
ေမာင့္မွာအခ်ိန္ေတြမ်ားေနတာ ကိုကိုေၾကာင့္! "
ထယ္ေယာင္းက ကူးလက္ကိုတင္္းေနေအာင္ဆြဲ
ထားရင္းေျပာသည္။ကူးကေတာ့ ရယ္လိုက္ရင္း..
" မင္းအတြက္ႀကိဳက္စရာလူအဲ့ေလာက္ရွားလား၊
မင္းလိုပံုစံ၊မင္းအရည္အခ်င္း၊မင္းပိုင္ဆိုင္မႈေတြ
အားလံုးက တစ္ျခားသူနဲ႔ပိုလိုက္ဖက္တယ္! "
" ဘယ္ကသာေမာင္ဆိုတဲ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက
ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ပဲ လိုက္ဖက္တာ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕အေမးကိုခပ္ျပတ္ျပတ္ပင္
ေျဖသည္။ကူးကေတာ့ အံ့ဩလြန္းလို႔စကား
ေတာင္ထပ္မထြက္ႏိုင္သည္အထိ။
ူသို႔ေပမဲ့သူ႔လက္ကိုဆြဲထားတဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕
လက္ကေနမရုန္းေတာ့ဘဲ ထယ္ေယာင္းကို
ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ခ်ိဳးရံုျပံဳးကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ စကားလံုးတစ္လံုးခ်င္းစီထက္ပိုတဲ့
အရာေတြကို ထုတ္ျပ၏။
" ငါကမင္ဂယူ႔အပိုင္!ကင္မ္မင္ဂယူရဲ႕ခ်စ္သူ၊
ကင္မ္မင္ဂယူနဲ႔ပဲငါကလိုက္ဖက္တာ!
မင္းျမဲျမဲမွတ္ထား!ကင္မ္ထယ္ေယာင္း! "
နာက်င္လိုက္တာ။ခ်စ္ရသူကသူ႔မ်က္လံုးကို
တည့္တည့္ေမာ့ၾကည့္လို႔ သူ႔ႏွလံုးသားကို
နာက်င္ေစသည့္စကားေတြကို ဆိုသည္။
သူဘယ္ေလာက္နာက်င္သြားသလဲ။
ကိုကိုအလွေလးကသူ႔ရဲ႕သည္းခံစြမ္းကို
စမ္းေနတာ။ကိုကိုအလွေလးက ႏူးညံ့ရင္လည္း
သူ႔အေပၚမာေၾကာသည္။ညကလိုၾကမ္းတမ္းျပန္
ေတာ့လည္း ကိုကိုအလွေလးကေၾကာက္ေသး။
သည္ေတာ့ ကိုကိုအလွေလးေၾကာက္ဖို႔ပဲ
သူလုပ္ရေတာ့မည္။ႏူးညံ့ျပမယ္!ဒါေပမဲ့
ေမာင့္ရဲ႕ၾကမ္းတမ္းတဲ့အျခမ္းကိုထုတ္ျပမွာ။
" မွတ္ထားတာေပါ့၊ကိုိကိုအလွေလးက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုျဖစ္မွာမို႔
ေသခ်ာကိုမွတ္ထားတာ၊ဘယ္လိုလဲ ေမာင္
ထပ္ေျပာေပးရမလား ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕
ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုဆိုၿပီးေလ! ဟက္... "
ထယ္ေယာင္းက ခပ္မဲ့မဲ့ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုလက္မျဖင့္ပြတ္ခ်လိုက္သည္။
ကူးကေတာ့ သူ႔ကိုၾကည့္ကာႏႈတ္ခမ္းကိုက္
ျပန္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာမေနသာေတာ့ပါ။
" က်စ္!ေမာင္ဘာေျပာထားလဲ၊ႏႈတ္ခမ္းလွလွ
ေလးကိုမကို္က္ပါနဲ႔ဆိုကြာ၊အာ့!ဘာလို႔ေမာင့္ကို
ကိုက္တာလဲဗ်ာ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုက္လိုက္သည့္ႏႈတ္ခမ္းကို
ဖယ္ေပးဖို႔လက္မျဖင့္ထိလိုက္သည္ကို ကူးက
ကိုက္ခ်သြားေလသည္။သို႔ေပမဲ့ထယ္ေယာင္းက
အတက္ႏိုင္ဆံုး စိတ္ကိုေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။
" မုန္းလို႔၊မင္းကိုၾကည့္ေနရရင္ မုန္းလို႔ေလ၊
ခ်စ္သူရွိေနတာကိုသိရဲ႕သားနဲ႔ အတင္းလိုက္ေနတဲ့
မင္းကမရွက္ဘူးလား၊အလိုက္သိရင္ မင္းလက္
ေလွ်ာ့လိုက္ပါလား၊ငါကမင္းကိုျငင္းေနတာကို
သိရဲ႕သားနဲ႔ေလ "
" ဟက္...ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ "
ကူးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းက ရယ္လိုက္သည္။သူ႔ကိုမ်ားလြယ္လြယ္နဲ႔
လက္ေလွ်ာ့တက္တဲ့သူထင္ေနလားမသိ။
ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက စသေဘာက်ထည္းက
ခင္ဗ်ားကိုသေဘာက်တာ၊ခ်စ္တာ၊ျမတ္ႏိုးမႈ
ေတြမ်ားလြန္းလို႔ ခင္ဗ်ားကိုလိုခ်င္တာ၊ခင္ဗ်ား
ျငင္းလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊အခုတစ္ခါထည္း
ခိုးေျပးၿပီးခင္ဗ်ားကို ယူလို႔ရတယ္! "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားသံဟာ ခပ္ျပတ္ျပတ္။
သို႔ေပမဲ့သူ႔မွာကူးေလးထံကေန ျငင္းခံရတဲ့
အသံေတြၾကားေနရတာနဲ႔တင္ သူ႔ႏွလံုးသားက
ေၾကကြဲေနသလိုပဲေလ။
" မင္း!... "
" ပါးစပ္ပိတ္ထား!ေမာင့္ကို လာမစမ္းနဲ႔!
ေမာင္ကဆိုးရင္ သူမ်ားထက္ပိုဆိုးတယ္၊
ေမာင္ကကိုကိုအလွေလးကိုပဲသေဘာက်လို႔
ရေအာင္ယူမွာ၊ေမာင့္စကားတစ္ခြန္းက
အတည္ပဲဆိုတာ မွတ္ထား! "
ထယ္ေယာင္းကသူ႔စကားကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျဖၿပီး
ကူးငယ္ကိုခါးကေနဆြဲဖက္လိုက္ကာ သူနဲ႔နီးေစသည္။ကူးကေတာ့ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း
ေဒါသထြက္ေနဟန္တူသည္။မ်က္ႏွာေလးရဲလို႔
သူ႔ကိုစူးစုိက္ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။သူကေတာ့
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုငံုု႔ၾကည့္ကာ
ျပံဳးေနေတာ့သည္။
" ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း လူဆိုးေကာင္!မင္းကိုငါမခ်စ္
ဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္မလား "
" မခ်စ္လည္းရပါတယ္၊ခႏၶာကို္ယ္ကို အပိုင္သိမ္းၿပီး ေဘးမွာထားရတာနဲ႔တင္
တန္ေနၿပီပဲကို မဟုတ္လား "
ထယ္ေယာင္းက ေပၚတင္ႀကီးကိုေျပာခ်သည္။
ကူးမွာလည္းေဒါသေၾကာင့္ ဒီလူဆိုးကိုလုပ္ျပစ္
ခ်င္တာမို႔စိတ္ကိုတင္းထားရသည္။အခုေတာ့
ဘာမွလည္းမလုပ္ႏိုင္လို႔ ပိုေဒါသထြက္ရသည္။
ခါးကိုလည္းအတင္းအက်ပ္သူ႔လက္ေမာင္းနဲ႔
ဆြဲဖက္ထားတာမို႔ ပိုေဒါသထြက္သည္။
ေတာ္ေသးတာတစ္ခုက သူနဲ႔ဂယူေတြ႕ေနၾက
ေနရာက နည္းနည္းအရိပ္ၾကတာေရာ၊လူအလာ
နည္းတာမို႔ ေတာ္ေသးသည္ေလ။
" မင္း...အရူး!တကယ့္ကိုရူးေနတာ၊မင္းကို
ငါမခ်စ္ဘူး၊ငါ့ကိုလႊတ္စမ္းပါ၊ဂယူ႔ကိုပဲ
ငါကခ်စ္တာ!ဂယူလာရင္ ျပႆနာတက္မယ္၊
ငါ့ကိုလႊတ္လိုက္! "
" က်ဳပ္အပိုင္ကိုလႊတ္စရာလား၊လာပါေစေပါ့၊
ဂရုေတာင္စိုက္မေနဘူး၊မၾကာခင္ အပိုင္ဆိုတာ
ဒီလိုေလးေမာင္ကျပလိုက္မွာ! "
ထယ္ေယာင္းက ထိုစကားကိုဆိုၿပီး ကူးေလးရဲ႕
ေမးဖ်ားေလးကိုဆြဲေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုထိကပ္
နမ္းသည္။ရုတ္တရပ္မို႔ သူ႔အနမ္းေတြကေန
လန္႔သြားတာေၾကာင့္ မရုန္းမိဘဲအတင္းနမ္းရင္း
ရုန္းတာေတာင္ ထယ္ေယာင္းကမလႊတ္ေပးပါ။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကို ထယ္ေယာင္းက
အတင္းရယူနမ္းရွိုက္ေနတာ။သူကလက္ေတြနဲ႔
ရင္ဘက္ကိုထုရိုက္တာေတာင္ ဂရုမစိုက္ပါဘဲ
နမ္းေနေသးတာ။
သူထပ္ၿပီးက်ရံွံုးမိျပန္ပါသည္။ဂယူသာေတြ႕ရင္
သူစိတ္မေကာင္းပိုျဖစ္မိပါသည္။
ခြပ္!
" ဂယူ.... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုအတင္းအက်ပ္နမ္းေန
တုန္းရွိေသးသည္။ဘယ္ခ်ိန္ထည္းကေရာက္ေန
မွန္းမသိတဲ့ဂယူက သူ႔ကိုနမ္းေနသည့္
ထယ္ေယာင္းကိုဆြဲထုိးလိုက္သည္မို႔ သူလည္းလန္႔သြားသလို ထယ္ေယာင္းလည္း
ထိုးခံရတာေၾကာင့္ ယိုင္သြားသည္။သို႔ေပမဲ့
အျပံဳးမပ်က္ဘဲ ၾကည့္ေနတာ။
ဂယူ႔မွာလည္းထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ၿပီး
ေဒါသထြက္ကာ အသက္ရႈသံေတြမွာလည္း
နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနသည္။
ထယ္ေယာင္းမွာလည္း ဂယူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ရပ္လို႔ျပံဳးျပံဳးႀကီးကိုၾကည့္ေနတာ။ကူးကေတာ့
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေျခအေနကိုၾကည့္ရင္း
လန္႔ေနတာပါေလ။
To be continued ~
ဂယူအားလံုးေတြ႕သြားၿပီဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလး
ပိုအရွိန္တက္ေတာ့မယ္ေပါ့ဗ်ာ။Nov3ရက္ေန႔ၾက
Goldenေလးအတြက္မအားေတာ့မွာမို႔ မနက္ျဖန္
ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဂ်ရီရယ္ေလးအဆင္ေျပရင္
Updateေလးလာေပးပါ့မယ္ဗ်။
> >
#Unicode
" အမေ...ကူးအပြင်ကပြန်လာထည်းက
ရေချိုးခန်းထဲနေတာဆို ကျွန်တော့်ကိုပြောပါဦး၊
စိတ်တွေပူလွန်းလှပြီဗျာ "
" အမေလည်းမသိပါဘူးကွယ်၊ခေါ်ကြည့်တာပဲ၊
သားလေးကအသံလည်းမပေးဘဲ ရေချိုးနေတဲ့
အသံတွေပဲကြားနေတာ "
ညဘက်ကြီးအပြင်ကနေပြန်လာပြီးမကြာပါ။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဆက်တိုက်ချိုးနေသည့်
အသံကြားတာမို့ အမေဖြစ်သူမှာစိတ်ပူပြီး မင်ဂယူကိုဖုန်းလှမ်းဆက်ရသည်။မင်ဂယူလည်း
သူ့ချစ်သူကိုစိတ်ပူကာ အမြန်ပင်ကူးတို့အိမ်ဘက်
ပြေးလာခဲ့သည်။
အခုလည်းသူရောက်နေသည်အထိကို ရေချိုးခန်း
ထဲကထွက်မလာတဲ့ ကူးလေးကြောင့်သူပိုပြီးတော့
စိတ်ပူရပြန်သည်။ဒါကြောင့်မို့ ရေချိုးခန်းရှေ့တံ
ခါးခေါက်ရင်းကနေ စိတ်မချလို့အထဲဝင်သွား
သည်။အထဲရောက်တော့ကူးက ရေချိုးခန်းက
ရေချိုးကန်ထဲအဝတ်ရှိနေလျက်ရေစိမ်နေ၏။
မင်ဂယူစိတ်တွေပူထူသွားသည်။တကယ့်ကို
အဖျားတက်အောင် လုပ်နေတော့တာပဲကူးရာ။
သူ့ကိုရူးစေချင်ပြီထင်တယ်ဗျာ။
" ကူး...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ဘာဖြစ်လို့ ရေတွေချိုး
နေရတာလဲကွာ၊ဟာ...အဖျားတက်တော့မှာပဲ "
ဂယူကစိတ်ပူသွားပြီး ကူးအနားကိုထိုင်ချကာ
မေးဖျားလေးကနေတစ်ဆင့်မော့ကြည့်စေပြီး
ရေချိုးကန်ဘေးထိုင်ချသည်။ကူးလေးကတော့
ငိုထားလို့ မျက်လုံးတွေကမို့အစ်နေကာ နှုတ်ခမ်း
တွေလည်း ပြာနှမ်းနေသည်။
ဂယူစိတ်ပူသွားတာမို့ ရေထဲကကူးကိုပွေ့မချီလို့
အပြင်ထုတ်ပေးတော့ မျက်ဝန်းလေးတွေညို့မှိုင်း
မှိုင်းဖြင့်သူ့ကိုကြည့်ကာ ငိုချသည်။သူအံ့ဩသွား
သည်။ကူးက သူ့ကိုရေကန်ထဲကထုတ်ပေးတော့
သူ့ကိုအတင်းအကျပ်ပွေ့ဖက်လာတာ။
" ဂ..ဂယူ... "
ပွေ့ဖက်ထားရင်း အသံသေးလေးဖြင့်သူ့ကိုကြည့်
လို့ဆိုသည်။ပြီးနောက် အတင်းအကျပ်ပိုဖက်လို့
သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ တအင့်အင့်အသံထွက်ကာ
ငိုနေတော့သည်။
" ကူး...ဂယူ့ကိုပြောလေ၊ဘာဖြစ်တာလဲကွာ... "
" အင်း...ကူးလက်ထပ်ချင်တယ်၊ဂယူနဲ့လေ
လက်ထပ်ချင်တယ်၊ကူးတို့လက်ထပ်ရအောင် "
သည်စကားကပုံမှန်ဆို ကူးတစ်ခါမှထုတ်မပြော
တက်ပေမဲ့လို့ ဂယူကအတော်အံ့ဩနေသည်။
အခုလည်းသူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ သူ့ကိုဖက်ထားကာ
အတင်းပင်စကားတွေဆိုသည်။သူလည်းလက်
ထပ်ချင်ပေမဲ့ ကူးနဲ့အမှတ်တရဖြစ်အောင်အထိ
လက်စွပ်လေးဝယ်ဖို့ပိုက်ဆံစုနေတာ။
" ကူး ကိုယ့်ကိုပြောလေ၊ကိုယ်တို့ လက်ထပ်ဖို့က
သတ်မှတ်ထား__ "
ဘုန်း!ဘုန်း!
ဂယူရဲ့ရင်ဘက်ကို ငိုရင်းတဘုန်းဘုန်းထုသည်။
ကူးခဗျာငိုတာနဲ့တင် သူ့မှာမရပ်နိုင်သေးခဲ့ပါ။
ပြီးနောက် ငိုရင်းဂယူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေထွက်ပြီး
စကားဆိုသည်။
" ဘာလဲ!အခုထိကိုသတ်မှတ်နေသေးတာလား၊
ကူးကလက်ထပ်မယ်ဆို လက်ထပ်လိုက်လေ!
ဂယူ!ငါကမင်းကို စနောက်တယ်များထင်နေ
တာလား၊မင်း...သွားပါတော့!ကူးတစ်ယောက်
ထည်းနေချင်တယ်!!ဟင့်...အီးဟီး... "
ကူးကသူ့ကို တစ်ခါမှမဆိုဖူးသည့်စကားတွေကို
ဆိုရင်းနှင်ထုတ်နေသည်။ကူးဘာတွေဖြစ်နေလဲ။
သူ့ကိုဘာတွေကများလုပ်ထားလို့ အဲ့လောက်ထိ
စိတ်ညစ်နေရတာလဲ။သူသိချင်မိပါသေးသည်။
ကူးက ဟိုဥက္ကဌနဲ့တွေ့ပြီးထည်းက အဆင်မပြေ
ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ကူး။
" ကူး...ကိုယ်စကားပြောမှားသွားတာထင်တယ် "
ဂယူက ကူးရဲ့ပုခုံးကနေကိုင်ပြီးချော့ပြောသည်။
သို့ပေမဲ့ကူးကတော့ ဂယူရဲ့လက်တွေကြားကနေ
ရုန်းထွက်သည်။တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားပြီးနောက်
ငိုနေတာတောင် မတိတ်သေးပါ။
" သွားလို့!ထွက်သွားလို့!ငါဘယ်သူ့မှ မတွေ့ချင်
တော့ဘူး၊ဂယူလည်းထွက်သွား!မနက်ကြ အလုပ်သွားရမှာမလား? "
ကူးကရှိုက်ငိုရင်း ရေချိုးကန်ဘောင်ကိုမှီကာ
ဂယူ့ကိုမကြည့်ဘဲ စကားဆိုသည်။ဂယူကတော့
သူ့ကူးလေးဖြစ်နေသည်ကိုမကြည့်ရက်ပေမဲ့
အကြောင်းအရင်းမသိတာကြောင့် စိတ်ပြေဖို့ကို
သူစောင့်နေတော့မည်။
" အင်း...ကိုယ်သွားပေးမယ်၊ကူးက အခုတော့
ကိုယ့်စကားနားထောင်ပြီး အဝတ်အစားလဲပြီး
ခေါင်းတွေသုတ်ပေးမယ်၊ပြီးကြရင်ဆေးသောက် ရအောင်ဗျာ၊ဂယူ့ရဲ့ကူးကလိမ္မာတယ်မလား "
ဂယူကသူ့ကူးကိုပွေ့မချီလိုက်ရင်း ပြောသည်။
ကူးကတော့မင်ဂယူ့ရင်ခွင်ကိုခေါင်လေးမှီ၍
ငြိမ်နေသည်။ပြီးနောက်ကူးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ခဏချပေးပြီး ဂယူကအဝတ်အစားထုတ်ပေး
သာ်။သူဝတ်ပေးမယ်ပြောတော့ ကူးက ဟန့်တားသည်။ဒါလေးတော့ရှက်တက်သေးတာကို ကူးကသိသေးတာပဲ။
တကယ်ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဗျာ ကူးက။
ဂယူဒါကြောင့် အရမ်းအသည်းယားနေရတာ။
" ကူးကိုယ်တိုင်ပဲဝတ်ချင်တယ်၊ပြန်တော့လေ၊
ကူးကအိပ်ချင်နေပြီ၊ဂယူပြန်တော့နော်... "
ဂယူကအဝတ်အစားထုတ်ပေးတာကိုကူးက
ယူရင်းဖြေသည်။ဂယူကတော့ ရေချိုးခန်းထဲ
ပြန်ပြေးဝင်သွားသည့် သူ့ကူးကိုကြည့်ကာ
ရယ်လိုက်သည်။ပြီးနောက်တော့ကူးက
အဝတ်လဲပြီးထွက်လာသည်။ဒါတောင်
သူ့ကူးက အရှက်မပြေသေး။
မင်ဂယူက သူ့ကူးရှက်နေတာကိုသိလို့ရယ်ရင်း ခေါင်းကိုခြောက်အောင်သုတ်ပေးဖို့ သဘတ်ကိုယူလာပြီး သူကကုတင်ပေါ်မှာ
ထိုင်ချသည်။ကူးခေါင်းကရေစိုနေသည့်
ဆံပင်တွေကိုသုတ်ပေးနေသည်။ဒါဟာ
သူ့ကူးလေးကို သည်းကဲနေတက်တဲ့ဂယူ့ရဲ့
ပုံရိပ်စစ်။
" ပြန်ပါတော့ဆို မနက်ကြအလုပ်သွားရမှာကို
မေ့နေတာလား၊ကူးကအလုပ်မလုပ်တော့ဘူး၊
ဒါပေမဲ့ဂယူက အလုပ်လုပ်မှဖြစ်မယ်လေ "
ကူးရဲ့ဆံပင်တွေကို နူးညံ့စွာသုတ်ပေးနေရင်း
ကူးကအသံသေးလေးဖြင့် သူ့ကိုစကားဆိုသည်။
သူပြုံးလိုက်ရင်း ကူးရဲ့ပါးဖောင်းလေးကိုခပ်ဖွဖွ
ဆွဲညှစ်ကာ....
" ကိုယ်အလုပ်က ကူးလောက်အရေးမကြီးဘူး၊
အခုကကူးက အရမ်းအရေးကြီးနေတာ၊ကိုယ်က
ကူးကိုဆေးတိုက်ပြီးမှ အိမ်ပြန်လိုက်မယ် "
ဂယူကခေါင်းကိုညှင်သာစွာ သုတ်ပေးနေရင်းဖြေ
သည်။ကူးမှာတော့ ဂယူ့စကားကြောင်းအတွေးထဲ
သူ့ကိုမတရားယူဖို့လုပ်သည့် ထယ်ယောင်းရဲ့
ပုံရိပ်ကိုမြင်သွားသေးသည်။ဂယူမသိအောင်
သူလက်သီးဆုပ်လေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်
ဆုပ်ထားမိသည်။နှုတ်ခမ်းလည်းကိုက်လို့။
" တောင်းပန်ပါတယ်၊ကူးခုနက ဂယူ့ကိုစကားတွေ
လွန်သွားမိတယ်ထင်တယ် "
ကူးကသူ့ခေါင်းကိုရေခြောက်အောင်သုတ်ပေးနေ
သည့် ဂယူ့ကိုတောင်းပန်စကားဆိုလိုက်သည်။
ဂယူကထိုစကားကြောင့် ဆံပင်သုတ်ပေးနေသည့် လက်တို့ရပ်သွားကာ သက်ပြင်းရှည်ချသည်။
ပြီးနောက် သူလည်းကူးဘေးမှာထိုင်ချလိုက်ကာ...
" ကိုယ့်ကိုတောင်းပန်စကားမဆိုနဲ့၊ကူး..ဘာတွေ
ဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုပြော၊ဥက္ကဌနဲ့မနက်က
စကားများထားတာကြောင့် ဒီလိုလုပ်ရတာလား၊
ကိုယ်ရော အလုပ်ထွက်မယ်လေ ကူး... "
မင်ဂယူက ကူးရဲ့ပါးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ရင်း
ရေခြောက်စဖြစ်နေတဲ့ဆံနွှယ်စလေးကို နားနောက်သို့ညှပ်ထားပေးလိုက်ပြီးမေးသည်။
ကူးကတော့ နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ခေါင်းခါသည်။
ပြီးနောက် မင်ဂယူရဲ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လို့
ဂယူ့ပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။
" ဟင့်အင်း...ကူးကိုအလုပ်ထုတ်လို့ ကူးမကျေနပ်
ဘူးလေ၊ဒါပေမဲ့ကူးက အဲ့အလုပ်မရရင်တောင်
နောက်တစ်ခုကလုပ်ဖို့ ကူးရှာထားတာ၊ဂယူက
အခုအလုပ်မှာပဲလုပ်နော် "
ကူးရဲ့ချော့ပြောသလိုစကားလေးကြောင့် ဂယူက
ပြုံးလိုက်သည်။ပြီးတော့လည်း ကူးရဲ့ပါးဖောင်း
လေးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲညှစ်လိုက်ကာ....
" ကိုယ်စိတ်ချရမလား ကူး၊ကိုယ်တို့တွဲထည်းက
ကူးကဘယ်လိုနေနေရပေမဲ့ ဘေးနားမှာရှိတဲ့သူ
တွေကို ကိုယ်စိတ်မချရတာ "
မင်ဂယူ့စကားကြောင့် ကူးကရယ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ မင့်ဂယူရဲ့ပွနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုသပ်တင်
ပေးလိုက်သည်။လက်ဖြူလေးတွေက ဂယူ့ရဲ့
ပါးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး နဖူးပြင်ကိုနမ်းပြန်သည်။
အဲ့လိုကြ ဂယူ့မှာမပျော်နိုင်ရိုးလား။နမ်းခံရတာ
ခဏခဏပဲမို့ သူပျော်နေတာ။
" မွ!ချစ်တယ် ဂယူ၊ကူးကိုစိတ်ချလိုက်ပါ၊ကူးက
ဂျီမင်ရဲ့အလုပ်မှာ လျှောက်ဖို့စဉ်းစားထားတာ၊
ကူးအတွက်စိတ်မပူနဲ့နော် အိုက်ဂူး..ရုပ်လေးက
ဘာဖြစ်သွားတာလဲ "
ကူးကချော့ပြောနေတုန်းရှိသေး ဂယူကချက်ချင်း
ကလေးတစ်ယောက်လို မျက်နှာငယ်လေးဖြစ်
သွားသည်။အဲ့ဒါက ဂယူ့ရဲ့တစ်ခါတစ်လေ
ထွက်လာတဲ့ အမူအရာလေးပါပဲ။ချစ်သူနဲ့ဆို
တစ်ခါတစ်လေ ပြန်အချော့ခံချင်တဲ့အမူအရာ။
" ဂယူ့ကိုအနမ်းပေး၊နှုတ်ခမ်းကိုပေးရမယ်၊
ကိုယ့်ကိုအနမ်းလေးနဲ့ ပြန်ချော့ "
ဂယူက ကူးရဲ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ ပြန်ဆိုးသည်။
ကူးလည်း ဂယူ့အလိုကျနမ်းဖို့ဆိုကာ ခေါင်းကို
မော့စေလိုက်သည်။ပြီးနောက် ပြုံးလိုက်ကာ
နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ဖို့ရှိသေး အခန်းရှေ့က
တံခါးခေါက်သံကြားရသည်။တံခါးခေါက်သူက
အမေ။
" သားကူးလေး အဆင်ပြေသွားပြီလား၊မေမေ
အသံကြားလို့ရယ်၊သားအဆင်ပြေရင်လည်း
ဂယူလေးကို အားနာဦး၊သူမနက်ကြအလုပ်သွား
ရမှာလေ "
မေမေကအခန်းပြင်ကနေ ပြောလိုက်သည်ကို
ကူးကမေမေ့စကားကို ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ၊ကူး ပြန်လွှတ်လိုက်ပါ့မယ် "
" အေးကွယ်၊ပြန်ရင် ဂင်ချီဗူးပေးလိုက်နော်လို့၊
မေမေဧည့်ခန်းမှာထားခဲ့တယ်၊မေမေက အိပ်
တော့မယ်နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ၊ဟာ!ဂယူ! "
မေမေ့စကားကိုပြန်ဖြေနေရင်း ဂယူကနှုတ်ခမ်းကို
ဖြတ်ခနဲနမ်းသွားတာမို့ ကြားထဲကဆူလိုက်သေး
သည်။ဒါဟာ ကူးကိုအသားယူသွားသေးတာ။
မေမေ့စကားကိုပြန်ဖြေပြီးနောက် အခန်းပြင်ကို
ထွက်လာကြသည်။ဂယူ့ကိုမေမေမှာသည့်
ဂင်ချီဘူးကိုပေးလိုက်ရင်း စကားဆိုရသည်။
" ဂယူ မနက်ကြကူးမလာနိုင်ရင် အစ်မတို့၊အစ်ကို
တို့ကိုသေချာပြောပေးပါနော်၊ကူးက မတက်သာ
လို့ဒီနည်းကို ရွေးလိုက်ရတာ "
" ဂယူသိပါတယ်ဗျာ၊အထဲမှာပဲနေတော့၊ဂယူ့ကို
အပြင်ထိလိုက်မပို့ပေးနေတော့၊အိမ်ရောက်ရင်
မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်မယ် "
ဂယူကကူးကို သေချာနှုတ်ဆက်ပြီးဂင်ချီဘူးယူ
ကာအိမ်သို့ပြန်သွားတော့သည်။သည်တော့မှ
ကူးလည်း အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီးမှန်ကြည့်မိ၏။
ဘာကြောင့်ဆို သူ့အားအတင်းအမှတ်ပေးထားတဲ့ အရာကိုတွေ့မှာကြောက်လို့။ခုနကတောင် သူ
ထုတ်ပေးတဲ့အင်္ကျီကHoodieဖြစ်နေလို့သာ။
မဟုတ်ရင် အနမ်းရာကိုတွေ့မည်ဖြစ်သည်။
" ငါသူနဲ့ဘယ်လိုတွေ့ပြီး ဖြေရှင်းရမလဲ "
ကူးကအိပ်ရာပေါ်လှဲချလို့ ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
ဖုန်းscreenကိုဖွင့်ဖွင့်ခြင်း မြင်လိုက်ရသည်က
အမည်မသိသူက မက်ဆေ့ချ်ပို့ထားတာ။
ဝင်ကြည့်မိတော့ ' တောင်းပန်ပါတယ် ' တဲ့။
တောင်းပန်စကားဆိုထားထည်းက ဘယ်သူလဲဆို
တာသိသည်။သို့ပေမဲ့စကားမပြောချင်တာမို့ Block Listထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ဒါကြောင့်
သူဆက်ပြီးမလိုက်တော့ဖို့ကိုလည်း ဆုတောင်း
ရမည်လေ။မဟုတ်ရင် ဂယူသာသိသွားရင်
မကောင်းပါ။
" သူကအရမ်းပြောရခက်တာပဲ၊ဥက္ကဌဖြစ်ရဲ့နဲ့
ငါ့လိုလူကိုလာပြီး သဘောကျနေတယ်၊ငါ့မှာ
သူတို့လိုချမ်းသာတာလည်း မဟုတ်ပါပဲ၊လူငယ်
တွေကအရမ်းပြောရခက်တာပဲ "
ပြီးနောက် အတွေးထဲတစ်စစဝင်လာသည့်
မနက်ကပုံစံတွေရော၊ခုနကဂျီမင်နဲ့တွေ့ဖို့
သွားခဲ့ပေမဲ့ သူရောက်လာပြီးသူ့ကိုအတင်းကို
ရယူနေမည့်ပုံစံတွေကိုတွေးမိပြန်တော့ ကူးက
နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်မိသည်။
" တောက်!တကယ်မင်းက မုန်းစရာကောင်းတဲ့
သူပဲကင်မ်ထယ်ယောင်း! "
သူနာကျည်းစွာရွတ်ဆိုလိုက်ကာ အိပ်ရာထက်
လှဲချအနားယူလိုက်သည်။မနက်ကြအလုပ်မရှိ
ပေမဲ့ သူကအလုပ်သစ်အတွက်လျှောက်ရန်
စောစောထရမည်လေ။
~
တစ်ဖက်ကထယ်ယောင်းမှာတော့ အကင်ဆိုင်က
နေပြန်လာရတော့သည်။သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
အတင်းအဓမ္မရယူမိတော့မဲ့ဆဲဆဲ မျက်ရည်တွေ
ကြောင့် သူမရယူခဲ့မိပါ။တော်ကြာ သူတောင်
မပိုးပန်းရသေး ကြားထဲအမုန်းပွားသွားမှာ။
အခုလည်းကွန်ဒိုပြန်ဖို့ ကားမောင်းလာရင်း
သူ့ကားရဲ့အနောက်ခန်းဘက်ကိုပြုံးကြည့်ကာ
ပြုံးနေတော့သည်။ကိုကိုအလှလေးနဲ့မဦးလိုက်ရ
ပေမဲ့လည်း ကိုကိုအလှလေးကတော့ သူ့ကို
မျက်နှာတွေကိုကုတ်သည်။ဒါတောင်မပြီးသေး
ခြေထောက်နဲ့ပါကန်ထုတ်သည်။အဆိုးဆုံးက
ရင်အုပ်မှာတောင် သွေးထွက်သည်အထိကိုက်
သွားတာလေ။ပြောရင်းနဲ့တောင် ထိုနေရာက
တဆစ်ဆစ်ကိုက်ခဲနေသည်။
တင်မ်း~ တင်~
" ထယ်ယောင်း မင်းဘယ်သွားတာလဲကွာ၊ ကြာလိုက်တာ "
အိမ်passwordကိုဖွင့်ထားပြီး အထဲဝင်လာတော့
ဟိုဆော့က ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်လို့ထယ်ယောင်းကို
မေးလေသည်။ထယ်ယောင်းက ခေါင်းခါပြကာ
သူ့Lather Jacketကိုချွတ်လိုက်ပြီး အထဲက
သူ့အင်္ကျီကိုပါထပ်ချွတ်လိုက်၍ ဆိုဖာ၌
ဝင်ထိုင်သည်။ထို့နောက် ထယ်ယောင်းနောက်မှာ
ယောင်းဝူကပါလာခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းဆိုဖာ၌ခပ်လျောလျောမှီထိုင်လိုက်
တော့ ထယ်ယောင်းရဲ့ရင်အုပ်ကသွေးစို့နေသည့်
ကိုက်ရာကြီးကိုမြင်တော့ အံ့ဩစွာမေးသည်။
" ထယ်ယောင်းမင်းရဲ့ ရင်အုပ်ကကိုက်ရာကြီးက
ဘာဖြစ်တာလဲ၊သွေးတောင် ထွက်နေပြီကွာ၊
ယောင်းဝူ ဆေးသေတ္တာသွားယူခဲ့ ထယ်ယောင်းကို
ဆေးထည့်ပေးရမယ် "
ဟိုဆော့က ထယ်ယောင်းဘေးမှာရပ်နေသည့်
ယောင်းဝူကိုမေးငေါ့ပြရင်း ဆေးသေတ္တာဘူးကို
ယူခိုင်းသည်။သို့ပေမဲ့ ထယ်ယောင်းကတားသည်။
" မယူနဲ့ဒါက ကိုကိုအလှလေးပေးတဲ့ငါ့အတွက်
အချစ်အမှတ်အသား၊ငါ့အတွက် အမှတ်တရ "
ထယ်ယောင်းကပြုံးပြုံးကြီး သူ့ရင်အုပ်ကအရာ
ကိုထိတွေ့ကာဖြေသည်။ယွန်းဂီကရယ်ရင်း
ထယ်ယောင်းကို ပြောသည်။
" ထယ်ယောင်း!မင်းရူးရင် ကြည့်ရူးနော်၊မင်းကွာ
ကြည့်ပါဦး၊ဂျောင်ဂုက ကိုက်ချထားတာ၊သွား
ဆိပ်တက်တာက ဆစ်ခနဲနာကျင်နေမှာ "
" ရတယ်၊ငါနေနိုင်တယ်၊ကိုကိုအလှလေးပေးတာ
ငါခံယူနိုင်ပါတယ်၊ယူပြီးရင် ဆူသံလေးတွေအစ
ငါကြားရမှာပဲကို နားလည်နိုင်ပါတယ် "
ထယ်ယောင်းရဲ့ဖြေပုံကြီးကြောင့် ယွန်းဂီက
မျက်လုံးမှေးကြည့်ကာ ပိုကိုပိုတယ်ဆိုသည့်
ပုံစံဖြင့်ကြည့်သွားသည်။ဟိုဆော့ကယောင်းဝူ
ပေးတဲ့ဆေးသတ္တာထက်၊သူ့ဘေးဘက်မှာပါသည့်
အိတ်ထဲကအကိုက်ခဲပျောက်ဆေးကမ်းသည်။
ထယ်ယောင်းကသာ မသောက်ဘူးငြင်းသည်။
" လောလောဆယ် သက်သာအောင်ဆေးသောက်
ထားလိုက်ပါ၊မင်းကွာ...အကိုက်ခံရအောင်တောင်
ဘယ်လိုလုပ်ထားလဲ၊မင်းမျက်နှာကိုကြည့်ဦး၊
ပါးဘက်နားမှာ ရဲနေတာပဲ "
" အေးလေ၊မင်းဘာတွေဖြစ်လာတာလဲ "
ယွန်းဂီကပါ ဟိုဆော့စကားကိုထောက်ခံသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ ဂရုမစိုက်ပါဘဲပြုံးပြုံးကြီး
ဖြစ်နေသည်။ယောင်းဝူက မက်တပ်ရပ်ရင်း
မနေနိုင်စွာဖြင့် ပြောပြလာသည်။
" ဆရာ့အပိုင်က လုပ်လိုက်တာချည်းပါပဲဗျာ၊
ကျွန်တော်ကစတွေ့တာက ဆရာနဲ့ဆရာ့အပိုင်က
ရန်ဖြစ်စကားများနေတာ၊ဟိုက သူ့ရည်းစားနာ
မည်ထည့်ပြောတော့ ဆရာကဒေါသထွက်ပြီး
လမ်းမမှာမင်္ဂလာဦးမယ်ပြောပြီး ကားထဲခေါ်သွား
ပြီးဖြစ်သွားတာပါပဲ၊ပြီးတော့မှ ဆရာ့အပိုင်က
ကားထဲကနေ ငိုပြီးထွက်သွားတော့တာ "
" မင်းကကွာ ဘယ်လိုတောင်လားထယ်ယောင်း၊
ငါပြောသလိုကားထဲရောက်နေတာကို တံခါးပိတ်
ပြီးအမြန်ခိုးပြေးရမှာကို မင်းညံ့တယ် "
ဟိုဆော့ကအားမရစွာပြောလာသည်။ယွန်းဂီက
ပြုံးစစဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ပြီးနောက်ရှေ့က
အရက်အသင့်ထည့်ထားသော ခွက်ငယ်ကိုကိုင်လို့
တစ်ချိုင့်မော့ချလိုက်ပြီး စကားဆိုသည်။
" ငါကသူ့ကိုသိတာကြာပြီ၊ငါပြောနေကြ ဂျီမင်ရဲ့
သူငယ်ချင်းအကြောတင်းလေးဆိုတာ.... ထယ်ယောင်းရဲ့အပိုင်လေးပေါ့၊ငါကတော့မင်းကို
မြှောက်ပေးတယ်နော်၊ရအောင်သာလိုက်၊
သူ့ရည်းစားမင်ဂယူကိုကြည့်မနေနဲ့ "
ယွန်းဂီကအတည်ကြီးကို မြှောက်ပေးသည်။
ထယ်ယောင်းက သူတို့မြှောက်ပေးသည်ထက်
ပိုလုပ်ပြမှာကိုမတွေးဘဲ အာမခံနေကြတာ။
" ငါကရောကြည့်နေမယ်ထင်တာလား၊ဒါမျိုးက
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကြောက်ရမဲ့အရာမဟုတ်ဘူး၊
ငါကစဉ်းစားထားပြီးသား၊အခုတောင် ငါတအား
အနိုင်ယူလိုက်လို့ ကိုကိုအလှလေးစိတ်ဆိုးသွား
တာ၊မနက်ကြ အစည်းဝေးကရှိသေးတော့ကား
ငါသွားရမှာ၊ယောင်းဝူ... "
" ဗျာ ဆရာ... "
ထယ်ယောင်းက ဘေးမှာရပ်နေသည့်ယောင်းဝူကို
လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ယောင်းဝူက သူ့ဆရာပြော
မည်ကိုနားထောင်သည်။
" ကိုကိုအလှလေးကို မနက်ကြသေချာသွားစောင့်
ကြည့်နေ၊ငါကCompanyကအစည်းဝေးပြီးမှ
လာခဲ့မယ်၊ကိုကိုအလှလေးနဲ့သူ့အမေအတွက်ကို
လိုအပ်တာတွေဝယ်ထားလိုက်၊ငါလာရင်တော့
အကုန်ရှိနေတာပဲ ကြားချင်တယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ နားလည်ပါပြီ၊ဆရာ... "
ယောင်းဝူက သူ့ဆရာပြောတာကိုတသွေမသိမ်း နားထောင်သည်။သူက တကယ်ပဲသူ့ဆရာရဲ့
အကျိုးအတွက် သေချာလေးကြိုးပမ်းမည်ဖြစ်
သည်။သို့သော်လည်း ဆရာစိတ်မရှည်ရင်တော့
မျက်နှာအထိုးခံရရင် သူပါပဲ။
" ထယ်ယောင်း မင်းတကယ်ပဲ ကားပေါ်မှာသူ့ကို
မဖြစ်လိုက်တာလား "
ဟိုဆော့ကမေးတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်
ပြသည်။ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်ပြရော
ဟိုဆော့မှာ မျက်နှာကြီးမဲ့ကျသွားသည်။
ထယ်ယောင်း ညံ့လိုက်တာ။
" မင်းကွာဒီလောက်ကြီး အခွင့်ရေးရထားတာကို
မင်းမို့လို့နော်၊အခုချိန်သာ မင်းတို့ဖြစ်ပြီးသွားရင် မနက်ဖြန်သန်ဘက်ခါ လက်ထပ်နေရလောက်ပြီ "
ဟိုဆော့ပြောချတာ အားရစရာကြီးဖြစ်သည်။
ပြောတော့သာ ဆရာဝန်။အကြံပေးနေတာတွေက
ဆရာဝန်ဆိုသည့်ဂုဏ်ပုဒ်က်ုကျော်လွန်နေသည်။
ဟိုဆော့ကတော့ သူတို့ထဲအေးသာအေးတာ၊
အကြံပေးသည့်စကေးကတော့ တကယ်မြင့်။
" ငါလည်းအစက တကယ်ဖြစ်အောင်ဖန်တီးလိုက်
မလို့ပါပဲ၊ဒါပေမဲ့ ကိုကိုအလှလေးရဲ့မျက်ရည်တွေ
ကိုမြင်လိုက်ရတော့ ငါဆက်တောင်မတိုးချင်ဘူး "
" သူကြောက်သွားတာနေမှာ! "
ယွန်းဂီကနားထောင်နေရင်းကနေ ကြားဖြတ်ကာ
ဝင်ဖြေသည်။ထယ်ယောင်း ယွန်းဂီစကားကို
ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ရှေ့ဘရန်ဒီကိုမော့ရင်း....
" တကယ်ကွာ!အခုထိမြင်ယောင်နေတုန်းပဲ၊
ငိုနေတာတောင် လှချက်ကြီးက ငါ့မျက်လုံးထဲမှာ
အတော်လှနေတာ၊မင်းစဉ်းစားကြည့်!ငါက
ကံအကောင်းဆုံးလူပဲ၊ကိုကိုအလှလေးရဲ့ လည်တိုင်ကအစ ငါနမ်းလိုက်ရတာ၊တကယ်!
လှချက်ကတော့ ငါတောင်ချက်ချင်းသိမ်းချင်မိ
တာတော့အမှန်၊ငိုတဲ့မျက်ဝန်လေးက ကြည်လဲ့
နေတဲ့နေရာလေးလိုပဲ လှနေရော "
ထယ်ယောင်းက သူ့အပိုင်ရဲ့အလှကိုပြောပြနေ
သည်။ယွန်းဂီကနားထောင်၍ ချောင်းဟန့်ကာ
ဖြေလာသည်။
" သူ့သူငယ်ချင်းဂျီမင်လည်း ချောလှပါတယ်၊
လုံးလုံးလေးနဲ့ချစ်စရာလေးပါပဲကွာ "
ယွန်းဂီက သူ့အတွင်းရေးမှူးဂျီမင်အကြောင်းကို
ပြောပြလာသည်။ဟိုဆော့နဲ့ထယ်ယောင်းက
အကြောင်းသိသူပမာ ရယ်နေကြသည်။
ယွန်းဂီကပေါင်းလာတာကြာပြီ။
လိမ်တက်နေတုန်း။
" ငါ့မျက်လုံးထဲ ငါ့အပိုင်ကအလှဆုံးပဲ "
ထယ်ယောင်းကဖြေပြန်သည်။ထယ်ယောင်းရဲ့
အဖြေကိုယွန်းဂီက ဖြေဖို့ရှိသေးသည်။သို့ပေမဲ့
အလယ်ကနေဟိုဆော့ကသာ ရှင်းလိုက်ရ၏။
" တော်ပါတော့ကွာ၊မင်းတို့အပိုင်တွေလှတာ
သိပါတယ်၊မင်းတို့လည်း ကင်မ်နမ်ဂျွန်နောက်
လိုက်မဲ့သူတွေချည်းပဲ "
" ငါကဂျင်လေးကိုချစ်လို့ကွ၊မသိရင်မှတ်ထား၊
မင်းတို့နော် ငါမရောက်သေးတာနဲ့တင်ငါ့ကို
အတင်းတုတ်နေကြတာပဲ "
အခုမှထယ်ယောင်းရဲ့ကွန်ဒိုကိုရောက်လာတဲ့ နမ်ဂျွန်က ဟိုဆော့အမေးကိုကြားသည့်နှယ်
ဖြေလာသည်။ဟိုဆော့ကတော့ သုံးယောက်လုံး
မနိုင်ဘူးဆိုသည်ဖြင့်ကြည့်မိသည်။
" မင်းကအမြဲကိုနောက်ကျနေတာပဲ၊ဘာလဲ...
အစ်ကိုဆော့ဂျင်ကို ခွင့်တောင်းလာရတာလား၊
တော်တော်အကဲပိုနိုင်တဲ့ဟာတွေ "
" ဟုတ်တယ်လေ၊ငါ့မှာကဲပိုစရာ ဒါလေးပဲရှိတာ၊
မင်းတို့မှမခံစားဖူးပဲ အဲ့တော့ဘယ်သိမလဲ "
" ငါကနားလည်သွားပြီ "
ဟိုဆော့နဲ့နမ်ဂျွန့်စကားကြား ထယ်ယောင်းက
ဖြတ်ဖြေလိုက်သည်။ဟိုဆော့ကမူရယ်ပြီး....
" နမ်ဂျွန် ငါတို့ထယ်ယောင်းကြီးကချစ်တက်နေ
ပြီကွာ၊ငါပြောပြနိုင်ကြေးဆို နောက်အပတ်ကြ
ဒီနှစ်ယောက် လက်ထပ်နိုင်သွားလောက်ပြီထင်
တယ်၊ဒီနေ့တောင်ကွာ ကားထဲမှာဖြစ်သွားတော့
မလို့လေ "
ဟိုဆော့ကပြောပြနေသည်ကို နမ်ဂျွန်က နားထောင်ပြီး အံ့ဩနေတာမို့တဝါးဝါးဖြစ်နေ
သည်။ပြီးနောက် နမ်ဂျွန်ကမေးလာသည်။
" ထယ်ယောင်းရာ တအားကြီးလည်းမင်းရဲ့
အပိုင်ကို အနိုင်မယူပါနဲ့၊အမုန်းနဲ့သာပါသွားရင်
အိမ်ထောင်ရေးကလုံးဝအဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး၊
အိမ်ထောင်ရေးဆိုတာက အချစ်မပါသေးရင်မှ
နားလည်မှုနဲ့ယုံကြည်မှုယူရတာကိုသိလေ "
" ငါနားလည်ပါတယ်၊ငါသာကိုကိုအလှလေးကို
ယူရင် မင်းထက်တောင်ပိုအောင်ထားမှာ၊
ကြည်နေ့လိုက်၊ငါက ကိုကိုအလှလေးကို ပိုချစ်တာ၊သူမချစ်သေးလည်းရတယ်၊
ငါ့အချစ်တွေအားလုံးကို ကိုကိုအလှလေး အပေါ်ပုံအပ်ထားတာ "
ထယ်ယောင်းက ဖြေတော့သုံးယောက်လုံးက
ပြုံးလိုက်သည်။နောက်ဆုံးစကားလေးမှာတော့
အသံပြောင်းသွားပေမဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကတော့
ကြီးကြီးမားမားရှိနေတာမို့ သူငယ်ချင်းပီပီ
နားလည်တက်ပါသည်။ဒါကြောင့်မို့ ထယ်ယောင်း
စိတ်မကောင်းတာကို ဖြေဖျောက်သည့်အနေဖြင့်
ယွန်းဂီက မျက်ရိပ်ပြသည်။သိသည့်ဟိုဆော့က
ခွက်ကိုင်လို့ မြှောက်လိုက်ကာ....
" ကဲ...ထယ်ယောင်းရဲ့မဦးလိုက်ရသေးတဲ့ ကိစ္စလေးမြန်မြန်ဖြစ်စေဖ်ု့ ငါတို့ကဆုတောင်း
ပေးပါတယ် ထယ်ယောင်းကြီး မြန်မြန်လေး
သူ့အပိုင်နဲ့လက်ထပ်နိုင်ပါစေ! ချီးယားစ်! "
" မင်းတို့ဆုတောင်းကို ငါကြိုက်သွားပြီ၊ငါကပဲ
မြန်မြန်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် ချီးယားစ်! "
်ထယ်ယောင်းက ခွက်တိုက်ရင်း သူ့တပည့်ယောင်း
ဝူကိုပါ ဝင်သောက်ခိုင်းတော့သည်။ယောင်းဝူက
ယွန်းဂီဘေးမှာဝင်ထိုင်ကာ တစ်ခွက်ကိုင်လို့ သောက်ကြရင်း ထိုတစ်ညကိုထယ်ယောင်းအိမ်၌
ကုန်ဆုံးခဲ့ကြသည်။
~
နောက်နေ့မနက်ရောက်တော့ ကူးလေးမှာ
အလုပ်သစ်အတွက်သွားလျှောက်ရန် ကူးလေး
ပြင်ဆင်နေရသည်။ရှပ်ဖြူလက်ရှည်ကိုဝတ်လို့
ဘောင်းဘီရှည်အနက်ဖြင့်ထည့်ဝတ်ထားတော့
ခါးသေးလေးကထင်းလို့။မျက်မှန်ကိုတပ်လို့
ထုံးစံအတိုင်းဆံပင်ရှည်လေးကိုချပြီး နားနောက်
ညှပ်ထားသည်။ပြီးတော့မှ အခန်းထဲကထွက်လာ
တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှသူမနက်စာစားဖို့မေမေက
ပြင်ဆင်ပေးရင်း စကားစလာသည်။
" သားကူးလေး ညကဂယူလေးရှိကကြားတယ်၊
သားအလုပ်ထွက်လိုက်ရတယ်ဆို၊အခုကရော
သားကဘယ်သွားမလို့လဲကွယ် "
ဂယူကမေမေ့ကိုသူအလုပ်ထွက်ရကြောင်းကို
ပြောပြလိုက်သည်ထင်ပါ့။သူကတော့ မျက်နှာ
ညိုးငယ်နေတဲ့မေမေကိုကြည့်ကာ....
" ပြောင်းလာတဲ့ဥက္ကဌကို ကူးကအမှားလုပ်မိလို့
ထွက်လိုက်တာပါ၊ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ကူးကအဆင်
ပြေပါတယ် မေမေ၊အခုဂျီဂျီရဲ့ အလုပ်မှာအလုပ်
လျှောက်ဖို့စဉ်းစားထားတယ် "
" သားကူးလေး အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပါပဲ၊
သားလေးဗိုက်ဆာနေတော့မယ် မနက်စာလေး
သေချာစားလိုက်လေ "
အမေဖြစ်သူက သူ့သားလေးစားနေတာကိုကြည့်
ရင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါ၏။လက်မထပ်ရသေး
ခင်အလုပ်ကိစ္စတွေကြောင့် စိတ်ညစ်နေရကြရမှာ
သိပေမဲ့လည်း အခုတောင်အလုပ်ကိစ္စကြောင့်ပိုလို့
ကြိုးစားရဦးမည်လေ။
" မေမေ ကူးပိုက်ဆံကပြည့်နေပြီ၊မေမေဆိုင်ဖွင့်
လို့ရပြီသိလား၊ကူးနဲ့ဂယူက အပြန်ကြရင်ဆိုင်
အတွက်နေရာလေး ဝင်ကြည့်ခဲ့ပေးမယ် "
" သားရယ် တကယ်အဆင်ပြေရဲ့လား "
အမေဖြစ်သူက သားကူးလေးအဆင်မပြေသေး
တာကိုသိလို့အားနာတာကို ကူးလေးရဲ့ဆန္ဒက
မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ဆန္ဒကို အတော်ကြိုးစားပေးချင်ပုံ။
လိမ္မာလိုက်တာကွယ်။
" ပြေကြောင်းနော်၊မေမေ ဆိုင်ဖွင့်ပွဲကြရုံးက
အစ်မတွေအစ်ကိုတွေခေါ်ခဲ့မယ်၊မေမေလက်ရာ
ကောင်းကြောင်းကို ကူးကအမြဲကြွားနေကြ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ အလိမ္မာတုံးလေးရယ်၊အေးဆေး
စားနော်၊မေမေက သားအလုပ်လေးအဆင်ပြေဖို့
ဆုတောင်းပေးနေတယ်၊ေဩာ်...ကြုံတုန်းလေး
ဂျီဂျီလေးအတွက် ထမင်းဘူးယူသွားပေးဦးနော် "
ကူးလေးရဲ့အမေက သူရယ်၊ဂယူရယ်၊ဂျီမင်ရယ်
သုံးယောက်လုံးကို သိပ်ချစ်ပါ၏။ဂျီမင်နဲ့အတူ အထက်တန်းအတူတက်ကြတော့လည်း မခွဲခြား
နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ထမင်းဘူးကိုထည့်ပေး
တက်တာ။တက္ကသိုလ်ရောက်ပြန်တော့လည်း
သုံးယောက်လုံးအတွက် ထမင်းဘူးလုပ်ပေးပြန်
ရော။
တွေးမိပါသေးသည်။ဂယူနဲ့သူချစ်သူဖြစ်တုန်းက
မေမေ့ကိုဂယူက သူနဲ့ချစ်သူဖြစ်ကြောင်းပြောပြ
တာကို အစကသဘောမတူဘူးထင်ခဲ့တာ။ပြီးမှ
ငိုပြီးမေမေ့သားလေးကို ဂယူလေးနဲ့ဘယ်လိုပဲ
ဖြစ်ဖြစ် ယောကျာ်းလေးချင်းပဲဖြစ်နေတာတောင်
သဘောတူခဲ့တာ။ထိုနေ့ကဆို ဂယူတစ်ယောက်
ပျော်လွန်းလို့ အပြုံးတောင်မပျက်။တွေးရင်း
ဂယူ့တောင်လွမ်းမိသည်။
မနက်စာစားပြီးနောက်တော့ မေမေ့ကိုနှုတ်ဆက်
လို့ထွက်လာခဲ့သည်။အပြင်ရောက်တာတောင်
ကူးလေးမှာ ဘေးဘက်အခြေအနေကိုကြည့်ရ
သေးသည်။မဟုတ်လျှင် ဟိုတဇွတ်ထိုးလူဆိုးနဲ့
တွေ့မှာဆိုးလို့ပါလေ။
" ဟူး...တော်သေးတယ်၊ငါအလုပ်မြန်မြန်သွား
ရမယ်၊ဒီနေ့တော့ သူနဲ့မတွေ့ပါစေနဲ့ "
ကူးလေးဘေးလွယ်အိတ်ကို သေချာလွယ်ကာ
စာရွက်စာတမ်းတွေကိုလက်ဖြင့်ပိုက်ကိုင်လို့
ဘက်စ်ကားမှတ်တိုင်သို့ အမြန်ပြေးသည်။
သို့သော်သူမသိသည်က ကားထဲကနေသူ့ကို
ကြည့်နေတဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့တပည့်ဖြစ်တဲ့
ယောင်းဝူက စောင့်ကြည့်နေသည်။ဖုန်းကိုထုတ်လို့
သူ့ဆရာထံ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
" နားမလည်တာရှိလား၊ကျွန်တော်ကဒယ်ဒီ့ရဲ့ ဥက္ကဌနေရာကိုဆက်ခံလိုက်ရပေမဲ့ အလုပ်တာဝန်
ကိုမလစ်ဟင်းအောင် သေချာလုပ်ပေးပါတယ်၊
မင်းတို့ဘက်ကလည်း အလုပ်ကြိုးစား__ "
သူစကားပျက်သွားသည်။သူ့ထံယောင်းဝူထံမှ
ဖုန်းလာတာသိတာမို့ ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်နှင့်
ယောင်းဝူဘက်မှ စကားဆိုလာသည်။
' ဆရာ့အပိုင် အလုပ်သွားလျှောက်တယ်ထင်
တယ်၊စာရွက်စာတမ်းအပြည့်အစုံနဲ့ထွက်သွား
တာတွေ့တယ် ဆရာ '
" အင်း ငါအခုချက်ချင်းလာခဲ့မယ်၊သူဘယ်သွား
လဲဆိုတာငါသိတယ်၊မင်းမျက်ခြေမပျက်စေနဲ့ဦး၊
ငါအခုထွက်လာပြီ! "
ထယ်ယောင်းကဖုန်းချလိုက်သည်။ပြီးတာနဲ့သူ့
အပေါ်ကုတ်ကိုယူကာ အစည်းဝေးခန်းထဲက
ရှယ်ယာရှင်အားလုံးကို မနှုတ်ဆက်ဘဲထွက်
လာခဲ့သည်။သည်တော့ မန်နေဂျာကပဲအလိုက်
သိစွာအားလုံးကို အစည်းဝေးကိစ္စလိုက်ပြော
ပေးရတော့သည်။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သူ့အပိုင်အလှလေးနဲ့ ပတ်သက်ရင်ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုစိုက်တာမဟုတ်!
~
ကူးလေး ဘက်စ်ကားစီးလို့ဂျီမင်ရဲ့Company
ရှေ့သို့ရောက်လာခဲ့သည်။ညကအကင်ဆိုင်မှာ
ကိစ္စတွေမပြောပြလိုက်ရပေမဲ့ နောက်မှဂျီမင်က
မက်ဆေ့ချ်ပို့လာသည်။'မနက်သူ့companyကို
လာခဲ့'ဆိုလို့ ထွက်လာခဲ့ရသည်။အလုပ်လျှောက်
ဖို့ပါလေ။
" ဂျီဂျီ ငါမင်းရဲ့companyရှေ့ရောက်ပြီ၊ငါ့ကို
ထွက်လာတွေ့ဦး "
' အင်းအင်း ငါလာပြီ၊စောင့်နေနော် '
သူဖုန်းတစ်ချက်လှမ်းတောက်လိုက်ပြီး ဂျီမင်
အလာကိုရပ်စောင့်နေသည်။ဒါ့အပြင်ယောင်းဝူ
လည်း ဆရာ့အပိုင်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုအသေးစိတ်အစ
ကားထဲကနေကြည့်နေရသည်။
" ဂျောင်ဂု စောင့်ရတာကြာသွားလား၊လာ...
ငါတို့ကန်တင်းထဲ အေးဆေးစကားပြောရမယ် "
" အင်း... "
ကူးလက်ကိုဆွဲသွားကာ Companyထဲဝင်လာ
ကြသည်။အထဲရောက်တော့ အလုပ်လုပ်သည့် လူတွေအားလုံးကရှိသည်။ဂျီမင်က ကန်တင်း
ဘက်သို့သူ့ကိုခေါ်လာကာ ထိုင်စေသည်။ပြီးမှ
နှစ်ယောက်လုံးအတွက် အအေးယူလာကာ
စကားဆက်ရသည်။
" ဘာများဖြစ်တာလဲ ဂျောင်ဂုရယ်၊ငါ့မှာလေ
ညကမင်းကို စိတ်ပူသွားတာ၊လာချင်ပေမဲ့တောင်
ဟိုဥက္ကဌပေါ့!ငါ့ကိုဆွဲထားလို့ မင်းရှိကိုရောက်မ
လာရတာ "
ဂျီမင်ကအအေးကို ပိုက်တပ်လို့သောက်ကာဖြေ
သည်။ကူးလေးကတော့ အအေးကိုပိုက်တပ်ကာ
တစ်ငုံသောက်ရင်း ရယ်ပြုံးပြုံးစကားဆိုသည်။
" ငါအလုပ်ထွက်လိုက်တာ၊ဥက္ကဌနဲ့နည်းနည်း
အဆင်မပြေလို့လေ၊ဒီCompanyမှာနေရာရဖို့
တစ်ခုခုလောက် ကူညီပေးပါဦး၊ငါကတစ်နေရာ
ကနေအလုပ်ရဖို့ သင့်မယ်ထင်လို့ "
ကူးကသူ့စာရွက်တွေကမ်းပေးရင်း ပြေသည်။
ဂျီမင် ကူးရဲ့အပြူအမူလေးကိုသတိထားမိရဲ့။
ဥက္ကဌဆိုသူက သူ့ကိုတစ်ခုခုပြုမူထားလို့
အဆင်မပြေထားတဲ့မျက်နှာထား။သူလည်း
ဂယူ့ကိုပေးသိမှမဟုတ်တဲ့အတွက် ညက
ကိစ္စကိုမေးကြည့်မှဖြစ်မည်။
" ညကမင်းက ထယ်ယောင်းနဲ့တွေ့ခဲ့တာလား "
" Companyရဲ့ဥက္ကဌနာမည်ကိုသိနေတာလား "
ကူးလေးက မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေဖြင့်ကြည့်ကာ
မေးလိုက်တော့ ဂျီမင်ကခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
သူအအေးခွက်ကိုချကာ ချောင်းဟန့်လို့....
" သိတာပေါ့၊သူက ငါတို့ဥက္ကဌရဲ့သူငယ်ချင်း
အရင်းကြီးကို၊သူ့နာမည်က ကင်မ်ထယ်ယောင်း၊
Kim Victoryကတစ်ဦးထည်းသောသား၊
အဖိုးရော၊အဖေရော၊အဒေါ်ရောက သည်းသည်း
လှုပ်နေကြတဲ့သူလေ "
ဂျီမင်ကပြောပြတော့ ကူးကလက်ပိုက်လိုက်ကာ
ခေါင်းခါပြသည်။ပြီးနောက်....
" ငါသူ့အကြောင်း သိပ်မသိချင်ပါဘူး "
" ညကလေ မင်းရှိကဖုန်းလာတာကို ငါကိုင်မို့ကို
အဲ့ထယ်ယောင်းက Speakerဖွင့်ခိုင်းတာလေ၊
မင်းကအလုပ်အကြောင်းပြောမယ်ဆိုပြီး ငါ့ကို
အကင်ဆိုင်ချိန်းတာကအစ သူပဲကြားပြီးBarမှာ
ရှိနေရင်းထသွားတာလေ၊ငါကသွားမို့တောင်
မင်ယွန်းဂီကဆွဲထားတာ "
ဂျီမင်ရဲ့စကားအဆုံး ကူးလေးကနှုတ်ခမ်းကိုက်
လိုက်မိသည်။သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်လုံးက
တဇွတ်ထိုးဆန်တဲ့သူတွေပဲဟုဆိုမိသည်။
" ဟုတ်တာပေါ့၊မင်ယွန်းဂီက မင်ဂျီမင်ထွက်သွား
မှာဆိုးလို့ရော၊သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးကို
အခွင့်ရေးပေးတဲ့အနေနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်တာ "
ဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိတဲ့ ယွန်းဂီကအနားကိုလျှောက်လာရင်း ဂျီမင်ဘေး
ဝင်ထိုင်ကာစကားဆိုပြီးကူးလေးဘက်ကိုကြည့်၍
ပြုံးစစဖြင့် စကားစပေးလိုက်သည်။ကူးကတော့
ခပ်တည်တည်ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုက်လို့
ယွန်းဂီကိုစိုက်ကြည့်နေတာ။မကြည်ကြည့်။
တကယ့်ကူးလေး!အကြည့်တွေရဲချက်!
" မင်ယွန်းဂီ ခင်ဗျားပြန်စမ်းပါ၊ငါ ဒီမှာစကား
ပြောနေတာကို မတွေ့တာလား၊သွားစမ်းပါ "
" အလုပ်ကိစ္စအတွက်မလား ဂျောင်ဂု၊စိတ်တော့
မကောင်းပေမဲ့ အတွင်းရေးမှူးအလုပ်ကိုရသူက
ဒီအလုပ်ကိုလာတာမကောင်းဘူးထင်တယ်၊
ထယ်ယောင်းက မင်းကိုသေချာလေးသူနဲ့နီးရာ
ထားပေးတာကို ငြင်းရဲတယ်နော် "
ဂျီမင်ရဲ့စကားကိုနားမထောင်ဘဲ ယွန်းဂီက
ကူးလေးဘက်လှည့်ကာ စကားဆိုသည်။ကူးက
ယွန်းဂီရဲ့စကားတွေကို တည်တည်ပဲကြည့်လို့
နှုတ်ခမ်းကိုက်လို့ဒေါသအရိပ်အယောင်လေး
ပြသေးသည်။
ယွန်းဂီပြုံးလိုက်သည်။အဲ့အပြုအမူတွေကြောင့်
လည်းသူ့သူငယ်ချင်း ထယ်ယောင်းကပျော်ဝင်
နေတာလည်းမပြောနဲ့။ထယ်ယောင်းပြောသလိုပဲ
ဘယ်လိုနေနေ လှနေတာတဲ့။ဂျီမင်ထက်တောင်
ဆိုးတဲ့အကြောတင်းလေးပဲ။
" အစကတော့ အလုပ်လျှောက်ဖို့လာတာပါပဲ၊
ဒါပေမဲ့အခုတော့ အလုပ်ရှင်ကတောင် အကျင့်
မကောင်းနေတာမြင်တော့ အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်
မရှိတော့ဘူးလေ၊အာ...ဂျီဂျီ.. "
ယွန်းဂီကိုကြည့်စကားပြောရင်းကနေ ဂျီမင်ဘက်
လှည့်မေးလိုက်တော့ ဂျီမင်ကဖြေသည်။
" အွန်း..ပြောလေ "
" မင်းလည်းတဇွတ်ထိုးဆန်တဲ့ သူတွေနဲ့ခပ်ကင်း
ကင်းနေ၊ချစ်သူရှိတာတောင် ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်းလုပ်
ချင်နေတဲ့သူကို ငါကြုံလာရတာ၊အဲ့တော့မင်း
ရည်းစားထားရင် သတိထားဖို့ငါမှာလိုက်တာ၊
သွားပြီနော်၊နောက်မှတွေ့တာပေါ့ ဂျီဂျီ၊
မေမေကမင်းအတွက် ထမင်းဘူးပေးလိုက်တာ၊
စားလိုက်နော် "
မင်ယွန်းဂီကိုမျက်ဝန်းဝိုင်းတွေဖြင့်ခပ်စူးစူးကြည့်လို့ ထွက်သွားတော့သည်။ယွန်းဂီမှာတော့
ထယ်ယောင်းအပိုင်ရဲ့စကားတွေကြောင့် ခပ်ဟဟရယ်လို့ သူတို့ကိုတောင် စကားတစ်လှည့်ပြောသွားသေးတာ။
တကယ့်မခေတဲ့ ထယ်ယောင်းအပိုင်က
အကြောတင်းလေးပဲ။
" မင်ယွန်းဂီ ကျွန်တော်လည်းခင်ဗျားနဲ့မနေဘူး၊
အလုပ်ထွက်မယ်၊ခင်ဗျားနဲ့ခင်ဗျားသူငယ်ချင်း
အကြောင်းကို သိသွားပြီ! "
ကူးလေးထွက်သွားတော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ဂျီမင်က
ယွန်းဂီကိုထုရိုက်ကာ ထွက်သွားသည်။
ထို့နောက်ယွန်းဂီက စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့်
လက်ကိုဆွဲလိုက်ကာ သူ့မျိုးရိုးနာမည်နဲ့
ဂျီမင်ကိုခေါ်ချသည်။
" ဟာ မင်ဂျီမင်! "
" ငါကပတ်ခ်ဂျီမင်၊ကြည့်ခေါ်!ကန်ခံရမယ်! "
ဂျီမင်ခပ်ပြတ်ပြတ်ခေါ်ကာ ထွက်သွားသည်။
သည်တော့သူလည်း ဂျီမင်နောက်ကိုပြေးလိုက်
ရတော့သည်။မဟုတ်ရင် သူလည်းနေရာရမှာ
မဟုတ်ပါလေ။ထယ်ယောင်းအပိုင်ကလည်း
သူ့ကိုမွှေချသွားသလားပဲ။
ကူးစိတ်တိုပြီး ထိုCompanyမှခပ်သွက်သွက်
ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းလည်းကိုက်လို့
အများကြီးစိတ်တိုနေဟန်။သူငယ်ချင်းဖြစ်တော့
နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အကျင့်တွေကလည်း တစ်ပုံစံ
ထည်းပါလေ။ဒါကြောင့်လည်း ဂျီမင်ကိုအနိုင်
ယူနေသည့်ပုံစံကိုကြည့်ပါလား။ပြောရင်းနဲ့
စိတ်တိုပါသည်။
" တကယ်စိတ်တိုလိုက်တာ၊ကင်မ်ထယ်ယောင်း
ကြည့်တော့ဖြင့် လူကြီးလူကောင်းဆန်သလိုလိုနဲ့
အသားယူတက်တဲ့မင်းကို မုန်းလိုက်တာ "
ကူးစိတ်တိုနေဟန်ဖြင့် companyကနေထွက်
ထွက်ပြီးဘက်စ်ကားပေါ်တက်လာခဲ့သည်။
သူစိတ်တိုနေတုန်းရှိသေး ဂယူကဖုန်းဆက်လာလို့
စိတ်တိုနေသည်ကိုလျှော့ချကာ ဖုန်းကိုင်သည်။
" အင်း...ဂယူ "
' ကူး...ကိုယ်အလုပ်ကနေ နေ့တစ်ဝက်နားလာခဲ့
တယ်၊ကူးမနက်ကပြောတယ်လေ၊ကိုယ်နဲ့
မေမေ့အတွက်ဆိုင်ခန်း သွားကြည့်မယ်ဆိုလို့၊
ကိုယ်အခု ဘယ်မှာလာတွေ့ရမလဲ '
ဂယူ့စကားကြောင့် ကူးကပြုံးလိုက်ရင်း
နေရာမှထလိုက်ရသည်။ဘာကြောင့်ဆိုသူဆင်း
ရမည့်နေရာက ရောက်တော့မှာမို့ထလိုက်တာ။
" အွန်း...ကူးနဲ့တွေ့နေကြ ပန်းခြံကိုလာခဲ့လေ၊
ကူးကတောင်ရောက်နေပြီ၊ဒီနေ့ကလူနည်းတယ်၊
အေးဆေးပဲကူးတို့အဲ့ကနေ အတူသွားကြတာပေါ့
ဂယူ...အေးဆေးလာနော် မလောနဲ့ "
' ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ အမိန့်တော်အတိုင်းပါ၊ကိုယ်
လာနေပြီမို့စောင့်နေ ချစ်တယ် ကူး.. '
" အွန်း..ဂယူ ချစ်တယ်နော် "
တီ~
ဖုန်းပြောပြီးသည်နှင့် ကူးကပန်းခြံထဲသို့ဝင်လာ
သည်။ပန်းခြံထဲရောက်တော့ လူစည်မစည်ကို
ကြည့်ရသေးတာ။တော်သေးသည်က ဒီနေ့က
လူမစည်လို့လေ။ဒါကြောင့်ပဲ ထိုင်နေကြနေရာကို
လာခဲ့လိုက်သည်။
ထိုင်နေကြနေရာကိုရောက်တော့ ထိုနေရာ၌
လူတစ်ယောက်က ဦးထားပြီဖြစ်သည်။အနား
ကိုတိုးကြည့်မိတော့ ထိုသူဟာဘယ်သူလဲဆိုတာ
သိလိုက်ရပြီဖြစ်ပါသည်။ထိုသူဟာ...သူ့ကို
ညကမကောင်းကြံဖို့ကြံတဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်း။
" ကိုကိုအလှလေး ရောက်လာပြီလား၊မောင်က
စောင့်နေတာ၊ကိုကိုအလှလေးဒီလာမယ်ဆိုတာ
ကားပေါ်ကဆင်းတုန်းက တွေ့လိုက်လို့လေ "
သူကပြန်လှည့်ထွက်မို့ရှိသေး ထယ်ယောင်းက ကူးလက်ကိုလှမ်းဆွဲထားသည်။ကူးကတော့
ထယ်ယောင်းကိုင်ထားတာကိုဆွဲဖယ်လိုက်ကာ...
" မင်းအတော်အားနေလား၊ဥက္ကဌက companyမှာမနေဘဲ လျှောက်သွားနေတာ "
ကူးလေးစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းကရယ်
လိုက်သည်။ရယ်တာတောင် အသံကဆွဲဆောင်
မှုတွေအားပြင်းနေရောပဲ။
" မောင်အားနေအောင်ပဲ ကိုကိုကလုပ်တာလေ၊
ကိုကိုက မောင့်စကားကိုနားမထောင်ဘဲ မောင့်
သူငယ်ချင်းရဲ့companyကို သွားတာလေ၊
မောင့်မှာအချိန်တွေများနေတာ ကိုကိုကြောင့်! "
ထယ်ယောင်းက ကူးလက်ကိုတင်းနေအောင်ဆွဲ
ထားရင်းပြောသည်။ကူးကတော့ ရယ်လိုက်ရင်း..
" မင်းအတွက်ကြိုက်စရာလူအဲ့လောက်ရှားလား၊
မင်းလိုပုံစံ၊မင်းအရည်အချင်း၊မင်းပိုင်ဆိုင်မှုတွေ
အားလုံးက တစ်ခြားသူနဲ့ပိုလိုက်ဖက်တယ်! "
" ဘယ်ကသာမောင်ဆိုတဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းက
ကိုကိုအလှလေးနဲ့ပဲ လိုက်ဖက်တာ "
ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့အမေးကိုခပ်ပြတ်ပြတ်ပင်
ဖြေသည်။ကူးကတော့ အံ့ဩလွန်းလို့စကား
တောင်ထပ်မထွက်နိုင်သည်အထိ။
ူသို့ပေမဲ့သူ့လက်ကိုဆွဲထားတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့
လက်ကနေမရုန်းတော့ဘဲ ထယ်ယောင်းကို
နှုတ်ခမ်းတွန့်ချိုးရုံပြုံးကာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
ပြီးနောက် စကားလုံးတစ်လုံးချင်းစီထက်ပိုတဲ့
အရာတွေကို ထုတ်ပြ၏။
" ငါကမင်ဂယူ့အပိုင်!ကင်မ်မင်ဂယူရဲ့ချစ်သူ၊
ကင်မ်မင်ဂယူနဲ့ပဲငါကလိုက်ဖက်တာ!
မင်းမြဲမြဲမှတ်ထား!ကင်မ်ထယ်ယောင်း! "
နာကျင်လိုက်တာ။ချစ်ရသူကသူ့မျက်လုံးကို
တည့်တည့်မော့ကြည့်လို့ သူ့နှလုံးသားကို
နာကျင်စေသည့်စကားတွေကို ဆိုသည်။
သူဘယ်လောက်နာကျင်သွားသလဲ။
ကိုကိုအလှလေးကသူ့ရဲ့သည်းခံစွမ်းကို
စမ်းနေတာ။ကိုကိုအလှလေးက နူးညံ့ရင်လည်း
သူ့အပေါ်မာကြောသည်။ညကလိုကြမ်းတမ်းပြန်
တော့လည်း ကိုကိုအလှလေးကကြောက်သေး။
သည်တော့ ကိုကိုအလှလေးကြောက်ဖို့ပဲ
သူလုပ်ရတော့မည်။နူးညံ့ပြမယ်!ဒါပေမဲ့
မောင့်ရဲ့ကြမ်းတမ်းတဲ့အခြမ်းကိုထုတ်ပြမှာ။
" မှတ်ထားတာပေါ့၊ကိုကိုအလှလေးက ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ ကင်မ်ဂျောင်ဂုဖြစ်မှာမို့
သေချာကိုမှတ်ထားတာ၊ဘယ်လိုလဲ မောင်
ထပ်ပြောပေးရမလား ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့
ကင်မ်ဂျောင်ဂုဆိုပြီးလေ! ဟက်... "
ထယ်ယောင်းက ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုလက်မဖြင့်ပွတ်ချလိုက်သည်။
ကူးကတော့ သူ့ကိုကြည့်ကာနှုတ်ခမ်းကိုက်
ပြန်တော့ ထယ်ယောင်းမှာမနေသာတော့ပါ။
" ကျစ်!မောင်ဘာပြောထားလဲ၊နှုတ်ခမ်းလှလှ
လေးကိုမကိုက်ပါနဲ့ဆိုကွာ၊အာ့!ဘာလို့မောင့်ကို
ကိုက်တာလဲဗျာ "
ထယ်ယောင်းက ကူးကိုက်လိုက်သည့်နှုတ်ခမ်းကို
ဖယ်ပေးဖို့လက်မဖြင့်ထိလိုက်သည်ကို ကူးက
ကိုက်ချသွားလေသည်။သို့ပေမဲ့ထယ်ယောင်းက
အတက်နိုင်ဆုံး စိတ်ကိုလျှော့လိုက်ရသည်။
" မုန်းလို့၊မင်းကိုကြည့်နေရရင် မုန်းလို့လေ၊
ချစ်သူရှိနေတာကိုသိရဲ့သားနဲ့ အတင်းလိုက်နေတဲ့
မင်းကမရှက်ဘူးလား၊အလိုက်သိရင် မင်းလက်
လျှော့လိုက်ပါလား၊ငါကမင်းကိုငြင်းနေတာကို
သိရဲ့သားနဲ့လေ "
" ဟက်...ရယ်စရာကောင်းလိုက်တာ "
ကူးစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းက ရယ်လိုက်သည်။သူ့ကိုများလွယ်လွယ်နဲ့
လက်လျှော့တက်တဲ့သူထင်နေလားမသိ။
ရယ်စရာကောင်းလိုက်တာ။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းက စသဘောကျထည်းက
ခင်ဗျားကိုသဘောကျတာ၊ချစ်တာ၊မြတ်နိုးမှု
တွေများလွန်းလို့ ခင်ဗျားကိုလိုချင်တာ၊ခင်ဗျား
ငြင်းလည်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊အခုတစ်ခါထည်း
ခိုးပြေးပြီးခင်ဗျားကို ယူလို့ရတယ်! "
ထယ်ယောင်းရဲ့စကားသံဟာ ခပ်ပြတ်ပြတ်။
သို့ပေမဲ့သူ့မှာကူးလေးထံကနေ ငြင်းခံရတဲ့
အသံတွေကြားနေရတာနဲ့တင် သူ့နှလုံးသားက
ကြေကွဲနေသလိုပဲလေ။
" မင်း!... "
" ပါးစပ်ပိတ်ထား!မောင့်ကို လာမစမ်းနဲ့!
မောင်ကဆိုးရင် သူများထက်ပိုဆိုးတယ်၊
မောင်ကကိုကိုအလှလေးကိုပဲသဘောကျလို့
ရအောင်ယူမှာ၊မောင့်စကားတစ်ခွန်းက
အတည်ပဲဆိုတာ မှတ်ထား! "
ထယ်ယောင်းကသူ့စကားကို ခပ်ပြတ်ပြတ်ဖြေပြီး
ကူးငယ်ကိုခါးကနေဆွဲဖက်လိုက်ကာ သူနဲ့နီးစေသည်။ကူးကတော့ သူ့ကိုမော့ကြည့်ရင်း
ဒေါသထွက်နေဟန်တူသည်။မျက်နှာလေးရဲလို့
သူ့ကိုစူးစိုက်မော့ကြည့်နေသည်။သူကတော့
ကိုကိုအလှလေးရဲ့မျက်နှာကိုငုံ့ကြည့်ကာ
ပြုံးနေတော့သည်။
" ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း လူဆိုးကောင်!မင်းကိုငါမချစ်
ဘူးလို့ ပြောနေတယ်မလား "
" မချစ်လည်းရပါတယ်၊ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်သိမ်းပြီး ဘေးမှာထားရတာနဲ့တင်
တန်နေပြီပဲကို မဟုတ်လား "
ထယ်ယောင်းက ပေါ်တင်ကြီးကိုပြောချသည်။
ကူးမှာလည်းဒေါသကြောင့် ဒီလူဆိုးကိုလုပ်ပြစ်
ချင်တာမို့စိတ်ကိုတင်းထားရသည်။အခုတော့
ဘာမှလည်းမလုပ်နိုင်လို့ ပိုဒေါသထွက်ရသည်။
ခါးကိုလည်းအတင်းအကျပ်သူ့လက်မောင်းနဲ့
ဆွဲဖက်ထားတာမို့ ပိုဒေါသထွက်သည်။
တော်သေးတာတစ်ခုက သူနဲ့ဂယူတွေ့နေကြ
နေရာက နည်းနည်းအရိပ်ကြတာရော၊လူအလာ
နည်းတာမို့ တော်သေးသည်လေ။
" မင်း...အရူး!တကယ့်ကိုရူးနေတာ၊မင်းကို
ငါမချစ်ဘူး၊ငါ့ကိုလွှတ်စမ်းပါ၊ဂယူ့ကိုပဲ
ငါကချစ်တာ!ဂယူလာရင် ပြဿနာတက်မယ်၊
ငါ့ကိုလွှတ်လိုက်! "
" ကျုပ်အပိုင်ကိုလွှတ်စရာလား၊လာပါစေပေါ့၊
ဂရုတောင်စိုက်မနေဘူး၊မကြာခင် အပိုင်ဆိုတာ
ဒီလိုလေးမောင်ကပြလိုက်မှာ! "
ထယ်ယောင်းက ထိုစကားကိုဆိုပြီး ကူးလေးရဲ့
မေးဖျားလေးကိုဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းကိုထိကပ်
နမ်းသည်။ရုတ်တရပ်မို့ သူ့အနမ်းတွေကနေ
လန့်သွားတာကြောင့် မရုန်းမိဘဲအတင်းနမ်းရင်း
ရုန်းတာတောင် ထယ်ယောင်းကမလွှတ်ပေးပါ။
သူ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ထယ်ယောင်းက
အတင်းရယူနမ်းရှိုက်နေတာ။သူကလက်တွေနဲ့
ရင်ဘက်ကိုထုရိုက်တာတောင် ဂရုမစိုက်ပါဘဲ
နမ်းနေသေးတာ။
သူထပ်ပြီးကျရံှုံးမိပြန်ပါသည်။ဂယူသာတွေ့ရင်
သူစိတ်မကောင်းပိုဖြစ်မိပါသည်။
ခွပ်!
" ဂယူ.... "
ထယ်ယောင်းက ကူးကိုအတင်းအကျပ်နမ်းနေ
တုန်းရှိသေးသည်။ဘယ်ချိန်ထည်းကရောက်နေ
မှန်းမသိတဲ့ဂယူက သူ့ကိုနမ်းနေသည့်
ထယ်ယောင်းကိုဆွဲထိုးလိုက်သည်မို့ သူလည်းလန့်သွားသလို ထယ်ယောင်းလည်း
ထိုးခံရတာကြောင့် ယိုင်သွားသည်။သို့ပေမဲ့
အပြုံးမပျက်ဘဲ ကြည့်နေတာ။
ဂယူ့မှာလည်းထယ်ယောင်းကိုကြည့်ပြီး
ဒေါသထွက်ကာ အသက်ရှုသံတွေမှာလည်း
နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေသည်။
ထယ်ယောင်းမှာလည်း ဂယူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်
ရပ်လို့ပြုံးပြုံးကြီးကိုကြည့်နေတာ။ကူးကတော့
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ရင်း
လန့်နေတာပါလေ။
To be continued ~
ဂယူအားလုံးတွေ့သွားပြီဆိုတော့ နည်းနည်းလေး
ပိုအရှိန်တက်တော့မယ်ပေါ့ဗျာ။Nov3ရက်နေ့ကြ
Goldenလေးအတွက်မအားတော့မှာမို့ မနက်ဖြန်
ပဲဖြစ်ဖြစ် ဂျေရီရယ်လေးအဆင်ပြေရင်
Updateလေးလာပေးပါ့မယ်ဗျ။
> >