Λίγους μήνες μετά...
Εύας Pov
"Αλεξ τι έχεις πάθει?" Λέω και μπουκαρω στο μπάνιο
"Πας καλα κοπέλα μου? Τι μπαίνεις μέσα χωρίς να χτυπήσεις?"
"Αλεξ τι έχεις πάθει παιδί μου? Τι παθαίνεις?" Λέω νευριασμενα
"Να πας στον Γιάννη να σου πει" Λέει και αφού με σπρώχνει κλείνει την πόρτα
Αντε πάλι... από τότε που γυρίσαμε από Λονδίνο, έχω γνωρίσει ένα παιδί στην Ακαδημία και απλά κάνουμε παρέα
Δεν δίνω σημασία και πάω για τρέξιμο στο γήπεδο
Προλαβαίνω να κάνω μόνο 5 γύρους και βλέπω τον Γιάννη να με χαιρετάει και να χαμογελάει
Τον πλησιάζω και τον χαιρεταω. Ξεκινάμε μαζί πάλι τρέξιμο και του λέω τι έχει γίνει
"Να του μιλήσω εγώ?"
"Ναι γιατί είναι γνωστό ότι σε συμπαθεί πολύ... άσε μας ρε Γιάννη" λέω και γελάμε
"Να σε πάω σπίτι?"
"Μπα άστο θα πάω με τα πόδια" λέω και ξεκινάω τον δρόμο για το σπίτι
"Αλεξ" φωνάζω αλλά δεν απαντάει
Προλαβαίνω να κάνω ένα μπάνιο και να κοιμηθώ λίγο μιας που η ώρα είναι 2 το μεσημέρι
"Σήκω έχουμε προπόνηση"
"Θα μπορούσες να το πεις και πιο ήρεμα "
"Αντε θα περιμένει η λατρεία σου" Λέει και σκεπαζομαι πάλι
"Δεν θα έρθω"
"Μαλωσατε?" Ρωτάει ειρωνικά
"Αντε γαμησου Αλεξ " λέω και ντυνομαι και ξεκινάω μόνη μου για την Ακαδημία
Αργώ ένα 10λεπτο αλλά τους πετυχαίνω στο ζέσταμα
"Αντε ρε Εύα αντε" Λέει ο κόουτς και κάνω πολύ γρήγορα διατάσεις
Τελειώνουμε και ο Αλεξ με περιμένει στο αμάξι, παρόλο που άργησα να τελειώσω τις ασκήσεις
"Μπες τελείωνε "
"Καλα...Γιατί μου μιλάς έτσι απότομα?"
"Δεν μαρεσει να μιλάς με άλλους. Τέλος "
"Αλεξ είσαι παράλογος...είμαστε φίλοι με τον Γιάννη. Και εσύ κάνεις παρέα με κορίτσια και δεν λέω κάτι "
"Εσύ τα ξέρεις τα κορίτσια"
"Μάθε και εσύ τον Γιάννη. Μου είναι δύσκολο να κάνω παρέες εδώ και το ξέρεις... και όταν βρίσκω άτομα με απομακρύνεις από αυτά "
"Μωρό μου κανε με όποιον θες παρέα. Δεν σου έχω επιβάλει τίποτα 1 χρόνο τώρα. Απλά δεν μαρεσει η φάτσα του γαμω...φαίνεται κωλόπαιδο και δεν μαρεσει η φήμη που έχει εδω"
"Εντάξει θα προσέχω..." λέω και με φιλαει
Η ώρα είναι 10 το βράδυ και ο Αλεξ μυστηριωδος έχει εξαφανιστεί
Δεν είναι η πρώτη φορα που γίνεται, καθώς τον τελευταία μήνα λείπει συνέχεια και δεν μου λέει που ειναι
Δεν αγχώνομαι μην πάει με άλλη, τον εμπιστεύομαι...αλλά φοβάμαι μην έχει μπλέξει
Τον παίρνω τηλ και ακούω το κινητό του. Ακούω κλειδιά στην πόρτα και βλέπω τον Αλεξ ιδρωμένο και κουρασμένο
"Εσκαβες?" Τον ρωτάω και με κοιτάει ειρωνικά, μα δεν απαντάει. Πάει απλά στο δωμάτιό μας και ξαπλώνει
Πάω και εγώ αφού τελειώσω με το καθάρισμα στο σαλόνι και ξαπλώνω δίπλα του
"Θα με υποστηρίζεις σε ότι και αν κάνω?"
"Κοίτα, άμα είναι να πας να ληστεψεις τράπεζα, δεν θα έρθω μαζί σου, αλλά ναι" λέω και γελάει ενώ με τραβάει προς το μέρος του
"Σαγαπαω πολυ"
"Και εγώ σαγαπαω "
Τι λέει? Τι τον έπιασε τώρα ξαφνικά?
"Γιατί με ρώτησες αν θα σε υποστηρίζω? Γιατί λείπεις χωρίς να λες που πας? Γιατί δεν με παίρνεις μαζί σου?"
"Θα σου τα πω όλα...απλά όχι τώρα...το καλοκαίρι θα τα ξέρεις όλα"
"Γιατί όχι τώρα?"
"Δεν είναι καιρός να τα μάθεις. Αλλά σκέφτηκα σχετικά με τον Γιάννη κάτι.. "
"Τι έκανες?"
"Σκέφτηκα. Είναι καλό παιδί. Κάντε παρέα" Λέει και σηκώνομαι και τον ελέγχω για πυρετό
"Έλα άσε τις βλακειες. Αύριο έχουμε σχολείο" Λέει και κλείνει το φως
Το επόμενο πρωί
Το κουδούνι χτυπάει και όλοι σηκώνονται για να βγούμε έξω
"Και τι σου είπε όταν είπες γτ να μην τα μάθεις τώρα ?" Ρωτάει η Μελίνα
"Οτι δεν είναι καιρός να μάθω "
"Θες να ρωτήσω τον Κώστα?"
"Όχι δεν χρειάζεται "
Ναι. Είναι μαζί από την νύχτα της φωτιάς που τα βρήκα και εγώ με τον Αλεξ...
Πλησιάζουμε στα αγόρια και Ακούμε τον Άρη να Λέει να σκάσουν
"Γιατί τι λέγατε και δεν θέλετε να ακούσουμε?" Ρωτάει η Μελίνα
"Τίποτα για κανένα μπασκετακι λέγαμε να πάμε " Λέει ο Αλεξ γρήγορα
"Οκευ δεν είπαμε τίποτα πως κάνεις έτσι?" Τον ρωτάω καχυποπτα
"Καλά στοπ τώρα. Σε 1 εβδομάδα γράφουμε και τελειώνουν τα σχολεία. Που θα πάμε?"Ρωτάει ο Άρης
Η ώρα περνάει έτσι. Ρωτώντας και μαλωνοντας για το που θα πάμε μετά τις εξετάσεις
Έχουμε φυσική τώρα που είμαι καλή σχετικά και μας συμπαθεί και εμένα και γενικά την παρέα μου η καθηγήτρια οπότε είμαστε κομπλέ
"Τσεκάρετε τις ασκήσεις 5,6 στο σπίτι. Αν δεν τις καταφέρετε μην αγχώνεστε θα τις κάνουμε εδω" Λέει με ένα χαμόγελο και σημειώνω
"Εύα μπορείς να μείνεις 2 λεπτακια?" Με ρωταει και γνέφω
Αφού φύγουν οι υπόλοιποι, πλησιάζω στην έδρα
"Έχει γίνει κάτι μεταξύ εσένα και του Αλέξανδρου?"
"Σαν τι να γίνει?"
"Ε δεν ξέρω. Μαλωσατε ή κάτι τέτοιο? Είναι πολύ αφηρημένος τώρα τελευταία στο μάθημά μου τουλάχιστον" Λέει και σκέφτομαι
"Έλεγξε τον γιατί από ότι έχω μάθει είναι από τα ελάχιστα μαθήματα που διαβάζει και δεν θέλω να φύγει και από αυτά "
"Εντάξει"
"Ευχαριστώ πολύ. Μπορείς να φύγεις " Λέει και παίρνω την τσάντα μου
"Αντε ρε μωρό μου τι έκανες τόση ώρα? Λέμε να πάμε για καφέ θα έρθεις?"
"Όχι Αλεξ πάμε σπίτι " Λέω και υπακούει
"Τι έχει γίνει?"
"Τίποτα?"
"Τι Τίποτα μωρέ? Είσαι αφηρημένος συνέχεια, λείπεις χωρίς να λες που είσαι, λες ότι ο Γιάννης είναι καλό παιδί...θες και άλλα?"
"Είσαι υπερβολική όπως πάντα " Λέει και σηκώνεται από τον καναπέ
"Οκευ. Γιατί είσαι αφηρημένος στο μάθημα?"
"Γιατί δεν με ενδιαφέρουν τα μαθήματα γαμω αφού το ξέρεις "
"Ωραία. Γιατί λείπεις χωρίς να μου λες που πας?"
"Αυτό δεν μπορώ να στο πω.." Λέει και σκύβει το κεφάλι
Δεν λέω κάτι. Πάω απλά και αρχίζω το διάβασμα γτ σε 4 μέρες γράφω το πρώτο μάθημα
Αφού τελειώσω μια φορά την ύλη των μαθηματικών πάω στο σαλόνι. Βλέπω τον Αλεξ να σκέφτεται
"Τι σκέφτεσαι?"
"Μμμ Τίποτα"
"Ωραία σήκω να διαβάσεις Τίποτα μπας και πιάσεις καμία βάση να περάσεις την τάξη "
"Την έχω περάσει"
"Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να γράψεις καλά. Σήκω " λέω και πηγαίνει και αυτός μέσα να διαβάσει
Παίρνω ένα μπολακι με φράουλες και πάω στο γραφείο του δωματίου μας να διαβάσω γτ πήγε στο playroom ο Αλεξ
Λοιπόν
Το επόμενο κεφάλαιο μάλλον θα είναι το τελευταίο γιατί είναι μεγάλη πίεση για εμένα αυτό τι βιβλίο
Θα ανέβει λογικά το σκ...ελπίζω
Αστεράκι εσείς
Μπαιιι❤️