Εύας Pov
Με τραβάει προς το μηχανάκι του
"Άσε με ρε Αλεξ" του λέω μα δεν με ακούει
"ΑΛΕΞ ΓΑΜΩ ΠΑΡΑΤΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ" του λέω δυνατά και το μετανιώνω αμέσως καθώς πλησιάζει και βλέπω τα χαρακτηριστικά του να αγριεύουν
"Εμένα δεν θα μου ξαναφωναξεις, με ακούς?" Μου λέει με ένα βλέμμα....πολύ περίεργο. Εγώ απλά γνέφω γιατί αλήθεια τον φοβήθηκα
"Ποιος είναι αυτός;" με ρώτησε και κοίταξα αλλού
"ΓΑΜΩ ΑΠΑΝΤΑ" μου φωνάζει και δεν αντέχω άλλο
"ΑΚΟΥ ΕΔΩ ΑΛΕΞΑΚΟ. ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΣΥ. ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ. ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ?" του λέω χωρίς να προσπαθήσω πολύ. Μου βγήκαν φυσικά
μπράβο οοοοχι μπράβο...
Αυτός έχει μείνει. Με κοιτάει με ένα βλέμμα πολύ τελειο και κοιτάει μια τα μάτια μου μια τα χείλια μου
Όπως τότε....που με είχε πληγώσει όσο τίποτα άλλο...
"Ανέβα να σε πάω σπίτι " μου λέει και μου φοράει το κράνος του που δεν το χρησιμοποιεί καν
Το βγάζω και το ακομπαω στα ποδια του και φεύγω.Με ακολουθεί με το μηχανάκι και σταματάει ακριβώς μπροστά μου
"Η ανεβαίνεις ή θα μου στείλεις μήνυμα όταν φτάσεις " Λέει και όσο και αν τον μισώ είναι τόσο γλύκας
Του απαντάω ένα ξέρω οκευ και προχωράω.Δεν τον ακούω ούτε να βάλει μπρος ούτε τίποτα
Ένα στενό πριν το σπίτι μου ακούω ένα μαρσαρισμα και βλέπω τον Αλεξ...Κατεβαίνει και έρχεται κοντά μου
"Εδώ πιο κατω είναι το σπίτι μου μην ανησυχείς δεν θα πάθω τίποτα" λέω και με κοιτάει
"Αντε αγόρι μου φύγε δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι" του λέω και έρχεται, με σηκώνει με ευκολία και με βάζει πάνω στο μηχανάκι
"Παμε μια βόλτα" Λέει και του τσιμπαω το μπράτσο μιας και πάει αρκετά γρήγορα
Γαμωτο...μπελάς είναι...
"Κάτσε κατω τώρα να μιλήσουμε" με διατάζει και τον ακούω. Δεν μιλάει και παίρνω την πρωτοβουλία να ξεκινήσω εγώ
"Ακου Αλεξ, δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις τίποτα...μου το ξεκαθάρισες οτι είμαι απλά μια γκομενα" του λέω και προσπαθώ να αγνοήσω το τσούξιμο στα μάτια μου
"Γαμω γιατί δεν καταλαβαίνει;"
"Κατάλαβα μια χαρά" λέω και σηκώνομαι
Τον θέλω, αλλά δεν δέχομαι από κανέναν να με λέει γκομενα και να με θεωρεί δεδομένη
"Κάτσε τουλάχιστον να σε πάω εγώ" Λέει και δεν αρνούμαι την πρόταση. Μας έχει φέρει πολύ έξω απο την περιοχή που μένω
Αυτήν την φορά του λέω να με πάει έξω από το σπίτι μου, αφού δεν είναι κανείς εκεί
"Εύα" μου λέει όταν κατέβηκα και γυρνάω να τον δω
"Συγνώμη..." Λέει με κατεβασμένο το κεφάλι
Εγώ λέω να τον συγχωρέσεις
Αφού βλέπει ότι δεν απαντάω κάτι είναι έτοιμος να ξεκινήσει αλλά τον σταματάω
"Αλεξ" τον φωνάζω και τον βλεπω να περιμένει να του μιλήσω .... λες και εξαρτάται από το τι θα πω
Δεν λέω τίποτα και απλά τον φιλάω. Φαίνεται και από τους δύο πόσο ανάγκη το έχουμε. Σαν να είναι ο ένας το οξυγόνο του άλλου...
Λεπτά αργότερα σταματαμε και κοιτάμε ο ένας τα μάτια του άλλου. Χαμογελάει...Αυτό το χαμόγελο...Αυτό το χαμόγελο ονειρεύομαι εδώ και δύο μήνες,αυτό το χαμόγελο και αυτά τα μάτια...
Αλεξ Pov
Με φίλησε...ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ
το καταλάβαμε ρε μαλακα ηρέμησε
ΓΑΜΩ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΝΑ ΠΑΊΡΝΕΙ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΝΑ ΦΙΛΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ????
Για να το ξέρεις θα το ξέρω και γω
Οκευ βουλο μόνο εγώ μιλάω τώρα
Μαλακα μου...αυτήν η κοπέλα με κανει να την θέλω όλο και πιο πολύ κάθε φορά που την βλέπω...
Με κοιτάει με ένα ντροπαλό βλέμμα και την ξαναφιλαω
Ε τι να κάνω...άνθρωπος είμαι και γω πόσο να αντέξω
Τραβιέται και την κοιτάω έντονα
"Έλα ρε Αλεξ πρέπει να πάω μέσα, και μετά να μου στείλεις μήνυμα ότι είμαι απλά μια γκόμενα "Λέει ειρωνικά και της τσιμπαω τα μάγουλα
Γκρινιάζει για λίγο αλλά μετά πάει να μπει μέσα στο σπίτι της. Φτάνει στην εξώπορτα και σταματάει
Τρέχει προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει με τα μικροσκοπικά της χεράκια και αμέσως ανταποδίδω την αγκαλιά. Μου δίνει ένα πεταχτο φιλί στο μάγουλο,μπαίνει μέσα στο σπίτι της και ήδη μου λείπει
Κάποιος έχει κόλλημα
Ξέρεις κάτι? Ναι έχω....έχω κόλλημα μαζί της...Εκεί που δεν είχα ούτε μια ελάχιστη αδυναμία...έγινε η μεγαλύτερη...
Παιζακιααααα
ΦΤΑΣΑΜΕ 10 ΚΕΦΑΛΑΙΑΑΑ
Λοιπον στο θέμα μας τώρα
Τι λέτε, θα κρατήσει αυτό ανάμεσα στην Εύα και στον Αλεξ?
Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι αποκλειστικά και μόνο Δήμητρας και Νικ
Αστεράκι και μπαιιι❤️
