♪ Heaven – Bryan Adams ♪
Rond halfelf in de ochtend word ik wakker. Met mijn gezicht richting Daniël lig ik in mijn tweepersoonsbed. Hij ligt op zijn zij, zijn gezicht richting mij, slechts een klein deel van zijn lichaam bedekt door de dekens. Hij lijkt nog in slaap.
Ik kijk naar Simniël, die achter hem op het nachtkastje staat. De bloem van de cactus is nu volledig open en ook alle bloemetjes van het vetplantje hebben zich nu geopend.
Voorzichtig breng ik mijn hand naar Daniël toe, streel licht zijn wang met mijn vingertoppen. Dan laat ik ze via zijn scherpe kaak doorglijden naar zijn nek, waarna ik ze zachtjes langs zijn sleutelbeen glijd. Zijn ketting glinstert om zijn nek. Zijn huid voelt zacht en warm, overal zijn moedervlekken en sproetjes te zien.
Ik laat mijn vingers over zijn borstbeen gaan, volg ze met mijn ogen tot aan zijn navel. Stil kijk ik toe hoe mijn vingers de huid rond de spieren van zijn buik straktrekken, een witte streep achterlaten, die vervolgens Daniëls huidskleur weer aanneemt.
Ik laat mijn vingers patroontjes trekken langs de v-lijn die leidt naar zijn kruis. Met een rood hoofd streel ik zijn bovenbeen, mijn ogen gefixeerd op de bobbel in zijn onderbroek. Wanneer ik mijn hand naar zijn andere bovenbeen breng, voel ik plotseling een hand op mijn achterhoofd.
'Goedemorgen', klinkt zijn ochtendstem hees en mijn hart slaat een slag over. Verbaasd kijk ik naar hem op, voel kippenvel over heel mijn lichaam trekken wanneer hij licht met mijn haren begint te spelen.
'Goedemorgen', groet ik hem zacht terug en trek verlegen mijn hand bij hem weg. Hij wikkelt een van mijn blonde plukjes haar om zijn vinger en speelt ermee. Ik kijk toe hoe hij het doet.
Zijn groene ogen zijn nog een beetje waterig van het slapen. Ze zijn gefocust op het plukje haar rond zijn vinger. Ik scan zijn gezicht, laat dan mijn ogen afdwalen naar zijn gespierde bovenlichaam. Ik woel wat met mijn benen, om zo Daniëls benen te voelen. Verstrengeld in elkaar blijven we liggen.
Ik kijk weer naar zijn ogen, waardoor hij me terug aankijkt. Wanneer ik een kusje op zijn borst druk zonder ons oogcontact te verbreken, laat Daniël het plukje haar gaan en kijkt me blozend aan.
Ik klauter een beetje omhoog en druk een kus op Daniëls lippen. Zijn handen verplaatsen zich naar mijn gezicht en enthousiast kust hij me terug. Mijn buik kriebelt door het contact en mijn bloed begint te bruisen.
Daniëls hand nestelt zich in mijn haren wanneer hij me opnieuw kust. Ik leg mijn ene hand in zijn nek, de andere op zijn bovenbeen. Wanneer hij zacht op mijn lip zuigt, grijp ik me vast aan zijn been. Ik kan Daniël voelen grijnzen tegen mijn lippen.
Zacht duw ik hem plat op het bed en kruip op zijn schoot. Met grote ogen kijkt Daniël me aan. Voorzichtig glijden zijn handen over mijn ribben en opnieuw kust hij me. Bij ons beide is de opwinding te merken, en mijn lichaam slaat alleen maar nog meer op tilt wanneer ik Daniël tegen me aan voel.
Ik druk mijn heupen een beetje naar beneden en zoen Daniël opnieuw. Licht voel ik zijn nagels in mijn vel bijten en een zacht geluid verlaat Daniëls keel.
Hij gooit me van zich af en neemt plaats tussen mijn benen. Mijn hart bonst in mijn keel en mijn ademhaling begint gehaast te worden. Diep kijkt Daniël me aan, drukt zich iets harder tegen me aan en pakt dan delicaat mijn hoofd vast. Zijn eerste zoen is voorzichtig, maar zijn tweede zoen is vurig. Net op het moment dat Daniël zijn tong mijn mond in beweegt, komt mam mijn slaapkamer in.
'Heren, ontbijt', zegt ze en legt een stapeltje kleren weg in mijn kledingkast. Ongemakkelijk schiet Daniël bij me weg en trekt de dekens over onze lichamen heen. Hij kucht een keer zacht, zijn hoofd knalrood door waar mam net op is ingelopen. Ook ik schaam me.
Mam verlaat de kamer, sluit de deur achter zich en dan begint Daniël beschaamd te lachen.
'Oh mijn God, is dit nou echt waar je moeder op in moest komen lopen?' lacht hij en slaat zijn hand voor zijn gezicht. Ik lach met hem mee.
'Sorry', zeg ik en klim omhoog.
Ik gooi mijn benen over de rand van mijn bed en wrijf door mijn ogen. Opeens voel ik het matras achter me inzakken en voel ik twee grote handen op mijn bovenarmen. Ik kijk over mijn schouder, om Daniël met zijn benen onder zijn lichaam gevouwen achter me te zien zitten.
Hij trekt me iets dichter naar zijn lichaam toe, waardoor ik tussen zijn benen kom te zitten. Vervolgens plaatst hij een kus op de linkerkant van mijn nek. Spontaan komt overal op mijn lichaam kippenvel te staan.
Ik voel de bult in zijn onderbroek tegen mijn kont en voel mezelf een beetje nerveus worden. Ik denk aan Felix' woorden en slik zacht. Daniëls handen plaatsen zich licht op mijn heupen en hij plaatst iets lager op mijn nek een nieuwe kus.
Met zijn rechterduim streelt hij kleine rondjes op mijn rechterheup en ik voel kriebels door mijn lichaam tintelen. Als antwoord gooi ik mijn hoofd naar achteren en leg het op Daniëls schouder.
Wanneer Daniël een kus plaatst op de overgang van mijn nek naar mijn schouder, schiet er een rilling door mijn lijf – hij heeft mijn sweet spot gevonden. Ik grijp me vast aan zijn bovenbeen en adem diep in. Als antwoord hierop plaatst Daniël er een lichte zuigzoen, met als gevolg dat mijn ogen naar boven rollen uit genot. Zacht trekt Daniël me iets dichter tegen zich aan terwijl hij met zijn heupen rolt. Ik adem hakkelig uit.
'Daniël, het ontbijt staat klaar', stamel ik hees. Hij verstijft achter me en breekt snel van me los.
'Natuurlijk, sorry', zegt hij en komt ongemakkelijk van het bed af. Ook ik kom van het bed af en draai me naar hem toe. Ongemakkelijk staat hij met zijn handen voor zijn kruis geslagen en kijkt me schuldig aan.
'Sorry,' stamelt hij, 'ik had je aanrakingen denk ik verkeerd als hints opgepikt.' Beschaamd grijpt hij zijn kleren van de grond af en vlucht mijn kamer uit. Beduusd kijk ik hem na.
Ik slik zacht en kijk dan naar de grond. Waarom durf ik niet verder te gaan? Ik stel Daniël zo alleen maar teleur. Ik zit hem helemaal op te fokken en laat hem daarna hangen. Het is zo egoïstisch van me. Daniël heeft ook behoeften, die kan ik niet van hem ontnemen.
Ik schrik op wanneer Daniël mijn kamer weer in komt. Als een getrapte puppy kijkt hij me aan. Hij pakt mijn trui van de grond af, biedt hem me aan en helpt me met het aantrekken. Dan trekt hij me in een strakke knuffel.
'Sorry, Simon', zegt hij. 'Ik had niet zo ver moeten gaan.'
'Nee, ik sorry. Ik kan jouw behoeften niet van je ontnemen', zeg ik. Verbaasd breekt Daniël van me los en kijkt me diep aan.
'Simon, mijn behoeften zijn jou gelukkig maken en je op je gemak laten voelen. Ik hoef niet meer als jij dat niet wil. Ik wil niet eens meer als jij dat niet wil', zegt hij. Ik lach verlegen en kijk naar de grond. Daniël drukt een kusje op mijn wang.
'Ik houd toch wel van je, ongeacht wat dan ook', zegt hij. Ik giechel en voel mezelf blozen.
'Ik houd nog veel meer van jou', zeg ik en kus hem. Daniël gaat met zijn rug naar me toe zitten terwijl ik een schone onderbroek aantrek en daarna een broek.
'Het wordt vanmiddag opeens nog twintig graden', zegt hij en kijkt naar me op wanneer hij mijn gulp hoort sluiten.
'Je moet van het Nederlandse weer houden', zeg ik en Daniël lacht. Hij staat op van het bed, loopt naar me toe en pakt met beide handen mijn hoofd voorzichtig vast.
'Echt sorry, Simon. Sorry, sorry, sorry', ratelt hij. Ik druk een vlug kusje op zijn lippen.
'Het is oké, Daniël', stel ik hem gerust. Bezorgd kijkt hij me aan. 'Echt.' Klein knikt hij. 'Ergens vond ik het heel fijn.'
'Goed om te weten', zegt hij en knipoogt, waardoor ik fel bloos. Ik pak zijn pols vast en trek hem achter me aan.
'Kom, het ontbijt staat klaar', zeg ik. Daniël volgt me de trap af en samen schuiven we aan bij mam en pap aan de eettafel. Daniël voelt zich duidelijk ongemakkelijk tegenover mam, maar ik probeer me er niet te veel van aan te trekken.
'Mijn moeder vroeg of je vanmiddag op bezoek kwam', zegt Daniël nadat hij een hap brood heeft doorgeslikt. 'Mijn oma is er namelijk en mijn moeder wilde graag dat mijn vriendje er ook bij zou zijn', vult hij zichzelf aan. Ik voel mezelf blozen. Het voelt nog steeds onwerkelijk dat ik Daniëls vriendje ben.
'Is goed', zeg ik. Daniël knikt.
'We hoeven het niet expliciet tegen haar te zeggen, hoor', zegt hij en ik knik, glimlach klein naar hem. Ik neem een hap van mijn croissant wanneer Daniël weer begint te praten.
'Ik moet zo wel even eerst naar huis. Dan kan ik even boodschappen doen met mijn moeder. Daarna kom ik je wel weer ophalen hier', zegt hij.
'Dat hoeft niet. Ik kan zelf wel naar jou toe fietsen', zeg ik. Daniël glimlacht klein.
'Laat me je nou maar ophalen', zegt hij.
'Oké', stamel ik en ga door met eten. We eten ons eten op terwijl er wat kleine gesprekjes gevoerd worden aan tafel.
Wanneer we klaar zijn met het ontbijt, gaan we naar boven om ons verder klaar te maken. Daniël heeft nu – net zoals ik bij hem thuis – ook een eigen tandenborstel hier. Het zijn de kleine dingen die me doen beseffen dat we werkelijk samen geëindigd zijn.
Pas wanneer ik bijna klaar ben met mijn tanden poetsen, vallen de zuigzoenen in mijn nek me op. Geschrokken laat ik mijn vingers erover gaan en kijk Daniël aan via de spiegel. Hij spuugt zijn tandpasta uit en kijkt me met een tevreden grijns aan.
'Mooie collectie zuigzoenen', zegt hij. Ik schud verlegen mijn hoofd en spoel ook mijn mond. We doen onze haren, waar Daniël – buiten verwachtingen om – eerder mee klaar is. Via de spiegel kijkt hij toe hoe ik mijn haar in model probeer te brengen.
Hij stapt naar me toe en komt achter me staan. Licht wikkelt hij zijn armen om mijn middel en ik voel mezelf blozen. Hij trekt me iets dichter tegen zich aan en brengt zijn hoofd richting mijn nek. Wanneer ik zijn warme adem over mijn nek voel strijken, voel ik mezelf helemaal warm worden. Hij beplant mijn nek met honderden kleine kusjes.
'Hé, dat kietelt!' lach ik en duw hem weg uit mijn nek. Daniël lacht ook en drukt nog een laatste kusje op mijn wang.
Wanneer ik klaar ben met mezelf opknappen, gaat Daniël naar huis om met zijn moeder boodschappen te doen. Ondertussen begin ik met tegenzin aan mijn huiswerk. Ik zou veel liever mijn tijd met Daniël doorbrengen, maar dit moet helaas ook gebeuren.
Wanneer ik één vak huiswerk heb afgerond, laat ik mezelf vallen op mijn bed. Ik rol naar de kant waar Daniël heeft gelegen en ruik aan zijn kussen, nestel mijn hoofd erin. Het ruikt naar hem en zijn dennennaaldenparfum. Het stelt me gerust.
Wanneer de deurbel gaat, schrik ik op. Enthousiast sta ik op en storm de trap af. Mijn hart slaat een slag over wanneer Daniël achter de voordeur tevoorschijn komt.
'Doei, mam!' roep ik, grijp mijn jas en totebag bij elkaar en trek de voordeur achter me dicht terwijl er een gedempt afscheid te horen is. Samen fietsen we weg. Het is inderdaad minder koud dan de rest van de week.
De eerste paar tellen is het stil tussen ons – een stilte die overstemd wordt door het geratel van Daniëls verroeste fiets.
'We moeten nog heel even ergens langs. Ik ben net vergeten iets te halen', zegt Daniël opeens.
'Prima', zeg ik en volg hem. Het verwart me echter dat we steeds verder weg van alle supermarkten fietsen.
'Wie denk je dat er nog samen zouden zijn?' vraag ik. Daniël denkt kort na en kijkt me dan aan.
'Eerlijk gezegd denk ik dat alleen Mirre en Levi echt potentie hebben, als we Frans en Lauren niet meerekenen', zegt hij. Ik knik. De twee leerlingen passen inderdaad goed bij elkaar en lijken ook echt dol op elkaar.
'En Gijs en Hilde dan?' vraag ik. Daniël haalt zijn schouders op, waardoor zijn rugzak over zijn rug schuift.
'Niet tegen iemand zeggen dat ik dit gezegd heb, maar ik denk dat het uit is tussen hen voordat het schooljaar over is. Iets zegt me dat het nu allemaal leuk en aardig is, maar daar nog een kantelpunt in gaat komen', zegt hij. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauwen op.
'Oh, oké...' stamel ik. 'En Felix en Bente dan?' Daniël kijkt me een paar tellen zwijgend aan.
'Ik weet dat ze nog samen zijn, maar het zou denk ik beter zijn voor Felix als het niet zo was', antwoordt hij eerlijk. Opnieuw schieten mijn wenkbrauwen omhoog in verbazing, maar ik zie dat Daniël serieus is.
'Hoezo dat?' vraag ik. Daniël haalt zijn schouders op.
'Ik weet het niet. Iets aan Bente geeft slechte vibes af', zegt hij.
'Felix heeft gezegd dat ze hem beloofd heeft dat ze exclusief zijn', stel ik hem gerust. Daniëls blik blijft echter nog altijd troebel.
'Juist', brengt hij dan ook verbitterd uit.
Na een tijdje fietsen we de bossen in en kijk ik verward om naar Daniël. Hij blijft echter vastberaden doorfietsen.
'Wat moet je halen? Dennenappels?' vraag ik achterdochtig wanneer Daniël van zijn fiets afstapt en hem wegzet. Hij lacht hard.
'Wacht nou maar', zegt hij en gebaart dat ik moet komen met mijn fiets. Ik stap ook af en zet hem naast die van Daniël. Met een kettingslot zet hij onze fietsen vast aan een boom.
Samen lopen we verder de bossen in. De bossen ruiken lekker fris, de zachte wind en de vogels klinken vredig samen met het geritsel van de blaadjes.
'Wat ga je doen? Me ontvoeren, martelen en dan mijn lichaam begraven op een geheime plek?' vraag ik. Opnieuw lacht Daniël.
'Ja, dat was eigenlijk wel mijn plan. Daarom heb ik ook een tas met gereedschap mee', zegt hij en kijkt vrolijk naar me om. 'Wacht nou maar, dan zie je het vanzelf', zegt hij en blijft me verder het bos in leiden. Ik vraag me af of hij weet waar hij heen gaat.
Eindelijk krijg ik een idee van waar we heen lopen wanneer ik zie dat we een open vlakte naderen. Daniël draait zich naar me om en loopt achteruit de open vlakte op.
'Hier is het dan', zegt hij terwijl hij zijn armen strekt. Mijn hart begint te bonzen wanneer ik een picknickkleed met een picknickmand zie liggen. Verrast kijk ik Daniël aan.
'Wat? Waarom?' vraag ik verward en loop met Daniël naar het kleed. Samen gaan we zitten.
'Omdat ik vind dat je een betere date verdient', zegt hij. Ik bloos licht en kijk hem diep aan.
'Daniël, onze eerste date was perfect', stamel ik. Hij schudt wild zijn hoofd en haalt zijn rugzak van zijn rug af, legt hem naast zich neer.
'Oh, kom op, Simon, onze eerste date was iets wat we ook al deden voordat we aan het experiment meededen. Plus, bij deze date ben ik wel van plan je heel veel kusjes te geven', zegt hij, pakt licht mijn kin vast en drukt een behoedzaam kusje op mijn lippen. Mijn hart klopt als een dolle.
'Het had echt niet gehoeven', zeg ik wanneer ons contact verbroken wordt.
'Boeien of het had gehoeven of niet, laten we ervan genieten', zegt hij en trekt zijn jas uit. Ik doe hetzelfde en kijk toe hoe Daniël de picknickmand uitstalt.
'Ik heb eventueel nog dekentjes meegenomen voor als het toch te koud is voor mijn kleine beestje', zegt hij en ritst zijn rugzak open, haalt daar twee dekens uit – eentje waar ik onder heb gelegen toen ik ziek bij hem thuis op bed lag.
'Hier', zegt hij terwijl hij me een sandwich aanbiedt. Blozend neem ik hem aan.
'Bedankt', zeg ik en neem een hap. 'Maar je oma dan?'
'Die is er pas later in de middag', lacht hij. 'Ik ben ook helemaal geen boodschappen gaan doen, maar ben dit klaar gaan zetten', zegt hij. Ik bloos.
'Oh', stamel ik. Samen gaan we door met eten en kletsen wat. Daniël slaat een deken over onze benen heen, maar het is niet hard nodig. Zwijgend haal ik zijn ketting onder zijn shirt uit, leg hem op zijn borst. Dit is het moment dat ik besef dat hij de gegrafeerde coördinaten niet naar voren draagt, maar gericht naar zijn borst. Verward kijkt Daniël naar me op.
'Waarom draag je je ketting eigenlijk altijd onder je kleding?' vraag ik zacht. Gebroken kijkt Daniël me aan.
'Sorry, wil je dat ik hem zo draag?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.
'Je draagt hem verkeerd om', stamel ik en kijk naar het gouden balkje. Verward kijkt Daniël naar beneden, dan kijkt hij weer naar me op.
'Als ik hem draag zoals ik hem altijd draag, zit hij het dichtst bij mijn hart', zegt hij zacht. Mijn hart slaat een slag over.
'Oh', stamel ik en voel aan mijn eigen ketting.
'Maar ik kan hem anders dragen als jij dat fijn vindt', zegt hij. Wild schud ik mijn hoofd.
'Nee, zo bedoelde ik het niet. Ik vroeg het me alleen maar af', zeg ik snel. Klein glimlacht Daniël. 'Hoe identificeer jij je eigenlijk?' vraag ik dan en kijk verlegen van hem weg. Het blijft even stil.
'Hoe bedoel je?' vraagt Daniël. Ik haal mijn schouders op.
'Gewoon, welke seksualiteit heb je?' licht ik mezelf toe.
'Moet ik daar een naam aan geven?' vraagt Daniël en verbaasd kijk ik naar hem op. 'Ik snap dat mensen graag naampjes plakken op dingen, maar ik heb daar zelf totaal geen behoefte aan. Ik wilde het eerst ook proberen, maar ik weet niet of er een naam bestaat voor hoe ik me voel. Ik vind het ook niet nodig om het een naampje te geven. Dat ik nu stapelverliefd ben op jou, wil nog niet betekenen dat ik mijn seksualiteit hoef te verantwoorden tegenover anderen. Ik ben met jou, that's it. Ik hoef er geen naam aan te geven.'
'Dat kan', zeg ik en Daniël knikt.
'Wil jij jezelf wel labelen?' vraagt hij nieuwsgierig.
'Oh, ik ben zeker homo', zeg ik en we lachen. Daniël drukt een kusje op mijn wang en knuffelt me kort.
'Ik ben blij dat je daar zo zeker over bent en het tegen me durft te zeggen', zegt hij en kust mijn kruin.
'Wanneer wist je eigenlijk dat je me leuk vindt?' vraag ik. Kort denkt Daniël na.
'Het begon echt heel langzaam tot me te dagen, maar ik denk dat de dag dat je ziek was en het oppassen goede momenten waren waar ik begon te beseffen dat ik meer voor je voelde. En onze ruzie over Samantha hielp er ook bij... En is het raar als ik zeg het moment dat we samen piano speelden?' zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Maar ik durfde het pas echt aan mezelf toe te geven bij onze date.'
'Heb je me toen geprobeerd te kussen?' vraag ik zacht en speel met mijn ketting. Daniël lacht.
'Tijdens de film, toen je mijn hand vasthield al. Maar ook buiten bij de parkeerplaats en bij je voordeur', geeft hij toe. Mijn hart slaat een slag over.
'Ik wilde je kussen in de auto, maar durfde het niet', geef ik eerlijk toe. Daniël kust me teder.
'Gelukkig durf je het nu wel', zegt hij. Ik glimlach breed.
'Ja', zeg ik en kus hem opnieuw.
'Wil je het wel met me doen?' stamel ik en richt verlegen mijn ogen naar de grond.
'Wat?' klinkt Daniël verward.
'Seks?' licht ik voorzichtig toe. Zacht legt hij zijn hand op mijn bovenbeen. Verlegen kijk ik naar hem op. 'Je stopt er iedere keer zo makkelijk mee als ik je tegenhoud.' Wat als hij me toch niet zo aantrekkelijk vindt?
'Simon, zo ver als wij vanochtend zijn gegaan ben ik nog nooit met iemand anders gegaan. Je bent oprecht de eerste bij wie het juist voelt om dit te doen. Je bent de enige met wie ik het zou willen doen', antwoordt hij. Ik glimlach klein en knik.
'Weet je Michelle nog?' vraagt hij. Beduusd knik ik bij het horen van de naam van een van zijn exen. 'Ze heeft een keer haar hand op mijn kruis gelegd, maar ik duwde haar eigenlijk vrijwel meteen weg. Ze deed het nog een keer en ik probeerde erin mee te gaan, maar ik kon het nog geen twee tellen volhouden en heb haar weer weggehaald daar. Sanne heeft haar hand daar ook een keer heen bewogen, maar ook haar trok ik weg. Jou zou ik niet wegtrekken, oké?' zegt hij.
'Je bent aangerand', stamel ik verbaasd. Daniël kijkt me scheef aan.
'Dat doet er nu niet toe. Jou vertrouw ik, Simon. Je mag alles bij me doen wat je wil, maar alleen wanneer jij er ook klaar voor bent', zegt hij en drukt een kusje op mijn wang.
'Fijn', zeg ik met een glimlach en kus hem op zijn mond.
Maar het doet er wel toe. Het verklaart zoveel van Daniël. Het heeft een belangrijk deel van hem gevormd. Het legt uit waarom hij zelf altijd zo gericht is op toestemming.
En hij verdient iemand die hetzelfde doet voor hem, dus wil ik diegene graag zijn.
--------------------
Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)
Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!
Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Ook "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)
Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!
(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)