♪ When Doves Cry – Prince ♪
Achter Daniël aan loop ik zijn slaapkamer in. Ik plof neer op zijn bureaustoel terwijl Daniël naar zijn raam loopt, waar een deken uithangt om te luchten. Het zorgt voor een frisse tocht door de kamer heen. Wanneer Daniël de deken naar binnen begint te trekken, horen we een enthousiaste stem.
'Hey, Daniël', klinkt Samantha van buiten. Ik rol de bureaustoel net iets verder weg van het raam, zodat ze me hopelijk niet ziet. Ik heb niet echt zin om haar te spreken – en het zal voor Daniël waarschijnlijk beter staan. Verbaasd kijkt hij naar buiten. Ik denk terug aan hoe hij haar vanochtend heeft afgewezen in de aula en betrap mezelf erop dat ik begin te blozen.
'Hoi', zegt Daniël en glimlacht klein. 'Alles goed?' vraagt hij dan.
'Ja hoor, met mij wel. En bij jou?' Licht verbitterd luister ik mee met het gesprek. We hebben het vanochtend al gehouden, waarom moet ze nu er opnieuw over beginnen? Ik wil Daniël niet kwijtraken aan haar.
'Jawel hoor', antwoordt hij terwijl de deken helemaal naar binnen trekt.
'Is Simon er niet?' hoor ik opeens Samantha's stem en er trekt een kleine schok door mijn lichaam. Ze heeft ons vast samen aan zien komen of mijn fiets buiten zien staan. We hebben haar vanochtend immers verteld dat we af zouden spreken. Ik vraag me af wat ze vorige week dacht, toen mijn fiets hier elke dag bleef staan. Daniël kijkt naar me om, dan weer naar Samantha.
'Jawel, maar die zit op de wc', zegt hij. Ik zucht opgelucht. Iets aan mijn blik was voor Daniël duidelijk genoeg dat ik geen behoefte eraan heb om me in het gesprek te mengen.
'Ah, oké, dat moet ook gebeuren', lacht Samantha.
'Ja', lacht Daniël mee. Ik draai ongemakkelijk een beetje heen en weer in de bureaustoel.
'Oh, ik heb trouwens nog iets voor je', klinkt Samantha en kort is het stil. Dan zie ik dat Daniël een boek van haar aanneemt en met een enthousiaste blik naar haar opkijkt. Ergens steekt het me. 'Het is een literatuurboek dat je kan lezen voor de lijst. Er zijn veel Nederlands literatuur boeken die echt verschrikkelijk zijn, maar dit boek vond ik echt meevallen. Het is van mijn moeder, dus je mag het zo lang lenen als je wil. En als Simon wil, mag hij het ook lenen', klinkt ze.
'Wauw, super bedankt', stamelt Daniël en laat zijn ogen de kaft scannen.
'Geen probleem', zegt Samantha, waardoor Daniël naar haar opkijkt en glimlacht. Alsjeblieft, kijk van haar weg.
'Maar als je het niet erg vindt, ga ik nu. Het is echt koud met het raam open', zegt hij en ik kan haast wel een vreugdedansje doen dat hij haar afkapt.
'Nee, tuurlijk, snap ik. Doe Simon maar de groeten. En laat maar weten wat je van het boek vond', zegt ze.
'Ja, zal ik doen. Nogmaals erg bedankt', zegt hij en ik zie een vlugge knipoog op zijn gezicht. Dit gericht zien naar Samantha voelt nu vele malen naarder dan het weken geleden deed, aan het begin van het experiment. 'Doeg.'
'Doei', kan ik Samantha nog horen en dan klimt Daniël uit het raamkozijn en sluit zijn raam. Hij gooit de deken op het bed en loopt richting zijn bureau terwijl hij de achterkant van het boek leest. Ondertussen komt hij tegenover me staan. Hij ziet er zo verdomd aantrekkelijk uit.
'Waarom ga je nou niet gewoon achter Samantha aan?' vraag ik wanneer deze gedachte mijn hoofd binnendringt. Zenuwachtig speel ik met mijn ketting. Daniëls ogen schieten naar me op en zijn blik verandert van vrolijk naar zowat kil.
'Hoezo dat nou weer?' vraagt hij en zijn stem klinkt lichtelijk bot.
'Nou, het is duidelijk dat zij zich ook aangetrokken voelt tot jou en dat jij je zinnen al die tijd nog steeds op haar hebt gericht', zeg ik, voel een enorme steek zodra ik dit uitspreek. Het experiment lijkt geen enkel effect op Daniël te hebben. Vlak kijkt hij me aan. 'En daarnaast is het experiment nog steeds bullshit.'
'Oh, kom op. Heb je je daar nou nog steeds niet overheen gezet?' zegt hij nu geïrriteerd en legt het boek met een zachte klap neer op zijn bureau. Mijn hart begint sneller te kloppen. Het doet zeer hoe hij enkel op mijn opmerking over het experiment reageert en niet op de situatie tussen hem en Samantha – zwijgen is toestemmen.
'Nee, natuurlijk niet. Het is toch ook debiel?' probeer ik mezelf te verdedigen, mezelf niet in de val te lokken. Hierdoor verhef ik mijn stem wat, waardoor Daniël wat terug lijkt te deinzen.
'Wat is er dan zo debiel aan volgens jou?' vraagt Daniël en zijn groene ogen staan lastig.
'Alles!' roep ik en wil dat dit gesprek zo snel mogelijk afgelopen is. Als dit te lang doorgaat, zal het niet goed eindigen.
'Jezus, ik dacht dat ik dit gezeik niet meer zou horen nu we aan de zesde week zijn begonnen. Werkelijk, hoe erg kan het nou zijn?' zegt Daniël en ook zijn stem begint steeds luider te worden, ook al kan ik aan hem merken dat hij dit probeert tegen te houden.
'Als je het aan mij vraagt, is het veel erger dan erg. Het is verschrikkelijk', zeg ik nu en het gesprek wordt steeds vuriger. De blik in Daniëls ogen breekt.
'Verschrikkelijk? What the fuck, Simon?' zegt hij nu terwijl hij zijn stem onder controle probeert te houden, maar hij begint te trillen en luider te worden. Mijn hart klopt in mijn keel. 'Hoe kun je dat nou weer zeggen? Hoe kun je dit allemaal zeggen nadat je een week lang elke avond in mijn armen hebt gelegen? Hoe kun je dit zeggen nadat je letterlijk vanochtend nog hebt ingestemd om met me op date te gaan?' Zijn stem breekt en zijn ademhaling wordt zwaar.
'Ik ben het gewoon niet eens met het experiment!' roep ik uit. Daniël ziet er verslagen uit.
'Ik begrijp echt niet waar dit opeens vandaan komt', zegt hij, zijn stem gevuld met frustratie.
'Het is gewoon zo, wen eraan', zeg ik bot. 'Ik haat het experiment.' Daniël stapt dichter naar me toe. Stevig grijpt hij de armleuningen van zijn bureaustoel waar ik op zit vast en leunt dicht naar me toe. In deze beweging zie ik zijn ketting onder zijn shirt uit glippen. Mijn hart bonst als een dolle in mijn borst en mijn oren beginnen zacht te suizen, mijn hoofd begint licht te tollen. Zijn gezicht is nog geen halve meter van het mijne verwijderd. Vlug schieten mijn ogen naar zijn mond en dan weer terug naar zijn groene ogen, die zowel woest als verdrietig lijken.
'Wat haat je er zo aan? Waarom kan je je er niet gewoon bij neerleggen?' zegt hij hard en bot.
Omdat ik voor je aan het vallen ben.
Ik wil het uitschreeuwen, maar mijn instinct houdt me tegen. Daniëls groene ogen scannen mijn gezicht.
Omdat ik voor je aan het vallen ben, en als ik me neerleg bij het experiment, ik dit niet nog verder kan voorkomen.
Mijn wangen beginnen te branden en mijn ogen scannen Daniëls gezicht, wat rood is door de woede die dit gesprek hem heeft opgeleverd. Zijn nabijheid levert een brandend gevoel op in mijn hele lichaam, doet kippenvel rijzen over mijn armen en nek. Mijn ogen schieten naar zijn ketting, dan weer naar zijn lippen.
'Omdat ik geen homo ben', stamel ik, niet in staat om ook maar enig ander logisch antwoord te verzinnen. Daniëls ogen haken in die van mij. Klein slik ik. Hij is dichtbij, veel te dichtbij. Mijn ogen schieten opnieuw naar zijn mond.
Zacht duwt hij zich van de armleuningen af en duwt daarmee mij een beetje weg, laat de stoel zo een aantal graden draaien. Beduusd schud ik mijn hoofd.
'Ik ook niet', zegt hij verzuurd en draait zich van me weg, begint wat spullen op zijn bureau op te ruimen, zijn ketting glinsterend op zijn borst.
Er valt een pijnlijke stilte in de kamer. Ongemakkelijk verschuif ik wat in de bureaustoel. Ondertussen probeer ik mijn hartslag weer omlaag te krijgen en mijn brandende wangen en mijn kippenvel weg te werken.
'Wil je dan ook vrijdag niet meer met me op date?' klinkt Daniëls stem opeens, ontzettend fragiel in vergelijking met zijn harde stem van net. Hij durft echter zijn ogen niet op mij te richten. Oh God, ik wilde absoluut niet ons afspraakje afblazen. Hoe krijg ik dit recht gepraat?
'Ik...' stamel ik, niet wetende waar ik moet beginnen. Mijn stilte levert oogcontact van Daniël op. Zijn groene ogen staan droevig. 'Jawel.' Een diepe frons vormt zich op Daniëls voorhoofd.
'Je weet wel dat het een date is, hè? En dat je daarmee het experiment volgt?' Ik kan niet peilen wat de toon in Daniëls stem is.
'Ja...' zeg ik zacht en voel mijn hartslag weer omhoog gaan. Daniël schudt zijn hoofd.
'Echt, Simon, ik mag je super graag, maar soms lijkt één plus één bij jou gelijk aan vijf. Maar goed, laten we er maar over ophouden en beginnen aan het huiswerk', kapt hij snel het onderwerp af en gaat op een kruk aan zijn bureau zitten. Ik rol voorzichtig naar hem toe.
'Sorry', stamel ik en schuif bij hem aan. Verbaasd schieten Daniëls ogen naar mij. Ik voel mezelf rood kleuren.
'Het is al goed', zegt hij met een kleine glimlach.
'Ik ga graag met je op date vrijdag... Sorry...' zeg ik en slik zacht. Daniëls ogen gaan over mijn gezicht en ik voel mezelf nog roder worden. Licht voel ik aan mijn ketting.
'Het is goed', zegt hij en kijkt me diep aan. God, zijn ogen zijn zo mooi. 'Gelukkig maar', zegt hij met een knipoog. Er vliegen kriebels door mijn buik.
'En ik ben niet zoals Bente', verdedigt hij zichzelf. Smal glimlach ik.
'Weet ik', stel ik hem gerust.
'Kom, dan gaan we nu echt beginnen', zegt hij en pakt zijn boeken erbij. Ik pak ook mijn schrift en begin – hoewel helemaal op hol geslagen – samen met Daniël aan ons huiswerk.
--------------------
Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)
Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!
Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Ook "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)
Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!
(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)