# Unicode #
" လေ့ကျင့်ရတာ အဆင်ပြေလား အသေးလေးတို့ .."
ထယ်ယောင်း ပြင်ဆင်ပေးထားသည့် အခန်းကျယ်ထဲမှာ သူတို့ လေးယောက်လေ့ကျင့်နေတုန်း အနားကို ရောက်လာပြီး မေးလာတဲ့ ယွန်ဂီ..
" ပြေပါတယ် ဦး "
" ပြေပါတယ် အကို ယွန်ဂီ..."
ဂျောင်ဂု တို့ လေ့ကျင့်နေတာကို ရပ်ပြီး ဖြေလိုက်သည်။
" ဦးက ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲဟင်.."
" ဟုတ်တယ်..မောင်တို့ရော မပါဘူးလား.."
ဂျီမင်နဲ့ ဂွန်းဟူက မေးတော့ ယွန်ဂီက လေးယောက်လုံးကို သေချာစိုက်ကြည့်နေ၏။
" အစ်ကိုက မင်းတို့ကို လေ့ကျင့်ပေးမယ့် သူဘဲ..မကြာခင် အခြေနေတွေက ဘယ်လိုဖြစ်မယ်မှန်း ကြိုမသိနိုင်ဘူး အဲ့တော့ အစ်ကိုတို့ဘက်က သေချာပြင်ဆင်ထားမှ ရမယ်.."
" ဘာကို ပြောတာလဲ ဦး.."
" တံပုလွေနက် ဘုရင် ပေါ်လာပြီ...မကြာခင်သူ့ရဲ့ ရည်မှန်းချက် ဖြစ်တဲ့ ဧကရီ့ကို ယူဖို့ကြိုးစားလိမ့်မယ်..ဧကရီ့ကို ရမှ မှော်ကျောက်ကို ရနိုင်မှာ အားလုံးအသိဘဲ.."
ယွန်ဂီက ဂျောင်ဂုကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့ အားလုံးကလည်း ဂျောင်ဂုကို ဝိုင်းပြီးကြည့်လိုက်သည်။
" ဂျောင်ဂု အဲ့ဆို ငါတို့ ပေါ့နေလို့မဖြစ်ဘူးနော် အထူးသဖြင့် ကျောက်က မင်းနှလုံးထဲမှာ ရှိနေတာမို့ ပိုပြီး အန္တရာယ်များတယ်.."
ဆော့ဂျင်ကပြောတော့ ဂျောင်ဂု ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
" ခနနေရင် သခင်ကြီးတို့ သုံးယောက်ရောက်လာလိမ့်မယ်.."
" ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်ကို.."
" တွဲဖက် လေ့ကျင့်ရမှာမလို့ သူတို့ပါရောက်လာမှာ..အခု နမ်ဂျွန်းနဲ့ အတူ စာလွှာထဲက လျှို့ဝှက်ချက်တွေ ရှာနေကြတယ်.."
" စာလွှာ!! "
သူတို့သုံးယောက်လုံး တစ်သံတည်းထွက်သွားကြ၏။
" အွန်း! နမ်ဂျွန်းရဲ့ အဘိုးပေးခဲ့တဲ့ ဧကရီ့ အကြောင်းရေးထားတဲ့ စာအုပ်ထဲက လျှို့ဝှက်ချက်အချို့ကို သွားရှာတာ..အဲ့စာအုပ်တည်းက အကြောင်းရာတစ်ချို့ကို နားလည်အောင်လုပ်နိုင်မှ ဟိုလူ့ကို တိုက်နိုင်မှာ.."
ယွန်ဂီရဲ့ စကားအဆုံး ဂျီမင်တို့မှာ အတွေးတွေ များသွားရ၏။
" ကဲ! လာ..သခင်ကြီးတို့ မရောက်ခင် တစ်ဦးချင်းဆီ လေ့ကျင့်ရအောင်..ပြီးတော့ နမ်ဂျွန်းက သေချာမှာသွားတယ်..မင်းတို့ရဲ့ စွမ်းအင် အရင်းမြစ်က ရင်ဘတ်က အမှတ်သားတွေမို့သေချာသုံးတတ်အောင်လေ့ကျင့်ပေးဖို့မှာလိုက်တယ်.."
" ဟုတ်! "
သူတို့လည်း ယွန်ဂီ သင်ပြတဲ့အတိုင်း တိုက်ခိုက်နည်းတွေ သင်နေကြတုန်း..မကြာမီမှာ ရောက်လာကြတဲ့ ထယ်ယောင်းတို့တွေ...
" သခင်ကြီး ရောက်လာပြီ..အဲ့ဆို ကိုယ့် တွဲဖက်နဲ့ကိုယ်လေ့ကျင့်ကြရအောင်.."
နမ်ဂျွန်း၊ ထယ်ယောင်းနဲ့ ဟိုဆော့တို့ရောက်လာတော့ ယွန်ဂီက ပြောသဖြင့် သူတို့ အသီးသီး လေ့ကျင့်ရမဲ့ အခန်းတွေဆီကို သွားလိုက်ကြ၏။
~
~
~
" ဟူးးး မောလိုက်တာ ဦးရာ.."
လေ့ကျင့်ရမဲ့ အခန်းထဲရောက်တော့ ဂျီမင်က ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချပြီး ပြောလာတာကြောင့် ယွန်ဂီ ပြုံးမိသွားသည်။ဘယ်လောက်တောင်ပင်ပန်းထားလဲမသိ နဖူးမှာ ချွေးလေးတွေ စို့နေသဖြင့် မျက်နှာသုတ်ပဝါအသေးလေးနဲ့ သုတ်ပေးပြီး အားဖြည့်အချိုရည်တစ်ဗူး ဖောက်ပြီး သောက်ခိုင်းလိုက်သည်။
" အသေးလေး အမောပြေပြီလား.."
ယွန်ဂီက မေးတော့ အချိုရည်သောက်ရင်းကနေ ခေါင်းငြိမ့်ပြလာ၏။
" လာ..အဲ့ဆို လေ့ကျင့်ရအောင်.."
ယွန်ဂီက boxing လက်အိတ်ကို ပေးပြီး ပြောတော့ မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ ဂျီမင်...
" ဂျီကလေ..လေ့ကျင့်ခန်းဆို ဦးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ချွေးထုတ်တဲ့ လေ့ကျင့်ခန်းဘဲ ကြိုက်တာ.."
ဂျီမင် စကားကြောင့် ယွန်ဂီမှာ မျက်နှာကြီး နီရဲသွား၏။
" ဦး နေမကောင်းဘူးလား မျက်နှာကြီး နီနေတယ်.."
ဂျီမင်က ယွန်ဂီရဲ့ နဖူးပေါ်လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်ပြီး မေးတော့ ယွန်ဂီက ငြိမ်နေသည်။
" ကောင်း...ကောင်းပါတယ် နေပူလိုပါ.."
"ဪ..ဟုတ်! "
" ကဲ လေ့ကျင့်မယ် ဝတ်လိုက်နော်.."
" မလေ့ကျင့်ချင်ဘူး.."
ဂျီမင်က တမင် ယွန်ဂီကို ကပ်ချွဲနေလိုက်သည်။ယွန်ဂီရဲ့ ဖြောင်းဖြသံလေးတွေကို သူကြားချင်တယ်လေ...
"အသေးလေးကလည်း လေ့ကျင့်မှ အသေးလေးရဲ့ သူငယ်ချင်း အသက်ကို ကယ်နိုင်မှာလေ..အသေးလေးက သာမန်အိုမီဂါ မဟုတ်ဘဲ ကာကွယ်သူလေ..ဧကရီအတွက် အသေးလေးရဲ့ အစွမ်းတွေကို ကာကွယ်နိုင်ဖို့ကြိုစားရမယ်လေ "
" အသေးလေး သိတာပေါ့ ဦးရဲ့ အရင်လို အဖြစ်မျိုး အဖြစ်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး .."
" ဒါနဲ့ ခုနက ကုတင်ပေါ်က လေ့ကျင့်ခန်းကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာ တကယ်လား.."
ယွန်ဂီက ရှက်တာကို နောက်ထားပြီးမေးလိုက်သည်။အရှက်သည်းရအောင် သူက မိန်းမပျိုလေးမှ မဟုတ်တာ..ပြီးတော့ ရှက်နေရင် ငတ်မှာလေ..
" ဟာ! ဦးကလည်း ဂျီက စပြီး ပြောတာလေ.."
" ဟုတ်တယ်လေ ဂျီက စလို့ ကိုယ်က အဆုံးသတ်ပေးမလို့ မေးတာ.."
" မဟုတ်ဘူး စတာလို့! "
" ဟုတ်ပါတယ် စလိူ့ အဆုံးသတ်ပေးမယ်လို့ မကြာခင် ယူကြတော့မှာကို တစ်ဦးက စရင် တစ်ဦးက အဆုံးသတ်ပေးရမှာပေါ့.."
ပြီတီတီ မျက်နှာဘေးနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပြောနေတဲ့ ဦးကြောင့် ဂျီမင် ဒေါသထွက်လာ၏။
" ဦး!! "
" ဗျာ "
" ဦးနော်..မျက်နှာမပြောင်နဲ့ ဂျီပြောတာက စနောက်ပြီး ပြောတာလို့ ."
ဂျီမင်က ရှင်းပြတော့ မျက်ခုံးတန်းတွေပင့်တက်သွားတဲ့ ယွန်ဂီ..
" အသေးလေးက စနောက်ပြီး ပြောပေမဲ့ ကိုယ်က အတည်မှတ်လိုက်ပြီ..ညကျရင် လုပ်ကြရအောင်နော်.."
" ဘာကိုလဲ! "
ယွန်ဂီက ကြောင်ပေါက်လေး အဆာတောင်းသလို အီအီလေး ပြောတော့ ဂျီမင်က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးလိုက်၏။
" အသေးလေး ဘာသာ စကားနဲ့ ပြောရရင် ဝုန်း! ဝုန်း! လေ..."
" ဟာ! ဦး!! ဖြန်း!! "
ယွန်ဂီရဲ့ စကားအဆုံး ဂျီမင်က ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ရင်ဘတ်ကိုအသံမြည်အောင်ရိုက်ချလိုက်၏။ဂျီမင်မှာ လူကောင်သေးသလောက်လက်သံပြောင်သူမို့ ယွန်ဂီမှာ နင့်နေအောင်ခံလိုက်ရ၏။
" စတာပါ အသေးလေးရာ..လက်သံကပြောင်ချက် ရင်ဘတ်ကို ဆူးအောင့်သွားတာဘဲ.."
ယွန်ဂီက ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်ဖိပြီး ပြောတော့ မျက်နှာလေးငယ်သွားတဲ့ ဂျီမင်ကြောင့် ပြုံးမိသွားသည်။
" ဟင်..ဟုတ်လား..ပြနော်..ဂျီ သေချာကြည့်ပြီး ဥုံဖွ လုပ်ပေးမယ်.."
ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း ယွန်ဂီရဲ့ ရင်ဘတ်က အင်္ကျီ ကြယ်သီ နှစ်လုံးလောက်ဖြုတ်ပြီး သေချာကြည့်နေ၏။
" ဟင့်! နီသွားတာဘဲ..အရမ်းနာသွားလားဟင် ဦး.."
ဂျီမင်က ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ မေးတော့ ယွန်ဂီက အကြံ ရလိုက်ပြီး ကူလီကူမာ များဖို့ကြံလိုက်သည်။
" အားး နာတယ် အသေးလေးရဲ့.."
" ဟုတ်လား ဂျီ အနမ်းပေးမယ်နော် ဂျီနမ်းလိုက်ရင် သက်သာသွားမှာ.."
ဂျီမင်က ပြောပြီး ရင်ဘတ်ကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေနဲ့ နမ်းလိုက်၏။
" မွ! နာသေးလားဟင်.."
" နမ်းတဲ့နေရာ မှားနေတော့ နည်းနည်း နာသေးတယ် .."
" ဘယ်နေရာကို နမ်းရမှာလဲ ဦး..ဂျီ ဘယ်နေရာမှားသွားတာလဲ ဟင်! "
" ဒီနေရာကို အဲ့နေရာကို နမ်းလိုက်တာနဲ့ ပျောက်သွားမှာ.."
ယွန်ဂီက သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး ပြောတော့ ဂျီမင်က ရိပ်မိသွား၏။
* အလကား..လူလည်ကြီး ဉာဏ်များနေတာ..*
အတွေးနဲ့ အတူ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပေမဲ့ ဦးက ပေးတဲ့ အခွင့်ရေးကို ပတ်ဂျီမင်တို့က ရအောင်ယူရမှာပေါ့..
ချက်ချင်းဘဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ထိကပ်အောင်နမ်းပြီး ပြန်ခွာမယ်လုပ်တော့ ဂုတ်ကနေထိန်းကိုင်ကာ ပြန်လည်နမ်းရှိုက်လာတဲ့ ဦးရဲ့ အနမ်းပြင်းပြင်းတွေ...
" ပြွတ်စ်! ရ~..အွန်းး ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်.."
ပြင်းပြင်းပျပျ နမ်းရှိုက်နေရင်း pheromones တွေ ထုတ်လာမိ၏။ကြာညိုရနံ့နဲ့ ပျားလိမ္မော် pheromones တွေက ရမက်ဘက်ကို ကူးပြောင်းနေပြီမို့ သူတို့ အမြန်ထိန်းချုပ်ရသည်။
" အွန်း! ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်! အင့်! တော်..တော်ပြီလေ..လေ့ကျင့်ရအုံးမယ် ဦး.."
ဂျီမင်က ယွန်ဂီရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းကာပြောလာမှ ရပ်သွား၏။
" လာ! လေ့ကျင့်ကြမယ်..ညကမှ အဟမ်း! ဝုန်းကျတာပေါ့! "
" ဟာ! ဦးနော်!! "
ဂျီမင်က ရှက်ရမ်းရမ်းကာ ယွန်ဂီ ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် ယွန်ဂီက ပြန်လည်ဖက်ထားလိုက်သည်။
" boxing လေ့ကျင့်ပြီးရင် အစွမ်းသုံးလို့ရအောင် စိတ်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး အစွမ်းသုံးကြည့်ဖို့ နမ်ဂျွန်းက မှာထားတယ်.."
ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပြီးပြောတော့ ရင်ခွင်ထဲက အသေးလေးက ထွက်လာပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလာ၏။
သူတို့လည်း စကားမပြောကြတော့ဘဲ လေ့ကျင့်စရာရှိတာကိုသာ လေ့ကျင့်နေတော့သည်။
~
~
~
" ဘဲကြီး.."
" အွန်းး ပြောလေ ချာတိတ်! "
နမ်ဂျွန်းက လက်နက်တွေကို စစ်နေရင်း ပြန်ဖြေလာ၏။
" ကျွန်တော်ရဲ့ လက်နက်ကို ဒယ်ပြား လုပ်ပေးပါလားဟင်.."
" ဘာ! ဘယ်လို! "
လက်နက်တွေ စစ်နေတဲ့ နမ်ဂျွန်း တစ်ယောက် ဆော့ဂျင်ရဲ့ စကားကြောင့် လန့်သွား၏။ဟင်းချက်တဲ့ ဒယ်ပြားက သူ့အလှည့်ကျမှ လက်နက် ဖြစ်တော့မယ်..
" နော်! ဘဲကြီး..ကျွန်တော်က သေနတ်နဲ့ ဒယ်ပြားကိုင်ချင်တယ်.."
သူ့ရဲ့ လက်မောင်းကို ခေါင်းအပ်ပြီး ချွဲနေတဲ့ ဆော့ဂျင်က မဖြစ်နိုင်တာကို သိပ်တောင်းဆို...
" ချာတိတ်ရာ ဒယ်ပြားကြီးက လက်နက်မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ.."
" ဖြစ်နိုင်တာပေါ့..ဘဲကြီးရာ..သေနတ်နဲ့ ပစ်ပြီး ဒယ်ပြားနဲ့ ကျည်ကာလို့ရသလို..သေနတ်ကျည်ကုန်လည်း လက်ထဲက ဒယ်ပြားနဲ့ ရိုက်လို့ရတယ်လေ...ဘယ်လောက်အသုံးဝင်သလဲ..ပြီးတော့ ကျွန်တော်က ဒယ်ပြားကိုင် ကျွမ်းကျင်တယ်လေ.."
သူပြောတော့လည်း သူ့ဟာနဲ့ သူဟုတ်နေတာဘဲ..
" ဟင်းချက်တဲ့ ဒယ်ပြားက အဆင်ပြေပါ့မလား..တစ်ဖက်က လူမြင်ရင် ရယ်စရာဖြစ်နေပါ့မယ် ချာတိတ်ရယ်.."
သူပြောတော့ နှုတ်ခမ်းဆူလာတဲ့ ချာတိတ်..တပြိုင်တည်း လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်ပြီး အစွမ်းတစ်ချို့ကို သုံးနေတာကြောင့် နမ်ဂျွန်း စိုက်ကြည့်နေမိ၏။
ခနအကြာတော့ ချာတိတ်ရဲ့ လက်ထဲမှာ ပေါ်လာတဲ့ ဒယ်ပြားတစ်ခု ..
" လူရယ်စရာဖြစ်ပေမဲ့ အစွမ်းမသေးတဲ့ အကြောင်းပြမယ်.."
" ဗြန်း!! "
" အာ့! "
သူကြည့်နေတုန်း ချာတိတ်က မပြောမဆိုနဲ့ လက်ထဲက ဒယ်ပြားကြီးနဲ့ ခေါင်းကို ရိုက်လိုက်တာမို့ နမ်ဂျွန်း မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေ မြင်ကုန်သည်။
" မှတ်ပြီလား အခုတော့ "
ဂျင်က လက်ထဲက ဒယ်ပြားကို လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။သူအစွမ်းတွေရပြီးတည်းက သူ့လုပ်ချင်တဲ့ လက်နက်ကို အစွမ်းတွေနဲ့ စမ်းလုပ်ထားတာလေ...တော်ရုံ ဟင်းချက်တဲ့ ဒယ်ပြားမှ မဟုတ်တာ..
" အာ့! ချာတိတ်ရာ တကယ်ကြီး ရိုက်ရလား..ကိုယ့်ခေါင်းတော့ ဘုထကုန်ပြီ! "
နမ်ဂျွန်းက ခေါင်းကိူ ပွတ်ပြီး ပြောတော့ ဆော့ဂျင်က သူ့ရဲ့ ဒယ်ပြားကို အစွမ်းနဲ့ ဖျောက်လိုက်ပြီး ရယ်ပြလာ၏။
" ဟီးး ဘဲကြီးကလည်း ချာတိတ်က အစမ်းပြတာ..ဒါပေမဲ့ ဘဲကြီးက ချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့ အသည်းယားလာတာနဲ့ လက်က အရှိန်လွန်ပြီး ဖြစ်သွားတာ.."
နမ်ဂျွန်းခမျာ ဆော့ဂျင်ရဲ့ စကားကြောင့် စိတ်ဆိုးရခက်နဲ့ ဘာမှ မပြောဘဲနဲ့သာ နေလိုက်တော့၏။
" ကျွန်တော့်လက်နက်မိုက်လား ဘဲကြီး.."
" မိုက်တယ် ဒါနဲ့ အဲ့တာကို ဘယ်အချိန် ဖန်တီးထားတာလဲ ချာတိတ်! ချာတိတ် အစွမ်းနဲ့ သုံးပြီး လုပ်ထားတော့ လက်နက်က အသုံးဝင်မှာပါ.."
" ကျွန်တော် စမ်းလုပ်ကြည့်ထားတာ..အဲ့ဆိုဟို အကောင်ကို တိုက်ရင် သုံးမယ်နော်."
စိတ်အားထက်သန်နေတဲ့ ဆော့ဂျင်ကြောင့် နမ်ဂျွန်းမှာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။တကယ်လည်း ဆော့ဂျင်ရဲ့ လက်စနဲ့ ဒယ်ပြားအသုံးပြုနိုင်စွမ်းက အံ့မခန်းပင်..
~
~
~
" မောင်..ခန နားရအောင် ငယ်မောလာလို့.."
တိုက်ခိုက်နေရင်း ပြောလာတဲ့ ဇီဇဝါငယ်ကြောင့်သူ ရပ်လိုက်သည်။
" အရမ်းမောနေတာလား ငယ်..လေ့ကျင့်တာ မကြာသေးဘူးလေ.."
" မောင်ကလည်း မောပါတယ်ဆို လာပြီး ပြောနေတယ်..ဒုတ်! "
ဂွန်းဟူက ပြောပြီး လက်ထဲက သေနတ်ကို ပစ်ချလိုက်သည်။
" ဟုတ်ပါပြီ..အဲ့ဆို နားကျတာပေါ့! "
သူတို့လည်း ချွေးတွေကို တသတ်နဲ့ သုတ်ကာ ဓာတ်ဆားရည်ကို သောက်လိုက်၏။
" မောင်..ဒီကိစ္စတွေ ပြီးမှ ငယ်တို့ ကလေးယူကြမလားဟင်.."
ဂွန်းဟူက မောင့်အတွက် တွေးပြီး ပြောလိုက်ပေမဲ့ မောင်ကတော့ ပြုံးစိစိပြန်လုပ်ပြနေသည်။
" မောင့် အချစ်လေးက ကလေးယူဖို့ အားသန်နေတာလား...မောင်ကြိုးစားပေးမယ်...အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ရတယ်တဲ့.."
" ဟာ! မောင့် ! ဘာလို့ အဲ့ဘူတာဘဲ စိုက်နေတာလဲ..ငယ်က အတည်ပြောနေတာကို .."
" ငယ်ကလည်း ကလေးယူဖို့ဆိုလည်း ဘူတာဆိုက်မှ ရမှာလေ.."
ဂွန်းဟူလည်း မောင်နဲ့ အပြိုင် ပြောချင်စိတ်မရှိတာကြောင့် သက်ပြင်းသာ ချလိုက်သည်။
" ငယ်! မောင် အတည်ပြောမယ်နော် မောင် က မောင်တို့ရဲ့ရင်သွေးလေးကို လိုချင်ပေမဲ့ ငယ်က အသက်ငယ်သေးတယ်လေ..ငယ် ဘွဲ့ရမှ စဉ်းစားကြတာပေါ့.."
ဂွန်းဟူ သူ့အတွက် ထည့်တွေးပေးတဲ့ မောင့်ကြောင့် မျက်ရည်ဝဲမိသည် ။
" အွန်း.."
" ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ငယ် .မောင့်ရဲ့ မုန်လာဥနီကြီးကိုတော့ ညတိုင်း အစားကျွေးမှာနော်.."
" ဖြန်း! ခင်ဗျားဟာလေ..အရှက်မရှိဘူး..အမြဲ အဲ့တာကြီးဘဲ..ကျွန်တော့်ကို မသနားဘူးလား..ကြာလေ ကြာလေ ကျွန်တော် ဖင်ခေါင်းကျယ်တော့မယ်.."
" ဟားး ဟားးး ငယ်ရာ..ဟားး ဟားး ဘယ်လိူတွေ ပြောနေတာတုန်း!! "
သူ့ရင်ဘတ်ကို တစ်ချက်ရိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဆူကာ ပြောလာတဲ့ ငယ့်ရဲ့ စကားကြောင့် ဟိုဆော့ ရယ်မိသွား၏။
" ဟာ! မရယ်နဲ့ ကျွန်တော်က အမှန်ကို ပြောတာ...တော်ပြီး ခင်ဗျားကို မခေါ်တော့ဘူး..နောက်ငါးမိနစ်နေမှ ကြက်ကြော် ဝယ်ပြီး လာချော့! ကိုလာ ပါ ပါတယ်နော်..ဗုန်း! ဗုန်း! ဗုန်း! "
စားချင်တာပြောပြီး ခြေဆောင့်ကာထွက်သွားတဲ့ ဇီဇဝါငယ်ကြောင့် ဟိုဆော့ အသံတိတ်ရယ်ကာ ဖုန်းထုတ်ပြီး ငါးမိနစ်အတွင်း ကြက်ကြော်နဲ့ ကိုလာ လာပို့ဖို့ မှာလိုက်သည်။
~
~
~
" သေနတ်ကိုင်တာ မှားနေတယ် baby.."
ကျန်တာ အကုန်ရပြီး သေနတ်ကိုင်နည်းမှားနေတာကြောင့် ထယ်ယောင်းက အနားတိုးကာ..ဂျောင်ဂုရဲ့ နောက်မှာ ရပ်ပြီး ဂျောင်ဂုရဲ့ သေနတ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ထပ်ပြီး ကိုင်လိုက်သည်။
သူ့ရဲ့နောက်မှာ လာရပ်ပြီး လက်ကို အုပ်ပြီး ကိုင်လာတဲ့ သခင်ကြီးကြောင့် ဂျောင်ဂုရဲ့ ကိုယ်လုံးမှာ တွန့်သွား၏။
" ငြိမ်ငြိမ်နေ baby..ပစ်မှတ်ကို အာရုံစိုက်..ပြီးတော့ ပခုံးနဲ့ လက်ကို တစ်တန်းတည်းတား..စိတ်ငြိမ်ပြီးဆိုတာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးက အားတွေကို လက်ညိုးမှာ စုပြီး ပစ်လိုက်! "
" ဒိုင်း! "
ထယ်ယောင်းက စကားအဆုံး ဂျောင်ဂု လက်ညိုးကို ထိပြီး ပစ်လိုက်တာကြောင့် ပစ်မှတ်ကို အလည်တည့်တည့်က ထိသွား၏။
" ထပ်ပစ်ကြည့်.! "
သခင်ကြီးက လက်ကိုလွတ်ပြီး သူ့အနောက်ကနေနေကု ပစ်ခိူင်းတာကြောင့် သခင်ကြီး ပြောတဲ့ စကားအတိုင်း ပစ်ကြည့်လိုက်သည်။
" ဒိုင်း! "
" ဒိုင်း! "
ပထမ တစ်ချက်က ပစ်မှတ်ရဲ့ အလယ်ထိဖို့ နည်းနည်းလိူသလို..ဒုတိယအချက်က ပစ်မှတ်ကို အလယ်ကနေ ထိသွားတာမို့ ဂျောင်ဂု ပြုံးလိုက်မိ၏။အဲ့ အပြုံးတွေက ကြာကြာ မခံ သူ့ရဲ့ တင်ပါးကို လာထောက်နေတဲ့ ခပ်မာမာ အချောင်းကြီးကြောင့် ပျောက်သွား၏။
" baby က လက်အရှိန်ကို ထိန်းနိုင်တာဘဲ ဒုတိယအချက်နဲ့တင် ပစ်မှတ်ကို ထိတယ်.."
" ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ သခင်ကြီး ရဲ့ အကောင်ကို အရင်ထိန်းပါလား.."
ဂျောင်ဂုက ပြောတော့ ထယ်ယောင်း ရယ်လိုက်မိသည်။
" ဟက်! အဲ့အကောင်က ပိုင်ရှင်ကို သိနေတာထင်တယ် baby မက်မွန်သီးနဲ့ ထိရုံရှိသေးတယ် ကြွလာတာ.."
" ကြွလာရင်လည်း တစ်ခုခုနဲ့ ဖိထား..အခုတော့ လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်! "
" တကယ်လား! "
" အာ့! "
ထယ်ယောင်းက ပြောပြီး တာနဲ့ ဂျောင်ဂုရဲ့ တင်ပါးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တာမို့ အသံထွက်သွားသည်။
" အင့်! ခင်ဗျား လွှတ်! ဘယ်နေရာ လာကိုင်နေတာလဲ!! "
အခုထိ တင်ပါးနှစ်ခုလုံးကို လက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင် နိုင်နိုင် ဂျုံနယ်သလို ဆုပ်နယ်နေတာကြောင့် တားလိုက်၏။အဲ့ သခင်ကြီးဆိုတဲ့ လူက နေရာမရွေး အချိန်မရွေးထနေတဲ့လူ..
" ကျစ်! baby..ရာ ကိုယ့်ချစ်သူ ကိူယ်ကိုင်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ..မကြာခင်ဘဲ လက်ထပ်ကြတော့မှာကို .."
သူ့လက်တွေကို ဆွဲဖယ်နေတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပြီးပြောလိုက်ရသည်။
" လက်မထပ်ရသေးတာတောင် ခင်ဗျား လက်တွေက ရော အကောင်ကပါ ကမြင်းကြောထနေတာ လက်ထပ်ပြီးရင် ခင်ဗျားလက်ထဲမှာတင် ကျွန်တော် လက်ပူရော -ီးပူပါ မိပြီး လုံးပါးပါးမှာ.."
" ဟာ baby..ရာ အပြောကြမ်းလိုက်တာ ညင်ညင်သာသာလေးပြောပါ..အိုမီဂါတွေက နူးညံ့တယ်လို ကြားဖူးသလောက် baby..ကျမှ ကြမ်းတမ်းလိုက်တာ.."
ထယ်ယောင်းက ရယ်ချင်တာကို ထိန်းပြီး ထပ်စလိုက်၏။
" အဲ့တော့ ခင်ဗျား မကြိုက်ဘူးလား..အဲ့ကြမ်းတဲ့သူကိုဘဲ ခင်ဗျား ချစ်သူတော်ထားတာမလား.."
စလို့စမှန်းမသိတဲ့ အိုမီဂါလေးက ဒေါသထွက်ကာ ပြောလာတာကြောင့် ထယ်ယောင်း ရယ်ကျဲကျဲ ဖြစ်သွား၏။
" ဟုတ်ပါတယ် ဗျာ! ပျော့ပျော့နဲ့ နံတဲ့ ကြောင်ချီးတွေကို မကြိုက်လို့ ကျစ်လျစ်ပြီး အနံ့ဆိုးပေမဲ့ အရသာကောင်းတဲ့ ဒူရင်းသီးလို အိုမီဂါလေးကို ချစ်သူတော်ထားတာပါ.."
သခင်ကြီးက သူ့ရဲ့ မှေးစေ့ကိုကိုင်ပြီး ပြောလာတာ၏။ တဆိတ်! သူ့ကို ဒူရင်းသီးလို့ ပြောလိုက်တာလား..အနံဆိုးပြီး ရုပ်ဆိုးတဲ့ ဆူးတွေနဲ့ ဒူရင်းသီးလေ ..တွေ့မယ်! တွေ့မယ်..
" ခွပ်! "
ထယ်ယောင်း စကားအဆုံး မျက်နှာပေါ်ကျလာတဲ့ လက်သီးတစ်ချက်..
" အာ့! baby..ရာ ဘာလို့ ထိုးတာတုန်း.."
ထယ်ယောင်းက အထိုးခံထားရတဲ့မျက်လုံး ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး မေးလိုက်၏။သူ့ရှေ့က အိုမီဂါလေးကတော့ ရှုးရှူးရှဲရှဲ နဲ့ ဒေါသထွက်လို့ကောင်းတုန်းပင်..
" ခင်ဗျားက ကျုပ်မကြိုက်တဲ့ ဒူရင်းသီးနဲ့ လာနှိုင်းတာကို..တော်ပြီ..ခင်ဗျားဘာသာနေခဲ့ ကျွန်တော့်နောက်လိုက်မလာနဲ့!! "
" ဟာ! baby! baby! ကျစ် ! ထယ်ယောင်းရာ..မင်းကိုက အစလွန်တာ "
ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ဂု စိတ်ဆိုးနေချိန် သွားချော့ရင် ပိုဆိုးမှာ မလို့ စိတ်ပြေလောက်မှ ချော့ဖို့တွေးလိုက်ပြီး ဒဏ်ရာကို ရေခဲကပ်ဖို့သာစံအိမ်ထဲ သွားလိုက်သည်။
~
~
~
Good night ပါ သဲငယ်လေးတို့ 😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜
______________________________________
# Zawgyi #
" ေလ့က်င့္ရတာ အဆင္ေျပလား အေသးေလးတို႔ .."
ထယ္ေယာင္း ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ အခန္းက်ယ္ထဲမွာ သူတို႔ ေလးေယာက္ေလ့က်င့္ေနတုန္း အနားကို ေရာက္လာၿပီး ေမးလာတဲ့ ယြန္ဂီ..
" ေျပပါတယ္ ဦး "
" ေျပပါတယ္ အကို ယြန္ဂီ..."
ေဂ်ာင္ဂု တို႔ ေလ့က်င့္ေနတာကို ရပ္ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။
" ဦးက ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲဟင္.."
" ဟုတ္တယ္..ေမာင္တို႔ေရာ မပါဘူးလား.."
ဂ်ီမင္နဲ႕ ဂြန္းဟူက ေမးေတာ့ ယြန္ဂီက ေလးေယာက္လုံးကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေန၏။
" အစ္ကိုက မင္းတို႔ကို ေလ့က်င့္ေပးမယ့္ သူဘဲ..မၾကာခင္ အေျခေနေတြက ဘယ္လိုျဖစ္မယ္မွန္း ႀကိဳမသိနိုင္ဘူး အဲ့ေတာ့ အစ္ကိုတို႔ဘက္က ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားမွ ရမယ္.."
" ဘာကို ေျပာတာလဲ ဦး.."
" တံပုေလြနက္ ဘုရင္ ေပၚလာၿပီ...မၾကာခင္သူ႕ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္တဲ့ ဧကရီ႕ကို ယူဖို႔ႀကိဳးစားလိမ့္မယ္..ဧကရီ႕ကို ရမွ ေမွာ္ေက်ာက္ကို ရနိုင္မွာ အားလုံးအသိဘဲ.."
ယြန္ဂီက ေဂ်ာင္ဂုကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ အားလုံးကလည္း ေဂ်ာင္ဂုကို ဝိုင္းၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။
" ေဂ်ာင္ဂု အဲ့ဆို ငါတို႔ ေပါ့ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္ အထူးသျဖင့္ ေက်ာက္က မင္းႏွလုံးထဲမွာ ရွိေနတာမို႔ ပိုၿပီး အႏၱရာယ္မ်ားတယ္.."
ေဆာ့ဂ်င္ကေျပာေတာ့ ေဂ်ာင္ဂု ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
" ခနေနရင္ သခင္ႀကီးတို႔ သုံးေယာက္ေရာက္လာလိမ့္မယ္.."
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္ကို.."
" တြဲဖက္ ေလ့က်င့္ရမွာမလို႔ သူတို႔ပါေရာက္လာမွာ..အခု နမ္ဂြၽန္းနဲ႕ အတူ စာလႊာထဲက လွ်ို႔ဝွက္ခ်က္ေတြ ရွာေနၾကတယ္.."
" စာလႊာ!! "
သူတို႔သုံးေယာက္လုံး တစ္သံတည္းထြက္သြားၾက၏။
" အြန္း! နမ္ဂြၽန္းရဲ႕ အဘိုးေပးခဲ့တဲ့ ဧကရီ႕ အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ထဲက လွ်ို႔ဝွက္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို သြားရွာတာ..အဲ့စာအုပ္တည္းက အေၾကာင္းရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို နားလည္ေအာင္လုပ္နိုင္မွ ဟိုလူ႕ကို တိုက္နိုင္မွာ.."
ယြန္ဂီရဲ႕ စကားအဆုံး ဂ်ီမင္တို႔မွာ အေတြးေတြ မ်ားသြားရ၏။
" ကဲ! လာ..သခင္ႀကီးတို႔ မေရာက္ခင္ တစ္ဦးခ်င္းဆီ ေလ့က်င့္ရေအာင္..ၿပီးေတာ့ နမ္ဂြၽန္းက ေသခ်ာမွာသြားတယ္..မင္းတို႔ရဲ႕ စြမ္းအင္ အရင္းျမစ္က ရင္ဘတ္က အမွတ္သားေတြမို႔ေသခ်ာသုံးတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ေပးဖို႔မွာလိုက္တယ္.."
" ဟုတ္! "
သူတို႔လည္း ယြန္ဂီ သင္ျပတဲ့အတိုင္း တိုက္ခိုက္နည္းေတြ သင္ေနၾကတုန္း..မၾကာမီမွာ ေရာက္လာၾကတဲ့ ထယ္ေယာင္းတို႔ေတြ...
" သခင္ႀကီး ေရာက္လာၿပီ..အဲ့ဆို ကိုယ့္ တြဲဖက္နဲ႕ကိုယ္ေလ့က်င့္ၾကရေအာင္.."
နမ္ဂြၽန္း၊ ထယ္ေယာင္းနဲ႕ ဟိုေဆာ့တို႔ေရာက္လာေတာ့ ယြန္ဂီက ေျပာသျဖင့္ သူတို႔ အသီးသီး ေလ့က်င့္ရမဲ့ အခန္းေတြဆီကို သြားလိုက္ၾက၏။
~
~
~
" ဟူးးး ေမာလိုက္တာ ဦးရာ.."
ေလ့က်င့္ရမဲ့ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဂ်ီမင္က ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်ၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္ ယြန္ဂီ ၿပဳံးမိသြားသည္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းထားလဲမသိ နဖူးမွာ ေခြၽးေလးေတြ စို႔ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါအေသးေလးနဲ႕ သုတ္ေပးၿပီး အားျဖည့္အခ်ိဳရည္တစ္ဗူး ေဖာက္ၿပီး ေသာက္ခိုင္းလိုက္သည္။
" အေသးေလး အေမာေျပၿပီလား.."
ယြန္ဂီက ေမးေတာ့ အခ်ိဳရည္ေသာက္ရင္းကေန ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာ၏။
" လာ..အဲ့ဆို ေလ့က်င့္ရေအာင္.."
ယြန္ဂီက boxing လက္အိတ္ကို ေပးၿပီး ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့သြားတဲ့ ဂ်ီမင္...
" ဂ်ီကေလ..ေလ့က်င့္ခန္းဆို ဦးနဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ ေခြၽးထုတ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းဘဲ ႀကိဳက္တာ.."
ဂ်ီမင္ စကားေၾကာင့္ ယြန္ဂီမွာ မ်က္ႏွာႀကီး နီရဲသြား၏။
" ဦး ေနမေကာင္းဘူးလား မ်က္ႏွာႀကီး နီေနတယ္.."
ဂ်ီမင္က ယြန္ဂီရဲ႕ နဖူးေပၚလက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္ၿပီး ေမးေတာ့ ယြန္ဂီက ၿငိမ္ေနသည္။
" ေကာင္း...ေကာင္းပါတယ္ ေနပူလိုပါ.."
"ဪ..ဟုတ္! "
" ကဲ ေလ့က်င့္မယ္ ဝတ္လိုက္ေနာ္.."
" မေလ့က်င့္ခ်င္ဘူး.."
ဂ်ီမင္က တမင္ ယြန္ဂီကို ကပ္ခြၽဲေနလိုက္သည္။ယြန္ဂီရဲ႕ ေျဖာင္းျဖသံေလးေတြကို သူၾကားခ်င္တယ္ေလ...
"အေသးေလးကလည္း ေလ့က်င့္မွ အေသးေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အသက္ကို ကယ္နိုင္မွာေလ..အေသးေလးက သာမန္အိုမီဂါ မဟုတ္ဘဲ ကာကြယ္သူေလ..ဧကရီအတြက္ အေသးေလးရဲ႕ အစြမ္းေတြကို ကာကြယ္နိုင္ဖို႔ႀကိဳစားရမယ္ေလ "
" အေသးေလး သိတာေပါ့ ဦးရဲ႕ အရင္လို အျဖစ္မ်ိဳး အျဖစ္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး .."
" ဒါနဲ႕ ခုနက ကုတင္ေပၚက ေလ့က်င့္ခန္းကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ တကယ္လား.."
ယြန္ဂီက ရွက္တာကို ေနာက္ထားၿပီးေမးလိုက္သည္။အရွက္သည္းရေအာင္ သူက မိန္းမပ်ိဳေလးမွ မဟုတ္တာ..ၿပီးေတာ့ ရွက္ေနရင္ ငတ္မွာေလ..
" ဟာ! ဦးကလည္း ဂ်ီက စၿပီး ေျပာတာေလ.."
" ဟုတ္တယ္ေလ ဂ်ီက စလို႔ ကိုယ္က အဆုံးသတ္ေပးမလို႔ ေမးတာ.."
" မဟုတ္ဘူး စတာလို႔! "
" ဟုတ္ပါတယ္ စလိူ႕ အဆုံးသတ္ေပးမယ္လို႔ မၾကာခင္ ယူၾကေတာ့မွာကို တစ္ဦးက စရင္ တစ္ဦးက အဆုံးသတ္ေပးရမွာေပါ့.."
ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျပာေနတဲ့ ဦးေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ ေဒါသထြက္လာ၏။
" ဦး!! "
" ဗ်ာ "
" ဦးေနာ္..မ်က္ႏွာမေျပာင္နဲ႕ ဂ်ီေျပာတာက စေနာက္ၿပီး ေျပာတာလို႔ ."
ဂ်ီမင္က ရွင္းျပေတာ့ မ်က္ခုံးတန္းေတြပင့္တက္သြားတဲ့ ယြန္ဂီ..
" အေသးေလးက စေနာက္ၿပီး ေျပာေပမဲ့ ကိုယ္က အတည္မွတ္လိုက္ၿပီ..ညက်ရင္ လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္.."
" ဘာကိုလဲ! "
ယြန္ဂီက ေၾကာင္ေပါက္ေလး အဆာေတာင္းသလို အီအီေလး ေျပာေတာ့ ဂ်ီမင္က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေမးလိုက္၏။
" အေသးေလး ဘာသာ စကားနဲ႕ ေျပာရရင္ ဝုန္း! ဝုန္း! ေလ..."
" ဟာ! ဦး!! ျဖန္း!! "
ယြန္ဂီရဲ႕ စကားအဆုံး ဂ်ီမင္က ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ရင္ဘတ္ကိုအသံျမည္ေအာင္ရိုက္ခ်လိဳက္၏။ဂ်ီမင္မွာ လူေကာင္ေသးသေလာက္လက္သံေျပာင္သူမို႔ ယြန္ဂီမွာ နင့္ေနေအာင္ခံလိုက္ရ၏။
" စတာပါ အေသးေလးရာ..လက္သံကေျပာင္ခ်က္ ရင္ဘတ္ကို ဆူးေအာင့္သြားတာဘဲ.."
ယြန္ဂီက ရင္ဘတ္ကို လက္ျဖင့္ဖိၿပီး ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာေလးငယ္သြားတဲ့ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ ၿပဳံးမိသြားသည္။
" ဟင္..ဟုတ္လား..ျပေနာ္..ဂ်ီ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ၪုံဖြ လုပ္ေပးမယ္.."
ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း ယြန္ဂီရဲ႕ ရင္ဘတ္က အကၤ်ီ ၾကယ္သီ ႏွစ္လုံးေလာက္ျဖဳတ္ၿပီး ေသခ်ာၾကည့္ေန၏။
" ဟင့္! နီသြားတာဘဲ..အရမ္းနာသြားလားဟင္ ဦး.."
ဂ်ီမင္က ငိုမဲ့မဲ့ေလးနဲ႕ ေမးေတာ့ ယြန္ဂီက အႀကံ ရလိုက္ၿပီး ကူလီကူမာ မ်ားဖို႔ႀကံလိုက္သည္။
" အားး နာတယ္ အေသးေလးရဲ႕.."
" ဟုတ္လား ဂ်ီ အနမ္းေပးမယ္ေနာ္ ဂ်ီနမ္းလိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာ.."
ဂ်ီမင္က ေျပာၿပီး ရင္ဘတ္ကို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြနဲ႕ နမ္းလိုက္၏။
" မြ! နာေသးလားဟင္.."
" နမ္းတဲ့ေနရာ မွားေနေတာ့ နည္းနည္း နာေသးတယ္ .."
" ဘယ္ေနရာကို နမ္းရမွာလဲ ဦး..ဂ်ီ ဘယ္ေနရာမွားသြားတာလဲ ဟင္! "
" ဒီေနရာကို အဲ့ေနရာကို နမ္းလိုက္တာနဲ႕ ေပ်ာက္သြားမွာ.."
ယြန္ဂီက သူ႕ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးကို လက္ညိုးထိုးျပၿပီး ေျပာေတာ့ ဂ်ီမင္က ရိပ္မိသြား၏။
* အလကား..လူလည္ႀကီး ဉာဏ္မ်ားေနတာ..*
အေတြးနဲ႕ အတူ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ေပမဲ့ ဦးက ေပးတဲ့ အခြင့္ေရးကို ပတ္ဂ်ီမင္တို႔က ရေအာင္ယူရမွာေပါ့..
ခ်က္ခ်င္းဘဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ထိကပ္ေအာင္နမ္းၿပီး ျပန္ခြာမယ္လုပ္ေတာ့ ဂုတ္ကေနထိန္းကိုင္ကာ ျပန္လည္နမ္းရွိုက္လာတဲ့ ဦးရဲ႕ အနမ္းျပင္းျပင္းေတြ...
" ႁပြတ္စ္! ရ~..အြန္းး ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္.."
ျပင္းျပင္းပ်ပ် နမ္းရွိုက္ေနရင္း pheromones ေတြ ထုတ္လာမိ၏။ၾကာညိုရနံ႕နဲ႕ ပ်ားလိေမၼာ္ pheromones ေတြက ရမက္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းေနၿပီမို႔ သူတို႔ အျမန္ထိန္းခ်ဳပ္ရသည္။
" အြန္း! ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္! အင့္! ေတာ္..ေတာ္ၿပီေလ..ေလ့က်င့္ရအုံးမယ္ ဦး.."
ဂ်ီမင္က ယြန္ဂီရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တြန္းကာေျပာလာမွ ရပ္သြား၏။
" လာ! ေလ့က်င့္ၾကမယ္..ညကမွ အဟမ္း! ဝုန္းက်တာေပါ့! "
" ဟာ! ဦးေနာ္!! "
ဂ်ီမင္က ရွက္ရမ္းရမ္းကာ ယြန္ဂီ ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာသျဖင့္ ယြန္ဂီက ျပန္လည္ဖက္ထားလိုက္သည္။
" boxing ေလ့က်င့္ၿပီးရင္ အစြမ္းသုံးလို႔ရေအာင္ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီး အစြမ္းသုံးၾကည့္ဖို႔ နမ္ဂြၽန္းက မွာထားတယ္.."
ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ၿပီးေျပာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲက အေသးေလးက ထြက္လာၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာ၏။
သူတို႔လည္း စကားမေျပာၾကေတာ့ဘဲ ေလ့က်င့္စရာရွိတာကိုသာ ေလ့က်င့္ေနေတာ့သည္။
~
~
~
" ဘဲႀကီး.."
" အြန္းး ေျပာေလ ခ်ာတိတ္! "
နမ္ဂြၽန္းက လက္နက္ေတြကို စစ္ေနရင္း ျပန္ေျဖလာ၏။
" ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ လက္နက္ကို ဒယ္ျပား လုပ္ေပးပါလားဟင္.."
" ဘာ! ဘယ္လို! "
လက္နက္ေတြ စစ္ေနတဲ့ နမ္ဂြၽန္း တစ္ေယာက္ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ လန႔္သြား၏။ဟင္းခ်က္တဲ့ ဒယ္ျပားက သူ႕အလွည့္က်မွ လက္နက္ ျဖစ္ေတာ့မယ္..
" ေနာ္! ဘဲႀကီး..ကြၽန္ေတာ္က ေသနတ္နဲ႕ ဒယ္ျပားကိုင္ခ်င္တယ္.."
သူ႕ရဲ႕ လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအပ္ၿပီး ခြၽဲေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္က မျဖစ္နိုင္တာကို သိပ္ေတာင္းဆို...
" ခ်ာတိတ္ရာ ဒယ္ျပားႀကီးက လက္နက္မျဖစ္နိုင္ဘူးေလ.."
" ျဖစ္နိုင္တာေပါ့..ဘဲႀကီးရာ..ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ၿပီး ဒယ္ျပားနဲ႕ က်ည္ကာလို႔ရသလို..ေသနတ္က်ည္ကုန္လည္း လက္ထဲက ဒယ္ျပားနဲ႕ ရိုက္လို႔ရတယ္ေလ...ဘယ္ေလာက္အသုံးဝင္သလဲ..ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဒယ္ျပားကိုင္ ကြၽမ္းက်င္တယ္ေလ.."
သူေျပာေတာ့လည္း သူ႕ဟာနဲ႕ သူဟုတ္ေနတာဘဲ..
" ဟင္းခ်က္တဲ့ ဒယ္ျပားက အဆင္ေျပပါ့မလား..တစ္ဖက္က လူျမင္ရင္ ရယ္စရာျဖစ္ေနပါ့မယ္ ခ်ာတိတ္ရယ္.."
သူေျပာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဆူလာတဲ့ ခ်ာတိတ္..တၿပိဳင္တည္း လက္တစ္ဖက္ကို ဆန႔္ၿပီး အစြမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို သုံးေနတာေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္း စိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။
ခနအၾကာေတာ့ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေပၚလာတဲ့ ဒယ္ျပားတစ္ခု ..
" လူရယ္စရာျဖစ္ေပမဲ့ အစြမ္းမေသးတဲ့ အေၾကာင္းျပမယ္.."
" ျဗန္း!! "
" အာ့! "
သူၾကည့္ေနတုန္း ခ်ာတိတ္က မေျပာမဆိုနဲ႕ လက္ထဲက ဒယ္ျပားႀကီးနဲ႕ ေခါင္းကို ရိုက္လိုက္တာမို႔ နမ္ဂြၽန္း မ်က္လုံးထဲ ၾကယ္ေတြ လေတြ ျမင္ကုန္သည္။
" မွတ္ၿပီလား အခုေတာ့ "
ဂ်င္က လက္ထဲက ဒယ္ျပားကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။သူအစြမ္းေတြရၿပီးတည္းက သူ႕လုပ္ခ်င္တဲ့ လက္နက္ကို အစြမ္းေတြနဲ႕ စမ္းလုပ္ထားတာေလ...ေတာ္႐ုံ ဟင္းခ်က္တဲ့ ဒယ္ျပားမွ မဟုတ္တာ..
" အာ့! ခ်ာတိတ္ရာ တကယ္ႀကီး ရိုက္ရလား..ကိုယ့္ေခါင္းေတာ့ ဘုထကုန္ၿပီ! "
နမ္ဂြၽန္းက ေခါင္းကိူ ပြတ္ၿပီး ေျပာေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္က သူ႕ရဲ႕ ဒယ္ျပားကို အစြမ္းနဲ႕ ေဖ်ာက္လိုက္ၿပီး ရယ္ျပလာ၏။
" ဟီးး ဘဲႀကီးကလည္း ခ်ာတိတ္က အစမ္းျပတာ..ဒါေပမဲ့ ဘဲႀကီးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့ အသည္းယားလာတာနဲ႕ လက္က အရွိန္လြန္ၿပီး ျဖစ္သြားတာ.."
နမ္ဂြၽန္းခမ်ာ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးရခက္နဲ႕ ဘာမွ မေျပာဘဲနဲ႕သာ ေနလိုက္ေတာ့၏။
" ကြၽန္ေတာ့္လက္နက္မိုက္လား ဘဲႀကီး.."
" မိုက္တယ္ ဒါနဲ႕ အဲ့တာကို ဘယ္အခ်ိန္ ဖန္တီးထားတာလဲ ခ်ာတိတ္! ခ်ာတိတ္ အစြမ္းနဲ႕ သုံးၿပီး လုပ္ထားေတာ့ လက္နက္က အသုံးဝင္မွာပါ.."
" ကြၽန္ေတာ္ စမ္းလုပ္ၾကည့္ထားတာ..အဲ့ဆိုဟို အေကာင္ကို တိုက္ရင္ သုံးမယ္ေနာ္."
စိတ္အားထက္သန္ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္းမွာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။တကယ္လည္း ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ လက္စနဲ႕ ဒယ္ျပားအသုံးျပဳနိုင္စြမ္းက အံ့မခန္းပင္..
~
~
~
" ေမာင္..ခန နားရေအာင္ ငယ္ေမာလာလို႔.."
တိုက္ခိုက္ေနရင္း ေျပာလာတဲ့ ဇီဇဝါငယ္ေၾကာင့္သူ ရပ္လိုက္သည္။
" အရမ္းေမာေနတာလား ငယ္..ေလ့က်င့္တာ မၾကာေသးဘူးေလ.."
" ေမာင္ကလည္း ေမာပါတယ္ဆို လာၿပီး ေျပာေနတယ္..ဒုတ္! "
ဂြန္းဟူက ေျပာၿပီး လက္ထဲက ေသနတ္ကို ပစ္ခ်လိဳက္သည္။
" ဟုတ္ပါၿပီ..အဲ့ဆို နားက်တာေပါ့! "
သူတို႔လည္း ေခြၽးေတြကို တသတ္နဲ႕ သုတ္ကာ ဓာတ္ဆားရည္ကို ေသာက္လိုက္၏။
" ေမာင္..ဒီကိစၥေတြ ၿပီးမွ ငယ္တို႔ ကေလးယူၾကမလားဟင္.."
ဂြန္းဟူက ေမာင့္အတြက္ ေတြးၿပီး ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ေမာင္ကေတာ့ ၿပဳံးစိစိျပန္လုပ္ျပေနသည္။
" ေမာင့္ အခ်စ္ေလးက ကေလးယူဖို႔ အားသန္ေနတာလား...ေမာင္ႀကိဳးစားေပးမယ္...အခ်ိန္ရွိခိုက္ လုံ႕လစိုက္ရတယ္တဲ့.."
" ဟာ! ေမာင့္ ! ဘာလို႔ အဲ့ဘူတာဘဲ စိုက္ေနတာလဲ..ငယ္က အတည္ေျပာေနတာကို .."
" ငယ္ကလည္း ကေလးယူဖို႔ဆိုလည္း ဘူတာဆိုက္မွ ရမွာေလ.."
ဂြန္းဟူလည္း ေမာင္နဲ႕ အၿပိဳင္ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ သက္ျပင္းသာ ခ်လိဳက္သည္။
" ငယ္! ေမာင္ အတည္ေျပာမယ္ေနာ္ ေမာင္ က ေမာင္တို႔ရဲ႕ရင္ေသြးေလးကို လိုခ်င္ေပမဲ့ ငယ္က အသက္ငယ္ေသးတယ္ေလ..ငယ္ ဘြဲ႕ရမွ စဥ္းစားၾကတာေပါ့.."
ဂြန္းဟူ သူ႕အတြက္ ထည့္ေတြးေပးတဲ့ ေမာင့္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ဝဲမိသည္ ။
" အြန္း.."
" ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ငယ္ .ေမာင့္ရဲ႕ မုန္လာဥနီႀကီးကိုေတာ့ ညတိုင္း အစားေကြၽးမွာေနာ္.."
" ျဖန္း! ခင္ဗ်ားဟာေလ..အရွက္မရွိဘူး..အၿမဲ အဲ့တာႀကီးဘဲ..ကြၽန္ေတာ့္ကို မသနားဘူးလား..ၾကာေလ ၾကာေလ ကြၽန္ေတာ္ ဖင္ေခါင္းက်ယ္ေတာ့မယ္.."
" ဟားး ဟားးး ငယ္ရာ..ဟားး ဟားး ဘယ္လိူေတြ ေျပာေနတာတုန္း!! "
သူ႕ရင္ဘတ္ကို တစ္ခ်က္ရိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ ေျပာလာတဲ့ ငယ့္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ဟိုေဆာ့ ရယ္မိသြား၏။
" ဟာ! မရယ္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္က အမွန္ကို ေျပာတာ...ေတာ္ၿပီး ခင္ဗ်ားကို မေခၚေတာ့ဘူး..ေနာက္ငါးမိနစ္ေနမွ ၾကက္ေၾကာ္ ဝယ္ၿပီး လာေခ်ာ့! ကိုလာ ပါ ပါတယ္ေနာ္..ဗုန္း! ဗုန္း! ဗုန္း! "
စားခ်င္တာေျပာၿပီး ေျခေဆာင့္ကာထြက္သြားတဲ့ ဇီဇဝါငယ္ေၾကာင့္ ဟိုေဆာ့ အသံတိတ္ရယ္ကာ ဖုန္းထုတ္ၿပီး ငါးမိနစ္အတြင္း ၾကက္ေၾကာ္နဲ႕ ကိုလာ လာပို႔ဖို႔ မွာလိုက္သည္။
~
~
~
" ေသနတ္ကိုင္တာ မွားေနတယ္ baby.."
က်န္တာ အကုန္ရၿပီး ေသနတ္ကိုင္နည္းမွားေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းက အနားတိုးကာ..ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ေနာက္မွာ ရပ္ၿပီး ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို ထပ္ၿပီး ကိုင္လိုက္သည္။
သူ႕ရဲ႕ေနာက္မွာ လာရပ္ၿပီး လက္ကို အုပ္ၿပီး ကိုင္လာတဲ့ သခင္ႀကီးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ကိုယ္လုံးမွာ တြန႔္သြား၏။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေန baby..ပစ္မွတ္ကို အာ႐ုံစိုက္..ၿပီးေတာ့ ပခုံးနဲ႕ လက္ကို တစ္တန္းတည္းတား..စိတ္ၿငိမ္ၿပီးဆိုတာနဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးက အားေတြကို လက္ညိုးမွာ စုၿပီး ပစ္လိုက္! "
" ဒိုင္း! "
ထယ္ေယာင္းက စကားအဆုံး ေဂ်ာင္ဂု လက္ညိုးကို ထိၿပီး ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ ပစ္မွတ္ကို အလည္တည့္တည့္က ထိသြား၏။
" ထပ္ပစ္ၾကည့္.! "
သခင္ႀကီးက လက္ကိုလြတ္ၿပီး သူ႕အေနာက္ကေနေနကု ပစ္ခိူင္းတာေၾကာင့္ သခင္ႀကီး ေျပာတဲ့ စကားအတိုင္း ပစ္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဒိုင္း! "
" ဒိုင္း! "
ပထမ တစ္ခ်က္က ပစ္မွတ္ရဲ႕ အလယ္ထိဖို႔ နည္းနည္းလိူသလို..ဒုတိယအခ်က္က ပစ္မွတ္ကို အလယ္ကေန ထိသြားတာမို႔ ေဂ်ာင္ဂု ၿပဳံးလိုက္မိ၏။အဲ့ အၿပဳံးေတြက ၾကာၾကာ မခံ သူ႕ရဲ႕ တင္ပါးကို လာေထာက္ေနတဲ့ ခပ္မာမာ အေခ်ာင္းႀကီးေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြား၏။
" baby က လက္အရွိန္ကို ထိန္းနိုင္တာဘဲ ဒုတိယအခ်က္နဲ႕တင္ ပစ္မွတ္ကို ထိတယ္.."
" ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့ သခင္ႀကီး ရဲ႕ အေကာင္ကို အရင္ထိန္းပါလား.."
ေဂ်ာင္ဂုက ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္း ရယ္လိုက္မိသည္။
" ဟက္! အဲ့အေကာင္က ပိုင္ရွင္ကို သိေနတာထင္တယ္ baby မက္မြန္သီးနဲ႕ ထိ႐ုံရွိေသးတယ္ ႂကြလာတာ.."
" ႂကြလာရင္လည္း တစ္ခုခုနဲ႕ ဖိထား..အခုေတာ့ လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္! "
" တကယ္လား! "
" အာ့! "
ထယ္ေယာင္းက ေျပာၿပီး တာနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ တင္ပါးကို လက္ဝါးႀကီးနဲ႕ ဆုပ္နယ္လိုက္တာမို႔ အသံထြက္သြားသည္။
" အင့္! ခင္ဗ်ား လႊတ္! ဘယ္ေနရာ လာကိုင္ေနတာလဲ!! "
အခုထိ တင္ပါးႏွစ္ခုလုံးကို လက္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ နိုင္နိုင္ ဂ်ဳံနယ္သလို ဆုပ္နယ္ေနတာေၾကာင့္ တားလိုက္၏။အဲ့ သခင္ႀကီးဆိုတဲ့ လူက ေနရာမေ႐ြး အခ်ိန္မေ႐ြးထေနတဲ့လူ..
" က်စ္! baby..ရာ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ကိူယ္ကိုင္တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ..မၾကာခင္ဘဲ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာကို .."
သူ႕လက္ေတြကို ဆြဲဖယ္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႕ လႊတ္ၿပီးေျပာလိုက္ရသည္။
" လက္မထပ္ရေသးတာေတာင္ ခင္ဗ်ား လက္ေတြက ေရာ အေကာင္ကပါ ကျမင္းေၾကာထေနတာ လက္ထပ္ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားလက္ထဲမွာတင္ ကြၽန္ေတာ္ လက္ပူေရာ -ီးပူပါ မိၿပီး လုံးပါးပါးမွာ.."
" ဟာ baby..ရာ အေျပာၾကမ္းလိုက္တာ ညင္ညင္သာသာေလးေျပာပါ..အိုမီဂါေတြက ႏူးညံ့တယ္လို ၾကားဖူးသေလာက္ baby..က်မွ ၾကမ္းတမ္းလိုက္တာ.."
ထယ္ေယာင္းက ရယ္ခ်င္တာကို ထိန္းၿပီး ထပ္စလိုက္၏။
" အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ား မႀကိဳက္ဘူးလား..အဲ့ၾကမ္းတဲ့သူကိုဘဲ ခင္ဗ်ား ခ်စ္သူေတာ္ထားတာမလား.."
စလို႔စမွန္းမသိတဲ့ အိုမီဂါေလးက ေဒါသထြက္ကာ ေျပာလာတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း ရယ္က်ဲက်ဲ ျဖစ္သြား၏။
" ဟုတ္ပါတယ္ ဗ်ာ! ေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႕ နံတဲ့ ေၾကာင္ခ်ီးေတြကို မႀကိဳက္လို႔ က်စ္လ်စ္ၿပီး အနံ႕ဆိုးေပမဲ့ အရသာေကာင္းတဲ့ ဒူရင္းသီးလို အိုမီဂါေလးကို ခ်စ္သူေတာ္ထားတာပါ.."
သခင္ႀကီးက သူ႕ရဲ႕ ေမွးေစ့ကိုကိုင္ၿပီး ေျပာလာတာ၏။ တဆိတ္! သူ႕ကို ဒူရင္းသီးလို႔ ေျပာလိုက္တာလား..အနံဆိုးၿပီး ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ ဆူးေတြနဲ႕ ဒူရင္းသီးေလ ..ေတြ႕မယ္! ေတြ႕မယ္..
" ခြပ္! "
ထယ္ေယာင္း စကားအဆုံး မ်က္ႏွာေပၚက်လာတဲ့ လက္သီးတစ္ခ်က္..
" အာ့! baby..ရာ ဘာလို႔ ထိုးတာတုန္း.."
ထယ္ေယာင္းက အထိုးခံထားရတဲ့မ်က္လုံး ကိုအုပ္ကိုင္ၿပီး ေမးလိုက္၏။သူ႕ေရွ႕က အိုမီဂါေလးကေတာ့ ရႈးရႉးရွဲရွဲ နဲ႕ ေဒါသထြက္လို႔ေကာင္းတုန္းပင္..
" ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္မႀကိဳက္တဲ့ ဒူရင္းသီးနဲ႕ လာႏွိုင္းတာကို..ေတာ္ၿပီ..ခင္ဗ်ားဘာသာေနခဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္မလာနဲ႕!! "
" ဟာ! baby! baby! က်စ္ ! ထယ္ေယာင္းရာ..မင္းကိုက အစလြန္တာ "
ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ဂု စိတ္ဆိုးေနခ်ိန္ သြားေခ်ာ့ရင္ ပိုဆိုးမွာ မလို႔ စိတ္ေျပေလာက္မွ ေခ်ာ့ဖို႔ေတြးလိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာကို ေရခဲကပ္ဖို႔သာစံအိမ္ထဲ သြားလိုက္သည္။
~
~
~
Good night ပါ သဲငယ္ေလးတို႔ 😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜