ဘာလိုလိုနဲ့ညနေစောင်းရောက်လာတော့ကွန်းလဲသွေးသစ်ကိုသွားခေါ်ဖို့ဆင်းလာခဲ့သည်။အောက်ထပ်ရောက်တော့ဟိုမိန်းမနဲ့တွေ့လေသည်။သူလဲအပြင်သွားဖို့ပြင်နေသည်ထင်တာနဲ့ကွန်းလဲ
"အပြင်သွားမလို့လား"
"....."
ဒေါ်ပုလဲလဲစကားသံတော့ကြားလိုက်ပေမယ့်ကွန်းဆီကအသံထွက်လာတာဆိုတော့သူ့ကိုပြောတယ်မထင်တာကြောင့်ပြန်မပြောမိပေ။
"ဒီမှာ ခင်ဗျားကိုမေးနေတာ"
အဲ့ခါကြမှဒေါ်ပုလဲလဲ
"ဪအန်တီ့ကိုမေးတာလားသား"
"ဟုတ်တယ်"
"ဘာမေးတာလဲဟင်"
"အပြင်သွားမလို့လားမေးနေတာဗျာ ကျစ်!"
"ဪအေးဟုတ်တယ် ဘာပြောမလို့လဲဟင်သားက"
"အဲတာဆိုမသွားနဲ့စောင့်နေကျွန်တော်တစ်နေရာသွားပြီးတာနဲ့တန်းပြန်လာမှာမလို့"
"ဪ ဘာလို့လဲဟင်"
"သိချင်ရင်စောင့်ကြည့် အဖေလဲလာလိမ့်မယ်ခနနေရင်"
"ဪအေးအေး"
ပြောပြီးတာနဲ့ထွက်သွားသည့်ကွန်းကိုဒေါ်ပုလဲမျက်စိတစ်ဆုံးလိုက်ကြည့်နေမိသည်။ဒါသူ့ကိုကွန်းစကားပြောတာဒီအိမ်ကိုရောက်ပြီးနှစ်တော်တော်ကြာမှဒါပထမဆုံးပဲဘာများပြောစရာရှိလို့လဲမသိဘူး။သူကမသွားခိုင်းတော့ဒေါ်ပုလဲလဲမသွားပဲအိမ်မှာပဲစောင့်နေလိုက်လေသည်။
တစ်ဖက်မှာတော့ကွန်းလဲသွေးသစ်ကိုခေါ်ဖို့သွေးသစ်တို့တိုက်ခန်းဆီသွားလေသည်။တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့သွေးသစ်ကိုဘယ်အထပ်လဲမေးပြီးတက်လာလိုက်သည်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့သွေးသစ်ကထွက်စောင့်နေလေသည်။
"ဘာလို့အပေါ်ထိတက်လာနေတာလဲမောင်ရဲ့ သက်သက်မဲ့မောအောင်"
"မမောပါဘူးမောင့်ပယင်းကိုတွေ့ဖို့ပဲဟာဒီလောက်ကဘာအရေးလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူးမောင်ကငါ့ကိုခေါ်ပြီးတန်းဆင်းမှာပဲမလားအဲတော့မထူးဘူးလေငါပဲဆင်းလာမှာပေါ့"
"ပယင်းကလဲအဲတာပဲဘာမဆိုအကောင်းကိုမမြင်တတ်ဘူး"
"မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရဲ့ငါကစေတနာနဲ့ပြောတာပါ"
"ရတယ်မောရင်လဲမောင်ပဲမောတာမလို့ပယင်းနဲ့မဆိုင်ဘူးကိစ္စမရှိဘူးဟုတ်ပြီလား"
"ဘယ်လိုလုပ်မဆိုင်ပဲနေရမလဲမောင်ရဲ့မောင်ကငါ့ချစ်သူပဲဟာမောင့်ကိစ္စတွေကငါ့ကိစ္စတွေပဲပေါ့"
"အဲတာလင်မယားတွေဖြစ်မှပြောတဲ့စကားမဟုတ်ဘူးလား"
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်နှစ်ဦးသားသက်ဆိုင်ပြီဆိုပြောလို့ရတာပဲလေ"
"မောင်ကတော့လက်ထက်ပြီးမှအဲတာတွေပြောစေချင်တာ"
"မပြောတော့ဘူးကွာ"
"စတာပါပယင်းရဲ့စိတ်ချည်းပဲ"ဆိုကာဆူနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုလက်လေးနဲ့အသာစိတ်ဆွဲလိုက်လေသည်။
"လာသွားရအောင်မောင်တို့အိမ်"
"အင်း"
ကွန်းတို့ကားပေါ်ရောက်ပြီးမှ
"အာဟုတ်သားပဲမောင်မေ့နေတာ"
"ဘာလဲ"
"တရားရုံးသွားဖို့"
"တရားရုံး!"
"အင်း"
"ဘယ်သူဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဘယ်သူမှဘာမှမဖြစ်ဘူး ဖြစ်တာကမောင်"
"မောင်ကဘာဖြစ်လို့လဲပြဿနာတက်လာတာလား"
"အင်းဆိုပါတော့ ဟောဒီကပုဂံသားလေးကိုချစ်မိတဲ့ပြဿနာ"
"အာ မောင်ကလဲအဲတာနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"
"ဆိုင်တာပေါ့ ဆိုင်တာမှမောင်ရောပယင်းရောနဲ့ဆိုင်နေတာ"
"အဲလောက်လေးနဲ့အဲ့ကိုသွားဖို့မှမလိုတာဗျ"
"အယ်မောင့်ပယင်းကအရေးကြီးတာမေ့နေတာထင်တယ်"
"ဘာလဲ"
"မောင်တို့ကဘာတွေလဲ"
"ရည်းစားတွေလေ"
"ပယင်းကတော့ရည်းစားတွေလေလို့ဖြေလိုက်ပေမယ့်မောင်ကအဲ့ထက်အဆင့်တက်ချင်သေးတယ်ဗျ"
"ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ"
"ပယင်းရဲ့အိမ်ထောင်ဦးစီးလုပ်ချင်တာလေ"
"အယ့် မောင်ငါတို့ရည်းစားဖြစ်တာတစ်လတောင်မပြည့်သေးဘူးလေမစောလွန်းဘူးလားမောင်ရဲ့"
"မစောပါဘူးမောင်ကဖြင့်ပယင်းဆီကအဖြေရပြီးပြီးချင်းတန်းပြီးတောင်လက်ထပ်ချင်တာ"
"မောင်ရာ"
"ဟုတ်တယ် မောင်ပြောခဲ့တယ်မလားပယင်းရဲ့ယောကျာ်းဖြစ်ချင်တယ် ပယင်းကိုပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်လို့"
"အဲတာတော့ဟုတ်ပါတယ် ငါ့ကိုလဲပိုင်ဆိုင်ရမှာပါမောင်ရဲ့ ဒါပေမယ့်မစောလွန်းဘူးလားမောင်ရာ"
"မောင်မပြောထားဘူးလား မစောတော့ဘူးလို့ မောင်ကမောင်မြတ်နိုးတဲ့အရာဆိုတန်းပြီးမောင့်အပိုင်လုပ်ပစ်တာ အဲတာမှသူများတွေကမပစ်မှားနိုင်မှာအခုပယင်းကိုလဲအဲလိုပဲမောင့်အပိုင်လုပ်ချင်တယ်"
ခင်ဗျားတော်တော်ခက်ပါလားပယင်းသွေးသစ်ရယ်ကျုပ်ဆန္ဒကြောင့်သာဒီလိုခယနေတာကျုပ်စိတ်နဲ့ကျုပ်ကိုယ်ဆိုခင်ဗျားကိုဒီလိုပြောနေမှာမဟုတ်ဘူးလက်ခံလိုက်စမ်းပါပယင်းသွေးသစ်
"မောင်ငါတို့ကသူများတွေလိုမဟုတ်တဲ့အတွက်ငါတို့ရှေ့ဆက်လျှောက်ရမယ့်လမ်းကလဲလွယ်မယ်မထင်ဘူးနော်မောင် အဲတာတွေအတွက်မောင်ရင်ဆိုင်ဖို့အသင့်ဖြစ်နေလို့လား"
"ပယင်းသာမောင့်အနောက်မှာရှိနေပေးပါကျန်တာတွေရင်ဆိုင်ဖို့မောင်သတ္တိရှိပြီးသား"
သွေးသစ်လဲတော်တော်အခက်တွေ့နေရသည်။မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါမောင့်ကိုသူကအရင်စချစ်ခဲ့ရသူမလားဒါပေမယ့်အခုမောင်လုပ်တာတွေကသိပ်ကိုမြန်ဆန်လွန်းနေသဖြင့်သွေးသစ်မှာယုံတောင်မယုံနိုင်ဖြစ်နေရသည်။လက်လဲလက်ခံချင်သည်။ရှေ့ကြုံရမှာတွေအတွက်လဲသူရင်လေးသည်။သွေးသစ်တစ်ယောက်နှလုံးသားနဲ့ဦးနှောက်ယှဉ်ရတော့မယ့်အချိန်မှာဘယ်ဟာကိုရွေးရမယ်မသိဖြစ်နေသည်။ဒါပေမယ့်နှလုံးသားရေးကသာသွားသည်ထင်သည်။
"မောင့်သဘောပါမောင်သာရှိနေမယ်ဆိုငါလဲဘာပဲကြုံလာကြုံလာရင်ဆိုင်ရဲတယ်မောင်"
"ချစ်လိုက်တာပယင်းရာဒါဆိုမောင့်ကိုလက်ထပ်မယ်ပေါ့နော်"
"ဟုတ်"
:မွ
"ဒါဆိုမောင်တို့တရားရုံးသွားရအောင်"
"ဟုတ်"
ကွန်းတို့တရားရုံးရောက်တော့စာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြသည်။နောက်ဆုံးတော့သူ့ဂွင်ထဲကိုတည့်တည်ဝင်လာသည့်ပယင်းကိုကြည့်ပြီးကွန်းတစ်ယောက်ပျော်နေလေသည်။သွေးသစ်ကလဲသူချစ်ရတဲ့သူကိုလက်ထပ်ရ၍အတိုင်းမသိပျော်နေလေသည်။ကွန်းတို့တရားရုံးမှာလက်မှတ်ထိုးပြီးတာနဲ့စာချုပ်ယူပြီးကွန်းတို့အိမ်ကိုရောက်လာကြသည်။ကွန်းတို့လဲအိမ်ရောက်တော့ကွန်းမိဘတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးဖို့အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်သည်။ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့မျက်နှာသေချာမကြည့်မိသေးပေမယ့်လူကြီးနှစ်ယောက်ကိုတွေ့၍သွေးသစ်တစ်ယောက်ခေါင်းငုံ့ပြီးအရိုအသေပေးလိုက်လေသည်။
"အဖေ အမေဒါသားကောင်လေးအမေဒေါ်မြပုလဲသူ့ကိုမှတ်မိလားဗျ"
ကွန်းတစ်ယောက်မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးမေးလိုက်လေသည်။
ဒေါ်ပုလဲလဲကွန်းကသူတို့ကိုလူငယ်လေးတစ်ယောက်ကိုသူ့ကောင်လေးလို့မိတ်ဆက်ပေးပြီးသူ့အားထိုကောင်လေးကိုမှတ်မိလားလို့မေးလိုက်တော့ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ပြီးခါမှထိုကလေးကိုသေချာစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။မြင်ဖူးနေသလိုလိုရင်းနှီးနေသလိုလိုရှိသည်။ဒါမဲ့သူသိသည်ဒီကလေးနဲ့တစ်ခါမှမဆုံဖူးပါဒါမဲ့ဘာလို့ရင်းနှီးနေတယ်လို့ခံစားနေရတာပါလိမ့် ဒီမျက်နှာကျ၊နှာတံ၊နှုတ်ခမ်းတွေကသူနဲ့သိပ်တူနေသလိုခံစားရသည်။မျက်လုံးတွေကိုသေချာစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ဘယ်ဘက်မျက်ခွံပေါ်မှာသေချာစိုက်ကြည့်မှမြင်ရတဲ့မှဲ့လေးကိုမြင်လိုက်ရသည်။
'ဟင် အဲ့ဒီ့မှဲ့ ငါ့သားလေးမှာလဲအဲလိုမှဲ့ရှိတယ်'
ဒေါ်မြပုလဲလဲထိုလူငယ်လေးနာမည်ကိုထုတ်မေးလိုက်သည်။
"သားနာမည်ကဘယ်သူလဲကွဲ့"
"ပယင်းသွေးသစ်ပါမေမေ"
"သား!"
သွေးသစ်ထိုလူကြီးနှစ်ယောက်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတော့ကွန်းကသူ့ကိုသူတို့နှင့်မိတ်ဆက်ပေးလေသည်။ပြီးတော့ကွန်းပါးစပ်ကအဲ့ဒီအန်တီ့ရဲ့နာမည်ကိုဒေါ်မြပုလဲလို့ခေါ်လိုက်သည်။ပြီးတော့သွေးသစ်ကိုမှတ်မိလားဆိုပြီးလဲမေးသေးသည်။အဲ့ဒီအချိန်မှာအန်တီကသူ့မျက်နှာကိုသေချာစိုက်ကြည့်လာသည်။သူလဲအန်တီ့မျက်နှာကိုသေချာကြည့်တော့မှသူတို့သားအဖနှစ်ယောက်ကိုထားသွားသည့်သူ့အမေဖြစ်နေလေသည်။အစကနာမည်တူတယ်ပဲထင်နေတာပြီးမှသူတို့သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ဆင်တူမှဲ့လေးကိုမြင်တော့မှသေချာသွားလေသည်။ကွန်းအရမ်းမုန်းနေတဲ့သူ့မိထွေးဆိုတာသူ့အမေဖြစ်နေတာပေါ့သွေးသစ်ရယ်ချင်သွားသည်။ကံကြမ္မာရယ်ဘယ်လိုတောင်ရက်စက်လိုက်တာလဲသူ့ကို။သွေးသစ်တွေးနေတုန်းမှာပဲ
"သား!"လို့ခေါ်ပြီးသူ့အမေကမေ့လဲသွားလေသည်။
"မေမေ့!"