SELAMLAAR SEVGİLİ WATTPAD HALKI
Nasılsınız efendim iyisiniz inşallah.
Yeni bir bölümle ve yeni bir kitapla daha karşınızdayım kdbsjxbsjd. (Daha önce bu hikayeye de misafir olmuş olan Avcı isimli karakterimin fantastik türündeki kurgusunun ilk bölümünü yayınladımm. Tadımlık değişik bir kurgu arıyorsanız adresi bende 😽💅 Göz atarsanız sevinirimmm)
Sınırımız 90 oy 130 yorum
Keyifli okumalar dilerim slay görllerrr 🧚♀️🧚♀️
Eylül'den;
"Abi bulduk mu?"
Halil abi bilmem kaçıncı defa aynı soruyu sormamdan sonra derin bir nefes alarak elini masaya vurup bana döndü.
"Eylül! Kızım ekranda görüyorsun ya. Zibilyon kere sordun. Yok yok yok yok!"
Mustafa gülerekten, "Senin kocanın evi YOK YOK YOK YOK" diyip ellerini çırptı.
Halil abi ile öfkeli bakışlarımız Mustafa'ya dönerken o ise yerinde sinip "Kim dedi ki onu ya? Allah Allah." diye ağzının içinde geveledi.
Kardelen bir köşede ağzına cips atarken "Onun kocası yok." diyip yarım ağız sırıttı.
Gerginlikten dolayı çenem titrerken ağlamış gibi çıkan sesimle, "Kocam da yok benim." diyebildim.
Halil abi sabır çektiği esnada boğazımı temizleyerek ciddiyetime geri büründüm.
"Sen bu adamın gidebileceği yerler hakkında ne biliyorsun?"
"Gittiğini bildiğim bir tek Bursa vardı ama oraya gittiğinde haber veriyordu." dedim omuz silkerek.
"Kuzey'in gözünü nasıl korkuttuysan haber vermeden gitmiş işte." diyen Kardelen'e masadaki karton bardağı fırlatıp "Kuzen falan dinlemem alırım ayağımın altına." dedim.
Sırıttı, "Emniyette olduğunu unutma."
"Kim olduğumu unutma." diye onu yanıtladığımda yüzü düştü.
Telefonuma gelen mesajla Kardelen'e sırıtarak WhatsApp'a girdim.
Oruspu Tolga; Kahve nasıl olsun?
Siz; Benim gibi acılı 🥺🥺
Oruspu Tolga; Dramı kes hadi.
Siz; Orta şekerli işte salak.
Oruspu Tolga: Zorbasın.
Siz; Evet?
Oruspu Tolga; Eylül?
Siz; He
Oruspu Tolga; Bulucağız be eniştemi.
Takma sen kafana.
Aslan gibi adam maşallah.
Hiçbir şey olmaz ona.
Ben seni biliyorum, üzülüyorsun ama içine atıyorsun. Anlat bize nolacak?
Siz;
Siz; Caz yapma kahvemi getir
Gerginim zaten
Sana patlarım
Oruspu tolga; Seni teselli etmeye çalışan da kabahat.
Siz; Sus
Siz;
Oruspu Tolga; Ben gidiyorum
Siz; Nereye gidiyon KÖPPEEEK??
Oruspu Tolga;
Bir mesaja "💩" ifadesini bıraktınız.
Sabır çekerek telefonu masanın üzerine bırakıp gözlerimi Mustafa'nın bilgisayar ekranına çevirdim.
"Bulduk mu?"
"Kameraların olsuğu yerlere kadar izliyorum ama şehirden çıkış yapıyorlar. Gerisi yok."
"Ne demek şehirden çıkış yapıyorlar?" Mustafa'nın yakalarını tutup ileri geri salladım. "MISTAFA BANA DOĞRUYU SÖYLE."
"Ya Allah belamı versin ki doğru. Bak işte."
"BANA YALAN ATMA BÜNYAMİN!!"
"Çocuk sana niye yalan atsın kızım?" elinde kahve bardağı ile gelen Tolga'yı görünce kaşlarımı çattım.
"Hani hayvanlarının yanına gidiyordun lan?" imalı bir şekilde sırıttığında "PÜÜÜ, vay pezevenk." dedim yüzümü buruşturarak.
Mustafa'ya geri döndüğümde ense köküne bir tane yapıştırdım.
"Tuttuğun dedektif de bok gibiydi." dedim.
Mustafa ensesini ovup bana ters bir bakış attı. "Yakalanması benim suçum mu?"
"Sus ve işine bak Mıstık."
Mustafa dil çıkartarak önüne döndüğünde Tolga'nın elindeki kahve bardağını alıp hüpletti.
"Benimdi o eşek!" diye sitem ettiğimde Mustafa'dan görüldü yedim. Üzerine atladığım esnada Tolga tarafından havada tutulup ters istikamate döndürüldüm.
"Hadi Eylül, hadi. Biz gidelim de adamlar işlerini halletsin. Ben seni kantine götüreyim."
"Tost ısmarlarsan gelirim."
Gülerek "Tamam tamam" dediğinde sırıtarak Tolga ile beraber kantine indik.
Kuzey'den;
Başıma geçirili olan torba sabah saatlerinden bu yana ilk defa açılırken derin bir nefes aldım.
"Sevgilin aç görmesin seni." Atilla sırıtarak yüzüme doğru elindeki ekmeği tutuyordu.
"Ne var lan içinde puşt?"
Sakince ekmeğin arasını açtığında ellerim kollarım zincirlerle bağlı olmasına rağmen öne doğru atıldım.
"Ne o? Beğenemedin mi? Oysa her gün yediğin şey. Şimdi niye böyle tepki verdiysen? Anlamadım yani?" dedi.
"Abi köpek maması mı o?" Öfkeli bakışlarım kollarından tavana asılı Umut'a dönünce yerinde sindi.
"Patronun yemiyor, yer misin?" diyip Atilla bu sefer de Umut ve Burak'a doğru ilerlediğinde Burak öfkeyle kollarını çekiştirerek "Buradan çıkalım... Senin tüm sülaleni sikeceğim." diye bağırdı.
Adi köpek kahkaha atmakla yetinirken adamlarına göz ucuyla işaret etti.
Ne olduğunu anladığım da gözlerim kocaman açılırken Burak sakinliğini korudu. Öyle ki sırtına demir bir levye indirilirken bile gıkını çıkartmadı. Dişlerini sıktı, bu adama istediğini vermeyecekti.
Atilla çenemden tutarak başımı havaya kaldırdı. "Şimdi bir karar vermelisin adamların mı sen mi?"
Ağzımı açmak üzereyken Umut bağırdı. "BİZ, BİZ, BİZ, BİZ!"
"Ben." diye hırladım Umut'a bakarak.
"Abi yapma, yenge seni keser." diyip yutkundu Umut.
Atilla'ya döndüm. "Ben, dedim."
Burak'ın işkencesi biterken Atilla elini yüzümden çekti. "Akıllı karar." başımda dikilmiş adamlara işaret etti. "İndirin."
Ense köküme aldığım sert darbe ile gözlerim kayarken son duyduğum Umut'un "Sıçtık." diyişiydi.
...
Gözlerimi yaklaşık beş dakika kapalı tutmuştum yüzüme tutulan tazyikli suyla öksürerekten yeniden uyandım.
Öksürüklerimin ardı arkası kesilmezken Atilla zincirlerimden tutup beni sürükleyerek buzlu su dolu bir havuza getirdi.
"Sonunda uyandın güzelim." sırıtarak zincirli olduğum sandalye ile beraber beni havuza attı.
Her yerimde soğuğun acısını hissederken dibe çekiliyordum.
Suyun içerisinde yüzen buzlar bedenime her değdiğinde acı çekiyordum.
Tuttuğum nefesim tükenmek üzereyken yüzeye çekildim.
Nefes almama bile fırsat verilmeden yeniden dibe çekildiğimde ciğerlerime dolan su öksürmeme sebep oldu. Boğuluyordum, sevdiğim kadını son bir defa görmeden boğuluyordum.
Eğer ölürsen, Eylül seni öldürür. dedi zihnimden bir ses.
Yüzeye yeniden çekildiğimde başım önüme düştü. Nefessiz kalmıştım, yorgundum, acı çekiyordum.
Bilincimin son kırıntılarıyla sudan çıkarıldığımı farkettim.
Atilla saçlarımı kavrayarak boynumu geriye yatırdı.
"Şimdi ölmek istediğine emin misin?" gözlerimi aralayarak ona tersçe baktım. "Hâlâ korkmuyor musun?"
"Köpeklerden pek korkmam." omuz silktiğimde yüzüme bir yumruk yedim.
Elini geri çekerek parmak eklemlerine bulaşan kanı sildi.
"Yüzün..." suratıma bakarak sırıttı. "Söylesene sevgilin bu yaralardan sonra seni sever mi?"
"Biz birbirimizi yaralarımızla sevdik."
"Ya öldüğünde?" sandalyeyi iterek benimke beraber yere düşürdü botuyla karnıma bir tekme geçirdiğinde boğuk bir inleme çıkardım.
"Öldüğünde ne olacak? Senden başkasını sevecek." sakallarını ovdu. "Senin ölümünün acısını çekerken yanında ben olacağım. Onu ben kollayacağım, benim kollarıma gelecek. Benim yatağıma gelecek." dedi bastırarak.
Sinirden şuan onu parçalamak istesem de sakince gülümsedim. "Güzel rüyaymış."
"Gül sen gül."
"Son gülen iyi güler derler Atilla." diyip göz kırptığımda sinirle gülerek ayağını üzerimden çekti.
Adamlarına dönerek, "Sırtına demir sopa indirin şunun da akıllansın." diyip depodan çıktı.
Eylül'den;
"Bana şaka yapmıyorsunuz değil mi bulduk?" dedim hayretle ekrana bakarken.
"Valla Emir başkan olmasa yapamazdık." diyen Halil abiyle Emir'e sımsıkı sarıldım.
"Nasıl?" dedim hayretle.
Emir sırıtarak "Bir sihirbaz sırlarını söylemez." diyip göz kırptı.
Kübra da sevinçle gelip sıkıca Emir'e sarıldı. "İyi ki varsın be Emir."
"E herhalde ablaaaa." diyip saçları varmış gibi savurup kollarımızdan kurtuldu Emir. "Artık bir maaşlarınızın yarısını benimle paylaşırsınız."
Tolga Mustafa'yla beraber kahkaha atarken "Çocuk haklı, o kadar manitalarınızın yerini buldu." dedi.
"Bulduk bulmasına, sağ salim bir kurtaralım sonrasına bakarız." dedi Halil abi Emir'in saçlarını karıştırarak.
"E hadi o zaman. Ne duruyoruz?" dedim gülümseyerek.
"Siz burada kalıyorsunuz, ben ekibi topluyorum."
"Hayatta olmaz Halil abi. Bende geliyorum."
"Bizde." dedi Emir ve Kübra aynı anda.
"Görüşürüüüzz." Sude, Kardelen'in cipsine çökerken bize el salladı.
"Gelmiyorsun Eylül, tehlikeli ola-"
"Korumaları toplarım, korurlar beni. Hem kendi patronları değil mi? Bir işe yarasınlar da Kuzey'i kurtarmamıza yardım etsinler." dedim.
"UMUT'U DA KURTARICAĞIZ." diye atıldı Kübra.
"Burak'ı da kurtarın." gözler Sude'ye dönerken omuz silkip önüne döndü. "Nee? Çocuğun kimsesi yok diye hatırlamıyorsunuz da diye dedim."
Tolga'yla birbirimize bakıp aynı anda sırıttığımızda olayı çakmıştık.
"E hadi bakışacağınıza yürüsenize he. Adamlar can çekişiyor belki."
"Tövbe de salak." diyip Mustafa'ya cips fırlatan Sude'ye kafa salladım.
"Ne bekliyoruz?"
Kuzey'den;
Demir levye sırtıma kaçıncı defa indirildi bilmiyorum. Bir süre sonra saymayı bıraktım.
Sırtımın bazı yerlerindeki eski yaralar açılmıştı, onun dışında ağır bir şeyim olduğunu düşünmüyordum ama çıplak bedenimden aşağıya süzülen kanın sıcaklığı bana tam tersi olduğunu söylüyordu.
Yarılan alnımdan akan kan sağ gözüme doluyor, görüşüm kırmızılaşıyordu.
Bilincimin açık kalmasını sağlayan tek şey o gözlerdi. Açık kahverengi, güneşte hafif yeşillenen o gözler. Etrafında ok gibi kirpikler bulunan gözler.
Bir darbe daha yediğimde kafam öne doğru düştü. Zorlukla kaldırarak zincirlerle tavana asılmış koluma kafamı yaslayıp tam karşımdaki çocuklara baktım.
Umut resmen benim yerime acı çekiyordu. "Dayan..." dudaklarını oynatarak ona her baktığımda bu kelimeyi söylüyordu.
Burak etrafa küfürler saçmaya devam ediyor, ettiği her küfürde bir darbe alıyor bu da onu daha da öfkelendiriyordu.
Dışarıdan gelen silah sesleriyle hepimiz sustuk. İçerideki adamlar küfürler savurup dışarıya çıkarken üçümüzünde bakışları kesişti.
Burak'ın yüzüne oturan gülümsemeyle başımı eğerek sırıttım.
"Berbat görünüyorsunuz." Umut bize garip garip bakarken Burak'la kahkaha savurduk.
"Kardeşim, şaka yapmıyorum. Götüme surat çizsem sizden iyi görünür şuan. Gelenler sizi görüp geri kaçmazsa iyidir." Umut'un dediklerinden sonra Burak'ın gülüşü yüzünde soldu.
Başımı yana yatırıp ona baktım. "Gelenler tahmin ettiğimiz kişiler değilse-" cümlesini tamamlayamadan kapı ardına kadar açılınca polislerin arkasında onu gördüm.
Atilla'nın boynuna zincir dolamış yere çökertmişti. Arkasındaki korumalar silahlarını çekmiş vaziyette duruyorlardı.
Polisler içeriye girerken korumalara işaret verdi. Adamlarım Eylül'ün emriyle içeriye girdiğinde çok ateşli duruyordu şuan.
Belindeki kemere takılmış silahı, siyah dar tişörtünün üzerine giydiği çelik yeleği, altındaki kargo pantolonu ve botuyla şuan tam bir savaşçı edası veriyordu.
Gözlerim onun üzerinde oyalanırken zincirlerim çözüldü. Ayakta zar zor dururken elimi karnıma götürdüm. Kollarımın altına birisi girerken ben hâlâ Eylül'deydim.
Korkmuştu, çenesi titriyordu. Ağlamamak adına dudaklarını dişledi. Gözleri alnımı buldu, kanayan alnımı... Ardından yavaşça göğsüme indirdi, gözlerini sımsıkı kapatarak derin bir nefes aldı. Atilla'nın kavradığı zinciri elinden düşerken koşarak bana sarıldı.
Kollarını boynuma doladığında omzuma bir damla gözyaşı düştü. "Sırtın..." diye fısıldadı kulağıma.
"Ben iyiyim." dedim kollarımı beline dolarken, "Ama senin gözyaşlarınla kötü olabilirim."
Gözyaşını silip bana baktı, dudaklarını yavaşça kanlı dudaklarıma bastırdı.
Yüzümü avucunun içine alıp kendini daha çok bastırırken bedenim daha fazla dayanamadı. Ağırlığım Eylül'ün üzerine düşerken dudaklarını benden çekti.
Nefes alamadım, boğulurken değil o benden dudaklarını çekince nefes alamadım...
Beni resmen kucaklayarak kolumun altına girdi. "Seni öldürüceğim." dedi yalandan bir sinirle.
Umut ona sımsıkı sarılan Kübra ile bize bakarak güldü. "Ben dedim valla Eylül. Yenge bizi öldürür diye, ama dinleyen kim?"
Burak güçlükle ayakta dururken hafifçe güldü. Tolga ilerleyerek Burak'ın kolunun altına girdi, "Gerek yok." diyen Burak'a Tolga ters ters baktı ardından "Bana öyle geldi." diyip sırıttı.
Emir bir köşede Sude ile durmuş ortamı izlerken gözleri bendeydi. Burukça gülümseyişine gel işareti yaptım. Yanıma koşarak gelip kollarını bana doladı.
"Aslan eniştem beee! Şuna bak, ben dedim yiğitlere bir şey olmaz diye."
"Sizi bulan Emir'di, bir şeyler ısmarlarsınız artık çocuğa." Emir gülerek Halil abi'ye göz kırptığında saçlarını karıştırdım. "Ee, evi üzerine yapmak lazım o halde."
"VALLAH DE." Emir şaşkınlıkla yerinde zıplarken herkesten bir kahkaha geldi.
"Öğrenci evinin tüm masrafları benden." dediğimde "Taşaklarına kurban be abim!" diye bağırıp "Benim burada işim bitti, hadi görüşürüz." diyerek kolumun altından çıktı. Yaylana yaylana kapıya ilerlerken hayretle ona baktım.
Eylül kulağıma "Sırf bizden uzak olsun diye yapmadıysan bende bir şey bilmiyorum." diyerek güldü.
Kıkırtısı kulağımı doldururken onu sıkıca kendime bastırarak saçlarının kokusunu içime çektim.
"Kesinlikle evet." göz kırptığımda gülüşü büyüdü. Tüm yorgunluğuma rağmen bende Eylül'le beraber güldüm.
Araçlara binerek hastaneye giderken yanımızda oturan Sude ve Burak birbirine kaçamak bakışlar atıyordu.
En son Sude derin bir nefes alarak Burak'a tam anlamıyla baktı. "İyisin değil mi?"
"Bilmem, iyi miyim?" diyen Burak'la bir kaşımı kaldırarak ikiliye baktım.
Sude hiç bir şey demeden geri önüne dönerken Eylül bacağıma hafifçe vurarak ona bakmamı salladı. "Var bir şeyler."diye fısıldadığında kafa sallayarak başımı Eylül'e yasladım.
Gözlerimi kapatıp Eylül'ün kokusunu içime çekerekten uzun yolda uykuya daldım.
~~~
Eee nasıldı bölüm ayol?
Her türlü duyguyu geçirmeye çalıştım valla.
Bölüm yetiştircem diye totom tutuşuyor nolurrr diğer kurgumu da okuyun. (Bunla bunun ne alakası var bilmiyorum kxbskdbskd olsundu)
Bir sonraki bölümlerde ne olsun istersinizzz?
KOMİK BIR SEYLER ANLATIN ÇOK SIKILDIM KFBSKFBSJFHSJD
"Ne olursan ol yine yıldıza bas."
Mevlana~