In de hoek van de tent zat Demi. Met een betraand, wit gezicht keek ze me aan. Ik was te verbaast om iets te zeggen. De demonen kunnen haar niet zomaar vrij hebben gelaten, toch? Er moest iets zijn!
"Hoi." Stamelt ze. Ze zag er gewoon eng uit, en ik weet niet of ik nu, op dit moment, blij moet zijn of niet. Wacht, natuurlijk moet ik blij zijn.. Demi is terug!
"Wat is er gebeurd?.." Fluister ik. Wil ik dit wel weten? Ik moet het weten. Om haar te helpen, maar Demi kijkt snikkend weg. Jake kijkt me aan.
"Ze is zwak, Alysa. En ik weet dat je misschien denkt dat het nu allemaal goed is, maar het is alleen erger geworden. Demi is hier. Demi verandert langzaam in een monster, in een monster als die vrouw. En dat teken van jou.. die 3 zessen, ze betekenen meer." Hij kijkt naar Demi. Ze kijkt meteen weg.
"Wat is hier aan de hand?" Waarom doen ze zo raar? Ik snap hier helemaal niks meer van! Als ik hier niet op de hoogte word gehouden, waarom ben ik hier dan nog? Ik sta op.
"Jou staat hetzelfde lot te wachten..." Zegt Demi snel. "En wat ik moest doorgaan, gun ik niemand.." Een traan rolt over haar wang. "Wat ze met-met-m-mij hebben ge-gedaan.." Ze zit helemaal te shaken. Snel loop ik naar haar toe, wat weer is geen goed idee van me was, want ik val zowat bij elke stap op de grond, om haar een knuffel te geven.
"We moeten snel zijn Alys." In dat boek las ik dat als dit teken nog 20 dagen langer op je arm staat, jij en Demi dus ook, voorgoed veranderen in de dood zelf. Dat betekend dat jullie veranderen in een schepsel net als die vrouw. Wel in 20 dagen." Hij draait zich om. In 20 dagen moet ik jou trainen tot een professional, in 20 dagen moeten we Epilenios vinden. Hoe moet ik dit voor mekaar krijgen?" Hij slaat zijn handen in de lucht. "Waarom ben IK een uitverkorene?!" Gilt hij. Nog nooit heb ik Jake zo gezien. Hij lijkt al de moed te verliezen. Dat kunnen we niet gebruiken... Over 20 dagen ben ik er niet meer?! We moeten trainen!
"Jake, is Demi ook een uitverkorene?" Vraag ik terwijl ik allemaal slagen maak op een nieuw getekend boompoppetje. "Nee, ze is per toeval uitgekozen als voeding." Als voeding? Ik begin te lachen. "Kent zij het bestaan van de MacDonalds niet of zo?" Zodra ik Jake's gezicht zie, krijg ik meteen spijt van wat ik zei. Op z'n voorhoofd staat een diepe frons. "Wat?" Vraag ik snel. "Wat is de MacDonalds?" WOW. WACHT
WACHT HEEL EVEN
Hij kent de MacDonalds niet?! Leeft hij onder een steen? Leeft hij in een verlaten bos? Oh, wacht. Ja.. hij leeft in een verlaten bos. Maar O.M.G.?!
"Sorry, ik denk dat ik je verkeerd heb verstaan?"
"Wat - Is - Mac - Donalds?"
"Wat doe jij met je leven?!"
"Pardon?"
"Wat je doet met je leven.."
"Ik verstond je heus wel hoor."
"Nou?"
"Wat is de MacDonalds nou?!"
"Het lekkerste restaurant ooit."
"Een restaurant..."
Ik zie Jake's gezicht vertrekken. "Ik ben pas 1 keertje in een restaurant geweest. Ik was 2 jaar, ik kan me daar niets meer van herinneren." Hij gaat zitten op een steen, maar staat eigenlijk meteen weer op. "Maar, geen tijd voor gezeur... We moeten jou trainen!"
-
Oké, ik was vandaag al moe van de vele training die ik heb gehad, maar na het avondeten trainen? Dat werd echt te veel. Ik voel me als een plastic zak. Snap je me? Nee? Katy Perry wel..
Do you ever feel
Like a plastic bag
Drifting through the wind
Wanting to start again?
Do you ever feel, so paper thin
Like a house of cards, one blow from caving in?
Zo voel ik me dus. Ik ben moe, en ik snap er helemaal niks meer van. Demi ligt naast me in de tent. Jake houdt de wacht. Demi slaapt. Hoe kan zij slapen? Na alles wat ze heeft meegemaakt, is zij sowieso degene die een goede nachtrust het meeste verdient. Ondanks dat ik supermoe ben, en super verward, kan ik weer eens niet slapen. Door het tentstof zie ik een licht, van het vuurtje waarschijnlijk. Stuntelend stap ik over Demi heen. Als ik het tentdoek opensla zie ik daar Jake zitten. Hij eet een kippenpootje, van een kip die hij net heeft gevangen. Ik zou dit nooit kunnen, een kip slachten.
"Ga slapen." Zegt Jake koeltjes.
"Ik laat me niet commanderen." Ik ga beslist naast hem zitten.
"Hoezo ben je chagrijnig?" Ik pak ook een kippenpootje en begin te kluiven.
"Ik snap het gewoon niet meer, Alysa."
"Goh, ik snap vanaf het begin al niets. Nu snap je hoe ik me voel." Ik grijns.
"Dit is niet grappig... Ik snap gewoon niet waarom IK ben uitgekozen om JOU te leren vechten."
Auw, de toon waarop hij het woordje 'jou' uitspreekt doet pijn. Ik snap echt wel dat hij chagrijnig wordt, als hij iets niet snapt, maar ik heb nooit zo tegen hem gedaan, toch?..
"Is het zo erg dan?" Ik gooi het kippenbotje in het vuur.
"Je maakt het vuur zo uit." Hij gooit zijn kippenbotje op de grond.
"Ik vroeg of het zo erg was om mij te trainen?" Ik kijk hem fel aan. Ik dacht juist dat hij er plezier in had! Meer plezier dan ik althans.
"Ik zit met iets." Jake staart naar de grond. Wat zou er zijn? Hij heeft nog nooit emoties vertoont, dus ik heb helemaal niets doorgehad...
"Waar zit je mee?.." Mijn felle blik verandert in een vriendelijke blik.
"Laat maar." Jake staat op. "Je snapt me toch niet." Hij glimlacht snel. "Ga slapen, Alys."
Net als ik wil opstaan, hoor ik een luid gegil...
Het komt uit de tent..
"Demi!" Schreeuw ik. Ik ren naar de tent doe en trek het tentdoek open. Demi zweeft in de lucht en spartelt met haar armen en benen. 2 handafdrukken verschenen rond haar nek.
"Laat haar gaan!" Jake rent naar Demi toe. En trekt van onder zijn shirt een ketting vandaan. Een ketting met een zilver kruisje.
"Weg!" Schreeuwt hij.
Maar toen gebeurde het...
Demi viel met een klap op de grond. Ze stond nog sneller dan dat ze viel weer op.
Haar pupillen zijn weer weggedraaid.
Als een gegooide speer komt ze op me afgerend.
Ze pakt me vast bij mijn keel en duwt me op de grond.
Ze doet mijn mauw omhoog.
Ze drukt haar vinger op mijn 666-wond.
Een hevige, hevige pijn verspreidt door mijn lijf..
Ik kan niks zeggen, ik krijg geen adem en bijna zie ik niets meer.
Voor de vierde keer in mijn leven denk ik dat het gedaan is. En dan net, net voordat ik alles wil opgeven, laat Demi me los.
Ze verdwijnt uit de tent.
"De-De-Demi!" Gil ik, maar veel geluid komt er niet uit.
Jake stormt de tent uit, Demi achterna. "Hou vol!" Schreeuwt hij. Ik weet niet of dat voor mij bedoeld was, of voor Demi, maar het stelt me iets meer gerust.
Alles gebeurde zo snel.
Dat beeld van Demi, zal ik nooit vergeten.
En nu..
Nu ben ik alleen...
------------------------------------------------------------------
Hoii!
Een iets korter hoofdstukje vandaag.. Sorry daarvoor, maar ik heb toetsweek.. Ik heb het zo vreselijk druk! Bedankt voor alle reads en leuke reacties op de hoofdstukken :)
Ik word d'r helemaal happy van lmfao
Anyways.. Ik ga weer door bij 300 votes en tussen de 5,6 en 5,75 reads. Zorg dat je op elk hoofdstuk hebt gestemd zodat ik snel weer door kan!
X