မြွေဖြူအရှင်
အပိုင်း၁၄
"အရှင်မင်းကြီးဘုရား ဘုရားဂူရွာမှစာလွှာပါးလိုက်ပါတယ်ဘုရား......"
မင်းတရားကြီးက ဘာအရေးကြောင့်စာလွှာပါးရသလဲသိချင်တာကြောင့်
တစ်ခြားအစီရင်ခံစာတွေထက်ထိုပေရွက်ကိုအရင်ဦးဆုံးဖတ်ရှုလိုက်သည်
'အရှင်မင်းကြီးဘုရား....
ဒီငယ်သားစံဖဲညိုစိုးရိမ်သောကရောက်နေသည့်အရာအားလျှောက်တင်ပါရစေ
အရှင့်သားမင်းသားဝဏ္ဏဟာမြွေတစ်ကောင်၏လှည့်စားခံနေရပါတယ်ဘုရား
အဲ့ဒီမြွေကသာမာန်ထက်ထူးခြားတဲ့စွမ်းရည်တွေရှိတာမို့ မင်းသားဝဏ္ဏအတွက်လွန်စွာပူပန်ရပါတယ်
တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန်နန်းမြို့တော်ကိုပြန်ခေါ်သင့်ပါတယ်ဘုရား......"
ထိုစာကိုဖတ်ပြီးနောက်အရှင်မင်းကြီးခဗျာ
သားတော်အတွက်လွန်စွာပူပန်သွားလေသည်
သားတော်များစွာထဲမှဒီသားတော်ဟာသူအားအကိုးရဆုံးနှင့်အချစ်ရဆုံး ဖြစ်တာမို့
နည်းနည်းလေးမှအထိအခိုက်မခံနိုင်ဘူး
"လာကြစမ်း ဘုရားဂူရွာမှာရှိနေတဲ့မင်သားဝဏ္ဏကိုနန်းတော်မှာအရေးကြုံနေလို့
အမြန်ပြန်လာဖို့အမိန်ပေးလိုက်ကြောင်းသွားလျှောက်ချေ......."
မြင်းစီးသူရဲကောင်းနှစ်ဦးအား မင်းသားဝဏ္ဏကိုသွားရောက်ခေါ်ဆောင်ဖို့ စေလွှတ်လိုက်သည်
မြင်းစီးသူရဲကောင်းနှစ်ဦး၏မြင်စီးစွမ်းရည်နှင့်ဆို နေမဝင်ခင်ဘုရားဂူကိုရောက်လိမ့်မည်....
__________________
ဝဏ္ဏ ညအချိန်အခါကိုစောင့်မျှော်နေရသည်
ဒီညမှာအသင်္ခရာကို သူ့ကြင်ယာဖြစ်လာဖို့ခွင့်တောင်းမယ်
ပြီးရင်နန်းမြို့တော်ဆီခေါ်သွားမယ် ဟုတွေးထားတယ်
"အရှင့်သား...."
သူ့ရဲ့ပျော်ရွှင်နေသည့်စိတ်ကလေးဟာ
ဖခမည်းတော်၏ လက်ရုံးတော်မြင်းစီးသူရဲကောင်းနှစ်ယောက်
ကြောင့်ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ဖြစ်သွားသည်
"အသင်တို့နှစ်ဦးအဘယ်အရေးကြောင့်ရောက်လာကြသလဲ"
"မှန်ပါ့ဘုရား ဘုရားဂူရွာမှာရှိနေတဲ့မင်သားဝဏ္ဏကို
နန်းတော်မှာအရေးကြုံနေလို့အမြန်ပြန်လာဖို့အမိန့်ပေးလိုက်ကြောင်းသွားလျှောက်ချေဟုအရှင်မင်းကြီးကနှုတ်မိန့်ပါးလိုက်ပါတယ်ဘုရား.......ကျွန်တော်မျိုးတို့အရှင့်သားကိုနှုတ်မိန့်နဲ့အတူလာရောက်ခေါ်ဆောင်တာပါ....."
ဝဏ္ဏစိတ်ထဲမတင်မကျဖြစ်သွားသည်
ဖခမည်းတော်ကသူ့ကိုဘာအရေးကြောင့် အမြန်ပြန်ခေါ်ချင်ရတာလဲ...
"နန်းတော်မှာဘာအရေးကြုံနေသလဲ မောင်မင်းတို့သိစ...."
"ကျွန်တော်မျိုးတို့မသိပါဘုရား...."
ဝဏ္ဏသက်ပြင်ဖွဖွချရုံသာတတ်နိုင်တော့သည်
သူအကြောင်းတွေကို တစ်စုံတစ်ယောက်များခမည်းတော်ထံလျှောက်တင်လိုက်လေသလား....
__________________
အသင်္ခရာနှစ်ဦးသားတွေ့နေကျခရေပင်ကြီးအောက်မှာဘဲ လမင်းကိုမျှော်ငေးကာ
ဝဏ္ဏအားစောင့်နေသည်
"အသင်္ခရာ....."
ဟော...သူစောင့်နေသူရောက်လာပြီ။
"အသင်ရောက်လာပြီပေါ့ ...."
အသင်္ခရာအပြုံးချိုမြမြနှင့်စီးကြိုလိုက်သည်
"ကျွန်ုပ်အသင့်ကိုဒါပေးမယ်...."
ဝဏ္ဏ သူယူဆောင်လာသည့် ကျောက်မျက်ရတနာစီချယ်ထားသော
လက်ဆွဲတော်ဓါးအားအသင်္ခရာလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်
"ထပ်ပြီးလက်ဆောင်ပေးတာလား"
"ဒီတစ်ခါကလက်ဆောင်ပေးတာမဟုတ်ဘူး ဘဝတစ်ခုလုံးကိုအသင့်ထံအပ်နှံလိုက်တာ ...."
"........"
"ဒီဓါးကကျွန်ုပ်ရဲ့ရာထူးကိုကိုယ်စားပြုတယ် အခုအသင့်ကိုဒီဓါးပေးတာကကျွန်ုပ်ဟာအသင်နှင့်သာသက်ဆိုင်ကြောင်းဖော်ပြတာ..."
ထိုစကားကိုကြားရတာဝမ်းသာစရာဆိုပေမဲ့
ခွဲခွာရတော့မယ်ဟုခံစားချက်မျိုးသာသူရနေသည်
ဒါကြောင့်မနေနိုင်ဘဲထုတ်မေးလိုက်တယ်
"အသင်နဲ့ကျွန်ုပ်ခွဲခွာရတော့မယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်မျိုးဘာကြောင့်ရနေရတာလဲ...."
"အသင်္ခရာ....."
ဝဏ္ဏ ချစ်ရသူကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး
ဝမ်းနည်းစို့နင့်နေသောအသံဖြင့်နှုတ်ဆက်စကားဆိုရသည်
ချစ်ခွင့်ရတာဖြင့်မကြာသေးဘူး
နှုတ်ဆက်စကားဆိုရတော့မည့်သူ့ရင်ထဲကဝမ်းနည်းနာကျင်မှုကိုအဘယ်သူသိနိုင်ပါမည်နည်း.....
"ဘာပြောမလို့လဲ..."
"ကျွန်ုပ် မြို့တော်ကိုပြန်ရတော့မယ် နန်းမြို့တော်ကိုအသင်လိုက်ခဲ့ပါလား...."
" ကျွန်ုပ်မှာတာဝန်ဝတ္တရားတွေရှိတယ်ဒီနေရာကတစ်ဖဝါးမှခွာလို့မဖြစ်ဘူးအဲ့ဒီအစားအသင်မပြန်လို့မရဘူးလား"
"ကျွန်ုပ်မှာလည်းမပြန်မဖြစ်တဲ့အကြောင်းကိစ္စရှိလို့ပါ"
အသင်္ခရာမျက်ဝန်းတို့ကဝမ်းနည်းရိပ်တွေယှက်သန်းလာသည်
သူဝဏ္ဏကိုမပြန်စေချင်ဘူး သို့သော်သူ့မှာတားနိုင်စွမ်းလဲမရှိပြန်ဘူး
ဧည့်သည်ဆိုတာအချိန်တန်အိမ်ပြန်ရရိုးထုံးစံသာရှိတယ်မဟုတ်လား....
"ကောင်းပါပြီ အသင်ကဒီကိုလာတဲ့ဧည့်သည်ဘဲ အချိန်တန်တော့အိမ်ပြန်ရမှာပေါ့"
ဝဏ္ဏရင်ခွင်ထဲကအမျိုးသားလေးဝမ်းနည်းနေတာသိသည့်အတွက်
ခေါင်းမော့စေပြီးနှာဖူးထက်တယုတယအနမ်းခြွေသည်
ပြီးမှ....
"အသင်္ခရာ..... ကျွန်ုပ်ကိုစောင့်နေပါ ဘာအရေးဘဲကြုံလာပါစေအသင့်ဆီအရောက်ပြန်လာမယ်"
"ကျွန်ုပ်စောင့်နေပါ့မယ်"
ထို့နောက်နှစ်ဦးသားဟာခွဲခွာရတော့မှာမို့
အလွမ်းပြေတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးခပ်တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်ကြသည်
ချစ်ခြင်းတွေမှန်ကန်တာမို့အချိန်အကြာကြီးခွဲမနေရပါစေနဲ့....
မနက်ရောက်သည့်အခါဝဏ္ဏနန်းမြို့တော်ကိုပြန်ရတော့မည်
သေချာပြင်ဆင်ပြီးနောက် မြင်းဖြူကြီးအား စီးကာစတင်ထွက်ခွာသည်
သူတို့နှစ်ဦးချိန်းတွေ့နေကြခရေပင်ကြီးနားအရောက်
အသင်္ခရာများထွက်တွေ့လေဦးမလားဟူသည့်အတွေးဖြင့်
မြင်းကိုနှေးနိုင်သမျှနှေးပြီးသွားနေမိတယ်
သို့သော် အသင်္ခရာ၏အရိပ်ကိုတောင်မမြင်ရဘူး....
"ကျွန်ုပ်ကိုစောင့်နေပါ....အသင့်ဆီအရောက်ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်......"
ထို့နောက်မြင်းကိုဒုန်းဆိုင်းစီးနှင်ကာထွက်သွားလေတော့သည်
အမှန်တော့ဝဏ္ဏအားအသင်္ခရာမမြင်ကွယ်ရာမှချောင်းကြည့်နေတာပါ
သူသာထွက်တွေ့မိလိုက်ရင် မပြန်နိုင်အောင်ဆွဲထားမိမှာဆိုးတာကြောင့်ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်သာကြည့်နေရတာ
"အသင်ပြန်လာပါ့မယ်ဆိုတဲ့စကားကိုကျွန်ုပ်ယုံကြည်ပါရစေ....."
#စာလုံးပေါင်းပြန်မစစ်ထားမိပါ
Zawgi
ေႁမြျဖဴအရွင္
အပိုင္း၁၄
"အရွင္မင္းႀကီးဘုရား ဘုရားဂူရြာမွစာလႊာပါးလိုက္ပါတယ္ဘုရား......"
မင္းတရားႀကီးက ဘာအေရးေၾကာင့္စာလႊာပါးရသလဲသိခ်င္တာေၾကာင့္
တစ္ျခားအစီရင္ခံစာေတြထက္ထိုေပရြက္ကိုအရင္ဦးဆုံးဖတ္ရႈလိုက္သည္
'အရွင္မင္းႀကီးဘုရား....
ဒီငယ္သားစံဖဲညိဳစိုးရိမ္ေသာကေရာက္ေနသည့္အရာအားေလွ်ာက္တင္ပါရေစ
အရွင့္သားမင္းသားဝဏၰဟာေႁမြတစ္ေကာင္၏လွည့္စားခံေနရပါတယ္ဘုရား
အဲ့ဒီေႁမြကသာမာန္ထက္ထူးျခားတဲ့စြမ္းရည္ေတြရွိတာမို႔ မင္းသားဝဏၰအတြက္လြန္စြာပူပန္ရပါတယ္
တတ္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကိုျပန္ေခၚသင့္ပါတယ္ဘုရား......"
ထိုစာကိုဖတ္ၿပီးေနာက္အရွင္မင္းႀကီးခဗ်ာ
သားေတာ္အတြက္လြန္စြာပူပန္သြားေလသည္
သားေတာ္မ်ားစြာထဲမွဒီသားေတာ္ဟာသူအားအကိုးရဆုံးႏွင့္အခ်စ္ရဆုံး ျဖစ္တာမို႔
နည္းနည္းေလးမွအထိအခိုက္မခံႏိုင္ဘူး
"လာၾကစမ္း ဘုရားဂူရြာမွာရွိေနတဲ့မင္သားဝဏၰကိုနန္းေတာ္မွာအေရးႀကဳံေနလို႔
အျမန္ျပန္လာဖို႔အမိန္ေပးလိုက္ေၾကာင္းသြားေလွ်ာက္ေခ်......."
ျမင္းစီးသူရဲေကာင္းႏွစ္ဦးအား မင္းသားဝဏၰကိုသြားေရာက္ေခၚေဆာင္ဖို႔ ေစလႊတ္လိုက္သည္
ျမင္းစီးသူရဲေကာင္းႏွစ္ဦး၏ျမင္စီးစြမ္းရည္ႏွင့္ဆို ေနမဝင္ခင္ဘုရားဂူကိုေရာက္လိမ့္မည္....
__________________
ဝဏၰ ညအခ်ိန္အခါကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသည္
ဒီညမွာအသခၤရာကို သူ့ၾကင္ယာျဖစ္လာဖို႔ခြင့္ေတာင္းမယ္
ၿပီးရင္နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဆီေခၚသြားမယ္ ဟုေတြးထားတယ္
"အရွင့္သား...."
သူ့ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္စိတ္ကေလးဟာ
ဖခမည္းေတာ္၏ လက္႐ုံးေတာ္ျမင္းစီးသူရဲေကာင္းႏွစ္ေယာက္
ေၾကာင့္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားသည္
"အသင္တို႔ႏွစ္ဦးအဘယ္အေရးေၾကာင့္ေရာက္လာၾကသလဲ"
"မွန္ပါ႔ဘုရား ဘုရားဂူရြာမွာရွိေနတဲ့မင္သားဝဏၰကို
နန္းေတာ္မွာအေရးႀကဳံေနလို႔အျမန္ျပန္လာဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္ေၾကာင္းသြားေလွ်ာက္ေခ်ဟုအရွင္မင္းႀကီးကႏႈတ္မိန္႔ပါးလိုက္ပါတယ္ဘုရား.......ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔အရွင့္သားကိုႏႈတ္မိန္႔နဲ႔အတူလာေရာက္ေခၚေဆာင္တာပါ....."
ဝဏၰစိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္သြားသည္
ဖခမည္းေတာ္ကသူ့ကိုဘာအေရးေၾကာင့္ အျမန္ျပန္ေခၚခ်င္ရတာလဲ...
"နန္းေတာ္မွာဘာအေရးႀကဳံေနသလဲ ေမာင္မင္းတို႔သိစ...."
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔မသိပါဘုရား...."
ဝဏၰသက္ျပင္ဖြဖြခ်႐ုံသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္
သူအေၾကာင္းေတြကို တစ္စုံတစ္ေယာက္မ်ားခမည္းေတာ္ထံေလွ်ာက္တင္လိုက္ေလသလား....
__________________
အသခၤရာႏွစ္ဦးသားေတြ႕ေနက်ခေရပင္ႀကီးေအာက္မွာဘဲ လမင္းကိုေမွ်ာ္ေငးကာ
ဝဏၰအားေစာင့္ေနသည္
"အသခၤရာ....."
ေဟာ...သူေစာင့္ေနသူေရာက္လာၿပီ။
"အသင္ေရာက္လာၿပီေပါ႔ ...."
အသခၤရာအၿပဳံးခ်ိဳျမျမႏွင့္စီးႀကိဳလိုက္သည္
"ကြၽႏ္ုပ္အသင့္ကိုဒါေပးမယ္...."
ဝဏၰ သူယူေဆာင္လာသည့္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာစီခ်ယ္ထားေသာ
လက္ဆြဲေတာ္ဓါးအားအသခၤရာလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္
"ထပ္ၿပီးလက္ေဆာင္ေပးတာလား"
"ဒီတစ္ခါကလက္ေဆာင္ေပးတာမဟုတ္ဘူး ဘဝတစ္ခုလုံးကိုအသင့္ထံအပ္ႏွံလိုက္တာ ...."
"........"
"ဒီဓါးကကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ရာထူးကိုကိုယ္စားျပဳတယ္ အခုအသင့္ကိုဒီဓါးေပးတာကကြၽႏ္ုပ္ဟာအသင္ႏွင့္သာသက္ဆိုင္ေၾကာင္းေဖာ္ျပတာ..."
ထိုစကားကိုၾကားရတာဝမ္းသာစရာဆိုေပမဲ့
ခြဲခြာရေတာ့မယ္ဟုခံစားခ်က္မ်ိဳးသာသူရေနသည္
ဒါေၾကာင့္မေနႏိုင္ဘဲထုတ္ေမးလိုက္တယ္
"အသင္နဲ႔ကြၽႏ္ုပ္ခြဲခြာရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးဘာေၾကာင့္ရေနရတာလဲ...."
"အသခၤရာ....."
ဝဏၰ ခ်စ္ရသူကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး
ဝမ္းနည္းစို႔နင့္ေနေသာအသံျဖင့္ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရသည္
ခ်စ္ခြင့္ရတာျဖင့္မၾကာေသးဘူး
ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရေတာ့မည့္သူ့ရင္ထဲကဝမ္းနည္းနာက်င္မႈကိုအဘယ္သူသိႏိုင္ပါမည္နည္း.....
"ဘာေျပာမလို႔လဲ..."
"ကြၽႏ္ုပ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုျပန္ရေတာ့မယ္ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကိုအသင္လိုက္ခဲ့ပါလား...."
" ကြၽႏ္ုပ္မွာတာဝန္ဝတၱရားေတြရွိတယ္ဒီေနရာကတစ္ဖဝါးမွခြာလို႔မျဖစ္ဘူးအဲ့ဒီအစားအသင္မျပန္လို႔မရဘူးလား"
"ကြၽႏ္ုပ္မွာလည္းမျပန္မျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကိစၥရွိလို႔ပါ"
အသခၤရာမ်က္ဝန္းတို႔ကဝမ္းနည္းရိပ္ေတြယွက္သန္းလာသည္
သူဝဏၰကိုမျပန္ေစခ်င္ဘူး သို႔ေသာ္သူ့မွာတားႏိုင္စြမ္းလဲမရွိျပန္ဘူး
ဧည့္သည္ဆိုတာအခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္ရ႐ိုးထုံးစံသာရွိတယ္မဟုတ္လား....
"ေကာင္းပါၿပီ အသင္ကဒီကိုလာတဲ့ဧည့္သည္ဘဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့အိမ္ျပန္ရမွာေပါ႔"
ဝဏၰရင္ခြင္ထဲကအမ်ိဳးသားေလးဝမ္းနည္းေနတာသိသည့္အတြက္
ေခါင္းေမာ့ေစၿပီးႏွာဖူးထက္တယုတယအနမ္းေႁခြသည္
ၿပီးမွ....
"အသခၤရာ..... ကြၽႏ္ုပ္ကိုေစာင့္ေနပါ ဘာအေရးဘဲႀကဳံလာပါေစအသင့္ဆီအေရာက္ျပန္လာမယ္"
"ကြၽႏ္ုပ္ေစာင့္ေနပါ႔မယ္"
ထို႔ေနာက္ႏွစ္ဦးသားဟာခြဲခြာရေတာ့မွာမို႔
အလြမ္းေျပတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးခပ္တင္းတင္းဖက္ထားလိုက္ၾကသည္
ခ်စ္ျခင္းေတြမွန္ကန္တာမို႔အခ်ိန္အၾကာႀကီးခြဲမေနရပါေစနဲ႔....
မနက္ေရာက္သည့္အခါဝဏၰနန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကိုျပန္ရေတာ့မည္
ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ျမင္းျဖဴႀကီးအား စီးကာစတင္ထြက္ခြာသည္
သူတို႔ႏွစ္ဦးခ်ိန္းေတြ႕ေနၾကခေရပင္ႀကီးနားအေရာက္
အသခၤရာမ်ားထြက္ေတြ႕ေလဦးမလားဟူသည့္အေတြးျဖင့္
ျမင္းကိုေႏွးႏိုင္သမွ်ေႏွးၿပီးသြားေနမိတယ္
သို႔ေသာ္ အသခၤရာ၏အရိပ္ကိုေတာင္မျမင္ရဘူး....
"ကြၽႏ္ုပ္ကိုေစာင့္ေနပါ....အသင့္ဆီအေရာက္ျပန္လာခဲ့ပါ႔မယ္......"
ထို႔ေနာက္ျမင္းကိုဒုန္းဆိုင္းစီးႏွင္ကာထြက္သြားေလေတာ့သည္
အမွန္ေတာ့ဝဏၰအားအသခၤရာမျမင္ကြယ္ရာမွေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာပါ
သူသာထြက္ေတြ႕မိလိုက္ရင္ မျပန္ႏိုင္ေအာင္ဆြဲထားမိမွာဆိုးတာေၾကာင့္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္သာၾကည့္ေနရတာ
"အသင္ျပန္လာပါ႔မယ္ဆိုတဲ့စကားကိုကြၽႏ္ုပ္ယုံၾကည္ပါရေစ....."
#စာလုံးေပါင္းျပန္မစစ္ထားမိပါ