မြွေဖြူအရှင်
အပိုင်း၂၁ဝဏ္ဏ အသင်္ခရာလက်ကိုဆွဲကာလမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့သည်
ရင်ထဲမှာလည်းကြည်နူးစိတ်တို့ထိန်းမရ....
နှစ်ဘဝတောင်ချစ်ခဲ့ကြပေမဲ့ အချစ်ဟာလျော့မသွား
ဘယ်သူများစပြောခဲ့ပါလိမ့် "အချစ်ကအချိန်ကြာရင်မှေးမှိန်သွားသတဲ့.....""အသင်္ခရာ ....."
"ဟင်...."
"ကိုယ့်တို့ကသေနိုင်ပေမဲ့မင်းတို့က မသေဘူးလား"
ထိုအမေးကြောင့်အသင်္ခရာခပ်ဖွဖွပြုံးလိုက်ပြီး
"ကျွန်ုပ်တို့လည်းကံကုန်ရင်သေတတ်ပါတယ်...""အော်..."
"ဘာလို့သိချင်တာလဲ...."
"အဲ့တာကဒီအတိုင်း ကိုယ်ကသေသေသွားပေမဲ့
အသင်္ခရာကျဒီတိုင်းတည်ရှိနေလို့လေ.....""ကံမကုန်သေးလို့အသက်ရှင်နေတာပါ
ကျွန်ုပ်တို့လည်း လူတွေလိုဘဲ
နာတတ်တယ် သွေးထွက်တတ်တယ် သေတတ်တယ်
ဘယ်သူမှအို နာ သေ ဆိုတဲ့ဖြစ်မြဲသဘောတရားကိုမလွန်ဆန်နိုင်ကြဘူး ...."အဲ့ဒီနောက် နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှမဆိုတော့ဘဲ
လမ်းကိုသာဂရုတစိုက်လျှောက်နေတော့သည်"မောင်ဝဏ္ဏ...."
သူတို့လမ်းလျှောက်နေတဲ့ရှေ့ကို
ဦးရာမကရောက်လာပြီးတာဆီးလိုက်တယ်"အော်...ဦးလေးဘာဖြစ်လို့လဲ..."
"ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး မောင်အသင်္ခရာနဲ့စကားပြောချင်လို့ပါ
ခနရှောင်ပေးလို့ရမလား....."ဝဏ္ဏ အသင်္ခရာအားကြည့်လိုက်သည်
အသင်္ခရာကခွင့်ပြုပေးလိုက်ပါဟူသောသဘောဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြမှ
ဝဏ္ဏ နည်းနည်းဝေးဝေးကို ဆုတ်ပေးလိုက်သည်"ကျွန်ုပ်ကိုဘာပြောချင်လို့လဲ..."
ဦးရာမအိတ်ထဲက မြွေလျှာမြက်ကို ထုတ်ယူလာပြီး
အသင်္ခရာရှေ့ထိုးပေးလိုက်သည်"ကိုင်ကြည့်..."
ဦးရာမလက်ထဲကမြက်ဟာ
မြွေလျှာမြက်မှန်းသိတာနဲ့ အသင်္ခရာနောက်ကိုခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်သည်
YOU ARE READING
မြွေဖြူအရှင်《Complete 》
Romanceစားရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ်သက်သက်သာဖြစ်သည် အပြင်လောကနှင့်သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိပါ Ficအတွင်းတစ်ချို့သောစာလုံးတွေကြား နေရာခြားထားရတာ ကီးဘုတ်ကြောင်နေလို့ပါ ဖတ်ရအဆင်မပြေရင်တောင်းပန်ပါတယ်