အသင်္ခရာ
အောက်လမ်းဆရာလက်ကဒီလူတွေလွတ်နိုင်ဖို့မှာစရာရှိတာသေချာမှာရသည်
"အားလုံးဘဲ ဒီနေ့ကျွန်ုပ်ခွင့်ပြုချက်မရဘဲရွာပြင်မထွက်နဲ့
ရွာပတ်ပတ်လည်မှာစည်းချထားတာပေါက်သွားမယ်"
"ဒါဆိုကျုပ်တို့ဗုဒ္ဓပူဇော်ပွဲအတွက်ကရော"
"ဟုတ်တယ် ဒီလပြည့်ညကမှဗုဒ္ဓပူဇော်ပွဲရဲ့အဓိကနေ့နော်"
"မပူနဲ့ နေမဝင်ခင်ထွက်ခွင့်ရမှာပါ ပူဇော်ပွဲတွက်လိုအပ်တာတွေပြင်ဆင်ထားလို့ရတယ်"
ထိုအခါမှရွာသားတွေကငြိမ်သွားကြတယ်
သူယုံတယ် သူ့ဆေးကျွေးထားတဲ့မြွေလွတ်မြောက်သွားတာ
အောက်လမ်းဆရာသိသွားတာနဲ့ ရွာဆီသူကိုယ်တိုင်ရောက်လာမှာ
အဲ့ကျ ဒီအောက်လမ်းဆရာကိုအနာတရဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်နိုင်ရင်ရွာသားတွေအပြင်ထွက်နိုင်ပြီ
"အားလုံးအလုပ်ပြန်သွားနိုင်ပြီ"
သူကြီးကလူခွဲခိုင်းလိုက်မှအားလုံးကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာဆီပြန်သွားကြတယ်
"ဒါနဲ့ဒီက...."
သူကြီးကမိမိအားတစ်ခုခုမေးချင်နေတာသိပေမဲ့
အသင်္ခရာလက်ဟန်ပြပြီးဟန့်တားလိုက်တယ်
"မေးချင်တာရှိရင်နောက်မှမေးပါသူကြီး အခုကျွန်ုပ်တရားထိုင်ဖို့လိုသေးတယ်"
"ကောင်းပါပြီ"
သူကြီးအလိုက်ကန်းဆိုးသိသိဖြင့်
မေးချင်တာတွေမြိုသိပ်လိုက်ရပြန်သည်
နောက်...နောက်နေ့မေးလည်းမနောက်ကျသေးပါဘူး
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ အသင်္ခရာတရားထိုင်ကာ
ရုပ်ခန္ဓာမှ စိတ်ဝိညာဥ်ကိုယ်ပွားအားခွာလိုက်သည်
ဒီနယ်မှာရှိသမျှမြွေတိုင်းက သူ့ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုအောက်မှာရှိတယ်
ဒါကို အဲ့အောက်လမ်းဆရာကသူမသိအောင် မြွေကိုခိုင်းစားနိုင်တယ်ဆိုကတည်းက
တော်ရုံတန်ရုံပညာသည်အဆင့်မဟုတ်နိုင်ဘူး
ဒါကြောင့် သူလာရင်လည်းခန္ဓာအစစ်နဲ့လာနိုင်ချေနည်းတယ်
စိတ်ဝိညာဥ်ကိုယ်ပွားသာလာလောက်မှာ
လူတွေကိုစိတ်ဝိညာဥ်ကမြင်နိုင်ပေမဲ့
ခန္ဓာခွာထားတဲ့စိတ်ဝိညာဥ်ကိုတော့
သရဲတစ္ဆေတွေနဲ့စိတ်ဝိညာဥ်အချင်းချင်းသာမြင်နိုင်တာ
အဲ့ဒီအတွက်သူလည်းကိုယ်ပွားနဲ့သွားဖို့လိုအပ်တယ်
___________
အောက်လမ်းဆရာသာဂရဲ့စိတ်ဝိညာဥ်ကိုယ်ပွားက
ဘုရားဂူရွာထဲဝင်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့
ရွှေရောင်အကာအကွယ်တစ်ခုကထပ်ကာထပ်ကာတွန်းလွှတ်နေတာကြောင့်ဒေါသထွက်လာတယ်
"တောက်! ဘယ်ကောင်ကဒီရွာကိုသာသနာအလင်းနဲ့ကာကွယ်ပေးထားတာလဲ
ငါသိလို့ကတော့မင်းသေပြီသာမှတ်"
ပြောပြောဆိုနဲ့သာဂကသူအစွမ်းတွေနဲ့အကာအကွယ်ကိုဖျက်ဆီးဖို့ကြိုးစားတယ်
သို့သော်အချည်းနှီးသာ....
"ဒါကသာသနာရဲ့အလင်းဘဲ အသင်တို့ရဲ့ယုတ်ညံ့တဲ့ပညာတွေနဲ့ဘယ်လိုမှမဖျက်ဆီးနိုင်ဘူး"
အသင်္ခရာ ရွာပြင်ရောက်ရောက်ချင်းအောက်လမ်းဆရာနဲ့
တည့်တည့်တိုးမယ်မထင်ထားဘူး
အခါအခွင့်သင့်လိုက်ပါဘိ
"မင်းကဒီရွာကိုစည်းချထားတဲ့သူပေါ့လေ ဟားဟား!
ငါကမင်းကိုခက်ခက်ခဲခဲရှာဖွေပြီးသတ်ရမယ်ထင်တာ
မင်းကအသေလာခံတော့လည်းငါသက်သာတာပေါ့"
အသင်္ခရာမျက်လုံးတို့မှေးကျဥ်းလိုက်ပြီး
"အသင်ကသာကိုယ့်သေတွင်းကိုယ်တူးနေတာ ကျွန်ုပ်စောင့်ရှောက်တဲ့ဒီနယ်မှာ
ယုတ်ညံ့တဲ့အစီအရင်မျိုးလာစီရင်ရဲတယ်"
သာဂ မိမိရှေ့ကလူအားဘယ်သူဆိုတာခန့်မှန်းမိသွားတယ်
"အော် မင်းမြွေဖြူအရှင်ဆိုတာပေါ့ မင်းအကြောင်းပညာသည်မိတ်ဆွေတွေဆီကကြာဖူးပါတယ်
ဒီနယ်ကိုလာတဲ့ အောက်လမ်းပညာသည်မကလို့အထက်လမ်းပညာသည်ဆိုရင်မင်းဆီကခွင့်ပြုခွင့်တောင်းရတယ်တဲ့
ဟားဟား ငါကတော့မင်းကိုနည်းနည်းမှမကြောက်ဘူး
အခုဖမ်းပြီး မင်းကိုငါ့အစေအပါးမြွေလုပ်ပစ်မယ်"
သာဂချက်ချင်းသူစွမ်းအင်တွေကိုစုပြီး
အသင်္ခရာဆီ တွန်းပို့လိုက်တယ်
" အသင်ကျွန်ုပ်ကိုထိအောင်မပစ်နိုင်ပါဘူး"
အစောနကထိမိမိရှေ့ရှိနေသေးသူက
ချက်ချင်းသူ့နောက်ဘက်မှာပြန်ပေါ်လာတယ်
သာဂအနောက်လှည့်ပြီးအစွမ်းတွေနဲ့ထပ်ပစ်တယ်
ဒီအခါမှာတော့ မြွေဖြူကောင်ကမရှောင်တော့ဘူး
သာဂလှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်တယ် ငါ့အစွမ်းတွေမြည်းကြည့်လိုက်စမ်း!!
မိမိနိုင်ပြီဟု အပိုင်တွက်လိုက်သော်လည်း သူ့အစွမ်းတွေက
မြွေဖြူကောင်ရဲ့လက်ဝှေ့လိုက်တာနဲ့တင်ပျောက်သွားမယ်လို့ဘယ်သူထင်မှာလဲ
သာဂအချိန်မဆိုင်းဘဲ သူ့အစွမ်းတွေကိုပြန်ထပ်စုဖို့လုပ်လိုက်ချိန်
အသင်္ခရာရဲ့အောက်ပိုင်းက မြွေအမြှီးအဖြစ်ပြောင်းသွားပြီး
သူ့ ရုပ်ခန္ဓာဆီပြန်ရောက်သွားတဲ့အထိအမြှီးနဲ့အရိုက်ခံလိုက်ရတယ်
"ဗွက်! အဟွတ်!"
သာဂအန်ထွက်လာတဲ့သွေးတွေကိုကြည့်ပြီးတောက်ခေါက်လိုက်ကာ
"တောက်! တော်တော်ကိုအစွမ်းထက်နေတယ်ပေါ့! တစ်နေ့မင်းငါ့အစေအပါးဖြစ်လာစေရမယ်" ဟုကြိမ်းဝါးတော့သည်
အောက်လမ်းဆရာရဲ့စိတ်ဝိညာဥ်ပျောက်သွားတာဟာ
မူလရုပ်ခန္ဓာဆီ ပြန်ရောက်သွားတာမှန်းအသင်္ခရာသိတယ်
ဒီအောက်လမ်းဆရာဒဏ်ရာပြင်းပြင်းထန်ထန်လည်းရသွားတာမို့
ရွာသားတွေကို လတ်တလောတော့ ဒုက္ခပေးနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး
အသင်္ခရာသူ့စိတ်ဝိညာဥ်ကိုရုပ်ခန္ဓာဆီပြန်ဝင်လိုက်တယ်
ပြီးတော့ တရားထိုင်နေရာမှထပြီး သူကြီးတို့အား
"ရွာသားတွေအပြင်ထွက်လို့ရပြီ ဗုဒ္ဓပူဇော်ပွဲအတွက်လည်းပူစရာမရှိတော့ဘူး" ဟုအသိပေးလိုက်တယ်"
သူကြီးရဲ့မျက်နှာဟာပြုံးရွှင်လာပြီးတက်တက်ကြွကြွဖြင့်
"ကျုပ်တို့ဗုဒ္ဓပူဇော်ပွဲအတွက်ပြင်ဆင်စရာရှိတာသွားပြင်ဆင်လိုက်ဦးမယ် ဒီကကျေးဇူးရှင်လေးအနားယူလိုက်ပါဦး" ဟုပြောကာအိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားတယ်
သူကြီးအိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားပြီးတော့
အခြေအနေအရပ်ရပ်အားလေ့လာသုံးသပ်နေတဲ့ဝဏ္ဏတို့ကအနားတိုးကပ်လာပြီး
"ကျွန်တော်တို့ကိုမှတ်မိလား"
"အင်းမှတ်မိတယ်ဘာမေးစရာရှိလို့လဲ"
"ဟို....ကျေးဇူးရှင်နာမည်ကိုမေးချင်လို့ပါ"
ဗညားနဲ့သူရိယ ဒီလူကိုအတော်လေးစိတ်ဝင်စားနေတာဖြစ်သည်
ဒီလူကရုတ်တရက်ပေါ်လာပြီးရုတ်တရက်ပျောက်ပျောက်သွားတာလေ
"ကျွန်ုပ်နာမည်ကအသင်္ခရာ"
"အသင်္ခရာ..."
ဝဏ္ဏထိုနာမည်ကို တိုးဖွဖွပြန်ရွတ်ကြည့်လိုက်တယ်
ဒီ..ဒီနာမည်ကို သူ့အိပ်မက်ထဲမှာအမြဲကြားနေကြလေ....
ဒါကြောင့်သူထိန်းမနိုင်ဘဲ မေးပြီးသားမေးခွန်းကိုထပ်မေးလိုက်တယ်
"တောထဲမှာစတွေ့တဲ့အချိန်ထက်စောပြီးကျွန်တော်တို့တွေ့ဖူးလား"
ဒီတစ်ခါမှာတော့အဖြေကပြောင်းသွားတယ်
"အသင်ကိုယ်တိုင်အဖြေရှာပါ " တဲ့လေ
Zawgi
အသခၤရာ
ေအာက္လမ္းဆရာလက္ကဒီလူေတြလြတ္ႏိုင္ဖို႔မွာစရာရွိတာေသခ်ာမွာရသည္
"အားလုံးဘဲ ဒီေန႔ကြၽႏ္ုပ္ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲရြာျပင္မထြက္နဲ႔
ရြာပတ္ပတ္လည္မွာစည္းခ်ထားတာေပါက္သြားမယ္"
"ဒါဆိုက်ဳပ္တို႔ဗုဒၶပူေဇာ္ပြဲအတြက္ကေရာ"
"ဟုတ္တယ္ ဒီလျပည့္ညကမွဗုဒၶပူေဇာ္ပြဲရဲ႕အဓိကေန႔ေနာ္"
"မပူနဲ႔ ေနမဝင္ခင္ထြက္ခြင့္ရမွာပါ ပူေဇာ္ပြဲတြက္လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ထားလို႔ရတယ္"
ထိုအခါမွရြာသားေတြကၿငိမ္သြားၾကတယ္
သူယုံတယ္ သူ့ေဆးေကြၽးထားတဲ့ေႁမြလြတ္ေျမာက္သြားတာ
ေအာက္လမ္းဆရာသိသြားတာနဲ႔ ရြာဆီသူကိုယ္တိုင္ေရာက္လာမွာ
အဲ့က် ဒီေအာက္လမ္းဆရာကိုအနာတရျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ရြာသားေတြအျပင္ထြက္ႏိုင္ၿပီ
"အားလုံးအလုပ္ျပန္သြားႏိုင္ၿပီ"
သူႀကီးကလူခြဲခိုင္းလိုက္မွအားလုံးကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာဆီျပန္သြားၾကတယ္
"ဒါနဲ႔ဒီက...."
သူႀကီးကမိမိအားတစ္ခုခုေမးခ်င္ေနတာသိေပမဲ့
အသခၤရာလက္ဟန္ျပၿပီးဟန္႔တားလိုက္တယ္
"ေမးခ်င္တာရွိရင္ေနာက္မွေမးပါသူႀကီး အခုကြၽႏ္ုပ္တရားထိုင္ဖို႔လိုေသးတယ္"
"ေကာင္းပါၿပီ"
သူႀကီးအလိုက္ကန္းဆိုးသိသိျဖင့္
ေမးခ်င္တာေတြၿမိဳသိပ္လိုက္ရျပန္သည္
ေနာက္...ေနာက္ေန႔ေမးလည္းမေနာက္က်ေသးပါဘူး
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ အသခၤရာတရားထိုင္ကာ
႐ုပ္ခႏၶာမွ စိတ္ဝိညာဥ္ကိုယ္ပြားအားခြာလိုက္သည္
ဒီနယ္မွာရွိသမွ်ေႁမြတိုင္းက သူ့ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္မွာရွိတယ္
ဒါကို အဲ့ေအာက္လမ္းဆရာကသူမသိေအာင္ ေႁမြကိုခိုင္းစားႏိုင္တယ္ဆိုကတည္းက
ေတာ္႐ုံတန္႐ုံပညာသည္အဆင့္မဟုတ္ႏိုင္ဘူး
ဒါေၾကာင့္ သူလာရင္လည္းခႏၶာအစစ္နဲ႔လာႏိုင္ေခ်နည္းတယ္
စိတ္ဝိညာဥ္ကိုယ္ပြားသာလာေလာက္မွာ
လူေတြကိုစိတ္ဝိညာဥ္ကျမင္ႏိုင္ေပမဲ့
ခႏၶာခြာထားတဲ့စိတ္ဝိညာဥ္ကိုေတာ့
သရဲတေစၧေတြနဲ႔စိတ္ဝိညာဥ္အခ်င္းခ်င္းသာျမင္ႏိုင္တာ
အဲ့ဒီအတြက္သူလည္းကိုယ္ပြားနဲ႔သြားဖို႔လိုအပ္တယ္
___________
ေအာက္လမ္းဆရာသာဂရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ကိုယ္ပြားက
ဘုရားဂူရြာထဲဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့
ေရႊေရာင္အကာအကြယ္တစ္ခုကထပ္ကာထပ္ကာတြန္းလႊတ္ေနတာေၾကာင့္ေဒါသထြက္လာတယ္
"ေတာက္! ဘယ္ေကာင္ကဒီရြာကိုသာသနာအလင္းနဲ႔ကာကြယ္ေပးထားတာလဲ
ငါသိလို႔ကေတာ့မင္းေသၿပီသာမွတ္"
ေျပာေျပာဆိုနဲ႔သာဂကသူအစြမ္းေတြနဲ႔အကာအကြယ္ကိုဖ်က္ဆီးဖို႔ႀကိဳးစားတယ္
သို႔ေသာ္အခ်ည္းႏွီးသာ....
"ဒါကသာသနာရဲ႕အလင္းဘဲ အသင္တို႔ရဲ႕ယုတ္ညံ့တဲ့ပညာေတြနဲ႔ဘယ္လိုမွမဖ်က္ဆီးႏိုင္ဘူး"
အသခၤရာ ရြာျပင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေအာက္လမ္းဆရာနဲ႔
တည့္တည့္တိုးမယ္မထင္ထားဘူး
အခါအခြင့္သင့္လိုက္ပါဘိ
"မင္းကဒီရြာကိုစည္းခ်ထားတဲ့သူေပါ႔ေလ ဟားဟား!
ငါကမင္းကိုခက္ခက္ခဲခဲရွာေဖြၿပီးသတ္ရမယ္ထင္တာ
မင္းကအေသလာခံေတာ့လည္းငါသက္သာတာေပါ႔"
အသခၤရာမ်က္လုံးတို႔ေမွးက်ဥ္းလိုက္ၿပီး
"အသင္ကသာကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးေနတာ ကြၽႏ္ုပ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ဒီနယ္မွာ
ယုတ္ညံ့တဲ့အစီအရင္မ်ိဳးလာစီရင္ရဲတယ္"
သာဂ မိမိေရွ႕ကလူအားဘယ္သူဆိုတာခန္႔မွန္းမိသြားတယ္
"ေအာ္ မင္းေႁမြျဖဴအရွင္ဆိုတာေပါ႔ မင္းအေၾကာင္းပညာသည္မိတ္ေဆြေတြဆီကၾကာဖူးပါတယ္
ဒီနယ္ကိုလာတဲ့ ေအာက္လမ္းပညာသည္မကလို႔အထက္လမ္းပညာသည္ဆိုရင္မင္းဆီကခြင့္ျပဳခြင့္ေတာင္းရတယ္တဲ့
ဟားဟား ငါကေတာ့မင္းကိုနည္းနည္းမွမေၾကာက္ဘူး
အခုဖမ္းၿပီး မင္းကိုငါ႔အေစအပါးေႁမြလုပ္ပစ္မယ္"
သာဂခ်က္ခ်င္းသူစြမ္းအင္ေတြကိုစုၿပီး
အသခၤရာဆီ တြန္းပို႔လိုက္တယ္
" အသက္ြၽန္ႏုပ္ကိုထိေအာင္မပစ္ႏိုင္ပါဘူး"
အေစာနကထိမိမိေရွ႕ရွိေနေသးသူက
ခ်က္ခ်င္းသူ့ေနာက္ဘက္မွာျပန္ေပၚလာတယ္
သာဂအေနာက္လွည့္ၿပီးအစြမ္းေတြနဲ႔ထပ္ပစ္တယ္
ဒီအခါမွာေတာ့ ေႁမြျဖဴေကာင္ကမေရွာင္ေတာ့ဘူး
သာဂေလွာင္ၿပဳံးၿပဳံးလိုက္တယ္ ငါ႔အစြမ္းေတြျမည္းၾကည့္လိုက္စမ္း!!
မိမိႏိုင္ၿပီဟု အပိုင္တြက္လိုက္ေသာ္လည္း သူ့အစြမ္းေတြက
ေႁမြျဖဴေကာင္ရဲ႕လက္ေဝွ႔လိုက္တာနဲ႔တင္ေပ်ာက္သြားမယ္လို႔ဘယ္သူထင္မွာလဲ
သာဂအခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ သူ့အစြမ္းေတြကိုျပန္ထပ္စုဖို႔လုပ္လိုက္ခ်ိန္
အသခၤရာရဲ႕ေအာက္ပိုင္းက ေႁမြအၿမႇီးအျဖစ္ေျပာင္းသြားၿပီး
သူ့ ႐ုပ္ခႏၶာဆီျပန္ေရာက္သြားတဲ့အထိအၿမႇီးနဲ႔အ႐ိုက္ခံလိုက္ရတယ္
"ဗြက္! အဟြတ္!"
သာဂအန္ထြက္လာတဲ့ေသြးေတြကိုၾကည့္ၿပီးေတာက္ေခါက္လိုက္ကာ
"ေတာက္! ေတာ္ေတာ္ကိုအစြမ္းထက္ေနတယ္ေပါ႔! တစ္ေန႔မင္းငါ႔အေစအပါးျဖစ္လာေစရမယ္" ဟုႀကိမ္းဝါးေတာ့သည္
ေအာက္လမ္းဆရာရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ေပ်ာက္သြားတာဟာ
မူလ႐ုပ္ခႏၶာဆီ ျပန္ေရာက္သြားတာမွန္းအသခၤရာသိတယ္
ဒီေအာက္လမ္းဆရာဒဏ္ရာျပင္းျပင္းထန္ထန္လည္းရသြားတာမို႔
ရြာသားေတြကို လတ္တေလာေတာ့ ဒုကၡေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး
အသခၤရာသူ့စိတ္ဝိညာဥ္ကို႐ုပ္ခႏၶာဆီျပန္ဝင္လိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ တရားထိုင္ေနရာမွထၿပီး သူႀကီးတို႔အား
"ရြာသားေတြအျပင္ထြက္လို႔ရၿပီ ဗုဒၶပူေဇာ္ပြဲအတြက္လည္းပူစရာမရွိေတာ့ဘူး" ဟုအသိေပးလိုက္တယ္"
သူႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာဟာၿပဳံးရႊင္လာၿပီးတက္တက္ႂကြႂကြျဖင့္
"က်ဳပ္တို႔ဗုဒၶပူေဇာ္ပြဲအတြက္ျပင္ဆင္စရာရွိတာသြားျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္ ဒီကေက်းဇူးရွင္ေလးအနားယူလိုက္ပါဦး" ဟုေျပာကာအိမ္ေပၚကဆင္းသြားတယ္
သူႀကီးအိမ္ေပၚကဆင္းသြားၿပီးေတာ့
အေျခအေနအရပ္ရပ္အားေလ့လာသုံးသပ္ေနတဲ့ဝဏၰတို႔ကအနားတိုးကပ္လာၿပီး
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုမွတ္မိလား"
"အင္းမွတ္မိတယ္ဘာေမးစရာရွိလို႔လဲ"
"ဟို....ေက်းဇူးရွင္နာမည္ကိုေမးခ်င္လို႔ပါ"
ဗညားနဲ႔သူရိယ ဒီလူကိုအေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားေနတာျဖစ္သည္
ဒီလူက႐ုတ္တရက္ေပၚလာၿပီး႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတာေလ
"ကြၽႏ္ုပ္နာမည္ကအသခၤရာ"
"အသခၤရာ..."
ဝဏၰထိုနာမည္ကို တိုးဖြဖြျပန္ရြတ္ၾကည့္လိုက္တယ္
ဒီ..ဒီနာမည္ကို သူ့အိပ္မက္ထဲမွာအၿမဲၾကားေနၾကေလ....
ဒါေၾကာင့္သူထိန္းမႏိုင္ဘဲ ေမးၿပီးသားေမးခြန္းကိုထပ္ေမးလိုက္တယ္
"ေတာထဲမွာစေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ထက္ေစာၿပီးကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ႕ဖူးလား"
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့အေျဖကေျပာင္းသြားတယ္
"အသင္ကိုယ္တိုင္အေျဖရွာပါ " တဲ့ေလ