Selamın aleyküm!
Nasılsınız birtanecik okurlarım?
Bölüm hazır ama geçiş bölümü olduğundan fazla uzun tutamadım umarım yine de beğenirsiniz.
Bu arada zeyyyazar isimli arkadaşımın kitaplarına da göz atıp destek olabilirsiniz.
Sizi daha fazla tutmadan bölüme alayım.
Keyifli okumalar dilerim.
💫✨️
Yoldaş Bey; Ne zaman geri döneceksiniz? Bir hafta oldu.
Yoldaş Bey; Hem bir şey verecektim onu da veremedim.
Siz; Bu gün geri döneceğiz.
Siz; Ne vereceksin?
Yoldaş Bey; Beğenmeni umduğum bir sürpriz. Gelince veririm.
Meraktan çatlamak dışında hiç bir şey yapamıyordum.
Ne aldı acep?
"Ştt, kalk kız!" Kafama çarpan yastıkla öfke ile Yağmur'a baktım. Neydi abili kardeşli benim kafamdan istedikleri?
Teyzemler dün değil önceki gün gelmişlerdi. Onlar da bizimle kalmak istemişlerdi.
"Ne var ne! Geldiğinden beri iki dakikada bir kalk kalk kalk deyip duruyorsun! Seni şuraya yatırır yolarım Yağmur!" Üzerimde Yağmur'un iki dakikada bur konuşmasının ve merakın verdiği sinir olunca Yağmur'a patlamıştım.
"Ne bağırıyorsun be! Tamam demedik bir şey." Daha sonra ise merakla kıstı gözlerini.
"İki saattir neden telefonuna bakıp duruyorsun? Kimle konuşuyon kız?" Yağmur üzerime doğru gelincemtelefon görünmesin diye kendime yasladım.
"Sanane."
"Sevgilinle mi konuşuyon yoksa?"
"He Yağmur sevgilimle konuşuyorum darladın iyice!" Üzerime geldiğinden ve ben geldikçe utandığımdan dolayı hızla yerimden kalktım ve telefonumu kapatıp cebime koydum.
Yağmur kıs kıs gülerken başıma örtümü aldım ve bahçeye çıktım.
Bahçedeki çardağa örümcek kontrolü yaptıktan sonra oturdum. Telefonu cebimden çıkarıp az önceki konuşmamıza girdim.
Siz; Tamam o zaman geldiğimizde öğrenirim.
Siz; Benim şimdi kapatmam gerek. Allah'a emanet ol.
Yoldaş Bey; Sende güzelim.
Aa! Bize güzelim dedi.
İç sesimle aynı fikirdeydik.
"Ha?" Ağzımdan kaçan şaşkınlık nidasını tutamadım. Elimi hızla ağzıma kapattım. Utanmıştım ve yanaklarım kızarıyordu. Telefonumu yanıma bıraktığımda ellerimle yüzüme rüzgar yapmaya çalıştım.
Ay utandın mı kız? Ama bir şey diyeceğim yoldaş beyefendi bence fazla tatlı.
"Dicle! Anne Dicle nerede?" Abimin beni aradığını duydum ve hızla yüzümü normal haline getirmeye çalışarak seslendim,
"Burdayım abi!" Hızla kalktım ve abimin sesinin geldiği yere ilerledim, annemlerle balkonda oturuyorlardı. Bende yanlarına ilerledim ve boş olan yere yani Yavuz abimin yanına oturdum.
"Neredeydin Dicle?" Abim ilgili bir şekilde bana sorarken Yağmur kıs kıs güldü.
"Sevgilisiyle rahat konuşmaya gitti." Onun konuşacağını anladığım anda öksürebileceğim en şiddetli sesle öksürdüm. Ben ne dediğini anladıma ama abimler benim öksürük sesimden duymadılar. Daha yeni kendime gelmişken Yağmur yüzünden biraz daha kızardım.
Gıcık su damlası.
"İyi misin? Kızardın bir." Yavuz abi yüzüme bakınca bir kez daha öksürüyormuş gibi yaptım.
"Toz kaçtı da boğazıma."
Bu sefer hangi inşaatın tozu kaçtı?
Susar mısın bizi kurtarmaya çalışıyorum.
Benim üzerimdeki ilgi dağılırken annemler biraz daha sohbet etti. En sonunda gitme vakti gelince herkes eşyalarını topladı ve arabalara yerleştirdi. Annemler kendi arabasında gidiyordu teyzemler de kendi arabalarında giderken biz gençler abimin arabasında gidiyorduk. Abim şoför koltuğundaydı ve herkesle ettiğim kavgadan sonra ben de onun yanında oturuyordum. Arkada ise Yavuz abim ve Yağmur oturuyordu.
Anneannem arkamızdan bize el sallarken hep birlikte yola koyulduk.
Kazasız belasız eve varmak için dua ettikten sonra başımı arkaya yaslayıp akan yolu izlemeye koyuldum. Kulaklıklarımı takıp bir müzik açtım ve kendi alemlerime daldım.
Çok farklı hissediyordum. Aslında Fırat bana anonim olarak yazarken de alıştığımı ve etkilendiğimi kabul ettiğim ettiğim için bu olaya bir son verme ihtiyacı hissetmi ve son vermiştim ama olayların böyle şekillenebileceğini tahmin etmemiştim.
Düşünsene adam dibimizden biri çıkıyormuş Yağmur böyle söylemişti.
Gerçekten de çok uzaktan çıkmadı Zehra'nın abisi.
Ah be demek evlenip gidecektim.
Fırat Tuna...
Kahve saçlara ve aynı renk gözlere sahipti. Düzgün yüz hatları ve ona orantılı bir vücuda sahipti. Tahminimce boyu 185 falandı. Ben ise 170 boyundaydım. Normal kiloda normal bir insandım.
Yakışır mıydık onunla?
Yakışırsınız tabi, senden güzelini mi bulacak. Hem zaten o seni en başından beri yanına yakıştırmıştı.
Kafamı iki yana sallayarak düşüncelerden kurtulmaya çalıştım. Dudaklarımı kıvrılmasınlar diye birbirlerine bastırdım ve başımı cama çevirdim iyice kimse görmesin diye.
《•》
"Karar." Tokmağı vurdu. Onunla birlikte herkes ayağa kalktığında gür ve anlaşılır bir sesle açıkladı.
"...Sanık Hakan Gök'ün müebbet hapis cezasına çarptırılmasına karar verilmiştir." Kendisi çıkarken arkadan gelen sesleri duyuyordu. Ama aldırış etmeden çıktı ve cübbesini düzeltti.
Kendi odasına girdiğinde yüzünde bulunan ciddi ifadeden kurtuldu ve neşe ile masasında bekleyen dosya yığınını hiçe sayarak koltuğuna oturdu ve heyecanla telefonunu eline aldı. Ona mesaj atmak için hızla sohbetlerine girdi.
Siz; Napıyorsun?
Bir süre bekledi fakat cevap gelmeyince telefonunu masasının üzerine bıraktı. Köşedeki dosya yığınından bir dosya aldı ve incelemeye başladı ama bir türlü odaklanamıyordu. Acaba ne yapıyordu şu an? Tam o anda mesaj geldiğini duyunca heyecanla telefonunu aldı eline.
Fatura mesajı olduğunu fark edince ise geri yerine bıraktı. Kendini odakladı ve bu sefer gerçekten dosyayı incelemeye devam etti. Az önceki davanın dosyasıydı ve Hakan Gök bir çok suça karışmıştı. Öylelerinin hiç çıkmaması gerekirdi.
Tekrar gelen mesaj sesine bu sefer göz ucuyla baktı ve bunsefer beklediği kişiden olduğunu görünce hemen eline aldı.
İmanımın Yarısı; Yoldayız, gelmek üzereyiz.
İmanının Yarısı; Sen ne yapıyorsun?
Gelmek üzereydi. O zaman ona hediyesini verebilirdi. Ama bu gün vermeyecekti.
Siz; Yarın müsait olursan benimle öğle yemeği yer misin?
Siz; Konuşmamız gereken konular var, Zehra da gelir.
Onunla konuşması gereken konular vardı. Evlilikleri, olacak düzenleri, yaşayacakları ev olmak üzere konuşacak çok şeyleri vardı.
İmanımın Yarısı; Olur, benim de soracağım şeyler vardı zaten.
İmanımın Yarısı; Eve gelmek üzereyiz. Ben kapatıyorum kendine dikkat et.
Siz; Sende.
Yarın buluşacaklardı. Haberi olmadan plana eklediği Zehra'yı aradım. İnşallah yarın öğlen müsaittir.
"Efendim abi?" Diyerek açtığında telefonu yorgun gelen sesi ile kaşlarını çattı.
"Ne oldu? Sesin yorgun geliyor." Bu sefer de güldüğünü duydu.
"Bir şey olmadı sadece Babaannemin ilacını yazdırmak için hastaneye gittik orda insanlar hayattan bezdirdi beni."
"Geçmiş olsun. Senden bir şey isteyecektim."
"Sen de genelde pek bir şey istemezdin hayırdır?" Şüpheli sesine ona çaktırmadan göz devirdi.
"Yarın sen de gelirsen Dicle ile yemek yiyeceğiz. Öğlen. Konuşacak bir sürü şey var." Annesi söylemişti ona böyle bir teklifte bulunmasını. Bu yüzden Zehra'nın meşgul olmayacağına bu kadar güvenmişti.
"Tamam gelirim." Rahat bir nefes alıp arkasına yaslandı.
"Teşekkürler Zehra. "
"Rica ederim ne demek. Neyse kapat hadi benim halim kalmadı kapatmaya." Neşeyle "Görüşürüz" Dedikten sonra telefonu kapattı.
Mesaisinin bitmesine çok az kalmıştı. O da son dosyayı da inceledikten sonra cübbesini çıkarıp odada bulunan askıya astı ve telefonu ve arabasının anahtarını cebine koyup çıktı.
Çok mutluydu elhamdülillah. O yıllarca sakınmıştı haramdan ve vuslatı çok güzel olacaktı inşallah.
《•》
Çantam ve ben odamıza girdiğimizde hemen dolabımdan güzel bir tişört ve çikolata resimlerinin bulunduğu pijamamı aldım. İç çamaşırı da ayarladıktan sonra onları kucağımda bir top haline getirdim. Banyoya girip şöyle mis gibi bir banyo yapıp tüm yorgunluğumu atacağım yerde dahada mayıştım. Ne zaman banyo yapsam mayışıyordum zaten.
Üzerimi giyinip saçlarımı kuruttuktan sonra banyodan çıktım ve odama tekrar girdim. Üzerime namaz kılarken giydiğim kıyafetlerimi geçirdim. Ve seccademi serdim. Namazımı kılarken hissettiğim huzuru başka hiç bir yerde hissetmiyordum.
Namazım bitince tesbihatımı yaptım ve Seccadeyi katlayıp tekrar yerine koydum. Çantamdaki eşyalarımı da tek tek yerleştirip işim bitince yatağıma uzandım. Annem odama girince ona baktım.
"Eşyalarını yerleştirdin mi?"
Başımı salladım.
"Anne, Fırat Tuna yarın dışarıda buluşalım dedi. Zehra da olacakmış. Konuşacak konular var dedi." Annem beni dikkatle dinledikten sonra başını salladı.
"Git kızım. Konuşun. Şimdi konuşursanız uyuşmayacak zıt şeyler olaylar ilerlemeden halledilir.Eğer en ufak bir sıkıntı olursa beni veya babanı ara." Annem ellerini Saçıma koydu ve saçımı yavaşça okşadı.
"Tamam anne."
"Yağmur veya Esra da gelebilir seninle ikisinden birini de al yanına. " Ben de onaylarcasına başımı salladım.
Annem odadan ayrıldığında Esra'yı götüreceğim için ona mesaj attım. Yağmur'un dilinden durulmazdı. En azından Esra daha olgun bir karaktere sahipti.
Her şeyi halledince yastığıma kafamı gömdüm ve derin bir uykuya daldım.
01.09.2023
Nabersiniz?
Bölüm bitti. Bu bölüm başta da dediğim gibi geçiş bölümüydü o yüzden uzun tutamadım.
Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?
Karakterler hakkındaki fikirleriniz?
Beğendiğiniz veya beğenmediğiniz sahneler?
Sizinle bir konu hakkında konuşmak istiyorum. Kitabımın her bölümü 200 den fazla kişi tarafından okunuyor ama oy sayısı buna oranla çok düşük. Oy vermemenizin sebebi beğenmemiş olmanız mı?
Oylarınız ve yorumlarınız beni çok motive ediyor o yüzden kitabımı desteklemeyi unutmayın.
Kendinize iyi bakmanız dileğiyle Allah'a emanet olun.
Sizleri seviyorum💖