Unicode
"ရှင် တည်ထောင်ထားတဲ့ ဖုန်းရွှေ ဖွဲ့စည်းပုံက ရှင့်မိသားစုရဲ့ ကံကောင်းခြင်းတွေကို ရှင့်အပေါ်မှာ စုစည်းစေတယ်လို့ ထင်နေတာလား။ မှားတယ်၊ တကယ်တော့ ရှင်က ဒီအတိုင်း သယ်ဆောင်ပေးသူ တစ်ယောက်ပဲ။ ရှင့်ရဲ့မိသားစုတစ်ခုလုံးက အဲဒီ ဖုန်းရွှေ ဖွဲ့စည်းမှုရဲ့ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းပဲ။ ပြီးတော့ အဲဒါကို တည်ထောင်ထားတဲ့သူက အဲဒီကနေ အကျိုးအမြတ်ရတဲ့ သူပဲ"
ကျန်းဝူ၏ မျက်နှာသည် ဖြူဖျော့လာပြီး ဗလုံးဗထွေး ဖြင့် ပြောလိုက်သည် :
"အဲဒါက မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်က ဘယ်လို ချမ်းသာလာတာလဲ။ ဒါက ကျွန်တော်တို့ဘိုးဘွားပိုင် သင်္ချိုင်းကို ရွှေ့ပြီးနောက်မှ ဖြစ်လာခဲ့တာ"
လင်းချင်းယင်က သူ့ကို သနားစိတ်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် :
"ရှင်က ဖုန်းရွှေ ဖွဲ့စည်းမှုကို တည်ဆောက်ပေးတဲ့သူနဲ့ ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ သယ်ဆောင်ပေးသူ ဖြစ်တယ်လို့ ကျွန်မ ပြောခဲ့တယ်လေ။ ကံတရားက ရှင့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြတ်သန်းပြီးတော့ သူ့ဆီကို ကူးသွားတာ။ ဒါပေမဲ့ ရှင့် မိသားစုတစ်စုလုံးရဲ့ ကံကြမ္မာက ကုန်ခန်းသွားတဲ့အခါ ရှင့်ရဲ့နောက်ဆုံး ယဇ်ပူဇော်မှု ဖြစ်လာလိမ့်မယ်"
ကျန်းဝူ၏နှလုံးသားသည် နစ်မြုပ်သွား၏။ ဆရာသခင်ဝမ်ကို ပထမဆုံး စတွေ့တုန်းက၊ နောင်လာနောက်သားများအတွက် ဖုန်းရွှေ ကောင်းသောနေရာကို ရှာခိုင်းရန်သာ တောင်းဆိုခဲ့သည်ကို သတိရလိုက်မိသည်။
သို့သော်လည်း ဆရာသခင်ဝမ်က သူ့ကို သေစေနိုင်သောနေရာတွင် ဖွဲ့စည်းတည်ထောင်ရန် လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။ သူသည် သူ၏မိသားစုကို အသေးအဖွဲ ဖျားနာမှု သို့မဟုတ် ဘေးအန္တရာယ်များသာ ကြုံတွေ့ရမည်ဟု ကတိပြုခဲ့သည်။ သူ့မှာ ပိုက်ဆံရှိသရွေ့တော့ ဒီပြဿနာများက ဘာမှဖြစ်မလာဘူးလို့လည်း သူ့ကိုယ်သူ ပြောခဲ့၏။
လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ်တွင် ဆရာသခင်ဝမ် ပြောခဲ့သည့်အတိုင်း သူ့မိသားစု၏ ကျန်းမာရေးသည် ပို၍ ဆိုးလာပြီး အသေးစား ဘေးအန္တရာယ်များနှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် လွန်ခဲ့သောနှစ်တွင် သားဖြစ်သူ ရုတ်တရက် သေဆုံးပြီးနောက်တွင်၊ သူသည် ဆရာသခင်ဝမ် ပြောခဲ့သည့်အတိုင်း မရိုးရှင်းဘူးဟု ထင်ခဲ့သည်။
ယခုနှစ်တွင် ကျန်းဝူသည် တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု ခံစားမိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဆရာသခင်ဝမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး တစ်စုံတစ်ခု လုပ်ဆောင်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့သည်။
သို့သော် ဆရာသခင်ဝမ်က ဘိုးဘွားပိုင် သင်္ချိုင်းကို ရွှေ့၍မရဟုသာ ဆက်ပြောခဲ့သည်။ မဟုတ်ရင် သူ၏မိသားစု တစ်ခုလုံး သေကုန်လိမ့်မည်။ သီးသန့်အနေဖြင့်လည်း သူသည် ဘိုးဘွားပိုင် သင်္ချိုင်း၏ ဖုန်းရွှေကို ကြည့်ရှုရန် ဆရာသခင်များစွာကို ဆက်သွယ်ခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်မှ ဘာတွေဖြစ်ပျက်နေလဲဆိုတာကို မမြင်နိုင်ခဲ့။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ဘာများ ထပ်ပြီး ကူညီပေးနိုင်လိမ့်မလဲ။
ကျန်းဝူ၏ မျက်နှာသည် ဖြူဖျော့သွားသည် ။ သူသည် သူ၏ နှလုံးသား အောက်ခြေမှ ထို အမှန်တရားကို မယုံကြည်ပေမဲ့၊ သူတို့မိသားစု၏ လက်ရှိအခြေအနေနှင့် ဆရာသခင်ဝမ်၏ တုံ့ပြန်မှုက လင်းချင်းယင် မှန်နေသည်ဟု သူ့ကို ပြောနေခဲ့သည်။ သူသည် လှည့်စားခံ ခဲ့ရပြီး၊ သူ၏သားကို သတ်လိုက်မိသည်။
ကျန်းဝူ၏ မျက်လုံးများက ဖုံးလွှမ်းခံသွားရသည် :
"အစကတည်းက ဖုန်းရွှေ ကောင်းတဲ့နေရာကို ရှာဖို့ ကူညီပေးခဲ့တဲ့ ဆရာသခင်ဝမ်က ဘိုးဘွားပိုင် သင်္ချိုင်းကို မရွှေ့နိုင်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်။ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ကျွန်တော်တို့မိသားစုတစ်ခုလုံး လက်တုံ့ပြန်ခံရပြီး သူတို့ထဲက တစ်ယောက်မှ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့"
ကျန်းကျန်ကောသည် သူ၏လက်ကို ဆန့်လိုက်ပြီး ကျန်းဝူ၏ မျက်နှာကို ရိုက်လိုက်သည်။ ကျန်းဝူသည် သူ၏မျက်နှာကို ဖုံးကွယ်ရန် မဝံ့ရဲခဲ့ပေ။ သူက လင်းချင်းယင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး တောင်းပန်လိုက်သည် :
"ဆရာသခင်လင်း၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီ ဖုန်းရွှေ ဖွဲ့စည်းမှုကို ဖျက်ဖို့ ကူညီပေးပါ"
ဖက်တီးဝမ်က သူ၏လက်ကို ဆန့်တန်းပြီး ကျန်းဝူကို ထရန် ကူညီပေးပြီး ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည် :
"မင်းမှာ ပြောစရာရှိရင် ပြောလိုက်ပါ။ ဒါမျိုး မလုပ်ပါနဲ့။ အဲ့နေ့က ဆရာသခင်လင်းက အဘိုးအိုအား ဆန္ဒအလျောက် ရပ်တန့်လိုက်တာကြောင့်၊ သူ(မ)က မင်းကို ကူညီမယ်လို့ ဆိုလိုတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါနဲ့ ဒီဟာက မတူတဲ့အရာပါ။ ဗေဒင်ဟောဖို့က ယွမ် ၁၀၀၀ ဖြစ်ပြီး၊ အဲဒါကို ကျွန်တော်တို့ ရပြီးသားပါ။ မန္တန်ကို ချိုးဖျက်တဲ့ဈေးက မတူဘူး"
"နားလည်ပါတယ် နားလည်ပါတယ်" ကျန်းဝူက သူ၏မျက်ရည်များကို အလျင်အမြန် သုတ်လိုက်ပြီး
"ဆရာသခင်က ဒီဖွဲ့စည်းပုံကို ချိုးဖျက်ပြီး ကျွန်တော်တို့မိသားစု လုံခြုံနေသ၍၊ ကျွန်တော် အဲဒါကို ဘယ်လောက် ပေးချေရ ပေးချေရ ဆန္ဒရှိပါတယ်"
လင်းချင်းယင်က ပြောလိုက်သည် :
"ဒီဖွဲ့စည်းပုံကို ချိုးဖျက်ဖို့ ကျွန်မအတွက် မခက်ခဲဘူး။ ဒါပေမဲ့ ရှင့်ရဲ့ ကံတရားကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ချိုးဖျက်လိုက်မယ်ဆိုရင်၊ ရှင်က တချို့ တန်ပြန်မှုတွေကို သေချာပေါက် ခံစားရလိမ့်မယ်။ ပိုက်ဆံအကြောင်းကို ပြောစရာမလိုဘူး။ ရှင့်ဘဝလည်း ထိခိုက်လိမ့်မယ်"
ကျန်းဝူက ခါးသီးသော အပြုံးကို ဖျစ်ညှစ် ပြုံးပြလိုက်သည် :
"ကျွန်တော့် သမီးလေး ကျန်းမာရေး ပြန်ကောင်းနေသရွေ့"
သူ ပြောသော စကားများကိုကြားသည်နှင့်၊ လင်းချင်းယင်က သူ့ကို နှစ်သိမ့်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည် :
"စိတ်မပူပါနဲ့။ ဒီ ဖုန်းရွှေ ဖွဲ့စည်းပုံကို တည်ထောင်တဲ့သူက ရှင့်ထက် အများကြီး ပိုခံစားရလိမ့်မယ်"
ကျန်းဝူက ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ ထိုလူသည် သူ့ထက် မည်သို့ ပို၍ ဒုက္ခရောက်နိုင်မည်နည်း။ သူ၏သားက ပြန်မလာနိုင်တော့ပေ။
ကျန်းဝူသည် နောင်တရစွာဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သော်လည်း သူ၏လေသံက ပို၍ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပုံရသည် :
"ဆရာသခင်လင်း ဖုန်းရွှေ ဖွဲ့စည်းမှု ပျက်သွားရင်၊ ကျွန်တော်က တန်ပြန်မှုကို ချက်ချင်း ခံရမှာလား"
လင်းချင်းယင် : "ရှင့်မှာ အချိန် နှစ်ရက်ရှိတယ်"
ကျန်းဝူသည် သူ၏မျက်လုံးများထဲတွင် သက်သာရာ အရိပ်အယောင်များ ပေါ်လွင်လာကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် :
"ကျွန်တော်ရဲ့မိသားစုကိစ္စတွေကို စီစဉ်ဖို့ ၂ ရက်က လုံလောက်ပါပြီ"
ယခုအချိန်တွင် ကျန်းကျန်ကောသည် ကျန်းဝူ အတွက် နောင်တရခြင်း မရှိတော့ပေ။ ကျန်းဝူသည် ချက်ချင်း သေသွားလျှင်တောင်၊ သူက ထိုက်တန်တယ်လို့ပဲ ပြောလိမ့်မည်။
သူ(ကျန်းကျန်ကော) ဂရုစိုက်သည်မှာ ဆေးရုံတွင် နေမကောင်း၍ လဲနေသော သူ၏ မြေးမလေးသာ ဖြစ်သည်။
သူ၏သားကို တွန်းထုတ်ပြီးနောက် ကျန်းကျန်ကော က မေးရန် စောင့်မနေနိုင်တော့ပေ :
"ဆရာသခင်လင်း၊ ကျွန်တော်တို့ ဘိုးဘွားပိုင် သင်္ချိုင်းကို အခု သွားကြမလို့လား"
လင်းချင်းယင်သည် လိပ်ခွံလေးကို ထိလိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏ :
"မနက်ဖြန် မနက် ၈ နာရီမှာ အချိန်မှန် ထွက်ခွာမယ်။ ရှင် အရင်ဆုံး ကျွန်မအတွက် တစ်ခုခု ပြင်ပြီးပြီလား..."
*
နံနက် ၄ နာရီခွဲတွင်၊ လင်းချင်းယင်သည် ပုံမှန်အတိုင်း ကျင့်ကြံရန် ထခဲ့သည်။ သူ(မ)သည် မနက် ၇ နာရီအထိ အိပ်ရာမှ မထသေးပေ။ သူ(မ)သည် အခန်းထဲမှ ထွက်လာသောအခါ၊ သူ(မ) အမေက အလုပ်မသွားရသေးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
လင်းချင်းယင်သည် သွားပွတ်တံ တစ်ချောင်းဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ၀င်သွားသည်။ သူ(မ) ထွက်လာသောအခါ၊ သူ(မ)အမေသည် သူ(မ)အား စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
"အမေ ဒီနေ့ ပိတ်ရက်လား" လင်းချင်းယင်သည် စားပွဲပေါ်မှ ခေါက်ဆွဲကို မထိဘဲ၊ ကော်ဖီစားပွဲပေါ်မှ ဘီစကွတ်ထုပ် တစ်ထုပ်ကို ယူကာ တစ်ချပ်စားလိုက်သည်။
လင်းချင်းယင်၏အမေက လင်းချင်းယင်ကို မဝံ့မရဲ ကြည့်ပြီးနောက် မေးလိုက်သည် :
"ချင်းယင် ၊ အမေ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်လောက်က ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သစ်သီးဖျော်ရည်တွေနဲ့ ရေခဲမုန့်တွေ အများကြီးတွေ့ခဲ့တယ်။ သမီး အဲဒါတွေကို ဝယ်ခဲ့တာလား?"
"မဟုတ်ဘူး!" လင်းချင်းယင်က လွယ်ကူရိုးရှင်းစွာ ဖြေလိုက်သည် : "သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဝယ်ခဲ့တာ"
လင်းချင်းယင် အမေ၏မျက်နှာတွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများသည် ပို၍ ထင်ရှားလာကာ၊ သူ(မ) အပြုံးကိုပင် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ :
"ဘယ်လိုသူငယ်ချင်းမျိုးလဲ။ မနက်ခင်းမှာ ကုန်ခြောက်တွေ သွားဝယ်တုန်းက အိမ်နီးနားချင်း အန်တီဝမ်က လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်လောက်က အမေတို့အိမ်ကို လူနှစ်ယောက် ရောက်လာတယ်လို့ ကြားတယ်။ သူတို့က ဘယ်သူတွေလဲ?"
လင်းချင်းယင်သည် သူ(မ)၏အမေကို ပဟေဠိဆန်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သော်လည်း အမှန်အတိုင်း ပြောခဲ့သည် :
"သမီးကို စာသင်ပေးပြီး ကူညီဖို့ သူတို့ လာခဲ့ကြတာ။ ထိုလူငယ်လေးက ကျန်းဝေ လို့ခေါ်ပြီး၊ သူက လွန်ခဲ့တဲ့နှစ် အနည်းငယ်က တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲမှာ ထိပ်တန်း အဆင့် ၁ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ သမီးက သူတို့ မိသားစုကို နည်းနည်းလေး ကူညီပေးလိုက်လို့၊ သူက သမီးကို ဆန္ဒအလျောက် စာလာသင်ပေးတာ။
ဝတဲ့ကောင်လေးကကြ သူနဲ့အတူ သင်ခန်းစာ လုပ်ဖို့ လာခဲ့တာ"
လင်းချင်းယင်၏ အမေသည် ယခုရက်ပိုင်းအတွင်း ဧည့်ခန်းရှိ စားပွဲပေါ်တွင် စာအုပ်များကို မြင်လိုက်ရသည်ကို သတိရသွား၏။ ထို့ကြောင့် သူ(မ)သည် သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
နောက်ခဏအကြာတွင် သူ(မ)၏မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည် :
"အမေ မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သမီးက အမေ့ကို ဘာလို့ စောစော မပြောခဲ့တာလဲ။ ပြီးတော့ အဲဒီလူတွေကို သစ်သီး၊ အချိုရည်တွေနဲ့ အဆာပြေမုန့်တွေကို ဝယ်ခိုင်းလိုက်တာလား။ အမေက သမီးအတွက် နောက်မှဝယ်ပေးမယ်နော်"
အချိန် နောက်ကျနေသည်ကို မြင်တော့ လင်းချင်းယင်၏ အမေက ဖိနပ်ကို အလျင်အမြန် ပြောင်းစီးပြီး အပြင်ထွက်သွားခဲ့သည် :
"ချင်းယင်၊ အမေ အရင်ဆုံး အလုပ်သွားအုံးမယ်။ သမီးက အိမ်မှာ စာကျက်နေနော်။ အမေ ညကျရင် သစ်သီးတွေ ဝယ်လာခဲ့မယ်"
လင်းချင်းယင်က ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ဘီစကွတ်များကို စားပြီးသည်နှင့် လိပ်ခွံ လေးကိုကိုင်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားခဲ့သည်။
ကျန်းဝူ၏ SUV ကားသည် အောက်ထပ်တွင် ရပ်ထားပြီး သူမကို စောင့်နေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အလုပ်သို့ ရောက်ရှိလာသော လင်းချင်းယင်၏မိခင်သည် ရုတ်ခြည်းရပ်တန့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည် :
"သူ(မ)က သူ့ရဲ့မိသားစုကို ကူညီနေတာလား? သူ(မ)က ကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူတို့ကို ဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲ"
SUV car
....................
Zawgyi
"ရွင္ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ဖုန္းေရႊ ဖြဲ႕စည္းပုံက ရွင့္မိသားစုရဲ့ ကံေကာင္းျခင္းေတြကို ရွင့္အေပၚမွာ စုစည္းေစတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား။ မွားတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ရွင္က ဒီအတိုင္း သယ္ေဆာင္ေပးသူ တစ္ေယာက္ပဲ။ ရွင့္ရဲ့မိသားစုတစ္ခုလုံးက အဲဒီ ဖုန္းေရႊ ဖြဲ႕စည္းမွုရဲ့ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါကို တည္ေထာင္ထားတဲ့သူက အဲဒီကေန အက်ိဳးအျမတ္ရတဲ့ သူပဲ"
က်န္းဝူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖဴေဖ်ာ့လာၿပီး ဗလုံးဗေထြး ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္ :
"အဲဒါက မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လို ခ်မ္းသာလာတာလဲ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘိုးဘြားပိုင္ သခၤ်ိဳင္းကို ေရႊ႕ၿပီးေနာက္မွ ျဖစ္လာခဲ့တာ"
လင္းခ်င္းယင္က သူ႔ကို သနားစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္ :
"ရွင္က ဖုန္းေရႊ ဖြဲ႕စည္းမွုကို တည္ေဆာက္ေပးတဲ့သူနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ သယ္ေဆာင္ေပးသူ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္မ ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ကံတရားက ရွင့္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ျဖတ္သန္းၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီကို ကူးသြားတာ။ ဒါေပမဲ့ ရွင့္ မိသားစုတစ္စုလုံးရဲ့ ကံၾကမၼာက ကုန္ခန္းသြားတဲ့အခါ ရွင့္ရဲ့ေနာက္ဆုံး ယဇ္ပူေဇာ္မွု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္"
က်န္းဝူ၏ႏွလုံးသားသည္ နစ္ျမဳပ္သြား၏။ ဆရာသခင္ဝမ္ကို ပထမဆုံး စေတြ႕တုန္းက၊ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္ ဖုန္းေရႊ ေကာင္းေသာေနရာကို ရွာခိုင္းရန္သာ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္ကို သတိရလိုက္မိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဆရာသခင္ဝမ္က သူ႔ကို ေသေစနိုင္ေသာေနရာတြင္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ရန္ လွုံ႔ေဆာ္ေပးခဲ့သည္။ သူသည္ သူ၏မိသားစုကို အေသးအဖြဲ ဖ်ားနာမွု သို႔မဟုတ္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားသာ ၾကဳံေတြ႕ရမည္ဟု ကတိျပဳခဲ့သည္။ သူ႔မွာ ပိုက္ဆံရွိသေရြ႕ေတာ့ ဒီျပႆနာမ်ားက ဘာမွျဖစ္မလာဘူးလို႔လည္း သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာခဲ့၏။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အနည္းငယ္တြင္ ဆရာသခင္ဝမ္ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း သူ႔မိသားစု၏ က်န္းမာေရးသည္ ပို၍ ဆိုးလာၿပီး အေသးစား ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္တြင္ သားျဖစ္သူ ႐ုတ္တရက္ ေသဆုံးၿပီးေနာက္တြင္၊ သူသည္ ဆရာသခင္ဝမ္ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း မရိုးရွင္းဘူးဟု ထင္ခဲ့သည္။
ယခုႏွစ္တြင္ က်န္းဝူသည္ တစ္ခုခုမွားေနၿပီဟု ခံစားမိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာသခင္ဝမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး တစ္စုံတစ္ခု လုပ္ေဆာင္နိုင္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ဆရာသခင္ဝမ္က ဘိုးဘြားပိုင္ သခၤ်ိဳင္းကို ေရႊ႕၍မရဟုသာ ဆက္ေျပာခဲ့သည္။ မဟုတ္ရင္ သူ၏မိသားစု တစ္ခုလုံး ေသကုန္လိမ့္မည္။ သီးသန႔္အေနျဖင့္လည္း သူသည္ ဘိုးဘြားပိုင္ သခၤ်ိဳင္း၏ ဖုန္းေရႊကို ၾကည့္ရွုရန္ ဆရာသခင္မ်ားစြာကို ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္မွ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနလဲဆိုတာကို မျမင္နိုင္ခဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ဘာမ်ား ထပ္ၿပီး ကူညီေပးနိုင္လိမ့္မလဲ။
က်န္းဝူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖဴေဖ်ာ့သြားသည္ ။ သူသည္ သူ၏ ႏွလုံးသား ေအာက္ေျခမွ ထို အမွန္တရားကို မယုံၾကည္ေပမဲ့၊ သူတို႔မိသားစု၏ လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ ဆရာသခင္ဝမ္၏ တုံ႔ျပန္မွုက လင္းခ်င္းယင္ မွန္ေနသည္ဟု သူ႔ကို ေျပာေနခဲ့သည္။ သူသည္ လွည့္စားခံ ခဲ့ရၿပီး၊ သူ၏သားကို သတ္လိုက္မိသည္။
က်န္းဝူ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ဖုံးလႊမ္းခံသြားရသည္ :
"အစကတည္းက ဖုန္းေရႊ ေကာင္းတဲ့ေနရာကို ရွာဖို႔ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ ဆရာသခင္ဝမ္က ဘိုးဘြားပိုင္ သခၤ်ိဳင္းကို မေရႊ႕နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုတစ္ခုလုံး လက္တုံ႔ျပန္ခံရၿပီး သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္မွ အသက္ရွင္က်န္ရစ္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့"
က်န္းက်န္ေကာသည္ သူ၏လက္ကို ဆန႔္လိုက္ၿပီး က်န္းဝူ၏ မ်က္ႏွာကို ရိုက္လိုက္သည္။ က်န္းဝူသည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို ဖုံးကြယ္ရန္ မဝံ့ရဲခဲ့ေပ။ သူက လင္းခ်င္းယင္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္သည္ :
"ဆရာသခင္လင္း၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီ ဖုန္းေရႊ ဖြဲ႕စည္းမွုကို ဖ်က္ဖို႔ ကူညီေပးပါ"
ဖက္တီးဝမ္က သူ၏လက္ကို ဆန႔္တန္းၿပီး က်န္းဝူကို ထရန္ ကူညီေပးၿပီး ရႊင္လန္းတက္ႂကြစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္ :
"မင္းမွာ ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာလိုက္ပါ။ ဒါမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔။ အဲ့ေန႔က ဆရာသခင္လင္းက အဘိုးအိုအား ဆႏၵအေလ်ာက္ ရပ္တန႔္လိုက္တာေၾကာင့္၊ သူ(မ)က မင္းကို ကူညီမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ဒီဟာက မတူတဲ့အရာပါ။ ေဗဒင္ေဟာဖို႔က ယြမ္ ၁၀၀၀ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရၿပီးသားပါ။ မႏၲန္ကို ခ်ိဳးဖ်က္တဲ့ေဈးက မတူဘူး"
"နားလည္ပါတယ္ နားလည္ပါတယ္" က်န္းဝူက သူ၏မ်က္ရည္မ်ားကို အလ်င္အျမန္ သုတ္လိုက္ၿပီး
"ဆရာသခင္က ဒီဖြဲ႕စည္းပုံကို ခ်ိဳးဖ်က္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု လုံျခဳံေနသ၍၊ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါကို ဘယ္ေလာက္ ေပးေခ်ရ ေပးေခ်ရ ဆႏၵရွိပါတယ္"
လင္းခ်င္းယင္က ေျပာလိုက္သည္ :
"ဒီဖြဲ႕စည္းပုံကို ခ်ိဳးဖ်က္ဖို႔ ကၽြန္မအတြက္ မခက္ခဲဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရွင့္ရဲ့ ကံတရားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခ်ိဳးဖ်က္လိုက္မယ္ဆိုရင္၊ ရွင္က တခ်ိဳ႕ တန္ျပန္မွုေတြကို ေသခ်ာေပါက္ ခံစားရလိမ့္မယ္။ ပိုက္ဆံအေၾကာင္းကို ေျပာစရာမလိုဘူး။ ရွင့္ဘဝလည္း ထိခိုက္လိမ့္မယ္"
က်န္းဝူက ခါးသီးေသာ အျပဳံးကို ဖ်စ္ညႇစ္ ျပဳံးျပလိုက္သည္ :
"ကၽြန္ေတာ့္ သမီးေလး က်န္းမာေရး ျပန္ေကာင္းေနသေရြ႕"
သူ ေျပာေသာ စကားမ်ားကိုၾကားသည္ႏွင့္၊ လင္းခ်င္းယင္က သူ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္ :
"စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒီ ဖုန္းေရႊ ဖြဲ႕စည္းပုံကို တည္ေထာင္တဲ့သူက ရွင့္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုခံစားရလိမ့္မယ္"
က်န္းဝူက ခါးခါးသီးသီး ျပဳံးလိုက္မိသည္။ ထိုလူသည္ သူ႔ထက္ မည္သို႔ ပို၍ ဒုကၡေရာက္နိုင္မည္နည္း။ သူ၏သားက ျပန္မလာနိုင္ေတာ့ေပ။
က်န္းဝူသည္ ေနာင္တရစြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ေသာ္လည္း သူ၏ေလသံက ပို၍ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားပုံရသည္ :
"ဆရာသခင္လင္း ဖုန္းေရႊ ဖြဲ႕စည္းမွု ပ်က္သြားရင္၊ ကၽြန္ေတာ္က တန္ျပန္မွုကို ခ်က္ခ်င္း ခံရမွာလား"
လင္းခ်င္းယင္ : "ရွင့္မွာ အခ်ိန္ ႏွစ္ရက္ရွိတယ္"
က်န္းဝူသည္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ သက္သာရာ အရိပ္အေယာင္မ်ား ေပၚလြင္လာကာ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ :
"ကၽြန္ေတာ္ရဲ့မိသားစုကိစၥေတြကို စီစဥ္ဖို႔ ၂ ရက္က လုံေလာက္ပါၿပီ"
ယခုအခ်ိန္တြင္ က်န္းက်န္ေကာသည္ က်န္းဝူ အတြက္ ေနာင္တရျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ က်န္းဝူသည္ ခ်က္ခ်င္း ေသသြားလၽွင္ေတာင္၊ သူက ထိုက္တန္တယ္လို႔ပဲ ေျပာလိမ့္မည္။
သူ(က်န္းက်န္ေကာ) ဂ႐ုစိုက္သည္မွာ ေဆး႐ုံတြင္ ေနမေကာင္း၍ လဲေနေသာ သူ၏ ေျမးမေလးသာ ျဖစ္သည္။
သူ၏သားကို တြန္းထုတ္ၿပီးေနာက္ က်န္းက်န္ေကာ က ေမးရန္ ေစာင့္မေနနိုင္ေတာ့ေပ :
"ဆရာသခင္လင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိုးဘြားပိုင္ သခၤ်ိဳင္းကို အခု သြားၾကမလို႔လား"
လင္းခ်င္းယင္သည္ လိပ္ခြံေလးကို ထိလိုက္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္၏ :
"မနက္ျဖန္ မနက္ ၈ နာရီမွာ အခ်ိန္မွန္ ထြက္ခြာမယ္။ ရွင္ အရင္ဆုံး ကၽြန္မအတြက္ တစ္ခုခု ျပင္ၿပီးၿပီလား..."
*
နံနက္ ၄ နာရီခြဲတြင္၊ လင္းခ်င္းယင္သည္ ပုံမွန္အတိုင္း က်င့္ႀကံရန္ ထခဲ့သည္။ သူ(မ)သည္ မနက္ ၇ နာရီအထိ အိပ္ရာမွ မထေသးေပ။ သူ(မ)သည္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာအခါ၊ သူ(မ) အေမက အလုပ္မသြားရေသးသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
လင္းခ်င္းယင္သည္ သြားပြတ္တံ တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။ သူ(မ) ထြက္လာေသာအခါ၊ သူ(မ)အေမသည္ သူ(မ)အား စိုးရိမ္တႀကီး ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
"အေမ ဒီေန႔ ပိတ္ရက္လား" လင္းခ်င္းယင္သည္ စားပြဲေပၚမွ ေခါက္ဆြဲကို မထိဘဲ၊ ေကာ္ဖီစားပြဲေပၚမွ ဘီစကြတ္ထုပ္ တစ္ထုပ္ကို ယူကာ တစ္ခ်ပ္စားလိုက္သည္။
လင္းခ်င္းယင္၏အေမက လင္းခ်င္းယင္ကို မဝံ့မရဲ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေမးလိုက္သည္ :
"ခ်င္းယင္ ၊ အေမ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္ေလာက္က ေရခဲေသတၱာထဲမွာ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေတြနဲ႔ ေရခဲမုန႔္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ့တယ္။ သမီး အဲဒါေတြကို ဝယ္ခဲ့တာလား?"
"မဟုတ္ဘူး!" လင္းခ်င္းယင္က လြယ္ကူရိုးရွင္းစြာ ေျဖလိုက္သည္ : "သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဝယ္ခဲ့တာ"
လင္းခ်င္းယင္ အေမ၏မ်က္ႏွာတြင္ စိုးရိမ္ပူပန္မွုမ်ားသည္ ပို၍ ထင္ရွားလာကာ၊ သူ(မ) အျပဳံးကိုပင္ ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ဘဲ :
"ဘယ္လိုသူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးလဲ။ မနက္ခင္းမွာ ကုန္ေျခာက္ေတြ သြားဝယ္တုန္းက အိမ္နီးနားခ်င္း အန္တီဝမ္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္ေလာက္က အေမတို႔အိမ္ကို လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ?"
လင္းခ်င္းယင္သည္ သူ(မ)၏အေမကို ပေဟဠိဆန္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း အမွန္အတိုင္း ေျပာခဲ့သည္ :
"သမီးကို စာသင္ေပးၿပီး ကူညီဖို႔ သူတို႔ လာခဲ့ၾကတာ။ ထိုလူငယ္ေလးက က်န္းေဝ လို႔ေခၚၿပီး၊ သူက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ အနည္းငယ္က တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲမွာ ထိပ္တန္း အဆင့္ ၁ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သမီးက သူတို႔ မိသားစုကို နည္းနည္းေလး ကူညီေပးလိုက္လို႔၊ သူက သမီးကို ဆႏၵအေလ်ာက္ စာလာသင္ေပးတာ။
ဝတဲ့ေကာင္ေလးကၾက သူနဲ႔အတူ သင္ခန္းစာ လုပ္ဖို႔ လာခဲ့တာ"
လင္းခ်င္းယင္၏ အေမသည္ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ဧည့္ခန္းရွိ စားပြဲေပၚတြင္ စာအုပ္မ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည္ကို သတိရသြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ(မ)သည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
ေနာက္ခဏအၾကာတြင္ သူ(မ)၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အျပဳံးတစ္ခု ေပၚလာသည္ :
"အေမ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးက အေမ့ကို ဘာလို႔ ေစာေစာ မေျပာခဲ့တာလဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလူေတြကို သစ္သီး၊ အခ်ိဳရည္ေတြနဲ႔ အဆာေျပမုန္႔ေတြကို ဝယ္ခိုင္းလိုက္တာလား။ အေမက သမီးအတြက္ ေနာက္မွဝယ္ေပးမယ္ေနာ္"
အခ်ိန္ ေနာက္က်ေနသည္ကို ျမင္ေတာ့ လင္းခ်င္းယင္၏ အေမက ဖိနပ္ကို အလ်င္အျမန္ ေျပာင္းစီးၿပီး အျပင္ထြက္သြားခဲ့သည္ :
"ခ်င္းယင္၊ အေမ အရင္ဆုံး အလုပ္သြားအုံးမယ္။ သမီးက အိမ္မွာ စာက်က္ေနေနာ္။ အေမ ညက်ရင္ သစ္သီးေတြ ဝယ္လာခဲ့မယ္"
လင္းခ်င္းယင္က ဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ဘီစကြတ္မ်ားကို စားၿပီးသည္ႏွင့္ လိပ္ခြံ ေလးကိုကိုင္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားခဲ့သည္။
က်န္းဝူ၏ SUV ကားသည္ ေအာက္ထပ္တြင္ ရပ္ထားၿပီး သူမကို ေစာင့္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အလုပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ လင္းခ်င္းယင္၏မိခင္သည္ ႐ုတ္ျခည္းရပ္တန႔္ကာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိသည္ :
"သူ(မ)က သူ႔ရဲ့မိသားစုကို ကူညီေနတာလား? သူ(မ)က ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူတို႔ကို ဘယ္လိုကူညီနိုင္မလဲ"
SUV car
....................