Selamın aleyküm,
Biraz geç kaldığım için özür dilerim. Yazım hataları varsa özür dilerim.
Daha fazla tutmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum,
💫
Derin düşünceler içerisindeydim. Son bir kaç gündür çok ilginç şeyler yaşıyordum. Bunları ise düşünmekten içim şişmişti artık.
Ama sanırım tek güzel şey onun artık yazmıyor oluşuydu.
Kafamdan seken yastık ile yamulmuş örtüm ile yastığı fırlatan kişiye baktım.
"Diclem, çok özür dilerim bacım!" Yavuz abi hızla yanıma inip önce hasar kontrol yaptı daha sonra ise örtümü düzeltip yastığın çarptığı yerden öptü.
Yavuz abim ve Kutay abim süt kardeşlerdi. O yüzden ben de arada kaynayıp kardeşleri oluyordum. Yani Yağmur ile de kardeş gibi oluyorduk ama o daha çok kankamdı benim.
" Sorun yok abi," Kendi kendime mırıldanıp yine düşüncelere daldım.
Annem dün gelince olayı anlatmaya fırsat bulamamıştı çünkü babam bir saniye bile yanından ayrılmama izin vermiyordu. Sebepsizce bana sürekli yeni hediyeler almaya çalışıyordu.
Adam giderim diye mi korkuyor acaba?
Olabilir kız, tabi sen gidersen hayırsız Kutay mı yapacak ev işlerini?
İç sesimi kendi haline bırakmıştım.
Şimdi ise kuzenlerimle oturuyordum. Bizim evde. Yağmur iki de bir abisini gıcık ediyordu.
"Dicle! Buraya bir gelsene!" Abim içeriden beni çağırırken sadece ofladım.
"Ne var abi ya!"
Abimin yanına gittiğimde mutfakta buldum onu. Kapıyı ben girince kapattı ve sandalyeyi çekti. Bu hareketinden benimle konuşmak istediğini anladım.
Şimdi Dicle ağzımızı sımsıkı tutuyorsun yoksa abin Hoş olmayan tavırlar sergileyecektir.
İç sesim haklı olduğu için kendi kendimi şartlandırdım.
Ağzını sıkı tut Dicle!
Abim ben oturduktan sonra önümde yere eğildi ve ellerimi tuttu.
"Neyin var Dicle? Durgun ve düşüncelisin" Abim bana böyle birden sorunca sebepsizce ağlayasım geldi. Her şeye ağlayan biri değildim ama zihnim o kadar doluydu ki ağlayıp hepsini bağıra çağıra abime anlatmak istiyordum.
Onun yerine ise gülümsedim.
"Bir şeyim yok abi, sen yanlış anlamışsın. Sadece biraz midem bulanıyor sabahtan beri bir şey yemediğimden."
Abim olayı tartar gibi bana bakmıştı. Ona gerçekleri söylemediğim için vicdanım sızlasa da sadece benden şüphelenmesin diye gözlerinin en içine baktım.
Halbuki abim bir bakışımdan anlardı nasıl olduğumu.
Anladı da zaten, ama sadece ona anlatamayacağımı fark etti. Böyle zamanlarda beni rahat bırakırdı ve ben de olayı içimde çözerdim. Daha sonra ise ona anlatırdım.
"Tamam o zaman birtanem. Gel seninle yemek yapalım da ağzımız bir ziyafet çeksin."
《•》
"Abi, ne zaman gidiyoruz istemeye?" Fırat Tuna ters bakışlarını kardeşi Zehra'ya çevirdi.
"Zehra, Allah aşkına bir sus." Zaten son derce gergin ve sinirliydi. İlk bakışta bir insana nasıl bu kadar tutulabilmişti?
Kafasını tutup arkasındaki duvara çarptı. Daha sonra ise düşündü.
Pişman mıydı?
Ona ilk görüşte tutulduğu ve onunla konuştuğu için, ya da onunla evlenmek istediği için?
Sadece günaha girmiş olması onu rahatsız ediyordu. Onun dışında asla pişman değildi.
Keşke Dicle ile evlenseydi hemen. Bu düşüncesi onu gülümsetti. Hemen ellerini semaya açrı ve içinden dileklerini sıraladı.
"Allah'ım Dicle ile senin yolunda hayırlı bir yaşam sürelim inşallah." Başka dualarını da sıralarken kulağına gelen seslerle tüm odağı bozuldu.
"Anne abim çok ayrı bir frekansa geçti. Bir kafasını duvara vuruyor, bir gülüyor bir dua ediyor. Akıl sağlığını kaybetmiş olabilir. Acaba buna Dicle'yi istemesek mi? Kıza yazık."
"Hayır ya! Ben gayet aklı selim bir bireyim anne." Aysel hanım oğluna güldü ve oturdu.
"Oğlum dalga geçiyor ya kardeşin." Herkes kendi haline döndü ondan sonra.
Acaba şu an ne oluyordu. Düşünmekten kafayı yiyeceğini fark edince elindeki telefondan rastgele bir maç açtı ve ona odaklandı.
《•》
"Abi! Onu öyle yapmayacaksın ya!" Abim kek yapma niyetiyle kaba önce un koyuyordu.
"Onun bir sırası var!" Yağmur bana hak verircesine salladı kafasını. Yavuz abi abimi ittirdi ve kabın içine döktükleri unu geri un kabına koydu.
"Çekil be, beceriksiz. Bu abiniz şimdi size yediğiniz en güzel keki yapacak." Yavuz abi keki gayet düzgün bir şekilde yapmaya başladı.
"Dicle, sizden bir tane daha vardı adını hatırlayamadım..." Abim kendi kendine düşünürken Yağmur kınarcasina baktı.
"Kutay abi Allah aşkına sizden bir tane daha ne ya? Ayrıca Esra'yı mı diyorsun sen?" Abim hemen başını salladı.
"Hah! O evet. O niye gelmedi? Siz hep birlikte takılırsınız?"
"Bu gün gelmeyecekmiş." Aslında abimler var diye yoktu. Yani erkeklerin arasında ne işim var demişti. Ben de öyle derdim.
"Neden sordun abi?" Abim omuz silkti ve oldukça umursamaz bir şekilde Yavuz abimin çarptığı keke ölçülü bir şekilde süt ekledi.
"Bilmem, siz ikiniz hep berabersiniz, acaba kızla küstünüz mü dedim."
Abimler keki yapıp fırına verdiğinde kapıdan annemi gördüm.
"Dicle, kızım gelsene bir." Hemen yerimden kalktım ve annemin peşinden ilerledim.
Annem benim odama girdi, ben de girince kapıya kapattı. Yatağıma oturdu. Ben de yanına oturdum.
"Kızım baban abin derken bir boşluk bulmuşken seninle konuşalım bir. Dün beni aradı kızım Aysel Hanım. Bize bir geleceklermiş. Sen istersen de oğlu ile bir görüşürsün ondan sonra. Ne dersin kızım?"
Zehra'nın abisi demek. Beynimdeki çarklar takır takır dönüyordu. İstekle bazı şeylere itiraz ediyordum.
Hayır, boşa uğraşıyorsun. Ben en baştan demiştim.
Ne yapacağımı şaşırarak anneme düşüneceğim söyledim.
Eşyalarımı hazırladım ve bir duş almaya gittim. En rahat duş alırken düşünüyordum. Ve en mantıklı fikirler aklıma o zaman geliyordu.
Doğrulamam gereken bazı şeyler vardı. Bu yüzden dikkatli bir şekilde ne yapacağımı kriterini yaptım.
Duştan çıkınca hızla saçlarımı taradım. Kuruttuktan sonra da ördüm ve yatağıma uzandım. Telefonumu açıp biraz karıştırdım. İçeriden çok güzel kokular geliyordu. Yavuz abim gerçekten güzel bir kek yapıyordu sanırım.
Yatağımdan doğruldum ve mutfağa gittim. Abimler sohbet ediyorlardı.
"Yavuz abi, kek ne zamandır fırında?" Yavuz abim fırının sayacına baktı.
"30 dakika olmuş."
"Çıkaralım fırından, pişmiştir o, yanmasın." Yavuz abi annemin fırın eldivenlerini giydi ve fırından keki çıkardı. Fırını da kapattı. Kökten yayılan güzel koku tüm evi kapladı.
"Abim sanırım gerçekten de yiyeceğim en iyi keki yaptı. Mis gibi kokuyor abi!" Yağmur iştahla keke baktı.
"Tabii ki canım. Ben yaptım sonuçta." Yavuz abi kendi kendini överken abim köşeden bakıyordu.
"Ben daha güzel yapardım ama izin vermediniz."
"Önce un koyarak mı?" Yavuznabi adayla abimin üzerine gidiyordu.
"Aynen öyle, siz ne anlarsınız." Abim kendi kendine tiplere girip mutfaktan çıktı. Bu tavrında ciddi olmadığını hepimiz biliyorduk.
Yavuz abi kekin sosunu ayarlamak için Yağmur ile uğraşırken ben de abimin peşinden mutfaktan çıktım. Oturma odasında annemlerin yanında oturduğunu görünce yanına gittim. Kollarını bana sardı ve öylece oturup annemleri dinledik bir süre. Daha sonra ise kulağıma fısıldadı.
"Annem dedi ki birileri seni sormuş?" Abim bunu sorduğunda az da olsa gerildim.
"İyi düşün taşın. Annem kim olduklarını söylemedi sen kararını verdiğinde bana söyleyeceksin değil mi?"Abim yanağımı küçücük öptü.
"Sen ne dersen de arkandayım. Ama tercihim tabii ki de kimse ile evlenmeyin sonsuza kadar benim biricik kardeşim olman. " Bu söylediklerine güldüm. Artık kararımı vermiştim.
Annem kalktığında ben de hemen kalktım. Peşinden gidip onunla annem ve babamın odasına girdim.
"Anne, ben kararımı verdim. Tanışmak istiyorum."
12.08.2023
Merhabalar. Bölümü umarım beğenmişsinizdir.
Aslında bölümü daha erken atacaktım fakat ufak aksiliklerden ötürü şu an atabiliyorum.
Umarım beğenmişsinizdir.
Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?
Karakterler hakkındaki fikirleriniz?
En sevdiğiniz veya sevmediğiniz sahne?
Oy ve yorumlarınız beni motive ediyor o yüzden bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.
Hepiniz Allah'a emanet olun.
Kendinize iyi bakmanız dileğiyle hoşça kalın👋🤎