ကိုယ်ဝန်နဲ့မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၉၇ - ကိုယ်စားလှယ်လောင်းများကို ရွေးချယ်ခြင်း။
လဲ့ယောင်းယောင်းက စိတ်ဖိစီးနေချိန်တွင် သူမ ခေါင်းကို မော့ကာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ပြုံးနေသော နန်ကုန်းကျင်းရှီကို ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဟမ်။ မင်းက နည်းနည်းလေးပဲ! မင်းက မင်းသားကို လွန်ဆန်ရဲလား။ ဒါဟာ သေးငယ်တဲ့ ပြစ်ဒဏ်တစ်ခုလေးပဲ။
တကယ်တော့ နန်ကုန်းကျင်းရှီက လဲ့ယောင်းယောင်းကို အမျိုးသမီးဝတ်စုံနဲ့ မြင်တွေ့ရဖို့ မျှော်လင့်နေပါတယ်။ လောလောဆယ်မှာတော့ သူ့ရဲ့ ချောမွတ်တဲ့ မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်ပြီး ကောင်မလေးတစ်ယောက်လိုဆိုရင် ဘယ်လိုမျိုးပုံပေါက်မလဲဆိုတာ စိတ်ကူးကြည့်နေပါတယ်။
သူအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။
လန်ဂျင်းယွိက အဲဒါကို စဉ်းစားပြီး နန်ကုန်းကျင်းရှီ ရဲ့ အကြံပြုချက်ဟာ ဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နိုင်ချေရှိတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အဖြေဖြစ်တယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ခိုင်မြဲစွာ စိတ်ကို ထားလိုက်သည်။ “ကောင်းပြီ။ ဤနေအိမ်မှ အသက် ၁၃ နှစ်မှ ၁၈ နှစ်ကြား မိန်းမစိုးအားလုံးကို စုစည်းပါ။ အတန်ငယ် ပေါ့ပါးပြီး မိန်းမဆန်တဲ့ ပုံစံမျိုးကို ရွေးပါ။ အမျိုးသမီးတွေအနေနဲ့ ယုံကြည်နိုင်ရမယ်။ ရွေးချယ်ခံရသူများကို ငွေချောင်း တစ်ချောင်းစီ ဆုချပါ။”
လန်ဂျင်းယွိ စကားကိုကြားတော့ လဲ့ယောင်းယောင်း ဝမ်းသာသွားသည်။
အိုး! ဒါဆို ဒီကနေ ပိုက်ဆံရှာလို့ရပြီပေါ့။
၎င်းသည် ငွေချောင်းတစ်ချောင်း တည်းသာရှိသော်လည်း၊ တစ်လလျှင် ငွေနှစ်ချောင်းရသော သူမလို လူတစ်ဦးအတွက် အများကြီးပဲ။
လိုအပ်ချက်များနှင့် ကိုက်ညီသော မိန်းမစိုး အများအပြားသည် ငွေအတွက် ပါဝင်ရန် ခုန်ပေါက်ကြမည်ကို သူမ သေချာပေါက် သိသည်။ လဲ့ယောင်းယောင်း ပါးစပ်က ကွေးတက်သွားသည်။
မထင်မှတ်ပဲ သူ့မျက်လုံးတွေက နန်ကုန်းကျင်းရှီ ရဲ့ မက်မွန်ပွင့်မျက်လုံးတွေနဲ့ ဆုံသွားတယ်။
"မင်းငွေမက်တဲ့ကျွန်!"
ငွေမက်တဲ့ကျွန်လား? လောဘကြီးတယ်လို့ သူထင်နေတာလား။
ဒါကိုကြားတော့ လဲ့ယောင်းယောင်း အနည်းငယ် ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး တစ်စက္ကန့်အကြာတွင် သူမ၏မျက်ဝန်းများသည် လိမ္မာပါးနပ်သော အရိပ်အယောင်ကို ထုတ်ဖော်လိုက်ကြသည်။ သူမကို ကောင်းကောင်းသိသူတွေကတော့ တစ်ယောက်ယောက် ကြေကွဲစရာအဖြစ်ဆိုးကို ခံရတော့မည်ဆိုတာ သိကြပါလိမ့်မည်။
မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း-
လဲ့ယောင်းယောင်းက နန်ကုန်းကျင်းရှီကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း နန်ကုန်းကျင်းရှီ မျက်လုံးများတွင် သူမ အပြုံးသည် ဆိုးသွမ်းမှုများ ပြည့်နှက်နေသည်။ ဒါကိုမြင်တော့ ဦးရေပြား ထုံကျင်သွားတယ်။
သို့သော် သူတုံ့ပြန်ခြင်းမပြုမီတွင် လဲ့ယောင်းယောင်းက မင်းသား ၇ကို ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးသည့်အတိုင်း ရုတ်တရက် ရုတ်တရတ်ပြုမူခဲ့သည်။ သူမက သူ့အား လှည့်ပတ်လှည့်ပတ်ကာ ချက်ချင်းပင် “ဝါးးးးး။ ဒီအစေခံက မင်းသား ၇ ရဲ့ အသားအရေက ဒီလောက် ချောမွတ်နေတာကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ အရမ်းဖြူပြီး နူးညံ့တယ်။ အပြစ်ကင်းစင်တယ်! ဒီကျွန်က မင်းသား ၇ သူ့အသားအရေကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်နေလဲ သိချင်နေပါပြီ"
လူတိုင်းက ချီးမွမ်းခြင်းကို နှစ်သက်ကြပါတယ်။ ယောက်ျားတွေကလည်း ခြွင်းချက်မဟုတ်ဘူး။
ထို့အပြင် နန်ကုန်းကျင်းရှီက ၎င်း၏ရုပ်ရည်ကို အရှက်မဲ့စွာ ထုတ်ဖော်ပြသရန် နှစ်သက်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့စိတ်က အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးနေသော်လည်း လဲ့ယောင်းယောင်း စကားများက သူ့အပေါ် လုံးလုံးလျားလျား သက်ရောက်မှုရှိခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့်၊ နန်ကုန်းကျင်းရှီက သူ၏ခါးမှ ကျောက်စိမ်းယက်တောင်ကို ထုတ်ကာ ဂုဏ်ယူစွာ ခပ်နေပြီး သူ၏ထူးဆန်းသော ပင်ကိုယ်ဥာဏ်နှင့် *pa* ကို လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။
"ဟားဟား! ဒီမင်းသားလေးက သဘာဝအလှပါ။ ဒီမင်းသားက ဘယ်တော့မှ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှု မလုပ်ရဘူး!"
"ဟားဟား။ မှန်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ၊ မင်းသား ၇ ရဲ့အသားအရေက အလွန်ဖြူပြီး နူးညံ့တယ်။ မိန်းမတွေတောင် မယှဉ်နိုင်ဘူး။ ဒါ့အပြင် မင်းသားရဲ့မျက်နှာအင်္ဂါငါးချက်က... နဖူးစည်း၊ နှုတ်ခမ်းနီနည်းနည်းနဲ့ လှပတဲ့ဝတ်စုံတွေနဲ့ အာမခံချက်တစ်ခုနီးပါးရှိတယ်"
- အမျိုးသမီး ဇာတ်ဆောင်ဘေးမှာ ငါရပ်နိုင်တယ်!” မင်းသား ၇ က လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ စီရင်ချက်ကို စိတ်ချယုံကြည်စွာ ပြီးမြောက်ခဲ့သည်။
ရုတ်တရက် နန်ကုန်းကျင်းရှီရဲ့ အပြုံးသည် သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် အေးခဲသွားသည်။ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ့ကို ချီးကျူးရခြင်း ရည်ရွယ်ချက် ရှိသည်ကို သူသဘောပေါက်သည်။ "သူ့" ရည်ရွယ်ချက်က-
"မင်းသား ၇ရဲ့ သဘာဝစွမ်းရည်ကိုအခြေခံပြီး မင်းသား ၇က မိန်းမပျိုလေးလို ၀တ်စားဆင်ယင်လိုက်မယ်ဆိုရင် တခြားအလှတရားတွေအားလုံးကို ချိုးနှိမ်သွားမှာ သေချာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကျွန်က ကောင်းကင်ယွမ်မင်းဆက်၏ အပြစ်ကင်းစင်သော မိန်းမပျိုအားလုံးကို ကိုယ်စားပြုပေးဖို့တောင်းဆိုပါတယ်။ မင်းသား၇ရဲ့ ကြီးမားသော အနစ်နာခံမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ သွားတွေ ကျွတ်သွားရင်တောင် မင်းသာကို အမှတ်ရနေမှာပါ !”
လဲ့ယောင်းယောင်းက အလွန်ထိမိပြီး စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းသလိုသရုပ်ဆောင်နေသည်။ နန်ကုန်းကျင်းရှီကို တကယ်ပဲ ကျေးဇူးတင်နေပုံပါပဲ။
သူမ မျက်လုံးထောင့်တွေကို အင်္ကျီလက်နဲ့ သုတ်ဖို့တောင် ဟန်ဆောင်ခဲ့တယ်။ ထို့အပြင် သူမ၏ ပုခုံးများသည် အတက်အဆင်း လှုပ်ရှားနေသည်။ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲကြည့်မယ်ဆိုရင် သူမအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေလို့ ဝမ်းသာမျက်ရည်ကျတယ်လို့ ထင်ကြလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့ သူမဟာ လျှို့ဝှက်စွာ ငိုနေခဲ့ပါတယ်။
နန်ကုန်းကျင်းရှီက လူမိုက်မဟုတ်ပေ၊ လုပ်ရပ်တစ်ခုဟု သူပြောနိုင်သည်။
တကယ်တော့၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတိုင်းဟာ လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ နည်းပရိယာယ်တွေကို မြင်နိုင်လောက်အောင် ထက်မြက်ပါတယ်။ သူတို့ မကူညီနိုင်ဘဲ ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
ဤကမ္ဘာတွင် လဲ့ယောင်းယောင်းသည် မင်းသားတစ်ပါးကို တိုက်ခိုက်ရန် သတ္တိရှိမည့် တစ်ယောက်တည်းသော ကျွန်ဖြစ်နိုင်သည် ။ သူက ကြင်နာတတ်သူဖြစ်သည်!
ဟမ့်။ နင်ကကိစ္စလေးပဲ။ နင်က ဒီအစ်မနဲ့ ရန်ဖြစ်ချင်တာလား?! နင်က သိပ်အတွေ့အကြုံမရှိသေးပါဘူး။
နင်က ငါ့ကို မိန်းမတစ်ယောက်လို ဝတ်ဖို့ ကြံစည်ခဲ့တာပဲ။ ကောင်းပြီ၊ နင်လည်းပါဝင်နိုင်တယ်။
ထို့အပြင် လဲ့ယောင်းယောင်းသည် မိန်းမစိုးအဖြစ် စတင်လုပ်ကိုင်ချိန်မှစ၍ မတူညီသော မိန်းမစိုးများစွာနှင့် အဆက်အသွယ်ရခဲ့သည်။
မင်းသား ယွေ့ ၏ နေအိမ်တွင် ရောင်းစားခံခဲ့ရသော မိန်းမစိုးများအားလုံးသည် အလွန်ဆင်းရဲသော နောက်ခံမှ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤကျေးကျွန်များသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက အလုပ်ကြမ်းကို အတင်းအကြပ်လုပ်ခဲ့ရသည်။ ရလဒ်အနေနဲ့ သူတို့ရဲ့ အရေပြား အများစုဟာ ကြမ်းတမ်းပြီး တဖျဥ်းဖျဥ်းခံစားရတယ်။ လူနည်းစုမှာသာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ အသွင်အပြင်တွေ ရှိသည်။
မျက်နှာတွေပေါ်မှာ ပေါင်ဒါမှုန့်တွေ အများကြီး လိမ်းထားရင်တောင် သူတို့ယောက်ျားတွေဆိုတာ ဖုံးကွယ်ထားဖို့ မလုံလောက်ပါဘူး။
အဲဒီတော့ သင့်တော်တဲ့သူ တွေ တကယ်မရှိတော့ဘူး။ ရလဒ်အနေနဲ့ နန်ကုန်းကျင်းရှီ က မလုပ်ဘူးလို့ ပြောလို့မရနိုင်ခဲ့ဘူး။
လဲ့ယောင်းယောင်း၏ မာန်တက်နေတဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး နန်ကုန်းကျင်းရှီက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် အံကြိတ်လိုက်သည်။ သူ ကျားပေါ်တက်နေပြီ (အခုသူ မဆင်းနိုင်ဘူး)။ ပြီးတော့ နည်းစနစ်ပိုင်းအရတော့ ကျောက်တုံးကို ရွှေ့ပြီး သူ့ခြေထောက်ပေါ် တင်ထားပေးတဲ့သူက သူပဲလေ (idiom)။
—–
လန်ဂျင်းယွိ က သူ့တောင်းဆိုမှုကို လုပ်ပြီးတဲ့အခါ မိန်းမစိုးခေါင်းဆောင်က အမွှေးတိုင်တစ်တိုင် လောင်ကျွမ်းနေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ လိုအပ်ချက်နဲ့ ကိုက်ညီတဲ့ မိန်းမစိုးတွေနဲ့ ချောမောတဲ့ ကောင်လေးတွေအားလုံးကို စုရုံးလိုက်တယ်။ အခုတော့ သူတို့အားလုံး အဆောင်အပြင်မှာ စောင့်နေကြတယ်။
မင်းသား ယွေ့ က အမျိုးသမီးများကို ရွံရှာသောကြောင့် မီးဖိုချောင်ရှိ သက်ကြီးရွယ်အို အမျိုးသမီးအနည်းငယ်မှလွဲ၍ မင်းသား၏နေအိမ်တွင် အခြားအမျိုးသမီးများ မရှိပေ။
ထို့အပြင်၊ မင်းသားသည် အခြားအမျိုးသမီးများကို မိမိနေအိမ်သို့ ဝင်ရောက်ခွင့်မပြုရန် စည်းမျဉ်းကို ချမှတ်ခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ဆွေမျိုး သို့မဟုတ် သမီး အစရှိသဖြင့်ဆိုရင်တောင်မှပေါ့။
အကယ်၍ တစ်စုံတစ်ယောက်သည် စည်းကမ်းဖောက်ဖျက်ပါက၊ သူတို့သည် ပြင်းထန်သောကိစ္စများတွင် ထုတ်ပယ်ခံရမည်ဖြစ်သည်။ ပိုပြင်းထန်တဲ့ ကိစ္စတွေမှာ ရိုက်နှက်ပြီး ထုတ်ပစ်မယ်။
ယခုအချိန်တွင် လဲ့ယောင်းယောင်းသည် လန်ဂျင်းယွိ နှင့် အခြားသူများ၏ နောက်တွင် သင့်တော်တဲ့သူတွေ၏ တန်းခွဲများကို စောင့်ကြည့်နေသည်။
မိန်းမစိုးခေါင်းဆောင်ကြီးမှ ကြေငြာချက်ထုတ်ပြီးနောက် အဲ့ဒီမှာ လိုအပ်ချက်နှင့်ကိုက်ညီသော သင့်တော်တဲ့သူ တစ်ရာကျော်ရှိခဲ့သည်။
သို့သော် အယောက် 100 တွင် အမျိုးသမီးအဖြစ် ကျော်ဖြတ်နိုင်သူများကို လက်ချောင်းများဖြင့် ရေတွက်နိုင်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် အုပ်စုထဲမှ မိန်းမစိုး သုံးဆယ်ကိုသာ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။
အရေအတွက်က အလွန်နည်းသောကြောင့် နန်ကုန်းကျင်းရှီမှာ ပါဝင်ရန်မှတပါး ရွေးချယ်စရာမရှိပေ။
သူ မိန်းမလို မဝတ်ချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် တခြားတစ်ယောက်ယောက်က ကောင်းကောင်း ၀တ်ဆင်မယ်ဆိုတာ သိထားတော့ သူ့အတွက် ခံစားရတာအများကြီး ပိုကောင်းလာတယ်။
မိန်းမစိုးတွေကို ရွေးပြီးတဲ့နောက် လူတိုင်း အလုပ်လုပ်ဖို့သွားကြတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ တစ်နှစ်တာ စွမ်းရည်ပြပွဲကျင်းပရန် သုံးရက်သာ လိုတော့သည်။
ထို့အပြင်၊ မိန်းမစိုးခေါင်းဆောင်ကြီးသည် မိန်းမစိုးတစ်ဦးစီ၏ အရည်အချင်းများကို ရွေးချယ်ရန် ကူညီပေးဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ လေ့ကျင့်ရန် နောက်ရက်အနည်းငယ်ကို သူတို့ အသုံးပြုရမည်။
ဒါပေမယ့် လူတိုင်းဟာ ဆင်းရဲတဲ့ နောက်ခံကနေ ဆင်းသက်လာကြတယ်။ သူတို့မှာ ဘယ်လိုအရည်အချင်းတွေ ရှိနိုင်လဲ? ဟူး ။ သူတို့မှာရှိတဲ့အရာတွေကို အသုံးချဖို့ သူတို့ကြိုးစားရမယ်။
ရှောင်မုဇီလည်း ရွေးချယ်ခံရသော အယောက် 30 ထဲမှ တစ်ဦးအပါအဝင် ဖြစ်သည်။ ရှောင်မုဇ်ီက ရွေးချယ်ခံရပြီးနောက်တွင် အပိုငွေတုံး တစ်ခုရနိုင်သောကြောင့် သူ အလွန်ပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ သူရလာတဲ့ငွေတွေအကုန်လုံး သူ့မိသားစုဆီရောက်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှောင်မုဇီ မှာ မွေးချင်းတွေ အများကြီးရှိတာကြောင့် ဘယ်တော့မှ မလုံလောက်ပါဘူး။
လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ နှလုံးသားကချဥ်သွားသည်။ အတိအကျပြောရရင် ဒါက 21 ရာစုဖြစ်ခဲ့ရင် ရှောင်မုဇီ ဟာ အထက်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါတောင် ဒီခေတ်မှာ သူ့မိသားစု တစ်ခုလုံးကို ထောက်ပံ့ရတယ်။ ထို့အပြင် သူသည် အလွယ်တကူ စိတ်ကျေနပ်မှု ရခဲ့သည်။ ငွေတုံးသည် သူ့အတွက်တောင် မဟုတ်ဘူး။ သူ့မိသားစုအတွက်ပဲ။ ငွေတုံးကို သူ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့ လဲ့ယောင်းယောင်း သည် အနာဂတ်တွင် အောင်မြင်ရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူမသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝခြင်းမရှိသော်လည်း ရှောင်မုဇီ ကို ကောင်းမွန်သောဘဝဖြင့် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးတော့ ရှောင်မုဇီက သူမနှင့် အရင်းနှီးဆုံးလူဖြစ်သည်......
“အိုး ဟုတ်သားပဲ၊ ရှောင်ယောင်းဇီ၊ မိန်းမစိုးခေါင်းဆောင်ကပြောတယ် ရွေးချယ်ခံရတဲ့သူတွေက စွမ်းရည်ပြပွဲမှာ ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်ကိုပြသရမယ်တဲ့ ။ မင်းကဘာလုပ်ပြ မှာလဲ?”
“အင်းးးးး ၊ ငါ့မှာအဲ့တာကိုစဉ်းစားစရာရှိတယ်...”
••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၉၈ - ဆုတွေရှိလိမ့်မယ်
တကယ်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း အဲဒါကို မစဉ်းစားဖူးသေးဘူး။ သို့သော်လည်း သူမ နည်းနည်းလေးမှ စိတ်ပူတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ 21 ရာစုတွင်သူမသည်ဖျော်ဖြေရေးမှာ ကျွမ်းကျင်သူဖြစ်သည်။ ကဗျာအလွတ်ရွတ်ဆိုတာ၊ သရုပ်ဆောင်တာ ၊ သီချင်းဆိုတာ ဒါမှမဟုတ် ကနိုင်သည်။ ဘယ်အရာကမှ သူမအတွက် စိန်ခေါ်မှုတစ်ခုမဟုတ်ခဲ့ပေ
ထို့ကြောင့် သူမတွင် ရွေးချယ်ခွင့်များ ရှိသည်။ အဲဒီနေ့မှာ သူမဘာတွေလုပ်ပြ သင့်လဲ။
ပြိုင်ပွဲက အတုဖြစ်ပေမဲ့ ဆုတွေကတော့ အတု မဖြစ်သင့်ဘူးနော်။ဟုတ်တယ်မလား?!
ဒါကိုတွေးပြီး လဲ့ယောင်းယောင်း ခွေးခြေခုံကနေ ရုတ်တရက်ထခုန်ပြီး အော်လိုက်တယ်။
“အိုး ဟုတ်တယ်! ငါမေ့တော့မလို့! ဒီစွမ်းရည်ပြပွဲပြိုင်ပွဲက အတုအယောင်ဖြစ်ပေမယ့် ဆုတွေက အစစ်အမှန်ဖြစ်သင့်တယ်။ ဟားဟား၊ မင်းသား ယွေ့ က အရမ်းချမ်းသာတယ်၊ သူ ဒီလောက်ကပ်စီးနဲမှာ မဟုတ်တာသေချာတယ် မဟုတ်လား!”
ဆုတွေရဖို့ တွေးလိုက်ချိန်မှာတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းဟာ ကြက်သွေးနဲ့ ထိုးခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ သူမသည် ယဖန်းကော ထံသို့ အမြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။
မိန် နှင့် ရှင်း တို့သည် စာကြည့်ဆောင်မှ ထွက်သွားဖို့လုပ်ခဲ့ကြသည်။ ရွှင်မြူးနေသော လဲ့ယောင်းယောင်း ကိုမြင်လိုက်ရတော့ သူတို့ မျက်ခုံးတွေပင့်လာသည်။
ရှင်း ၏ ပါးစပ်သည် အပြုံးအဖြစ် ကွေးညွတ်သွားကာ လဲ့ယောင်းယောင်းကို ကျီစယ်လိုက်သည်။
“ရှောင်ယောင်းဇီ ၊ မင်း ရွှေတွေ ရှာတွေ့ခဲ့လို့လား? ကြည့်ပါဦး မင်း ဘယ်လောက်ပျော်နေလဲ”
“ဟားဟား! အကိုရှင်း။ အကို မိန်! အစ်ကိုနေကောင်းဖို့ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ပါတယ်!”
မိန် နဲ့ ရှင်း ကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း က သူတို့ကို စိတ်ပါလက်ပါ နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့တွေက သူမထက် အသက်ပိုကြီးတဲ့အတွက် သူမရဲ့ နှုတ်ဆက်ခြင်းဟာ ပုံမှန်လို့ သူမထင်ခဲ့တယ်။ သို့သော်လည်း လျှို့ဝှက်ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်က အနည်းငယ်ကြောင်အသွားကြသည်။
မိန် သည် သူ၏အေးစက်သောအမူအရာဆီသို့ အမြန်ပြန်သွားခဲ့သည်။ ခေါင်းစဉ်ကို အသိအမှတ်ပြုခြင်း သို့မဟုတ် ငြင်းဆိုခြင်း မရှိပေ။ သူလုပ်သမျှက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ခေါင်းညိတ်တာပဲ။
ရှင်း ကတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ့ကို အစ်ကိုလို့ ချိုသာစွာ ခေါ်နေတာကိုကြားရတာ သူ့နှလုံးသားထဲကို ပျားရည်လောင်းလိုက်သလိုပါပဲ။
နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ဟာ လျှို့ဝှက်ကိုာ်ရံတော်တွေပါ။ အခြားသူများအတွက်၊ သူတို့သည် မင်းသား ယွေ့ ၏ အနစ်နာခံမှုမျှသာဖြစ်သည်။ ကျန်လူတိုင်းက သူတို့ကို လျှို့ဝှက်ကိုယ်ရံတော် ရှင်း နှင့် လျှို့ဝှက်ကိုယ်ရံတော် မိန် အဖြစ် ခေါ်ဆိုကြသည်။
ဒီတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက သူ့ကို အစ်ကိုလို့ ခေါ်တဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတော့ အရမ်းကို လန်းဆန်းပြီး နွေးထွေးသွားတယ်။ လဲ့ယောင်းယောင်းအပေါ် ရှင်း ၏ အမြင်က ဒီဂရီများစွာ တက်လာခဲ့သည်။
ထို့အပြင်၊ သူတို့သည် မျက်ကန်းမဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမစိုးငယ်လေးသည် မင်းသား ယွေ့ အတွက် အထူးသီးသန့်ဖြစ်ကြောင်း သူတို့ သဘာဝအတိုင်း ပြောပြနိုင်သည်။
သို့သော် မင်းသား ယွေ့ သည် ဒီမိန်းမစိုးငယ်လေးအား တဖြည်းဖြည်း အလေးထားလာသော်လည်း မိန် နှင့် ရှင်း တို့သည် မည်သို့မျှ မနာလိုမဖြစ်ကြပေ။ သူတို့သည် မင်းသား ယွေ့ ၏ လက်အောက်ငယ်သားများဟု အမည်တွင်သော်လည်း၊ သူတို့သည် ဤနှစ်များတစ်လျှောက်လုံး သူနှင့်အတူ ဘဝနှင့်သေခြင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေများစွာကို ဖြတ်သန်းခဲ့ကြရသည်။ အဆုံးစွန်အားဖြင့် သူတို့သည် မင်းသား ယွေ့ ကို လေးစားကြပြီး သူ၏ ပျော်ရွှင်မှုကို ပို၍ ဂရုစိုက်ကြသည်။
အရင်တုန်းကတော့ မင်းသားက တစ်ကိုယ်တော်ဖြစ်လွန်းတယ်လို့ သူတို့အမြဲတမ်းခံစားဖူးတယ်။ သူ့မှာ အကန့်အသတ်မရှိတဲ့ စွမ်းအား ၊ အဆင့်အတန်း၊ ချမ်းသာပေမယ့် ဘယ်လိုပြုံးရမှန်း သူ မသိဘူး။ သူက ခံစားချက်မဲ့နေသလိုပဲ။
သို့ပေမယ့်လည်း သူတို့ဟာ ခံစားချက်တွေကို အတိအကျ နားမလည်ခဲ့ကြဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ အနေအထားက မတူကြဘူး။ သူတို့သည် လျှို့ဝှက်ကိုယ်ရံတော်များသာဖြစ်သည်။ ခံစားချက်တွေ မလိုအပ်ဘူး။ မင်းသားအပေါ် သစ္စာရှိဖို့သာလိုသည်။
ဒါပေမယ့် သူတို့က မင်းသား ယွေ့ ကို ပျော်ရွှင်ပြီး သာမာန်လူလို နေထိုင်စေချင်တယ်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒီမိန်းမစိုးကြောင့် မင်းသား ယွေ့ ဟာ လူသားတွေနဲ့ စတင်ထိတွေ့ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပြုံးတတ်အောင်လည်း သင်ယူခဲ့တယ်။
ထို့ကြောင့် မိန် နှင့် ရှင်း တို့သည် မင်းသား ယွေ့ အတွက် အလွန်ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်။
ထို့ကြောင့် သူတို့သည် ထုံးစံအတိုင်း လဲ့ယောင်းယောင်း ကို ကွဲပြားစွာ တုံ့ပြန်တတ်ကြသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းသည် မိန် နှင့် ရှင်း ၏ အတွေးများကို သတိမထားမိပေ။ ရှင်း ၏စကားကိုကြားပြီးနောက် "အစ်ကိုရှင်း၊ အထဲမှာ မင်းသား ယွေ့ ရှိလား?"လို့ သူမကအပြုံးလေးနဲ့သားတုံ့ပြန်ခဲ့သည်
“ရှိတယ်! ”
“ကောင်းပြီ ၊ ဒါဆို ကျွန်တော် အရင်ဝင်သွားပြီ ”
ချက်ချင်းပင်၊ လဲ့ယောင်းယောင်း သည် စာငှက်လေးတစ်ကောင်လို စာကြည့်ဆောင်ထဲသို့ ပြေးဝင်သွားခဲ့သည်။
—–
လဲ့ယောင်းယောင်း စာကြည့်ဆောင်ထဲ မ၀င်ခင်မှာ လန်ဂျင်းယွိ က လက်ထဲမှာ စာအုပ်အထူကြီးတစ်အုပ်ကိုင်ပြီး သူ့စားပွဲရှေ့မှာ ထိုင်နေတယ်။ သူ့မှာ အဲ့စာအုပ်အပေါ် အာရုံစိုက်မှု အပြည့်ရှိတယ်။
နန်ကုန်းကျင်းရှီ အတွက်ကတော့ အချိန်ကိုသုံးဖို့ စာအုပ်တစ်အုပ်ရှာဖို့ စာကြည့်ဆောင်ကို ပတ်ပတ်လည်ကြည့်နေတယ်။ အမှန်တော့ သူ့ဆရာတူအစ်ကို စာဖတ်တိုင်း သူက စာအုပ်ကို အာရုံစိုက်နေမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ တခြားသူတွေက သူ့ကို အာရုံမပြောင်းစေချင်ဘူး။
ထိုအချိန်တွင် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော လဲ့ယောင်းယောင်း သည် စာကြည့်ဆောင်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် နန်ကုန်းကျင်းရှီ သည် ကြက်သွေးများ ထိုးသွင်းခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပြီး မျက်လုံးများ တောက်ပလာသည်။
သို့သော်လည်း သူသည် သူ၏ ထူးဆန်းသော အမူအကျင့် အပြောင်းအလဲကို သတိမထားမိခဲ့ပေ။
လဲ့ယောင်းယောင်းလည်း သတိမထားမိပေ။ သူမသည် စာကြည့်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည့်အခိုက်အတန့်ကြောင့် သူမ၏မျက်လုံးများသည် ငရဲမင်းကို စူးစိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူမ မျက်တောင်တောင်မခတ်ဘူး။
လဲ့ယောင်းယောင်း မျက်လုံးထဲတွင် လန်ဂျင်းယွိသာရှိနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ နန်ကုန်းကျင်းရှီက အလွန်ပင် ဆူညံသွားသည်။
သူက ဆရာတူအစ်ကိုကြီးထက် ချစ်စရာကောင်းမနေလို့လား။
မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား?!
ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သူတော်တော်လေး ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ။ သူလမ်းပေါ်ရောက်တိုင်း အမျိုးသမီးတော်တော်များများက သူနဲ့ လျှပ်စစ်မီးလို မျက်လုံးချင်းဆုံကြတယ်။
ထို့အပြင် အစ်ကိုကြီး၏ မျက်နှာသည် ရေခဲတောင်ကဲ့သို့ အေးစက်နေသည်။ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေရင် အေးခဲသွားလိမ့်မယ်။ ဒီကျွန်လေးရဲ့ အရသာက ဘယ်လိုမျိုးလဲ။ သူက တောက်ပတဲ့ နေရောင်ထက် အေးခဲနေတဲ့ တောင်ကို ပိုကြိုက်တယ်။
နောက်ဆုံးတော့ နန်ကုန်းကျင်းရှီက မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။
"မင်းက ဘယ်လိုမျိုးကျွန်လဲ။ မင်းမှာ အမူအကျင့်မရှိဘူးလား။ မင်းဝင်လာပေမယ့် မင်း ငါတို့ကို မနှုတ်ဆက်ဘူး။ ကောင်းတာတစ်ခုခုကို ပံ့ပိုးပေးခဲ့လို့လား ဆိုတော့ မင်းရာထူးကို မေ့သွားပြီလား။”
နန်ကုန်းကျင်းရှီ အသံကြောင့် စိတ်တိုသွားပြီး လန်ဂျင်းယွိ မော့ကြည့်လိုက်ချိန် လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ နေ့ခင်းအိပ်မက်တွေတောင် လက်တွေ့ပြန်ဖြစ်လာတယ်။
လဲ့ယောင်းယောင်း အံ့သြသွားပြီး အခန်းထဲမှာ တခြားတစ်ယောက်ရှိမှန်း သူမ ရိပ်မိလိုက်သည် ယ။
နန်ကုန်းကျင်းရှီရဲ့ မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက စိတ်အတွင်းဘက်၌ လက်ခလယ်ထောင်ပြလိုက်သည်။
F မင်း! အဆင့်အတန်း! အဆင့်အတန်း!
ဟုတ်တယ်၊ သူမဟာ မိန်းမစိုးတစ်ယောက်သာဖြစ်တယ်။ ဂုဏ်သိက္ခာရှိသော ရာထူးကို သူမ မယှဉ်နိုင်။ ဒါပမေဲ့ ဘာလဲ? တော်ဝင်မိသားစုမှာ မွေးဖွားလာရတာ ကံကောင်းတယ်။ သူ့အဆင့်အတန်းကို ဖယ်ထားရင် သူဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ယခုမူ၊ သူသည် ဧည့်သည်တစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ အိမ်ရှင်ကိုယ်တိုင် မညည်းညူတဲ့ဟာကို သူဘယ်လို တိုင်ကြားရဲတာလဲ။ ဟမ့်။
လဲ့ယောင်းယောင်းက ချက်ချင်းပင် မျက်လုံးများငုံ့ကာ ခါးကိုငုံ့ကာ ရှက်ရွံ့စွာတောင်းပန်ရင်း ကြောက်ရွံ့နေပုံပေါ်သည်။
"မင်းသား ယွေ့၊ အရှင်မင်းသား နေကောင်းကျန်းမာပါစေလို့ ဒီကျွန်ကဆုတောင်းပေးပါတယ် ။ မင်းသား ၇ အရှင်မင်းသား နေကောင်းကျန်းမာပါစေလို့ ဒီကျွန်ကဆုတောင်းပေးပါတယ်။ အစောပိုင်းက ဒီကျွန်က ရာထူးကို မမေ့ခဲ့ပါဘူး။ မင်းသား ယွေ့ စာဖတ်နေတာမို့ အစေခံက နှောင့်ယှက်မှာမိ ကြောက်လို့ပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်မျိုးကို အပြစ်ပေးပါ မင်းသား။”
လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ သနားစရာကောင်းပြီး ကြောက်ရွံ့သော အမူအရာကို မြင်လိုက်ရတော့ လန်ဂျင်းယွိက မျက်ခုံးတွန့်မိတာကို မတတ်နိုင်ပေ။ သူက နန်ကုန်းကျင်းရှီကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။
သူ့အကြည့်တွင် နာကြည်းမှုမရှိသော်လည်း နန်ကုန်းကျင်းရှီလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။
အကိုကြီး စိတ်ဆိုးသွားနိုင်လား။ ဆရာတူအစ်ကိုက အစေခံကို ဘယ်လို ဂရုစိုက်တာလဲ။
ယခုဆိုလျှင် နန်ကုန်းကျင်းရှီ၏ နှုတ်ခမ်းနီနီများက စူနေလေသည်။ မျက်နှာသာရဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လိုပါပဲ။
လန်ဂျင်းယွိက သူ့ညီငယ်၏ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးကို သတိပြုမိသည်။ နန်ကုန်းကျင်းရှီက လူဆိုးမဟုတ်မှန်း သူသိသည်။ ဒါပေမယ့် နန်ကုန်းကျင်းရှီ နဲ့ လဲ့ယောင့းယောင်းတို့က အရင်ဘဝက သေလောက်တဲ့ ရန်သူတွေလိုပါပဲ။ ဆုံတိုင်းလည်း ရန်ဖြစ်ကြတယ်။
အခုချိန်မှာတော့ သူလည်း ကျင့်သားရနေပါပြီ။
"မင်းဘာလို့ဒီမင်းသားကိုရှာနေတာလဲ" လန်ဂျင်းယွိက မေးလိုက်သည်။
“မင်းသား ယွေ့၊ အရည်အချင်းပြတဲ့ ပြိုင်ပွဲက အတုအယောင်ဆိုပေမယ့် တကယ့်ပြိုင်ပွဲဝင်ဆယ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ စွမ်းဆောင်မှုတွေက ထူးချွန်ရင် ပါဝင်သူတွေက ဆုတွေပေးမှာလားလို့ ကျွန်တော် တွေးနေမိလို့ပါ"
"ဆုတွေလား?"
ဒါကိုကြားတော့ လန်ဂျင်းယွိက နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်။ ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သူအဲဒါကို မစဉ်းစားမိဘူး။ ပြိုင်ဆိုင်မှု တစ်ခုလုံး လိမ်လည်မှု ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အန္တရာယ်ရှိနိုင်သည် ။ သို့သော် မိန်းမစိုးလေးသည် မည်မျှမျှော်လင့်ချက်ရှိသည်ကို မြင်လျှင် သူ့နှလုံးသားသည် မပျော့ပျောင်းပဲမနေနိုင်ပေ။
သူ့ကို ငြင်းပယ်ဖို့သည်းမခံနိုင်ဘူး။
အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် လန်ဂျင်းယွိက ပါးစပ်ကို ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။
"ဒီမင်းသားက တွန့်တိုတဲ့လူတစ်ယောက်လို့ထင်လား"
"အယ်?"
ဆိုလိုတာက ဆုတွေ ပေးမှာလား။
ဒါကိုတွေးရင်း လဲ့ယောင်းယောင်းက ရွှေငွေတောင်ကြီးကို တွေ့လိုက်သလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူမ၏ ပါးစပ်သည် ကြည်လင်ရွှင်ပျသော အပြုံးတစ်ခုအဖြစ်သို့ ကွေးသွားသည်။ သူမ၏ အပြုံးသည် လူတစ်ဦး၏ အတွင်းစိတ်ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာသော နွေဦးလေနုအေးနှင့် တူသည်။
လန်ဂျင်းယွိက မထိန်းနိုင်ဘဲ ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။
ဒါကိုမြင်တော့ နန်ကုန်းကျင်းရှီက သူ့နှလုံးသားထဲမှာ ချည်တစ်စနဲ့ ချည်နှောင်နေသလို ခံစားရတယ်။ သူ တံတွေးမထွေးဘဲမနေနိုင်ဘူး။
ယခုတော့ သူသည် အလွန်စိတ်ညစ်နေပုံရသည်။
"ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ပြုံးနေတာလဲ။ မင်းက သေချာပေါက် အောင်နိုင်သူဖြစ်မယ်လို့ ထင်နေလား။ မင်းမှာ အရည်အချင်းရှိတယ်လို့ မင်းဘာကထင်တာလဲ။"
နန်ကုန်းကျင်းရှီ၏ စကားများသည် မာနကြီးသော်လည်း ၎င်းမှာ သူ့ရည်ရွယ်ချက်မဟုတ်ပေ။ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သူ့ရဲ့ လုပ်ရပ်ကြောင့် အံ့အားသင့်နေခဲ့ပါတယ်။ အရင်တုန်းကတော့ သူတစ်ပါးကို ဒီလိုမျိုး မဆက်ဆံဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမစိုးလေးကို မြင်တိုင်း သူက ဘာလို့ ကာရိုက်တာ ပျက်နေတာလဲ။
"သူ" နှင့် ငြင်းခုံခြင်းကို နှစ်သက်သည်။ “သူ” ဟူသမျှနှင့် ဒေါသတကြီး ပွက်ပွက်ဆူလာသည်ကို မြင်တွေ့ရသည်မှာ နှစ်သက်သည်။ အနိုင်ရတာကို ကြိုက်တယ်။
သို့တိုင် သူသည် “သူ့ကို” သတိပြုမိအောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပေ။ အခုဆို သူ့စကားက လန့်စရာကြီး။
•••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၉၉- အလောင်းအစားလုပ်ကြရအောင်
ဒီတစ်ခါတော့ လဲ့ယောင်းယောင်း တကယ်ကို မခံနိုင်တော့ဘူး။
အမှန်တော့ အရင်တုန်းက သူမက ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုက ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူမမှာ ပိုက်ဆံရှိလို့ ဒီလောက် မာနကြီးတာ၊ စက်ဆုပ်ရွံရှာတာမျိုး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။ သူမအဖေက သူမကို နိမ့်ကျတဲ့ profile ထားဖို့ အမြဲပြောတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ ကောင်းကောင်း ပုတ်ခတ်ခံထိုက်တဲ့ သူနဲ့ ကြုံလာရလို့ သူမ လွှတ်ထားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ထို့ကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်း လှည့်ကာ နန်ကုန်းကျင်းရှီ ကို တိုက်ရိုက်ရင်ဆိုင်ရင်း လန်ဂျင်းယွိ ရှိနေသည်ကို ခဏမေ့ထားလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့စော်ကားပုတ်ခတ်သော စကားလုံးများကြောင့် သူမ၏ ချစ်စဖွယ် မျက်နှာက ပန်းသီးမှည့်ကဲ့သို့ နီရဲလာသည်။
“မင်းသား ၇၊ ဒီကျွန်က မင်းသားအတွက် အရေးမပါတဲ့ ဖုန်မှုန့်အမှုန်အမွှားလို့ ထင်ရတဲ့ မိန်းမစိုးလေးမျှသာဖြစ်ပေမယ့် ဒီကျွန်က လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော့်မှာ ခံစားချက်ရှိပြီး ကျွန်တော်လည်း စိတ်ဆိုးတတ်တယ်။ ဒီကျွန်မှာလည်း သိက္ခာဆိုတာရှိတယ်။ ဒီကျွန်က စာလိပ်ပေါင်း သောင်းနဲ့ချီပြီး မလေ့လာခဲ့သလို မင်းသား ၇ လို ကဗျာကိုလည်း မကျွမ်းကျင်ပေမယ့် ဒီကျွန်က ငတုံးမဟုတ်ဘူး။ ဒီကျွန်ကလည်း ရောင်ပြန်ဟပ်နိုင်တယ်။ ဒါဆို မင်းသား ၇က ဒီကျွန်ကို ဘာလို့ဒီလောက်အောက်စိုက်ကြည့်မှရမှာလဲ? အစေခံက နိမ့်ပါးတဲ့ အနေအထားနဲ့ မွေးဖွားလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ဒီအစေခံက တခြားသူတွေရဲ့ လေးစားမှုနဲ့ မထိုက်တန်လို့လား? ”
“မှန်တယ်၊ အစေခံက နိမ့်ပါးတဲ့ အနေအထားနဲ့ မွေးဖွားလာတာ။ ဒါပေမယ့် ဒါ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရွေးချယ်မှုမဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီး ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် မင်းသား ၇ က အဆင့်အတန်းမြင့်မြင့်နဲ့ မွေးဖွားလာတာဆိုတော့ ကံကောင်းပါတယ်။ မင်းသားရဲ့ လေးစားထိုက်တဲ့ အဆင့်အတန်း မရှိရင် မင်းသားမှာ ဘာရှိမှာလဲ။ မင်းသား ၇၊ မင်းသားရဲ့ကိုယ်ပိုင်စွမ်းရည်နဲ့ ငွေတုံးတစ်ခုတည်းကို ရဖူးလား? မရဖူးဘူး မဟုတ်လား? ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ရဖူးတယ် ! ဒီကျွန်က မိန်းမစိုးလေးသာဖြစ်ပေမယ့် ဒီကျွန်က သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို အသုံးပြုပြီး ဝင်ငွေရှာဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကျွန်က ရိုးရိုးသားသားနဲ့ တည်ငြိမ်တဲ့ဘဝမှာ နေထိုင်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် မင်းသား ၇က တခြားသူတွေ လေးစားတာကိုလိုချင်ရင် ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အရင်လေးစားလိုက်ပါ ”
လဲ့ယောင်းယောင်း၏ ဒေါသအမျက် အကြည့် များသည် နန်ကုန်းကျင်းရှီထံမှ ဘယ်သောအခါမှ ရွေ့မသွားပေ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမတကယ်ဒေါသထွက်သွားတာ။ ဒီကိုရောက်ကတည်းက သူမဟာ သူ့မိန်းမစိုးရာထူးကို တဖြည်းဖြည်း လက်ခံလာခဲ့တယ်။ ဒီခေတ်ကြီးမှာ မိသားစုနဲ့ ဆွေမျိုးတွေ မရှိတော့ဘူး။ သူမ အဆင်မပြေဖြစ်ပြီး စိတ်မသက်မသာ နေထိုင်ခဲ့ရတယ်။
သို့သော် အခု သူမ ရင်ဖွင့်ပြီးသွားတော့ သူမရဲ့နှလုံးသားက ပိုပြီး သက်တောင့်သက်သာ ရှိလာသည်။
အကြောက်အလန့်မရှိဘဲသူမ ပြောချင်ရာပြောခဲ့တယ်၊ သူမက သူမသာလျှင် အမှန်ဖြစ်ခဲ့သည်။
သို့သော် သူမ၏စကားများသည် အခန်းတွင်းရှိ မြင့်မြတ်တဲ့လူနှစ်ဦးကို ကြက်သေသေသွားစေသည်ကိုတော့ လဲ့ယောင်းယောင်း မသိခဲ့ပေ။
လန်ဂျင်းယွိသည် သူ့မိန်းမစိုးငယ်လေးက ကျန်တဲ့သူများနှင့် အနည်းငယ်ကွာခြားသည်ကို သိသော်လည်း သူသည် "dao"(အကြောင်းပြချက်) ကောင်းကောင်း ပြောတတ်သည်ကိုတော့ သူ မသိခဲ့ပေ။
အထူးသဖြင့် “သူ့ရဲ့” နောက်ဆုံးစာကြောင်း- အခြားသူတွေ လေးစားတာကိုလိုချင်ရင် ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရင်လေးစားလိုက်ပါ! တဲ့
အရမ်းကောင်းတယ်!
ဒါကိုတွေးပြီး လန်ဂျင်းယွိသည် လဲ့ယောင်းယောင်း ကို သဘောကျစွာ စိုက်ကြည့်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူသည် အလွန်အံ့သြနေတဲ့ သူ၏ဆရာတူညီကို ကြည့်ကာ သူ့အင်္ကျီလက်ကိုမြှောက်ပြီး လျှို့ဝှက်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။
ဒါကိုမြင်တော့ နန်ကုန်းကျင်းရှီ ရှော့ခ်ရသွားတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ 17 နှစ်နေထိုင်လာခဲ့ပြီး ဒါဟာ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို ဒီလို သွန်သင်ဆုံးမဖူးတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပါပဲ။
သို့သော် မိန်းမစိုးငယ်လေး၏ စကားများကို စနစ်တကျသွားပြီးနောက် လဲ့ယောင်းယောင်းပြောသည့်အရာသည် အမှန်ဖြစ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဒီလို လေးစားစရာကောင်းတဲ့ ရာထူးမျိုးနဲ့ သူ မွေးဖွားလာတာ မဟုတ်ရင် သူ သိပ်ယုံကြည်မှုရှိပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိမှာလား? ဂရုစိုက်မှုကင်းပြီး စိတ်ပူစရာတွေမရှိဘူးလား? လက်ရှိမှာတော့ သူလုပ်ချင်တာမှန်သမျှ သူ လုပ်နိုင်တယ်။
ထို့အပြင် သူမွေးလာကတည်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်လက်ဖြင့် ငွေမရှာရပေ။ နောက်ဆုံးတော့ သူဟာ ရွှေသော့နဲ့ မွေးဖွားလာခဲ့တယ်။ ပိုက်ဆံဆိုတာ သူဘယ်တုန်းကမှ မချို့တဲ့တဲ့အရာပါ။
ထို့ကြောင့် ယခုအချိန်တွင် နန်ကုန်းကျင်းရှီသည် သူ၏စကားများက ယုတ္တိမရှိဟု သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင်၊ သူသည် “သူ၏” အာရုံစိုက်မှုကို ဆွဲဆောင်မည့်အရာများကို ပြောရန် မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။ မိန်းမစိုးငယ်ကို အခြားသူများဆီမဟုတ်ဘဲ သူ့ကို သတိထားမိစေချင်သည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ပြိုင်ဘက်က ဆရာတူအစ်ကိုဆိုတော့ အဲ့တာက ထူးဆန်းသလို ခံစားရတယ်။
ထိုအချိန်တွင် နန်ကုန်းကျင်းရှီက သူ့နှလုံးသားကို မသေချာပေ။ မကြာသေးမီက သူဘယ်လိုများ ထူးထူးခြားခြား သရုပ်ဆောင်လာတာလဲ။ သူနေမကောင်းဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ ဒီရာသီဥတုနဲ့ မနေနိုင်သေးဘူးလား ။
နန်ကုန်းကျင်းရှီက သူတောင်းပန်သင့်သည်ကို သိသော်လည်း သူ့တစ်သက်လုံး ဘယ်သူ့ကိုမှ မတောင်းပန်ဖူးပေ။ ထို့ကြောင့် နောက်ဆုံးတွင် သူသည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့ပေ။
" မင်းသား၇၊ ကျွန်တော်တို့ဘာလို့ အလောင်းအစားမလုပ်တာလဲ။" လဲ့ယောင်းယောင်းက ပြောလိုက်သည်။
"လောင်းတာလား?"
“ဟုတ်တယ် လောင်းကြရအောင်။ စွမ်းရည်ပြပွဲပြိုင်ပွဲက အတုအယောင်ဖြစ်ပေမယ့် အကဲဖြတ်ဒိုင်တွေက မဟုတ်ဘူး။ အခုတစ်ကြိမ်မှာ ဒီကျွန်နဲ့ မင်းသား၇က စင်ပေါ်မှာ အမျိုးသမီးတွေအဖြစ် ဖျော်ဖြေရမှာ။ ဒါဆို ပြိုင်ပွဲမှာ ဘယ်သူက နံပါတ် ၁ ရအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်မလဲဆိုတာကို ဘာလို့ မပြိုင်ရတာလဲ။”
လဲ့ယောင်းယောင်းက ဒီလိုလူဖြစ်သည်။ အခြားသူများက သူမကို အထင်သေးပါက၊ သူမသည် ရှုံးနိမ့်မှုကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ လက်ခံနိုင်စေရန် သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းများနှင့် ၎င်းတို့မှားကြောင်း သက်သေပြရမည်ဖြစ်သည်။
ဒါ့အပြင် သူမရဲ့ အရည်အချင်းကိုလည်း အရမ်းယုံကြည်မှု ရှိခဲ့သည်။ အရင်တုန်းကတော့ သူမလိုချင်တာမှန်သမျှကို မဆုတ်မနစ်ကြိုးစားတယ်။ သူမအမြဲတမ်းအကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့သည်။
သူမမိဘတွေ အတွက်တင်မကဘဲ သူမကိုယ်တိုင်လည်း လုပ်ခဲ့တာ။
“ကောင်းပြီ။ လောင်းကြမယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာတွေကြောင့်လောင်းမှာလဲ။"
သူရဲဘောကြောင်သူသာ လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ စိန်ခေါ်ချက်ကို ငြင်းဆန်နိုင်သည်။ နန်ကုန်းကျင်းရှီက ဆုံးရှုံးရမှာကို ဘယ်တုန်းကမှ မကြောက်ခဲ့ဘူး။ စိန်ခေါ်မှုများကို နှစ်သက်သည်။
“ရှုံးတဲ့သူက နိုင်တဲ့သူ တောင်းဆိုတာကို သဘောတူရမယ်။ သိသာတာက၊ ဒီအရာမှာ သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ မီးတင်ရှို့ခြင်းနဲ့ သမာဓိနဲ့ဆန့်ကျင်တဲ့ အရာအားလုံး မပါဝင်ဘူး!” လဲ့ယောင်းယောင်းက ကြေငြာခဲ့သည်။
"ဟားဟား! စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်။ မင်းက သတ္တိရှိမှာ သေချာတယ်။ မင်းက ငါ့ကို စိန်ခေါ်ရဲတဲ့ ပထမဆုံးလူပဲ။”
"ဟားဟား၊ မင်းသားက ဒီကိုရောက်ကတည်းက ကျွန်တော် စိန်ခေါ်ချင်တဲ့ ပထမဆုံးလူပဲ" ပြီးတော့ သူမအလိုချင်ဆုံးလူလည်းဖြစ်တယ် …
သူတို့ရဲ့လောင်းကြေးကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းက ပြိုင်ပွဲအတွက် သူမရဲ့ အရည်အချင်းကို လေ့ကျင့်ဖို့ အရမ်းကြိုးစားခဲ့တယ်။ သူမ အကောင်းဆုံးလုပ်တော့မှာပါ-
ကခုန်တာ!
အစကတော့ သီချင်းဆိုမယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါကို တွေးပြီးတာနဲ့ သီချင်းဆိုရတာ သာလွန်လွန်းတယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် သူမအစား ကခုန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အံ့သြစရာကောင်းတာက ဒီခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ပျော့ပျောင်းမှုက စိတ်ကူးမယဉ်နိုင်စရာပါပဲ။
ယခင်ပိုင်ရှင်သည် ကချေသည်ဖြစ်ရမည်။ အကသမားတစ်ဦးသာလျှင် ဤကဲ့သို့ ပျော့ပျောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိမည်ဖြစ်သည်။
သူမ 21 ရာစုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်ပြောင်းဖို့ အဆင်မပြေတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေဟာ ဒီခန္ဓာကိုယ်အတွက် ကိတ်မုန့်တစ်ခုပါပဲ။
ထို့ကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းက ဤခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပတ်သက်၍ အလွန်ပင် အံ့သြသွားခဲ့သည်။ ရှောင်မုဇီက ဒီခန္ဓာကိုယ် ပိုင်ရှင်က ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုက လာတယ်လို့ ပြောရင် ဒီခန္ဓာကိုယ်က ဘာကြောင့် ဒီလောက် ဖြူစင်တဲ့ အသားအရေ ရှိရတာလဲ။ ထို့အပြင် သူမတွင် နှင်းဖြူရောင် လက်တစ်စုံရှိသည်။ မကြာသေးမီက လုပ်ခဲ့သော အလုပ်များမှ လက်များ အနည်းငယ် ကြမ်းတမ်းလာသော်လည်း လဲ့ယောင်းယောင်းက တုံးအသူမဟုတ်ပေ။ သူမရောက်သည့်နေ့ကတည်းကပင် မူလပိုင်ရှင်သည် ယခင်က မင်းမျိုးမင်းနွယ်ကဲ့သို့ နေထိုင်ခဲ့ဖူးသူဖြစ်ကြောင်း သူမပြောနိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ သူမသည် ယခင်က အလုပ်ကြမ်းကို တစ်ခါမျှ မလုပ်ဖူးသူဖြစ်သည်။
ဒါဆို အရင်ပိုင်ရှင်က မိန်းမစိုးဖြစ်ဖို့ ဘာကြောင့် ဒီကိုလာတာလဲ။ ဒီနောက်ကွယ်မှာ လျှို့ဝှက်ချက်လေးတွေ ရှိနေရမယ်လား။
အရမ်းရှုပ်တယ်။
သို့သော် လဲ့ယောင်းယောင်း မသိသောကြောင့်၊ သူမသည် ဤအရာကို ဦးနှောက်ဆဲလ်များ ထပ်မံတွေးတောခြင်းများကို ဖြုန်းတီးနေတော့မည် မဟုတ်ပါ။
ပြီးနောက် သင်္ဘောသည် ဆိပ်ကမ်းသို့ရောက်သောအခါ ဖြောင့်သွားလိမ့်မည်။ သူမသည် မူလပိုင်ရှင်၏အမည်ကို နောက်ဆုံးတွင် သိရှိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
သူမ၏ လက်ရှိစိုးရိမ်မှုက သုံးရက်အတွင်း ကျင်းပမည့် ပြိုင်ပွဲဖြစ်သည်။
သူမ ဒီပြိုင်ပွဲကို အရှုံးမပေးနိုင်ဘူး။
••••••••••••
ကိုယ်ဝန်နဲ့မိန်းမစိုးလေး
အပိုင်း ၁၀၀ - သူမက ဘယ်သူလဲ
ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့်၊ လဲ့ယောင်းယောင်းက အဆက်မပြတ် ကြိုးစားနေချိန်တွင် နန်ကုန်းကျင်းရှီက လန်ဂျင်းယွိ၏ စာကြည့်ခန်းထဲတွင် အချိန်ဖြုန်းနေသည်။ လက်ဖက်ရည်သောက်တာဖြစ်ဖြစ်၊ ပျင်းလို့ လမ်းလျှောက်တာဖြစ်ဖြစ် လုပ်နေသည်။
လန်ဂျင်းယွိက စစ်ရေးဗျူဟာနှင့် နည်းဗျူဟာဆိုင်ရာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေသော်လည်း ရုတ်တရက် သူ့ဆရာတူညီလေးကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"ရှောင်ထုဇီ နဲ့ လောင်းကြေးထပ်ထားတာမလား။"
“အစ်ကိုကြီး စိတ်မပူပါနဲ့။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အရည်အချင်းကို အရမ်းယုံကြည်တယ်။ ရှောင်ထုဇီက အလွန်ရဲရင့်ပေမယ့် ငယ်ရွယ်ပြီး မိုက်မဲဆဲပဲ။ “သူ့ကို” ပြိုင်ဆိုင်မှုလို့ ကျွန်တော် မယူဆဘူး။” နန်ကုန်းကျင်းရှီက ကြွားလိုက်သည်။
ဒါကိုကြားတော့ လန်ဂျင်းယွိက "စိတ်ကြီးဝင်တဲ့သူက ရှုံးရမှာဘဲ"
“*အဟွတ် အဟွတ် * ဆရာတူအစ်ကို၊ အစ်ကို့ရဲ့ ဆရာတူညီလေးကို ဘယ်လိုမြင်လဲ။ ကျွန်တော် က အစ်ကို့လောက် ဉာဏ်မမီနိုင်ပေမယ့် ကျွန်တော်က မိန်းမစိုးထက်တော့ သာတာ သေချာတယ်။ မိန်းမစိုးငယ်လေးက အလွန်ထူးခြားပြီး သူ့တွင် လမ်းပေါ်မှ ဉာဏ်ကောင်းများရှိကြောင်း ဝန်ခံတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က စာစောင်ပေါင်း ထောင်နှင့်ချီ၍ ဖတ်ဖူးတယ်။ ပါးစပ်တိုက်ပွဲမှာသာ တော်တဲ့ မိန်းမစိုးလေးကို ကျွန်တော် ရှုံးမယ်လို့ အစ်ကိုထင်နေတာလား။”
လန်ဂျင်းယွိက ငုံ့ပြီး ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ သူသည် စာအုပ်ကို အာရုံစိုက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း သူ့စိတ်က အခြားနေရာ၌ ရှိနေသည်။
လဲ့ယောင်းယောင်းနဲ့ နန်ကုန်းကျင်းရှီ အလောင်းအစားပြုလုပ်ပြီးကတည်းက လန်ဂျင်းယွိက လဲ့ယောင်းယောင်း ပြင်ဆင်ရန်အတွက် ရက်အနည်းငယ်အား ရက်ရက်ရောရော ခွင့်ပြုခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က မျက်လုံးမှိတ်ထားလိုက်သည်နှင့် သူ့စိတ်ထဲတွင် ချစ်စရာကောင်လေးပုံရိပ်နှင့် ပြည့်နေပေလိမ့်မည်။
လန်ဂျင်းယွိက “သူ့” အပြုံးကို တွေးပြီး “သူ” အနိုင်ရဖို့ ဘယ်လောက် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားလဲ။ ထို့အပြင်၊ သူသည် "သူ့" အံ့သြဖွယ်ရနံ့ကိုစဉ်းစားသည် ...
မိန်းမစိုးလေးနဲ့ အချိန်များစွာ မကုန်ဆုံးခဲ့ရသော်လည်း လန်ဂျင်းယွိက "သူ့" ပင်ကိုယ်စရိုက်ကို သိထားပြီးဖြစ်သည်။
“သူ” သည် အပြစ်ကင်းစင်ပြီး သနားစရာဟန်ဆောင်မှုကို နှစ်သက်သည်။ ဒါ့အပြင် သူက ငွေကို နှစ်သက်ပြီး ရှုံးတာကို မုန်းတယ်။ သူသည် ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်တတ်သူဖြစ်ပြီး လမ်းပေါ်ရှိ ဉာဏ်ကောင်းသူဖြစ်သည်။ အာဏာပိုင်တွေကို မကြောက်ဘူး...
သူက သူ့ပုံစံအတိုင်းမို့ လန်ဂျင်းယွိ သူ့ကို သဘောကျရုံမှမတတ်နိုင်ပေ။ လဲ့ယောင်းယောင်း အနားမှာရှိတိုင်း အမြဲတမ်း အံ့သြဖို့ကောင်းနေလိမ့်မယ်။
ဆရာတူအစ်ကိုဖြစ်သူက သူ့စာအုပ်ကို အာရုံစူးစိုက်မှုအားလုံးကို နောက်တစ်ကြိမ် ညွှန်ပြသွားတာကို မြင်ရတော့ နန်ကုန်းကျင်းရှီ ပျင်းသွားပြန်တယ်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ချည်မျှင်ခြင်းတောင်းထဲသို့ ကူးသွားပြီး ပန်းချီကားအမျိုးမျိုးကို ထုတ်ယူလိုက်တော့သည်။
မှင်ပန်းချီအားလုံးသည် အဖိုးမဖြတ်နိုင်ပေ။ သို့သော် နန်ကုန်းကျင်းရှီက တစ်ခုချင်းစီကို အလျင်အမြန် တစ်ချက်မျှသာ ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့ဆီမှာ ဆွဲဆောင်မှု လုံးဝမတွေ့ရပါ။
ပန်းချီဆရာတွေ သိရင် ရင်ထဲမှာ ငိုနေမှာ သေချာပါတယ်။
နန်ကုန်းကျင်းရှီက နောက်ထပ် ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကို ကျပန်းဖော်ပြသည်အထိ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။
မူလက သူဒီလိုပဲ တုံ့ပြန်မယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ။ သို့သော် အံ့သြစရာမှာ နန်ကုန်းကျင်းရှီသည် လျှပ်စီးကြောင်းကြောင့် ထိတ်လန့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏ မှိုင်းမှိုင်းပွင့်နေသော မက်မွန်ပွင့်မျက်လုံးများသည် ဖယောင်းတိုင်လို ချက်ခြင်း တောက်ပလာသည်။ သူ့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ “အစ်ကိုကြီး ဒီပုံက…”
လန်ဂျင်းယွိက နန်ကုန်းကျင်းရှီ သူဆွဲထားသော ပန်းချီကားကို ကိုင်ထားသည်ကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။
"အကိုကြီး၊ ဒီမိန်းမက သူ့မျက်နှာအင်္ဂါငါးပါး မပါတာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ"
နန်ကုန်းကျင်းရှီ၏မေးခွန်းနှင့် ပတ်သက်၍ လန်ဂျင်းယ်ီက ပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိပေ။ ယင်းအစား သူသည် လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းကာ သူ့ဆရာတူညီလေး၏လက်မှ ပန်းချီကားကို ယူလိုက်သည်။
ဒီပန်းချီကားဟာ သူ မပြီးမြောက်ခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး ပန်းချီကားပါ။ ပြီးအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့ ပထမဆုံး ပန်းချီကားလည်း ဖြစ်တယ်။
မိန်းမပုံသဏ္ဍာန်ကို မေ့သွားသောကြောင့်...
ထိုညကို သူ မှတ်မိနေသေးသည်။ ဒါဟာ သူ့အမေ ကွယ်လွန်တဲ့ နှစ်ပတ်လည်နေ့ပါ။
ပုံမှန်အားဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ မူးအောင် ဘယ်တော့မှ ခွင့်မပြုဘူး။ သို့သော် နှစ်စဉ် ထိုညတွင် သူသည် သူ့ကိုယ်သူ မူးအောင်သောက်ရန် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ ဒါ သူ့နှလုံးသားထဲက နာကျင်မှုတွေကို ထိန်းထားနိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းပဲ။
လမ်းလျှောက်ရင်း မူးနေခဲ့တာ သတိရမိသည်။ သူသည် အရာများကိုပင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်နိုင်ပေ။
ထိုအချိန်တွင် သူသည် နာကျင်မှုကို ထုံချင်သောကြောင့် အရက်သောက်ချင်သည်။
ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ အရက်သောက်ပြီး စိတ်ဓာတ်ပိုကျလာခဲ့တယ်။
မေ့ချင်လေလေ သူ့အမှတ်တရတွေက ပိုရှင်းလင်းလေလေပါပဲ။
ထိုအချိန်တွင် သူသည် ဒေါသူပုန်ထကာ ငိုချင်လာသည်။ ထို့နောက် တစ်စုံတစ်ခုကို စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ထုတ်ဖော်ချင်လာသည်။
နောက်တော့ လူသေးသေးလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့တယ်။ အသေးစိတ် အချက်အလက်အားလုံးကို သူ မမှတ်မိသော်လည်း လူကအပေါ်တွင် ရှိနေသည်ကို သတိရမိသည်။ ကလေးက ငိုပြီး အော်ဟစ်နေပေမယ့်လည်း သူမကို ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ဆဲပါ။
သူသည် သူ၏ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုနှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခအားလုံးကို ရက်စက်စွာ လွှတ်ပေးခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် အဲဒီလူက ဘယ်လိုပုံစံလဲဆိုတာသူ မမှတ်မိတော့ဘူး။ ထိုအချိန်တွင် သူ့စိတ်သည် တုန်လှုပ်ချောက်ချားသွားလေသည်။ မျက်ရည်ဝိုင်းနေတဲ့ မျက်လုံးတစ်စုံကို သူ ယောင်ဝါးဝါး မှတ်မိနေနိုင်သည်။ သူတို့က အတော်လေးရင်းနှီးပုံရသည်၊ သို့သော် ဘယ်နေရာဆိုတာ သူ အတိအကျ မပြောနိုင်ပေ။
အထူးဆန်းဆုံးကတော့ မီးဖိုချောင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ အသက်ကြီးတဲ့အမျိုးသမီးတချို့ကလွဲရင် သူ့အိမ်တော်မှာအမျိုးသမီးတွေ မရှိဘူး။
သို့တိုင် အဲ့တာကအလွန်ငယ်သော အပျိုဖြစ်မှန်း သူသေချာသည်။
သူမက ဘယ်သူလဲ?
လန်ဂျင်းယွိ သတိရလာဖို့ ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားပေမယ့် သူ သဲလွန်စမရသေးဘူး။
သို့သော် နန်ကုန်းကျင်းရှီက အလွန်သိချင်လွန်းသည်။ အဲ့တာက တခြားသူဆိုရင် သူအဲ့တာကို ထူးထူးခြားခြား ရှာမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါက သူ့ရဲ့ဆရာတူအစ်ကို!
ရေခဲတောင်ကြီးလို မပြုံးတဲ့ သူ့ရဲ့ဆရာတူအစ်ကို။
ထို့အပြင် ဆရာတူအစ်ကိုသည် အမျိုးသမီးများကို ဘယ်လောက် ရွံရှာသည်ကို လူတိုင်းသိသည်။ အဲ့တာက သူငယ်ငယ်က သူ့အမေက သူ့ကိုအလွဲသုံးစားပြုခဲ့တာကြောင့်ပဲ။
ရလဒ်အနေနဲ့ သူ့ရဲ့ဆရာတူအစ်ကိုက အမျိုးသမီးတိုင်းကို သူ့နဲ့ အနည်းဆုံး ငါးလှမ်းအကွာမှာပဲ ရှိရမယ်လို့ တောင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။
ဒါတောင် သူ့ဆရာတူအစ်ကိုက အပျိုတစ်ယောက်ရဲ့ပုံကို ကိုယ်တိုင်ဆွဲခဲ့တာလား။
“ဆရာတူအကို ၊ ဒီမိန်းမပျိုက အစ်ကိုကို သဘောကျတဲ့လူ ဖြစ်နိုင်လား?”
လန်ဂျင်းယွိ က ပါးစပ်ကိုဖွင့်ရင်း ဓားနဲ့တူတဲ့ မျက်ခုံးတွေကို အနည်းငယ် ရှုံ့လိုက်ပြီး “ယူဆချက်တွေလာ မလုပ်နဲ့” လို့ အေးတိအေးစက် ပြောလိုက်ပါတယ်။
ထို့နောက် လန်ဂျင်းယွိ သည် ပန်းချီကားကို ပြန်လိပ်လိုက်ပြီး ကြိမ်ခြင်းတောင်းထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။
ထိုညက အဖြစ်အပျက်က အိပ်မက်မဟုတ်မှန်း သူသိသည်။ အဲ့တာက အစစ်အမှန်။ ဒါပေမယ့် နောက်နေ့ကျတော့ အမျိုးသမီးက ထွက်သွားခဲ့ပြီ။
လန်ဂျင်းယွိသည် ယဖန်းကောထဲသို့ ဘယ်အမျိုးသမီးမည်သူမည်ဝါဝင်ရောက်ခဲ့သည်ကို စုံစမ်းရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း သူမသည် မည်သူဖြစ်သည်ကို ဘယ်သူမှ မသိခဲ့ကြပေ။ သူမသည် တစ်နေရာရာကနေ ပေါ်လာပြီး လေထုထဲတွင် ပျောက်ကွယ်သွားသလိုပင်။
သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ အပျိုစင်ရဲ့သွေးမရှိရင် မက်မောစရာကောင်းတဲ့ အိပ်မက်တစ်ခုလို့ သူထင်လိမ့်မယ်။
ဒါပေမယ့် သူက မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ယူခဲ့မိတယ်။ ဒီအမျိုးသမီးကို သူ ဘယ်လိုမှ မရှာရတာလဲ?
အရမ်းထူးဆန်းတယ်! တကယ်ကို ထူးဆန်းတယ်! လန်ဂျင်းယွိ အဲဒါကို တကယ်ကို နားမလည်နိုင်ဘူး။
နန်ကုန်းကျင်းရှီက အလွန်ပင် ဆူညံနေသေးသည်။ သူဆက်မေးလိုက်တယ်။
“အကိုကြီး၊ ကျွန်တော့် ကိုပြောပြ! ကျွန်တော်က အစ်ကိုကြီးရဲ့ ညီ။ ညီဖြစ်သူကိုတောင် မပြောနိုင်သေးဘူးလား?! အစ်ကို ကျွန်တော့်ကို တကယ်မျက်နှာမပေးဘူးလား!?”
နန်ကုန်းကျင်းရှီက လန်ဂျင်းယွိ ကို တံတောင်ဖြင့် တို့လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာမှာ အတင်းအဖျင်း ဆာလောင်မှုတွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်။
အမျိုးသမီးတွေဟာ သဘာဝအတိုင်း အတင်းအဖျင်းပြောသူတွေလို့ ဘယ်သူပြောလဲ? တစ်ခါတစ်ရံ အမျိုးသားများသည်လည်း အတင်းအဖျင်းပြောခြင်းကို နှစ်သက်ကြသည်။
လန်ဂျင်းယွိ မျက်ခုံးပင့်ကာ ဘေးတိုက်အကြည့်တစ်ချက် ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့စာအုပ်ကို ပြန်ဖတ်လိုက်သည်။
“Pssh! အရမ်းလျှို့ဝှက်တယ်။ အစ်ကို အရမ်းတွန့်တိုတာပဲ!" နန်ကုန်းကျင်းရှီက စောဒကတက်လိုက်သည်။ နန်ကုန်းကျင်းရှီသည် သူ၏ဆရာတူအကိုကြီးထံမှ တစ်စုံတစ်ရာကို မတူးဖော်နိုင်ခဲ့သောကြောင့် စွန့်လွှတ်လိုက်သည်။
နောက်ဆုံးတော့ သူက အစ်ကိုကြီးရဲ့ စရိုက်ကို ကောင်းကောင်းသိတယ်။ တစ်ယောက်က သူ့ ပါးစပ်ကိုရိုက်ရင်တောင် သူ မပြောချင်ဘူး သူတို့ သူ့ဆီကနေ ဘာမှရမှာမဟုတ်ဘူး။
ထို့ကြောင့် နန်ကုန်းကျင်းရှီသည် သူ၏ သိချင်စိတ်ကို ဖိနှိပ်ရန် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် အနာဂတ်မှာ အချိန်တွေ အများကြီးရှိလိမ့်မယ်။ သူသည် နောက်ဆုံးတွင် အသေးစိတ် အချက်အလက်အားလုံးကို ရှာတွေ့နိုင်မည်ဖြစ်သည်။
—–
သုံးရက်က တိုတောင်းသည်မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ကုန်ဆုံးသွားတယ်။
ယနေ့သည် နှစ်စဉ် စွမ်းရည်ပြပွဲနေ့ ဖြစ်သည်။
လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သော နှလုံးခုန်သံကြောင့် လူအများ ထိတ်လန့်နေကြသော်လည်း လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ကင်းလှည့်စောင့်ကြပ်မှုများ တိုးလာခြင်းကြောင့် ဘယ်အဖြစ်အပျက်မျိုးကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။
သို့သော် ဤငြိမ်းချမ်းမှုမျိုးသည် မိုးသက်မုန်တိုင်းရောက်လာတော့မည်ကို ခံစားရစေသည်.....
သုံးရက်ကြာ လေ့ကျင့်ပြီးနောက် လဲ့ယောင်းယောင်း သည် သူ့ကိုယ်သူ အလွန်ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။
သို့သော် သူမက စိတ်ကြီးမဝင်ဘူး။ နောက်ဆုံးတွင်၊ စိတ်ကြီးဝင်သောသူက ရှုံးဖို့ဘောင်ခတ်ခံရလိမ့်မည် ။
ဒီကမ္ဘာမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထက် အရည်အချင်းတွေက ပိုများတယ်။
လွန်ခဲ့သည့်သုံးရက်အတွင်း လဲ့ယောင်းယောင်းသည် မင်းသား ၇ ကို တွေ့ရခဲသည်။ ငရဲမင်းကို ခေတ္တအစေခံခြင်းအပြင် သူမအား လေ့ကျင့်ရန် ကျန်တဲ့အချိန်ကို ပေးခဲ့သည်။
ငရဲမင်းက သူမဘာသာသူမလုပ်ဖို့အတွက် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှ် အချိန်ပေးနေတာလို့ လဲ့ယောင်းယောင်း ပြောနိုင်တယ်။
ဒါကိုတွေးရင်း လဲ့ယောင်ယောင်းက သူ့အပေါ် ကောင်းမွန်တဲ့ ခံစားချက်တွေ ရှိခဲ့တယ်။ အမှန်တော့၊ သူ့အလုပ်သမားတွေကို ဂရုစိုက်တဲ့ သူဌေးက လေးစားထိုက်တယ်။
မကောင်းသောယုံကြည်မှုအဖွဲ့ဆီသို့ မည်သည့်အချက်အလက်မှ မပေါက်ကြားစေရန်၊ အရည်အချင်းပြပွဲသည် မိန်းမစိုးများနှင့် နယ်ချဲ့အစောင့်များမှလွဲ၍ အခြားမည်သူမျှ အတုရှိမှန်း မသိပေ။ အပျိုဆယ်ယောက်၊ အကဲဖြတ်မည့်သူတွေအပြင် နိုင်ငံသားတွေအားလုံးက ဒါဟာ တကယ့်ကို အရည်အချင်းပြပွဲလို့ ထင်နေကြတယ်။
#7.8.2023