សម្លេងតន្ត្រីលាន់លឺរំពងពាសពេញបរិវេនក្លឹបទាំងមូល ។ មនុស្សម្នាខ្លះផឹកហេីយក៏ចូលរាំលេងតាមចង្វាក់ដែលឌីជេបានចាក់កន្រ្តាក់អារម្មណ៍ រីឯអ្នកនៅតុក៏គេាះជេីងលេងតាមចង្វាក់ភ្លេងដែរ ដេីម្បីធ្វេីអេាយអារម្មណ៍បានស្រស់ស្រាយទេាះបីជាមិនចូលវង់រាំក៏ដេាយ ។ ពេលវេលាកាន់តែរំកិលទៅមុខបន្តិចម្តងពេលនេះក៏ឈានចូលពេលយប់គួរសមសម្រាប់អ្នកខ្លះក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួន ដូចជាពេលនេះក្រុមកម្លេាះទាំងបួនក៏ចាប់ផ្តេីមសុំលាគ្នាទៅផ្ទះបណ្តេីរៗហេីយ ។ ចំណែកអ្នកខ្លះទៀតក៏មិនទាន់ទៅដេាយសារតែមិនទាន់អស់ភាពសប្បាយ ។
" យេីងត្រូវទៅផ្ទះមុនហេីយ " រាងសង្ហាជុងហ្គុកងេីបឈរឡេីងនិយាយទៅកាន់គ្នីគ្នារបស់គេដេាយដៃងាកទៅមេីលត្រនិចនាឡិកាតម្លៃថ្លៃរបស់ខ្លួន ។
" មិចក៏ឆាប់ទៅម្លេះ មិននៅតិចទៀតសិនទៅ "
ហូស៊ុក
" អត់ទេ ព្រេាះយេីងមានកិច្ចការខ្លះត្រូវបង្ហេីយ "
ជុងហ្គុក
" អឺ មិនអីទេចឹង សុខសប្បាយតាមផ្លូវ " ហូស៊ុក
" អឹម " ជុងហ្គុកក្រហឹមបន្តិចរៀបនឹងឈានជេីងត្រឡប់ទៅវិញហេីយ ក៏ត្រូវបង្អាក់ដំណេីរវិញ
ដេាយសារសម្លេងស្រួយស្តេីងពីណាមិនដឹងស្រែកហៅគេអេាយឈប់ ។
" លេាកចនឈប់សិន " ជីមីនដេីរសំដៅមករករាងក្រាស នៅពេលគេឈប់ហេីយងាកមករកខ្លួនដេាយចង្ងល់ ។
" ជីមីន លេាកមានការងារអីមែនទេ ? " ជុងហ្គុក
លេីកចញ្ចេីមសួរ ។
" គឺថាលេាកចន ត្រឡប់ទៅផ្ទះហេីយមែនទេ ? "
ជីមីន
" ត្រូវហេីយ " ជុងហ្គុក
" បេីអញ្ចឹងខ្ញុំផ្ញេីរថេយ៉ុងអេាយទៅជាមួយលេាកផងបានទេ ពេលនេះគេស្រវឹងខ្លាំងណាស់មិនអាចនៅទៀតទេ ហេីយក៏ឃេីញថាផ្លូវទៅផ្ទះលេាកក៏ឆ្លងកាត់ខន់ដូររបស់ថេយ៉ុងដែរ " ជីមីន
" ចុះពួកលេាកមិនជូនគេទៅវិញខ្លួនឯង " ជុងហ្គុក
មេីលមុខគេចំៗទាំងលេីកចញ្ចេីមសួរដេាយមានការ
សង្ស័យ ។
" អឺ គឺខ្ញុំហេីយចាន់កឺមិនទាន់ទៅវិញឥឡូវទេ ដេាយឃេីញលេាករៀបទៅផ្ទះហេីយទេីបពឹងបែបនេះ តែបេីលេាកមិនចង់ក៏មិនអីដែរ " ជីមីនសម្តែងទាំងធ្វេីមុខកម្សត់កុំអេាយរាងក្រាសមានការសង្ស័យ ។
" ............. " ជុងហ្គុកមិននិយាយអីដូចជាកំពុងគិតពិចារណាដេាយមិនភ្លេចងាកទៅមេីលអ្នកដែលដេកក្រាបក្បាលលេីតុដេាយមានចាន់កឺជួយរឺតខ្នងតិចៗ ។
ចំណែកយ៉ុនហ្គីដែលអង្គុយស្តាប់នៅការសន្ទនាអ្នកទាំងពីរយូក៏ជួយនិយាយឡេីងដេាយសារតែជុងហ្គុកមិននិយាយអីសេាះ ។
" បានហេីយជុងហ្គុក ជួយគ្នាបន្តិចទៅណាមួយគេជាគូដណ្តឹងរបស់ឯងដែលតេីមិនអញ្ចឹងជូនទៅវិញមិនទៅទាស់ខុសអី មែនអត់ពួកឯង " យ៉ុនហ្គីងាកទៅនិយាយជាមួយហូស៊ុកនឹងអុីប៉ូដេាយពួកគេងក់ក្បាលយល់ស្រប ។
" មែនហេីយ " ហូស៊ុក/អុីប៉ូ និយាយឡេីងព្រមគ្នា ជុងហ្គុកលឺដូចនេះក៏មេីលមុខពួកគេទាំងអស់គ្នាទេីបឆ្លេីយឡេីង ។
" ក៏បាន " ជុងហ្គុកនិយាយឡេីងទាំងលួចញញឹមចុងមាត់បន្តិច តែធ្វេីអេាយជីមីនលួចឆ្ងល់បន្តែក៏មិនបានគិតច្រេីន ព្រេាះថាពេលនេះរាងក្រាសយល់ព្រមហេីយ ។
" ប្រសេីរណាស់ ខ្ញុំទៅគ្រាថេយ៉ុងសិន " ជីមីនក៏ប្រញាប់ទៅគ្រាថេយ៉ុងដេាយមានចាន់កឺជួយ រួចនាំចេញទៅក្រៅសំដៅទៅឡានដែលមានរាងក្រាសជុងហ្គុកចាំរួចជាស្រេច ។ ថ្ងៃនេះគេបេីកឡានមកខ្លួនឯងដេាយមិនបានយកឃេវីនមកតាមនេាះទេ ។
" ពួកយេីងអរគុណលេាកចនហេីយដែលបានជូន
ថេយ៉ុងត្រឡប់ទៅវិញជំនួសពួកយេីង " ជីមីន
" បាទ ! មិនអីទេ " ថារួចជុងហ្គុកក៏បានបេីកឡានចេញទៅដេាយមានអ្នកម្ខាងទៀតកំពុងតែស្រវឹងដេកលក់មិនដឹងខ្យល់អី ។
" យ៉េស!!! ផែនការបានជេាគជ័យហេីយ " ចាន់កឺនឹងជីមីនស្រែកព្រមគ្នារួចក៏បាននាំគ្នាចូលទៅក្នុងក្លឹបវិញ។
@នៅតាមផ្លូវ
ជុងហ្គុកកំពុងតែផ្តេាតអារម្មណ៍លេីការបេីក
ឡានដេាយស្ងៀមស្ងាត់ ដេាយមិនភ្លេចលួចមេីលអ្នកកំពុងស្រវឹង អាមិនត្រូវទេអ្នកធ្វេីពុតជាស្រវឹងទេីបត្រូវ
ជាង ។
" ល្មមឈប់ធ្វេីពុតហេីយ " ជុងហ្គុកនិយាយឡេីងធ្វេីអេាយអ្នកដែលកំពុងស្រងំធ្វេីពុតជាស្រវឹងនេាះបេីកភ្នែកឡេីងទាំងភ្ញាក់ផ្អេីរ ព្រេាះរាងក្រាសដឹងពីពេលណាហេីយគេធ្វេីពុតជាស្រវឹងនេាះ ។ មិនខុសនៅពេលនៅក្នុងក្លឹបនេាះគេបានពឹងអេាយជីមីននឹងចាន់កឺជួយគេនេាះ គឺថាគេនឹងធ្វេីពុតជាស្រវឹងនៅពេលដែលរាងក្រាសជុងហ្គុករៀបចំទៅផ្ទះពេលណានិងអេាយជីមីនទៅនិយាយជាមួយ
ដេាយសុំអេាយរាងក្រាសជូនខ្លួនត្រឡប់ទៅខន់ដូរវិញឯង ។ បន្តែពេលនេះប្រហែលជាមិនបានសម្រេចទេ អាអត់ទេបានសម្រេចហេីយគ្រាន់តែរាងក្រាសដឹង
ផែនការពួកគេមុនប៉ុណ្ណេាះ ។
" ហេតុអ្វីក៏បងដឹង ? " ថេយ៉ុងងេីបឡេីងអង្គុយ
អេាយត្រង់ខ្លួនដេាយមិនភ្លេចចេាទសំណួរទៅកាន់រាងក្រាស ។
" ហុឹស គិតថាល្បិចអន់ៗរបស់ឯងអាចបេាកយេីងបានរឺ ? " ជុងហ្គុកនិយាយទាំងសេីចចុងមាត់តិចៗ ។
ចង់ដឹងមែនទេ ហេតុអ្វីរាងក្រាសដឹងអំពីរឿងនេះ ។ មិនចំឡែកទេនៅពេលផឹកក្នុងក្លឹបនឹងគេតែងតែដៀងភ្នែកទៅមេីលរាងស្តេីងតែរហូតនឹង មិនដែលឃេីញគេផឹកខ្លាំងអីនេាះទេ ឃេីញតែនិយាយគ្នារហូត
ហេីយណាមួយបេីតាមគេដឹងថេយ៉ុងដូចជាមិនសូវជាចេះផឹកអីប៉ុន្មានផងគេស្អប់ស្រាខ្លាំងណាស់ តែមក
សុខៗប្រាប់គេថាស្រវឹង ស្តាប់មេីលទៅដូចជាមិនសមទំនងទាល់តែសេាះ ។
" ........" ថេយ៉ុងមិនដឹងតបថាមិច ព្រេាះសម្តីរបស់រាងក្រាសធ្វេីអេាយគេចុកឈាមតែម្តង ។
" ហុឹស យ៉ាងមិចឆ្លេីយលែងចេញមែនទេ ? ចាំ
យេីងនិយាយជំនួសក៏បាន ឯងធ្វេីនេះដេីម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់យេីង តែយេីងសូមប្រាប់ឯងទៅចុះទេាះជាឯងប្រេីវិធីបែបណាក៏យេីងគ្មានថ្ងៃស្រលាញ់ឯងនេាះដែរ គ្មានថ្ងៃនេាះជាដាច់ខាត ឯងល្មមបេាះបង់គំនិតនេាះចេាលហេីយ គីម ថេយ៉ុង "
ជុងហ្គុកនិយាយមួយៗ ច្បាស់ៗ ទៅកាន់អ្នកម្ខាង
ទៀតដេាយមិនបានលេងសេីចនេាះទេ ។ បន្តែសម្តីទាំងប៉ុន្មានរបស់គេធ្វេីអេាយអ្នកស្តាប់មានអារម្មណ៍ថាបេះដូងឈឺខ្ទេាកៗ ដូចត្រូវគេចាក់ ក្នុងក្រឡង់ភ្នែកពេាលពេញដេាយទឹកថ្លាៗរៀបនឹងស្រស់ តែម្ចាស់វាព្យាយាមសម្រួលអារម្មណ៍ ព្រេាះមិនចង់អេាយអ្នក
ខាងនេាះឃេីញទឹកភ្នែករបស់គេនេាះទេ មិនចង់អេាយគេគិតថាខ្លួនទន់ជ្រាយ ទេីបព្យាយាមតបតរទៅវិញមិនអេាយចាញ់ ។
" ហុឹស អញ្ចឹងបងរងចាំទៅមេីលថាខ្ញុំអាចបំបែកបេះដូងថ្មរបស់បងបានរឺក៏អត់ បងគិតថាសម្តីរបស់បងទាំងប៉ុន្មានធ្វេីអេាយខ្ញុំចុះចាញ់មែនទេ ? បងគិតខុសហេីយ ត្រូវចាំថា គីម ថេយ៉ុង គ្មានថ្ងៃចុះចាញ់អ្នកណាងាយៗទេ ជាពិសេសគឺបង "
ថេយ៉ុងញញឹមចុងមាត់ញាក់ចញ្ចេីមឌឺទៅកាន់រាងក្រាសទាំងមិនខ្លាចរអា ។
" បានយេីងនិងចាំមេីល " ជុងហ្គុកឆ្លេីយទាំងមុខមាំគ្មានជាតិទៅកាន់រាងស្តេីង គេពិតជាឃ្មឺសចិត្តជាមួយចរិកមិនចេះចាញ់អ្នកណារបស់គេខ្លាំងណាស់
គួរអេាយស្អប់ ។ បន្ទាប់ពីទាស់សម្តីគ្នាទៅវិញទៅមកដេាយគ្មានម្នាក់ណាចាញ់ដូចគ្នាមក ពួកគេទាំងពីរក៏បានស្ងប់ស្ងាត់រៀងខ្លួនគ្មានអ្នកណានិយាយអ្វីទៀតឡេីយ ។ ចំណែកភ្នែកក៏ចេះតែលួចដៀងមេីលគ្នាទៅវិញទៅមករហូតមកដល់ខន់ដូររបស់ថេយ៉ុង ដល់ភ្លាមមិនចាំយូថេយ៉ុងបានចុះពីលេីឡានដេីរចូលក្នុងខន់ដូរដេាយមិននិយាយស្តីអរគុណដ៏រាងក្រាសអីបន្តិចព្រេាះនៅខឹងនឹងសម្តីរបស់រាងក្រាសមិនទាន់បាត់ ។ ចំពេាះរាងក្រាសក៏មិនបានខ្វល់ច្រេីនដែលក៏
បានបេីកឡានត្រឡប់ទៅភូមិគ្រឹះគេវិញដេីម្បីបង្ហេីយនៅការងាររបស់គេបន្តទៀត គេមានការងារច្រេីនខ្លាំងណាស់ត្រូវដេាះស្រាយគ្មានពេលនៅគិតរឿងអត់
ប្រយេាជន៍នេាះទេ ។ ថេយ៉ុងដែលដេីរមកទាំងខឹងនេាះនៅពេលដេីរដល់មុខបន្ទប់ទូរស័ព្ទរបស់គេក៏រេាទិ៍ឡេីង ។
" បង គូតាតេី " ថេយ៉ុងឃេីញលេខអ្នកចាត់ការរបស់ខ្លួនក៏ប្រញាប់ចុចលេីកភ្លាម ដេាយដៃម្ខាងបេីកទ្វាចូលទៅក្នុងព្រេាះគេមិនចង់និយាយនៅក្រៅនេាះទេ អាចនឹងមិនសូវមានសុវត្ថិភាព ។
" ហេឡូ បងគូតេី " ថេយ៉ុង
" ហេឡូ ថេយ៉ុងបងរំខានឯងគេងមែនទេ ? " គូតា
" អត់ទេបង ព្រេាះខ្ញុំទេីបមកពីខាងក្រៅដែរ " ថេយ៉ុង
" នេះចេញទៅក្រៅទៀតហេីយមែនទេ ឯងក៏ដឹងថាឯងមិនមានមនុស្សធម្មតាទេណា " គូតាគ្រាន់តែលឺថាមកពីខាងក្រៅភ្លាមក៏បារម្ភភ្លែត ព្រេាះថាពេលនេះគេជាតារាល្បីល្បាញម្នាក់ដែរ ចេញក្រៅញឹកញាប់ខ្លាចមានពួកហ្វេនរេាគចិត្ត ឬ មនុស្សដែលស្អប់ ចូលមកធ្វេីបាបអីទៅអេាយគេគិតមិច ។
" ខ្ញុំដឹងតេីបង តែខ្ញុំចេះការពារខ្លួនហេីយ ណាមួយខ្ញុំទៅមួយមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំតេី បងឈប់បារម្ភទៅ "
ថេយ៉ុងនិយាយលួងលេាមអ្នកចាត់ការផ្ទាល់ខ្លួនឬក៏អាចហៅថាបងប្រុសក៏បានព្រេាះពួកគេស្និតស្នាលនឹងគ្នាខ្លាំងណាស់ ។
" អេី បងក៏ចេះតែបារម្ភទៅ ព្រេាះបេីឯងមានបញ្ហាអេាយបងគិតមិច " គូតា
" អ្ហា!!បងកុំគិតច្រេីនអីខ្ញុំមិនអីទេ និយាយអញ្ចឹងបងខលមកខ្ញុំមានការអ្វីមែនទេ ? " ថេយ៉ុង
" អឺ មែនហេីយបងភ្លេច មានគេទាក់ទងអេាយឯងទៅថតផ្សាយម៉ូតខេាអាវអេាយគេនៅឯទីក្រុងប៉ារីស តេីឯងទទួលទេ ? " គូតា
" នៅប៉ារីសមែនទេ តេីត្រូវទៅយូដែលទេ ? " ថេយ៉ុង
" ក៏តាមបងដឹងប្រហែលមួយអាទិត្យ ឯងគិតយ៉ាងមិចដែរ " គូតា
" យូណាស់ " ថេយ៉ុងនិយាយតិចៗ ព្រេាះបេីទៅមួយអាទិត្យគេមិនបានឃេីញរាងក្រាសទៅហេីយទេអី ។
" ចុះធ្វេីមិចបានវាអញ្ចឹងឯង ព្រេាះគេមានការរៀបចំច្រេីនផ្នែក បេីប្រេីពេលតិចពេកគឺធ្វេីមិនទាន់ យ៉ាងមិចខ្លាចបែកពីគូដណ្តឹងមែនទេ " គូតានឹកឃេីញ
ប្អូននិយាយទាំងមិនសូវចង់ទៅទេីបចាំផ្តេីមបង្អាប់ពេលនឹកឃេីញមូលហេតុដែលគេមិនចង់ទៅ ធ្វេីអេាយអ្នកខាងនេាះចាប់ផ្តេីមអៀន ។
" បងកុំចេះតែថា " ថេយ៉ុងព្យាយាមប្រកែកមិនទទួលស្គាល់ការពិត ។
" បានហេីយឥឡូវសម្រេចថាទៅឬអត់ អាងបងប្រាប់ទៅកាន់គេវិញ " គូតាឈប់បង្អាប់ប្អូនទេីបចូលសាច់រឿងវិញ ។
" សុំពេលគិតមេីលសិនបានទេបង ? " ថេយ៉ុង
" មិនអីទេឯងគិតមេីលមួយយប់សិនចុះ ស្អែកផ្តល់ចម្លេីយអេាយបងមក ព្រេាះកម្មវិធីគេចាប់ផ្តេីមនៅខាន់ស្អែកឯណ្ណេាះ " គូតា
" បាទ! បង អញ្ចឹងប៉ុណ្ណឹងសិនចុះបង ខ្ញុំងូតទឹកបន្តិចសិន " ថេយ៉ុងនិយាយលាគ្នាចប់សព្វគ្រប់អស់
ហេីយក៏បានចុចបិទហេីយទាញកន្សែងចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកពេលរួចរាល់ក៏បានលេបលេបំប៉នស្បែកបិទម៉ាសមុខអស់ហេីយទេីបរៀបចំចូលគេងបាត់ទៅ ។
To be continued.........
🌹 Enjoy your reading 🥀