Selamın aleyküm!
Kitabım 1K OLDUU!
Tüm okurlarıma çok teşekkür ediyorum. Ama ufak özel teşekkürlerim var.
Liya3512 Beni çoook önce en başından beri desteklediğin için teşekkür ediyorum.
butterflyy0146 ve Ecrin0624 Beni sıkılmadan dinleyip fikirlerimi desteklediğiniz için size de çok teşekkürler.
Hepiniz, tüm okurlarım iyiki varsınız✨️💖
Sizi daha fazla tutmadan bölüme davet ediyorum.
...
Sabah namazını kıldığımdan beri ders çalışıyordum. Şimdi ise saat yedi olmuştu. Abim ve annemin mutfakta sohbet ettiğini duyunca oraya gittim. Annem ve abim sohbet ederek kahvaltıyı hazırlıyor, babam ise köşedeki koltukta elindeki telefondan haber okuyordu. Annemle abime yardım etme gereği duymayarak babamın yanına oturdum ve başımı omzuna yasladım. O ise kolunu kaldırıp omzuma attı.
"Hayırlı sabahlar canım kızım." Alnıma bir öpücük bıraktı.
"Sanada canım babam." Ben de babamın yanğına küçük bir öpücük bıraktım ve başımı göğsüne yaslayıp annemle abimi izlemeye başladım.
"Görüyor musun anne, babam da hep kızını kayırıyor." Abim bunu söylediğinde amacının şakalşmak olduğunu bildiğimden gıcık gıcık güldüm.
"Seni mi kayıracaktı?"
"Ya anne kızına bir şey de!" Abim aynı bir çocuk gibi beni şikayet ederken babam omzumdaki kolunu sıkılaştırdı.
"Güzel kızım bir tane, ona laf yok." Bu sözleri üzerine annem ellerini yıkadı ve boyu yetişmese bile abime sarıldı.
"Asıl benim oğlum bir tane, yakışıklı oğlum benim." Annem abimin yanağını kocaman öptüm. Abim de onunkini öperken babam girdi araya.
"Neresi yakışıklıymış, ben daha yakışıklıyım." Babamla beraber gülerken abim de babamın ses tonuna dayanamadı ve o da gülmeye başladı.
Mutfağımızda kahkaha sesleri yükselirken Allah'tan bu huzurumuzun hiç bozulmamasını diledim.
Abim hafiften yaktığı pişileri masaya koyduğunda Annem de diğer yiyecekleri getirdi ve ailecek masaya oturduk.
Tabağındaki yiyeceklerden besmele çekerek yemeye başladım.
"Anne, anneannem gelecekti ne oldu?" Annem lokmasını bitirip bana döndü.
"Bilet bulamadık kızım. Haftaya gelecek." Anladım manasında başımı salladım ve abime döndüm. Abim de ne düşündüğümü anlamış olacak ki bana bıkmış bir şekilde döndü.
Anneannem ne zaman gelse abimi evlendirmeye çalışıyordu şon birkaç yıldır. Annem ile de birleşince Abim için atlatması çok zor bir ikili oluyorlardı. Abim ise bıkmadan usanmadan onlara anlatıp duruyordu. Bana ise köşede çekirdeğimle olayları izleyip abimle dalga geçmek kalıyordu.
Hafiften yanmış pişinin yanmış yerleri temizleyip yedim.
"Abi bayağı da maharetlisin. Seni alan kız yaşadı." Abim eliyle kafamı vurur gibi öne ittirdi. Bundan sonraki hareketi ensemi hafif bastırarak konuşmaktı ama babamın uyaran bakışları eşliğinde önüne döndü.
"Keşke alsa bir kız da mürüvetini görsem." Annem kendi kendine mırıldandığını sanıyorsa çok yanlış yoldaydı çünkü tüm ev halkı onu sesinden dolayı duymuştu.
Kahvaltı böyle böyle biterken abim işe gitmiş, babam evin eksiklerini almaya dışarı çıkmıştı. Annem çamaşırları asıp kuruyanları da katladıktan sonra mantı yapıp dolaba koyacağını söylemişti. Ben ise bulaşıkları makineye yerleştirip odama geçmiştim. Annem ile mantı yapmaya yardım edecektim. Ama annem işini bitirene kadar telefonumda oyalanmakta sıkıntı yoktu. Yağmur'u da çağırdım yardım etsin diye. O da teyzem ile birlikte geleceğini söylemişti.
"Anne! Teyzem de geliyormuş!" Anneme kibarca(!) seslendikten sonra üzerimdeki pijamalarımı çıkardım ve en rahat eşofmanımı giydim. Üzerine de bol tişörtümü giyip başıma da yazmamı bağladım.
Mutfağa gidip annemin erisin diye çıkardığı kıymayı iç harcını yapacağımız kaba koydum. Daha sonra soğan ve sarımsakları küçücük olana dek robotta çektim. Baharatlar ve robotta çektiklerimi kıymaya karıştırınca harç hazır oldu.
Hamuru yoğuracağımız büyük kabın ve hamur malzemelerini de çıkardım. Annem yoğuracaktı. Bir de güzel bir çay koydum teyzemler ile içeriz diye. Dün de babam pastaneden kurabiye almıştı, onunla içerdik.
Annem mutfağa girdi ve hamurun başına geçti. Hamur yoğrulduğunda onu bir kenara koyduk ve mantı yapacağımız yer masasını getirip koyduk. Her şey hazırdı.
Bu kadar işin içinde de dün aklımda olan soru dolanıp duruyordu.
Doğru olanı yaptım mı?
Yani yediği bu engel üzerine bir daha bana ulaşamayacağı düşünüyordum. Neticede adam ne kadar kibar davransa da ben onu engellemekten vazgeçmemiştim. Ben olsam benim gibi davranan biriyle bir daha konuşmazdım.
Yani yüksek ihtimal o da öyle yapardı.
"Kızım kapı çalıyor." Annem seslenmese duymadığım kapıya koştum hemen. Açınca da karşımda tezyzemleri gördüm.
"Hoş geldiniz!" Neşeli sesimle onları içeri davet ederken teyzem içeri girdi ve içinde örgüsünün olduğu poşeti kenara bıraktı.
"Hoş buldum kızım." Anneme selam verek mutfağa giderken Yağmur'un ayakkabısını çıkarmasını bekliyordum.
Sonunda içeri girebildiğinde sarılmak, selamlaşmak yerine direkt atıldı.
"Ne oldu biliyor musun?"
"Hayır." Ciddi ciddi cevap vermem üzere o da ciddi ciddi beni yanıtladı.
"Geçen size geln iki tane kız vardı ya, Feride ve Nigar."
"Eee,"
"Onlarla konuştum. Bana mesaj attılar işte konuşuyoruz öyle." Omzuna bir tane vurdum.
"Ben de önemli bir şey var zannettim. Biz de konuşuyoruz. Tatlı kızlar baya." O da mutfağa girip ellerini yıkayarak annemlerin yanına oturdu. Ben de ellerimi yıkayıp oturdum ve işe başladık.
《•》
Sırt üstü uzandığım koltuktan telefonumun çalması ike kalktım. Yabancı bir numara arıyordu. Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm.
"Alo." Şüpheci bir ses topuyla çıkmıştı ağzımdan.
"Alo, selamın aleyküm Dicle. Zehra ben. Abinin iş yerinde çalışıyordum." Kafamı sanki girecekmiş gibi salladım ve gülümsedim. Onu sevmiştim, çok samimi ve tatlı gelmişti.
"Aleyküm Selam Zehra. Nasılsın iyi misin?" Sıcak sesime karşılık o da aynı şekilde cevapladı.
"İyiyim çok şükür, iş güç işte. Sen nasılsın, ne yapıyorsun?"
"Ben de iyiyim çok şükür, evde geçiyor günlerim." Ben böyle konuşurken annem iki de bir o kim işaretiyapıp duruyordu. Abime annemi gözlerimle gösterdim.
"Ben de numaranı Feride'den aldım. Ben de şey diyecektim. Annem sizinle tanışmak istiyor. Abimler arkadaş olunca o da bizde tanışalım istiyor. Yarın müsaitseniz eğer öğlen bir çay içelim bizde." Teklif karşısında hep yaptığım gibi anneme baktım ama o hem duymadığından hem de kim olduğunu anlamadığından bana öylece bakmaya devam etti.
"Ben bir annemle konuşayım, mesaj atarım sana."
"Hmm, tamam canım. Bekliyoruz ama."
"Tamam o zaman, hayırlı akşamlar size." Aynı sıcak sesimle söyledim bunları.
"Size de hayırlı akşamlar canım." Telefonu kapatınca anneme döndüm.
"Zehra abimle aynı yerde çalışıyor. Abisiyle de abim arkadaş. Bizi yarın öğlen çay içmeye çağırıyorlar annesi tanışmak istemiş." Abim hemen atıldı.
"Zehra kardeşim gibidir. Çok iyi insanlar. Fırat da öyle. Efendi bir çocuk. Eskiden o kadar yakın değildik de Fırat'la son zamanlar bayağı yakınız onunla da. Efendi çocuk." Abim anneme kişileri özet geçerken annem ve babam da onu dikkatle dinledi.
"Ne dersin bey?" Annem babama sorunca babam da abime bakarak konuştu.
"Oğlum iyi insanlar diyor, gidin istiyorsanız hanım." Annem de başını salladı.
"Ben de öyle diyordum, haberin ver kızım biz geliyoruz diye." Ben de başımı salladım ve Zehra'nın numarasını kaydettikten sonra ona geleceğimize dair mesaj attım.
"Neyse ev ahalisi, hayırlı geceler ben odama çekiliyorum." Aileme el sallayıp odama geçerken abdest aldım ve yatsı namazımı kıldım. Daha sonra biraz da kitap okudum. Yatağıma girmeden önce pijamalarımı giydim ve saçlarımı tokadan kurtardım. Uzun saçlarımı tarayıp ucunu öldükten sonra yatağıma girip telefonumu elime aldım. Sosyal medyada gezinirken bana bir bildirim geldiğini fark ettim.
isimbulamadım_48: Bende çözümler bitmez, kapıdan atsan bacadn girerim.
isimbulamadım_48: Ama anlamıyorum o kadar dedim numara bulmak zor oluyor diye. Neden engelliyorsun? Sanki yanlış bir şey dedik.
isimbulamadım_48: Neyse asıl konumuza dönelim, dedim niyetim ciddi. Ben şaka yapmıyorum.
Mesajları görüp yüzümü buruşturdum. Bu neydi ya şimdi tam uyuyacakken.
çeliker_dicle8: Kardeşim ben nereden bileyim senin dalga geçmediğini? Neden güveneyim sana?
isimbulamadım_48: Kardeşim mi? Nereden kardeş oluyoruz? Ben diyorum niyetim ciddi, kız diyor kardeşim.
isimbulamadım_48: Benim de kardeşim var öyle pis işlerle uğraşmam ben. Ayrıca ben bana körü körüne güven demiyorum. Yanımda ol güvenini ben kazanayım diyorum.
Korkuyordum, sinirleniyorum ama içimde çözemediğim daha doğrusu çözmek istemediğim bir duygu daha vardı.
Heyecan?
Ben de diyordum ki benim baş belam gün boyu neredeydi. Hoş geldin iç ses.
Hoş buldum canım, biraz derin düşünceler içindeydim. Baş harfi ZEHRANIN ABİSİ olan.
Kendi kendime gözlerimi devirdim ve telefonuma geri döndüm.
çeliker_dicle8: Güveneceğim insanlarda cesaret özelliğini ararım. Ama beni tanıdığını ve gördüğünü söylüyorsun ama karşıma çıkmaya bile cesaretin yok ki buralardan yazıyorsun.
Kendi kendime tespit yapmış ve onu köşeye sıkıştırmıştım. Yüzümde gıcık bir sırıtış olurken ekranda ondan gelecek mesajı bekliyordum.
isimbulamadım_48: Çıkmamı istersen, yani benimle tanışmak istersen hemen gelebilirim. Sonraki evrede de çiçek çikolatayla gelirim artık. Ne dersin?
Ben onu köşeye sıkıştırdığımı düşünürken o beni ters köşe yapmıştı.
Mesajına hırsla cevap verdim.
çeliker_dicle8: Hayır! İstemiyorum.
Telefonu hızla kapatıp yanımdaki komodine bıraktım ve telefona arkamı dönüp yatağın en ucuna gittim.
Sanki böyle yapınca kurtulacaksın. Aptal ya!
Kafamdaki seslerden hiç birini tınlamadan gözlerimi kapattım ve sağ elimin avucuna yüzümü yaslayıp kendimi tamamen uyumaya odaklandım.
Eğer şimdi uyumazsam sabaha kadar düşüncelerin içinden çıkamazdım.
Beynimin içindeki düşünceler her ne kadar beni ele geçirmek isteseler de bir süre sonra sessizleşerek onlar da vazgeçtiler.
《•》
Elimdeki elbiselerden ikisine de bakıp hangisini giymem gerektiğini düşünüp duruyordum. Daha sonra sıkılarak şu yeşili günlük elbisemi seçtim. Elbise sade ve rahat bir elbiseydi. Ne özensiz duruyordu ne de abartı.
Tam kararında.
Bence de.
Elbiseyi giyip üzerine de beyaz renkli şalımı örttüm. Koluma da saatimi takıp küçük çantamın içine telefonumu ve cüzdanımı koydum.
Hazırdım.
"Anne hazırım ben!" Anneme seslenirken salona geçtim ve oturup Zehra'nın attığı konuma baktım evin tam olarak nerede olduğunu anlamak için.
"Ben de hazırım. Hadi gidelim kızım." Ayağa kalktım ve annemin peşine takılıp vestiyerden ayakkabılarımı alıp askıdan da arabanın anahtarını alıp ayakkabılarımı giydim. Annemle arabaya binerken konumun yol tarifini açtım.
Yol tarifinden giderken çok rahat bulmuştuk evi. Kapının önünde gördüğüm arabalarla Yağmur ve Esra'nın da burada olduğunu anladım. Onları da çağırmışlar demek.
Annem indikten sonra ben de arabayı park ettim ve arabadan indim. Kapıları kilitleyip apartmana girdim. Ev kaçıncı kattaydı?
Tek tek kapılarda annemin ayakkabısını ararken üçüncü katta bir kapı açıldı. Bir a da açılınca korkmuştum.
"Burası Dicle, hoş geldin." Zehra'yı görmemle onun yanına ilerledim.
"Selamın aleyküm." Selamımı sıcak kanlılıkla aldı.
"Aleyküm Selam."
18.07.2023
Bölüm bitti.
Bölümü yazıyordum zaten ama 1k olmanın mutluluğu ile hem biraz çabuk geldi hem de biraz daha uzun oldu.
Yazım yanlışı varsa özür diliyorum.
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?
Karakterler hakkındaki fikirleriniz?
Kitabın gidişatı nasıl sizce, yani şöyle değil de böyle olsa dediğiniz yerler var mı?
Oy ve yorumlarınız beni çok motive ediyor lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Kitabımı okuyan, oy veren ve yorum yapan herkese tekrardan çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız✨️💖
Kendinize iyi bakmanız dileğiyle hoşça kalın🩵