"Kababayan, narito ako bilang tagapahayag ng balita para sa inyo. Ako si Jharitta Valdez, nagbabalik sa serbisyo para sa bayan.
Ating muling pag usapan ang mga pangyayare sa Baguio kamakailan lang. Sa huling imbestigasiyong pinangungunahan ni Commander Aguilar, ay may natagpuang isang balat ng tao. Kanila itong pinagtuunan ng pansin upang malaman ang mga nangyare.
Ayon naman kay Doctor Corpuz, ang siyang nag e-experimento sa ibedensiyang nakuha mula sa loob ng bus.
'In my experiment, I observed some unknown data and different evolution of the blood. I did some DNA test and I was definitely shocked. It has more than six different DNA and it has chromosomal abnormalities in any chromosome.
I did a test in my separate blood. My blood and the blood from the evidence. The result was shocking. Within a milliseconds, it conquered my blood.
We also did a test in the spice men, mouse. Within a three seconds it change form into a wild mouse.
This is not a normal thing nor phenomenon, rather this is dangerous for us humanity.'
Ang impormasyon ay nakuha sa sinabing experimento. Ngayon naman ay pag uusapan natin ang mga nangyare sa Baguio sa loob lamang ng isang araw. Ayun kay Police Officer Matthias,
'Delikado ang Baguio ngayon lalong lalo na dahil ay mag na sagupaan kaming mga taong mukhang hindi tama sa pag iisip.
Punong puno ng dugo ang kani-kanilang katawan. Balot din ng mga kagat ang kanilang katawan. Gutay gutay ang mga laman loob.
Napagdaanan namin ang isang hindi magandang pangyayare pag katapus lamang namin ma inspection ang bus.
Pumunta kami sa pinakamalapit na lugar sa incidente. At natagpuan namin ang makalumang bahay. Doon makikita ang nagkukumpulang mga duguang tao. Pinipilit pumasok sa loob.
Ngunit dahil sa utos ng Chief ay Dahan dahan kaming pumunta sa pwesto nila habang nakatutok sa harapan ang mga baril. Handa sa kung anong mangyare.
Ngunit nabahala kami ng isa isa silang tumakbo na para bang gustong mangain ng tao. Ang tutulis ng ngipin na sa tingin ko ay mas matulis pa sa kutsilyo! Ang pandinig nila ay mas malala pa sa paniki. Isang kaluskus lang ay talagang mapapahamak ka.
Isa sa myembro namin ang may sugat gawa sa pag imbestigasyon sa bus ay inatake nila. Ilang segundo lang ang lumipas ay nag iba ito. Parang naging katulad niya sila.
Nakaligtas kami dahil sa isang back up team na kadadating lang. Naubus namin ang nagtambakan sa bahay na iyon.
Sumilong muna kami ng gumabi na, at talagang may umaaligid nanaman. Ang isa namin kasamahan ay nag open ng flashlight at saktong nasa bukal ng gate ang nakakatakot na mukha.
Sa una ay nagtaka kami kung bat hindi nila kami makita pero kalaunan ay nakagawa kami ng konklusyon na sa pag gabi ay hindi sila nakakakita lalong lalo na kung walang ilaw.
Nakakaramdam lamang sila na may tao dahil sa amoy ng hininga at ang ingay na ginagawa sa paligid.'
Sa station 9 ng Baguio kung saan malayo ang naganap na pangyayare ay may nakapagsabing, wala namang kakaibang nangyayare sapagkat kagabi lamang ay nawalan ng linya roon.
Nagpatuloy din sa pag e-experimento si Doctor Corpuz na tinulungan na din ng ibang scientists. Ayun sa kanila ay ang mga hindi kilalang nilalang o ang mga infected ay tawagin munang 'bount' dahil sa ibinigay na impormasyon ng police officer.
Hanggang doon lang ang aming nakalap na impormasyon, sa ngayon ay ipinapatupad ni Governor Escala na mas pag igihan ang pag iimbestiga.
Ako si Jharitta Valdez, iyong tagapaglingkod"
"Gising ka na pala, here," inilapag niya ang pagkain "kumain ka muna." All black ang suot niya.
Pagkatapus niyang uminom ng kape ay, pinatay na niya ang TV. Nagsimula na din akong kumain. Tahimik na kumain.
"Narinig mo ba ng buo ang balita?" Tanong niya, tumango naman ako.
"Sa station 9 ay wala ng linya, siguro ay wala ng tao doon."
"Ano nanaman pinagsasabi mo!?" Iritadong saad ko.
"What? The bount might conquer that whole station. Scientists name it bount, because they aren't human anymore." Paglalahad niya na para bang inulit ng ang sinabi sa Tv.
"So, sa pagka alis ko palang ng bahay namin ay saktong dumating sila? What a great!" Sarkastiko kong saad.
"Siguro kung nagtagal ako don ay baka napunpunan na din ako ng mga bount 'kuno'." Huminga ako ng malalim. Inilapag ko na sa maliit na mesa ang platong hawak ko.
"Imposibleng wala kang cellphone, pahiram muna." Sabay lahad ng palad sa kaniya. Huminga nalang siya ng malalim at isinuko ang cellphone.
"Kung kagabe pa naputol ang linya sa station 9, possible sa station 11 din. Ang sabi nga ni doc. Corpuz 'within milliseconds it conquered my blood'. Ang sabi naman ng police officer 'ilang sigundo lang ang lumipas at parang isa na siya sa kanila' ang bilis din ng galaw nila." Bumuntong hininga nanaman siya.
"Naco-contact mo ba? Wala diba? Trinay ko na kanina pa." Pisteng buntong hininga yan! Kanina pa! Ibinato ko na ang cellphone sa kaniya, bahala siyang saluhin yon o hindi.
"Galit ka pa ba sakin? Sinapak mo na nga ako e!" Tama lang yan sayo, manyak! Pagkatapus kasi niya akong halikan kahapon sinapak ko na agad yung tipong kuntentong kuntento ka talaga.
"Manyak!" Ngumisi lang ang gago.
"Yeah, whatever! Anyway, happy birthday!" Ngiti nitong sabi, hindi na siya tumabi dahil alam niyang mapipiktusan talaga siya.
"Thank you!" Kahit iritado ay may halong saya naman akong naramdaman. Sa ngayon ay walang handaang magaganap, dahil delikado na. Kung nuong umaga lang, nasa office pa ako at kausap ko pa si Marlyn tas ngayon ganito na.
Speaking of Marlyn, nasa Manila siya ngayon kaya possible may communication line pa! Tama!
"Pwede paabot ulit nung cellphone?" Pakiusap ko sa manyak na lalaking nasa kabilang sofa. Itinaas naman niya yung isang kilay niya bago magsalita.
"What's the magic word?" Tanong niya na nagpa irita sakin.
"Ohh, come on. May tatawagan lang ako! Please!" Pagmaktol ko pa, ibinigay naman niya agad. Dinial ko na agad yung number ni Marlyn. Ilang ring pa bago masagot.
"He-hello?" Te-teka, ba't umiiyak 'to? Kumunot ang nuo ko, nakita ko din na tinititigan ako ng manyak! Ewan hindi ko pa kilala, hindi ko matanong dahil nakakalimutan ko din!
"It's Kate, how are you?" Nag tataka man ay may bahid na pag aalala ang boses ko.
"Mi-miss Kate, tu-tulong po. N..ndi..o..s...a—" naputol ang linya. Bwesit, hindi man klaro ang pagkakasabi pero alam kong pati sa Manila ay nandoon na rin ang iba.
"Hey, you okay?" Nag aalalang tanong ng kasama ko. Hindi ko napag tuonan ng pansin because my mind was already preoccupied of what's going on in the Manila.
Too many what ifs coming na halos ika praning ko na. Natauhan lang ako ng makaramdam ng bisig na yumakap sakin. It's warm, i feel safe. I cried in those arms because i couldn't do anything. I felt useless, she and my friends over there might ended up like them! No, i... I can't accept it! No, not them! Please! Please be safe! Please!
Then I pass out while crying. The only thing I know is. He never let go of me, securing me in his arms. Feeling me that i'm not alone. I had a knight to protect me.