"Your sister's s illness is getting worse, thinking too much that it may not be the heart that is causing the defect, If it continues, the brain may be affected and the effect of that is to lose all memory.....im sorry to say this sir Ace but double check your sister"
Naalimpungatan ako nang makarinig nang ilang nag sasalita.Medyo masakit ang ulo ko pero nagawa kong imulat ang mata ko at tumingin sa paligid.
Anong nangyari??Ang alam ko ay nahimatay nalang ako!,Tapos...Yun na yun!Doon na naputol eh!,Sa sobrang sakit Siguro nang ulo ko, Ilang buwan na din akong inaatake nang sakit ko,Baka naman kasi sumobra ngayon,
Ang dami kasing iniisip Zen! Buti Gumagana pa utak mo nan!!.
Nakita ko agad si kuya na nakatalikod sakin habang may kausap na doctor, Unti unti akong bumangon at Bwala!, Wala na sakit nang ulo ko!,Wala ding masakit! pagkain nalang ang kulang!.
"Kuya" mahinang tawag ko sapat na para marinig nya.
Kati nang lalamunan ko!
Unti unti syang Lumingon sa likod nya at nakita ko agad ang gulat sa mata nya. May sinabi pa sa kanya ang doctor pero sakin sya nakatingin, Hindi ko alam kung ngingiti ba ako, Sa dami kong ginawa baka nakadagdag lang ako sa Problema nya!.
Na g-guilty tuloy ako.
"Zen!"
Nabigla ako nang lumapit sya sakin at niyakap ako nang mahigpit,Hindi ko nakapag salita at hinayaan lang sya.
"Kuya...Nagugutom ako"Mahinang sabi ko sa kanya, Hinagod ko agad ang likod nya, Naramdaman ko din na basa na ang balikat ko..
Umiiyak si Kuya!.
"Are you hungry? Is my baby hungry?" Sunod sunod nyang tanong sakin, Humiwalay sya at hinawakan ako sa mukha, Kitang kita ko ang pag buhos nang luha nya kahit na pinipigilan nya yun, Hinalik-halikan nya ako sa noo bago nag punas nang luha. "What do you want to eat? I will buy for you,Hmm?Tell me Zen, Bibili si Kuya para sayo"
Napanguso ako, Gusto ko sana iyakan din sya pero naubusan na ata ako. Feeling ko para akong fountain nung umiyak ako!Naubos ata eh!.
"Kuya.....Huwag kana umiyak" nakangusong saad ko sa kanya.
Mabilis naman syang humiwalay bago nag punas nang luha nya. "im sorry, Your kuya is such a crybaby.....Wait me here ok?, I'm going to buy food outside"
Muli nya akong hinalikan sa noo at tiningnan ako sa mata, Hinimas nya ang pisngi ko kaya napangiti ako, Muling tumulo ang luha nya, Pupunasan ko sana yun pero bigla syang tumayo at lumabas sa room.
Napabuntong hininga ako, Nahihirapan ako kapag nakikita kong kuya kong Ganto. Hindi ko naman gusto to pero nangyayari talaga to eh, Hahanto talaga tayo sa ganang bagay.
Napanguso ako!. ALWAYS HAPPY!! MAGING HAPPY! nalang dapat tayo, Mukha akong mukhang tae nitong ilang araw no!, Mukha akong tae na lumabas na mukhang tanga! Tanga na nga tanga pa!! Hmp! Kaya nadadamay ako eh!!.
Ang tanga kasi zen!! Ang dami mong drama sa buhay!!.
Ang dami kong drama sa buhay!!, Ngayon ko lang naisip! pero ang daming nag mamahal sakin!!. Lalo na si nicho----- ako!! Oo sarili ko!!.
Napaisip ako!, Hindi kopa nakikita si nicholas!! Hindi ko sya miss! Promise!, Hindi pwedeng hinahanap lang?!.
Tumingin ako sa paligid bago tumayo, NASA HOSPITAL AKO! sympre! Saan paba ako dadalhin nang kuya ko?Sa Mental? Hala Wag! Baka Mapagkamalan pa akong baliw nito!!.
Tumayo ako sa kama habang naka hospital dress ako, Nakalugay din ang buhok ko, Nag lakad ako papalapit sa lamesa at kinuha ang phone ko, Napanguso ako nang makitang alas syete na pala nang umaga, Sunod sunod agad ang tunog nang phone ko nang buksan ko ang Messenger ko.
Nag chat ang mga loko.
KOLE: Are you okay? When your brother told me what happened, Please don't tire yourself, I'm worried Zen..
KOLE: pupunta ako mamaya, I just have to finish something....
CLARK: please Take care of your self, Don't think too much, Don't cry too much, Your health is most important, Take a rest first.:)
BENICK: Hi zen zen!! Nag luto si lara bebe ko nang sopas!! Dalhan kita dyann!!!.
JACOB; Zen Nasa hospital ka daw! Puntahan kita mamaya ah! Manonood lang ako nang concert hehehe!!. Dalhan kita pagkain!.
NICKO: Zen! Punta kami ni bebe jane dyan! Baka gutom ka lang! Wag ka masyadong mag isip!, Isipin mo nalang na magiging happy kami ni bebe jane ko!.
TERRY: mag simba ka zen! Baka hindi kana pinag papala!, HAHA!..
BLAZER; Bebe zen!! Libre kita! Baka nag tatampo kalang!!. mwahh!..
NINE: Take care of yourself.
TRISTAN: Take care zen, Kumain ka, baka nalilipasan ka!, puntahan ka namin mamaya!.
DAD: Zen, Nasabi sakin nang kuya mo ang nangyari, We are in another country zen, sorry we can't come, Kumain ka nang madami, Don't stress yourself, Please.... I love you my daughter.
Madami pang nag chat kaya napangiti ako, Isa isa ko silang ni-replayan, pero may isang tao din akong Iniintay, Hindi ko alam pero simula nang magkita kami ni Veronica ay hindi ko sya nakita, Hindi ko alam kung busy ba sya o may ginagawa lang, Alam ko namang hindi ko sya kailangan hanapin pero wala eh.....bobo ako eh!..
"Zen" binaba ko ang cellphone ko nang biglang pumasok si kuya at may dala nang pagkain. "Pumunta ka dito, Kumain kana" utos nya sakin.
"Anong binili mo kuya?" Tanong ko bago lumapit sa kanya.
Nilapag nya ang isang paper bag at nilabas ang laman, Pakshit! Parang nagutom ako nang makita yung favorite lomi ko!Isama mo pa yung kare-kare at pirito!!, Sana pala araw araw nalang akong nasa hospital para laging masarap pagkain!!,
"Bibili na sana ako, Kaso nakita ko si nicholas at binigay sakin to" paliwanag nya,
Natigilan ako bago tumingin kay kuya. "Si Nicholas?, Nasaan na sya?"tumingin muli ako sa pinto pero wala naman sya doon, Bakit hindi sya pumunta?.
Kingina, Hala sya! Baka mag tampo ako dito!!.
Umiling si kuya. "Hindi na sumama Sakin dahil may pupuntahan pa daw sya, Wala naman syang sinabi sakin kung anong dahilan.....Kumain ka nalang, Umupo ka dito" sabi sa akin ni kuya bago ako hinawakan sa braso at pinaupo sa upuan.
Bakit?, Bakit parang naiisip kong may dahilan sya, Ako ba? Nagalit na sya sa ginawa kong pag kita kay Veronica? Nagagalit na ba sya sakin?, Masyado na ba talaga akong pakelamera?, Bakit feeling ko nag sasawa na sya sa pag intindi sakin.
Gusto ko nalang sampalin ang sarili ko dahil sa iniisip ko!, Wala akong magawa kungdi ang kumain at ubusin lahat nang pagkain, Nag paalam sakin si kuya na uuwi muna sya para kumuha nang damit ko, Pwede na din naman ako umuwi mamaya kaya naman hindi na ako mag tatagal dito.
Gusto ko na din umuwi----Charot, Feel ko magala huehu.
Nang matapos ako kumain, Nilagay ko muna sa gilid ang pinag kainan ko, Sakto namang bumukas ang pinto at sumalubong ang kampo nang kadiliman.
"ZEN!Huhuhuh!"
Lintik.
Nabigla ako nang salubungin ako ni milan nang yakap!, Halos mabigla ako nang umiyak sya na parang bata!,..
"Patay kana ba?Ano?Suki ka na nang Hospital at lagi kang nandito?!.... Alam mo bang hindi ko naubos yung cake na kinakain ko dahil nalaman kong nandito ka!Huhuhuhu!! Zen!!"lalong lumakas anh iyak nya!.
"M-milan....Nasasakal ako" medyo nahihirapan na sabi ko sa kanya. Bakit?, Yung leeg ko ang pinag diskitahan! Doon pa talaga humawak!,Ano ako? Hawakan?!.
"Hoy! Milan! Sasakalin mo si zen eh!" Sigaw sa kanya ni nine at mabilis na hinigit papalayo sakin.
"Zen!, Huhuhu, Bitawan mo ako! Mga pakshet kayo!" Sigaw ulit ni milan at humagulgol!, May nakasabit pang bag na Pokemon ang bata habang may sumbrero na pokemon din! Para tuloy syang boyscout.
"Gago ka! Maka iyak ka nang wagas akala mo may namatay!Unahin kita dyan eh!" Sigaw pa sa kanya ni terry.
Nanditong lahat ang loko,lalo si Jane at lara na papalapit sakin, Napa simangot ako, bakit sila nag glow up ako hindi?, Napaka ganda nila lalo, Maliit nga lang haha!, Mas mukha akong basahan at pulubi sa aming tatlo!, Para ako ang nag kaanak at broken noon!, Kulang nalang mag ka uhog ako!.
"Ok kana?Nag dala kami ni benick nang Sopas, Mainit pa yan" Sabi ni lara bago ngumiti sakin. Huhu.
Nadilaan ko tuloy bibig ko!. Masarap yan!!, Kakain ako mamaya!.
"Salamat!" Malakas kong sabi at malaki ang ngiti, Mabait dapat tayo, Libre na yan eh, baka hindi umulit! Mahirap na."Heheh!"
"Pagaling ka zen,Ingatan mo ang katawan mo" pangangaral sakin ni jane.
Tumango naman ako. "Baka gusto na ako kunin ni kadiliman! Masyado na daw akong maganda!" Mabilis na sagot ko naman sa kanya kaya pare pareho kaming tumawa. Gago zen!.
Mabilis na lumapit sakin ang mga loko, Nakakahiya naman dahil wala silang dala!Babae pa talaga ang pinagdala!, Alam mo dala nila?, Ang kanilang makakapal na mukha.
"Uy penge!Sabi ni mama masarap yan-" akmang kukuha si blazer nang sopas sa lamesa nang malakas ko syang binatukan. "Aray ko!Zen naman!" Sigaw nya sakin.
Pinandilatan ko sya nang mata."Akin yan eh! Pasyente ka ba?!" Sigaw ko sa kanya.
"Penge lang!wala pa akong kain!"naka pout na sabi nya. "Dali na zen!Mahal mo naman ako eh!" Singit pa nya.
(--__--) Wow.
"Hati tayo!" Tanging nasabi ko sa kanya, Malakas naman syang napa yes at sumuntok pa sa ere bago pumunta sa lamesa para lantakan ang sopas ko!.
Napanguso ako, Lintik, alam kong wala nang sopas mamaya,Malakas kumain yang mga lokong yan eh!,Asahan ko nang wala akong maabutan na sopas. Bakit?(--__--)..
Kasi nilalantakan na lahat nang loko ang pagkain sa lamesa!.
Napanganga nalang kami habang pinapanood sila. Bakit parang feeling ko pumunta lang sila dito para mag mukbang?.
"Hoy!kay zen yan!" Sigaw sa kanila ni Tristan na kasama si clark at kole sa tabi ko. "Parang kayo ang pasyente ah!Hoy!ibalik nyo yan!" Anas pa nito.
Pero wala.....Kain kung kain!Wala silang pake.
Napasapo nalang nang noo si clark.
"Hays,Ito nalang ang kainin mo zen,Just ignore those bastard" sabi sakin ni Clark.
"Ano yan?Baka may lason yan ah!"
Pag bibiro ko sa kanya.
Ngumuso naman sya. "Grabe ka, Sariling luto ko pa yan para sayo"
Malakas naman akong tumawa. "Joke lang,Ito naman hindi mabiro" sabi ko sa kanya kaya nakita ko ang pag ngiti nito. Ikaw na gwapo!.
"*Ehem!"
Pareho kaming Napahinto sa pag tawa ni clark nang may malakas na umubo sa likod namin, Nang lingunin ko kung sino yun ay si kole agad ang nakita kong nasa tabi ko, Nakaiwas nang tingin na parang nahihiya, habang may hawak na paper bag.
Narinig ko naman ang mahinang tawa ni clark at tristan kaya napatingin ako sa kanila. "Kami nang bahala sa mga patay gutom na yun, Kumain ka na muna dito" sabi sakin ni Tristan bago ginulo ang buhok ko, Napanguso tuloy ako.
Muli akong tumingin kay kole at ngumiti sa kanya. "Hi" bati ko.
Napatingin naman sya sakin at ngumiti. "H-hi.."
Pansin ko na para syang kinakabahan, Ewan ko, Nakasuot sya nang salamin at medyo humahaba na din ang buhok nya habang tumatagal, Lalo tuloy bumabagay sa kanya.
"Kumain kana?, Nag dala ako nang kanin at ulam" mahinang sabi nya sakin.
Ngumiti naman ako. "Mamaya nalang kole,Kumain na ako e, Salamat" mabilis kong sagot.
Tumango naman sya bago nag iwas nang tingin, Kumunot ang noo ko dahil parang hindi sya maayos, Mabilis akong lumapit sa kanya at hinipo ang noo nya.
"Z-zen?" Gulat nyang tawag sakin pero hindi ko sya pinansin.
"Bakit parang may sakit ka?, Masakit ba ulo mo?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya at tiningnan sya sa mata.
"Im o-ok"mabilis nyang sagot pero hindi benta sakin ang sagot nya.
"Uminom ka nang gamot pag may nararamdaman ka" bilin ko sa kanya bago sya siningkitan sya nang mata.
"Yan!Baka kakainom mo yan!Tumigil tigil kana at baka masapak kita kole" medyo galit kong sabi sa kanya.
Agad naman syang napatingin sakin at halatang gulat, Tumingin muna sya sa mga loko na busy na kumakain bago tumingin sakin. "H-hindi na ako umiinom...Simula nang sabihin mo"
Mahinang sabi nya sakin.
Nagulat ako pero nagawa ko pang ngumiti sa kanya bago lumayo sa kanya nang konti. "Yan, Mag tubig ka,Hindi yang iinom ka kapag gusto mo, Gusto mo bang mag masakit nang maag---"
Huh?.
Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang pigilan nya ako,Mabilis nya akong hinalikan sa labi kaya ganun nalang ang pagka bigla ko, Wala pang ilang minuto ay humiwalay na sya sakin kaya doon ako kumuha nang pagkakataong kumuha nang hangin!.
Pakshit!!!!.
Mabilis akong lumingon sa likod namin, Nakahinga ako nang maluwag nang makitang busy silang lahat,walang nakatingin samin.
Kusa nalang gumalaw ang kamay ko at hinampas si kole sa balikat nang malakas. "Ouch, Para san yun zen?" Inis nyang tanong sakin bago nag himas nang balikat.
"Nakakabigla ka" sambit ko sa kanya at mabilis na napanguso, kole naman ih!!, Kurutin ko kaya to sa tagiliran.
Hindi ko alam pero parang namumula na ata ang mukha ko sa ginawa nya!.
Mahina naman syang tumawa.
"Im sorry.....Kumain ka na" mabilis nyang sagot bago ako hinawakan sa kamay at hilahin.
Napangiti ako pero mabilis din akong napahinto nang may maalala dahilan para mapahinto din si kole.
"Kole,Nasaan si Nicholas?" Mahinang tanong ko sa kanya.
Napatingin agad sya sakin, Hindi ko alam pero nakita ko kung paano dumaan ang sakit sa mata nya. Bakit?.
May nasabi ba akong masama?..
Umiling agad sya bago nag iwas nang tingin. "Hindi ko alam Zen...Wag mo na hanapin ang wala"sagot nya sakin at maliit na ngumiti.
Tumango nalang ako, Ayoko nang mag tanong dahil parang hindi maganda ang mukha ni kole,Parang hindi ko nagustuhan ang sinabi nya pero hinayaan ko nalang,Sumama nalang ako sakanya bago kumain.
Nasan kaya ang Aliparot?.
SUNSHINEWEB3178:)
HI GUYS PLEASE DON'T FORGET TO VOTE COMMENT AND FOLLOW THANKS EVERYONE 😁
ENJOY:)