ព្រលានយន្តហោះ ដែលមានមនុស្សដើរចេញចូលជាហូរហែរ~ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូរកំពុងឈរចាំទទួលនរណាម្នាក់មិនដឹង
"អូននាំបងមកព្រលានយន្តហោះធ្វើអី? "ជេយ៍សួរទៅកាន់នាយតូច
"មកយកថ្នាំទៅព្យាបាលប្អូនប្រុសបង! នោះគេមកហើយ "ជុងវ៉នក៏ចង្អុលទៅមនុស្សប្រុស2នាក់
"ចុម!?? "ជេយ៍ក្រោយក្រលែកឃើញហើយក៏លាន់មាត់
"ហឺយ! "នីគី
"កើតស្អីនឹងjonh niki?"ជេយ៍សួរទៅកាន់បុរសទាំង2ដែលដើរកាន់វាលីមកជាមួយទឹកមុខនឿយហត់យ៉ាងខ្លាំង
"លោកកូនពីរនាក់នឹងពួកគាត់កូរពេញព្រលានទម្រាំតែដោះខ្លួនមកបាន !
"មិនអីទេកូនឯង ឯងត្រូវតែទ្រាំ! "ជុងវ៉ុន
"ចុះកូនឯងនៅជាមួយអ្នកណា? "
"យើងយកពួកគេទៅឲនៅជាមួយប៉ារបស់លោកK "
ពួកគេក៏នាំគ្នាចាកចេញពីព្រលានយន្តហោះហើយក៏ធ្វើដំណើរទៅវិមានផាក ។ ទម្រាំពួកគេមកដល់វិមានផាក jonhសឹងសន្លប់ ។
ឡានបានបញ្ឈប់ម៉ាស៊ីនបន្ទាប់មកពួកគេក៏ចុះមកហើយក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះ ។
"ឯងប្រហែលជាហត់ហើយនីគី! "
"ត្រូវហើយ! "
"ចរឹកពួកគេគឺកាត់ទៅរកស៊ុងហូនទាំងស្រុង! "
អ្នកទាំង4ក៏ដើរចូលទៅក្នុងវិមាន
"ហឺយ!អា jonhពួកម៉ាក!!! "Jameដែលឈរ ក៏ក្រលែកឃើញjonhរត់វឹងមកទទួល
"បានហើយអញដាច់ខ្យល់ឥឡូវហើយ! "Jonhស្រែកឡើងនៅពេលjameរត់មកអោបខ្លួនយ៉ាងណែនសឹងដកដង្ហើមមិនរួច
"អ្នកប្រុស! "Jameក៏ងាកទៅរកនីគីដែលឈរនៅម្ខាង
"បងjonh បងjameផ្ងើរយកវាលីឲខ្ញុំផង! "នីគីចង្អុលទៅកាន់កូនប្រុសទាំង2របស់ខ្លួន
"ហីយ៉ា! អ្នកប្រុសតូច! "ម៉ែដោះរត់មកអោបនីគី
"គេនៅឯណា? "
"ក្នុងបន្ទប់ដែលអ្នកប្រុសធ្លាប់គេង! "
"អរគុណ! "នីគីថាហើយក៏ដើរតម្រង់ទៅរកបន្ទប់ដែលនាយធ្លាប់គេង ។
ដៃតូចចាប់បើកទ្វាឡើង *ក្ដុក*ចង់ធ្លាក់ថ្លើមក្រោយឃើញសភាពលក្ខណៈរបស់នាយក្រាស់ ។ ដៃដែលកាន់ដបស្រាមិនលែង ។
"ហេតុអីក៏មកដល់ថ្នាក់នេះ! "នាយតូចនិយាយតិចហើយក៏ដើរទៅជិតកាយមាំ ដែលស្រវឹងជោគជាំ ។ នាយយកដៃទៅប៉ះស្នាស៊ុងហូន
"អាជេយ៍!យើងមិនចេញទៅទេ! លុះត្រាតែគេវិលមករកយើងវិញ! "
"ស៊ុងហូន~ "នីគី
"នីគីអូនមករកបងហើយមែនទេ? "
" ..... "
"អត់នោះទេ! យើងគ្រាន់តែស្រមៃប៉ុណ្ណោះគេគ្មានថ្ងៃមករកយើងវិញទេ! " នាយក៏លើកយកដបស្រាបម្រុងនឹងផឹក តែដៃតូចក៏ចាប់ជាប់
"ឈប់ផឹកទៅ! ប្រយត្ន័ងាប់! "
"លែងដៃ! "
"ផាក ស៑ុងហូននិយាយចេះស្ដាប់គ្នាឬអត់នឹង? "
"យើងនឹកគេរហូតប្រសៃប្រសាទហើយមែនទេ? "
"ស៊ុងហូន! ប្រាប់ឲឈប់ផឹក! "
"លែង! "
នាយតូចដោយហាមមិនស្ដាប់ក៏និយាយឡើង
"ស៊ុងហូន!ខ្ញុំ! ខ្ញុំនីគី " ព្រមទាំងចាប់មុខបុរសប្រមឹកឲមើលមុខខ្លួន
"ជាឯងពិតមែនហេស៎? "គេសួរឡើងទាំងអួរប្រមួរ
"ក្លិនស្រាឲហួង! មកឲដបស្រាមកខ្ញុំ "នីគីក៏ចាប់ទាញដបស្រាពីដៃមាំ
"ចេញពីយើងទៅ! "
"ហឺយ~ ឆ្គួតមែនទែនហើយ! "នីគីក្រវីក្បាលមិនយល់ មុនដំបូងស្រែករកនាយឥឡូវមកដេញនាយឲចេញ
"មកនេះ! ទៅសម្អាតខ្លួនចេញ! ក្លិនស្រាឲហួង! "នីគីក៏ចាប់អូសស៊ុងហូនមក តែគិតថាអូសរួចឬ? មនុស្សមួយទាំងមូលមិនមែនតុកត្តាឯណា!
"ហឺយ! អញមិនដឹងគិតត្រូវឬខុសទេហា៎~ "នីគី
នីគីក៏ដើរចេញមក! ព្រោះនិយាយគ្នាមិនត្រូវ ។
"ហេតុអីក៏ដល់ថ្នាក់នេះ! ផឹកស្រាជាប់5ឆ្នាំចឹងងាប់ទៅមិនល្អ! និយាយទៅមនុស្សនេះអត់ចេះងាប់ឬយ៉ាងមិច? "
#ព្រឹកថ្ងៃថ្មី (រឿងនេះកាត់ដូចកុហក)
នាយសង្ហាបើកភ្នែកឡើង ទិដ្ឋភាពជុំវិញខ្លួនគឺប្លែកជាងមុនឆ្ងាយណាស់ លើកមុនជាបន្ទប់ដែលពោរពេញដោយដបស្រា ស្រាប់តែប្រែជាបន្ទប់ស្អាតបាតគ្មានសូម្បីដបស្រាមួយ។ បន្ទប់ដែលធុំតែក្លិនស្រា ប្រែជាដូរមកជាក្លិនផ្កាស្រទន់ ។
"ភ្ងាក់ហើយមែនទេ? ក្រោកទៅសម្អាតខ្លួនទៅ រួចចុះទៅញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក ហើយចាំខ្ញុំនាំទៅកាត់សក់! "នាយតូចដើរចូលមក
"នីគី???? "នាយក្រាស់ក៏ងើបមកវឹង ហើយក៏អោបនាយតូច (so cringe?? )
"យើងសុំទោស! សុំទោសពិតមែនណា!ត្រឡប់មកវិញមកណា! យើងមិនអាចរស់ខ្វះឯងបានទេ! "ស៊ុងហូននិយាយញាប់ស្មិញ
"លែងណា! "
"អត់ទេ!យើងមិនព្រមលែងឯងជាដាច់ខាតលុះត្រាតែឯងព្រមមករកយើងវិញ! "
"ហឺយ!!!!! ប្រាប់ឲលែង! "នីគីស្រែកយ៉ាងតឹងសរសៃរកទៅអ្នកម្ខាងទៀត ធ្វើឲគេលែងនាយភ្លាមៗ
"យើងសុំទោស យើងខុសហើយ! "
"ខ្ញុំទុកពេលឲ10នាទី! រៀបចំខ្លួនឲរួចរាល់! ហាមលើសសូម្បី1វិនាទីបើមិនចឹងទេ ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅវិញមិនខានទេ!! "នាយតូចថាមាត់ៗ រួចក៏ដើរចេញ
"ត្រូវហើយ! លើសមួយ1វិនាទីគេនឹងត្រឡប់ទៅវិញ!! "ស៊ុងហូនក៏រួសរាន់រត់ទៅបន្ទប់ទឹកវឹង (ចឹងឲដឹងប្រឹង)
#15នាទីក្រោយមក .....🌚
ស៊ុងហូនរត់តាំងៗចុះមក ក៏ឃើញតែjameនឹងjonh មិនឃើញនីគីនោះទេ! (សេដប៉ាដោយ)
"ទីបំផុតចៅហ្វាយព្រមយាងចេញមកហើយ! "
"......."
"ខ្ញុំស្មានតែចៅហ្វាយចង់ឃុំខ្លួនឯងដល់ស្លាប់ហើយតើ! "
"ឯណានីគី? "
"គាត់ត្រឡប់ទៅវិញបាត់ហើយ! ព្រោះគាត់ចាំចៅហ្វាយជាង15នាទីហើយមិនឃើញចុះមក! "
"អត់ទេ!!!!! "ស៊ុងហូនស្រែកឡើង
"ហីយ៉ា!ខ្ញុំថាលេងទេ គាត់នៅសួនក្រោយផ្ទះ! "
"យើងមកវិញឯងនឹងចប់មិនខានទេអាjame !"
នាយសង្ហាក៏ដើរមកក្រោយផ្ទះក៏ឃើញនីគីកំពុងដាក់ចំណីឲសត្វចិញ្ចឹមរបស់ខ្លួន(ភ្លេចខ្លាប្រូហ៊ូននៅ??អាjimហ៎~~🌚)
"មកហើយមែនទេ? "
"នឹងហើយ! មកហើយ! "
"ទៅញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកទៅខ្ញុំរៀបចំឲរួចហើយ! ញ៉ាំរួចមករកខ្ញុំនៅទីនេះវិញ! " នាយនិយាយរួចក៏ដើរចេញពីនាយក្រាស់
"នៅឈរធ្វើអីទៀត!!! ប្រយត្ន័ខ្ញុំចាប់ឲធ្វើចំណីខ្លាឥឡូវនឹង! "
"បាទ!ទៅហើយ! "
ដូចអាមិចទេ!