"BITIWAN MO ANG KAPATID KO!" sigaw ni Caly sa may likuran at akmang lalapit sa amin pero natigilan dahil yinakap ako ni Adam.
Napasinghap ako at tinulak siya pero sobrang lakas niya. My heart was beating so fast.
"Hmm.. you smell so nice" kinilabutan ako sa sinabi niya.
Pilit ko siyang tinutulak pero ayaw niyang matinag. I want to shout and cry pero pakiramdam ko lalo lang siyang magiging masaya kung makita niyang takot ako.
"When I first saw you.. I thought that you're so beautiful and I am not wrong. As I see you closer and now that I am touching you. I can say that you're a one heck of a captive. I'll have fun with you."
Hindi ko pinansin ang sinasabi niya. Wala naman akong pakielam doon, ang gusto ko lang ay makawala. Habang hinahawakan niya ako ay pakiramdam ko, hindi ako nakakahinga.
Pilit ko siyang tinutulak pero lalo niyang hinihigpitan ang pagkakayakap sa akin gamit ang isa niyang kamay.
"ANG BASTOS MO!" sigaw ko pero nabigla ako nung siilin niya ako ng halik.
Namilog ang mga mata ko, pakiramdam ko napakalaking kasalanan ng nangyayari sakin. Tinulak ko siya.. tinulak ko siya hanggang sa makakaya ko pero ayaw niyang matinag. Kinagat ko ang pang ibaba niyang labi kaya siya napabitaw. Nakita kong dumugo ang ibaba niyang labi.
"Feisty huh? Pasalamat ka.. you have sweet lips kaya nag enjoy ako" sabi niya sakin at ngumisi.
Nababaliw na siya!
"Asshole!" narinig kong sumigaw si daddy at narinig kong mabilis siyang lumapit pero naramdaman kong may tumutusok sa tagiliran ko.
Hindi nila masasaktan si Adam lalo na at kami ang hawak niya sa leeg. Nangilid ang luha ko at lalong bumabagsak sa takot ang puso ko.
"OH MY! My daughter! Please.. don't hurt her" narinig kong sabi ni mommy.
Napatingin ako sa tagiliran ko at napaawang ang labi ko. Baril.. tinutukan niya ako ng baril. Unti unti ng tumulo ang mga luha ko. Ngayon ko lang natanggap na itong lalaki sa harap ko ay hawak kami.. hawak kami sa leeg. He can kill us anytime..
Tumingin siya sa akin at pinunasan niya ang luha ko. Ayoko siyang tignan sa mata.. natatakot ako sakanya. Buti nalang wala na si Francis dito.. buti nalang.
Nagulat ako nung alisin niya ang pagkakatutok sa akin ng baril at tinutok yun kay daddy. Hinawakan ko siya sa kamay. Tinignan ko siya sa mata at umiling habang umiiyak.
"Please.. don't. I'll do everything. Wag mo lang silang saktan" nabasag ang boses ko.
Nakita ko namang may sumilay na ngiti sa kanyang mukha. Napapikit ako. Humarap ako sakanila. Nakita kong umiiyak na ang mga aunties ko.. pati si mommy.
Ayaw ko silang makitang ganito. They did so much for me already and seeing them like this.. breaks my heart.
"Kahit ano? Paano kung sabihin kong.. hindi ko sila papatayin basta sumama ka sakin?"
Kinuyom ko ang mga palad ko sa sinabi niya. Nasuntok ni Kuya Brian ang gate. Nakita ko silang umiling sa akin. Alam kong kaya nila akong protektahan pero hindi ngayon. Masyado kaming ipit sa mga nangyayari.
"You don't need to do this.. gagawa tayo ng paraan. Just run when I say run" sabi ni Tito Luke.
Si daddy ay tinutukan ng baril si Adam pero alam kong hindi niya kayang putukin yun lalo na at malapit ako kay Adam.
He wouldn't risk it.
Napapitlag ako nang magpaputok ng baril sa Adam sa tabi ni daddy. Muntik na! Muntik ng matamaan si daddy! THIS MAN IS CRAZY.. ANONG GAGAWIN KO?!
"STOP STOP! STOP!" hysterical kong sigaw at tinakpan ang tenga ko.
"OKAY! OKAY! I'LL COME WITH YOU! JUST STAY AWAY FROM THEM!" sigaw ko at tinutulak na siya papunta sa motor niya. Lumingon ako at nakita kong nagpapanic sila.
Parang nagutaytay ang puso ko habang nakikita ko silang nasasaktan.
"NO CAMILLE!" sinubukan akong hilahin ni Tito Nico pero tinutukan siya ni Adam ng baril.
Inalis ko ang pagkakahawak sa akin ni Tito Nico. Nakita kong may mga papuntang mga kotse at motor. Siguradong back up niya ang mga ito.
"KUYA BRIAN. IPASOK MO SILA SA LOOB! STAY SAFE! I'LL DO EVERYTHING I CAN TO ESCAPE" sigaw ko.
Kita kong nagdalawang isip si Kuya Brian pero tinanguan ko siya kaya nagmadali silang pumasok.
"WE'LL GET YOU! WE PROMISE!" sigaw ni Caly habang umiiyak.
Pilit silang pinapasok sa loob. Si mommy umiiyak pa rin habang pinipigilan ang iba na ipasok siya. Napapikit ako at sumakay sa motor.
"Hold me or else you'll fall. I don't want to fuck a dead woman" ani Adam habang nakangisi.
Napapikit ako sa sinabi niya. Natatakot ako.. paano kung magtagumapay siya? Anong gagawin ko?!
Hindi ako natatakot sakanya, natatakot ako sa kaya niyang gawin. Alam kong hindi ko mapoprotektahan ang sarili ko. Nakahawak ako sa leeg ngayon at pwede akong mamatay.
"I rather fall than to hold you and get fucked by you." Inis kong wika.
Mabilis niyang binuksan ang makina pagkasabi ko non at pinaandar iyon. Napayakap ako sakanya at narinig ko siyang humalakhak.
This man is crazy! No questions asked!
"TOLD YOU" sigaw niya at napapikit nalang ako.
"BASTARD!" singhal ko sakanya pero tawa pa rin siya ng tawa.
Kung titignan si Adam.. mukha siyang normal. May itsura din ito pero sa likod ng napakagwapong mukha. Isang ipakto pala ang nasa likod nito! Wala siyang kwenta!
Ang buhay na dati ay hawak ko.. wala na. Hindi ko na hawak ang oras at buhay ko dahil sa ngayon, hawak na ni Adam Monteverde ang buhay ko. Naramdaman ko ang pagpatak ng mga panibagong luha sa mata ko.
Ang lamig ng hangin pero hindi ko antala 'yon dahil sa lungkot na nararamdaman ng puso ko. Nasisigurado kong mas malamig ang puso ko ngayon kay'sa sa lamig ng gabi.
Dinala niya ako sa isang napakalaking bahay- mansyon. Hinila niya ako at pumasok kami. Kita kong nagulat ang mga tao sa loob, mga kasambahay lalo na at nakita nilang umiiyak ako.
"S-Sir.." hindi siguro napigilan nung isa na makielam.
Napapikit ako at sinusubukang hilahin ang kamay ko sa pagkakahawak niya pero lalong sumisikip iyon.
"ANO?! Makikielam ka?! UMALIS KAYO SA HARAPAN KO!" sumigaw siya at lahat ay nagsitakbuhan paalis.
Hinarap niya ako at tinignan ko siya sa mata.
"You're still crying?" hindi makapaniwalang sabi niya sa akin.
Hindi ko mapigilang taasan siya ng kilay.
"Anong gusto mo? Tumawa ako habang kasama ka? Manigas ka" nanggagalaiting sabi ko sakanya at nagulat ako nung bigla niya akong sampalin ng malakas.
Ang sakit.. lalong tumulo ang luha ko. Ang hapdi.. wala pa ni isang tao ang nakasakit sa akin tapos siya sasaktan lang ako?
Tinignan ko lang siya ng masama. Hinila na niya ako at inakyat sa hagdan. Pumasok kami sa isang kwarto at mabilis akong kinabahan.. naalala ko kung bakit ako nandito.
Nang makapasok kami ay mabilis akong sumuksok sa isang sulok at umupo. Hindi ako papayag.. hindi ako makakapayag na magalaw niya. Hindi. Para sa isang tao lang ito.. para sa isang taong mahal ko lang ito.
"ANONG GINAGAWA MO DIYAN?!" galit niyang sigaw pero tinignan ko lang siya at nagiwas ako ng tingin.
Lumandas nanaman ang mga luha ko. Francis.. Francis, I am so sorry.
Sinubukan nya akong hilahin pero hindi ako natinag. Lumebel siya sa akin at pinakatitigan ako. Napapikit ako sa sobrang takot.
"Hindi kita gagalawin ngayong araw kaya makakahinga ka ng maluwag. Tigilan mo yang pagiyak mo" napadilat ako ng mata at napatingin sakanya.
Huminga ako.. buti naman, buti naman at may puso pa siya. Alam ko kahit konti meron.
Hindi nalang ako nagsalita baka kasi saan pa ako dalhin ng bibig ko.
"Lalabas na ako. Ilolock ko ang pinto kaya wag ka ng magtangkang tumakas" aniya at lumabas na.
Napaupo ako ng maayos at huminga ng malalim. Hindi ako pwedeng tatanga tanga dito. Kailangan kong iligtas ang sarili ko.
Tumayo ako at linibot ang kwarto. May dalawang gwardya sa labas ng balkonahe ng kwartong ito. Walang kawala!
Peste!
Natigilan ako nang bumukas ang pinto. Napaawang ang labi ko at namilog ang mga mata ko sa taong nakikita ko. Mukhang parehas kaming gulat..
Mabilis akong lumapit sakanya at yinakap siya. Nagkaroon ako ng pag asa.
"A-abby" nauutal kong bigkas ng pangalan niya.
Ginantihan naman niya ako ng yakap gamit ang isang kamay. Kumawala ako sa kanya at linapag niya ang pagkain sa side table.
"Teka? Anong ginagawa mo dito Camille?" naguguluhang tanong niya sa akin.
Pero bigla siyang napa takip ng bibig. "Don't tell me.. ikaw ang kinababaliwang babae ni Adam? Bakit ka sumama? Delikado ang buhay mo dito!" natatarantang sabi niya pero hinihinaan niya parin ang boses niya.
Medyo sumaya ako dahil ibig sabihin ay may kakampi ako dito.
"I had no choice, Abby." nabasag ang boses ko. "Pero teka.. paano mo siya kilala?" tanong ko sakanya. Agad naman siyang nag iwas ng tingin.
"Pinsan ko siya"
Ako naman ang nagulat. Tignan mo nga naman.. gaano kaliit ang mundo.
"Now I know kung bakit buong araw na galit na galit si Sir Francis.. Halos ipagtabuyan niya ang lahat. Pina cancel niya lahat ng meetings niya pero nasa loob lang siya ng opisina niya. Kaya nga pinauwi muna ako."
Naramdaman ko ang pag bilis ng tibok ng puso ko at ang munting pagpisil nito. Francis, babalik ako pangako.
Napapikit ako at lumuha ulit.
Hindi.. hindi pwede.
"Kakampi ba kita?" walang paligoy ligoy kong tanong.
Kailangan kong malaman sino ang kakampi at ang hindi. Hindi naman siya nagulat sa tanong ko. Hinila niya ako paupo.
"Oo naman. Kaibigan mo ako diba? Ganito.. may plano na ako. Ako mismo ang mag cocontact sa pamilya mo. Kahit naman ganito, pinagkakatiwalaan ako ni Adam pero mamayang gabi pa siguro mangyayari ang pag takas mo. Masyadong mabantay ngayon kaya dapat magingat tayo. Trust me on this one" tumango ako ng mabilis.
I need to trust her and I do trust her.
Bumukas ang pinto at linuwa non si Adam. Mabilis na tumayo si Abby.
"Adam.. ayaw niyang kumain" sabi ni Abby.
Nagtaas naman ng kilay si Adam. I get her, we need to act.
"Bahala na kayo diyan" sabi ni Abby at lumabas.
Umupo si Adam sa tabi ko at gustong kong sumuka sa mga panahong 'yon. How can he casually seat beside me? Wala ba siyang konsensya?
"Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Bakit ayaw mong kumain?! Nagpapakamatay ka ba?!" pataas ng pataas ang boses niya.
Napalunok ako.
"Hindi ba pwedeng.. pakawalan mo na ako. Kakalimutan ko lahat ng ginawa mo basta pakawalan mo ako." Pagmamakaawa ko sakanya
Bigla namang nagdilim ang paningin niya at hinawakan ako sa braso ng sobrang higpit. Mamumula ito sigurado. Kanina ko pa napapansin ang pamumula ng balat ko sa sobrang higpit ng mga hawak niya.
"HINDI! HINDI PWEDE! WAG KANG MAKULIT AT WAG MONG SASAGARIN ANG PASENSYA KO!" sigaw niya at lumabas na ng pinto.
Halos mapatalon ako sa pagbagsak nito. Buti ay hindi pa 'yon nasisira sa lahat ng mga ginagawa niyang pagbagsak dito.
Napaawang ang labi ko.. pasensya? Meron siya non? Pinilig ko ang ulo ko para maayos ang isipan ko. Lumapit ako sa pagkain at kumain na. Kailangan kong maging malakas para mamayang gabi. Kailangan kong makatakas.
Itataya ko na ang buong buhay ko makalabas lang dito.
Buong araw kong hinintay na makatakas dito. Hindi na naman niya ako pinasok dito at ayos na rin iyon. Napabuga ako ng hangin nang bumukas ang pinto. Nakahinga ako ng maluwag nang nakita ko si Abby.
"Camille.. ready na" mabilis akong napatayo.
Sumama ako pagkalabas sakanya. Dahan dahan kami sa paglabas dahil baka may makapansin. Pero nagulat kami nung may marinig kaming ingay sa labas.. sigurado akong iyon ang tulong na hiningi ni Abby.
Mabilis naming binuksan ang pintuan. Unti-unti akong lumalakas at nag kakapag-asa pero napatakip ako sa tenga ko dahil sa gulat nang may pumutok sa likuran ko.
Lumingon ako dito at lumalim ang paghinga ko nang makita ko na natamaan si Abby sa balikat. Agad kong kinuha ang kamay niya at tinulungan siyang makalabas.
"Iwan mo na ako" bulong niya dahil nanghihina na siya.
Umiling ako. Siya ang dahilan bakit nagkaroon ang ng pag asa makatakas. Hindi ko siya pababayaan dito.
Namilog ang mata ko nang may humablot sa kamay ko. Nabitawan ko si Abby dahil dito. Mahigpit iyon at nakakasakit. Halos lumabas ang puso ko dahil dito.
"CAMILLE!" sinubukan niya akong hilahin pero dahil sa may tama siya ng bala ay nahirapan siya.
Napaupo na ako sa sobrang pagtutulak ko.
"TAKBO ABBY! HUMINGI KA NG TULONG! TAKBO!" sigaw ko habang umiiyak.
Pinagtutulak ko si Adam at pilit niya akong pinapasok. Mabilis ko siyang sinipa at nang makawala ako sa pagkakahawak niya at tumakbo ako palabas ng gate. Nakita ko ang pamilya ko sa labas, may mga pulis din doon at ang security team. Napatakip ako ng tenga muli nang makarinig ng putukan.
Napalingon ako nung tumigil iyon at napanganga.. nakita kong nakahandusay na si Adam sa daan. Hindi naman sa naaawa ako pero hindi ako makapaniwalang may mamatay dahil sa akin.
Naramdaman kong may yumakap sa akin at napatingala ako.
"Daddy" mahina kong sabi at yinakap siya habang umiiyak.
Tumingin ako sa likod ni daddy at hinanap si Francis pero wala siya doon.. gusto ko siyang makita.
Lumapit sila sa amin. Hinawakan ni daddy ang pisngi ko.
"Sinaktan ka niya" galit na wika ni Kuya Third.
Hindi yun tanong.. alam ko na namumula pa rin ang mukha ko hanggang ngayon. Napatingin din siya sa braso ko at kitang kita ko na galit na galit sila.
"I'm sorry natagalan. I thought we're gonna lose you again." yinakap ulit ako ni daddy.
Lumapit si mommy at Caly sa akin. Yinakap nila ako and I felt safe..
"It's okay. I'm safe now.. I'm safe" napapikit ako.
Naramdaman ko ang pagkalma ng puso ko habang nadadama ang yakap ni daddy. Salamat at ligtas ako. My heart can rest for now.
Pero habang yakap sila. May narealize ako. Gusto ko na siyang makita.. gustong gusto ko na siyang makita.
Umaga na ngayon.. nagsiuwian na ang mga tito at tita ko. Galit ang mga pinsan ko at mga kaibigan namin kagabi dahil sa mga red marks ko sa braso at ang halatang sampal sa akin ni Adam.
Buti nalang ay nawala na rin ito ngayon.. medyo nararamdaman ko pa rin ang bigat ng kamay niya pero masaya ako na ligtas na ako. Si abby ay nasa hospital ngayon, si Ate Rean ay nailabas na kahapon.
Kumain kami ng breakfast at sobra nila akong inalagaan at pinagsilbihan.
"Aalis po sana ako.. pupuntahan ko po si Francis" sabi ko nang inaayos ni mommy ang tie ni daddy.
Si Caly ay umalis na para sa last day niya bago siya magleave sa trabaho.
"Okay, I'm gonna allow you because tinulungan niya kami mahanap ka. Balita ko wala siyang ginawa buong araw kung hindi hanapin ka. Bago pa kami tawagan nung Abby na tumulong sayo.. alam na namin kung nasaan ka dahil sakanya. Hindi siya sumama dahil ayaw ni Third. Pero alam mo.. si Third parin ang nagbalita sakanya na ligtas ka na kagabi. 'Yun talagang batang 'yun. Ginalang naman ni Francis iyon.. puntahan mo at sabihin mong nagpapasalamat din kami." sabi ni daddy at tumango naman si mommy.
Napangiti ako, sobrang gustong gusto ko na siyang makita.
"Si Mang delfie ang maghahatid sayo. Isang bodygurad ang susunod sayo. Hinahanap pa kasi ang tatay ni Adam." tumango ako at nagpaalam.
Lumabas ako at nakita kong naghihintay na si Mang Delfie sa labas.
"Okay ka na ba?" tumango lang ako sa tanong niya.
Pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok ako.
"Saan tayo?" tanong niya sa akin.
"Sa condo po ni Francis" tinuro ko iyon at ngumiti sa akin si Mang Delfie.. alam ko na alam niya na may namamagitan sa amin.
"Sa labas lang ako. Maghihintay." tumango ako at umakyat sa condo niya.
Nag buzzer ako at mabilis din iyong binuksan. Napangiti ako.. mukhang bagong gising lang siya. Nang magtama ang mata namin ay mabilis niya akong hinila papasok at yinakap. Sobrang higpit ng yakap na iyon.
Napapikit ako.. ginantihan ko ang yakap niyang iyon. Rinig ko ang malalim niyang paghinga at ang panginginig ng kanyang mga kamay.
"I missed you so much. I thought.. I lost you" umiling iling ako habang yakap yakap pa rin siya.
Sobrang saya ko.. ngayong nasa bisig niya ako pakiramdam ko ligtas ako.
"I missed you too.." bulong ko at kumalas sakanya.
Tinignan ko siya sa mata at hinawakan niya ako sa mukha.. dahan dahan niya iyong hinaplos na para bang natatakot siyang mawala ako. Bumaba ang tingin niya sa labi ko.
Dahan dahang bumaba ang mukha niya. Dahan dahan ko din na pinikit ang mga mata ko. Lumapat ang labi niya sa akin at naramdaman kong tumulo ang luha ko. How I missed his kiss. His touch.. his everything.
Marahan ang kanyang halik.. banayad lang ang pagdampi ng kanyang labi sa aking labi. Para akong nalalasing sa halik niya. Ipinaramdam niya sa akin kung gaano siya natakot na nawala ako at gaano siya kasaya na nakabalik ako. Sinagot ko din ang mga halik niya. Ipinaramdam ko sakanya kung gaano ko siya kamahal. Ipinalupot ko ang kamay ko sa batok niya.
Hinapit niya ako sa bewang at lalong idiniin ang sarili niya sa akin. I felt the bulge in his pants at uminit ang pisngi ko dahil doon. Inilayo niya ang mukha niya sa akin at marahan akong hinalikan sa aking panga. Tinignan niya ako sa mata at nakita ko kung gaano siya sa kasaya.
"I love you so much Camille.. I am madly smitten." napangiti ako sa sinabi niya at yinakap ulit siya ng mahigpit. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Sobra sobra ang emosyon na nararamdaman ko. Nakalimutan ko lahat ng nangyari kahapon sa isang haplos lang niya. Para bang ligtas ako dahil nasa bisig niya ako ngayon.. I like it.. no, I love it! I would trade everything for this feeling.
"I love you too Francis.. I fall deeper and deeper every second."