ေနာက္ေန႔ေစာတို႔ၿမိဳ႕သြားဖို႔အတြက္ႏြယ္ကရြာထိပ္ထိလိုက္ပို႔သည္
သူမကတစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ခြဲရမွာမို႔ဝမ္းနည္းစြာငိုေႂကြးရင္းေပါ႔
"အဟင့္! ေစာ..."
"မငိုပါနဲ႔ႏြယ္ရယ္..."
ႏြယ္မွဝမ္းနည္းသည္မဟုတ္ပါေစာလည္းဝမ္းနည္းရပါသည္
အၿမဲတစ္ေစတစ္ပူးပူးတတြဲတြဲသူငယ္ခ်င္းေတြခြဲရေတာ့မည္
"ဟိုကိုေရာက္ရင္ငါ႔ကိုမေမ့နဲ႔ေနာ္ေစာ အဟင့္"
"မေမ့ပါဘူးႏြယ္ရယ္ က်ဳပ္ဘဝမွာမင္းကအရင္းႏွီးဆုံးသူတစ္ေယာက္ေလ"
"အေစာ သြားၾကရေအာင္ညဘက္ႀကီးမွရန္ကုန္ကိုေရာက္ေနဦးမယ္"
"အင္းပါ....ႏြယ္က်ဳပ္သြားၿပီေနာ္"
ေစာသူ့လက္ကေလးအားဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကေလးကိုျဖဳတ္ခ်ၿပီးေက်ာခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္
----------------------------------------------------------------------------
စက္တို႔ၿခံတံခါးသည္ auto မို႔ကားဟြန္းတီးလိုက္သည္ႏွင့္အလိုလိုပြင့္လာတဲ့ၿခံတံခါးကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး
ေျဖးေျဖးေလးၿခံထဲေမာင္းဝင္လာလိုက္သည္
"အကိုေလး..."
သူ့ကားကိုျမင္တာနဲ႔ ေျပးထြက္လာၾကသည့္အလုပ္သမားႏွစ္ဦးကို
"မင္းတို႔အေနာက္ကအဝတ္အစားထုပ္ေတြကိုငါ႔အခန္းယူသြားလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့အကိုေလး.."
ထို႔ေနာက္ကားေရွ႕ခန္းမွာႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္အေစာကို
စက္တယုတယေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီးအိမ္ထဲေျခခ်လိုက္သည္
ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနတဲ့အေမနဲ႔အေဖကိုေတြ႕ေတာ့
"သား ခနေနမွဆင္းလာခဲ့မယ္". ဟုေျပာၿပီးအေပၚတက္ခဲ့တယ္
အခန္းထဲေရာက္ရင္ျဖင့္အေစာကိုကုတင္ထက္ေသခ်ာခ်ေပးၿပီးအဲကြန္းအရွိန္လည္းညႇိေပးခဲ့လိုက္သည္
ၿပီးမွေအာက္ထပ္ကမိခင္တို႔ဆီသို႔...
"လာပါဦးကိုေရႊေခ်ာ"
ေဒၚတင္မမ မင္းသားစတိုင္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္လာေနတဲ့သားကိုျမန္ျမန္ေခၚလိုက္သည္
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေယာက္က်ားခိဳးလာရတာလဲ.."
သူမသားကအေမသားေယာက္က်ားခိဳးလာတယ္ဟုဖုန္းဆက္ေသာအခါသူမအလြန္ကိုလန္႔သြားရတာ
ကိုေရႊေခ်ာကလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီးအလွဆုံးၿပဳံးလို႔
"ကြၽန္ေတာ္အေစာကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္မိသြားလို႔ပါ"
"အဲ့ေကာင္ေလးကေရာ"
"သူကသားကိုမခ်စ္ဘူး"
သူ့အေျဖေၾကာင့္အေမကအလန္႔တၾကားထေအာ္သည္
"ဘာ! မင္းအလိုမတူဘဲခိုးလာတာလားအဲ့တာျပစ္မႈေျမာက္တယ္ေနာ္"
"အေမကလည္း သားသူ့ကိုညဏ္သုံးၿပီးအရယူလာတာပါ အတင္းအၾကပ္ေခၚလာတာမဟုတ္ပါဘူး"
ထိုအခါမွေဒၚတင္မမကသက္ျပင္းဖြဖြခ်သည္
"ငါသေဘာမတူဘူး... မင္းသူနဲ႔လက္ထပ္ရင္မ်ိဳးဆက္ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
တစ္ခ်ိန္လုံးတိတ္ေနသည္အေဖမွစကားစေျပာတာသေဘာမတူဘူးတဲ့ေလ
"အေဖမ်ိဳးဆက္အတြက္ကိုကိုႀကီးေမြးထားတဲ့ဝနေလးရွိေနတာဘဲေလ
ဒါေတာင္မွအေဖသေဘာမတူဘူးဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္သြားေပးပါ႔မယ္"
"ဘာကြ!"
"စိတ္ေလွ်ာ့ပါအကိုရယ္ သားသြားအေပၚတက္ေတာ့"
ေဒၚတင္မမကသားအဖေတြကေတာက္ကဆျဖစ္ရင္ဝင္ထိန္းေနၾကနည္းအတိုင္းအခုလည္းဝင္ထိန္းသည္
"ဟုတ္ကဲ့အေမ.."
"အေပၚတက္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔အခုရပ္ေန! မင္းအဲ့ေကာင္ကိုယူမယ္ဆိုငါ႔အိမ္ကအခုထြက္သြား !!"
ဖခင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္အေပၚတက္ေတာ့မဲ့လွမ္းေတြတန္႔သြားသည္
"အေဖသာကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုသေဘာမတူလို႔ထြက္သြားေစခ်င္တယ္ဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္သြားပါ႔မယ္"
ေစာႏိုးလာေတာ့စက္ကိုေတြ႕တာနဲ႔ရွာဖို႔ဆင္းလာရင္းေအာက္ထပ္မွာစကားအေျခအတင္ျဖစ္ေနတဲ့သားအဖကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္
ေစာေၾကာင့္အိမ္ကထြက္သြားရေတာ့မယ္ဆိုတာသိေတာ့ေစာတားဖို႔ႀကိဳးစားတယ္
"မႈိင္း...."
"ဟင္ အေစာႏိုးလာၿပီလား"
ေစာ စက္အနားထိေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး
"မင္းက်ဳပ္ကိုရြာထဲကလူေတြဆီကကယ္တင္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အခုဒီကေနထြက္သြားပါေတာ့မယ္"
ေစာသူ့အတြက္နဲ႔မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွမထိခိုက္ေစလိုပါ
အထူးသျဖင့္ဒီေကာင္ေလးကိုေပါ႔
"အေစာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအဖနဲ႔မသင့္မျမတ္ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ေျပာေနမွန္းသိတယ္ အခုအေဖသေဘာမတူဘူးလို႔ေျပာၿပီးသား ဒါ႔ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္သြားပါ႔မယ္"
စက္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ အေစာရဲ႕လက္ကိုကိုင္ကာဖခင္ျဖစ္သူကိုေက်ာခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္
အေစာအတြက္အရာအားလုံးနဲ႔သူရင္ဆိုင္ရဲတယ္
"မႈိင္း...မင္းက်ဳပ္အတြက္ဒီလိုလုပ္ေပးဖို႔မတန္ပါဘူး"
"ဘာလို႔မတန္ရမွာလဲ ေစာကအရာအားလုံးနဲ႔ထိုက္တန္တယ္အထူးသျဖင့္ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္နဲ႔ပိုလို႔ေတာင္ထိုက္တန္ေသးတယ္"
ထိုစကားကိုစက္ အေစာရဲ႕မ်က္ဝန္းတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္
ဒါမွသူ့စကားမွာအလိမ္အညာမပါမွန္းအေစာသိမွာ......