Mabilis ang mga pangyayari. Nang mga sumunod na araw ay naging abala na si Hana para sa paghahanda sa nalalapit nilang kasal. Mukhang minamadali ni Madam Aurora ang lahat. Natatakot marahil ito na magbago ang isip niya.
Hindi din nag-aksaya ang ginang. Agad din nitong naihanap ng sponsors ang tatay niya. Kaya't habang abala siya sa paghahanda para sa nalalapit na pag-iisang dibdib nila ni Ram, pinaghahandaan naman ng kanyang mga magulang ang napipintong operasyon ng kanyang tatay.
Hindi rin natupad ang gusto ni Ram na simpleng kasalan. Nag-insist si Madam Aurora na gawing magarbo ang selebrasyon. Pumalag siya pero wala din siyang nagawa.
At dahil naging sobrang busy sila sa nakalipas na dalawang linggo ay doon na halos siya nakatira sa bahay ng mga ito. Para na rin daw mapadali ang lahat, ayon na rin kay Madam Aurora. Para daw kapag kakailanganin siya, nandodoon na agad siya.
Naroon siya sa isa sa mga guests room ng mga ito. Nakakapanibago nga. Para siyang nagbuhay-prinsesa bigla. Buti nalang at wala si JM, bumalik ito ng Maynila bago pa man siya lumipat sa malaking bahay. Ayaw din kasi niya itong makita. Nakokonsensiya siya.
Pero kahit nasa bahay ng mga dela Francia na siya halos nakatira, hindi naman sila nagkikita ni Ram. Isang linggo na din kasi mula nang umuwi din ito ng Maynila. May aasikasuhin lang daw.
Ang nakakainis lang, ni tawag ni text ay wala siyang natanggap mula dito simula noong umalis ito. Hindi tuloy niya maiwasang kabahan na baka tuluyan nang nagbago ang isip nito't bigla nitong na-realize na isang malaking kahibangan ang pagpapakasal nito sa kanya.
Iyon ang dahilan kung bakit nalulungkot siya. Sa bawat araw na nagdaan na wala man lang siyang ni isang salitang nakukuha mula dito, mas nagiging paranoid siya. Ang daming naglalaro sa kanyang isipan. Pano kung nagkita ito at ang isa sa mga naging ex nito sa Maynila at nagkabalikan? O kaya'y na-realize nitong hindi sapat na galit ito kay JM para magpakasal sa kanya? O 'di naman kaya'y wala naman talaga itong balak na pakasalan siya. Na ginawa langg nito ang lahat para saktan si JM pero wala naman talaga itong planong ituloy ang kasal.
Ahhhhh! Nakakapraning. Ayaw na niyang mag-isip!
Nasa ganoong sitwasyon siya nang biglang nag-ring ang kanyang cellphone. Agad siyang kinabahan nang makitang si Ram ang nasa kabilang linya. Napa-sign of the cross siya ng wala sa oras bago dinampot ang cell phone.
"Ram."
"Still awake?"
"Malamang. Eh, kausap mo kaya ako." Pilit niyang huwag ipahalata ang excitement sa boses niya.
"Pilosopo. Kamusta diyan? What's new?"
"Eto, wala pa ding pagbabago. Malaki pa din bahay niyo. Maganda pa din nanay mo. At malamig pa din ang aircon dito sa guest room niyo."
"Wala ka talagang kuwentang kausap."
Aba, napikon yata. "At ikaw pa talaga ang may ganang magalit, ha? Eh, ikaw kaya 'tong hindi nagpaparamdam, 'di ba? Hindi mo na ba ma-afford magpa-load, ha, at 'di mo 'ko ma-text ni isang beses? Tapos ngayon, magagalit ka at pinopilosop kita. Anong ini-expect mo? Na matuwa ako?"
"Wait, wait, wait. Galit ka ba at hindi kita tinawagan the past few days, ha?"
Nagtanong pa! "Ako, galit? 'Di, ah. Ba't naman ako magagalit? Ang sa akin lang naman, ano ba naman 'yong mag-text ka kahit isang beses man lang, 'di ba? Ano ba naman 'yong sabihin mong 'hoy, gaga! buhay pa ako, 'wag kang mag-alala?' Kalabisan ba 'yon masyado, ha?"
"So you're worried about me?" At base sa boses nito ay tila natutuwa pa ito.
"H-hindi, ah. Ano lang kasi. Ano..."
"Aminin mo na. Worried ka!"
Parang nai-imagine na niya ang nakakaloko nitong ngiti. Iyon bang tipong nang-iinis.
"Anong worried? Worried ka diyan! Di, ah!" ang defensive niyang sagot.
"Nag-deny pa. Obvious naman." Tumawa ito ng malakas.
"Obvious-in mo 'yang mukha mo! Conceited!" aniya bago pinutol ang tawag. Di niya alam kung saan siya mas naiinis. Dito, dahil tila pinagkakatuwaan siya nito? O sa sarili niya dahil 'di niya magawang itago ang damdamin niya para dito.
Muling nag-ring ang kanyang cell phone na bahagya pa niyang ikinagulat. Si Ram uli. Tinitigan lang niya ang screen, nagdadalawang-isip siya kung sasagutin ba niya ito o hindi. Baka kasi mula lang siya nitong kakantyawan.
Matapos ang isang minuto ay hindi rin niya ito natiis.
"Ano na naman?" aniya.
"Why did you hung up on me?"
"Wala ka naman kasing kuwentang kausap."
"So wala na palang kuwenta ang pagsasabi ng totoo ngayon, ha."
"Manghuhula ka ba, ha, at alam mo kung ano ang nararamdaman ng ibang tao?"
"Di ko kailangang maging manghuhula para mahulaan kung ano ang nasa isip mo."
"Ah, talaga, ha? Sige nga, hulaan mo kung anong nasa isip ko." Umayos siya ng upo sa iababaw ng kama habang yakap-yakap ang isang malaki at malamot na unan.
"Well, let me guess. Una, you're worried if I'm okay. Iniisip mo siguro na baka kung ano nang nangyari sa'kin dito at 'di kita matawagan. Secondly, you're worried that I had changed my mind on marrying you. Natatakot ka siguro na tuluyan nang nagbago ang isip mo at 'di na kita papakasalan."
Nanlaki ang mga mata niya sabay takip sa bibig niya gamit ang isang kamay. Pano nito nalaman? May psychic power ba ito o talagang saksakan lang ito ng bilib sa sarili?
"Bingo! Right?" narinig niyang muling wika nito sa kabilang linya.
"H-hindi, ha!" aniya nang nakabawi.
"Liars go to hell, Hana!"
Tila tuwang-tuwa pa ang luko.
"Ewan ko sa'yo!" Muli niya itong binabaan ng telepono at saka inihagis ng cell phone sa tabi niya. Tumalbog pa ito at tuluyang nahulog sa sahig. Buti na lang at carpeted ang sahig. Idagdag pang medyo may kalumaan na din ang model ng cell phone niya. Hindi ito iyong klaseng madaling masira gaya ng mga nagmamahalang cell phone na mabibili ngayon. Tigasin ito, palaban... gaya niya.
Pinulot niya ito at saka ipinatong sa bedside table.
Muling itong tumunog. Text message naman sa pagkakataong ito. Ayaw man niya, hindi niya napigilan ang sariling basahin iyon.
Dn't wori, Im ok. And no, I hvn't chnge my mind yet. I am still marying u. Kya m2log kn, quit worying. Cge ka, ppangit ka nyan. I dont want an ugly bride!
Napangiti siya at parang timang na dinala ang cell phone sa kanyang dibdib. Tuluan na niyang nakalimutan ang inis na nararamdaman niya para dito kanina.
"Masaya ka ba talaga sa gagawin mo, ha, Hana? Di ka ba napipilitan? Gusto ko ding mailigtas ang tatay mo pero hindi sa ganitong paraan. Hindi kita ikukumpromiso alang-alang sa kanya. Makakahanap pa naman siguro tayo ng paraan. Kung 'di ka masaya sa pagpapakasal kay Ram, sabihin mo lang," anang nanay niya kinabukasan noong dumalaw siya sa ospital. Nailipat na sa private room ang tatay niya na tulog nang mga sandaling iyon.
"Naku, kung alam niyo lang ho, Aling Lumen! Dream come true ho para kay Hana ang lahat ng ito," sabat ni Ava.
Pinandilatan niya ito ng mga mata bago bumaling sa ina.
"Naku, huwag niyo hong isipin na napipilitan lang po ako. Masaya ho ako sa gagawin kong ito, Nay. Huwag niyo po akong problemahin."
"Super saya!" ang muling sabat ni Ava.
"Eh, bakit mukha kang malungkot. Mukha ka pang walang tulog."
Kasalanan ni Ram. Pinag-alala niya ako nitong mga nakalipas na gabi. Pero siyempre ngayon, okay na. Nagkausap na kaya sila kagabi.
"Medyo busy lang po sa preparation. Nakaka-stress po pala ang magpakasal, Nay. Ang daming dapat ayusin. Bridal gown, damit ng mga abay, simbahan, cake, pagkain, venue, giveaways, basta! Andami! Nakaka-stress!" aniya.
"Eh, pano, ikaw lang mag-isa ang nag-aasikaso niyang kasal niyo. Mai-istres ka talaga. Sigurado ka bang gusto kang pakasalan ni Ram, anak?"
"Nay, naman!"
"Eh, kasi naman, dalawang linggo na lang at kasal niyo na pero nasaan siya? Hindi siya umuuwi ng San Gabriel, 'di ba?"
"Nasa Maynila ho si Ram, Nay. May importante lang hong inaasikaso," ang depensa niya dito.
"May mas importante pa ba kaysa sarili niyang kasal?"
Hindi siya nakasagot. Napabuntong-hininga na lamang siya.
"Naku, huwag niyo na hong palungkotin 'yang kaibigan ko, Aling Lumen," ang sabat ni Ava. "Huwag ho kayong mag-alala, magiging masaya ho 'yan sa feeling ni Ram dela Francia. Eto na lang ang tingnan niyo, oh." Itinaas pa nito ang kanang kamay niya upang ipakita ang singsing na bigay sa kanya ni Ram na noo'y suot niya. "Bibigyan ba 'yan ni Ram ng ganyan kagandang engagement ring kung hindi niya bet 'yang dalaga niyo? Common sense, Aling Lumen. Importante kay Ram si Hana. Hindi lang talaga siya showy."
"Ang sa akin lang naman kasi sana," anang Nanay niya. "Di baleng hindi mayaman 'yong mapapangasawa niya, basta mahal siya. Kung si JM lang sana, mas makakampante pa siguro ang loob ko. Kaso, si Ram. Iba si Ram, eh." Nagpailing-iling ang Nanay niya.
"Eh wala ho tayong magagawa. Hindi si JM ang itinitibok ng puso nitong si Hana. Si Ram ang mahal niya."
Habang nakikinig sa usapan ng dalawa ay hindi maiwasan ni Hana na muling malungkot. Talaga bang tama ang pagpapakasal niyang ito kay Ram?