Unicode
"ဟင့်အင်း……ငါတမင်လုပ်တာမဟုတ်ဘူး……"
အိပ်နေရင်းကနေအယောင်ယောင်အမှားမှားအော်ကာနိုးလာပြန်တဲ့ချစ်ရသူလေးကြောင့်ယစ်တစ်ယောက်ဆိုဖာပေါ်ကနေထကာအနားမှာသွားထိုင်ပေးရပြန်သည်။
ယောက်နေတာဘယ်နှခေါက်ရှိနေပြီလဲကွာ……ကိုယ့်ရဲ့မှိုင်းလေးအိပ်ရေးပျက်ပါပြီ။
"ယစ်……"
ချက်ချင်းဆိုသလိုရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသူလေးကိုပြန်ထွေးပွေ့ကာဖက်ထားပေးလိုက်တော့တုန်ယင်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့အတူရှိုက်ငိုလာပြန်တယ်။
"ကြောက်နေတာလားမှိုင်း……"
"ငါ…ငါလေ……"
"ကိုယ့်ကိုကြည့်……"
မျက်နှာလေးကိုအုပ်ကိုင်ပြီးအကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်တော့ချစ်ရသူလေးရဲ့မျက်နှာမှာမျက်ရည်စတစ်ချို့ကပ်ငြိလို့။
မင်းကလေ…မှိုင်းရဲ့ဘဝထဲကနေထွက်သွားတာတောင်မှကောင်းကောင်းမထွက်သွားဘူးပဲမြတ်သဝဏ်……။
"ကိုယ်နဲ့အဲ့အ,အနဲ့ဆိုရင်…မှိုင်းဘယ်သူ့ကိုရွေးမှာလဲ……"
"အဟင့်…ယစ်ကို……ယစ်ကိုပဲရွေးမှာ……"
ရှိုက်သံရောနေတဲ့အဖြေကလိုချင်တဲ့အဖြေဖြစ်တာကြောင့်ခပ်ဖွဖွပြုံးလိုက်မိတယ်။
ထို့နောက်မှိုင်းရဲ့မျက်နှာပေါ်ကမျက်ရည်စတွေကိုဖယ်သုတ်ပေးရင်း
"ဒါဆိုမငိုနဲ့တော့…ဒီနေ့ကစပြီးအဲ့ဒီ့ဒုက္ခိတကိုမေ့လိုက်……ပြီးတော့ ကိုယ်နဲ့မှိုင်းရယ် သားလေးရယ်…ကိုယ်တို့မိသားစုအကြောင်းပဲတွေးနော်……ဟုတ်ပြီလား……"
စကားဆုံးသည်နှင့်လူကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တဲ့ယစ်။
နွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့နဲ့အတူခပ်သင်းသင်းရလိုက်ရတဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့ကြောင့်မှိုင်းညှို့လုံခြုံသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
ဟုတ်တယ်…ယစ်နဲ့သားကသာမှိုင်းညှို့ရဲ့မိသားစုပဲ။
ယစ်နဲ့သားသာရှိရင် မှိုင်းညှို့ဘဝကပြည့်စုံနေပြီပဲလေ။
"မှိုင်း……"
"အင်း……"
"ဟား…ထူးပုံလေးကကွာ……"
ကြားလိုက်ရတဲ့ရယ်သံသဲ့သဲ့ကြောင့်မှိုင်းညှို့မျက်နှာတည်နှင့်ပြန်စိုက်ကြည့်မိသည်။ ဒါကိုခပ်ဟဟရယ်နေသေးတဲ့ယစ်ကတကယ့်လူဆိုးကောင်။
"ဘာရယ်တာလဲ……"
"ဟားဟား……ချစ်လို့လေ……"
စူပုတ်ပုတ်နဲ့ပြန်စိုက်ကြည့်လာတဲ့မှိုင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်နမ်းလိုက်တော့ ကြောင်အသွားတဲ့မျက်နှာထားလေး။ မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနဲ့ပြန်ကြည့်နေပုံလေးကတကယ့်ကိုချစ်စရာလေးရယ်ပါ။
"ချစ်တယ်မှိုင်း……"
နှဖူးလေးကိုအမြတ်တနိုးနမ်းရှိုက်ရင်းပွေ့ဖက်မိပြန်တော့ပြန်ဖက်တွယ်လာသူလေးက ' ငါလည်းချစ်တယ် ' ဆိုသည့်စကားသံသဲ့သဲ့ဖြင့်တုံ့ပြန်သည်။
ဒီနေ့ကစပြီး မင်းဘဝထဲမှာကိုယ်ကလွဲပြီးဘယ်သူမှမရှိစေရတော့ဘူးမှိုင်း။
လွမ်းခဲ့ရတဲ့နှစ်တွေအတွက်ကိုယ်ကလည်းမင်းကိုပဲချစ်သွားပေးမှာဖြစ်သလို မင်းကလည်းကိုယ့်ကိုပဲချစ်ရမယ်။
ဝင်ရှုပ်တဲ့သူကတော့…ဟိုအ,အလိုဇာတ်သိမ်းသွားစေရမှာပေါ့။
_____________________________________________
' ရွှမ်း '
မီးအရောင်ပြပြသာရှိတဲ့အခန်းငယ်ထဲတွင်ကျာပွတ်သံကသာတစ်ခန်းလုံးဖုံးလွှမ်းလို့သွား၏။
ဤသည်ကားဒီကောင်လေးကိုသူရိုက်ရမယ့်အချက်၁၀၀မြောက်အချက်ပြောရရင်နောက်ဆုံးအချက်ပင်။ တကယ်တော့သူဒီကောင်လေးကိုသနားတော့သနားမိပါရဲ့။
သူဌေးကဘာမှမပြောဘဲဒီကောင်လေးကိုရိုက်နှက်နှိပ်စက်ခိုင်းထားလို့သာလုပ်နေရတာ။ မဟုတ်ရင်အသံတောင်မထွက်နိုင်တဲ့ကလေးကိုဒီလောက်အထိရိုက်နှက်နေရတာကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်အပြစ်ရှိနေသလိုပဲ။
"ငါလည်းပိုက်ဆံကြောင့်သာလုပ်ရတာပါကွာ……"
ပြောဆိုပြီးလှည့်ထွက်ဖို့ပြင်တော့ခြေထောက်ကိုခပ်ဖွဖွလေးလာထိတဲ့လက်ချောင်းရှည်ရှည်တွေ။ ရိုက်ချိုးခံထားရတာမို့ဒီကောင်လေးလက်တွေကသိပ်လှုပ်နိုင်ပုံမရ ၊ ဒါပေမယ့်တစ်စုံတစ်ခုကိုတော့ပြောပြချင်နေဟန်။
"ငါမင်းပြောတာနားမလည်ဘူးကောင်လေး……"
အတင်းအားယူကာရေအိုးကိုလှမ်းညွှန်ပြလာတော့မှသာသူနားလည်မိတော့သည်။
ဒီကောင်လေးရေသောက်ချင်လို့ထင်ပါရဲ့……။
"မင်းရေသောက်ချင်လို့လား……"
သွေးစတွေပေကျံနေတဲ့မျက်နှာလေးကမျှော်လင့်တကြီးငေးကြည့်လာတာမို့ရေအိုးကနေရေတစ်ခွက်ခပ်ကာတိုက်မိတော့ခပ်မြန်မြန်သောက်သည်။ ပြီးတော့တဖြည်းဖြည်းချင်းအမူအရာပြလာတာလေးက
' ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ' တဲ့။
သြော်……ဒီကလေးနဲ့တော့လေ ဖြူစင်လိုက်ချည်ရဲ့။
စလာကတည်းကလက်အမူအရာတွေနဲ့သာပြောတတ်တဲ့ဒီကောင်လေးကစကားလည်းမပြောတတ်ဘူးထင်။ သူဌေးနဲ့တစ်ပုံစံတည်းတူပေမယ့်လို့ဒီကောင်လေးရဲ့အကြည့်တွေကပိုပြီးဖြူစင်ကာနွေးထွေးပုံရသည်။
ဒါပေမယ့်အခုတော့ထိုမျက်ဝန်းလေးတွေကသွေးတွေပေကျံကာနွမ်းလျနေပုံပင်။ ခြေလက်တွေအကုန်လုံးကိုလည်းရိုက်ချိုးခံထားရတဲ့အပြင် ကျာပွတ်နဲ့အရိုက်ခံရ ၊ ဝိုင်းကန်ကျောက်ခံရနဲ့မို့ဒီကလေးဘယ်လောက်တောင်နာနေရှာလိုက်မလဲ။
ဟူး……ဒီလောက်အထိရက်ရက်စက်စက်လုပ်ခိုင်းရအောင်အထိ သူဌေးနဲ့ဘာတွေများရန်ငြှိုးရန်စများရှိခဲ့လို့လဲကွာ……။
သူ့ကိုကြည့်ပြီးသက်ပြင်းတချချနဲ့ထွက်သွားတဲ့ဦးလေးကြီးကိုသဝဏ်ကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေလှဲနေရင်းသာလှမ်းကြည့်နေမိသည်။
အစ်ကိုကလက်ကိုဆောင့်ရုန်းလိုက်တာကြောင့်လှေကားကနေပြုတ်ကျသွားမိတာ။ သတိလည်းရလာရောဒီလိုဖုန်တက်ပြီးညစ်ပတ်နေတဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာရောက်နေခဲ့တာပဲ။ အချိန်တွေဘာတွေတော့မသိပေမယ့်လို့ ကျွန်တော်ဒီမှာရောက်နေတာနာရီနဲ့ချီပြီးရှိလောက်နေပြီဆိုတာတော့သေချာတယ်။
ဒီလူတွေဘယ်သူတွေမှန်းလဲကျွန်တော်မသိဘူး။
သူတို့ပြောနေတဲ့သူဌေးဆိုတဲ့လူကိုလည်းကျွန်တော်မသိဘူး။
ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်ကိုအကြောင်းမဲ့သက်သက်နှိပ်စက်နေတာတော့သိတယ်။
ဘာကြောင့်များလဲ……ဘာဖြစ်လို့လဲ။
ဘာဖြစ်လို့များကျွန်တော့်ကိုဒီလောက်အထိရိုပ်နှက်နေကြရတာလဲ။
ကျွန်တော်ဘာအပြစ်များလုပ်မိလို့လဲ။
' ကျွီ…… '
တံခါးဖွင့်သံကျယ်ကျယ်နှင့်အတူ ပြောင်လက်နေတဲ့leatherဖိနပ်ကိုပါတွေ့လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့တစ်ဆက်တည်းကြားလိုက်ရတာကလှောင်ရယ်သံတစ်ချို့။
ခပ်ဖြေးဖြေးမော့ကြည့်မိတော့တွေ့လိုက်ရတဲ့သူက ခက်ထန်ယစ်။ နောက်တစ်မျိုးဆိုရရင်ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့အစ်ကိုရဲ့ချစ်သူ။
ဒါပေမယ့် သူကဘယ်လိုလုပ်ပြီး…………။
"ဘယ်လိုလဲ…မင်းရဲ့ခြေတွေလက်တွေရိုက်ချိုးခံလိုက်ရတဲ့ခံစားချက်လေး……"
ယစ် သူရှေ့ကညစ်ပတ်ပတ်ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလဲကျနေတဲ့အ,အကောင်ကိုလှောင်ပြုံးပြုံးကာစိုက်ကြည့်ရင်းမေးလိုက်သည်။
မနည်းအားယူကာပြန်ငေးကြည့်လာပုံရတဲ့ကောင်ကြောင့်ဒေါသထွက်လာတာမို့လက်ချောင်းတွေကိုနင်းချေပစ်မိတော့ခပ်မဲ့မဲ့ဖြစ်သွားတဲ့မျက်နှာအရဒီဒုက္ခိတကောင်အတော်လေးနာသွားပုံပင်။
"ဘာလဲ…နာလို့လား……"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပိုဖိနင်းပစ်လိုက်တော့ပါးစပ်ကပါခပ်ဟဟဖြစ်သွားတဲ့ဒုက္ခိတကောင်။
"အဟက်!……အော်လေ မင်းအော်လို့ရရင်အော်လိုက်စမ်းပါအ,အရဲ့……"
လက်ချောင်းတွေကိုအတင်းဖိနင်းချေထားတဲ့ကြားမှပြန်စိုက်ကြည့်လာတဲ့အကြည့်တစ်ချက်ကြောင့်ယစ်ရဲ့ဒေါသကထောင်းခနဲ။
မင်းကဘယ်သူ့ကိုဒီလိုလာကြည့်ရဲတာလဲ ဟမ်……။
လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးလိုက်တော့ချက်ချင်းဆိုသလိုအနားရောက်လာတဲ့လူတစ်ချို့။ မျက်စမျက်နပြလိုက်တော့ချက်ချင်းဆိုသလိုမြတ်သဝဏ်ကိုယစ်ရှေ့မှာဒူးထောက်ခိုင်းလာသည်။
လူနှစ်ယောက်လောက်ဖိချုပ်ခံထားရတဲ့ကောင်ကိုလှောင်ပြုံးပြုံးကာစိုက်ကြည့်ပြီးဘေးကခုံတစ်လုံးကိုဆွဲယူကာထိုင်လိုက်ရင်း
"မင်းရဲ့အဲ့ဒီ့မျက်နှာမဟုတ်လား……မင်းရဲ့အဲ့ဒီ့မျက်နှာကငါနဲ့လာတူနေလို့ မှိုင်းကမင်းကိုငါ့နေရာမှာအစားထိုးခဲ့တာမလား……"
တစ်ပုံစံတည်းတူနေတဲ့မျက်နှာကိုလက်ညှိုးနဲ့လက်မသုံးကာဖိညှစ်လိုပ်ပြီးအနားဆွဲယူလိုက်တော့ပြန်စိုက်ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းတွေ။
"မင်းနဲ့ငါကသိပ်တူနေတယ်မဟုတ်လားမြတ်သဝဏ်……အဟက်!…မင်းသိလား ငါကဒီလောကကြီးထဲမှာဘယ်သူနဲ့မှတူရတာမကြိုက်ဘူး……ငါကဒီကမ္ဘာပေါ်မှာဘယ်သူနဲ့မှမတူတဲ့ထူးခြားတဲ့သူပဲဖြစ်ချင်တာ……"
စကားဆုံးသည်နှင့်ထိုအ,အကောင်ရဲ့မျက်နှာကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီးအိပ်ကပ်ထဲကခေါက်ဓါးလေးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ဒါကမင်းနဲ့အထိုက်တန်ဆုံးပဲ……။
"ဒီတော့…မင်းပျောက်ကွယ်သွားလိုက်……"
မေးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ဆွဲညှစ်ကာမော့စေလိုက်တော့ ထိတ်လန့်နေဟန်အကြည့်တစ်ချို့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
ကြောက်နေတာလား……။
နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတစ်ဖက်ပင့်သက်အောင်ပြုံးလိုက်ရင်းမျက်ခမ်းစပ်အောက်အနားကနေဖြည်းဖြည်းချင်းလှီးချပစ်မိတော့စိမ့်ထွက်လာတဲ့သွေးတွေနဲ့အတူလူးလွန့်လာသည်။
"ရှူး……ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ……"
ဓါးဦးချွန်ကိုပိုထိုးစိုက်ကာလှီးမိတော့ဒလဟောစီးကျလာတဲ့သွေးတွေကကြမ်းပြင်ပေါ်ပါကျဆင်းလို့သွား၏။
နာလား……အရမ်းကိုနာကျင်ရတယ်မလား။
အဟက်!……မင်းကြောင့်နဲ့ငါလည်းနာကျင်ခဲ့ရတာပဲမို့ မင်းဒီလိုခံစားရတာကမင်းထိုက်နဲ့မင်းကံပဲ။
"ဒီကောင့်ကိုတစ်နေရာရာသွားလွှင့်ပစ်လိုက်……တစ်ခါတည်းအစပျောက်သွားအောင်……"
ခပ်ပြတ်ပြတ်သာပြောဆိုပြီးထိုနေရာကနေထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ အဟက်!……သူ့လိုလူကဒီလိုမသတီစရာကောင်းတဲ့နေရာမှာအကြာကြီးနေစရာလား။ ခက်ထန်ယစ်ရဲ့ဘဝမှာဒီလိုနေရာမျိုးခြေချစရာအကြောင်းမှမရှိခဲ့ဘဲ။
ဂိုဒေါင်ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့်ဦးတည်ဖို့တွေးမိတဲ့နေရာကအိမ်။ ပြောရရင်ကျွန်တော့်ချစ်ရသူနဲ့သားလေးရှိနေတဲ့အိမ်။
မှိုင်း…အချစ်လေးရေ……မင်းလေးသိရဲ့လား။ ကိုယ့်ဘဝကအခုမှပဲပြည့်စုံသွားတယ်ဆိုတာကိုလေ။
နောက်ဆိုမင်းလေးဘယ်သူ့ကိုမှအစားထိုးလို့မရအောင်ကိုယ်ကဘေးမှာအမြဲရှိနေပေးမှာ။
ကားစက်နှိုးဖို့ပြင်မိတော့လက်မှာမြင်လိုက်ရတဲ့သွေးစတွေကြောင့်ခုနကနာကျင်ပြီးသတိတောင်လစ်သွားရှာတဲ့အ,အကောင်ရဲ့ပုံစံကိုမြင်ယောင်ကာပြုံးမိသည်။
ငါ့မိသားစုကိုလုယူချင်တယ်မဟုတ်လား။
ပြီးတော့ငါ့မျက်နှာကိုအတုခိုးချင်တယ်မဟုတ်လား။
ကဲ…ဘယ်လိုလဲဒုက္ခိတကောင် တန်ရာတန်ကြေးပြန်ပေးရတော့တော်တော်လေးမှအရသာရှိသွားရဲ့လား ဟမ်……။
#################################
Zawgyi
"ဟင့္အင္း……ငါတမင္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး……"
အိပ္ေနရင္းကေနအေယာင္ေယာင္အမွားမွားေအာ္ကာနိုးလာျပန္တဲ႕ခ်စ္ရသူေလးေၾကာင့္ယစ္တစ္ေယာက္ဆိုဖာေပၚကေနထကာအနားမွာသြားထိုင္ေပးရျပန္သည္။
ေယာက္ေနတာဘယ္ႏွေခါက္ရွိေနျပီလဲကြာ……ကိုယ့္ရဲ႕မွိဳင္းေလးအိပ္ေရးပ်က္ပါျပီ။
"ယစ္……"
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသူေလးကိုျပန္ေထြးေပြ႕ကာဖက္ထားေပးလိုက္ေတာ့တုန္ယင္ေနတဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးနဲ႕အတူရွိဳက္ငိုလာျပန္တယ္။
"ေၾကာက္ေနတာလားမွိဳင္း……"
"ငါ…ငါေလ……"
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္……"
မ်က္ႏွာေလးကိုအုပ္ကိုင္ျပီးအၾကည့္ခ်င္းဆံုေစလိုက္ေတာ့ခ်စ္ရသူေလးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာမ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ကပ္ျငိလို႕။
မင္းကေလ…မွိဳင္းရဲ႕ဘဝထဲကေနထြက္သြားတာေတာင္မွေကာင္းေကာင္းမထြက္သြားဘူးပဲျမတ္သဝဏ္……။
"ကိုယ္နဲ႕အဲ႕အ,အနဲ႕ဆိုရင္…မွိဳင္းဘယ္သူ႕ကိုေရြးမွာလဲ……"
"အဟင့္…ယစ္ကို……ယစ္ကိုပဲေရြးမွာ……"
ရွိဳက္သံေရာေနတဲ႕အေျဖကလိုခ်င္တဲ႕အေျဖျဖစ္တာေၾကာင့္ခပ္ဖြဖြျပံဳးလိုက္မိတယ္။
ထို႕ေနာက္မွိဳင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကမ်က္ရည္စေတြကိုဖယ္သုတ္ေပးရင္း
"ဒါဆိုမငိုနဲ႕ေတာ့…ဒီေန႕ကစျပီးအဲ႕ဒီ႕ဒုကၡိတကိုေမ့လိုက္……ျပီးေတာ့ ကိုယ္နဲ႕မွိဳင္းရယ္ သားေလးရယ္…ကိုယ္တို႕မိသားစုအေၾကာင္းပဲေတြးေနာ္……ဟုတ္ျပီလား……"
စကားဆံုးသည္ႏွင့္လူကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တဲ႕ယစ္။
ေႏြးေထြးတဲ႕အထိအေတြ႕နဲ႕အတူခပ္သင္းသင္းရလိုက္ရတဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႕ေၾကာင့္မွိဳင္းညိွဳ႕လံုျခံဳသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
ဟုတ္တယ္…ယစ္နဲ႕သားကသာမွိဳင္းညိွဳ႕ရဲ႕မိသားစုပဲ။
ယစ္နဲ႕သားသာရွိရင္ မွိဳင္းညိွဳ႕ဘဝကျပည့္စံုေနျပီပဲေလ။
"မွိဳင္း……"
"အင္း……"
"ဟား…ထူးပံုေလးကကြာ……"
ၾကားလိုက္ရတဲ႕ရယ္သံသဲ႕သဲ႕ေၾကာင့္မွိဳင္းညိွဳ႕မ်က္ႏွာတည္ႏွင့္ျပန္စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ဒါကိုခပ္ဟဟရယ္ေနေသးတဲ႕ယစ္ကတကယ့္လူဆိုးေကာင္။
"ဘာရယ္တာလဲ……"
"ဟားဟား……ခ်စ္လို႕ေလ……"
စူပုတ္ပုတ္နဲ႕ျပန္စိုက္ၾကည့္လာတဲ႕မွိဳင္းရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုဖိကပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ ေၾကာင္အသြားတဲ႕မ်က္ႏွာထားေလး။ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားေလးနဲ႕ျပန္ၾကည့္ေနပံုေလးကတကယ့္ကိုခ်စ္စရာေလးရယ္ပါ။
"ခ်စ္တယ္မွိဳင္း……"
ႏွဖူးေလးကိုအျမတ္တနိုးနမ္းရွိဳက္ရင္းေပြ႕ဖက္မိျပန္ေတာ့ျပန္ဖက္တြယ္လာသူေလးက ' ငါလည္းခ်စ္တယ္ ' ဆိုသည့္စကားသံသဲ႕သဲ႕ျဖင့္တုံ႕ျပန္သည္။
ဒီေန႕ကစျပီး မင္းဘဝထဲမွာကိုယ္ကလြဲျပီးဘယ္သူမွမရွိေစရေတာ့ဘူးမွိဳင္း။
လြမ္းခဲ႕ရတဲ႕ႏွစ္ေတြအတြက္ကိုယ္ကလည္းမင္းကိုပဲခ်စ္သြားေပးမွာျဖစ္သလို မင္းကလည္းကိုယ့္ကိုပဲခ်စ္ရမယ္။
ဝင္ရွဳပ္တဲ႕သူကေတာ့…ဟိုအ,အလိုဇာတ္သိမ္းသြားေစရမွာေပါ့။
_____________________________________________
' ရႊမ္း '
မီးအေရာင္ျပျပသာရွိတဲ႕အခန္းငယ္ထဲတြင္က်ာပြတ္သံကသာတစ္ခန္းလံုးဖံုးလႊမ္းလို႕သြား၏။
ဤသည္ကားဒီေကာင္ေလးကိုသူရိုက္ရမယ့္အခ်က္၁၀၀ေျမာက္အခ်က္ေျပာရရင္ေနာက္ဆံုးအခ်က္ပင္။ တကယ္ေတာ့သူဒီေကာင္ေလးကိုသနားေတာ့သနားမိပါရဲ႕။
သူေဌးကဘာမွမေျပာဘဲဒီေကာင္ေလးကိုရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ခိုင္းထားလို႕သာလုပ္ေနရတာ။ မဟုတ္ရင္အသံေတာင္မထြက္နိုင္တဲ႕ကေလးကိုဒီေလာက္အထိရိုက္ႏွက္ေနရတာကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္အျပစ္ရွိေနသလိုပဲ။
"ငါလည္းပိုက္ဆံေၾကာင့္သာလုပ္ရတာပါကြာ……"
ေျပာဆိုျပီးလွည့္ထြက္ဖို႕ျပင္ေတာ့ေျခေထာက္ကိုခပ္ဖြဖြေလးလာထိတဲ႕လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေတြ။ ရိုက္ခ်ိဳးခံထားရတာမို႕ဒီေကာင္ေလးလက္ေတြကသိပ္လွဳပ္နိုင္ပံုမရ ၊ ဒါေပမယ့္တစ္စံုတစ္ခုကိုေတာ့ေျပာျပခ်င္ေနဟန္။
"ငါမင္းေျပာတာနားမလည္ဘူးေကာင္ေလး……"
အတင္းအားယူကာေရအိုးကိုလွမ္းညႊန္ျပလာေတာ့မွသာသူနားလည္မိေတာ့သည္။
ဒီေကာင္ေလးေရေသာက္ခ်င္လို႕ထင္ပါရဲ႕……။
"မင္းေရေသာက္ခ်င္လို႕လား……"
ေသြးစေတြေပက်ံေနတဲ႕မ်က္ႏွာေလးကေမွ်ာ္လင့္တၾကီးေငးၾကည့္လာတာမို႕ေရအိုးကေနေရတစ္ခြက္ခပ္ကာတိုက္မိေတာ့ခပ္ျမန္ျမန္ေသာက္သည္။ ျပီးေတာ့တျဖည္းျဖည္းခ်င္းအမူအရာျပလာတာေလးက
' ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ' တဲ႕။
ေၾသာ္……ဒီကေလးနဲ႕ေတာ့ေလ ျဖဴစင္လိုက္ခ်ည္ရဲ႕။
စလာကတည္းကလက္အမူအရာေတြနဲ႕သာေျပာတတ္တဲ႕ဒီေကာင္ေလးကစကားလည္းမေျပာတတ္ဘူးထင္။ သူေဌးနဲ႕တစ္ပံုစံတည္းတူေပမယ့္လို႕ဒီေကာင္ေလးရဲ႕အၾကည့္ေတြကပိုျပီးျဖဴစင္ကာေႏြးေထြးပံုရသည္။
ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ထိုမ်က္ဝန္းေလးေတြကေသြးေတြေပက်ံကာႏြမ္းလ်ေနပံုပင္။ ေျခလက္ေတြအကုန္လံုးကိုလည္းရိုက္ခ်ိဳးခံထားရတဲ႕အျပင္ က်ာပြတ္နဲ႕အရိုက္ခံရ ၊ ဝိုင္းကန္ေက်ာက္ခံရနဲ႕မို႕ဒီကေလးဘယ္ေလာက္ေတာင္နာေနရွာလိုက္မလဲ။
ဟူး……ဒီေလာက္အထိရက္ရက္စက္စက္လုပ္ခိုင္းရေအာင္အထိ သူေဌးနဲ႕ဘာေတြမ်ားရန္ျငိွဳးရန္စမ်ားရွိခဲ႕လို႕လဲကြာ……။
သူ႕ကိုၾကည့္ျပီးသက္ျပင္းတခ်ခ်နဲ႕ထြက္သြားတဲ႕ဦးေလးၾကီးကိုသဝဏ္ၾကမ္းျပင္ေပၚကေနလွဲေနရင္းသာလွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။
အစ္ကိုကလက္ကိုေဆာင့္ရုန္းလိုက္တာေၾကာင့္ေလွကားကေနျပဳတ္က်သြားမိတာ။ သတိလည္းရလာေရာဒီလိုဖုန္တက္ျပီးညစ္ပတ္ေနတဲ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေရာက္ေနခဲ႕တာပဲ။ အခ်ိန္ေတြဘာေတြေတာ့မသိေပမယ့္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ဒီမွာေရာက္ေနတာနာရီနဲ႔ခ်ီျပီးရွိေလာက္ေနျပီဆိုတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။
ဒီလူေတြဘယ္သူေတြမွန္းလဲကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။
သူတို႕ေျပာေနတဲ႕သူေဌးဆိုတဲ႕လူကိုလည္းကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။
ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေၾကာင္းမဲ႕သက္သက္ႏွိပ္စက္ေနတာေတာ့သိတယ္။
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ……ဘာျဖစ္လို႕လဲ။
ဘာျဖစ္လို႕မ်ားကြ်န္ေတာ့္ကိုဒီေလာက္အထိရိုပ္ႏွက္ေနၾကရတာလဲ။
ကြ်န္ေတာ္ဘာအျပစ္မ်ားလုပ္မိလို႕လဲ။
' ကြ်ီ…… '
တံခါးဖြင့္သံက်ယ္က်ယ္ႏွင့္အတူ ေျပာင္လက္ေနတဲ႕leatherဖိနပ္ကိုပါေတြ႕လိုက္ရသည္။ ျပီးေတာ့တစ္ဆက္တည္းၾကားလိုက္ရတာကေလွာင္ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕။
ခပ္ေျဖးေျဖးေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ေတြ႕လိုက္ရတဲ႕သူက ခက္ထန္ယစ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးဆိုရရင္ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႕အစ္ကိုရဲ႕ခ်စ္သူ။
ဒါေပမယ့္ သူကဘယ္လိုလုပ္ျပီး…………။
"ဘယ္လိုလဲ…မင္းရဲ႕ေျခေတြလက္ေတြရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရတဲ႕ခံစားခ်က္ေလး……"
ယစ္ သူေရွ႕ကညစ္ပတ္ပတ္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလဲက်ေနတဲ႕အ,အေကာင္ကိုေလွာင္ျပံဳးျပံဳးကာစိုက္ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္သည္။
မနည္းအားယူကာျပန္ေငးၾကည့္လာပံုရတဲ႕ေကာင္ေၾကာင့္ေဒါသထြက္လာတာမို႕လက္ေခ်ာင္းေတြကိုနင္းေခ်ပစ္မိေတာ့ခပ္မဲ႕မဲ႕ျဖစ္သြားတဲ႕မ်က္ႏွာအရဒီဒုကၡိတေကာင္အေတာ္ေလးနာသြားပံုပင္။
"ဘာလဲ…နာလို႕လား……"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ပိုဖိနင္းပစ္လိုက္ေတာ့ပါးစပ္ကပါခပ္ဟဟျဖစ္သြားတဲ႕ဒုကၡိတေကာင္။
"အဟက္!……ေအာ္ေလ မင္းေအာ္လို႕ရရင္ေအာ္လိုက္စမ္းပါအ,အရဲ႕……"
လက္ေခ်ာင္းေတြကိုအတင္းဖိနင္းေခ်ထားတဲ႕ၾကားမွျပန္စိုက္ၾကည့္လာတဲ႕အၾကည့္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ယစ္ရဲ႕ေဒါသကေထာင္းခနဲ။
မင္းကဘယ္သူ႕ကိုဒီလိုလာၾကည့္ရဲတာလဲ ဟမ္……။
လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္ေတာ့ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုအနားေရာက္လာတဲ႕လူတစ္ခ်ိဳ႕။ မ်က္စမ်က္နျပလိုက္ေတာ့ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုျမတ္သဝဏ္ကိုယစ္ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ခိုင္းလာသည္။
လူႏွစ္ေယာက္ေလာက္ဖိခ်ဳပ္ခံထားရတဲ႕ေကာင္ကိုေလွာင္ျပံဳးျပံဳးကာစိုက္ၾကည့္ျပီးေဘးကခံုတစ္လံုးကိုဆြဲယူကာထိုင္လိုက္ရင္း
"မင္းရဲ႕အဲ႕ဒီ႕မ်က္ႏွာမဟုတ္လား……မင္းရဲ႕အဲ႕ဒီ႕မ်က္ႏွာကငါနဲ႕လာတူေနလို႕ မွိဳင္းကမင္းကိုငါ့ေနရာမွာအစားထိုးခဲ႕တာမလား……"
တစ္ပံုစံတည္းတူေနတဲ႕မ်က္ႏွာကိုလက္ညိွဳးနဲ႕လက္မသံုးကာဖိညွစ္လိုပ္ျပီးအနားဆြဲယူလိုက္ေတာ့ျပန္စိုက္ၾကည့္လာတဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ။
"မင္းနဲ႕ငါကသိပ္တူေနတယ္မဟုတ္လားျမတ္သဝဏ္……အဟက္!…မင္းသိလား ငါကဒီေလာကၾကီးထဲမွာဘယ္သူနဲ႕မွတူရတာမၾကိဳက္ဘူး……ငါကဒီကမ႓ာေပၚမွာဘယ္သူနဲ႕မွမတူတဲ႕ထူးျခားတဲ႕သူပဲျဖစ္ခ်င္တာ……"
စကားဆံုးသည္ႏွင့္ထိုအ,အေကာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလႊတ္ေပးလိုက္ျပီးအိပ္ကပ္ထဲကေခါက္ဓါးေလးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
ဒါကမင္းနဲ႕အထိုက္တန္ဆံုးပဲ……။
"ဒီေတာ့…မင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားလိုက္……"
ေမးကိုလက္တစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲညွစ္ကာေမာ့ေစလိုက္ေတာ့ ထိတ္လန္႕ေနဟန္အၾကည့္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ေၾကာက္ေနတာလား……။
ႏွဳတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတစ္ဖက္ပင့္သက္ေအာင္ျပံဳးလိုက္ရင္းမ်က္ခမ္းစပ္ေအာက္အနားကေနျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွီးခ်ပစ္မိေတာ့စိမ့္ထြက္လာတဲ႕ေသြးေတြနဲ႕အတူလူးလြန္႕လာသည္။
"ရွဴး……ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္းပါ……"
ဓါးဦးခြ်န္ကိုပိုထိုးစိုက္ကာလွီးမိေတာ့ဒလေဟာစီးက်လာတဲ႕ေသြးေတြကၾကမ္းျပင္ေပၚပါက်ဆင္းလို႕သြား၏။
နာလား……အရမ္းကိုနာက်င္ရတယ္မလား။
အဟက္!……မင္းေၾကာင့္နဲ႕ငါလည္းနာက်င္ခဲ႕ရတာပဲမို႕ မင္းဒီလိုခံစားရတာကမင္းထိုက္နဲ႕မင္းကံပဲ။
"ဒီေကာင့္ကိုတစ္ေနရာရာသြားလႊင့္ပစ္လိုက္……တစ္ခါတည္းအစေပ်ာက္သြားေအာင္……"
ခပ္ျပတ္ျပတ္သာေျပာဆိုျပီးထိုေနရာကေနထြက္လာခဲ႕လိုက္ေတာ့သည္။ အဟက္!……သူ႕လိုလူကဒီလိုမသတီစရာေကာင္းတဲ႕ေနရာမွာအၾကာၾကီးေနစရာလား။ ခက္ထန္ယစ္ရဲ႕ဘဝမွာဒီလိုေနရာမ်ိဳးေျခခ်စရာအေၾကာင္းမွမရွိခဲ႕ဘဲ။
ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ႕ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ဦးတည္ဖို႕ေတြးမိတဲ႕ေနရာကအိမ္။ ေျပာရရင္ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္ရသူနဲ႕သားေလးရွိေနတဲ႕အိမ္။
မွိဳင္း…အခ်စ္ေလးေရ……မင္းေလးသိရဲ႕လား။ ကိုယ့္ဘဝကအခုမွပဲျပည့္စံုသြားတယ္ဆိုတာကိုေလ။
ေနာက္ဆိုမင္းေလးဘယ္သူ႕ကိုမွအစားထိုးလို႕မရေအာင္ကိုယ္ကေဘးမွာအျမဲရွိေနေပးမွာ။
ကားစက္ႏွိဳးဖို႕ျပင္မိေတာ့လက္မွာျမင္လိုက္္ရတဲ႕ေသြးစေတြေၾကာင့္ခုနကနာက်င္ျပီးသတိေတာင္လစ္သြားရွာတဲ႕အ,အေကာင္ရဲ႕ပံုစံကိုျမင္ေယာင္ကာျပံဳးမိသည္။
ငါ့မိသားစုကိုလုယူခ်င္တယ္မဟုတ္လား။
ျပီးေတာ့ငါ့မ်က္ႏွာကိုအတုခိုးခ်င္တယ္မဟုတ္လား။
ကဲ…ဘယ္လိုလဲဒုကၡိတေကာင္ တန္ရာတန္ေၾကးျပန္ေပးရေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးမွအရသာရွိသြားရဲ႕လား ဟမ္……။
#################################