Unicode
သဝဏ်နိုးလာတော့တစ်အိမ်လုံးကတိတ်ဆိတ်ကာအပ်ကျသံပင်မကြားရတော့။ မှတ်မိသလောက်ဆိုရင်အစ်ကို့ကိုဖက်ထားပြီးငိုနေမိရင်းလူကခဏလေးအိပ်ပျော်သွားရုံလေးပါပဲဒါပေမယ့်ဘာဖြစ်လို့အများကြီးပြောင်းလဲသွားသလိုမျိုးခံစားမိနေရတာပါလိမ့်။
အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်းဘယ်လောက်မှမရှိသေးတာကြောင့်တိတ်ဆိတ်မှုတွေကြားစိုးရိမ်စိတ်ကထောင်းခနဲ။ တကယ်ဆိုရင်ဒီအချိန်ကဒီလိုမျိုးတိတ်ဆိတ်နေရမှာမှမဟုတ်ဘဲလေ။ သားရဲ့စကားသံတီတီတာတာလေးတွေရယ် ၊ အစ်ကို့အသံချိုချိုလေးတွေရယ်နဲ့အိမ်မှာဆူညံနေရမယ့်အချိန်မဟုတ်လား။
အခုကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး……။
ကျွန်တော့်အခြေအနေအရအော်ခေါ်ဖို့ကလည်းမဖြစ်နိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်မို့အတွေးတွေကိုရပ်ကာအစ်ကိုနဲ့သားကိုတစ်အိမ်လုံးနှံ့အောင်လိုက်ရှာမိပေမယ့်လို့ဘယ်သူမှမတွေ့မိတာကြောင့်အယောင်ယောင်အမှားမှားနှင့်အဝတ်ဗီရိုဆီဦးတည်မိသည်။
တုန်ယင်နေတဲ့လက်တွေနဲ့ဗီရိုတံခါးကိုဆွဲဖွင့်မိတော့ အစီအရီရှိနေသေးတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုမြင်ရတော့မှလူကဟူးခနဲသက်ပြင်းချနိုင်တော့တဲ့အဖြစ်။
တော်သေးတာပေါ့……အစ်ကိုထွက်သွားပြီထင်နေတာ။
' ဘုတ် '
ရုတ်တရက်ခြေထောက်အနားကိုပြုတ်ကျလာတဲ့leatherအဖုံးနဲ့note bookလေးတစ်ခု။ သေသပ်နေတဲ့ဒီဇိုင်းနဲ့စာအုပ်အဖုံးပေါ်ကလက်မှတ်အရတော့သေချာပေါက်အစ်ကို့စာအုပ်ပဲဖြစ်လိမ့်မည်ထင်။
ပြုတ်ကျသွားတဲ့စာအုပ်ကိုယူပြီးပြန်ထားဖို့ကောက်ယူလိုက်မိတော့ တစ်ဆက်တည်းတွေ့လိုက်ရတဲ့ဓါတ်ပုံတစ်ပုံ။
ဓါတ်ပုံထဲမှာသွားစွယ်လေးတွေပေါ်သည်အထိပြုံးရယ်နေတဲ့အစ်ကိုရယ်။ ပြီးတော့အစ်ကို့ဘေးမှာရပ်နေတဲ့သူက ကျွန်တော်နဲ့တစ်ပုံစံတည်းတူတဲ့သူ။ မျက်နှာရောခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပါခွဲမရအောင်တူနေပေမယ့် ဓါတ်ပုံထဲကလူကသေချာပေါက်ကျွန်တော်မဟုတ်တာတော့ကျိန်းသေသည်။
အစ်ကိုကကျွန်တော်နဲ့ဒီလိုဓါတ်ပုံအတူရိုက်ဖို့မပြောနဲ့…လမ်းတောင်အတူတွဲလျှောက်ချင်တာမှမဟုတ်တာ……။
အစကတော့ဖွင့်ဖတ်ကြည့်စိတ်ကူးမရှိပေမယ့်လို့ အခုတော့ကျွန်တော်ဒီစာအုပ်ကိုဖတ်ကြည့်မှဖြစ်တော့မယ်အစ်ကို။ ကျွန်တော်သိချင်တယ်……ကျွန်တော်နဲ့တစ်ပုံစံတည်းတူနေတဲ့အဲ့ဒီ့သူဘယ်သူလဲဆိုတာ။
အစ်ကို့အပြုံးတွေကိုပီပြင်စေတဲ့အဲ့ဒီ့သူဘယ်သူလဲဆိုတာ။
ပထမဆုံးစာရွက်ကိုလှန်လိုက်တော့သေသေသပ်သပ်ရေးထားတဲ့လက်ရေးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ရေးမှတ်ထားတာက ' ပထမဆုံးတွေ့ဆုံမှု ' တဲ့။ အဖြစ်အပျက်မှန်သမျှအသေးစိတ်မှတ်တမ်းတင်ထားပုံအရတော့ အစ်ကိုအဲ့ဒီ့နေ့ကအရမ်းကိုပျော်နေခဲ့ပုံပါပဲ။
အဟက်!……ကျွန်တော်နဲ့ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့တဲ့တွေ့ဆုံခြင်းနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေခဲ့မှာပဲနော်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဖတ်ပြီးသားဖြစ်လာတဲ့စာရွက်တွေရဲ့နောက်မှာတော့ မျက်ရည်စတစ်ချို့စွန်းထင်းနေတဲ့စာရွက်တစ်ရွက်ဆီရောက်လာသည်။ မညီမညာဖြစ်နေတဲ့လက်ရေးတွေနဲ့ခပ်တိုတိုစာကြောင်းလေးသုံးကြောင်းကဘယ်ဘက်ရင်အုံထဲကိုဓါးသုံးလက်ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းခံနေရသလိုပဲ။
' မြတ်သဝဏ်ကမင်းနဲ့သိပ်တူတာပဲ ယစ်……။
အဲ့ဒီ့ဒုက္ခိတကိုမင်းနေရာမှာငါခဏအစားထိုးမိလိုက်တယ်။
အဲ့ဒီ့ကောင်ကအ,အမို့ငါ့ကိုချစ်တယ်လို့မပြောနိုင်ဘူးဆိုတော့ မင်းသဝန်မတိုလောက်ဘူးမဟုတ်လားဟင် ' တဲ့။
စာသားတွေရဲ့အဆုံးမှာတင်မခိုင်ချင်တော့သလိုဖြစ်လာတဲ့ခြေထောက်တွေကြောင့်ထိုနေရာမှာတင်ပဲထိုင်ချလိုက်မိတယ်။
ဆို့နင့်လာတဲ့ခံစားချက်ကြီးနဲ့အတူ ညာဘက်မျက်ဝန်းကမျက်ရည်တစ်စက်ကပေါက်ခနဲ။
အဟက်!……ဒုက္ခိတတဲ့…ပြီးတော့ အ,အတဲ့လား။
အစ်ကိုသိလား……လူတိုင်းကသူတို့ချစ်တဲ့သူကိုပန်းတွေနဲ့တင်စားကြတယ်တဲ့။ ဒါဆိုကျွန်တော်ရောအစ်ကို့ကိုဘယ်ပန်းနဲ့တင်စားသင့်လဲအစ်ကို။ဆူးပန်းလား ၊ အဆိပ်ပန်းလား……။
အဟား!……ကျွန်တော့်အထင်တော့အစ်ကိုကနှစ်မျိုးလုံးတောင်ဖြစ်ရင်ဖြစ်နေနိုင်တယ်။
အစ်ကိုသိရဲ့လား……အစ်ကိုကကျွန်တော့်အချစ်တွေကိုအထင်သေးပြီးရွံရှာတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်ကလည်းအစ်ကို့လို့မာနခဲကိုချစ်မိဖို့စိတ်တောင်မကူးခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်နှလုံးသားကအရူးထပြီးအစ်ကိုမှအစ်ကို ၊ အစ်ကိုတစ်ယောက်တည်းကိုပဲတမ်းတမ်းစွဲချစ်မိနေခဲ့တော့ဘယ်လိုလုပ်ရတော့မလဲဗျာ။
ဟောဒီ့ဒုက္ခိတကောင်ကလေ…ဟော့ဒီဒုက္ခိတကောင်ရဲ့ဘဝမှာလေ အစ်ကို့တစ်ယောက်တည်းကိုပဲဒုက္ခခံပြီးချစ်ပေးနေခဲ့တာပါ။ အစ်ကိုဘယ်လောက်နှိမ်နှိမ် ၊ အစ်ကိုဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက်နှက်နှက်။ စိတ်ပျက်မသွားဘဲတွယ်ကပ်နေခဲ့တာအစ်ကိုပြောတဲ့ဒီအ,အပဲမဟုတ်ဘူးလား။
အစ်ကိုထားရင်ထားခဲ့တဲ့အတိုင်းနေတယ်။
အစ်ကိုရိုက်ရင်ရိုက်တဲ့အတိုင်းငြိမ်ခံတယ်။
အစ်ကိုလိုအပ်သည်ဖြစ်စေမလိုအပ်သည်ဖြစ်စေဂရုတစိုက်ချစ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်ဘာများမှားသွားလို့လဲအစ်ကို။ ကျွန်တော်ဘယ်နေရာများအမှားလုပ်မိလို့ အစ်ကိုကကျွန်တော့်အပေါ်ဒီလောက်အထိရက်စက်ရတာလဲ။
လက်ထဲကဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးရဲ့စာမျက်နှာတစ်ခုတည်းကိုပဲထပ်တလဲလဲပြန်ဖတ်နေမိသည်။ ဘယ်လောက်ဖတ်ဖတ်ဒီစာလေးသုံးကြောင်းကကျွန်တော့်ကိုနာကျင်စေနေတုန်းပဲအစ်ကို။
အစားထိုးတယ်ပေါ့……အဟား! ကျွန်တော်ကအစားထိုးခံအရာတစ်ခုပဲပေါ့။
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြုံးမိရင်းအကြည့်ရောက်သွားမိတာကစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ကဒ်နှစ်ကဒ်။ ကဒ်မှာရေးထားတဲ့လိပ်စာကိုဖတ်ကြည့်ရင်းဝင်ရောက်လာတဲ့အတွေးကအစ်ကိုအဲ့ဒီ့မှာရှိလောက်မယ်ဆိုတာပင်။
အစ်ကိုက…ကျွန်တော့်ကိုထားခဲ့ချင်နေတာလား……။
_____________________________________________
"မြတ်သဝဏ်……မင်းဘယ်လိုလုပ်……"
စကားတောင်ဆုံးအောင်မပြောနိုင်ရှာတဲ့အစ်ကိုကကျွန်တော့်ကိုမြင်ပြီးသိပ်ကိုတုန်လှုပ်နေဟန်။ အစ်ကို့မျက်ဝန်းတွေကိုတစ်ချက်ငေးကြည့်ရင်းခပ်မဲ့မဲ့သာပြုံးပြမိတယ်။ ဘာကိုကြောက်နေတာလဲအစ်ကို……ကျွန်တော့်ကိုအစ်ကို့လူမြင်သွားမှာစိုးရိမ်နေတာလား။
"ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ……"
အနားကိုခပ်မြန်မြန်လျှောက်လှမ်းလာရင်းလက်မောင်းကိုအတင်းဆုပ်ကိုင်ကာမေးလာတဲ့အစ်ကို။ ထုံးစံအတိုင်းအစ်ကိုထားခဲ့သလိုမနေမိလို့ထင်ပါရဲ့ ဒေါသထွက်နေတဲ့အစ်ကိုကလက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင်းလိမ်ဆွဲလာတာမို့နာတော့နာသား။
ဒါပေမယ့်အစ်ကို……အစ်ကိုပေးတဲ့ဒဏ်ရာတွေကနက်သွားလို့ ရင်ဘတ်ထဲကပိုနာနေတာဗျ သိရဲ့လား။
("ကျွန်တော်…အစ်ကို့ဆီလိုက်လာတာ……")
"မင်းလာခဲ့……"
လေသံခပ်မာမာစကားအဆုံးမှာဧည့်ခန်းထဲကနေပြီးအတင်းကိုဆွဲခေါ်ထုတ်လာတဲ့အစ်ကို။ အသက်ရှူသံတွေအရမ်းမြန်နေတဲ့အစ်ကိုက ဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံပါပဲ။
လူတစ်ယောက်ကိုတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လို့ဆွဲခေါ်လာတဲ့အစ်ကိုရဲ့ခပ်သွက်သွက်ခြေလှမ်းတွေကလူရှင်းတဲ့လှေကားအနားရောက်မှသာရပ်တန့်သွားသည်။
"ပြော……ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ……"
ထုံးစံအတိုင်းလေသံမာမာနဲ့မေးမိတော့ မြတ်သဝဏ်ကခပ်ဖွဖွပြုံးပြလာသည်။
ဒါပေမယ့် တစ်ခုခုလွဲနေသလိုပဲ။
အရင်လိုမဟုတ်ဘူး……မြတ်သဝဏ်အခုပြုံးပြနေတဲ့အပြုံးကတစ်ခုခုကိုနာကျင်ပြီးတစ်ခုခုကိုမြိုသိပ်ထားရတဲ့အပြုံးမျိုး။
("အိမ်ပြန်ရအောင်လေ အစ်ကို……")
"ကျစ်!…ငါမပြန်ချင်သေးဘူး……"
("ဘာဖြစ်လို့လဲ……")
မျက်နှာလွှဲသွားတဲ့အစ်ကို့ကိုသဝဏ်ခပ်တွေတွေလေးသာငေးကြည့်နေမိတယ်။
ဘာဖြစ်လို့လဲအစ်ကို……ဒီမှာနေရတာပျော်လို့လား ဟမ်။
("အစ်ကိုမလိုက်ရင်လည်းကျွန်တော်သားကိုပြန်ခေါ်သွားမှာ……")
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ယစ်ရဲ့အခန်းဘက်ကိုဦးတည်နေတဲ့မြတ်သဝဏ်ကြောင့်မှိုင်းညှို့အတင်းဆွဲကာဆောင့်တွန်းလိုက်ရသည်။
"သားကိုမင်းဘယ်မှခေါ်သွားစရာမလိုဘူး……"
("တောင်းပန်ပါတယ်……ကျွန်တော့်မှာတကယ်ကိုပဲအစ်ကိုနဲ့သားပဲရှိတာမို့လို့ပါ…ကျွန်တော်ရှိခိုးပြီးတောင်းပန်ပါတယ်အစ်ကိုရယ်……ကျွန်တော်နဲ့ပဲနေပါနော် ဘယ်မှမသွားပါနဲ့နော်……")
ရုတ်တရက်မျက်ရည်တွေစီးကျကာလက်အုပ်ချီပြီးတောင်းပန်လာတဲ့မြတ်သဏြ်ကြောင့်မှိုင်းညှို့ကြောင်အနေမိသည်။
မြတ်သဝဏ်က…အကုန်သိသွားတာများလား။
ဒါပေမယ့် ဟင့်အင်း……တောင်းပန်ပါတယ်မြတ်သဝဏ် မင်းကိုသနားမိပေမယ့် ငါယစ်နဲ့မခွဲနိုင်ဘူး။
"မင်းပြန်တော့…ငါနဲ့သား နောက်မှပြန်လိုက်လာခဲ့မယ်……"
မျက်မှောင်ကျုတ်ကာစိုက်ကြည့်လာတဲ့မြတ်သဝဏ်ရဲ့အကြည့်တွေကမှိုင်းညှို့ကိုယုံကြည်ပုံမရ။ ခေါင်းတွင်တွင်ခါကာမှိုင်းညှို့လက်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လာတာကြောင့်
"ဖယ်……"
တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ခေါင်းခါပြလာတဲ့ကောင်လေးကတစ်စုံတစ်ခုကိုသေမတတ်စိုးရိမ်နေဟန်။
"ငါမင်းကိုဖယ်လို့ပြောနေတယ်လေ!……"
' ဒုန်း! '
တစ်ပြိုင်နက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံကျယ်ကျယ်နှစ်ခုကြားမှိုင်းညှို့ကြောင်အနေမိသည်။
လှေကားအဆုံးသွေးအိုင်ထဲမှာလဲကျနေတဲ့မြတ်သဝဏ်ရဲ့ပုံစံကတကယ့်ကိုသွေးပျက်ဖွယ်။
ဟင့်အင်း…မဟုတ်ဘူး……။
မှိုင်းညှို့မြတ်သဝဏ်ကိုတမင်လုပ်တာမဟုတ်ရပါဘူး။ ဒီအတိုင်း…ဒီအတိုင်းသူ့လက်ကိုဆောင့်ရုန်းလိုက်မိရင်းအားများသွားရုံလေးပါပဲ။
ဟင့်အင်း……မြတ်သဝဏ်ကိုသတ်တာမဟုတ်ဘူးလို့။
"မှိုင်း…ကိုယ်ခေါ်နေတယ်လေ……"
ပခုံးကိုလှုပ်ကိုင်ကာခေါ်လိုက်မှသာသတိပြန်ကပ်သလိုဖြစ်လာတဲ့မှိုင်း။ တုန်လှုပ်နေပုံရတဲ့ချစ်ရသူလေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားပေးမိတယ်။ တကယ်တော့ မှိုင်းနဲ့ဟိုအ,အကောင်စကားစပြောကတည်းကရောက်နေခဲ့တာ။ မှိုင်းနဲ့အဲ့ကောင်ဘာတွေပြောသလဲတော့နားမလည်ပေမယ့်မှိုင်းကအဲ့ကောင်ကိုတွန်းချသလိုဖြစ်သွားတာကိုတော့မြင်မိလိုက်သည်။
ဒါလည်းကောင်းတာပါပဲ……တကူးတကသတ်ပေးစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့။
"ဒီကိစ္စကိုယ်ကြည့်ရှင်းလိုက်မယ်…သားနဲ့သွားနေနော်……"
"ဒါ…ဒါပေမယ့် မြတ်သဝဏ်………"
"ရှူး!……ကိုယ့်ကိုယုံ ဟုတ်ပြီလား……"
ကျောပြင်လေးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးလိုက်မှစိတ်ငြိမ်သွားပုံရတဲ့ချစ်ရသူလေး။ ကိုယ့်ကိုယုံပါမှိုင်း……ဒီကောင်လောကကြီးထဲကနေပျောက်သွားတာကိုဘယ်သူမှမသိစေရပါဘူး။
နှုတ်ဆက်ပါတယ်အ,အကောင်ရေ……။
မင်းသေသွားတာကတကယ်တော့စောသေးတယ်ကွ။
ငါကမင်းကိုဘဝပျက်ပြီးရူးသွားအောင်အထိနှိပ်စက်ချင်နေသေးတာ။
အခုတော့လည်း……အင်း မင်းကံကောင်းသွားတယ်ပေါ့။
#################################
Zawgyi
သဝဏ္နိုးလာေတာ့တစ္အိမ္လံုးကတိတ္ဆိတ္ကာအပ္က်သံပင္မၾကားရေတာ့။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္အစ္ကို႕ကိုဖက္ထားျပီးငိုေနမိရင္းလူကခဏေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားရံုေလးပါပဲဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္လို႕အမ်ားၾကီးေျပာင္းလဲသြားသလိုမ်ိဳးခံစားမိေနရတာပါလိမ့္။
အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းဘယ္ေလာက္မွမရွိေသးတာေၾကာင့္တိတ္ဆိတ္မွဳေတြၾကားစိုးရိမ္စိတ္ကေထာင္းခနဲ။ တကယ္ဆိုရင္ဒီအခ်ိန္ကဒီလိုမ်ိဳးတိတ္ဆိတ္ေနရမွာမွမဟုတ္ဘဲေလ။ သားရဲ႕စကားသံတီတီတာတာေလးေတြရယ္ ၊ အစ္ကို႕အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြရယ္နဲ႕အိမ္မွာဆူညံေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္လား။
အခုကဘယ္လိုျဖစ္ျပီး……။
ကြ်န္ေတာ့္အေျခအေနအရေအာ္ေခၚဖို႕ကလည္းမျဖစ္နိုင္တဲ႕လူတစ္ေယာက္မို႕အေတြးေတြကိုရပ္ကာအစ္ကိုနဲ႕သားကိုတစ္အိမ္လံုးႏွံ႕ေအာင္လိုက္ရွာမိေပမယ့္လို႕ဘယ္သူမွမေတြ႕မိတာေၾကာင့္အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္အဝတ္ဗီရိုဆီဦးတည္မိသည္။
တုန္ယင္ေနတဲ႕လက္ေတြနဲ႕ဗီရိုတံခါးကိုဆြဲဖြင့္မိေတာ့ အစီအရီရွိေနေသးတဲ႔ပစၥည္းေတြကိုျမင္ရေတာ့မွလူကဟူးခနဲသက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့တဲ႕အျဖစ္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့……အစ္ကိုထြက္သြားျပီထင္ေနတာ။
' ဘုတ္ '
ရုတ္တရက္ေျခေထာက္အနားကိုျပဳတ္က်လာတဲ႕leatherအဖံုးနဲ႕note bookေလးတစ္ခု။ ေသသပ္ေနတဲ႕ဒီဇိုင္းနဲ႕စာအုပ္အဖံုးေပၚကလက္မွတ္အရေတာ့ေသခ်ာေပါက္အစ္ကို႕စာအုပ္ပဲျဖစ္လိမ့္မည္ထင္။
ျပဳတ္က်သြားတဲ႕စာအုပ္ကိုယူျပီးျပန္ထားဖို႕ေကာက္ယူလိုက္မိေတာ့ တစ္ဆက္တည္းေတြ႕လိုက္ရတဲ႕ဓါတ္ပံုတစ္ပံု။
ဓါတ္ပံုထဲမွာသြားစြယ္ေလးေတြေပၚသည္အထိျပံဳးရယ္ေနတဲ႕အစ္ကိုရယ္။ ျပီးေတာ့အစ္ကို႕ေဘးမွာရပ္ေနတဲ႕သူက ကြ်န္ေတာ္နဲ႕တစ္ပံုစံတည္းတူတဲ႕သူ။ မ်က္ႏွာေရာခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားပါခြဲမရေအာင္တူေနေပမယ့္ ဓါတ္ပံုထဲကလူကေသခ်ာေပါက္ကြ်န္ေတာ္မဟုတ္တာေတာ့က်ိန္းေသသည္။
အစ္ကိုကကြ်န္ေတာ္နဲ႕ဒီလိုဓါတ္ပံုအတူရိုက္ဖို႕မေျပာနဲ႕…လမ္းေတာင္အတူတြဲေလွ်ာက္ခ်င္တာမွမဟုတ္တာ……။
အစကေတာ့ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္စိတ္ကူးမရွိေပမယ့္လို႕ အခုေတာ့ကြ်န္ေတာ္ဒီစာအုပ္ကိုဖတ္ၾကည့္မွျဖစ္ေတာ့မယ္အစ္ကို။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္တယ္……ကြ်န္ေတာ္နဲ႕တစ္ပံုစံတည္းတူေနတဲ႕အဲ႕ဒီ႕သူဘယ္သူလဲဆိုတာ။
အစ္ကို႕အျပံဳးေတြကိုပီျပင္ေစတဲ႕အဲ႕ဒီ႕သူဘယ္သူလဲဆိုတာ။
ပထမဆံုးစာရြက္ကိုလွန္လိုက္ေတာ့ေသေသသပ္သပ္ေရးထားတဲ႕လက္ေရးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ေရးမွတ္ထားတာက ' ပထမဆံုးေတြ႕ဆံုမွဳ ' တဲ႕။ အျဖစ္အပ်က္မွန္သမွ်အေသးစိတ္မွတ္တမ္းတင္ထားပံုအရေတာ့ အစ္ကိုအဲ႕ဒီ႕ေန႕ကအရမ္းကိုေပ်ာ္ေနခဲ႕ပံုပါပဲ။
အဟက္!……ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ပထမဆံုးေတြ႕ခဲ႕တဲ႕ေတြ႕ဆံုျခင္းနဲ႕ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ေနခဲ႕မွာပဲေနာ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ဖတ္ျပီးသားျဖစ္လာတဲ႕စာရြက္ေတြရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕စြန္းထင္းေနတဲ႕စာရြက္တစ္ရြက္ဆီေရာက္လာသည္။ မညီမညာျဖစ္ေနတဲ႕လက္ေရးေတြနဲ႕ခပ္တိုတိုစာေၾကာင္းေလးသံုးေၾကာင္းကဘယ္ဘက္ရင္အံုထဲကိုဓါးသံုးလက္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးသြင္းခံေနရသလိုပဲ။
' ျမတ္သဝဏ္ကမင္းနဲ႕သိပ္တူတာပဲ ယစ္……။
အဲ႕ဒီ႕ဒုကၡိတကိုမင္းေနရာမွာငါခဏအစားထိုးမိလိုက္တယ္။
အဲ႕ဒီ႕ေကာင္ကအ,အမို႕ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႕မေျပာနိုင္ဘူးဆိုေတာ့ မင္းသဝန္မတိုေလာက္ဘူးမဟုတ္လားဟင္ ' တဲ႕။
စာသားေတြရဲ႕အဆံုးမွာတင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့သလိုျဖစ္လာတဲ႕ေျခေထာက္ေတြေၾကာင့္ထိုေနရာမွာတင္ပဲထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။
ဆို႕နင့္လာတဲ႕ခံစားခ်က္ၾကီးနဲ႕အတူ ညာဘက္မ်က္ဝန္းကမ်က္ရည္တစ္စက္ကေပါက္ခနဲ။
အဟက္!……ဒုကၡိတတဲ႕…ျပီးေတာ့ အ,အတဲ႕လား။
အစ္ကိုသိလား……လူတိုင္းကသူတို႕ခ်စ္တဲ႕သူကိုပန္းေတြနဲ႔တင္စားၾကတယ္တဲ႕။ ဒါဆိုကြ်န္ေတာ္ေရာအစ္ကို႕ကိုဘယ္ပန္းနဲ႕တင္စားသင့္လဲအစ္ကို။ဆူးပန္းလား ၊ အဆိပ္ပန္းလား……။
အဟား!……ကြ်န္ေတာ့္အထင္ေတာ့အစ္ကိုကႏွစ္မ်ိဳးလံုးေတာင္ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနနိုင္တယ္။
အစ္ကိုသိရဲ႕လား……အစ္ကိုကကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္ေတြကိုအထင္ေသးျပီးရြံရွာတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္းအစ္ကို႕လို႕မာနခဲကိုခ်စ္မိဖို႕စိတ္ေတာင္မကူးခဲ႕ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားကအရူးထျပီးအစ္ကိုမွအစ္ကို ၊ အစ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲတမ္းတမ္းစြဲခ်စ္မိေနခဲ႕ေတာ့ဘယ္လိုလုပ္ရေတာ့မလဲဗ်ာ။
ေဟာဒီ႕ဒုကၡိတေကာင္ကေလ…ေဟာ့ဒီဒုကၡိတေကာင္ရဲ႕ဘဝမွာေလ အစ္ကို႕တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲဒုကၡခံျပီးခ်စ္ေပးေနခဲ႕တာပါ။ အစ္ကိုဘယ္ေလာက္ႏွိမ္နွိမ္ ၊ အစ္ကိုဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္ႏွက္ႏွက္။ စိတ္ပ်က္မသြားဘဲတြယ္ကပ္ေနခဲ႕တာအစ္ကိုေျပာတဲ႕ဒီအ,အပဲမဟုတ္ဘူးလား။
အစ္ကိုထားရင္ထားခဲ႕တဲ႕အတိုင္းေနတယ္။
အစ္ကိုရိုက္ရင္ရိုက္တဲ႕အတိုင္းျငိမ္ခံတယ္။
အစ္ကိုလိုအပ္သည္ျဖစ္ေစမလိုအပ္သည္ျဖစ္ေစဂရုတစိုက္ခ်စ္ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာမ်ားမွားသြားလို႕လဲအစ္ကို။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေနရာမ်ားအမွားလုပ္မိလို႕ အစ္ကိုကကြ်န္ေတာ့္အေပၚဒီေလာက္အထိရက္စက္ရတာလဲ။
လက္ထဲကဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးရဲ႕စာမ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းကိုပဲထပ္တလဲလဲျပန္ဖတ္ေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖတ္ဒီစာေလးသံုးေၾကာင္းကကြ်န္ေတာ့္ကိုနာက်င္ေစေနတုန္းပဲအစ္ကို။
အစားထိုးတယ္ေပါ့……အဟား! ကြ်န္ေတာ္ကအစားထိုးခံအရာတစ္ခုပဲေပါ့။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ျပံဳးမိရင္းအၾကည့္ေရာက္သြားမိတာကစားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ႕ကဒ္နွစ္ကဒ္။ ကဒ္မွာေရးထားတဲ႕လိပ္စာကိုဖတ္ၾကည့္ရင္းဝင္ေရာက္လာတဲ႕အေတြးကအစ္ကိုအဲ႕ဒီ႕မွာရွိေလာက္မယ္ဆိုတာပင္။
အစ္ကိုက…ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားခဲ႕ခ်င္ေနတာလား……။
_____________________________________________
"ျမတ္သဝဏ္……မင္းဘယ္လိုလုပ္……"
စကားေတာင္ဆံုးေအာင္မေျပာနိုင္ရွာတဲ႕အစ္ကိုကကြ်န္ေတာ့္ကိုျမင္ျပီးသိပ္ကိုတုန္လွဳပ္ေနဟန္။ အစ္ကို႕မ်က္ဝန္းေတြကိုတစ္ခ်က္ေငးၾကည့္ရင္းခပ္မဲ႕မဲ႕သာျပံဳးျပမိတယ္။ ဘာကိုေၾကာက္ေနတာလဲအစ္ကို……ကြ်န္ေတာ့္ကိုအစ္ကို႕လူျမင္သြားမွာစိုးရိမ္ေနတာလား။
"ဘာလို႕လိုက္လာတာလဲ……"
အနားကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လွမ္းလာရင္းလက္ေမာင္းကိုအတင္းဆုပ္ကိုင္ကာေမးလာတဲ႕အစ္ကို။ ထံုးစံအတိုင္းအစ္ကိုထားခဲ႕သလိုမေနမိလို႕ထင္ပါရဲ႕ ေဒါသထြက္ေနတဲ႕အစ္ကိုကလက္ေမာင္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားရင္းလိမ္ဆြဲလာတာမို႕နာေတာ့နာသား။
ဒါေပမယ့္အစ္ကို……အစ္ကိုေပးတဲ႕ဒဏ္ရာေတြကနက္သြားလို႕ ရင္ဘတ္ထဲကပိုနာေနတာဗ် သိရဲ႕လား။
("ကြ်န္ေတာ္…အစ္ကို႕ဆီလိုက္လာတာ……")
"မင္းလာခဲ႕……"
ေလသံခပ္မာမာစကားအဆံုးမွာဧည့္ခန္းထဲကေနျပီးအတင္းကိုဆြဲေခၚထုတ္လာတဲ႕အစ္ကို။ အသက္ရွဴသံေတြအရမ္းျမန္ေနတဲ႔အစ္ကိုက ေဒါသထြက္ေနတဲ႕ပံုပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္ကိုတိရစၧာန္တစ္ေကာင္လို႕ဆြဲေခၚလာတဲ႕အစ္ကိုရဲ႕ခပ္သြက္သြက္ေျခလွမ္းေတြကလူရွင္းတဲ႕ေလွကားအနားေရာက္မွသာရပ္တန္႕သြားသည္။
"ေျပာ……ဘာလို႕လိုက္လာတာလဲ……"
ထံုးစံအတိုင္းေလသံမာမာနဲ႕ေမးမိေတာ့ ျမတ္သဝဏ္ကခပ္ဖြဖြျပံဳးျပလာသည္။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလြဲေနသလိုပဲ။
အရင္လိုမဟုတ္ဘူး……ျမတ္သဝဏ္အခုျပံဳးျပေနတဲ႕အျပံဳးကတစ္ခုခုကိုနာက်င္ျပီးတစ္ခုခုကိုျမိဳသိပ္ထားရတဲ႔အျပံဳးမ်ိဳး။
("အိမ္ျပန္ရေအာင္ေလ အစ္ကို……")
"က်စ္!…ငါမျပန္ခ်င္ေသးဘူး……"
("ဘာျဖစ္လို႕လဲ……")
မ်က္ႏွာလႊဲသြားတဲ႕အစ္ကို႕ကိုသဝဏ္ခပ္ေတြေတြေလးသာေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ဘာျဖစ္လို႕လဲအစ္ကို……ဒီမွာေနရတာေပ်ာ္လို႕လား ဟမ္။
("အစ္ကိုမလိုက္ရင္လည္းကြ်န္ေတာ္သားကိုျပန္ေခၚသြားမွာ……")
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ယစ္ရဲ႕အခန္းဘက္ကိုဦးတည္ေနတဲ႕ျမတ္သဝဏ္ေၾကာင့္မွိဳင္းညိွဳ႕အတင္းဆြဲကာေဆာင့္တြန္းလိုက္ရသည္။
"သားကိုမင္းဘယ္မွေခၚသြားစရာမလိုဘူး……"
("ေတာင္းပန္ပါတယ္……ကြ်န္ေတာ့္မွာတကယ္ကိုပဲအစ္ကိုနဲ႕သားပဲရွိတာမို႕လို႕ပါ…ကြ်န္ေတာ္ရွိခိုးျပီးေတာင္းပန္ပါတယ္အစ္ကိုရယ္……ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ပဲေနပါေနာ္ ဘယ္မွမသြားပါနဲ႕ေနာ္……")
ရုတ္တရက္မ်က္ရည္ေတြစီးက်ကာလက္အုပ္ခ်ီျပီးေတာင္းပန္လာတဲ႕ျမတ္သၿဏ္ေၾကာင့္မွိဳင္းညိွဳ႕ေၾကာင္အေနမိသည္။
ျမတ္သဝဏ္က…အကုန္သိသြားတာမ်ားလား။
ဒါေပမယ့္ ဟင့္အင္း……ေတာင္းပန္ပါတယ္ျမတ္သဝဏ္ မင္းကိုသနားမိေပမယ့္ ငါယစ္နဲ႕မခြဲနိုင္ဘူး။
"မင္းျပန္ေတာ့…ငါနဲ႕သား ေနာက္မွျပန္လိုက္လာခဲ႕မယ္……"
မ်က္ေမွာင္ပ်ဳတ္ကာစိုက္ၾကည့္လာတဲ႕ျမတ္သဝဏ္ရဲ႕အၾကည့္ေတြကမွိဳင္းညိွဳ႕ကိုယံုၾကည္ပံုမရ။ ေခါင္းတြင္တြင္ခါကာမွိဳင္းညိွဳ႕လက္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လာတာေၾကာင့္
"ဖယ္……"
တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ေခါင္းခါျပလာတဲ႕ေကာင္ေလးကတစ္စံုတစ္ခုကိုေသမတတ္စိုးရိမ္ေနဟန္။
"ငါမင္းကိုဖယ္လို႕ေျပာေနတယ္ေလ!……"
' ဒုန္း! '
တစ္ျပိဳင္နက္ထြက္ေပၚလာတဲ႕အသံက်ယ္က်ယ္ႏွစ္ခုၾကားမွိဳင္းညိွဳ႕ေၾကာင္အေနမိသည္။
ေလွကားအဆံုးေသြးအိုင္ထဲမွာလဲက်ေနတဲ႕ျမတ္သဝဏ္ရဲ႕ပံုစံကတကယ့္ကိုေသြးပ်က္ဖြယ္။
ဟင့္အင္း…မဟုတ္ဘူး……။
မွိဳင္းညိွဳ႕ျမတ္သဝဏ္ကိုတမင္လုပ္တာမဟုတ္ရပါဘူး။ ဒီအတိုင္း…ဒီအတိုင္းသူ႕လက္ကိုေဆာင့္ရုန္းလိုက္မိရင္းအားမ်ားသြားရံုေလးပါပဲ။
ဟင့္အင္း……ျမတ္သဝဏ္ကိုသတ္တာမဟုတ္ဘူးလို႕။
"မွိဳင္း…ကိုယ္ေခၚေနတယ္ေလ……"
ပခံုးကိုလွဳပ္ကိုင္ကာေခၚလိုက္မွသာသတိျပန္ကပ္သလိုျဖစ္လာတဲ႕မွိဳင္း။ တုန္လွဳပ္ေနပံုရတဲ႔ခ်စ္ရသူေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားေပးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ မွိဳင္းနဲ႔ဟိုအ,အေကာင္စကားစေျပာကတည္းကေရာက္ေနခဲ႔တာ။ မွိဳင္းနဲ႔အဲ႕ေကာင္ဘာေတြေျပာသလဲေတာ့နားမလည္ေပမယ့္မွိဳင္းကအဲ႕ေကာင္ကိုတြန္းခ်သလိုျဖစ္သြားတာကိုေတာ့ျမင္မိလိုက္သည္။
ဒါလည္းေကာင္းတာပါပဲ……တကူးတကသတ္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။
"ဒီကိစၥကိုယ္ၾကည့္ရွင္းလိုက္မယ္…သားနဲ႕သြားေနေနာ္……"
"ဒါ…ဒါေပမယ့္ ျမတ္သဝဏ္………"
"ရွဴး!……ကိုယ့္ကိုယံု ဟုတ္ျပီလား……"
ေက်ာျပင္ေလးကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးလိုက္မွစိတ္ျငိမ္သြားပံုရတဲ႕ခ်စ္ရသူေလး။ ကိုယ့္ကိုယံုပါမွိဳင္း……ဒီေကာင္ေလာကၾကီးထဲကေနေပ်ာက္သြားတာကိုဘယ္သူမွမသိေစရပါဘူး။
နွဳတ္ဆက္ပါတယ္အ,အေကာင္ေရ……။
မင္းေသသြားတာကတကယ္ေတာ့ေစာေသးတယ္ကြ။
ငါကမင္းကိုဘဝပ်က္ျပီးရူးသြားေအာင္အထိႏွိပ္စက္ခ်င္ေနေသးတာ။
အခုေတာ့လည္း……အင္း မင္းကံေကာင္းသြားတယ္ေပါ့။
#################################