ព្រឹកព្រលឹមស្រាងៗ ខ្ទង់ម៉ោង5-6កែវភ្នែកស្រួចដូចជញ្ជ្រោង បើកឡើងព្រោះមានអារម្មណ៍ថា មានអ្វីមកឪបគេ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាដូចជាមានអ្វីមកសង្កត់គេពីលើចឹងធ្ងន់ខ្លាំងណាស់។
"*ខ្មោចសង្កត់ទេដឹង? លោកបងខ្មោចហា~~ សុំអង្វរ~ " នីគីគិតក្នុងចិត្តទាំងមិនបើកភ្នែក គេមិនហ៊ានបើកទេខ្លាចពេលមកបើកទៅឃើញស្រស់ៗនៅនឹងមុខ 👻 ។ កំពុងភ័យផងស្រាប់តែមានដៃមួយដាក់នៅលើចង្កេះរបស់គេ នៅពេលនោះហេតុតែចង់ដឹងថាជាអ្នកណា ក៏បើកភ្នែកមក តែអ្វីដែលគេឃើញមុនគេនោះ.....
"ហ្វាយ!!!! ម៉ែអើយជួយកូនផង ខ្លាធំណាស់" វាជាសត្វខ្លាដែលសង្កត់គេពីលើ គិតមើលទៅបើកភ្នែកមកឃើញខ្លានៅនឹងមុខអ្នកណាមិនភ័យ
ការស្រែករបស់គេធ្វើឲអ្នកគេងជិតនោះបានភ្ងាក់មក រួមជាមួយសត្វខ្លាមហាសែនធំផងដែល
"អញធុញណាស់ស្រែកអីទាំងព្រឹក? គ្មានគិតដល់គេដេកទេអី "នាយក្រាស់ស្ដីឡើងជាមួយភ្នែកបើកមិនអស់
"អាឆ្គួត!ឯងមិនឃើញខ្លាទេអី? ជួយយើងផង!! មកស្រស់ពេកហើយ ហឹកៗៗ "យំបានសម្រេច ប្រហែលជាខ្លាចខ្លាំងហើយបានជាយំបែបនេះ.... ចំណែកឯខ្លានោះវិញ មើលមុខនីគីដូចចង់ស៊ីចឹង
"ហាស៎ៗៗៗ "ស៊ុងហូនមិនគិតដល់អ្នកដែលភ័យញ័រខ្លួននោះទេអ្វីដែលគេធ្វើនោះគឺសើច!! សើច! សើច!
"ហឹកៗ សើចល'បល់យ៎ស្អី! មិចមិនជួយគ្នាផង ហឹកៗ "នីគីថាឡើងទាំងយំសស្រាក់
"ខ្លាចងាប់ហ៎?? "នៅសួរធ្វើពើរទៀត
"អញមានជីវិតតែមួយមិនមែនជីវិត9ដូចឆ្មាទេ ..."នីគីតប
"អ៎!ឈ្លើយ! អត់ជួយទេ ធ្វើចំណីខ្លាសិនទៅ bye bye "ស៊ុងហូនធ្វើជាចង់ដើរចេញតែក៏ត្រូវអ្នកម្ខាងទៀតឃាត់
"ណា~~ ជួយយកបុណ្យសិនទៅ ! "នីគី
"អង្វរយើងសិនទៅ " ស្នាមញញឹមចុងមាត់បង្ហាញឡើងលើមុខសង្ហា
"ណា~~ ជួយយើងសិនទៅ ណា~ Park sunghoon" នីគីតបទាំងនៅយំមិនបាត់ ចំណែកអាខ្លានោះវិញឃើញគេយំក៏បានចិត្ត វាកាន់តែខិតចូលទៅជិតនីគី ធ្វើឲរាងតូចញ័រទទ្រើតដូចឆ្មាធ្លាក់ទឹក (ខ្លានឹងខូចដូចម្ចាស់ដែលនឹងហា៎)
"ឲសុភាពជានឹងបន្តិចទៅ "ស៊ុងហូនឈរឪបដៃ ធ្វើមិនដឹង
"ហឹកៗៗ ... Park sunghoonជួយខ្ញុំផង~ ហឹកៗៗ "យំខ្លាំងលើសដើម
"ហៅយើងបងសិនទៅ! "(តាប៉ែហាស៎ ពូ😒)
"ហឹកៗ បងPark ... sunghoon...ជួយយកខ្លានេះចេញបន្តិចទៅ . "គ្នាអង្វរគេផងអីផង ចំណែកអាខ្លានេះបានចិត្ត ក៏ហក់ទៅសង្គ្រប់ពីលើ ហើយហាមាត់ដូចចង់ស៊ីនីគីទាំងរស់យ៉ាងចឹង
"ឲស្វីតបន្តិចទៅក្មេងតូច~~ "(អញវាយពីរដៃ លូវហើយ)
"ហឹកៗៗ ហឹកៗៗ "អង្វរលែងចេញហើយ យំយកៗ
"អើយ!! មកនេះមក jim "ស៊ុងហូនបក់ដៃហៅសត្វចិញ្ចឹមរបស់ខ្លួនឲចុះចេញពីកាយដែលភ័យញ័រ
"......បាត់យំទៅ ខ្លាវាទៅបាត់ហើយ " (Park sunghoon នឹងរកខ្យល់ណាស់! ខ្វះសត្វចិញ្ចឹមមែនទេបានជាចិញ្ចឹមខ្លា )
ទោះខ្លាចុះចេញពីខ្លួនគេក៏ពិតមែនតែ នាយនៅយំ ភ័យមិនបាត់ទេ ព្រោះអម្បិញមិញខ្លានោះគួរឲខ្លាចណាស់ ...
"ខ្លាចធ្វើស្អី? បងប្អូនឯងតើហី! "ស៊ុងហូនថាឡើង
"ហឹកៗ យើងមិន...មែនស..ត្វ ទេ "នីគីតបឡើង មិនឲបាត់មាត់
"ក្រែងកាចដូចគ្នាតើហី? យប់មិញនឹងខ្លាំងណាស់ ដល់ពេលនេះមកខ្លាចឡើងញ័រ "ស៊ុងហូននៅតែឌឺដងមិនឈប់
"បានហើយ!!!!! ចេញទៅណាឲបាត់ៗទៅ អារកខ្យល់" នៅជេរគេបានទៀតកូន~
"បើជួយហើយនៅឈ្លើយបែបនេះទុកឲខ្លាស៊ីល្អជាង "ស៊ុងហូន
*ផុសៗ * ក្នើយហោះ មកចំកណ្ដាលមុខតែម្ដង នៅឌឺទៀតឬអត់
"កុំខ្លាំងដៃពេកអូន! ប្រយត្ន័ស៊ីគ្រាប់សំណរ "គ្មានអ្នកណាហ៊ានធ្វើបែបនេះមកកាន់គេទេ លើកទីមួយហើយ
"រឿងគ្រាប់សំណរនឹងទុកសិនតែពេលនេះយើងនឹងដាល់ឯងឲបែកមុខតែម្ដង "នីគីហក់ចុះពីលើគ្រែ ដើរសំដៅទៅម្នាក់ទៀតដែលឈរ ទ្រឹង
*ផុស * នីគីដាល់មួយដៃចំភ្នែកតែម្ដង (បែកមុខប្រុសស្អាតអស់ហើយកូន😭) ដាល់យកៗ ទាល់តែស៊ុងហូនទប់លែងបាន ក៏ដាក់មួយដៃវិញចំ ពោះ ឆ្អកមិនស្ទើរទេ ។ ស៊ុងហូនលើកនេះគឺខឹងមែនទែនហើយ យកដៃជួតឈាមដែលហូរដាមមកតាមកែមមាត់ ចំណែកអ្នកម្ខាងទៀតលែងខ្លាំងទៀតហើយមួយដៃចំ ពោះសម្រាប់alphaគឺមិនអីទេ តែបើមួយដៃចំ ពោះសម្រាប់omegaគឺសន្លប់ស្អាត🥱 ..... រាងក្រាស់លើកកាយតូចដើរទៅលើគ្រែទាញខ្នោះមកដាក់ដៃគេជាប់នឹង គ្រែទាំងសងខាង
"ឯងចង់ងាប់មែនទែនហើយ ! "ស៊ុងហូនស្រែកឡើង ចំណែកនាក់ម្ខាងទៀតសន្លប់បាត់ហើយ .....
(គូស្នេហ៍មួយគូរនេះស្វីតសាហាវ ថ្នមគ្នាខ្លាំងម៉ងហា៎🤭)
កាយមាំដើរចុះមកជាន់ក្រោម តែក៏ជួបជាមួយមហាកូនចៅទាំងពីរដែលឈរនិយាយគ្នា
"អៅ! ចៅហ្វាយទៅធ្វើអីបានបែកមុខបែបនេះ? "នាយjonhសួរឡើង នាយម្នាក់នឹងចេះដឹងរឿងគេណាស់..
"ប្រពន្ធវាយតែដឹង..... ណ៎* ផ្រួស* "នាយjonhនិយាយគ្មានបានការពេកស៊ុងហូនក៏ធាក់មួយជើងធ្វើឲនាយដួលផ្រួស តែមិនថ្វីតែអាjonhម្នាក់នេះជួបសព្វគ្រប់អស់ហើយ ប៉ុន្នឹងគ្មានអ្វីអស្ចារ្យសំរាប់អាjonhទេ
"សមមុខ "នាយjame ថាឡើង
ស៊ុងហូនដើរចេញពីកូនចៅទាំងពីររបស់ខ្លួនហើយក៏ចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយដែលចាក់សោរចោល សភាពបន្ទប់ពោរពេញដោយធូលីដី គេមិនឲអ្នកណាចូលមកក្នុងបន្ទប់នេះឡើយ មានតែគេម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ចឹងហើយរឿងធូលីដីវាមិនមែនជាអ្វីទេ.... ស៊ុងហូនដើរតម្រង់ទៅតុមួយដែលមានរូបថត2តាំងលើនឹង ។
ដៃមាំចាប់យករូបថតទាំងនោះមកមើល ស្រាប់តែទឹកភ្នែកគេក៏ហូរចុះមក ..... គេខំទប់មិនចង់យំទេ តែនៅពេលដែលគេឃើញរូបថតទាំងពីរនឹង វាចេះតែប្រឆាំងនឹងគេហូរចុះមកមិនឈប់
តើវារូបអ្វីមានដល់ថ្នាក់ធ្វើឲបុរសដ៏សាហាវឃោឃៅម្នាក់នេះយំបាន?
(បាទ!ញុមចង់ប្រាប់ថាញុមមកដាក់ច្បាប់ឈប់សម្រាក5ថ្ងៃ ប្រឡងឆមាសចាស៎)