រឿង ទាសករម៉ាហ្វៀចន🌷🤍
"មិនអីទេណាបងខ្ញុំអាចធ្វើបាន"ថេយ៍គេក៏បាននិយាយទាំងហត់ប្រាប់ទៅកាន់អ្នកបម្រើដែលកំពុងឈរធ្វើមុខស្លើៗ
"អ-អឺតែម្ចាស់តូចលោកម្ចាស់ដឹងពួកខ្ញុំប្រាកដជាស្លាប់មិនខានទេចា៎ស"អ្នកបម្រើនិយាយទាំងភ័យខ្លាច
"ហុឺបងបើខ្ញុំមិនប្រាប់គាត់ហើយអ្នកនៅក្នុងភូមិគ្រឹះនេះមិនប្រាប់ទៀតទៅគាត់មិចនិងដឹងបងឈប់ធ្វើមុខចឹងទៀតទៅថេយ៍ខ្លាចហិហិ"ថេយ៉ុងនិយាយបណ្តើររៀបរាប់បណ្តើរទាំងអស់សំណើចនិងទឹកមុខអ្នកដែលនៅចំពោះមុខខ្លួន
"តែម្ចាស់តូច....."អ្នកបម្រើ
"គ្មានតែគ្មានស្ករអីទេណាបង"ថាហើយថេយ៉ុងគេក៏បានជញ្ចូនអីវ៉ាន់ចុះឡើងៗមកដាក់ក្នុងបន្ទប់ទាំងហត់ស្ទើរស្លាប់
"ម្ចាស់តូចនេះទឹកចា៎ស"ម៉ែដោះក៏បានចាក់ទឹកមួយកែវឱ្យថេយ៉ុងដែលកំពុងតែអង្គុយនៅលើតុបាយ
"អរគុណម៉ែដោះ"អាល្អិតទទួលទឹកនោះយកមកផឹកទាំងមិនចង់ដកដង្ហើមព្រោះណាមួយអីវ៉ាន់របស់នាងច្រើនហើយធ្ងន់ៗទៀតមិនដឹងដាក់អីខ្លះទេ
"ម្ចាស់តូច...ម្ចាស់តូចមិនគួរប្រាប់អ្នកនាងហានសុីថាម្ចាស់តូចជាអ្នកបម្រើនៅក្នុងភូមិគ្រឹះនេះនោះទេណា" ម៉ែដោះនិយាយទាំងសម្លឹងមើលមុខដ៏គួរឱ្យស្រលាញ់របស់ថេយ៉ុងឥតព្រិចភ្នែក
"ហ៊ួយម៉ែដោះកុំទៅខ្វល់រឿងនោះអី តែថាខ្ញុំមិនប្រាប់ស្រីម្នាក់នោះព្រោះតែខ្លាចជុងគាត់ខ្មាស់គេដែលមានប្រពន្ធជាមនុស្សប្រុសដូចខ្ញុំបែបនេះអ៊ុំ"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងទម្លាក់មុខចុះ
"ហ៊ឹម ម្ចាស់តូចសម័យនេះហើយគ្មានអ្នកណាទៅប្រកាន់ស្រីឬក៏ប្រុសទេសំខាន់បំផុតគឺទៅលើចិត្តស្មោះដែលមនុស្សពីរនាក់បានផ្តល់ទៅឱ្យគ្នានិងពុះពាររាល់ឧបសគ្គដែលពួកគេធ្លាប់ជួប ម្ចាស់តូចដឹងទេថាលោកម្ចាស់មិនគិតដូចម្ចាស់តូចនោះទេ អញ្ចឹងហើយម្ចាស់តូចមិនបាច់ភ័យខ្លាចជាមួយសង្គមសព្វថ្ងៃនោះទេ"ម៉ែដោះក៏បានរៀបរាប់ប្រាប់អាល្អិតទាំងអាណិតនេះថេយ៉ុងគេគិតបែបនេះហេ៎សរាល់ថ្ងៃនោះ
"អ្ហឹកៗម៉ែដោះតែខ្ញុំខ្លាចហ្ហឹកៗ ខ្លាចថាថ្ងៃណាមួយជុងបោះបង់ចោលខ្ញុំណាម៉ែដោះ"ពេលនេះអាល្អិតក៏បានប្រលែងទឹកភ្នែកចេញមកភ្លាមៗតែម្តង
"ពុទ្ធោម្ចាស់តូចរបស់ម៉ែដោះ ព្យាយាមគង់បានសម្រេចណា!!!"គាត់ក៏បានអង្អែលក្បាលរបស់ថេយ៉ុងតិចៗ
"អ្ហឹកៗម៉ែដោះថេយ៍ប្រាប់ប៉ុន្មានដងហើយថាកុំឱ្យហៅថេយ៍ថាម្ចាស់តូចទៀតហ្ហឹកៗ"ថេយ៉ុង
"អូអញ្ចឹងម៉ែដោះឈប់ហៅហើយប្តូរមកជាហៅថេយ៍វិញណា"ម៉ែដោះ
"ម៉ែដោះ!!!"កំពុងតែនិយាយគ្នាសុខៗពេលនោះហានសុីមិនដឹងមកពីខាងណាដើរមកចូលអង្គុយលើតុបាយដែលភ្នែកកំពុងតែរំពៃមើលទៅកាន់ថេយ៉ុង
"ហឹម នេះគេកើតអីនិងម៉ែដោះមិចក៏យំ"ហានសុីឃើញថាថេយ៉ុងយំបែបនេះគេក៏ចូលមកសួរបន្ទាប់មកម៉ែដោះក៏បានប្រាប់តាមនិងតែមែនប្រាប់រឿងtaekookទៅកាន់នាងទេប្រាប់ទៅអីផ្សេង
#1ខែក្រោយមកកាត់ៗ
ពេលនេះរាងសង្ហារក៏បានចុះមកពីលើយន្តហោះទាំងមានកូនចៅឈរតម្រៀបគ្នាពេញតែប្រលានយន្តហោះនិងឯងបន្ទាប់ពីនិងមកទៀតគោលដៅដំបូងរបស់គេគឺទៅរកប្រពន្ធដែលកំពុងតែនៅភូមិគ្រឹះ
ភូមិគ្រឹះ
សំឡេងហ្វាំងឡានចាប់លាន់ឮពេញភូមិគ្រឹះដែលធ្វើឱ្យអ្នកនៅខាងក្នុងក្រឡែកមើលទ្វារយ៉ាងលឿនបំផុតហានសុីនៅពេលដែលដឹងថាសំឡេងឡាននេះម្ចាស់វាជានរណាហើយនាងក៏បានរត់សឹងតែបាក់.កចេញទៅខាងក្រៅដោយមានថេយ៍ដើរតាមគើមៗតាមក្រោយនាងព្រោះគេក៏ចង់ដឹងទាំងអស់គ្នា
"ហុឺយជុង!!!!"ថេយ៉ុងឧទានហៅឈ្មោះជុងហ្គុកតិចៗទាំងរំភើបហួសនិងថ្លែងបែកយូរហើយគេនឹកជុងហ្គុកស្ទើរស្លាប់ទៅហើយ
"បងជុងហិហិ ហានសុីនឹកបងជុងណាស់"ថេយ៍រៀបនិងរត់ទៅអោបជុងហ្គុកហើយពេលនោះហានសុីនាងក៏បានរត់កាត់ថេយ៍ទៅអោបជុងហ្គុកមុនដែលធ្វើឱ្យថេយ៍មើលសកម្មភាពនោះទៅឈឺទ្រូងខាងឆ្វេងមិនស្ទើរ
"Awwហានសុីមកពីពេលណានិងមិចក៏បងមិនដឹងហឹម"ជុងហ្គុកក៏បានសួរទាំងដៃអោបនាងតវិញទាំងដែលមិនដឹងថាមានក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងតែស្រក់ទឹកភ្នែកនៅកន្លែងមួយទៀត
"គឺហានសុីមកតាំងតែពីមួយខែមុនម្ល៉េះតែថាបងជុងហា៎កុំនៅឈរខាងក្រៅនេះយូរពេកវាត្រជាក់ណាស់មោះយើងចូលទៅខាងក្នុងទៅ"ហានសុី
"ថេយ៍....."នៅពេលដែលងើយមុខឡើងកំពុងតែឃើញប្រពន្ធរបស់ខ្លួនឈរយំ នេះគេមិនដឹងសោះថានៅទីនេះមានវត្តមានប្រពន្ធរបស់ខ្លួនដែល
"អ្ហឹកៗហ្ហឹកៗ..."ថេយ៍គេមិនមាត់គេក៏បានរត់ឡើងទៅខាងលើបាត់ស្រមោលសូន្យឈឹង
"ហានសុីបងទៅខាងលើសិនហើយណាបងប្រញាប់"មិនចាំហានសុីនិយាយចប់គេក៏បានរត់ឡើងទៅតាមប្រពន្ធដែលសង្ងំយំនៅក្នុងបន្ទប់បាត់ទៅ
តុតុ
"ថេយ៍...."សំណាងទ្វារបន្ទប់ថេយ៍អត់ចាក់ចោលពេលដែលចូលមកដល់ឃើញប្រពន្ធកំពុងតែអង្គុយស្រក់ទឹកភ្នែកនៅពេលដែលឃើញបែបនេះហើយគេសឹងតែគាំងបេះដូងភ្លាមៗដោយសារអាណិតប្រពន្ធ
"ហ្ហឹកៗៗជុង...អូននឹកបងអ្ហឹកៗ"នៅពេលដែលបានឃើញជុងហ្គុកដើរមកជិតគេភ្លាមថេយ៉ុងគេក៏បានហក់មកអោបជុងហ្គុកទាំងក្តីនឹករលឹកជាខ្លាំង
"ថេយ៍មិញនេះអូនខឹងបងឬអត់ហឹម..."ជុងហ្គុកគេក៏បានសួរគ្រែងឡូថាថេយ៍ខឹងនៅពេលដែលហានសុីរត់មកអោបខ្លួន
"អត់ទេហ្ហឹកអូនអត់បានខឹងបងនិងទេជុង"ថេយ៉ុង
"ហើយចុះអូនរត់ចេញធ្វើអីនៅពេលដែលហានសុីនាងអោបបងហឹម សឺត..."សួរគេមធ្យមងំថើបគេនិងតែម្តងអាងតែកូនគេអត់មាត់
"មកពីអូនខ្ជិលរំខានបង(អាមនុស្សឆ្កួតនេះមិនដឹងថាឯងកំពុងតែប្រច័ណ្ឌទេឬយ៉ាងមិច)"ថេយ៍គេក៏បានគិតក្នុងចិត្តហួសចិត្តនិងជុងហ្គុកនេះគេតាណើបរហូតដល់ថ្នាក់មើលអត់ដឹងថាគេកំពុងតែប្រច័ណ្ឌទេមែនទេ
"បងដឹងណាកូនខ្លាថាអូនកំពុងតែប្រច័ណ្ឌបងព្រោះក្រសែរភ្នែកមួយនេះវាប្រាប់បងច្បាស់ណាស់ដឹងទេហុឺសៗ...."ជុងហ្គុកនិយាយទាំងសើចមើលទៅកាន់អ្នកដែលកំពុងសម្លក់មកខ្លួន
"បើដឹងហើយនៅសួរធ្វើអី???"ថេយ៉ុងគេក៏បានបន្តសួរទៀតទៅកាន់ជុងហ្គុក
"អូ...នេះបងគ្រាន់តែសួរយកគួរមិនបានមែនទេអូនសម្លាញ់"ជុងហ្គុកក៏បាននិយាយទាំងញញឹមខិលដាក់ថេយ៉ុងដែលកំពុងក្តាប់មាត់ក្តាប់.ក
"អាមនុស្សចង្រៃចាំមើលណាខ្ញុំនិងវាយបងឱ្យស្លាប់វាមិនខានទេចាំមើលណា"ថាហើយថេយ៉ុងគេក៏បានយកខ្នើយដេញវ៉ៃជុងហ្គុកពេញបន្ទប់និងហើយមើលទៅពិតជាមានក្តីសុខខ្លាំងណាស់តែកំពុងតែរត់ក៏ស្រាប់តែ....
"អ៊ួយយយយយយ!!!!សឺតឈឺ..."ថេយ៍គេក៏រត់បុករបស់ម៉្យាងធ្វើឱ្យគេដួលភ្លាមៗតែម្តង
"ហុឺយ..ថេយ៍អូនកើតអីឬអត់និង មើលឱ្យបងមើលបន្ទិចមើល??"ជុងហ្គុកគេក៏បានសួរទាំងបារម្ភគេក៏បានលើកជើងរបស់ថេយ៍មកអង្អែលតិចៗបន្ទាប់មកគេក៏បានរត់ទៅយកថ្នាំដើម្បីលាបឱ្យថេយ៉ុងបំបាត់ភាពឈឺចុកចាប់ចំណែកឯថេយ៉ុងគេមិនមាត់គេក៏ចេះតែតាមមើលសកម្មភាពរបស់ជុងហ្គុកទាំងញញឹមមិនឈប់
"ន៎ែកូនខ្លាឈប់ញញឹមបានហើយសឺតៗៗៗ"ជុងហ្គុក
"ហ៊ួយ!!!ថើបអីក៏ថើបម្ល៉េះដាច់ខ្យល់អូនស្លាប់ឥឡូវហើយជុងមើស!!!"គេក៏បានរុញជុងហ្គុកឱ្យចេញបន្ទិចព្រោះថាគេពេលនេះថប់ដង្ហើមខ្លាំងណាស់
"ថេយ៍ថើបបងមួយមើលនេះកន្លែងនេះ!!"នៅសុខៗគេក៏ស្រាប់តែហៅឱ្យថេយ៍មកថើបថ្ពាល់របស់ខ្លួនចំណែកឯថេយ៍ឯនោះវិញមិនមាត់គេក៏បានថើបតាមអ្វីដែលជុងហ្គុកគេប្រាប់
"សឺត/ជុប....."អីយ៉ាស់អាបុិហ្គុកលេងខូចណាស់ឱ្យុគេថើបថ្ពាល់ខ្លួននៅពេលដែលគេថើបហើយក៏បែរមកជាប្តូរមកថើបមាត់វិញ នៅពេលនេះអណ្តាតដ៏ស្ទាត់ជំនាញ់របស់ជុងហ្គុកក៏បានពុះព្រែលចូលនៅក្នុងអណ្តាតរបស់ថេយ៉ុងដែលបើកដៃឱ្យគេលេងឡើងម៉ាស្អាតចំណែកឯដៃរបស់ជុងហ្គុកនៅទំនេរគេក៏បានស្ទៀបអង្អែលថេយ៍តាមចិត្តចង់មួយសន្ទុះក្រោយមកtaekookពេលនេះគឺខ្លួនទទេរស្អាតតែម្តងទាំងពីរនាក់(ស្រាតនិងហើយម៉ាទោស)បន្ទាប់ពីនិងមកគិតខ្លួនឯងទៅថាគេធ្វើអី (សាច់រឿងរបស់adminនីមួយៗគឺមិនមែនផ្តោតទៅលើភាគ18+នោះទេភាគតិចណាស់ដែលadminសរសេរភាគនេះចូលតែពេលខ្លះសរសេរដែលតែសរសេរដាច់ៗព្រោះអីadminអត់សូវចូលចិត្តអាភាគចឹងៗសង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នានិងយល់)
#ពេលព្រឹក
ព្រឹកនេះគឺថ្ងៃថ្មីព្រះអាទិត្យរះឡើងទៅលើកំពូលដែលធ្វើឱ្យពន្លឺរបស់វាចាំងចូលភ្នែកអាល្អិតដែលកំពុងតែគេងដោយមានអ្នកម្ខាងទៀតអោបយ៉ាងណែនខ្លាចថាដូចបាត់គ្នាទៅណាចឹង
"ហ៊ឹម....ហេតុអីក៏ចាំងភ្នែកម្ល៉េះ..."ជុងហ្គុកនៅពេលដែលឃើញព្រះអាទិត្យចាំងទៅប៉ះមុខរបស់ចសំណព្វចិត្តគេភ្លាមគេក៏បានដកដៃសន្សឺមៗតិចៗចេញពីខ្លួនរបស់ថេយ៉ុងដោយហេតុខ្លាចថាគេភ្ញាក់តែថាក្រោកនិងមែនអត់សម្លៀកបំពាក់ទេណាគឺមានកន្សែងពោះគោមួយរុំចង្កេះដែលបន្ទាប់ពីនិងមកគេក៏បានដើរទៅបិទវាំងននកុំឱ្យចាំងភ្នែកប្រពន្ធក្មេងគេទៀត វិនាទីបន្ទាប់ជុងហ្គុកគេក៏បានចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតកាយថេយ៉ុងនៅពេលដែលបានឮសំឡេងទឹកហូរបែបនេះក៏បានធ្វើឱ្យគេភ្ញាក់ដោយសារតែមានសំឡេងរំខានត្រចៀកដោយហេតុថាវាចុះពីលើគ្រែមិនរួចចឹងហើយគេក៏នៅអង្គុយលើគ្រែចាំជុងហ្គុកចេញពីបន្ទប់ទឹកមកសិន
"Awwថេយ៍អូនក្រោកយូរហើយមែនទេ??"នៅពេលដែលបានចេញពីបន្ទប់ទឹកហើយគេក៏បានឃើញថេយ៉ុងកំពុងតែអង្គុយនៅលើគ្រែខ្វៀនៗទាំងមុខជូរៗ
"ជុង...អូនចង់ងូចទឹកបីអូនទៅបន្ទប់ទឹកតិចមក"អាល្អិតក៏បានវាចារចេញមកគេអង្គុយចាំជុងហ្គុកចេញពីបន្ទប់ទឹកឡើងមួយថ្ងៃហើយ(ភសុទ្ធ)
"បានណាមោះ....អឹប!!!"ជុងហ្គុកគេក៏បានបីថេយ៍ដើម្បីទៅបន្ទប់ទឹកងូចទឹកឱ្យអាល្អិត
"ជិងបងអាចចេញទៅក្រៅបានអូនចេះចាត់ចែងខ្លួនឯងហើយ..."ថេយ៉ុង
"មិនបាន!!!ទុកបងជាអ្នកងូចឱ្យអូនវិញហាមប្រកែកជាដាច់ខាត.!!!!"ជុងហ្គុកនិយាយផ្តាច់ការដែលធ្វើឱ្យអាល្អិតព្រមងក់ក្បាលតាម
នាទីបន្ទាប់នោះគឺពេលនេះជុងហ្គុកកំពុងតែងូចទឹកឱ្យថេយ៉ុងមិនថាកក់សក់ដុះក្អែលគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងគឺជុងហ្គុកអ្នករ៉ាប់រងទាំងអស់ មិនយូរប៉ុន្មានគេក៏បានងូចរួចរាល់បន្ទាប់មកទៀតថេយ៉ុងរៀបនិងយកម៉ាសុីនផ្លំសក់មកផ្លំខ្លួនឯងហើយតែជុងហ្គុកគេក៏បានដណ្តើមយកទៅទុកឱ្យខ្លួនជាអ្នកធ្វើវិញគេក៏បានផ្លំសក់របស់ថេយ៉ុងស្ងួតបន្ទាប់មកគេក៏បានផ្លំសក់របស់ខ្លួនឯងម្តង
"ជុងឱ្យមកនេះមកទុកអូនជាអ្នកធ្វើវិញ"ថាហើយថេយ៉ុងគេក៏បានយកម៉ាសុីនផ្លំសក់នោះមកផ្លំឱ្យជុងហ្គុកដែលមានជុងហ្គុកអ្នកអង្គុយពីក្រោមហើយមានថេយ៉ុងអង្គុយលើភ្លៅទិដ្ឋភាពមួយនេះមើលទៅវាពិតជាមានក្តីសុខខ្លាំងណាស់សម្រាប់ថេយ៍
និពន្ធដោយ: ចន ថេយ៍ភា🌷🤍
សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធដោយសារតែខ្ញុំមិនបានមើលផ្ទៀងផ្ទាត់នោះទេ💙🌸🙏