This past few days matamlay si Natasha na labis ikinababahala ng kaniyang pamilya, wala itong tamang pagkain pirming nakakulong sa kwarto, at nakasarado ang mga kurtina. Hindi mawala ang kabang nararamdaman nito kaya hindi siya mapakali at kinulob ang sarili sa dilim
Mas lalong tumitindi ang kaniyang mga nakikita inumpisahan niyang buoin ang mga senaryo at sinulat sa isang itim na notebook
Isang babaeng umiiyak nakagapos ang leeg nito at mga kamay may takip rin ang mata nito habang may malakas na tawanan sa labas ng kwarto iyon kakaiba ang lugar dahil mukha itong selda o lugar ng mga preso. Apoy lang ang nagbibigay liwanag doon
"Gusto siyang sunugin ng lahat"
"Hindi pwede! Alam mong hindi tama ito, mali ang mga pangyayaring ganito!"
"Alam ko Cecilia... Pero wala tayong magagawa."
"Meron! kailangan meron... Ricardo alam mong kekailanganin natin ang batang yon... Alam mong malaki ang halaga niya sa mundo natin."
"Tama naman ang lahat ng iyong sinabi pero kaligtasan niya muna ang unahin natin."
-
Nakita ni Natasha ang sarili sa kaniyang panaginip na walang malay ngunit napapaligiran ng itim na paru-paro siya ay nasa isang matirik na bangin yung babaeng nasa selda ay nasa harap nito na nakangiti sa katawan ni Natasha
"Kailangan mo ng bumalik." madiin nitong sabi sa walang malay na Natasha gumuhit ang malademonyong ngiti nito sa labi nang lingunin ang babang papag ng bangin
There's a thousand of dead bodies... Currently burning in a huge pit.
"Go back."
"You need to go back"
"You don't belong here."
"You are a cursed child! YOU NEED TO DIE!"
"You ruined everything."
"You'll be forever cursed, as the people you love and the people who love you will die."
Natasha's Pov
"NOOOOOOOOOOOOOOOOOO!"
Napapitlag ako sa gulat, napansin ko umaga na pala at nahulog ako sa kama. Hindi ko naramdaman ang sakit ng pagkahulog ko dahil mas masakit yung bandang puso ko gulong-gulo ang isip ko ng maramdaman ang basang likido sa lapag nang tignan ko ito ay bahagya akong natulala.
"Blood." tila bumaha ng dugo sa kwarto ko
"TATA ANONG NANGYARI SAYO?!" napatingin ako sa pinto ng lumagabog ito
maluha-luha akong tumingin kay kuya at ate na may dala pang kawali
Nang makita nila ang kwarto bahagya silang nagtinginan at agad na lumapit sa aking pinaroroonan
"K-kuya.."
"I'm afraid."
"Hush! Everything is under control. Hindi ka iiwan ni kuya at ni ate tahan na." pag-aalo sa akin ni kuya pero wala paring tigil ang pag daloy ng luha ko
"Madeline, I think it's time..." mahinang bulong ni kuya
"But Maustine! she's still young to handle this... They must stop."
"Madeline! Alam ko may rason sila kaya ginawa nila ito. Alam ko."
Napalingon ako sa bintana nanlaki ang aking mata nang makakita ako ng tatlong itim na paru-paro na lumilipad sa loob ng kwarto ko malapit sa box na iniingat-ingatan ko.
Hindi ko maintindihan kung bakit biglang nanginig ang kamay ko malakas ang kutob ko na may mangyayaring hindi maganda... Labis ang bilis ng pintig ng aking puso.
Nakarinig kami ng malalakas na yabag sa baba at mga putok na halatang hindi pangkaraniwan na baril ang kanilang gamit
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAH!"
Pareho kaming nagulat nila ate
boses yun ni mommy. Nag-unahan kami sa pagtakbo pababa sa hagdan
Nakita naming nakahandusay si mama sa lapag duguan.
Agad tinakbo ni kuya si mommy at ako'y nanatiling nakatitig sa walang malay na katawan sa harap ko
"You'll be forever cursed, as the people you love and the people who love you will die."
What exactly am I?
May lumilipad na itim na paru-paro sa katawan ni mommy lumakas ang pintig ng puso ko
Napaluhod ako nang makaramdam ng panghihina
Ako ba ang dahilan kung bakit ito nangyayari kay mommy?
"You'll be forever cursed, as the people you love and the people who love you will die."
Agad akong bumalik sa kwarto ang nilapitan ang box na napapalibutan ng paru-paro
Isa itong kwintas. Mahalaga ito saakin dahil simula nun mamulat ako sa mundong ito nakasabit na ito sa leeg ko. Kumislap ito ng hawakan ko, nakaramdam ako ng kakaibang enerhiya at tila ba may naguudyok sakin na suotin ito. Sabi nila mama itapon ko ito dahil marami naman daw akong mas maganda pang kwintas kesa dito pero hindi ko sila sinunod dahil malakas ang epekto ng kwintas na ito sa akin. Maganda ang hugis at kulay nito, crescent moon na may malaking mata sa tabi habang may bituin sa gitna. Kulay ginto na kumikislap kapag natatamaan ng ilaw nang maisuot ko ito bahagya itong umilaw dahilan para lalo akong mag-taka.
Maraming boses ang tumatawag sa pangalan ko. Wala sa sariling bumaba ako at walang emosyon na sinulyapan sila mama
"K-kuya, ate...I'm sorry."
Huling sambit ko bago ako tumakbo paalis ng bahay
"NATASHA! BUMALIK KA DITO! MA, GUMISING KA PLEASE!" patuloy ang pag daloy ng mga luha sa mata ko mabigat ang loob na iniwan sila pero hindi ko kinakaya ang aking mga nakikita.
"Ma..."
Nang makalayo ako ng bahay I dialed 911
Kahit yun lang maitulong ko sa kanila, dinala ako ng paa ko sa isang liblib na playground halatang-halata dito ang kalumaan at hindi nagagamit umupo ako sa makalawang na swing nito at umiyak ng tahimik.
Sa kalagitnaan ng pag-iyak may mumunting itim na paru-paro ang dumapo sa ilong ko
tinitigan ko ito nagulat ako ng umilaw ang pakpak nito
sa gulat ko nahulog ako sa swing
Nakailang hulog na ba ako ngayong araw? pirming walang sumasalo.
Lumipad palayo yung butterfly na parang sinasabing sundan ko ito, tumayo ako at sinundan ito hanggang sa marating ko ang isang malaking tree house.
Sa likod nito may nakatayong tao batid kong ito ay isang lalaki. Dahil sa bulto ng katawan nito
"Who are you?" Napapitlag ako nang may mag-salita sa likuran ko
Asul na pares ng mata ang sumalubong sakin ngunit hindi lang ito ordinaryong mata dahil umilaw ito! pero bakit pamilyar ang mga matang iyon? parang nakita ko na ang pares ng mga matang iyon recently...
UMIILAW ANG MATA NIYA! HALIMAW! Umatras ako ng lumapit siya
"I-i... I think I lost my way... I'm sorry for bothering you." nanginginig na sabi ko
"You won't find this place unless the black butterflies led you here." his voice was so deep to the point that I'm already drowning in his deep blue ocean eyes
"Black butterflies?" biglang pumasok sa isipan ko yung paru-paro sa bahay, sa katawan ni mommy, sa playground at yun dumapo sa ilong ko.
"What are you?" nagulantang ako bigla sa tanong niya
"HINDI BA DAPAT AKO ANG NAGTATANONG NIYAN?! YOU'RE EYES IS.... GOSH HOW WOULD I SAY THIS?!" histerikal kong sambit
"You're so damn loud woman." napanganga ako sa sinabi niya
"Nakacontact lens ka ba? Saan nabibili yan? Ang ganda nag-glow hihi." ngiti kong sabi sa kanya
pero tinitigan lang ako nito as if na isa akong baliw para sa kanya
"Shut up and leave."
"Sungit! parang nag-tatanong lang eh." nakanguso kong bulong
"Why would the black butterflies do that?" bigla niyang tanong
"May alam ka don?" tanong ko pabalik sakanya
"Leave." matigas niyang sabi
"K!" sagot ko nalang at nagpasyang umalis tsss ang sungit!
"Weirdo." narinig ko man ang kanyang sinabi hindi ko nalang pinansin sayang oras ko dami ko pang dapat gawin.
"Wait... Stop there!" agad naman akong napahinto ng marinig ko ang napakalamig na boses niya lumapit siya sa akin at tinitigan ako sa mata
"I know you...My Queen." ha? ni hindi ko nga siya kilala tapos siya kilala ako? how come?!
Nagflashback sa isipan ko yun araw na nahulog ako mula sa puno
"IKAW YUNG SUMALO SAKIN NUN NAHULOG MULA SA PUNO!" malakas na sabi ko
"Now I know why the black butterflies led you here in my place..."
"May alam ka don?"
"It's because they knew that you are my lost property." nagulat ako sa sinabi ito saka tinulak ito palayo
"WTF?! YOU'RE CRAZY I'M OUT OF HERE!" histerikal kong sabi
"Oh darling, you can't get out of here without my permission."
Oh no.
--
UPDATED