រឿង ទាសករម៉ាហ្វៀចន🌷🤍
ភាគ21
"អ៎ាយ!!!ខ្មោច!!!!!"ពេលនោះថេយ៍ភ្ញាក់ផ្អើលនូវអ្វីដែលខ្លួនបានឃើញគេស្រែកចង់បែកបន្ទប់តែម្តង
"ហ៊ួយ!!ថេយ៍ហេតុអីអូនស្រែកអីក៏ស្រែកយ៉ាងនេះ..."ជុងហ្គុកគេក៏បានយកដៃរបស់ខ្លួនទៅខ្ទប់ត្រចៀកព្រោះទ្រាំទ្រនិងសំឡេងស្រែករបស់ប្រពន្ធក្មេងមិនបាន
"ហ្ហឹកៗៗខ្មោចៗៗ!!!ជួយថេយ៍ផងខ្មោចម៉ែដោះបងគ្រីសហ្ហឹកៗជួយផង"ថេយ៍គេក៏បាននិយាយស្រែកទាំងយំព្រោះគិតថាអ្នកនៅចំពោះមុខខ្លួនគឺជាខ្មោចបើមិនឱ្យគ្នាភ័យស្រែកយ៉ាងមិចបើព្រឹកមិញនិយាយឈ្លោះគ្នានៅទូរស័ព្ទមួយនៅកាណាដាចំណែកឯមួយទៀតនៅកូរ៉េឯនេះនិង
"បានៗថេយ៍ៗហា៎នេះគឺជាជុងណាថេយ៍កុំយំៗ"នាយក៏បានរត់ទៅអោបអ្នកដែលស្រែកយំនោះហើយក៏ទៅលួងលោមគេ
"ហ្ហឹកៗចេញទៅ!!!"ដោយហេតុថាសាច់ទន់ធម្មតាខ្លិននេះជាខ្លិនរបស់ជុងហ្គុកហើយគេក៏បានរុញជុងហ្គុកចេញពីខ្លួនវិញកុំឱ្យមកអោបទៀតតែគិតហេ៌សថាអាចយកឈ្នះកម្លាំងរបស់ជុងហ្គុកបាន
"ថេយ៍ហា៌បងសុំទោសណាប្រពន្ធសម្លាញ់បងសុំទោស"ទោះថេយ៍វាយហើយខ្ញាំរយះសាច់ចេញឈាមយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ជុងហ្គុកមិនបោះបង់ដូចគ្នារបួសប៉ុណ្ណឹងវាមិនឈឺទេអ្វីដែលគេឈឺនោះគឺឃើញប្រពន្ធរបស់ខ្លួនស្រែកយំដូចមនុស្សឆ្កួតនិងហើយ
"ហុឺៗចេញទៅមករកងាប់ស្អីមិនទៅងាប់នៅឯណោះតែម្តងទៅហ្ហឹកៗចេញឱ្យផុតៗទៅអាមនុស្សគំរកអ្ហឹកៗៗ"ថេយ៍ក៏បានស្រែកដាក់អ្នកដែលអោបខ្លួនជាប់ខ្លាំងៗតែជុងហ្គុកនៅតែមិនមាត់នៅស្ងៀមដដែល
"បងសុំទោសណាប្រពន្ធសម្លាញ់!!"ជុងហ្គុកគេក៏បានពោលពាក្យដដែលៗមិនឈប់
"ហ្ហឹកៗចេញទៅខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខបងទេហ្ហឹកៗ"ឃើញមុខជុងហ្គុកហើយគេក៏នឹកឃើញរឿងកាលពីម្សិលមិញដែលខ្លួនដើរមកពីសាលាមកដល់ផ្ទះវិញ
"បងមិនចេញទេលុះត្រាតែអូនឈប់ខឹងនិងបងថេយ៍បងសុំទោសណាបងសុំទោសៗៗៗ1លានដងបងខុសហើយ"ដូចដែលបានប្រាប់ចឹងគេនៅតែទន្ទេញពាក្យសុំទោសដដែលរហូតធ្វើឱ្យថេយ៍លែងមាត់លែង.កអ្វីទាំងអស់ទើបធ្វើឱ្យគេប្រលែងថេយ៍ចេញពីរង្វង់ដៃខ្លួន
"ចាំបាច់មកវិញធ្វើអី??"ម្តងនេះថេយ៉ុងគេក៏បានសួរធម្មតាមិនស្រែកមិនយំដូចមិញនេះទៀតទេ
"ក៏មករកប្រពន្ធក្មេងនោះអី!"ជុងហ្គុក
"ទីនេះគ្មានប្រពន្ធរបស់លោកទេ"ថេយ៉ុង
"ថេយ៉ុងហេតុអីអូនប្រើពាក្យ"លោក"ជាមួយបងធ្វើអីទោះយើងទាំងពីរនាក់ឈ្លោះគ្នាក៏ដោយក៏អូនមិនត្រូវនិយាយពាក្យនេះចេញមកដែល!!"ជុងហ្គុកនៅពេលដែកបានឬបែបនេះហើយរាងអន់ចិត្តបន្ទិចនេះចាំបាច់ដល់ថ្នាក់ប្រើពាក្យលោកផងហេ៎ស!!
"យ៉ាងមិចខ្ញុំនិយាយមិនបានមែនទេ??រឿងខ្ញុំសិទ្ធខ្ញុំជីវិតខ្ញុំទាក់ទងអីនិងលោក!!!"ថេយ៍គេក៏រឹតតែផ្គើនគុណ10គេមិនខ្វល់ថាជុងហ្គុកនិងយ៉ាងមិចទេសំខាន់គេចង់និយាយ
"ហេតុអីថាមិនទាក់ទងគ្រែងអូនជាប្រពន្ធបងហីហើយបងក៏ជាប្តីអូន!!"ជុងហ្គុក
"ហឹស..ប្តីឯណាទៅរហូតដល់កាណាដាមិនប្រាប់ប្រពន្ធមួយម៉ាត់ទុកឱ្យប្រពន្ធអង្គុយចាំប្តីចេញពីសាលារៀនតាំងពីម៉ោង5ដល់ម៉ោង7ហើយក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញដើរផ្លូវងងឹតសូន្យឆឹងហ្ហឹកដឹងទេថាខ្ញុំវាខ្លាចរហូតដល់ដើរមកផ្ទះអង្គុយចាំប្តីមកពីធ្វើការទាំងដែលមិនដឹងថាគេទៅកាណាដាបាត់ហើយចាំបាត់ៗរហូតដល់ខ្លួនត្រូវគេងលក់លើអ្ហឹកៗៗគេងលក់លើការ៉ូដ៏សែនត្រជាក់រហូតដល់ព្រឹកបើកភ្នែកមកក៏មិនឃើញប្តីដ៏សែនល្អទៀតគិតមើលថាលោកឯងជាប្តីបែបណា??"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងដង្ហក់ខ្យល់ចេញមកទឹកភ្នែកនៃការភ័យខ្លាចក៏ស្រក់ចុះមកមិនដាច់ទាល់តែសោះគេនិយាយហើយក៏បានជ្រុលមាត់និយាយពាក្យពេចជ៍ដែលគេខ្ញុំលាក់ចេញមកឡើងអស់គេខ្លាចតែមានរឿងដល់អ្នកបើកឡានទេ(គេចង់ប្រាប់យើងដែលតែយើងលេងរឹកសុទ្ធតែដើរចេញមិនស្តាប់គេនិយាយដល់ពេលទៅបាត់អាងមកបន្ទោសគេថាគេខុសតាមពិតខ្លួនឯងអ្នកខុសសោះ)
"ថេយ៍...ថេយ៍បងសុំទោសបងខុសហើយលើកលែងទោសឱ្យបងម្តងទៅចុះ..."ជុងហ្គុកនិយាយទាំងសំឡេងស្រទន់បេះដូងរបស់គេធ្លាក់ដល់ដីនៅពេលដែលបានឮថេយ៉ុងនិយាយចប់ពេលនេះគេបន្ទោសខ្លួនឯងហេតុអីក៏ធ្វើបែបនេះគេអាណិតប្រពន្ធក្មេងម្នាក់នេះណាស់
"ហ្ហឹកៗៗជុងអូនខ្លាចវាងងឹតខ្លាំងណាស់!!!"ថេយ៉ុងក៏បានស្រែកយំម្តងទៀតដោយភ័យខ្លាចថេយ៉ុងនេះណាគេខ្លាចងងឹតលេខ1ហើយ
"ឈប់យំទៅណាបងសុំទោស សឺត ឈប់យំទៅណាបងខុសហើយបងសុំទោស"ជុងហ្គុកក៏បានលើកពថេយ៉ុងយកមកអោបគេមិនដែលដឹងសោះថាថេយ៉ុងខ្លាចងងឹតហើយគេក៏បានពោលពាក្យសុំទោសដដែលៗនិងហើយ
"ជុងកុំទៅណាចោលថេយ៍ទៀតណាហ្ហឹកៗថេយ៍សុំអង្វរ"ថេយ៉ុង
"បាទ ជុងសន្យាណាជុងមិនទៅណាចោលថេយ៍ទៀតនោះទេ"ជុងហ្គុកក៏បានលួងលោមថេយ៍រហូតដល់អារម្មណ៍របស់ថេយ៍ដែលខឹងនិងជុងហ្គុកក៏បានសាបរលាបអស់រលីង
"ជុងបងមកទីនេះបានដោយរបៀបណា??"និយាយៗគេក៏ឆ្ងល់ថាហេតុអីបានជាគេមកបានពេលដែលនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយនិងគេជុងហ្គុកនៅឯកាណាដាតា៎ស
"ក៏បើកទ្វារចូលមកនិងហើយ"ចម្លើយរបស់ជុងហ្គុកធ្វើឱ្យថេយ៍ចំហរមាត់តែម្តង
"ឆើសអាមនុស្សគំរក"ថេយ៉ុង
ត្រឡប់ទៅកាលពីប៉ុន្មានម៉ោងមុន
"អាគ្រីសយើងផ្ញើរឯងមើលការខុសត្រូវនៅទីនេះផងយើងមានការប្រញាប់ទៅកូរ៉របន្ទាន់យើងគ្មានពេលនិយាយច្រើននោះទេ"ជុងហ្គុក
"អា៊វ!!ចាហ្វាយៗនេះយើងមកបានតែមួយថ្ងៃទេនេះចាហ្វាយចង់ទៅវិញហេ៎ស?"គ្រីស
"មែនហើយឱ្យលឿនៗទៅយើងប្រញាប់កុំសុាំតាប៉ែច្រើនពេក"ជុងហ្គុក
៊
"មានការអីមែនទេចាហ្វាយ??"គ្រីស
"ឯងជាម៉ែរបស់យើងឬជាឪយើងឱ្យប្រាកដ!!!"ជុងហ្គុក
"ជាកូនចៅចាហ្វាយតាហិហិតែមិនបាច់ភ័យទេណាចាហ្វាយចាំខ្ញុំមើលឱ្យតែចង់សួរចាហ្វាយថាមានរឿងអីមែនទេបានជាចាហ្វាយទៅកូរ៉េទាន់ហន់វិញបែបនេះ??"គ្រីសក៏បានសួរចង់សុីតែស្បែកជើងទេ
"គឺប្រពន្ធយើងខឹងយើងដោយសារយើងមកនេះមិនបានប្រាប់គេ!!!"ជុងហ្គុកក៏បាននិយាយប្រាប់ទៅកូនចៅរបស់ខ្លួនទាំងក្រពុលមុខមិនស្ទើរ
"ហា៎សប្រពន្ធខឹងមែនទេ??ហ៊ួយចាហ្វាយស្មានតែមានរឿងអីធំដំណាស់ទៅខំតែភ័យជំនួស"ពេលគ្រីសឬជុងហ្គុកនិយាយចប់គេហួសចិត្តមិនស្ទើរនេះធ្វើឱ្យប្រពន្ធខឹងចង់ព្យួរការងារឱ្យគេមើលទាំងអស់មែនទេ
"វាស្អីឯងអាចោលម្សៀលយើងទៅតែ1អាទិត្យទេយើងមកវិញហើយ"ជុងហ្គុក
"បាទ សុខសប្បាយតាមផ្លូវណាចាហ្វាយ"គ្រីស
នេះជាហេតុផលដែលគេត្រឡប់មកវិញលឿនរហន់បែបនេះណាមួយគេគិតថាមិនអាចទុកឱ្យប្រពន្ធក្មេងរបស់ខ្លួនខឹងរហូតទៅដល់មួយខែនោះទេចឹងហើយទើបគេសម្រេចចិត្តមកវិញនៅពេលដែលបានមកដល់ភូមិគ្រឹះហើយគេក៏បានរត់ទៅសួរម៉ែដោះហើយម៉ែដោះក៏បានប្រាប់គេថាអាល្អិតនៅក្នុងបន្ទប់មិនទាន់ឃើញចុះមកញុាំអីទេរកតែម៉ែដោះនិយាយចប់មិនទាន់ជុងហ្គុកគេក៏បានរត់មកខាងលើដើម្បីរកប្រពន្ធក្មេងពេលដែលបានបើកទ្វារមកបានឱ្យឃើញអាល្អិតថេយ៍ៗកំពុងតែដេកនៅលើឥដ្ឋការ៉ូផ្ទាល់ដែលធ្វើឱ្យបេះដូងគេធ្លាក់ដល់មហាសមុទ្រតែនៅលើថ្ពាល់របស់គេក៏មានជាប់ដានទឹកភ្នែកដូចគ្នាទើបគេក៏សម្រេចចិត្តលើកអាល្អិតដាក់ក្នុងរង្វង់ដៃគេថ្នមៗដើម្បីចៀសវាងកុំឱ្យអាល្អិតភ្ញាក់
ត្រឡប់មកវិញ
"ហ្ហឹកៗជុងអូនស្រលាញ់បង"នៅពេលដែលស្តាប់គេនិយាយចប់ភ្លាមទឹកភ្នែកក៏បានស្រក់ចុះមកទៀត
"ហឹម...ឈប់យំទៅណាក្មេងឆ្លាត"ជុងហ្គុកគេក៏បានញោចស្នាមញញឹមឡើងមកព្រោះអីគេអាចលួងក្មេងនេះឱ្យឈប់ខឹងនិងខ្លួនបាន
"អ្ហាស៎!!ជុងអ្ហឹស.....បងធ្វើអីនិង??
និពន្ធដោយ: ភាធីឃេ🌷🤍
៊